Zasada niedyskryminacji i obywatelstwo UE.pdf

More documents

Recommendations

Info

ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, należy dokonywać w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie istnieniu przepisu krajowego takiego jak w sporze przed sądem krajowym, który przewiduje, że okresy zatrudnienia ukończone przez pracownika, zanim osiągnął on wiek 25 lat, nie są uwzględniane przy obliczaniu długości okresu wypowiedzenia stosunku pracy. 2) Na sądzie krajowym, przed którym zawisł spór między jednostkami, spoczywa obowiązek zagwarantowania przestrzegania zasady niedyskryminacji ze względu na wiek skonkretyzowanej w dyrektywie 2000/78 poprzez niestosowanie, w razie potrzeby, jakichkolwiek sprzecznych z nią przepisów prawa krajowego, niezależnie od przysługującego mu w wypadkach wskazanych w art. 267 akapit drugi TFUE uprawnienia do zwrócenia się do Trybunału w trybie prejudycjalnym o wykładnię tej zasady. (źródło: http://curia.europa.eu) d) Obywatelstwo UE / dyskryminacja ze względu na obywatelstwo 5. Sprawa C-34/09 Ruiz Zambrano KOMUNIKAT PRASOWY nr 16/11, 8 marca 2011 r. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-34/09 Gerardo Ruiz Zambrano / Office national de l'emploi (ONEm) Obywatelstwo Unii wymaga, by państwo członkowskie zezwoliło obywatelom państwa trzeciego, będącym rodzicami dziecka, które posiada obywatelstwo tego państwa członkowskiego, na pobyt i pracę w tym państwie, gdyż w razie odmowy dziecko zostałoby pozbawione możliwości skutecznego korzystania z istoty praw związanych ze statusem obywatela Unii Wymóg ten znajduje zastosowanie nawet w sytuacji, gdy dziecko nigdy nie skorzystało z prawa do swobodnego przepływu na terytorium państw członkowskich Gerardo Ruiz Zambrano wraz z małżonką, będący obywatelami kolumbijskimi, wystąpili o azyl w Belgii ze względu na toczącą się w Kolumbii wojnę domową. Władze belgijskie negatywnie rozpatrzyły ich wnioski i wydały nakaz opuszczenia terytorium Belgii. Para w dalszym ciągu zamieszkiwała w Belgii w oczekiwaniu na zakończenie postępowania w sprawie wniosku o zalegalizowanie pobytu. W tym czasie małżonka G. Ruiza Zambrany urodziła dwójkę dzieci, które uzyskały belgijskie obywatelstwo. Chociaż G. Ruiz Zambrano nie posiadał zezwolenia na pracę, zawarł umowę o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy ze spółką z siedzibą w Belgii. Dzięki temu zatrudnieniu w chwili narodzin pierwszego dziecka, obywatela belgijskiego, dysponował wystarczającymi środkami na jego utrzymanie. Ponadto ta działalność zawodowa stanowiła podstawę do uiszczania składek na zabezpieczenie społeczne i do przekazywania odpowiednich składek przez pracodawcę. Następnie G. Ruiz Zabrano był kilkakrotnie bezrobotny, co skłoniło go do złożenia wniosków o zasiłek dla bezrobotnych. Wnioski zostały rozpatrzone negatywnie, ponieważ według władz belgijskich nie spełniał on warunków prawa belgijskiego w zakresie pobytu cudzoziemców i nie miał prawa, by pracować w Belgii. Małżonkowie Ruiz Zambrano, jako wstępni obywateli belgijskich, złożyli ponadto wniosek o zezwolenie na osiedlenie się w Belgii. Jednakże władze belgijskie oddaliły ten wniosek, przyjmując, że rozmyślnie nie podjęli oni odpowiednich kroków u władz kolumbijskich celem przyznania dzieciom obywatelstwa kolumbijskiego, a to wyłącznie w celu zalegalizowania własnego pobytu w tym państwie. G. Ruiz Zambrano zaskarżył odmowne decyzje w przedmiocie wniosku o osiedlenie się i w przedmiocie wypłaty zasiłku dla bezrobotnych, z tym między innymi uzasadnieniem, że jako wstępny małoletnich obywateli belgijskich powinien móc przebywać i pracować w Belgii. Tribunal du travail de Bruxelles (sąd pracy w Brukseli, Belgia), rozpatrujący skargi na odmowne decyzje w sprawie wypłaty zasiłku dla bezrobotnych, zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy G. Ruiz 14
Zambrano może, w oparciu o prawo Unii, przebywać i pracować w Belgii. Poprzez to pytanie sąd belgijski zmierza przede wszystkim do ustalenia, czy prawo Unii znajduje zastosowanie do rozpatrywanego przypadku, nawet jeśli będące obywatelami belgijskimi dzieci G. Ruiza Zambrano nigdy nie skorzystały z prawa do swobodnego przepływu na terytorium państw członkowskich. W dzisiejszym wyroku Trybunał przypomniał, że o ile regulowanie przesłanek nabycia obywatelstwa państwa członkowskiego wchodzi w zakres wyłącznej właściwości tego państwa, o tyle bezsporne jest, że urodzone w Belgii dzieci G. Ruiza Zabrano nabyły obywatelstwo belgijskie. Tym samym korzystają one ze statusu obywatela Unii, który ma stanowić podstawowy status obywateli państw członkowskich. W tym kontekście Trybunał stwierdził, że prawo Unii sprzeciwia się przepisom krajowym, których skutkiem byłoby pozbawienie obywateli Unii skutecznego korzystania z istoty praw przyznanych im w związku ze statusem obywatela Unii. Tymczasem odmówienie prawa pobytu osobie będącej obywatelem państwa trzeciego w państwie członkowskim zamieszkania jej małoletnich dzieci, będących obywatelami tego państwa członkowskiego, nad którymi sprawuje ona opiekę, a także odmowa przyznania takiej osobie zezwolenia na pracę, wywierałyby taki właśnie skutek. Należy bowiem zauważyć, że odmowa prawa pobytu powodowałaby w rezultacie konieczność opuszczenia przez te dzieci terytorium Unii w celu towarzyszenia rodzicom. Podobnie, jeśli rodzicom nie zostanie przyznane zezwolenie na pracę, istnieje ryzyko, że nie będą oni dysponować koniecznymi środkami dla pokrycia swoich potrzeb oraz potrzeb swojej rodziny, czego konsekwencją również byłaby konieczność opuszczenia przez ich dzieci, będące obywatelami Unii, terytorium Unii. W takich okolicznościach dzieci te znajdą się faktycznie w sytuacji niemożności wykonywania istoty praw przyznanych im w związku ze statusem obywatela Unii. W tych okolicznościach Trybunał stwierdził, że prawo Unii sprzeciwia się temu, by państwo członkowskie, po pierwsze, odmówiło obywatelowi państwa trzeciego sprawującemu opiekę nad swoimi małymi dziećmi, będącymi obywatelami Unii, prawa pobytu w państwie członkowskim zamieszkania tych dzieci, którego są one też obywatelami, a po drugie, odmówiło temu obywatelowi państwa trzeciego zezwolenia na pracę, ponieważ takie decyzje faktycznie pozbawiałyby te dzieci możności korzystania z istoty praw związanych ze statusem obywatela Unii. (źródło: http://curia.europa.eu) 6. Sprawa 186/87 Cowan WYROK TRYBUNAŁU z dnia 2 lutego 1989 r. Ian William Cowan przeciwko Trésor public (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym: skierowany przez Commission d’indemnisation des victimes d’infraction du tribunal de grande instance de Paris) Turyści jako odbiorcy usług – Prawo do odszkodowania po napadzie W sprawie 186/87, wniosek do Trybunału skierowany w trybie art. 177 Traktatu EWG przez Commission d’indemnisation des victimes d’infraction du tribunal de grande instance, Paryż o wydanie w sporze zawisłym przed tym sądem pomiędzy Ianem Williamem Cowanem a Trésor public, orzeczenia w trybie prejudycjalnym w sprawie wykładni, w szczególności, zasady niedyskryminacji określonej w art. 7 Traktatu EWG, TRYBUNAŁ, 15
Page 1 and 2: mgr Anna Czaplińska Katedra Europe
Page 3 and 4: 23 że w obliczu takiej sytuacji -
Page 5 and 6: 58 zmiana traktatu bowiem dokonana
Page 7 and 8: wynikającej z przynależności do
Page 9 and 10: w życie ustawy z dnia 15 grudnia 2
Page 11 and 12: pracę w przedsiębiorstwie przed o
Page 13: krajowego jest nierozłącznie zwi
Page 17 and 18: „Czy postanowienia art. 706-15 co

Zasada niedyskryminacji i obywatelstwo UE.pdf

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?