NajpiÄkniejsze polskie arie - Kurier Plus

More documents

Recommendations

Info

16 Kurier Plus 18 paŸdziernika 2008 Polecamy Polecamy Polecamy Let’s Get Together And Be Healthy Pod takim tytu³em we wtorek 21 paŸdziernika odbêdzie siê spotkanie organizowane przez Catholic Charities Neighborhood Services przy 715 Leonard Street na Greenopoincie (pomiêdzy Greenpoint Ave i Calyer Street). Pocz¹tek o godz. 2 pm. Pod has³em Spotkajmy siê razem i b¹dŸmy zdrowi kryje siê kilka wa¿nych tematów, które zostan¹ poruszone. S¹ to: zdrowie, dostêp do tanich mieszkañ, informacje o ubezpieczeniach zdrowotnych i pomocy finansowej oraz bezpieczeñstwo w domu, na ulicy i w dzielnicy. Gospodarze przygotowali te¿ poczêstunek dla uczestników spotkania. Flea Market W sobotê, 18 paŸdziernika na parkingu przy Eagle Street (pomiêdzy Franklin St. i Manhattan Ave.) w godz. od 10 rano do 3 po po³udniu odbêdzie siê Flea Market, organizowany przy Dupont Street Senior Housing. Mo¿na tu bêdzie znaleŸæ prawdziwe skarby za grosze: odzie¿, ksi¹¿ki, garnki, taœmy wideo itp. Flea Market odbêdzie siê bez wzglêdu na pogodê. W razie deszczu przeniesiony zostanie do wnêtrza budynku numer 80 przy Dupont Street. Zebranie otwarte III Zakonu W niedzielê, 19 paŸdziernika odbêdzie siê zebranie owarte III Zakonu œw. Franciszka poœwiêcone “Maryjnoœci w duchowoœci franciszkañskiej”, które poprowadzi ojciec Dariusz Barna. Spotkanie odbêdzie siê po mszy œw. o godz. 11 am w koœciele Matki Bo¿ej Pocieszenia, 184 Metropolitan Ave. na Williamsburgu. Info: siostra Genowefa - 718-267-1544 Pro-Life zaprasza Grupa Pro-Life œw. Maksymiliana Kolbe zaprasza do udzia³u w krucjacie w obronie ¿ycia poczêtego, która rozpocznie siê w niedzielê, 19 paŸdziernika msz¹ œw.o godz. 7:30 rano w koœciele œw. Patryka, 39-38 29th Street na Long Island City. Po mszy pod klinikê aborcyjn¹ uda siê procesja ró¿añcowa. Info: Jan - 718-389-7785 Bioterapia i Ty Bioterapia jest badaniem, korygowaniem i zasilaniem energii w organizmach ¿ywych przez koncentracjê myœli. DLACZEGO CHORUJEMY Zablokowanie aury lub kana³ów energetycznych prowadzi do powstawania wszystkich schorzeñ. Wszystko zatem, co dzieje siê na poziomie emocjonalnym i mentalnym, powoduje okreœlony efekt energetyczny w ciele eterycznym; to z kolei ma wp³yw na cia³o fizyczne. Zak³ócenie pracy tych punktow jest przyczyn¹ powstawania problemów zdrowotnych. Niejednokrotnie wykonywane badania przez medycynê konwencjonaln¹ nie potrafi¹ okreœliæ przyczyny bólu, który jest sygna³em postêpuj¹cej choroby. JAK ZDROWIEJEMY Wiedza o ciele eterycznym jest bardzo wa¿na dla uzdrowiciela, a czakry stanowi¹ klucz do przywrócenia równowagi ca³ego systemu. Dobry uzdrowiciel pracuje przede wszystkim nad zwiêkszeniem zdolnoœci samoleczenia. Zdrowie nie oznacza tylko zdrowia w ciele fizycznym, lecz tak¿e równowagê i harmoniê wewnêtrzn¹ duszy. Bioterapia powinna obejmowaæ co najmniej 3-4 zabiegi lub wiêcej. W zale¿noœci od rodzaju i zaawansowania schorzenia, jest ona kontynuowana a¿ do pe³nego wyleczenia. Jeden zabieg trwa zwykle oko³o 15-30 minut. W tym czasie cia³o jak i system energetyczny w naturalny sposób bêd¹ zmierzaæ ku zdrowiu. Ka¿dy uzdrowiciel zna sposoby odbudowania zdrowia i dysponuje odpowiednimi do tego metodami. Oto piêæ powodów, dla których cz³owiek powinien przyjœæ do bioterapeuty: - ty jako ludzka istota jesteœ najwa¿niejsz¹ osob¹ - dobra energia, œwie¿y umys³, du¿e mo¿liwoœci dla ciebie - czas i uwaga skierowana tylko na ciebie - indywidualny dobór technik gwarantuje efektywnoœæ - porady, zalecenia, æwiczenia, zwiêkszaj¹ dzia³anie uzdrowicielskie (Artyku³ sponsorowany) EUROPEAN ADVOCACY COUNCIL, LLC Od 18 lat dzia³amy Pawe³ W. Janaszek w metropolii nowojorskiej. Prowadzimy sprawy z zakresu: sponsorowania na zielon¹ kartê poprzez Departament Pracy, sponsorowanie rodzinne, wszelkiego rodzaju wizy, w tym wizy pracownicze i inne sprawy emigracyjne. Zapraszamy. Adres biura: 80 Maiden Lane, 14 piêtro, pokój 1404 New York, NY 10038 Tel: (212) 385-6050 Fax: (212) 385-6052 JASNOWIDZ I BIOTERAPEUTA W³odzimierz San¿erewski ☛ Powie co siê dzieje w Twoim ¿yciu, pracy, doradza w sprawach osobistych i biznesowych ☛ Odkrywa myœli partnera, wspólnika, ostrzega przed k³opotami. ☛ Stosuje bioterapiê przy problemach zdrowotnych ZAPRASZAMY na sesje ju¿ teraz. „Herbarius” - 620 Manhattan Ave, Greenpoint (stacja G), Tel. 718-389-6643. Zapisy w godz. 10am-7pm Zainteresowanych prenumerat¹ tygodnika KURIER PLUS informujemy, ¿e roczny abonament wynosi $65, pó³roczny $35, a kwartalny $20 Najwiêkszy polski Zak³ad Pogrzebowy na Brooklynie STOBIERSKI LUCAS Gardenview Funeral Home, Ltd. 161 Driggs Ave. (róg Humbold St.) Brooklyn, NY 11222 Tel.(718) 383-7910
Moim zdaniem Schopenhauer, czyli o pewnoœci siebie Nie ma nic gorszego ni¿ tacy zarozumialcy, którzy zawsze s¹ pewni wszystkiego – a g³ównie siebie! I to absolutnie pewni, wyg³aszaj¹ autorytatywnym tonem okr¹g³e zdania, i sprawiaj¹ wra¿enie, ¿e wszystko najlepiej wiedz¹ i nigdy siê nie myl¹. Nie ma nic gorszego Owszem! Jeszcze gorsi s¹ niepewni, zahukani, zagubieni w walce z wiatrakami i z w³asnym wnêtrzem osobnicy, którzy posapuj¹c p³aksiwie t³umacz¹ dr¿¹cym KRYSTYNA MAZURÓWNA g³osem, ¿e oni nie, ¿e , ¿e oni nic, ¿e przepraszaj¹, ¿e nie wiedz¹, ¿e w ogóle nic nie wiadomo tak na pewno... Takich mam ochotê od razu udusiæ. Ja - niestety, albo mo¿e stety – nale¿ê do ludzi pewnych siebie, broniê do upad³ego swoich racji, w dodatku mam nieodparte wra¿enie a nawet ca³kowit¹ pewnoœæ, ¿e tak¹ - bronion¹ przeze mnie do upad³ego - racjê, zawsze posiadam. Dzia³am w sposób instynktowny od zawsze, ale od czasu do czasu miewam w zwi¹zku z tym niejasne wyrzuty sumienia. Mo¿e jestem okrutna, mo¿e bezczelna, mo¿e zachowujê siê nie³adnie nie bior¹c pod uwagê argumentów przeciwnika dyskusji, mo¿e jestem osch³a, samolubna i ogólnie ohydna Ale przecie¿ takie stwory okrutne, bezczelne i samolubne te¿ musz¹ istnieæ. Najlepszy dowód, ¿e zaryzykuje to stwierdzenie - ja intensywnie istniejê, i mam siê œwietnie! Niedawno mój synalek podarowa³ mi ksi¹¿kê Schopenhauera „L’art d’avoir toujours raison” czyli o tym, jak mieæ zawsze racjê. Pocz¹tkowo wziê³am j¹ za jakiœ krymina³, je¿d¿¹c metrem w ramach mojej teorii, ¿e nigdy nie nale¿y traciæ czasu, zag³êbi³am siê w lekturze, która poch³onê³a mnie do tego stopnia, ¿e z wypiekami na twarzy przejecha³am trzy stacje za daleko. Kurier Plus 18 paŸdziernika 2008 17 Otó¿ sam pan Arthur Schopenhauer ca³kowicie mnie rozgrzesza z moich wyrzutów sumienia! Twierdzi nawet – i udowadnia to w swojej rozprawie – ¿e nie tyle wa¿ne jest poszukiwanie prawdy, co zrêczna manipulacja przeciwnikiem tak, by udowodniæ mu, ¿e ma siê racjê. Daje przyk³ady wielu wybiegów, kluczeñ i forteli, które zapewniaj¹ nam wyjœcie obronn¹ rêk¹ i z podniesionym czo³em z najbardziej niepewnych sytuacji. Podbudowana wypowiedziami filozofa, który wypisz wymaluj udawadnia czarno na bia³ym, ¿e moje dotychczasowe wstydliwe postêpowania s¹ w ca³ej pe³ni uzasadnione, uda³am siê do dalszej walki z ¿yciem. Tydzieñ temu dosta³am ofertê z francuskiej „Sephory”, ¿e jak tylko siê do nich zg³oszê, dostanê wielk¹ próbkê jakiegoœ nowego specyfiku, który zamieni moj¹ dotychczasow¹, cokolwiek zmêczon¹ twarz, w œwie¿e liczko osiemnastolatki. Niby nie ma obowi¹zku zakupów, no ale... Pobieg³am raz - jeszcze tych próbek nie dostali. Drugi - ju¿ nie ma, maj¹ znowu rzuciæ. Trzeci - ju¿ po lekturze Schopenhauera - oczywiœcie próbek te¿ niby zabrak³o, ale, machaj¹c swoj¹ czerwon¹ kart¹ prasy miêdzynarodowej, wyg³osi³am przemowê: „Wiem, ¿e nie chcecie daæ osobom, które nic nie kupuj¹. Dobrze siê sk³ada, chcê napisaæ artyku³ o k³amliwej reklamie. ¯e co ¯e pan sprawdzi, mo¿e próbki zosta³y w rezerwie Acha, znalaz³y siê, dwie, trzy dla mnie I jeszcze lakier do paznokci, szminka i o³ówek do brwi To wszystko dla mnie, za darmo Dobrze, dziêkujê, nie bêdê pisaæ o tej k³amliwej reklamie, napiszê lepiej o próbach przekupstwa prasy!” – i wyparowa³am dumnie, unosz¹c trofea. Mój bank napisa³ do mnie, ¿e niby mam bardzo ma³o forsy na bie¿¹cym koncie u nich i proponuj¹ mi z nimi spotkanie, ¿eby mi poradziæ jak wpakowaæ im wiêcej moich pieniêdzy. Rozumiem, ¿e jest bankowy kryzys na ca³ym œwiecie, ale dlaczego ja mam im ³ataæ kasê Nos jest dla tabakiery, czy tabakiera dla nosa Posz³am do tej tabakiery, czyli do banku z Schopenhauerem pod pach¹ i poprosi³am o audiencjê u samego dyrektora. „Pan swoje pieni¹dze trzyma na tym nieoprocentowanym koncie Ale¿ proszê pana, niech pan natychmiast wyjmie i zaniesie do Kasy Oszczêdnoœci, przynajmniej dadz¹ panu cztery procenty! Jeœli pan nie umie lepiej zainwestowaæ, lepsze to ni¿ nic, a ju¿ najgorszym pomys³em jest trzymanie forsy na waszych tu kontach - to tak, jakby pan je wk³ada³ psu pod ogon!” Po udzieleniu ostrym tonem jeszcze kilku rad, opuœci³am gabinet i obra¿ona wyjê³am z mego konta ostatnie t³uk¹ce siê tam dwadzieœcia dwa piêædziesi¹t. Nie dam grosza pod ten ogon! Wieczorem uda³am siê daleko pod Pary¿, na koncert mego synalka. Du¿a, nieprzytulna sala œwieci³a pustkami, na szczêœcie zwabi³am szereg moich blond przyjació³ek z b³êkitnymi oczami, które robi³y za publicznoœæ. Daleko, zimno, ciemno i smutno – ale dziarsko wynios³yœmy krzes³a z pobliskiej salki barowej (bar, niestety, by³ nieczynny...) i rozsiad³yœmy siê, by pos³uchaæ muzyki. Ku memu zdumieniu, barczysty ochraniarz wyj¹³ po kolei krzese³ka spod zadków wszystkich moich kole¿anek. Wszystkich – oprócz mnie, czytelniczki Schopenhauera!!! „Nie, ja nie wstanê, jakie tam przepisy, mnie doktor przepisa³ nie staæ za d³ugo i siê nie mêczyæ – ³ga³am ochroniarzowi w ¿ywe oczy. ¯e dyrektor tak zarz¹dzi³ Dawaj mi pan tu tego dyrektorka!” Zosta³am doprowadzona do gabinetu w³adcy: „¯e co ¯e krzes³a na sali s¹ zabronione ze wzglêdów bezpieczeñstwa A jak ja nagle tu panu umrê od tego stania, to bêdzie bezpieczne A dlaczego bar jest zamkniêty, do czego to podobne, jak pan tu dyrektoruje, psa z kulaw¹ nog¹ nie ma, jak¹ pan zrobi³ reklamê Czy pan siê w ogóle nie wstydzi, przecie¿ pan siê do tej pracy nie nadaje, jak to krzes³em mo¿e ktoœ rzuciæ, pan myœli ¿e ja tu przysz³am, ¿eby zabiæ krzes³em w³asne dziecko na scenie, i potem jeszcze sama staæ Jakie tam przepisy, pan jest sztywnym s³u¿bist¹, trzeba siê by³o zaanga¿owaæ do policji, a nie wpychaæ do show- biznesu! ¯e nie dam panu dojœæ do s³owa No chyba ¿e nie, to jest mój zawód, co pan tam ma na swoj¹ obronê!” – i wróci³am, powiewaj¹c kart¹ prasy i ksi¹¿k¹ Schopenhauera na swoje krzese³ko, którego nikt nie œmia³ tkn¹æ do koñca koncertu. Dyrektor zadzwoni³ po barmankê, która otworzy³a natychmiast bar i ¿yczy³ mi na po¿egnanie mi³ego wieczoru. Moim zdaniem, przyjemnie jest byæ skromnym, grzecznym i uprzejmym. Ale nie uleg³ym, strachliwym i przegranym. Zreszt¹ – najlepiej przeczytajcie Schopenhauera! Podwójne ¿ycie Weroniki, czyli dziennik intymny imigrantki Laurka Jesieñ jeszcze nie pomalowa³a ust na czerwono. Z³oty brokat liœci na policzkach mieni siê zmys³owo. Zielona sukienka szeleœci letnim wiatrem. Zanim œwiat eksploduje kolorami zatañczmy na grobie lata. Botanik na Brooklynie WERONIKA KWIATKOWSKA opustosza³y, nawet w œwiêto. Spacerujemy, w¹chamy przekwitniête ró¿e, szukamy ¿ó³tych drzew - t³a do obrazów malowanych aparatem. Kamienne ³awki, liœcie pod nogami, cisza, przestrzeñ. Warto za to zap³aciæ ka¿de pieni¹dze. Kiczowaty ogród japoñski z ma³ymi mosteczkami nieodmiennie wprowadza mnie w dobry nastrój. Wielkie cielska bia³ych ryb przep³ywaj¹ pod nogami. Kicaj¹ zaj¹czki, a w sklepie z pami¹tkami rozczulaj¹ papeterie w ¿uki, gustowne wazoniki z azjatyckimi motywami, ³opatki do ziemi w czerwone biedronki i imbirowe œwieczki. Mam s³aboœæ do papieru. Do ksi¹¿ek, do czystych zeszytów, notesików w piêknych oprawach, ma³ych bloczków bia³ych karteczek, skoroszytów, dzienników, kalendarzy i papierów listowych. Sklep papierniczy po³¹czony z ksiêgarni¹ móg³by byæ przedsionkiem raju. Taki transcendentalny Empik. Od zawsze prze¿ywa³am ekscytacjê zaprowadzaj¹c nowy zeszyt. Pisz¹c pierwsze s³owo na pierwszej, dziewiczej kartce papieru. To by³o œwiêto, to by³a podnios³a chwila. Potem, zmêczony s³owem i wymiêty, od ci¹g³ego kartkowania i noszenia w torbie zeszyt - traci³ urodê i blask. Chocia¿ stara³am siê zapisywaæ okr¹g³e litery równo, w piêknych rz¹dkach - nie zawsze siê udawa³o. Wystarczy³o, ¿e zmieni³ siê kolor atramentu, d³ugopisu... rozmaza³o zdanie, przechyli³o s³owo i zeszyt traci³ swoj¹ doskona³oœæ. Na studiach by³am znana z tego, ¿e przepisywa³am notatki. Nikt tego nigdy nie robi³, a ja po prostu nie mog³am siê uczyæ czytaj¹c nabazgrane w poœpiechu informacje. Wiêc solidnie przepisywa³am wynurzenia profesorów „na czysto”. A ca³y rok, nie kryj¹c zadowolenia, przed egzaminem robi³ sobie ksero z mojej pedantycznoœci. Czêsto s³ysza³am, ¿e mam piêkny charakter pisma. Podobny do Ojca, który – zanim jeszcze by³y komputery i sitodruki - w swojej pracowni wypisywa³ reklamy i plakaty rêcznie. Stawia³ doskona³e, proœciutkie, równe litery. Uwielbia³am przyje¿d¿aæ do Taty do pracy. Pachnia³o farb¹ olejn¹. Wszêdzie wala³y siê kolorowe, grube markery, których wtedy nie mo¿na by³o nigdzie kupiæ i szablony. Wa³ki do farb, d³ugie, ciê¿kie linijki, k¹tomierze, tekturowe plansze. W szarej, komunistycznej Polsce pracownia Ojca mieni³a siê kolorami. To by³ inny, zachwycaj¹cy œwiat. W podstawówce, prawie co roku, by³am przewodnicz¹c¹ klasy. I co roku - prowadzi³am kronikê. Prosi³am Tatê, ¿eby swoim fachowym pismem ozdobi³ nag³ówki. Inne klasy mia³y fatalne, pokrzywione, niezgrabne napisy, ale nie nasza. Nasza kronika by³a dum¹ wychowawczyni. I moj¹. Zawsze chcia³am siê nauczyæ kaligrafii. Wypisywaæ eleganckie zawiadomienia o œlubie, na chropowatych kartonikach ekskluzywnych papierów. Gdy bêdê stara i bêdê mia³a du¿o czasu - w³aœnie tym siê zajmê. Spokojnym, powolnym, dok³adnym stawianiem okr¹g³ych liter na bia³ych, kremowych lub pudrowych kartonikach. Pisanie jak medytacja. Jak modlitwa. Wieczne pióra to osobna opowieœæ. Zapach atramentu, zgrzyt stalówki dotykaj¹cej papieru. Pierwszego parkera dosta³am od Ojca. Pióro le¿a³o miêkko w poduszce d³oni. Z³ota stalówka, czarny tu³ów. Pisz¹c piórem zmienia³ siê charakter s³ów. Bo czarnym atramentem nie mo¿na pisaæ tak, jak niebieskim d³ugopisem. Pióro to arystokracja, to klasyka, piêkno i styl. D³ugopis jest dla plebsu. A pióro kulkowe jedynie marn¹ namiastk¹ prawdziwego, wiecznego pióra. Ortodoksyjne zasady porzuci³am nie bez ¿alu. Ju¿ nawet listów nie piszê odrêcznie. Bo wygodniej i szybciej wystukiwaæ myœli na klawiaturze. Jedynie kartki na œwiêta i urodziny zosta³y w niezmienionej od lat formie. Ale i na nie przyjdzie pora. Coraz wiêcej osób za³atwia sprawê przez Internet. Wysy³aj¹c g³upkowate animacje, kicaj¹ce zaj¹ce w rytm dzikich wrzasków, albo tañcz¹ce na rurze Miko³aje. Próbujê walczyæ z tym nowym trendem i niezmiennie, przynajmniej trzy razy w roku, najbli¿szym œlê ¿yczenia przez prawdziwego - z krwi i koœci – listonosza. Odstêpstwem s¹ ¿yczenia wirtualne - oryginalne. Czyli w³asnorêcznie zrobiona grafika, któr¹ czêsto dostajê od Ojca i Brata. Zdjêcia z dzieciñstwa, obrobione na Photoshopie, z ciekawym tekstem s¹ wyj¹tkowe, bo zrobione tylko z myœl¹ o mnie. Jakakolwiek sztampa odpada. Gotowce, przesy³ane drog¹ ³añcuszkow¹, s¹ dla mnie obraŸliwe. To tak, jakby odbiæ na ksero pocztówkê i rozes³aæ j¹ do wszystkich znajomych. To, co przecie¿ najwa¿niejsze, to trud, jaki sobie zadajemy. PrzyjaŸñ w wersji supermarketowej promocji nie jest dla mnie. Byæ mo¿e jestem dziwna, a na pewno old fashioned, ale co mi tam. Pielêgnujê moje ma³e zboczenie i co roku, z niezmienn¹ radoœci¹ zasiadam do wypisywania okolicznoœciowych kartek. Ci, którzy mnie znaj¹ i kochaj¹ doskonale o tym wiedz¹, i czy im siê to podoba, czy nie- robi¹ to samo. ¯eby siê nie naraziæ. Umi³owanie do notesików, ma³ych kalendarzyków z m¹drymi cytatami i kieszonkowych wydañ poezji zawdziêczam Cioci Bogdzi. To ona, nauczycielka polskiego, a potem Pani Bibliotekarka - wprowadza³a mnie w œwiat Pawlikowskiej Jasnorzewskiej i Poœwiatowskiej. Lubi³am przychodziæ do licealnej biblioteki, kiedy sama by³am jeszcze uczennic¹ pierwszych klas podstawówki, i w tym cichym, spokojnym miejscu w¹chaæ ksi¹¿kowy kurz i przegl¹daæ ciocine notesiki, zapisane drobnym maczkiem. To Ciocia Bodzia przynosi³a mi prawdziwe dzienniki, w które wpisywa³am oceny misiom i lalkom. Inne dziewczynki robi³y je z zeszytów, a ja mia³am najprawdziwsze w œwiecie, z twardego kartonu, z rubryczkami na oceny i tematy zajêæ. A¿ dziw, ¿e nie zosta³am nauczycielk¹. Czêsto mam wra¿enie, ¿e minê³am siê z powo³aniem. Nauczanie mam w genach. A prowadzenie dziennika opanowa³am do perfekcji maj¹c siedem lat. Pierwszy pamiêtnik te¿ podarowa³a mi Ciocia. Jej zawdziêczam debiut i pierwsze, nieœmia³e próby opisywania mojego ¿ycia. I w koñcu, równie¿ od siostry Taty - nauczy³am siê pamiêtaæ o urodzinach, imieninach i innych œwiêtach moich najbli¿szych. Skrzêtnie notowaæ szczególne daty w kalendarzu, a kiedy przyjdzie pora- szukaæ odpowiednich strof wierszy, czy trafnych aforyzmów i wysy³aæ w œwiat. We wtorek by³ Dzieñ Nauczyciela. Oto moja laurka. Dla Cioci i wszystkich, którzy u¿ywaj¹ wiecznych piór. Nawet, jeœli tylko po to, by wpisywaæ stopnie w dzienniku. Wszystkiego najlepszego. podwojne_zycie_weroniki@yahoo.com
Page 1 and 2: NEW YORK • PENNSYLVANIA • CONNE
Page 3 and 4: Najpiêkniejsze polskie arie 1➭ W
Page 5 and 6: Kurier Plus 18 paŸdziernika 2008 J
Page 7 and 8: Kurier Plus 18 paŸdziernika 2008 7
Page 9 and 10: Nieczêsto zdarza siê, ¿e wysokie
Page 13 and 14: Galeria Kuriera Plus Nic siê nie z
Page 15: Alergia na doros³oœæ (55) * - Dz

NajpiÄkniejsze polskie arie - Kurier Plus

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

NajpiÄkniejsze polskie arie - Kurier Plus