Wolnomularstwo i jego tajemnice - W Sercu Polska

Serrano za pomówienie masonerii w prasie o zbrodnie, jeden z obrońców oskarżonych don Ramon Nocedal
przypomniał na posiedzeniu trybunału zbrodnie popełnione przez masonerię przeciwko Kościołowi w tej
formie:
"Panie Morayta, przewodniczący najwyższego Wielkiego Wschodu Hiszpańskiego. Kto śpiewał na
ulicach Madrytu przed klasztorami na dwie lub trzy noce przed 17 lipca 1831 r. tę okropną zwrotkę, która się
zaczynała od słów: Śmierć Chrystusowi, niech żyje Lucyfer? Kto rozprzestrzeniał pogłoskę, że zakonnicy
zatruli wodę? Kto skierował na Kolegia Imperialne, Świętego Tomasza, Świętego Franciszka Wielkiego,
Łaski Pańskiej i inne te hieny bez litości, które bezkarnie i niestrudzenie zabijały, rozszarpywały i raniły
zakonników? Kto powstrzymał oddziały [wojskowe - przyp. tłum.] w koszarach, aby mordercy nasycili się
mordem? Kto związał ręce pułkowi skoszarowanemu w San Francisco, aby nie przyszedł z pomocą
zakonnikom i skierował go, aby odrzucono biciem tych, którzy chcieli ratować się w koszarach? Kto
zrabował w Komisariacie Miejsc Świętych pół miliona, aby je użyć na zapłatę dla morderców? Cały
Madryt wiedział, gdzie się knowało tę zbrodnię. Przewodniczący Rady Ministrów broniąc się jak mógł przed
obojętnością władz również oświadczył czarno na białym [co sądzi - przyp. tłum.], i nikt nie śmiał temu
zaprzeczyć, że ta przerażająca i świętokradcza hekatomba była dziełem tajnych związków..."
Pan Morayta: "To zrobili karbonariusze".
Pan Nocedal: "W istocie, nie wątpię, że karbonariusze pomagali ile mogli, tak jak tłumy
postępowców, które były narzędziem opłaconym, jednak wolnomularze i komunardzi kierowali tym
ludobójstwem. Było także inne stowarzyszenie tajne «Izabelini», i jego członkowie byli po bratersku
rozproszeni między pozostałymi trzema. Komunardzi byli także masonami i z masonerii wyszli i do niej
wrócili. Któż może nie wiedzieć o zmowach i umowach karbonariuszy, komunardów i masonów, którzy
czynią zawieszenie broni, gdy chodzi o różnice między nimi, aby się połączyć przeciwko wspólnemu
wrogowi? Któż nie wie, że masoneria jest źródłem i matką wszystkich, lub prawie wszystkich tajnych
stowarzyszeń, które z niej się wywodzą i do niej wracają, jak rzeki do morza? Któż nie wie, że niektóre z
tych stowarzyszeń tworzą masoni najbardziej zaawansowani, aby dokonywać złych czynów w ten sposób, aby
na masonerię nie padło podejrzenie i odpowiedzialność? Rzezie niewinnych zakonników, pożary i rabunki
klasztorów w 1834 r. były, jak jest powszechnie wiadomo i co było zupełnie jawne, dziełem tajnych
związków kierowanych przez masonerię. I któż jak nie loże Saragossy, Barcelony, Murcii i Reusu
kontynuowały rzezie zakonników i zrabowały oraz spaliły, któż zliczy ile kościołów i klasztorów w
1835 r.?" (Kościół i Masoneria. Madryt 1903, s. 164-166; W adnotacji odpowiedniej udowadnia się,
powołując się na samego Alberta Pike - autorytet masoński, to co mówi pan Nocedal, że stworzenie
stowarzyszenia Komunardów (Comuneros) i innych zostało dokonane celem zmylenia śladów co do
działalności masonerii i nie obciążania jej odpowiedzialnością za tę działalność).
W Portugalii Calvalho, markiz Pombalu był prekursorem hrabiego Arandy. "Wróg kleru i
zakonników, których nazywał robactwem najbardziej niebezpiecznym, które może drążyć Państwo", zaczął od
posłania na szafot księcia de Alveiro i markizy Tavora "jako środek najbardziej skuteczny dla dobrania się do
Jezuitów", jak mówi Saint Priest, jego historyk i panegirysta. Nocą z 12 na 13 stycznia 1759 r. wzniesiono
szafot na jednym z placów przed Tajo. Tutaj umarli spaleni ci, którzy służyli księciu de Alveiro, została
zgilotynowana markiza de Tavora, zostali storturowani i zabici jej mąż i dzieci, a księcia de Alveiro
przywiązano do koła i rozczłonkowano w barbarzyński sposób. Oskarżono go o zamach przeciwko
królowi. To było jednak tylko środkiem, aby dobrać się do Jezuitów, z których jeden był
spowiednikiem markizy. Wszyscy zostali obwinieni o konspirację lub o współudział w niej. Ich domy
zakonne zostały otoczone, trzech spalono, ojca Malagrida uwięziono w lochach Taho i potem publicznie
uduszono i spalono, pod zarzutem, że jest czarownikiem. Ciekawe, że sam Voltaire uznawał takie zarzuty