Z życia szkół i placówek oświatowych - Centrum Edukacji ...

Z życia szkół i placówek oświatowych 

Hanna Wasilewska 

W stron ę pedagogiki 

Celestyna Freineta. 

Wspomnienia z Ogó 

lnopolskiej 

Konferencji Nauczycieli 

w Supraślu 

„Przezwyciężać granice, likwidować 

bariery – w poszukiwaniu optymalnej 

koncepcji edukacyjnej” 

„ Postawiłem swój kamień sygnałowy. On 

wskaże drogę tym, którzy przyjdą po mnie.” 

C.Freinet 

Procesy globalizacji stawiają 

przed edukacją nowe wyzwania. Od 

dawna obowiązująca koncepcja 

kształcenia staje się już jakby zbyt 

ciasna. Czy potrafimy dziś stworzyć 

taki model edukacji, który 

uwzględniałby różnorodność i 

heterogeniczność, uczył tolerancji, 

otwartości i współdziałania, 

przezwyciężania barier narodowych 

i kulturowych, mentalnych i 

osobistych, wychowując w 

szacunku, w duchu praw człowieka? 

Znamiona takiej koncepcji 

edukacyjnej odnajdujemy w 

pedagogice Celestyna Freineta, która 

jest w swej istocie międzynarodowa. 

Przekroczyła już dawno granice 

Europy i jest obecna na wszystkich 

kontynentach. Międzynarodowy jest 

też ruch nauczycieli freinetowców 

skupiony pod auspicjami 

międzynarodowej federacji FIMEM. 

Co jest siłą tej koncepcji 

pedagogicznej? Co stanowi o 

uniwersalizmie i stałej aktualności 

idei, które zdają się być 

ponadczasowe - ponad wszelkimi 

granicami i podziałami?Jak uczyć 

dzieci i młodzież tolerancji, 

współdziałania, otwartości i 

szacunku do siebie i innych, jak 

rozbudzać naturalną aktywność 

edukacyjną i uczyć współdziałania? 

Czy współczesne przedszkole i 

szkoła mogą stać się ważnym 

środowiskiem życia i miejscem 

sprzyjającym dziecku? Na te i inne 

istotne dla nas współczesnych 

pedagogów pytania próbowaliśmy 

szukać odpowiedzi podczas 

Ogólnopolskiej Konferencji 

Nauczycieli „Przezwyciężać 

granice, likwidować bariery – w 

poszukiwaniu optymalnej 

koncepcji edukacyjnej”, która 

odbyła się w Supraślu koło 

Białegostoku w dniach 

9-11.IX.2005r. 

Aspekty 2(31)/2006 strona 40


Inicjatorem i koordynatorem 

konferencji była Grupa Regionalna 

Animatorów Pedagogiki Celestyna 

Freineta w Białymstoku – 

stowarzyszenie edukacyjne 

działające w naszym mieście od 

1995r. skupiające nauczycieli 

różnych specjalności, 

zafascynowanych koncepcją 

pedagogiczną twórcy Nowoczesnej 

Szkoły Francuskiej - Celestyna 

Freineta. Do realizacji projektu 

konferencji włączyły się aktywnie 

Centrum Edukacji Nauczycieli w 

Białymstoku oraz Miejski Ośrodek 

Doradztwa Metodycznego i 

Przedszkole Samorządowe nr 4 w 

Białymstoku. 

Honorowy patronat nad tym 

przedsięwzięciem objął Prezydent 

Miasta Białegostoku Jerzy Tur oraz 

Podlaski Kurator Oświaty i 

Wychowania Zofia Trancygier - 

Koczuk. 

W konferencji uczestniczyło 

120 pedagogów różnych 

specjalności. Największą grupę 

stanowili nauczyciele kształcenia 

zintegrowanego i wychowania 

przedszkolnego. Byli to członkowie i 

sympatycy pedagogiki Freineta 

Białegostoku, Katowic, Warszawy, 

Gdańska, Radomia, Szczecina, Polic, 

Przemyśla, Ostrołęki, Opola, 

Olsztyna, Łomży oraz kilku 

pedagogów zza wschodniej granicy - 

z Litwy, Łotwy i Białorusi. 

Celem projektu była 

popularyzacja pedagogiki 

francuskiego pedagoga C.Freineta 

oraz ciekawych, alternatywnych 

rozwiązań pedagogicznych, które z 

powodzeniem można zastosować w 

dzisiejszej szkole i przedszkolu. 

Konferencja stanowiła jednocześnie 

przyczynek do dyskusji o modelu 

nowoczesnej szkoły i przedszkola – 

rozumianych jako instytucji 

otwartych, twórczych, przyjaznych 

dziecku, stosujących aktywne 

metody pracy. Pragnęliśmy 

przybliżyć rozwiązania 

pedagogiczne Freineta - techniki i 

metody pracy, które najbardziej 

aktywizują dziecko, motywują 

wewnętrznie, budząc naturalną 

aktywność edukacyjną 

najmłodszych. 

Odwołując się do 

„doświadczeń poszukujących”- 

jednej z najbardziej cennych technik 

pracy szkolnej Freineta - 

przedstawiliśmy walory 

wielokulturowe Podlasia”, 

popularyzując w ten sposób 

innowacyjne rozwiązania 

dydaktyczne możliwe do 

zastosowania w edukacji regionalnej 

i patriotycznej małego dziecka. 

Zastanawiając się, jak kształtować u 

najmłodszych poczucie tożsamości, 

dyskutowaliśmy o „edukacji ku 

wielokulturowości”, której 

niezbędnym elementem jest 

budowanie postaw tolerancji, 



otwartości oraz współpracy w grupie 

przedszkolnej i klasie szkolnej. 

Trzydniowy program 

konferencji zawierał trzy wzajemnie 

uzupełniające się ogniwa. Pierwsze z 

nich to „Powrót do źródeł - ku 

źródłom pedagogiki Freineta” 

Wysłuchaliśmy tu 

interesującego wykładu 

inauguracyjnego nt .”W stronę 

pedagogii Freineta 

w poszukiwaniu optymalnej 

koncepcji edukacyjnej” 

wygłoszonego przez dr Zofię Olek – 

Redlarską z Uniwersytetu w 

Białymstoku. W wykładzie tym 

wyartykułowane zostały 

ponadczasowość i uniwersalizm 

filozofii i psychologii edukacyjnej 

Freineta, które stanowić winny 

podbudowę do stosowania technik 

zaproponowanych przez tego 

pedagoga. 

„Niestety w praktyce 

edukacyjnej w Polsce - twierdzi dr 

Redlarska - obserwuje się często 

stosowanie technik pedagogicznych i 

wychowawczych Freineta w 

oderwaniu od psychologiczno - 

filozoficznego kontekstu, przez co 

zatraca się w pełni sens tej 

edukacji”. Wskazując na walory tej 

„pedagogiki zdrowego rozsądku” 

przywołane zostały tu słowa 

Freineta: „Szkoły powinny 

odznaczać się postawą 

wspomagającą i czynić wszystko, 

aby dziecko mogło przezwyciężyć 

trudności i zaspokoić swoją potrzebę 

poczucia mocy”. 

Głębszemu spojrzeniu na 

freinetowską filozofię nauczania i 

wychowania, będącą bazą 

efektywnej pracy z dzieckiem 

służyły też warsztaty „Pozwólmy 

rozkwitać młodym kwiatom”, które 

sięgały do „Gawęd Mateusza” – 

najcenniejszego dzieła francuskiego 

pedagoga. Celem dyskusji 

warsztatowych było uświadomienie 

nauczycielom, jak ważne jest 

wsłuchiwanie się w potrzeby dzieci, 

stwarzanie im w szkole i 

przedszkolu dobrego, bezpiecznego 

klimatu oraz stosowanie 

naturalnych, bliskich naturze dziecka 

metod pracy przez życzliwego 

nauczyciela, połączone ze 

stwarzaniem możliwości sukcesu 

każdemu przedszkolakowi i 

uczniowi. To fundamenty pedagogiki 

freinetowskiej, to wskazania 

współczesnej pedagogiki 

humanistycznej oraz uniwersalne 

prawdy pedagogiczne - stale 

aktualne i żywe, ponadczasowe. 

Zajęcia warsztatowe prowadziły 

Kazimiera Piwko – Przewodnicząca 

Krajowego Zespołu 

Koordynacyjnego PSAPF, Zofia 

Napiórkowska - była 

przewodnicząca tego zespołu oraz 

animatorki grupy białostockiej, 

będące jednocześnie autorkami i 



koordynatorami całego projektu 

konferencji - Elwira Wojtecka i 

pisząca te słowa Hanna Wasilewska. 

Drugie ogniwo tematyczne 

poświęcone było Podlasiu - 

powrotowi do jego źródeł 

kulturowych. Przebiegało pod 

hasłem 

„Przekraczamy bariery 

kulturowe” – poznajemy kulturę 

Podlasia poprzez „doświadczenia 

poszukujące” C.Freineta. 

Wysłuchaliśmy tu ciekawego 

wykładu „Ku edukacji 

międzykulturowej” wygłoszonego 

przez prof. dr hab. Jerzego 

Nikitorowicza - Rektora 

Uniwersytetu w Białymstoku. Był to 

moment na refleksję dotyczącą 

walorów edukacji wielokulturowej 

oraz potrzeby i warunków 

efektywnego kształtowania 

tożsamości kulturowej dziecka. 

Był też czas na dogłębną 

analizę i przeżycie „doświadczeń 

poszukujących” w terenie. Cztery 

wycieczki fakultatywne w oparciu o 

specjalne narzędzia - „fiszki 

prowadzące” pozwoliły uczestnikom 

konferencji poznać najciekawszą 

chyba „technikę pracy szkolnej” 

zaproponowaną przez Freineta oraz 

zapoznać się z wielokulturowym 

bogactwem Podlasia. Wycieczki 

wiodły „Szlakiem kultury 

tatarskiej”, „Śladami kultury 

prawosławnej w Supraślu” szlakiem 

„Dziedzictwa kulturowego wsi” 

oraz pokazały „Białystok jako teren 

wielokulturowy”. Białostockie 

animatorki pedagogiki Freineta - 

Irena Boreczko-Aksiucik, Tamara 

Jabłońska, Urszula Laskowska, 

Barbara Buraczewska, Krystyna 

Ignatowicz, Małgorzata Lenczewska 

i Halina Nazaruk oraz zaproszony 

gościnnie dr Aleksander Miśkiewicz 

zapewnili podczas tych zajęć w 

terenie wiele atrakcji poznawczych 

oraz dostarczyli uczestnikom sporo 

okazji do niezapomnianych przeżyć. 

Wspólna prezentacja efektów 

„doświadczeń poszukujących” 

przerosła oczekiwania autorów i 

organizatorów projektu, będąc 

dobrym argumentem na rzecz 

stosowania tej techniki pracy w 

przedszkolu i szkole. Nastąpiła pełna 

integracja uczestników oraz 

aktywizacja ich sił twórczych i 

umiejętności poznawczych. Była 

drama, teatr i swobodny tekst, 

ekspresja muzyczna, słowna i 

plastyczna. Efekty dydaktyczne 

zaskakiwały samych uczestników. 

Ten pełen emocji wieczór 

prezentacji poprzedził interesujący 

wykład nt. „Polityki 

wielokulturowości w Polsce po 1945 

r.” wygłoszony przez dr Aleksandra 

Miśkiewicza z Uniwersytetu w 

Białymstoku. 

Wszyscy chyba byliśmy 

zgodni, że wychowanie, „edukacja 



ku wielokulturowości”, to 

stwarzanie możliwości poznania 

różnorodności kulturowej i osobistej, 

które są bazą wyjściową do 

kształcenia postaw tolerancji, 

likwidowania barier osobistych i 

kulturowych, co z kolei jest drogą do 

współdziałania, integracji. 

Stosowanie technik Freineta sprzyja 

takiej edukacji. 

Niezwykła integracja 

uczestników konferencji nastąpiła 

także podczas długiego „Wieczoru 

podlaskiego- wieczoru przyjaźni”. 

Nauczycieli urzekł piękny występ 

Zespołu Młodzieży Tatarskiej 

„Buńczuk” pod kierownictwem 

Haliny Szechidewicz oraz tańce 

podlaskie, których uczyła z gracją 

Pani Ewa Onoszko. Wszystkim 

smakowały kartacze oraz potrawy 

tatarskie i inne specjały podlaskiej 

kuchni regionalnej. 

Miło wspominamy też 

wspólne „Spotkanie przy ognisku”, 

gdzie spożywając regionalne dania 

podlaskie śpiewaliśmy i tańczyliśmy 

m.in. z Chórem Dziecięco- 

Młodzieżowym Ławry Supraskiej 

pod kierunkiem Mirosławy 

Pichoniuk. Działo się to w 

niecodziennej oprawie plastycznej, 

bowiem wokół - w jesiennym 

plenerze - towarzyszyła nam 

oryginalna Ogólnopolska Wystawa 

Twórczości Dziecięcej „Dlaczego 

mam tyle pytań do świata?”, na 

której zaprezentowaliśmy prace 

plastyczne przedszkolaków i 

uczniów klas I-III powstałe pod 

kierunkiem nauczycieli - członków 

Polskiego Stowarzyszenia 

Animatorów Pedagogiki C.Freineta. 

Sprzyjająca słoneczna aura sprawiła, 

iż piękny park wokół Ośrodka 

Wczasów „Puszcza” zamieniliśmy 

na te kilka dni w wielką wystawę 

plenerową prezentującą „arcydzieła 

dziecięce” naszych małych twórców 

inspirowane technikami C.Freineta. 

Uczestnicy konferencji mieli 

też możliwość obejrzenia „Wystawy 

wydawnictw dziecięcych” 

powstałych pod kierunkiem 

białostockich freinetowców. Były 

tam gazetki przedszkolne i szkolne, 

tomiki wierszy, książeczki dziecięce, 

biuletyny z rymowankami, albumy 

oraz zbiory „swobodnych tekstów 

dziecięcych”. Konferencji 

towarzyszyły też wystawy 

wydawnictw JUKA i Nowa Era oraz 

wystawa fotograficzna Tomasza 

Włodarczyka „Białystok, moje 

miasto” i Galeria patchworków 

wykonanych przez animatorkę 

białostockiego zespołu PSAPF 

Małgorzatę Lenczewską. Mieliśmy 

też możność obejrzenia pięknego 

występu Przedszkolnego Zespołu 

Dziecięcego „Podlasiaczki” pod 

kierunkiem Grażyny Kuklińskiej z 

Integracyjnego Przedszkola 

Samorządowego nr 26 w 



Białymstoku. Uczestnicy wycieczki 

tematycznej po Białymstoku 

odwiedzili Przedszkole 

Samorządowe nr 14 z językiem 

białoruskim, gdzie zobaczyli. m.in. 

występ zespołu dziecięcego tego 

przedszkola. 

Organizatorzy starali się 

zapewnić jak najbardziej atrakcyjny 

program dydaktyczny i artystyczny 

konferencji, obrazujące efekty 

różnorodnej aktywności twórczej 

dziecka i nauczyciela, które 

pedagogika Freineta uważa za 

główny czynnik rozwoju osobowości 

i aktywności edukacyjnej dziecka. 

Ostatniego dnia 

nawiązywaliśmy do problemu 

ekspresji twórczej także poprzez 

dwie prezentacje multimedialne 

prezentujące efekty twórczych 

działań dzieci i nauczycieli Grupy 

Regionalnej PSAPF w Białymstoku. 

Przedstawiły je Hanna Wasilewska i 

Elwira Wojtecka. Dzień zamknięcia 

konferencji i ostatnie jej ogniwo 

przebiegło pod hasłem 

„Przekraczamy bariery osobiste - 

werbalne i pozawerbalne środki 

wyrazu”. Nauczyciele mieli 

możliwość uczestnictwa w pięciu 

warsztatach twórczych dotyczących 

ekspresji teatralnej, muzycznej, 

plastycznej oraz pokonywania barier 

komunikacyjnych. Warsztaty 

prowadziły: Urszula Roman, Ewa 

Drzemicka, Iwonna Zaborowska, 

Beata Miastkowska oraz Ewa 

Bajbak. Dziękujemy im za 

interesujące, inspirujące nauczycieli 

zajęcia. 

Ewaluacja konferencji 

wykazała, iż została ona bardzo 

dobrze oceniona, zarówno przez jej 

uczestników, jak i gości w niej 

uczestniczących. Podkreślano 

wysoki poziom dydaktyczny, 

twórczą atmosferę oraz sprawność 

organizacyjną. Uczestnicy byli 

oczarowani Podlasiem, jego 

odmiennością kulturową i 

bogactwem kulturowym. Wysoko 

oceniono wykłady, warsztaty i 

prezentacje multimedialne. 

Wyrazy uznania i zachwyt 

wzbudziła wystawa prac 

plastycznych dzieci umieszczona w 

jesiennym plenerze oraz inne 

prezentacje twórczej pracy dzieci i 

nauczycieli Białegostoku. 

To wszystko było dla nas, 

organizatorów, powodem do dumy i 

potwierdzeniem, iż wielomiesięczny 

trud i społeczny wysiłek nauczycieli 

białostockiej Grupy Regionalnej 

PSAPF oraz współpracujących z 

nami instytucji nie poszedł na 

marne. 

Zainteresowanie konferencją 

nauczycieli Podlasia i Białegostoku 

było dla nas kolejnym sygnałem, iż 

pedagodzy poszukują dalekich od 



tradycyjnej szkoły rozwiązań 

pedagogicznych, a wielu z nich 

odnajduje te wartości właśnie w 

pedagogice Freineta. 

„Cała współczesna 

pedagogika jest areną szukania 

nowych rozwiązań funkcjonalnych” 

– czytamy w liście Prezydenta 

Miasta Białegostoku Ryszarda Tura, 

skierowanym do organizatorów i 

uczestników konferencji w Supraślu. 

„Nauczycielom, jak nigdy dotąd, 

potrzebne są drogowskazy 

orientujące w kierunkach przemian 

edukacyjnych zachodzących we 

własnym kraju i na całym świecie. 

Czerpanie zaś z pedagogiki 

freinetowskiej otwiera nowe 

możliwości unowocześniania treści, 

metod i organizacji pracy 

nauczycieli, odgrywając niemałą 

rolę w ich doskonaleniu”. 

Białostocka Grupa Regionalna 


Animatorów Pedagogiki C.Freineta 

w Białymstoku składa serdeczne 

podziękowania tym wszystkim, 

którzy włączyli się do organizacji 

konferencji wspomagając nas 

finansowo, organizacyjnie i 

duchowo. Dziękujemy Prezydentowi 

Miasta Białegostoku Panu 

Ryszardowi Turowi i Podlaskiemu 

Kuratorowi Oświaty Pani Zofii 

Trancygier-Koczuk za objęcie 

patronatem naszego przedsięwzięcia. 

Słowa podziękowań kierujemy także 

do Pani Naczelnik Wydziału 

Edukacji i Kultury Fizycznej - Lucji 

Orzechowskiej, Pani Krystyny 

Grabowskiej - Dyrektora CEN w 

Białymstoku oraz Pani Marii 

Ambrożej - Dyrektora MODM w 

Białymstoku. Dziękujemy 

wszystkim osobom prywatnym, 

instytucjom oświatowym i 

sponsorom, którzy wsparli nas 

programowo i finansowo. 

Składamy serdeczne słowa 

podzięki Zofii Napiórkowskiej, 

Kazimierze Piwko, prof. Jerzemu 

Nikitorowiczowi, dr Zofii 

Redlarskiej, Urszuli Roman, 

Mirosławie Pichoniuk, Halinie 

Szechidewicz, księdzu 

archimandrycie mgr Gabrielowi, 

Grażynie Kuklińskiej, Beacie 

Józwowicz, Lucji Niemierowicz, 

dr Aleksandrowi Miśkiewiczowi, 

Ewie Onoszko, Ewie Bajbak, 

Tomaszowi Włodarczykowi oraz 

animatorkom Grupy Regionalnej 


Animatorów Pedagogiki Freineta w 

Białymstoku za wspólny wysiłek 

twórczy i organizacyjny. 

Pozdrawiamy wszystkich 

uczestników konferencji - w tym 

nauczycieli Podlasia - wierząc, że 

pedagogika Freineta stanie się dla 

nich źródłem inspiracji do dalszej, 

twórczej pracy pedagogicznej, 

pozwalając czynić przedszkole i 



szkołę ważnym, bliskim dziecku 

środowiskiem życia. 

Marta Grabowiecka 

VI Edycja konkursu 

historycznego 

„ Biał ystok – moje miasto” 

pod patronatem 

Prezydenta Miasta Białegostoku 

luty 2006 

Począwszy od 2000 roku 

V Liceum Ogólnokształcące im. 

Jana III Sobieskiego w Białymstoku 

organizuje przy współudziale 

Muzeum Wojska i Muzeum 

Podlaskim konkurs historyczny 

„Białystok – moje miasto”. 

Celem konkursu jest 

rozbudzenie zainteresowania 

uczniów dziejami Białegostoku, 

rozwijanie więzi uczuciowej z 

historią ojczystą, pogłębienie 

przywiązania młodzieży do miejsc 

rodzinnych, integrowanie 

mieszkańców Białegostoku 

tworzących wielokulturową 

społeczność, kształtowanie 

tożsamości regionalnej w kontekście 

wartości narodowych i europejskich 

oraz rozwijanie szacunku wobec 

innych wspólnot regionalnych i 

etnicznych. 

Konkurs po raz drugi 

rozgrywany był dwuetapowo. 

Doświadczenie kilku lat zmusiło nas 

do zmiany regulaminu imprezy. 

Pierwsze zmiany miały już miejsce 

w ubiegłym roku – zrezygnowaliśmy 

z opracowania testów na eliminacje 

szkolne. Sądziliśmy, że państwu 

łatwiej będzie stworzyć nowe, 

interesujące zadania. 

Kolejną zmianą jest nowy 

kalendarz konkursu. Zauważyliście 

Państwo, że w ubiegłym roku 

terminy egzaminu maturalnego i 



naszego konkursu pokrywały się. 

Reprezentantów szkół wyłoniły 

szkolne komisje konkursowe w 

listopadzie, zaś etap miejski został 

przeprowadzony w dniu 11 lutego 

2006 r. 

Młodzież do konkursu 

przygotowywała się w oparciu o 

najnowsze publikacje dotyczące 

naszego grodu. Konkurs cieszył się 

dużym zainteresowaniem wśród 

młodzieży ponadgimnazjalnej 

Białegostoku. Związane jest to z 

chęcią poznawania przez młode 

pokolenie historii miasta. 

Budującym jest fakt, że uczniowie 

wykazali się wysokim poziomem 

wiedzy. 

W eliminacjach miejskich 

wzięło udział 25 uczniów z 15 szkół 

ponadgimnazjalnych. 

Nad prawidłowym 

przebiegiem konkursu czuwała 

Komisja Konkursowa w składzie: 

Honorowy przewodniczący- prof. 

Adam Czesław Dobroński 

Przewodniczący - mgr Lew 

Bokauszyn 

Członkowie – mgr Anna Rutkowska, 

mgr Marta Grabowiecka, mgr Marta 

Morchal, mgr Justyna Popławska, 

mgr Tomasz Oleszczuk. 

Autorami testu byli: wicedyrektor 

mgr Lew Bokauszyn i nauczyciele 

historii mgr Anna Rutkowska i mgr 

Marta Grabowiecka. 

Komisja ustaliła listę zwycięzców i 

wyróżnionych. 

Wyniki finału VI edycji 

konkursu „ Białystok – moje 

miasto” 

I nagroda – Łukasz Gołaszewski – I 

LO uczeń mgr Barbary 

Świętońskiej, 

II nagroda - Maciej Szulichowski 

XVI LO – uczeń mgr Janiny 

Mierzejewskiej 

III nagroda – Mariola Pytel – IV LO 

– uczennica mgr Małgorzaty Gwaj 

Wyróżniono: 

Filip Cyuńczyka – I LO – ucznia 

mgr Dariusza Piontkowskiego 

Kamila Łagockiego – V LO – ucznia 

mgr Lwa Bokauszyna 

Imprezą towarzyszącą konkursowi 

były: 

Konkurs plastyczny – „Białystok – 

miasto pogranicza” 

Wykład prof. Krzysztofa Filipowa „ 

Białystok Wyzwolony” 

Wystawa Muzeum Wojska w 

Białymstoku „ Białystok 

Wyzwolony” 

V Liceum Ogólnokształcące 

im. Jana III Sobieskiego w 

Białymstoku składa serdeczne 

podziękowania wszystkim, którzy 

przyczynili się do zorganizowania i 

sprawnego przebiegu konkursu. W 

przyszłym roku zastanawiamy się 

nad rozszerzeniem konkursu na 

szkoły gimnazjalne. Uważamy, że 



młodzież równie dobrze poradzi 

sobie z wiedzą o dziejach naszego 

miasta. 

Barbara Dudzicz 

Szkolne obchody 

Dnia Europejskiego 

W tym roku miałam okazję 

uczestniczyć w przygotowaniach 

szkolnych obchodów Dnia 

Europejskiego. To było właściwie 

pierwsze tak poważne zadanie w 

mojej karierze nauczycielskiej, 

któremu musiałam stawić czoła. 

Jestem nauczycielką języka 

angielskiego z dosyć krótkim 

stażem. W związku z tym pojawiła 

się obawa czy sobie poradzę. Dużym 

wparciem byli dla mnie uczniowie 

klas I, którzy uczęszczają na kółko 

języka angielskiego. Po tym, jak 

zostali poinformowani o Dniu 

Europejskim, wszyscy, „jak jeden 

mąż” (a właściwie „żona”, gdyż 

tylko płeć piękna uczęszcza na moje 

zajęcia pozalekcyjne) zdecydowali 

się wziąć udział. Dodatkowo 

mogłam liczyć na pozostałe osoby z 

klas I, które również chciały wziąć 

udział w uroczystości. 

Nasze pierwsze spotkanie 

zaczęliśmy od „burzy mózgów”. 

Przedstawiłam im swoją koncepcję i 

wysłuchałam ich opinii i pomysłów. 

Postanowiliśmy przemyśleć wstępną 

koncepcję i uzgodniliśmy, że na 

następnych zajęciach 

pozalekcyjnych przedstawimy 

ewentualne nowe pomysły. Tak też 

się stało. Uczniowie zapoznali mnie 

z nowymi propozycjami lub 

wprowadzali poprawki do 

ustalonych już elementów 

przedstawienia. Ustaliliśmy, że 

pierwszym punktem programu stanie 

się scenka, która będzie miała za 

zadanie uświadomić uczniom, jak 

ważna jest nauka języków obcych. 

Nasza scenkę oparliśmy o skecz 

„The Ticket Instructor”. Jako, że 

była dosyć krótka, postanowiliśmy ją 

nieco rozbudować. Dodaliśmy 

trochę języka polskiego w taki 



sposób, aby uzmysłowić uczniom, 

do jakich komicznych sytuacji może 

doprowadzić nieznajomość języka 

obcego. 

Drugim punktem była 

piosenka w języku angielskim 

„Happy Boys and Girls”. Chętni 

uczniowie opanowali tekst piosenki, 

a grupka czterech dziewcząt 

przygotowała własny układ 

taneczny, co razem dało dosyć 

ciekawy efekt. 

Na zakończenie 

przygotowaliśmy teleturniej 

związany z językiem angielskim. 

Był on oparty na znanym teleturnieju 

telewizyjnym „Najsłabsze ogniwo”. 

Odpowiednio wcześniej klasy II i III 

wyłoniły po jednym reprezentancie 

ze swojej klasy. Pytania 

przygotowano w języku polskim i 

angielskim. Na pytania w języku 

angielskim należało odpowiedzieć 

po angielsku. Sprawdzały one 

znajomość języka angielskiego oraz 

wiedzę ogólną związana z krajami 

anglojęzycznymi. Na pewno 

uczestnikom konkursu przydała się 

wiedzą zdobyta w trakcie 

przygotowywania projektów na 

lekcjach języka angielskiego na 

temat krajów wchodzących w skład 

Zjednoczonego Królestwa. Projekty 

te stały się częścią dekoracji. Tak 

więc inne klasy mogły zapoznać się 

z pracami swoich kolegów i 

koleżanek z pozostałych klas. 

Widownia szczególnie żywiołowo 

reagowała w trakcie przebiegu 

konkursu. Każda klasa dopingowała 

swego reprezentanta. W trakcie 

teleturnieju okazało się, że nie 

przewidzieliśmy pewnej sytuacji. 

Otóż w pierwszej rundzie wynikł 

remis pomiędzy najmocniejszymi 

graczami oraz osobami, które były 

wybrane do odejścia po pierwszej 

rundzie. W trakcie prób 

rozpatrywaliśmy różne warianty, ale 

takiego nie przewidzieliśmy. 

Zapanowała chwilowa konsternacja, 

jednak prowadzący teleturniej 

zareagował profesjonalnie i szybko 

znalazł wyjście z sytuacji. Nagrodą 

gwarantowaną dla zwycięzcy były 

cukierki, które w trakcie teleturnieju 

„przyznawano” uczestnikom za 

poprawne odpowiedzi. Zwycięzca 

otrzymał cukierki swoje i innych 

zawodników. 

Nagrody główne zostały ukryte w 

trzech bramkach do wyboru. 

Zwycięzca miał wylosować jedną 

bramkę. W pierwszej był ukryty 

samochód (oczywiście małe autkozabawka), 

druga bramka była pusta. 

Ukryto w niej tzw.„zonk” (pomysł 

również zaczerpnięty z 

telewizyjnego teleturnieju). 

Natomiast do trzeciej bramki 

prowadzący wybrał jedną osobę z 

publiczności. Osoba ta wygrała 

talerz ogórków kiszonych, co 



wywołało salwę śmiechu na 

widowni. 

Mimo, że całe przedsięwzięcie 

było dla mnie dosyć stresujące, to 

uważam, że warto podejmować 

podobne działania. Szczególnie 

kłopotliwe są nieobecności 

niektórych uczniów na próbach. 

Wiadomo, zdarzają się różne 

sytuacje. Na szczęście wszystko 

udało się tak, jak planowaliśmy. 

Usłyszałam wiele pozytywnych 

opinii od nauczycieli i uczniów, a to 

z pewnością mobilizuje do dalszej 

pracy. 

Ewa Gutowska 

Marzena Klin 

„ Czy moż na inaczej? ” 

Konkurs plastyczny 

Już od najmłodszych lat życia, 

dziecko nabywa nawyki i 

umiejętności sprzyjające ochronie 

zdrowia. Pierwszymi nauczycielami 

są niewątpliwie rodzice. Od ich 

świadomości zdrowotnej, wiedzy i 

zaangażowania w rozwój oraz 

wychowanie zależy, jakich wyborów 

dotyczących zdrowia będzie 

dokonywało ich dziecko w 

przyszłości. W momencie 

rozpoczęcia edukacji szkolnej 

kolejnym przewodnikiem i osobą 

wspierającą staje się nauczyciel – 

wychowawca. Jego kreatywności i 

zaangażowania wpływa na to, w jaki 

sposób uczniowie poznają i zechcą 

stosować w praktyce wiedzę i 

umiejętności z zakresu edukacji 

zdrowotnej. 

Jednym ze sposobów 

realizacji omawianej tematyki, 

zastosowanym przez nas, jest 

konkurs plastyczny. 

Chcąc uniknąć zastrzeżeń i 

wątpliwości jury co do tego, kto jest 

rzeczywistym autorem pracy i komu 

faktycznie należy się nagroda: 

dziecku, czy osobie dorosłej, 

postanowiłyśmy zorganizować 

„konkurs plastyczny inaczej”. 

Od kilku lat w Szkole 

Podstawowej nr 16 im. Tadeusza 

Kościuszki w Białymstoku 



organizujemy dla uczniów klas 0 - 

III Wojewódzki Konkurs Plastyczny 

pod hasłem „Dbam o zdrowie swoje 

i innych”. Naszym założeniem jest 

to, aby uczeń: 

- obserwował i analizował 

pozytywne i negatywne 

czynniki wpływające na stan 

zdrowia człowieka; 

- rozwijał własne 

zainteresowania i zdolności 

plastyczne; 

- samodzielnie zaprojektował i 

wykonał pracę plastyczną na 

określony temat; 

- zastosował oryginalne środki 

wyrazu i ciekawą formę 

wypowiedzi plastycznej; 

- miał okazję spotkać się i 

nawiązać kontakt z 

rówieśnikami innych szkół. 

Zasadą konkursu jest to, że 

prace powstają na terenie szkoły, 

która organizuje imprezę. 

Konkurs przebiega w dwóch 

etapach. Pierwszy ma charakter 

wewnątrzszkolny. Wyłonieni są 

wówczas kandydaci, którzy 

reprezentują daną szkołę w 

konkursie na szczeblu 

wojewódzkim. 

Odbywa się on w sobotę tak, 

by każdy mógł wziąć w nim udział. 

Uczestnicy przywożą ze sobą 

potrzebne przybory i materiały 

plastyczne. 

Organizatorzy zapewniają 

właściwe warunki i dostateczną ilość 

czasu na wykonanie pracy. 

Uczestnicy konkursu rozmieszczeni 

są w salach i tu wykonują prace. 

Uczniowie goszczący w 

szkole wraz z opiekunami mają 

możliwość zwiedzenia 

klasopracowni. Chcąc zapewnić 

przyjazną atmosferę, 

przygotowujemy słodki poczęstunek 

oraz napoje. W czasie, gdy dzieci 

realizują swoje pomysły plastyczne, 

opiekunowie – wśród których są 

często nauczyciele, mają okazję do 

wymiany doświadczeń, spostrzeżeń i 

refleksji. 

Ogłoszenie wyników 

konkursu i wręczenie nagród oraz 

wyróżnień odbywa się na kolejnym 

spotkaniu, w bardzo uroczystej 

atmosferze. Towarzyszy temu część 

artystyczna przygotowana przez 

uczniów naszych klas oraz spotkanie 

z osobami zajmującymi się 

zawodowo problematyką zdrowia. 

Przybyli na tę uroczystość laureaci 

mają możliwość powtórnego 

spotkania się, a tym samym 

nawiązania głębszych znajomości, 

czy nawet przyjaźni. 



Duże zaangażowanie dzieci, 

ich radość tworzenia i 

zainteresowanie tematyką motywuje 

nas, jako organizatorów, do 

planowania kolejnej edycji 

konkursu. 



Beata Cylwik 

Dorota Beata Jabłońska 

Marzenia si ę spełniaj ą... 

Trwa siódmy miesiąc 

realizacji ogólnopolskiego programu 

Szkoła Marzeń, 

współfinansowanego ze środków UE 

w ramach EFS. W październiku 

2005 r. 443 szkoły w całej Polsce 

rozpoczęły realizację swoich 

projektów rozwojowych, w tym obie 

szkoły z Zespołu Szkół w 

Juchnowcu Górnym: 

Gimnazjum w Zespole Szkół 

w Juchnowcu Górnym 

Projekt realizowany w 

gimnazjum nazwaliśmy ,,Cudze 

chwalicie, swego nie znacie” i jego 

celem jest poznawanie przez 

uczniów własnego regionu. 

Gimnazjaliści byli już na dziewięciu 

wycieczkach (trzy wyjazdy na 

każdym poziomie klas). 

Pierwszoklasiści odwiedzili Parki 

Narodowe – Narwiański, 

Białowieski i Biebrzański. 

Drugoklasiści zwiedzili 

miejscowości naszej gminy - 

Kożany, Lewickie, Ignatki, 

Horodniany, Tryczówkę oraz Suraż, 

Choroszcz, Tykocin, Rzędziany i 

miasto wojewódzkie – Białystok. 

Trzecioklasiści poznali 

Suwalszczyznę (Suwałki, Puńsk, 

Sejny) i Suchowolę - miasto, gdzie 

spędził młodość ks. Jerzy 

Popiełuszko - przyszły patron naszej 

szkoły oraz Supraśl, Bohoniki, 

Sokółkę, Bielsk Podlaski, Hajnówkę, 

Białowieżę. Uczniowie odwiedzili 

szkoły ponadgimnazjalne i zakłady 

pracy naszego regionu, by móc 

świadomie wybierać swoją przyszłą 

drogę zawodową. Poznaliśmy 

funkcjonowanie Zespołu Szkół 

Elektrycznych w Białymstoku, 

Państwowego Liceum Plastycznego 

w Supraślu i Zespołu Szkół Leśnych 

w Białowieży. Trzecioklasiści 

spotkali się z uczniami 

specyficznych szkół 

ogólnokształcących – z litewskim 

językiem nauczania w Puńsku i 

białoruskim językiem nauczania w 

Bielsku Podlaskim. Uczniowie 

zwiedzili następujące zakłady pracy 

w regionie: Elektrociepłownię 

Białystok, Fabrykę Dywanów 

„Agnella” w Białymstoku, Zakład 

Badania Ssaków PAN w Białowieży, 

firmy „ChM” w Lewickich (polski 

producent wyrobów medycznych), 

„PLUM’ w Ignatkach (projektant i 

producent urządzeń elektronicznych 



do automatyki i precyzyjnych 

pomiarów) i „Metal-Fach Sokółka” 

(producent maszyn rolniczych), 

„Furnel” w Hajnówce. Na 

spotkaniach przygotowawczych 

gościliśmy przedstawicieli 

ciekawych zawodów: dziennikarkę, 

muzealnika, nauczyciela 

akademickiego Politechniki 

Białostockiej. Młodzież 

przygotowywała się do każdej z 

wycieczek, oglądając filmy, pracując 

z programami multimedialnymi oraz 

poszukując informacji w zasobach 

szkolnej i gminnej biblioteki oraz 

Internetu. Dzięki wycieczkom 

uczniowie poznają też bogactwo 

przyrodnicze, kulturowe i religijne 

Podlasia. 

Warto wspomnieć, że w 

ramach programu ,,Szkoła Marzeń” 

gimnazjaliści mogą korzystać z tych 

wyjazdów bezpłatnie. Dzięki 

uzyskanym funduszom zakupiliśmy 

do szkoły aparat cyfrowy, kamerę, 

projektor i odtwarzacz DVD z 

nagrywarką, regały wystawiennicze 

do Szkolnej Izby Tradycji. Nowy 

sprzęt jest przydatny podczas 

wycieczek, ale skorzystaliśmy z 

niego również w czasie spotkania 

wigilijnego, na które zaprosiliśmy 

władze gminy, rodziców i 

przedstawicieli lokalnych zakładów 

pracy. 

Gimnazjaliści biorący udział 

w projekcie uczęszczają na 

sześciogodzinne sobotnie spotkania 

(raz w miesiącu), gdzie mają 

możliwość rozwijania wiedzy, 

umiejętności i zdolności zgodnie ze 

swoimi zainteresowaniami. W 

ramach tych zajęć uczniowie 

stworzyli już dziewięć prezentacji 

komputerowych, trzy cykle 

fotoreportaży i foldery pokazujące 

odwiedzane podczas wycieczek 

miejsca. Młodzież zainteresowana 

fotografią uczy się komputerowej 

obróbki zdjęć, a osoby uzdolnione 

plastycznie pod okiem absolwenta 

ASP we Wrocławiu – pana 

Grzegorza Radziewicza zgłębiają 

techniki szkicowania i malowania. 

Odbywają się też zajęcia praktycznej 

nauki języka angielskiego, na 

których uczniowie m.in. tłumaczą 

teksty potrzebne kolegom do 

wykonania ulotek, prezentacji itd. 

Inni zbierają, porządkują i 

opracowują eksponaty do Szkolnej 

Izby Tradycji, a jeszcze inni zajmują 

się tworzeniem ,,bazy danych” na 

temat ,,drogi zdobycia zawodu” oraz 

szkół ponadgimnazjalnych i 

zakładów pracy naszego regionu. 

Wyniki prac uczniów 

zaprezentowaliśmy zaproszonym 

gościom podczas szkolnego 

spotkania wigilijnego (21.12.2005 r.) 



i zebrania rodziców (8.02.2006 r.). 

W styczniu fotoreportaże z 

pierwszych wycieczek były 

eksponowane w GOKiS-ie, a w 

marcu wystawę ,,Obiekty sakralne 

regionu” można było zobaczyć w 

Domu Pielgrzyma w Juchnowcu. 

W kwietniu efekty naszej 

pracy podziwiali w szkole m.in. 

Ryszard Kaczorowski – były 

Prezydent RP na Uchodźstwie, Jan 

Tarczyński - dyrektor Biura 

Prezydenta Ryszarda 

Kaczorowskiego, Jan Dobrzyński - 

Wojewoda Podlaski, arcybiskup 

Wojciech Ziemba - Metropolita 

Białostocki, Krzysztof Putra - 

Senator RP, Ryszard Tur - Prezydent 

Miasta Białegostoku, Lech 

Rutkowski - Prezesa Klubu 

Inteligencji Katolickiej w 

Białymstoku, płk Marian Pogoda - 

Komendant Podlaskiego Oddziału 

Straży Granicznej, Jerzy Muszyńskizastępca 

dyrektora Teatru 

Dramatycznego im. A. Węgierki w 

Białymstoku, Jan Gradkowski - Wójt 

Gminy Juchnowiec Kościelny, 

Teresa Rudzik - Sekretarz Gminy, 

Mirosława Ostrowska - Skarbnik 

Gminy oraz wszyscy członkowie 

Rady Gminy. 

Nasi goście z podziwem 

oglądali efekty pracy uczniów. Był 

też czas na rozmowy dotyczące 

funkcjonowania szkoły i jej potrzeb. 

Zapraszamy też do 

odwiedzenia strony internetowej 

(również wykonywanej przez 

uczniów w ramach 

projektu) 

www.szkmarzgim.republika.pl. 

Uczestników projektu czekają 

jeszcze trzy wycieczki (znów po 

jednej na każdym poziomie klas) i 

kilka sobotnich spotkań. Serdecznie 

zapraszamy młodzież, a rodziców 

prosimy, by zachęcali swoje dzieci 

do aktywnego udziału w 

organizowanych w szkole zajęciach 

– to przecież doskonały sposób 

spędzenia wolnego czasu i 

możliwość rozwinięcia 

zainteresowań i zdolności. To 

pierwszy krok do realizowania 

marzeń! 



Małgorzata Grzegorczyk 

Anna Borowska 

Szkolny program 

„ Spotkania z Melpomeną” 

Nasz szkolny program 

„Spotkania z Melpomeną” rozpoczął 

się od uczestnictwa nauczycieli w 

spotkaniach warsztatowych. 

Prowadził je mgr sztuki Mariusz 

Orzełek. Po teoretycznym i bardzo 

poważnym zapoznaniu z tajnikami 

organizacji grupy teatralnej nastąpiła 

część praktyczna. Ćwiczenia 

rozgrzewające, dykcyjne oraz 

zabawy integracyjne sprawiły 

wszystkim wiele radości. Wspólnie 

staraliśmy się ożywić krzesło, 

prześcieradło, taboret. Dodatkową 

atrakcją była prezentacja rekwizytów 

i lalek wykorzystywanych w 

przedstawieniach. 

Uczniowie kształcenia 

zintegrowanego po zajęciach 

lekcyjnych pracują metodą projektu 

w grupach: teatralnej, muzycznej, 

plastycznej. Grupy teatralne wybrały 

scenariusze przedstawień i podjęły 

przygotowania ich wystawienia. 

Grupy muzyczne zadbały o ocalenie 

od zapomnienia bogactwa pieśni i 

tańców ludowych. Nawiązały 

współpracę z ludowym zespołem 

„Koplanianki”. Pierwsze występy 

uatrakcyjniły Wigilię w szkole, 

Dzień Babci i Dziadka w DPS w 

Czerewkach oraz Dzień Babci i 

Dziadka w szkole. Na zajęciach grup 

plastycznych powstają ciekawe 

prace, które są zamieszczane m.in. 

na stronie internetowej szkoły 

(www.zsj.republika.pl). 

Uczniowie klas IV-VI 

spotykają się raz w miesiącu na 

sześciogodzinnych sobotnich 

zajęciach. Pod opieką 

wychowawców samodzielnie 

wybrali scenariusz sztuki teatralnej, 

który przygotują, a następnie 

zaprezentują podczas szkolnych dni 

teatru. Poza tym zainteresowani 

informatyką uczniowie klas VI biorą 

udział w zajęciach grupy 

informatycznej. 

Program „Spotkania z 

Melpomeną” umożliwi wszystkim 

uczniom bezpłatne obejrzenie 

różnorodnych spektakli, 

przygotowanych przez zaproszone 

do szkoły profesjonalne zespoły 

teatralne. Po nich nastąpią spotkania 

z aktorami, swobodne dyskusje w 



klasie, pisanie minirecenzji, 

sprawozdań oraz wykonanie prac 

plastycznych (np. plakat, afisz, lalka, 

maska). Już obejrzeliśmy „Wyspę 

pacynek”, „Ali-Babę i czterech 

rozbójników”, „Bajkową szopkę”, 

„Białe i Czarne” oraz „Wrażliwość”. 

Mamy ochotę na więcej... 

Aby urozmaicić formy i 

metody realizacji projektu, 

organizowane są wyjazdy do 

Białostockiego Teatru Lalek i Teatru 

Dramatycznego im. A. Węgierki w 

Białymstoku. Atrakcją jest 

zwiedzanie kulis teatru i rozmowy z 

twórcami sztuki teatralnej. 

Spektakl w prawdziwym 

teatrze pt. "Scrooge, czyli opowieść 

wigilijna o duchu" dostarczył 

wszystkim wielu emocji. 

Odpowiednie efekty: gra świateł, 

dymy, zapachy, aktorzy wśród 

publiczności, stworzyły jedyny w 

swoim rodzaju tajemniczy nastrój 

grozy. Niezwykłym przeżyciem dla 

wszystkich było spotkanie z 

aktorem, znanym też z filmów, 

Andrzejem Beją-Zaborskim. "Ali- 

Baba i czterdziestu rozbójników" to 

baśń rodem z Dalekiego Wschodu. 

Dzięki zespołowi z krakowskiego 

Teatru Współczesnego stała się ona 

bliższa dzieciom z klas I - III. 

Uczniowie z ogromnym 

zainteresowaniem oglądali spektakl 

przygotowany przez krakowskich 

aktorów. Mieli także okazję 

spotkania się z nimi, porozmawiania 

i utrwalenia swojej teatralnej 

wiedzy. 

Edukacja kulturalna 

oferowana przez szkolny program 

„Spotkania z Melpomeną” cieszy się 

ogromnym zainteresowaniem. Nie 

tylko uczniowie wyrażają 

zadowolenie z tak atrakcyjnego 

sposobu nabywania wiedzy. 

Również ich rodzice akceptują i 

popierają fakt, że ich pociechy z 

pożytkiem i bezpiecznie spędzają 

czas wolny od zajęć szkolnych. To 

wszystko staje się aspiracją dla 

nauczycieli – dodaje im sił i 

motywacji – by spotkania dzieci ze 

sztuką stały się niezapomnianym 

przeżyciem. 

Małgorzata Dakowicz 

Anetta Pogrebniak 



„ Logomania 2006 ” 

międzyszkolny konkurs programowania 

Międzyszkolny konkurs 

programowania „Logomania 2006” 

jest kontynuacją konkursu 

"Logomania 2005", który tak jak i w 

zeszłym roku został zorganizowany 

przez nauczycieli informatyki 

Szkoły Podstawowej nr 50 w 

Białymstoku: Małgorzatę Dakowicz 

i Anettę Pogrebniak oraz objęty 

patronatem Centrum Edukacji 

Nauczycieli w Białymstoku. 

Dotyczy on programowania w 

programie Logomocja. 

Organizowanie konkursu ma 

na celu podniesienie poziomu 

kształcenia informatycznego na 

poziomie szkoły podstawowej, a 

także zachęcenie uczniów do 

twórczej 

pracy i zmagań z pierwszym 

poznanym przez nich językiem 

programowania. 

Konkurs "Logomania 2006" 

składał się z dwóch etapów. W 

zmaganiach konkursowych wzięli 

udział uczniowie klas IV-tych, V- 

tych i VI-tych, którzy postanowili 

zmierzyć się z żółwiem. W 

pierwszym etapie uczniowie w domu 

samodzielnie tworzyli oryginalną 

posadzkę. Spośród wszystkich prac 

zespół zadaniowy wyłonił 11 

finalistów, którzy wzięli udział w 

finale. Analizując prace jury skupiło 

się na oryginalności pomysłu i jego 

realizacji za pomocą języka logo. 

Finałowe posadzki prezentują się 

następująco: 

Zdanowski Szymon SP 50 Cieśluk Monika SP 50 Laskowski Tomasz SP 26 



Goworko Damian SP 26 Szczerbak Paulina SP 21 Migała Monika SP 21 

Kulikowski Patryk SP 21 Rafało Dominika SP 21 Święcicka Diana SP 21 

Kopeć Mateusz SP 49 Kołpak Wiktoria SP 19 

Finał konkursu „Logomania 

2006” odbył się 9 maja w pracowni 

komputerowej Szkoły Podstawowej 

nr 50 w Białymstoku. Polegał na 

samodzielnym rozwiązaniu trzech 

zadań konkursowych z zakresu 

grafiki w Logo i trwał 120 minut. 

Zadania konkursowe i ich 

rozwiązania były następujące: 

Zadanie 1 

Napisz procedurę bez parametrów FIGURA, 

która narysuje na ekranie figurę jak na rysunku 

obok. Długości poszczególnych boków w 

figurze są jednakowe i wynoszą 60. W 

przypadku podstawy strzałki długość ta została 

podzielona na 3, gdzie środkowa część nie 

została narysowana. Kolor pisaka, którym 

będzie rysowana figura oraz grubość linii jest 

wartością losową. 

2 

6 

6 



Uwaga!!! Przy rozwiązywaniu zadania 

koniecznie użyj procedury powtórz. 

Rozwiązanie 

oto ramie 

np 60 lw 90 np 20 pw 120 np 60 pw 20 np60 pw 

120 np 20 lw 90 np 60 lw 90 

już 

oto figura 

cs ugp jld ukp jld powtórz 4 [ ramie] 

już 

Zadanie 2 

KWADRACIKI 3 

:ile 

– ilość kwadratów (może 

przyjmować wartości od 3 do 10) 

Poszczególne kwadraty, składające się na całą 

figurę, powinny być rysowane pisakiem o 

dowolnie wylosowanym kolorze i z góry 

ustaloną grubością równą 3. 

Rozwiązanie 

oto kwadrat 

powtórz 4 [ np 100 pw 90] 

już 

oto kwadraciki :ile 

cs 

ugp 3 

jeśli i :ile>=3 :ile


Napisz procedurę SLIMACZEK :r 

:ile_ramion, po wywołaniu której na ekranie 

pojawi się powyższy rysunek. 

Oznaczenie parametrów 

koralika 

:r - długość promienia największego 

:ile_ramion – ilość ramion figury 

(może przyjmować wartości od 2 do 

15) 

Odległość między koralikami jest jednakowa 

i równa jest promieniowi największego 

koralika. Koralik powinien być zamalowany 

kolorem wybranym losowo. Wielkość 

koralików zależna jest od ich ilości na 

ramieniu. Jeżeli na ramieniu jest jeden koralik 

to jego promień wynosi r (średnica 2r). Jeżeli 

są dwa korale to pierwszy z korali ma 

promień równy r/2, drugi zaś promień równy 

r. Przy 4 koralikach pierwszy ma promień 

równy r/4, drugi promień r/3, trzeci - r/2, 

czwarty – r. Dodatkowo na pierwszym 

ramieniu jest tyle koralików co ramion. Na 

każdym kolejnym rysowanym ramieniu jest o 

jeden koralik mniej (nie rysowany jest 

najmniejszy koralik). 

Rozwiązanie 

oto ramie :r :ile_korali 

przypisz "ile :ile_korali 

przypisz "dlugosc 0 

powtórz :ile_korali[ 

np :r pod np :r/:ile opu ukm jld koło 

(:r/:ile)*2 

pod np :r/:ile opu 

przypisz "dlugosc :r+:dlugosc+(:r/:ile)*2 

przypisz "ile :ile-1 ] 

pod ws :dlugosc opu 

już 

oto slimaczek :r :ile_ramion 

cs 

przypisz "ile_korali :ile_ramion 

jeśli lub :ile_ramion15 [ps 

[zła ilość ramion] stop] 

powtórz :ile_ramion[ 

ramie :r :ile_korali pw 360/:ile_ramion 

przypisz "ile_korali :ile_korali-1] już 

Wszyscy finaliści dzielnie 

zmagali się z zadaniami i nie poddali 

się. Pierwsze dwa zadania prawie 

wszyscy wykonali bezbłędnie. 

Błędy, które popełnili uczniowie: 

- w pierwszym zadaniu nie 

wszyscy zauważyli że mają do 

czynienia z trójkątem 

równobocznym o długości boku 

równym 60. 

- w drugim zadaniu nie 

wszyscy zauważyli, że kwadraty są 

narysowane jeden po drugim z 

przesunięciem o kąt wyznaczony na 

podstawie ilości kwadratów, czyli 

360/:ile. 

Chociaż trzecie zadanie 

wszystkim uczestnikom sprawiło 

wiele kłopotu, to każdy z nich podjął 

próbę rozwiązania go. Jedynie trzem 

uczestnikom udało się prawie w 

całości wykonać zadanie. Jeden z 

nich do rozwiązania wykorzystał 

rekurencję. 

Widać było, że wszyscy 

finaliści dobrze przygotowali się do 

udziału w konkursie. Jury po długiej 

debacie przyznała następujące 

miejsca: 

I miejsce (exekwo): 

Szymon Zdanowski z SP50 



Damian Goworko z SP26 

III miejsce: 

Tomasz Laskowski z SP26 

Jury przyznało także 

wyróżnienia: Monice Cieśłuk z 

SP50, Monice Migała z SP21, 

Dominice Rafało z SP21 oraz 

Paulinie Szczerbak z SP21. 

Każdy z uczestników finału 

otrzymał pamiątkowy dyplom oraz 

nagrody ufundowane przez firmę 

ELEKTRO-PEK, Kolporter z 

siedzibą we Wrocławiu, Gazetę 

„Kurier Poranny” oraz SP50 w 

Białymstoku. 

Mamy nadzieję, że powyższy 

konkurs stanie się tradycją w naszym 

mieście, a może i nie tylko. 

Zapraszamy więc ponownie za rok 

do zmagań z żółwiem. 



AlinaMikołajczuk 

Informacja o wynikach 

i nagrodach 

w Konkursie Matematycznym „KANGUR 2006” 

W dniu 16 marca 2006 r. 

odbyły się zawody Konkursu 

Matematycznego „KANGUR 2006”. 

Była to w naszym regionie 13 edycja 

tego cieszącego się niesłabnącym 

zainteresowaniem konkursu. 

Regionalna uroczystość 

podsumowania wyników odbyła się 

5 czerwca 2006r. w Centrum 

Edukacji Nauczycieli w Białymstoku 

o godz. 12.00. 

Konkurs narodził się w 

Australii, gdzie został 

zainaugurowany na początku lat 

osiemdziesiątych przez światowej 

sławy popularyzatora matematyki – 

Petera O’Hallorana. Następnie 

dzięki matematykom francuskim 

zyskał nazwę KANGUR i trafił do 

Europy. Pierwsze zawody odbyły się 

we Francji w 1991r. W 1994r. w 

Strasburgu zgromadzenie 10 krajów 

– w tym Polski – utworzyło przy 

Radzie Europy Stowarzyszenie 

„KANGOUROU SANS 

FRONTIERS” z siedzibą w Paryżu. 

Polska była jednym z 

pierwszych krajów, któremu 

matematycy francuscy 

zaproponowali współorganizowanie 

konkursu. Już w roku szkolnym 

1991/1992 odbyła się pierwsza 

polska edycja KANGURA 

zorganizowana przez Toruński 

Komitet Organizacyjny, który jest 

jedynym posiadaczem licencji na 

jego przeprowadzanie w naszym 

kraju. 

Na terenie regionu 

białostockiego inicjatorem konkursu 

była pani Wiera Greczan – 

konsultant ds. edukacji 

matematyczno-przyrodniczej w 

Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli. 

Od roku 1994 do dziś organizatorem 

KANGURA jest Centrum Edukacji 

Nauczycieli z Lokalnym Komitetem 

Organizacyjnym. 

Celem konkursu jest 

popularyzacja matematyki w szkole, 

a także: 

• przełamanie dość powszechnej 

niechęci do tego przedmiotu, 



• zachęcenie jak największej 

liczby młodych ludzi do 

lepszego opanowania pojęć i 

metod matematycznych, 

• wdrażanie do ścisłego 

rozumowania, 

• doskonalenie umiejętności 

szacowania wyników, 

• rozwijanie intuicyjnych 

pomysłów matematycznych, 

• wyłonienie talentów 

matematycznych. 

do tak szerokiego kręgu młodzieży: 

biorą w nim udział uczniowie od 

klasy trzeciej szkoły podstawowej 

do ostatniej klasy szkoły 

ponadgimnazjalnej. 

Wciąż cieszy się ogromną 

popularnością – w tym roku ok. 

3mln uczniów na świecie zmierzyło 

swe siły w kangurowych 

zmaganiach. 

KANGUR 

MATEMATYCZNY jest chyba 

jedynym konkursem adresowanym 

LICZBY UCZESTNIKÓW KONKURSU „KANGUR MATEMATYCZNY” 

W LATACH 1992-2006 

edycja rok Liczba uczestników 

w Polsce 

1. 

2. 

3. 

4. 

5. 

6. 

7. 

8. 

9. 

10. 

11. 

12. 

13. 

14. 

15. 

1992 

1993 

1994 

1995 

1996 

1997 

1998 

1999 

2000 

2001 

2002 

2003 

2004 

2005 

2006 

5 000 

17 000 

52 000 

120 000 

200 000 

229 000 

240 000 

250 000 

319 000 

385 000 

406 000 

415 000 

400 000 

348 400 

300 000 

edycja rok Liczba uczestników w 

regionie białostockim * 

- 

- 

1. 

2. 

3. 

4. 

5. 

6. 

7. 

8. 

9. 

10. 

11. 

12, 

13. 

- 

- 

1994 

1995 

1996 

1997 

1998 

1999 

2000 

2001 

2002 

2003 

2004 

2005 

2006 

- 

- 

2 900 

4 700 

5 880 

6 250 

6 470 

7 090 

9 980 

10 707 

11 703 

11 030 

10 739 

9 767 

8 263 

* region białostocki obejmuje następujące powiaty: białostocki grodzki i ziemski, bielski, hajnowski, moniecki, 

sokólski, siemiatycki. 

W tegorocznej edycji uczestniczyli uczniowie z 243 szkół: 



162 szkoły podstawowych 4 858 osób 

95 gimnazjów 2 199 osób 

32 szkoły ponadgimnazjalne 1 220 osób 

Najliczniej reprezentowane były szkoły: 

•III LO w Białymstoku 

202 ucz., 

•SP 49 w Białymstoku 

157 ucz., 

•I LO w Białymstoku 

145 ucz. 

•ZSIntegr.nr 1 w Białymstoku 140 ucz., 

•IV LO w Białymstoku 

136 ucz., 

•ZS w Kleosinie 118 ucz., 

•SP 50 w Białymstoku 

116 ucz., 

Pierwsze miejsca wśród zawodników poszczególnych klas 

w konkursie SZKOŁA KANGUR PODSTAWOWA MATEMATYCZNY 2006 

Klasa III - 1142 uczestników 

uzyskali: 

• Ewa Staniszewska - 111,25 pkt SP 49 w Białymstoku 

• 

Klasa IV - 1293 uczestników 

• Łukasz Litwiński - 120 pkt SP 2 w Czarnej Białostockiej 

• Magdalena Szarkowska - 120 pkt SP 6 w Białymstoku 

• Karolina Szymczuk - 120 pkt SP 15 w Białymstoku 

Klasa V - 1219 uczestników 

• Piotr Gawryluk - 138,75 pkt SP 19 w Białymstoku 

Klasa VI - 1204 uczestników 

• Piotr Stefański - 145 pkt SP 50 w Białymstoku 

GIMNAZJUM 

Klasa I - 860 uczestników 

• Kacper Sokołowski - 117,25 pkt ZSInegr. 1 w Białymstoku 

Klasa II - 707 uczestników 

• Aleksandra Baranowska - 131,25 pkt ZSInegr. 1 w Białymstoku 


• Sebastian Korzeb - 127,50 pkt ZS nr 1 w Hajnówce 

SZKOŁA PONADGIMNAZJALNA 

Klasa I - 518 uczestników 

• Maciej Andrejczuk - 138,75 pkt I LO w Białymstoku 

Klasa II - 440 uczestników 

• Karol Mocniak - 116 pkt III LO w Białymstoku 


• Paweł Dobrzycki – 133,75 pkt I LO w Białymstoku 

Informacja o przydziale nagród i dyplomów w konkursie 

Aspekty 2(31)/2006 

KANGUR MATEMATYCZNY 2006 

strona 66


Tytuł LAUREATA otrzymują uczniowie, którzy uzyskali: 

w kategorii MALUCH - co najmniej 115 pkt 

w pozostałych kategoriach – co najmniej 140 pkt. 

Dyplom i nagrodę rzeczową za BARDZO DOBRY wynik otrzymują uczniowie, którzy uzyskali: 

w kategorii MALUCH 1 - od 95 do 115 pkt, 


w kategorii BENIAMIN 1 - od 115 do 140 pkt, 


w kategorii KADET 1 - od 110 do 140 pkt, 


w kategorii JUNIOR 1 - od 110 do 140 pkt, 


w kategorii STUDENT 1 - od 115 do 140 pkt, 

w kategorii STUDENT 2 - od 125 do 140 pkt. 

Dyplom i nagrodę rzeczową za WYRÓŻNIAJĄCY wynik otrzymują uczniowie, którzy uzyskali: 









w kategorii STUDENT 1 - od 85 do 115 pkt, 

w kategorii STUDENT 2 - od 95 do 125 pkt 

W szkołach, w których nie było wyników BARDZO DOBRYCH i 

WYRÓŻNIEŃ, najlepsi uczniowie otrzymują nagrody pocieszenia. 

•Wynik laureata uzyskało 8 uczniów 

•Wynik bardzo dobry – 106 uczniów, 

•Wyróżnienie – 777 uczestników konkursu 

Laureaci w kategorii MALUCH : 

1 Szarkowska Magdalena 2M 120,00 SP 6 Białystok 

1 Szymczuk Karolina 2M 120,00 SP 15 Białystok 

1 Litwiński Lukasz 2M 120,00 SP 2 Czarna Biał. 

2 Nastały Tomasz 2M 115,00 SP 2 Białystok 

2 Paweł Poskrobko 2M 115,00 ZS Nr 1 Hajnówka 

Laureaci w pozostałych kategoriach: 

1 Stefanski Piotr 2B 145,00 SP 50 Białystok 

2 Małyszko Justyna 2B 143,75 ZS STO Białystok, 

2 Brzosko Jakub 2B 143,75 ZS Społ.nr 2 Białystok 



Serdeczne podziękowania składamy dyrektoromi nauczycielom szkół, w których 

odbywały się tegoroczne zawody oraz wszystkim, którzy przyczynili się do sprawnego 

przebiegu konkursu. 

Bożena Popławska 

Uroczystości w przedszkolu 

W Przedszkolu Integracyjnym 

w Supraślu, w którym pracuję już od 

28 lat, imprezy i uroczystości 

zawsze odgrywały doniosłą rolę. 

Uroczystości można podzielić na 

dwie grupy: zewnętrzne , gdy biorą 

w nich udział także osoby z 

zewnątrz np. rodzice, 

przedstawiciele władz, dzieci ze 

szkoły lub innego przedszkola i 

wewnętrzne, w których udział biorą 

tylko dzieci i pracownicy 

przedszkola. Uroczystości powinny 

być organizowane nie za często, 

gdyż wymagają dużego wysiłku i 

wkładu pracy ze strony dzieci i 

personelu. Dzieci męczone 

przygotowaniami mogłyby się 

zniechęcić, co uniemożliwiłoby 

uzyskaniem pożądanych efektów 

wychowawczych. Ważny jest czas 

trwania imprez i uroczystości. 

Nieprzestrzeganie tego powoduje 

znużenie i zmęczenie dziecka. 

Uroczystość, zwłaszcza w wieku 

przedszkolnym, ma być radosnym 

przeżyciem, tak jak radosny ma być 

okres przygotowań do niej. Radość 

musi pozostać w sercu dziecka po 

uroczystości. Nie należy prowadzić 

konkursów, współzawodnictwa czy 

egzaminów. Każde dziecko chce 

wypaść jak najlepiej, zwłaszcza 

przy rodzicach, dziadkach, starszym 

rodzeństwie. Gdy coś się mu się nie 

uda, patrzy nie tyle z zazdrością, co 

z poczuciem krzywdy, że osoby dla 

niego znaczące zawiodły się na nim. 

Każdemu dziecku można znaleźć 

rolę, w której będzie się czuło 

znakomicie. Nie zmuszajmy dzieci 

do bezpośredniego, aktywnego 

udziału w uroczystości. Dziecko 

niezdolne muzycznie, czy mające 

wadę wymowy lub ruchu może 

świetnie się spisać jako porządkowy, 

dekorator czy obsługujący 

(częstowanie ciastem, włączanie 

magnetofonu, podnoszenie kurtyny 

itp.) 

Uroczystości, a zwłaszcza 

przygotowania do nich stwarzają, jak 



żadna inna działalność, możliwość 

integracji treści programowych, 

form i metod pracy, a w 

konsekwencji oddziaływania na 

różne sfery osobowości dziecięcej. 

Umożliwiają kształtowanie kultury 

współżycia, podejmowanie pracy, 

której cel jest akceptowany przez 

dzieci, a zarazem przygotowują do 

planowego wykonywania zamierzeń. 

Uroczystości stwarzają szeroką 

możliwość sięgania do różnych 

dziedzin sztuki - plastyki, poezji, 

tańca, śpiewu, uwrażliwiają na 

estetykę otoczenia, na piękno wokół 

nas, a także – na piękno 

postępowania, piękno czynów 

ludzkich. Są także naturalną okazją 

do sięgania po tradycje ludowe, a 

tam, gdzie to możliwe do 

bezpośredniego zetknięcia się z 

przeszłością, którą możemy oglądać 

w strojach dziadków oraz ich pięknej 

twórczości. W wychowaniu 

patriotycznym dziecka w tym wieku 

wiodącą rolę odgrywa kształtowanie 

uczuć. Radosne przeżycia, 

wzruszenia, aktywizują jego 

myślenie, są motywacją do 

pozytywnego działania. 

W tym roku pracuję w 

najmłodszej grupie 2 i 3 – latków. 

Już we wrześniu wykazywały się 

zdolnościami tanecznymi i 

wokalnymi , gdy przygotowywały 

się do ,, Jesiennego koncertu i 

pasowania na przedszkolaka”. 

Następnie występowały na 

uroczystym opłatku. Śpiewały 

kolędy wspólnie ze swoimi 

rodzicami, paniami nauczycielkami i 

zaproszonymi gośćmi. 

Niezapomnianym przeżyciem dla 

dzieci było uroczyste spotkanie z 

babciami i dziadziusiami z okazji ich 

święta. Dzieci starannie 

przygotowały się do tej uroczystości. 

Wystąpiły z bogatym programem 

artystycznym. Każde dziecko 

mówiło krótki wiersz dla swoich 

dziadków. Babcie ukradkiem 

ocierały łzy wzruszenia. Niektóre 

piosenki były śpiewane wspólnie z 

gośćmi, a tańcom nie było końca. 

Obecni byli bardzo wzruszeni, gdy 

ich wnukowie wręczyli kolorowe 

motyle i róże. Dzieci zaprosiły 

kochane babcie i dziadków na słodki 

poczęstunek. 

W dniu 26 maja 

zorganizowałam tradycyjny już w 

naszym przedszkolu Dzień Rodziny. 

Na tę uroczystość wspólnie z 

koleżanką i panią od rytmiki 

przygotowywałyśmy dzieci od 

jakiegoś czasu. Maluszki ćwiczyły 

swój repertuar: zabawy 

inscenizowane, piosenki, zabawy 

ilustrowane ruchem, wiersze o 

mamie i tacie. Kilka dni wcześniej 



wręczyły zaproszenia swoim 

rodzicom na uroczystość z okazji ich 

święta. Dzieci pomagały przy 

wykonywaniu niespodzianek. 

Odbijały na serduszku swoje usta, 

chętne pomagały przy robieniu 

korali z makaronu. Wystąpiły ze 

swoim repertuarem przed rodzicami 

i nie tylko, bo na widowni 

znajdowali się też inni członkowie 

rodziny: ciocie, babcie i rodzeństwo. 

Mamusiu moja chcę abyś wiedziała, 

że Ciebie kocha córeczka mała. 

Kocha i pragnie w serdecznych słowach, 

swojej Mamusi dziś podziękować. 

Za to, że myślisz o mnie mateńko, 

że mnie usypiasz słodką piosenką. 

I za to jeszcze, żeś tak kochana, 

i całym sercem dla mnie oddana. 

O tacie również pamiętano, 

dedykowano mu wiersz o 

następującej treści: 

Kochany Tato smutno mi trochę, 

bo pójść na spacer miałbym ochotę. 

Ułożyć puzzle, pokopać piłkę, 

Tatusiu, proszę, znajdź dla mnie chwilkę. 

Ciągle ta praca, praca i praca, 

śpię już w łóżeczku, kiedy Ty wracasz. 

Gdy jesz kolację to nawet nie wiesz, 

Że mały synek czeka na Ciebie. 

Dzieci wręczyły upominki 

swoim rodzicom. Dziękowały za 

Przy akompaniamencie pianina 

rozpoczęły się śpiewy i tańce 

dedykowane mamusiom i tatusiom. 

Dzieci, które recytowały wiersze 

emocjonalnie przeżywały swój 

występ i nie pomyliły się ani razu. 

Widać było na ich twarzach wielkie 

przejęcie, bo przecież chciały 

wypaść jak najlepiej. Mamy 

usłyszały między innymi taki wiersz: 

poniesiony trud w ich wychowanie i 

opiekę. Na zakończenie uroczystości 

wszyscy zaproszeni goście udali się 

na słodki poczęstunek przygotowany 

przez panie kucharki. 

Uroczystości organizowane w 

przedszkolu spełniają wiele funkcji, 

z których najważniejsze to: 

dydaktyczna, społeczno - moralna i 

wychowawcza. Udział w 

uroczystości może brać każde 

dziecko, także nieśmiałe, mało 

aktywne czy z trudnościami 

wymowy. Zawsze można znaleźć 

im takie role indywidualne czy 

zespołowe, które stanowić będą 

zaspokojenie utajonych potrzeb, 

przeżyć czy twórczej aktywności. 

Role zespołowe pozwalają pozbyć 

się onieśmielenia, bo występuje się 

w grupie, usterki w wymowie nie są 

tak słyszalne, bo głuszy je poprawna 

wymowa pozostałych dzieci. 



Dziecku nieśmiałemu nawet nieduża 

rola daje mnóstwo radości. 

Przygotowania do 

uroczystości wymagają od dziecka 

wzmożonego wysiłku, musi się 

nauczyć wierszyka, tańca czy 

piosenki. Poznaje przy tym poezję 

dziecięcą, piękno przyrody i 

ojczystego kraju czy zwyczaje i 

tradycje regionalne. Rozwija się 

pamięć, mowa, doskonali 

spostrzegawczość, kształtuje się 

podzielność uwagi i wiara we własne 

możliwości, kształci wyobraźnia i 

fantazja. Perspektywa wspólnego 

występu wzmaga u dzieci poczucie 

świadomej dyscypliny, 

odpowiedzialności zbiorowej i 

indywidualnej, rozwija więź 

koleżeńską, bo końcowy efekt – 

sukces jest wspólnym dziełem całej 

grupy. 

Elżbieta Zinówko 

II Przeglą 

d Piosenki 

Rosyjskiej 

w Gimnazjum nr 1 im. Jana Pawła II 

w Sokółce 

Gdy przed dwudziestu laty 

rozpoczynałam pracę jako 

nauczyciel języka rosyjskiego w 

szkole podstawowej, nie wiedziałam, 

że przyniesie mi ona tyle satysfakcji. 

Dobra atmosfera w szkole sprzyja 

efektywności i rodzeniu się nowych 

pomysłów. Szybko dostrzegłam, że 

duża grupa uczniów chętnie 

podejmuje dodatkowe zadania i stara 

się bardzo, by wykonać je najlepiej. 

To głównie z myślą o nich 

organizuję zajęcia koła języka 

rosyjskiego i różne konkursy 

językowe. 

W tym roku szkolnym 2 

marca odbył się w naszym 

gimnazjum II Przegląd Piosenki 

Rosyjskiej. Uczestnicy będący 

uczniami naszej szkoły wykonywali 

piosenki w języku rosyjskim. 

Piosenka jest 

najdoskonalszym odbiciem 

mentalności każdego narodu, gdyż 

pozwala poznać tych, którzy ją 

tworzą i kultywują. Z tego też 

powodu zajmuje ona ważne miejsce 

w nauczaniu języków obcych. 

Wychodząc z założenia, że 

nauczanie języka obcego musi być 



wzbogacone elementami 

kulturowymi, a przecież piosenka 

jest jednym z nich, a także w 

przekonaniu, że należy łączyć 

przyjemne z pożytecznym, 

poświęciliśmy całą naszą energię na 

przygotowania do naszej imprezy. 

W konkursowych zmaganiach 

wzięło udział aż 50 uczestników 

startujących w trzech kategoriach: 

solo, mały i duży zespół. Uczniowie 

zaangażowali się z wielkim zapałem 

i pokazali imponujące umiejętności 

artystyczne. Okazało się, że 

niektórzy z nich to prawdziwe 

talenty, gdyż nie tylko pięknie 

śpiewali, ale również wspaniale je 

interpretowali. Przedstawiany 

repertuar był dosyć zróżnicowany , 

jednak w większości uczestnicy 

skupiali się na piosenkach z 

aktualnych list przebojów, co 

wzbudziło wielki entuzjazm wśród 

widowni. Jury miało ogromny 

problem z wyłonieniem najlepszych. 

Komisja konkursowa oceniała 

poprawność językową, sposób i 

oryginalność interpretacji, 

prezentację oraz ogólne wrażenie 

artystyczne. Jury przyznało I 

miejsce w kategorii solistów 

Karolinie Stelmaszek ucz. kl. III h. 

W kategorii małych zespołów I 

miejsce zajął zespół dziewcząt kl. 

II a, zaś II miejsce dziewczęta z kl. 

III h. W kategorii dużych zespołów 

wyróżnienie otrzymali chłopcy 

klasy III h oraz zespół moich 

uczennic z kl. III g w składzie: 

Sylwia Jasińska, Kamila Bylińska, 

Justyna Malinowska, Magda 

Łukaszewicz, Karolina Bałdowska, 

Marta Sitko, Dominika Dobrzycka, 

Agnieszka Możejko. Proponując ich 

udział w konkursie wiedziałam o im 

zdolnościach wokalnych i 

tanecznych. Obawiałam się nie tyle 

o interpretację, ile o wymowę 

niektórych słów. Wybrana przez nas 

piosenka cechowała się 

nagromadzeniem rzeczowników i 

czasowników ze spółgłoskami 

miękkimi i wymagała dużej 

staranności w wymowie. 

Odpowiednio długi czas poświęcony 

na ćwiczenia fonetyczne i 

zaangażowanie uczennic 

zaowocowały wyróżnieniem. 

Myślę, że nie można 

poprzestawać na tym, co się ma do 

powiedzenia uczniom w ciągu 45 

minut lekcji, trzeba odkrywać ich 

zdolności, stwarzać im możliwości 

rozwoju. Służą temu konkursy. 

Uczniowie lubią rywalizować ze 

sobą, mają mniej obaw przed 

wystąpieniami publicznymi niż 

dorośli, chcą się sprawdzać, 

porównywać, być doceniani. A co 

dają konkursy organizatorom? 

Satysfakcję z dobrze wykonanej, 

wymagającej starannego 

zaplanowania pracy, możliwość 

nawiązania kontaktów i wymiany 



doświadczeń i możliwość własnego 

rozwoju. Najcenniejsze pomysły to 

te, które sami stworzymy i 

zaangażujemy się w ich realizację. 

Aby konkurs mógł w ogóle 

odbyć się, potrzebna jest dobra 

współpraca wielu osób. Ktoś 

wywiesza ogłoszenia, zaprasza 

gości, przygotowuje dyplomy, 

dekoruje salę, zastępuje na dyżurze, 

doradza za co i jak ocenić itd. 

Dziękuję wszystkim: p. dyr. 

Bogusławie Szczerbińskiej, Joannie 

Grygo, Reginie Bajerskiej, 

Katarzynie Żywolewskiej, Annie 

Malczyk, Bożenie Taudul, 

Mirosławie Woronowicz i Bożenie 

Rudż oraz Andrzejowi Kułakowi za 

dobrą współpracę, a przede 

wszystkim Dyrekcji, która zachęca 

do takich działań i docenia je. 

Dziękuję jej też za to, że 

pomimo trudnej sytuacji finansowej 

szkoły, zawsze znajduje środki na 

nagrody, nie tylko dla finalistów, ale 

dla wszystkich uczestników 

konkursu. 

Zorganizowany Przegląd 

Piosenki Rosyjskiej pokazał 

nieograniczone możliwości i 

umiejętności młodzieży, jak również 

ogromny kapitał jej witalności i 

twórczości. Impreza taka podnosi 

także niewątpliwie rangę języka 

rosyjskiego i zachęca uczniów do 

jego nauki. Śpiewanie w języku 

obcym ma przecież zalety czysto 

dydaktyczne – poprawia fonetykę i 

sprzyja opanowaniu leksyki i 

gramatyki.

Z życia szkół i placówek oświatowych - Centrum Edukacji ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?