Εδώ - Πανεπιστήμιο Πατρών

παλινδρόμηση, το ερώτημα αν μπορεί η παγκόσμια ανάπτυξη (και σε επίπεδοεκπαίδευσης) να τοποθετηθεί σε μια ευθεία γραμμή όπου στην κορυφή της θα βρίσκονταιοι πιο προηγμένες χώρες και στο τέλος της οι πλέον βραδυπορούσες. Με άλλα λόγιαεπανερχόμαστε στην επιχειρηματολογία του Theodore W. Schultz και στις ιδέες του περίτης οικονομικής αξίας της εκπαιδεύσεως 10 . Κι όμως, είχαμε την εντύπωση ότι οι κριτικέςπου δέχθηκε αυτή η θεώρηση, από το τέλος της δεκαετίας του ’60 και μετά, είχαν οδηγήσειστην οριστική της απόρριψη. Σήμερα, όμως, την βλέπουμε κυρίαρχη. Η αλήθεια είναι ότι σεαυτήν εμπεριέχονται ιδέες που συνδέονται με συγκεκριμένες χώρες για τις οποίες είναι καιπολλαπλώς προσοδοφόρα. Από την άλλη, είναι σαφές ότι πρόκειται για μια θεώρησηβαθειά επηρεασμένη από τον κοινωνικό δαρβινισμό.Κλείνοντας, θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς: μα είναι τόσο καλή η πραγματικότητα τηςελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης και δεν χρειάζεται αλλαγές;Η απάντηση έχει πολλά επίπεδα.η σύγκριση πρέπει να οριστεί ως προς τι. Αυτό ουσιαστικά προδίδει είτε τηνανυπαρξία εθνικής επιλογής είτε την εγκατάλειψη του ισχύοντος μοντέλου, ανπαραδεχθεί κανείς ότι υπάρχει κάτι τέτοιο, και την υιοθέτηση ενός νέου με τηνπαράλληλη επιλογή νέων κατάλληλων κριτηρίωνη βελτίωση είναι και επιθυμητή και αέναη όμως συνδέεται με συγκεκριμένεςπροϋποθέσεις που βρίσκονται σε σχέση και αναφορά με το οικονομικό συγκείμενοείναι προφανές ότι άλλες οι ανάγκες βελτίωσης των ιδρυμάτων που βρίσκονται στοκαλύτερο 5 ή 10% και άλλες εκείνων που καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσειςτέλος, η τεκμηριωμένη στοιχειοθέτηση «κάτω ορίου» κρίνεται κομβικής σημασίας.10 Schultz Th.W., 1972, Η οικονομική αξία της εκπαιδεύσεως, εκδ. Παπαζήσης, Αθήνα.36