94E. Zagrożenia i formy degradacji ekosystemów leśnych1. BorowacenieBorowacenie (pinetyzacja) określona została, w zależności od udziału sosny wgórnej warstwie drzew, zgodnie ze wzorem 22 „Instrukcji sporządzania programuochrony przyrody w nadleśnictwie z 1996r”. Brak i średnie borowacenie wykazujeblisko 66,5 % drzewostanów.Stopień borowacenia w obrębach i Nadleśnictwie.Obręb,nadleśnictwoStopieńborowaceniaPowierzchnia [ha]WiekOgółem[%] 80 latOgółem1 2 3 4 5 6 7Obręb brak 957,54 662,87 167,95 1788,36 18,9Kłobuck słabe 1168,17 2026,50 852,52 4047,19 42,7średnie 517,40 358,90 159,89 1036,19 10,9mocne 596,21 977,04 1038,28 2611,53 27,5Obręb brak 506,41 317,10 137,84 961,35 14,9Parzymiechy słabe 407,02 805,92 513,89 1726,83 26,7średnie 571,38 291,76 193,32 1056,46 16,3mocne 484,74 1218,32 1021,82 2724,88 42,1Nadleśnictwo brak 1463,95 979,97 305,79 2749,71 17,2słabe 1575,19 2832,42 1366,41 5774,02 36,2średnie 1088,78 650,66 353,21 2092,65 13,1mocne 1080,95 2195,36 2060,10 5336,41 33,5[%]120Borowacenie siedlisk100806040mocneśredniesłabebrak200Obręb Kłobuck Obręb Parzymiechy NadleśnictwoStopień borowacenia siedlisk leśnych.
952. Monotypizacja drzewostanów i neofityzacjaUjednolicenie gatunkowe i wiekowe nie występuje w drzewostanachNadleśnictwa.Gatunki obcego pochodzenia mają marginalny udział w składzie gatunkowymdrzewostanów. Są to: sosna czarna, sosna wejmutka, sosna smołowa, sosna banksa, dąbczerwony, daglezja zielona, orzech, kasztanowiec, jesion amerykański, topola(nieustalone odmiany hodowlane) i robinia akacjowa.Jako gatunek panujący tworzą drzewostany: sosna czarna, sosna wejmutka i dąbczerwony. Udział tych drzewostanów jest znikomy, łącznie zajmują 0,47 %powierzchni ( 75,05).3. Stan zdrowotny i sanitarny <strong>lasu</strong>Obszar Nadleśnictwa znajduje się w zasięgu imisji przemysłowych zakładówpołożonych w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym, Opola (elektrowni i huty) orazCzęstochowy. Imisje są jednocześnie czynnikami predyspozycyjnymi, inicjującymi iwspółuczestniczącymi w chorobach drzew, osłabiają odporność biologiczną drzew itrwałość całych ekosystemów leśnych. W ostatnich latach m.in. w wyniku stosowaniacoraz to lepszych, nowocześniejszych urządzeń redukujących emisje, odnotowuje sięmniejsze ilości emitowanych zanieczyszczeń niż to było w latach 70-80 XX wieku,choć nadal są to wielkości duże i często przekraczają dopuszczalne normy. Dawkazanieczyszczeń, która dostała się do środowiska naturalnego w ubiegłych latach zostałaskumulowana w glebie i w tkankach organizmów żywych. Pomimo, to lasy wykazujądość dużą odporność na czynniki stresujące. Świadczy o tym dość niski udział masyusuniętego posuszu tj. 5% w całkowitej masie pozyskanego surowca drzewnego wubiegłym okresie gospodarczym. Stan zdrowotny drzewostanów Nadleśnictwa jestdobry, a utrzymywany na dobrym poziomie stan sanitarny, jest wynikiem sprawnejdziałalności służby leśnej usuwającej na bieżąco posusz, wywroty, złomy orazporządkującej powierzchnie po cięciach.4. Zagrożenia abiotyczne i antropogeniczne4.1. Zagrożenia abiotyczneNajwiększe znaczenie gospodarcze miały szkody od wiatru. W latach 2004/2005i 2006/2007 w drzewostanach starszych powalone zostało 35 tys. kubików drewna.Szkody od wiatru nie miały charakteru wielkopowierzchniowego. Szkody powstałe wwyniku oddziaływania innych czynników abiotycznych na terenie Nadleśnictwa to:podtopienia na szkółkach, wysokie i niskie temperatury (zgorzel słoneczna,przemarzanie pędów, wymakanie sadzonek).Okresy niedoboru wody (długotrwałe susze) były istotnym czynnikiemprowadzącym do osłabienia szczególnie jesionu i dęba. Najsilniejsze zachwianiezdrowotności wykazały gatunki: jesion na którym wystąpiły typowe objawy dla zespołuchorobowego określanego jako „zamieranie jesiona” i dąb na którym następujezamieranie pędów.