GÅos Nowin kwiecieÅ 2012 - UrzÄd Gminy SitkÃ³wka-Nowiny

More documents

Recommendations

Info

kronika szkolna Drogowskazy trudu 23 kwietnia 2012 r. Szkoła Podstawowa im. Orląt Lwowskich w Nowinach po raz trzynasty obchodziła Święto Patrona. W uroczystości wzięli udział przedstawiciele władz gminy Sitkówka-Nowiny oraz członkowie zarządu Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. JEST NAS WIĘCEJ Dzieci urodzone w lutym 2012 r.: Zdzisław – zamieszkały Nowiny Katarzyna – zamieszkała Trzcianki Amelia – zamieszkała Zgórsko Dzieci urodzone w marcu 2012 r.: Kacper – zamieszkały Nowiny Hubert – zamieszkały Kowala Jakub – zamieszkały Bolechowice Jakub – zamieszkały Nowiny Szczęśliwym rodzicom gratulujemy! W montażu słowno-muzycznym pt. „Drogowskazy trudu” zaprezentowali swoje umiejętności członkowie koła teatralnego, chóru szkolnego oraz zespołu tanecznego „Świetliki”. W słowach tekstów poetyckich i utworów muzycznych padły pytania o sens życia, cierpienia, poświęcenia dla ojczyzny, pytania, które tak często stawiała przed młodymi Polakami historia naszego kraju. Kwestie poruszone w inscenizacji mogły się wydawać trudne dla uczniów szkoły podstawowej, jednak warto pamiętać, że najmłodsze Orlęta Lwowskie były w wieku współczesnych drugoklasistów. Ci mali bohaterowie kierowali się drogowskazami, które nie wyznaczały łatwej drogi. Dobro, prawda, piękno, tradycja, historia, ojczyzna, godność – to pojęcia, które warto objaśniać dzieciom od najmłodszych lat. Małgorzata Adach opiekun szkolnego koła teatralnego NA PRIMA APRILIS Kupię śpiewającego bociana, który nie ma ochoty odlecieć do ciepłych krajów. Bocian powinien mieć żółty dziób i różowe nogi. Ten ptak musi umieć uczyć dzieci śpiewu i pomagać im w muzyce. Cenę kupna omówimy przy spotkaniu. Osoby zainteresowane proszone są kontakt z Martą Majewską zamieszkującą ulicę Szkolną… Wiktoria Makowska 14 Wyjaśnienie W poprzednim numerze Głosu Nowin ukazała się informacja o szafkach dla uczniów, które zostały zamontowane w Szkole Podstawowej w Bolechowicach. – Zakup szafek został sfinansowany wyłącznie z funduszu sołeckiego Sołectwa Bolechowice i ze środków własnych budżetu szkoły – wyjaśnia Tomasz Gruszczyński, dyrektor Szkoły Podstawowej w Bolechowicach. Kupię tresowaną pchłę, złotą rybkę, bociana, słonia… ogłoszenia takiej treści przygotowały dzieci z klasy IV a i IV b Szkoły Podstawowej im. Orląt Lwowskich w Nowinach. Primaaprilisową naukę pisania ogłoszeń zaproponował dzieciom Adam Pepasiński, nauczyciel języka polskiego. Na pewno pisanie ogłoszeń przyda im się w życiu. pie Terminal rejestruje Elektroniczny terminal, który rejestruje wejścia i wyjścia przedszkolaków działa od stycznia 2012 roku w Szkole Podstawowej w Bolechowicach. – Na razie urządzenie rejestruje tylko ruch w oddziałach przedszkolnych, ale od 1 września 2012 będzie także rejestrowało wejścia i wyjścia uczniów szkoły. Korzystając z terminala rodzic będzie mógł także sprawdzić stopnie swojej pociechy, gdyż urządzenie jest połączone z dziennikiem elektronicznym – mówi Tomasz Gruszczyński, dyrektor szkoły. Głos Nowin, kwiecień 2012 pie
Zapomniana metropolia wędrówki dalekie i bliskie fot. Ryszard Biskup Najchętniej błądzą w te strony miłośnicy koni. Niekoniecznie rumaków pod siodło, ale na pewno amatorzy silnych jak byki perszeronów. Z całej Europy przybywają też do świętokrzyskiego Bodzentyna handlarze skupując poczciwe siwki i kasztanki, które nadają się niestety już tylko pod nóż. Ten ostatni pretekst odwiedzenia osady nad leniwą rzeczką Psarką budzi zrozumiały niepokój i protesty zagorzałych miłośników hippiki, którzy z podziwu godną regularnością organizują na miejscowym targowisku pikiety i akcje protestacyjne. Przyglądają się tym manifestacjom spode łba i spod daszków wyszmelcowanych kaszkietów świętokrzyskie chłopy, które mają swoją fi lozofi ę i wiedzą jedno: jak jest kupiec i pieniądz na towar, to nawet kunia idzie sprzedać i niechta się dali dzieje co ma się dziać... Ach Bodzentyn, ach co to była za metropolia! Z kartami historii i datami zapisanymi wielkimi literami sławy i chwały. Miasto założył sam biskup świętobliwy Bodzanta Jankowski, od nazwiska swego nadając osadzie nazwę. Iżby stała się pierwszym, najważniejszym ośrodkiem administracyjnym i handlowym w kościelnym, średniowiecznym państwie ulokowanym w widłach Nidy, Pilicy i Wisły. Tutaj miały się odbywać spotkania możnowładców, tutaj ludzie, którzy dochodzili sprawiedliwości mogli się stawić przed (być może) nierychliwym, ale z pewnością sprawiedliwym kościelnym sądem. Boże mój, co to było za miasto w tamtych zamierzchłych czasach! Twierdza opasana wyniosłymi murami obronnymi, gród z rynkiem, mieszczańskimi kamienicami i rezydencją. Tak, oczywiście nie zabrakło tutaj, sławnego rychło w całej Polszcze, zamku biskupów krakowskich, w którym to chętnie zatrzymywali się na huczne uczty polujący w świętokrzyskiej kniei koronowani władcy, książęta i goście krakowskiej, biskupiej stolicy. Sam założyciel miasta, dzisiaj może zapomniany, jest bohaterem obyczajowego skandalu, który wstrząsnął podwalinami Polski piastowskiej. To ten sam biskup, który popadł w ostry konfl ikt z samym monarchą, królem Kazimierzem Wielkim. Jak bywa, poszło o kobietę i to nie jedną, ale cały fraucymer. Już śpieszę uspokoić, że miłośnikiem wdzięków płci rzekomo słabszej, ale na pewno piękniejszej, nie był duchowny tylko król. Chuć koronowanego pomazańca nie przypadła absolutnie do gustu księciu kościoła. Publicznie fot. Ryszard Biskup przeto upominał Kazimierza, aby ustatkował się i powstrzymał nieprzystojny władcy temperament. Król puścił mimo uszu biskupie połajanki, a kapelana księdza Baryczkę, który osobiście stanął przed majestatem ze stosownym upomnieniem, nakazał wsadzić do worka i utopić gdzieś w Wiśle pod Wawelem. Śmierć księdza tak rozsierdziła Bodzantę, że biskup obłożył naszego władcę anatemą. Kościelna klątwa była w średniowieczu okrutną bronią, przerażony król posłał więc do samego Rzymu swoich posłów z pokorną prośbą o kasację kary jaka go spotkała. Papież klątwę, owszem zdjął, ale pod warunkiem, że król wystawi kilkanaście ekspiacyjnych kościołów. I stanęły do dzisiaj istniejące, wzbudzające podziw miłośników architektury, gotyckie świątynie w Wiślicy, Stopnicy, Niepołomicach, Chęcinach... Do Bodzentyna przybywali z misjami posłańcy z całej Europy. Bywał tutaj sam Władysław Jagiełło przed wojenną rozprawą z Krzyżakami, gościli zresztą wszyscy Jagiellonowie i połowa królów elekcyjnych z ostatnim monarchą, nieszczęsnym Stanisławem Augustem. Wszystko obróciło się w perzynę i proch wkrótce po tej ostatniej wizycie. Nad Polską zgromadziły się czarne chmury i kraj na trzy części rozdrapali silniejsi sąsiedzi. Miasto straciło nie tylko znaczenie i rangę. Sami mieszkańcy cegła po cegle i kamień po kamieniu, rozkradli obronne mury, rozebrali prawie do imentu pyszny pałac. Kamienie z obwarowań, marmurowe posadzki, bogate wyposażenie pierwszej kiedyś w Polsce rezydencji można jeszcze dzisiaj, bez trudu odnaleźć w domach współczesnych mieszkańców osady... Mimo wszystko, mimo tej bezprzykładnej w historii naszego kraju zbiorowej dewastacji – zamek biskupów popadł przecież w totalną ruinę nie w wyniku wojen, lecz kataklizmu sprokurowanego przez samych obywateli - warto przy- jechać do Bodzentyna. Nie tylko w celu niezwykłego spaceru przez dwa rynki i średniowieczne, wybrukowane kocimi łbami zaułki. Magnesem, który przyciąga w to miejsce jest niewątpliwie kolegiata ufundowana przez Zbigniewa Oleśnickiego. Kościół kryje w sobie skarby i klejnoty zapierające dech w piersiach. Najważniejszy z nich ołtarz główny. Coś niesamowitego, perła polskiej snycerki i europejskiego (tak!) malarstwa. Ołtarz główny w Bodzentynie ufundowany był pierwotnie do katedry na Wawelu. To miejsce, przed którym koronowano polskich władców. Do czasu, aż w XVII wieku biskup Piotr Tomicki raczył zauważyć despekt na malowidle wykonanym dwieście lat wcześniej przez włoskiego mistrza Petrusa Venetto. Otóż malarz przedstawił wiernie wydarzenia na Golgocie. Ukrzyżowanego Chrystusa, rzymski wojak dręczy kłując bok Zbawiciela włócznią. Rzymianin siedzi na koniu, a rumak zwrócony jest do patrzących na obraz tyłem. Duchowny, który to osobiście zauważył, miał krzyknąć ze zgrozą, że co jak co, ale do końskiego zadu to on modlić się nie zamierza i nakazał wielki obraz, a z nim całe dzieło wyrzucić precz z Krakowa do Bodzentyna... I ołtarz stoi do dzisiaj w miejscowej kolegiacie, w której bywał na modlitwach nie tylko młodziutki Stefan Żeromski z pobliskich, dzierżawionych przez oćców Ciekot, ale także wędrujący tędy do klasztoru na Łysej Górze Cyprian Kamil Norwid, czy najsławniejszych z tutejszych rodaków zapomniany malarz Józef Szermentowski i tylu jeszcze innych mniej i bardziej znanych Ryszard Biskup WĘDRUJ Z NAMI! W poprzednim numerze Głosu Nowin rozpoczęliśmy nowy cykl Ryszarda Biskupa pt. „Wędrówki dalekie i bliskie”. Chcemy prezentować Państwu, a czasem może tylko odkurzyć i polecić do odwiedzenia ciekawe miejsca w naszym regionie. Zachęcamy do lektury i…podróżowania. Głos Nowin, kwiecień 2012 15
Page 1 and 2: GAZETA SAMORZĄDOWA GMINY SITKÓWKA
Page 3 and 4: aktualności Fundamentalne znaczeni
Page 5 and 6: inwestycje W maju może ruszyć bud
Page 7 and 8: przeciwdziałanie wykluczeniu cyfro
Page 9 and 10: aktualności Ewa Fudali, sołtys Sz
Page 11 and 12: Czas na zdrowie - czas na festyn Sz
Page 13: kultura Występy i sukcesy Dziecię
Page 17 and 18: Poznali naszą bazę turystyczną i
Page 19 and 20: Nasi mieszkańcy kibicowali Vive Ta

GÅos Nowin kwiecieÅ 2012 - UrzÄ d Gminy SitkÃ³wka-Nowiny

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

GÅos Nowin kwiecieÅ 2012 - UrzÄd Gminy SitkÃ³wka-Nowiny