Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Pučka <strong>1878</strong><br />
<strong>Kasina</strong><br />
Presude<br />
Presude kad ih čitamo u trenucima opuštenosti, kao i djela iz klasične (grčke) literature,<br />
svjedoče da je čovjek u biti uvijek i svugdje isti, da priznaje neke zajedničke opće vrijednosti, da ga muče ista pitanja — te da<br />
su, na kraju, ove stare priče vrlo suvremene. Optužbe, osude i presude, neljudska tretiranja i maltretiranja, sve zbog verbalnog<br />
delikta i misli koje su još dok je bio u tamnici bivale načelno prihvaćene, potakli<br />
su na zapis i svjedočenje, “za sve ponižene i uvrijeđene”.<br />
21. Sreski narodni sud u Subotici,<br />
Poslovni broj: K-683/1947 od 25.11.1947.<br />
godine proglašava krivim prvoredno optuženu<br />
Budinčević Mariju, iz Subotice, i<br />
Erdeš Rožiku, iz Subotice, zbog toga:<br />
„što su početkom avgusta 1947. godine<br />
u Subotici potpisale izjavu da su stvari<br />
u priloženom popisu vlasništvo Hegediš<br />
Jelene, koja se ilegalno prebacila u<br />
Mađarsku, a koju izjavu prethodno nisu<br />
pročitale, niti su znale za njenu sadržinu<br />
i s tom izjavom se poslužile za dobijanje<br />
Uverenja da su stvari uistinu vlasništvo<br />
Hegediš Jelene, iako nisu to bile, za izvoz<br />
tih stvari u Mađarsku, od Ministarstva<br />
spoljne trgovine FNRJ“,<br />
dakle su dale i potpisale lažnu izjavu<br />
sa kojoj su obmanile organe narodne<br />
vlasti,čime su počinile krivično delo<br />
obmane narodne vlasti, pa se stoga osuđuju,<br />
svaka od njih, na kaznu prinudnog<br />
rada, bez lišenja slobode, u trajanju od 2<br />
meseca, kao i da snose troškove krivičnog<br />
postupka i izvršenja kazni, koje se<br />
istovremeno proglašava nenaplativim i da<br />
se oslobađaju plaćanja paušalnog iznosa,<br />
jer su siromašnog stanja.<br />
22. Presuda Sreskog narodnog suda<br />
u Subotici, Poslovni broj: K-341/1947 od<br />
19.11.1947. godine, kojom se proglašava<br />
krivim optuženi Ivković Josip, iz Subotice,<br />
zbog toga:<br />
„što se dana 13.08.1947. godine radeći<br />
u svom vinogradu, koji se nalazi u zoni<br />
Tavankuta, upustio u razgovor sa stražarom<br />
- graničarem i počeo sa njim razgovarati<br />
da li bi pristao da propusti dva logoraša,<br />
uz nagradu od 2000 dinara, do čega<br />
pak nije došlo, jer je stražar<br />
- graničar celu stvar prijavio<br />
nadležnim vlastima“, pa<br />
je optuženi ovakvim svojim<br />
postupkom počinio<br />
pokušaj krivičnog dela<br />
podmićivanja državnog<br />
službenika, pa se<br />
stoga, na osnovu<br />
člana 1 i 7 Zakona o vrstama kazni, osuđuje<br />
na kaznu prinudnog rada, bez lišenja<br />
slobode, u trajanju od 2 meseca, kao i da<br />
snosi troškove krivičnog postuka i izvršenja<br />
kazne, koji se proglašavaju nenaplativim,<br />
te da plati paušalni iznos od 300<br />
dinara, u roku od 15 dana, pod pretnjom<br />
prinudnog izvršenja.<br />
23. Presuda Sreskog narodnog suda<br />
u Subotici, Poslovni broj: K-657/1947 od<br />
11.02.1947. godine kojom se proglašava<br />
krivim Segedinčev Cvetko, iz Subotice,<br />
zbog toga:<br />
„što je dana 26.09.1947. godine zaklao<br />
jednu ovcu i meso prodao po 40 dinara po<br />
kilogramu, tokom 1947. godine neutvrđenih<br />
datuma u više mahova klao prasad,<br />
čije meso je prodavao po 35 dinara po<br />
kilogramu, iako nema obrtnicu za obavljanje<br />
mesarskog zanata, a cena ovčijeg<br />
mesa bila je u to vreme utvrđena na 24<br />
dinara, prodajući meso bez prethodnog<br />
veterinarskog pregleda“, čime je počinio<br />
privično delo nedopuštene trgovine iz<br />
člana 1, tačka 1 i 4 Zakona o suzbijanju<br />
nedopuštene trgovine i špekulacije i privredne<br />
sabotaže, kao i krivično delo protiv<br />
opšteg zdravlja u sticaju, kao i zbog toga:<br />
„što je 02.09.1947. godine u prodavnici<br />
zadruge na Kelebiji izjavio da on može da<br />
kolje stoku kad hoće i da prodaje meso,<br />
pošto on prethodno odseče meso Narodnoj<br />
miliciji“, čime je počinio krivično delo<br />
klevete narodnih vlasti na javnom mestu,<br />
pa se stoga, na osnovu člana 1 i 7 Zakona<br />
o vrstama kazni, a u vezi sa članom 2<br />
Zakona o suzbijanju nedopuštene trgovine<br />
i špekulacije i privredne sabotaže,<br />
osuđuje za krivično delo nedopuštene<br />
trgovine i krivično delo protiv opšteg<br />
narodnog zdravlja iz člana 1, tačka 1 i 4<br />
Zakona o suzbijanju nedopuštene trgovine<br />
i špekulacije i privredne sabotaže na<br />
kaznu prisilnog rada, bez lišenja slobode<br />
u trajanju od 2 meseca,<br />
ali mu se izriče skupna<br />
kazna od<br />
5 meseci prinudnog rada, jer prethodnu<br />
kaznu prinudnog rada u trajanju od 2<br />
meseca nije izdržao, kao i da snosi troškove<br />
krivičnog postupka, koji se proglašavaju<br />
nenaplativim, da plati paušalni iznos<br />
od 500 dinara, a sve to u roku od 15 dana,<br />
pod pretnjom izvršenja.<br />
24. Presuda Sreskog narodnog suda<br />
u Subotici, Poslovni broj: K-711/1947 od<br />
02.12.1947. godine kojom se proglašava<br />
krivom Dožai Ana, r. Bartolović, iz Subotice,<br />
zbog toga:<br />
„što je tačno neutvrđenog dana u toku<br />
1946. godine putem dvovlasnice vlasništva<br />
na poljoprivrednom zemljištu u Jugoslaviji<br />
i Mađarskoj Horvat Mariške ilegalno<br />
prebacila u Mađarsku 200 kg grožđa i pola<br />
litre pekmeza svom sinu, koji je dezertirao<br />
iz Jugoslovenske Armije i ilegalno se prebacio<br />
u Mađarsku, gde i sada živi“, pa je<br />
ovakvim svojim postupkom počinila krivično<br />
delo ilegalnog prebacivanja stvari<br />
preko državne granice, kao i zbog toga:<br />
„što je takođe, oktobra meseca 1947.<br />
godine, putem mađarskog dvovlasnika<br />
Bala Janoša pokušala ilegalno da prebaci<br />
u Mađarsku jedno pismo svome sinu, u<br />
kojem je navela da se raduje što isti živi<br />
među otmenim ljudima, a ne među bitangama<br />
- misleći pri tome na predstavnike<br />
narodnih vlasti u našoj zemlji“, pa je ovakvim<br />
svojim postupkom počinila krivično<br />
delo pokušaja ilegalnog prebacivanja<br />
preko državne granice (pisma) i uvrede<br />
organa narodne vlasti, pa se, na osnovu<br />
člana 1 i 6 Zakona o vrstama kazni, osuđuje<br />
na kaznu lišenja slobode u trajanju<br />
od 4 meseca, odnosno na jednu zajedničku<br />
povišenu kaznu lišenja slobode u<br />
trajanju od 6 meseci, kao i da plati troškove<br />
krivičnog postupka i izvršenja kazne,<br />
koji se proglašavaju nenaplativim, kao i da<br />
plati 500 dinara na ime paušala, a sve to<br />
pod pretnjom prinudnog izvršenja.<br />
Piše: Grgo Bačlija<br />
20<br />
mjesečnik br.<strong>114</strong>
Change language