Nr 2-3/2011 (LV) ISSN 2083-7321 - Bibliotekarz Opolski

Bibliotekarz Opolski, www.bibliotekarzopolski.pl
Nr 2-3/2011 (LV)
i muszą sobie inaczej radzić. Nagrody traktuje jako uśmiech losu, jako ogromną zachętę. Kiedy odbierałam
pierwszą nagrodę, powiedziałam, że przy całym szacunku dla jurorów, przy całej radości, jaka na mnie spada,
wiem doskonale, że prawdziwą nagrodą będzie ta, którą dadzą mi albo nie dadzą, czytelnicy. Prawdziwą oceną
moich książek będzie czytelniczy zachwyt albo zwątpienie i zniechęcenie. Jestem tego bardzo świadoma
zwłaszcza, kiedy pisze dla młodzieży, bo to jest bardzo mądry i czujny czytelnik, który nie lubi być oszukiwany.
Jeśli słyszę cokolwiek miłego na temat moich powieści od młodych czytelników, to wiem, że jest to prawdziwa
nagroda.
A.H.: Jako autorka książek dla młodzieży – jak Pani spogląda na ten rynek wydawniczy?
B.K.: Staram się koncentrować na tym, co jest dobre. Polecam książki, które przeczytałam, które uważam za
dobre. Dostaję również do ręki książki, które są dla młodzieży i one mnie oburzają. Sprawdzam na młodzieżowych
forach, czy są popularne i okazuje się, że tak, że są bardzo popularne. Młodzież nie jest w stanie dostrzec tych
niuansów, które mnie drażnią. Bierze coś innego, widzi inną wartość książki. Bardzo dużo pracuję przy tego typu
prozie i jestem wyczulona na świat wartości. Na stosunek bohatera do drugiego człowieka. Oczywiście, że młody
może nienawidzić starego, kwestia tylko dlaczego? Mogą się ścierać nasze różne ideologie i poglądy. Kwestia też
tego, jakie są powody tych starć i aspekty moralne. Nie znoszę sytuacji, kiedy moje poczucie wartości w powieści
młodzieżowej zostaje zachwiane, bo wiem, że robimy rzecz modną, że ona się podoba młodym ludziom, ale
robimy krzywdę temu pokoleniu.
A.H.: Każda powieść, to szereg recenzji. Jak Pani ocenia polskich krytyków literackich?
B.K.: Przerażają mnie gazetowi krytycy, obliczeni na trzy, cztery zdania. Nawet nie starają się przeczytać tego,
o czym piszą. To jest dla mnie zjawisko zastraszające, bo uważam, że dziennikarstwo szalenie przez to traci. Myślę,
że wiele powieści trafiłoby na swoich czytelników, gdyby recenzenci zechcieli przed recenzją przeczytać powieść
i mieć o niej swoje zdanie – dobre lub złe. Bardzo rozwinęła się recenzja internetowa i muszę powiedzieć, że mi się
to podoba. To pokazuje, że ludzie nadal czytają. Opinie nawet niezależnych czytelników, często niezwiązanych
z branżą literacką dowodzą, że są szczerze zainteresowani.
A.H.: Na swoich spotkaniach autorskich może Pani spotkać tych, którym książki nie są obce. Co powiedziałaby
Pani ludziom, którzy nie czytają?
B.K.: Powiedziałabym, moi drodzy ludzie, wiem co robicie i wiem, czemu nie czytacie –wszyscy zaczęliście pisać
książki! Mam takie niejasne przekonanie, że wielu piszących przestaje czytać, nad czym ubolewam, bo właśnie my
piszący powinniśmy dawać przykład czytelnictwa. Musimy znać nowości, wiedzieć, w jakim kraju żyjemy. Ogólnie,
nie czytamy, bo czasy zrobiły się nieprzyjazne dla książki. Choć są świetne akcje, choć próbujemy to czytelnictwo
wspierać, to czytanie chyba wyszło z mody. Czytanie stanie się pewnie bardzo snobistycznym zajęciem, druk
stanie się luksusem, drogim i niedostępnym. I to będzie czas, kiedy będziemy dłużej smakować właśnie to, co
zawdzięczamy Gutenbergowi. Rośnie pokolenie wychowane na gadżetach, zakupach, głupawych książkach,
zupełnie niezwiązanych z polskimi realiami, za to pełne kolorów, nastawione na dziecięce poczucie estetyki. Rosną
uczniowie, którzy nie czytają lektur. Rośnie pokolenie studentów, którzy są ignorantami, bo internet zaczął za nich
załatwiać wszystkie intelektualne sprawy. To są te złe strony internetu, stajemy się rozleniwieni.
A.H.: Na zachętę, dla tych, którzy omijają księgarnie i biblioteki – jakie są ulubione książki Barbary Kosmowskiej
– na najważniejszej półce?
B.K.: Zacznę od wydania zbiorowego – seria „Własny pokój” – wydawnictwa Dwie siostry – ostatnio połknęłam
trzecią z powieści – „Uciekinierka” Alice Murno. Jestem miłośniczką serii „Archipelagi” wydawnictwa W.A.B.
Wydawnictwem, które skłania mnie do czytania nowości jest Znak, zwłaszcza jeśli chodzi o literaturę dziecięcą
68