akademia medyczna w gdańsku

Badania nad izoflawonoidami w kulturach in vitro 47możliwość wykorzystania kultur in vitro określonych gatunków z rodziny Fabaceae do prze¬mysłowej produkcji fitoestrogenów [6,39].Niezależnie od podstawowego celu badań, biosyntezę oraz metabolizm izoflawonoidóww kulturach in vitro stymuluje się stosując zarówno standardowe jak i również bardzo nowo¬czesne strategie biotechnologiczne [28,34]. Można tu wymienić takie procedury jak: modyfi¬kację podstawowego składu podłoża doświadczalnego, ze szczególnym uwzględnieniemrównowagi hormonalnej [12,17,29,40,47] oraz regulację warunków prowadzenia hodowliw zakresie oświetlenia i temperatury [47,61,105]. Wykorzystując naturalny aparat enzyma¬tyczny badanej biomasy przeprowadza się również szeroko rozumianą biokonwersję z zasto¬sowaniem bliższych i dalszych prekursorów, w celu uzyskania produktu finalnego [4,9].W oparciu o fakt przynależności izoflawonów do klasy związków aktywnych w procesachobronnych [27,104], biosyntezę i metabolizm tych związków w roślinnych kulturach in vitroreguluje się stosując szeroką gamę elicytorów biotycznych i abiotycznych [10,24,43,99,100].Przeprowadzone wyrywkowe badania dotyczące akumulacji izoflawonów w różnych ty¬pach hodowli in vitro (kalusy, zawiesina, korzenie oraz pędy) pozwalają wstępnie zoriento¬wać się nad możliwością wykorzystania różnego rodzaju kultur do produkcji tych związków[6,12,17,39,40,122].Metabolizm izoflawonów badano również w oparciu o biomasy transgeniczne (zawiesiny,korzenie włośnikowate, zregenerowane organy) uzyskane na drodze transformacji genetycz¬nej, przy udziale wybranych dzikich lub przekonstruowanych szczepów bakteryjnych [12,18,78,79] oraz mikrowstrzyknięcia informacji genetycznej inkorporowanej na mikrocząsteczkachzłota [31,90].Poniżej, w oparciu o bieżące informacje literaturowe, przedstawiono wpływ określonychstrategii hodowlanych na biosyntezę oraz metabolizm izoflawonów w roślinnych kulturach invitro.Wpływ podstawowego składu podłoża doświadczalnego na biosyntezęizoflawonów w kulturach in vitroModyfikacje, w zakresie składu podłoży doświadczalnych, należą do podstawowych me¬tod regulacji pierwotnego oraz wtórnego metabolizmu namnażanych, w warunkach in vitro,biomas [50]. Powyższe zabiegi dotyczą zarówno zmian jakościowych jak i ilościowychw obrębie makro i mikroelementów, źródeł węgla oraz regulatorów wzrostu odpowiedzialnychza określoną równowagę hormonalną w systemie hodowlanym [19,56,85,108,136].Większość pożywek stosowanych w hodowlach in vitro roślin motylkowych to tzw. boga¬te podłoża wzrostowe takie jak: Murashige v a i Skooga, Schenk-Hildebrandfa, Lindsmeyerai Skooga itd. [6,12,17,39,40]. Skład powyższych pożywek, w szczególności w zakresie regu¬latorów wzrostu, dobierano, przede wszystkim, pod kątem mikrorozmnażania badanych ga¬tunków bądź też uzyskania maksymalnego przyrostu namnażanych biomas [101,115,122,132].Przykładowo, w kulturach kalusowych i zawiesinowych najczęściej badanych gatunkówz rodziny Fabaceae takich jak: Glycine max, Cicer arietinum, Phaseolus vulgaris, Lupinusalbus oraz Medicago sativa regulatorami wzrostu z wyboru były przeważnie: kinetyna orazkwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy (2,4-D) [6,9,24,38,39,43,99]. W procesie tworzenia pędówu roślin motylkowych przydatne okazały się takie cytokininy jak: benzyloaminopuryna (BAP)i tidiazuron (TDZ) oraz naturalne gibereliny (GA1, GA3, GA4, GA7, GA9 i GA13). W tym miejscu