Eunomia 2011/10 - Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w ...

WSPÓŁPRACA ZE ŚRODOWISKIEMInstytut Studiów EdukacyjnychZmarł Otto von Habsburg– syn cesarza Austro - Węgierprof. Marian Kapica, członek UNII PANEUROPEJSKIEJ SILESIA POLSKAZnacząca to postać w europejskiej przestrzenispołecznej i politycznej. Urodził się w 1912 roku.Zmarł 4 w lipca 2011 r. w Reichenau. Pochowanogo w krypcie cesarskiej pod wiedeńskimkościołem Kapucynów, obok 143 Habsburgów,m. in. 12 cesarzy, w tym brata jego pradziadacesarza Franciszka Józefa.Gdy miał 10 lat umiera jego ojciec cesarz Karol.Matka, cesarzowa Zyta całe życie marzyła,by na skroniach syna spoczęła korona, co poprzemianach w Europie i świecie po pierwszeji drugiej wojnie światowej nie było realne.Dzieciństwo spędził w Szwajcarii i Hiszpanii.W roku 1930 podjął studia uniwersyteckie, zaśw 1937 roku uzyskał stopień naukowy doktorapraw i nauk społecznych. Pilny obserwator życiapolitycznego i wrażliwy na sprawy społecznew porę dostrzegł groźbę eksplozji nazizmu w Europie.Stał się nie tylko świadkiem współczesnejhistorii Europy, lecz także aktywnym jej uczestnikiemi kreatorem.W lutym 1938 roku starał się ratować Austrięprzed Anschlusem. W obliczu zagrożeń zestrony hitlerowskich Niemiec skłonny był objąćurząd kanclerski Austrii po to, by zjednać zwalczającesię austriackie partie polityczne. Naziściuznawali go za śmiertelnego wroga, w rezultacieczego w okupowanej przez Niemcy Europieposzukiwano go listami gończymi. Oskarżonyo zdradę stanu przez faszystów uchodzi za granicę.Miało to zapewne związek z opublikowaniemw 1938 roku we Francji protestu przeciwko anschlusowiAustrii oraz bezkompromisowościąw przeciwstawianiu się nazizmowi.Po zakończeniu II wojny światowej wraca nakrótko do Austrii, następnie, przez Francję przemieszczasię do Niemiec, które od 1954 rokustają się jego miejscem stałego pobytu i aktywnościspołeczno – politycznej, w tym i parlamentarnej.Od wczesnych lat swego życia interesuje się procesamiintegracyjnymi Europy. Solidaryzuje sie więc z tymi myślicielamii politykami, którzy coraz śmielej wyrażali poglądy budowania„wielkiej Europy”. Byli to m. in. W Churchill, R.N. Coudenhove– Kalergi, R. Schuman, K. Adenauer, J. Monnet.Niewątpliwie zakończenie II wojny światowej i ogrom nieszczęśćOtto von Habsburgjakich była oprawczynią stało się okolicznością sprzyjającą wszelkimtendencjom integracyjnym. Zapoczątkowano nowy, odmiennyod ustaleń wersalskich, porządek. Jak się jednak okazało praktykaintegracyjna w Europie po 1945 roku doprowadziła do zgołainnych, od oczekiwanych, rezultatów. Pojawiły się dwa odmiennepolitycznie i ekonomicznie, bloki: zachodni i wschodnioeuropej-Foto: archiwum PWSZ w Raciborzu22