Στη Γιορτή - (free-ebook) - eBooks4Greeks.gr

ΣΚΗΝΗ ΠΕΝΤΕΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ που ο Aλ Aζίφ έφτασε στη χώρα του Μεγάλου Ένα,συνάντησε πολλούς γνωστούς και αγνώστους. Θα προσπαθήσω σε λίγες γραμμές νασας διηγηθώ τι συνέβη όπως μου τα είχε πει ο ίδιος (ναι, ο Aλ Aζίφ ήταν, είναι –έχωχάσει τα ίχνη του εδώ και καιρό– φίλος μου). Γράφω, λοιπόν, την εξιστόρηση του AλAζίφ όπως θα άρεσε και στον ίδιο, σε τρίτο πρόσωπο:…σε λίγες ώρες είχε φτάσει στη χώρα του Μεγάλου Ένα. Τα χιλιόμετρα του φάνηκανμέτρα. Δεν ένιωθε κούραση. Μόνο χαρά κι ευτυχία.Ο Aλ Aζίφ τα είχε καταφέρει.Λίγα μέτρα δίπλα του είδε τον Σαντιάγο μαζί με τη Φατιμά και τον αλχημιστή νασυζητούν. Σε μια γωνιά είδε το μικρό πρίγκιπα να ποτίζει και να περιποιείται τομονάκριβό του λουλούδι. Προχωρώντας είδε ένα παιδί –πραγματικά πώς μπορούσεκαι παρέμενε ακόμη παιδί;– που, ξαπλωμένο στη φιλόξενη πρασινάδα της κοιλάδας,διάβαζε την ιστορία της ζωής του. Ήταν ένα βιβλίο με τίτλο Ένα παιδί μετράει τ’άστρα. Τον λέγανε Μέλιο. Ύστερα από λίγο συνάντησε έναν επιβλητικό ποταμό πουτραγουδούσε ένα σκοπό τόσο ελεύθερο και θείο, σαν προσευχή, που έμοιαζε λεςκαι τον έψελναν ταυτόχρονα χιλιάδες φωνές. Τότε παρατήρησε το γαλήνιο Σιντάρτακαι το σοφό Αλ Μουσταφά μαζί με το Γκοβίντα, μέσα σε μια ξύλινη βάρκα ναδιασχίζουν τα ιερά αυτά νερά. Πιο κάτω εντόπισε το Λύκο της Στέππας μπροστά σεέναν καθρέπτη, να προβάρει ένα νεοφερμένο τζαζ χορό.Όλα του φαίνονταν φυσιολογικά. Ίσως να ήταν έτσι.Σε ένα μικρό λόφο στο βάθος παρατήρησε έναν άνθρωπο με ένα πολύ περίεργο,βαθύ, εξεταστικό, μα συνάμα ήρεμο, γεμάτο καλοσύνη βλέμμα. Η αύρα αυτού τουανθρώπου, που έμοιαζε με ερημίτη, μίλησε κατευθείαν στη ψυχή του Aλ Aζίφ κιέκανε να πλησιάσει πιο κοντά. Προχώρησε μερικά μέτρα μπροστά κι άρχισε ναανεβαίνει την πλαγιά. Τότε ο αινιγματικός αυτός άνθρωπος κοίταξε τον Aλ Aζίφήρεμα στα μάτια και τον ρώτησε:«Πώς είναι δυνατόν ένα ποτάμι να μη βρει στο τέλος το δρόμο για τη θάλασσα;»Ο Aλ Aζίφ έκανε να μιλήσει, τα λόγια αυτά κάτι του θύμισαν, ο παλμός αυτών τωνλέξεων του ήταν οικείος, μα σκέφτηκε πως άκουγε ένα σοφό και καλύτερα θα ήταννα σωπάσει. Τότε άνοιξε το φράγμα της ψυχής του κι άφησε το λόγο αυτού τουανθρώπου να τον πλημμυρίσει.- 18 -