Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
str.Poseł Jerzy Szmajdziński . . . . . . . . . . . . . . . .108Poseł Grzegorz Roszak . . . . . . . . . . . . . . . . . .109Poseł Marcin Zawiła . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .110Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . .110Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk . . . . . . . . .110Poseł Zbigniew Girzyński . . . . . . . . . . . . . . .111Poseł Piotr Babinetz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .114Poseł Jolanta Szczypińska . . . . . . . . . . . . . . .114Poseł Robert Kołakowski . . . . . . . . . . . . . . . .115Poseł Waldemar Andzel . . . . . . . . . . . . . . . . .115Poseł Lech Kołakowski . . . . . . . . . . . . . . . . .116Poseł Jadwiga Wiśniewska. . . . . . . . . . . . . . .116Poseł Krystyna Grabicka . . . . . . . . . . . . . . . .117Poseł Włodzimierz Karpiński . . . . . . . . . . . .118Poseł Tomasz Piotr Nowak . . . . . . . . . . . . . .118Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . .119Posłowie Witold Kochan i Tadeusz Arkit. . . . 119Poseł Andrzej Szlachta. . . . . . . . . . . . . . . . . 120Poseł Krzysztof Putra . . . . . . . . . . . . . . . . . .121Poseł Tadeusz Motowidło . . . . . . . . . . . . . . . .121Posłowie Sławomir Kopycińskii Leszek Aleksandrzak . . . . . . . . . . . . . . . . . .121Poseł Sławomir Kopyciński . . . . . . . . . . . . . 122Posłowie Sławomir Kopycińskii Tomasz Kamiński. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 123Poseł Jarosław Matwiejuk . . . . . . . . . . . . . . 124Poseł Iwona Guzowska. . . . . . . . . . . . . . . . . 127Posłowie Piotr Tomański i Renata Butryn . . .128Poseł Marek Krząkała . . . . . . . . . . . . . . . . . 129Poseł Anna Sobecka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130Poseł Wiesław Janczyk . . . . . . . . . . . . . . . . . .132Poseł Joanna Mucha . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 133Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 134Poseł Joanna Senyszyn . . . . . . . . . . . . . . . . 134Poseł Tomasz Piotr Nowakoraz grupa posłów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 134Poseł Marek Zieliński. . . . . . . . . . . . . . . . . . 136Poseł Maciej Orzechowskioraz grupa posłów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136Poseł Agnieszka Hanajczyk . . . . . . . . . . . . . .137Poseł Witold Kochan oraz grupa posłów . . . 138Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139Poseł Paweł Poncyljusz. . . . . . . . . . . . . . . . . 139Poseł Marek Krząkała oraz grupa posłów. . . 140Poseł Longin Komołowski . . . . . . . . . . . . . . .141Poseł Jan Kamiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .142Posłowie Adam Śnieżeki Kazimierz Gołojuch . . . . . . . . . . . . . . . . . . .142Poseł Krzysztof Lipiec . . . . . . . . . . . . . . . . . .143Poseł Jan Kamiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .146Poseł Jerzy Rębek oraz grupa posłów . . . . . .147Poseł Jacek Falfus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .148Poseł Sławomir Zawiślak oraz grupa posłów. . .149Poseł Sławomir Zawiślak . . . . . . . . . . . . . . . .150Posłowie Dariusz Seliga i Robert Telus . . . .153Poseł Konstanty Oświęcimski . . . . . . . . . . . .155Poseł Tadeusz Arkit oraz grupa posłów . . . 156Poseł Witold Kochan oraz grupa posłów . . . .157Poseł Michał Jaros . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .157Poseł Tomasz Piotr Nowakoraz grupa posłów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158Poseł Wojciech Wilk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .159Poseł Monika Wielichowska. . . . . . . . . . . . . .160Poseł Tomasz Smolarz . . . . . . . . . . . . . . . . . .160Poseł Włodzimierz Karpiński . . . . . . . . . . . .161Poseł Arkadiusz Litwiński. . . . . . . . . . . . . . .161Poseł Jarosław Matwiejuk . . . . . . . . . . . . . . .162Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . .164Poseł Damian Raczkowski . . . . . . . . . . . . . . .165Poseł Józef Piotr Klim . . . . . . . . . . . . . . . . . .165Poseł Kazimierz Moskal. . . . . . . . . . . . . . . . .165Poseł Beata Mazurek . . . . . . . . . . . . . . . . . . .168Poseł Jarosław Stawiarski . . . . . . . . . . . . . . .169Poseł Bożena Kotkowskaoraz grupa posłów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .170Poseł Jan Szyszko. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .170Poseł Piotr Stanke . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .171Poseł Krzysztof Putra . . . . . . . . . . . . . . . . . .172Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . .173Poseł Janusz Chwierut . . . . . . . . . . . . . . . . . . 174Poseł Waldemar Andzel . . . . . . . . . . . . . . . . . 174Poseł Zbigniew Kozak . . . . . . . . . . . . . . . . . .175Poseł Bożena Sławiak. . . . . . . . . . . . . . . . . . .175Poseł Robert Tyszkiewicz . . . . . . . . . . . . . . .176Poseł Arkadiusz Litwiński. . . . . . . . . . . . . . .177Poseł Stanisław Witaszczyk . . . . . . . . . . . . . .177Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .178Poseł Krystyna Łybacka . . . . . . . . . . . . . . . .178Poseł Andrzej Orzechowski . . . . . . . . . . . . . .179Poseł Stanisław Wziątek . . . . . . . . . . . . . . . .179Poseł Joanna Mucha . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .179Poseł Anna Bańkowska . . . . . . . . . . . . . . . . 180Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . 180Poseł Marek Kwitek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 184Poseł Józef Piotr Klim . . . . . . . . . . . . . . . . . 186Poseł Andrzej Gut-Mostowy. . . . . . . . . . . . . 188Poseł Mariusz Błaszczak . . . . . . . . . . . . . . . 188Posłanki Monika Wielichowskai Renata Zaremba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188Poseł Bożena Kotkowska oraz grupa posłów . . . 189Poseł Krzysztof Matyjaszczyk . . . . . . . . . . . 190Poseł Grzegorz Karpiński . . . . . . . . . . . . . . 190Poseł Hanna Zdanowska . . . . . . . . . . . . . . . .191Poseł Józef Piotr Klim . . . . . . . . . . . . . . . . . .192Poseł Przemysław Gosiewski . . . . . . . . . . . . .192Poseł Joanna Mucha . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 194Poseł Krzysztof Brejza . . . . . . . . . . . . . . . . . 196Poseł Jan Bury s. Józefa. . . . . . . . . . . . . . . . 196Poseł Paweł Kowal . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198Poseł Arkadiusz Litwiński. . . . . . . . . . . . . . 198Poseł Wojciech Szarama . . . . . . . . . . . . . . . . 200Poseł Krystyna Łybacka . . . . . . . . . . . . . . . 200Poseł Witold Gintowt-Dziewałtowski . . . . . .201Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . .201Poseł Wojciech Szarama . . . . . . . . . . . . . . . . 202str.
str.Poseł Jarosław Wałęsa . . . . . . . . . . . . . . . . . 202Poseł Przemysław Gosiewski . . . . . . . . . . . . 204Poseł Józef Piotr Klim . . . . . . . . . . . . . . . . . 205Poseł Jan Bury s. Antoniego . . . . . . . . . . . . 206Poseł Jolanta Szymanek-Deresz . . . . . . . . . 208Poseł Andrzej Gut-Mostowy. . . . . . . . . . . . . 208Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 209Poseł Sławomir Piechota . . . . . . . . . . . . . . . .210Poseł Jan Widacki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .211Poseł Elżbieta Jakubiak . . . . . . . . . . . . . . . . .211Posłowie Paweł Kowal i Jan Ołdakowski. . . . 212Poseł Mieczysław Golba . . . . . . . . . . . . . . . . .212Poseł Jan Rzymełka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .212Poseł Tomasz Garbowski . . . . . . . . . . . . . . . .213Poseł Joanna Mucha . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .213Poseł Krystyna Łybacka . . . . . . . . . . . . . . . .214Poseł Witold Namyślak . . . . . . . . . . . . . . . . .216Posłowie Sławomir Piechotai Stanisław Huskowski . . . . . . . . . . . . . . . . . .216Poseł Anna Bańkowska . . . . . . . . . . . . . . . . .217Poseł Jerzy Budnik. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .217Poseł Michał Szczerba . . . . . . . . . . . . . . . . . .217Poseł Krzysztof Sońta . . . . . . . . . . . . . . . . . .218Poseł Jan Szyszko. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .219Poseł Józef Piotr Klim . . . . . . . . . . . . . . . . . .219Poseł Hanna Zdanowska . . . . . . . . . . . . . . . 220Poseł Izabela Jaruga-Nowacka . . . . . . . . . . 220Poseł Lucjan Karasiewicz . . . . . . . . . . . . . . .221Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . 222Poseł Paweł Poncyljusz. . . . . . . . . . . . . . . . . 222Poseł Jarosław Zieliński. . . . . . . . . . . . . . . . 224Poseł Ryszard Kalisz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 225Poseł Ireneusz Raś . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 227Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . 227Poseł Wojciech Szarama . . . . . . . . . . . . . . . . 229Poseł Mirosław Koźlakiewicz. . . . . . . . . . . . 229Poseł Bożena Sławiak. . . . . . . . . . . . . . . . . . 230Poseł Ryszard Kalisz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 230Poseł Krzysztof Putra . . . . . . . . . . . . . . . . . .231Poseł Artur Ostrowski . . . . . . . . . . . . . . . . . .231Poseł Krzysztof Lipiec . . . . . . . . . . . . . . . . . 232Poseł Hanna Zdanowska . . . . . . . . . . . . . . . 233Poseł Danuta Jazłowiecka . . . . . . . . . . . . . . 234ZapytaniaPoseł Paweł Kowal . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 236Posłowie Lena Dąbkowska-Cichockai Paweł Kowal . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .237Poseł Beata Kempa. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .237Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . .237Poseł Wiesław Woda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 239Poseł Jacek Tomczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 240Poseł Jacek Pilch . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 240Posłowie Krzysztof Brejza i Grzegorz Roszak . . 240Poseł Beata Małecka-Libera . . . . . . . . . . . . 241Poseł Wojciech Szarama . . . . . . . . . . . . . . . . 241Poseł Józef Rojek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 242Poseł Grzegorz Raniewicz . . . . . . . . . . . . . . 242Poseł Krzysztof Brejza . . . . . . . . . . . . . . . . . 243str.Poseł Kazimierz Gwiazdowski . . . . . . . . . . . 243Poseł Ireneusz Raś . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 244Poseł Stanisław Witaszczyk . . . . . . . . . . . . . 245Poseł Janusz Dzięcioł . . . . . . . . . . . . . . . . . . 245Poseł Monika Wielichowska. . . . . . . . . . . . . 246Poseł Tomasz Głogowski . . . . . . . . . . . . . . . 250Poseł Grzegorz Raniewicz . . . . . . . . . . . . . . 250Poseł Witold Namyślak . . . . . . . . . . . . . . . . 250Poseł Tomasz Garbowski . . . . . . . . . . . . . . . .251Posłowie Tadeusz Arkit i Janusz Chwierut . . .252Poseł Krzysztof Sońta . . . . . . . . . . . . . . . . . 253Poseł Jarosław Rusiecki . . . . . . . . . . . . . . . . 253Poseł Witold Namyślak . . . . . . . . . . . . . . . . 254Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 255Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . 255Poseł Jolanta Szczypińska . . . . . . . . . . . . . . 256Poseł Krzysztof Sońta . . . . . . . . . . . . . . . . . 256Posłowie Tadeusz Arkit i Jan Musiał . . . . . .257Poseł Sławomir Kopyciński . . . . . . . . . . . . . .257Poseł Jarosław Matwiejuk . . . . . . . . . . . . . . 262Poseł Iwona Guzowska. . . . . . . . . . . . . . . . . 263Poseł Izabela Leszczyna . . . . . . . . . . . . . . . . 263Poseł Maciej Orzechowski . . . . . . . . . . . . . . 264Poseł Marek Krząkała . . . . . . . . . . . . . . . . . 264Poseł Ireneusz Raś . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 265Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . 265Posłowie Sławomir Piechotai Stanisław Huskowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 266Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 266Poseł Marek Opioła . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 267Poseł Bożena Kotkowska . . . . . . . . . . . . . . . 267Poseł Marek Łatas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 269Poseł Anna Zalewska . . . . . . . . . . . . . . . . . . 269Poseł Mirosława Masłowska . . . . . . . . . . . . 269Poseł Anna Zalewska . . . . . . . . . . . . . . . . . . .270Poseł Witold Namyślak . . . . . . . . . . . . . . . . .270Poseł Michał Jaros . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .271Poseł Wojciech Wilk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .271Poseł Jarosław Matwiejuk . . . . . . . . . . . . . . .271Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . .272Poseł Andrzej Nowakowski . . . . . . . . . . . . . .273Poseł Zbigniew Matuszczak . . . . . . . . . . . . . .273Poseł Beata Mazurek . . . . . . . . . . . . . . . . . . .274Poseł Wojciech Żukowski . . . . . . . . . . . . . . . .275Poseł Tomasz Garbowski . . . . . . . . . . . . . . . .276Poseł Jerzy Budnik. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .276Poseł Gabriela Masłowska . . . . . . . . . . . . . . .276Poseł Wiesław Woda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .277Poseł Wojciech Szarama . . . . . . . . . . . . . . . . .277Poseł Anna Bańkowska . . . . . . . . . . . . . . . . .278Poseł Beata Małecka-Libera . . . . . . . . . . . . .278Poseł Marek Zieliński. . . . . . . . . . . . . . . . . . .279Poseł Danuta Jazłowiecka . . . . . . . . . . . . . . .279Poseł Grzegorz Roszak . . . . . . . . . . . . . . . . . 280Poseł Małgorzata Kidawa-Błońska . . . . . . . 280Poseł Mieczysław Golba . . . . . . . . . . . . . . . . .281Poseł Jan Dziedziczak . . . . . . . . . . . . . . . . . 282Poseł Marek Balicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 282
str.Poseł Jarosław Stawiarski . . . . . . . . . . . . . . 282Poseł Grzegorz Karpiński . . . . . . . . . . . . . . 283Poseł Monika Wielichowska. . . . . . . . . . . . . 283Poseł Jan Widacki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 285Poseł Paweł Kowal . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 285Poseł Mirosława Nykiel . . . . . . . . . . . . . . . . 286Poseł Arkadiusz Litwiński. . . . . . . . . . . . . . 287Poseł Jan Kochanowski . . . . . . . . . . . . . . . . 288Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 288Poseł Jan Widacki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 288Poseł Krystyna Łybacka . . . . . . . . . . . . . . . 289Poseł Stanisław Rydzoń . . . . . . . . . . . . . . . . 289Poseł Elżbieta Jakubiak . . . . . . . . . . . . . . . . 290Posłowie Elżbieta Jakubiak i Paweł Kowal . . .291Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . .291Poseł Czesław Hoc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 293Poseł Wiesław Woda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 293Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . 294Poseł Lucjan Karasiewicz . . . . . . . . . . . . . . 296Poseł Bożena Sławiak. . . . . . . . . . . . . . . . . . 296Poseł Witold Gintowt-Dziewałtowski . . . . . 297Poseł Jan Kochanowski . . . . . . . . . . . . . . . . 297Poseł Artur Ostrowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 298Odpowiedzi na zapytaniaPodsekretarz stanu Olgierd Dziekoński . . . 299Minister Jolanta Fedak . . . . . . . . . . . . . . . . 300Sekretarz stanu Jakub Szulc . . . . . . . . . . . . 300Podsekretarz stanu Zbigniew Rapciak . . . . .301Podsekretarz stanu Juliusz Engelhardt . . . 302Minister Aleksander Grad . . . . . . . . . . . . . . 302Podsekretarz stanu Adam Fronczak. . . . . . 303Podsekretarz stanu Maciej Grabowski . . . . 304Podsekretarz stanuKatarzyna Zajdel-Kurowska . . . . . . . . . . . . 305Podsekretarz stanu Jacek Czaja . . . . . . . . . 306Sekretarz stanu Jakub Szulc . . . . . . . . . . . . 309Podsekretarz stanu Juliusz Engelhardt . . . .310Minister Bogdan Klich. . . . . . . . . . . . . . . . . .310Minister Barbara Kudrycka . . . . . . . . . . . . .312Minister Aleksander Grad . . . . . . . . . . . . . . .312Podsekretarz stanuPatrycja Wolińska-Bartkiewicz . . . . . . . . . . .313Minister Waldemar Pawlak . . . . . . . . . . . . . .314Sekretarz stanu Kazimierz Plocke . . . . . . . .316Sekretarz stanu Jan Borkowski . . . . . . . . . .317Podsekretarz stanu Zbigniew Rapciak . . . . .317Podsekretarz stanu Tomasz Merta . . . . . . . .318Minister Maciej Nowicki . . . . . . . . . . . . . . . .319Podsekretarz stanu Tomasz Merta . . . . . . . .321Podsekretarz stanu Antoni Podolski. . . . . . .321Podsekretarz stanu Marek Twardowski . . . 323Minister Jolanta Fedak . . . . . . . . . . . . . . . . 323Podsekretarz stanu Marek Haber . . . . . . . . 324Minister Aleksander Grad . . . . . . . . . . . . . . 325Podsekretarz stanu Antoni Podolski. . . . . . 325Zastępca prokuratora generalnegoJerzy Szymański. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .327Minister Aleksander Grad . . . . . . . . . . . . . . 328str.Sekretarz stanu Jan Bury . . . . . . . . . . . . . . 329Podsekretarz stanuJoanna Strzelec-Łobodzińska . . . . . . . . . . . 329Podsekretarz stanuŁukasz Rędziniak. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 330Minister Jolanta Fedak . . . . . . . . . . . . . . . . 330Sekretarz stanu Jan Borkowski . . . . . . . . . .331Podsekretarz stanuPatrycja Wolińska-Bartkiewicz . . . . . . . . . . .331Podsekretarz stanu Maciej Grabowski . . . . 332Podsekretarz stanu Jacek Kapica . . . . . . . . 333Podsekretarz stanu Marek Twardowski . . . 334Minister Aleksander Grad . . . . . . . . . . . . . . 335Zastępca prokuratora generalnegoJerzy Szymański. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 336Podsekretarz stanu Jacek Czaja . . . . . . . . . 336Sekretarz stanu Jan Borkowski . . . . . . . . . .337Podsekretarz stanuPatrycja Wolińska-Bartkiewicz . . . . . . . . . . 338Podsekretarz stanu Marek Haber . . . . . . . . 338Podsekretarz stanu Adam Fronczak. . . . . . 342Główny inspektor ochrony środowiskaAndrzej Jagusiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 343Podsekretarz stanu Maciej Jankowski . . . . 344Podsekretarz stanu Marek Haber . . . . . . . . 345Podsekretarz stanu Adam Fronczak. . . . . . 346Sekretarz stanu Jakub Szulc . . . . . . . . . . . . .347Minister Jolanta Fedak . . . . . . . . . . . . . . . . 349Podsekretarz stanu Zbigniew Wrona . . . . . 350Podsekretarz stanu Jacek Czaja . . . . . . . . . .351Podsekretarz stanu Maciej Jankowski . . . . 352Minister Maciej Nowicki . . . . . . . . . . . . . . . 352Minister Jolanta Fedak . . . . . . . . . . . . . . . . 353Podsekretarz stanuPatrycja Wolińska-Bartkiewicz . . . . . . . . . . 355Sekretarz stanuElżbieta Suchocka-Roguska. . . . . . . . . . . . . 356Minister Jolanta Fedak . . . . . . . . . . . . . . . . .357Minister Maciej Nowicki . . . . . . . . . . . . . . . 358Sekretarz stanu Krystyna Szumilas. . . . . . 359Podsekretarz stanu Marek Twardowski . . . .361Zastępca prokuratora generalnegoJerzy Szymański. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 362Sekretarz stanu Krystyna Szumilas. . . . . . 364Podsekretarz stanu Jacek Kapica . . . . . . . . 367Minister Bogdan Klich. . . . . . . . . . . . . . . . . .370Minister Waldemar Pawlak . . . . . . . . . . . . . .371Minister Bogdan Klich. . . . . . . . . . . . . . . . . .371Podsekretarz stanu Tomasz Merta . . . . . . . .372Podsekretarz stanu Artur Ławniczak. . . . . .372Sekretarz stanu Stanisław Gawłowski . . . . .373Podsekretarz stanuKatarzyna Zajdel-Kurowska . . . . . . . . . . . . .374Podsekretarz stanu Tomasz Merta . . . . . . . .375Minister Bogdan Zdrojewski . . . . . . . . . . . . .376Minister Barbara Kudrycka . . . . . . . . . . . . .377Minister Bogdan Klich. . . . . . . . . . . . . . . . . .378
str.Podsekretarz stanuJoanna Strzelec-Łobodzińska . . . . . . . . . . . 380Sekretarz stanu Krystyna Szumilas. . . . . . .381Minister Aleksander Grad . . . . . . . . . . . . . . 383Podsekretarz stanu Marek Haber . . . . . . . . 383Minister Elżbieta Bieńkowska . . . . . . . . . . . 384Podsekretarz stanu Jacek Czaja . . . . . . . . . 385Podsekretarz stanu Adam Rapacki . . . . . . . 385Podsekretarz stanu Adam Fronczak. . . . . . 386Podsekretarz stanu Tomasz Merta . . . . . . . 387Sekretarz stanu Tadeusz Jarmuziewicz . . . 387Podsekretarz stanu Maciej Jankowski . . . . 388Podsekretarz stanu Maciej Grabowski . . . . 389Minister Jolanta Fedak . . . . . . . . . . . . . . . . 392Podsekretarz stanu Bernard Błaszczyk . . . 392Sekretarz stanu Jan Bury . . . . . . . . . . . . . . 394Zastępca prokuratora generalnegoJerzy Szymański. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 396str.Sekretarz stanu Stanisław Gawłowski . . . . 398Sekretarz stanu Jakub Szulc . . . . . . . . . . . . 399Podsekretarz stanu Juliusz Engelhardt . . . 400Podsekretarz stanu Artur Ławniczak. . . . . .401Zastępca prokuratora generalnegoKrzysztof Parulski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 403Sekretarz stanu Jan Bury . . . . . . . . . . . . . . 404Sekretarz stanu Krystyna Szumilas. . . . . . 405Podsekretarz stanu Zbigniew Włodkowski . . 406Sekretarz stanu Krzysztof Kwiatkowski. . . . 407Podsekretarz stanu Juliusz Engelhardt . . . .410Podsekretarz stanu Marek Twardowski . . . .411Podsekretarz stanu Zbigniew Włodkowski . . . 411Minister Jolanta Fedak . . . . . . . . . . . . . . . . .412Sekretarz stanu Krystyna Szumilas. . . . . . .414Podsekretarz stanu Marek Twardowski . . . .417Sekretarz stanu Krystyna Szumilas. . . . . . .417
Załącznik nr 1Druk 1650Informacja Marszałka <strong>Sejm</strong>u o wpływie interpelacji i zapytań poselskichoraz odpowiedzi na interpelacje i zapytaniaINTERPELACJEInformuję, że wpłynęły następujące interpelacje:1) poseł Bożeny Szydłowskiej w sprawie przyznaniajednorazowego odszkodowania byłym junaczkomi junakom za bezpłatną pracę przymusową w PowszechnejOrganizacji „Służba Polsce” przy odbudowiekraju ze zniszczeń wojennych w latach 1948–1955– do ministra pracy i polityki społecznej – ponowna(6224),2) posła Krzysztofa Putry w sprawie gospodarkidrewnem w Polsce – do ministra gospodarki – ponowna(6364),3) posła Krzysztofa Putry w sprawie „działalności”pseudokibiców w Polsce – do ministra spraw wewnętrznychi administracji – ponowna (6419),4) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie postępóww prowadzonych rozmowach dotyczących umowyo małym ruchu granicznym z Republiką Białoruś– do ministra spraw zagranicznych – ponowna(6608),5) posła Artura Górskiego w sprawie wprowadzeniadodatkowego 6-miesięcznego terminu na złożenie wnioskówdekretowych na terenie m.st. Warszawy – do ministraskarbu państwa – ponowna (6759),6) posła Ludwika Dorna w sprawie planowanegozakupu w latach 2008–2016 samolotów M28B/PTBryza – do ministra obrony narodowej – ponowna(6952),7) posła Pawła Kowala w sprawie problemów finansowychrodziców dzieci niepełnosprawnych – doministra pracy i polityki społecznej (7388),8) posła Pawła Kowala w sprawie modernizacjidrogi krajowej nr 44 na odcinku przebiegającymprzez gminę Brzeźnica, woj. małopolskie – do ministrainfrastruktury (7389),9) posłów Leny Dąbkowskiej-Cichockiej i PawłaKowala w sprawie likwidacji pomostówek – do ministrapracy i polityki społecznej (7390),10) poseł Beaty Kempy w sprawie propozycjizmian w ustawie o jednostkach doradztwa rolniczego– do prezesa Rady Ministrów (7391),11) posła Mariusza Błaszczaka w sprawie kłopotówfinansowych Policji, Straży Granicznej i BiuraOchrony Rządu – do ministra spraw wewnętrznychi administracji (7392),12) poseł Joanny Fabisiak w sprawie niewłaściwegosposobu informowania o możliwości refundowaniapomp insulinowych dla dzieci chorych na cukrzycę– do ministra zdrowia (7393),13) posła Andrzeja Szlachty w sprawie pogarszającegosię stanu sieci energetycznych – do ministragospodarki (7394),14) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawiebraku obowiązku instalacji kas fiskalnych dlaniektórych grup zawodowych, których obroty przekraczają40 tys. zł – do ministra finansów (7395),15) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawiezaostrzenia kar dla kierowców prowadzącychsamochody pod wpływem alkoholu – do ministrasprawiedliwości (7396),16) posła Romualda Ajchlera w sprawie zakupuautobusów szkolnych przeznaczonych do przewozuuczniów do szkół – do ministra edukacji narodowej(7397),17) poseł Joanny Muchy w sprawie nowelizacjiustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej orazzatrudnianiu osób niepełnosprawnych – do ministrapracy i polityki społecznej (7398),18) posła Andrzeja Szlachty w sprawie rządowejkoncepcji „zeroenergetycznego” wzrostu gospodarczego– do ministra gospodarki (7399),19) posła Jacka Pilcha w sprawie nielegalnegoprzywozu odpadów do Polski – do ministra spraw wewnętrznychi administracji (7400),20) posła Andrzeja Szlachty w sprawie sytuacjiekonomicznej spółki PKP Cargo – do ministra infrastruktury(7401),21) posła Andrzeja Szlachty w sprawie programubudowy w Polsce nowych jednostek wytwórczychenergii elektrycznej – do ministra gospodarki (7402),22) posła Andrzeja Szlachty w sprawie planówprywatyzacyjnych grupy chemicznej zbudowanej wokółCiechu, Zakładów Azotowych Tarnów i ZakładówAzotowych Kędzierzyn – do ministra skarbu państwa(7403),23) posła Andrzeja Szlachty w sprawie nowelizacjiprawa w celu ułatwienia budowy przesyłowych siecienergetycznych – do ministra gospodarki (7404),24) poseł Ewy Wolak w sprawie zadań edukacyjnychCentrum Kształcenia Praktycznego we Wrocławiu– do ministra edukacji narodowej (7405),
225) poseł Izabeli Katarzyny Mrzygłockiej w sprawiezmiany przepisów dotyczących systemu gospodarowaniaodpadami komunalnymi – do ministra infrastruktury(7406),26) poseł Izabeli Katarzyny Mrzygłockiej w sprawiezaległych składek na ubezpieczenie społecznekobiet zatrudnionych na umowę o pracę i jednocześnieprowadzących działalność gospodarczą, przebywającychna urlopach macierzyńskich lub wychowawczychw latach 1999–2006 – do ministra pracyi polityki społecznej (7407),27) poseł Izabeli Katarzyny Mrzygłockiej w sprawiewypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnegow przypadku osób wyjeżdżających za granicę – doministra pracy i polityki społecznej (7408),28) poseł Ewy Wolak w sprawie zdawania egzaminuz języka obcego w ramach egzaminu gimnazjalnego– do ministra edukacji narodowej (7409),29) posła Józefa Rojka w sprawie potrzeby kontynuowanianauczania zagadnień związanych z historiąpowszechną i historią Polski także w klasachdrugiej i trzeciej liceum – do ministra edukacji narodowej(7410),30) posła Józefa Rojka w sprawie zmiany zasadfinansowania stacji demontażu pojazdów wycofanychz eksploatacji – do ministra środowiska (7411),31) posła Andrzeja Grzyba w sprawie instrumentówwsparcia dla samorządów powiatowych w sytuacjinagłych zmian na rynku pracy – do ministrapracy i polityki społecznej (7412),32) posłów Józefa Rackiego i Andrzeja Grzybaw sprawie zmian przepisów dotyczących tworzeniai funkcjonowania zakładów aktywności zawodowejuruchamianych przez gminy, powiaty i organizacjespołeczne – do ministra pracy i polityki społecznej(7413),33) posła Kazimierza Michała Ujazdowskiegow sprawie działań mających na celu zgromadzeniei przekazanie <strong>Sejm</strong>owi informacji o liczbie dokonywanychw Polsce zabiegów zapłodnienia pozaustrojowegooraz eksperymentach o charakterze biomedycznym– do ministra zdrowia (7414),34) posła Jerzego Szmajdzińskiego w sprawie możliwościwprowadzenia przez Polskę zakazu importuproduktów z fok – do ministra gospodarki (7415),35) posła Romana Kaczora w sprawie nowelizacjiustawy Prawo budowlane dotyczącej sporządzaniacharakterystyki energetycznej budynku – do ministrainfrastruktury (7416),36) posła Aleksandra Soplińskiego w sprawie krajowegoprogramu ochrony zabytków, w szczególnościdziedzictwa archeologicznego – do ministra kulturyi dziedzictwa narodowego (7417),37) posła Adama Krupy w sprawie osób prowadzącychdziałalność gospodarczą w zakresie handluobwoźnego przy pomocy specjalistycznych pojazdów-sklepów – do ministra infrastruktury (7418),38) poseł Elżbiety Łukacijewskiej w sprawie sytuacjimałych tradycyjnych gospodarstw pasiecznychw Polsce – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi (7419),39) posła Witolda Sitarza w sprawie lotnisk lokalnych– do ministra infrastruktury (7420),40) posła Waldy Dzikowskiego w sprawie możliwościwystępowania problemów z zachowaniemtrwałości projektów unijnych realizowanych przezprzedsiębiorców – do ministra rozwoju regionalnego(7421),41) posła Waldy Dzikowskiego w sprawie wpływuzmiany definicji małego przedsiębiorcy na możliwośćubiegania się o unijne dotacje – do ministra gospodarki(7422),42) posła Waldy Dzikowskiego w sprawie ustawyo rozwiązaniu kontraktów długoterminowych – doministra gospodarki (7423),43) poseł Agnieszki Kozłowskiej-Rajewicz orazgrupy posłów w sprawie zrównania w prawach osóbzdających zewnętrzny egzamin maturalny z osobamizdającymi egzamin dojrzałości, czyli tzw. starą maturę– do ministra edukacji narodowej (7424),44) posła Grzegorza Raniewicza w sprawie zadośćuczynieniaweteranom pracy przymusowej, tzw.junakom – do prezesa Rady Ministrów (7425),45) posła Bartosza Arłukowicza w sprawie terminuwydania rozporządzenia w sprawie trybu i warunkówprzekazywania zwłok do celów naukowych – doministra zdrowia (7426),46) posła Jarosława Pięty oraz grupy posłów wsprawie niejasnych przepisów dotyczących składekodprowadzanych do ZUS przez samotne matki przebywającena urlopach macierzyńskich i wychowawczychw latach 1999–2006 z tytułu pracy na etacieprzy jednoczesnym prowadzeniu działalności gospodarczej– do ministra pracy i polityki społecznej(7427),47) posła Jarosława Pięty oraz grupy posłóww sprawie zwiększenia nakładów na badania i przeszczepyszpiku kostnego – do ministra zdrowia (7428),48) posła Janusza Mikulicza w sprawie przyznawaniadotacji na prace konserwatorskie związane zzabytkami niewpisanymi do rejestru zabytków – doministra kultury i dziedzictwa narodowego (7429),49) posłów Arkadego Fiedlera i Tomasza PiotraNowaka w sprawie poprawy bezpieczeństwaa pieszychi pojazdów na niestrzeżonych przejazdach kolejowych– do ministra infrastruktury (7430),50) posłów Arkadego Fiedlera i Tomasza PiotraNowaka w sprawie obowiązku zatrudnienia specjalistyochrony przeciwpożarowej w każdej, nawet małej,firmie – do ministra pracy i polityki społecznej(7431),51) posła Grzegorza Sztolcmana w sprawie nowelizacjiustawy o ruchu i transporcie drogowym, zmieniającejzasady przeprowadzania kursów dotyczącychprzewozu osób – do ministra infrastruktury (7432),52) posłanek Domiceli Kopaczewskiej i TeresyPiotrowskiej w sprawie obowiązku zatrudniania inspektoraochrony przeciwpożarowej – do ministrapracy i polityki społecznej (7433),53) posła Adama Wykręta w sprawie reakcji MinisterstwaZdrowia na brak respektowania przez
3NFZ wyników kontroli poradni mammograficznychw Polsce – do ministra zdrowia (7434),54) posła Jana Musiała oraz grupy posłów w sprawiezmiany regulacji prawnych umożliwiających równorzędnetraktowanie jednoosobowych podmiotówgospodarczych w systemie ubezpieczeń społecznych– do ministra pracy i polityki społecznej (7435),55) posła Jana Musiała oraz grupy posłów w sprawieprzywrócenia regulacji prawnych umożliwiającychuzyskanie uprawnień budowlanych do kierowaniapracami budowlanymi przez osoby ze średnimwykształceniem technicznym (techników) oraz poszerzającychuprawnienia budowlane osób z wyższymwykształceniem technicznym (inżynierów) – do ministrainfrastruktury (7436),56) poseł Bożenny Bukiewicz w sprawie obowiązkuwyznaczenia osób odpowiedzialnych za ochronęprzeciwpożarową i ewakuację pracowników bezwzględu na wielkość zakładu pracy – do ministra pracyi polityki społecznej (7437),57) poseł Bożenny Bukiewicz w sprawie praktykstosowanych przez deweloperów – do ministra infrastruktury(7438),58) poseł Bożenny Bukiewicz w sprawie rozporządzeniaministra finansów z dnia 30 grudnia 2008 r.w sprawie wysokości opłaty uiszczanej na rachunekorganu podatkowego za udostępnienie informacji komornikomsądowym oraz trybu jej pobierania i sposobuuiszczania – do ministra finansów (7439),59) poseł Bożenny Bukiewicz w sprawie wprowadzeniaobowiązku udzielania przez banki informacjidotyczących tzw. spreadów – do ministra finansów(7440),60) poseł Bożenny Bukiewicz w sprawie ustawyo pracownikach samorządowych w kontekście możliwościłączenia funkcji sekretarza gminy z innąfunkcją, np. zastępcy wójta, oraz interpretacji przepisówdotyczących tych kwestii – do ministra sprawwewnętrznych i administracji (7441),61) poseł Bożenny Bukiewicz w sprawie finansowaniaszczepień przeciwko wirusowi HPV, wywołującemuraka szyjki macicy – do ministra zdrowia(7442),62) poseł Bożenny Bukiewicz w sprawie proponowanychzmian w ustawie o izbach lekarskich, dotyczącychdziałania okręgowych izb lekarskich – doministra zdrowia (7443),63) poseł Agnieszki Hanajczyk w sprawie wejściaw życie w dniu 1 października 2008 r. ustawy o pomocyosobom uprawnionym do alimentów – do ministrapracy i polityki społecznej (7444),64) posła Zdzisława Czuchy w sprawie działalnościgeneralnego dyrektora ochrony środowiska orazdyrektorów regionalnych – do ministra środowiska(7445),65) posła Zdzisława Czuchy w sprawie zakresustosowania i interpretacji przepisów ustawy o szczególnychzasadach przygotowania i realizacji inwestycjiw zakresie dróg publicznych – do ministra infrastruktury(7446),66) posła Henryka Siedlaczka w sprawie zwiększanialimitów produkcji mleka – do ministra rolnictwai rozwoju wsi (7447),67) posła Henryka Siedlaczka w sprawie zwiększeniawymiaru kar pieniężnych dla pijanych kierowcóworaz prowadzenia wzmożonej prewencji policyjnej– do ministra sprawiedliwości (7448),68) posła Henryka Siedlaczka w sprawie sytuacjisocjalnej uczniów i absolwentów szkół specjalnychz upośledzeniem umiarkowanym i znacznym w przypadkuodmowy przyznania im renty socjalnej przezkomisje ds. orzekania o stopniu niepełnosprawności– do ministra pracy i polityki społecznej (7449),69) poseł Beaty Małeckiej-Libery w sprawie wynikówkontroli przeprowadzonych u świadczeniodawcówrealizujących „Populacyjny program profilaktykii wczesnego wykrywania raka piersi” – do ministrazdrowia (7450),70) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawiezmiany art. 9 pkt 4 ustawy Prawo o szkolnictwiewyższym, dotyczącego zaliczania nauczycieli akademickichdo minimum kadrowego – do ministra naukii szkolnictwa wyższego (7451),71) posła Krzysztofa Putry w sprawie funkcjonowaniazakładów naprawczych taboru kolejowego – doministra infrastruktury (7452),72) posła Krzysztofa Putry w sprawie odmowyudzielenia zgody na publiczną zbiórkę pieniędzy (decyzjanr 173 z dnia 19 grudnia 2008 r.) – do ministraspraw wewnętrznych i administracji (7453),73) posła Krzysztofa Putry w sprawie funkcjonowaniaspółki PL 2012 – do ministra sportu i turystyki(7454),74) posła Jarosława Rusieckiego w sprawie projektuustawy o ewidencji ludności – do ministra sprawwewnętrznych i administracji (7455),75) posła Jarosława Rusieckiego w sprawie podwyżkiod 1 stycznia 2009 r. cen energii elektrycznejdla odbiorców przemysłowych – do ministra gospodarki(7456),76) posła Jarosława Rusieckiego w sprawie wykupuprzedwojennych obligacji Skarbu Państwa – doministra finansów (7457),77) posła Artura Dunina w sprawie możliwościzmiany rozporządzenia dotyczącego specjalizacji lekarzyi lekarzy dentystów – do ministra zdrowia(7458),78) posła Artura Dunina w sprawie spornego problemuściągania składek ZUS od kobiet przebywającychna urlopach macierzyńskich i wychowawczychz tytułu zatrudnienia na umowę o pracę oraz prowadzącychjednocześnie działalność gospodarczą w latach1999–2006 – do ministra pracy i polityki społecznej(7459),79) posła Artura Dunina w sprawie projektowanychzmian do ustawy o gospodarowaniu nieruchomościamirolnymi Skarbu Państwa – do ministrarolnictwa i rozwoju wsi (7460),80) posła Artura Dunina w sprawie udzieleniakoncesji na rozpoznanie złoża węgla brunatnego Ro-
4góźno Kopalni Węgla Brunatnego Adamów SA – doministra środowiska (7461),81) posła Maksa Kraczkowskiego w sprawie strategiii planów rozwoju administracji podatkoweji skarbowej oraz jej roli w zwalczaniu szarej strefygospodarczej – do ministra finansów (7462),82) posła Leonarda Krasulskiego oraz grupy posłóww sprawie trybu i przejrzystości procesu praclegislacyjnych nad projektem ustawy reprywatyzacyjnej– do prezesa Rady Ministrów (7463),83) posłów Zbigniewa Chmielowca i KazimierzaMoskala w sprawie zmiany algorytmu podziału środkówna koszty świadczeń opieki zdrowotnej dla PodkarpackiegoOddziału NFZ – do ministra zdrowia(7464),84) posła Zbigniewa Chmielowca w sprawie wprowadzonegodla pracodawców obowiązku bhp polegającegona nakazie zatrudnienia specjalisty od pożarnictwa– do ministra pracy i polityki społecznej(7465),85) poseł Izabeli Kloc w sprawie zapobieganiaskutkom kryzysu gospodarczego na szczeblach lokalnymi państwowym – do ministra finansów oraz ministragospodarki (7466),86) poseł Izabeli Kloc w sprawie planowanychzmian dotyczących funkcjonowania straży miejskichi gminnych – do ministra spraw wewnętrznych i administracji(7467),87) poseł Izabeli Kloc w sprawie wyrażenia opiniiw ważnych aspektach prawnych i finansowych funkcjonowaniarybnickiej edukacji – do ministra edukacjinarodowej (7468),88) poseł Izabeli Kloc w sprawie podwyżki o 40%od 1 stycznia 2009 r. cen energii elektrycznej dla odbiorcówprzemysłowych przez PGE Zakłady EnergetyczneWarszawa – Teren SA – do ministra gospodarki(7469),89) posła Jana Kaźmierczaka w sprawie stacjiLotniczego Pogotowia Ratunkowego w Gliwicach –do ministra zdrowia oraz ministra spraw wewnętrznychi administracji (7470),90) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie działańzwiązanych z zagospodarowaniem terenów pokopalnianychKWK Nowa Ruda w dzielnicy Słupiec,podejmowanych przez Spółkę Restrukturyzacji Kopalńz siedzibą w Bytomiu w odniesieniu do już poczynionychinwestycji pod kątem budowy zbiornikagazu – do ministra gospodarki (7471),91) poseł Izabelli Sierakowskiej w sprawie stosowaniaprzepisów emerytalnych wobec żołnierzy zawodowych,którzy odeszli na emeryturę (rentę) przed1 stycznia 1999 r. – do ministra obrony narodowej(7472),92) posła Jarosława Stawiarskiego w sprawie pomocyprawnej dla rolników – do ministra rolnictwai rozwoju wsi (7473),93) posła Krzysztofa Gadowskiego w sprawie nieprawidłowościwykrytych przez NIK w funkcjonowaniuCentralnej Stacji Ratownictwa Górniczegow Bytomiu oraz wniosków płynących z protokołu pokontrolnego– do ministra skarbu państwa (7474),94) posła Krzysztofa Gadowskiego w sprawie interpretacjiart. 28 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych,Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnymi Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych– do ministra finansów (7475),95) posła Krzysztofa Gadowskiego w sprawie rozdziałudotacji budżetowych przyznanych na realizacjęprojektów przebudowy dróg lokalnych (gminnychi powiatowych), spełniających wymogi NarodowegoProgramu Przebudowy Dróg Lokalnych – do ministraspraw wewnętrznych i administracji (7476),96) posła Krzysztofa Gadowskiego oraz grupy posłóww sprawie redukcji od 1 stycznia 2009 r. połączeńkolejowych pomiędzy Warszawą a Katowicami– do ministra infrastruktury (7477),97) posła Romana Brodniaka w sprawie stanufaktycznego i prawnego Przedsiębiorstwa KomunikacjiSamochodowej spółka z o.o. z siedzibą w Lubaniu– do ministra skarbu państwa (7478),98) posła Romana Brodniaka w sprawie trudnejsytuacji finansowej Wojewódzkiego InspektoratuOchrony Roślin i Nasiennictwa we Wrocławiu, OddziałZgorzelec, Delegatura Lwówek Śląski – do ministrarolnictwa i rozwoju wsi (7479),99) posła Andrzeja Szlachty w sprawie umieszczeniausług telemedycznych w katalogu NFZ – do ministrazdrowia (7480),100) posła Andrzeja Szlachty w sprawie poszukiwańnowych złóż gazu w Polsce i za granicą – doministra gospodarki (7481),101) posłów Marka Matuszewskiego i AdamaAbramowicza w sprawie zapisu znowelizowanego Kodeksupracy mówiącego o obowiązku zatrudnieniaosoby odpowiedzialnej za udzielenie pierwszej pomocy,ochronę przeciwpożarową bądź ewakuację zakładupracy – do ministra pracy i polityki społecznej(7482),102) posła Marka Kwitka w sprawie zasad rozliczaniaprzez spółdzielnie mieszkaniowe kosztówogrzewania bloków mieszkalnych oraz możliwościzmiany sposobu rozliczania w trakcie okresu grzewczego– do ministra gospodarki (7483),103) posła Leszka Deptuły w sprawie wsparcia dlapolskich przedsiębiorstw dotkniętych światowymkryzysem i ewentualnej nowelizacji ustawy o specjalnychstrefach ekonomicznych – do ministra gospodarki(7484),104) posła Antoniego Błądka w sprawie dostosowaniaart. 92¹ § 1 K.p. do ustawy o emeryturach kapitałowych– do ministra pracy i polityki społecznej(7485),105) poseł Barbary Bartuś oraz grupy posłóww sprawie systemu opieki stomatologicznej w Polsce– do ministra zdrowia (7486),106) posła Piotra Stanke w sprawie koniecznościzmiany obowiązujących przepisów ustawy Prawoenergetyczne – do ministra finansów (7487),
5107) posła Piotra Stanke w sprawie niewłaściwegodiagnozowania nowotworów w niektórych poradniachmammograficznych na terenie całego kraju –do ministra zdrowia (7488),108) posła Kazimierza Gwiazdowskiego w sprawiekobiet, które w latach 1999–2006 korzystały z urlopówmacierzyńskich i wychowawczych, równocześnieprowadząc działalność gospodarczą – do ministrapracy i polityki społecznej (7489),109) posła Kazimierza Gwiazdowskiego w sprawiepomocy publicznej w projektach z zakresu turystykizgłoszonych do dofinansowania w ramach regionalnychprogramów operacyjnych – do ministrarozwoju regionalnego (7490),110) posła Dariusza Seligi w sprawie odszkodowańdla gmin żydowskich za mienie pozostawione wPolsce po II wojnie światowej – do prezesa Rady Ministrów(7491),111) posła Jana Widackiego w sprawie wynagrodzeńpracowników urzędów ochrony zabytków – doministra kultury i dziedzictwa narodowego (7492),112) posła Ireneusza Rasia w sprawie uwzględnieniaobwodnicy Olkusza w ciągu drogi krajowej nr 94w zadaniach realizowanych przez GDDKiA w latach2009–2013 – do ministra infrastruktury (7493),113) poseł Joanny Muchy w sprawie zanieczyszczaniawód Bałtyku przez zakłady produkcyjne – doministra środowiska (7494),114) poseł Joanny Muchy w sprawie ratyfikacjiKonwencji o ochronie dziedzictwa architektonicznegoEuropy – do ministra kultury i dziedzictwa narodowego(7495),115) poseł Joanny Muchy w sprawie ratyfikacjiKonwencji UNESCO o ochronie podwodnego dziedzictwakulturowego – do ministra kultury i dziedzictwanarodowego (7496),116) poseł Joanny Muchy w sprawie planu antykryzysowego,który ma pomóc chronić miejsca pracyw związku z prognozami wzrostu bezrobocia w drugiejpołowie 2009 r. – do ministra pracy i politykispołecznej (7497),117) poseł Joanny Muchy w sprawie wczesnegodiagnozowania szkolnych problemów uczniów, którychjeden rodzic lub dwoje rodziców mieszka i pracujeza granicą – do ministra edukacji narodowej(7498),118) poseł Joanny Muchy w sprawie projektu rozporządzeniaministra zdrowia dotyczącego dopuszczeniado obrotu produktów leczniczych w placówkachobrotu pozaaptecznego i punktach aptecznych– do ministra zdrowia (7499),119) poseł Joanny Muchy w sprawie uregulowaniastatusu obecnych asesorów sądowych, którzy utracąprawo do pełnienia czynności sędziowskich – do ministrasprawiedliwości (7500),120) posła Jana Kochanowskiego w sprawie StrażyGranicznej, w tym Lubuskiego Oddziału StrażyGranicznej w Krośnie Odrzańskim – do ministraspraw wewnętrznych i administracji (7501),121) posła Stanisława Witaszczyka w sprawiewzrostu PKB w 2009 r. – do ministra finansów(7502),122) posła Stanisława Witaszczyka w sprawie spowolnieniaw branży motoryzacyjnej – do ministragospodarki (7503),123) posła Stanisława Witaszczyka w sprawieustalenia stawek dotyczących świadczeń medycznychna 2009 r. – do ministra zdrowia (7504),124) posła Stanisława Witaszczyka w sprawie sytuacjifinansowej PFRON w 2009 r. – do ministrapracy i polityki społecznej (7505),125) poseł Bożeny Szydłowskiej w sprawie nowegosystemu gospodarki odpadami komunalnymi – doministra rozwoju regionalnego, ministra infrastrukturyoraz ministra środowiska (7506),126) posła Tomasza Kamińskiego w sprawie sytuacjina rynku surowców wtórnych – do ministraśrodowiska (7507),127) posła Jerzego Szmajdzińskiego w sprawieprzyszłości Międzynarodowego Domu Spotkań Młodzieżyw Krzyżowej – do prezesa Rady Ministrów(7508),128) posła Grzegorza Roszaka w sprawie zamiarusprzedaży Transody – spółki wchodzącej w składSody <strong>Polskiej</strong> Ciech sp. z o.o. w Inowrocławiu – doministra skarbu państwa (7509),129) posła Grzegorza Roszaka w sprawie projektuustawy o finansach publicznych – do ministra finansów(7510),130) posła Marcina Zawiły w sprawie katastrofalnegostanu średniowiecznych zamków Dolnego Śląska– do ministra kultury i dziedzictwa narodowego(7511),131) posła Tadeusza Cymańskiego w sprawie rachunkówza energię elektryczną – do ministra gospodarki(7512),132) posła Franciszka Jerzego Stefaniuka w sprawieszczegółowych warunków i trybu przyznawaniapomocy na uzupełnienie wykształcenia w ramachdziałania: Ułatwianie startu młodym rolnikom – doministra rolnictwa i rozwoju wsi (7513),133) posła Zbigniewa Girzyńskiego w sprawieprzyszłości centrów integracji społecznej w kontekścieproponowanych zmian w ustawie o finansachpublicznych, które zakładają likwidację gospodarstwpomocniczych – do ministra finansów oraz ministrapracy i polityki społecznej (7514),134) posła Zbigniewa Girzyńskiego w sprawieuwzględnienia postulatów Naczelnej Rady Lekarskiejw trakcie prac legislacyjnych nad projektemustawy o izbach lekarskich – do ministra zdrowia(7515),135) posła Piotra Babinetza w sprawie osób pracującychsezonowo we Włoszech na podstawie umowyo pracę – do ministra spraw zagranicznych (7516),136) posła Piotra Babinetza w sprawie zmianyustawy o opłacie skarbowej w zakresie dotyczącympobierania opłat przez starostwa – do ministra finansów(7517),
6137) poseł Jolanty Szczypińskiej w sprawie realizacjiuprawnień do rekompensaty z tytułu pozostawienianieruchomości poza obecnymi granicami <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> – do ministra skarbu państwa(7518),138) posła Roberta Kołakowskiego w sprawieutworzenia nowych etatów w wymiarze sprawiedliwościw 2009 r. – do prezesa Rady Ministrów(7519),139) posła Waldemara Andzela w sprawie postępuprac nad budową magazynów oraz dywersyfikacjądostaw gazu ziemnego – do ministra gospodarki(7520),140) posła Lecha Kołakowskiego w sprawie oddzielnegopakietu usług związanych z refundowaniemleczenia pacjentów poniżej 18. roku życia – doministra zdrowia (7521),141) poseł Jadwigi Wiśniewskiej w sprawie rozwiązaniatrudnej sytuacji kobiet, które po 1999 r.przebywały na urlopie macierzyńskim lub wychowawczymz tytułu pozostawania w stosunku pracyi równocześnie miały zarejestrowaną działalność gospodarczą,obecnie wzywanych przez ZUS do zapłatyzaległych składek – do ministra pracy i polityki społecznej(7522),142) poseł Krystyny Grabickiej w sprawie promowaniaenergii z odnawialnych źródeł, w szczególnościgeotermicznych i geotermalnych – do ministra gospodarki(7523),143) posła Włodzimierza Karpińskiego w sprawiedostaw gazu do Zakładów Azotowych Puławy SA – doministra gospodarki (7524),144) posła Tomasza Piotra Nowaka w sprawie finansowaniaz budżetu państwa budowy, przebudowy,remontów i utrzymania dróg krajowych w miastachna prawach powiatu – do ministra infrastruktury(7525),145) posła Henryka Siedlaczka w sprawie zwiększeniakwot dodatków mieszkaniowych – do ministrainfrastruktury (7526),146) posłów Witolda Kochana i Tadeusza Arkitaw sprawie uregulowań prawnych dotyczących kwestiiurządzeń przesyłowych energii – do ministra sprawiedliwości(7527),147) posła Andrzeja Szlachty w sprawie zadłużeniaszpitali klinicznych w Polsce – do ministra zdrowia(7528),148) posła Krzysztofa Putry w sprawie działańrządu w zakresie antykorupcji – do prezesa Rady Ministrów(7529),149) posła Tadeusza Motowidły w sprawie obowiązkuopłacania abonamentu RTV przez posiadaczyodbiorników telewizyjnych platform cyfrowych– do ministra kultury i dziedzictwa narodowego(7530),150) posłów Sławomira Kopycińskiego i LeszkaAleksandrzaka w sprawie zagrożeń dla organizacjiEuro 2012 wynikających z kryzysu politycznego orazekonomicznego na Ukrainie – do ministra sportu i turystyki(7531),151) posłów Sławomira Kopycińskiego i LeszkaAleksandrzaka w sprawie planów likwidacji rachunkudochodów własnych regionalnych izb obrachunkowych– do ministra finansów (7532),152) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawieskutków orzeczenia Trybunału SprawiedliwościWspólnot Europejskich w sprawie C-414 dotyczącegoograniczeń w odliczaniu podatku VAT w przypadkuzakupu samochodów z tzw. kratką i paliwa do nich– do ministra finansów (7533),153) posłów Sławomira Kopycińskiego i TomaszaKamińskiego w sprawie sytuacji lokatorów kamienicprywatnych, którym wypowiedziano umowy najmuw trybie art. 11 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów,mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksucywilnego – do ministra infrastruktury (7534),154) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie pracnad projektem ustawy metropolitalnej – do ministraspraw wewnętrznych i administracji (7535),155) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie ograniczonegodostępu do Internetu dla żołnierzy stacjonującychw Afganistanie – do ministra obrony narodowej(7536),156) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie planówzwiększenia liczby żołnierzy będących na misji wAfganistanie – do ministra obrony narodowej (7537),157) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie pomocyw okresie zimowym dla osób najmniej zarabiających– do prezesa Rady Ministrów (7538),158) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie planówrezygnacji z konieczności posiadania bezpiecznegokwalifikowanego podpisu elektronicznego przyskładaniu deklaracji podatkowych przez Internet –do ministra finansów (7539),159) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie groźbykryzysu w Policji oraz innych organach stojącychna straży przestrzegania prawa, podległych MSWiA– do ministra spraw wewnętrznych i administracji(7540),160) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie planówzwiększenia obszaru Białowieskiego Parku Narodowego– do ministra środowiska (7541),161) posła Jarosława Matwiejuka w sprawieumiejscowienia elektrowni atomowej w woj. podlaskim– do ministra gospodarki (7542),162) poseł Iwony Guzowskiej w sprawie zasadyrozliczeń świadczeń zdrowotnych – do ministra zdrowia(7543),163) posłów Piotra Tomańskiego i Renaty Butrynw sprawie zmiany niekorzystnych zapisów rozporządzeniaministra rolnictwa i rozwoju wsi z dnia17 października 2007 r. dotyczącego szczegółowychwarunków i trybu przyznawania pomocy finansowejw ramach działania: Ułatwianie startu młodym rolnikom,objętego Programem Rozwoju ObszarówWiejskich na lata 2007–2013 – do ministra rolnictwai rozwoju wsi (7544),164) posłów Piotra Tomańskiego i Renaty Butrynw sprawie rozszerzenia kalendarza szczepień ochron-
7nych o szczepienia przeciwko ospie wietrznej i pneumokokom– do ministra zdrowia (7545),165) posłów Piotra Tomańskiego i Renaty Butrynw sprawie nowych obowiązków dla pracodawców,wprowadzonych nowelizacją ustawy Kodeks pracyw zakresie poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracownikóww miejscu pracy – do ministra pracy i politykispołecznej (7546),166) posła Marka Krząkały w sprawie wykorzystaniaprzez polskie wojsko bomb kasetowych – doministra obrony narodowej (7547),167) posła Marka Krząkały w sprawie uchwalenianowej ustawy regulującej kwestie zagospodarowaniawspólnot gruntowych – do ministra infrastrukturyoraz ministra rolnictwa i rozwoju wsi (7548),168) poseł Anny Sobeckiej w sprawie deficytu budżetowego– do ministra finansów (7549),169) poseł Anny Sobeckiej w sprawie niejasnychprzepisów ustawy Ordynacja podatkowa – do ministrafinansów (7550),170) poseł Anny Sobeckiej w sprawie zmian ustawyKodeks pracy w zakresie przepisów dotyczącychbhp – do ministra pracy i polityki społecznej (7551),171) poseł Anny Sobeckiej w sprawie dostaw gazudo Polski – do ministra gospodarki (7552),172) poseł Anny Sobeckiej w sprawie źle wykonanychbadań mammograficznych – do ministra zdrowia(7553),173) poseł Anny Sobeckiej w sprawie sytuacji pracownicsuper- i hipermarketów – do ministra pracyi polityki społecznej (7554),174) poseł Anny Sobeckiej w sprawie zadłużeniaPolicji – do ministra spraw wewnętrznych i administracji(7555),175) posła Wiesława Janczyka w sprawie wątpliwościzwiązanych z trybem postępowania dotyczącymtworzenia odrębnych gmin – do ministra sprawwewnętrznych i administracji (7556),176) poseł Joanny Muchy w sprawie wyjaśnieniaprzyjętych reguł w odniesieniu do ostatnich zmianna liście leków refundowanych w grupie insulin – doministra zdrowia (7557),177) posła Jana Kulasa w sprawie stanu i przyszłościPartnerstwa Wschodniego – do ministra sprawzagranicznych (7558),178) poseł Joanny Senyszyn w sprawie podatkuVAT zwróconego wydawnictwu Stella Maris – do prezesaRady Ministrów (7559),179) posła Tomasza Piotra Nowaka oraz grupyposłów w sprawie rządowego programu wyrównywaniaszans edukacyjnych dzieci i młodzieży w 2008 r.„Aktywizacja jednostek samorządu terytorialnegoi organizacji pozarządowych” – do ministra edukacjinarodowej (7560),180) posła Tomasza Piotra Nowaka oraz grupy posłóww sprawie problemów związanych z udzielaniemświadczeń w zakresie transportu sanitarnego, naprzykładzie Konina – do ministra zdrowia (7561),181) posła Marka Zielińskiego w sprawie opłacaniaskładek na ubezpieczenie społeczne przez kobietypracujące na etacie, przebywające na urlopie macierzyńskimi prowadzące w tym czasie działalnośćgospodarczą w latach 1999–2006 – do ministra pracyi polityki społecznej (7562),182) posła Macieja Orzechowskiego oraz grupyposłów w sprawie opłaty stałej za korzystanie z przedszkoli– do ministra edukacji narodowej (7563),183) posła Macieja Orzechowskiego oraz grupyposłów w sprawie refundacji osobom niepełnosprawnymkosztów zakupu środków ortopedycznych i materiałówpomocniczych – do ministra pracy i politykispołecznej (7564),184) posła Macieja Orzechowskiego oraz grupyposłów w sprawie zaległych składek naliczonychprzez ZUS kobietom przebywającym na urlopach macierzyńskichi wychowawczych z tytułu zatrudnieniana podstawie umowy o pracę, prowadzących jednocześniew latach 1999–2006 działalność gospodarczą– do ministra pracy i polityki społecznej (7565),185) poseł Agnieszki Hanajczyk w sprawie rozporządzeniaministra zdrowia z dnia 19 września 2008 r.zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalizacjilekarzy i lekarzy dentystów – do ministra zdrowia(7566),186) posła Witolda Kochana oraz grupy posłóww sprawie niedoskonałych przepisów regulującychpoświadczenie dziedziczenia przez notariuszy – doministra sprawiedliwości (7567),187) posła Stanisława Steca w sprawie koniecznościintensyfikacji działań zmierzających do pomocydla małych i średnich przedsiębiorstw – do prezesaRady Ministrów (7568),188) posła Stanisława Steca w sprawie podejmowaniadziałań w ramach Komitetu Stabilizacji Finansowejzmierzających do wykorzystania wysokichzysków banków w 2008 r. do zwiększenia kapitałówwłasnych – do ministra finansów (7569),189) posła Pawła Poncyljusza w sprawie niedostatecznegozharmonizowania rozwoju transportu – doministra infrastruktury (7570),190) posła Marka Krząkały oraz grupy posłóww sprawie finansowania dróg krajowych w miastachna prawach powiatu – do ministra infrastruktury(7571),191) posła Longina Komołowskiego w sprawieprowadzonych przez BRE Bank transakcji walutowychz Meprozet sp. z o.o. z siedzibą w Starym Kurowiew woj. lubuskim – do ministra finansów(7572),192) posła Jana Kamińskiego w sprawie refundacjidługo działających analogów insuliny – do ministrazdrowia (7573),193) posłów Adama Śnieżka i Kazimierza Gołojuchaw sprawie przyznawania pomocy finansowej dlamłodych rolników w ramach Programu Rozwoju ObszarówWiejskich na lata 2007–2013 – do ministrarolnictwa i rozwoju wsi (7574),194) posła Krzysztofa Lipca w sprawie problematykirecyklingu środków transportu, w szczególnościsamochodów, oraz dystrybucji środków finansowych
8na tenże cel, zasadności funkcjonowania obecnychrozwiązań prawnych w tym zakresie oraz szans i potencjalnychkorzyści, jakie mogą zostać osiągnięte,gdy zostaną przeprowadzone zmiany w tej materii,oraz dopuszczalnego poziom tych zmian – do ministraśrodowiska (7575),195) posła Krzysztofa Lipca w sprawie podstawprawnych i instytucjonalnych funkcjonowania ZUS,składek ZUS naliczanych matkom, w szczególnościprowadzącym działalność gospodarczą i przebywającymna urlopach wychowawczych lub macierzyńskich,a także zagadnień egzekucji zaległości wobecZUS oraz możliwości zmian prawnych w kierunkurezygnacji i umorzenia dłużnikom tychże zaległości– do prezesa Rady Ministrów (7576),196) posła Jana Kamińskiego w sprawie stanowiskapolskiego rządu w związku z wydarzeniami w StrefieGazy – do ministra spraw zagranicznych (7577),197) posła Jana Kamińskiego w sprawie ujednoliceniaoznakowania radiowozów policyjnych – doministra spraw wewnętrznych i administracji(7578),198) posła Jana Kamińskiego w sprawie zaangażowaniapolskich wojsk w Afganistanie – do ministraobrony narodowej (7579),199) posła Jana Kamińskiego w sprawie kontroliporadni mammograficznych – do ministra zdrowia(7580),200) posła Jerzego Rębka oraz grupy posłóww sprawie inicjatywy poselskiej wprowadzenia zmiando programu wieloletniego pod nazwą „Narodowyprogram przebudowy dróg lokalnych na lata 2008––2011” stanowiącego załącznik nr 1 do uchwały RadyMinistrów nr 233/2008 z dnia 28 października 2008 r.poprzez wprowadzenie w tymże programie pełnejprocedury odwoławczej, w tym możliwości wniesieniaskargi do właściwych sądów administracyjnych naocenę punktową projektów beneficjentów ubiegającychsię o dofinansowanie w ramach ww. programu,przeprowadzonej przez wojewódzkie komisje oceniające,powołane przez właściwych wojewodów – do ministraspraw wewnętrznych i administracji (7581),201) posła Jacka Falfusa w sprawie koniecznościdokonania zmian w ustawie o podpisie elektronicznymoraz w ustawie Kodeks postępowania administracyjnego– do prezesa Rady Ministrów (7582),202) posła Sławomira Zawiślaka oraz grupy posłóww sprawie udziału kompanii honorowych WojskaPolskiego w nabożeństwach religijnych związanychz uroczystościami patriotycznymi – do ministraobrony narodowej (7583),203) posła Sławomira Zawiślaka w sprawie kontrowersjiwokół projektowanej reformy Służby Celnej– do ministra finansów (7584),204) posła Sławomira Zawiślaka w sprawie odmowyprzyznania pomocy przez ARiMR rolnikom aplikującymo tę pomoc w ramach działania: Różnicowaniew kierunku działalności nierolniczej, z uwagi nazłożenie przedmiotowego wniosku przed wydaniemdecyzji przez agencję o przyznaniu płatności bezpośrednichi cukrowych – do ministra rolnictwa i rozwojuwsi (7585),205) posła Sławomira Zawiślaka w sprawie uprawyroślin oraz produkcji żywności modyfikowanejgenetycznie – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi(7586),206) posła Sławomira Zawiślaka w sprawie pogłębiającegosię kryzysu walutowego mającego bezpośrednieprzełożenie na sytuację materialną setektysięcy Polaków – do ministra finansów (7587),207) posłów Dariusza Seligi i Roberta Telusaw sprawie rażąco niskich świadczeń ZUS dla osóbchorych i niepełnosprawnych – do prezesa Rady Ministrów(7588),208) posłów Dariusza Seligi i Roberta Telusaw sprawie zaostrzenia norm dotyczących natężeniaoraz bliskości pól magnetycznych emitowanych przezlinie energetyczne oraz stacje przekaźnikowe GSMumiejscowione w bezpośrednim sąsiedztwie siedliskludzkich – do ministra zdrowia oraz ministra infrastruktury(7589),209) posłów Dariusza Seligi i Roberta Telusaw sprawie ratowania przed postępującą degradacjązbiornika wody pitnej dla Łodzi i Tomaszowa Mazowieckiego– Zalewu Sulejowskiego – do ministra środowiska(7590),210) posła Konstantego Oświęcimskiego w sprawieoferty promocyjnej i przejazdów pociągami spółkiPKP InterCity – do ministra infrastruktury(7591),211) posła Konstantego Oświęcimskiego w sprawiestrażaka w każdej firmie – do ministra pracyi polityki społecznej (7592),212) posła Tadeusza Arkita oraz grupy posłóww sprawie koniecznych do podjęcia działań legislacyjnychw gospodarce odpadami komunalnymi – doministra rozwoju regionalnego (7593),213) posła Witolda Kochana oraz grupy posłóww sprawie obowiązku wyznaczania przez pracodawcówpracowników do wykonywania czynności w zakresieochrony przeciwpożarowej – do ministra pracyi polityki społecznej (7594),214) posła Michała Jarosa w sprawie wnioskówo wydanie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego– do ministra zdrowia (7595),215) posła Michała Jarosa w sprawie wydawaniatymczasowego zaświadczenia o uprawnieniach dokierowania pojazdami – do ministra infrastruktury(7596),216) posła Michała Jarosa w sprawie możliwościdołączenia polskiej instrukcji obsługi przy odprawiecelnej – do ministra gospodarki (7597),217) posła Tomasza Piotra Nowaka oraz grupyposłów w sprawie finansowania przez gminy oświetleniana drogach krajowych, wojewódzkich i powiatowych– do ministra gospodarki oraz ministra infrastruktury(7598),218) posła Wojciecha Wilka w sprawie pomocy samorządomw likwidacji szkód górniczych, na przykładziemiasta Annopola – do ministra środowiska (7599),
9219) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie przyszłościrealizacji ważnych zadań: Remont istniejącejzabudowy regulacyjnej wraz z modernizacją stopnicelem poprawienia spływu wód oraz umożliwieniamigracji ryb na rzece Włodzicy w km 5+300-9+000w miejscowości Nowa Ruda; Zabezpieczenie prawegobrzegu rzeki Białej Lądeckiej w km 24+250+25+130w miejscowości Lądek Zdrój oraz Remont zabudowyregulacyjnej rzeki Kamiennej w km 0+000-10+500w miejscowości Jelenia Góra – do ministra środowiska(7600),220) posła Tomasza Smolarza w sprawie uregulowaniaform organizacyjno-prawnych publicznej służbykrwi – do ministra zdrowia (7601),221) posła Włodzimierza Karpińskiego w sprawieprodukcji niektórych leków weterynaryjnych – doministra zdrowia (7602),222) posła Arkadiusza Litwińskiego w sprawie objęciapracowników Porta – Transport sp. z o.o. ustawąo postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach oszczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego– do ministra skarbu państwa (7603),223) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie potrzebypodjęcia pilnych działań w związku z zawarciemporozumienia pomiędzy Polskim AutokefalicznymKościołem Prawosławnym a Kościołem grecko-katolickimw sprawie uregulowania sytuacjiprawnej świątyń w południowo-wschodniej Polsce –do prezesa Rady Ministrów (7604),224) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie możliwościniekontrolowanego przywozu śmieci do Polski– do prezesa Rady Ministrów (7605),225) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie stanutechnicznego schronów i innych instalacji oraz urządzeńmających służyć obronie cywilnej – do prezesaRady Ministrów (7606),226) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie nielegalnegohandlu mieszkaniami znajdującymi sięw zasobach towarzystw budownictwa społecznego –do prezesa Rady Ministrów (7607),227) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawiebraku kontroli rynku pomocy dydaktycznych zestrony Ministerstwa Edukacji Narodowej – do ministraedukacji narodowej (7608),228) posła Damiana Raczkowskiego w sprawieprojektu ustawy Prawo farmaceutyczne – do ministrazdrowia (7609),229) posła Józefa Piotra Klima w sprawie nowelizacjiustawy o zwrocie podatku akcyzowego zawartegow cenie oleju napędowego wykorzystywanego doprodukcji rolnej dotyczącej art. 4 i zwiększenia limitupaliwa przysługującego rolnikom – do ministrarolnictwa i rozwoju wsi (7610),230) posła Kazimierza Moskala w sprawie nowelizacjiustawy o radiofonii i telewizji – do ministrakultury i dziedzictwa narodowego (7611),231) posła Kazimierza Moskala w sprawie 40-procentowejpodwyżki cen energii elektrycznej dla odbiorcówprzemysłowych od 1 stycznia 2009 r. – doministra gospodarki (7612),232) posła Kazimierza Moskala w sprawie roszczeńZUS wobec matek pozostających na urlopachmacierzyńskich i wychowawczych – do ministra pracyi polityki społecznej (7613),233) posła Kazimierza Moskala w sprawie zwolnieniaz obowiązku opłacania przez rolników składekna ubezpieczenie społeczne rolników – do ministrarolnictwa i rozwoju wsi (7614),234) posła Kazimierza Moskala w sprawie zmianyprzepisów służących zwiększeniu stanu zatrudnieniaprzy korzystaniu przez pracodawców ze środkówFunduszu Pracy – do ministra pracy i polityki społecznej(7615),235) posła Kazimierza Moskala w sprawie agencjiopłat zakładających okienka kasowe – do ministrasprawiedliwości (7616),236) posła Kazimierza Moskala w sprawie sposobuwprowadzenia uniwersalnego europejskiego prawajazdy i konieczności odpowiedniego przygotowaniainfrastruktury techniczno-organizacyjnej umożliwiającejprzeprowadzenie egzaminu na prawo jazdydla motorowerzystów – do ministra infrastruktury(7617),237) poseł Beaty Mazurek w sprawie źle przeprowadzonychbadań mammograficznych w woj. lubelskim,ze szczególnym uwzględnieniem badań wykonanychprzez SP Wojewódzki Szpital Specjalistycznyw Chełmie – do ministra zdrowia (7618),238) posła Jarosława Stawiarskiego w sprawiedewastacji dróg gminnych spowodowanej przeztransport Krajowej Spółki Cukrowej SA – do ministraskarbu państwa (7619),239) poseł Bożeny Kotkowskiej oraz grupy posłóww sprawie działań, jakie rząd zamierza podjąćw obronie interesów odbiorców energii elektrycznejwobec bezprawnych praktyk stosownych przez niektórychjej dostawców – do prezesa Rady Ministrów(7620),240) posła Jana Szyszki w sprawie kosztów limitówdwutlenku węgla dla nowo budowanych elektrowni– do prezesa Rady Ministrów (7621),241) posła Piotra Stanke w sprawie dokumentów,na podstawie których samorządy przejęły od rząduspółkę PKP Przewozy Regionalne – do ministra infrastruktury(7622),242) posła Piotra Stanke w sprawie odkrycia masowegogrobu (prawdopodobnie niemieckich osób cywilnych),do jakiego doszło jesienią 2008 r. w centrumMalborka – do prezesa Rady Ministrów (7623),243) posła Krzysztofa Putry w sprawie ustawyz dnia 6 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o podatkuakcyzowym – do ministra finansów (7624),244) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawieniedoinwestowania bibliotek publicznych – doministra kultury i dziedzictwa narodowego (7625),245) posła Janusza Chwieruta w sprawie zabezpieczeniaśrodków finansowych na realizację zadaniainwestycyjnego pn. „Adaptacja budynków byłego MonopoluTytoniowego na potrzeby Państwowej Szkoły
10Zawodowej w Oświęcimiu” – do ministra naukii szkolnictwa wyższego (7626),246) posła Waldemara Andzela w sprawie poprawysytuacji materialnej rodzin wychowujących niepełnosprawnedzieci – do ministra pracy i politykispołecznej (7627),247) posła Zbigniewa Kozaka w sprawie przepisówzezwalających na prowadzenie fun-shopów –sklepów z tzw. dopalaczami – do prezesa Rady Ministrów(7628),248) poseł Bożeny Sławiak w sprawie wypłacaniadodatku pielęgnacyjnego osobom przebywającymw ponadgminnych domach pomocy społecznej przeddniem 1 stycznia 2004 r. – do ministra pracy i politykispołecznej (7629),249) poseł Bożeny Sławiak w sprawie zapewnieniaporządku publicznego i bezpieczeństwa obywatelina szczeblu lokalnym oraz zmiany statusu strażymiejskich – do ministra spraw wewnętrznych i administracji(7630),250) posła Roberta Tyszkiewicza w sprawie wprowadzeniazmian w rozporządzeniu ministra środowiskaz dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie sposobuwyznaczania obszaru i granic aglomeracji – do ministraśrodowiska (7631),251) posła Arkadiusza Litwińskiego w sprawieregulacji dotyczących zawierania i realizacji umów oudziale świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju: podstawowaopieka zdrowotna, w rozdziale: świadczeniapielęgniarki POZ – do ministra zdrowia (7632),252) posła Stanisława Witaszczyka w sprawieprzepisów zobowiązujących pracodawców do wyznaczaniaosób odpowiedzialnych za ochronę przeciwpożarową– do ministra pracy i polityki społecznej(7633),253) posła Stanisława Steca w sprawie obojętnościpolskiego rządu oraz Unii Europejskiej wobec zabijaniacywilów w Strefie Gazy – do ministra sprawzagranicznych (7634),254) poseł Krystyny Łybackiej w sprawie zmianyprzepisów dotyczących odprowadzania oczyszczonychścieków z oczyszczalni przyzakładowych do rzek – doministra środowiska (7635),255) posła Andrzeja Orzechowskiego w sprawiezmiany statusu drogi wojewódzkiej nr 677 OstrówMazowiecka – Łomża na drogę krajową – do ministrainfrastruktury (7636),256) posła Stanisława Wziątka w sprawie racjonalnościwysokości podwyżek cen energii elektrycznejproponowanych przez spółkę dystrybucyjną ENER-GA-Obrót SA – do ministra gospodarki (7637),257) poseł Joanny Muchy w sprawie rozpatrywaniaprzez wymiar sprawiedliwości spraw w trybie przyspieszonym– do ministra sprawiedliwości (7638),258) poseł Joanny Muchy w sprawie sytuacji FabrykiŁożysk Tocznych w Kraśniku – do ministraskarbu państwa (7639),259) poseł Anny Bańkowskiej w sprawie brakugabinetów stomatologicznych w niektórych miejscowościach– do ministra zdrowia (7640),260) posła Mirosława Pawlaka w sprawie uchyleniarozporządzenia ministra obrony narodowej umożliwiającegoprzechodzenie żołnierzy zasadniczej służbywojskowej do służby zawodowej po odbyciu trzechmiesięcy zasadniczej służby wojskowej – do prezesaRady Ministrów (7641),261) posła Mirosława Pawlaka w sprawie zasadnościfunkcjonowania stowarzyszeń na terenie jednosteki obiektów wojskowych – do ministra obronynarodowej (7642),262) posła Mirosława Pawlaka w sprawie całkowitegobraku cywilnej kontroli nad armią, co spowodowałowywieranie nielegalnych, pozaprawnych naciskówna posłów na <strong>Sejm</strong> przez dowództwo MazowieckiegoOddziału Żandarmerii Wojskowej w Warszawieoraz niektórych wyższych oficerów z KomendyGłównej Żandarmerii Wojskowej – do prezesaRady Ministrów (7643),263) posła Mirosława Pawlaka w sprawie pilnejpotrzeby zmiany przepisów regulujących sprawę wystawianiazwolnień lekarskich żołnierzom zasadniczejsłużby wojskowej przebywającym czasowo pozajednostką wojskową – do ministra obrony narodowej(7644),264) posła Mirosława Pawlaka w sprawie likwidacjiCentrum Szkolenia na Potrzeby Sił Pokojowychw Kielcach – do ministra obrony narodowej (7645),265) posła Mirosława Pawlaka w sprawie dramatycznejsytuacji finansowej Policji uniemożliwiającejrealizację podstawowych zadań w roku 2009, co możew sposób istotny przyczynić się do znacznego wzrostuprzestępczości – do ministra spraw wewnętrznychi administracji (7646),266) posła Marka Kwitka w sprawie obligowaniapracowników do składania ankiet bezpieczeństwaosobowego w celu przeprowadzenia postępowańsprawdzających, o których mowa w ustawie o ochronieinformacji niejawnych, na przykładzie WojewódzkiejStacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Kielcach– do ministra zdrowia (7647),267) posła Józefa Piotra Klima w sprawie lukiprawnej w ustawie o emeryturach i rentach z FunduszuUbezpieczeń Społecznych – do ministra pracyi polityki społecznej (7648),268) posła Józefa Piotra Klima w sprawie zmniejszeniastawki podatku od garażu będącego oddzielnymbudynkiem w celu jej ujednolicenia ze stawkąpodatku od garażu będącego częścią budynku mieszkalnego– do ministra finansów (7649),269) posła Andrzeja Guta-Mostowego w sprawieniepokojących informacji dotyczących sposobu gospodarowaniamieniem Uzdrowiska Rabka SA – do ministraskarbu państwa (7650),270) posła Mariusza Błaszczaka w sprawie trudnościz zapewnieniem powszechnego dostępu do JezioraZegrzyńskiego poprzez odpowiednie zagospodarowaniejego wybrzeża – do ministra środowiska(7651),271) posłanek Moniki Wielichowskiej i Renaty Zarembyw sprawie sposobu transferów środków pie-
11niężnych przyznanych Polsce przez UE na wydatkizwiązane z realizacją m.in. programów operacyjnych– do ministra rozwoju regionalnego (7652),272) poseł Bożeny Kotkowskiej oraz grupy posłóww sprawie dyskryminacji osób samozatrudnionychi prowadzących działalność gospodarczą w dostępiedo praw pracowniczych – do prezesa Rady Ministrów(7653),273) posła Krzysztofa Matyjaszczyka w sprawiepomocy rządu udzielanej przedsiębiorstwom zaplątanymw opcje walutowe – do prezesa Rady Ministrów(7654),274) posła Grzegorza Karpińskiego w sprawiezmiany sposobu wynagradzania nauczycieli wspomagających– do ministra edukacji narodowej (7655),275) posła Grzegorza Karpińskiego w sprawiefunkcjonowania centrów integracji społecznej – doministra pracy i polityki społecznej (7656),276) poseł Hanny Zdanowskiej w sprawie rozporządzeniado ustawy o broni i amunicji – do ministraspraw wewnętrznych i administracji (7657),277) posła Józefa Piotra Klima w sprawie kolizjiSektorowego Programu Operacyjnego „Restrukturyzacjai modernizacja sektora żywnościowego orazrozwój obszarów wiejskich na lata 2004–2006 z przejściembeneficjenta na rentę strukturalną – do ministrarolnictwa i rozwoju wsi (7658),278) posła Przemysława Gosiewskiego w sprawiepozbawienia kilkunastu tysięcy pracowników zakładówenergetycznych możliwości nieodpłatnego nabyciaakcji spółek konsolidujących sektor elektroenergetycznyw zamian za akcje spółek konsolidowanych– do ministra skarbu państwa (7659),279) posła Przemysława Gosiewskiego w sprawienowelizacji przepisów ustawy Prawo łowieckie w zakresieodpowiedzialności dzierżawcy lub zarządcyobwodu łowieckiego za szkody wyrządzone na plantacjachwierzby energetycznej przez zwierzynę łowną,jak również zakwalifikowania plantacji wierzbyenergetycznej jako uprawy rolnej – do ministra środowiska(7660),280) poseł Joanny Muchy w sprawie sytuacji kobietzatrudnionych w super- i hipermarketach – doministra pracy i polityki społecznej (7661),281) poseł Joanny Muchy w sprawie specustawydotyczącej budowy w Polsce gazoportu, która maw istotny sposób uprościć realizację tej inwestycji wzakresie Prawa budowlanego i Prawa zamówień publicznych– do ministra skarbu państwa (7662),282) poseł Joanny Muchy w sprawie systemu zajęćwyrównawczych dla dzieci powracających z emigracji– do ministra edukacji narodowej (7663),283) poseł Joanny Muchy w sprawie kwalifikacjinauczycieli kształcenia zintegrowanego do prowadzeniazajęć muzyczno-plastycznych – do ministra edukacjinarodowej (7664),284) poseł Joanny Muchy w sprawie preparatuMB Active zawierającego w składzie olejek z ziarenkonopi indyjskich oraz posiadającego emblemat marihuanyna etykiecie – do ministra zdrowia (7665),285) posła Krzysztofa Brejzy w sprawie sposobuwyliczania dochodów osób pobierających zasiłkiprzedemerytalne – do ministra pracy i polityki społecznej(7666),286) posła Jana Burego s. Józefa w sprawie przekształceniadrogi leśnej w obrębie Magurskiego ParkuNarodowego w drogę publiczną – do ministra środowiskaoraz ministra skarbu państwa (7667),287) posła Pawła Kowala w sprawie InstytutuRozwoju Miast w Krakowie – do ministra infrastruktury(7668),288) posła Arkadiusza Litwińskiego w sprawiezapowiadanego zawieszenia ochotniczego przeszkoleniawojskowego studentów – do ministra obronynarodowej (7669),289) posła Wojciecha Szaramy w sprawie zmianyprzepisów dotyczących przyznawania emeryturyuwzględniającej specyficzną sytuację honorowychdawców krwi – do ministra pracy i polityki społecznej(7670),290) poseł Krystyny Łybackiej w sprawie nowejpodstawy programowej dla przedszkoli – do ministraedukacji narodowej (7671),291) posła Witolda Gintowt-Dziewałtowskiegow sprawie przeznaczenia i wydatkowania środkówfinansowych z budżetu państwa na rewitalizację KanałuElbląskiego – do prezesa Rady Ministrów(7672),292) posła Romualda Ajchlera w sprawie pomocybezdomnym nieposiadającym meldunku – do ministrapracy i polityki społecznej (7673),293) posła Romualda Ajchlera w sprawie programuzwalczania salmonelli w stadach hodowlanychdrobiu – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi (7674),294) posła Wojciecha Szaramy w sprawie uchwaleniaustawy umożliwiającej realizację prawa do rekompensatyz tytułu pozostawienia nieruchomościpoza obecnymi granicami RP – do ministra skarbupaństwa (7675),295) posła Jarosława Wałęsy w sprawie przenoszeniaprzez spółdzielnie mieszkaniowe własnościlokali na swoich członków – do ministra infrastruktury(7676),296) posła Jarosława Wałęsy w sprawie realizacjiprogramu „Moje boisko – Orlik 2012” – do ministrasportu i turystyki (7677),297) posła Jarosława Wałęsy w sprawie budowydrogi ekspresowej S6 Lębork – Obwodnica Trójmiasta– do ministra infrastruktury (7678),298) posła Przemysława Gosiewskiego w sprawiekatastrofalnej sytuacji służb konserwatorskich orazjak najszybszego wdrożenia w życie sposobów jej poprawypoprzez nowelizację ustawy o ochronie zabytkówi opiece nad zabytkami, a także zwiększeniaśrodków na funkcjonowanie wojewódzkich urzędówochrony zabytków, co pozwoli na usprawnienie pracyoraz polepszenie warunków płacowych i kadrowychw przedmiotowych organach administracjipublicznej – do ministra kultury i dziedzictwa narodowego(7679),
12299) posła Józefa Piotra Klima w sprawie przyspieszeniarozpoczęcia programu produkcji biogazuw Cukrowni Łapy – do ministra skarbu państwa orazministra rolnictwa i rozwoju wsi (7680),300) posła Jana Burego s. Antoniego w sprawiezaniżenia wysokości środków finansowych, jakiezgodnie z ustawą miały być przeznaczone w 2008 r.na potrzeby polskich Sił Zbrojnych – do prezesa RadyMinistrów (7681),301) posła Jana Burego s. Antoniego w sprawiebraku refundacji analogów insulin długo działających– do ministra zdrowia (7682),302) posła Jana Burego s. Antoniego w sprawiezamierzeń Ministerstwa Gospodarki oraz rząduw zakresie zapewnienia w przyszłości niezakłóconychdostaw gazu ziemnego dla społeczeństwa i odbiorcówprzemysłowych – do ministra gospodarki (7683),303) poseł Jolanty Szymanek-Deresz w sprawiezaostrzenia wymagań dotyczących dozoru technicznegourządzeń technicznych – przenośników do celówrekreacyjno-rozrywkowych UFO nieposiadającychoryginalnej dokumentacji techniczno-producenckiej– do ministra gospodarki (7684),304) posła Andrzeja Guta-Mostowego w sprawienowelizacji ustawy Kodeks cywilny w części dotyczącejprzepisów o współwłasności, tj. księgi II, tytułuI, działu IV – do ministra sprawiedliwości (7685),305) posła Jana Kulasa w sprawie funkcjonowaniaorganizacji pozarządowych w zakresie obsługiosób niepełnosprawnych – do ministra pracy i politykispołecznej (7686),306) posła Sławomira Piechoty w sprawie zapewnieniaosobom niepełnosprawnym pełnego i rzeczywistegoudziału w wyborach do Parlamentu Europejskiego– do prezesa Rady Ministrów (7687),307) posła Jana Widackiego w sprawie działańoperacyjnych Policji i innych niepodlegających ministrowisprawiedliwości służb na terenie aresztówśledczych i zakładów karnych – do ministra sprawiedliwości(7688),308) poseł Elżbiety Jakubiak w sprawie sytuacjikobiet posiadających zaległości wobec ZUS w opłacaniuskładek na ubezpieczenie społeczne – do ministrapracy i polityki społecznej (7689),309) posłów Pawła Kowala i Jana Ołdakowskiegow sprawie zaniedbań rządu w procesie cyfryzacji telewizjiw Polsce – do prezesa Rady Ministrów (7690),310) posła Mieczysława Golby w sprawie pomocyfinansowej dla klubów piłkarskich – do ministrasportu i turystyki (7691),311) posła Jana Rzymełki w sprawie nadawaniaNIP – do ministra finansów (7692),312) posła Tomasza Garbowskiego w sprawie wsparciarządu dla przedsięwzięcia pn. „Elektrownia Poligeneracyjnaz usuwaniem dwutlenku węgla – Kędzierzyn”– do prezesa Rady Ministrów (7693),313) poseł Joanny Muchy w sprawie uregulowaniastatusu obszarów znajdujących się na liście projektowanychspecjalnych obszarów ochrony siedlisk Natura2000 – do ministra środowiska (7694),314) poseł Krystyny Łybackiej w sprawie odpowiedziudzielanych przez przedstawicieli rządu na pytaniai interpelacje poselskie kierowane w sprawie sytuacjiśrodowiska pielęgniarskiego – do prezesa RadyMinistrów (7695),315) posła Witolda Namyślaka w sprawie zmianyustawy o aktach stanu cywilnego umożliwiającej genealogomwystępowanie o kopie aktów niemającychmocy prawnej oraz ustalenia zasad przekazywaniaindeksów (skorowidzów) tworzonych przez urzędystanu cywilnego do Archiwum Państwowego – do ministraspraw wewnętrznych i administracji (7696),316) posłów Sławomira Piechoty i Stanisława Huskowskiegow sprawie podstaw prawnych oraz sposobuegzekwowania obowiązku dokumentowaniamiejsca złożenia urny z prochami osoby zmarłej – doprezesa Rady Ministrów (7697),317) poseł Anny Bańkowskiej w sprawie brakuśrodków finansowych w PFRON na realizację programu„Sprawny dojazd” – do ministra pracy i politykispołecznej (7698),318) posła Jerzego Budnika w sprawie wewnętrznejmerytorycznej oceny pracy ekspertów <strong>Polskiej</strong>Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości – do ministra gospodarki(7699),319) posła Michała Szczerby w sprawie dofinansowaniaprojektu Muzeum Warszawskiej Pragi ześrodków Programu Operacyjnego „Infrastrukturai środowisko” – do ministra kultury i dziedzictwanarodowego (7700),320) posła Krzysztofa Sońty w sprawie umieszczeniamiasta Radomia w projekcie Koncepcji PrzestrzennegoZagospodarowania Kraju w obszarze problemowymPolski wschodniej – do ministra rozwojuregionalnego (7701),321) posła Jana Szyszki w sprawie odmowy pozwoleniaMSWiA na ogłoszenie zbiórki publicznej na finansowanieotworu badawczego wód geotermalnychw Toruniu – do prezesa Rady Ministrów (7702),322) posła Józefa Piotra Klima w sprawie zwiększeniakwoty kryterium dochodowego uprawniającegodo korzystania z zasiłków społecznych – do ministrapracy i polityki społecznej (7703),323) poseł Hanny Zdanowskiej w sprawie handluw miejscach niedozwolonych – do ministra gospodarki(7704),324) poseł Izabeli Jarugi-Nowackiej w sprawiesystemu zwalczania handlu ludźmi i pomocy ofiaromtego przestępstwa – do ministra spraw wewnętrznychi administracji (7705),325) poseł Izabeli Jarugi-Nowackiej w sprawiewadliwego działania pracowni mammograficznychrealizujących Program Wczesnego WykrywaniaRaka Piersi – do ministra zdrowia (7706),326) posła Lucjana Karasiewicza w sprawie nowychbanderoli na napoje spirytusowe i wyroby winiarskie– do ministra finansów (7707),327) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawieświadczeń emerytalno-rentowych z FUS orazKRUS – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi (7708),
13328) posła Pawła Poncyljusza w sprawie zmianw ustawie Kodeks pracy dotyczących ochrony przeciwpożarowej– do ministra pracy i polityki społecznej(7709),329) posła Pawła Poncyljusza w sprawie zmianw ustawie Prawo o ruchu drogowym dotyczących obowiązkowychszkoleń dla kierowców wykonujących przewózdrogowy – do ministra infrastruktury (7710),330) posła Jarosława Zielińskiego w sprawie niedoboróww wyposażeniu w sprzęt ratowniczo-gaśniczyjednostek Państwowej Straży Pożarnej – do ministraspraw wewnętrznych i administracji (7711),331) posła Jarosława Zielińskiego w sprawie zagrożeńzwiązanych z realizacją ustawy o ustanowieniu„Programu modernizacji Policji, Straży Granicznej,Państwowej Straży Pożarnej i Biura OchronyRządu w latach 2007–2009” – do ministra spraw wewnętrznychi administracji (7712),332) posła Ryszarda Kalisza w sprawie realizacjiprzedsięwzięć teleinformatycznych będących częściązadań przewidzianych w ramach budowy jednolitegosystemu bezpieczeństwa w państwach członkowskichUnii Europejskiej – do ministra spraw wewnętrznychi administracji (7713),333) posła Ireneusza Rasia w sprawie nowelizacjiustawy Kodeks pracy w zakresie przepisów ochronyprzeciwpożarowej – do ministra pracy i polityki społecznej(7714),334) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawiepropozycji zmian w ustawie o zakwaterowaniuSił Zbrojnych <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> – do ministraobrony narodowej (7715),335) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawienielegalnego handlu lokalami w towarzystwachbudownictwa społecznego – do ministra infrastruktury(7716),336) posła Wojciecha Szaramy w sprawie możliwościwypłacenia rekompensat Polakom więzionymi zesłanym do sowieckich łagrów w latach 1918–1939– do ministra skarbu państwa (7717),337) posła Wojciecha Szaramy w sprawie wygaszenianaboru do służby kandydackiej osób odrabiającychzasadniczą służbę wojskową w policyjnychoddziałach prewencji – do ministra spraw wewnętrznychi administracji (7718),338) posła Mirosława Koźlakiewicza w sprawiezawieszania części uzupełniającej świadczeń wypłacanychrolnikom z tytułu niezdolności do pracyw gospodarstwie rolnym – do ministra rolnictwai rozwoju wsi (7719),339) poseł Bożeny Sławiak w sprawie propozycjiwpisania testu krwi w kierunku WZW B na listęokresowych badań pracowniczych – do ministra zdrowia(7720),340) posła Ryszarda Kalisza w sprawie zatrudnieniai obsadzenia stanowisk kierowniczych w urzędachadministracji rządowej – do prezesa Rady Ministrów(7721),341) posła Krzysztofa Putry w sprawie środkówna planowane inwestycje drogowe – do ministra infrastruktury(7722),342) posła Krzysztofa Putry w sprawie kondycjipolskiej złotówki – do ministra finansów (7723),343) posła Artura Ostrowskiego w sprawie wprowadzeniazakazu produkcji detergentów zawierającychfosforany – do prezesa Rady Ministrów (7724),344) posła Krzysztofa Lipca w sprawie cen energiielektrycznej, ich wzrostu, rzeczywistych kosztów wytworzeniai dostawy, możliwości wprowadzania zmianyi kwestionowania cen taryfowych, ze szczególnymuwzględnieniem interesów i negatywnych skutków,jakie powstają dla odbiorców gospodarczych,w tym dla znaczących pod względem wielkości, produkcjii poziomu zatrudnienia zakładów przemysłowych– do ministra gospodarki (7725),345) poseł Hanny Zdanowskiej w sprawie planowanejreformy Państwowej Inspekcji Sanitarnej – doministra zdrowia (7726),346) poseł Danuty Jazłowieckiej w sprawieuwzględnienia zmian w projekcie ustawy o izbachlekarskich, zaproponowanych przez Naczelną RadęLekarską – do ministra zdrowia (7727).Interpelacje te – zgodnie z art. 192 ust. 6 regulaminu<strong>Sejm</strong>u – zostały przekazane adresatom.Jednocześnie informuję, że wpłynęły następująceodpowiedzi:1) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościJacka Czai – z upoważnienia ministra – naponowną interpelację posła Piotra Babinetza w sprawiezasad ustalania wyników egzaminu konkursowegona aplikacje adwokacką i radcowską w 2008 r.(5652),2) sekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia JakubaSzulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Jarosława Stawiarskiego w sprawie dostępnościleczenia przewlekłego zapalenia wątrobytypu C (5844),3) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyZbigniewa Rapciaka – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Jacka Krupy oraz grupyposłów w sprawie budowy północnej obwodnicyKrakowa jako części autostrady A4 oraz trasy ekspresowejS7 (6315),4) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznychi Administracji Tomasza Siemoniaka –z upoważnienia ministra – na ponowną interpelacjęposła Tadeusza Iwińskiego w sprawie manifestacji siłprawicowych w Warszawie w 90. rocznicę odzyskaniaprzez Polskę niepodległości (6391),5) ministra sportu i turystyki Mirosława MichałaDrzewieckiego – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów– na interpelację posłów Lucjana Karasiewiczai Jerzego Polaczka w sprawie zawartej w exposé premieraDonalda Tuska z dnia 23 listopada 2007 r. zapowiedziorganizacji wraz z Ukrainą piłkarskichmistrzostw Europy w 2012 r. (6506),
146) minister pracy i polityki społecznej Jolanty Fedak– z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – nainterpelację posłów Lucjana Karasiewicza i JerzegoPolaczka w sprawie zapowiedzi w exposé premieraDonalda Tuska z dnia 23 listopada 2007 r. podjęciadziałań ułatwiających powroty emigrantów do kraju(6528),7) sekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaStanisława Gawłowskiego – z upoważnienia prezesaRady Ministrów – na interpelację posłów LucjanaKarasiewicza i Jerzego Polaczka w sprawie realizacji„Krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych”zapowiedzianego w exposé prezesa RadyMinistrów Donalda Tuska z dnia 23 listopada 2007 r.(6551),8) ministra infrastruktury Cezarego Grabarczyka– z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – nainterpelację posłów Lucjana Karasiewicza i JerzegoPolaczka w sprawie zmian w przepisach prawa narzecz poprawy warunków budownictwa mieszkaniowegozarówno w sferze ekonomicznej, jak i prawnej,skutkujących zwiększoną dostępnością mieszkań,zapowiedzianych w exposé prezesa Rady MinistrówDonalda Tuska z dnia 23 listopada 2007 r. (6556),9) ministra infrastruktury Cezarego Grabarczyka– z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – nainterpelację posłów Lucjana Karasiewicza i JerzegoPolaczka w sprawie modernizacji sieci połączeń kolejowychi przynależącej do nich infrastruktury orazpoprawy konkurencyjności transportu kolejowegowzględem innych form transportu dla celów osobowychi towarowych, zapowiedzianych w exposé prezesaRady Ministrów Donalda Tuska z dnia 23 listopada2007 r. (6559),10) sekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia JakubaSzulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposłów Marka Polaka i Michała Wojtkiewiczaw sprawie trudności z dostępem do sprzętu wspomagającegoleczenie chorych na mukowiscydozę (6583),11) podsekretarz stanu w Ministerstwie GospodarkiJoanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnieniaprezesa Rady Ministrów – na interpelację posłaJarosława Matwiejuka w sprawie deficytu energetycznegow woj. podlaskim (6596),12) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Artura Dunina w sprawie warunkówzawierania i realizacji umów z NFZ (6600),13) sekretarza stanu w Ministerstwie SkarbuPaństwa Jana Burego – z upoważnienia prezesa RadyMinistrów – na interpelację posłów Mirosławy Masłowskieji Zbigniewa Kozaka w sprawie bezprawnegoprzejęcia majątku Stoczni Szczecińskiej PortaHolding SA w 2002 r. (6614),14) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposeł Izabelli Sierakowskiej w sprawie refundacjikosztów terapii leczenia jąkania (6638),15) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Wojciecha Szaramy w sprawie procedurkwalifikujących chorych na stwardnienie rozsiane dobezpłatnej terapii nowoczesnymi lekami (6669),16) ministra obrony narodowej Bogdana Klicha,na ponowną interpelację posła Ludwika Dorna wsprawie sytuacji sił podwodnych Marynarki WojennejRP po 2015 r. w związku z planami wycofania w latach2013–2015 okrętów typu Kobben (6717),17) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznychi Administracji Tomasza Siemoniaka –z upoważnienia ministra – na interpelację posłaKrzysztofa Putry w sprawie rządowego projektuustawy o zmianie niektórych ustaw w związku zezmianami w organizacji i podziale zadań administracjipublicznej w województwie (druk nr 1073)(6762),18) podsekretarz stanu w Ministerstwie GospodarkiJoanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnieniaministra – na interpelację posła KonstantegoOświęcimskiego w sprawie stanu polskich sieci energetycznych(6773),19) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posłów Tomasza Kamińskiego i LeszkaAleksandrzaka w sprawie umieszczenia na liścieleków refundowanych analogów insulin, pomp insulinowychi innych leków dla diabetyków (6789),20) podsekretarz stanu w Ministerstwie FinansówKatarzyny Zajdel-Kurowskiej – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Stanisława Stecaw sprawie podjęcia działań przeciw rosnącej lichwie(6805),21) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Waldy Dzikowskiego w sprawie wyjaśnieńdotyczących podziału środków pomiędzy poszczególnewojewódzkie oddziały NFZ oraz zasadkształtowania się „ceny za punkt” w poszczególnychwojewództwach i przyczyn różnic między nimi(6820),22) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposłów Jolanty Szczypińskiej i Zbigniewa Kozakaw sprawie refundacji implantów ślimakowychoraz zabiegów wszczepienia implantów (6840),23) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposeł Jolanty Szczypińskiej w sprawie utrudnieńw leczeniu chorych na stwardnienie rozsiane(6842),24) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Michała Jarosa w sprawie odpłatnegoznieczuleniaprzy porodzie (6852),25) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyZbigniewa Rapciaka – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Michała Jarosa w sprawieopłaty dodatkowej za nieuiszczenie opłaty parkingowej(6854),
16wie reformy systemu emerytalnego funkcjonariuszyPaństwowej Straży Pożarnej (7041),49) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawWewnętrznych i Administracji Zbigniewa Sosnowskiego– z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Jarosława Matwiejuka w sprawie reformy systemuemerytalnego funkcjonariuszy Straży Granicznej(7042),50) podsekretarz stanu w Ministerstwie GospodarkiJoanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Adama Krupy w sprawiesieci przesyłowych energii elektrycznej (7063),51) wiceprezesa Urzędu Ochrony Konkurencjii Konsumentów Jarosława Króla – z upoważnieniaprezesa Rady Ministrów – na interpelację posła MariuszaGrada w sprawie opłat bilingowych w usłudzeroamingu naliczanych przez firmę Polkomtel SA(7069),52) podsekretarza stanu w Ministerstwie Kulturyi Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty – z upoważnieniaministra – na interpelację posła MieczysławaKasprzaka w sprawie krajowego programuochrony zabytków, w szczególności dziedzictwa archeologicznego(7070),53) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posłów Jana Łopaty i EdwardaWojtasa w sprawie umożliwienia odbywania stażui przygotowania zawodowego rolnikom oraz ich domownikom(7071),54) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznychi Administracji Tomasza Siemoniaka –z upoważnienia ministra – na interpelację posłówGrzegorza Roszaka i Krzysztofa Brejzy w sprawieproblemu miast prezydenckich nieposiadającychpraw powiatu w dostępie do niektórych środkóww ramach Programu Operacyjnego „Kapitał ludzki”(7073),55) ministra obrony narodowej Bogdana Klichana interpelację poseł Anny Sobeckiej w sprawie dowództwaWojsk Specjalnych (7077),56) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPiotra Stycznia – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Anny Sobeckiej w sprawie nowelizacjiustawy Prawo budowlane (7078),57) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówLudwika Koteckiego – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Anny Sobeckiej w sprawie założeńbudżetu na rok 2009 (7079),58) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówAndrzeja Parafianowicza – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Anny Sobeckiej w sprawiewydatkowania pomocy z Unii Europejskiej (7082),59) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnieniaministra – na interpelację poseł Anny Sobeckiejw sprawie wykrycia szkodliwych dioksyn w importowanymmięsie (7083),60) ministra sportu i turystyki Mirosława MichałaDrzewieckiego na interpelację posła SławomiraKopycińskiego w sprawie sposobu podziału dotacjidla poszczególnych związków sportowych określonegozarządzeniem nr 35 ministra sportu i turystyki zdnia 27 listopada 2008 r. w sprawie wprowadzeniazasad programowych powierzania polskim związkomsportowym i innym podmiotom przygotowań olimpijskichoraz przygotowań do udziału w międzynarodowymwspółzawodnictwie sportowym kadry narodowejw dyscyplinach olimpijskich i nieolimpijskichna rok 2009 oraz kontroli ich wykorzystania (7086),61) ministra skarbu państwa Aleksandra Gradana interpelację posła Sławomira Kopycińskiego w sprawiepostępu prac związanych z budową gazoportuw Świnoujściu (7087),62) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościJacka Czai na interpelację posła WaldemaraAndzela w sprawie zakresu zadań referendarzy sądowychoraz innych organów ochrony prawnej (7088),63) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówLudwika Koteckiego na interpelację poseł BarbaryBartuś oraz grupy posłów w sprawie planów przyjęciaprzez Polskę wspólnej waluty (7089),64) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Jana Kulasaw sprawie stanu i rozwoju systemu grup producentówrolnych (7091),65) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówJacka Dominika na interpelację posła WojciechaWilka w sprawie pomocy dla przedsiębiorstw dotkniętychobecnym światowym kryzysem gospodarczym wramach „Planu stabilności i rozwoju” (7092),66) ministra gospodarki Waldemara Pawlaka nainterpelację posła Wojciecha Wilka w sprawie podjęciadziałań dotyczących przeciwdziałania ryzykukursowemu, którego bolesne skutki w związku z dużymiwahaniami kursów walut odczuwają polscy eksporterzy(7093),67) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Wojciecha Wilka w sprawiepomocy w sfinansowaniu odpraw dla zwalnianychpracowników, na przykładzie FŁT Kraśnik SA(7095),68) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Andrzeja Nowakowskiegooraz grupy posłów w sprawie projektów ustawemerytalnych (7096),69) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Piotra Stanke w sprawie zapowiadanychprzez NFZ zasad kontraktowania świadczeńw 2009 r. w woj. pomorskim (7101),70) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa iRozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Piotra Stanke w sprawiejednoczesnego zakazu połowu na żywca i kwalifikacjipodrywki jako narzędzia rybackiego (7102),71) sekretarza stanu w Ministerstwie GospodarkiAdama Szejnfelda – z upoważnienia prezesa RadyMinistrów – na interpelację posłów Janusza Krasoniai Henryka Gołębiewskiego w sprawie zmiany
18na interpelację poseł Danuty Pietraszewskiej w sprawieprawnego zabezpieczenia należności za robotybudowlane (7132),93) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyOlgierda Dziekońskiego – z upoważnieniaprezesa Rady Ministrów – na interpelację posłów AndrzejaAdamczyka i Edwarda Czesaka w sprawie brakudziałań rządu w zakresie ochrony sektorowej budownictwaw Polsce przed skutkami kryzysu finansowego(7137),94) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Habera – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Marka Wójcika w sprawie prowadzonegoprzez Ministerstwo Zdrowia projektu „Kształceniezawodowe pielęgniarek i położnych w ramachstudiów pomostowych” (7138),95) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościJacka Czai – z upoważnienia ministra –na interpelację posła Stanisława Lamczyka w sprawielikwidacji wydziałów grodzkich przy sądach rejonowych(7141),96) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Jarosława Wałęsyw sprawie ściągnięcia zaległych składek przez ZUSod kobiet przebywających na urlopach macierzyńskichi wychowawczych (7142),97) sekretarz stanu w Ministerstwie FinansówElżbiety Suchockiej-Roguskiej – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Marka Krząkały w sprawiewpływu kryzysu gospodarczego na jednostki samorząduterytorialnego w Polsce (7143),98) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawWewnętrznych i Administracji Antoniego Podolskiego– z upoważnienia ministra – na interpelację posłaMarka Krząkały w sprawie potrzeby zmian w ustawieo podpisie elektronicznym i ustawie Kodeks postępowaniaadministracyjnego (7144),99) ministra skarbu państwa Aleksandra Gradana interpelację posła Jarosława Stawiarskiego w sprawietrudnej sytuacji ekonomicznej FŁT Kraśnik SA(7145),100) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Jarosława Stawiarskiegow sprawie działania ZUS w stosunku do kobiet,u których w latach 1999–2006 nastąpił zbieg przepisówubezpieczeniowych z trzech tytułów: umowyo pracę, urlopu macierzyńskiego lub wychowawczegoi działalności gospodarczej (7146),101) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaJanusza Zaleskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Jarosława Stawiarskiegow sprawie szkód powodowanych przez zwierzynę łowną(7147),102) ministra skarbu państwa Aleksandra Gradana interpelację posła Jarosława Stawiarskiegow sprawie likwidacji kopalni fosforytów w Annopolu(7148),103) podsekretarz stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPartycji Wolińskiej-Bartkiewicz – z upoważnieniaministra – na interpelację posła JarosławaStawiarskiego w sprawie inwestycji drogowych i kolejowychna Lubelszczyźnie (7149),104) sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony NarodowejCzesława Piątasa – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Jarosława Stawiarskiegow sprawie umieszczenia Składu Materiałowego KraśnikJednostki Wojskowej 4824 w Stawach w planachrozwoju Sił Zbrojnych RP w latach 2009–2018 (7150),105) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaBernarda Błaszczyka – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Arkadiusza Litwińskiegow sprawie procedur dotyczących inwestycji związanychz budową instalacji wykorzystującej odnawialneźródła energii (7151),106) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawWewnętrznych i Administracji Antoniego Podolskiego– z upoważnienia ministra – na interpelację posłaKrzysztofa Brejzy w sprawie problemów osób niepełnosprawnychw związku z zajmowaniem miejsc parkingowychprzez nieuprawnionych do tego kierowców(7152),107) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia prezesaRady Ministrów – na interpelację posła JarosławaMatwiejuka w sprawie przekazywania za życia dawcóworganów osobom niebędących najbliższymiczłonkami rodziny (7153),108) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaAdama Fronczaka – z upoważnienia ministra –na interpelację posła Jarosława Matwiejuka w sprawieKarty Praw Kobiety Rodzącej (7154),109) sekretarza stanu w Ministerstwie ObronyNarodowej Czesława Piątasa – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Jarosława Matwiejukaw sprawie zakupu samolotów Bryza M28 (7155),110) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznychi Administracji Tomasza Siemoniaka –z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na interpelacjęposła Jarosława Matwiejuka w sprawie nakładówfinansowych w ramach Narodowego ProgramuPrzebudowy Dróg Lokalnych na drogi woj. podlaskiego(7156),111) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnieniaprezesa Rady Ministrów – na interpelację posła JarosławaMatwiejuka w sprawie wykrycia dioksynw mięsie importowanym z Irlandii (7157),112) ministra infrastruktury Cezarego Grabarczyka– z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – nainterpelację posła Leonarda Krasulskiego w sprawieopóźnień w realizacji projektu przekopu na MierzeiWiślanej (7158),113) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznychi Administracji Tomasza Siemoniaka –z upoważnienia ministra – na interpelację posła PiotraStanke w sprawie konieczności tworzenia listrezerwowych dla projektów zgłoszonych do realizacjiw ramach Narodowego Programu Przebudowy DrógLokalnych na lata 2008–2011 (7159),
19114) podsekretarz stanu w Ministerstwie GospodarkiJoanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Stanisława Ożogaw sprawie konsekwencji wzrostu importu energiielektrycznej w Polsce (7160),115) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Stanisława Ożoga w sprawie znalezieniaodłamka szkła w fiolce corhydronu (7161),116) podsekretarz stanu w Ministerstwie FinansówKatarzyny Zajdel-Kurowskiej – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Stanisława Ożogaw sprawie podwyższania przez banki ukrytych kosztówkredytu (7163),117) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaBernarda Błaszczyka – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Stanisława Ożoga w sprawiezagrożeń wynikających z istnienia wysypisk iskładowisk śmieci (7164),118) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Stanisława Ożoga w sprawienadużywania antybiotyków (7166),119) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaBernarda Błaszczyka – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Stanisława Ożoga w sprawieproblemu segregacji śmieci (7167),120) sekretarza stanu w Ministerstwie Pracyi Polityki Społecznej Jarosława Dudy – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Stanisława Ożogaw sprawie strat OFE (7168),121) sekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyTadeusza Jarmuziewicza – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Jolanty Szczypińskiejw sprawie szkoleń kierowców autobusów (7169),122) minister rozwoju regionalnego ElżbietyBieńkowskiej na interpelację posła Krzysztofa Sońtyoraz grupy posłów w sprawie pomocy powiatowi lipskiemuw realizacji inwestycji niezbędnych do rozwojuregionu (7170),123) podsekretarz stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPartycji Wolińskiej-Bartkiewicz – z upoważnieniaministra – na interpelację posła KrzysztofaLipca w sprawie metod i zasad finansowaniaoraz współfinansowania inwestycji drogowych oraztowarzyszących im chodników dla pieszych przez jednostkisamorządu terytorialnego przy udziale środków,których dysponentem jest Generalna DyrekcjaDróg Krajowych i Autostrad, na przykładzie drogikrajowej nr 42 w Starachowicach i okolicy (7171),124) ministra skarbu państwa Aleksandra Grada– z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na interpelacjęposła Wacława Martyniuka w sprawie sytuacjiZakładów Azotowych Anwil SA we Włocławku(7172),125) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – nainterpelację posła Jarosława Sellina w sprawie podpisanejw dniu 19 listopada 2008 r. przez przedstawicieliRządu <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> i KonferencjiEpiskopatu Polski doniosłej Deklaracji w SprawiePolityki Rodzinnej, w zakresie zwiększenia nakładówz budżetu państwa na rodzinę tak, by osiągnęłyone średni poziom krajów UE (7173),126) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – nainterpelację posła Jarosława Sellina w sprawie podpisanejw dniu 19 listopada 2008 r. przez przedstawicieliRządu <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> i KonferencjiEpiskopatu Polski doniosłej Deklaracji w SprawiePolityki Rodzinnej, w zakresie stworzenia rodzicomrealnej możliwości wyboru pomiędzy wychowaniemswoich dzieci w domu a możliwością korzystaniaz opieki nad dziećmi poza domem (7174),127) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – nainterpelację posła Jarosława Sellina w sprawie podpisanejw dniu 19 listopada 2008 r. przez przedstawicieliRządu <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> i KonferencjiEpiskopatu Polski doniosłej Deklaracji w SprawiePolityki Rodzinnej, w zakresie zdecydowanego zwiększeniawsparcia dla ubogich rodzin wielodzietnych(7175),128) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – nainterpelację posła Jarosława Sellina w sprawie podpisanejw dniu 19 listopada 2008 r. przez przedstawicieliRządu <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> i KonferencjiEpiskopatu Polski doniosłej Deklaracji w SprawiePolityki Rodzinnej, w zakresie rozwinięcia wsparciadla rodzin z dzieckiem niepełnosprawnym (7177),129) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – nainterpelację posła Jarosława Sellina w sprawie podpisanejw dniu 19 listopada 2008 r. przez przedstawicieliRządu <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> i KonferencjiEpiskopatu Polski doniosłej Deklaracji w SprawiePolityki Rodzinnej, w zakresie przemocy występującejw różnych środowiskach, w tym w miejscu pracy,rodzinie, szkole i mediach (7179),130) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – nainterpelację posła Jarosława Sellina w sprawie podpisanejw dniu 19 listopada 2008 r. przez przedstawicieliRządu <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> i KonferencjiEpiskopatu Polski doniosłej Deklaracji w SprawiePolityki Rodzinnej, w zakresie rozwijania rodzinnychform opieki nad dziećmi pozbawionymi opieki rodzicówbiologicznych (7180),131) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Wojciecha Szaramyw sprawie przepisów zrównujących wymiar czasu pracypracowników zakładów opieki zdrowotnej (7182),132) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawWewnętrznych i Administracji Antoniego Podolskiego– z upoważnienia ministra – na interpelację posełKrystyny Łybackiej w sprawie braku środków finansowychna policyjne ekspertyzy kryminalistyczne(7183),
20133) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaBernarda Błaszczyka – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Maksa Kraczkowskiegow sprawie strategii wspierania budowy instalacji wykorzystującychodnawialne źródła energii, na przykładziefarm elektrowni wiatrowych (7184),134) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Henryka Milcarza w sprawiespornego problemu ściągania składek przez ZUSod kobiet przebywających na urlopach macierzyńskichlub wychowawczych zatrudnionych na umowęo pracę oraz prowadzących jednocześnie działalnośćgospodarczą w latach 1999–2006 (7185),135) ministra sportu i turystyki Mirosława MichałaDrzewieckiego na interpelację posła MariuszaBłaszczaka w sprawie nieprawidłowości przy budowietoru kolarskiego w Pruszkowie (7186),136) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPiotra Stycznia – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Mariusza Błaszczaka w sprawieuregulowań prawnych dotyczących oceny prawidłowościsporządzenia wyceny nieruchomości (7187),137) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację poseł Gabrieli Masłowskiejw sprawie braku podstaw prawnych prowadzeniaspraw związanych z pomocą osobom uprawnionymdo alimentów, w kontekście nałożenia na ośrodki pomocyspołecznej zadań z zakresu świadczeń z funduszualimentacyjnego (7188),138) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaAdama Fronczaka – z upoważnienia ministra –na interpelację poseł Joanny Muchy w sprawie zasadprzeprowadzania i wyników lekarskich egzaminówspecjalizacyjnych (7189),139) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację poseł Joanny Muchy w sprawiezmiany ustawy o pomocy osobom uprawnionym doalimentów w taki sposób, aby umożliwiała ona upoważnianiedyrektorów ośrodków pomocy społecznejdo podejmowania działań wobec dłużników alimentacyjnych(7190),140) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaAdama Fronczaka – z upoważnienia ministra –na interpelację poseł Joanny Muchy w sprawie zablokowaniaekspansji legalnego handlu tzw. dopalaczami– środkami chemicznymi oddziałującymi pobudzającona układ nerwowy człowieka (7191),141) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościZbigniewa Wrony – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Joanny Muchy w sprawieprojektu uregulowań prawnych zakładającychobowiązkowe przyjmowanie mandatów przez kierowców(7193),142) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościZbigniewa Wrony – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Joanny Muchy w sprawiepodjęcia działań mających na celu dostosowaniestruktur administracji specjalnej do aktualnego podziałuadministracyjnego kraju (7194),143) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację poseł Joanny Muchy w sprawiekobiet, które po 1999 r. przebywały na urlopie macierzyńskimlub wychowawczym z tytułu pozostawaniaw stosunku pracy i równocześnie miały zarejestrowanądziałalność gospodarczą (7195),144) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościJacka Czai – z upoważnienia ministra –na interpelację poseł Joanny Muchy w sprawie egzekucjikomorniczej na długach zakładów opieki zdrowotnej(7196),145) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Jana Burego s. Antoniego w sprawieustalenia dla Podkarpackiego Oddziału WojewódzkiegoNFZ sprawiedliwego algorytmu decydującegoo wielkości środków finansowych niezbędnych do pełnegozapewnienia świadczeń medycznych dla mieszkańcówwojewództwa (7198),146) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Stanisława Gawłowskiegow sprawie niepokojących sygnałów związanychz problemem dochodów rodziców wychowujących niepełnosprawnedzieci (7199),147) podsekretarza stanu w Ministerstwie GospodarkiMarcina Korolca – z upoważnienia ministra –na interpelację posła Stanisława Gawłowskiegow sprawie przeciwdziałania okrutnym polowaniomna foki (7200),148) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Stanisława Gawłowskiegow sprawie warunków transportu zwierząt(7201),149) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówMacieja Grabowskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Stanisława Gawłowskiegow sprawie wykładni art. 5 ust. 1 pkt 2d ustawyo podatkach i opłatach lokalnych (7203),150) sekretarza stanu w Ministerstwie Pracyi Polityki Społecznej Jarosława Dudy – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Stanisława Gawłowskiegow sprawie ustawy z dnia 15 czerwca 2007 r.o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznejoraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (7204),151) ministra środowiska Macieja Nowickiego nainterpelację posła Mieczysława Marcina Łuczakaw sprawie zmniejszających się zasobów wody w Polsce(7205),152) podsekretarz stanu w Ministerstwie GospodarkiGrażyny Hencelewskiej – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Mieczysława MarcinaŁuczaka w sprawie doniesień o konieczności kupowaniaprzez cementownie pozwoleń na emisję dwutlenkuwęgla na aukcjach po 2012 r. (7207),153) podsekretarz stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPartycji Wolińskiej-Bartkiewicz – z upoważnieniaministra – na interpelację posła WiesławaWody w sprawie instalowania ekranów ochronnychprzy autostradach i drogach krajowych (7208),
21154) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację poseł Joanny Muchy w sprawiezasiłku pielęgnacyjnego, który jest przyznawany napokrycie części wydatków wynikających z koniecznościzapewnienia osobie niepełnosprawnej opiekiw związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji(7210),155) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyZbigniewa Rapciaka – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Joanny Muchy w sprawiemożliwości przyspieszenia budowy drogi ekspresowejS19 (7212),156) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyZbigniewa Rapciaka – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Joanny Muchy w sprawiemożliwości przyspieszenia budowy drogi ekspresowejS17 (7213),157) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawWewnętrznych i Administracji Piotra Stachańczyka– z upoważnienia ministra – na interpelację posełJoanny Muchy w sprawie spadku ruchu granicznegopo włączeniu Polski do strefy Schengen (7214),158) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawWewnętrznych i Administracji Antoniego Podolskiego– z upoważnienia ministra – na interpelację posłaStanisława Gawłowskiego w sprawie możliwościzmiany ustawy Kodeks wykroczeń oraz rozporządzeniaministra spraw wewnętrznych i administracjiz dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie wykroczeń, zaktóre strażnicy straży gminnych są uprawnieni donakładania grzywien w drodze mandatu karnego(7215),159) podsekretarza stanu w Ministerstwie RozwojuRegionalnego Adama Zdziebło – z upoważnieniaministra – na interpelację poseł Barbary Marianowskiejw sprawie rezygnacji przez Ministerstwo RozwojuRegionalnego z projektu budowy stopnia wodnego„Niepołomice” zawartego w Programie Operacyjnym„Infrastruktura i środowisko” (7216),160) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację poseł Danuty Jazłowieckiejw sprawie stworzenia przejrzystego systemu świadczeńi zwiększenia wsparcia dla rodzin sprawującychopiekę nad niepełnosprawnymi, w tym nad niepełnosprawnymidziećmi (7217),161) sekretarza stanu, szefa Gabinetu PolitycznegoPrezesa Rady Ministrów Sławomira Nowaka –z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na interpelacjęposła Tadeusza Iwińskiego w sprawie zwiększeniakontroli <strong>Sejm</strong>u nad działalnością rządu (7218),162) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPiotra Stycznia – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Stanisława Rydzonia w sprawieopłat mieszkańców budynków wielolokalowychza dostarczaną wodę i odprowadzane ścieki (7219),163) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Stanisława Rydzoniaw sprawie warunków prawno-ekonomicznych pracysióstr opiekunek społecznych (7220),164) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyMacieja Jankowskiego – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Stanisława Rydzoniaw sprawie miejsc parkingowych dla kierowców niepełnosprawnych(7222),165) sekretarz stanu w Ministerstwie FinansówElżbiety Suchockiej-Roguskiej – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Jacka Boguckiegow sprawie likwidacji zakładów budżetowych i gospodarstwpomocniczych (7223),166) podsekretarz stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPartycji Wolińskiej-Bartkiewicz – z upoważnieniaministra – na interpelację posła WitoldaGintowt-Dziewałtowskiego w sprawie oświetlenianiektórych odcinków dróg krajowych (7224),167) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaJanusza Zaleskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Konstantego Oświęcimskiegow sprawie wykupu mieszkań służbowych przez pracownikówLasów Państwowych (7226),168) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Krzysztofa Putry w sprawieuwłaszczenia byłych mieszkań zakładowych(7227),169) ministra rolnictwa i rozwoju wsi Marka Sawickiegona interpelację posła Krzysztofa Putryw sprawie Państwowej Inspekcji Ochrony Roślini Nasiennictwa (7228),170) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyJuliusza Engelhardta – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Michała Jarosaw sprawie ograniczenia sprzedaży złomu przez PKP(7229),171) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyJuliusza Engelhardta – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Michała Jarosaw sprawie zabezpieczeń podczas transportu paliwaliniami kolejowymi (7230),172) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyAndrzeja Panasiuka – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Michała Jarosa w sprawieprzenoszenia numerów telefonicznych w ramachjednej sieci komórkowej (7231),173) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaAdama Fronczaka – z upoważnienia ministra –na interpelację posła Jarosława Rusieckiego w sprawieprojektu zmiany ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,w którym zakłada się wprowadzenie na listęsubstancji zakazanych tzw. dopalaczy, m.in. benzylopiperazyny(BZP) (7232),174) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Anny Sobeckiej w sprawierządowego projektu nowelizacji ustawy o systemieoświaty (7233),175) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Anny Sobeckiej w sprawiebraku niektórych leków w aptekach (7234),
22176) ministra obrony narodowej Bogdana Klichana interpelację poseł Anny Sobeckiej w sprawie zakupuwojskowych samolotów transportowych(7235),177) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPiotra Stycznia – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Anny Sobeckiej w sprawieświadectw energetycznych (7236),178) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówAndrzeja Parafianowicza – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Anny Sobeckiej w sprawieurzędów celnych podwyższających wartość nowychsamochodów sprowadzanych przez dilerów(7237),179) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposeł Anny Sobeckiej w sprawie finansowaniaprocedur medycznych (7238),180) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposeł Anny Sobeckiej w sprawie odpłatnościza operacje (7239),181) podsekretarz stanu w Ministerstwie Naukii Szkolnictwa Wyższego Grażyny Prawelskiej-Skrzypek– z upoważnienia ministra – na interpelację posłaJózefa Piotra Klima w sprawie ulgi dla doktorantówna przejazdy koleją państwową oraz komunikacjąmiejską (7240),182) ministra obrony narodowej Bogdana Klichana interpelację posłów Arkadego Fiedlera i TomaszaPiotra Nowaka w sprawie niepodpisania przez PolskęKonwencji o zakazie stosowania bomb kasetowych(7241),183) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyMacieja Jankowskiego – z upoważnieniaministra – na interpelację posłów Arkadego Fiedlerai Tomasza Piotra Nowaka w sprawie możliwościprawnego uregulowania zasad bezpiecznego poruszaniasię tzw. quadów po drogach publicznych (7242),184) sekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościKrzysztofa Kwiatkowskiego na interpelacjęposła Marka Zielińskiego oraz grupy posłów w sprawiebraku placówek dla trudnych dzieci z przeszłościąkryminalną (7243),185) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Romana Kaczora w sprawiesytuacji rodziców, którzy ze wzglądu na stanzdrowia swoich dzieci zmuszeni są zrezygnowaćz pracy zawodowej (7244),186) podsekretarza stanu w Ministerstwie Kulturyi Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty – z upoważnieniaministra – na interpelację posła TadeuszaCymańskiego w sprawie ograniczenia planów i przygotowańdo obchodów 600. rocznicy zwycięstwawojsk polskich pod Grunwaldem (7245),187) ministra obrony narodowej Bogdana Klichana interpelację posła Tadeusza Cymańskiego w sprawiezmian w ustawie o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> (7246),188) podsekretarza stanu w Ministerstwie Kulturyi Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty – z upoważnieniaministra – na interpelację posła TadeuszaCymańskiego w sprawie braku jednolitych wymogówdotyczących nabywania i użytkowania przez muzeaprogramów komputerowych służących do przechowywaniai ewidencjonowania zasobów muzealnych(7247),189) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Józefa Rojka w sprawiekonstytucyjnego obowiązku nauki do 18. roku życia(7248),190) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Józefa Rojka w sprawiewydłużenia nauki w liceum (7249),191) podsekretarza stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Zbigniewa Włodkowskiego – z upoważnieniaministra – na interpelację posła JózefaRojka w sprawie ustalenia ogólnopolskich norm wyznaczającychmaksymalną liczbę uczniów w klasachna poszczególnych poziomach nauczania (7250),192) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Edwarda Siarkiw sprawie konieczności nowelizacji ustawy o zagospodarowaniuwspólnot gruntowych (7251),193) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Barbary Bartuś oraz grupyposłów w sprawie refundowania leków (7252),194) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaBernarda Błaszczyka – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Krzysztofa Sońty orazgrupy posłów w sprawie krytycznej sytuacji finansowejstacji demontażu pojazdów w Polsce (7253),195) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw ZagranicznychJana Borkowskiego – z upoważnieniaministra – oraz minister pracy i polityki społecznejJolanty Fedak na interpelację poseł Beaty Kempyw sprawie ponownego opodatkowania podatkiem dochodowymemerytur i świadczeń obywateli polskichzamieszkałych w USA (7254),196) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaAdama Fronczaka – z upoważnienia ministra –oraz minister pracy i polityki społecznej Jolanty Fedakna interpelację posła Jana Kaźmierczaka w sprawiewprowadzenia regulacji prawnych dotyczącychfinansowania świadczeń medycznych udzielanychmieszkańcom domów pomocy społecznej przez pielęgniarkizatrudnione w DPS, w aspekcie koniecznościzapewnienia całodobowej stacjonarnej opieki pielęgniarskiejich mieszkańcom (7255),197) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówAndrzeja Parafianowicza – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Jerzego Polaczkaw sprawie ogłoszenia konkursów na naczelników 201urzędów skarbowych w Polsce (7256),
23198) sekretarz stanu w Ministerstwie FinansówElżbiety Suchockiej-Roguskiej – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Mieczysława MarcinaŁuczaka w sprawie projektu ustawy o finansach publicznychoraz projektu ustawy Przepisy wprowadzająceustawę o finansach publicznych (7257),199) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaAdama Fronczaka – z upoważnienia ministra –na interpelację posła Mieczysława Marcina Łuczakaw sprawie propozycji zmian w dostępności do zawodówopiekunki do dziecka, masażysty, dietetyka itp.(7258),200) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówJacka Kapicy – z upoważnienia ministra – nainterpelację poseł Mirosławy Nykiel w sprawie wprowadzenianowych wzorów znaków akcyzy (banderol)na wyroby spirytusowe i winiarskie (7259),201) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyZbigniewa Rapciaka – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Henryka Siedlaczkaw sprawie finansowania dróg krajowych w miastachna prawach powiatu (7260),202) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawWewnętrznych i Administracji Antoniego Podolskiego– z upoważnienia ministra – na interpelację posłaHenryka Siedlaczka w sprawie organizacji systemupowiadamiania ratunkowego na terenie woj. śląskiego(7261),203) sekretarz stanu w Ministerstwie FinansówElżbiety Suchockiej-Roguskiej – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Henryka Siedlaczkaw sprawie projektu ustawy o finansach publicznychoraz projektu ustawy Przepisy wprowadzające ustawęo finansach publicznych (7262),204) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaBernarda Błaszczyka – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Henryka Siedlaczkaw sprawie polityki prowadzonej w zakresie recyklingupojazdów samochodowych wycofanych z eksploatacji(7263),205) podsekretarz stanu w Ministerstwie GospodarkiJoanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Witolda Kochanaoraz grupy posłów w sprawie przepisów regulującychkwestię metod rozliczania kosztów zakupu ciepła dobudynków wielolokalowych (7264),206) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówMacieja Grabowskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Witolda Kochana orazgrupy posłów w sprawie różnic w przepisach podatkowychregulujących pojęcie „małego podatnika”(7265),207) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościJacka Czai – z upoważnienia ministra –na interpelację posła Tadeusza Arkita oraz grupyposłów w sprawie proponowanych zmian w ustawach:Prawo o adwokaturze, o radcach prawnych oraz Prawoo notariacie (7266),208) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówJacka Kapicy – z upoważnienia ministra – nainterpelację posła Tadeusza Arkita oraz grupy posłóww sprawie ustawy o grach i zakładach wzajemnych(7267),209) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Andrzeja Szlachty w sprawie zmianyalgorytmu podziału środków na koszty świadczeńopieki zdrowotnej dla oddziałów NFZ (7268),210) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Andrzeja Szlachty w sprawie wpisaniaszczepionki przeciwko pneumokokom do programupowszechnych szczepień ochronnych (7269),211) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Andrzeja Szlachty w sprawie zapłatyprzez NFZ za wykonanie świadczeń medycznychw podległych jednostkach ochrony zdrowia w 2008 r.(7270),212) podsekretarz stanu w Ministerstwie FinansówKatarzyny Zajdel-Kurowskiej – z upoważnieniaministra – na interpelację poseł Barbary Bartuś orazgrupy posłów w sprawie zagrożenia wyczerpaniemsię sum gwarancyjnych w przypadku obowiązkowychubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej (7271),213) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówMacieja Grabowskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posłów Andrzeja Adamczykai Edwarda Czesaka w sprawie działań wspierającychbranżę budownictwa mieszkaniowego i ograniczającychskutki kryzysu gospodarczego (7272),214) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaAdama Fronczaka – z upoważnienia ministra –na interpelację posła Pawła Kowala w sprawie tzw.dopalaczy (7273),215) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówMacieja Grabowskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Pawła Kowala w sprawieprojektu ustawy, na podstawie której lekarze prowadzącyprywatną praktykę zobligowani byliby do posiadaniai rozliczania się za pomocą kas fiskalnych(7274),216) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posłów Pawła Kowala i JanaOłdakowskiego w sprawie problemu ściągania składekprzez ZUS od kobiet przebywających na urlopachmacierzyńskich i wychowawczych z tytułu zatrudnieniana podstawie umowy o pracę oraz prowadzącychjednocześnie działalność gospodarczą w latach1999–2006 (7275),217) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposła Wojciecha Olejniczaka w sprawie zawieraniakontraktów z NFZ przez szpitale z woj. łódzkiegona 2009 r. (7276),218) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Jana Łopaty w sprawiezmiany ustawy o pomocy uprawnionym do alimentów(7277),
24219) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościZbigniewa Wrony – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Sławomira Piechotyw sprawie stosowania przez kancelarie notarialnemaksymalnych stawek taksy notarialnej w przedmiociezawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnegona podstawie art. 9 ustawy o własności lokali(7278),220) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawWewnętrznych i Administracji Piotra Stachańczyka– z upoważnienia ministra – na interpelację posłaArtura Dunina w sprawie konsekwencji niewłaściwejinterpretacji przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowymprzez urzędy skarbowe (7279),221) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaJanusza Zaleskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Artura Dunina w sprawiemożliwości skorygowania cen drewna do poziomurynkowego (7280),222) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówJacka Kapicy – z upoważnienia ministra – nainterpelację posła Artura Dunina w sprawie aktualnegosystemu poboru akcyzy i podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowegonabycia samochodu (7281),223) sekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaStanisława Gawłowskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Artura Dunina w sprawiemożliwości zainicjowania zmian kryterium ocenyprojektów w ramach Programu Operacyjnego „Infrastrukturai środowisko” (7282),224) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Artura Dunina w sprawietrudnej sytuacji rodziców wychowujących niepełnosprawnedzieci (7283),225) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – nainterpelację posła Artura Dunina w sprawie możliwościzmiany przepisów dotyczących wypłaty odszkodowańz tytułu pełnionej służby i wykonywaniapracy w Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”(7284),226) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówMacieja Grabowskiego na interpelację poseł MariiZuby w sprawie przedstawienia polskiemu społeczeństwuwycenionego w euro koszyka świadczeńpodstawowych określającego minimum egzystencji(7286),227) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnieniaministra – na interpelację poseł Marii Zuby w sprawienieopłacalności produkcji rolnej (7287),228) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie możliwości zdawania maturyw języku obcym w szkołach publicznych (7289),229) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznychi Administracji Tomasza Siemoniaka –z upoważnienia ministra – na interpelację posła SławomiraKopycińskiego w sprawie łamania konstytucyjnejzasady równouprawnienia wyznań przy postępowaniuregulacyjnym prowadzonym wobec niekatolickichkościołów i związków wyznaniowych (7290),230) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyJuliusza Engelhardta – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Jacka Osuchaw sprawie braku dofinansowania ze strony MinisterstwaInfrastruktury pociągów międzywojewódzkich-osobowychw nowym rozkładzie jazdy PKP2008/2009, a w efekcie pozbawienia mieszkańcówwoj. małopolskiego, świętokrzyskiego i śląskiegomożliwości bezpośredniego dojazdu do szkoły oraz dopracy (7295),231) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyJuliusza Engelhardta – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Jacka Osucha w sprawieprzemianowania przez spółkę PKP Intercity połączeńkategorii „Tanie Linie Kolejowe” na kategorię„pociągi pospieszne” oraz obniżenie standardu przejazdupowyższymi pociągami (7297),232) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Kazimierza Gwiazdowskiegow sprawie sytuacji w rolnictwie (7298),233) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważnieniaministra – na interpelację posła JerzegoRębka w sprawie podjęcia działań umożliwiającychnanoszenie korekt do systemu i trybu przyznawaniarolnikom płatności w ramach systemów wsparciabezpośredniego w sytuacji, kiedy został popełnionyewidentny błąd w treści wniosku o te dopłaty(7300),234) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Krzysztofa Lipca w sprawieśrodków pieniężnych z funduszu alimentacyjnego,kręgu podmiotów uprawnionych do otrzymaniatychże środków, ograniczeń ustawowych w zakresiemożliwości ich otrzymania oraz przyczyn funkcjonowaniatakiego stanu prawnego, a także zasadnościrozważenia zmian prawnych w tym zakresie (7301),235) podsekretarz stanu w Ministerstwie GospodarkiJoanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnieniaministra – oraz podsekretarza stanu w MinisterstwieInfrastruktury Zbigniewa Rapciaka – z upoważnieniaministra – na interpelację poseł ElżbietyStreker-Dembińskiej w sprawie zmiany przepisówustawy Prawo energetyczne (7302),236) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposeł Elżbiety Streker-Dembińskiej w sprawieobecnej sytuacji pacjentów chorych na wirusowezapalenie wątroby typu B lub typu C (7303),237) podsekretarza stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Zbigniewa Włodkowskiego – z upoważnieniaministra – na interpelację posła ZbigniewaMatuszczaka w sprawie badania gotowości szkolnejsześciolatków (7304),238) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Krzysztofa Brejzy
25w sprawie zatrudniania bezrobotnych w ramach pracinterwencyjnych (7306),239) zastępcy przewodniczącego Komisji NadzoruFinansowego Artura Klucznego – z upoważnieniaprezesa Rady Ministrów – na interpelację posłówLeszka Aleksandrzaka i Sławomira Kopycińskiegow sprawie postępowania o stwierdzenie nieważnościuchwały Komisji Nadzoru Bankowego z dnia 12stycznia 2000 r. o zawieszeniu działalności BankuStaropolskiego SA w Poznaniu (7308),240) ministra kultury i dziedzictwa narodowegoBogdana Zdrojewskiego na interpelację posła WojciechaPomajdy w sprawie nowelizacji ustawy o radiofoniii telewizji oraz zagwarantowania w jej zapisachfinansowania regionalnych ośrodków radia i telewizji(7309),241) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Marii Zuby w sprawiezagwarantowania środków finansowych dla stowarzyszeńna prowadzenie szkół i przedszkoli (7311),242) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na interpelacjęposłanek Małgorzaty Sadurskiej i ElżbietyKruk w sprawie utworzenia Publicznego TowarzystwaUbezpieczeń Zdrowotnych z siedzibą w Lublinie(7312),243) podsekretarza stanu w Ministerstwie Naukii Szkolnictwa Wyższego Witolda Jurka – z upoważnieniaministra – na interpelację poseł Marii Nowakw sprawie trybu przyznawania stypendiów ministranauki i szkolnictwa wyższego za osiągnięcia w naucena rok akademicki 2008/2009 (7314),244) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Kazimierza Gwiazdowskiegow sprawie problemów rodziców dzieci niepełnosprawnych(7317),245) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację poseł Elżbiety Witek w sprawiesprzeczności regulacji prawnych ustawy o promocjizatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zakresieprzesłanek utraty statusu osoby bezrobotnej z powoduniezdolności do pracy z przepisami ustawy o emeryturachi rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznychokreślającymi zasady oceny niezdolności dopracy osób ubezpieczonych (7318),246) podsekretarz stanu w Ministerstwie GospodarkiGrażyny Hencelewskiej – z upoważnienia prezesaRady Ministrów – na interpelację poseł ElżbietyWitek w sprawie nieprawidłowości w zakresie regulacjiprawnych ustawy Prawo własności przemysłowejw części wyłączającej stosowanie przepisów ustawyKodeks postępowania administracyjnego odnośniedo terminów załatwiania sprawy przy rozpoznawaniuzgłoszeń dokonanych w celu uzyskania patentu(7319),247) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Sławomira Zawiślakaw sprawie konieczności potwierdzania przez rolnikówwoli dalszego ubezpieczenia w KRUS w związkuz podejmowaną dodatkową działalnością pozarolniczą(7320),248) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację poseł Małgorzaty Sadurskiejw sprawie zapisów ustawy o pomocy osobom uprawnionymdo alimentów (7321),249) minister rozwoju regionalnego ElżbietyBieńkowskiej na interpelację poseł Małgorzaty Sadurskiejw sprawie zapowiedzi Ministerstwa RozwojuRegionalnego o możliwości cofnięcia dotacji naniektóre projekty realizowane w ramach ProgramuOperacyjnego „Rozwój Polski Wschodniej 2007–2013”(7322),250) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnieniaministra – na interpelację poseł Małgorzaty Sadurskiejw sprawie pogarszającej się sytuacji ekonomicznejrolników z terenu woj. lubelskiego (7323),251) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawWewnętrznych i Administracji Antoniego Podolskiego– z upoważnienia ministra – na interpelację posełMałgorzaty Sadurskiej w sprawie możliwości podejmowaniadodatkowego zatrudnienia przez policjantów(7325),252) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację poseł Małgorzaty Sadurskiejw sprawie wysokości wskaźnika waloryzacji renti emerytur z Funduszu Ubezpieczeń Społecznychw 2009 r. (7326),253) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Habera – z upoważnienia ministra – nainterpelację poseł Małgorzaty Sadurskiej w sprawierealizacji zapisów ustawy z dnia 4 września 2008 r.o zmianie ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacjipublicznych zakładów opieki zdrowotnej naprzykładzie SPZOZ w Puławach (7328),254) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – oraz podsekretarzastanu w Ministerstwie SprawiedliwościZbigniewa Wrony na interpelację poseł MałgorzatySadurskiej w sprawie wysokości opłat za czynnościkomornicze w związku z egzekucją długów szpitali(7329),255) zastępcy prokuratora generalnego JerzegoSzymańskiego – z upoważnienia ministra – oraz podsekretarzastanu w Ministerstwie InfrastrukturyPiotra Stycznia na interpelację posłów Adama Gawędyi Grzegorza Tobiszowskiego w sprawie prawidłowościgospodarowania majątkiem Skarbu Państwaw okresie przemian ustrojowych na przykładzie RybnickiejSpółki Węglowej i Spółdzielni MieszkaniowejOrłowiec w Rydułtowach oraz oceny stosowania sięspółdzielni mieszkaniowych do obowiązujących przepisów(7330),256) podsekretarza stanu w Ministerstwie Kulturyi Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty –z upoważnienia ministra – oraz sekretarza stanuw Ministerstwie Spraw Zagranicznych Jana Borkowskiego– z upoważnienia ministra – na interpelację
26posła Artura Górskiego oraz grupy posłów w sprawieewentualnego zaangażowania rządu w rekonstrukcjęzabudowań dawnej Republiki Pawłowskiej na terenieLitwy (7331),257) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Bartosza Arłukowiczaw sprawie likwidacji części bibliotek pedagogicznychw woj. zachodniopomorskim (7332),258) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – nainterpelację posła Bartosza Arłukowicza oraz grupyposłów w sprawie dochodzenia przez ZUS należnościz tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczneod kobiet, które po 1 stycznia 1999 r. prowadziłydziałalność gospodarczą w trakcie przebywaniana urlopie macierzyńskim lub wychowawczym(7333),259) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyJuliusza Engelhardta – z upoważnieniaministra – na interpelację poseł Moniki Wielichowskiejw sprawie remontu linii kolejowej nr 322 Kłodzko– Stronie Śląskie (7334),260) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Ryszarda Zawadzkiegooraz grupy posłów w sprawie zmiany zasad dysponowaniaśrodkami z rezerwy ministra pracy i politykispołecznej (7336),261) podsekretarza stanu w Ministerstwie Naukii Szkolnictwa Wyższego Witolda Jurka – z upoważnieniaministra – na interpelację poseł Iwony Guzowskiejw sprawie zmiany ustawy Prawo o szkolnictwiewyższym (7338),262) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację poseł Iwony Guzowskiejw sprawie egzekwowania przez ZUS zaległych składekza urlopy macierzyńskie i wychowawcze (7339),263) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację poseł Joanny Skrzydlewskiejoraz grupy posłów w sprawie naliczania przez ZUSwobec matek przebywających w latach 1999–2006 naurlopach wychowawczych i macierzyńskich rzekomozaległych składek z tytułu prowadzenia przez niew czasie urlopu działalności gospodarczej (7340),264) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Andrzeja Kani w sprawiewydania nowego rozporządzenia określającego wsposób szczegółowy warunki techniczno-sanitarnedla publicznych i niepublicznych szkół i placówekoświatowo-wychowawczych (7342),265) minister rozwoju regionalnego ElżbietyBieńkowskiej – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów– na interpelację posła Przemysława Gosiewskiegow sprawie zintensyfikowania i przyspieszeniadziałań rządu mających na celu wykorzystanie środkówunijnych z Programu Operacyjnego „RozwójPolski Wschodniej 2007–2013” (7343),266) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPiotra Stycznia – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Bożeny Szydłowskiej w sprawieuchwalenia projektu ustawy dotyczącej tzw. starychkredytów (7344),267) ministra środowiska Macieja Nowickiego nainterpelację poseł Bożeny Szydłowskiej w sprawieplanowanego uruchomienia przemysłowego tuczuświń na przykładzie wsi Palędzie Kościelne i Józefowo(powiat i gmina Mogilno w woj. kujawsko-pomorskim)(7346),268) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaBernarda Błaszczyka – z upoważnienia ministra– na interpelację posłów Grzegorza Roszakai Marka Wojtkowskiego w sprawie zasad gospodarowaniaodpadami (7347),269) ministra obrony narodowej Bogdana Klicha– z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na interpelacjęposła Dariusza Seligi w sprawie przyznaniaprawa do emerytury wojskowej żołnierzom Września1939 r. (7348),270) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPiotra Stycznia – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Dariusza Seligi w sprawie wprowadzeniaprzez rząd jednolitej polityki wspierającej wielorodzinnebudownictwo mieszkaniowe (7349),271) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaBernarda Błaszczyka – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Dariusza Seligi w sprawiewydatkowania środków celowych przeznaczonych narecykling na cele niezwiązane z recyklingiem(7350),272) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyJuliusza Engelhardta – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Dariusza Seligiw sprawie trasy przejazdu pociągu „Łodzianin”, łączącegoŁódź i Warszawę, podlegającego PKP IntercitySA (7351),273) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważnieniaministra – na interpelację posła JarosławaŻaczka w sprawie skutków zapowiadanej przez KomisjęEuropejską decyzji o likwidacji od 2010 r. dopłatdo produkcji tytoniu, stanowiska rządu w tejsprawie oraz planowanych programów wsparcia dlaplantatorów tytoniu (7352),274) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaJanusza Zaleskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Waldemara Andzela w sprawiezakazu stosowania w Polsce genetycznie modyfikowanejżywności (GMO) (7353),275) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówJacka Kapicy – z upoważnienia ministra – nainterpelację posła Janusza Cichonia w sprawie wprowadzenianowych wzorów znaków akcyzy (banderol)na wyroby spirytusowe i winiarskie (7359),276) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawWewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego– z upoważnienia ministra – na interpelację posłaJana Widackiego w sprawie sztandarów policyjnych(7360),277) sekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyTadeusza Jarmuziewicza – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Zbigniewa Konwiń-
27skiego w sprawie przesunięcia w czasie zmian w zakresiefunkcjonowania stacji kontroli pojazdów(7361),278) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościJacka Czai – z upoważnienia ministra –na interpelację poseł Barbary Marianowskiej w sprawiemożliwości przeniesienia siedziby Sądu Rejonowegow Wieliczce do Skawiny (7362),279) sekretarza stanu w Ministerstwie Pracyi Polityki Społecznej Jarosława Dudy – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Wiesława AndrzejaSzczepańskiego w sprawie zmiany przepisówdyskryminujących osoby niepełnosprawne (7363),280) sekretarz stanu w Ministerstwie FinansówElżbiety Suchockiej-Roguskiej – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Wojciecha Szaramyw sprawie pozostawienia Ministerstwu Obrony Narodowejśrodków niewygasających na rozliczeniekontraktów zawartych na zakup uzbrojenia dla polskiejarmii (7364),281) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaAdama Fronczaka – z upoważnienia ministra –na interpelację posła Wojciecha Szaramy w sprawiewprowadzenia regulacji dotyczących finansowaniaświadczeń medycznych udzielanych mieszkańcomdomów pomocy społecznej przez pielęgniarki zatrudnionew tych placówkach, w aspekcie koniecznościzapewnienia całodobowej, stacjonarnej opieki pielęgniarskiej(7365),282) ministra skarbu państwa Aleksandra Gradana interpelację posła Wojciecha Szaramy w sprawieprojektu ustawy dotyczącego zadośćuczynienia z tytułunacjonalizacji nieruchomości w latach 1944––1962 (7367),283) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację poseł Beaty Małeckiej-Liberyw sprawie umorzenia składek ubezpieczeniowych dlakobiet prowadzących działalność gospodarczą i jednocześnieprzebywających na urlopach macierzyńskichi wychowawczych w latach 1999–2008 (7368),284) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPiotra Stycznia – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Wiesława Wody w sprawiemożliwości nowelizacji ustawy o utrzymaniu czystościi porządku w gminach, w kontekście uchwalaniaprzez uchwałodawcze ciała samorządowe prawa miejscowegow postaci lokalnych regulaminów utrzymaniaporządku i czystości (7369),285) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację poseł Krystyny Skowrońskiejw sprawie zmiany przepisów służących obliczaniustanu zatrudnienia przy korzystaniu przez pracodawcówze środków Funduszu Pracy (7370),286) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Jana Burego s. Antoniegow sprawie kontrowersji wynikających z niektórychprzepisów ustawy o prawach pacjenta i rzecznikupraw pacjenta (7371),287) ministra skarbu państwa Aleksandra Grada– z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na interpelacjęposła Marka Kuchcińskiego w sprawie planowanegoobciążenia Funduszu Leśnego kwotą zadośćuczynieńz tytułu nacjonalizacji (7372),288) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw ZagranicznychJana Borkowskiego – z upoważnieniaministra – na interpelację posła Andrzeja Guta-Mostowegow sprawie prześladowań polskich chrześcijanw Indiach (7374),289) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Julii Pitery w sprawieprzekształcenia Sobotniej Szkoły im. Janusza Korczakaw Glasgow w szkolny punkt konsultacyjny(7376),290) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Izabeli Leszczynyw sprawie możliwości wprowadzenia od 1 września2009 r. doradztwa zawodowego w gimnazjum i zapisaniaobowiązku zatrudniania doradców zawodowychw ustawie o systemie oświaty (7377),291) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na interpelację posłów Józefa Rackiego i AndrzejaGrzyba w sprawie programu nauczania w trzyletniejszkole zawodowej (7385),292) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posłów Józefa Rackiego i AndrzejaGrzyba w sprawie działań zmierzających dozmiany przepisów prawa ograniczających dostęp osobomniepełnosprawnym gorzej uposażonym do refundacjikosztów zakupu środków ortopedycznych i materiałówpomocniczych (7387),293) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na interpelację posła Pawła Kowala w sprawieproblemów finansowych rodziców dzieci niepełnosprawnych(7388),294) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Joanny Fabisiak w sprawieniewłaściwego sposobu informowania o możliwościrefundowania pomp insulinowych dla dzieci chorychna cukrzycę (7393),295) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na interpelację poseł Ewy Wolak w sprawiezdawania języka obcego na egzaminie gimnazjalnym(7409),296) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na interpelację posła Józefa Rojka w sprawiepotrzeby kontynuowania nauczania zagadnień związanychz historią powszechną i historią Polski takżew klasach drugiej i trzeciej liceum (7410),297) podsekretarza stanu w Ministerstwie GospodarkiMarcina Korolca – z upoważnienia ministra –na interpelację posła Jerzego Szmajdzińskiego w sprawiemożliwości wprowadzenia przez Polskę zakazuimportu produktów z fok (7415),298) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia mi-
28nistra – na interpelację poseł Agnieszki Kozłowskiej-Rajewiczoraz grupy posłów w sprawie zrównaniaw prawach osób zdających zewnętrzny egzaminmaturalny z osobami zdającymi egzamin dojrzałości,tzw. starą maturę (7424).Odpowiedzi te – zgodnie z art. 193 ust. 2 regulaminu<strong>Sejm</strong>u – zostały przekazane posłom.Informuję również, że w regulaminowym terminienie wpłynęły odpowiedzi na następujące interpelacje:1) posłów Piotra Tomańskiego i Renaty Butrynw sprawie wprowadzenia regulacji prawnej przyznającejsołectwom, dzielnicom i osiedlom prawo douczestnictwa w postępowaniu administracyjnym nazasadach ustalonych w kpa dla organizacji społecznychoraz osiedlom prawo do uczestnictwa przy opiniowaniuprojektu miejscowego planu zagospodarowaniaprzestrzennego – od ministra infrastruktury(7031) – 29 dni,2) posła Stanisława Ożoga w sprawie konsekwencjinowelizacji przepisów Kodeksu pracy, dotyczącychbezpieczeństwa i higieny pracy – od ministra pracyi polityki społecznej (7162) – 20 dni,3) posła Jarosława Sellina w sprawie podpisanejw dniu 19 listopada 2008 r. przez przedstawicieliRządu <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> i Konferencji EpiskopatuPolski doniosłej Deklaracji w Sprawie PolitykiRodzinnej, w zakresie problemu rozpadów związkówrodzinnych w Polsce – od prezesa Rady Ministrów(7178) – 13 dni,4) posła Wiesława Janczyka w sprawie przepisuprzewidującego konieczność zatrudniania przez polskichpracodawców osób posiadających uprawnieniainspektora ochrony przeciwpożarowej lub koniecznościszkolenia pracowników w tym zakresie – od ministrapracy i polityki społecznej (7316) – 6 dni,5) posła Marka Krząkały w sprawie przepisówustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o zmianie ustawyKodeks pracy dotyczących zapewnienia pracownikomochrony przeciwpożarowej – od ministra pracyi polityki społecznej (7337) – 6 dni.ZAPYTANIAInformuję, że wpłynęły następujące zapytania:1) posła Pawła Kowala w sprawie inwestycji o nazwieBeskidzka Droga Integracyjna w woj. małopolskim(wariant III i IV) – do ministra środowiska orazministra infrastruktury (3183),2) posła Pawła Kowala w sprawie orzeczenia o potrzebieuczęszczania przez dziecko o głębokim stopniuniepełnosprawności na zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze– do ministra edukacji narodowej (3184),3) posłów Leny Dąbkowskiej-Cichockiej i PawłaKowala w sprawie kontrowersyjnej definicji Polskiw słowniku UE – do ministra spraw zagranicznych(3185),4) poseł Beaty Kempy w sprawie skanalizowaniawielu gmin z terenu Dolnego Śląska – do ministraśrodowiska (3186),5) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawieprocedury wydawania nowego prawa jazdy – do ministrainfrastruktury (3187),6) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawieprzeludnienia i niedoinwestowania zakładów penitencjarnych– do ministra sprawiedliwości (3188),7) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawieregulacji prawnych dotyczących ochrony Polakówi dzieci ze związków z obywatelami innych krajów –do ministra sprawiedliwości (3189),8) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawiezamiaru likwidacji PKP Cargo SA Zakładu PrzewozówTowarowych z siedzibą w Jaworznie-Szczakowejoraz PKP Cargo SA Zakładu Taboru z siedzibą wŁazach – do ministra infrastruktury (3190),9) posła Wiesława Wody w sprawie planu przeniesieniasiedziby Sądu Rejonowego z Wieliczki do Skawiny– do ministra sprawiedliwości (3191),10) posła Jacka Tomczaka w sprawie wymianylegitymacji policyjnych w Poznaniu – do ministraspraw wewnętrznych i administracji (3192),11) posła Jacka Pilcha w sprawie pełniącego obowiązkidyrektora Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowychi Autostrad – do prezesa Rady Ministrów (3193),12) posłów Krzysztofa Brejzy i Grzegorza Roszakaw sprawie koncepcji budowy obwodnicy Strzelnawraz ze zmianą przebiegu dróg krajowych nr 15 oraz25 – do ministra infrastruktury (3194),13) poseł Beaty Małeckiej-Libery w sprawie utrzymaniapołączeń kolejowych w ciągu linii kolejowejnr 62 Sosnowiec – Olkusz – Tunel – do ministra infrastruktury(3195),14) posła Wojciecha Szaramy w sprawie niewystarczającejliczby pomp insulinowych dla dzieci, refundowanychprzez Śląski Oddział Wojewódzki NarodowegoFunduszu Zdrowia – do ministra zdrowia(3196),15) posła Józefa Rojka w sprawie Fabryki OpakowańKosmetycznych Pollena SA w Łaskarzewie – doministra gospodarki (3197),16) posła Grzegorza Raniewicza w sprawie niedofinansowaniajednostek Państwowej Straży Pożarnej– do ministra spraw wewnętrznych i administracji(3198),17) posła Krzysztofa Brejzy w sprawie postępowaniao sygn. akt 5 Ds.168/08 prowadzonego przez ProkuraturęRejonową Toruń-Centrum-Zachód, a wszczętegoprzez Prokuraturę Rejonową Bydgoszcz-Południe– do ministra sprawiedliwości (3199),18) posła Kazimierza Gwiazdowskiego w sprawieinterpretacji art. 28 ustawy o ochronie przeciwpożarowej– do prezesa Rady Ministrów (3200),19) posła Ireneusza Rasia w sprawie przepisówprawnych określających zasady rozwiązywania problemówrodzinnych na drodze sądowej – do ministrasprawiedliwości (3201),
2920) posła Stanisława Witaszczyka w sprawie działańdotyczących uniemożliwienia spekulacyjnychdziałań na rynku złotowo-walutowym – do ministrafinansów (3202),21) posła Stanisława Witaszczyka w sprawie reformyKRUS – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi(3203),22) posła Janusza Dzięcioła w sprawie zarządzeńprezesa NFZ nr 8/2008/DGL oraz 15/2008/DGL dotyczącychterapii inicjującej – do ministra zdrowia(3204),23) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie wsparciaprzedsięwzięcia pod nazwą Międzynarodowy FestiwalArtystyczny Sztuka u Źródeł dla CentrumKultury i Rekreacji w Lądku-Zdroju w woj. dolnośląskim– do ministra kultury i dziedzictwa narodowego(3205),24) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie wsparciaprzedsięwzięcia ratowania zabytkowych schodówprowadzących do Bazyliki w Wambierzycach pod nazwą„Wambierzyce, barokowa Bazylika NawiedzeniaNMP: ratowniczy remont schodów zewnętrznychwejściowych do bazyliki w Wambierzycach – etap II”– do ministra kultury i dziedzictwa narodowego(3206),25) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie sposobukonsultowania trwającego aktualnie procesu uzupełnianiasieci Natura 2000 – do ministra środowiska(3207),26) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie możliwościprowadzenia zajęć dydaktycznych poza miastemsiedziby uczelni – do ministra nauki i szkolnictwawyższego (3208),27) posła Tomasza Głogowskiego w sprawie przyszłościNitroergu SA z siedzibą w Bieruniu – do ministraskarbu państwa (3209),28) posła Grzegorza Raniewicza w sprawie uczestnictwapołożnych i pielęgniarek w programach w zakresieprofilaktyki i promocji zdrowia – do ministrazdrowia (3210),29) posła Witolda Namyślaka w sprawie podjęciadziałań mających na celu wprowadzenie uregulowańprawnych, które usuną sprzeczności w przepisachdotyczących obowiązkowej nauki jazdy w szkołachkształcących w zawodach: technik żywienia i gospodarstwadomowego, technik technologii żywności,technik agrobiznesu, technik ogrodnik – do ministraedukacji narodowej (3211),30) posła Witolda Namyślaka w sprawie trudnejsytuacji rodzin wychowujących niepełnosprawnedzieci oraz poprawy ich sytuacji finansowej – do ministrapracy i polityki społecznej (3212),31) posła Tomasza Garbowskiego w sprawie nowelizacjiustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznejoraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych – doministra pracy i polityki społecznej (3213),32) posłów Tadeusza Arkita i Janusza Chwierutaw sprawie Krajowego Programu Oczyszczania ŚciekówKomunalnych – do ministra środowiska (3214),33) posłów Tadeusza Arkita i Janusza Chwierutaw sprawie jakości powietrza w Małopolsce – do ministraśrodowiska (3215),34) posła Krzysztofa Sońty w sprawie rekomendowaniaWarki na centrum pobytowe jednej z drużynuczestniczących w Euro 2012 – do ministra sportui turystyki (3216),35) posła Jarosława Rusieckiego w sprawie zaliczenianauczycielowi pracy w gospodarstwie rolnymdo stażu pracy, od którego zależy przyznanie nagrodyjubileuszowej – do ministra pracy i polityki społecznej(3217),36) posła Jarosława Rusieckiego w sprawie prawaprzejścia na wcześniejszą emeryturę w związkuz bardzo trudną sytuacją rodzinną – do ministra pracyi polityki społecznej (3218),37) posła Witolda Namyślaka w sprawie zwiększeniasubwencji oświatowej dla powiatów na unowocześnienieinfrastruktury niezbędnej do praktycznegonauczania zawodu – nauka jazdy – do ministra edukacjinarodowej (3219),38) posła Jana Kulasa w sprawie tworzenia i funkcjonowaniaszkół muzycznych – do ministra kulturyi dziedzictwa narodowego (3220),39) posła Jana Kulasa w sprawie okolicznościi trudności dotyczących zbywania makulatury wpunktach skupu – do ministra środowiska (3221),40) posła Tadeusza Cymańskiego w sprawie stanutechnicznego mostu na rzece Nogat w Malborku – doministra infrastruktury (3222),41) posła Tadeusza Cymańskiego w sprawie zasadfinansowania Muzeum Zamkowego w Malborku – doministra kultury i dziedzictwa narodowego (3223),42) poseł Jolanty Szczypińskiej w sprawie przetarguna dostarczenie rakiet dla Marynarki Wojennej– do ministra obrony narodowej (3224),43) posła Krzysztofa Sońty w sprawie zakontraktowaniaświadczeń na zbyt niskim poziomie dla OddziałuRehabilitacji Radomskiego Szpitala Specjalistycznegona 2009 r. – do ministra zdrowia (3225),44) posłów Tadeusza Arkita i Jana Musiaław sprawie zmian w ustawie o systemie oświaty – doministra edukacji narodowej (3226),45) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawienieprawidłowości przy budowie krytego toru kolarskiegow Pruszkowie – do ministra sportu i turystyki(3227),46) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawie pociągnięciado odpowiedzialności winnych nieudanegozainwestowania środków państwowych spółek w katolickąTV Puls – do ministra skarbu państwa(3228),47) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawie wykonywaniaprzepisów ustawy o recyklingu pojazdówwycofanych z użytku – do ministra środowiska(3229),48) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawie odwołaniaprezesa Zarządu Przedsiębiorstwa EksploatacjiRurociągów Naftowych „Przyjaźń” SA – doministra skarbu państwa (3230),
3049) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawie naruszaniaprzez władze Katolickiego UniwersytetuLubelskiego w Lublinie ustawy o ochronie zabytkówi opiece nad zabytkami – do ministra kultury i dziedzictwanarodowego (3231),50) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawieskali fałszerstw druków recept lekarskich oraz wyłudzeńleków – do ministra zdrowia (3232),51) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawieskandalicznego zachowania się pracowników InstytutuPamięci Narodowej na konferencji naukowejdotyczącej relacji polsko-słowackich w latach 1938––1948 w Nowym Targu – do ministra spraw zagranicznych(3233),52) posła Sławomira Kopycińskiego w sprawie inwestycjiinfrastrukturalnych obejmujących woj. świętokrzyskieprzewidzianych w eksperckim projekciekoncepcji zagospodarowania przestrzennego kraju– do ministra rozwoju regionalnego (3234),53) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie nieprzyznaniawsparcia finansowego dla BiałoruskiegoTowarzystwa Społeczno-Kulturalnego – do ministraspraw wewnętrznych i administracji (3235),54) poseł Iwony Guzowskiej w sprawie nowelizacjiustawy o ochronie przeciwpożarowej – do ministraspraw wewnętrznych i administracji (3236),55) poseł Izabeli Leszczyny w sprawie opinii prawnejdotyczącej formuły funkcjonowania Muzeum ProMemoria Edith Stein w strukturach MiejskiegoDomu Kultury w Lublińcu – do ministra kulturyi dziedzictwa narodowego (3237),56) posła Macieja Orzechowskiego w sprawie sfinansowaniaprzez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowychi Autostrad połączeń drogowych miasta Lesznaz nowo budowaną trasą S5 – do ministra infrastruktury(3238),57) posła Marka Krząkały w sprawie wyeliminowaniaz legalnego obrotu niebezpiecznych dla zdrowiasubstancji o działaniu podobnym do amfetaminyi jej pochodnych – do ministra zdrowia (3239),58) posła Marka Krząkały w sprawie opłacaniaskładek na ubezpieczenie społeczne w okresie pozostawaniakobiety na urlopie macierzyńskim i wychowawczym– do ministra pracy i polityki społecznej(3240),59) posła Ireneusza Rasia w sprawie zasad udostępnianiadokumentów zawierających obliczeniaedukacyjnej wartości dodanej (EWD) – do ministraedukacji narodowej (3241),60) poseł Izabeli Katarzyny Mrzygłockiej w sprawiestosowania aktywnych form przeciwdziałaniabezrobociu w przypadku samorządowych instytucjikultury – do ministra pracy i polityki społecznej(3242),61) posłów Sławomira Piechoty i Stanisława Huskowskiegow sprawie zamiaru likwidacji WydziałuKsiąg Wieczystych w Głogowie Oddział Zamiejscowyw Górze – do ministra sprawiedliwości (3243),62) posła Jana Kulasa w sprawie możliwościwsparcia rynków rolnych w Polsce – do ministra rolnictwai rozwoju wsi (3244),63) posła Marka Opioły w sprawie budowy halisportowo-widowiskowej w Płocku – do ministra sportui turystyki (3245),64) poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie proponowanejprywatyzacji Śląskiej Fabryki Wódek GatunkowychPolmos w Bielsku-Białej – do ministra skarbupaństwa (3246),65) poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie tragicznychwarunków bytowych mieszkańców miejskiejkamienicy w Bielsku-Białej – do ministra pracy i politykispołecznej (3247),66) poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie zamierzonejlikwidacji budynku znajdującego się w Bielsku-Białej– do ministra pracy i polityki społecznej(3248),67) poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie utrzymaniaBeskidzkiej Izby Lekarskiej – do ministrazdrowia (3249),68) posła Marka Łatasa w sprawie relacji ustawyo ochronie gruntów rolnych i leśnych w zakresie opłatyza wyłączenia gruntów leśnych z produkcji doprzepisów o drodze koniecznej zawartych w Kodeksiecywilnym – do ministra środowiska (3250),69) poseł Anny Zalewskiej w sprawie skargi naProkuraturę Rejonową w Wałbrzychu – do ministrasprawiedliwości (3251),70) poseł Mirosławy Masłowskiej w sprawie budowyobwodnicy Gryfina – do ministra infrastruktury(3252),71) poseł Anny Zalewskiej w sprawie nieodpłatnegoprzekazania mieszkań na rzecz WałbrzyskiegoTowarzystwa Budownictwa Społecznego w Wałbrzychuoraz braku możliwości wykupu tych mieszkańna zasadach preferencyjnych – do ministra infrastruktury(3253),72) poseł Anny Zalewskiej w sprawie pozbawieniapacjentów możliwości bezpłatnego korzystania z poradlekarzy specjalistów z powodu braku podpisaniaumów z dolnośląskim NFZ – do ministra zdrowia(3254),73) posła Witolda Namyślaka w sprawie wpisaniaszczepionki przeciwko pneumokokom do programupowszechnych szczepień ochronnych i zagwarantowaniana ten cel środków w budżecie MinisterstwaZdrowia – do ministra zdrowia (3255),74) posła Michała Jarosa w sprawie propozycjiprzypisania tablic rejestracyjnych do właściciela – doministra infrastruktury (3256),75) posła Wojciecha Wilka w sprawie budowy nowejsiedziby Urzędu Skarbowego w Kraśniku – doministra finansów (3257),76) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie groźbylikwidacji Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowegow Łapach – do prezesa Rady Ministrów (3258),77) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawieumieszczania dzieci w przyzakładowych przedszkolach– do ministra pracy i polityki społecznej (3259),
3178) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawiezmian wprowadzonych przez Narodowy FunduszZdrowia w dostępie do specjalistów w dziedzinie nadciśnieniatętniczego – do ministra zdrowia (3260),79) posła Andrzeja Nowakowskiego w sprawie wyjaśnieniakwestii związanej z prawem do otrzymaniaodszkodowania za akcje Petrochemii Płock SA przezspadkobierców pracowników Petrochemii Płock SA– do ministra skarbu państwa (3261),80) posła Zbigniewa Matuszczaka w sprawie bezczynnościKonsulatu Polskiego w Rzymie odnośniedo załatwienia formalności związanych ze śmierciąobywatela polskiego – do ministra spraw zagranicznych(3262),81) poseł Beaty Mazurek w sprawie ograniczeniakompetencji Placówce Terenowej Kasy RolniczegoUbezpieczenia Społecznego w Chełmie – do ministrarolnictwa i rozwoju wsi (3263),82) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie uruchomieniaprodukcji alternatywnej w oddziale CukrowniaWożuczyn – do ministra skarbu państwa (3264),83) posła Wojciecha Żukowskiego w sprawie likwidacjidelegatur Kuratorium Oświaty w Lublinie – doministra spraw wewnętrznych i administracji (3265),84) posła Tomasza Garbowskiego w sprawie możliwościuzupełnienia składu osobowego Komitetu OchronyPraw – do ministra sportu i turystyki (3266),85) posła Jerzego Budnika w sprawie lokalizacjielektrowni atomowej w Polsce oraz trybu podjęcia decyzjiw tej sprawie – do ministra gospodarki (3267),86) poseł Gabrieli Masłowskiej w sprawie ekwiwalentupieniężnego z tytułu prawa do bezpłatnego węgladla osób uprawnionych z przedsiębiorstw górniczych– do ministra gospodarki (3268),87) posła Wiesława Wody w sprawie możliwościprzywrócenia Zespołu Emerytalno-RentowegoMSWiA z siedzibą w Tarnowie – do ministra sprawwewnętrznych i administracji (3269),88) posła Wojciecha Szaramy w sprawie sytuacjifinansowej Huty Cynku Miasteczko Śląskie SA – doministra skarbu państwa (3270),89) posła Wojciecha Szaramy w sprawie sytuacjifinansowej spółki Nitroerg SA w Bieruniu – do ministraskarbu państwa (3271),90) poseł Anny Bańkowskiej w sprawie kosztów,które muszą ponosić gminy na budowę boisk sportowych,tzw. orlików – do ministra sportu i turystyki(3272),91) poseł Beaty Małeckiej-Libery w sprawie niezaliczaniadni wolnych udzielonych w związku z oddawaniemkrwi do okresów pracy górniczej – do ministrapracy i polityki społecznej (3273),92) posła Marka Zielińskiego w sprawie wprowadzeniakas fiskalnych dla lekarzy i adwokatów – doministra finansów (3274),93) poseł Danuty Jazłowieckiej w sprawie egzaminudla kandydatów na członków rad nadzorczychprzeprowadzonego przez Ministerstwo Skarbu Państwaw dniu 22 listopada 2008 r. – do ministra skarbupaństwa (3275),94) poseł Danuty Jazłowieckiej w sprawie wsparciadla osób wykonujących ginące zawody rzemieślnicze– do ministra pracy i polityki społecznej (3276),95) posła Grzegorza Roszaka w sprawie trwającegopostępowania antymonopolowego w związkuz podejrzeniem stosowania przez Kujawską SpółdzielnięMieszkaniową w Inowrocławiu praktykiograniczającej konkurencję, polegającej na nadużywaniupozycji dominującej – do prezesa Rady Ministrów(3277),96) poseł Małgorzaty Kidawy-Błońskiej w sprawiefunkcjonowania organów nadzoru budowlanego w m.st.Warszawa – do ministra infrastruktury (3278),97) posła Mieczysława Golby w sprawie przekazaniaprawa do zarządzania obiektem znanym jako halaWaltera w Rzeszowie na rzecz prezydenta miasta Rzeszowa– do ministra obrony narodowej (3279),98) posła Jana Dziedziczaka w sprawie funkcjonowaniaporozumienia między RP a USA zawartegow 1974 r., dotyczącego wypłacania emerytur – do ministrapracy i polityki społecznej (3280),99) posła Marka Balickiego w sprawie zgody nalikwidację Jednostki Ratowniczej Strażnica i utworzenieJednostki Ratowniczej Blachownia – do ministraspraw wewnętrznych i administracji (3281),100) posła Jarosława Stawiarskiego w sprawienowych zasad przyznawania emerytur pomostowych– do ministra pracy i polityki społecznej (3282),101) posła Grzegorza Karpińskiego w sprawie finansowaniaGimnazjum i Liceum Akademickiegow Toruniu – do ministra edukacji narodowej (3283),102) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie udzieleniadotacji na dofinansowanie prac konserwatorskich,restauratorskich i robót budowlanych przyzabytku wpisanym do rejestru zabytków w ramachprogramu „Dziedzictwo kulturowe”, priorytet 1:Ochrona zabytków, na zadanie po nazwą „Renowacjamostu gotyckiego wraz z konserwacją rzeźb na ulicyWita Stwosza w Kłodzku”, w woj. dolnośląskim – doministra kultury i dziedzictwa narodowego (3284),103) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie wnioskuo dofinansowanie zadania realizowanego ze środkówpozostających w dyspozycji ministra właściwegods. kultury i dziedzictwa narodowego w ramach ProgramuOperacyjnego „Infrastruktura i środowisko”,priorytet XI: Kultura i dziedzictwo kulturowe na zadaniepod nazwą „Rewaloryzacja Zespołu OpactwaCystersów wraz z otoczeniem w Krzeszowie – etapII” – do ministra kultury i dziedzictwa narodowego(3285),104) posła Jana Widackiego w sprawie stanu opiekipsychologicznej i seksuologicznej nad osobami osadzonymiw aresztach śledczych i zakładach karnych– do ministra sprawiedliwości (3286),105) posła Pawła Kowala w sprawie działań w ramachProgramu Operacyjnego „Infrastruktura i środowisko”– do ministra gospodarki (3287),106) posła Pawła Kowala w sprawie Domu LekarzaSeniora im. dra Kazimierza Fritza w Warszawie– do ministra zdrowia (3288),
32107) poseł Mirosławy Nykiel w sprawie wynikówpostępowań egzaminacyjnych dla kandydatów narzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocienieruchomościami i zarządców nieruchomości – doministra infrastruktury (3289),108) poseł Mirosławy Nykiel w sprawie przepisówrozporządzenia z dnia 17 lipca 2008 r. dotyczącychszczegółowych warunków i trybu przyznawania orazwypłaty pomocy finansowej w ramach działania: Tworzeniei rozwój mikroprzedsiębiorstw objętego ProgramemRozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007–2013– do ministra rolnictwa i rozwoju wsi (3290),109) posła Arkadiusza Litwińskiego w sprawieregulacji zawartych w art. 11a ustawy o obowiązkachprzedsiębiorców z zakresie gospodarowania niektórymiodpadami oraz o opłacie produktowej i opłaciedepozytowej – do ministra środowiska (3291),110) posła Jana Kochanowskiego w sprawie łączenialat pracy osób legalnie pracujących za granicą(w Kanadzie) z latami pracy w Polsce – do ministrapracy i polityki społecznej (3292),111) posła Jana Kulasa w sprawie polsko-brytyjskiejwspółpracy gospodarczej – do ministra gospodarki(3293),112) posła Jana Widackiego w sprawie kosztówutrzymania, etatu oraz działań Straży Leśnej, strażyparkowych, Straży Rybackiej oraz Straży Łowieckiej– do ministra środowiska (3294),113) posła Jana Widackiego w sprawie kosztówutrzymania, etatu oraz działań Straży Ochrony Kolei– do ministra infrastruktury (3295),114) posła Jana Widackiego w sprawie etatóww Straży Granicznej oraz spraw karnych prowadzonychprzez pion dochodzeniowo-śledczy Straży Granicznej– do ministra spraw wewnętrznych i administracji(3296),115) poseł Krystyny Łybackiej w sprawie skutkówoświatowej reformy programowej dla ogólnokształcącychszkół muzycznych – do ministra edukacji narodowej(3297),116) posła Stanisława Rydzonia w sprawie wymagańw stosunku do stacji przeprowadzających badaniatechniczne pojazdów – do ministra infrastruktury(3298),117) poseł Elżbiety Jakubiak w sprawie budowyelementów akustycznych na obwodnicy miastaOstrów Mazowiecka – do ministra infrastruktury(3299),118) posłów Elżbiety Jakubiak i Pawła Kowalaw sprawie kursu na zawodowego kierowcę autobusulub trolejbusu – do ministra infrastruktury (3300),119) poseł Izabeli Katarzyny Mrzygłockiej w sprawieprzepisów wykonawczych do ustawy z dnia 19grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnieniai instytucjach rynku pracy – do ministra pracyi polityki społecznej (3301),120) poseł Izabeli Katarzyny Mrzygłockiej wsprawie możliwości dofinansowania przez powiatowyurząd pracy zakupu samochodu dla osoby niepełnosprawnej– do ministra pracy i polityki społecznej(3302),121) posła Czesława Hoca w sprawie niekorzystneji nieracjonalnej zmiany rozkładu jazdy pociągówrelacji Świdwin – Koszalin przez Białogard – do ministrainfrastruktury (3303),122) posła Wiesława Wody w sprawie uiszczaniaopłat abonamentowych na publiczne media za pośrednictwemplacówek Poczty <strong>Polskiej</strong> – do ministrainfrastruktury (3304),123) posła Wiesława Wody w sprawie przywróceniaOddziału ZUS w Tarnowie – do ministra pracyi polityki społecznej (3305),124) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawienowelizacji ustawy o ochronie życia człowiekaw części dotyczącej wychowania do życia w rodzinie– do ministra zdrowia (3306),125) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawiedostępu do Internetu na wsi – do ministra infrastruktury(3307),126) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawienowych zasad opodatkowania samochodów – doministra finansów (3308),127) posła Lucjana Karasiewicza w sprawie stanowiskazajmowanego w kwestii zarzutów stawianychprzez akcjonariuszy mniejszościowych, dotyczącychnieprawidłowości w działaniu banku Pekao SA– do ministra finansów (3309),128) poseł Bożeny Sławiak w sprawie planowanejnowelizacji ustawy o izbach lekarskich, zgodniez którą mają nastąpić zmiany w organizacji i rozmieszczeniuizb lekarskich na terenie kraju – do ministrazdrowia (3310),129) posła Witolda Gintowt-Dziewałtowskiegow sprawie pozostawania na stanowisku prezydentamiasta Zduńska Wola – do prezesa Rady Ministrów(3311),130) posła Jana Kochanowskiego w sprawie funkcjonowaniaSkwierzyńskiego Pułku Obrony Powietrznej– do ministra obrony narodowej (3312),131) posła Artura Ostrowskiego w sprawie odmowydofinansowania programu wapnowania glebw woj. łódzkim – do ministra środowiska (3313).Zapytania te – zgodnie z art. 195 regulaminu <strong>Sejm</strong>u– zostały przekazane adresatom.Jednocześnie informuję, że wpłynęły następująceodpowiedzi:1) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyOlgierda Dziekońskiego – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Kazimierza Gwiazdowskiegow sprawie stosowania przepisów dotyczącychkontroli zgodności zagospodarowania terenuz miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego(2639),2) minister pracy i polityki społecznej Jolanty Fedakna zapytanie posła Jarosława Rusieckiego
33w sprawie prawa do wcześniejszego świadczenia emerytalnego(2874),3) sekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia JakubaSzulca – z upoważnienia ministra – na zapytanieposłów Renaty Butryn i Piotra Tomańskiegow sprawie braku finansowania przez NFZ zabiegówfotoselektywnej waporyzacji prostaty (2884),4) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyZbigniewa Rapciaka – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Wiesława Andrzeja Szczepańskiegow sprawie budowy drogi ekspresowej S8oraz obwodnicy Kępna w ciągu drogi S11 (3008),5) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyJuliusza Engelhardta – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Andrzeja Orzechowskiegow sprawie rozkładu jazdy pociągów obowiązującegood 14 grudnia 2008 r. (3009),6) ministra skarbu państwa Aleksandra Grada nazapytanie posła Tadeusza Arkita w sprawie możliwościdziedziczenia prawa do świadczenia pieniężnegoz tytułu odszkodowania za pracę i szkody poniesionew związku z II wojną światową i jej następstwami naprzykładzie mieszkańca powiatu chrzanowskiego,w woj. małopolskim (3024),7) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaAdama Fronczaka – z upoważnienia ministra – nazapytanie posła Zbigniewa Babalskiego w sprawieskutków wejścia w życie art. 77 ust. 1 projektu ustawyo kierujących pojazdami (3025),8) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówMacieja Grabowskiego – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Adama Krupy w sprawiepobierania podatku dochodowego od osób uzyskującychświadczenia emerytalne z zagranicy (3049),9) podsekretarz stanu w Ministerstwie FinansówKatarzyny Zajdel-Kurowskiej – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Witolda Namyślakaw sprawie zawieranych przez spółki długoterminowychumów walutowych z bankami, chcącymi w tensposób zabezpieczyć opłacalność swoich przychodóww euro np. z eksportu (3050),10) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościJacka Czai – z upoważnienia ministra –na zapytanie posła Henryka Siedlaczka w sprawieprawidłowości przebiegu procesu sądowego przeciwkospółce TREX-MAL sp. z o.o. w Rybniku (3052),11) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na zapytanieposła Sławomira Kopycińskiego w sprawie zabezpieczeniapacjentom opieki w ramach opieki zdrowotnejkrótkoterminowej (3055),12) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyJuliusza Engelhardta – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie przetargu na modernizację liniikolejowej E20 (3056),13) ministra obrony narodowej Bogdana Klicha nazapytanie posła Przemysława Gosiewskiegow sprawie dalszego funkcjonowania Centrum Szkoleniana Potrzeby Sił Pokojowych w Kielcach w związkuz informacjami o planowanej likwidacji przedmiotowejjednostki wojskowej do 2018 r. (3057),14) minister nauki i szkolnictwa wyższego BarbaryKudryckiej – z upoważnienia prezesa Rady Ministrów– na zapytanie posła Janusza Krasonia w sprawiewsparcia działań Wrocławia w staraniach o lokalizacjęw mieście jednego z dwóch ośrodków badawczych– Węzłów Wiedzy i Innowacji EuropejskiegoInstytutu Technologii i Innowacji (3064),15) ministra skarbu państwa Aleksandra Gradana zapytanie posła Stanisława Pięty w sprawie nieprawidłowościw procesie prywatyzacji Śląskiej WytwórniWódek Gatunkowych Polmos SA w Bielsku-Białeji narażenia Skarbu Państwa na poważnąszkodę majątkową (3066),16) podsekretarz stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPartycji Wolińskiej-Bartkiewicz – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła EdwardaCzesaka w sprawie określenia zasad finansowaniaoraz perspektywy prac przygotowawczych modernizacjii przebudowy drogi krajowej nr 75 na odcinkuBrzesko – Nowy Sącz (3067),17) podsekretarz stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPartycji Wolińskiej-Bartkiewicz – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła EdwardaCzesaka w sprawie sfinansowania prac przygotowawczychi budowy łącznika autostradowego A4 w Brzesku(3068),18) ministra gospodarki Waldemara Pawlaka –z upoważnienia prezesa Rady Ministrów – na zapytanieposła Jarosława Stawiarskiego oraz grupy posłóww sprawie trudnej sytuacji Fabryki ŁożyskTocznych Kraśnik SA w związku z obrotem opcjamiwalutowymi i drastycznym zmniejszeniem zamówieńna łożyska (3070),19) sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Kazimierza Plocke – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Marka Krząkały w sprawieodszkodowania za nieruchomość rolną w związkuz decyzją prezydenta miasta Rybnika nr RLS-7014/2/77 z dnia 14 marca 1977 r. (3071),20) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw ZagranicznychJana Borkowskiego – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Jarosława Wałęsyw sprawie dyskryminowania obywateli polskichprzez władze niemieckie (3072),21) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyZbigniewa Rapciaka – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Zdzisława Czuchy w sprawiepodjęcia pilnych prac zmierzających do przebudowyskrzyżowania drogi krajowej nr 20 z drogąwojewódzką nr 235 w miejscowości Korne w woj. pomorskim(3073),22) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyZbigniewa Rapciaka – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Zdzisława Czuchy w sprawiepodjęcia pilnych prac zmierzających do przebudowyskrzyżowania drogi krajowej nr 20 z drogągminną do miejscowości Łubiana w woj. pomorskim(3074),
3423) podsekretarza stanu w Ministerstwie Kulturyi Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty – z upoważnieniaministra – na zapytanie poseł IzabeliLeszczyny w sprawie powołania międzyresortowegozespołu specjalistów ds. weryfikacji historycznychobiektów przemysłowych (3075),24) ministra środowiska Macieja Nowickiego nazapytanie posła Krzysztofa Lipca w sprawie uwarunkowańśrodowiskowych dla lokalizacji przebiegu drogikrajowej E7 na odcinku Chęciny – Jędrzejów w woj.świętokrzyskim oraz potencjalnych zagrożeń dla środowiskanaturalnego, mogących wyniknąć z lokalizacjiwskazanej drogi (3076),25) podsekretarza stanu w Ministerstwie Kulturyi Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty – z upoważnieniaministra – oraz podsekretarza stanuw Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i AdministracjiAntoniego Podolskiego – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Jana Widackiego w sprawie niezgodnegoz przeznaczeniem wydatkowania środkówna realizację projektu „Muzeum Policji – nowy obiektna mapie życia kulturalnego stolicy”, a faktyczniewydatkowanych na remont gmachu Komendy StołecznejPolicji (3077),26) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Marka Wójcika w sprawie trybuogłaszania rozporządzeń ministra zdrowia zawierającychwykaz leków podstawowych i uzupełniającychoraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające(3078),27) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na zapytanie poseł Joanny Fabisiak w sprawieterminów składania wniosków o wcześniejsze emeryturypracownicze (3079),28) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Habera – z upoważnienia ministra – na zapytanieposła Witolda Namyślaka w sprawie pożyczekudzielanych zakładom opieki zdrowotnej przez SkarbPaństwa (3080),29) ministra skarbu państwa Aleksandra Gradana zapytanie posła Sławomira Zawiślaka w sprawieumowy dzierżawy należącego do Skarbu Państwabrowaru w Zwierzyńcu (3081),30) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawWewnętrznych i Administracji Antoniego Podolskiego– z upoważnienia ministra – oraz zastępcy prokuratorageneralnego Jerzego Szymańskiego – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła ZbigniewaKozaka w sprawie postępowań sądowych dotyczącychnieruchomości położonej w Sopocie przy ul. Haffnera38 (3082),31) ministra skarbu państwa Aleksandra Gradana zapytanie posła Eugeniusza Kłopotka w sprawiezapowiedzi sprzedaży spółki Anwil przez PKN OrlenSA (3083),32) sekretarza stanu w Ministerstwie SkarbuPaństwa Jana Burego – z upoważnienia ministra– oraz podsekretarz stanu w Ministerstwie GospodarkiJoanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnieniaministra – na zapytanie poseł Anny Paluch orazgrupy posłów w sprawie planów przejęcia ZespołuElektrowni Wodnych Niedzica SA przez Tauron SA(3084),33) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościŁukasza Rędziniaka – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Kazimierza MichałaUjazdowskiego w sprawie informacji dotyczącej postępowańsądowych toczących się w sprawie Polkioskarżonej o porwanie w Niemczech małoletniegosyna oraz przyszłości dziecka (3085),34) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na zapytanie poseł Marzeny Okła-Drewnowiczw sprawie zadośćuczynienia małoletnim ofiarom IIwojny światowej zmuszonym do niewolniczej pracyna rzecz III Rzeszy (3086),35) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw ZagranicznychJana Borkowskiego – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Jacka Kurskiegow sprawie możliwości zniesienia krótkoterminowychwiz dla obywateli Tajwanu (3088),36) podsekretarz stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPartycji Wolińskiej-Bartkiewicz – z upoważnieniaprezesa Rady Ministrów – na zapytanieposła Henryka Kowalczyka w sprawie budowywschodniej obwodnicy Warszawy (3089),37) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówMacieja Grabowskiego – z upoważnienia ministra– na zapytanie poseł Anny Bańkowskiej w sprawiestawki podatkowej dla sanatoriów będących niepublicznymizakładami opieki zdrowotnej, wpisanymido rejestru wojewody (3090),38) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówJacka Kapicy – z upoważnienia ministra – nazapytanie posła Andrzeja Orzechowskiego w sprawiezmniejszenia limitu bezcłowego wwożenia do Polskipapierosów i alkoholu (3091),39) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Aleksandra Marka Szczygływ sprawie problemów z przyznaniem podwyżek ratownikommedycznym zatrudnionym na podstawiekontraktów (3092),40) ministra skarbu państwa Aleksandra Gradana zapytanie posła Stanisława Wziątka w sprawie terminuwypłacania rekompensat z tytułu pozostawieniamienia poza obecnymi granicami kraju (3093),41) zastępcy prokuratora generalnego JerzegoSzymańskiego – z upoważnienia ministra – na zapytanieposła Janusza Palikota w sprawie postępowaniadotyczącego rzekomego samobójstwa policjantkiz Komendy Wojewódzkiej Policji w Lublinie oraz możliwościprzeniesienia postępowania do innego okręguprokuratury apelacyjnej (3094),42) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościJacka Czai – z upoważnienia ministra –na zapytanie posła Janusza Palikota w sprawie utworzeniasądu rejonowego w Parczewie (3095),43) sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw ZagranicznychJana Borkowskiego – z upoważnienia
35ministra – na zapytanie posła Tadeusza Iwińskiegow sprawie ambasadora Polski w Bułgarii (3096),44) podsekretarz stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPartycji Wolińskiej-Bartkiewicz – z upoważnieniaministra – na zapytanie poseł JadwigiZakrzewskiej w sprawie wytyczenia nowego korytarzadrogi krajowej nr 62 na odcinku od Wyszogrodudo Serocka, przez rejon gminy Zakroczym (3097),45) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Habera – z upoważnienia ministra – na zapytanieposła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawiezwiększenia funduszy na zakup nowoczesnego sprzętuna oddziałach neonatologicznych w Polsce(3098),46) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaAdama Fronczaka – z upoważnienia ministra – nazapytanie posła Mieczysława Marcina Łuczakaw sprawie wprowadzenia do polskiego lecznictwa naprotechnologiijako metody ekologicznej, etyczneji wysoko skutecznej w leczeniu niepłodności w Polsce(3099),47) głównego inspektor ochrony środowiska AndrzejaJagusiewicza – z upoważnienia ministra – orazpodsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyMacieja Jankowskiego – z upoważnienia ministra –na zapytanie posła Mieczysława Marcina Łuczakaw sprawie interpretacji znaku informacyjnego D-18(parking) z umieszczoną poniżej tabliczką T-30f orazjego środowiskowych skutków (3101),48) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Habera – z upoważnienia ministra – na zapytanieposła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawiebraku uregulowań prawnych dotyczących przechowywaniazwłok w zakładach medycyny sądowej(3102),49) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaAdama Fronczaka – z upoważnienia ministra – nazapytanie posła Mieczysława Marcina Łuczakaw sprawie dopuszczalności cesarskiego cięcia na żądanie(3103),50) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na zapytanieposła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawiewielkości funduszy przeznaczonych na leczenie wirusowegozapalenia wątroby typu C (3104),51) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na zapytanie posła Mieczysława Marcina Łuczakaw sprawie planu likwidacji domów dziecka(3106),52) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościZbigniewa Wrony – z upoważnienia ministra– na zapytanie posłów Elżbiety Streker-Dembińskieji Stanisława Rydzonia w sprawie stosowaniaprzez wydawnictwa uciążliwych dla firm praktyksprzedaży (3107),53) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościJacka Czai – z upoważnienia ministra –na zapytanie posłów Jerzego Szmajdzińskiego i StanisławaRydzonia w sprawie budowy Aresztu Śledczegow Legnicy (3108),54) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyMacieja Jankowskiego – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Stanisława Rydzoniaw sprawie interpretacji niektórych przepisów ustawyo transporcie drogowym (3109),55) ministra środowiska Macieja Nowickiego nazapytanie posła Krzysztofa Putry w sprawie obchodówjubileuszu 600-lecia Puszczy Białowieskiej (3111),56) minister pracy i polityki społecznej Jolanty Fedakna zapytanie poseł Joanny Fabisiak w sprawiezaległych składek na ubezpieczenie społeczne (3112),57) podsekretarz stanu w Ministerstwie InfrastrukturyPartycji Wolińskiej-Bartkiewicz – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła ArkadiuszaMularczyka w sprawie budowy tzw. północnej obwodnicymiasta Nowego Sącza oraz podjęcia działań mającychna celu wpisanie tej inwestycji na listę kluczowychdla Małopolski zadań inwestycyjnych objętychProgramem Operacyjnym „Infrastruktura i środowisko”(3114),58) sekretarz stanu w Ministerstwie FinansówElżbiety Suchockiej-Roguskiej – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Arkadiusza Mularczykaw sprawie zadysponowania środkami z rezerwy subwencjiogólnej tworzonej w budżecie państwa orazuwzględnienia w budżecie państwa kwoty 80 mln zł,która mogłaby zostać wydatkowana na budowę leżącejw ciągu drogi krajowej nr 28 tzw. obwodnicy północnejmiasta na prawach powiatu Nowy Sącz(3115),59) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na zapytanie poseł Izabelli Sierakowskiejw sprawie realizacji świadczeń z funduszu alimentacyjnego(3116),60) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na zapytanie posła Jarosława Rusieckiegow sprawie odmowy wypłaty nagrody jubileuszowejprzez zakład pracy (3117),61) ministra środowiska Macieja Nowickiego nazapytanie poseł Jolanty Szymanek-Deresz w sprawiemożliwości nadania statusu parku krajobrazowegoobszarowi skarpy płockiej (3119),62) sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji NarodowejKrystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Adama Wykręta w sprawie odbudowysystemu edukacji zawodowej w Polsce (3120),63) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Marka Zielińskiego oraz grupyposłów w sprawie wygospodarowania środków pozwalającychna rozszerzenie kalendarza szczepień na2009 r. o szczepienie przeciwko ospie wietrzneji pneumokokom (3121),64) zastępcy prokuratora generalnego JerzegoSzymańskiego – z upoważnienia ministra – na zapytanieposła Zdzisława Czuchy w sprawie koniecznejinterwencji dotyczącej nieprawidłowości w SpółdzielniMieszkaniowej w Chojnicach (3122),65) sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji NarodowejKrystyny Szumilas – z upoważnienia mini-
36stra – na zapytanie posła Michała Jarosa w sprawieawansu nauczycielskiego (3123),66) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówJacka Kapicy – z upoważnienia ministra – nazapytanie poseł Bożeny Kotkowskiej w sprawie odwołaniaprzewodniczącego Związku ZawodowegoCelników RP (3124),67) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówJacka Kapicy – z upoważnienia ministra – nazapytanie posła Krzysztofa Putry w sprawie wszczęciaprocedury zwolnienia ze służby przewodniczącegoZwiązku Zawodowego Celnicy PL (3125),68) ministra obrony narodowej Bogdana Klichana zapytanie posła Stanisława Ożoga w sprawie przyszłościPolicyjnego Towarzystwa Sportowego „Walter”w Rzeszowie (3126),69) ministra gospodarki Waldemara Pawlaka nazapytanie poseł Hanny Zdanowskiej w sprawie powołaniadyrektora Centralnego Ośrodka Badawczo-RozwojowegoMaszyn Włókienniczych Polmatex-Cenaro w Łodzi (3128),70) ministra obrony narodowej Bogdana Klichana zapytanie posła Henryka Siedlaczka w sprawieprzepisów ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianieustawy o powszechnym obowiązku obrony <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> oraz o zmianie niektórych innychustaw, w kwestii wstrzymania obowiązkowych rodzajówpełnienia czynnej służby wojskowej (3129),71) podsekretarza stanu w Ministerstwie Kulturyi Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła TadeuszaArkita w sprawie realizacji programu „Dziedzictwokulturowe” na przykładzie małopolskiego zabytkowegokościoła z XVII w. w Wygiełzowie (3130),72) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Artura Duninaw sprawie problemu niwelowania skutków suszy orazinnych klęsk żywiołowych dotykających gospodarstwarolne (3131),73) sekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaStanisława Gawłowskiego – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie opóźnień w realizacji w woj. świętokrzyskimpostanowień „Krajowego programu oczyszczaniaścieków komunalnych” (3132),74) podsekretarz stanu w Ministerstwie FinansówKatarzyny Zajdel-Kurowskiej – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie efektywności nadzoru nad działalnościąKorporacji Ubezpieczeń Kredytów EksportowychSA (3133),75) podsekretarza stanu w Ministerstwie Kulturyi Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła SławomiraKopycińskiego w sprawie możliwości dotowania przezpaństwo budowy kościoła w Europejskim CentrumSolidarności w Gdańsku (3134),76) ministra kultury i dziedzictwa narodowegoBogdana Zdrojewskiego na zapytanie posła SławomiraKopycińskiego w sprawie przyznawania dofinansowaniaprodukcjom filmowym przez PaństwowyInstytut Sztuki Filmowej (3136),77) minister nauki i szkolnictwa wyższego BarbaryKudryckiej na zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie statusu studentów pochodzeniapolskiego z Białorusi, Ukrainy i Litwy studiującychw Polsce (3137),78) ministra obrony narodowej Bogdana Klichana zapytanie posła Sławomira Kopycińskiego w sprawieduszpasterstwa wojskowego w Wojsku Polskim(3139),79) podsekretarz stanu w Ministerstwie GospodarkiJoanny Strzelec-Łobodzińskiej – z upoważnieniaministra – na zapytanie poseł Agnieszki Kozłowskiej-Rajewiczoraz grupy posłów w sprawie przestawianiaaglomeracji poznańskiej zasilanej gazem zezłóż rodzimych na droższy gaz importowany (3140),80) sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji NarodowejKrystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na zapytanie poseł Ireny Tomaszak-Zesiukw sprawie czasu trwania „godziny zajęć” rewalidacyjno-wychowawczych(3141),81) ministra skarbu państwa Aleksandra Gradana zapytanie poseł Gabrieli Masłowskiej w sprawierealizacji praw z akcji zlikwidowanej Cukrowni Lublin,otrzymanych przez rolników (3151),82) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Habera – z upoważnienia ministra – na zapytanieposła Piotra Cybulskiego w sprawie zasad finansowaniasamodzielnych publicznych zakładówopieki zdrowotnej, których organem założycielskimsą jednostki samorządu terytorialnego (3152),83) minister rozwoju regionalnego Elżbiety Bieńkowskiejna zapytanie posła Adama Lipińskiegow sprawie ustalenia wysokości maksymalnego dofinansowaniaw ramach funduszy europejskich dlafirm inwestujących w odnawialne źródła energii naterenie Dolnego Śląska (3154),84) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościJacka Czai – z upoważnienia ministra –na zapytanie posła Krzysztofa Sońty oraz grupy posłóww sprawie funkcjonowania Sądu Rejonowegow Szydłowcu (3155),85) podsekretarza stanu w Ministerstwie SprawWewnętrznych i Administracji Adama Rapackiego– z upoważnienia ministra – na zapytanie posła JanaFilipa Libickiego w sprawie przywilejów przysługującychbyłym oficerom SB i MO, dotyczących składaniahonorów (3156),86) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaAdama Fronczaka – z upoważnienia ministra – nazapytanie posła Bogdana Bojki w sprawie prac przynowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii(3157),87) podsekretarza stanu w Ministerstwie Kulturyi Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty – z upoważnieniaministra – na zapytanie poseł Moniki Wielichowskiejw sprawie wniosku o udzielenie dotacjina realizację zadania „Remont i odbudowa kaplicy
37Św. Onufrego w Stroniu Śląskim na działce nr 540”w ramach priorytetu 1: Ochrona zabytków programu„Dziedzictwo kulturowe” (3158),88) sekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyTadeusza Jarmuziewicza – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Jana Kulasa w sprawierozwoju i inwestycji w Porcie Lotniczym w Gdańskuim. Lecha Wałęsy (3159),89) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyMacieja Jankowskiego – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Jana Kulasa w sprawiesystemu przydzielania licencji na taksówki (3160),90) podsekretarza stanu w Ministerstwie FinansówMacieja Grabowskiego – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Jana Kulasa w sprawieprzekazywania darowizn dla osób fizycznych lub dlaorganizacji pozarządowych (3161),91) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na zapytanie poseł Teresy Wargockiej w sprawiewaloryzacji świadczeń przedemerytalnych wypłacanychod 2004 r. przez ZUS (3163),92) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaBernarda Błaszczyka – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Kazimierza Gwiazdowskiegow sprawie skupu surowców wtórnych (3164),93) podsekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaBernarda Błaszczyka – z upoważnienia ministra– na zapytanie poseł Elżbiety Witek w sprawienieprawidłowości w zakresie regulacji prawnych zawartychw ustawie o odpadach wydobywczych, dotyczącychuiszczania opłat za składowanie odpadów(3166),94) sekretarza stanu w Ministerstwie SkarbuPaństwa Jana Burego – z upoważnienia prezesa RadyMinistrów – na zapytanie posła Zbigniewa Kozakaw sprawie tzw. specustawy umożliwiającej restrukturyzacjęstoczni bez ich likwidacji, będącej de factoustawą umożliwiającą likwidację polskiego przemysłustoczniowego po minimalnym koszcie (3167),95) sekretarza stanu w Ministerstwie SkarbuPaństwa Jana Burego – z upoważnienia prezesa RadyMinistrów – na zapytanie posła Zbigniewa Kozakaw sprawie działań rządu w zakresie zwrócenia się doKomisji Europejskiej z prośbą o pomoc i środki finansowena cele socjalne dla zwalnianych pracownikówstoczni w związku z likwidacją polskiego przemysłustoczniowego (3168),96) zastępcy prokuratora generalnego JerzegoSzymańskiego – z upoważnienia ministra – na zapytanieposła Zbigniewa Kozaka w sprawie działańpodjętych przez ministra sprawiedliwości w związkuze złożonym przez prezydenta Sopotu zawiadomieniemo popełnieniu przestępstwa przez CBA podczasczynności kontrolnych prowadzonych w sprawie CentrumHaffnera w Sopocie (3170),97) sekretarza stanu w Ministerstwie ŚrodowiskaStanisława Gawłowskiego – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Mieczysława Marcina Łuczakaw sprawie zmiany kryterium wskaźnika koncentracjizaludnienia nowo wybudowanej sieci kanalizacyjnejna zasadzie wyłączności dla rzeki Pilicy oraz ZalewuSulejowskiego (3172),98) sekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaJakuba Szulca – z upoważnienia ministra – na zapytanieposła Wojciecha Szaramy w sprawie konkursówofert na leczenie szpitalne w woj. śląskim na 2009 r.(3173),99) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyJuliusza Engelhardta – z upoważnieniaministra – na zapytanie poseł Beaty Małeckiej-Liberyw sprawie przebiegu planowanego połączenia MiędzynarodowegoPortu Lotniczego Katowice-Pyrzowicez miastami aglomeracji śląskiej (3174),100) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła RomualdaAjchlera w sprawie pomocy finansowej dla młodychrolników (3175),101) podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwai Rozwoju Wsi Artura Ławniczaka – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Wiesława Wodyw sprawie dyskryminacji studentów studiów niestacjonarnychprzy ubieganiu się o pomoc finansowąw ramach działania: Ułatwianie startu młodym rolnikomobjętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskichna lata 2007–2013 (3176),102) zastępcy prokuratora generalnego KrzysztofaParulskiego – z upoważnienia ministra – na zapytanieposła Ludwika Dorna w sprawie śledztwa dotyczącegokorupcji przy zakupie samolotów transportowychCASA C-295M dla polskiego wojska (3178),103) sekretarza stanu w Ministerstwie SkarbuPaństwa Jana Burego – z upoważnienia ministra –na zapytanie posła Dawida Jackiewicza oraz grupyposłów w sprawie planów Ministerstwa Skarbu Państwazwiązanych z trudnościami, jakie z powoduekologicznych protestów dotykają Kopalnię WęglaBrunatnego Konin w Kleczewie (3180),104) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Dawida Jackiewicza orazgrupy posłów w sprawie planów Ministerstwa EdukacjiNarodowej związanych z funkcjonowaniemRady Dzieci i Młodzieży przy MEN (3181),105) podsekretarza stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Zbigniewa Włodkowskiego – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Pawła Kowalaw sprawie orzeczenia o potrzebie uczęszczaniaprzez dziecko o głębokim stopniu niepełnosprawnościna zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze (3184),106) sekretarza stanu w Ministerstwie SprawiedliwościKrzysztofa Kwiatkowskiego – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła Mieczysława MarcinaŁuczaka w sprawie przeludnienia i niedoinwestowaniazakładów penitencjarnych (3188),107) podsekretarza stanu w Ministerstwie InfrastrukturyJuliusza Engelhardta – z upoważnienia ministra– na zapytanie poseł Beaty Małeckiej-Libery wsprawie utrzymania połączeń kolejowych w ciągu liniikolejowej nr 62 Sosnowiec – Olkusz – Tunel (3195),
38108) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Wojciecha Szaramy w sprawieniewystarczającej liczby pomp insulinowych dladzieci, refundowanych przez Śląski Oddział WojewódzkiNarodowego Funduszu Zdrowia (3196),109) podsekretarza stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Zbigniewa Włodkowskiego – z upoważnieniaministra – na zapytanie posła WitoldaNamyślaka w sprawie podjęcia działań mających nacelu wprowadzenie uregulowań prawnych, które usunąsprzeczności w przepisach dotyczących obowiązkowejnauki jazdy w szkołach kształcących w zawodach:technik żywienia i gospodarstwa domowego,technik technologii żywności, technik agrobiznesu,technik ogrodnik (3211),110) minister pracy i polityki społecznej JolantyFedak na zapytanie posła Witolda Namyślakaw sprawie trudnej sytuacji rodzin wychowującychniepełnosprawne dzieci oraz poprawy ich sytuacji finansowej(3212),111) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas na zapytanie posłaWitolda Namyślaka w sprawie zwiększenia subwencjioświatowej dla powiatów na unowocześnienie infrastrukturyniezbędnej do praktycznego nauczaniazawodu – nauka jazdy (3219),112) podsekretarza stanu w Ministerstwie ZdrowiaMarka Twardowskiego – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie skali fałszerstw druków recept lekarskichoraz wyłudzeń leków (3232),113) sekretarz stanu w Ministerstwie EdukacjiNarodowej Krystyny Szumilas – z upoważnienia ministra– na zapytanie posła Ireneusza Rasia w sprawiezasad udostępniania dokumentów zawierającychobliczenia edukacyjnej wartości dodanej (EWD)(3241).Odpowiedzi te – zgodnie z art. 195 regulaminu<strong>Sejm</strong>u – zostały przekazane posłom.Informuję również, że w regulaminowym terminienie wpłynęły odpowiedzi na następujące zapytania:1) posła Kazimierza Gwiazdowskiego w sprawieinterpretacji niektórych przepisów ustawy o pomocyosobom uprawnionym do alimentów – od prezesaRady Ministrów (3162) – 6 dni,2) poseł Gabrieli Masłowskiej w sprawie prawa dokorzystania z usług lekarskich w czasie trwaniaspraw sądowych o przywrócenie renty – od ministrapracy i polityki społecznej (3171) – 5 dni.
Załącznik nr 2Teksty interpelacji i zapytań poselskichoraz odpowiedzi na interpelacje i zapytaniaINTERPELACJEI n t e r p e l a c j a(nr 6224)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie przyznania jednorazowegoodszkodowania byłym junaczkom i junakomza bezpłatną pracę przymusowąw Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”przy odbudowie kraju ze zniszczeńwojennych w latach 1948–1955 – ponownaSzanowna Pani Minister! Wcielenie do PowszechnejOrganizacji „Służba Polsce” było co do zasadyformą represji. Dobrowolnie w szeregi tej organizacjiwstępował znikomy ułamek ludzi. Byli oni ciekawiświata, młodzi, stroniący od politycznych zawirowań,żądni zobaczenia więcej niż codzienne, monotonneotoczenie.Nabór w szeregi „Służby Polsce” odbywał się dwojako.W wyniku agitacji propagandowej znaleźli sięochotnicy, ale stanowili oni mniejszość. Zdecydowanawiększość osób z brygad wcielana była pod przymusemi to w wyniku różnego rodzaju nacisków i szantaży.Dowodem tego są treści działu VI ustawy z dnia25 lutego 1948 r. o powszechnym obowiązku przysposobieniawojskowego młodzieży oraz o organizacjikultury fizycznej i sportu.Cytuję dział VI zatytułowany „Przepisy karne”,który stanowi, że:Art. 64. Kto:a) nie dopełnia obowiązku stawiennictwa do komisjikwalifikacyjno-rejestracyjnej,b) podaje odnośnie do swojej osoby niezgodne zprawdą okoliczności albo w inny sposób przeciwdziałanależytemu przeprowadzeniu kwalifikacji i założeniarejestru,c) odmawia przyjęcia karty powołania – podlegakarze aresztu do 2 miesięcy lub grzywny do 20 000 złalbo obu tym karom łącznie.Art. 65. Kto:a) nie dopełnia obowiązku stawiennictwa do wykonywaniapowszechnego obowiązku przysposobieniazawodowego, wojskowego i pracy w PowszechnejOrganizacji „Służba Polsce”,b) używa oszukańczych zabiegów w celu uzyskaniadla siebie lub innych zwolnienia od powszechnego obowiązkuprzysposobienia zawodowego, wychowawczo--fizycznego lub przysposobienia wojskowego,c) porzuca pracę oraz ćwiczenia wchodzące w zakresprzysposobienia zawodowego, wychowania fizycznegolub przysposobienia wojskowego, albo odmawiawykonania tego obowiązku – podlega karzearesztu do 3 miesięcy lub grzywny do 50 000 zł alboobu tym karom łącznie.Wymienione artykuły wyraźnie wskazują, że „SłużbaPolsce” była organizacją paramilitarną, a zarazemsłużącą bezpłatnej pracy przymusowej. Dodatkowymargumentem mówiącym o tym, że wcielenie w szeregi„Służby Polsce” było formą represji, jest to, że obowiązywałamłodzież niepełnoletnią, niemającą jeszcze prawwyborczych (od 16 do 21 roku życia). Nierzadko byłotak, że zabierana była ze szkół, w rezultacie czego zabraninie kończyli szkoły. Tego typu represje dotyczyłymłodzieży wywodzącej się z rodzin, których członkówokreślano jako szkodników socjalizmu (zwłaszcza z rodzinmieszczańskich, inteligenckich, tzw. kułackich).Bardzo często młodzież była transportowana do brygadpod konwojem milicji albo wojska.W związku z powyższym mam do Pani Ministerpytania:1. Biorąc pod uwagę ww. argumenty, nie ulegawątpliwości, że młodzież w Powszechnej Organizacji„Służba Polsce” była represjonowana. Kiedy MinisterstwoPracy i Polityki Społecznej podejmie stosownedziałania, które pozwolą tym ludziom czuć sięgodnie w wolnej Polsce?2. Żyją jeszcze osoby posiadające dokumenty z pieczęciamii podpisami świadczącymi o ich przymusowymwcieleniu w szeregi Służby Polsce. Kiedy więcosoby realizujące przymusowy obowiązek pracy mogąspodziewać się uczciwego zadośćuczynienia, rekompensatyfinansowej?Bardzo proszę o pozytywne rozpatrzenie mojejinterpelacji.Występuję w imieniu represjonowanych, którzydzisiaj, będąc już u schyłku życia, oczekują godnegozadośćuczynienia.Z poważaniemWarszawa, dnia 16 stycznia 2009 r.Poseł Bożena Szydłowska
40I n t e r p e l a c j a(nr 6364)do ministra gospodarkiw sprawie gospodarki drewnem w Polsce– ponownaSzanowny Panie Premierze! Bardzo dziękuję za odpowiedźna interpelację w sprawie gospodarki drewnemw Polsce. Niestety, nie wynika z niej zapowiedźszansy na porozumienie między producentami wyrobówz drewna a Lasami Państwowymi, które zarządzająsurowcem. Nie przekonała strony sporu – przedstawicieliprzemysłu drzewnego, czyli: StowarzyszeniaProducentów Płyt Drewnopochodnych, StowarzyszeniaPapierników Polskich, <strong>Polskiej</strong> Izby GospodarczejPrzemysłu Drzewnego, Polskiego KomitetuNarodowego EPAL, Stowarzyszenia Klub Drzewny.Te organizacje dnia 12 grudnia 2008 r. skierowałylist otwarty do pana premiera Donalda Tuska w sprawiesytuacji w polskim przemyśle drzewnym. Twierdzą,że wyniki ekonomiczne przemysłu drzewnego zaI półrocze 2008 r. są aż 14 razy gorsze niż w analogicznymokresie w 2007 r. Rentowność spadła z 5,6%w 2007 r., do 0,4% w 2008.W związku z powyższym proszę Pana Premiera oodpowiedź na następujące pytanie: Czy Pan jako ministerodpowiedzialny za gospodarkę nie rozważawłączenia się do negocjacji w celu znalezienia kompromisui zakończenia sporu?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Krzysztof Putraspołeczno-kulturowe, tj. brak pozytywnych wzorówzachowania wśród części młodych ludzi. Panie Premierze,podczas czytania zaczynającego się tymi słowamiakapitu nasuwa się na myśl zdanie znane od1551 r.: Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieżychowanie, którego autorem jest Andrzej FryczModrzewski [„O poprawie <strong>Rzeczypospolitej</strong>” (1551)].Tak więc uderzmy się we własne piersi, a nie cudze.Pseudokibice w Polsce nadal funkcjonują. Są bezkarni.Dowodem na to jest artykuł z „Gazety <strong>Polskiej</strong>”z dnia 13 stycznia br., z którego wynika, iżsądy odmawiają ukarania zatrzymanych. Sądy uchylająrównież wnioski prokuratury o środki zapobiegawczew postaci dozoru policyjnego i zakazu udziałuw imprezach masowych. Zdarzają się równieżprzypadki nieuzasadnionych zatrzymań przez policję.Z tego wynika, że kierowany przez Pana resortnie panuje nad sytuacją. Zbliża się wiosenna rundalig piłkarskich. W związku z tym jest pytanie, czychuligaństwo stadionowe nadal będzie zakłócać mecze,a pseudokibice na stadionach i poza nimi nadalbędą bezkarni?W przysłanym piśmie nie ma odpowiedzi na mojepytanie z pierwszej interpelacji.Będę wdzięczny, jeżeli Pan Premier zechce kompetentnieodpowiedzieć na nie. Przypomnę: Co zrobiłrząd RP, a jeżeli nic, to co zamierza zrobić, abyzlikwidować problem pseudokibiców w Polsce, przywrócićbezpieczeństwo autentycznym kibicom nastadionach i poza nimi oraz przywrócić kulturalnydoping?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Krzysztof PutraI n t e r p e l a c j a(nr 6419)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie „działalności” pseudokibicóww Polsce – ponownaSzanowny Panie Premierze! Bardzo dziękuję zaodpowiedź z dnia 15 grudnia 2008 r., którą otrzymałem29 grudnia ub. r., na interpelację w sprawie„działalności” pseudokibiców w Polsce. Cieszę się zdeklaracji, iż podniesienie poziomu bezpieczeństwaimprez masowych, w tym meczów piłki nożnej, jestjednym z priorytetowych zadań ministra spraw wewnętrznychi administracji. W moim przekonaniu, tojest praktycznie tylko deklaracja. Pan minister AdamRapacki był uprzejmy przytoczyć przepisy prawne wzakresie bezpieczeństwa imprez masowych i przeciwdziałaniaprzestępstwom tam popełnionych. Niestetyprzepisy są nieskuteczne albo nie są stosowane.Jako przyczynę takiego stanu rzeczy podał czynnikiI n t e r p e l a c j a(nr 6608)do ministra spraw zagranicznychw sprawie postępów w prowadzonychrozmowach dotyczących umowy o małymruchu granicznym z Republiką Białoruś– ponownaSzanowny Panie Ministrze! Z informacji, jakiePan przekazał, wynika, iż skutkiem negocjacji prowadzonychw lipcu i wrześniu 2008 r. między rządemRP a rządem Republiki Białoruś było uzgodnieniewszystkich postanowień umowy o małym ruchu granicznym.Jednak w dniu 12 grudnia 2008 r. stronabiałoruska zgłosiła propozycję zmiany niektórychartykułów. W związku z powyższym konieczne byłoprzeprowadzenie pod koniec grudnia ubiegłego rokukolejnej tury rozmów.Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam siędo Pana Ministra z następującymi pytaniami:
411. Na jakim etapie są rozmowy w kwestii przedmiotowejumowy?2. Jakie propozycje zmian wystosowała stronabiałoruska?3. Czy zostały one zaakceptowane przez stronępolską?4. Kiedy przewiduje Pan jej notyfikację?5. Jaki obszar będzie ona obejmować?6. Jaki dokument będzie uprawniał do przekroczeniagranicy?7. Ile będzie kosztować jego uzyskanie?8. Przez jaki okres będzie on ważny?Z poważaniemBiałystok, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukI n t e r p e l a c j a(nr 6759)do ministra skarbu państwaw sprawie wprowadzenia dodatkowego6-miesięcznego terminu na złożeniewniosków dekretowych na tereniem.st. Warszawy – ponownaOtrzymałem odpowiedź ministra skarbu państwana moją interpelację poselską z dnia 2 grudnia 2008 r.w sprawie wprowadzenia dodatkowego 6-miesięcznegoterminu na złożenie wniosków dekretowych naterenie m.st. Warszawy.W mojej interpelacji przedłożyłem propozycję nowelizacjidekretu z dnia 26 października 1945 r. owłasności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st.Warszawy. Nowelizacja ma dać możliwość wszystkim,którzy z powodu krótkiego terminu nie moglizłożyć stosownych wniosków, aby w myśl konstytucyjnejzasady równości wobec prawa mieli możliwośćdochodzenia swoich roszczeń. W związku z powyższymw mojej interpelacji zwróciłem się do ministraskarbu państwa o zajęcie stanowiska wobec tej propozycji,a także o złożenie deklaracji, czy ministerstwozainicjuje proponowaną nowelizację, a zatemczy na jej podstawie przygotuje własny projekt rozwiązującyzarysowany problem.Niestety, przesłana odpowiedź ministra skarbupaństwa jest skandalicznie lakoniczna, a jednocześnienawet jednym zdaniem nie odnosi się do podstawowejkwestii poruszonej w interpelacji. W związkuz powyższym zwracam się do Pana Marszałka z prośbąo ponowne skierowanie mojej interpelacji z dnia 2grudnia do ministra skarbu państwa z prośbą oudzielenie rzetelnej odpowiedzi.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Artur GórskiI n t e r p e l a c j a(nr 6952)do ministra obrony narodowejw sprawie planowanego zakupu w latach2008–2016 samolotów M28B/PT Bryza– ponownaSzanowny Panie Ministrze! Zmuszony jestemuznać za niewystarczającą Pańską odpowiedź na interpelacjęw sprawie planowanego zakupu w latach2008–2016 samolotów M28B/PT Bryza. Poniżejprzedstawiam swoje zastrzeżenia.— W odpowiedzi na interpelację znajduje się informacja,że podczas negocjacji z PZL Mielec posiłkowanosię powstałą w 2006 r. porównawczą analizącenową samolotów podobnych do M28B/PT Bryza. Zprzedstawionej przez Pana tabeli wynika, że z mieleckąmaszyną zestawiono samoloty w wersji cywilnej.Moje pytanie brzmi: Czy MON w trakcie negocjowaniakontraktu znało aktualne ceny maszynwojskowych tej samej klasy co M28 Bryza?— Czy cena poszczególnych samolotów będzie zależećwyłącznie od ich wersji, czy również od terminuich dostarczenia? Jaka będzie cena poszczególnychegzemplarzy? Poproszę o informację z następującymidanymi: wersja samolotu – rok produkcji – cena.— Czy samoloty z awioniką Gold Crown będą tańszeod samolotów z awioniką Glass Cockpit? Jeśli tak, tojaka będzie różnica w cenie?— Na jakiej podstawie prognozowany był wzrost censamolotów w nadchodzących latach? Kto dokonał tejprognozy? Czy zdaniem Pana Ministra naprawdęmożna precyzyjnie określić ceny energii, surowców iimportowanej awioniki? Czy brano pod uwagę ewentualnewejście Polski do strefy euro? Co się stanie,jeśli prognoza wartości samolotów okaże się błędna?Czy w przypadku przeszacowania ceny samolotówich producent zwróci nadpłatę?— Czy wypłacenie producentowi samolotów zaliczkiw wysokości 160 mln zł wpłynęło na obniżenieceny samolotów (jak rozumiem, środki te posłużą dozakupu materiałów po cenach bieżących)?— Proszę o potwierdzenie podanej przez Pana Ministrainformacji o tym, że zobowiązania offsetowezwiązane z zakupem od PZL Mielec samolotów Bryzazostały skierowane m.in. do zakładów PZL Mielec,Pratt&Whitney Kalisz i WSK PZL Rzeszów, którenależą do zagranicznego koncernu United TechnologiesCorporation? Czy zdaniem Pana Ministra kierowaniezobowiązań offsetowych do zakładów należącychdo właściciela producenta samolotów jest właściwe?Czy nie jest to dodatkowy zysk firmy UnitedTechnologies Corporation?— Podaje Pan informację, że cena godziny lotusamolotu Bryza wynosi 3092 zł, a samolotu CASAC-295M – 5391 zł. Na oficjalnej stronie internetowejSił Powietrznych można znaleźć informację, że cenagodziny lotu samolotu Bryza wynosi 5300 zł, a samo-
42lotu CASA C-295M – 3184 zł. Jak wytłumaczy PanMinister tę rozbieżność danych podawanych przezPana i Siły Powietrzne?Z poważaniemWarszawa, dnia 27 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7388)Poseł Ludwik Dorndo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie problemów finansowych rodzicówdzieci niepełnosprawnychSzanowna Pani Minister! Rodzice dzieci niepełnosprawnychskierowali do mnie pismo, w którymwskazali na niedogodności wynikające z ustawodawstwapolskiego, które dotyczą bezpośrednio ich sytuacjifinansowej. Wskazują oni na to, iż decyzja o zaprzestaniupracy zawodowej nie wynika z ich wygodnictwa,ale z konieczności oraz szeroko pojętej odpowiedzialnościza los drugiego człowieka.W myśl obowiązujących przepisów rodzic rezygnującyz pracy zawodowej na rzecz opieki nad chorymdzieckiem legitymującym się orzeczeniem o niepełnosprawnościw stopniu znacznym może ubiegaćsię o świadczenia i zasiłki pielęgnacyjne. Jednakżetakie świadczenia powinny zapewnić zarówno opiekunowi,jak i dziecku niepełnosprawnemu godziweżycie, leczenie i rehabilitację. Tymczasem świadczenierodzinne wynosi w tym momencie 420 zł, a zasiłekpielęgnacyjny to 153 zł na miesiąc. Niestety nawetta mała kwota świadczenia pielęgnacyjnego jestobwarowana kryteriami dochodów rodziców dziecka.Rodzice dzieci niepełnosprawnych pozbawieni są takżemożliwości przechodzenia na wcześniejszą emeryturę,a obecnie obowiązujące przepisy dotyczące możliwościodprowadzania składek emerytalnych rodzicaniemającego szansy nigdy podjąć pracy zawodowejmogą spowodować, że należna emerytura ukształtujesię na poziomie poniżej minimum socjalnego.Opisując swoją sytuację, rodzice przypomnieli, żekoszt utrzymania dziecka w specjalistycznej placówcemoże sięgać nawet 4900 zł na miesiąc. Natomiastmiłość i poczucie obowiązku nie pozwalają im na wybórnajprostszego rozwiązania, czyli umieszczeniadziecka w takiej placówce, i tym samym obciążaniabudżetu państwa wysokimi kosztami.W związku z powyższym zwracam się z prośbą oodpowiedzi na pytania:1. Czy jest planowane uniezależnienie progu dochodowegouprawniającego do pobierania świadczeniapielęgnacyjnego od progu dochodowego obowiązującegodla świadczeń rodzinnych (583 zł)?2. Czy rząd planuje podwyższenie kwoty świadczeniapielęgnacyjnego (obecnie 420 zł)?3. Czy jest planowane przywrócenie prawa doświadczenia pielęgnacyjnego dla obojga rodziców(opiekunów) rezygnujących z pracy zawodowej narzecz opieki nad dziećmi niepełnosprawnymi, jeżeliw rodzinie jest więcej niż jedno dziecko niepełnosprawnei spełnione są wszystkie warunki formalneuprawniające do otrzymania tego świadczenia?4. Czy jest planowane podwyższenie kwoty zasiłkupielęgnacyjnego ze 153 zł miesięcznie?5. Czy możliwe jest zwiększenie podstawy opłacaniaskładek emerytalno-rentowych oraz zdrowotnychi odprowadzanie ich aż do osiągnięcia wieku emerytalnegowszystkim rodzicom dzieci niepełnosprawnych,niezależnie od wysokości dochodu przypadającegona członka rodziny i wysokości zapewniającejim w przyszłości godne życie?6. Czy jest planowane przywrócenie prawa dowcześniejszych emerytur dla rodziców (opiekunów)dzieci niepełnosprawnych oraz wprowadzenie przepisugwarantującego dziedziczenie prawa do świadczeniaemerytalnego przez rodzica, który zrezygnowałz pracy zawodowej na rzecz opieki nad niepełnosprawnymdzieckiem?Z poważaniemWadowice, dnia 13 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7389)do ministra infrastrukturyPoseł Paweł Kowalw sprawie modernizacji drogi krajowej nr 44na odcinku przebiegającym przez gminęBrzeźnica, woj. małopolskieSzanowny Panie Ministrze! Władze gminy Brzeźnica,woj. małopolskie, zwracają uwagę na spowolnieniedziałań zmierzających do modernizacji drogi krajowejnr 44 na odcinku przebiegającym przez gminę.Ich zaniepokojenie potwierdzane jest licznymi apelamimieszkańców, w których zwracają oni uwagę nafakt, iż od momentu otwarcia autostrady A4 wzmożyłsię ruch samochodowy przez ich okolicę, szczególnieruch samochodów ciężarowych.Przedstawiciele samorządu gminnego oraz mieszkańcygminy wielokrotnie odwoływali się do GeneralnejDyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Krakowie.Niestety ilość próśb i interwencji nie przekładasię na efekty prac wykonawcy rozbudowującegodrogę. Jak dotąd prace są widoczne w gminachościennych do gminy Brzeźnica (np. Skawina). Dlategodla władz i mieszkańców gminy niezrozumiałyjest brak działań wykonawcy na terenie ich gminy.
43W związku z powyższym proszę o odpowiedź napytanie: Jaki jest harmonogram działań mającychna celu modernizację drogi krajowej nr 44, szczególniew przypadku gminy Brzeźnica?Z poważaniemWadowice, dnia 6 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7390)Poseł Paweł Kowaldo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie likwidacji pomostówekSzanowna Pani minister! W mediach pojawiły sięinformacje dotyczące wyliczeń resortu pracy na tematlikwidacji wcześniejszych emerytur. Prawdopodobnieproces ten będzie kosztować budżet państwa46,7 mld zł, a najwięcej, bo 30 mld zł, pochłonie wieloletniawypłata rekompensat dla osób, które utraciłyprawo do pomostówek.Eksperci ubezpieczeniowi są zdziwieni wyliczeniamiMinisterstwa Pracy i Polityki Społecznej.Przypominają oni o tym, że rząd wielokrotnie podkreślał,iż likwidacja wcześniejszych emeryturzmniejszy wydatki budżetowe.W związku z powyższym uprzejmie prosimy PaniąMinister o odpowiedzi na pytania:1. Czy zasady wypłaty rekompensat były negocjowanez partnerami społecznymi?2. Czy prawdziwe są podane w mediach kwoty dotyczącelikwidacji wcześniejszych emerytur. Jeślitak, to na jakiej podstawie zostały one wyliczone?3. W jaki sposób będą wypłacane rekompensaty iw jakim przedziale czasowym?Z poważaniemPosłowie Lena Dąbkowska-Cichockai Paweł KowalWarszawa, dnia 13 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7391)do prezesa Rady Ministróww sprawie propozycji zmian w ustawieo jednostkach doradztwa rolniczegoPanie Premierze! W ślad za trwającymi pracaminad rządowym projektem ustawy o zmianie niektórychustaw w związku ze zmianami w organizacji ipodziale zadań administracji publicznej w województwieoraz w nawiązaniu do apelu Zarządu DolnośląskiejIzby Rolniczej, jak również Dolnośląskiego PorozumieniaZwiązków i Organizacji Rolniczych proszęo zajęcie stanowiska wobec poniższych kwestii:— Dlaczego Klub Parlamentarny Platforma Obywatelskaodchodzi od swoich założeń dotyczącychprzekazywania jednostek doradczych właściwym terytorialnieizbom rolniczym, mimo wyraźnego zaakcentowaniatakich zapisów w dokumentach programowychPO?— Na jakich modelach prawnych wzoruje sięrząd RP w procesie kreowania polityki wobec wsi irolnictwa, biorąc pod uwagę fakt, iż w żadnym krajuUnii Europejskiej ani w żadnym z pozostałychkrajów Europy czy USA nie przekazano dotąd zarządzaniajednostkami doradztwa rolniczego lokalnymsamorządom?— Z jakiej przyczyny pozbawia się samorząd rolniczykompetencji, dzięki którym stałby się on autentycznympartnerem w kształtowaniu i realizacji narodowejpolityki rolnej?Z góry składam serdeczne podziękowania za przychylneustosunkowanie się.Łączę wyrazy szacunkuWarszawa, dnia 22 grudnia 2008 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7392)Poseł Beata Kempado ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie kłopotów finansowych Policji,Straży Granicznej i Biura Ochrony RząduW związku z publikacjami medialnymi w dzienniku„Puls Biznesu” z dnia 14 i 16 stycznia br. orazportalu dziennik.pl w dniu 18 stycznia br., poświęconymikłopotom finansowym podlegajacych Panusłużb, przede wszystkim Policji, ale także StrażyGranicznej oraz Biura Ochrony Rządu, zwracam sięo wyjaśnienia w zakresie przedstawionych tam informacjio zablokowaniu z końcem roku 2008 kwot: ok.500 mln zł w budżecie Policji, 130 mln zł w budżecieStraży Granicznej oraz 9 mln zł w budżecie BOR.Proszę o odpowiedź, jakie były przyczyny tak drastycznychposunięć.Czy prawdą jest, że Policja ma zaległości w spłaciezobowiązań za zakupione paliwo do radiowozów, żepolicjantom nie wypłacono przed świętami BożegoNarodzenia zwyczajowej nagrody, że komendanci wojewódzcyotrzymali polecenie ograniczenia wydatkówo 40%, co skutkuje absurdalnymi poleceniamiwykręcania żarówek i zakazu używania czajnikówelektrycznych? Jeśli to prawda, że Policja zalega z
44płatnościami za dostawy i usługi, proszę o informację,jaka wielkość z tych zobowiązań ma charakterwymagalny. Proszę także o wskazanie, ile wynosićbędą odsetki od niezapłaconych w terminie fakturoraz kto ponosi odpowiedzialność za naruszenie dyscyplinybudżetowej.Rok 2009 jest ostatnim rokiem działań zaplanowanychna podstawie ustawy z dnia 12 stycznia 2007roku o ustanowieniu „Programu modernizacji Policji,Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej iBiura Ochrony Rządu w latach 2007–2009”. Wdrożonychjest wiele projektów inwestycji, zakupów, remontów.W wielu przypadkach to właśnie na rok bieżącymiała przypadać koncentracja wydatków. Proszęo odpowiedź, które z tych projektów są zagrożone.Czy rząd planuje przesunięcie środków z modernizacjina wydatki bieżące? Co wówczas stanie się z rozpoczętymiinwestycjami?Przypomnę, że w budżecie zaplanowanym przezrząd Prawa i Sprawiedliwości na rok 2008, a następniew rozporządzeniu ministra spraw wewnętrznychi administracji z dnia 21 września 2007 r. zmieniającegorozporządzenie w sprawie szczegółowych zasadotrzymywania i wysokości uposażenia oraz ustalaniawysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażeniazasadniczego, przewidziano najwyższe w historiiwolnej Polski podwyżki w Policji – średnio o 500zł. Niestety z uwagi na niefortunną zmianę przywołanegowyżej rozporządzenia w dniu 8 lutego 2008 r.(Dz. U. Nr 24, poz. 149) skala podwyżek stała sięmniej korzystna dla np. detektywów czy dzielnicowych,a więc tych spośród policjantów, którzy pracująna co dzień najbliżej społeczeństwa. W roku bieżącymśrednio kwota podwyżki wynosić ma zaledwie234 zł. Czy w związku z kłopotami finansowymi dojdziedo podwyżki? W jakiej wysokości? Czy prawdąjest, że brakuje pieniędzy na wypłaty wynagrodzeńw styczniu?Sygnały, jakie dotarły do opinii publicznej, są bardzoniepokojące. Oczekuję od Pana Premiera natychmiastowychwyjaśnień i szybkiej reakcji w celu zapewnieniazdolności Policji do wypełniania swoichobowiązków, oraz obrony ważnego projektu modernizacjiPolicji służącego zagwarantowaniu elementarnegopoczucia bezpieczeństwa polskim obywatelom.Z poważaniemWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Mariusz BłaszczakI n t e r p e l a c j a(nr 7393)do ministra zdrowiaw sprawie niewłaściwego sposobuinformowania o możliwości refundowaniapomp insulinowych dla dziecichorych na cukrzycęSzanowna Pani Minister! 7 maja 2008 r. przekazałaPani publicznie informację, że blisko 3 milionydzieci chorych na cukrzycę nie będzie kłutych, bopubliczna służba zdrowia zapewni im pompy insulinowewraz z osprzętem. Wiadomość ta ucieszyłaogromnie matki dzieci chorych na cukrzycę, którychnie stać na wydatek rzędu 8,5–18 tys zł na sprzętznacznie poprawiający komfort życia ich pociech.W dniu 12 stycznia br. gazeta stołeczna „Metro”doniosła, że Ministerstwo Zdrowia wycofało się z tejobietnicy. Zaniepokojona tą informacją zaczęłam weryfikowaćtę wiadomość u źródła. Pracownik mojegobiura poselskiego przeszedł całą drogę, jaką musiałabykroczyć matka chorego dziecka, aby dotrzeć doistotnych informacji na ten temat, a potem kontaktowałsię z wieloma poradniami diabetologicznymi,żeby zorientować się, czy system zadziałał. Od osobykompetentnej w Narodowym Funduszu Zdrowia dowiedziałsię, że od strony formalnej wszystko jest wporządku. W dniu 26 listopada 2008 r. prezes NFZwydał zarządzenie nr 106, które umożliwia refundacjęzakupu pomp insulinowych dla dzieci do 18. rokużycia. Tryb przyznawania pompy insulinowej zosprzętem jest bardzo prosty. Matka musi po prostuzgłosić się do najbliższej poradni diabetologicznej dladzieci, z kolei dyrektor poradni zgłasza zapotrzebowaniena ten sprzęt w danym okresie rozliczeniowymi od tego momentu w ciągu 1–2 miesięcy będzie ondostępny dla konkretnego dziecka. Tyle teoria. Praktykawygląda inaczej. Zrozpaczone matki dalej śląlisty do różnych fundacji na całym świecie z prośbąo pomoc w zakupie pompy insulinowej dla ich dzieci.Poradnie i szpitale z oddziałami dla dzieci chorychna cukrzycę nie znają zarządzenia, nie wiedzą gdziepokierować matki, które domagają się pompy insulinowej.Trudno nawet dotrzeć do tych placówek, ponieważmniej więcej połowa z nich, wyszukanychprzez Internet pod hasłem: poradnie diabetologicznedla dzieci, takich świadczeń w ogóle nie prowadzi.Nie było żadnej informacji na ten temat w prasie,trudno nawet ją znaleźć na stronie internetowej NFZ,tak jakby nikomu nie zależało na upowszechnieniuwiedzy o możliwościach refundowania zakupu pompinsulinowych.Niektóre matki dzieci małych, dzieci poniżej 10roku życia, nadal mogą korzystać z pomocy FundacjiWielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy JerzegoOwsiaka. Tu bez problemu mogą otrzymać pełną informacjęna stronie internetowej, gdzie są opisane
45nawet kryteria przyznawania pompy insulinowej dlamałych dzieci.Przekonałam się zatem, że Ministerstwo Zdrowianie wycofało się z obietnicy, ale system dotarcia doistotnych informacji nie zadziałał.Wobec tego proszę o odpowiedź na następującepytania:1. Dlaczego ta informacja, tak ważna dla rodzicówmałych pacjentów, nie została stosownie nagłośniona?2. Jaki tryb informowania przyjmie MinisterstwoZdrowia, żeby naprawić ten błąd?Wierzę, że ten problem Pani jako neonatologowibędzie szczególnie bliski i podejmie Pani działaniaorganizacyjne, aby usprawnić system informacyjny.Z poważaniemWarszawa, dnia 16 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7394)do ministra gospodarkiPoseł Joanna Fabisiakw sprawie pogarszającego się stanusieci energetycznychSzanowny Panie Ministrze! Forum Odbioru EnergiiElektrycznej i Gazu twierdzi, że ceny energii elektrycznejoferowane w listopadzie 2008 r. przez spółkiobrotu odbiorcom przemysłowym były o ok. 45–55%wyższe niż te, które zakontraktowano pod koniec2007 r. na rok 2008. Odbiorcom oferowano energięze środków konwencjonalnych za ok. 230–250 zł zaMWh. Urząd Regulacji Energetyki poinformowałzaś, że spółki obrotu, przedstawiając do zatwierdzeniataryfy dla odbiorców indywidualnych na 2009 r.,proponowały wzrosty cen od 26 do 42%.Mimo wzrostu cen energii nie ma widocznej zmianystanu energetycznych sieci przemysłowych i dystrybucyjnych.Wzrost cen energii, a tym samymwzrost dochodów z jej sprzedaży, powinien przekładaćsię na wzrost nakładów na infrastrukturę przesyłową.Niedoinwestowanie sieci przemysłowych prowadzido zmniejszenia bezpieczeństwa elektroenergetycznegokraju. W latach 1995–2006 nastąpiłwzrost produkcji energii elektrycznej w krajowychelektrowniach o 16,3%. Jednocześnie w latach 1994––2006 nastąpił niewielki wzrost długości linii 750,400 i 220 kV (o 2,6%) i linii 110 kV (o 1,7%). Natomiastwzrost długości wszystkich linii przesyłowychw Polsce wyniósł we wspomnianym okresie 3,7%. Nastąpiłozatem dalsze zwiększenie niedoinwestowaniakrajowego systemu przesyłowego.Dlatego kieruję do Pana Ministra następujące pytania:1. Czy wg ministerstwa stan sieci energetycznychw Polsce jest tak samo ważny jak bezpieczeństwo dostawropy i gazu?2. Czy Ministerstwo Gospodarki opracowało strategiemodernizacji energetycznych sieci przesyłowychw Polsce na najbliższe lata?3. Jakie środki finansowe są potrzebne, aby doprowadzićpolskie sieci energetyczne do stanu bezpieczeństwatechnicznego?Z poważaniemRzeszów, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7395)do ministra finansówPoseł Andrzej Szlachtaw sprawie braku obowiązku instalacji kasfiskalnych dla niektórych grup zawodowych,których obroty przekraczają 40 tys. złKasę rejestrującą muszą mieć firmy sprzedającetowary i usługi klientom detalicznym, czyli osobomfizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczejoraz rolnikom ryczałtowym. Taki ogólny obowiązekwynika z ustawy o podatku VAT. Firmy są zobowiązanedo zainstalowania kas fiskalnych, kiedy ichobroty przekraczają kwotę 40 tys. zł. Nałożone są nanie wówczas określone obowiązki, takie jak: koniecznośćrejestrowania na niej każdej sprzedaży, drukowaniado każdej sprzedaży paragonu fiskalnego iwydawania go nabywcy. Po zakończeniu sprzedażyza dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniempierwszej sprzedaży w dniu następnym, należysporządzić raport fiskalny dobowy, należy równieżsporządzać raporty fiskalne za poszczególne miesiącepo zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca,nie później jednak niż przed rozpoczęciemsprzedaży w następnym miesiącu. Z posiadaniemurządzenia fiskalnego związany jest obowiązek prowadzeniawpisów w książce kasy rejestrującej. Musibyć ona przechowywana w miejscu jej użytkowaniai udostępniania na żądanie kontrolujących, a takżesłużby serwisowej.Obecnie podstawowym kryterium zwolnienia odobowiązku zainstalowania kas fiskalnych jest wysokośćobrotu. Zasadą jest, że urządzeń fiskalnych niemuszą instalować firmy, których sprzedaż detalicznanie przekracza 40 tys. zł. Bez względu na wysokośćobrotów zwolnieni z obowiązku posiadania kas sąprzedsiębiorcy działający w niektórych branżach.Firmy, w których ponad 70% przychodów pochodzinp. z działalności medycznej, prawniczej, kurierskiej,ochroniarskiej i detektywistycznej lub ze sprzątaniaobiektów nie muszą instalować urządzeń fiskalnych.
46Także firmy sprzedające towary w systemie wysyłkowym(pocztą lub przesyłkami kurierskimi), za którezapłata w całości następuje za pośrednictwempoczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,nie mają obowiązku stosowania urządzeń fiskalnych.Katalog czynności zwolnionych od obowiązku instalowaniakas fiskalnych zawiera na chwilę obecną47 pozycji. Katalog ten wywołuje sprzeciw wielu ekspertówi przedsiębiorców, gdyż faworyzuje on określonegrupy zawodowe.W związku z powyższym uprzejmie proszę PanaMinistra o wnikliwe przyjrzenie się temu problemowi,zajęcie stanowiska w ww. sprawie oraz odpowiedzina pytania:1. Na jakiej podstawie zwolnione od obowiązkuinstalowania kas fiskalnych są takie grupy zawodowe,jak np. prawnicy, lekarze, mimo że ich obrotyprzekraczają wskazaną sumę?2. Czy nie dochodzi tutaj do zjawiska nadmiernegouprzywilejowania niektórych grup zawodowych?Z poważaniemWieluń, dnia 12 stycznia 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakI n t e r p e l a c j a(nr 7396)do ministra sprawiedliwościw sprawie zaostrzenia kar dla kierowcówprowadzących samochody pod wpływemalkoholuSzanowny Panie Ministrze! Coraz częściej w prasieczy telewizji słyszy się o kolejnym śmiertelnymwypadku spowodowanym przez pijanego kierowcę.Policja szacuje, że rocznie z powodu pijanych kierowcówginie na drogach ok. 500 osób. Od kilku lat liczbaśmiertelnych ofiar stale rośnie.Najczęstsze przyczyny wypadków na polskichdrogach to nadmierna szybkość (w tym niedostosowanieprędkości do warunków jazdy) oraz alkohol.Pijani kierowcy to sprawcy ok. 20% wypadków, wtym tych najcięższych – z wieloma ofiarami śmiertelnymi.Polacy chcieliby zaostrzenia kar za jazdę samochodempo pijanemu. Według przeprowadzanych ankiet88% Polaków jest zdania, że kierowca nie możewypić nawet kropli alkoholu. 84% uważa, że kary dlaprowadzących po pijanemu są zbyt łagodne. Domagająsię ich zaostrzenia – 71% chce odbierania prawajazdy, 46% kary grzywny, a 37% chce karania za jazdępo alkoholu pracami społecznymi.Kierowca, który zostaje zatrzymany przez policjępodczas jazdy pod wpływem alkoholu, w zależnościod tego, jak bardzo jest pijany, zostaje oskarżony owykroczenie (0,2–0,5 promila) lub przestępstwo (powyżej0,5 promila). W tym drugim przypadku kierowcamoże zostać skazany na karę do 2 lat pozbawieniawolności. W momencie, kiedy ktoś ginie, prokuratoroskarża go z art. 177 § 2 Kodeksu karnego,który mówi, że jeżeli następstwem wypadku jestśmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jejzdrowiu, sprawca podlega karze pozbawienia wolnościod 6 miesięcy do 8 lat. Jednak to tylko teoria,gdyż w rzeczywistości wyroki te są znacznie niższe.Statystyczny wyrok za spowodowanie wypadku popijanemu, w którym ktoś zginął, to zaledwie 2 lataw zawieszeniu na 5 lat i odebranie prawa jazdy jedyniena rok.Łagodne traktowanie sprawców przez wymiarsprawiedliwości budzi również sprzeciw ofiar wypadków.Pijani sprawcy śmiertelnych zdarzeń winni byćtraktowani na równi z mordercami, zagrożeni sankcjamikarnymi niczym zbrodniarze. Postulat surowszegokarania sprawców przestępstw wydaje się łatwydo zrealizowania, istnieją bowiem w tym zakresiewystarczające środki prawne. Niestety na przeszkodziestoi inny czynnik: społeczne przyzwoleniena prowadzenie auta po piwie oraz brak zdecydowanegopotępienia jazdy pod wpływem alkoholu. Sędziowieniechętnie sięgają po surowe wyroki, bowiemw powszechnym odbiorze nie są to poważne przestępstwa,nawet jeśli wiążą się z ofiarami śmiertelnymi.W związku z powyższym zagadnieniem proszęPana Ministra o odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy ministerstwo zamierza zaostrzyć przepisyPrawa karnego w przypadku kierowców prowadzącychsamochody pod wpływem alkoholu?2. W jaki sposób ministerstwo zamierza edukowaćspołeczeństwo, a głównie dzieci i młodzież w zakresiebezpieczeństwa ruchu drogowego, ze szczególnymuwzględnieniem zagrożeń, jakie niesie alkohol?Z poważaniemWieluń, dnia 12 stycznia 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakI n t e r p e l a c j a(nr 7397)do ministra edukacji narodowejw sprawie zakupu autobusów szkolnychprzeznaczonych do przewozu uczniówdo szkółSzanowna Pani Minister! Od kilku lat MinisterstwoEdukacji Narodowej organizuje przetargi, a następniedokonuje zakupów autobusów szkolnychprzeznaczonych do przewozu uczniów do szkół. Au-
47tobusy te trafiają do poszczególnych województw, anastępnie do gmin.W związku z powyższym uprzejmie proszę PaniąMinister o odpowiedzi na następujące pytania:1. W jakim trybie odbywa się proces dzielenia autobusówna poszczególne województwa (następniegminy)? Jakie są jego kryteria?2. Do kogo mają zwracać się gminy wyrażającechęć otrzymania takiego autobusu?Z wyrazami szacunkuWronki, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7398)Poseł Romuald Ajchlerdo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie nowelizacji ustawy o rehabilitacjizawodowej i społecznej oraz zatrudnianiuosób niepełnosprawnychSzanowna Pani Minister! Zakłady pracy chronionejwedług przygotowywanego projektu nowelizacjiustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej orazzatrudnianiu osób niepełnosprawnych czekają zmiany.Zmiany przewidują, że jednostki te utracą przywilejezwiązane z ich statusem i zostaną praktyczniezrównane poziomem wsparcia finansowego z poziomemdofinansowania pracodawców, którzy zatrudniająosoby niepełnosprawne z otwartego rynku pracy.Zagrożeniem według Konfederacji PracodawcówPolskich jest też fakt, iż zakłady pracy chronionej wdalszym ciągu będą zmuszone do utrzymania dotychczasowychdodatkowych obowiązków związanych zrehabilitacją medyczną. Wymogi te zdaniem KPPmogą spowodować rezygnację pracodawców ze statusuzakładu pracy chronionej. To natomiast najbardziejuderzy w osoby niepełnosprawne pracujące wtakich zakładach i korzystające z rehabilitacji medycznej,które mogą stracić pracę oraz możliwość specjalistycznejopieki lekarskiej.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Jakie stanowisko zajmuje ministerstwo wzwiązku z powyższymi zagrożeniami?2. Jakie działania podejmie ministerstwo w celuzminimalizowania opisanych zagrożeń?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 8 stycznia 2009 r.Poseł Joanna MuchaI n t e r p e l a c j a(nr 7399)do ministra gospodarkiw sprawie rządowej koncepcji„zeroenergetycznego” wzrostu gospodarczegoSzanowny Panie Ministrze! Z publikacji prasowychwynika, że rząd przygotował projekt ustawy oefektywności energetycznej, a celem rządu jest osiągnięciewzrostu gospodarczego bez wzrostu zużyciaenergii pierwotnej i osiągnięcie w roku 2030 wskaźnikaenergochłonności 15 krajów Unii Europejskiejz roku 2005.W projekcie dokumentu „Polityka energetycznaPolski w roku 2030” duży nacisk został położony nakwestie podnoszenia efektywności energetycznej, wtym dążenie do „zeroenergetycznego” wzrostu gospodarczego.Według niektórych ekspertów wdrożeniew życie koncepcji „zeroenergetycznego” wzrostu zamroziłobyrozwój Polski na poziomie dzisiejszego zużyciaenergii.W związku z tym kieruję do Pana Ministra następującepytania:1. Kiedy przewidziane jest przesłanie do <strong>Sejm</strong>uprojektu ustawy o efektywności energetycznej?2. Czy w związku z koncepcją „zeroenergetycznego”wzrostu gospodarczego zostaną wstrzymaneprace dotyczące planów budowy elektrowni na gaz(m.in. w Stalowej Woli bloku gazowego o mocy 400MW, w Gdańsku elektrociepłowni o mocy od 150 do400 MW)?Z poważaniemRzeszów, dnia 11 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7400)Poseł Andrzej Szlachtado ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie nielegalnego przywozu odpadówdo PolskiSzanowny Panie Ministrze! Do mojego biura poselskiegonapływają informacje, że od chwili wejściaPolski do strefy Schengen na zachodnich terytoriachnaszego kraju pojawił się problem nielegalnego przywozuodpadów z Niemiec. Prowadzi to do sytuacji, wktórej leśnicy wywożą z lasów tysiące ton odpadów,za których utylizację muszą płacić niestety władzesamorządowe, które zmuszone są także podnosićkoszty wywozu nieczystości.W związku z powyższym zwracam się z pytaniami:
481. Czy Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracjizamierza podjąć odpowiednie kroki wcelu zwiększenia kontroli wjeżdżających na teren naszegokraju pojazdów przewożących odpady?2. Jak Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracjizamierza wyeliminować proceder nielegalnegoprzywozu śmieci na terytorium naszegokraju?Z poważaniemTarnów, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7401)do ministra infrastrukturyPoseł Jacek Pilchw sprawie sytuacji ekonomicznej spółkiPKP CargoSzanowny Panie Ministrze! PKP Cargo jest drugimco do wielkości po kolejach niemieckich kolejowymprzewoźnikiem towarowym w Europie. Ale tokolos na glinianych nogach.Z informacji prasowych wynika, że sytuacja ekonomicznaspółki PKP Cargo jest zła. Na coraz trudniejszymrynku PKP Cargo radzi sobie coraz gorzej.Analitycy oceniają, że spółka znalazła się na początkudrogi, którą w poprzednich latach zmierzały PKPPrzewozy Regionalne, czyli drogi w dół. Ocenia się,że zła kondycja PKP Cargo wynika z dwóch powodów.Po pierwsze, z tego, że nastąpiła stagnacja wsektorze przewozów towarowych. Po drugie z tego,że na coraz trudniejszym rynku gorzej radzą sobiesłabsi. Spółka PKP Cargo zamiast dostosować się dorynku próbowała zmusić rynek, żeby on dostosowałsię do niej.Szacuje się, że spółka będzie miała w minionymroku stratę ponad 200 mln zł. Zachodzi obawa, żePKP Cargo nie będzie stać na najpilniejsze inwestycje.Chociaż spółka ma największy na rynku potencjał– lokomotywy, wagony, infrastrukturę – to niemoże go w pełni wykorzystać, bo jest potwornie zaniedbanyi podupada. Doinwestowanie jest imperatywemdla spółki, ale nie widać realnego źródła sfinansowanianiezbędnych inwestycji.Stąd moje pytania do Pana Ministra:1. Czy spółka PKP Cargo opracowała i realizujeplan restrukturyzacji uwzględniający aktualną sytuacjęrynkową?2. Czy spółka PKP PR przekazała spółce PKPCargo należne zobowiązanie w wysokości około 500mln zł za wynajem lokomotyw i obsługi (maszynistów)?3. Co jest głównym artykułem przewozowym i czyposzerza się asortyment przewozowych towarów?4. Jak w ostatnich latach wygląda procentowa utratarynku przewozowego przez spółkę PKP Cargo?5. Jakie działania naprawcze dla PKP Cargo widziw obecnej sytuacji Ministerstwo Infrastruktury?6. Jak wyglądają plany prywatyzacyjne spółkiPKP Cargo poprzez giełdę?Z poważaniemRzeszów, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7402)do ministra gospodarkiPoseł Andrzej Szlachtaw sprawie programu budowy w Polscenowych jednostek wytwórczych energiielektrycznejSzanowny Panie Ministrze! W 2008 r. nie nastąpiłoprzyspieszenie w zakresie budowy nowych mocywytwórczych, które poprawiłyby bilans elektroenergetycznykraju.W Elektrowni Pątnów oddano nowy blok o mocy460 MW, grupa Fortum rozpoczęła budowę elektrociepłowniw Częstochowie i ogłoszono przetarg nabudowę nowego bloku energetycznego o mocy ok.900–1000 MW w Elektrowni Rybnik. Według prognozanalityków światowy kryzys będzie miał wielkiwpływ na inwestycje w sektorze energetycznym, ponieważkoszt kapitału będzie wyższy, i to nieodwracalnie.Ceny kapitału nie będą tak niskie jak w ostatnichlatach.W związku z tym i z obecną sytuacją na rynkupaliw, zwłaszcza importu gazu do Polski, zwracamsię do Pana Ministra z następującymi pytaniami:1. Czy są opracowane wieloletnie plany dotyczącebudowy w Polsce nowych jednostek wytwarzającychenergię elektryczną?2. Jaki rodzaj paliwa będzie preferowany w najbliższychlatach dla polskiej elektroenergetyki?3. Jakie jest obecne zapotrzebowanie na nowemoce wytwórcze w zakresie energii elektrycznej (wmegawatach)?Z poważaniemRzeszów, dnia 10 stycznia 2009 r.Poseł Andrzej Szlachta
49I n t e r p e l a c j a(nr 7403)do ministra skarbu państwaw sprawie planów prywatyzacyjnych grupychemicznej zbudowanej wokół Ciechu,Zakładów Azotowych Tarnówi Zakładów Azotowych KędzierzynSzanowny Panie Ministrze! W obiegu medialnympojawiły się informacje związane z planami prywatyzacyjnymigrupy chemicznej zbudowanej wokółCiechu, Zakładów Azotowych Tarnów i ZakładówAzotowych Kędzierzyn. Wiceprezes Nafty <strong>Polskiej</strong>Wiesław Skwarko poinformował dziennikarzy, że wysłanezostały już zaproszenia do potencjalnych doradcówprzy prywatyzacji tej grupy. Po wyborze doradcówma nastąpić uruchomienie formalnych procedurprywatyzacyjnych, wysłane zostaną zaproszenia dorokowań dla potencjalnych inwestorów. Oczekuje się,że do końca maja tego roku powinny wpłynąć ofertyod inwestorów, a do końca roku cały proces prywatyzacjitej grupy firm chemicznych powinien zostać zakończony.W związku z tymi informacjami zwracam się doPana Ministra z pytaniami:1. Czy plany prywatyzacji opracowane przez rządkoalicyjny PO–PSL w 2008 r. będą realizowane bezwzględu na aktualną sytuację ekonomiczną w Polscei na świecie?2. Czy rząd planuje prywatyzację spółek SkarbuPaństwa w 2009 r. przez giełdę?3. Kto z Ministerstwa Skarbu Państwa koordynujeproces prywatyzacji wymienionej grupy chemicznej?4. Jakich wpływów z prywatyzacji wymienionejgrupy chemicznej oczekuje ministerstwo?Z poważaniemRzeszów, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7404)do ministra gospodarkiPoseł Andrzej Szlachtaw sprawie nowelizacji prawa w celuułatwienia budowy przesyłowych siecienergetycznychSzanowny Panie Ministrze! W minionym roku niedoszło do poprawy stanu sieci przesyłowych i dystrybucyjnych.Według prof. Zygmunta Maciejewskiegoz Politechniki Radomskiej niedoinwestowanie sieciprzemysłowych może spowolnić rozwój gospodarczyPolski. Stan sieci jest ważniejszym problemem niżbezpieczeństwo dostaw ropy i gazu. Sprawne, bezpiecznei nowoczesne sieci przesyłowe energii elektrycznejto zdrowy krwioobieg każdej nowoczesnejgospodarki.Według prezesa PSE Operator Stefanii Kasprzyknajwiększe problemy związane z funkcjonowaniemKrajowego Systemu Elektroenergetycznego dotycząuzyskania tzw. prawa drogi, które jest niezbędne dobudowy nowych linii. Problemy te spowodowałyopóźnienie w rozwoju infrastruktury przemysłowej.Dodatkowo zjawisko wzrostu gospodarczego i skorelowanyz nim wzrost zapotrzebowania na energięelektryczną powoduje okresowe problemy ze zrównoważeniempopytu na energię elektryczną. Pod większościąistniejących linii przesyłowych nie ma uregulowanegoprawa drogi. Utrudnia to modernizację liniilub przeprowadzenie napraw, w tym likwidacjęawarii? Zmiany przeprowadzone w Kodeksie cywilnymwprowadzające służebność przesyłu są nadalniewystarczające.Dlatego kieruję do Pana Ministra pytania:1. Czy ministerstwo przygotowuje ustawę umożliwiającąprzyspieszenie budowy nowych linii przesyłowych?2. Czy ministerstwo opracowało algorytm, przypomocy którego można obliczyć wartość odszkodowańdla właścicieli terenów, przez które przebiegająlub mają przebiegać linie przesyłowe?Z poważaniemRzeszów, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7405)Poseł Andrzej Szlachtado ministra edukacji narodowejw sprawie zadań edukacyjnych CentrumKształcenia Praktycznego we WrocławiuProjekt rozporządzenia Ministerstwa EdukacjiNarodowej z dnia 4 listopada 2008 r. w sprawie publicznychplacówek kształcenia ustawicznego, publicznychplacówek kształcenia praktycznego orazpublicznych ośrodków dokształcania i doskonaleniazawodowego w znacznym zakresie ogranicza zadaniacentrum kształcenia praktycznego.Projekt pozbawia placówki CKP możliwości:— prowadzenia kształcenia w systemie modułowymzgodnie z programem nauczania dla danegozawodu lub profilu kształcenia ogólnozawodowego,— prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresieprzysposobienia do pracy dla uczniów gimnazjum,— doskonalenia nauczycieli teoretycznychprzedmiotów zawodowych i nauczycieli praktycznej
50nauki zawodu w zakresie nowoczesnych technik itechnologii,— prowadzenia doradztwa zawodowego.Głównym zadaniem Centrum Kształcenia Praktycznegowe Wrocławiu jest realizacja na zlecenieszkół zajęć z szeroko rozumianego kształcenia zawodowego.W tym celu utworzono 25 dobrze wyposażonychpracowni specjalistycznych. Ideą wrocławskiegocentrum jest optymalne wykorzystanie tych pracowni,nie tylko w ciągu tygodnia w godzinach 8.30––19.30, ale również w weekendy, przez szkoły niepublicznei w celu prowadzenia kursów doskonalącychkwalifikacje dla dorosłych. W CKP realizowane sązajęcia ogólnozawodowe dla uczniów liceów profilowanych,zajęcia w systemie modułowym dla słuchaczyszkoły policealnej oraz uczniów techników 4-letnich,a przede wszystkim zajęcia praktyczne dlauczniów ZSZ i technikum.We wrocławskim centrum odbywają się także dodatkowezajęcia edukacyjne dla zdolnych uczniów zgimnazjów i liceów ogólnokształcących nie tylko wzakresie informatyki, ale również w zakresie zastosowanianowoczesnych technik i technologii. We wrocławskimcentrum odbywają się także w pracowniachsymulacyjnych zajęcia z podstaw przedsiębiorczościw formie projektów i gier. W CKP funkcjonuje międzyszkolnyośrodek wspierania aktywności zawodowejprowadzący poradnictwo zawodowe nie tylko dlauczniów szkół średnich, ale przede wszystkim już dlagimnazjalistów. Projekty te przyczyniają się do właściwegowyboru ścieżki edukacyjno-zawodowej orazzwiększenia zainteresowania studiami technicznymii informatycznymi. Wrocławski CKP jest jednym znielicznych na Dolnym Śląsku, w którym zajęcia niekończą się po godz. 14.00.Niestety pojawił się problem prawny, wcześniejnieodkryty. W aktualnie obowiązującym rozporządzeniuministra edukacji narodowej i sportu z dnia13 czerwca 2003 r. w sprawie rodzajów, organizacjioraz sposobu działania publicznych placówek kształceniaustawicznego i publicznych placówek kształceniapraktycznego, w tym publicznych ośrodków dokształcaniai doskonalenia zawodowego, w zadaniachCKP w § 15 pkt 3 nie ma zapisu: inne zajęcia edukacyjnezlecone przez szkoły lub organ prowadzący,który to zapis funkcjonował w rozporządzeniu MENz dnia 28 września 1993 r.Brak regulacji prawnej pozbawi możliwości prowadzeniawielu zajęć dla uczniów zdolnych oraz efektywnegowykorzystania już funkcjonujących pracownispecjalistycznych, w które miasto Wrocław zainwestowałoolbrzymie środki finansowe.Czy Ministerstwo Edukacji Narodowej podejmiedziałania zmierzające do poprawy, uzupełnienia zapisóww projekcie rozporządzenia w sprawie publicznychplacówek kształcenia ustawicznego, publicznychplacówek kształcenia praktycznego oraz publicznychośrodków dokształcania i doskonaleniazawodowego o centrum kształcenia ustawicznego icentrum kształcenia praktycznego, tak aby umożliwićtym instytucjom dalsze wypełnianie ich działaństatutowych?Z wyrazami szacunkuWrocław, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7406)do ministra infrastrukturyPoseł Ewa Wolakw sprawie zmiany przepisów dotyczącychsystemu gospodarowania odpadamikomunalnymiW związku z interwencją Sudeckiego KonwentuPrezydentów, Burmistrzów i Wójtów w sprawie wyposażeniaadministracji samorządowej w prawne instrumentyi narzędzia służące efektywnemu zarządzaniugospodarką odpadami komunalnymi uprzejmieproszę o zapoznanie się z problemem i odpowiedźna pytania.Zgodnie z zapisami dyrektywy ramowej Unii Europejskiejo odpadach oraz zapisami krajowego planugospodarki odpadami, a także obowiązkami nałożonymina Polskę w zakresie poziomów odzysku iunieszkodliwiania odpadów komunalnych członkowiekonwentu proponują wprowadzenie opłaty celowejna rzecz gospodarowania odpadami komunalnymidla wszystkich mieszkańców, bez koniecznościprzeprowadzania lokalnego referendum w tej sprawie.Zdaniem członków konwentu brak takich uregulowańprowadzi do tego, że firmy wywozowe, przejmującwymieszane odpady komunalne, ekspediująładunek tam, gdzie najtaniej można je składować, anie tam, gdzie zostaną posegregowane i zagospodarowane.W tej sytuacji samorząd odpowiedzialny zagospodarkę odpadami nie ma rzeczywistego wpływuna budowę spójnego systemu takiej gospodarki.Członkowie konwentu wskazują, że niezbędne jestm.in. stworzenie rozwiązań prawnych dających zarządomwojewództw możliwość tworzenia sieci zakładówdo termicznej utylizacji odpadów komunalnychz grupy odpadów wysokoenergetycznych, a ponadtonadanie gminom możliwości wskazywania przedsiębiorcommiejsca, do którego maja trafiać odpady komunalnez danego regionu.Uprzejmie proszę zatem o przeanalizowanie opisanegoproblemu i odpowiedź na pytanie, czy w MinisterstwieInfrastruktury toczą się pracę nad zmianąprzepisów w tym zakresie.Z poważaniemPoseł Izabela Katarzyna MrzygłockaWałbrzych, dnia 7 stycznia 2009 r.
51I n t e r p e l a c j a(nr 7407)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie zaległych składek na ubezpieczeniespołeczne kobiet zatrudnionych na umowęo pracę i jednocześnie prowadzącychdziałalność gospodarczą, przebywającychna urlopach macierzyńskichlub wychowawczych w latach 1999–2006W związku z licznymi interwencjami matek korzystającychz urlopów macierzyńskich lub wychowawczychw latach 1999–2006 uprzejmie proszę ozapoznanie się z opisanym problemem i odpowiedźna pytania.W 1999 r. weszła w życie nowelizacja ustawy osystemie ubezpieczeń społecznych regulująca m.in.problem płacenia składek do ZUS w przypadku osóbzatrudnionych na pełny etat, a jednocześnie prowadzącychdziałalność gospodarczą. Z przedstawianychprzez ZUS interpretacji przepisów wynika, iżtakie osoby, korzystając z urlopu macierzyńskiegolub wychowawczego, winne były opłacać z tytułuprowadzonej działalności gospodarczej wyłącznieskładkę zdrowotną. Tymczasem kolejne zmiany wprzepisach dotyczących ubezpieczeń społecznychsprawiły, że część kobiet otrzymała informację, iżzalega z pozostałymi składkami z tytułu prowadzonejdziałalności gospodarczej. Sytuacja jest niejednoznacznai w efekcie doprowadziła do wielotysięcznychzadłużeń z tytułu opłacania składek do ZUSprzez płatników, składek, których przez lata nikt odpłatników nie wymagał.Dlatego proszę o odpowiedź, jaka jest skala opisanegoproblemu i w jaki sposób resort pracy nadzorującydziałalność ZUS zamierza rozwiązać wskazanyproblem?Z poważaniemPoseł Izabela Katarzyna MrzygłockaWałbrzych, dnia 7 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7408)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie wypłaty świadczeń z funduszualimentacyjnego w przypadku osóbwyjeżdżających za granicęW związku z interwencją samotnej matki wychowującejdwoje dzieci w wieku 12 i 16 lat, na któreprzyznano świadczenie z Funduszu Alimentacyjnego,uprzejmie proszę o zapoznanie się z przedstawionymproblemem i odpowiedź na pytania.Zgodnie z informacjami przekazanymi mi przezosobę interweniującą wyjazd całej rodziny za granicęspowoduje wstrzymanie wypłat świadczenia z FunduszuAlimentacyjnego. W opisanym przypadku chodzio wyjazd do Austrii – kraju należącego do UniiEuropejskiej. W tej sytuacji uprzejmie proszę o odpowiedźna następujące pytania:1. Czy rzeczywiście wskazana zmiana miejsca zamieszkaniapowoduje utratę prawa do świadczenia?Jeśli tak, to które przepisy o tym stanowią?2. Czy obowiązujące przepisy różnicują sytuacjęwstrzymania wypłaty świadczenia z Funduszu Alimentacyjnegow zależności od kraju, do którego udajesię świadczeniobiorca i formy pobytu w tym kraju?Z uwagi na fakt, że opisane różnicowanie wypłatyświadczenia w przypadku obywateli polskich w zależnościod miejsca ich pobytu może być uznane zanierówne traktowanie, proszę o szersze wyjaśnienieproblemu i przedstawienie ewentualnych planówzmiany takiego stanu rzeczy.Z poważaniemPoseł Izabela Katarzyna MrzygłockaWałbrzych, dnia 7 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7409)do ministra edukacji narodowejw sprawie zdawania egzaminuz języka obcegow ramach egzaminu gimnazjalnegoW jednym z wrocławskich gimnazjów pojawił sięproblem związany ze zdawaniem trzeciej części egzaminuz języka obcego przez uczniów. Uczniowie,rozpoczynając naukę w gimnazjum, przystąpili dodwóch testów diagnostycznych, które miały zadecydowaćo zakwalifikowaniu ucznia do grupy językowejw ramach jednej klasy. W ramach klasy funkcjonowały2 grupy językowe: z obowiązkowym językiemangielskim (niemieckim dodatkowym) i z obowiązkowymjęzykiem niemieckim (z angielskim dodatkowym).Kryterium podziału miało opierać się na kontynuacjijęzyka obcego uczonego w szkole podstawowej.W zeszłym roku Ministerstwo Edukacji Naukiwprowadziło do egzaminu gimnazjalnego trzeciączęść w postaci języka obcego. Szkoła poinformowałarodziców, że można dokonać wyboru języka egzaminacyjnego,co rodzice uznali za logiczne i uczciwerozwiązanie. Uczniowie wykazywali uzdolnienie wkierunku nauki języka angielskiego i ten język chcielizdawać na egzaminie gimnazjalnym. We wrześniu2008 r. szkoła poprosiła o pisemną deklarację wyborujęzyka. Uczniowie wybrali język angielski. Odbył
52się egzamin próbny z języka angielskiego, na którymuczniowie z grupy językowej z obowiązkowym językiemniemieckim osiągnęli bardzo dobre wyniki. Kilkatygodni po egzaminie szkoła poinformowałauczniów o tym, iż będąc w grupie językowej z obowiązkowymjęzykiem niemieckim będą musieli naegzaminie zdawać właśnie ten język. Rodzice złożyliwniosek do dyrekcji szkoły o przeniesienie ich dziecido grupy z obowiązkowym językiem angielskim, takaby mogły go zdawać na egzaminie końcowym. Szkołasię jednak na to nie zgadza.Czy Ministerstwo Edukacji Narodowej dostrzegarozwiązanie zaistniałej sytuacji?Czy założenie, iż zdaje się egzamin tylko z obowiązkowegojęzyka obcego ma wykazać umiejętnośćnauczania języka obcego przez nauczycieli w szkoleczy też sprawdzić umiejętność posługiwania się językiemobcym przez ucznia?Z poważaniemWrocław, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7410)do ministra edukacji narodowejPoseł Ewa Wolakw sprawie potrzeby kontynuowanianauczania zagadnień związanych z historiąpowszechną i historią Polski także w klasachdrugiej i trzeciej liceumSzanowna Pani Minister! Stan faktyczny stanowiącykontekst złożonej interpelacji. Jedną ze zmian,zaproponowaną przez ministerstwo w nowych podstawachprogramowych (podpisanych przez PaniąMinister 23 XII 2008 r.), jest nauczanie historii powszechneji Polski tylko w gimnazjach i pierwszejklasie liceum. Oznacza to, że uczniowie kończyć będąedukację historii w wieku lat 16, a w przyszłości byćmoże nawet rok wcześniej. Wpływ lekcji historii wszkole na nauczanie wartości patriotyzmu jest bezdyskusyjny,dlatego zakończenie edukacji historii takwcześnie może oznaczać, że w świadomości większościmłodzieży wydarzenia najważniejsze z naszejprzeszłości mogą przetrwać jako zaledwie zbiór kilkusymboli. Śmiem twierdzić, że reforma edukacji w takiejpostaci może się przyczynić do dalszego zacieraniazbiorowej pamięci. Ponadto chciałbym zwrócićuwagę na fakt, że zaproponowany do nauczania wdrugiej i trzeciej klasie liceum blok przedmiotowy:historia i społeczeństwo w żadnym razie nie zastąpilekcji historii. Został on ostatecznie rozpisany na zagadnieniazaledwie kilka tygodni temu i jest zbioremkilku tematów do wyboru przez nauczyciela. W konsekwencjirealizacja przez nauczyciela np. zagadnień:Kobieta i mężczyzna, rodzina czy o roli nauki niewielejuż będzie miało wspólnego z pogłębianiem wiedzyhistorycznej i poznawaniem wartości patriotyzmu.W tym zakresie składam interpelację poselską:Czy możemy się spodziewać ze strony ministerstwadziałań, które umożliwiłyby kontynuowanie nauczaniazagadnień związanych z historią powszechną iPolski także w klasach drugiej i trzeciej liceum?Z poważaniemTarnów, dnia 16 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7411)do ministra środowiskaPoseł Józef Rojekw sprawie zmiany zasad finansowania stacjidemontażu pojazdów wycofanych z eksploatacjiSzanowny Panie Ministrze! Stan faktyczny stanowiącykontekst złożonej interpelacji. Ustawa z dnia20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanychz eksploatacji m.in. wdrożyła w tym zakresiepostanowienia dyrektywy unijnej. Obowiązujący systemrecyklingu pojazdów w założeniu miał spowodować,że wszystkie pojazdy wycofane z eksploatacjitrafią do stacji demontażu, a przedsiębiorca, któryprzyjęte wraki w sposób bezpieczny dla środowiskapodda procesom odzysku i recyklingu, otrzyma ztego tytułu rekompensatę poniesionych na ten celnakładów w postaci dopłat do demontażu. Jednakponieważ zgodnie ze wspomnianą dyrektywą właścicielpojazdu nie powinien ponosić kosztów związanychz oddaniem wraku do recyklingu, dopłaty dlawłaścicieli stacji demontażu pochodzą z opłaty recyklingowejpobieranej za pojazdy sprowadzane w ramachtzw. prywatnego importu.Ponieważ dopłaty do demontażu zostały zakwalifikowanedo pomocy publicznej o charakterze de minimis,(jej wysokość nie może przekroczyć w ciągu 3lat kwoty 200 tys. euro), jak wynika z uzyskanychprzeze mnie informacji, wielu przedsiębiorców zajmującychsię recyklingiem pojazdów zostało poinformowanych,że z uwagi na wyżej wspomniane ograniczeniaw kolejnych latach dopłat już nie otrzymają.W konsekwencji przedsiębiorcy w branży recyklinguobecnie często borykają się z poważnymi problemamifinansowymi. Dochody, jakie można uzyskać zesprzedaży części i materiałów pozyskiwanych z wraków,nie są bowiem w stanie zrekompensować wysokichnakładów inwestycyjnych ponoszonych na budowęstacji demontażu i kosztów związanych z ichdziałalnością.W tym zakresie zgłaszam interpelację poselską:Czy ministerstwo podejmie działania w celu zmiany
53zasad finansowania stacji demontażu pojazdów wycofanychz eksploatacji i, co za tym idzie, umożliwiim sprostanie stawianym wymaganiom?Z poważaniemTarnów, dnia 16 stycznia 2009 r.Poseł Józef RojekI n t e r p e l a c j a(nr 7413)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie zmian przepisów dotyczącychtworzenia i funkcjonowania zakładówaktywności zawodowej uruchamianychprzez gminy, powiaty i organizacje społeczneI n t e r p e l a c j a(nr 7412)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie instrumentów wsparciadla samorządów powiatowych w sytuacjinagłych zmian na rynku pracySzanowna Pani Minister! Samorządy powiatuostrzeszowskiego sygnalizują, że bezrobocie na terenietego powiatu zwiększy się w bieżącym roku dwukrotnie.4 grudnia do Powiatowego Urzędu Pracy wOstrzeszowie wpłynęła informacja o planowanychzwolnieniach grupowych.W związku ze złą sytuacją ekonomiczną spowodowanąznacznym spadkiem popytu na towary produkowaneprzez firmę Leoni Autokabel Polska zakładten planuje zwolnić w bieżącym roku ok. 1200 pracowników.Leoni Autokabel Polska jest największym pracodawcąw powiecie ostrzeszowskim. Obecnie zatrudniaon ok. 1650 osób, w tym ok. 85% kobiet. Planowanezwolnienie grupowe ok. 718 pracowników nastąpiod stycznia 2009 r. do końca roku 2009. Ponadto nastąpirozwiązanie umów o pracę z upływem czasu, naktóry zostały zawarte z 507 pracownikami.Taka sytuacja to potężne uderzenie w sytuacjęekonomiczną bardzo wielu rodzin w mieście Ostrzeszowiei powiecie, w związku z czym zwracam się doPani Minister z pytaniami:1. Jakie instrumenty wsparcia może otrzymać samorządpowiatowy na likwidację skutków związanychze zwolnieniem 1225 pracowników, w tym 718stałych i 507 zatrudnionych na czas określony?2. Czy przy zwolnieniu, które wynosi ponad 1000pracowników z jednego zakładu pracy, możliwe jestwsparcie z funduszu globalizacji czy innych funduszybędących w gestii Komisji Europejskiej UE?Z wyrazami szacunkuOstrzeszów, dnia 14 stycznia 2009 r.Poseł Andrzej GrzybSzanowana Pani Minister! Do biura poselskiegowpływają wnioski w sprawie zmian przepisów dotyczącychtworzenia i funkcjonowania zakładów aktywnościzawodowej uruchamianych przez gminy,powiaty i organizacje społeczne w zakresie dofinansowaniakosztów tworzenia i działalności warsztatówterapii zajęciowej i zakładów aktywności zawodowej.Zmiany wymagają zapisy ustawy z dnia 27 sierpnia1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej orazzatrudnieniu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r.Nr 14, poz. 92) dotyczące dofinansowania ze środkówPaństwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnychkosztów tworzenia i działalności warsztatówterapii zajęciowej oraz zakładów aktywnościzawodowej. Aktualny zapis art. 68c ustawy dotyczącydofinansowania ze środków PFRON warsztatówterapii zajęciowej oraz zakładów aktywności zawodowejzawiera następujące uregulowania:Maksymalne dofinansowanie ze środków funduszuwynosi:— do kosztów tworzenia warsztatu terapii zajęciowej:70% tych kosztów;— do kosztów działalności warsztatu terapii zajęciowej:w 2007 r. – 95% tych kosztów, w 2008 r. –90% tych kosztów, w 2009 r. i w latach następnych– 85% tych kosztów;— do kosztów tworzenia zakładów aktywnościzawodowej: w 2007 r. – 85% tych kosztów, w 2008 r.– 75% tych kosztów, w 2009 r. i w latach następnych– 65% tych kosztów;— do kosztów działalności obsługowo-rehabilitacyjnejzakładów aktywności zawodowej: w 2007 r. –95% tych kosztów, w 2008 r. – 90% tych kosztów, w2009 r. i w latach następnych – 85% tych kosztów.Bardzo pożądane byłoby skreślenie zapisów cytowanegowyżej art. 68c. ustawy i tym samym zapewnieniefinansowania 100% ww. kosztów ze środkówPFRON, tak jak było to realizowane przed 2007 r.W rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznejz dnia 14 grudnia 2007 r. w sprawie zakładówaktywności zawodowej (Dz. U. Nr 242, poz. 1776) niezbędnejest:— określenie statusu prawno-finansowego zakładówaktywności zawodowej tworzonych przez samorządyterytorialne, np. w formie zakładu budżetowego,spółki czy innej formuły umożliwiającej czytelnezasady organizacji i rozliczania działalności ZAZ jakojednostki w strukturze samorządu;
54— wprowadzenie zapisów umożliwiających rozwójfunkcjonujących zakładów poprzez m.in.: dofinansowaniekosztów rozbudowy zakładów aktywności zawodowej,tworzenie funduszu inwestycyjnego.W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządziegminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz.1591, z późn.zm.) proponuje się wpisać:— w art. 7 ust 1 dodatkowy punkt w brzmieniu:wspieranie osób niepełnosprawnych, co uzupełni zadaniawłasne gminy i jednocześnie wyeliminuje wątpliwościco do możliwości prawnych dofinansowaniaze środków gminnych działań podejmowanych narzecz osób niepełnosprawnych, w tym również dofinansowaniadziałalności utworzonych przez gminyZAZ (kwestie te podnosiły organy kontrolne).Szanowna Pani Minister: Czy istnieje możliwośćzmiany przepisów zgodnie z sugestią samorządów?Z poważaniemKalisz, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7414)do ministra zdrowiaPosłowie Józef Rackii Andrzej Grzybw sprawie działań mających na celuzgromadzenie i przekazanie <strong>Sejm</strong>owiinformacji o liczbie dokonywanych w Polscezabiegów zapłodnienia pozaustrojowegooraz eksperymentach o charakterzebiomedycznymPodstawą prac nad prawem o ochronie genomuludzkiego i embrionu ludzkiego jest słuszne przekonanie,że praktyka zapłodnienia in vitro, badania ieksperymenty biomedyczne odbywają się w Polscepoza sferą regulacji prawnej, tym samym z naruszeniemprawa do życia i godności osoby ludzkiej, prawdziecka i praw rodziny. W uzasadnieniu projektuustawy opracowanej przez zespół pod kierownictwemposła Jarosława Gowina autorzy stwierdzają, że rozwójpraktyk i eksperymentów biomedycznych „przyniósłze sobą niebezpieczeństwa dla jednostki i całejwspólnoty ludzkiej”. Dotyczy to – jak czytamy w uzasadnieniu– „rozwoju technik umożliwiających tworzenieczłowieka poza organizmem kobiety, ingerowaniew informację genetyczną, stanowiącą o tożsamościjednostki, dokonywanie selekcji genetycznej,mieszania gatunków i klonowania, sztucznego przedłużaniafunkcji życiowych organizmu”.Ustawodawca, podejmując pracę nad ustawą bioetyczną,ma prawo znać rozmiary tego zjawiska i jegoocenę sformułowaną przez ministra zdrowia. Dlategoteż zwracam się do ministra zdrowia z pytaniem oto, czy Ministerstwo Zdrowia podjęło działania mającena celu zgromadzenie i przekazanie <strong>Sejm</strong>owi informacjio ilości zabiegów mających na celu zapłodnieniepozaustrojowe, ich rodzajach oraz o faktachprzeprowadzania w Polsce eksperymentów biomedycznych.Stawiam to pytanie również z tego względu,że Pani Minister udzieliła publicznego poparciarefundowaniu ze środków publicznych kosztów zapłodnieniain vitro, można zatem wnosić, że resortzdrowia posiada dokładne informacje o faktycznymrozmiarze tych praktyk.Pozostaję z poważaniemPoseł Kazimierz Michał UjazdowskiWarszawa, dnia 14 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7415)do ministra gospodarkiw sprawie możliwości wprowadzenia przezPolskę zakazu importu produktów z fokSzanowny Panie Ministrze! W dniu 9 lipca 2008 r.skierowałem do ministra środowiska interpelację dotyczącąwprowadzenia zakazu importu produktów zfok. Otrzymałem odpowiedź od głównego konserwatoraprzyrody, podsekretarza stanu w MinisterstwieŚrodowiska pana Macieja Trzeciaka.W odpowiedzi tej główny konserwator przyrodystwierdza: „Jednakże pragnę podzielić reprezentowanyprzez pana posła pogląd, że całkowity zakazimportu produktów z fok ograniczy w sposób znaczącypopyt na te towary, co w końcowym efekcie doprowadzido zakończenia polowań na foki. Kwestia wprowadzeniatakiego zakazu nie leży jednak w kompetencjachMinisterstwa Środowiska, lecz MinisterstwaGospodarki. Informuję, że przekazałem moje stanowiskow tej kwestii ministrowi gospodarki i w najbliższymczasie liczę na wypracowanie spójnego stanowiskarządu w sprawie możliwości wprowadzeniazakazu importu produktów z fok, przy uwzględnieniuwpływu takiej regulacji na inne działy gospodarki,czy inne dziedziny życia”.Z powyższego fragmentu wynika, że MinisterstwoŚrodowiska zajmuje odmienne stanowisko wsprawie importu produktów z fok od stanowiska prezentowanegoprzez Ministerstwo Gospodarki.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z uprzejmą prośbą o udzielenie odpowiedzina pytania:— Czy zostało opracowane już wspólne stanowiskoMinisterstwa Gospodarki i Ministerstwa Środowiskaw sprawie importu produktów z fok?
55— Jeśli takie stanowisko jeszcze nie powstało, tokiedy ono powstanie?Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7416)Poseł Jerzy Szmajdzińskido ministra infrastrukturyw sprawie nowelizacji ustawyPrawo budowlane dotyczącej sporządzaniacharakterystyki energetycznej budynkuSzanowny Panie Ministrze! W związku z licznymizapytaniami i wątpliwościami ze strony środowiskabranży budowlanej: deweloperów, inwestorów indywidualnych,a także inspektorów nadzoru budowlanegow celu wyjaśnienia wszelkich wątpliwości kierujędo Pana Ministra niniejszą interpelację.Zgodnie z nowelizacją ustawy z dnia 19 września2007 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane (Dz. U.Nr 191, poz.1373), a także dyrektywą 2002/91/WEParlamentu Europejskiego i Rady Europy z dnia 19grudnia 2002 r. wszystkie budynki oddawane doużytkowania i wprowadzone do obrotu od stycznia2009 r. muszą posiadać świadectwo energetyczne.Zapisy tej ustawy budzą jednak wiele wątpliwości.Jeżeli np. deweloper nie będzie posiadał takiego świadectwa,to nie otrzyma pozwolenia na użytkowaniebudynków. Sytuacja jest dość skomplikowana w przypadkubudynków już istniejących, wprowadzanychdo obrotu. W rozumieniu zapisów tej ustawy budynkijuż istniejące i użytkowane przed wejściem ustawyw życie, nie mają obowiązku posiadania świadectwaenergetycznego.Jednak w przypadku zbycia lub wynajmu mieszkanianabywcy lub najemcy takie świadectwo powinnobyć udostępnione. Zarówno z zapisów ustawy, jaki dyrektywy Parlamentu Europejskiego dotyczącejjakości energetycznej budynków wynika, że obowiązekposiadania świadectwa energetycznego będziewymagany w przypadku wprowadzenia budynku doobrotu oraz oddawania go do użytkowania. Wątpliwośćbudzi zatem sytuacja, kiedy nabywca zażądaprzedstawienia mu świadectwa energetycznego budynkumieszkalnego użytkowanego przez wejściemnowelizacji ustawy. Zbywca mieszkania będzie miałobowiązek udostępnić taki dokument, choć ustawanie przewiduje sankcji w przypadku nieposiadaniatakiego dokumentu.Kolejną wątpliwość, którą należałoby wyjaśnić,dotyczy tego, jak powinien zachować się notariusz wprzypadku, kiedy nabywca mieszkania nie zażądaświadectwa energetycznego. Czy notariusz, sporządzającakt notarialny, ma wpisać, że nabywcy świadectwoenergetyczne nie zostało przedstawione?Przepisy tego nie regulują. Ustawa powinna jasnookreślać, jakie są konsekwencje sprzedaży mieszkaniabez świadectwa energetycznego i jak powinienzachować się notariusz, jeżeli strony takiego świadectwanie przedstawiają.Ustawa także nie reguluje kwestii ceny sporządzenieświadectwa energetycznego przez osobęuprawnioną, na co wskazują deweloperzy, a takżeinwestorzy indywidualni, którzy w tym roku zakończąbudowę budynków mieszkalnych. Ten problembył już poruszany w interpelacji poselskiej z 28 maja2008 r., kiedy to trwały prace nad nowelizacją ustawyPrawo budowlane. Ministerstwo nie podjęło działańzmierzających do ustalenia dolnego i górnego pułapuceny sporządzenia świadectwa energetycznego.W ocenie ministerstwa ograniczenie cen sporządzanychświadectw charakterystyki energetycznejmoże i powinien uregulować sam rynek świadczonychusług.W zakresie ustalenia ceny sporządzenia świadectwaenergetycznego podzielam wątpliwości zainteresowanych.Jeśli zapisy ustawy czy też rozporządzenieMinisterstwa Infrastruktury nie precyzują sposób imiarodajnej wysokości wyliczenia kosztów sporządzeniaświadectwa energetycznego, może to wówczasrodzić obawy znacznego zawyżenia opłaty za wykonanietakiej usługi.W mojej ocenie określenie w trybie rozporządzeniaMinisterstwa Infrastruktury górnego progu cenyusługi sporządzenia świadectwa energetycznego wjakiś sposób uporządkowało rynek świadczenia takichusług przez osoby uprawnione. Takie uregulowaniew trybie rozporządzenia można by wprowadzićna okres przejściowy w celu ustabilizowania rynkuświadczenia usług.Jeżeli chodzi o sporządzenie samego świadectwaenergetycznego, rodzi się pytanie, czy nie bardziejracjonalnym rozwiązaniem byłoby sporządzenie takiegodokumentu na etapie opracowania projektubudynku mieszkalnego przez osobę uprawnioną –projektanta. Opracowanie projektu architektoniczno-budowlanegonależałoby wówczas dostosować dowymagań oceny energetycznej budynku, z zachowaniemzasady standardu energetycznego poprzez zastosowanieusprawnień zmniejszających zużycieenergii mających na celu podwyższenie klasy energetycznejbudynku oraz zastosowanie i dobór odpowiednichtechnologii i materiałów budowlanych mającychwpływ na izolację budynku.Panie Ministrze, zapisy obecnie obowiązującejustawy o zmianie ustawy Prawo budowlane dotyczącesporządzenia świadectwa energetycznego budząwiele wątpliwości, dlatego też zwracam się do PanaMinistra o odpowiedzi na następujące pytania.1. Czy w przypadku niezgłoszenia wymogu przedstawieniaświadectwa energetycznego przez nabywcęsprzedaż mieszkania będzie możliwa? Ustawa bowiemnie przewiduje sankcji za brak świadectwaenergetycznego.
562. Czy notariusz będzie mógł sporządzić akt notarialnyw takiej sytuacji?3. Czy w przypadku sporządzenia aktu notarialnegonotariusz jest zobowiązany do wpisu, jeśli nabywcynie zostało udostępnione świadectwo energetyczne?4. Czy obecnie lista osób uprawnionych do sporządzeniaświadectwa energetycznego odpowiada potrzebomrynku, mając na uwadze wzrost oddawanychdo użytku budynków mieszkalnych w 2009 r.?Z wyrazami szacunkuOława, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7417)Poseł Roman Kaczordo ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie krajowego programu ochronyzabytków, w szczególności dziedzictwaarcheologicznegoSzanowny Panie Ministrze! Stosownie do postanowieńart. 191–192 Regulaminu <strong>Sejm</strong>u RP zwracamsię o wyjaśnienie następujących kwestii o zasadniczymcharakterze i znaczeniu dla polityki państwaw dziedzinie ochrony dziedzictwa narodowego.1. Czy i w jakim stopniu minister kultury i dziedzictwanarodowego realizuje dyspozycję wynikającąz art. 84 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochroniezabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz.1568)?2. Jaką rolę w kształtowaniu aktualnej politykiochrony dziedzictwa narodowego pełni Rada OchronyDziedzictwa Archeologicznego powołana zarządzeniemnr 4 ministra kultury z dnia 2 lutego 2004 r.?Na czym w szczególności polega współpraca ministrakultury z tym organem opiniodawczo-doradczym?Przedstawiając stan faktyczny będący powodemniniejszej interpelacji, wedg posiadanych przeze mnieinformacji stwierdzam, co następuje.Minister kultury oraz Rada Ministrów nie realizująpostanowień art. 84 i 86 ust. 2 ustawy o ochroniezabytków i opiece nad zabytkami. Nie został dotychczasopracowany i przyjęty przez Radę Ministrów„Krajowy program ochrony zabytków i opieki nadzabytkami”.Minister kultury nie współpracuje z Radą OchronyDziedzictwa Archeologicznego, która jest jego organemopiniodawczym. W okresie sprawowania urzęduprzez Pana Ministra Bogdana Zdrojewskiego niedoszło do zwołania posiedzenia rady.Celem niniejszej interpelacji nie jest wykazywanierangi i znaczenia ochrony dziedzictwa kultury.Nie ma wątpliwości, iż rząd docenia powagę tych zagadnień.Zachodzą jednak istotne wątpliwości co dokoncepcji polityki oraz strategii rządu i ministra kulturyw tym zakresie. Ustawa z 2003 r. w art. 84 przewidujeobowiązek ministra kultury w zakresie inicjatywyoraz opracowania „Krajowego programuochrony zabytków i opieki nad zabytkami” na okres4 lat. Natomiast co 2 lata minister kultury ma obowiązekprzedstawić Radzie Ministrów sprawozdaniez realizacji zadań krajowego programu ochrony.Szczególna troska, w obecnej dobie trwających wcałym kraju poważnych inwestycji, w tym budowyautostrad, wiąże się z zagadnieniami ochrony dziedzictwaarcheologicznego oraz zapewnieniem należytychstandardów badań i ochrony zabytków, któremogą być zagrożone tymi działaniami.W szczególności minister powinien opracowaćcele i zadania oraz kierunki działań w dziedzinieochrony dziedzictwa w tym okresie. Brak tego rodzajuopracowania nie tylko stanowi naruszenie ustawy,lecz wskazuje na brak strategicznej koncepcji administrowaniaprzedmiotowymi problemami.Jeżeli prawdą jest, iż minister kultury nie podejmujestrategicznych opracowań w dziedzinie ochronydziedzictwa oraz nie korzysta z dostępnych możliwościinstytucjonalnych pozwalających na uzyskaniestosownych opinii i opracowań, to stan taki musi budzićniepokój i wymaga wyjaśnień. Zaniechania tebowiem prowadzą do dalszych uchybień na szczebluRady Ministrów, gdyż brak odpowiednich inicjatywze strony ministra kultury jako członka rządu powodujew konsekwencji brak aktywności Rady Ministróww kierunku wypełnienia obowiązku wynikającegoz art. 86 ust.1 ustawy o ochronie zabytków.W świetle powyższych faktów oraz obaw, którewywołują, uprzejmie proszę o przedstawienie wyjaśnieńPana Ministra Kultury.Z poważaniemWarszawa, dnia 17 grudnia 2008 r.Poseł Aleksander SoplińskiI n t e r p e l a c j a(nr 7418)do ministra infrastrukturyw sprawie osób prowadzących działalnośćgospodarczą w zakresie handlu obwoźnegoza pomocą specjalistycznych pojazdów-sklepówSzanowny Panie Ministrze! Z docierających domnie sygnałów wynika, iż kompetentne organy i inspekcje(Służba Celna, Inspekcja Transportu Drogowegoitp.) w trakcie kontroli pojazdów samochodowychdomagają się od osób prowadzących działalnośćgospodarczą w zakresie handlu obwoźnego zapomocą specjalistycznych pojazdów-sklepów posia-
57dania licencji na wykonywanie transportu drogowegolub zaświadczenia o zgłoszeniu faktu prowadzeniaprzewozów drogowych jako działalności pomocniczejw stosunku do działalności podstawowej.Tymczasem w świetle obowiązujących przepisówwłaściciel samochodu specjalnego, sklepu wykorzystywanegodo wykonywania działalności gospodarczejw zakresie handlu obwoźnego nie ma obowiązkuposiadania licencji na wykonywanie transportu drogowegoczy też posiadania zgłoszenia przez przedsiębiorcęprowadzenia przewozów drogowych, jakodziałalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowejdziałalności gospodarczej wynikających zustawy o transporcie drogowym z dnia 6 września2001 r. (Dz. U. Nr 125, poz. 1371; tekst jednolity zdnia l września 2004 r., Dz. U. Nr 204, poz. 2088;tekst jednolity z dnia 26 czerwca 2007 r., Dz. U. Nr125, poz. 874 z późn. zm.).Stosownie do art. 4 pkt 3 ustawy z 6 września2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088) pod pojęciem„transport drogowy” rozumie się krajowy i międzynarodowytransport drogowy, a także każdy przejazddrogowy wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczow stosunku do podstawowej działalnościgospodarczej, niespełniający warunków określonychw punkcie 4 tego artykułu. Ów art. 4 pkt 4 zawieralegalną definicję niezarobkowego przewozu drogowego– przewozu na potrzeby własne. Ustawa więc dokonujepodziału transportu drogowego w art. 1 ust.1 na: krajowy transport drogowy, międzynarodowytransport drogowy, niezarobkowy krajowy przewózdrogowy oraz niezarobkowy międzynarodowy przewózdrogowy. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy jejprzepisów nie stosuje się do przewozu drogowego wykonywanegopojazdami samochodowymi lub zespołamipojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej3,5 t w transporcie drogowym rzeczyoraz niezarobkowym przewozie drogowym rzeczy. Zpowołanych przepisów wynika więc, że każdy przewózdrogowy pojazdem o masie całkowitej przekraczającej3,5 t jest albo krajowym bądź międzynarodowymtransportem drogowym, albo też krajowym lub międzynarodowymniezarobkowym przewozem drogowym,zwanym też przewozem drogowym na potrzebywłasne. Podjęcie i wykonywanie transportu drogowego,stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy, wymaga licencji,podczas gdy przewóz drogowy na potrzeby własne wymagauzyskania stosownie do art. 33 ust. 1 ustawyzaświadczenia potwierdzającego jego zgłoszenie, z wyłączeniemprzypadków określonych w ust. 2, które niemają w rozpoznawanej sprawie zastosowania.Istotą handlu obwoźnego jest sprzedawanie towaróww różnych miejscach: na targowiskach lub w halachtargowych bądź na terenie wskazanym przezgminę – art. 39 ust. l ustawy z 11 maja 2001 r. o warunkachzdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U.Nr 63, poz. 634 ze zm. – obecnie obowiązuje tekstjedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 265). Co prawdaprzepis art. 39 ust. 2 tej ustawy stanowi: „Sprzedażw handlu obwoźnym środków spożywczych prowadzisię wyłącznie ze środków transportu przeznaczonychdo tego celu zgodnie z wymaganiami określonymi wart. 37 ust. 2” – określonymi w rozporządzeniu ministrazdrowia z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wymagańsanitarnych dotyczących środków transportużywności, substancji pomagających w przetwarzaniu,dozwolonych substancji dodatkowych i innych składnikówżywności (Dz. U. z 2003 r. Nr 21, poz. 179) – aleprzepis ten musi być rozumiany w ten sposób, że jeżelisprzedaje się środki spożywcze ze środków transportu,to muszą one spełniać wymagania określonew powołanym rozporządzeniu.Rozstrzygającą okolicznością jest więc, rozważenie,czy przewóz wykonywany przez właściciela samochodu-sklepujest przewozem wykonywanym pomocniczow stosunku do podstawowej działalnościgospodarczej, czy też był przewozem w ramach podstawowejdziałalności gospodarczej. Gdyby przewóznie wyczerpywał ustawowej definicji przewozu na potrzebywłasne, to nie ma podstaw do nałożenia naniego kary pieniężnej na podstawie Ip. 1. 1.7 załącznikado ustawy o transporcie drogowym. Taki sampogląd wyraził w swoim wyroku z 5 października2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygnaturasprawy: I OSKI 293/05).W związku z tym proszę o wyjaśnienie:— Dlaczego w świetle przytoczonych powyżej uregulowańwyciągane są konsekwencje wobec osób prowadzącychpojazdy samochodowe w sytuacji opisanejna wstępie?— Czy ministerstwo podejmowało lub podejmiedziałania zmierzające do ujednolicenia w tym zakresiepraktyki stosowanej przez poszczególne inspekcjeczy służby mające uprawnienia do kontrolowaniafaktu posiadania przez użytkowników dróg licencjina wykonywanie transportu drogowego lub zaświadczeniao zgłoszeniu faktu prowadzenia przewozówdrogowych jako działalności pomocniczej w stosunkudo działalności podstawowej?Z poważaniemGłubczyce, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7419)Poseł Adam Krupado ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie sytuacji małych tradycyjnychgospodarstw pasiecznych w PolsceSzanowny Panie Ministrze! W związku z licznymiinformacjami napływającymi do mojego biura poselskiegow sprawie sytuacji małych tradycyjnych gospodarstwpasiecznych pragnę zwrócić uwagę ministerstwana przedstawiony poniżej problem.W ostatnich latach w wielu krajach Europy zaobserwowanoniepokojący spadek kondycji rodzin
58pszczoły miodnej w większości wypadków prowadzącydo ich śmierci bądź znacznego osłabienia. Dotychczassprawa ta jest lekceważona, a często marginalnietraktowane owady zapylające mają duże znaczeniezwłaszcza w krajach o wysoko rozwiniętym rolnictwie.Otóż utrzymywana przez człowieka pszczołamiodna jest monopolistą w świecie zapylaczy, stanowiąc85% wszystkich owadów zapylających.Na świecie 170 tys. roślin jest zapylanych przezpszczoły, z czego 40 tys. wyłącznie przez pszczoły. WKanadzie czy w Stanach Zjednoczonych głównymźródłem dochodu pszczelarzy zawodowych nie jestmiód czy inne produkty pszczele, ale wpływy z tytułuzapylania upraw. Pszczoła miodna jako zapylaczroślin owadopylnych przynosi nawet stukrotnie większekorzyści gospodarcze płynące ze wzrostu planówi ich jakości niż wartość wytwarzanych przez nią produktów.Roczna wartość zapylania szacowana jest wUSA nawet n 9 mld dolarów, podczas gdy w Polscepośrednie korzyści z pracy pszczół oceniane są na 2bln zł. Obecnie intensyfikacja rolnictwa odbija sięnegatywnie na stanie dzikich zapylaczy oraz możliwościich działania, a częściej słyszy się o wymieraniurodzin pszczelich. W tym kontekście nasuwa siępytanie, dlaczego u nas w Polsce bardzo mało mówisię na temat roli pszczoły miodnej.Pragnę również zwrócić uwagę, że w niedługimczasie zadaniem rolnictwa obok produkcji żywnościbędzie produkcja „energii”, czyli roślin, które będąstanowiły jej źródło. Podstawową rośliną energetycznąjest przede wszystkim rzepak, źródło surowca doprodukcji biopaliw, stąd w najbliższym czasie należyspodziewać się wzrostu areału upraw tej rośliny.Warto zauważyć, że wzrost ten niekoniecznie możewiązać się ze znacznym wzrostem produkcji, ponieważjuż dzisiaj mówi się o zbyt małej liczbie rodzinpszczelich w naszym kraju do należytego zapyleniaroślin uprawnych i dziko rosnących. Dlatego należyzwrócić uwagę na wspieranie i promocję polskiegopszczelarstwa.Ponadto nie każdy pszczelarz korzysta z dotychczasowychform pomocy, ponieważ obejmuje ona bardzowąski zakres: dotacje do zakupu matek pszczelich,do leków warrozobójczych, do zakupu odkładóworaz dofinansowanie szkoleń. Pszczelarze twierdzą,że lepszą formą pomocy byłaby dopłata bezpośredniado każdej rodziny pszczelej, ponieważ nie każdypszczelarz co roku korzysta z tych wszystkich formpomocy. Dopłata bezpośrednia umożliwiłaby pszczelarzompewną elastyczność działania w przeznaczaniuśrodków na najważniejsze w danym sezonie potrzeby.Ten system wsparcia pozwoliłby pszczelarzomna swobodny wybór źródeł pozyskania matek pszczelich.Dotychczas mogą oni kupić matki pszczele ustosunkowo małej liczby oferentów prowadzących ichmasową produkcję, co pociąga za sobą spadek jakościdostępnych na rynku matek.W związku z powyższym uprzejmie proszę oudzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. W jaki sposób ministerstwo zamierza promowaćmałe tradycyjne gospodarstwa pasieczne?2. Czy przewiduje się zwiększenie funduszy nabadania pszczół z uwagi na rozwijające się chorobywśród tych owadów?3. Czy przewiduje się dopłaty do zgłoszonych pasiekpszczelich lub dopłatę bezpośrednią do pasiekiw zależności od posiadanych rodzin pszczelich?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Elżbieta ŁukacijewskaI n t e r p e l a c j a(nr 7420)do ministra infrastrukturyw sprawie lotnisk lokalnychSzanowny Panie Ministrze! Sieć lotnisk regionalnychw Polsce ogranicza się, co zrozumiałe, do stolicregionów, z reguły dużych miast. Według posiadanychdanych lotnisk obsługujących regularną komunikacjęcywilną jest 11. Sieć ta jest więc rzadka i bez wygodnegodostępu do komunikacji lotniczej pozostają licznemiasta średniej wielkości. Coraz częstsze staje się zjawiskopodróżowania własnymi samolotami typu aero--taxi, szczególnie w kontaktach biznesowych dużychkorporacji. Istnieją też potencjalne możliwości technicznei kapitałowe tworzenia firm prowadzących nieregularnyprzewóz lotniczy i towarowy do trudno dostępnychregionów kraju. Brak jest jednak lotnisk lokalnych(subregionalnych – określeń tych używamdalej zamiennie) umożliwiających bezpieczny start ilądowanie z betonowego pasa startowego z niezbędnymoświetleniem i służbą informacji w ciągu całegoroku. Lotniska takie nie pełniłyby roli konkurencyjnejdla lotnisk regionalnych. Należy jednak zdawać sobiesprawę z faktu, że same lotniska lokalne nie będą wstanie przynosić zysków. Mimo potencjalnie wielkiejroli, jaką mogą odegrać, muszą być budowane zeznacznym udziałem środków publicznych.Liczne samorządy, szczególnie te połączone porozumieniamiaglomeracyjnymi tworzącymi rodzajsubregionu, uważają istnienie takiego lotniska zabardzo ważne dla rozwoju swej aglomeracji. Istniejąjuż liczne koncepcje wykorzystania w tym celu lotniskaeroklubowych bądź nieczynnych lotnisk wojskowych.Samorządy te traktują lotnisko lokalnejako element stymulacji rozwoju gospodarczego subregionupoprzez ułatwienia komunikacyjne dla potencjalnychinwestorów, jako element poprawy komunikacjipoprzez nieregularny transport lotniczy(dowózniewielkiej grupy osób do lotnisk regionalnych,na Okęcie lub do odległych terenów trudno dostępnychw komunikacji publicznej lub samochodowej),zapewnienie dostępu lotniczego pogotowia ratunkowego,stymulację rozwoju firm lotniczego transportutowarowego, wreszcie jako sposób podniesienia
59atrakcyjności turystycznej i sportowej subregionu.Nie należy też pomijać powiększenia możliwościszkolenia lotniczego młodzieży i przygotowania jej dowykonywania atrakcyjnego zawodu pilota. Jednym zprzykładów zjawiska może być aglomeracja kalisko--ostrowska (ok. 400 tys. mieszkańców), w woj. wielkopolskim,położona o kilka godzin jazdy samochodemod każdego z okolicznych lotnisk regionalnych.Samorządy są zdeterminowane w działaniu na rzeczbudowy pasa startowego na lotnisku AeroklubuOstrowskiego, lecz wartość zadania przekracza możliwościbudżetów lokalnych i ewentualnych partnerówprywatnych.Panie Ministrze, uważam, że w takiej sytuacjiniezwykle pożyteczne byłoby stworzenie rządowegoprogramu wspierania rozbudowy i budowy lotnisklokalnych ze środków budżetu państwa. Podobneprogramy – o znacznie większym zakresie – stworzonodla rozwoju boisk sportowych oraz dróg lokalnych.Należy zauważyć, że taki program „lotniskowy” byłbyznacznie skromniejszy pod względem zaangażowaniaśrodków budżetowych i rozłożony w czasie.Przyniósłby jednakże, jak sądzę, pozytywny oddźwiękw środowiskach lokalnych. Możliwość wsparciatakich inwestycji lokalnych środkami z budżetupaństwa wymaga ujęcia w ustawie. Do tej pory niepojawiły się możliwości wsparcia ze środków unijnychpoprzez np. WRPO.Dlatego proszę Pana Ministra o informację, czyproblem podnoszony w niniejszej interpelacji jest znanyrządowi. Czy Ministerstwo Infrastruktury prowadzilub zamierza prowadzić prace nad ustawą lub programemrozbudowy i budowy lotnisk lokalnych? Czymożna spodziewać się jakichś konkretnych działań wtej istotnej sprawie dotyczącej wszakże bezpośrednioinfrastruktury komunikacyjnej? Deklaruję chęćudziału w ewentualnych pracach na ten temat.Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7421)Poseł Witold Sitarzdo ministra rozwoju regionalnegow sprawie możliwości występowaniaproblemów z zachowaniem trwałościprojektów unijnych realizowanychprzez przedsiębiorcówW związku z kryzysem na rynkach finansowychczy chociażby utrudnionym dostępem do kredytówszacowano, iż przedsiębiorcy ubiegający się o unijnedotacje mogą rezygnować z podpisywania umów i realizacjiprojektów. Sugerowano bowiem, iż utrudnionydostęp do źródeł finansowania sprawi, iż przedsiębiorcynie będą mogli zdobyć odpowiedniego kapitałuna wkład własny, a co za tym idzie, będą rezygnowaćz ubiegania się o dotacje unijne. Obecniete tendencje nie mają miejsca, zdarzają się dosłowniejednostkowe przypadki rezygnacji z podpisania umowyo przyznanie dofinansowania ze środków UE.Istnieje jednak inne niebezpieczeństwo w dobie kryzysufinansowego i pogorszenia się koniunktury gospodarczej.Problem bowiem może się pojawić z zachowaniemtrwałości projektów unijnych przezprzedsiębiorców. Konieczność zachowania trwałościprojektu przez 3 lub 5 lat, jak to ma miejsce w odniesieniudo różnych programów operacyjnych, możebyć bardzo problematyczne. Trudne bowiem możebyć dla przedsiębiorcy utrzymanie przez 5 lat poziomutakiego zatrudnienia, które jest wynikiem projekturealizowanego ze środków unijnych. To samoodnosi się do utrzymania środków trwałych, wyposażeniai działania w taki sposób, jak to było przedmiotemprojektu. Tak długi okres konieczności zachowaniai utrzymania trwałości projektu w obecnejsytuacji na rynkach finansowych i pogarszającej sięsytuacji gospodarczej może być wyjątkowo trudnydla przedsiębiorców.Czy ministerstwo przewiduje w tym zakresie jakieśzmiany i ułatwienia dla przedsiębiorców?Warszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7422)do ministra gospodarkiPoseł Waldy Dzikowskiw sprawie wpływu zmiany definicji małegoprzedsiębiorcy na możliwość ubiegania sięo unijne dotacjeRada Europejska proponuje zmianę definicji małegoprzedsiębiorcy i podniesienie progu zatrudnieniado 500 pracowników. Włączenie firm zatrudniającychdo 500 pracowników do definicji MSP jest negatywnieoceniane przez związki i stowarzyszenia przedsiębiorców.Istnieje bowiem obawa, iż może to znacznieutrudnić dotychczasowym małym i średnim przedsiębiorstwomdostęp do środków unijnych, ponieważ wyjątkowotrudno będzie im konkurować w czasie aplikacjio środki unijne z podmiotami, które w świetleobowiązujących regulacji prawnych są dużymi przedsiębiorstwamii mają znacznie większy potencjał finansowy,kadrowy, a co za tym idzie, możliwości przygotowaniaprawidłowego wniosku o dofinansowanie.Powiększy się liczba potencjalnych beneficjentów, którzybędą mogli aplikować i składać wnioski o dofinansowanie,a konkurować z takimi dużymi podmiotamiw tym procesie będzie wyjątkowo trudno.
60Jak ministerstwo odnosi się do planów Komisji Europejskiej?Czy nastąpi rozszerzenie definicji MSP?Warszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7423)do ministra gospodarkiPoseł Waldy Dzikowskiw sprawie ustawy o rozwiązaniu kontraktówdługoterminowychW celu zwiększenia konkurencyjności na rynkuenergii elektrycznej i obniżenia jej cen, a także podwpływem Komisji Europejskiej, która uznała kontraktydługoterminowe na dostawę energii elektrycznejza niedozwoloną pomoc publiczną, wprowadzonoustawę o rozwiązaniu kontraktów długoterminowych.Na mocy ustawy wytwórcy dobrowolnie zrezygnowaliz kontraktów długoterminowych w zamianza rekompensaty, których wprowadzenie miało byćneutralne dla konsumentów. Niestety ustawa niespełniła stawianych przed nią oczekiwań. Ustalonymechanizm spowodował, iż to właśnie konsumencienergii ponieśli koszty zaliczki na rekompensaty.Nieprzejrzysty mechanizm wypłacania zaliczek, dokonywaniakorekt oraz kontroli poziomu produkcji,kosztów i cen wytwórców korzystających z rekompensatpowoduje generowanie niepotrzebnych kosztów,które ostatecznie pokrywa końcowy odbiorca.Ustawa zawiera nieprecyzyjne sformułowania, nieokreślonepozostają istotne definicje i błędy w mechanizmachprzeliczeń rekompensat.Czy ministerstwo przewiduje ewentualne zmianyustawy? Czy zachodzi konieczność zmian obecnychprzepisów?Warszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7424)Poseł Waldy Dzikowskido ministra edukacji narodowejw sprawie zrównania w prawach osóbzdających zewnętrzny egzamin maturalnyz osobami zdającymi egzamin dojrzałości,czyli tzw. starą maturęSzanowna Pani Minister! Ustawa o systemieoświaty z dnia 7 września 1991 r. (Dz. U. z 2004 r.Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), a także rozporządzenieministra edukacji narodowej z dnia 30 kwietnia2007 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania,klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczyoraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów wszkołach publicznych wprowadziły nowe zasady przeprowadzaniaegzaminów maturalnych. Pomimo wysiłkulegislatorów i prac organów Ministerstwa Edukacjizaobserwować można przypadki nierównegotraktowania osób, które uzyskały świadectwo dojrzałościna starych zasadach w stosunku do tych, którezdają zewnętrzny egzamin maturalny na mocy nowych,zawartych w ustawie o systemie oświaty przepisów.Polskie prawo nie zezwala ani na posiadanie 2świadectw maturalnych ani też nie przewiduje wobecosób ze starą maturą możliwości dodatkowego zdawaniawybranych przedmiotów. Obecni abiturienci majądużo większe możliwości wyboru przedmiotów, poziomóworaz zdawania egzaminów poprawkowych, a takżedodatkowego zdawania egzaminów z wybranych zróżnych względów przedmiotów.Zmianom uległ również system rekrutacji kandydatówna wyższe studia. Poza uczelniami artystycznymii wybranymi kierunkami, na których przeprowadzanesą egzaminy wstępne, senaty uczelni wprowadziłymetodę przeliczania uzyskanych ocen napunkty. Według starych przepisów (tzw. starej matury)o przyjęciu na wybraną przez kandydata uczelniędecydował wynik egzaminu wstępnego, a w dalszejkolejności – ewentualny konkurs świadectw. Świadectwodojrzałości stanowiło dokument uprawniającydo ubiegania się o przyjęcie na dowolnie wybranykierunek studiów. Obecnie dla osób z tzw. starą maturąnie istnieje możliwość obliczenia punktów zocen, gdy kandydat wymaganego przedmiotu na maturzepierwotnie nie zdawał. Nie istnieje także możliwośćprzystąpienia do dodatkowego egzaminu maturalnegoz określonego przedmiotu. Przykładowoosoba, która nie zdawała na egzaminie dojrzałościmatematyki, ma utrudniony bądź uniemożliwionywstęp na kierunki studiów, na których ocena z tegoprzedmiotu ma kluczowe znaczenie. Łączna sumapunktów zawsze będzie niższa od tej, którą uzyskująkandydaci z nową maturą i często nie przekracza onaprogu koniecznego do przyjęcia na wybrany kierunekstudiów. Pojawia się wątpliwość, dlaczego ktoś, ktow młodości zadecydował o wyborze przedmiotów zdawanychna egzaminie dojrzałości i egzamin ten zdał,a następnie zmienił swoje zainteresowania naukowei preferencje zawodowe, ma dożywotnio ponosić konsekwencjedokonanego przed laty wyboru i mieć zamkniętądrogę do studiowania nowych dziedzin nauki,a także do swobodnego kreowania własnej karieryzawodowej. Wydaje się, że zasada równego traktowaniawszystkich maturzystów, niezależnie odokresu, w którym przystępowali do egzaminów, powinnabyć zagwarantowana przez przepisy prawa, anie pozostawać w gestii autonomicznych senatówuczelni mogących ją dowolnie interpretować.W związku z tym zwracamy się do Pani Ministerz apelem o pilne podjęcie prac legislacyjnych mającychna celu zrównanie w prawach osób zdającychzewnętrzny egzamin maturalny z osobami zdającymiegzamin dojrzałości według starych zasad. Naj-
61prostsze rozwiązanie to umożliwienie osobom posiadającymświadectwo dojrzałości (tzw. starą maturę)zdawania wybranych przedmiotów ponownie w ramachegzaminu poprawkowego lub dodatkowego, natakich samych zasadach, jak mogą to robić maturzyścizdający tzw. nową maturę.Z poważaniemPoseł Agnieszka Kozłowska-Rajewiczoraz grupa posłówWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7425)do prezesa Rady Ministróww sprawie zadośćuczynienia weteranompracy przymusowej, tzw. junakomPowszechna Organizacja „Służba Polsce” utworzona25 lutego 1948 r. przeznaczona była dla młodzieżyw wieku 16–21 lat. Do specjalnych brygad,tzw. nadkontyngentowych pracujących w kopalniachi kamieniołomach wcielano przymusowo młodzież zgrup społecznych uznawanych przez władze za wrogiepolitycznie (zamożni rolnicy, przedwojenni kupcy,przemysłowcy, urzędnicy państwowi). W strukturachPowszechnej Organizacji „Służba Polsce”, która wsposób przymusowy prowadziła obowiązkowe przysposobieniezawodowe i wojskowe, służyło ok. 1,2 mlnmłodych ludzi. Większość z nich, oderwana od rodzin,była poddawana represjom, nie otrzymywali zaswą pracę żadnego wynagrodzenia.Zwracam się z zapytaniem, jakie jest stanowiskorządu w sprawie osób przymusowo wcielonych do PowszechnejOrganizacji „Służba Polsce”. Czy przewidujesię podjęcie działań legislacyjnych, które uregulowałybyich sytuację prawną, czy planowane są rekompensatydla tych osób?Z poważaniemChełm, dnia 12 stycznia 2009 r.Poseł Grzegorz RaniewiczI n t e r p e l a c j a(nr 7426)do ministra zdrowiaw sprawie terminu wydania rozporządzeniaw sprawie trybu i warunków przekazywaniazwłok do celów naukowychSzanowna Pani Minister! W sierpniu 2008 r. MinisterstwoZdrowia skierowało do konsultacji zewnętrznychprojekt rozporządzenia ministra zdrowiaw sprawie trybu i warunków przekazywania zwłokdo celów naukowych. Jak dowodzi praktyka, wejściew życie tego rozporządzenia jest warunkiem realizowaniaprzez starostów przepisu art. 10 ust. 2 ustawyo cmentarzach, zgodnie z którym zwłoki osób pozbawionychrodziny lub o nieujawnionej tożsamościmogą zostać przekazane do celów naukowych publicznejuczelni medycznej lub publicznej uczelni prowadzącejdziałalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinienauk medycznych.Sprawa jest o tyle ważna, że uczelnie medycznemają ogromny problem z pozyskiwaniem zwłok niezbędnychdo efektywnego nauczania anatomii prawidłowej.W konsekwencji, jako że realizowane przezniektóre uczelnie programy donacyjne nie rozwiązująproblemu, przyszli lekarze poznają ciało człowiekaz preparatów przygotowanych w latach ’80 lub ’90minionego wieku lub z modeli czy programów komputerowych.W zgodnej opinii specjalistów obniża tostopień ich przygotowania zawodowego.W związku z powyższym proszę Panią Minister oudzielenie odpowiedzi na następujące pytania.1. Jakie są powody opóźnień w wydaniu rozporządzeniaministra zdrowia w sprawie trybu i warunkówprzekazywania zwłok do celów naukowych?2. Kiedy wspomniane rozporządzenie zostaniewydane przez Panią Minister?3. Czy aby zapobiec ewentualnym wątpliwościomstarostów w sprawie celów, dla jakich uczelniom medycznymmają być wydane zwłoki, dostrzega PaniMinister konieczność wyraźnego zapisania w rozporządzeniu– konkretnie: w zdaniu pierwszym § 1, w§ 2 pkt 1 i 2 oraz w § 5 – iż chodzi nie tylko o celenaukowe, co może być wąsko rozumiane jako badanianaukowe, ale także o cele dydaktyczne?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Bartosz ArłukowiczI n t e r p e l a c j a(nr 7427)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie niejasnych przepisów dotyczącychskładek odprowadzanych do ZUSprzez samotne matki przebywające na urlopachmacierzyńskich i wychowawczych w latach1999–2006 z tytułu pracy na etacieprzy jednoczesnym prowadzeniu działalnościgospodarczejSzanowna Pani Minister! Rozliczenia związane zZakładem Ubezpieczeń Społecznych już nie raz spędzałysen z oczu Polaków. Tym razem niejasne oka-
62zały się być przepisy dotyczące samotnych matekprzebywających na urlopach macierzyńskich i wychowawczychz tytułu pracy na etacie w latach 1999––2006, posiadających jednocześnie inny tytuł ubezpieczeniowyzwiązany z prowadzeniem działalnościgospodarczej.Osoby samotnie wychowujące dzieci zawsze zasługująna podziw i szczególną opiekę, zwłaszcza jeślijednocześnie pracują zawodowo i prowadzą własnądziałalność gospodarczą. To jakby praca na 3 etatachrównocześnie. Niestety Zakład Ubezpieczeń Społecznychwprowadził niejasne przepisy dotyczące odprowadzaniaskładek przez pracodawcę w przypadkuprzebywania osoby zatrudnionej na urlopie macierzyńskimbądź wychowawczym przy jednoczesnymposiadaniu zarejestrowanej działalności gospodarczejprzez osobę zatrudnioną.W związku z niejasnymi przepisami składki odprowadzanow różny sposób. W większości przypadkówskładki były prawidłowo odprowadzane przezpracodawców i zatrudnione panie wielokrotnie dostawałypotwierdzenia z ZUS o niezaleganiu ze składkami.Natomiast składki związane z prowadzeniemdziałalności gospodarczej w tym czasie nie były prawidłowoodprowadzane. Nic w tym dziwnego, skorozainteresowane kobiety otrzymywały potwierdzeniao niezaleganiu ze składkami. Obecnie ZUS upominasię o zaległe składki wraz z odsetkami za kilka lat.Kwoty, które muszą zapłacić samotne matki, wielokrotnieprzekraczają ich możliwości finansowe i niesą to pojedyncze przypadki. W całym kraju takichkobiet jest tysiące.Kilka takich spraw trafiło do sądów, jednak wydawałyone rozbieżne wyroki. ZUS wie o niejasnościach,twierdzi jednak, że wynika to z niewiedzykobiet. ZUS stwierdził, że osoby, które od 1999 r. domaja 2001 r. nie opłacały składek, będą miały umorzoneodsetki od składek, ale muszą opłacić składki.Inne osoby muszą zapłacić zarówno odsetki, jak iskładki. Kobiety, które dostały zaświadczenia o niezaleganiu,będą musiały zapłacić tylko składki, co itak stanowi pokaźną kwotę. Sytuacja ta budzi niepokójo los przedsiębiorczych samotnych matek. Niejasneprzepisy ZUS wpędziły niejedną z nich w kłopotyfinansowe.W związku z powyższym mamy do Pani Ministernastępujące pytania:1. Jakie rozwiązania w tym zakresie przewidujeMinisterstwo Pracy i Polityki Społecznej wobec kobiet,których dotyczy ww. sytuacja?2. Co można zrobić, aby uniknąć takich sytuacjiw przyszłości?Z wyrazami szacunkuSosnowiec, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław Piętaoraz grupa posłówI n t e r p e l a c j a(nr 7428)do ministra zdrowiaw sprawie zwiększenia nakładów na badaniai przeszczepy szpiku kostnegoSzanowna Pani Minister! Od wielu lat w naszymkraju honorowo oddaje się krew, osocze, płytki krwi.Daje to satysfakcję, że uratujemy komuś życie – a towspaniałe uczucie. W ostatnich latach coraz większąrolę w leczeniu nowotworowych chorób krwi i układuchłonnego spełnia transplantacja (czyli przeszczepianie)szpiku kostnego lub komórek macierzystych wyizolowanychz krwi krążącej. Przeszczepienie komórekmacierzystych szpiku wymaga bardzo dużejzgodności dawcy i biorcy w zakresie tzw. antygenówzgodności tkankowej, tj. układu HLA. Układ odpornościowyjest integralną częścią układu krwiotwórczegoi jest to układ zdolny odróżnić i zniszczyć obcekomórki. Szpik musi być zgodny w układzie HLA, aukład ten ma bardzo wiele kombinacji (ponad 5 miliardów),a więc tylko dla niewielkiej części potencjalnychbiorców można dobrać dawców. Statystycznierzecz biorąc, szansa znalezienia odpowiedniego dawcyjest nikła, ale możliwa. Wynosi 1:25 tys.W Polsce działają 3 rejestry potencjalnych dawcówszpiku kostnego:1. Rejestr Niespokrewnionych Dawców Szpiku iKrwi Pępowinowej – zgromadził informację o ponad2 tys. osób.2. Krajowy Rejestr Dawców Szpiku i KomórekPnia Układu Krwiotwórczego – 1 tys. potencjalnychdawców.3. Rejestr Dawców Szpiku prowadzony przez FundacjęUrszuli Jaworskiej – rekordowe 12 tys. osóbzarejestrowanych.Z rejestrów tych wynika, że w Polsce zarejestrowanychjest obecnie ok. 15 tysięcy osób, co stanowikroplę w morzu potrzeb! Same Stany Zjednoczonemają zarejestrowaną bazę danych z ok. 4 mln. osóbchętnych do przeszczepu. Ale nie musimy szukać takdaleko. Na przykład nasz sąsiad – Niemcy mają rozbudowanąbazę danych osób chętnych do oddaniaszpiku kostnego do bagatela 1400 tys. osób, czyli prawie117 razy większą niż nasza! Niestety Polska wypadablado także w stosunku do innych krajów UniiEuropejskiej (Wielka Brytania – ok. 400 tys. zarejestrowanychosób, Włochy – ok. 260 tys. zarejestrowanychosób). O głowę biją nas nawet Czesi, których jestniemal 4-krotnie mniej, gdyż ich baza rozbudowanajest do poziomu ok. 25 tys. osób.Największą barierą wstrzymującą rozwój polskichrejestrów są wysokie koszty badań, a podstawowymograniczeniem stosowania przeszczepów szpiku jestbrak wytestowanych dawców. Jedynie w FundacjiUrszuli Jaworskiej czeka ok. 18 tys. zgłoszeń osóbchętnych do bycia dawcą szpiku kostnego.Olbrzymią rolę w budowaniu bazy danych osóbchętnych do bycia dawcą mogą mieć honorowi dawcy
63krwi. Jest to grupa społeczna wielokrotnie sprawdzanapod względem zdrowotnym i przyzwyczajona doofiarnego gestu. Trzeba tylko umożliwić im pomaganieinnym w ratowaniu życia.W związku z powyższym mamy do Pani Ministernastępujące pytania:1. Czy w związku z tak złą sytuacją polskiej transplantacjiszpiku kostnego Ministerstwo Zdrowiaprzygotowuje plan pomocy bankom i rejestrom dawcówszpiku kostnego?2. Czy możliwe jest dofinansowanie istniejącychjuż instytucji badających potencjalnych dawców iotwieranie nowych?Z wyrazami szacunkuSosnowiec, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7429)Poseł Jarosław Piętaoraz grupa posłówdo ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie przyznawania dotacji na pracekonserwatorskie związane z zabytkaminiewpisanymi do rejestru zabytkówSzanowny Panie Ministrze! Ostatnimi czasyzwracają się do mnie samorządowcy, a także przedstawicieleKościołów z problemem, który zdaje się byćistotny. Dotyczy on mianowicie pomocy finansowejprzydzielanej na prace przy obiektach niewpisanychdo rejestru zabytków prowadzonego przez właściwesłużby konserwatorskie. Często są to obiekty o istotnychwalorach architektonicznych i historycznych,stanowiące dobra kultury.Obowiązująca ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. oochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr162, poz. 1568, z późn. zm.) przewiduje możliwośćudzielenia dotacji na prace konserwatorskie, restauratorskielub roboty budowlane wyłącznie przy zabytkachwpisanych do rejestru zabytków. Z tej możliwościgminy korzystają, znam także wiele przypadkówdofinansowania takich prac z budżetu gminy.Uważam, że być może wyjątkowo i przy pewnymsformalizowaniu dotacjami należałoby objąć równieżi cenne zabytki niewpisane do rejestru zabytków.Proszę o poinformowanie mnie, czy ministerstwoprzewiduje objęcie tych zabytków dotacjami, o jakichmowa w ustawie.Z poważaniemPoseł Janusz MikuliczI n t e r p e l a c j a(nr 7430)do ministra infrastrukturyw sprawie poprawy bezpieczeństwapieszych i pojazdów na niestrzeżonychprzejazdach kolejowychNa podstawie rozmów z wyborcami i własnychobserwacji, a także licznych doniesień prasowychstwierdzamy, że niezabezpieczone nadal pozostająniestrzeżone przejazdy kolejowe stwarzające zagrożeniedla życia obywateli.W związku z powyższym pytamy Pana Ministra:1. Czy Ministerstwo Infrastruktury posiada wiarygodnei sprawdzone rozeznanie dotyczące liczby irozmieszczenia niestrzeżonych przejazdów kolejowych?2. Czy była przeprowadzona kontrola bezpieczeństwadotycząca korzystania z tych przejazdów przezosoby fizyczne i pojazdy?3. Czy Ministerstwo Infrastruktury przewidujemodernizację tych przejazdów pod kątem zwiększeniabezpieczeństwa dla pieszych i pojazdów?Jest rzeczą powszechnie znaną, że na mapie polskichdróg znajduje się bardzo duża liczba niestrzeżonychprzejazdów kolejowych. Na wielu z nich dochodzido tragicznych wypadków z udziałem pieszychi kierowców. Kolejne Rządy i Samorządy Terytorialnenie potrafiły w sposób wystarczający zabezpieczyćtych przejazdów, by przestały być pułapką dla życiaobywateli.Opinia publiczna ma prawo dowiedzieć się, jak wXXI w. Ministerstwo planuje to zrobić. Na wielu znich, szczególnie w nocy, pali się jedynie małe światłoostrzegawcze, a znaki drogowe w ciemności nie sądostatecznie widoczne. Z pewnością dobre oświetleniei duże podświetlane tablice ostrzegawcze, a takżepoważne ograniczenie prędkości pojazdów są niezbędne.Działając na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawyo wykonywaniu mandatu posła i senatora z dnia 9maja 1996 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199), realizującuprawnienia posłów RP, uprzejmie prosimyo odpowiedź na niniejszą interpelację.Z poważaniemPoznań, dnia 19 stycznia 2009 r.Posłowie Arkady Fiedleri Tomasz Piotr NowakLegnica, dnia 8 stycznia 2009 r.
64I n t e r p e l a c j a(nr 7431)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie obowiązku zatrudnieniaspecjalisty ochrony przeciwpożarowejw każdej, nawet małej, firmieRP, uprzejmie prosimy o odpowiedź na niniejszą interpelację.Z poważaniemPoznań, dnia 19 stycznia 2009 r.Posłowie Arkady Fiedleri Tomasz Piotr NowakZmiany w Kodeksie pracy, które wchodzą w życieod 18 stycznia 2009 r., są powszechnie krytykowaneprzez drobnych przedsiębiorców i właścicieli firm jednoosobowych.Dotyczy to w szczególności obowiązkuzatrudnienia specjalisty przeciwpożarowego w każdej,nawet małej, firmie.Podzielając stanowisko, że dodatkowy obowiązekobciąża małe firmy, a także biorąc pod uwagę fakt,iż w nie wszystkich przedsiębiorstwach istnieje realnezagrożenie przeciwpożarowe, pytamy Panią Minister:Czy Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznejprzewiduje opracowanie i wprowadzenie zmian doKodeksu pracy w ten sposób, by małe przedsiębiorstwanie były obciążane obowiązkiem zatrudnianiaspecjalisty przeciwpożarowego?Znowelizowany Kodeks pracy wchodzi w życie 18stycznia 2009 r. Wprowadza on szereg zmian, w tymobowiązek zatrudnienia specjalisty ochrony przeciwpożarowej.Nowa regulacja wymusza na przedsiębiorstwach,aby w każdej firmie, która zatrudniachoćby jednego pracownika, pracodawca wyznaczyłpracownika odpowiedzialnego za ochronę przeciwpożarową,udzielanie pierwszej pomocy i ewentualnąewakuację zakładu pracy. Taki pracownik musi miećco najmniej wykształcenie średnie oraz ukończoneszkolenie na inspektora ochrony przeciwpożarowej.Kosztuje ono obecnie 1250 zł i wymaga oderwaniaod pracy na kilka dni. Ten nowy przepis wynika zdyrektywy obowiązującej we wszystkich krajachczłonkowskich Unii Europejskiej. Przestrzeganietego przepisu będą sprawdzać inspektorzy z PaństwowejInspekcji Pracy.Zmieniony Kodeks pracy odwołuje się do istniejącychjuż przepisów przeciwpożarowych. Powyższestwarza możliwości różnych interpretacji, np. szkoleniepowinno odbywać się w zależności od stopnia irodzaju zagrożenia, zgodnie z ww. przepisami. Ktoma oceniać ten stopień zagrożenia?Czy nie można przyjąć rozwiązań, które w sposóbczytelny i zrozumiały określą kategorie przedsiębiorstw,w których rzeczywiście takie zagrożenie występuje?W pozostałych obowiązywałyby dotychczasowezabezpieczenia, które zdaniem wielu właścicielimałych firm są wystarczające.W tym stanie rzeczy niniejsza interpelacja wydajesię słuszna i zasadna. Działając na podstawieart. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy o wykonywaniu mandatuposła i senatora z dn. 9maja 1996 r. (Dz. U. z 2003 r.Nr 221, poz. 2199), realizując uprawnienia posłówI n t e r p e l a c j a(nr 7432)do ministra infrastrukturyw sprawie nowelizacji ustawy o ruchui transporcie drogowym, zmieniającej zasadyprzeprowadzania kursów dotyczącychprzewozu osóbSzanowny Panie Ministrze! Prowadzenie politykitransportowej państwa wymaga podejmowania decyzjiprzyspieszających i ułatwiających budowanienowych szlaków drogowych i remonty aktualnychdróg. Polityka transportowa wymaga też od państwapodejmowania kroków umożliwiających dużej ilościosobom otrzymanie uprawnień do poruszania się natych drogach. Państwo musi tak stworzyć system,aby jak największa liczba osób miała możliwość uzyskaniatakich uprawnień, a z drugiej strony, abyprzeszkolić te osoby najlepiej, jak to jest możliwe.Dramatyczne dane o liczbie wypadków i osobachśmiertelnych na drogach wymusiły podejmowanieprzez organy państwa kroków rygorystycznie podchodzącychdo przyszłych kierowców. Wyrazem tegosą ostatnie przepisy w ustawie o ruchu i transporciedrogowym, które zmieniły zasady przeprowadzaniakursów dotyczących przewozu osób. Kursy te robiłyosoby z prawo jazdy kategorii D i było to ich ostatniąprzeszkodą do wykonywania zawodu kierowcy autobusówi trolejbusów. Kwota takiego kursu oscylowaław granicy 750 zł i bardzo często była czysto formalnakwestią, w której powtarzano wiedzę nabytąna kursie na prawo jazdy. Ta kwalifikacja wstępnatrwała najczęściej 5 dni i można ją było zrobić w najbliższymwojewódzkim ośrodku drogowym. Dziś wwyniku zmiany przepisów kurs kosztuje od 8 do 10tys. zł i trwa de facto najdłużej ze wszystkich państww Europie, i to w okresie gdy kierowców autobusówjest jak na lekarstwo. Kurs to 280 godzin, na którychkursanci uczą się optymalizacji zużycia paliwa, zwracaniauwagi na innych uczestników ruchu czy zapobieganiawypadkom drogowym. W większości są torzeczy, które te same osoby uczyły się podczas samegokursu przed egzaminem na prawo jazdy.Zmiany naniesione do ustawy i aktów wykonawczychspowodowały, że nawet same ośrodki nie zdążyłysię do takich zmian przygotować i dopiero wostatnich dniach organizują kursy.
65Szanowny Panie Ministrze! Źle świadczy o państwie,gdy osoby, które chciałyby wykonywać jakiś zawód, musząza sam fakt jego wykonywania zapłacić prawie połowęrocznej pensji, a na dodatek czekać na jego przeprowadzeniei spędzać na nim mnóstwo godzin. Każdyz obywateli jest za doprowadzeniem do bezpieczeństwana drogach, nie może być jednak tak, że z zawodu kierowcyautobusów czy trolejbusów robi się zawód zamknięty,limitowy i w ten sposób ograniczony. W tymmiejscu pojawia się moje pytanie: Czy Ministerstwo Infrastrukturyprzewiduje zmiany, które zmniejszyłybywymiar godzin potrzebnych do ukończenia kursu i coza tym idzie, zmniejszenie jego kosztów?Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Grzegorz SztolcmanI n t e r p e l a c j a(nr 7433)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie obowiązku zatrudnianiainspektora ochrony przeciwpożarowejSzanowna Pani Minister! Obowiązujące od 18stycznia br. przepisy znowelizowanego kodeksu pracydostosowane do wymogów Unii Europejskiej(wdrożenie dyrektywy Rady w sprawie wprowadzeniaśrodków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowiapracowników w miejscu pracy) zgodnie z art.209¹ zobowiązują wszystkich pracodawców do wyznaczeniapracowników m.in. do wykonywania czynnościz zakresu ochrony przeciwpożarowej i ewakuacjipracowników zgodnie z przepisami o ochronieprzeciwpożarowej. Wyznaczony pracownik powinienm.in. zapewnić osobom przebywającym w budynku,obiekcie budowlanym lub na ich terenie bezpieczeństwoi możliwość ewakuacji, przygotować budynek,obiekt budowlany lub teren do prowadzenia akcji ratowniczejoraz zapoznać pracowników z przepisamiprzeciwpożarowymi.Przepisy szczegółowe ustawy 24 sierpnia 1991 r.o ochronie przeciwpożarowej precyzują, że czynnościz zakresu ochrony przeciwpożarowej może wykonywaćwyłącznie osoba z wykształceniem co najmniejśrednim, która ukończyła szkolenie z zakresu ochronyprzeciwpożarowej.Tego typu rozwiązania budują bariery rozwojuprzedsiębiorstw. Realizacja obowiązków ustawy dotyczyw takim samym stopniu zarówno dużych firm,zatrudniających od kilkudziesięciu do kilku tysięcypracowników, jak i tych, którzy zatrudniają jednegopracownika. Znowelizowane przepisy obowiązująniezależnie od ilości pracowników, wielkości firmy,specyfiki działalności. W takim samym zakresie dotyczązakładu przemysłu chemicznego, jak i kioskuwarzywnego.Pracodawcy mają dwa rozwiązania: albo wyśląpracownika na przeszkolenie, albo zatrudnią inspektoraz ważnymi uprawnieniami. W jednym i drugimprzypadku prowadząca szkolenia straż pożarna niejest przygotowana na realizację wymogów ustawy izaspokojenie potrzeb rynku.W związku z powyższy pragnę zapytać Panią Minister:— W jakim okresie czasowym ze względu na krótkiokres vacatio legis i nieprzygotowanie do szkoleńpracodawcy będą zwolnieni z kar za niespełnieniewymagań kwalifikacyjnych przez pracowników dowykonywania czynności z zakresu ochrony przeciwpożarowej?— Czy planowane są zmiany, tak aby w małychfirmach szkolenie przeciwpożarowe mogło odbywaćsię w ramach innych środków prewencyjnych?— Czy podjęte zostaną działania zmierzające dozróżnicowania obowiązków pracodawców w zakresiezatrudniania inspektorów ochrony przeciwpożarowejna adekwatne do wielkości firmy i stopnia zagrożeniapożarowego?Z poważaniemPosłanki Domicela Kopaczewskai Teresa PiotrowskaWłocławek, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7434)do ministra zdrowiaw sprawie reakcji Ministerstwa Zdrowiana brak respektowania przez NFZ wynikówkontroli poradni mammograficznychw PolscePani Minister! W wyniku kontroli przeprowadzonejw poradniach mammograficznych w Polsce okazałosię, że duża część działających w nich urządzeńnie diagnozuje właściwie nowotworów.Równocześnie niektóre z oddziałów NarodowegoFunduszu Zdrowia podpisały umowy na 2009 r. takżez tymi poradniami, w których te nieprawidłowościmają miejsce. Ewentualne skutki takiego stanu rzeczynietrudno przewidzieć.W związku z powyższym pragnę się poinformować:Jakie kroki planuje podjąć Ministerstwo Zdrowia,by doprowadzić do jak najszybszej zmiany powyższegostanu rzeczy?Z poważaniemBielsko-Biała, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Adam Wykręt
66I n t e r p e l a c j a(nr 7435)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie zmiany regulacji prawnychumożliwiających równorzędne traktowaniejednoosobowych podmiotów gospodarczychw systemie ubezpieczeń społecznychSzanowna Pani Minister! W związku z licznymiwnioskami składanymi przez osoby prowadzące jednoosobowąpozarolniczą działalność gospodarczązwracam się z prośbą o rozważenie możliwości zmianyobecnie obowiązujących regulacji ustawy z dnia13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych(Dz. U. z 1998 Nr 137, poz. 887, z późn. zm.).Aktualne zapisy powodują niejednakowe traktowaniepracodawców prowadzących pozarolniczą działalnośćgospodarczą. Przykładowo osoba prowadzącajednoosobową pozarolniczą działalność gospodarcząi zatrudniająca pracownika na umowę o pracę z poboramiw wysokości najniższej średniej krajowej(1276 zł brutto) zobowiązana jest do odprowadzeniaza niego składki ZUS w odpowiedniej wysokości około500 zł. Gdy jednak osobą zatrudnioną na tym samymstanowisku, z takim samym zakresem obowiązkówi z takim samym miesięcznym uposażeniembędzie małżonek osoby prowadzącej tę działalność,to składka ZUS będzie blisko dwukrotnie wyższa,porównywalna do składki osoby prowadzącej działalność.Zgodnie z zapisami art. 8 ust. 2 ustawy o systemieubezpieczeń społecznych w przypadku zatrudnieniawspółmałżonka (a także innych osób wymienionychw art. 8 ust. 11 cyt. ust.) traktowany jest onjako osoba współpracująca, a nie jako pracownik.Równocześnie też w przypadku, gdyby działalnośćgospodarcza prowadzona była w formie więcejniż jednoosobowej, np. w formie spółki jawnej czyspółki z o.o., to składka ZUS odprowadzana za zatrudnionegopracownika spełniającego kryteria określonedla osób współpracujących wynosiłaby tyle, ileskładka za zatrudnienie pracownika niepozostającegow żadnym stopniu pokrewieństwa bądź powinowactwaze współudziałowcem.Powyższa regulacja prawna jest zdecydowanieniesprawiedliwa dla pracodawców zatrudniającychosoby wymienione w art. 8 ust. 11 cytowanej ustawy,a prowadzących pozarolniczą działalność gospodarcząw formie jednoosobowej. Większość prywatnych,małych firm działających w sektorze tzw. smallbiznesuzarejestrowanych jest jako jednoosobowa działalnośćgospodarcza. Firmy większe, działające m.in.w formie spółek, odznaczają się z reguły zdecydowanielepszą kondycją finansową umożliwiającą im ponoszeniewiększych opłat z tytułu obowiązkowychskładek ZUS. Tymczasem ustawodawca takie właśniefirmy traktuje na równi z innymi pracodawcami,wymagając jednocześnie większych opłat od małych,jednoosobowych podmiotów gospodarczych.W związku z powyższym zwracam się z prośbą oudzielenie odpowiedzi na pytanie, czy MinisterstwoPracy i Polityki Socjalnej rozważa możliwość zmianyregulacji prawnych w ustawie o systemie ubezpieczeńspołecznych, która umożliwi równorzędne i sprawiedliwetraktowanie jednoosobowych podmiotów gospodarczychprowadzących pozarolniczą działalnośćgospodarczą.Z poważaniemWarszawa, dnia 13 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7436)do ministra infrastrukturyPoseł Jan Musiałoraz grupa posłóww sprawie przywrócenia regulacji prawnychumożliwiających uzyskanie uprawnieńbudowlanych do kierowania pracamibudowlanymi przez osoby ze średnimwykształceniem technicznym (techników)oraz poszerzających uprawnienia budowlaneosób z wyższym wykształceniemtechnicznym (inżynierów)Szanowny Panie Ministrze! W związku z licznymiwnioskami składanymi zarówno przez zainteresowanychobywateli, jak i przez przedsiębiorstwa budowlanezwracam się z prośbą o rozważenie możliwościzmiany w obecnie obowiązującej regulacji art. 14 ust.3 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane(Dz. U. z 2003 Nr 207, poz. 2016, z późn.zm.). Nowelizacja z dnia 28 lipca 2005 r. zmieniłatreść tego artykułu, uniemożliwiając osobom posiadającymśrednie wykształcenie techniczne (technikom)uzyskiwanie uprawnień budowlanych do kierowaniapracami budowlanymi, jak również ograniczyłauprawnienia budowlane osób, które ukończyływyższe studia zawodowe (inżynierów). Wprowadzonezmiany w praktyce okazały się nie tylko krzywdzącedla ww. osób, lecz także często dezorganizujące czywręcz uniemożliwiające normalną działalność przedsiębiorstwbudowlanych ze względu na teoretycznybrak odpowiedniej kadry kierowniczej. Tymczasemosoby z wieloletnim stażem, z odpowiednim doświadczeniemi – do czasu wprowadzenia przedmiotowejnowelizacji – z wymaganym wykształceniem, nadalpracują, nie mogąc jednak w pełni wykorzystywaćzdobytych umiejętności.W związku z powyższym zwracam się z prośbą oudzielenie odpowiedzi na pytanie, czy MinisterstwoInfrastruktury rozważa możliwość zmiany regulacjiprawnych w ustawie Prawo budowlane, która przywrócimożliwość uzyskania uprawnień budowlanych
67do kierowania pracami budowlanymi przez osoby ześrednim wykształceniem technicznym (technicy)oraz przywróci obowiązujący uprzednio zakresuprawnień budowlanych osób z wyższym wykształceniemtechnicznym (inżynierowie).Z poważaniemWarszawa, dnia 5 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7437)Poseł Jan Musiałoraz grupa posłówdo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie obowiązku wyznaczenia osóbodpowiedzialnych za ochronęprzeciwpożarową i ewakuację pracownikówbez względu na wielkość zakładu pracySzanowna Pani Minister! Zgodnie z nowelizacjąkodeksu pracy od 18 stycznia 2009 r. każda firmazatrudniająca choćby jednego pracownika musi odww. daty mieć inspektora ochrony przeciwpożarowej.Obowiązek ten jest efektem implementacji do polskiegoprawa dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich wsprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwai zdrowia pracowników w miejscu pracyw zakresie ochrony przeciwpożarowej.Jednakże z docierających do mojego biura informacji,a także z doniesień prasowych wynika, że zapisten jest niezgodny z postanowieniami wprowadzanejdyrektywy, która przewiduje, że liczba pracownikówodpowiedzialnych za ochronę przeciwpożarową,ich wyszkolenie oraz wyposażenie powinnouwzględniać zarówno skalę i rodzaj zagrożeń, jak iwielkość przedsiębiorstwa. Stąd nałożenie na wszystkiefirmy – bez względu na wielkość zakładów pracyi liczbę zatrudnionych – obowiązku wyznaczenia osóbodpowiedzialnych za ochronę przeciwpożarową iewakuację pracowników wydaje się niezasadne. Tymbardziej że na realizacji tego obowiązku ucierpiąmałe przedsiębiorstwa, w których pracuje kilka osób,bo dla nich ten koszt będzie znaczący. Dodatkowyproblem to wymóg posiadania przez takiego pracownikaszkolenia inspektora ochrony przeciwpożarowej.Jest to kosztowne szkolenie, a poza tym powstanieproblem ze znalezieniem miejsc w ośrodkach prowadzącychtakie szkolenia. Z przedstawionych mi informacjiwynika, że w większości ośrodkach na 2009 r.jest już pełne obłożenie i nie będzie możliwości przeszkoleniadodatkowych osób.Mając powyższe na uwadze, proszę o udzielenieodpowiedzi na pytanie: Czy istnieje możliwość zmianyznowelizowanego artykułu Kodeksu pracy, takaby w firmach zatrudniających do stu pracownikówza ochronę przeciwpożarową i ewakuację pracownikówodpowiadał np. pracownik zatrudniony przy innejpracy, który nie musiałby odbywać kosztownegoszkolenia w zakresie kwalifikacji określonych ustawąo ochronie przeciwpożarowej. W przedsiębiorstwachzatrudniających powyżej stu pracowników istniałbyobowiązek określony w obecnie obowiązującym art.2091 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy.Z poważaniemZielona Góra, dnia 16 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7438)Poseł Bożenna Bukiewiczdo ministra infrastrukturyw sprawie praktyk stosowanychprzez deweloperówSzanowny Panie Ministrze! Problem ze stosowaniemnieuczciwych praktyk przez deweloperów istniejewydawałoby się od zawsze. Ale w ostatnim okresie,tzw. boomu mieszkaniowego, znacznie się nasilił.Coraz częściej do mojego biura zgłaszają się ludzie,którzy zostali skrzywdzeni przez działalność firmdeweloperskich. W umowach przygotowywanychprzez deweloperów okazuje się, że to oni mają w nichgłównie prawa i prawie żadnych obowiązków, a klientwręcz przeciwnie – ma głównie obowiązki i prawieżadnych praw. Na przykład klientów zobowiązuje siędo zapłaty rażąco wygórowanych kar umownych orazmaksymalnie utrudnia się im możliwość odstąpieniaod umowy, podczas gdy deweloper ma pod tym względemwolną rękę. W większości przypadków odstąpienieod umowy wiąże się dla klienta z wieloma trudnościami.Wielu deweloperów uzależnia zwrot wpłatwniesionych przez klienta od znalezienia następcyna jego miejsce w razie rozwiązania umowy. W najbardziejbulwersujących przypadkach deweloperzy,w razie odstąpienia od umowy, chcieli zatrzymać dlasiebie aż 35% wartości umowy (a więc przyszłegomieszkania). Poza tym deweloperzy w wielu przypadkachdomagają się dodatkowych znacznych opłat, októrych nie było mowy przy zawieraniu transakcji,nie dotrzymują zawartych umów, pojawiają się trudnościprzy przeniesieniu prawa własności na nabywców.Przykłady można byłoby mnożyć. Oczywiścieistnieją procedury, które pozwalają walczyć z takimpostępowaniem deweloperów. Jednakże wydaje się,że muszą być mało skuteczne, skoro problem wciążistnieje, wręcz się nasila. Poza tym procedury te sądługotrwałe, a ludzie często nie mają środków, abypodjąć walkę z firmą deweloperską.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z następującymi pytaniami:
681. Czy istnieje możliwość podjęcia działań, którepozwolą skutecznie walczyć z praktykami stosowanymiprzez deweloperów?2. Czy istnieje możliwość wprowadzenia rozwiązań,które dałyby klientom deweloperów więcejochrony w przypadku stosowania nieuczciwychpraktyk?3. Jakie konsekwencje poniosą firmy deweloperskiestosujące nieuczciwe praktyki?Z poważaniemZielona Góra, dnia 16 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7439)do ministra finansówPoseł Bożenna Bukiewiczw sprawie rozporządzenia ministra finansówz dnia 30 grudnia 2008 r. w sprawiewysokości opłaty uiszczanej na rachunekorganu podatkowego za udostępnienieinformacji komornikom sądowym oraz trybujej pobierania i sposobu uiszczaniaSzanowny Panie Ministrze! Według przedstawionegoprojektu komornik będzie ponosił opłaty za informacjeudostępnione przez organ podatkowy. Tymczasemz informacji przekazanych mi przez organizacjeprzedsiębiorców wynika, że w rzeczywistościopłaty tej nie poniesie komornik, jak twierdzi w MinisterstwoFinansów, ale wierzyciel (w przypadkubezskutecznej egzekucji) lub dłużnik (przy skutecznejegzekucji). Wskazując przy tym, że 60–80% egzekucjina przecz przedsiębiorców jest nieskuteczna.Zatem przy bezskutecznej egzekucji będzie to opłatadodatkowa. Ze względu na skalę takich egzekucjiograniczona zostanie ich dostępność przedsiębiorcówi obywateli, a dochodzenie małych i średnich wierzytelnościna drodze sądowej i egzekucji komorniczejbędzie jeszcze mniej opłacalne.Dodatkowo projektowane wysokości opłat (45 złza informację pisemną i 35 zł za informację np. telefoniczną)wydają się drastycznie niewspółmierne dofaktycznych kosztów udzielenia takiej informacji.Trudno tak wysoko wyceniać koszt papieru lub wypełnieniaformularza elektronicznego, koszt połączeniatelefonicznego (ponoszony na ogół przez dzwoniącego)lub koszt transmisji danych poprzez Internet.Należy zauważyć, że opłaty te zwiększają koszty bezskutecznejegzekucji komorniczej i będą zniechęcaćprzedsiębiorców do dochodzenia małych i średnichnależności na drodze sądowej i komorniczej.Mając powyższe na uwadze, proszę o udzielenieodpowiedzi na następujące pytania:1. Czy możliwe jest urealnienie kosztów udzielaniawspomnianych informacji komornikowi i nieobciążanieprzedsiębiorców oraz innych wierzycieli drastyczniewysokimi kwotami opłat?2. Jakie jest uzasadnienie dla określenia opłat wproponowanej wysokości?Z poważaniemZielona Góra, dnia 16 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7440)do ministra finansówPoseł Bożenna Bukiewiczw sprawie wprowadzenia obowiązkuudzielania przez banki informacjidotyczących tzw. spreadówSzanowny Panie Ministrze! Jak wynika z doniesieńprasowych, przy kredytach w walucie obcej bankistosują niekorzystne przeliczenia kursów walut. Ponadtow większości przypadków klienci nie są informowania,że tzw. spread, czyli różnica między kursemkupna waluty a kursem jej sprzedaży, ma wpływ nawysokość rat kredytowych. Można przyjąć, że jest rodzajemukrytej prowizji, którą klient płaci w swoimkredycie hipotecznym, często nawet nie zdając sobie ztego sprawy. Klient często nie jest świadomy ponoszonychkosztów, bo w umowach kredytowych kwestiaspreadu nie jest precyzyjnie opisana, podobnie jak zasadyjego naliczania. W związku z tym, że nie jestokreślone, według jakich kryteriów banki ustalająswoje kursy sprzedaży i kupna waluty, banki mają wtym zakresie pełną dowolność. Widełki bankowe potrafiąbyć szersze trzy razy w stosunku do kantorów.Warto zwrócić uwagę, że np. ustawa o kredyciekonsumenckim zobowiązuje bank do umieszczeniaw umowie całkowitego kosztu pożyczki, w tymwszystkich odsetek i prowizji. Z kolei biorąc kredythipoteczny, który wiąże nas z bankiem na cale życie,nie wiemy, ile właściwie zapłacimy. Doszło do poważnychzaniedbań w zakresie informowania kredytobiorcówo znaczeniu widełek kursowych w przypadkukredytów walutowych.Mając powyższe na uwadze, proszę o udzielenieodpowiedzi na następujące pytania:1. Czy istnieje możliwość nałożenia na banki obowiązkudokładnego tłumaczenia, na czym polegaspread, zapewnienia klientom pełnego dostępu do informacjio stosowanych tabelach kursów wymianywalut, a także wskazać według jakich kryteriów bankipowinny ustalać swoje kursy sprzedaży i kupnawaluty?2. Czy minister finansów monitoruje powyższezjawisko; jak ocenia praktyki stosowania przez bankitzw. spread?
693. Czy resort podejmie jakiekolwiek działania wsprawie eliminacji niekorzystnych dla klientów bankówpraktyk?Z poważaniemZielona Góra, dnia 16 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7441)Poseł Bożenna Bukiewiczdo ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie ustawy o pracownikachsamorządowych w kontekście możliwościłączenia funkcji sekretarza gminy z innąfunkcją, np. zastępcy wójta,oraz interpretacji przepisów dotyczącychtych kwestiiSzanowny Panie Ministrze! Nowa ustawa o pracownikachsamorządowych z dnia 21 listopada 2008r. w art. 5 jednoznacznie przesądza o obligatoryjnościzatrudniania sekretarza gminy (powiatu, województwa).W kwestii obligatoryjności powołania zastępcywójta przepisy nie są tak kategoryczne, a w piśmiennictwiesą wyrażane różne poglądy. Jeden z poglądówstanowi, że obligatoryjne jest umiejscowienie stanowiskazastępcy wójta w statucie gminy, natomiastpowołanie zastępcy lub zastępców nie jest obowiązkowei zależy od uznania wójta. Z kolei zgodnie zinnymi interpretacjami obowiązkowe jest utworzeniestanowiska zastępcy wójta w każdej gminie i obsadzeniego. Obowiązek zatrudniania sekretarza gminyi zastępcy wójta jest dla wielu małych gmin bardzouciążliwy. Po pierwsze, rozmiar zadań jednostkiczęsto nie uzasadnia zatrudniania w pełnym wymiarzeczasu pracy sekretarza i zastępcy. Po drugie, sąto najwyższe po wójcie stanowiska w gminie i wiążąsię z koniecznością poniesienia znacznych wydatkówna wynagrodzenia, co dla wielu gmin może byćznacznym obciążeniem. Jednym z rozwiązań możebyć połączenie w jednej osobie funkcji zastępcy wójtai sekretarza gminy. Jednak i w tym przypadku mamyrównież do czynienia z różną interpretacja prawa.Również pojawiają się wątpliwości, czy możliwebędzie np. powierzenie obu tych stanowisk tej samejosobie w ramach odrębnych stosunków pracy. Czy tasama osoba mogłaby pełnić funkcję zastępcy wójta– w ramach stosunku pracy na podstawie powołaniaoraz sekretarza gminy – w ramach stosunku pracyna podstawie umowy o pracę. Oczywiście przy założeniu,że każdy z tych stosunków pracy będzie nawiązanyna część etatu. Warto podkreślić, że na portaluinternetowym www.samorzad.pap.pl odbył sięczat z wiceszefem kancelarii premiera panem AdamemLeszkiewiczem. Na pytanie, czy w małych gminachbędzie możliwe (tak jak to miało miejsce do tejpory) łączenie stanowisk sekretarza i zastępcy wójta,a jeżeli nie, to czy możliwe będzie funkcjonowaniegminy bez zastępcy wójta, pan A. Leszkiewicz odpowiedział:„Nie można łączyć stanowiska sekretarzai zastępcy wójta. Natomiast wg mnie jest możliwefunkcjonowanie gminy bez zastępcy wójta. Możnałączyć stanowisko sekretarza i kierownika komórkiorganizacyjnej, dlatego że to kierownik jednostki wyznaczaszczegółowe zadania dla sekretarza”.Wobec tak różnych poglądów włodarze, szczególnietych małych gmin, nie wiedzą, co mają robić. Niechcą również, aby ich ewentualne decyzje były narażonena zarzut działania niezgodnego z prawem. Jednakżepodkreślają, że zatrudnianie w gminie liczącejprzykładowo 5 tys. mieszkańców zarówno sekretarza,jak i zastępcy wójta jest dla nich zbyt dużymobciążeniem i z uwagi na rozmiar zadań jednostkinie ma takiej potrzeby.Mając na uwadze powyższe wątpliwości, proszę oudzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy wójt jest zobowiązany do powołania zastępcy?Czy zależy to tylko od jego uznania?2. Czy w związku z wprowadzonym obowiązkiemzatrudnienia sekretarza gminy możliwe jest połączeniew jednej osobie funkcji zastępcy wójta i sekretarzagminy (w ramach jednego stosunku pracy)?3. Czy możliwe jest, aby ta sama osoba pełniłafunkcję zastępcy wójta – w ramach stosunku pracyna podstawie powołania oraz sekretarza gminy – wramach stosunku pracy na podstawie umowy o pracę?Przy czym każdy z tych stosunków pracy powinienzostać nawiązany na część etatu (czyli dotyczyto sytuacji powierzenia funkcji sekretarza i zastępcygminy jednej osobie na podstawie dwóch stosunkówpracy).4. W przypadku interpretacji, że powołanie zastępcywójta jest obowiązkowe, czy możliwe jest, abyobowiązek ten nie dotyczył małych gmin, dla którychzatrudnienie zarówno sekretarza i zastępcy wydajesię niecelowe i jedynie obciąża takie gminy pod względemfinansowym?Z poważaniemZielona Góra, dnia 16 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7442)do ministra zdrowiaPoseł Bożenna Bukiewiczw sprawie finansowania szczepieńprzeciwko wirusowi HPV wywołującemuraka szyjki macicyNa świecie rak szyjki macicy jest drugim po rakusutka najczęściej występującym nowotworem u kobiet.W naszym kraju zachorowalność na raka szyjki
70macicy utrzymuje się wciąż na wysokim poziomie,nie zmienia się istotnie w ciągu ostatnich 20 lat. Jakwynika z doniesień prasowych, dotychczasowe działaniazapobiegawcze nie przynoszą oczekiwanych rezultatów.Poziom wczesnej wykrywalności warunkującejwyleczenie jest nadal bardzo niski. W niektórychpowiatach – chociażby w województwie lubuskim– zostały podjęte działania zmierzające do ograniczeniaskutków zakażenia wirusem HPV wywołującymraka szyjki macicy u kobiet. Planowane jest,aby każdego roku szczepić jeden rocznik kilkunastoletnichdziewcząt, co za kilkanaście – kilkadziesiątlat skutecznie ograniczy zapadalność na tę chorobę.Jednocześnie oprócz szczepień ma być prowadzonaakcja informacyjna o zapobieganiu skutkom, badaniomprofilaktycznym oraz leczeniu. Koszt takiegoprogramu to kwota rzędu kilkuset zł za szczepieniejednej dziewczyny. Są to znaczące kwoty, które obciążająbudżet samorządu. Z kolei finansowe skutki– oszczędności na kosztach leczenia – za kilkanaścielat będą odczuwalne dla budżetu państwa.Mając powyższe na uwadze, zwracam się z zapytaniem:Czy istnieje możliwość wsparcia samorządóww pokrywaniu kosztów tych szczepień? Można przyjąćrozwiązania podobne do zastosowanego w innychrządowych programach, jak np. budowa boisk czymodernizacja dróg. Jednocześnie przy wsparciu rządowymzapewne więcej powiatów czy gmin zdecydowałobysię na przeprowadzenie podobnych akcji.Z poważaniemZielona Góra, dnia 16 stycznia 2009 r.Poseł Bożenna BukiewiczSzanowna Pani Minister! Do mojego biura poselskiegowpłynęło stanowisko nr 02/V/08 OkręgowejRady Lekarskiej w Zielonej Górze z dnia 20 grudnia2008 r. w sprawie proponowanych zmian w ustawieo izbach lekarskich dotyczących działania okręgowychizb lekarskich.Okręgowa Izba lekarska w Zielonej Górze wyraziłazdecydowany sprzeciw wobec propozycji dostosowaniaobszarów działania okręgowych izb lekarskichdo obszarów województw. W jej ocenie narzucaniepodziału terytorialnego jednostkom samorządu lekarskiegonie ma żadnego uzasadnienia i kłóci się zideą samorządności. Istniejący od kilkunastu lat podziałumożliwił wykształcenie się sprawnych struktursamorządowych, dysponujących doświadczonympersonelem. Decyzje proponowane w nowej ustawiew znacznym stopniu utrudnią kontakt lekarzom zorganem samorządu, ponieważ odległość niektórychplacówek medycznych od siedziby okręgowej izby lekarskiej(odległości te mogą przekraczać nawet 200km). Ponadto proponowane zmiany w znaczny sposóbutrudnią dostęp pacjentów do urzędu rzecznika odpowiedzialnościzawodowej i sądu lekarskiego. Chorzyludzie, niejednokrotnie starsi i nie w pełni sprawnifizycznie, będą musieli pokonywać znaczne odległościw celu złożenia skargi z zakresu odpowiedzialnościzawodowej lekarza czy dochodzenia swoichracji przed sądami lekarskimi. Zmiana istniejącegopodziału terytorialnego jednostek samorządu (niezgodniez decyzjami środowiska lekarskiego) dotyczyłabywiększości okręgowych izb lekarskich, doprowadziłabydo likwidacji części okręgowych izblekarskich i w konsekwencji do paraliżu działalnościcałego samorząduKierując się zobowiązaniami wynikającymi zesprawowania mandatu posła proszę o udzielenie odpowiedzina następujące pytania:1. Jakie są przesłanki proponowanych zmian, jakibyłby ich cel i jakie wynikałyby z tego korzyści?2. Czy Ministerstwo Zdrowia, nie bacząc na negatywnegostanowisko środowiska lekarskiego, zamierzapodtrzymać swoją propozycję likwidacji częściokręgowych izb lekarskich?Z poważaniemZielona Góra, dnia 16 stycznia 2009 r.Poseł Bożenna BukiewiczI n t e r p e l a c j a(nr 7443)do ministra zdrowiaw sprawie proponowanych zmian w ustawieo izbach lekarskich, dotyczących działaniaokręgowych izb lekarskichI n t e r p e l a c j a(nr 7444)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie wejścia w życie w dniu1 października 2008 r. ustawy o pomocyosobom uprawnionym do alimentówSzanowna Pani Minister! Art. 12 ust. 1 wyżej wymienionejustawy stanowi, że postępowanie w sprawieświadczeń z funduszu alimentacyjnego prowadziorgan właściwy wierzyciela. Organ właściwy wierzycielamoże upoważnić w formie pisemnej swojego zastępcę,pracownika urzędu albo kierownika ośrodkapomocy społecznej lub innej jednostki organizacyjnejgminy, a także inną osobę na wniosek kierownikaośrodka pomocy społecznej lub innej jednostki organizacyjnejgminy do prowadzenia postępowania wsprawach, o których mowa w ust. 1, a także wydawaniaw tych sprawach decyzji (ust. 2).Organem właściwym wierzyciela jest, stosowniedo art. 2 pkt 10 ustawy, wójt, burmistrz lub prezy-
71dent miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkaniaosoby uprawnionej.Upoważnieniem, jakie może zostać wydane nagruncie tej ustawy, jest upoważnienie udzielone przezwójta, burmistrza lub prezydenta miasta właściwegoze względu na miejsce zamieszkania osoby uprawnioneji swym zakresem może objąć jedynie kompetencjeorganu właściwego wierzyciela w zakresie określonymw ust. 1, a zatem w zakresie postępowania w sprawieświadczeń z funduszu alimentacyjnego i wydawaniaw tych sprawach decyzji administracyjnych.Natomiast organ właściwy dłużnika, czyli stosowniedo art. 2 pkt 9 ustawy wójt, burmistrz lub prezydentmiasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkaniadłużnika alimentacyjnego, nie posiadapodstaw prawnych do udzielania jakiegokolwiek upoważnieniakierownikowi ośrodka pomocy społecznej,poza przewidzianym w art. 2 ust. 3.Zgodnie z brzmieniem tego przepisu organ właściwydłużnika może upoważnić w formie pisemnejkierownika ośrodka pomocy społecznej lub innej jednostkiorganizacyjnej gminy, a także inną osobę nawniosek kierownika ośrodka pomocy społecznej lubinnej jednostki organizacyjnej gminy, jedynie do prowadzeniawywiadu alimentacyjnego oraz do odebraniaoświadczenia majątkowego.Zatem brak jest podstawy prawnej do przekazaniainnych spraw z zakresu właściwości organu właściwegodłużnika, gdyż nie zawiera takiej delegacji ustawao pomocy osobom uprawnionym do alimentów aniteż ustawa o samorządzie gminnym.Szanowna Pani Minister! W związku z powyższymproszę o odpowiedź na następujące pytanie:Czy możliwe jest podjęcie działań mających na celuwprowadzenie zmian w przytoczonej ustawie i tymsamym stworzenie możliwości prawnej do przekazaniaośrodkom pomocy społecznej także zadań polegającychna podejmowaniu działań wobec dłużnikówalimentacyjnych, a nie tylko prowadzenie spraw zzakresu wierzyciela?Z poważaniemWarszawa, dnia 7 stycznia 2009 r.Poseł Agnieszka HanajczykI n t e r p e l a c j a(nr 7445)do ministra środowiskaw sprawie działalnościgeneralnego dyrektora ochrony środowiskaoraz dyrektorów regionalnychSzanowny Panie Ministrze! Ustawą z dnia 3 października2008 r. o udostępnianiu informacji o środowiskui jego ochronie, udziale społeczeństwa wochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania naśrodowisko (Dz. U. 2008 Nr 199, poz. 1227) wprowadzononowe rozwiązania w zakresie organizacji organówochrony środowiska. Podstawową zmianąbyło powołanie wyspecjalizowanych służb ochronyśrodowiska stanowiących pion administracji rządowejna szczeblu centralnym oraz regionalnym.Na czele nowo powołanych służb stoi generalnydyrektor ochrony środowiska jako centralny organadministracji rządowej podległy ministrowi właściwemudo spraw środowiska. Na szczeblu regionalnym(obejmującym obszar województwa) są to regionalnidyrektorzy ochrony środowiska będący organamiadministracji rządowej niezespolonejEfektem nowo przyjętych rozwiązań miało byćzwiększenie wydolności administracji publicznej wodniesieniu do liczby wydawanych decyzji zezwalającychna realizację inwestycji, skrócenia czasu potrzebnegodo ich wydania przy jednoczesnym zmniejszeniuryzyka kwestionowania poprawności merytorycznejoraz formalnoprawnej podejmowanych rozstrzygnięćzarówno w wymiarze sądów krajowych,jak i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.Szanowny Panie Ministrze!1. Czy osiągnięte zostały cele stawiane przed generalnąoraz regionalnymi dyrekcjami ochrony środowiskaoraz czy zakończono etap organizacji nowychjednostek administracyjnych?2. Czy występują opóźnienia w wydawaniu decyzjize szczególnym uwzględnieniem decyzji środowiskowychmających wpływ na sprawną realizacjęinwestycji oraz wydatkowanie funduszy Unii Europejskiej?3. Czy ewentualne opóźnienia są monitorowane,w których regionalnych dyrekcjach występują największeopóźnienia, jakich przedsięwzięć dotyczą, cojest powodem opóźnień?Z poważaniemKościerzyna, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7446)do ministra infrastrukturyPoseł Zdzisław Czuchaw sprawie zakresu stosowania i interpretacjiprzepisów ustawy o szczególnych zasadachprzygotowania i realizacji inwestycjiw zakresie dróg publicznychSzanowny Panie Ministrze! Zgodnie z art. 1. ust.1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnychzasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresiedróg publicznych (Dz. U. 2003 Nr 80, poz. 721– ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i
72realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, tzw.specustawa znowelizowana ustawą o zmianie ustawyo szczególnych zasadach przygotowania i realizacjiinwestycji w zakresie dróg publicznych oraz zmianieniektórych innych ustaw – Dz. U. Nr 154, poz. 958,która weszła w życie 10 września 2008 r.) określa onazasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresiedróg publicznych.Powyższe uregulowania prawne, jakkolwiek bardzopotrzebne, nastręczają duże problemy interpretacyjneco do zakresu ich stosowania.Zaczyna się kształtować praktyka stosowanaprzez urzędy, które zmuszają inwestorów do realizacjiinwestycji wyłącznie w trybie powyższej specustawy.Taki monopolistyczny sposób stosowania ustawyprowadził będzie do znacznego utrudnienia przygotowaniai realizacji oraz ograniczenia liczby przedsięwzięćw zakresie poprawy stanu nawierzchni ibezpieczeństwa ruchu drogowego zarówno na drogachkrajowych, jak i wojewódzkich.Podobne wątpliwości dotyczą także zadań dotyczącychdróg powiatowych i gminnych, w tym takżezadań „Krajowego programu budowy dróg lokalnych”.W odniesieniu do dużych inwestycji, a zwłaszczabudowy dróg w nowych przebiegach, specustawa jestnieodzowna, natomiast w przypadku realizacji niewielkichmodernizacji oraz remontów i odnów nawierzchni,przy nieznacznych zajęciach terenów pozaistniejącym pasem drogowym jej stosowanie znaczniepodraża oraz wydłuża proces przygotowania inwestycjiz uwagi na zakres uzgodnień oraz długotrwałośćprocedur podziału nieruchomości.Szanowny Panie Ministrze!1. Czy w świetle ostatniej nowelizacji specustawyrealizację inwestycji drogowych należy wyłącznie dokonywaćw oparciu o ustawę o szczególnych zasadachprzygotowania i realizacji inwestycji w zakresie drógpublicznych?2. Czy w przypadku gdy planowana inwestycjajest zgodna z miejscowym planem zagospodarowaniaprzestrzennego lub decyzją o lokalizacji inwestycjicelu publicznego, a inwestor posiada zgodę właścicielinieruchomości na dysponowanie terenem w postacioświadczenia zgodnego z ustawą Prawo budowlanemożna remontować i przebudowywać drogi w oparciuo przepisy ustawy Prawo budowlane?3. Czy w świetle powyżej przedstawionych wątpliwościinterpretacyjnych nie jest konieczna pilnazmiana przepisów, tak aby nie budziły wątpliwościco do zakresu ich stosowania?Z poważaniemKościerzyna, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Zdzisław CzuchaI n t e r p e l a c j a(nr 7447)do ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie zwiększania limitów produkcjimlekaSzanowny Panie Ministrze! Zdaniem radnych powiaturaciborskiego ustawa o zmianie ustawy o organizacjirynku mleka i przetworów mlecznych orazniektórych innych ustaw z dnia 15 czerwca 2007 r.(Dz. U. Nr 15, poz. 794) uniemożliwia rozwój gospodarstwspecjalizujących się w produkcji mleka.Zgodnie z art. 16 ust. 1 i 3 cytowanej ustawyzwiększenie sprzedaży mleka lub przetworów mlecznychw roku kwotowym poprzedzającym rok kwotowy,w którym złożono wniosek o przyznanie indywidualnejilości referencyjnej z krajowej rezerwy,nie może przekroczyć 30% indywidualnej ilości referencyjnejstanowiącej własność producenta w dniu31 marca roku kwotowego poprzedzającego rok kwotowy,w którym złożono wniosek. Cytowany powyżejprzepis – zdaniem fachowców i rolników praktyków– w znaczny sposób ogranicza rozwój i produkcjęmleka w Polsce, stwarzając istotne bariery niesprzyjająceproducentom mleka, stawiającym na dynamicznyrozwój.W związku z powyższym kieruję do Pana Ministranastępujące pytania:1. Czy, kiedy i ewentualnie o jaki procent resortrolnictwa planuje zwiększyć indywidualną ilość referencyjnąz krajowej rezerwy?2. Czy resort planuje jakiekolwiek zmiany w treścininiejszej ustawy, w zakresie umożliwienia rolnikomdynamicznego rozwoju produkcji mleka i przetworówmlecznych?3. Czy i ewentualnie jakie są propozycje ministerstwarolnictwa w kwestii podniesionej w pytaniu drugim?Z poważaniemWarszawa, dnia 8 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7448)Poseł Henryk Siedlaczekdo ministra sprawiedliwościw sprawie zwiększenia wymiaru karpieniężnych dla pijanych kierowców orazprowadzenia wzmożonej prewencji policyjnejSzanowny Panie Ministrze! Pijani kierowcy to odlat jeden z ważniejszych problemów bezpieczeństwaruchu drogowego w Polsce. Jednocześnie jest to jeden
73z najmniej kontrowersyjnych tematów wśród społeczeństwa,ponieważ zdecydowana większość Polakówzdaje sobie sprawę z zagrożenia, jakie na drogachstwarzają pijani kierowcy, których zachowaniapod wpływem alkoholu lub środków odurzającychczy narkotyków prowadzą bardzo często do tragediina drodze. Polacy chcieliby zaostrzenia kar za jazdępo pijanemu – takie wnioski płyną z sondażu przeprowadzonegoprzez GfK Polonia. Zgodnie z wynikamitego sondażu, 88% Polaków jest zdania, żekary dla prowadzących po pijanemu są zbyt łagodne;aż 46% chce znaczącego zwiększenia karygrzywny, a 37% chce ukarania za jazdę po alkoholupracami społecznymi.Według statystyk Centrum Bezpieczeństwa RuchuDrogowego, w 2005 r. w 6798 (14% ogółu) wypadków,co najmniej jeden z uczestników był pijany.W wypadkach tych śmierć poniosło 825 (15% osób,a rannych zostało 8487 (14%) osób. Spośród 7685tylko 585 to rowerzyści (8%), reszta to nietrzeźwikierowcy samochodowi, motocykliści i inni kierowcy.W tym aż 52% wszystkich pijanych kierowców,uczestniczących w wypadkach drogowych to ludziemłodzi, w wieku 19–31 lat. Statystyki są zatrważające;co gorsza liczba nietrzeźwych kierowców zroku na rok wzrasta.Z badań ankietowych przeprowadzonych w 2006 r.przez TNS OBOP wynika, że 17% dorosłych Polakówprzyznaje się, że co najmniej raz w życiu prowadziłosamochód po wypiciu alkoholu. Policja podejmujewprawdzie zwiększone wysiłki w celu wyeliminowanianietrzeźwych uczestników ruchu, co roku zatrzymująccoraz więcej nietrzeźwych kierowców. Wciążjednak zagrożenie kontrolą trzeźwości jest niewielkie,biorąc pod uwagę statystyczne dane. Z badańankietowych wynika, że jedynie 28% osób uważa, żepodczas zwykłej jazdy może ich spotkać policyjnakontrola trzeźwości. Międzynarodowe badania SAR-TRE wykazały, że zagrożenie kontrolą trzeźwości wPolsce jest wyjątkowo niskie. W ciągu 3 lat jedynieok. 25% kierowców została poddana kontroli trzeźwościpodczas – to bardzo mało w porównaniu z innymikrajami Europy – gdzie np. w Finlandii odsetekzbadanych wynosił 64%.Pijani kierowcy, czując się na drogach bezkarni,podejmują wielokrotnie ryzyko jazdy po pijanemu,w nadziei uniknięcia policyjnej kontroli i kary zatakie wykroczenie. Być może sytuacja uległaby znaczącozmianie, gdyby Kodeks karny przewidywałznacząco wyższe kary – zwłaszcza pieniężne, sięgającerzędu 30–40 tys. zł za jazdę po pijanemu, zwiększonestosunkowo w przypadku spowodowania wypadkudrogowego w tym stanie, o zatrzymaniu prawajazdy nie wspominając. Środki finansowe, pozyskanew tytułu ww. wykroczeń mogłyby zasilić budżetynp. szpitali, leczących ofiary wypadków drogowych,czy policji, z przeznaczeniem na zakup alkomatówczy narkotestów.Wydaje się, że choć kampanie społeczne i przeróżneformy edukacji społecznej są bardzo istotne, tojednak najbardziej skutecznym środkiem zaradczymjest nasilenie kontroli policyjnych, tak żeby każdykierowca, który wypił alkohol, obawiał się, że prowadzącpojazd w stanie nietrzeźwości, zostanie zatrzymanyi ukarany wysoka karą.Obowiązująca ustawa z 6.06.1997 r. Kodeks karny(Dz. U. z 2.08.1997 r. Nr 88, poz. 553 ze zm.) przewidujem. in. kary za zachowanie polegające na spowodowaniuwypadku komunikacyjnego także przezsprawcę znajdującego się w stanie nietrzeźwości lubpod wpływem środka odurzającego (art. 178 K.k.).Należy podkreślić, że już w 2001 r. na przykład (tj. wpierwszym roku obowiązywania nowej regulacjiprawnej), statystyki policyjne odnotowały 68 672przypadki prowadzenia pojazdu mechanicznego wstanie nietrzeźwości; dane zebrane za rok 2005 mówiąjuż o 85 544 tego rodzaju zarejestrowanych przypadkach,liczba ta z roku na rok się zwiększa.Ponieważ statystyki policyjne – niestety – niepokojąconadal rosną, liczba pijanych kierowców nieulega zmniejszeniu, a zagrożenie wypadkami drogowymiwzrasta tym samym zatrważająco, kieruję doPana Ministra następujące pytania:1. Czy resort sprawiedliwości rozważy możliwośćwprowadzenia zmian w ustawie Kodeks karny, wkwestii zwiększenia kar pieniężnych za jazdę po pijanemudo kwoty 30–40 tys. zł, zwielokrotniając tekwotę w przypadku spowodowania wypadku drogowego?2. Czy i w jaki sposób możliwe byłoby znaczącezwiększenie policyjnej prewencji w zakresie eliminowaniaz ruchu drogowego pijanych kierowców?Z poważaniemWarszawa, dnia 8 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7449)Poseł Henryk Siedlaczekdo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie sytuacji socjalnej uczniówi absolwentów szkół specjalnychz upośledzeniem umiarkowanym i znacznymw przypadku odmowy przyznania im rentysocjalnej przez komisje ds. orzekaniao stopniu niepełnosprawnościSzanowna Pani Minister! Środowisko pedagogiczneszkół specjalnych wyraziło swoje głębokie zaniepokojeniesytuacją uczniów, absolwentów szkół specjalnych,upośledzonych w stopniu umiarkowanym iznacznym, którym komisje ds. orzekania o stopniuniepełnosprawności odmówiły przyznania renty socjalnej.
74Edukacja uczniów z upośledzeniem umiarkowanymi znacznym polega na zdobywaniu przez nichprzede wszystkim umiejętności wykonywania prostychprac, np. w gospodarstwie domowym, co niedaje jednakże formalnych uprawnień do wykonywaniażadnego zawodu co tym samym czyni świadczeniew postaci renty rodzinnej jedynym źródłem utrzymaniaosoby upośledzonej.Praktyka stosowana przez komisje ds. orzekaniao stopniu niepełnosprawności, która ulega ostatnioupowszechnieniu, zmusza szkoły specjalne do przetrzymywaniauczniów z upośledzeniem umiarkowanymw klasach, w których realizowany jest programdla uczniów z upośledzeniem lekkim po to, aby niezamykać im drogi do kształcenia zawodowego. Wymaganiate przekraczają niestety możliwości upośledzonychumiarkowane lub znacznie; nie poradzą onisobie z wymaganiami edukacyjnymi stawianymiprzez szkołę ani tym bardziej z wymaganiami stawianymiprzez potencjalnego pracodawcę. Zwłaszczaże maksymalny poziom dojrzałości społecznej u dorosłychz upośledzeniem umiarkowanym lub znacznymto poziom 10-latka.Za niewłaściwe uważane jest – zdaniem pedagogówszkól specjalnych – traktowanie niepełnosprawnychintelektualnie z innymi niepełnosprawnymi ikwalifikowanie ich przez komisje ds. orzekania ostopniu niepełnosprawności na podstawie jednokrotnegospotkania. Podczas takiej rozmowy osobaniepełnosprawna intelektualnie jest postawionaprzed komisją składającą się z osób, których nie zna.Jej zachowanie, odpowiedzi udzielane są pod wpływemznacznego stresu, w sposób bezkrytyczny, podpresją. Dlatego zasadnym wydaje się, aby stosownejkwalifikacji dokonywać nie na podstawie spotkania,ale opinii psychologa, pracownika szkoły, który najlepiejzna ucznia i kompetentnie potrafi ocenić jegomożliwości.Ponadto wysokość renty socjalnej będzie prawdopodobniewynosić 84% najniższej renty z tytułu całkowitejniezdolności do pracy, wypłacanej z FunduszuUbezpieczeń Społecznych, co stanowić będziekwotę ok. 460 zł. brutto. Kwota ta to niejednokrotniejedyne źródło dochodu osoby upośledzonej, które teoretyczniepowinno wystarczyć na utrzymanie, opłaty,jedzenie, leki, a niejednokrotnie opiekę, gdyż w żadensposób osoby upośledzone umiarkowanie lub znacznienie mogą – nawet jako ludzie dorośli – funkcjonowaćsamodzielnie. Znając powszechne realia cenowedzisiejszego rynku, wszelki komentarz do tego, czykwota 460 zł może wystarczyć na pokrycie wszystkichniezbędnych wydatków, wydaje się zbędna.Mając na uwadze podniesione w niniejszej interpelacjiistotne problemy, kieruję do Pani Ministernastępujące pytania:1. Czy możliwe byłoby formalne uznanie opiniipsychologa, pedagoga szkolnego dotyczącej konkretnegoucznia jako podstawy w kwestii orzeczeniaprzez stosowną komisję stopnia upośledzenia?2. Czy i ewentualnie do jakiej kwoty resort planujezwiększenie wysokości renty socjalnej dla osóbupośledzonych umiarkowanie lub znacznie?Z poważaniemWarszawa, dnia 7 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7450)do ministra zdrowiaPoseł Henryk Siedlaczekw sprawie wyników kontroliprzeprowadzonych u świadczeniodawcówrealizujących „Populacyjny programprofilaktyki i wczesnego wykrywania rakapiersi”Szanowna Pani Minister! Nie ma najmniejszychwątpliwości, że profilaktyka, czyli zapobieganie powstawaniui rozwojowi choroby jest generalnym celemdziałań medycznych. W przypadku choroby nowotworowejzaś profilaktyka jest elementem priorytetowym.„Populacyjny program wczesnego wykrywaniaraka piersi” został stworzony po to, by zwiększyćodsetek kobiet zgłaszających się na badania, atym samym doprowadzić do zwiększenia wykrywalnościchoroby i zmniejszenia umieralności. Długofalowymefektem realizacji programu ma być obniżeniewskaźnika umieralności na raka piersi do poziomukrajów europejskich, które przodują w tym zakresie.Bezdyskusyjnie zatem, w szczególności ważne w walcez nowotworami, są systematyczne badania lekarskie,odpowiednio wczesne wykrycie choroby stwarzabowiem szansę zupełnego wyleczenia, a chorobę łatwiejleczyć w stadium początkowym.W świetle wyników audytów pracowni mammograficznych,przedstawionych przez Centralny OśrodekKoordynujący Populacyjny Program WczesnegoWykrywania Raka Piersi pojawiają się pewne wątpliwościodnoszące się do jakości usług oferowanych wtym zakresie przez niektóre pracownie.Z informacji, jakie posiadam, wielu świadczeniodawcówoferujących usługi medyczne w zakresie badańmammograficznych uzyskało pożądany wynik ipozytywnie przeszło kontrolę. Są jednak i takie pracowniemammograficzne wykonujące badania profilaktyczne,które nie uzyskały pozytywnego wynikukontroli.Zdaję sobie sprawę, że audyt jest formą kontroli,która przede wszystkim ma przyczynić się do poprawyjakości badań i, w tym przypadku, skutecznej realizacji„Populacyjnego programu wczesnego wykrywaniaraka piersi”, dlatego zapytuję uprzejmie:1) Czy Ministerstwo Zdrowia przedstawiło pracowniommammograficznym niespełniającym wymo-
75gów audytu odpowiednie wytyczne i zalecenia i jakiesą procedury sprawdzenia ich wykonania?2) Czy resort zdrowia planuje dalsze etapy realizacjiaudytu?Z poważaniemPoseł Beata Małecka-LiberaDąbrowa Górnicza, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7451)do ministra nauki i szkolnictwa wyższegow sprawie zmiany art. 9 pkt 4 ustawyPrawo o szkolnictwie wyższym, dotyczącegozaliczania nauczycieli akademickichdo minimum kadrowegoSzanowna Pani Minister! Obecny stan prawny(art. 9 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo oszkolnictwie wyższym – Dz. U. Nr 164, poz. 1365, zpóźn. zm.) wskazuje na fakt, że pracownik naukowo--dydaktyczny zatrudniany na wyższych uczelniachmoże być zaliczany do minimum kadrowego nie więcejniż dwukrotnie, z tym że tylko do jednego minimumkadrowego kierunku studiów II stopnia albokierunku jednolitych studiów magisterskich. KadraWielkopolskich Wyższych Szkół uważa, że taka sytuacjapozostaje szkodliwa społecznie, uniemożliwiabowiem wielu uczelniom, ze względu na brak pracownikównaukowo-dydaktycznych, prowadzenie studiówII stopnia. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, żemłodzież studiująca na studiach I stopnia w placówkachfunkcjonujących poza dużymi ośrodkami uniwersyteckimi,a pochodząca z małych miast i środowiskwiejskich, gdzie niejednokrotnie sytuacja finansowarodziny staje się barierą nie do pokonania, jeślichodzi o podjęcie studiów poza miejscem zamieszkania,w warunkach konieczności odpłatności z pobytw ośrodku akademickim przy zmianie określonegostanu prawnego miałaby stworzoną możliwość podjęcianauki w rejonie zamieszkania. Należałoby zaznaczyć,iż dość często – do dziś – podawanym argumentemza tym, aby studia magisterskie odbywałysię w dużych ośrodkach, staje się ten, że w tych placówkachmłodzież i studenci mogą korzystać z bardzodobrze wyposażonych w zasoby bibliotek i czytelni.Argument ten zdaniem przedstawicieli uczelni pozostajenieuzasadniony, bowiem studenci korzystają (wformule internetowego przesyłu informacji) ze zbiorównajlepszych bibliotek Katolickiego UniwersytetuLubelskiego i Uniwersytetu Wrocławskiego itp.Pani Minister! W związku z powyższym uprzejmieproszę o ustosunkowanie się do powyższychkwestii, tj. udzielenia odpowiedzi na następującepytania: Czy rząd przewiduje rozwiązania prawne,które spowodują zmianę obowiązującego stanuprawnego dot. minimum kadrowego na wyższychuczelniach i przyczynią się tym samym do wyrównywaniaszans młodzieży z małych miast i wsi,chcących podnosić swoje kwalifikacje, zarówno nastudiach I, jak i II stopnia?Z poważaniemGniezno, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Tadeusz TomaszewskiI n t e r p e l a c j a(nr 7452)do ministra infrastrukturyw sprawie funkcjonowania zakładównaprawczych taboru kolejowegoSzanowny Panie Ministrze! Burmistrz Łap, panRoman Czepe, zaniepokojony trudną sytuacją finansowąZakładów Naprawczych Taboru Kolejowego wŁapach (największej obecnie – po niedawnej likwidacjiCukrowni Łapy – firmy na terenie gminy), w tymm.in. faktem braku możliwości regulowania podatkówprzez ZNTK przesłał pismo do parlamentarzystówwoj. podlaskiego z prośbą o zainteresowanie sięsytuacją zakładów oraz transportu kolejowego w Polsce.Sytuacja wydaje się być bardzo poważna. Jakoposeł na <strong>Sejm</strong> z województwa podlaskiego jestem zainteresowanyinformacjami na ten temat.Podzielam niepokój władz samorządowych Łap.ZNTK Łapy są największym pracodawcą w gminieŁapy. Gmina już doświadczyła na przełomie 2007/2008 likwidacji Cukrowni Łapy SA. Kondycja finansowazakładów wpływa bezpośrednio na dochodybudżetu gminy Łapy (ZNTK mają poważne trudnościz płaceniem podatków, zmuszone są występować oodroczenie spłaty rat podatku od nieruchomości, copowoduje destabilizację budżetu gminy). W konsekwencjipostępuje również proces ubożenia rodzinpracowników zakładów.Z informacji burmistrza Łap wynika, że ZNTKŁapy mają niewielką ilość wagonów do naprawy, cojest niewspółmierne do możliwości zakładów, ale zapewnetakże i do potrzeb firmy PKP Cargo SA.Interesują mnie przyczyny takiego stanu rzeczy.Dlatego bardzo proszę Pana Ministra o odpowiedź naponiższe pytania:1. Czy zbyt mała liczba zleconych do naprawy wagonówtowarowych nie zdekapitalizuje taboru i czynie wpłynie to na sytuację polskiego transportu kolejowego?2. Czy ograniczeniem nie są wadliwe procedury wtym względzie?3. Jakie działania dla wzmocnienia polskiegoprzemysłu kolejowego może podjąć polski rząd?
764. Czy firma PKP Cargo SA może doraźnie orazdługofalowo wesprzeć polski przemysł naprawy wagonówtowarów?5. Czy możliwe jest skrócenie do niezbędnego minimumterminów zwrotu środków finansowych stanowiącychgwarancję dobrego wykonania kontraktu,skoro ZNTK i dziś niemal walczą o przetrwanie?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7453)Poseł Krzysztof Putrado ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie odmowy udzielenia zgodyna publiczną zbiórkę pieniędzy(decyzja nr 173 z dnia 19 grudnia 2008 r.)Szanowny Panie Premierze! Komitet powołanydnia 9 sierpnia 2008 r. do przeprowadzenia zbiórkipieniężnej na sfinansowanie budowy otworu geotermalnegoToruń TG-1 dnia 16 września 2008 r. złożyłstosowny wniosek. Dnia 19 grudnia 2008 r. wydałPan odmowną decyzję.Ośmielam się przypomnieć, że Fundacja Lux Veritatisbyła zmuszona powołać ww. komitet i wystąpićo zgodę na publiczną zbiórkę pieniędzy, w sytuacjikiedy Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i GospodarkiWodnej z siedzibą w Warszawie podjął nieuzasadnionąi nielogiczną decyzję o rozwiązaniuumowy z Fundacją Lux Veritatis na sfinansowaniebadań geotermalnych w Toruniu. Mam uzasadnionepodstawy, aby tak twierdzić, gdyż trzykrotnie (dwukrotnieinterpelacja nr 3477 oraz nr 7355 wg numeracji<strong>Sejm</strong>u) pytałem w sprawie rozwiązania umowy i dotychczasnie otrzymałem logicznego wyjaśnienia.W moim przekonaniu Pan Minister błędnie uznał,iż celem komitetu jest zebranie pieniędzy na rzecz fundacji,a nie na cel badawczy związany z ustaleniemzasobów eksploatacyjnych wód termalnych. Uzasadnieniejest proste. Fundacja Lux Veritatis zawarłaumowę z wykonawcą badań (państwową spółką z grupyPGNiG) wówczas, gdy była związana umową nasfinansowanie badań z Narodowym FunduszemOchrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Podstawądo jej zawarcia była koncesja nr 6/2006/p z dnia21.04.2006 r. udzielona przez Ministerstwo Środowiskaoraz wymagane decyzje ministra środowiska (zostaływymienione we wniosku komitetu z dnia 12września 2008 r.). Należy podkreślić, że NFOŚiGWnigdy nie zakwestionował celowości prowadzenia badańgeotermalnych i zaakceptował przedstawionegowykonawcę, który nie zmienił się do dnia dzisiejszego,a także harmonogram robót. Wykonawca realizujeumowę, a w związku z tym zleceniodawca będzie musiałzapłacić. Czyli z jednej strony nie ma zgody nasfinansowanie badań, a z drugiej nie ma też zgody nazebranie pieniędzy w formie zbiórki publicznej, pomimoże wiadomym jest, że społeczeństwo pomoże. Tojest niekonsekwencja rządu RP.Zbiórka publiczna, którą zamierzał przeprowadzićkomitet, miała zastąpić pomoc państwa, w tym przypadkuspołecznej organizacji pozarządowej, która wswych zadaniach statutowych ma również prowadzenieprac naukowo-badawczych.W uzasadnieniu odmownej decyzji zostało zarzuconetakże, że komitet wskazał „kilka alternatywnychcelów zbiórki”. Takie postawienie sprawy przezkomitet wydaje się być uzasadnione, który wg mojejwiedzy, nie spodziewa się, aby zbiórka pokryła w całościkoszty badań. Niemniej jednak gdyby okazałosię, że zbiórka przewyższy koszty badań, wówczastylko nadwyżkę komitet planuje przekazać na budowęświątyni wotum wdzięczności za Jana Pawła IIlub inną działalność religijną fundacji. Taki zapis jestzgodny z zaleceniami MSWiA zawartymi na stronieinternetowej* ) .W związku z powyższym bardzo proszę Pana Premierao informacje:1. Jakie faktyczne powody skłoniły do podjęciaodmownej decyzji w przedmiotowej sprawie?2. Czy one są na tyle istotne, aby wydać odmownądecyzję, czy zabrakło dobrej (a może politycznej)woli?3. Ile pozytywnych decyzji w sprawie publicznejzbiórki pieniędzy, komu i na jaki cel (cele) wydałoMinisterstwo Spraw Wewnętrznych i Administracjiw latach 2007 i 2008?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7454)Poseł Krzysztof Putrado ministra sportu i turystykiw sprawie funkcjonowania spółki PL 2012Szanowny Panie Ministrze! W dzienniku „SuperExpress” z dnia 12 stycznia 2009 r. przeczytałem artykułpt. „Tak się pasą urzędasy na euro 2012”. Informacjetam przytoczone zbulwersowały mnie jakoobywatela Polski. PL 2012 sp. z o.o. została powołanana podstawie ustawy z dnia 7 września 2007 r. oprzygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europyw Piłce Nożnej UEFA EURO 2012 (Dz. U. z 21września 2007 r., Nr 173, poz. 1219).* ) http://www.mswia.gov.pl/portal.php?serwis=pl&dzial=88id=265&poz=&drukj=1.
77Wynika z tego, że jest to spółka prawa handlowegow rozumieniu Kodeksu handlowego. Przedmiotemdziałalności ww. spółki jest prowadzenie, koordynowaniei nadzorowanie przedsięwzięć:a) w zakresie projektowania stadionów i innychobiektów budowlanych na terenie <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> niezbędnych do przeprowadzenia turniejufinałowego Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFAEURO 2012;b) w zakresie budowy, przebudowy lub remontustadionów i innych obiektów budowlanych na terenie<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> niezbędnych do przeprowadzeniaturnieju finałowego Mistrzostw Europy w PiłceNożnej UEFA EURO 2012;c) innych przedsięwzięć niezbędnych do przeprowadzeniaturnieju finałowego Mistrzostw Europy wPiłce Nożnej UEFA EURO 2012.Jeżeli informacje podane w artykule są nieprawdziwe,to proszę je zdementować.Natomiast jeżeli są prawdziwe, to pokazana zostałaniegospodarność spółki, której właścicielem jestSkarb Państwa i która jest finansowana z budżetupaństwa. Z art. 8 ww. ustawy wynika, że „wyłącznie”Pan sprawuje nadzór nad spółką PL 2012.Dlatego bardzo proszę Pana Ministra o odpowiedźna poniższe pytania:1. Czy rada nadzorcza i Pan, jako reprezentantwłaściciela, zaakceptowaliście budżet spółki na 2008 r.w kwotach podanych w cytowanym artykule w zakresiepodróży służbowych, szkoleń, kosztów funkcjonowaniazarządu, zakupów inwestycyjnych?2. Jaki jest plan inwestycyjny, który spółka mazrealizować w określonym czasie?3. Jakie są merytoryczne osiągnięcia spółki poroku jej funkcjonowania?4. Czy przewiduje Pan wyciągnięcie konsekwencjisłużbowych w stosunku do winnych niegospodarnościw spółce?5. Czy w zaistniałej sytuacji rozważa Pan wniesieniewniosku o objęcie spółki kontrolą NajwyższejIzby Kontroli?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7455)Poseł Krzysztof Putrado ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie projektu ustawy o ewidencjiludnościSzanowny Panie Ministrze! Przedłożony projektustawy o ewidencji ludności wprowadza wiele nowychinstytucji prawnych oraz nakłada nowe obowiązki naorgany administracji publicznej.Odnosząc się do konkretnych planowanych rozwiązańw przedmiotowej ustawie, należy pozytywnieocenić zmianę zawartą w art. 21 cyt. ustawy, a dotyczącąobowiązku powiadomienia osoby przez organ,który wystąpił z wnioskiem o zmianę numeru PE-SEL, np. z uwagi na sprostowanie daty urodzenia.Brak dotychczas tej regulacji i obowiązku organóww zakresie zmian numeru PESEL powodował, iż zainteresowaneosoby nie zawsze były informowane odokonanej zmianie i posługiwały się starym numeremPESEL.Kluczową i zasadniczą zmianę, jaką zakłada niniejszyprojekt ustawy, jest zmiana dotycząca zniesieniaobowiązku meldunkowego zarówno na pobytstały i czasowy i wprowadzenie na jego miejsce instytucji„zgłoszenia podstawowego miejsca zamieszkania”oraz „zgłoszenie dodatkowego miejsca zamieszkania”(art. 25 i 26 cyt. ustawy). W zakresie definicjipodstawowego i dodatkowego miejsca zamieszkaniaokreślonej w art. 24 cyt. ustawy nie różni się ona odutrwalonej w orzecznictwie sądów administracyjnychdefinicji zameldowania na pobyt stały oraz przesłanekzameldowania na pobyt czasowy, np. por. wyrokWSA w Warszawie z dnia 22.09.2005 r. sygn. IV SA/Wa 600/05 „Miejsce stałego pobytu danej osoby tomiejsce, w którym osoba ta stale realizuje swoje podstawowefunkcje życiowe, tj. w szczególności mieszka,nocuje, spożywa posiłki, wypoczywa, przechowujerzeczy niezbędne do codziennego funkcjonowania(odzież, żywność, meble), przyjmuje wizyty członkówrodziny lub znajomych, utrzymuje chociażby okazjonalnekontakty z sąsiadami, przyjmuje i nadaje korespondencję.Miejscem stałego pobytu jest jednocześniemiejsce, w pobliżu którego lub w możliwie jaknajmniejszym oddaleniu od którego zameldowanystara się koncentrować miejsce pracy lub nauki(ewentualnie miejsce dojazdu do miejsc pracy lub nauki),miejsca robienia zakupów i korzystania z usług,opieki medycznej itd…”. Wynika z powyższego, że jeżelichodzi o definicję nowej i starej instytucji ewidencjiludności, to jest bez mała taka sama.W zakresie terminu zgłoszenia miejsca zamieszkania,porównując do zameldowania na pobyt stały,to wydłużono jedynie termin i utrzymano cały czasobowiązek z 4 dni do 30 dni.Również utrzymano postępowania administracyjnew zakresie (projektowane brzmienie) wyrejestrowaniapodstawowego i dodatkowego miejsca zamieszkania,co aktualnie również obowiązuje jako wymeldowaniez miejsca pobytu stałego i czasowego. Wydajesię, że postępowania administracyjne będą praktycznieidentyczne i nie odciąży to wcale urzędów oddodatkowej pracy, a także nie pozbawi obywateli koniecznościwyrejestrowania ze swoich domów, mieszkańosób, które tego obowiązku nie dopełniły. Koniecznośćwnioskowania przez obywateli o wszczęciepostępowań administracyjnych w przedmiocie wyrejestrowaniapodstawowego i dodatkowego miejscazamieszkania w celu wydania decyzji administracyjnejmoże dotyczyć znacznie większej liczby osób, niż
78dotychczas miało to miejsce przy wymeldowaniu administracyjnym.Wynika to z nowej regulacji w projektowanejustawie pozbawiającej konieczności potwierdzeniaprzez właściciela lub przez inną osobęposiadającą tytuł prawny do nieruchomości faktuprzebywania osoby zgłaszającej nowe miejsce zamieszkaniapod oznaczonym adresem. Brak tego potwierdzeniamoże spowodować nieprzemyślane i niekontrolowanezgłaszanie nowego miejsca zamieszkaniaprzez osoby pozostające w konflikcie rodzinnym,dla pozoru lub ze złośliwości. Bowiem z treścią art.26 ust. 1 cyt. ustawy do zgłoszenia miejsca zamieszkaniawystarczyło będzie wypełnienie i podpisanieformularza i przedstawienie do wglądu dokumentutożsamości. Umieszczenie na nowym formularzuzgłoszenia miejsca zamieszkania pouczenia o odpowiedzialnościkarnej za podanie nieprawdziwych danychlub ich zatajenie może w pewien sposób „zablokować”niekontrolowane i nieprzemyślane zgłaszaniemiejsca zamieszkania, ale w praktyce udowodnienieosobie, że nie przebywała pod oznaczonym adresemi podała nieprawdę, może być dość trudne.Inną kwestią jest określenie nowej instytucji„zgłoszeniem miejsca zamieszkania”, ponieważ takakategoria i definicja prawna występuje już w polskimporządku prawnym, a mianowicie w art. 25 Kodeksucywilnego, który stanowi, iż miejscem zamieszkaniaosoby fizycznej jest miejscowość, w której osobata przebywa z zamiarem stałego pobytu. Miejscezamieszkania w rozumieniu ustawy o ewidencji ludnościbędzie stanowiła miejscowość wraz z konkretnymadresem, co nie jest tożsame z pojęciem określonymw Kodeksie cywilnym. Wynika z tego, że wsytuacji wejścia w życie nowej ustawy o ewidencjiludności w polskim ustawodawstwie będzie funkcjonowałopojęcie „miejsca zamieszkania” o dwóch różnychdefinicjach. Trzeba również zauważyć, że przepisart. 28 stanowi, że można mieć tylko jedno miejscezamieszkania. W sytuacji kiedy w projekcie ustawyo ewidencji ludności dopuszcza się posiadaniedodatkowego miejsca zamieszkania, istnieje wątpliwość,czy te dwie regulacje prawne nie pozostają wsprzeczności.Oceniając pomysł „likwidacji meldunku”, należypodkreślić, iż może on przynieść dużo negatywnychkonsekwencji w zakresie funkcjonowania wielu organówwładzy publicznej i innych instytucji, dla którychurzędowe poświadczenie miejsca pobytu stałegomiało duże prawne i faktyczne znaczenie. Sądy, policja,prokuratura, urzędy skarbowe, zakład ubezpieczeńspołecznych, komornicy sądowi zwracają sięciągle do organów ewidencji ludności o udostępnieniedanych z ewidencji dla celów prowadzonych przeznich postępowań. W sytuacji kiedy zgłoszenie miejscazamieszkania, co prawda obowiązkowe, ale „bez zgody”właściciela, może spowodować znaczne utrudnieniepracy ww. organów. Przepis karny zawarty w art.63, co prawda przewidujący odpowiedzialność za podanienieprawdziwych danych co do miejsca zamieszkania,podobnie jak to ma miejsce przy niedopełnieniuobowiązku meldunkowego, nie daje gwarancjiwyeliminowania tego typu przypadków. W praktycedotychczasowej rzadko zdarzało się pociągnąć do odpowiedzialnościosobę, która naruszyła ten przepis.Od 1 stycznia 2011 r. w projekcie ustawy przewidziano,iż w dowodzie osobistym nie będzie zamieszczałosię adresu zamieszkania. Ta zmiana równieżmoże spowodować wiele utrudnień w pracy i funkcjonowaniuorganów władzy publicznej.W art. 10 ust. 3 ustawy występuje pojęcie „rejestrówcentralnych” i również wynika z tego przepisuobowiązek przekazywania danych przez właściweorgany do rejestru PESEL za pośrednictwem właśnierejestrów centralnych. W ustawie nie zawarto definicjii wyjaśnienia pojęcia „rejestrów centralnych”.Reasumując, przedłożony projekt ustawy o ewidencjiludności należy ocenić raczej negatywnie, ponieważzaproponowane zmiany, choć może z pozoruułatwią życie obywatelom, ale w konsekwencji mogąnastręczać wiele problemów. Sporym zagrożeniemmoże być likwidacja obowiązku meldunkowego, codla całego państwa działającego przez swoje organyi instytucje może przynieść negatywne skutki. Samobszar zmian, który w zakresie likwidacji obowiązkumeldunkowego dotyka 173 ustaw, obrazuje skalę ipowagę omawianego zagadnienia.Mając na uwadze powyższe, proszę Pana Ministrao zainteresowanie się niniejszą sprawą.W związku z powyższym zwracam się z pytaniamido Pana Ministra:1. Jak Pan ocenia tę sytuację prawną i czym jąuzasadnia?2. Jakie kroki zamierza Pan podjąć, aby zmienićten stan rzeczy?Z poważaniemPoseł Jarosław RusieckiOstrowiec Świętokrzyski, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7456)do ministra gospodarkiw sprawie podwyżki od 1 stycznia 2009 r.cen energii elektrycznej dla odbiorcówprzemysłowychSzanowny Panie Ministrze! Do mojego biura poselskiegowpływają liczne interwencje dotyczące podwyżkicen energii elektrycznej dla odbiorców przemysłowychod 1 stycznia 2009 r.Zainteresowani podkreślają, że koszt energii elektrycznejwzrasta od stycznia 2009 r. o 40%, pomimoże PGE w kwietniu 2008 r. podniosła ceny energii o12%. Takie działania są całkowicie niezrozumiałe,ponieważ ceny węgla na rynku światowym w ostat-
79nim półroczu spadły o około 50%, a przystosowanieprzemysłu energetycznego do wymagań Unii Europejskiejw zakresie ograniczenia emisji CO 2zostaniewsparte ze środków Unii Europejskiej w kwocie 60mld zł. Jednocześnie w latach 2012–2019 polskieelektrownie będą miały prawo nawet do 70% bezpłatnychuprawnień do emisji CO 2. Zainteresowani podkreślają,że są bezradni wobec monopolistycznych,bezzasadnych podwyżek cen energii elektrycznej.Szanowny Panie Ministrze! Należy zaznaczyć, iżw przypadku wielu firm, zakładów przemysłowychkoszt energii elektrycznej stanowi zasadniczy udziałw kosztach wytwarzania. Wzrost cen energii elektrycznejstanowi zagrożenie utraty eksportu, a co zatym idzie, prowadzi do redukcji miejsc pracy.W dobie kryzysu gospodarczego przy spadającymeksporcie, gdy coraz większej liczbie zakładów grozizamknięcie, gdy rządy innych krajów wspomagajądotacjami własny przemysł w Polsce, wiodąca grupaenergetyczna prowadzi monopolistyczną politykę cenową.Działania tego typu prowadzą w prostej liniido spadku konkurencyjności polskich przedsiębiorstwi wzrostu bezrobocia.W związku z powyższym zwracam się z pytaniamido Pana Ministra:1. Jak Pana ocenia tę sytuację prawną i czym jąuzasadnia?2. Jakie kroki zamierza Pan podjąć, aby zmienićten stan rzeczy?Z poważaniemPoseł Jarosław RusieckiOstrowiec Świętokrzyski, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7457)do ministra finansóww sprawie wykupu przedwojennych obligacjiSkarbu PaństwaSzanowny Panie Ministrze! Do mojego biura poselskiegowpływają liczne interwencje osób, któreposiadają przedwojenne obligacje Skarbu Państwa.Osoby te z niepokojem obserwują fakt, że nie ma podejmowanychdalszych jakichkolwiek działań narzecz wykupu ww. obligacji.Ww. obligacje były sprzedawane w USA przezRzeczpospolitą Polską i pojedyncze miasta polskie wokresie międzywojennym. Inwazja nazistowska wkońcu lat 30. XX w. oznaczała praktycznie koniec<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>. Wypłaty zysku z tych obligacjiokazały się nierealne w tym okresie, ale w późnychlatach 60., działając w kierunku poprawy swojejmiędzynarodowej reputacji handlowej, Polska zaczęładawać sygnały, że może uznać swoje długi wobecnabywców tych obligacji. W tym czasie szacowano, żeistnieją obligacje na kwotę 41 mln dolarów. W 1972r. polska intencja uznania wykupu 9 subskrypcji obligacjibyła formalnie zgłoszona w MiędzynarodowejRadzie Ochrony Posiadaczy Obligacji Zagranicznychw Nowym Jorku w wyniku quasi-oficjalnych negocjacji.Następnie w połowie 1973 r. rada oznajmiła,że Polska określi jakiś niewielki zysk dla posiadaczytych obligacji, zanim będą one spłacane. Posiadaczemusieli zaakceptować tymczasowe ustalenia, aby byćzakwalifikowanym nie tylko do wypłaty, lecz takżedo przyjęcia ewentualnych zasadniczych ustaleń.Mieli pójść do Pierwszego Narodowego Banku w Chicago,m.in. po to, żeby ostemplować obligacje jakoakceptację oferty. Bardziej współcześnie PolskaRzeczpospolita Ludowa i Rada porozumiały się ostatecznie,że spłata obligacji będzie się odbywać z dwomastawkami zysku 3,5 procent i 36,5 procent odwartości nominalnej widniejącej na awersie każdejobligacji. Tamto ustalone 40% tworzyło kontrowersje,ponieważ oznaczało, że po raz pierwszy zagranicznanacja (państwo) nie dotrzymało umowy, oferującmniej niż 100% ich zasadniczej wartości. Określającw przeszłości późniejszą należność dla nabywcy,ustalenia te sprawdzały się dla jedynie 10% aktualnychposiadaczy obligacji.Jednakże w Chicago z największą po Warszawiepopulacją polskojęzyczną na świecie odczucia byłytakie, że 40% to i tak dużo lepiej niż nic. „Ludzie niespodziewali się praktycznie niczego po tym, jak komuniściobjęli władzę” – mówi edytor polskiegodziennika „Zgoda” Polska Unia Katolicka w USA –braterska organizacja posiadała swoje 15 000 USDostemplowane jakiś czas temu w Pierwszym NarodowymBanku Chicago. Urzędnik bankowy RaymondE. Hansen powiedział, że blisko 2000 posiadaczy obligacjiostemplowało ok. 8000 obligacji w tymże banku,reprezentujących 2 mln dolarów niespłaconychobligacji. Eksperci od obligacji zapytywani o to powiedzieli,że polskie rozliczenie nie stwarza jakiegośnieelastycznego precedensu dla znaczącej ilości nieuregulowanychobligacji wyemitowanych przez innekraje (włącznie z innymi polskimi emisjami).Ponieważ cały ten problem dotyczy w bardzoistotnym stopniu finansów państwa, zasadne wydajesię, aby resort finansów jak najszybciej zajął konstruktywnestanowisko w tej sprawie, uwzględniająceobecną sytuację prawną. Bez jednolitego, prawemokreślonego uregulowania sposobu wyliczenia wartościprzedwojennej obligacji, uwzględniającegonp. rozłożenie procesu wykupu w czasie lub umożliwiającegozamianę starych obligacji nowymi, występujezagrożenie powstania sytuacji trudnej do zaakceptowaniadla budżetu państwa. Z pewnością wieluuprawnionych zdecydowałoby się na powstrzymaniesię od wejścia na kosztowną drogę sądową, gdybyotrzymało czytelny sygnał, że rząd podjął realne prace,by uregulować problem wykupu ich obligacji.Mając na uwadze powyższe, proszę Pana Ministrao zainteresowanie się niniejszą sprawą.
80W związku z powyższym, zwracam się z pytaniamido Pana Ministra:1. Jak Pan ocenia tę sytuację prawną i czym jąuzasadnia?2. Jaką Pan widzi możliwość rozwiązania problemuwykupu przedwojennych obligacji?3. Jakie kroki zamierza Pan podjąć, aby zmienićten stan rzeczy?Z poważaniemPoseł Jarosław RusieckiOstrowiec Świętokrzyski, dnia 15 stycznia 2009 r.1) wniosek o przystąpienie do postępowania kwalifikacyjnego:do dnia 31 października (w sesji jesiennej),do dnia 31 marca (w sesji wiosennej) z obecnieobowiązujących terminów, tj. 30 września i 28 lutego;2) postępowanie kwalifikacyjne na specjalizacje:w terminie 1–15 listopada (sesja jesienna) i 1–15kwietnia (sesja wiosenna);3) Wojewódzkie Centrum Zdrowia Publicznegokieruje lekarza do odbycia specjalizacji do dnia 30listopada (sesja jesienna) i do 30 kwietnia (sesja wiosenna)?Z poważaniemI n t e r p e l a c j a(nr 7458)Zgierz, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Artur Dunindo ministra zdrowiaw sprawie możliwości zmiany rozporządzeniadotyczącego specjalizacji lekarzyi lekarzy dentystówSzanowna Pani Minister! Do mojego biura poselskiegozgłosili się lekarze stażyści ziemi łódzkiej zprośbą o poparcie projektu zmiany rozporządzeniaministra zdrowia z dnia 19 września 2008 r. w sprawiespecjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów.Dotychczasowy zapis ww. rozporządzenia uniemożliwiastażystom przystępującym do LekarskiegoEgzaminu Państwowego złożenie wniosków o specjalizację,gdyż wymagane jest w tym celu zaświadczenieo wyniku egzaminu oraz dokumenty potwierdzająceodbycie stażu podyplomowego. Uzyskanie tychzaświadczeń jest niemożliwe do realizacji ze względuna obecnie nakładające się terminy postępowaniakwalifikacyjnego i termin Lekarskiego EgzaminuPaństwowego. „W celu przystąpienia do postępowaniakwalifikacyjnego lekarz składa wniosek o rozpoczęciespecjalizacji w danej dziedzinie medycyny doWojewódzkiego Centrum Zdrowia Publicznego, naktórego obszarze zamierza odbywać specjalizację,w terminach do dnia 28 lutego lub do dnia 30 wrześniakażdego roku (pkt 1, w § 18, ust. 2)”. JednocześnieCentrum Egzaminów Medycznych wyznaczyłotermin Lekarskiego Egzaminu Państwowego nadzień 28.02.2009.Zapis ten uniemożliwia lekarzom stażystom, którzyukończą staż w marcu 2009 r. (i kolejnych sesjach),rozpoczęcie specjalizacji przez okres najbliższych6 miesięcy. W tym czasie będą oni pozostawaćbez umowy o pracę, co przyczyni się do zmniejszeniadostępności do świadczeń medycznych.Dlatego też, mając na uwadze dobro pacjentów,zwracam się do Pani Minister z uprzejmą prośbą oudzielenie mi odpowiedzi na pytanie:Czy możliwa jest zmiana powyższego rozporządzeniapoprzez przesunięcie aktualnie obowiązującychterminów zakończenia składania wniosków orozpoczęcie specjalizacji na następujące terminy:I n t e r p e l a c j a(nr 7459)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie spornego problemu ściąganiaskładek ZUS od kobiet przebywającychna urlopach macierzyńskich i wychowawczychz tytułu zatrudnienia na umowę o pracęoraz prowadzących jednocześnie działalnośćgospodarczą w latach 1999–2006Szanowna Pani Minister! Głęboko zaniepokojonydocierającymi do mojego biura informacjami w formiemailowej zwracam się do Pani Minister z prośbąo odpowiedź na następujące pytanie:Czy Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej rozważamożliwość udzielenia pomocy matkom, które wlatach 1999–2006 przebywały na urlopach macierzyńskichi wychowawczych z tytułu zatrudnienia naumowę o pracę oraz prowadzących jednocześnie działalnośćgospodarczą?Z uzyskanych przeze mnie informacji wynika, żew wyniku zaniedbań organu administracji państwowej,jakim jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych,kilkadziesiąt tysięcy młodych matek w naszym kraju,które 9 lat temu posiadały trzy tytuły do ubezpieczeniaspołecznego, tj. pracowniczy, urlop macierzyńskioraz własną działalność gospodarczą, zostałowprowadzone w błąd w wyniku braku jednoznacznejinterpretacji przepisów ustawy z 1999 r. oubezpieczeniach społecznych. W konsekwencji poupływie ponad 9 lat ZUS oczekuje od tych kobietspłaty „zaległych” składek ZUS za lata 1999–2006wraz z odsetkami. Dla kobiet, które wówczas przebywałyna urlopie macierzyńskim lub wychowawczym,suma zobowiązań sięga nawet kilkudziesięciutysięcy złotych, prowadząc niejednokrotnie do bankructwbudżetów rodzinnych.Na początku obowiązywania ustawy ZUS podzielałpogląd płatników, że w przypadku zbiegu ww. ty-
81tułów do ubezpieczenia powinno się płacić tylko jednąskładkę, tj. zdrowotną, i utwierdzał ich w przekonaniuo tym w swoim poradniku z 1999 r. Dodatkowoinstytucja ta nie kwestionowała prawidłowości ichrozliczeń i nie wydawała decyzji w tej sprawie, mimoże posiadała wszelkie dane w postaci złożonych deklaracji.Z poważaniemZgierz, dnia 15 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7460)Poseł Artur Dunindo ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie projektowanych zmian do ustawyo gospodarowaniu nieruchomościamirolnymi Skarbu PaństwaSzanowny Panie Ministrze! Do mojego biura poselskiegozgłosili się przedstawiciele udziałowcówspółki pracowniczej PPGR z prośbą o zainteresowaniesię sytuacją spółek powstałych po zlikwidowanychPGR-ach.Z przedstawionych mi informacji wynika, że planowaneprzez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsiwyłączenie 30% dzierżaw (projekt zmian na dzień10.11.2008 r.) będzie miało istotny wpływ na kondycjęfinansową tych przedsiębiorstw. Przyczyni się todo spadku ich dochodu, który jest praktycznie proporcjonalnydo powierzchni uprawianych gruntów.Tak zasadnicza jednorazowa redukcja upraw spowodujegenerowanie dodatkowych kosztów wymuszonychzmianą funkcjonowania spółek. W dalszej perspektywiemoże przyczynić się także do upadku wielupodmiotów gospodarczych, w tym spółek PPGR,których nie będzie stać na wykup dotychczas dzierżawionychgruntów.Przedstawiciele udziałowców spółki pracowniczejPPGR zwrócili także uwagę na fakt, iż projektowanaprzez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi regulacjanegatywnie wpłynie na rynek pracy. Zwalniani zdużych gospodarstw pracownicy w większości będąmieć problemy ze znalezieniem stałego zatrudnieniana wsi.Dlatego też jako członek Komisji Rolnictwa i RozwojuWsi zwracam sie do Pana Ministra z prośbą oudzielenie mi odpowiedzi na pytanie:Jakie rozwiązania planuje przyjąć MinisterstwoRolnictwa i Rozwoju Wsi w stosunku do spółek powstałychpo zlikwidowanych PGR-ach?Z poważaniemZgierz, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Artur DuninI n t e r p e l a c j a(nr 7461)do ministra środowiskaw sprawie udzielenia koncesjina rozpoznanie złoża węgla brunatnegoRogóźno Kopalni Węgla BrunatnegoAdamów SASzanowny Panie Ministrze! Jako mieszkaniec gminyZgierz i przewodniczący powiatu zgierskiego PlatformyObywatelskiej jestem głęboko zaniepokojony docierającymido mnie informacjami dotyczącymi wnioskuKopalni Węgla Brunatnego Adamów SA o udzieleniekoncesji na rozpoznawanie złoża węgla brunatnegoRogóźno. Dlatego też zwracam się do Pana Ministra zprośbą o udzielenie mi odpowiedzi na pytania:Na jakim etapie aktualnie znajduje się postępowanieadministracyjne w ww. sprawie?Zgodnie z ustawą opinia wójta i Rady GminyZgierz nie jest wiążąca dla wydania koncesji, dlategoteż zwracam się z prośbą o udzielenie odpowiedzi napytanie:Czy negatywne opinie wójta, Rady Gminy Zgierzoraz mieszkańców będą, zostaną uwzględnione wprocesie udzielenia koncesji?Jaka będzie decyzja Pana Ministra w ww. sprawie?Z uzyskanych przeze mnie informacji wynika, żewójt gminy Zgierz wraz z radą negatywnie zaopiniowałwniosek o udzielnie koncesji na rozpoznanie złożawęgla brunatnego Rogóźno, który w dalszej konsekwencjiprowadziłby do powstania kopalni odkrywkowej.Podstawą do wydania negatywnej opinii byłfakt, iż ten wyniszczający zabieg zaprzepaści możliwościwykorzystania bogactwa przyrody gminyZgierz w kierunku rozwojowego lecznictwa uzdrowiskowego,rekreacji oraz wypoczynku masowego, októre od dawna czynione są starania.Z przekazanych mi informacji wynika, że obszarkoncesji na rozpoznanie złoża węgla brunatnego Rogóźnoobejmuje tereny wchodzące częściowo lub wcałości w zasięg obszarów chronionego krajobrazuoraz występujące w ochronnej strefie Rogóźna. Aktualnieto przede wszystkim tereny rolnicze z zabudowązagrodową, letniskową i gospodarczo-produkcyjną,obsługującą rolnictwo we wsiach. Przewidywanafunkcja wiodąca to rolnictwo, agroturystyka– wykorzystanie dzięki części istniejących i rozbudowywanychsiedlisk rolniczych dla wypoczynku letniegoprzy równoczesnym rozwoju rolnictwa w jednostceoraz rozwój budownictwa mieszkaniowego.Brak przemysłu, dobry klimat, zasoby wód mineralnych,termalnych, solankowych i borowin stanowiąprzesłanki do ustanowienia w gminie Zgierz obszarustrefy uzdrowiskowej. W 2006 r. gmina rozpoczęłarealizację koncepcji rozwoju w oparciu o „Projekt Rogóźno”,który zakłada wykorzystanie unikalnych wskali Europy zasobów naturalnych dla utworzeniauzdrowiska Rogóźno oraz kompleksu obiektów całorocznejrekreacji, sportu i turystyki.
82Powstanie kopalni odkrywkowej na tym tereniespowoduje katastrofalne skutki ekologiczne i społecznedla całej okolicy. Nastąpi znaczne obniżenie wódpowierzchniowych i gruntowych oraz ich zanieczyszczenie.Jej powstanie przyczyni się także do nieodwracalnychstrat w rolnictwie. Wysiedlonych zostanieokoło 2400 mieszkańców z co najmniej 12 sołectw,natomiast ci, którzy pozostaną, będą mieć obniżonąjakość życia na skutek nadmiernego hałasu, emisjipyłków z kopalni i zanieczyszczenia walorów rekreacyjnych.Przyległe do proponowanej inwestycji tereny,tj. Kębliny, Cyprianów, Kwilno, Rosanów, KaniaGóra, które od lat stanowią zaplecze rekreacyjno-wypoczynkoweaglomeracji łódzkiej, strącą nieodwracalnieswoją funkcję.Z poważaniemZgierz, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7462)do ministra finansówPoseł Artur Duninw sprawie strategii i planów rozwojuadministracji podatkowej i skarbowejoraz jej roli w zwalczaniu szarej strefygospodarczejSzanowny Panie Ministrze! Administracja podatkowaoraz administracja kontrolno-skarbowa spełniaszczególną rolę w zapewnieniu przewidzianychprzepisami prawa wpływów do budżetu państwa.Jest ona również odpowiedzialna za ochronę ekonomicznychinteresów <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> orazUnii Europejskiej.Biorąc pod uwagę coraz to nowe zadania i obowiązkizwiązane również ze zmianą uregulowań prawnychna szczeblu UE, jak i na szczeblu krajowym ww. służbypodatkowo-skarbowe przechodzą cykliczne modernizacjezwiązane m.in. z fluktuacją kadr.Mając powyższe na uwadze uprzejmie proszę ozajęcie stanowiska w podniesionej sprawie i przekazanieinformacji:1. Jakie są założenia strategii ministra finansóworaz rządu z ramienia koalicji PO–PSL w zakresiezasad funkcjonowania na najbliższe lata administracjipodatkowej oraz administracji kontrolno-skarbowej?2. Na jakim etapie jest ewentualnie realizowanaww. strategia?3. Jakie będą zdaniem ministra finansów pozytywnei negatywne aspekty wdrażania faktycznego iprawnego zmian w administracji podatkowej orazadministracji kontrolno-skarbowej, w szczególnościjakie będą jej skutki społeczne, gospodarcze oraz dlafinansów publicznych?4. Czy w związku z rządami nowej koalicji PO––PSL wśród kadry zarządzającej oraz wśród pracownikówterenowej administracji kontrolno-skarbowej,administracji podatkowej oraz w komórkach organizacyjnychMinisterstwa Finansów były lub będąwprowadzane jakiekolwiek zmiany kadrowe? Czy sąone podyktowane względami politycznymi?5. Czy jednym ze sposobów pozbywania się przezkierownictwo Ministerstwa Finansów starych stażempracowników oraz kadry zarządzającej, o którymmowa powyżej, była lub jest:— nieuzasadniona i znaczna zmiana warunkówpłacowych na niekorzyść pracownika,— przenoszenie do odległych od miejsca zamieszkaniajednostek administracji podatkowej oraz administracjikontrolno-skarbowej,— nieuzasadniona degradacja z zajmowanego stanowiskasłużbowego połączona ze zmianą warunkówpłacowych?6. Z jakimi związkami zawodowymi oraz z jakimiorganizacjami branżowymi działającymi w administracjipodatkowej oraz w administracji kontrolno--skarbowej współpracuje minister finansów, biorącpod uwagę ewentualne wdrażanie strategii funkcjonowaniatej administracji na najbliższe lata?7. Czy każdorazowe plany zmiany zasad funkcjonowaniaw administracji podatkowej oraz w administracjikontrolno-skarbowej są przedmiotem konsultacjii uzgodnień ze związkami zawodowymi oraz zinnymi organizacjami w nich działającymi?8. Jakie są efekty tej ww. współpracy i wzajemnychuzgodnień?9. Jakie i ewentualnie dlaczego postulaty zgłaszaneprzez związki zawodowe oraz organizacje branżowedziałające w administracji podatkowej oraz w administracjikontrolno-skarbowej nie są przez ministrafinansów uwzględniane?10. Czy strategia funkcjonowania na najbliższelata administracji podatkowej oraz administracjikontrolno-skarbowej przewiduje zwiększenia zadańzwiązanych ze zwalczaniem szarej strefy gospodarczej?Jakie to są zadania?11. Czy minister finansów bierze pod uwagę, żeczęsta modernizacja funkcjonowania administracjipodatkowej oraz administracji kontrolno-skarbowejmoże przyczynić się do osłabienia efektywności zwalczaniaszarej strefy gospodarczej?12. Czy komórki organizacyjne Ministerstwa Finansóworaz terenowe jednostki przez niego nadzorowaneprowadziły lub prowadzą jakąkolwiek współpracęz pełnomocnikiem do spraw opracowania programuzapobiegania nieprawidłowościom w instytucjachpublicznych?Łączę wyrazy szacunkuWarszawa, dnia 18 stycznia 2009 r.Poseł Maks Kraczkowski
83I n t e r p e l a c j a(nr 7463)do prezesa Rady Ministróww sprawie trybu i przejrzystościprocesu prac legislacyjnychnad projektem ustawy reprywatyzacyjnejSzanowny Panie Premierze! W związku z informacjamiprasowymi dotyczącymi końcowej fazy prac nadprojektem ustawy reprywatyzacyjnej zwracam się doPana Premiera z uprzejmą prośbą o informację:— Czy i, jeśli tak, jakie grono ekspertów zewnętrznychwobec instytucji publicznych brało udział w pracachnad rozważanym projektem ustawy?— Czy w toku prac nad projektem rozważanejustawy zachowano standardy przejrzystości w procesieprojektowania prawa większe niż w przypadkunp. wyjątkowo nieprzejrzystych nawet dla wnikliwychobserwatorów prac nad projektami zmian doprawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, którychfinałem było podtrzymanie przez <strong>Sejm</strong> RP weta prezydentaRP pana Lecha Kaczyńskiego do proponowanychzmian?— Czy projektowana ustawa reprywatyzacyjnaobejmuje zakresem swoich unormowań także kwestiępraw z przedwojennych akcji, listów zastawnych i obligacjietc.? W jakim zakresie?— Z czym zdaniem Pana Premiera należy wiązaćwzrost cen tych papierów na rynku antykwarycznym?— Czy znane są przypadki skupowania takich papierówprzez osoby fizyczne bądź prawne?— Jeśli zachodzą okoliczności sygnalizowane wpowyższym pytaniu, czy osoby te mogły mieć wpływbądź pośrednio wpływać na proces tworzenia projektuprawa reprywatyzacyjnego?— Czy i jakie zabezpieczenia proponuje się w projekcieprawa reprywatyzacyjnego względem działańmających na celu wyłudzanie majątku Skarbu Państwa?— Czy analiza tych ryzyk była przeprowadzonaw ramach procesu tworzenia projektu prawa reprywatyzacyjnego?— Czy znane są przypadki restytucji przedwojennychspółek w oparciu o przedwojenne akcje bądźudziały przez osoby niezwiązane w żaden sposób zprzedwojennymi właścicielami ww. papierów wartościowych?— Czy, jeśli odpowiedź na powyższe pytanie jesttwierdząca, w zarządach bądź radach nadzorczychrestytuowanych przedwojennych spółek zasiadająosoby wcześniej zajmujące istotne z punktu interesówpaństwa polskiego stanowiska w resortach skarbu,finansów, gospodarki czy sprawiedliwości?Skutki wadliwego prawa reprywatyzacyjnegomogą w sposób bardzo niekorzystny dla państwa polskiegoi naszych rodaków wpływać na bezpieczeństwoi stabilność ekonomiczną kraju.Biorąc pod uwagę doniosłość problemu reprywatyzacji,w tym dla solidarności społecznej, uprzejmieproszę Pana Premiera o informację dotyczącą działań,jakie podjął rząd w procesie projektowania prawareprywatyzacyjnego celem zabezpieczenia interesupublicznego, interesu prawdziwych spadkobierców,zamykając pole działania oszustom i naciągaczom.Warszawa, dnia 7 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7464)do ministra zdrowiaPoseł Leonard Krasulskioraz grupa posłóww sprawie zmiany algorytmu podziałuśrodków na koszty świadczeńopieki zdrowotnej dla PodkarpackiegoOddziału NFZDo naszych biur poselskich wpłynęło stanowisko<strong>Sejm</strong>iku Województwa Podkarpackiego z prośbą o pomocw sprawie zmiany algorytmu podziału środkówna koszty świadczeń opieki zdrowotnej dla PodkarpackiegoOddziału Narodowego Funduszu Zdrowia.Zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia z 18września 2007 r. w sprawie szczegółowego trybu ikryteriów podziału środków pomiędzy oddziały wojewódzkieNarodowego Funduszu Zdrowia z przeznaczeniemna finansowanie świadczeń opieki zdrowotnejdla ubezpieczonych wysokość środków na planowanekoszty finansowania świadczeń opieki zdrowotnejprzez poszczególne oddziały wojewódzkie NFZustala się zgodnie z algorytmem podziału środkówpomiędzy poszczególne oddziały wojewódzkie NFZ,z przeznaczeniem na finansowanie świadczeń opiekizdrowotnej dla ubezpieczonych. Uwzględniony w algorytmietzw. wskaźnik korygujący, opierający się napoziomie dochodów mieszkańców, stał się przyczynądrastycznego zmniejszenia ilości środków finansowych,jakie trafią (w porównaniu do średniego poziomuw kraju) na zabezpieczenie usług medycznych wnaszym regionie. Chodzi tu o kwotę 330 mln zł mniejw skali roku.Zgodnie z art. 68 ust. 1 i 2 Konstytucji RP każdyma prawo do ochrony zdrowia, a obywatelom, niezależnieod sytuacji materialnej, władze publiczne winnyzapewnić równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnejfinansowanej ze środków publicznych.W związku z powyższym przyłączamy się do ww.stanowiska <strong>Sejm</strong>iku Województwa Podkarpackiego izwracamy się do Pani Minister z prośbą o zmianęniekorzystnego dla naszego województwa algorytmupodziału środków na koszty świadczeń opieki zdro-
84wotnej dla Podkarpackiego Oddziału NarodowegoFunduszu Zdrowia.Pozwalamy sobie również zwrócić się do Pani Ministerz następującymi pytaniami:1. Czy znany jest Pani Minister poruszany problem?2. Czy, a jeśli tak, to kiedy Ministerstwo Zdrowiaplanuje zmianę obecnie obowiązujących przepisów wprzedmiotowej sprawie?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Posłowie Zbigniew Chmielowieci Kazimierz MoskalI n t e r p e l a c j a(nr 7465)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie wprowadzonego dla pracodawcówobowiązku bhp polegającego na nakaziezatrudnienia specjalistyod pożarnictwaZgodnie z przyjętymi w ostatnim czasie z inicjatywyMinisterstwa Pracy i Polityki Społecznej nowymiregulacjami prawnymi w zakresie Kodeksu pracywprowadzone zostały dla pracodawców nowe obowiązkibhp polegające na nakazie przymusowego zatrudnieniaspecjalisty od pożarnictwa.Do tej pory sprawy te regulował art. 4 ustawy z24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej. NowelizacjaKodeksu pracy wprowadza w art. 2091 § 1pkt 2 nowe regulacje i obciążenia. To według tego przepisuna pracodawcę nałożone są nowe obowiązki.Przepis ten budzi bardzo wiele kontrowersji.Przymus zatrudnienia specjalisty od pożaru uderzyszczególnie w małe firmy. Już od 18 stycznia 2009 r.każdy pracodawca – nawet taki, który zatrudnia tylkojedną osobę – musi wyznaczyć pracownika odpowiedzialnegoza ochronę przeciwpożarową, ewakuację,udzielenie pierwszej pomocy czy zapoznaniepracowników z przepisami przeciwpożarowymi.Jak informują przedstawiciele Krajowej Izby Gospodarczej,rocznie tytuł inżyniera ochrony przeciwpożarowejzdobywa raptem kilkaset osób. Z koleiprzedsiębiorstw, w których wymagany będzie „strażak”,jest ok. 1,9 mln.Istnieje również możliwość przeszkolenia wybranegopracownika. Jak wynika z przepisów o ochroniep.poż., taka osoba musi posiadać odpowiednie kwalifikacje:co najmniej średnie wykształcenie oraz ukończoneszkolenie na inspektora ochrony przeciwpożarowej.Kosztuje ono obecnie ok. 1,2 tys. zł.Wprowadzone nowe przepisy oznaczają, że firmy,zmuszone sprostać nowym wymogom, poniosąogromne koszty.Pracodawca, który nie spełni określonych wymagań,będzie narażony na mandaty Państwowej InspekcjiPracy. Może to skończyć się także dla niegosądem i grzywnami w wysokości nawet do 30 000 zł.Wprowadzenie przez Ministerstwo Pracy i PolitykiSpołecznej przepisów nakładających obowiązekprzymusowego zatrudniania specjalistów z zakresupożarnictwa moim zdaniem znacznie obciąża pracodawców,szczególnie tych najmniejszych, i jest dlanich krzywdzące.Zmuszanie pracodawców do ponoszenia nowychkosztów w perspektywie nadciągającego kryzysu gospodarczo-finansowegojest dla mnie niezrozumiałei powinno ulec zmianie.W związku z powyższym zwracam się do PaniMinister z następującymi pytaniami:1. Czym kierowało się Ministerstwo Pracy i PolitykiSpołecznej, nakładając nowe obowiązki z zakresubhp w stosunku do pracodawców?2. Czy i jakie skutki spowoduje wprowadzenie nowelizacjiKodeksu pracy w przedmiotowym zakresie?3. Czy, a jeśli tak, to kiedy przewidywane są zmianytych z punktu widzenia pracodawców kontrowersyjnychprzepisów?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Zbigniew ChmielowiecI n t e r p e l a c j a(nr 7466)do ministra finansóworazministra gospodarkiw sprawie zapobiegania skutkom kryzysugospodarczego na szczeblach lokalnymi państwowymSkładam niniejszą interpelację w związku z otrzymywanymisygnałami od jednostek samorządu terytorialnegoo wpływie kryzysu gospodarczego na fiaskoważnych inwestycji lokalnych. Kłopoty ze sprzedażąnieruchomości, a także z wysokością cen uzyskiwanychw ewentualnie realizowanych transakcjach,odbijają się niekorzystnie na zaplanowanychinwestycjach. Dochody z ich sprzedaży miały finansowaćwiele niezbędnych inwestycji.Wynikające z recesji: utrudniony dostęp do kredytów,spadek zatrudnienia, widmo bankructwawielu firm wpływa niekorzystnie na możliwości finansowewielu gmin. Zjawiska te zmuszają do
85zwiększenia wydatków socjalnych, zmniejszając jednocześniedochody od osób prawnych i fizycznych ztytułu nieruchomości i środków transportu. Wzwiązku z powyższym zagrożone są istniejące planydługofalowego rozwoju gmin, a nowe mają niewielkieszansę na akceptację.Nasuwają się wobec tego następujące pytania:1. Jakie są prawne możliwości złagodzenia skutkówkryzysu gospodarczego?2. Czy przewiduje się możliwość przejęcia częścizobowiązań gmin przez budżet państwa w postacidotacji, dopłat do kredytów, pożyczek rządowych czyzgody na przekroczenie ustawowych limitów zadłużenia?3. Jakie są szanse na udział samorządów w odprowadzanymprzez nie podatku VAT?4. Czy rząd rozważa możliwość odliczenia VATprzez gminy od wszystkich lub niektórych realizowanychinwestycji (np. finansowania ze środków unijnych)?5. Czy istnieją dane szacunkowe dotyczące wpływukryzysu na gospodarkę?Z poważaniemWarszawa, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7467)Poseł Izabela Klocdo ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie planowanych zmian dotyczącychfunkcjonowania straży miejskich i gminnychSkładam niniejszą interpelację w związku z pojawieniemsię w dniu 19 sierpnia 2008 r. rządowegoprojektu nowelizacji ustawy o strażach gminnychoraz z trwającymi obecnie w <strong>Sejm</strong>ie RP pracami nadwspomnianą ustawą. Straże miejskie i gminne znajdująsię obecnie w niekorzystnej sytuacji. Pełnią onesłużebną rolę dla społeczności lokalnych, strzegącporządku publicznego i bezpieczeństwa osób. Należyzauważyć, że strażnicy miejscy i gminni pełnią identycznąrolę jak policjanci prewencji czy dzielnicowi.Powinni zatem być jednakowo z policjantami traktowani,m.in. w zakresie warunków służby.W związku z powyższym zwracam się do panaGrzegorza Schetyny, ministra spraw wewnętrznychi administracji, z następującymi pytaniami:1. Czy możliwe jest przyznanie strażnikom miejskimi gminnym prawa do przechodzenia na wcześniejsząemeryturę (np. po 25 latach służby w straży)?2. Czy zostanie opracowana kompleksowo dlastraży gminnych pragmatyka służbowa, na wzór innychformacji mundurowych, regulująca formy ichdziałalności, dyscyplinę służbową, zakres uprawnień,odpowiedzialności, warunków służby, czasupracy itp.?Z poważaniemWarszawa, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7468)do ministra edukacji narodowejPoseł Izabela Klocw sprawie wyrażenia opinii w ważnychaspektach prawnych i finansowychfunkcjonowania rybnickiej edukacjiPrezydent miasta Rybnika zwrócił się do mniepismem z dnia 3 listopada 2008 r. z prośbą o pomocw wyjaśnieniu kilku kwestii interpretacyjnych z zakresuprzepisów prawa regulujących funkcjonowanierybnickiej edukacji. Niemniej jednak problemy, któredotyczą w tym zakresie miasta Rybnik dotyczyć będąz pewnością każdego innego miasta. Dlatego proszęo odpowiedź na przedstawione problemy i pytania.1. Problematyczna jest kwestia ustalenia wysokościdotacji należnej niepublicznej szkole policealnejposiadającej uprawnienia szkoły publicznej (szkoładzienna, młodzieżowa, młodzież nieobjęta już obowiązkiemkształcenia) kształcącej w zawodzie medycznym,aby kwota ta była w pełni zgodna z przyjętymi przezustawodawcę założeniami. W związku z niejednoznacznościąprzepisów możliwe jest przyjęcie kilku sposobówobliczenia ww. kwoty, przy czym w każdym z przypadkówbędzie to kwota zupełnie inna.W związku z powyższym zwracam się do ministerstwaz prośbą o podanie prawidłowej podstawyobliczenia kwoty dotacji należnej tego typu szkole.2. Drugi problem dotyczy wątpliwości związanychz uznaniem za wydatek finansowy ze środków nadoskonalenie zawodowe wydatków poniesionych nadoskonalenie zawodowe nauczycieli niezwiązanychbezpośrednio z procesem dydaktycznym (np. kształcenienauczycieli z zakresu BHP, udzielania pierwszejpomocy lub organizacji szkoleń dla dyrektorówz zakresu zarządzania, kontroli wewnętrznych itp.).Interpretacja ww. przepisu pozwoliłaby ustalić właściweźródło finansowania tego typu szkoleń, a więcrównież pozwoliłaby na właściwe dysponowanie środkamipublicznymi.Dlatego też pytam Panią Minister, jak należałobyzinterpretować treść zawartą w § 2 ust. 1 rozporządzeniaministra edukacji narodowej i sportu z dnia29 marca 2002 r. w sprawie podziału środków nadoskonalenie zawodowe nauczycieli, o których mowaw art. 70a ust. 1 Karty Nauczyciela.3. Kolejna kwestia dotyczy braku jednoznacznej iwyczerpującej regulacji obowiązujących przepisów
86normujących kwestię udzielania pracodawcom dofinansowaniakosztów przygotowania zawodowegomłodocianych pracowników. W praktyce, przy rozpatrywaniuspraw o przyznanie ww. dofinansowania,pojawiają się liczne wątpliwości interpretacyjne związanez ich stosowaniem. Przepisy nie pozwalają najednoznaczną odpowiedź, czy w pewnych sytuacjach,które miały już miejsce i zgodnie z wiedzą wydziałuedukacji będą miały również miejsce w przyszłości,są wystarczające przesłanki do przyznania lub odmowyprzyznania pracodawcy dofinansowania.W tym zakresie również proszę o podanie właściwejinterpretacji przepisów odnoszących się do opisywanejkwestii.4. Kolejnym problemem jest możliwość wykreśleniaz ewidencji szkół i placówek niepublicznych szkoły,która zmieniała miejsce prowadzenia zajęć na lokal,który nie zapewnia bezpiecznych i higienicznychwarunków nauki i pracy. Miasto Rybnik, zgodnie zprzepisami ustawy o systemie oświaty, prowadzi ewidencjęszkół i placówek. Szkoła lub placówka oświatowamoże zostać wpisana do ww. ewidencji jedyniew przypadku spełniania wszystkich warunków opisanychw przepisach prawa. Jednym z warunkówuzyskania wpisu jest zapewnienie przez lokal, w którymbędą prowadzone zajęcia, bezpiecznych i higienicznychwarunków nauki i pracy. Ustawa określarównież przypadki, w których dana placówka lubszkoła może zostać wykreślona z ewidencji, przyznającmożliwość wykreślenia w trybie nadzoru, jednakdotyczy to jedynie nadzoru pedagogicznego. Warunkilokalowe nie są przedmiotem badania w trybienadzoru pedagogicznego. Zdarzają się przypadki, gdyzarejestrowana szkoła lub placówka zmienia lokal, wktórym prowadzone są zajęcia, przy czym zachodziwątpliwość co do trybu postępowania w przypadku,gdy nowa lokalizacja nie zapewnia prawidłowych warunkównauki i pracy, co potwierdzają opinie wystawioneprzez odpowiednie służby.Pytam więc czy gmina, dokonując wpisu szkołyna listę szkół i placówek, powinna otrzymywać potwierdzeniesanepidu bądź innej instytucji, że danaplacówka spełnia wymogi lokalowe do tego, by prowadzićw niej szkołę.5. Problematyczna jest również wysokość subwencjiotrzymywanej na niepubliczne gimnazjum dla dorosłych,w którym obowiązek nauki realizuje młodzież,która nie ukończyła 18 roku życia oraz dotacjinależnej temu gimnazjum. W mieście Rybniku funkcjonujeniepubliczne gimnazjum dla dorosłych (szkołao uprawnieniach szkoły publicznej), w którym,zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, kształcisię również młodzież objęta obowiązkiem nauki.Uczniowie tego gimnazjum dodatkowo mają możliwośćodbycia przygotowania zawodowego. Szkole tejudzielana jest dotacja z budżetu miasta Rybnik.Przepisy prawa odrębnie określają wysokość dotacjinależnej na ucznia szkoły, w której jest realizowanyobowiązek szkolny lub obowiązek nauki oraz w odniesieniudo szkoły, w której ten obowiązek nie jestrealizowany. W gimnazjum tym część uczniów (doukończenia 18 roku życia) realizuje obowiązek, natomiastpozostali uczniowie (po ukończeniu 18 rokużycia) nie są już tym obowiązkiem objęci, w związkuz czym pojawia się wątpliwość co do sposobu ustaleniakwoty dotacji należnej szkole. Dodatkowy problempowstaje w sytuacji, gdy chodzi o subwencjęotrzymywaną przez miasto Rybnik na uczniów tejszkoły. Miasto na wszystkich uczniów tego gimnazjum(bez względu na faktyczny wiek tych uczniów)otrzymuje subwencję przewidywaną dla dorosłychuczniów niepublicznych gimnazjów, co jest kwotądużo niższą niż subwencja przewidywana na uczniaszkoły młodzieżowej. Przepisy z jednej strony pozwalająwięc realizować młodzieży obowiązek szkolny wszkole dla dorosłych, a z drugiej nie przewidują przekazaniaodpowiednich środków na ten cel w częścioświatowej subwencji ogólnej.Zwracam się więc do Pani Minister z prośbą opodanie, na jakiej podstawie przy ustaleniu subwencjinależnej miastu Rybnik kwota, jaką miasto otrzymujena uczniów tej szkoły w całości, jest kwotą należnąna uczniów dorosłych.Z poważaniemMikołów, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7469)do ministra gospodarkiPoseł Izabela Klocw sprawie podwyżki o 40%od 1 stycznia 2009 r. cen energii elektrycznejdla odbiorców przemysłowych przez PGEZakłady Energetyczne Warszawa – Teren SASkładam niniejszą interpelację w związku zeskargami napływającymi z różnych firm, które zostałypoinformowane przez PGE Zakłady EnergetyczneWarszawa – Teren SA o podwyżce cen energii.Koszt energii dostarczanej przez tę firmę wzrasta odstycznia 2009 r. o 40%, mimo że PGE w kwietniu2008 r. podniósł już ceny o 12%. Zakład tłumaczypodwyżki wzrostem cen węgla oraz koniecznościąograniczenia emisji CO 2. Z uwagi na praktyczny monopolPGE zakłady są bezbronne wobec takich podwyżek,tym dotkliwszej, że dotyczy ona zasadniczejczęści kosztów.O bezzasadności podwyżki świadczy fakt, że wciągu ostatniego półrocza ceny węgla spadły o 50%,a na ograniczenie emisji CO 2UE przeznaczyła 60 mldzł. Jednocześnie w latach 2012–2019 polskie elektrowniebędą miały prawo do 70% bezpłatnychuprawnień emisji dwutlenku węgla.
87W dobie kryzysu gospodarczego przy spadającymeksporcie, gdy coraz większej liczbie zakładów grozizamknięcie, gdy rządy innych krajów wspomagajądotacjami własny przemysł, w Polsce wiodąca firmaenergetyczna prowadzi monopolistyczną politykę cenową.Działania tego typu prowadzą do spadku konkurencyjnościpolskich przedsiębiorstw i konsekwencjikrachu gospodarczego.Nasuwają się wobec tego następujące pytania:1. W jaki sposób rząd planuje uchronić takie firmyprzed bankructwem?2. Kiedy nastąpi pełna liberalizacja na rynku dostawcówenergii?Z poważaniemWarszawa, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7470)Poseł Izabela Klocdo ministra zdrowiaorazdo ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie stacji Lotniczego PogotowiaRatunkowego w GliwicachW ostatnim czasie zetknąłem się z niepokojącymiinformacjami o niejasnościach dotyczących budowyw Gliwicach bazy dla SPZOZ Lotnicze Pogotowie Ratunkowe.W roku 2007 baza SPZOZ LPR zostałaprzeniesiona z lotniska aeroklubowego w Katowicach-Muchowcuna lotnisko aeroklubu w Gliwicach.Podstawowym celem dokonania tej zamiany lokalizacjibyło objęcie zasięgiem działania LPR terenów,przez które przebiega już obecnie autostrada A4, awkrótce przebiegać będzie autostrada A1 (obecniebudowana na odcinku od granicy z Republiką Czeskądo węzła z A4 w Gliwicach-Sośnicy). W powiązaniuz zamierzonym utworzeniem w Gliwicach SzpitalnegoCentrum Ratunkowego tworzone były w ten sposóbpodstawy dla skutecznego funkcjonowania w tejczęści Polski krajowego systemu ratownictwa.W roku 2007 dla potrzeb Lotniczego PogotowiaRatunkowego została udostępniona przez AeroklubPolski – Aeroklub Gliwicki część hangaru, w którejzbudowano zaplecze socjalne dla załóg śmigłowcaLPR. Pomieszczenia te Aeroklub Gliwicki zbudowałz własnych środków. Wyodrębniono także dla potrzebśmigłowca LPR miejsce na płycie postojowej przedhangarem.20 grudnia 2007 r. władze Aeroklubu Gliwickiegozawarły z SPZOZ Lotnicze Pogotowie Ratunkoweumowę przedwstępną nt. przeniesienia prawa użytkowaniawieczystego działki na terenie lotniska wGliwicach. Na terenie tej właśnie działki miała powstaćnowa baza dla LPR. Należy podkreślić, iż zgodniez § 7 tej umowy strony zobowiązały się do zawarciaprzyrzeczonej umowy sprzedaży do dnia 31 stycznia2009 r. Koszt realizacji zaplanowanej inwestycji(budowa bazy LPR wraz z infrastrukturą) ma wynieśćok. 4,5 mln zł.Z powyższych względów za niepokojące uważamsygnały o zamiarze przeniesienia bazy LPR z Gliwicdo wschodniej części woj. śląskiego. Realizacja takiegozamiaru z jednej strony niweczyłaby już zrealizowaneprace w Gliwicach, z drugiej zaś, co może bardziejistotne, odsunięcie obszaru działania śmigłowcaLPR w kierunku wschodnim od Gliwic oznaczałobybrak pokrycia części autostrady A4 na pograniczuwoj. śląskiego i opolskiego przez zasięg działania śmigłowcówLPR, przy równoczesnym znacznym przyrościeobszaru nakładania tego zasięgu w częściwschodniej woj. śląskiego z zasięgiem operacyjnymśmigłowca LPR z Krakowa. W moim głębokim przekonaniudziałania takie burzyłyby znacząco strukturęsystemu ratownictwa w naszym regionie.W związku z powyższym proszę Panią Minister iPana Ministra o odpowiedź na następujące pytania:1. Czy istnieje zamiar przeniesienia lokalizacjibazy SPZOZ Lotnicze Pogotowie Ratunkowe z Gliwicw inne miejsce w woj. śląskim?2. Jeśli zamiar taki ma być realizowany, to jakiesą przesłanki do takiej decyzji?Z poważaniemGliwice, dnia 16 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7471)do ministra gospodarkiPoseł Jan Kaźmierczakw sprawie działań związanychz zagospodarowaniem terenówpokopalnianych KWK Nowa Ruda w dzielnicySłupiec, podejmowanych przez SpółkęRestrukturyzacji Kopalń z siedzibąw Bytomiu w odniesieniu do już poczynionychinwestycji pod kątem budowy zbiornika gazuSzanowny Panie Ministrze! W efekcie rozpoczęcialikwidacji Kopalni Węgla Kamiennego w Nowej Rudziew 2000 r. pojawiły się propozycje zagospodarowaniapokopalnianego terenu – budowy zbiornikagazu. W tym też czasie trwały rozmowy i wstępneuzgodnienia z Polskim Górnictwem Naftowym i GazownictwemPGNiG SA, która chciała wykorzystywaćzbiornik do swoich celów. Rozpoczęły się inwestycje,które pochłonęły kilkanaście milionów (zadaniafinansowane były z różnych źródeł).
88Jak wynika z moich informacji w 2004 r. PGNiGSA wycofała się z inwestycji, twierdząc, że budowazbiornika gazu jest nieopłacalnym, niewydajnymprzedsięwzięciem.Od momentu wycofania się PGNiG, z tego co miwiadomo, podniósł się poziom wód gruntowych i poczynioneinwestycje zostały zalane.Szanowny Panie Ministrze! Czy jakiekolwiek podmiotysą zainteresowane budową zbiornika gazu wNowej Rudzie? Jeśli tak, czy są prowadzone jakieśpoważne rozmowy z potencjalnym inwestorem?Jakie ryzyko niesie ze sobą uruchomienie na tymterenie zbiornika gazu?Na ile szacowane jest dokończenie inwestycji budowyzbiornika gazu?Czy zbiornik gazu o pojemności ok. 200 mln m 3 ,gdzie ogólne zużycie w Polsce szacuje się rocznie na14 mld m 3 , jest potrzebny? Czy wytyczona lokalizacjajest bezpieczna dla mieszkańców Nowej Rudy, dzielnicySłupiec?Czy SRK ma inne plany względem zagospodarowaniapokopalnianych terenów w Nowej Rudzie?Czy SRK rozważa na terenie byłej kopalni w NowejRudzie zmianę kierunku zagospodarowania na wykorzystaniewód do produkcji energii odnawialnej?Czy SRK rozważa zasypanie szybu, co jest związanez poważną inwestycją i ponownym wydatkowaniemśrodków?Czy SRK bierze pod uwagę nowe realia, które pokazująintensyfikację rozwoju Noworudzkiego ParkuPrzemysłowego w nieodległym sąsiedztwie terenówprzeznaczonych pod budowę zbiornika gazu?Jakie są propozycje Ministerstwa i SRK dotyczącehipotek uwłaszczeniowych, która jest sprawą istotną,ponieważ dotyczy możliwości zagospodarowaniapokopalnianego majątku, którego właścicielem jestSkarb Państwa?Czy istnieją ścieżki prawne dotyczące przekazanianieodpłatnie nieruchomości należących do SRK narzecz gminy?Z poważaniemNowa Ruda, dnia 11 stycznia 2009 r.Poseł Monika WielichowskaI n t e r p e l a c j a(nr 7472)do ministra obrony narodowejw sprawie stosowania przepisówemerytalnych wobec żołnierzy zawodowych,którzy odeszli na emeryturę (rentę)przed 1 stycznia 1999 r.Szanowny Panie Ministrze! W latach 1989–1992 wramach redukcji stanu liczebnego armii zwolniono zzawodowej służby wojskowej kilkadziesiąt tysięcy żołnierzyzawodowych. Zwolnieni żołnierze zawodowi,którzy mieli już uprawnienia do emerytur wojskowych,odeszli na emerytury w czasie obowiązywaniaustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. Ustawa ta, znowelizowanaustawą z dnia 10 grudnia 1993 r., przyznałaprawa materialne z tytułu wysługi lat do świadczeńemerytalnych w wysokości określonej w art. 5 oraz wart. 6, w którym to artykule określono sposób utrzymaniawartości ekonomicznej pozyskanego świadczenia(uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnegoz dnia 20 grudnia 1999 r. sygn. K/99).Jednakże po l stycznia 1999 r. wojskowe biuraemerytalne naliczają świadczenia emerytalne wedługzasad waloryzacji świadczeń o wskaźnik wzrostucen, tak jak w art. l ust. 2 ustawy z 17 grudnia1998 r. o emeryturach z FUS.Zdaniem wojskowych emerytów, którzy nabyli prawaemerytalne przed 1 stycznia 1999 r., stanowi to rażącenaruszenie prawa. W uzasadnieniu swego stanowiska,emeryci ci podnoszą następujące argumenty:1. Art. l ust. 2 pkt l ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.o emeryturach i rentach z Funduszu UbezpieczeńSpołecznych jednoznacznie wyklucza możliwość stosowaniaprzepisów tejże ustawy w odniesieniu do byłychżołnierzy zawodowych, już będących na emeryturze(rencie).2. Z uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego(z dnia 20 grudnia 1999 r. sygn. K 4/99) jednoznaczniewynika, że nowy system obejmować będzietylko tych żołnierzy i funkcjonariuszy, którzypodejmą służbę po 31 grudnia 1998 r.3. Naprawienie błędu zawartego w decyzji wojskowegoorganu emerytalnego jest obowiązkiem prawnymtego organu, a postępowanie polegające na przywróceniustanu zgodnego z prawem, nie narusza prawemeryta (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie zdnia 8 kwietnia 1999 r., sygn. III A Ua 130/99).4. Zawetowanie przez prezydenta RP ustawy zdnia 11 grudnia 1997 r. o waloryzacji niektórychemerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustawpozostawiało w mocy art. 6.1. w zakresie sposobu waloryzacjiświadczeń.Według emerytów wojskowych, którzy nabyli prawaemerytalne przed 1 stycznia 1999 r., świadczeniaemerytalne otrzymywane po tej dacie naliczane są wedługdecyzji uwzględniających zasady waloryzacjiświadczeń o wskaźnik wzrostu cen, tzn. według zasaddotyczących tylko żołnierzy rozpoczynających służbępo 1 stycznia 1999 r. (art. l ust. 2 ustawy z 17 grudnia1998 r. o emeryturach z FUS) i są drastycznie niższeod świadczeń, których wartość ekonomiczna jest integralniezwiązana z uposażeniem zasadniczym żołnierzyzawodowych pozostających w służbie i zajmującychanalogiczne stanowiska, co określała wojskowa ustawaemerytalna z 10 grudnia 1993 r. oraz są niższe odświadczeń otrzymywanych przez żołnierzy aktualnieodchodzących na emeryturę, a posiadających te samecechy relewantne. Emeryci wojskowi, o których mowa,podnoszą, że ustawa o emeryturach i rentach z FunduszuUbezpieczeń Społecznych z dnia 17.12.1998 r.
89obejmuje żołnierzy będących w służbie w dniu wejściaw życie tej ustawy oraz tych, którzy podjęli służbę po31.12.1998 r.Biorąc powyższe pod uwagę, kieruję do Pana Ministrainterpelację poselską z prośbą o odpowiedź napytania:1. Czy Ministerstwo Obrony Narodowej podzielazastrzeżenia emerytów wojskowych, którzy przeszlina emeryturę przed 1 stycznia 1999 r., co do sposobunaliczania im świadczeń emerytalnych po tej dacie?2. Jak licznej grupy emerytów wojskowych dotyczyten problem?3. Co zamierza uczynić MON w celu wyjaśnieniaistniejących wątpliwości będących źródłem niezadowoleniawśród tej grupy emerytów wojskowych?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Izabella SierakowskaI n t e r p e l a c j a(nr 7473)do ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie pomocy prawnej dla rolnikówDo mojego biura dotarło pismo Lubelskiej IzbyRolniczej w Lublinie, które prezes LIR Robert Jakubiecskierował do przewodniczących rad powiatowych,wójtów i burmistrzów woj. lubelskiego. Zostaław nim wyrażona opinia na temat umów przedwstępnychdzierżawy gruntów, zawieranych z rolnikamiprzez firmę Lubelska Energetyka Odnawialnaplanującą budowę elektrowni wiatrowych na Lubelszczyźnie.Według zamówionej przez LIR opiniiprawnej umowa ta zawiera szereg poważnych wad.Przedstawiciel wspomnianej firmy był gościem nasesji Rady Gminy Wilkołaz w dniu 29 grudnia 2008 r.W trakcie dyskusji na temat działalności podmiotu,który reprezentuje, wyjawił, że zaproponowane przezjego firmę umowy przedwstępne zostały już podpisaneprzez liczne grono rolników. Przedstawiciel firmyroztoczył przed nimi wizję ogromnych zysków finansowych,przy znikomym ryzyku całego przedsięwzięcia,co oczywiście nie jest do końca prawdą. Takasytuacja bardzo niepokoi, wobec pojawiających sięzastrzeżeń natury prawnej. Rolnicy podpisującyprzedwstępną umowę dzierżawy są z reguły osobaminieposiadającymi wystarczającej wiedzy prawnej, bymóc wychwycić grożące im niebezpieczeństwo.Wymagania, jakie stawia przed naszym krajemUnia Europejska odnośnie do zwiększania zużyciaenergii elektrycznej pochodzącej ze źródeł odnawialnychi wiążące się z tym wsparcie finansowe dla podmiotówinwestujących w ten sektor zwiększą zainteresowaniebudową elektrowni wiatrowych. Rolnicybędą więc coraz częściej obiektem nagabywań ze stronyfirm, które zechcą budować elektrownie na ich polach.Umowy przez nie przygotowane, w niektórychprzypadkach mogą być niekorzystne i przysporzą rolnikomproblemów. Żeby do takich sytuacji dochodziłosporadycznie lub wcale niezbędne jest udzielanie rolnikompomocy prawnej przez instytucje i organizacje,które zatrudniają wysokiej klasy prawników.W związku z powyższym zwracam się do Pana Ministraz pytaniem: Czy widzi Pan potrzebę podjęciadziałań, które ochronią polskich rolników przed nieuczciwymipraktykami ze strony firm dzierżawiącychod nich grunt pod budowę elektrowni wiatrowych?Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław StawiarskiI n t e r p e l a c j a(nr 7474)do ministra skarbu państwaw sprawie nieprawidłowości wykrytychprzez NIK w funkcjonowaniu CentralnejStacji Ratownictwa Górniczego w Bytomiuoraz wniosków płynących z protokołupokontrolnegoPanie Ministrze! W Centralnej Stacji RatownictwaGórniczego odbyła się niedawno kontrola przeprowadzonaprzez urzędników NIK. Jak donosząmedia, stwierdzono w niej wiele wątpliwości w funkcjonowaniuCentralnej Stacji Ratownictwa Górniczego.Po zbadaniu dokumentów kontrolerzy wskazaliszereg zaniedbań. Podejrzenia kontrolerów wzbudziłozarówno utworzenie spółek córek CSRG, jak i działaniapodejmowane przez powiązane z centralą spółkicórki (np. nieuzasadniona dzierżawa sprzętu lubprzejęcie przez spółkę córkę zadań, które pozbawiłyspółkę macierzystą sporych dochodów).Według doniesień prasowych NIK stwierdza, żezaniedbania i nieprawidłowości, które wykryła, naraziłybudżet państwa na wielomilionowe straty, spowodowanechoćby przekazaniem dotacji, do którejCSRG w Bytomiu nie miała prawa.W związku z powyższym proszę Pana Ministra oudzielenie informacji na temat sytuacji w CentralnejStacji Ratownictwa Górniczego oraz przedstawieniewniosków płynących z wyników kontroli w CSRG?Proszę też o informację, jakie działania podjął PanMinister w związku z zarzutami stawianymi CSRG?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Krzysztof Gadowski
90I n t e r p e l a c j a(nr 7475)do ministra finansóww sprawie interpretacji art. 28 ustawyo ubezpieczeniach obowiązkowych,Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnymi Polskim Biurze UbezpieczycieliKomunikacyjnychPanie Ministrze! Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. oubezpieczeniach obowiązkowych, UbezpieczeniowymFunduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze UbezpieczycieliKomunikacyjnych. (Dz. U. 2003 Nr 124,poz.1152) w art. 28 mówi, że jeśli posiadacz pojazdumechanicznego nie później niż na jeden dzień przedupływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczeniaOC posiadaczy pojazdów mechanicznychzostała zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładuubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że zostałazawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy,z zastrzeżeniem ust. 2.Wielu posiadaczy pojazdów mechanicznych niewie, że ubezpieczyciel ma takie prawo, o ile nie wpłyniedo niego w odpowiednim terminie wskazanym wustawie wypowiedzenie umowy ubezpieczenia OC.Po upływie 12 miesięcy, na który zawarta była jednaumowa OC, zawierają inną – spełniając tym samymobowiązek ubezpieczenia posiadanego pojazdu – zodrębnym zakładem ubezpieczeniowym, nie wiedząc,że niewypowiedzenie przez nich poprzedniej umowyskutkuje nawiązaniem niejako „mimochodem” kolejnegozobowiązania o charakterze prawnym i finansowym.Dopiero po otrzymaniu monitu wzywającegodo opłacenia składki ubezpieczeniowej poprzedniemuubezpieczycielowi zdają sobie sprawę, że są podwójnieubezpieczeni. Jest to zbędne, ale w takiej sytuacjiwypowiedzenie kontynuowanej automatycznie umowyubezpieczenia OC pojazdu mechanicznego jest jużniemożliwe, nawet jeśli osoba legitymuje się dowodemzawarcia innego ubezpieczenia OC.W związku z powyższym pytam Pana Ministra,czy przewiduje się możliwość zmiany ustawy w tensposób, aby właściciel pojazdu mechanicznego mógłwypowiedzieć umowę ubezpieczenia OC w sytuacji,gdy zawarł inną ważną umowę i ma ochronę ubezpieczeniową,a poprzedniej umowy nie wypowiedziałw wymaganym przepisami terminie.Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Krzysztof GadowskiI n t e r p e l a c j a(nr 7476)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie rozdziału dotacji budżetowychprzyznanych na realizację projektówprzebudowy dróg lokalnych (gminnychi powiatowych), spełniających wymogiNarodowego Programu Przebudowy DrógLokalnychPanie Ministrze! Narodowy Program PrzebudowyDróg Lokalnych cieszy się wśród samorządowcówdużym zainteresowaniem. Ilość wniosków złożonychw tegorocznej edycji świadczy o tym, że inicjatywa, zktórą wystąpiło ministerstwo, jest przez środowiskasamorządowe bardzo oczekiwana i pożądana.Jedyną sporną kwestią, jaka pojawiła się w założeniachprogramowych, jest to, że każde z województwma do wykorzystania taką samą pulę pieniędzy.Łącznie rząd przeznaczył 1 miliard złotych roczniedo rozdysponowania w równych częściach przezkażde województwo. Zastanawiające jest, że przy rozpatrywaniuwniosków spływających z całego krajunie bierze się pod uwagę czynników takich, jak: obszarwojewództwa, liczba ludności i gęstość zaludnienia,czy chociażby poziom zurbanizowania i zindustrializowaniadanego terenu. Logiczne wydaje się,że województwa lepiej rozwinięte, gdzie motorem napędowymjest głównie przemysł, posiadają większą igęstszą sieć dróg, a w związku z tym można przypuszczać,że więcej będzie węzłów komunikacyjnychwymagających modernizacji. Pozwala to też założyć,że w związku z powyższym ilość wniosków złożonychz takiego województwa będzie większa. Z obecnie posiadanychinformacji wynika, że kwota dofinansowaniadla województwa śląskiego wyniesie w tym roku62,5 mln zł (spełniając warunek proporcjonalnegorozdziału środków, oznacza to, że każde z województwotrzyma taką dotację). Pozwoli to dofinansować96 ze 185 złożonych wniosków, w tym 57 remontówdróg gminnych oraz 39 powiatowych.Przy obecnie stosowanych założeniach kwalifikacjiwniosków istnieje niebezpieczeństwo, że pomocministerstwa okaże się niewystarczająco wydajna, aprzez to gorzej wykorzystana. Aby temu zapobiec,decyzja o wyborze danej inwestycji powinna zapadaćtakże w oparciu o istotne dane, które wskazałem powyżej,a których obecnie w ogóle nie bierze się poduwagę, uważając za jedynie słuszny podział proporcjonalny.Mając na względzie dobro województwa, którereprezentuję, proszę o odpowiedź na następującepytania:1. Czy w związku z napływem tak dużej ilościwniosków przewiduje się w tym roku oraz w kolejnychlatach trwania programu (tj. do 2011 r.) zwiększeniepuli pieniędzy przeznaczonej na ten cel?
912. Czy zasadne jest utrzymanie obowiązującejproporcji, według której rozdziela się środki z NarodowegoProgramu Przebudowy Dróg Lokalnych, czyteż możliwa jest zmiana zasad tak, by uwzględniałyinne kryteria, np. ilości kilometrów dróg lokalnychna danym obszarze?3. Czy w ramach NPPDL rozdysponowano jużwszystkie środki z budżetu przewidziane na ten rok?Czy Minister może podjąć decyzję o przesunięciukwoty do innego województwa w przypadku, gdybyktóreś nie wykorzystało całości założonej kwoty?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Krzysztof GadowskiI n t e r p e l a c j a(nr 7477)do ministra infrastrukturyw sprawie redukcji od 1 stycznia 2009 r.połączeń kolejowych pomiędzy Warszawąa KatowicamiPanie Ministrze! Z dniem 1 stycznia 2009 r. PKPograniczyły znacznie liczbę połączeń kolejowych pomiędzyWarszawą a Katowicami. Decyzja ta spowodowaławiele trudności dla osób podróżujących tątrasą – jedną z bardziej uczęszczanych w kraju. Sprawępogarsza fakt, że największej redukcji uległy połączeniaw godzinach pomiędzy 11.15 a 14.15. Takduża luka w połączeniach pomiędzy stolicą kraju anajgęściej zaludnionym województwem spotyka sięze zdecydowaną dezaprobatą ze strony niezadowolonychpasażerów kursujących stale na tej trasie i przyzwyczajonychdo regularnych i dogodnych godzinpodróży.W związku z tym proszę o odpowiedź na pytania:1. Co było przyczyną redukcji połączeń kolejowychmiędzy Warszawą a Katowicami?2. Czy istnieje możliwość przywrócenia przynajmniejjednego połączenia między ww. godzinami?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Krzysztof Gadowskioraz grupa posłówI n t e r p e l a c j a(nr 7478)do ministra skarbu państwaw sprawie stanu faktycznego i prawnegoPrzedsiębiorstwa KomunikacjiSamochodowej sp. z o.o. z siedzibą w LubaniuSzanowny Panie Ministrze! W dniu 13 lutego2008 r. Rada Nadzorcza Przedsiębiorstwa KomunikacjiSamochodowej sp. z o.o. z siedzibą w Lubaniuuchwałą nr 37/IV/2008 odwołała z funkcji prezesazarządu spółki pana M. D. Z dniem 30 czerwca 2008 r.Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej sp. zo.o. z siedzibą w Lubaniu rozwiązało z panam M. D.łączącą strony umowę o pracę. Przyczynami rozwiązaniapowyższych węzłów tak korporacyjnego, jak iobowiązującego strony w zakresie prawa pracy, byłakrytyczna ocena działań zarządu spółki w okresiepełnienia funkcji przez p. M. D.. Zaznaczyć należy, iżprzyczyną podjęcia uchwały nr 37/IV/2008 były następująceokoliczności: Od chwili objęcia stanowiska prezesazarządu wyniki finansowo-ekonomiczne spółkisię pogarszają, zarządzanie prezesa zarządu i jegodziałania organizacyjne są nieefektywne. Rada nadzorczanie widzi możliwości poprawy kondycji spółkipod kierownictwem dotychczasowego prezesa.* )W dniach 24–25 kwietnia 2008 r. rada nadzorczaspółki potwierdziła swoje dotychczasowe stanowisko,podejmując uchwałę nr 47/IV/2008 w sprawie wnioskuo nieudzielenie absolutorium dla zarządu spółkiz wykonywania przez nich obowiązków. Uchwała powyższapodjęta została w obecności wszystkich obecnychczłonków rady nadzorczej 4 głosami za, przy 1wstrzymującym się. W 1 § uchwały podane zostałojej rzeczywiste uzasadnienie: Rada nadzorcza zewzględu na znaczne pogorszenie sytuacji ekonomiczno-finansowejspółki w roku obrotowym 2007 wnioskujeo nie udzielenie absolutorium z wykonywaniaobowiązków prezesa zarządu panu M. D. za okres01.01.2007 – 31.12.2007.W dniu 30 czerwca 2008 r. w Kancelarii NotarialnejPawła Błaszczyka w Warszawie odbyło się zwyczajnezgromadzenie wspólników, które otworzył iprowadził na podstawie pańskiego pełnomocnictwapodsekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu PaństwaKrzysztof Jan Żuk.Mimo to, iż strata netto Przedsiębiorstwa KomunikacjiSamochodowej sp. z o.o. z siedzibą w Lubaniuw roku obrotowym 2007 wyniosła ponad 1232 zł, orazmimo negatywnego stanowiska rady nadzorczej spółki,zgromadzenie wspólników uchwałą nr 3 udzieliłoabsolutorium prezesowi zarządu panu M. D.W dniu 24 października 2008 r. nowy zarząd spółkimimo podjęcia wszystkich możliwych prób przyję-* ) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń <strong>Sejm</strong>u.
92cia planu restrukturyzacyjnego i naprawczego spółkizmuszony był do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłościspółki.Zgodnie z przepisem art. 231 Kodeksu spółek handlowychabsolutorium jest rodzajem wewnętrznegoaktu spółki, który ma na celu wykazanie, czy spółka,w której imieniu wypowiadają się uczestniczący wzgromadzeniu, jest zadowolona z dotychczasowychdziałań organów. Chodzi o akceptację (lub nie) działalnościorganów spółki z uwzględnieniem wszelkichaspektów działania, zarówno poddanych ocenie napodstawie dokumentów przedłożonych, jak równieżna innej podstawie. Akt absolutoryjny jest aktem wewnętrznegorozliczenia z organami poprzez zaakceptowaniebądź nie czynności. Powoduje wyłączenieodpowiedzialności albo też uznanie potencjalnej możliwościroszczeń. Odmowa absolutorium wymagauzasadnienia, bowiem aby członek zarządu mógł bronićswoich praw, powinien wiedzieć, co mu się zarzuca(wyrok SA w Warszawie, VI ACa 1374/05). W przypadkupozytywnych uchwał absolutoryjnych zasadniczozwalniają one z odpowiedzialności wobec spółki(za: Andrzej Kidyba LEX 2007 Komentarz do art.231 Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr94, poz. 1037), w: A. Kidyba, Kodeks spółek handlowych.Tom I. Komentarz do art. 1-300 K.s.h., LEX,2007, wyd.V).Mając na uwadze powyższe, zwracam się do PanaMinistra o udzielenie następujących informacji:1. Jakimi kryteriami kieruje się reprezentowanyprzez Pana Skarb Państwa przy podejmowaniuuchwał o udzieleniu absolutorium?2. Jakie znaczenie przypisuje Skarb Państwa reprezentowanyprzez Pana Ministra uchwałom i stanowiskomrad nadzorczych spółek skarbu państwa?3. Czy Pan jako minister skarbu państwa reprezentującySkarb Państwa jako zgromadzenie wspólnikówprzewiduje możliwość zmiany uchwały o udzieleniuabsolutorium?4. Czy został Pan poinformowany o ogłoszeniuupadłości spółki Skarbu Państwa PrzedsiębiorstwaKomunikacji Samochodowej sp. z o.o. w Lubaniu i czyzażądał Pan w tej sprawie wyjaśnień od reprezentującychw Pana imieniu Skarb Państwa pracowników?5. Ile spółek Skarbu Państwa ogłosiło w okresieostatnich 12 miesięcy upadłość?Wnoszę o szczegółowe wyjaśnienie powyższychzagadnień, co umożliwi mi udzielenie informacji lokalnymspołecznościom i pracownikom upadłej spółkio przyczynach, podstawach i przesłankach działaniaSkarbu Państwa.Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Roman BrodniakI n t e r p e l a c j a(nr 7479)do ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie trudnej sytuacji finansowejWojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Roślini Nasiennictwa we Wrocławiu, OddziałZgorzelec, Delegatura Lwówek ŚląskiSzanowny Panie Ministrze! Pracownicy wojewódzkichinspektoratów ochrony roślin i nasiennictwaw związku z bardzo trudną sytuacja finansowąpodjęli ogólnopolską akcję protestacyjną. Praca w wojewódzkichinspektoratach ochrony roślin i nasiennictwawymaga posiadania wyższego wykształceniakierunkowego oraz specjalistycznej wiedzy. Wynagrodzenieotrzymywane przez pracowników nie jest natomiastw żadnej mierze adekwatne do wykonywanejprzez nich pracy oraz do posiadanych umiejętności.Pracownicy inspekcji wykonują niezwykle odpowiedzialnezadania związane z bezpieczeństwem żywności.Podkreślić ponadto należy, iż należą oni do grupyczłonków korpusu służby cywilnej.Do najważniejszych urzędowych działań InspekcjiOchrony Roślin i Nasiennictwa należy:— kontrola fitosanitarna roślin, produktów roślinnychi przedmiotów, wydawanie świadectw fitosanitarnych,paszportów roślin;— ocena stanu zagrożenia roślin przez organizmyszkodliwe oraz ustalanie terminów i metod zwalczaniatych organizmów, wydawanie decyzji dotyczącychzwalczania organizmów szkodliwych;— nadzór nad integrowaną produkcją roślin, wydawaniecertyfikatów;— nadzór nad obrotem środkami ochrony roślin,kontrola jakości środków ochrony roślin;— kontrola prawidłowości stosowania środkówochrony roślin, monitorowanie zużycia środkówochrony roślin;— nadzór nad jednostkami upoważnionymi dowykonywania badań sprzętu do stosowania środkówochrony roślin;— ocena polowa, laboratoryjna materiału rozmnożeniowego;— kontrola tożsamości materiału siewnego;— kontrola przestrzegania zasad i obowiązującychwymagań w zakresie wytwarzania, oceny, przechowywaniai obrotu materiałem siewnym, w tymmodyfikowanym genetycznie.Zadania, jakie wykonują inspektorzy, wymagająprzede wszystkim doskonałej znajomości zagadnieńfitosanitarnych. Niewątpliwie konieczna jest wnikliwaanaliza wszystkich aktualnych przepisów i proceduroraz ciągła aktualizacja wiedzy. Wymaganajest znajomość stale zmieniających się przepisów iprocedur w zakresie przemieszczania i eksportu towarówpochodzenia roślinnego, co wiąże się z wystawianiemświadectw fitosanitarnych. Ponadto obligatoryjnajest także znajomość przepisów prawa, w tym
93postępowania administracyjnego. Oprócz ściśle specjalistycznegoprzygotowania pracownicy wojewódzkichinspektoratów ochrony roślin i nasiennictwawykazywać się muszą znajomością obsługi komputera(program ZSIwORiN, uruchamianie komunikatóww internetowym systemie sygnalizacji). W związkuz wykonywaniem licznych kontroli w gospodarstwach,firmach, sklepach, giełdach, targowiskach odpracowników wymagana jest odporność psychiczna,umiejętności negocjacyjne i radzenie sobie z trudnymklientem. Charakter pracy w wojewódzkich inspektoratachochrony roślin i nasiennictwa jest bardzospecyficzny i wymaga także wykonywania pracy wterenie w różnych warunkach atmosferycznych. Ponadtopobieranie prób materiału roślinnego (próbyziemniaków, ziemi) wiąże się z wysiłkiem fizycznym.Bez wątpienia stopień stawianych pracownikom,zgodnie z dyrektywami unijnymi, wymagań orazpraca pod stałą presją ciągłego testowania wiedzy sąnieadekwatne do poziomu wynagrodzenia. Za takodpowiedzialną i wymagającą specjalistycznego przygotowaniapracę inspektorzy Wojewódzkiego InspektoratuOchrony Roślin i Nasiennictwa we Wrocławiu,Delegatura Lwówek Śląski otrzymują wynagrodzeniezasadnicze brutto od 1400,00 zł do 2000,00 zł.Bez wątpienia wojewódzki inspektorat ochronyroślin i nasiennictwa znajduje się w trudnej sytuacjikadrowej. Ze względu na skandalicznie niskie ofertywynagrodzeń dla nowo zatrudnianych pracownikównie ma możliwości uzupełnienia niedoborukadr oraz instrumentów umożliwiających ich zatrzymanie.Odpowiednia liczba osób jest koniecznadla zabezpieczenia właściwego wykonywania kontrolize względu na przemyt różnego rodzaju żywności,a także odpadów. Z punktu widzenia interesugospodarczego i społecznego Polski oraz prestiżu zagranicą nie można dopuścić do sytuacji, w której zinspektoratów odejdzie pozostała, niewielka jużgrupa najwyższej klasy specjalistów. Ponadto stalerosnące ceny paliw, gazu oraz energii elektrycznejpochłaniają znaczną część środków finansowych.Przyznawane limity środków dla inspektorów WojewódzkiegoInspektoratu Ochrony Roślin i Nasiennictwawe Wrocławiu, Delegatura Lwówek Śląskinie są w stanie zabezpieczyć niezbędnych wydatkóworaz nie pozwalają wywiązać się z podstawowychoraz fundamentalnych zadań ustawowych.Mając powyższe na uwadze zwracam się do PanaMinistra z następującymi postulatami i prośbami:1. Proszę o informację o planach zatrudnienia nowychosób celem uzupełnienia niedoboru kadrowego wWojewódzkim Inspektoracie Ochrony Roślin i Nasiennictwawe Wrocławiu, Delegatura Lwówek Śląski.2. Jakie są planowane podwyżki dla pracownikówWojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Roślin i Nasiennictwawe Wrocławiu, Delegatura Lwówek Śląski?3. Jaki jest termin realizacji zamierzeń określonychw pkt 1–2?4. Proszę o udostępnienie informacji na temat wysokościśrodków zaplanowanych w ustawie budżetowejna 2009 r. na działalność Wojewódzkiego InspektoratuOchrony Roślin i Nasiennictwa we Wrocławiu,Delegatura Lwówek Śląski.Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7480)do ministra zdrowiaPoseł Roman Brodniakw sprawie umieszczenia usługtelemedycznych w katalogu NFZSzanowna Pani Minister! Już 10 lat temu przesłanow Polsce pierwszy wynik badania EKG przeztelefon komórkowy. Nadal jednak usługa nie zostaławyceniona i kupiona przez Narodowy Fundusz Zdrowia,mimo iż koszty rehabilitacji telemedycznej sąniższe niż stacjonarnej czy ambulatoryjnej.Pionierem w prowadzeniu od lat usług teleEKGjest Instytut Kardiologii w Aninie, który szkoli pacjentów,wyposaża ich w aparaty Holtera i telefony głównieze środków z działalności naukowo-badawczej.W wielu krajach Europy wydatki na rozwiązaniatelemedyczne rosną szybciej niż na cały sektor opiekizdrowotnej. Operatorzy telekomunikacyjni angażująsię w dostarczanie rozwiązań i projektów dla placówekmedycznych w konkretnych jednostkach chorobowych,a producenci urządzeń zapewniają potrzebnąaparaturę.W Polsce dotychczasowe wydatki na rozwiązaniainformatyczne i telekomunikacyjne systematycznierosły i w 2007 r. wyniosły 269 mln euro.TP SA wdraża w Polsce pilotażowy projekt tele-EKG, opierając się na własnej spółce medycznej TPMED, przy współpracy z Instytutem Kardiologii wAninie. Projekt będzie oferowany na komercyjnychzasadach zainteresowanym placówkom opieki zdrowotnej.Dlatego kieruję do Pani Minister następujące pytania:1. Czy Ministerstwo Zdrowia przewiduje umieszczenieusług telemedycznych w katalogu NFZ?2. Czy Ministerstwo Zdrowia dokonało wycenyusług telemedycznych, biorąc pod uwagę m.in. amortyzacjęsprzętu, szkolenie pacjenta czy opłatę zatransmisję danych?3. Czy ministerstwo widzi potrzebę przeprowadzeniaedukacji w zakresie rehabilitacji na odległość?Z poważaniemRzeszów, dnia 14 stycznia 2009 r.Poseł Andrzej Szlachta
94I n t e r p e l a c j a(nr 7481)do ministra gospodarkiw sprawie poszukiwań nowych złóż gazuw Polsce i za granicąSzanowny Panie Ministrze! Krajowe wydobyciegazu zaspokaja około 35% naszego zapotrzebowaniana gaz. Wobec zaistniałej sytuacji dotyczącej importugazu z Rosji specjaliści uważają, że możliwe jestznaczne zwiększenie wydobycia krajowego. Szacujesię, że możliwe jest już obecnie zwiększenie wydobyciao kilkaset milionów metrów sześciennych, przyobecnym poziomie wydobycia 4 mld m 3 .PGNiG realizuje program inwestycyjny mającyna celu osiągnięcie w dłuższej perspektywie wzrostuzdolności wydobywczych węglowodorów.Szybki wzrost wydobywczy hamuje w Polsce zdolnośćprzesyłu gazu. Nie zawsze dysponujemy potrzebnąw gazociągach nadwyżką zdolności przesyłowychzwłaszcza z rejonów, gdzie prowadzone jestwydobycie.Dlatego kieruję do Pana Ministra następujące pytania:1. W których obszarach geologicznych Polski są ibędą prowadzone poszukiwania nowych złóż gazu?2. Czy poszukiwania obejmą teren woj. podkarpackiego?3. Czy przewiduje się poszukiwanie złóż węglowodorówna morzu?4. Kiedy rozpoczną się poszukiwania gazu w środkowejLibii przez PGNiG w związku z pozyskanąkoncesją?5. W jakim horyzoncie czasowym możliwe jest rozpoczęcieposzukiwań gazu przez PGNiG w krajachAfryki Północnej?Z poważaniemRzeszów, dnia 14 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7482)Poseł Andrzej Szlachtado ministra pracy i polityki społecznejw sprawie zapisu znowelizowanego Kodeksupracy mówiącego o obowiązku zatrudnieniaosoby odpowiedzialnej za udzieleniepierwszej pomocy, ochronę przeciwpożarowąbądź ewakuację zakładu pracyW dniu 18 stycznia wszedł w życie znowelizowanyKodeks pracy. Wprowadził on wiele zmian, a wśródnich obowiązek ochrony przeciwpożarowej wynikającyz dyrektywy Rady 89/391/EWG z 1989 r. Znowelizowanykodeks nakłada na każdego pracodawcęzatrudniającego chociażby jednego pracownika obowiązekwyznaczenia, zatrudnienia osoby odpowiedzialnejza udzielenie pierwszej pomocy, ochronęprzeciwpożarową bądź ewakuację zakładu pracy. Inajwiększy problem z tym, że osoba taka musi miećodpowiednie kwalifikacje: co najmniej średnie wykształcenieoraz ukończone szkolenie na inspektoraochrony przeciwpożarowej. Koszty takiego szkoleniaważnego jedynie przez 5 lat to minimum 1,5 tys. zł.Tak więc chcąc sprostać nowym wymogom nakładanymprzez ustawodawcę, przedsiębiorca zmuszonyjest ponieść ogromne koszty powtarzane systematycznieco kilka lat. W skali kraju koszty poniesioneprzez małe firmy liczone będą w setkach milionów.O ile większe firmy będą w stanie ponieść taki wydatek,to będzie to stanowiło bardzo duży problem dlafirm małych. Nawet jeśli przedsiębiorca wygospodarujekwotę niezbędną do skierowania pracownika naszkolenie, to staje przed kolejnym problemem. Problememoczekiwania w długiej kolejce. Przykładowow województwie łódzkim, wielkopolskim okres oczekiwaniana takie szkolenie to kilkanaście miesięcy.Najbliższy wolny termin to dopiero styczeń przyszłegoroku, a co do tej pory. A trzeba zaznaczyć, że zanieprzestrzeganie przepisu grozi kara sięgająca nawet30 tys. zł. I jak to się ma do wspierania polskiejprzedsiębiorczości? Czy nie będzie to bodźcem hamującymdla rozwoju małych przedsiębiorstw? W czasachpanującego kryzysu gospodarczego każde kolejnetego typu utrudnienie dla przedsiębiorcy możespowodować jego upadek. Można rozważyć pozostawienietakich przepisów np. dla firm zatrudniającychpowyżej 100 osób. Pozostałe mniejsze firmy powinnyjedynie zapoznawać pracowników z podstawowymizasadami ochrony przeciwpożarowej i ewakuacji. Takiedostosowanie do przepisów unijnych istnieje jużw innych państwach i funkcjonuje bez zarzutów. Zamiastnakładać na przedsiębiorców kolejny kaganiec,powinno im się ułatwiać funkcjonowanie. Jakie działaniazamierza podjąć Pani Minister w tej sprawie,gdyż niemożliwe jest kolejne ograniczanie polskichprzedsiębiorców? Czy obecnie obowiązujący już zapisbył konsultowany z przedstawicielami przedsiębiorców?Czy wzięta była pod uwagę ich opinia?Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Posłowie Marek Matuszewskii Adam Abramowicz
95I n t e r p e l a c j a(nr 7483)do ministra gospodarkiw sprawie zasad rozliczaniaprzez spółdzielnie mieszkaniowe kosztówogrzewania bloków mieszkalnychoraz możliwości zmiany sposobu rozliczaniaw trakcie okresu grzewczegoSzanowny Panie Ministrze! Działając na prośbęgrupy mieszkańców zamieszkujących 14 lokali blokumieszkalnego zwracam się do Pana Ministra z interpelacją,prosząc o wyjaśnienie wątpliwości pojawiającychsię w działalności Sandomierskiej SpółdzielniMieszkaniowej (SSM) w związku z dokonaną przezten podmiot zmianą sposobu rozliczania energii cieplnejw trakcie okresu rozliczeniowego. Niniejsza interpelacjajest wynikiem skargi mieszkańców SSM, którzywystąpili do mnie o zbadanie zgodności z prawemwprowadzania zmian w sposobie rozliczania należnościza zużytą energię cieplną w listopadzie 2008 r.Ww. mieszkańcy w skierowanej do mnie skardzezwrócili się z prośbą o wystąpienie do Pana Ministrajako organu, który zgodnie z ustawą z dnia 16 września1982 r. Prawo spółdzielcze sprawuje nadzór nadspółdzielniami w całym kraju, a także do KrajowejRady Spółdzielczej z oficjalnym wnioskiem o wszczęciepostępowania wyjaśniającego w sprawie bezpodstawnychzmian sposobu rozliczania energii narażającychich na koszty i zwiększone opłaty za ciepło. Pozapoznaniu się ze stanowiskiem mieszkańców doszedłemdo wniosku, że ich postulaty są uzasadnione.Biorąc jednak pod uwagę, że poznałem relację tylkojednej strony zaistniałego konfliktu, zwróciłem sięwcześniej do Zarządu Sandomierskiej SpółdzielniMieszkaniowej o wyjaśnienie mi wszystkich wątpliwościnasuwających się przy analizie działań spółdzielni.Odpowiedź Zarządu SSM jest jednak niezadowalająca,w związku z czym zwracam się do PanaMinistra o dokonanie oceny tej sprawy i wskazanie,kto ma rację w przedmiotowym sporze.Z dokumentacji przedstawionej przez skarżącychsię mieszkańców wynika, że Zarząd SSM dokonałjednostronnej zmiany sposobu rozliczania należnościza zużyte ciepło w ten sposób, że w miejsce rozliczaniaciepła według wskazań indywidualnych miernikówwprowadził rozliczanie według powierzchnimieszkań. Stało się tak na wniosek 16 mieszkańców(na 30 mieszkań), bez woli i zgody pozostałych 14spółdzielców. Zdaniem mieszkańców jest to dla nichkrzywdzące, gdyż oszczędnie korzystają z ciepła, regularnieopłacają rachunki, czego nie można powiedziećo osobach optujących za rozliczaniem w stosunkudo powierzchni zajmowanych lokali (posiadajązadłużenia lub obligowani byli w przeszłości do dopłatza duże zużycie ciepła). Co więcej, z analizyprzedstawionych mi umów, które mieszkańcy ci zawieraliz Przedsiębiorstwem Energetyki Cieplnejsp. z o. o. w Sandomierzu wynika, iż stronami umowyo dostarczanie ciepła do bloku są poszczególnimieszkańcy oraz PEC sp. z o. o. w Sandomierzu. SandomierskaSpółdzielnia Mieszkaniowa nie widniejena tych umowach jako ich strona (ma jedynie odrębnąumowę z PEC jako samodzielny podmiot). Oznaczato w mojej ocenie, że zgodnie z prawem wszelkiezmiany indywidualnych umów zaproponowane przezpodmiot zewnętrzny, jakim w tym wypadku jest spółdzielnia,są bezpodstawne i nie wywołują żadnychskutków prawnych. Ingerowanie przez spółdzielnięw dwustronne umowy, których podmiot ten nie jeststroną, uważam za działanie bezprawne.Co więcej, jak wynika z § 2 pkt 3 przedmiotowychumów z PEC, podstawą opłaty za energię cieplną sąwskazania wodomierza indywidualnego i stawki zaliczkowejza m 3 podgrzania wody. Oznacza to, że stronyumowy dokładnie określiły sposób rozliczania należnościza zużyte ciepło i żaden podmiot zewnętrzny, wtym także SSM, nie jest uprawniony do zmiany ustalonegosposobu. Ponadto w § 135 rozporządzenia ministrainfrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.w sprawie warunków technicznych, jakim powinnyodpowiadać budynki i ich usytuowanie, wskazano, żeinstalacje grzewcze powinny być zaopatrzone w odpowiedniąaparaturę kontrolną i pomiarową, zapewniającąich bezpieczne użytkowanie, w tym urządzeniaumożliwiające indywidualne rozliczanie kosztów ogrzewaniaposzczególnych mieszkań lub lokali użytkowychw budynku. Z przepisów tych wynika, że każdy lokalmusi mieć zainstalowany indywidualny miernik, którybędzie wykorzystywany właśnie w celu umożliwieniazindywidualizowanemu lokatorowi poznania rzeczywistegozużycia energii cieplnej. Wykluczone jest zatemzbiorcze obciążanie mieszkańców całością zużytegociepła, z pominięciem rozliczeń wynikających z indywidualnychmierników. Nie bez znaczenia jest tutakże fakt, że mieszkańcy bloku w Sandomierzu zakupilimierniki, zapłacili za nie, ponieśli koszty ich montażu,by niedługo po tym fakcie dowiedzieć się, że spółdzielniapostanowiła zmienić sposób rozliczaniaw trakcie trwania okresu rozliczeniowego.W swojej odpowiedzi SSM podnosi, że działała napodstawie aneksu do regulaminu rozliczeń kosztówdostawy ciepła do budynków i dokonywania rozliczeńz użytkownikami lokali za c.o. i c.c.w., który wprowadzamożliwość zmiany sposobu rozliczania nawniosek 50%+1 mieszkańców danego bloku. Problemjednak w tym, że regulamin ten, jako akt wewnętrznyspółdzielni, nie może ingerować w indywidualneumowy zawarte pomiędzy PEC a lokatorami. Tylkopowszechnie obowiązujące przepisy rangi ustawy lubrozporządzenia mogłyby modyfikować dwustronneporozumienia (umowy). Co więcej z § 135 rozporządzeniaministra infrastruktury z dnia 12 kwietnia2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakimpowinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, wynika,że każdy lokal musi mieć zainstalowany indywidualnymiernik, który będzie wykorzystywanywłaśnie w celu umożliwienia każdemu lokatorowi
96poznania rzeczywistego zużycia energii cieplnej. Wmojej ocenie wykluczone jest zatem zbiorcze obciążaniemieszkańców całością zużytego ciepła w zależnościod powierzchni lokalu, z pominięciem rozliczeńwynikających z indywidualnych mierników. Aktyniższej rangi, takie jak regulaminy wewnętrzne spółdzielninie mogą naruszać powszechnie obowiązującegoprawa ani indywidualnych umów. Jeśli to czynią,powinny być uznane za sprzeczne z prawem i jakotakie niestosowane.Powyższe okoliczności rodzą moje poważne wątpliwościco do zgodności z prawem oraz zasadamidobrych obyczajów postępowania SSM. Proszę zatemPana Ministra o ocenę opisanej sytuacji, a następnieo udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy istnieje podstawa prawna uprawniająca spółdzielniemieszkaniowe do wprowadzania zmian w dwustronnychumowach zawartych pomiędzy przedsiębiorstwemenergetyki cieplnej, a poszczególnymi lokatoramiw trakcie rozpoczętego okresu grzewczego?2. Czy działania spółdzielni mieszkaniowychoparte na wewnętrznych regulaminach, polegającena zmianie w trakcie okresu grzewczego sposobu rozliczaniazużytej energii na stosunkowy, tj. uzależnionyod powierzchni mieszkania, są zgodne z prawem,skoro zarówno z przepisów powszechnie obowiązującegoprawa (rozporządzenie ministra infrastrukturyz dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunkówtechnicznych, jakim powinny odpowiadać budynkii ich usytuowanie), jak i z zawartych i ciągle obowiązującychumów indywidualnych wynika, że rozliczeniate następować powinny na podstawie indywidualnegozużycia wykazanego miernikami?2. Czy spółdzielnie mieszkaniowe są w obecnymstanie prawnym uprawnione do narzucenia nowegosposobu rozliczania energii mieszkańcom stanowiącymmniejszość w bloku (np. 14 mieszkańcom w 30--mieszkaniowym bloku), jeśli 50%+1 mieszkańców oto wnioskuje, tj. czy istnieją jakieś racjonalne przesłankiprawne, dla których nie można ograniczyćnowego sposobu rozliczania kosztów wyłącznie domieszkańców, którzy o to zawnioskowali, z wyłączeniemtych, którzy mają ważne umowy na indywidualnysposób rozliczania według wskaźników, zgodniez zasadą poszanowania praw mniejszości i podpisanychprzez jej członków umów?Uprzejmie proszę, aby Pan Minister zajął się tąsprawą, a w przypadku stwierdzenia naruszenia prawaskorzystał z uprawnień kontrolnych, jakie dajePanu ustawa Prawo spółdzielcze w stosunku dowszystkich spółdzielni działających na obszarze RP.Zapewniam Pana, że sprawa ta dotyczy znacznieszerszego kręgu społecznego (nie tylko mieszkańcówSandomierza), a z uwagi na jej wymierne skutki finansowema duże znaczenie dla konkretnych mieszkańcówbloków spółdzielczych.Z poważaniemSandomierz, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Marek KwitekI n t e r p e l a c j a(nr 7484)do ministra gospodarkiw sprawie wsparcia polskich przedsiębiorstwdotkniętych światowym kryzysemi ewentualnej nowelizacji ustawyo specjalnych strefach ekonomicznychSzanowny Panie Premierze! Zwracam się do PanaPremiera w sprawie wsparcia dla polskich przedsiębiorstwdotkniętych światowym kryzysem w drodzewykonania i ewentualnej nowelizacji ustawy o specjalnychstrefach ekonomicznych.Od kilku miesięcy obserwujemy, jak kryzys finansowyzaczyna wpływać na realną gospodarkę. Niepokojącesygnały płyną od naszych przedsiębiorców,zwłaszcza od tych, którzy prowadzą swoją działalnośćgospodarczą na terenie specjalnych stref ekonomicznychna podstawie udzielonych im zezwoleń.Odnotowywane są coraz liczniejsze przypadki, że inwestorzyzaangażowani w specjalnych strefach ekonomicznychz uwagi na wywołany kryzysem brakmożliwości dochowania warunkom zdefiniowanym wzezwoleniach (poniesienie określonej kwoty wydatkówinwestycyjnych lub osiągnięcie określonego poziomuzatrudnienia) konfrontowani są z ryzykiemcofnięcia im zezwolenia. Co zasadną czyni ich refleksjęco do celowości kontynuowania prowadzenia działalnościgospodarczej na terenie <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>i przeniesienia jej poza granicę naszego kraju.Wprowadzoną na mocy art.1 ustawy z dnia 30maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefachekonomicznych (Dz. U. Nr 118, poz. 746), zwaną dalejnowelizacją, modyfikację dotychczasowych zasadreglamentacji administracyjnoprawnej zmiany zezwoleńna prowadzenie działalności gospodarczej naterenie specjalnych stref ekonomicznych, zwanychdalej zezwoleniami SSE, ocenić należy pozytywnie.Stosownie do treści nowej regulacji minister gospodarkimoże na wniosek przedsiębiorcy, po zasięgnięciuopinii zarządzającego specjalną strefą ekonomiczną,zmienić zezwolenie SSE, przy czym taka zmiananie może m.in. dotyczyć obniżenia poziomu zatrudnienia,określonego w zezwoleniu SSE w dniu jegoudzielenia, o więcej niż 20% i skutkować zwiększeniempomocy publicznej. Wymaga jednakże podkreślenia,że powyższa regulacja odnosi się tylko i wyłączniedo zezwoleń SSE wydanych po 4 sierpnia2008 r. (dzień wejścia w życie nowelizacji). W pozostałychprzypadkach dla wszystkich zezwoleń SSEwydanych przed 4 sierpnia 2008 r. zastosowanie madotychczasowy surowy reżim prawny reglamentacjiadministracyjnoprawnej zmiany zezwolenia SSE,zgodnie z którym minister gospodarki może na wniosekprzedsiębiorcy, po zasięgnięciu opinii zarządzającegostrefą zmienić zezwolenie, z tym że ustaleniedla przedsiębiorcy korzystniejszych niż dotychczasowewarunków prowadzenia działalności gospodarczej
97może nastąpić po wykazaniu przez przedsiębiorcę, żeniemożność ich dotrzymania jest spowodowana wykazanymiprzez przedsiębiorcę okolicznościami odniego niezależnymi. Ponadto, dotychczasowy reżimprawny, znajdujący nadal zastosowanie dla przeważającejczęści wszystkich obowiązujących zezwoleńSSE wydanych przed 4 sierpnia 2008 r., w sposóbbezwzględny nie dopuszcza zmiany warunków zezwoleniaSSE odnośnie do obniżenia określonego wzezwoleniu SSE poziomu zatrudnienia (art. 19 ustawyo specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniusprzed nowelizacji).Należy przywołać w tym miejscu treści uzasadnieniaprojektu nowelizacji, w którym stwierdzono,że zasady zmiany warunków Zezwolenia SSE, określonew art. 19 ust. 4 ustawy o specjalnych strefachekonomicznych są zbyt rygorystyczne i w związku ztym proponuje się złagodzenie warunku dotyczącegozatrudnienia przez wprowadzenie możliwości obniżeniazatrudnienia o nie więcej niż 20% wielkościbazowej. Nie sposób nie zapytać o zasadność przyjętychostatecznie rozwiązań legislacyjnych z punktuwidzenia równości podmiotów wobec prawa. Trudnobowiem jako kryterium obiektywne traktować samdzień wejścia w życie nowelizacji, a determinujące postronie przedsiębiorcy możliwość wystąpienia z wnioskiemo zmianę zezwolenia SSE odnośnie do obniżeniazatrudnienia. W świetle obowiązujących przepisówz wnioskiem takim może wystąpić przedsiębiorca,któremu przykładowo udzielono zezwolenia SSEdnia 5 sierpnia 2008 r., jednakże uprawnienie takienie przysługuje już przedsiębiorcy, któremu zezwoleniaSSE udzielono 2 dni wcześniej.Dlatego też jeżeli autorzy projektu jeszcze przeduchwaleniem nowelizacji traktowali zasady zmianywarunków zezwolenia SSE jako zbyt rygorystyczne,domniemywać należy, iż w aktualnej sytuacji społeczno-gospodarczejzasadom tym (de facto wciążobowiązujących w stosunku do większości zezwoleńSSE) nadal winno się przypisywać miano zbyt rygorystycznych.Nie sposób opisanej powyżej niekonsekwencji rozpatrywać(jak zdają się sugerować autorzy uzasadnieniaprojektu nowelizacji) w świetle definicji art. 2ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocypublicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404),obowiązujące przepisy dokonują bowiem rozróżnieniapomiędzy formułą dnia udzielenia ZezwoleniaSSE, a konstrukcją zasad zmiany zezwolenia SSE.W związku z powyższym zwracam się do PanaPremiera z następującymi pytaniami:1. Czy Ministerstwo Gospodarki planuje przedsięwzięciedziałań zmierzających do zmiany ustawy ospecjalnych strefach ekonomicznych, tak aby zasadyzmiany zezwolenia SSE obowiązujące po 4 sierpnia2008 r. odnosiły się do zezwoleń wydanych przez tądatą?2. Czy Ministerstwo Gospodarki przewiduje systemowerozwiązania dotyczące kompleksowego podejściado wniosków o zmianę Zezwoleń SSE orazpodejmowania decyzji o uznawaniu naruszenia warunkówZezwolenia SSE za nierażące, jeśli niemożnośćich dotrzymania jest spowodowana wywołanymświatowym kryzysem ekonomicznym wstrzymaniemprocesów inwestycyjnych lub dostosowaniem skalidziałalności, w tym zatrudnienia do zaistniałych warunkówrynkowych?3. Czy Ministerstwo Gospodarki przewiduje systemowerozwiązania dotyczące ustalania możliwiedługich, tj. nie krótszych niż 24 miesiące, okresówdo usunięcia uchybień warunkom określonym w zezwoleniachSSE?Z poważaniemMielec, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7485)Poseł Leszek Deptułado ministra pracy i polityki społecznejw sprawie dostosowania art. 92 1 § 1 K.p.do ustawy o emeryturach kapitałowychSzanowna Pani Minister! 8 stycznia 2009 r. weszław życie ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o emeryturachkapitałowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 228, poz.1507). Ustawa daje pracownikom możliwość przechodzeniana emeryturę z ZUS bez konieczności rozwiązywaniaumowy o pracę. Oznacza to, że osoby zainteresowanemogą się ubiegać o emeryturę z ZUS inadal wykonywać dotychczasowy zawód. W przypadkugdy emerytura zostanie przez ZUS przyznana,będą ją otrzymywali równocześnie z wynagrodzeniemza pracę.Perspektywa przejścia na emeryturę wraz z kontynuacjązatrudnienia rodzi niepewność wśród zainteresowanychco do kwestii otrzymywania odprawyemerytalnej, przyznawanej na podstawie art. 92 1 § 1K.p. Artykuł ten stanowi, że pracownikowi spełniającemukryteria uprawniające do emerytury, któregostosunek pracy ustał w związku z przejściem na emeryturę,przysługuje odpowiednia odprawa pieniężnaw wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Takwięc aby pracownik mógł taką odprawę otrzymać,musi spełnić dwa warunki. Pierwszy, mówiący o nabyciuprawa do emerytury, i drugi, polegający na rozwiązaniuumowy o pracę w związku z przejściem naemeryturę.Właśnie druga przesłanka – w razie skorzystaniaz prawa do jednoczesnej pracy i otrzymywania emerytury– wzbudza zastrzeżenia nie tylko wśród zainteresowanych,ale także wśród specjalistów prawa pracy.Część z nich twierdzi, że osoby, które rozwiążąumowę o pracę już po pobieraniu emerytury z ZUS,nie będą miały prawa do otrzymania odprawy, bowiem
98nie spełnią warunku rozwiązania umowy o pracę wzwiązku z przejściem na emeryturę. Ich zdaniem niemożna uzasadniać rozwiązania umowy o pracę przejściemna emeryturę, kiedy już się ją otrzymuje. Oznaczato, że zainteresowany nie otrzyma odprawy, wsytuacji gdy rozwiąże umowę o pracę, np. po 3 latachjednoczesnego pobierania emerytury i pensji.W obecnym czasie, gdzie kryzys gospodarczy zcoraz większą siłą doskwiera polskim przedsiębiorcom,istnieje obawa, że będą oni szukać oszczędnościwłaśnie w opisywanej kwestii. Niejasne przepisy dotycząceodprawy emerytalnej mogą spowodowaćwśród właścicieli (w szczególności małych firm) próbywykorzystywania luk w Kodeksie pracy poprzezniewypłacanie pracownikom należnych odpraw wmomencie przechodzenia na emeryturę. Taka odprawajest równa kwocie jednomiesięcznego wynagrodzeniadanego pracownika, ale może być wyższa,jeżeli tak przewiduje układ zbiorowy pracy. Jestemprzekonany, że dla większości zainteresowanych toznaczy zastrzyk gotówki, którego brak byłby zauważalnyw domowym budżecie.W związku z możliwością występowania takichsytuacji wydaje się, że celowe jest dostosowanie art.92 1 § K.p. do zapisów ustawy z 21 listopada 2008 r. oemeryturach kapitałowych. Zasadne jest, aby przepisydotyczące otrzymywania odprawy emerytalnejbyły sformułowane w sposób jednoznaczny. Pracodawcynie powinni mieć wątpliwości, że każdemupracownikowi, który rozwiązuje umowę o pracę wzwiązku z przejściem na emeryturę, odprawa się należynawet wówczas, gdy pracownik otrzymywałświadczenie emerytalne równolegle z wynagrodzeniemza pracę.Mając na uwadze znaczenie poruszonego przezemnie problemu, proszę Panią Minister o odpowiedźna pytanie: Czy Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznejplanuje dostosowanie art. 92 1 § K.p. do obowiązującejustawy o emeryturach kapitałowych?Z poważaniemStalowa Wola, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7486)do ministra zdrowiaPoseł Antoni Błądekw sprawie systemu opieki stomatologicznejw PolsceJak wynika z ostatnich danych, w Polsce malejeliczba gabinetów oferujących bezpłatne leczenie stomatologiczne.Na 100 tysięcy mieszkańców przypadazaledwie sześciu publicznych lekarzy. Wyniki przeprowadzonew całym kraju są wprost porażające, bopokazują, iż tylko 13,1% dzieci jest wolnych od próchnicyzębów. Statystycznie polskie dziecko ma pięćzębów zaatakowanych tą chorobą, podczas gdy jegorówieśnik w innych krajach europejskich – tylko jedenząb.Zła sytuacja polskich dzieci zaczęła się pogarszaćw momencie gdy ze szkół zaczęły być likwidowanegabinety dentystyczne, w których obowiązkowo leczonodzieci. Najgorsza sytuacja panuje na wsiach,gdzie gabinetów stomatologicznych oferujących usługiw ramach ubezpieczenia zdrowotnego jest mało, awiększości rodziców na prywatne leczenie nie stać.Jak twierdzą lekarze w Polsce, kwoty przeznaczonena leczenie stomatologiczne dzieci są zbyt małewzględem potrzeb. Sumy oferowane przez NFZ lekarzomsą za niskie, a materiały potrzebne do leczeniasą coraz droższe.W związku z zaistniałą sytuacją zwracamy się zzapytaniem:1) Czy ministerstwo planuje pomoc w leczeniu stomatologicznym,zwłaszcza dzieci na obszarach wiejskich?2) Czy ministerstwo planuje zwiększenie środkówz NFZ na usługi medyczne z zakresu stomatologii naprzyszłe lata?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7487)do ministra finansówPoseł Barbara Bartuśoraz grupa posłóww sprawie konieczności zmianyobowiązujących przepisów ustawy PrawoenergetyczneSzanowny Panie Ministrze! Od dłuższego czasuwspólnie z władzami samorządowymi gminy Chojniceczynię starania o rozwiązania problemów, na jakienapotykają gminy w trakcie realizacji nałożonegoprzepisami prawa obowiązku finansowania oświetleniaulicznego dotyczącego sytuacji, gdy zarządcą nowowybudowanej drogi jest inny podmiot niż gmina.Fakt ten powoduje, że gminy często nie dysponująwystarczającymi środkami finansowymi, którepozwoliłby na finansowanie oświetlenia wojewódzkichczy krajowych dróg publicznych.Sprawę tą przedstawiałem również ministrowigospodarki, który w swych odpowiedziach na mojeinterpelacje wykazuje konieczność przeprowadzeniakonsultacji i uzgodnień z innymi resortami, w szczególnościz resortem finansów.
99Bardzo złożony stan faktyczny związany z oświetleniemulicznym wymaga od stanowiących prawopodjęcia skutecznych działań w celu takiego ich przekształcenia,aby nade wszystko stanowiły o sprawiedliwymspołecznie podziale kosztów utrzymaniaoświetlenia na drogach publicznych.W swych pismach dotyczących przedmiotowejsprawy minister gospodarki wskazuje, iż ewentualnazmiana ustawy Prawo energetyczne powinna wynikaćze zmiany przepisów ustawy z dnia 13 listopada2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego(Dz. U. Nr 203, poz. 1966, z późn, zm.).Mając na uwadze powyższe, proszę Pana Ministrao odpowiedź na następujące pytania:1. Czy kierowany przez Pana resort podjął konsultacjew sprawie zmiany wyżej opisywanych ustawi jaki jest stan ich zaawansowania?2. Kiedy można spodziewać się koniecznych zmianw porządku prawnym określającym sposób przejęciai utrzymania przez gminy oświetlenia na drogachpublicznych?3. Czy planuje się ograniczenie katalogu dróg, wstosunku do których istnieje obowiązek gmin w zakresiefinansowania oświetlenia lub stwarzania dodatkowychmożliwości pozyskiwania przez gminyśrodków na zrekompensowanie im ponoszonych wydatków?Z poważaniemWarszawa, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7488)do ministra zdrowiaPoseł Piotr Stankew sprawie niewłaściwego diagnozowanianowotworów w niektórych poradniachmammograficznych na terenie całego krajuSzanowna Pani Minister! Jak wynika z doniesieńprasowych i informacji, które docierają do mojegobiura poselskiego, zeszłoroczna kontrola poradnimammograficznych pokazała, że co trzecia z nich niediagnozuje właściwe nowotworów. Z informacji wynika,że Ministerstwo Zdrowia przez rok szkoliło specjalistówi naprawiało sprzęt. Efekt jednak jest taki,że co czwarta poradnia ciągle nie zdaje egzaminu.Raport Centralnego Ośrodka Koordynującego, pokazuje,że najwięcej problemów z badaniami i ze sprzętemmają poradnie w woj. lubelskim i zachodniopomorskim(co druga ma źle działający sprzęt), mazowieckimoraz w świętokrzyskim (dwie na pięć skontrolowanychporadni). W sumie na ponad 280 placówekaż 67 nie przeszło kontroli.Taki stan rzeczy budzi uzasadniony niepokój. Należytu podkreślić, że poradnie te realizują opłacanyprzez NFZ „Program wczesnego wykrywania rakapiersi” i choćby z tej racji winny spełniać najwyższewymogi techniczne. Jak twierdzą przedstawicieleNFZ, ma on własne kryteria przy podpisywaniu kontraktów,które zapewniają odpowiednią jakość świadczeńmedycznych. Wyników kontroli nadzoru specjalistycznego(czyli właśnie audytu) wśród tych wymogównie ma!Karygodna i niedopuszczalna jest zatem sytuacjaw której NFZ mimo świadomości niskich standardówwykonywanych badań, godzi się na ich przeprowadzanieprzez placówki do tego nie przygotowane.Poza wszelką wątpliwością pozostaje fakt, żewczesne wykrycie, odpowiednia diagnostyka i późniejleczenie może pomóc milionom Polek ustrzec sięprzed śmiertelna chorobą. Nie wolno zatem dopuścićdo sytuacji, w której niefrasobliwość urzędnikówNFZ może stać się przyczyną ludzkiej tragedii.Mając na uwadze powyższe, proszę Panią Ministero odpowiedź na następujące pytania:1. Jakie kroki podejmie kierowany przez Paniąresort w celu poprawy zaistniałej sytuacji?2. Czy Ministerstwo Zdrowia przygotowuje odpowiednierozwiązania systemowe, które pozwolą wprzyszłości wyeliminować placówki niespełniającekryteriów właściwego diagnozowania nowotworów?3. Jakie wpływ będzie miała zaistniała sytuacjana wdrażanie i realizację „Programu wczesnego wykrywaniaraka piersi”?Z poważaniemWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7489)Poseł Piotr Stankedo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie kobiet, które w latach 1999–2006korzystały z urlopów macierzyńskichi wychowawczych, równocześnie prowadzącdziałalność gospodarcząSzanowna Pani Minister! Do mojego biura poselskiegowpłynęło pismo, którego treścią jestem poważniezaniepokojony. Wynika z niego, że w ostatnichmiesiącach 2008 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznychprowadził bezprecedensowe działania w stosunku dokobiet, w stosunku do których w latach 1999–2006wystąpił zbieg trzech tytułów do ubezpieczeń, tj.:1) z tytułu umowy o pracę,2) z tytułu urlopu macierzyńskiego,3) z tytułu działalności gospodarczej.
100Obecnie ZUS żąda od tych kobiet zapłaty rzekomozaległych składek na ubezpieczenie społeczne z odsetkamiza ostatnie 9 lat. Kobiety te czują się tym faktemupokorzone i oszukane. Niejednokrotnie zaległe kwotysięgają kilkudziesięciu tysięcy złotych i mogą prowadzićdo bankructwa rodzinnych budżetów.Na początku 1999 r. weszła w życie nowa ustawaz dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeńspołecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, zpóźn. zm.). Po jej wejściu kobietom, które pracowałyna podstawie umowy o pracę i przechodziły na urlopmacierzyński, a potem na urlop wychowawczy, ZUSudzielał informacji, że z tytułu prowadzenia działalnościgospodarczej w tym okresie należy płacić jedynieskładkę na ubezpieczenie zdrowotne. W związkuz tym w 1999 r. nikt nie miał wątpliwości, że taknależało interpretować przepis ww. ustawy, co znajdowałotakże wyraz w informacjach udzielanych wtym okresie przez pracowników ZUS oraz wydanymprzez ZUS informatorze na rok 1999.W 2001 r. nastąpiła nowelizacja powyższej ustawyo systemie ubezpieczeń społecznych, po której pojawiłysię wątpliwości prawne w kwestii interpretacjiprzepisów w tym zakresie. ZUS zaczął wskazywać,iż zgodnie z dokonaną przez niego wykładnią przepisóww sytuacji zarejestrowanej działalności gospodarczeji jednoczesnego pozostawania na urlopie macierzyńskimlub wychowawczym z tytułu stosunkupracy istnieje obowiązek wnoszenia składki na ubezpieczeniespołeczne i składki na Fundusz Pracy wpełnej wysokości. Jednak do 2006 r. sprawa nie zostałajednoznacznie rozstrzygnięta i w wielu oddziałachZUS inspektoraty nadal informowały kobiety,że wystarczające jest opłacanie składek na ubezpieczeniezdrowotne. Także kontrole ZUS-u, przeprowadzanedo roku 2006, nie stwierdzały zaległości wopłacaniu składek, zaś sam ZUS wystawiał zaświadczeniao niezaleganiu z płatnościami składek (zaświadczeniatakie wydawane były np. w związku zubieganiem się o udzielenie kredytu). Również sądyw wielu sprawach dotyczących obowiązku uiszczaniaskładek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe przezwyżej wymienione kobiety wydawały jednoznacznewyroki wskazujące, że nie ma obowiązku płacenia wtym okresie pełnej składki na ubezpieczenie społeczne.Dopiero w 2004 r. pojawiły się pierwsze odmiennestanowiska sądów w tej sprawie, stwierdzające, żekobieta korzystająca z urlopu macierzyńskiego lubwychowawczego musi odprowadzać również składkina ubezpieczenie emerytalne i rentowe.W związku z rozbieżnościami w interpretacjiprzepisów rzecznik praw obywatelskich zwrócił sięw 2005 r. do Sądu Najwyższego o wydanie jednoznacznejinterpretacji przepisu. Sąd Najwyższy wuchwale z dnia 23 maja 2006 r. zawarł niekorzystnądla kobiet interpretację przepisu, wskazując na istnienieobowiązku opłacania w pełnej wysokości składekna ubezpieczenie społeczne w okresie pozostawaniakobiety na urlopie macierzyńskim lub urlopiewychowawczym. Jednak zgodnie z wcześniejszą interpretacjąMinisterstwa Pracy i Polityki Społecznej,mówiącą o tym, że okres przedawnienia w razie nieopłacaniaskładek na ubezpieczenie społeczne wynosi5 lat, z której wynikało, że składki za lata 1999––2001 uległy przedawnieniu, sytuacja kobiet nie uległazmianie.Dopiero w dniu 8 lipca 2008 r. Sąd Najwyższy podjąłkolejną uchwałę (sygn. akt I UZP 4/08), którastwierdzała, że intencją ustawodawcy było objęcie 10--letnim terminem przedawnienia także składek naubezpieczenie społeczne należnych i nieprzedawnionychprzed 31 grudnia 2002 r. Należałoby się w tymmomencie zastanowić, czy przedmiotowa uchwałaSądu Najwyższego nie rodzi zasadnych wątpliwościna tle wyrażonej w art. 2 Konstytucji <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> zasady demokratycznego państwa prawai wynikającej z niej zasady niedziałania prawawstecz. Jest jedna generalna zasada – w przypadkubraku przepisów przejściowych dla zdarzeń zaistniałychprzed wejściem w życie nowej ustawy, nowe przepisymają zastosowanie tylko i wyłącznie wtedy, gdynie pogarszają one sytuacji prawnej obywateli. Dziękipowyższej uchwale Sądu Najwyższego ZUS otrzymałz dnia na dzień instrument prawny do dochodzeniaskładek na ubezpieczenie społeczne, które namocy poprzednio stosowanych przepisów prawa i ichinterpretacji powinny się przedawnić. Kierując sięuchwałami Sądu Najwyższego, ZUS rozpoczął odsierpnia 2008 r. wysyłanie do kobiet, o których mowaw mojej interpelacji, wezwań lub decyzji, z którychwynikał obowiązek opłacenia za lata 1999–2001składek na ubezpieczenie społeczne w pełnej wysokości,wraz z karnymi odsetkami za ostatnie 9 lat.Doprowadziło to do sytuacji, że z powodu niejasnychprzepisów i błędnej ich interpretacji przez samZUS i sądy (dopiero uchwała Sądu Najwyższego zdnia 23 maja 2006 r. uściśliła interpretację przepisów),tysiące kobiet w Polsce zmuszonych jest do spłatyzaległych składek na ubezpieczenie społeczne wrazz karnymi odsetkami, których wysokość znacznieprzekracza kwotę należności głównej. Kwoty zaległychskładek przekraczają niejednokrotnie ich rocznedochody. Również dochody uzyskane w tamtymczasie z tytułu prowadzonej dodatkowej działalnościw trakcie trwania urlopu macierzyńskiego czy teżwychowawczego w zdecydowanej większości były jedynieniewielkim dodatkiem do skromnej pensji.W sierpniu 2008 r. kobiety założyły internetoweforum dyskusyjne, na którym wymieniają się informacjami.Przeglądając to forum, łatwo się zorientować,jak poważna jest ta sytuacja w skali całego kraju.Forum to pełne jest rozpaczy, żalu i braku wiaryw Polskę jako kraju praworządnego i kraju sprawiedliwościspołecznej. Skoro jest to ewidentny błądZUS, to czy nie należałoby przyznać się do niego i niełatać dziury w budżecie państwa kosztem budżetupolskich matek?W związku z powyższym zwracam się do PaniMinister z następującymi pytaniami:
1011. Czy będą podejmowane jakieś czynności w sprawiekobiet, które już dokonały wpłat należności głównychwraz z karnymi odsetkami, dzięki czemu mogłybyone odzyskać te należności?2. Czy nie zamierza się zmienić przepisów, abymożliwe było zastosowanie w stosunku do tych kobietabolicji w zakresie powyższych należności?3. Czy będzie możliwe odstąpienie od naliczaniakarnych odsetek od zaległych składek na ubezpieczeniespołeczne dotyczących kobiet, o których mowa wmojej interpelacji?4. Czy przypomnienie sobie przez ZUS o zaległychskładkach na ubezpieczenie społeczne sprzed 9 lat,w sytuacji gdy informował on w powyższej sprawietysiące obywatelek, że nie ma obowiązku ich opłacania,nie jest łamaniem zasady zaufania obywatela doorganów administracji publicznej?Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Kazimierz GwiazdowskiI n t e r p e l a c j a(nr 7490)do ministra rozwoju regionalnegow sprawie pomocy publicznej w projektachz zakresu turystyki zgłoszonychdo dofinansowania w ramach regionalnychprogramów operacyjnychSzanowna Pani Minister! W związku z interwencjąburmistrza Łap zwracam się do Pani Minister zuprzejmą prośbą o wyjaśnienie kwestii występowaniapomocy publicznej w przypadku projektów z zakresuinfrastruktury turystycznej, a w szczególnościprojektów budowy krytych pływalni zgłoszonych dodofinansowania w ramach regionalnych programówoperacyjnych.Gmina Łapy w ramach pierwszego naboru RPOWP na lata 2007–2013 oś priorytetowa III: Infrastrukturaturystyki i kultury, działanie 3.1: Rozwójatrakcyjności turystycznej regionu złożyła wnioseko dofinansowanie przedsięwzięcia „Budowa krytejpływalni wraz z infrastrukturą towarzyszącą” owartości 19 594 000 zł i wnioskowanej kwocie dofinansowaniaok. 7 724 164,76 zł, czyli 40% kosztówkwalifikowanych – 34% z Europejskiego FunduszuRozwoju Regionalnego i 6% z budżetu państwa, przyczym po przetargu koszty te uległy obniżeniu.Z informacji Instytucji Zarządzającej RPO WP zdnia 24 października 2008 r., dotyczącej oceny formalnejzłożonych wniosków, wynika, iż do oceny merytorycznejzgłoszono 3 inwestycje budowy basenu wmiejscowościach: Hajnówka, Michałowo i Łapy. Zprzedstawionego montażu finansowego wynika, iż wprzypadku Łap i Michałowa wskazano zgodnie z dotychczasowymiwytycznymi, iż projekt obejmuje tzw.pomoc publiczną – dotacja w 85% obejmuje środkiEFRR i w 15% środki budżetu państwa. Hajnówkatraktuje inwestycję jako projekt, w którym nie występujepomoc publiczna – dotacja pochodzi jedynieze środków EFRR. Należałoby jednoznacznie wyjaśnićtę sprawę, gdyż dotychczas zajmowano inne stanowisko,z którego wynikało, że dotacja ze środkówEFRR jest również pomocą publiczną. Podkreślanoprzy tym, jak bardzo rygorystycznie pomoc publicznątraktuje Komisja Europejska.W dniu 11 grudnia 2008 r. opublikowana zostałalista wniosków rekomendowanych do wsparcia ocenyprzez Komisję Oceny Projektów. Projekt krytej pływalni,który zakłada brak pomocy publicznej, uplasowałsię na znacznie wyższej pozycji, na 4 miejscu,pozostałe dwa na pozycjach 10 i 11.Poradnik dla administracji publicznej „Pomoc publicznaw programach operacyjnych 2007–2013” wydanyprzez Ministerstwo Rozwoju Regionalnegowskazuje ugruntowaną wykładnię pomocy publiczneji w wypadku projektów z zakresu turystyki (s.67) wskazany jest podział na dwa rodzaje:1. Działalność polegająca na odpłatnym oferowaniuusług turystycznych np. usług hotelowych, gastronomicznych,rekreacyjnych stanowi działalnośćwykonywaną w warunkach konkurencji. Dofinansowanieprojektów dotyczących takiej działalnościśrodkami programu operacyjnego będzie stanowiłopomoc publiczną.2. Działalność z zakresu tworzenia i utrzymywaniaogólnodostępnej infrastruktury turystycznej irekreacyjnej – wytyczanie szlaków turystycznych,budowa ścieżek rowerowych, miejsc biwakowych,tworzenie systemów bezpłatnej informacji turystycznejitp. Dofinansowanie projektów tego rodzaju środkamiprogramów operacyjnych nie stanowi pomocypublicznej.Wskazanie, iż projekt nie obejmuje pomocy publicznej,umożliwia określenie poziomu dofinansowaniawyższego niż 50% kosztów kwalifikowanych, alerównież wpływa na rozpoczęcie terminu kwalifikowalnościkosztów – jest to 1 stycznia 2007 r., a wwypadku projektów obejmujących pomoc publicznąkwalifikowalność wydatków rozpoczyna się z chwiląotrzymania zapewnienia z instytucji wdrażającej, iżprojekt co do zasady wpisuje się w cele danej osi programuoperacyjnego. Termin rozpoczęcia inwestycjito termin związania ofertą, a nie poniesienie pierwszegowydatku.Zapewnienie funkcjonowania basenu zgodnie zcelem osi priorytetowej III: Rozwój turystyki i kulturywymaga jego odpłatnego udostępnienia. Jest toz całą pewnością działalność wykonywana w warunkachkonkurencji, gdyż istnieją na rynku regionalnymbaseny, których właścicielami są osoby fizycznelub spółki prawa handlowego. Aby pokryć koszty jegodziałalności należy pobierać opłatę od bezpośredniokorzystających osób. Ponadto takie obiekty nie funk-
102cjonują bez infrastruktury towarzyszącej. Niezbędnejest udostępnienie szatni, obiektu gastronomicznego.Jak wiadomo choćby z ekonomicznego punktu widzenia,niewykorzystaną powierzchnię należałoby przeznaczyćna wynajem.Ciężar udowodnienia wysokości pomocy publicznejw danym projekcie ciąży na wnioskodawcy. Jednakżeinstytucja wdrażająca zajmuje się wnikliwąweryfikacją tych projektów, a przede wszystkim kwestiipomocy publicznej – z uwagi na wpływ na wysokośćdofinansowania i ewentualne zagrożenia realizacjiprojektu i wystąpienia nieprawidłowości, któremogą być wykryte w kolejnych latach funkcjonowaniaobiektu. Stąd tak ważna jest jednoznaczna interpretacjatego zagadnienia na etapie, przed ostatecznymrozstrzygnięciem konkursu.W związku z powstałymi rozbieżnościami proszęo wyjaśnienie przesłanek dotyczących kwalifikowaniaśrodków z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnegojako pomocy publicznej w projektach dotyczącychinfrastruktury turystycznej zgłoszonychdo dofinansowania w ramach RO WP 2007–2013, wszczególności w przypadku projektów budowy krytychpływalni, i o udzielenie odpowiedzi na pytanie,czy stanowisko zajęte przez gminę Łapy jest zgodnez przepisami, czy też rację ma gmina Hajnówka.Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Kazimierz GwiazdowskiI n t e r p e l a c j a(nr 7491)do prezesa Rady Ministróww sprawie odszkodowań dla gmin żydowskichza mienie pozostawione w Polscepo II wojnie światowejSzanowny Panie Premierze! Od pewnego czasupowraca sprawa odszkodowań za mienie żydowskiepozostawione po II wojnie światowej. W ostatnichmiesiącach w wielu regionach kraju narastają problemywynikające ze zgłaszanych przez gminy żydowskiewniosków o odzyskanie mienia (na podstawieprzepisów ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunkupaństwa do gmin wyznaniowych żydowskichw <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>), podsycane dodatkowoniedawną wizytą Pana Premiera w USA, gdzie zobowiązałsię Pan do szybkiego wypłacenia odszkodowańamerykańskim organizacjom żydowskim zamienie pozostawione w Polsce. Oprócz nieruchomościlub ich części, których zwrotu domagają się najczęściejgminy żydowskie lub związki gmin, przedmiotemwystąpień są także budynki mieszkalne albobudynki częściowo z funkcjami handlowo-usługowymi,a częściowo mieszkalnymi. Są przypadki, że lokalew tych budynkach zostały przed laty nabyte nawłasność na mocy aktów notarialnych.W przekonaniu, że w posiadaniu rządu znajdujesię znacznie więcej przykładów i informacji dotyczącychaktualnych żądań strony żydowskiej odnośniezwrotu majątków oraz że strona polska podejmuje jużodpowiednie działania mające na celu wypłatę chociażsymbolicznego odszkodowania za utracone majątki,zwracam się do Pana Premiera z prośbą oudzielenie odpowiedzi na pytania:1. Jaka jest skala problemu rewindykacji mieniagmin żydowskich lub związków gmin na dzień 1grudnia 2008?2. Skąd rząd RP weźmie pieniądze na odszkodowaniaza mienie utracone przez Żydów po II wojnieświatowej? Czy są już odpowiednie zapisy w budżeciena 2009 r.?3. Według jakich kryteriów ustalana będzie kwotaewentualnego odszkodowania?Z wyrazami szacunkuSkierniewice, dnia 7 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7492)Poseł Dariusz Seligado ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie wynagrodzeń pracownikówurzędów ochrony zabytkówPanie Ministrze, nie muszę Pana przekonywać,jak ważną rolę w ochronie dziedzictwa narodowegoodgrywają, a w każdym razie powinni odgrywać, wojewódzcykonserwatorzy zabytków oraz pracownicywojewódzkich urzędów ochrony zabytków. Ludzie cipowinni posiadać wysokie kwalifikacje zawodowe imoralne. Powinni mieć ukończone studia architektonicznelub w zakresie historii sztuki. Od ich decyzjizależą niejednokrotnie losy zabytków. Od ich decyzjizależy też m.in. to, czy obiekt zabytkowy zostanielegalnie wywieziony z kraju czy nie.Tymczasem zarobki tych ludzi są śmiesznie niskie.Oferowane im zarobki nie są absolutnie konkurencyjne.Który inżynier architekt, mający pojęcie okonserwacji zabytków, podejmie pracę za ok. 1000 złmiesięcznie netto, a jeśli podejmie, to czy będzie jąwykonywał uczciwie i rzetelnie? To samo dotyczy historykówsztuki. Jeśli chcemy, aby urzędnicy pionuochrony zabytków działali kompetentnie, sprawnie iuczciwie, to konieczna jest zdecydowana podwyżkaich wynagrodzeń. (Za zdecydowaną podwyżkę uważampodwyżkę rzędu 50 – 100%).Zwracam się zatem do Pana Ministra z pytaniem:Czy w poczuciu odpowiedzialności za polskie dzie-
103dzictwo narodowe przewiduje takie podwyżki dlaurzędników pionu ochrony zabytków, czy przewidujejakąś reorganizację tego pionu? Nie wykluczam, żebyć może celowe jest podniesienie uposażeń połączonez racjonalizacją zatrudnienia.Z poważaniemWarszawa, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7493)do ministra infrastrukturyPoseł Jan Widackiw sprawie uwzględnienia obwodnicy Olkuszaw ciągu drogi krajowej nr 94 w zadaniachrealizowanych przez GDDKiAw latach 2009–2013Uprzejmie informuję, że docierają do mnie licznesygnały ze strony radnych Rady Miejskiej w Olkuszudotyczące uwzględnienia budowy obwodnicy Olkuszaw ciągu drogi krajowej nr 94 w zadaniach realizowanychprzez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych iAutostrad w latach 2009–20013. Z uzyskanych przezemnie informacji wynika, iż dnia 28 października2008 r. Rada Miejska w Olkuszu na XXV sesji podjęłarezolucję nr 4/2008 dotyczącą apelu do Pana Ministraw ww. sprawie.Chcę podkreślić, że budowa obwodnicy północnejOlkusza ma strategiczne znaczenie nie tylko dla samegomiasta Olkusza, ale również dla całego regionu,gdyż spowoduje udrożnienie ruchu w kierunku dwóchmetropolitarnych miast, jakimi są Kraków i Katowice.W związku z faktem, iż Polska będzie gospodarzemmistrzostw Europy w piłce nożnej w roku 2012,a w roku 2004 będzie gospodarzem mistrzostw świataw piłce siatkowej mężczyzn, wydaje się być zasadnepodjęcie działań modernizujących sieć infrastrukturydrogowej w Polsce.Jednocześnie pozwalam sobie Pana poinformować,że nasilający się ruch komunikacyjny na drodzekrajowej nr 94 powoduje coraz to większe perturbacjei zagrożenia w mieście Olkusz. Likwidacją tego problemumoże być jedynie upłynnienie ruchu na ww.drodze. Stąd też osiągnięcie tego celu wiąże się z budowąobwodnicy północnej Olkusza.W związku z tym zwracam się do Pana z zapytaniem:Czy kierowane przez Pana ministerstwo planujepodjęcie jakichś działań (we wspomnianychkwestiach) zmierzających do poprawy ruchu komunikacyjnegona drodze krajowej nr 94?Z poważaniemWarszawa, dnia 5 stycznia 2009 r.Poseł Ireneusz RaśI n t e r p e l a c j a(nr 7494)do ministra środowiskaw sprawie zanieczyszczania wód Bałtykuprzez zakłady produkcyjneSzanowny Panie Ministrze! Chciałabym przedstawićważny problem, którym jest czystość Morza Bałtyckiego.Jeszcze pięćdziesiąt lat temu można byłoobserwować życie biologiczne nawet do 160 m głębokości,natomiast dzisiaj przez zanieczyszczenie odpadamichemicznymi obserwacja możliwa jest jedyniedo 39 m. Dzieje się tak przez coraz większą samowolęzakładów produkcyjnych, które nie zawsze stosująsię do przepisów o oczyszczaniu ścieków i nagminniewpuszczają ścieki nieczyszczone do rzek oraz dopływówzasilających Morze Bałtyckie.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy i jakie kroki podejmie ministerstwo w celuprzeciwdziałania praktykom zakładów produkcyjnych,które zanieczyszczają wody nieczyszczonymiściekami?2. Czy ministerstwo rozważa znowelizowanieustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska i ustawyo prawie wodnym?3. Jakie jest stanowisko ministerstwa odnośniedo propozycji zapisu nakazującego wypuszczanieprzez zakłady ścieków w górnym biegu rzeki, a poboruwody w dolnym?Z poważaniemLublin, dnia 9 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7495)Poseł Joanna Muchado ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie ratyfikacji Konwencji o ochroniedziedzictwa architektonicznego EuropySzanowny Panie Ministrze! Konwencja o ochroniearchitektonicznego dziedzictwa Europy została podpisanaw Grenadzie w dniu 3 października 1985 r.Polska jest jednym z nielicznych państw członkowskichRady Europy, które nie ratyfikowały dotychczasprzedmiotowego dokumentu. Konwencja wprowadzadefinicję dziedzictwa architektonicznego orazokreśla wymagania dotyczące dokumentacji zabytków,ich ochrony prawnej, finansowania i politykikonserwatorskiej. Nacisk położony jest również na
104kształcenie, powszechną dostępność zabytków orazpotrzebę współpracy narodowej.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:Jakie jest stanowisko ministerstwa w sprawieratyfikacji Konwencji o ochronie dziedzictwa architektonicznegoEuropy?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 9 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7496)Poseł Joanna Muchado ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie ratyfikacji Konwencji UNESCOo ochronie podwodnego dziedzictwakulturowegoSzanowny Panie Ministrze! 2 stycznia 2009 r., 3miesiące po ratyfikowaniu przez dwudziesty z koleikraj członkowski, weszła w życie Konwencja UNE-SCO o ochronie podwodnego dziedzictwa kulturowego.Konwencja przyjęta w 2001 r. ma na celu skuteczniejsząniż dotychczas ochronę podwodnego dziedzictwa,przede wszystkim wraków statków i pozostałościhistorycznych budowli, przed postępującą grabieżąi zniszczeniem. Wśród podstawowych założeńkonwencji jest wymóg ochrony podwodnego dziedzictwakultury, obowiązek jego zachowania w stanie imiejscu, w którym się aktualnie znajduje, zakaz wykorzystywaniado celów komercyjnych oraz współpracapaństw w zakresie ochrony tej cennej spuścizny,jak również kształtowania społecznej świadomościwartości zatopionych dóbr kultury.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:Jakie jest stanowisko ministerstwa w sprawieratyfikacji Konwencji UNESCO o ochronie podwodnegodziedzictwa kulturowego?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 9 stycznia 2009 r.Poseł Joanna MuchaI n t e r p e l a c j a(nr 7497)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie planu antykryzysowego, który mapomóc chronić miejsca pracy w związkuz prognozami wzrostu bezrobocia w drugiejpołowie 2009 r.Szanowna Pani Minister! Eksperci szacują, żestopa bezrobocia w Polsce może wzrosnąć w drugiejpołowie przyszłego roku nawet o 2 pkt proc., i zwracająuwagę na brak w prawie pracy elastycznych mechanizmówchroniących miejsca pracy. Jednym zpomysłów jest stworzenie pracodawcom możliwościzastosowania szczególnej procedury czasowo obniżającejkoszty zatrudnienia. Pracodawca miałby prawodo czasowego obniżenia wymiaru pracy pracownikówi proporcjonalnie do tego wynagrodzenia zawieszaniaskładki na fundusz świadczeń socjalnych. Ponadtomógłby nie stosować niektórych innych przepisówprawa pracy (np. regulaminów, układów zbiorowych).Pracownicy natomiast otrzymywaliby oprócz zmniejszonejpensji świadczenie z Funduszu Pracy.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy ministerstwo rozważa stworzenie pracodawcommożliwości zastosowania szczególnej proceduryczasowo obniżającej koszty zatrudnienia?2. Jakie inne działania podejmie ministerstwo wcelu ochrony miejsca pracy w związku z prognozamiwzrostu bezrobocia w drugiej połowie 2009 r.?Z poważaniemLublin, dnia 9 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7498)Poseł Joanna Muchado ministra edukacji narodowejw sprawie wczesnego diagnozowaniaszkolnych problemów uczniów, którychjeden rodzic lub dwoje rodzicówmieszka i pracuje za granicąSzanowna Pani Minister! Rzecznik praw dziecka,powołując się na badania swojego biura, alarmuje, żedzieci z rodzin emigrantów częściej wagarują i sięgająpo alkohol i narkotyki. Wśród postulowanych pomysłówna rozwiązanie problemu jest zorganizowanieszkoleń dla nauczycieli, pedagogów i psychologówszkolnych, które ułatwiłyby wczesne zdiagnozowanieszkolnych problemów tzw. eurosierot, czyli uczniów,
105których jedno lub dwoje rodziców mieszka i pracujeza granicą. Zasadnym wydaje się wychodzenie do takichdzieci z propozycją wsparcia, zanim pojawią sięproblemy wychowawcze.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy i jakie działania podejmie ministerstwo wcelu wczesnego diagnozowania szkolnych problemówuczniów, których jedno lub dwoje rodziców mieszkai pracuje za granicą?2. Jakie inne działania podejmie ministerstwo wcelu zminimalizowania opisanych zagrożeń?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 9 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7499)do ministra zdrowiaPoseł Joanna Muchaw sprawie projektu rozporządzenia ministrazdrowia dotyczącego dopuszczenia do obrotuproduktów leczniczych w placówkach obrotupozaaptecznego i punktach aptecznychSzanowna Pani Minister! W listopadzie 2008 r.straciły moc przepisy o pozaaptecznym obrocie lekami,ale większość sprzedawanych do tej pory medykamentówmożna wciąż kupić w hipermarketach,kioskach i na stacjach benzynowych. Przygotowanyprojekt rozporządzenia ograniczy tę sprzedaż, alefarmaceuci uważają, że zmiany powinny iść dalej.Postulowane jest wprowadzenie obowiązku przechowywanieleków tylko w wydzielonych miejscach,chronionych przed światłem i o odpowiedniej temperaturze,oraz objęcie punktów sprzedaży nadzoremfarmaceutycznym.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy ministerstwo rozważa wprowadzenie obowiązkuprzechowywania leków w placówkach obrotupozaaptecznego tylko w wydzielonych miejscach,chronionych przed światłem i o odpowiedniej temperaturze?2. Czy ministerstwo rozważa objęcie punktówsprzedaży nadzorem farmaceutycznym?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 9 stycznia 2009 r.Poseł Joanna MuchaI n t e r p e l a c j a(nr 7500)do ministra sprawiedliwościw sprawie uregulowania statusu obecnychasesorów sądowych, którzy utracą prawodo pełnienia czynności sędziowskichSzanowny Panie Ministrze! Zgodnie z orzeczeniemTrybunału Konstytucyjnego w maju 2009 r.uprawnienia do orzekania wyroków stracą sądowiasesorzy. Obecnie jest 858 asesorów, co stanowi blisko10% liczby sędziów. Orzekają oni głównie w sądachrejonowych, a w niektórych wydziałach stanowiąnawet połowę składu orzekającego. Zawetowanieprzez prezydenta ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwai Prokuratury znacząco utrudnia uregulowaniesytuacji asesorów przed wejściem w życie wyrokutrybunału. Jeżeli odpowiednie rozwiązanie nie wejdziew życie do maja br., praca sądów może zostaćsparaliżowana, a część trwających procesów sądowychw Polsce trzeba będzie zaczynać od nowa.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Jakie stanowisko zajmuje ministerstwo wzwiązku z powyższym zagrożeniem?2. Jakie działania podejmie ministerstwo w celurozwiązania powyższego problemu?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 9 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7501)Poseł Joanna Muchado ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie Straży Granicznej, w tymLubuskiego Oddziału Straży Granicznejw Krośnie OdrzańskimSzanowny Panie Ministrze! Z dużym zainteresowaniemśledzę działania związane z funkcjonowaniemStraży Granicznej, w szczególności w PolsceZachodniej. Jednocześnie z zaniepokojeniem przyjmujęinformacje z różnych środowisk, w tym od <strong>Sejm</strong>ikuWojewództwa Lubuskiego, o różnych koncepcjachumiejscowienia Nadodrzańskiego OddziałuStraży Granicznej. Dotychczasowa siedziba LubuskiegoOddziału Straży Granicznej w Krośnie Odrzańskim,który powstał na mocy zarządzenia ministraspraw wewnętrznych i administracji z dnia 16maja 1991 r., swoim zasięgiem obejmuje działaniazarówno na terenie województwa lubuskiego, jak i
106wielkopolskiego, w przyszłości jednak mogłaby objąćcały pas Polski Zachodniej.Za utworzeniem Nadodrzańskiego Oddziału StrażyGranicznej z siedzibą w Krośnie Odrzańskimprzemawiają przede wszystkim argumenty społeczno-ekonomiczne.W powiecie Krośnieńskim jest najwyższew województwie bezrobocie, wynoszące aż25%, a przeniesienie oddziału Straży Granicznej doinnego miasta spowodowałoby dalsze zwiększeniebezrobocia w mieście i powiecie.Poza wyżej wymienionymi faktami, istnieją takżeargumenty o charakterze praktycznym odnoszące siędo samej lokalizacji oddziału. Jednym z najważniejszychjest jego centralne położenie względem zachodniejgranicy, jak również dogodne połączenia komunikacyjneoraz odpowiednia baza lokalowa.Jednocześnie uważam, iż próba lokowania NadodrzańskiegoOddziału Straży Granicznej w Szczecinienie jest w żaden sposób uzasadniona i budziwiele wątpliwości.W związku z powyższym zwracam się z prośbą oustosunkowanie się Pana Ministra do zaistniałychproblemów: Czy jest planowana reorganizacja StrażyGranicznej w kraju i kiedy oraz czy planowane jestutworzenie Nadodrzańskiego Oddziału Straży Granicznejw Krośnie Odrzańskim?Z poważaniemPoseł Jan KochanowskiGorzów Wielkopolski, dnia 15 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7502)do ministra finansóww sprawie wzrostu PKB w 2009 r.W związku z zaplanowanym w budżecie na 2009 r.wzrostem PKB o 3,7% w kontekście zagrożeń wynikającychze światowego kryzysu finansowego i gospodarczegona spotkaniach wyborczych spotykamsię często z zaniepokojeniem dotyczącym utrzymaniadyscypliny budżetowej. Obawy te wynikają z faktu,że utrzymanie zaplanowanego wzrostu PKB może sięwiązać z nadmiernymi cięciami wydatków (większymiod zaplanowanych). W przeciwnym razie możemymieć do czynienia ze znacznym zwiększeniem deficytubudżetowego. Niezależnie od tego należy się zastanowić,czy w sytuacji trwającego spowolnienia gospodarczegona rynkach europejskich i amerykańskim realnebędzie utrzymanie wzrostu PKB o 3,7%.Gdyby wzrost ten był w znacznym stopniu niższyod zaplanowanego, trzeba będzie ponownie rozważyć,czy planowany termin przystąpienia Polski do strefyeuro będzie realny. Wydłużanie tego terminu możewpływać w sposób negatywny na rozwój i stabilizacjęgospodarczą naszego kraju.Biorąc powyższe pod uwagę, proszę Pana Ministrao udzielenie odpowiedzi na pytania:— Jak duże jest prawdopodobieństwo zagrożeniazałożonego na 2009 r. PKB i czy nie należy w obliczukryzysu finansowo-gospodarczego dokonać jego weryfikacji?— Jakie dalsze działania zamierza podjąć resort finansóww celu zminimalizowania skutków kryzysu?Z poważaniemRadomsko, dnia 14 stycznia 2009 r.Poseł Stanisław WitaszczykI n t e r p e l a c j a(nr 7503)do ministra gospodarkiw sprawie spowolnienia w branżymotoryzacyjnejZ dużym niepokojem przedstawiciele branży motoryzacyjnejodnotowali fakt, że po raz pierwszy odponad 2 lat w polskich salonach motoryzacyjnychspadła sprzedaż. Perspektywy na następne miesiącesą złe, gdyż w obliczu kryzysu gospodarczego wielupotencjalnych klientów odłoży w czasie decyzję okupnie nowego auta. Z tego powodu fabryki motoryzacyjneograniczą produkcję. Wiąże się to z planowanymiprzestojami w produkcji zakładów produkującychsamochody, przechodzenia z trzy- nadwuzmianowy system pracy itp. Nie ma raczej wątpliwości,że może nam grozić masowa fala zwolnieńpracowników ogólnie pojętej branży motoryzacyjnej.Z ogłoszonych już obecnie planów redukcji zatrudnieniawynika, że w najbliższym czasie stracić pracęmoże kilka tysięcy osób.Znając osobiste zaangażowanie Pana Premiera wratowanie branży motoryzacyjnej i podejmowane dotej pory środki, proszę o udzielenie odpowiedzi napytanie: Jakie dalsze działania zamierza podjąć resortgospodarki w 2009 r. w celu ograniczenia zagrożeniautraty miejsc pracy zatrudnionych w branżymotoryzacyjnej?Z poważaniemRadomsko, dnia 14 stycznia 2009 r.Poseł Stanisław Witaszczyk
107I n t e r p e l a c j a(nr 7504)do ministra zdrowiaw sprawie ustalenia stawek dotyczącychświadczeń medycznych na 2009 r.Na dyżurach w moich biurach poselskich przeprowadziłemostatnio kilka rozmów z przedstawicielamisłużby zdrowia, głównie zarządzającymi placówkamimedycznymi w woj. łódzkim. Spotkania te nacechowanebyły zaniepokojeniem np. dyrektorów szpitalico do sprawnego funkcjonowania służby zdrowia w2009 r. Dotyczy to głównie zaproponowanych przezMinisterstwo Zdrowia stawek na zabezpieczenieświadczeń medycznych. Dyrektorzy szpitali obawiająsię, że przy zaproponowanych stawkach nie będąw stanie zapewnić leczenia na dotychczasowym poziomie.Istnieją też obawy, że w takiej sytuacji nastąpidalsze zadłużenie placówek medycznych. Związanejest to z zaproponowaną przez ministerstwo stawką51 zł za 1 punkt – niewystarczającą, zdaniem przedstawicielisłużby zdrowia. Zdaniem niektórych dyrektorówszpitali po przeliczeniu na punkty kwot naświadczenia medyczne i przyznane przez rząd podwyżki(złączonych w 2009 r. w jedną pulę) stawkabędzie niższa niż w bieżącym roku.Zdając sobie sprawę z tego, że Narodowy FunduszZdrowia uzależniony jest zarówno od sytuacji finansowejkraju, jak i składek płaconych przez pacjentów,proszę o udzielenie odpowiedzi na pytanie: Czy w sytuacji,gdy w 2008 r. rentowność szpitali została podniesionao ok. 30%, ustalenie stosunkowo niskiej(zdaniem dyrektorów szpitali) stawki za 1 punkt naświadczenia medyczne nie spowoduje koniecznościznaczącego zadłużenia się szpitali i jednocześnie zatrzymaniaczy spowolnienia procesu naprawy polskiejsłużby zdrowia?Z poważaniemRadomsko, dnia 14 stycznia 2009 r.Poseł Stanisław WitaszczykI n t e r p e l a c j a(nr 7505)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie sytuacji finansowej PFRONw 2009 r.Uczestnicząc w spotkaniach z wyborcami spotykamsię niejednokrotnie z pytaniami dotyczącymidziałania Państwowego Funduszu Rehabilitacji OsóbNiepełnosprawnych. Zaniepokojenie wywołuje fakt,że w 2008 r. wiele osób uprawnionych do uzyskaniaświadczeń nie zostało załatwionych. Dotyczyło to zarównodofinansowania w ramach akcji „Sprawny dojazd”,jak i refundacji za sprzęt komputerowy, ortopedycznyczy partycypowanie w kosztach turnusówrehabilitacyjnych.Taki stan rzeczy, zdaniem pracowników placówekPFRON, spowodowany był niewystarczającymi środkamifinansowymi przeznaczonymi na ww. cele.Tym większy niepokój spowodowany jest przekazywanymido PCPR informacjami, że środki finansowena rok 2009 mają być ograniczone. Osoby niepełnosprawneobawiają się, że składane przez nichwnioski już w 2008 r., a ponawiane w roku następnym,zostaną – z braku pieniędzy – rozpatrzone negatywnie.Proszę zatem o udzielenie odpowiedzi na pytanie:— Jakie środki zostaną przekazane do dyspozycjiPaństwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnychw 2009 r. i jaki będzie ich procentowywskaźnik w stosunku do roku poprzedniego?— Jak przekazane kwoty mają się do potrzeb zgłaszanychprzez jednostki terenowe PFRON?Z poważaniemRadomsko, dnia 14 stycznia 2009 r.Poseł Stanisław WitaszczykI n t e r p e l a c j a(nr 7506)do ministra rozwoju regionalnego,ministra infrastrukturyorazministra środowiskaw sprawie nowego systemu gospodarkiodpadami komunalnymiSzanowna Pani! Szanowni Panowie Ministrowie!Trzy lata temu wprowadzono zmiany w ustawie regulującejproblematykę gospodarki odpadami.Zmiany te nie upoważniały rad gmin, by w drodzeuchwały przejmowały niektóre obowiązki mieszkańcóww zakresie utrzymania czystości. Brak takiegorozwiązania tłumaczono możliwością eliminacji zasadwolnego rynku z tego segmentu gospodarki. Jednocześnieustawodawca zobowiązał przedsiębiorcówodbierających od właścicieli nieruchomości odpadykomunalne do zorganizowania systemu zbiórki selektywnejoraz do uzyskania przewidzianych prawemwyników w zakresie ograniczenia masy odpadów ulegającychbiodegradacji kierowanych do składowania.Ustawodawca przewidywał, że przedsiębiorcy posiadającynajwiększe udziały w rynku, sami lub wewspółpracy z samorządami zbudują potrzebną do takiejdziałalności infrastrukturę.
108W praktyce jednak firmy odbierające odpady komunalnenie inwestowały w infrastrukturę komunalnąpotrzebną do selektywnej zbiórki odpadów, ichskładowania czy utylizacji, obarczając dodatkowomieszkańców dodatkowymi kosztami – opłatami zaodbiór makulatury, plastiku czy szkła etc.Ten obowiązek często przejmowały samorządy, budującniezbędną infrastrukturę czy też organizującwśród mieszkańców selektywną zbiórkę odpadów, finansująclub dofinansowując ją z własnego budżetu.Wprowadzenie tzw. podatku śmieciowego przezgminy i przystępowanie ich do związków międzygminnychprzyspieszy budowę i ułatwi finansowaniewielkich inwestycji – takich jak wysypiska śmieci,sortownie czy też spalarnie śmieci – niezbędnych doracjonalnego i zgodnego z zamysłem ustawodawcypostępowania z odpadami komunalnymi.W związku z tym mam następujące pytania:1. Czy w przygotowywanych planach nowego systemugospodarki odpadami komunalnymi pojawią sięrozwiązania pozwalające przejąć gminom odpowiedzialnośćza odbiór odpadów komunalnych od swoichmieszkańców na mocy uchwały rady gminy, a nie jakdotychczas przez przeprowadzenie referendum gminnego,co w praktyce uniemożliwiało gminie przejąć iwdrażać racjonalny system gospodarki odpadami komunalnymi.2. Na jaką pomoc ze strony ministerstwa mogąliczyć aglomeracje miejskie, które chcą rozpocząć lubjuż rozpoczęły budowę termicznej utylizacji odpadów?Z poważaniemWarszawa, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7507)do ministra środowiskaPoseł Bożena Szydłowskaw sprawie sytuacji na rynku surowcówwtórnychSzanowny Panie Ministrze! Od połowy 2008 r.stopniowo załamywał się rynek surowców wtórnych,zwłaszcza w zakresie makulatury i opakowań plastikowych.Odbiorcy makulatury żądają dopłaty zaodbiór surowca. Cena jednej tony plastiku (butelekPET) spadła z 700 zł do 200 zł. Interes ten dawnoprzestał się opłacać. Mimo to firmy komunalne starająsię odbierać surowce i gromadzić na lepsze czasy,ponosząc dodatkowe koszty magazynowania.Częściowo straty rekompensują sobie, podwyższającceny za odbiór śmieci zmieszanych. Takie postępowanie,rzecz jasna, wywołuje powszechną krytykęspołeczną.Do selektywnej zbiórki zmuszają nas przepisy UniiEuropejskiej. W 2010 r. powinniśmy odzyskiwać w selektywnejzbiórce 25% masy odpadów, w tej chwili jestto wskaźnik na poziomie 2%. Tymczasem niedotrzymaniecytowanych parametrów grozi srogimi karamifinansowymi, sięgającymi kwoty miliona euro.Najgroźniejsze jest jednak to, iż upowszechnianienawyków segregacji śmieci trwa latami. Prekursortej akcji w regionie – Miejski Zakład Komunalny wLeżajsku – potrzebował na to 15 lat (początek w 1994r.). Z wymiernymi efektami stopniowo włączały siędo tej kampanii samorządy licznych miast i gminPodkarpacia, m.in. Dębicy, Mielca, Sanoka, StalowejWoli, Tarnobrzega, Przemyśla. Rzeszowskie MiejskiePrzedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej uruchomiłow połowie ub.r. największą w województwie sortownię.Kosztowała 8 mln zł.Wobec powyższego proszę Pana Ministra o odpowiedźna następujące pytania:1. Jaka jest w całym kraju sytuacja na rynku surowcówwtórnych?2. Jak ministerstwo wyobraża sobie realizację zadań,jakie Unia Europejska postawiła przed Polskąw zakresie segregacji i utylizacji odpadów komunalnych?3. Jakie konkretne przedsięwzięcia fiskalne zamierzasię podjąć, aby – mimo wszystko – stymulowaćselektywną zbiórkę odpadów?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7508)do prezesa Rady MinistrówPoseł Tomasz Kamińskiw sprawie przyszłości MiędzynarodowegoDomu Spotkań Młodzieży w KrzyżowejSzanowny Panie Premierze! 12 listopada 1989 r.odbyła się w Krzyżowej polsko-niemiecka msza pojednaniaz udziałem premiera Tadeusza Mazowieckiegoi kanclerza Helmuta Kohla. Był to krok milowyw procesie polsko-niemieckiego pojednania. Jegoskutkiem było m.in. utworzenie MiędzynarodowegoDomu Spotkań Młodzieży.Instytucja ta dobrze spełnia swoją rolę. Stała sięważnym miejscem dialogu między narodami, przyczyniłasię do przełamywania barier i realizacji hasłaintegracji nie tylko państw, ale również obywateliEuropy.Działalność fundacji Krzyżowa prowadzącej MiędzynarodowyDom Spotkań Młodzieży została docenionaprzez wiele instytucji europejskich. Wartoprzypomnieć, że w dniu 24 listopada ubiegłego roku
109to właśnie w Krzyżowej odbyło się wspólne spotkanieprezydiów <strong>Sejm</strong>u RP i Bundestagu.Utrzymanie ośrodka w Krzyżowej pochłania sporekoszty. Konieczne są remonty, modernizacje i naprawyzabytkowego obiektu, w którym się mieści.Obecnie fundacja ledwo wiąże koniec z końcem. Posiadaneśrodki ledwie wystarczają na statutową działalnośćfundacji. Josef Michael Samol, przewodniczącyrady ds. Międzynarodowego Domu Spotkań Młodzieży,wyraził obawę, że przypadająca w tym roku20. rocznica mszy pojednania może przyczynić się niedo rozwoju, lecz zakończenia działalności ośrodka wKrzyżowej.Mam nadzieję, że tak się nie stanie. Upadek ośrodkaw Krzyżowej byłby dotkliwą stratą.Zwracam się zatem do Pana Premiera z pytaniem:Jakie kroki zamierza podjąć Pan Premier, aby zapewnićośrodkowi w Krzyżowej możliwość działalności irozwoju?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7509)Poseł Jerzy Szmajdzińskido ministra skarbu państwaw sprawie zamiaru sprzedaży Transody –spółki wchodzącej w skład Sody <strong>Polskiej</strong>Ciech sp. z o.o. w InowrocławiuSzanowny Panie Ministrze! Soda Polska powstaław październiku 2007 r. w wyniku objęcia przezJanikowskie Zakłady Sodowe Janikosoda oraz InowrocławskieZakłady Chemiczne Soda Mątwy po50% udziałów w kapitale zakładowym. Ciech SA jakoinwestor strategiczny w sposób pośredni kontrolujespółkę Soda Polska Ciech poprzez 99,75% udziałóww kapitale zakładowym.Ze struktur spółki wyodrębnione zostały wydziałyo charakterze pomocniczym. Dwa spośród nich –Transoda sp. z o.o. oraz Elektrociepłownie Kujawskiesp. z o.o. – są spółkami z większościowym udziałemSody <strong>Polskiej</strong>.Nie ulega wątpliwości, że przedsiębiorstwo jestnajwiększym zakładem produkcyjnym w Inowrocławiu.Jednakże do pracowników Sody <strong>Polskiej</strong> docierająinformacje o zamiarze sprzedaży spółki zależnej– Transody, w której były przeprowadzane odpowiednieaudyty.Mając na względzie powyższe, proszę Pana Ministrao przedstawienie szczegółowych informacji wporuszonym przeze mnie temacie. Jednocześnie pragnęzapytać: Czy prawdą jest, iż władze Sody <strong>Polskiej</strong>zgłaszały inwestorowi strategicznemu zamiar sprzedażyTransody jako spółki zależnej?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 17 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7510)do ministra finansówPoseł Grzegorz Roszakw sprawie projektu ustawy o finansachpublicznychSzanowny Panie Ministrze! Projekt ustawy o finansachpublicznych przewiduje wprowadzenie nowegowskaźnika zadłużenia, który ma zastąpić dotychczasowesztywne limity: 15% spłaty oraz 60%zadłużenia. Zmiana ta jest od dawna oczekiwanaprzez samorządy, ale konstrukcja nowego wskaźnikabudzi wiele wątpliwości.Jak informuje „Gazeta Prawna”, jeśli zostanie onuchwalony przez parlament w projektowanym kształcie,wiele gmin i powiatów nie będzie mogło się zadłużać,a nawet uchwalić budżetu. Ministerstwo Finansówpoinformowało, że z danych wykonanych wlatach 2005–2006 oraz planowanych na 2007 r. zesprawozdań na trzy kwartały, wynika, iż w roku2008 relacja zawarta w art. 214 projektu ustawy ofinansach publicznych nie zostałaby spełniona przez612 jednostek samorządu terytorialnego, w tym: 431gmin, 9 miast na prawach powiatu i 172 powiaty.Specjaliści w zakresie finansów publicznych przyznają,że co do zasady w myśl projektowanych przepisówo finansach publicznych, jeśli jednostka za poprzednietrzy lata budżetowe (poprzedzające rok budżetowy)miałaby tzw. deficyt operacyjny, to nie będzieona mogła dalej się zadłużać.Dodatkowo samorządowy obawiają się, że w przypadkurelacji długu już istniejącego do dochodów ogółemprzewyższy indywidualny wskaźnik zadłużeniawyliczony jako średnia arytmetyczna z trzech ostatnichlat zgodnie z wzorem znajdującym się w projekcienowej ustawy, nie tylko nie będzie możliwe zaciąganienowego długu, lecz także jednostki samorząduterytorialnego nie będą mogły uchwalić budżetu, niezaciągając długu.W związku z powyższym pragnę zapytać PanaMinistra: Czy obawy samorządowców w powyższejsprawie są uzasadnione?Z poważaniemWarszawa, dnia 17 stycznia 2009 r.Poseł Grzegorz Roszak
110I n t e r p e l a c j a(nr 7511)do ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie katastrofalnego stanuśredniowiecznych zamków Dolnego ŚląskaSzanowny Panie Ministrze! Kilkadziesiąt średniowiecznychzamków Dolnego Śląska należy niewątpliwiedo najcenniejszych obiektów znajdującychsię na terenie naszego kraju. Większość z nich zachowałasię w całości lub części jako trwałe ruiny. Wieloletniezaniedbania inwestycyjne doprowadziły dostanu, w którym wielu z nich grozi katastrofa budowlana.Dramatyczny stan ich zachowania potwierdzająinformacje, jakie otrzymałem od wojewódzkiegokonserwatora zabytków.Pozwoliłem sobie dokonać wizytacji trzech z nich,które w moim przekonaniu są w sytuacji wyjątkowotrudnej, a ich właściciel lub zarządcy mimo brakuznaczących możliwości finansowych podejmują trudich ratowania.1. Zamek Lenno we Wleniu – w opinii fachowcównajstarszy zachowany średniowieczny zamek w Polsce.Kilka lat temu uległ katastrofie budowlanej.Gmina Wleń, jedna z najbiedniejszych gmin na DolnymŚląsku, wykonała niezbędną dokumentacjętechniczną i jest gotowa do rozpoczęcia prac budowlanych.W zeszłym roku Ministerstwo Kultury i DziedzictwaNarodowego przyznało pieniądze na ten celjesienią. Niestety bardzo krótki czas pozostający narealizację i na rozliczenie środków zmusił beneficjentado rezygnacji z rozpoczęcia prac budowlanych.Prace te obok odbudowy zawalonego muru obronnegoobejmowały również wysokospecjalistyczne pracezabezpieczające geologicznego szczytu góry, na którejzamek Lenno jest posadowiony. Gmina Wleń ponowniewystąpiła do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowegoo wsparcie dofinansowania prac w 2009 r.2. Zamek Bolków, zarządzany przez MuzeumKarkonoskie w Jeleniej Górze, po wyjaśnieniu bardzozagmatwanych stanów prawnych doczekał się wykonaniadokumentacji technicznej. Osłabienie murówpowoduje, że obiekt ten zamykany jest dla zwiedzającychze względu na ich bezpieczeństwo.3. Zamek Chojnik, będący własnością PTTK OddziałSudety Zachodnie, w wyniku pęknięcia skały,na której opiera się część murów obronnych, równieżzagrożony jest zawaleniem. Właściciel mimo nie najlepszejkondycji finansowej wykonał konieczną dokumentacjętechniczną i gotów jest do rozpoczęcia pracratunkowych.W związku z przedstawionymi faktami pozwalamsobie postawić następujące pytania:1. Czy przedstawione w interpelacji przypadkimogą liczyć na dofinansowanie z funduszy MinisterstwaKultury i Dziedzictwa Narodowego w 2009 r.?2. Czy finansowanie ewidentnie ratunkowychprac konserwatorskich musi podlegać procedurzekonkursowej ogłaszanej raz lub dwa razy do roku?3. Czy w wypadku uzasadnionej konieczności istniejemożliwość wydłużenia prac ponad jeden rok?Warszawa, dnia 15 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7512)do ministra gospodarkiPoseł Marcin Zawiław sprawie rachunków za energię elektrycznąDo mojego biura poselskiego zgłasza się wiele osóbzainteresowanych częściami składowymi rachunkówza energię elektryczną i sposobami ich rozliczania. Interesancizwracają uwagę, iż rachunki za energię sąskomplikowane i niewystarczająco czytelne. W szczególnościdotyczy to opłaty przesyłowej zmiennej. Petencistawiają pytanie, czy nie są obciążani kosztamikradzieży i nielegalnych podłączeń do linii elektrycznychoraz innymi nieuzasadnionymi społecznie kosztami(np. bardzo wysokimi kosztami zarządzania).W związku z powyższym proszę Pana Ministra oodpowiedzi na następujące pytania:1. Czy ministerstwo widzi potrzebę uproszczeniarachunków za energię elektryczną bądź też nałożeniana dostawców obowiązku przynajmniej okresowegoinformowania swoich klientów o strukturze kosztówi umieszczania ich w konkretnych pozycjach rachunku?Jakie działania zamierza Pan Minister podjąć wtym względzie?2. Jak przedstawia się problem szkód, kradzieżyi nielegalnych podłączeń? Czy rzeczywiście zaniedbaniaw tym względzie obciążają kieszeń klientów?Jaka jest skala tego zjawiska?Z poważaniemMalbork, dnia 8 grudnia 2008 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7513)Poseł Tadeusz Cymańskido ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie szczegółowych warunków i trybuprzyznawania pomocy na uzupełnieniewykształcenia w ramach działania:Ułatwianie startu młodym rolnikomSzanowny Panie Ministrze! Zgodnie z rozporządzeniemministra rolnictwa i rozwoju wsi w sprawie
111szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocyw ramach działania: Ułatwianie startu młodymrolnikom objętego Programem Rozwoju ObszarówWiejskich na lata 2007–2013 (Dz. U. z 2007 Nr200, poz. 1443, z późn. zm.) § 6 ust. 1 zobowiązanajest do uzupełnienia wykształcenia w okresie 3 lat oddnia doręczenia decyzji o przyznaniu pomocy.Do mojego biura poselskiego zgłosił się rolnik,który skarży się na brak możliwości uzupełnieniawykształcenia w terminie określonym w rozporządzeniu,w związku z czym postanowiłem zapoznaćsię z ofertą szkolnictwa zawodowego w Polsce. Absolwencizasadniczych szkół zawodowych mogą kontynuowaćnaukę w 2-letnich uzupełniających liceachogólnokształcących, po czym mogą kontynuować naukęw szkołach policealnych, uzyskując dodatkowekwalifikacje zawodowe. Mogą także kwalifikacje zawodowezdobyć po ukończeniu 3-letnich technikówuzupełniających. Kształcenie w takim technikumwymaga określonej podbudowy programowej – szkołyzasadniczej o tym samym kierunku.W związku z powyższym istnieją przypadki, wktórych ubiegający się o pomoc w ramach działania:Ułatwianie startu młodym rolnikom napotykajątrudności w uzyskaniu kwalifikacji zawodowych wzawodzie rolnika w terminie 3 lat.Zgodnie z rozporządzeniem osoba nieposiadającakwalifikacji zawodowych zobowiązuje się uzupełnićwykształcenie w okresie 3 lat od dnia doręczenia decyzjio przyznaniu pomocy. W przypadku decyzji dostarczonejw trakcie roku szkolnego spełnienie powyższegozobowiązania nie jest możliwe dla osób,które chcą rozpocząć dokształcanie po otrzymaniutakiej decyzji.Osoba, która ukończyła szkołę w zawodzie niestanowiącympodbudowy programowej do technikumuzupełniającego, nie może kontynuować naukiw takim technikum, co dyskwalifikuje ją w kwestiiubiegania się o pomoc na zasadach określonych www. rozporządzeniu. Osoba posiadająca wykształceniepodstawowe na zasadach 8-letniej szkoły podstawowejw praktyce ma małe szanse na znalezienieodpowiedniej placówki, gdyż z powodu niskiego zapotrzebowaniaszkoły organizują nabory po skompletowaniupełnej liczby słuchaczy. Z informacji zebranychod większej liczby szkół rolniczych w regioniewynika, że w ostatnich latach rzadko organizowanesą klasy zasadnicze zawodowe dla dorosłychdające kwalifikacje zawodowe określone w rozporządzeniu.Biorąc powyższe argumenty pod uwagę i dbając oumożliwienie uzupełnienia wykształcenia osobomnieposiadającym odpowiednich kwalifikacji zawodowychw dniu ubiegania się o pomoc, zwracam się doPana Ministra z pytaniem, czy możliwe jest wydłużenieobecnie obowiązującego i określonego w rozporządzeniu3-letniego terminu na uzupełnienie wykształceniado 5 lat oraz objęcie takim wydłużonymokresem osób, które już otrzymały decyzję o przyznaniupomocy w ramach działania: Ułatwianie startumłodym rolnikom objętego Programem Rozwoju ObszarówWiejskich na lata 2007–2013?Z poważaniemPoseł Franciszek Jerzy StefaniukWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7514)do ministra finansóww sprawie przyszłości centrów integracjispołecznej w kontekście proponowanychzmian w ustawie o finansach publicznych,które zakładają likwidację gospodarstwpomocniczychSzanowny Panie Ministrze! Centra integracji społecznejdziałają obecnie na podstawie ustawy z dnia13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym w dwóchformach:a) prowadzone przez gminę w formie gospodarstwpomocniczychb) prowadzone przez organizację pozarządowąIch nadrzędnym celem jest usamodzielnienie osóbwykluczonych społecznie i wyprowadzenie ich pozasystem pomocy społecznej przez ułatwienie samodzielnegopowrotu na rynek pracy. Kompleksowedziałania kierowane przez centra zmierzają do zapewnieniauczestnikom centrum pomocy w uzyskaniubezpieczeństwa socjalnego przy zastosowaniuoddziaływań profilaktycznych, aktywizacji zawodowejoraz wsparcia w rozwoju osobistym. Obecnie istniejew Polsce około 50 centrów, z czego połowa jestprowadzonych przez gminy.Dnia 20 października 2008 r. do <strong>Sejm</strong>u <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> wpłynęły projekty następującychustaw: o finansach publicznych wraz z projektamiaktów wykonawczych oraz przepisy wprowadzająceustawę o finansach publicznych (druk 1181).To, co najbardziej niepokoi gminne centra integracjispołecznej, to zawarty w nich projekt likwidacjigospodarstw pomocniczych, co według centrówmoże spowodować załamanie systemu wspomaganiaosób wykluczonych społecznie oraz brak możliwościprowadzenia CIS-ów przez pozostawione na poziomiegminy formy, ponieważ ani jednostka ani spółkanie spełnia podstawowych kryteriów dla prowadzeniacentrów.Rozwiązaniem w tej sytuacji mogłoby być rozszerzeniekatalogu zakresów działalności zakładów budżetowycho pomoc i integrację społeczną (wtedy CISmoże być takim zakładem). Według centrów wartobyłoby również wprowadzić zapis o możliwości przeznaczanianadwyżki dochodów wypracowanych przezCIS-y na działalność statutową, czyli wspomaganie
112osób wykluczonych społecznie. Centra integracji społecznejpostulują również dopuszczenie możliwościfunkcjonowania CIS-ów gminnych jako instytucjigospodarki budżetowej prowadzonych na poziomiesamorządów. Projekt ustawy o finansach publicznychzakłada istnienie takich instytucji, ale na administracjirządowej.Natomiast w przypadku wprowadzenia zmianniosących za sobą likwidację gospodarstw pomocniczych,a założenia na tej bazie nowych podmiotów,które przejęłyby obowiązki gospodarstw, zasadnewydaje się wprowadzenie w ustawach zapisów stanowiących,iż nowo powstały podmiot jest spadkobiercąprawnym oraz przejmuje z mocy prawa majątek i historię,a także projekty unijne będące w trakcie realizacji.Należy bowiem zauważyć, że w ogromnejwiększości centra integracji społecznej utrzymują sięze środków UE, które nie zamykają się w roku budżetowym,a realizowane projekty są wieloletnie inależy zabezpieczyć ich realizację po wprowadzeniuzmian.W związku ze wspomnianymi powyżej projektamizmian ustawowych w trudnej sytuacji znalazły sięrównież inne oprócz centrów integracji społecznejinstytucje ekonomii społecznej prowadzone przez samorządy,tj. zakłady aktywizacji zawodowej orazwarsztaty terapii zajęciowej.Stąd moje pytania:1. Czy Pan Minister uważa za konieczne wprowadzeniezmian ustawodawczych polegających m.in. nalikwidacji instytucji gospodarstw pomocniczych?2. Jakie kroki w przypadku likwidacji gospodarstwpomocniczych zamierza podjąć ministerstwo,aby zabezpieczyć dalsze funkcjonowanie centrów integracjispołecznej i utrzymać sprawne działanie systemuwspomagania osób wykluczonych społecznie?3. Czy, wobec przytoczonych powyżej argumentów,Pan Minister rozważa możliwość doprowadzeniado rozszerzenia katalogu zakresów działalności zakładówbudżetowych o pomoc i integrację społeczną(wtedy CIS może być takim zakładem)?4. Czy ministerstwo dopuszcza możliwość wprowadzeniatakich zmian ustawodawczych, któreumożliwiłyby funkcjonowania CIS-ów gminnychjako instytucji gospodarki budżetowej prowadzonychna poziomie samorządów?Z wyrazami szacunkuToruń, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Zbigniew GirzyńskiI n t e r p e l a c j a(nr 7514)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie przyszłości centrów integracjispołecznej w kontekście proponowanychzmian w ustawie o finansach publicznych,które zakładają likwidację gospodarstwpomocniczychSzanowna Pani Minister! Centra integracji społecznejdziałają obecnie na podstawie ustawy z dnia13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym w dwóchformach:a) prowadzone przez gminę w formie gospodarstwpomocniczychb) prowadzone przez organizację pozarządowąIch nadrzędnym celem jest usamodzielnienie osóbwykluczonych społecznie i wyprowadzenie ich pozasystem pomocy społecznej przez ułatwienie samodzielnegopowrotu na rynek pracy. Kompleksowedziałania kierowane przez centra zmierzają do zapewnieniauczestnikom centrum pomocy w uzyskaniubezpieczeństwa socjalnego przy zastosowaniuoddziaływań profilaktycznych, aktywizacji zawodowejoraz wsparcia w rozwoju osobistym. Obecnie istniejew Polsce około 50 centrów, z czego połowa jestprowadzonych przez gminy.Dnia 20 października 2008 r. do <strong>Sejm</strong>u <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> wpłynęły projekty następującychustaw: o finansach publicznych wraz z projektamiaktów wykonawczych oraz przepisy wprowadzająceustawę o finansach publicznych (druk nr 1181).To, co najbardziej niepokoi gminne centra integracjispołecznej, to zawarty w nich projekt likwidacjigospodarstw pomocniczych, co według centrówmoże spowodować załamanie systemu wspomaganiaosób wykluczonych społecznie oraz brak możliwościprowadzenia CIS-ów przez pozostawione na poziomiegminy formy, ponieważ ani jednostka, ani spółka niespełnia podstawowych kryteriów dla prowadzeniacentrów.Rozwiązaniem w tej sytuacji mogłoby być rozszerzeniekatalogu zakresów działalności zakładów budżetowycho pomoc i integrację społeczną (wtedy CISmoże być takim zakładem). Według centrów wartobyłoby również wprowadzić zapis o możliwości przeznaczanianadwyżki dochodów wypracowanych przezCIS-y na działalność statutową, czyli wspomaganieosób wykluczonych społecznie. Centra integracji społecznejpostulują również dopuszczenie możliwościfunkcjonowania CIS-ów gminnych jako instytucjigospodarki budżetowej prowadzonych na poziomiesamorządów. Projekt ustawy o finansach publicznychzakłada istnienie takich instytucji, ale na administracjirządowej. Natomiast w przypadku wprowadzeniazmian niosących za sobą likwidację gospodarstwpomocniczych, a założenia na tej bazie no-
113wych podmiotów, które przejęłyby obowiązki gospodarstw,zasadne wydaje się wprowadzenie w ustawachzapisów stanowiących, iż nowo powstały podmiotjest spadkobiercą prawnym oraz przejmuje zmocy prawa majątek i historię, a także projekty unijnebędące w trakcie realizacji. Należy bowiem zauważyć,że w ogromnej większości centra integracji społecznejutrzymują się ze środków UE, które nie zamykająsię w roku budżetowym, a realizowane projektysą wieloletnie i należy zabezpieczyć ich realizacjępo wprowadzeniu zmian.W związku ze wspomnianymi powyżej projektamizmian ustawowych w trudnej sytuacji znalazły sięrównież inne oprócz centrów integracji społecznej,instytucje ekonomii społecznej prowadzone przez samorządy,tj. zakłady aktywizacji zawodowej orazwarsztaty terapii zajęciowej.Stąd moje pytania:1. Czy Pani Minister uważa za konieczne wprowadzeniezmian ustawodawczych polegających m.in.na likwidacji instytucji gospodarstw pomocniczych?2. Jakie kroki w przypadku likwidacji gospodarstwpomocniczych zamierza podjąć ministerstwo,aby zabezpieczyć dalsze funkcjonowanie centrów integracjispołecznej i utrzymać sprawne działanie systemuwspomagania osób wykluczonych społecznie?Z wyrazami szacunkuToruń, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7515)do ministra zdrowiaPoseł Zbigniew Girzyńskiw sprawie uwzględnienia postulatówNaczelnej Rady Lekarskiej w trakcie praclegislacyjnych nad projektem ustawyo izbach lekarskichSzanowna Pani Minister! Po szerokich konsultacjachw środowisku lekarskim Naczelna Rada Lekarskaprzyjęła, a następnie przesłała do MinisterstwaZdrowia projekt nowej ustawy o izbach lekarskich.Ku zadowoleniu rady projekt przesłany przezministra zdrowia do konsultacji zewnętrznych byłw przeważającej części tożsamy z samorządowym.Jednakże zostały dokonane zmiany i projekt przekazanypod obrady Komitetu Stałego Rady Ministrównie uwzględnia licznych, dotyczących kwestiifundamentalnych, uwag Naczelnej Rady Lekarskiej– organu uprawnionego na podstawie obowiązującejustawy o izbach lekarskich do reprezentowania zawodówlekarza i lekarza dentysty wobec organówadministracji publicznej.Zdecydowany sprzeciw samorządu lekarskiegobudzi przyjęte w projekcie rozwiązanie, w myśl któregoobszary działania okręgowych izb lekarskichpokrywają się z podziałem administracyjnym krajuna województwa. Obecnie obowiązująca ustawa oizbach lekarskich, zgodnie z ideą samorządności, pozostawiakwestie określenia obszarów działaniaokręgowych izb lekarskich w kompetencji NaczelnejRady Lekarskiej, jako organu w sposób stały kierującegodziałalnością samorządu lekarskiego w okresiepomiędzy krajowymi zjazdami lekarzy.Uregulowanie obszarów działania okręgowychizb lekarskich w ustawie w sposób sprzeczny z woląsamorządu stanowi nieuzasadnioną ingerencję władzpublicznych w sprawy samorządu zawodowego. Należyzaznaczyć, że obecnie obowiązujące w tej materiiprzepisy pozwalają Naczelnej Radzie Lekarskiej nadokonywanie zmian obszarów działania poszczególnychokręgowych izb lekarskich i do takich zmian wprzeszłości dochodziło. Naczelna Rada Lekarska niedostrzega uzasadnienia dla proponowanej zmiany,która doprowadziłaby do likwidacji wielu znakomiciedziałających okręgowych izb lekarskich, aktywizującychlokalne społeczności lekarskie.Dla przykładu, samorząd Kujawsko-PomorskiejOkręgowej Izby Lekarskiej w Toruniu argumentuje,iż ten dotychczasowy podział był zawsze skuteczny,a także dobry dla pacjentów. Świadczy o tym 20 latdoświadczeń.Naczelna Rada Lekarska proponuje zatem nadaćart. 3 następujące brzmienie:„Art. 3. 1. Siedzibą Naczelnej Izby Lekarskiej i jejorganów jest miasto stołeczne Warszawa.2. Obszar działania poszczególnych okręgowychizb lekarskich, ich liczbę i siedziby ustala NaczelnaRada Lekarska na wniosek okręgowych zjazdów lekarzy,uwzględniając zasadniczy podział terytorialnypaństwa.3. Wojskowa Izba Lekarska działa na terenie całegokraju na zasadach określonych w ustawie dlaokręgowej izby lekarskiej.4. W stosunku do lekarzy pełniących zawodowąsłużbę wojskową wpisanych na listę członków WojskowejIzby Lekarskiej nie stosuje się przepisu art. 5pkt 12 oraz przepisów, o których mowa w art. 20”.W związku z powyższym zapytuję: Czy, wobecprzytoczonych powyżej argumentów, ministerstworozważa uwzględnienie tego oraz pozostałych wysuniętychprzez Naczelną Radę Lekarską postulatóww projekcie ustawy o izbach lekarskich?Z wyrazami szacunkuToruń, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Zbigniew Girzyński
114I n t e r p e l a c j a(nr 7516)do ministra spraw zagranicznychw sprawie osób pracujących sezonowowe Włoszech na podstawie umowy o pracęSzanowny Panie Ministrze! W związku z prośbamiosób, które zgłaszają się do mojego biura, chciałbymzwrócić uwagę Pana Ministra na tę sprawę.Wiele osób pracujących sezonowo we Włoszech,zatrudnionych legalnie, na podstawie umowy o pracę,ma kłopoty z uzyskaniem należnych im świadczeń zIstituto Nazionale Previdenza Sociale. Najczęściejjest to zasiłek dla bezrobotnych i zasiłek rodzinny,które są wypłacane w oparciu o ilość opłaconychprzez pracodawcę składek – dniówek.Na ogół w odpowiedzi na złożone przez zainteresowanychwnioski INPS nie wypłaca należnychświadczeń lub wypłaca świadczenia za zaniżoną liczbęprzepracowanych dni. Uprawniony, aby uzyskaćww. świadczenie jest zmuszony odwoływać się od decyzjiINPS. Dopiero po długiej i zbiurokratyzowanejprocedurze udaje mu się uzyskać należne świadczenie.Przy czym zainteresowany nie otrzymuje decyzji(czyli nie może się odwoływać od niej), lecz czek zustaloną przez INPS sumą.W związku z powyższą sytuacją zwracam się zpytaniami do Pana Ministra:1. Czy ten problem dotyczący wielu Polaków pracującychsezonowo we Włoszech jest przez ministerstwozauważany?2. Czy rozważa Pan Minister podjęcie działań mającychna celu zmianę sytuacji prawnej tych osób?Z poważaniemKrosno, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7517)do ministra finansówPoseł Piotr Babinetzw sprawie zmiany ustawy o opłacieskarbowej w zakresie dotyczącym pobieraniaopłat przez starostwaSzanowny Panie Ministrze! Zgodnie z art. 12 ust.1 i 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacieskarbowej (Dz. U. Nr 225, poz. 1635) organem podatkowymwłaściwym w sprawach opłaty skarbowej jestwójt (burmistrz, prezydent miasta). W związku z tymstanem prawnym wszelkie opłaty skarbowe w tychsytuacjach, gdy pobiera je starostwo, nie stanowiąwpływu do budżetu starostwa, lecz są przekazywanedo budżetów gminnych. Jednakże w tych przypadkachrównież z budżetu powiatu jest finansowanaobsługa ww. opłat, po stronie powiatu są ponoszonem.in.: koszty utrzymania punktów kasowych i zatrudnieniapracowników.Rozwiązaniem tej sytuacji byłaby zmiana art. 12ww. ustawy w zakresie:1) w ust. 1 rozszerzenia organów podatkowych właściwychw sprawach opłaty skarbowej o starostę,2) oznaczenia w ust. 2, w obu punktach, organupodatkowego właściwego miejscowo w sprawachopłaty skarbowej jako organu podatkowego, o którymmowa w ust. 1.W związku z powyższą sytuacją zwracam się zpytaniami do Pana Ministra:1. Czy podziela Pan Minister pogląd o niepraktycznościobowiązywania powyższego rozporządzeniaw dotychczasowym brzmieniu?2. Czy rozważy Pan Minister podjęcie działań narzecz zmian legislacyjnych – nowelizacji ustawy wporuszonym powyżej zakresie?Z poważaniemKrosno, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7518)do ministra skarbu państwaPoseł Piotr Babinetzw sprawie realizacji uprawnieńdo rekompensaty z tytułu pozostawienianieruchomości poza obecnymi granicami<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>Szanowny Panie Ministrze! Zwracam się ponownie,po roku, z tym samym pytaniem: Co jest istotnąprzyczyną, iż wykonywanie przepisów ustawy zdnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensatyz tytułu pozostawienia nieruchomości pozaobecnymi granicami <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> (Dz.U. Nr 169, poz. 1418, ze zm.) jest realizowane takopieszale i budzi uzasadnione niezadowolenie osóbzainteresowanych? Z analizy komunikatów MSPdotyczących wypłat rekompensat jednoznacznie wynika,iż ilość wypłat w roku 2008 w zasadniczy sposóbnie odbiega od realizacji w roku 2007, a wprowadzonynowy system informatyczny nie jest panaceumna zwiększenie ilości wydawanych decyzji,jedynie zlikwidował tzw. wąskie gardło, jakim byłoMSP w przekazywaniu danych do banku realizującegowypłaty. Wdrożenie systemu wprowadziło czasowezawieszenie wypłat, bowiem wróciła sporailość wniosków do wojewodów, do ich przepracowaniado potrzeb nowego systemu, co z kolei oderwałopracowników od pracy merytorycznej.
115Panie Ministrze, podkreślam, system informatycznynie spowoduje, że ilość merytorycznie rozpatrywanychspraw rośnie. Potrzebne są inne rozwiązania,które pozwolą zakończyć ten proces. Zabużaniesą zaniepokojeni pracami nad ustawa reprywatyzacyjną,obawiają się bowiem, że ich roszczenia będąrealizowane w dalszej kolejności. Mając powyższe nauwadze, należy w pierwszej kolejności i szybko załatwićten nabrzmiały społecznie problem.W związku z powyższym oczekuję wyczerpującejodpowiedzi na następujące pytania:1. Ile wniosków oczekuje obecnie na realizację (wrozbiciu na poszczególne województwa)?2. Ile osób realizuje te zadania (w rozbiciu na województwa)?3. Ile (według rozeznania Pana Ministra) w ciąguroku skomplikowanych merytorycznie decyzji możerozpatrzyć jeden urzędnik?4. Ile decyzji dotyczących rekompensat wydali wojewodowiew roku 2008 (w rozbiciu na województwa)?5. Jaki jest horyzont czasowy realizacji wszystkichwniosków?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Jolanta SzczypińskaI n t e r p e l a c j a(nr 7519)do prezesa Rady Ministróww sprawie utworzenia nowych etatóww wymiarze sprawiedliwości w 2009 r.Szanowny Panie Premierze! Dnia 5 lipca 2009 r.złożyłem do Pana Premiera interpelację nr 4624 wsprawie pogarszania się sytuacji w wymiarze sprawiedliwości.Z Pana upoważnienia w dniu 29 sierpnia2008 r. na złożoną przeze mnie interpelację odpowiedziudzielił minister sprawiedliwości.Według słów pana min. Zbigniewa Ćwiąkalskiegow 2009 r. ma nastąpić znaczne wzmocnienie sądownictwa,a środki na ten cel mają być zawarte w budżeciena 2009 r. Minister sprawiedliwości przewidywałutworzenie w 1500 etatów urzędniczych, 900etatów asystentów sędziego, 250 etatów referendarskichi 150 etatów kuratorskich.„Gazeta Prawna” w dniu 15 września 2008 r., podała,że planowane jest utworzenie 500 etatów asystenckich,400 etatów urzędników sądowych i 100etatów referendarskich.W październiku 2008 r. około tysiąca osób zdałoegzamin sędziowski. Zazwyczaj osoby te pozostająbezrobotne, ponieważ nie mogą zostać asesorami,czekają na ewentualne zatrudnienie w sądach w innymcharakterze choćby w asystentów sędziego, leczliczba nowych etatów, których utworzenie przewidujeMinisterstwo Sprawiedliwości nie pozwoli na zatrudnienietych wysoko wykwalifikowanych prawników.Mimo ich wieloletnich wyrzeczeń znaczna ichczęść pozostanie bez pracy. Podobny los czeka aplikantówreferendarskich, ponieważ sądy obsadzająetaty referendarzy głównie aplikantami po zdanymegzaminie sądowym.W związku z powyższym proszę Pana Premiera oodpowiedź na następujące pytania:1) Czy podane przez ministra sprawiedliwości informacjew interpelacji nr 4624 na temat etatów dlasądownictwa są nadal aktualne?2) Jeżeli nastąpiło zmniejszenie planowanej liczbyetatów przewidzianych dla sądownictwa w 2009 r.,to proszę o podanie faktycznej liczby nowych etatóworaz wyjaśnienie powodu tej zmiany? Czy rząd uważa,że w ostatnim okresie nastąpiła tak znaczna poprawaw wymiarze sprawiedliwości, że trzeba ograniczaćtworzenie nowych etatów dla sądownictwa?3) Dlaczego Ministerstwo Sprawiedliwości prowadzinabór na aplikację referendarską, wydając pieniądzepodatników, skoro większość z tych osób wobecnych realiach nie ma szans na znalezienie zatrudnieniaw sądownictwie?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7520)do ministra gospodarkiPoseł Robert Kołakowskiw sprawie postępu prac nad budowąmagazynów oraz dywersyfikacją dostawgazu ziemnegoW ostatnim czasie byliśmy świadkami potężnegokryzysu gazowego w Europie. Monopolista na rynkugazu ziemnego, jakim jest Federacja Rosyjska, z powodubraku porozumienia ze stroną Ukraińską zaprzestałprzesyłu gazu przez ten kraj, co w krótkimczasie doprowadziło do pozbawienia dostaw tego surowca.Krajami, które w głównej mierze ucierpiałyna tym konflikcie, były: Bułgaria, Rumunia, Węgry,Turcja, Grecja, Macedonia, Chorwacja, Słowenia,Włochy, Austria, Czechy oraz Słowacja. Liczbapaństw, które zostały dotknięte konfliktem gazowymnie napawa optymizmem. Został obnażony brak przygotowaniawielu państw europejskich na wypadekbraku dostaw gazu ze wschodu. Brak alternatywnychźródeł dostaw tego surowca spowodował olbrzymietrudności w w/w państwach w zaspokojeniu po-
116trzeb mieszkańców oraz przemysłu, co doprowadziłodo strat finansowych liczonych w milionach euro.Ilość gazu ziemnego dostarczanego do <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> była na wysokim poziomie, tylkodzięki przesyłowi gazociągiem jamalskim biegnącymprzez terytorium <strong>Rzeczypospolitej</strong> do Republiki FederalnejNiemiec. Nie zmienia to jednak faktu, iż gazten pochodzi od tego samego dostawcy, co równieżgrozi przerwami w dostawach, o czym mogliśmy sięprzekonać, gdy doszło do nieporozumień między Białorusiąa Federacją Rosyjską.Wydarzenia ostatnich dni zmuszają do refleksjinad przygotowaniem Polski na wypadek zaprzestaniadostaw gazu. Zmagazynowany w Polsce gaz w raziezaprzestania dostaw ze wschodu zaspokaja potrzebynaszego kraju (w zależności od pory roku) na zaledwie30, 50 dni. Wydaje się, iż konieczne będzie opracowaniesystemu tworzenia zapasów, tj. rozbudowy podziemnychmagazynów gazu ziemnego (PMG) orazwprowadzenia przejrzystych zasad zarządzania tymizapasami i korzystania z usług magazynowania. Tworzeniezapasów gazu jest jednym ze środków (wprowadzonychprzez dyrektywę Rady Europy 2004/67/WEz dnia 26 kwietnia 2004 r.) zapewniających bezpieczeństwodostaw gazu ziemnego.Istnieje kilka metod magazynowania gazu, m.in..w zbiornikach naziemnych oraz podziemnych. Zewzględów logistycznych, jak i finansowych najbardziejefektywne i wydajne są magazyny podziemne.Takimi miejscami w Polsce są: Wierzchowice (4 098mln. m 3 ), Strachocina (122), Husów (373), JaśninyPółnoc (92), Brzeźnica (46), Swarzów (29). Ilość gazu,jaki można tam zmagazynować, nie jest jednak wystarczająca,co sprawia, iż Polska nie jest odpowiednioprzygotowana na wypadek odcięcia dostaw tegosurowca. Podstawowym kierunkiem działania powinnobyć więc zagwarantowanie ciągłości funkcjonowaniapolskiej gospodarki w razie wystąpieniaprzerw w dostawach na rynek tego paliwa oraz szukanienowych dostawców w celu dywersyfikacji źródełpochodzenia dostarczanego do Polski gazu.Do 2025 r. prognozowany jest wzrost krajowegozużycia energii finalnej o 48–55%, energii pierwotnejo 41–50%, a energii elektrycznej o 80–93%, co z całąpewnością doprowadzi do zwiększenia zapotrzebowaniana gaz ziemny.W związku z powyższym chciałbym uzyskać odPana Ministra odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy trwają prace nad zwiększeniem powierzchnimagazynowej gazu ziemnego w Polsce?2. Czy podpisano już wstępne umowy na dostarczanieskroplonego gazu do gazoportu w Świnoujściu?3. Na jakim etapie są prace związane z budowągazociągu, przez który ma płynąć gaz z rejonów MorzaPółnocnego?Z poważaniemWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Waldemar AndzelI n t e r p e l a c j a(nr 7521)do ministra zdrowiaw sprawie oddzielnego pakietu usługzwiązanych z refundowaniem leczeniapacjentów poniżej 18. roku życiaSzanowna Pani Minister! NFZ wprowadzi oddzielnypakiet usług na refundowanie leczenia pacjentówponiżej 18. roku życia. Pakiety usług wymagają wydzieleniaosobnych godzin na przyjmowanie dorosłychi dzieci. Z wprowadzeniem pakietów na nowych zasadachwiąże się limitowanie kwot, co przełoży się naliczbę wizyt. Jeśli lekarz przyjmowałby dzieci do południa,a dorosłych po południu, to dziecko, które rozbolałbyząb w godzinach popołudniowych, miałobyproblem z uzyskaniem pomocy dentystycznej.Na zajęcie się małym pacjentem lekarze musząpoświęcić więcej czasu niż na dorosłych. Dla lekarzyniekorzystne będzie zdecydowanie się na pakiety,żeby nie rezerwować czasu dla dzieci i nie ryzykowaćzmarnowania godzin, przez które nie będzie możnaprzyjmować dorosłych.Pytanie: Pani Minister, czy wobec wyżej wymienionychzastrzeżeń zostanie wprowadzony oddzielnypakiet usług na refundowanie leczenia pacjentów poniżej18. roku życia?Z poważaniemŁomża, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7522)Poseł Lech Kołakowskido ministra pracy i polityki społecznejw sprawie rozwiązania trudnej sytuacji kobiet,które po 1999 r. przebywały na urlopiemacierzyńskim lub wychowawczym z tytułupozostawania w stosunku pracyi równocześnie miały zarejestrowanądziałalność gospodarczą, obecnie wzywanychprzez ZUS do zapłaty zaległych składekSzanowna Pani Minister! Zwracam się do Pani Ministerz interpelacją w sprawie rozwiązania trudnejsytuacji kobiet, które po 1999 r. przebywały na urlopiemacierzyńskim lub wychowawczym z tytułu pozostawaniaw stosunku pracy i równocześnie miały zarejestrowanądziałalność gospodarczą, obecnie wzywanychprzez ZUS do zapłaty zaległych składek.Działając na podstawie ustawy z dnia 13 października1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, ZakładUbezpieczeń Społecznych udzielał informacji,że kobiety, które mają zarejestrowaną działalność
117gospodarczą, a jednocześnie pracują na etatach, przechodzącna urlop macierzyński, a potem wychowawczy,są zobowiązane w tym okresie do opłacania odzarejestrowanej działalności gospodarczej jedynieskładki na ubezpieczenie zdrowotne. Wiele z kobietkorzystających z zapisów tej ustawy otrzymało zaświadczeniao niezaleganiu w opłacaniu składek naubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne,Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych ŚwiadczeńPracowniczych, a te, które zlikwidowały jużdziałalność otrzymały pisma o rozliczeniu konta.W 2006 r. Sąd Najwyższy uznał, że kobiety mająobowiązek pełnego opłacania składek na ubezpieczeniespołeczne w okresie pozostawiania na urlopie macierzyńskimi wychowawczym. Co więcej, Sąd Najwyższystwierdził, że okres przedawnienia zaległości wrozliczeniach z ZUS wynosi dla wszystkich należności10 lat i to niezależnie, kiedy te należności powstały.Kierując się orzeczeniami Sądu Najwyższego,ZUS zaczął masowo wysyłać wezwania do skorygowaniadokumentów i zapłaty zaległych składek wrazz odsetkami. Przypomnienie o składkach sprzed 8, 9czy 10 lat, w sytuacji gdy ZUS informował o brakuobowiązku ich opłacania, jest łamaniem zasady zaufaniaobywatela do urzędu.W związku z powyższym proszę Panią Minister oodpowiedź na następujące pytania:Jakie jest stanowisko ministerstwa wobec przedstawionegoproblemu?Czy ministerstwo wprowadzi zmiany prawnezwalniające kobiety przebywające po 1999 r. na urlopachmacierzyńskich i wychowawczych z obowiązkuopłacania zaległych składek wraz z odsetkami?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Jadwiga WiśniewskaI n t e r p e l a c j a(nr 7523)do ministra gospodarkiw sprawie promowania energiiz odnawialnych źródeł, w szczególnościgeotermicznych i geotermalnychNajnowszy raport ONZ pokazuje, że mimo kryzysufinansowego świat coraz więcej inwestuje w energięodnawialną. W minionym roku globalne wydatki naczyste technologie energetyczne osiągnęły 148 mlddolarów, co stanowi wzrost o 60% wobec roku 2007.Zdaniem UNEP, ONZ, agencji do spraw ochronyśrodowiska, ważnymi czynnikami wpływającymi naten wzrost były kwestie bezpieczeństwa energetycznegoi zmian klimatycznych.Jak ważną kwestią jest bezpieczeństwo energetycznePolski i innych krajów UE, najdobitniej uwidaczniaobecny kryzys gazowy. Kwestie ochrony środowiska,zmian klimatycznych spowodowały, że UEnałożyła na Polskę obowiązek zwiększenia ilości zielonejenergii elektrycznej w ogólnym bilansie naszegosystemu energetycznego do 7,5% w 2010 r., do 15% w2020 r. W ubiegłym roku wskaźnik ten w Polsce nieprzekroczył 5%. Osiągnięcie wyznaczonych celów,oprócz niewątpliwych skutków dla środowiska, będziemiało znaczenie w aspekcie poprawy bezpieczeństwaenergetycznego kraju. Bezpieczeństwo energetycznepaństwa to nade wszystko dywersyfikacjaźródeł energii, gdzie awaria jednego ze źródeł nie będziemiała znaczenia na działanie całego systemu –to właśnie umożliwia energia odnawialna. Bez wątpieniaprzyszłość energetyczna Polski zależy od tego,czy i w jakim zakresie odnawialne źródła energii wykorzystamy.Przyszłość energetyczna Polski leży w szczególnościw zasobach geotermicznych, w tym w szczególnościgeotermalnych. Zasoby te stanowią 40–50%powierzchni Europy, w tym 80% powierzchni Polski.Geotermalne zasoby energii odnawialnej posiadająpotencjał energetyczny 625000 PJ/rok, co stanowi99,8% odnawialnych zasobów energetycznychPolski.Niemcy, posiadające trzykrotnie mniejsze od Polskizasoby geotermalne, budują liczne elektrociepłowniegeotermalne. Tymczasem w Polsce, któramoże być centrum geotermalnym, obecnie szczególniesilnie forsuje się politykę, że jedynym rozwiązaniemproblemów energetycznych Polski jest energetykajądrowa. Gminy korzystające z tej energii nigdysię nie wzbogacą, tymczasem budowa zakładów geotermalnychna powierzchni 80% kraju sprawi, że jednostkisamorządu terytorialnego i mieszkańcy będączerpali korzyści z tego, że Polska staje się centrumgeotermalnym.Warto w tym miejscu dodać, że oprócz celów ciepłowniczychw miejscach, gdzie z odwiertami możnazejść do głębokości 5–7 tys. metrów, z energii gorącychskał po zastosowaniu turbin i generatorówmożna produkować prąd elektryczny. Gminy otwierającezakłady geotermalne czerpałyby także zyskiz turystyki, m.in. dlatego że właściwości leczniczetych wód są potwierdzone naukowo. Naturalną konsekwencjąpowinno stać się budowanie centrów SPAi aquaparków przynoszących dodatkowe wpływy dobudżetów gmin.Tymczasem świat w coraz większym stopniu inwestujew energię odnawialną, a Polska zwraca sięw kierunku energetyki jądrowej, która wymaga kosztownychtechnologii, dużych nakładów inwestycyjnychi wielu lat budowy.Proszę w związku z tym Pana Ministra o odpowiedźna następujące pytania:1. Jaki procent energii z odnawialnych źródeł wedługplanów ministerstwa zostanie osiągnięty do 2010 r.?
1182. Jakie nakłady pieniężne przeznaczone są narealizację zobowiązań Polski dla osiągnięcia wymaganejilości energii ze źródeł odnawialnych w perspektywie2010 r. i lat kolejnych?3. Czy zapowiedzi budowy elektrowni jądrowej niebędą przeszkodą w polityce rozwoju energii odnawialnej?4. Czy fakt, że energia z elektrowni jądrowej najwcześniejbyłaby dostępna po 10, a nawet 15 latach,a ponadto budowa takiej elektrowni wiązałaby się zdużymi kosztami na skomplikowaną technologię, nieprzemawia za rezygnacją z tego projektu i skierowaniemśrodków finansowych na produkowanie energiize źródeł zielonych?5. Czy w związku ze zmniejszającymi się zasobamiuranu ministerstwo nie obawia się w przyszłościwzrostu cen tego surowca?6. Kiedy rząd zamierza podjąć wiążące decyzje wsprawie budowy elektrowni jądrowych?Z wyrazami szacunkuSieradz, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7524)do ministra gospodarkiPoseł Krystyna Grabickaw sprawie dostaw gazu do ZakładówAzotowych Puławy SASzanowny Panie Premierze! Ostatni okres byłszczególny nie tylko dla Polski, ale także dla całejUnii Europejskiej. Był swoisty nie z powodu wyjątkowoważnych wydarzeń czy pozytywnych zmian, aleza sprawą trudności w przesyłaniu gazu z Rosji.Trudno wymieniać przyczyny tego stanu rzeczy, jednakskutki okazały się bolesne dla wielu krajów europejskich.Problemy nie ominęły Polski, a w szczególnościbranży chemicznej, czego najlepszym przykłademjest obraz sytuacji w Zakładach AzotowychPuławy SA.W tym wyjątkowo ważnym nie tylko dla Lubelszczyzny,ale dla całego kraju przedsiębiorstwie, zaopatrującymw istotnej części rynek nawozów doszło doograniczenia dostaw gazu ziemnego niezbędnego wjego codziennej produkcji i płynnym funkcjonowaniu.Wato dodać, że takie ograniczenia dotknęły w Polscewyłącznie tę spółkę. Zaowocowało to problemami zzapewnieniem efektywności prac instalacji na tereniefirmy oraz z realizacją zawartych kontraktówkrajowych i zagranicznych, co wpłynęło na wiarygodnośćspółki u progu sezonu nawozowego.W związku z powyższym proszę przede wszystkimo pilną odpowiedź, kiedy Zakładom AzotowymPuławy SA przywrócone zostaną dostawy gazu ziemnegogwarantujące normalną produkcję. Czy ministerstworozważa jakąś formę rekompensaty dla ww.spółki?Dlaczego ograniczenia dotknęły tylko jedną spółkęw branży (największego konsumenta gazu), co biorącpod uwagę brak takich ograniczeń innym producentom,jest sztucznym, niemającym nic wspólnego z rynkowągrą tworzeniem uprzywilejowanej pozycji producentomnieobjętych restrykcjami w dostawach?Czy ministerstwo pracuje nad wprowadzeniem wprzyszłości mechanizmów, które w sytuacji trudnościw dostawach gazu spowodują, że tego rodzaju problemyi w takiej skali nie dotkną Zakładów AzotowychPuławy SA?Z poważaniemWarszawa, dnia 15 stycznia 2009 r.Poseł Włodzimierz KarpińskiI n t e r p e l a c j a(nr 7525)do ministra infrastrukturyw sprawie finansowania z budżetu państwabudowy, przebudowy, remontów i utrzymaniadróg krajowych w miastach na prawachpowiatuPrzekazanie finansowania budowy, przebudowy,remontów i utrzymania dróg krajowych w miastachna prawach powiatu samorządom terytorialnym spowodowałoznaczne obciążenie budżetów miast naprawach powiatu, a tym samym zdecydowanie ograniczyłomożliwości finansowania budowy i remontówdróg lokalnych. Powoduje to niezadowolenie i protestymieszkańców.Wydatki ponoszone na ten cel często pochłaniająwiększą część wydatków inwestycyjnych tych miast,uniemożliwiając niejednokrotnie realizację innychzadań własnych komunikacyjnych, społecznych, kulturalnychi sportowych.W trosce o zabezpieczenie fundamentalnych potrzebmieszkańców tych miast, w myśl podstawowejdyrektywy Unii Europejskiej dotyczącej zrównoważonegorozwoju miast i kraju, samorządowcy wskazująna pilną potrzebę zmiany ustawy o drogach publicznych.Polska jest jednym z niewielu państw UE, gdziefinansowanie dróg krajowych w miastach jest przerzuconegłównie na samorząd szczebla lokalnego ipowiatowego. Wyjątkiem w tym zakresie są jedyniemiasta, które nie posiadają statusu miasta na prawachpowiatu. Miasta posiadające ten status mająprzekazane zadania w zakresie rozwoju i utrzymaniasieci dróg nie tylko lokalnych (gminnych i powiatowych),ale również wojewódzkich i krajowych.
119Szczególnie istotny jest fakt, że budowa i modernizacjadróg krajowych na obszarach silnie zurbanizowanychjest zdecydowanie droższa niż na obszarachpozamiejskich. Istnieje ryzyko, że duża część strategicznychinwestycji z punktu widzenia najważniejszychaglomeracji nie zostanie zrealizowana. Budżetpaństwa złożył na barki miast na prawach powiatuogromne obciążenie, zwłaszcza gdy są to inwestycjebardzo duże, jak np. obwodnica miasta Konina.Samorząd miasta Konina podejmuje starania, abysfinansować dokończenie budowy północnej obwodnicymiasta stanowiącej jednocześnie nowy przebiegdrogi krajowej nr 25. Modernizacja tej drogi jest niezbędnadla prawidłowego funkcjonowania gospodarkina obszarach powiatów: konińskiego, kaliskiego,inowrocławskiego, ostrowskiego i mogileńskiego orazdla poprawy bezpieczeństwa ruchu. Całkowity kosztinwestycji wyceniony jest na kwotę 320 mln zł. Miasto,by wystąpić o dofinansowanie w ramach ProgramuOperacyjnego „Transport i środowisko”, przygotowujeprojekt inwestycji. Maksymalna kwota dofinansowania,o którą może ubiegać się samorząd, niemoże przekroczyć 75% kosztu inwestycji, natomiastpozostałe 25% musi być zabezpieczone z budżetumiasta, czyli w tym przypadku jest to 80 mln zł. Jestto ogromne obciążenie dla budżetu, a kwota możezostać pozyskana tylko poprzez zaciągnięcie wieloletniegokredytu. Oznacza to ograniczenie innychpotrzebnych miastu inwestycji.W związku z tym zwracam się do pana ministraz następującymi pytaniami:1. Czy nie należałoby znowelizować ustawy tak,aby finansowanie dróg krajowych w granicach miastna prawach powiatu odbywało się ze środków GeneralnejDyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad?2. Czy w przypadku dużych, ponadlokalnych inwestycji,jak np. obwodnice miast, środki własne,które muszą być zabezpieczane przez samorządy, niepowinny pochodzić z budżetu państwa?Z poważaniemKonin, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Tomasz Piotr NowakI n t e r p e l a c j a(nr 7526)do ministra infrastrukturyw sprawie zwiększenia kwot dodatkówmieszkaniowychSzanowna Pani Minister! Dodatek mieszkaniowyto jedyna forma pomocy państwa dla szukającychwsparcia, którzy nie są w stanie pokryć kosztów związanychz utrzymaniem mieszkania. Jest to świadczeniepieniężne wypłacane przez gminę na podstawieprzepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkachmieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 71, poz.734, ze zm.), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych(Dz. U. z 2001r. Nr 156, poz. 1817) oraz rozporządzeniaRady Ministrów z dnia 27 grudnia 2001 r.w sprawie sposobu przeprowadzania wywiadu środowiskowego,wzoru kwestionariusza wywiadu orazoświadczenia o stanie wnioskodawcy i innych członkówgospodarstwa domowego, a także wzoru legitymacjipracownika upoważnionego do przeprowadzeniawywiadu (Dz. U. z 2001, Nr 156, poz. 1828).Powyższe akty prawne ściśle określają wymogi,jakie winien spełnić zainteresowany dodatkiemmieszkaniowym, aby się o niego ubiegać, a także sposóbjego naliczania. Wyliczone kwoty dodatkówmieszkaniowych, określone w indywidualnych decyzjach,są niestety rażąco niskie w stosunku do rosnącychcen i nie odzwierciedlają skali potrzeb w zakresuopłat związanych z utrzymaniem mieszkania.W związku z rosnącą inflacją, permanentnymwzrostem cen, a tym samym kosztów utrzymanialokalu mieszkalnego, kieruję do Pani Minister następującepytania:1. Czy i kiedy resort przewiduje waloryzację kwot,od których naliczany jest dodatek mieszkaniowy?2. Jeśli resort planowałby zwiększenie wysokościdodatków mieszkaniowych, jakiego rzędu byłaby topodwyżka?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7527)Poseł Henryk Siedlaczekdo ministra sprawiedliwościw sprawie uregulowań prawnychdotyczących kwestii urządzeń przesyłowychenergiiZwracamy się do Pana Ministra z interpelacją dotyczącąuregulowań prawnych dotyczących kwestiiurządzeń przesyłowych energii posadowionych nanieruchomościach, które nie stanowią własnościprzedsiębiorstw energetycznych.W dniu 3 sierpnia 2008 r. weszły w życie przepisywprowadzające do polskiego systemu prawnego, tzw.służebność przesyłu. W uzasadnieniu do projektu nowelizacjiKodeksu cywilnego podano koniecznośćuregulowania statusu prawnego urządzeń przesyłowych,ze względu na rozbieżności w orzecznictwiesądowym dotyczącym tej problematyki.
120Po wejściu w życie nowych przepisów, pojawiłysię jednak problemy ze stosowaniem ich w praktyce,których przejawem są zarówno rozbieżne opinieprawników na temat np. skutków czasowych wprowadzonychregulacji, jak i sprawy zgłaszane przezobywateli.Przedsiębiorstwa energetyczne przywołują stanowiskai opinie twierdzące, iż wprowadzona do polskiegosystemu prawnego służebność przesyłu dotyczyjedynie urządzeń, które zostaną posadowione wprzyszłości bądź posadowiono je w kilku ostatnichlatach. Wedle tychże opinii, przedsiębiorstwa te bądźnabyły tę służebność przez zasiedzenie, bądź teżroszczenia osób będących właścicielami nieruchomości,na których znajdują się urządzenia przesyłoweuległy przedawnieniu. Jeżeli prawidłowe jest takiestanowisko, to zdecydowana większość osób mającychtakie nieruchomości praktycznie nie może skorzystaćz wprowadzonych w ubiegłym roku regulacjiprawnych.Pojawiły się także opinie kwestionujące powyższestanowisko. Podniesiono w nich, że roszczenia osób– właścicieli nieruchomości, na których przedsiębiorstwaenergetyczne posadowiły urządzenia infrastrukturyprzesyłowej, rzeczywiście ulegają przedawnieniu,ale termin rozpoczęcia biegu tegoż przedawnieniarozpoczął się w dniu 3 sierpnia 2008 r., czyli w dniuwejścia w życie nowelizacji Kodeksu cywilnego.Opinie te kwestionują także możliwość nabyciaprzez przedsiębiorstwa energetyczne służebnościprzez zasiedzenie, w szczególności zwracając uwagę,że przedsiębiorstwa energetyczne będące następcamiprawnymi przedsiębiorstw państwowych do dnia1 lutego 1989 r. sprawowały zarząd mieniem państwowym,czyniły to w imieniu i na rzecz SkarbuPaństwa, przez co pozostawały dzierżycielami w rozumieniuprzepisów Kodeksu cywilnego, a nie posiadaczamisamoistnymi, co wyklucza możliwośćzasiedzenia.Osoby zgłaszające się do biur poselskich, a posiadającenieruchomości z urządzeniami przesyłowymi,skarżą się na przedsiębiorstwa energetyczne, którepowołują się na opinie prawne przewidujące brak koniecznościjakichkolwiek działań (szczególnie ponoszeniaciężarów finansowych) ze strony tych przedsiębiorstw.Posadowienie na nieruchomości urządzeń przesyłowychenergii oznacza z reguły znaczne ograniczeniesposobu korzystania z tej nieruchomościprzez jej właściciela; utrudnione i często niemożliwejest wznoszenie na nich budynków, mało prawdopodobnejest prowadzenie na nich działalności rolniczej,praktycznie niemożliwe ich wydzierżawienie.Zmniejsza się także, i to znacznie, wartość rynkowatakich nieruchomości. Zatem ustanowienie na rzeczprzedsiębiorstwa energetycznego służebności przesyłujest najczęściej jedyną szansą na uzyskanieprzez właścicieli takich nieruchomości finansowegowynagrodzenia za korzystanie z ich własności przezinny podmiot.Wobec rozbieżności ocen stanu prawnego odnośniedo tejże służebności niezbędnym jest uzyskaniestanowiska resortu w tej sprawie, i w związku z tymzapytujemy, czy Ministerstwo Infrastruktury przewidujemożliwość nowelizacji przepisów regulującychsłużebność przesyłu, czy też obecne regulacje uznajeza wystarczające?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7528)do ministra zdrowiaPosłowie Witold Kochani Tadeusz Arkitw sprawie zadłużenia szpitali klinicznychw PolsceSzanowna Pani Minister! W Polsce na 44 szpitalekliniczne tylko 11 szpitali nie ma problemów zadłużenia.Według zarządzających tymi placówkami medycznymipodstawową przyczyną zadłużenia się szpitaliklinicznych jest niedocenianie znaczenia referencyjnościośrodków akademickich. Szpitale te wykonująnajdroższe procedury, wprowadzają nowe technologiemedyczne, a standardy leczenia wielu schorzeńnie odbiegają od poziomu światowego. Zatemdostęp do specjalistycznego sprzętu, do kadry medycznejo najwyższych kompetencjach, do leków nowejgeneracji musi odpowiednio więcej kosztować.W tej sytuacji musi nastąpić zmiana mechanizmówfinansowania szpitali klinicznych. Dyrektorzytych szpitali opowiadają się za rozdzieleniem finansowaniaświadczeń zdrowotnych oraz dydaktyki inauki. Nauczanie młodych lekarzy – studentów biorącychudział np. w operacjach musi być dodatkowoopłacane. W przeciwnym razie sytuacja polskich klinikbędzie coraz trudniejsza. Dla przykładu AkademickieCentrum Kliniczne w Gdańsku ma długi wwysokości 270 mln zł, a zobowiązania wymagalneosiągnęły kwotę 170 mln zł.Dlatego kieruję do Pani Minister następujące pytania:1. Czy Ministerstwo Zdrowia przewiduje przeprowadzeniegłębokiej restrukturyzacji szpitali klinicznychw zakresie finansowania, infrastruktury, wyposażenia,świadczenia usług medycznych i zatrudnienia?2. W jaki sposób ministerstwo planuje rozwiązaćproblem redukcji zadłużenia placówek klinicznychprzekraczającego 1,4 mld zł?
1213. Czy Ministerstwo przewiduje zmianę niekorzystnejwyceny wysokospecjalistycznych procedurmedycznych?Z poważaniemRzeszów, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7529)do prezesa Rady MinistrówPoseł Andrzej Szlachtaw sprawie działań rządu w zakresieantykorupcjiSzanowny Panie Premierze! W wygłoszonymexposé w dniu 23 listopada 2007 r. w <strong>Sejm</strong>ie uprzejmyPan był powiedzieć, m.in.:„Chciałbym także zapewnić państwa, że zaufaniedo władzy odbudować można, likwidując także zagrożeniakorupcyjne. Doceniam determinację naszychpoprzedników, przynajmniej jeśli chodzi o deklaracje,determinację w opisywaniu i w próbachzwalczania korupcji, korupcji we władzach każdegoszczebla. Stwierdzam, że walka z korupcją będzie dlamojego rządu i dla tej koalicji celem nadrzędnym,będziemy z korupcją walczyć bezwzględnie i równiebezwzględnie będziemy chcieli tej korupcji przeciwdziałać.Obiecuję państwu, że nasze działania, a patrzętu znacząco na panią minister Julię Piterę, którejnasz rząd zlecił przygotowanie harmonogramu skutecznegoprzeciwdziałania korupcji, że inaczej niżdo tej pory, w odwrotnej proporcjonalności będą decyzjei działania antykorupcyjne do ilości konferencjiprasowych”.Bardzo się cieszę z tej deklaracji mówiącej o nadrzędnymcelu działań antykorupcyjnych. Minęło jużjednak 14 miesięcy rządów pod Pana kierownictwem.W związku z tym będę wdzięczny o odpowiedź naponiższe pytania:1. Jakie konkretne decyzje i działania antykorupcyjnepodjął Pański rząd w tym okresie?2. Czy istnieje jakiś „harmonogram skutecznegoprzeciwdziałania korupcji”? Jeżeli tak, to proszę ojego przedstawienie.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Krzysztof PutraI n t e r p e l a c j a(nr 7530)do ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie obowiązku opłacania abonamentuRTV przez posiadaczy odbiornikówtelewizyjnych platform cyfrowychSzanowny Panie Ministrze! Od dłuższego okresuczasu w naszym kraju trwa dyskusja nad sposobemopłacania abonamentu RTV, gdyż obecnie funkcjonującymodel jest, krótko mówiąc, niedostosowany dostandardów rzeczywistości. Pozostając przy tej dyskusji,nurtującym problemem wielu tysięcy Polaków jestkonieczność opłacania abonamentu RTV w przypadkukorzystania z usług jakiegokolwiek operatora TV cyfrowej.Uznając rację tych obywateli, przypominam,że w ramach korzystania z platformy cyfrowej opłacasię komercyjny abonament przy jednoczesnym odbiorzekanałów telewizji publicznej. Tym samym możnazałożyć, że posiadacz komercyjnej telewizji cyfrowejma obowiązek wnoszenia podwójnej opłaty za oglądaniekanałów telewizji publicznej.W tej sytuacji chcę zadać Panu Ministrowi następującepytanie: Czy ministerstwo w trakcie trwaniaprac nad nową ustawą medialną zamierza wprowadzićw jej zapisach rozwiązania, które zmienią opisanywyżej stan rzeczy, tak aby obywatel nie musiałponosić podwójnych kosztów za odbiór kanałów telewizjipublicznej?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7531)Poseł Tadeusz Motowidłodo ministra sportu i turystykiw sprawie zagrożeń dla organizacjiEuro 2012 wynikających z kryzysu politycznegooraz ekonomicznego na UkrainieSzanowny Panie Ministrze! W dniu 18 kwietnia2007 r. Komitet Wykonawczy UEFA przyznał organizacjęMistrzostw Europy w Piłce Nożnej w roku2012 Polsce i Ukrainie. Powodzenie tego przedsięwzięciauzależnione jest od dokonania w obu tychkrajach szeregu poważnych inwestycji w infrastrukturzesportowej (budowa stadionów), drogowej i kolejowej.Mimo że również w Polsce pojawił się szereg poważnychproblemów i opóźnień w realizacji inwestycjizwiązanych z Euro 2012, to sytuacja na Ukrainiebudzi najwyższe zaniepokojenie.
122Już w trakcie przygotowań do Euro 2012 zlikwidowanoukraińską Narodową Agencję ds. Euro 2012, aw jej miejsce powołano podległe bezpośrednio RadzieMinistrów Biuro Koordynacyjne ds. Euro 2012. Jestto efekt wewnętrznych rozgrywek pomiędzy premierema prezydentem Ukrainy, ale jednocześnie prowadzito do dezorganizacji procesu inwestycyjnego przybudowie stadionów sportowych, dróg i kolei.Do zawirowań o charakterze politycznym dołączyłostry kryzys ekonomiczny stanowiący pokłosie światowegokryzysu finansowego. Ujawniła się gigantycznadziura budżetowa w ukraińskim budżecie, wartośćukraińskiej waluty spadła o ok. 50%, a tylko w listopadzie2008 r. 100 tys. Ukraińców straciło pracę. Produktkrajowy brutto Ukrainy drastycznie spadł.W takich warunkach niezmiernie wątpliwe jestzrealizowanie na czas przez Ukrainę jej zobowiązańinwestycyjnych w związku z organizacją Euro 2012.W związku z powyższym proszę Pana Ministra oodpowiedź na następujące pytania:1. Czy w związku z trudną sytuacją ekonomicznąUkrainy i prawdopodobieństwem, że zostanie jej odebranaorganizacja Euro 2012, nasz kraj przygotowanyjest do organizacji Euro 2012 samodzielnie lub wewspółpracy z innym niż Ukraina państwem?2. Czy polskie zobowiązania inwestycyjne związanez budową infrastruktury drogowej i stadionóww związku z organizacją Euro 2012 zostaną w całościzrealizowane na czas, czy pojawiają się po naszej stronieopóźnienia w realizacji inwestycji i z jakich przyczynmogą one wynikać?Z poważaniemPosłowie Sławomir Kopycińskii Leszek Aleksandrzakwykorzystywane na koszty obsługi szkoleń oraz wynagrodzeniadla osób prowadzących szkolenia.Należy sądzić, że wraz ze zwiększeniem zadańprzekazywanych do realizacji samorządom orazwprowadzeniem budżetu zadaniowego w sektorzesamorządowym zapotrzebowanie na szkolenia gwałtowniewzrośnie.Dotychczas w roku 2007 z działalności szkoleniowejregionalne izby obrachunkowe uzyskały 3753 tys. zł.Likwidacja rachunków dochodów własnych spowodujekonieczność powiększenia wydatków budżetupaństwa na regionalne izby obrachunkowe o podobnąkwotę z przeznaczeniem na działalność szkoleniowąi informacyjną.Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że utrzymanow projekcie reformy finansów publicznych możliwośćgromadzenia w podobnej sytuacji na wydzielonymrachunku dochodów określonych w uchwaleorganu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnegoprzez samorządowe jednostki budżetoweprowadzące działalność określoną w ustawie z dnia7 września 1991 r. o systemie oświaty (DziennikUstaw z 2004 r., Nr 256, poz. 2571, z późn. zm.).W związku z powyższym proszę Pana Ministra oodpowiedź na następujące pytanie: Jakie jest uzasadnienielikwidacji rachunków dochodów własnych regionalnychizb obrachunkowych, skoro podobne uregulowaniazachowano w przypadku samorządowychjednostek budżetowych prowadzących działalnośćokreśloną w ustawie o systemie oświaty?Z poważaniemPosłowie Sławomir Kopycińskii Leszek AleksandrzakKielce, dnia 21 stycznia 2009 r.Kielce, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7532)do ministra finansóww sprawie planów likwidacji rachunkudochodów własnych regionalnych izbobrachunkowychSzanowny Panie Ministrze! Projekt reformy finansówpublicznych zakłada likwidację rachunkówdochodów własnych, określając terminy ich funkcjonowaniai zasady likwidacji w art. 7 projektu ustawyPrzepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych(projekt z dnia 13 sierpnia 2008 r.).Rozwiązanie powyższe nie jest racjonalne. Ustawao regionalnych izbach obrachunkowych nakładana nie obowiązek prowadzenia działalności informacyjneji szkoleniowej. Środki z opłat za szkolenia sąI n t e r p e l a c j a(nr 7533)do ministra finansóww sprawie skutków orzeczenia TrybunałuSprawiedliwości Wspólnot Europejskichw sprawie C-414 dotyczącego ograniczeńw odliczaniu podatku VAT w przypadku zakupusamochodów z tzw. kratką i paliwa do nichSzanowny Panie Ministrze! W dniu 22 grudnia2008 r. zapadł w sprawie o sygnaturze akt C-414/07wyrok Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskichdotyczący wydania orzeczenia prejudycjalnegow postępowaniu przed Wojewódzkim SądemAdministracyjnym w Krakowie ze skargi Magooraspółka z o.o. przeciwko dyrektorowi Izby Skarbowejw Krakowie.
123Wyrok dotyczył wykładni art. 17 ust. 2 i 6 dyrektywyRady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. wsprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskichw odniesieniu do podatków obrotowych –wspólny system podatku od wartości dodanej (takzwanej VI dyrektywy) w związku z treścią art. 25ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatkuod towarów i usług oraz o podatku akcyzowym(Dz. U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.), art. 86ust. 3 i 5, art. 88 ust. 1 pkt 3 i art. 176 pkt 3 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz.535, z późn. zm.) w brzmieniu pierwotnym oraz art.86 ust. 3 i 4 i art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11marca 2004 r. w brzmieniu obowiązującym od 22sierpnia 2005 r.Europejski Trybunał Sprawiedliwości zakwestionowałzgodność tychże ograniczeń w możliwości odliczaniapodatku VAT przy zakupie tak zwanych samochodówz kratką, jak również paliwa do nich, zprzepisami VI dyrektywy.Następstwem powyższego orzeczenia jest nie tylkozniesienie ograniczeń w odliczaniu podatku VATprzy zakupie samochodów z kratką oraz paliwa, alerównież możliwość odzyskiwania przez przedsiębiorcównadpłaconego podatku VAT i to jeszcze za okresod roku 2004.Pomimo że niezgodność polskich regulacji podatkowychz przepisami VI dyrektywy była podnoszonaod kilku lat, rząd nie przygotował na czas projektuodpowiednich regulacji ustawowych. W efekcie, wbardzo trudnym roku budżetowym, budżet państwazmuszony będzie wypłacać nadpłacony w ciągu ostatnichkilku lat podatek VAT.W związku z powyższym proszę Pana Ministra oodpowiedź na następujące pytania:1. O jaką kwotę w związku ze wskazanym orzeczeniemTrybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskichzostaną zmniejszone wpływy budżetowe ztytułu podatku VAT?2. Jaka kwota zostanie zwrócona podatnikom ztytułu nadpłaconego podatku VAT i czy w związku ztreścią orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości WspólnotEuropejskich Ministerstwo Finansów przewidujekonieczność określenia ustawowego trybu zwrotunadpłaconego podatku?3. Czemu Ministerstwo Finansów pomimo niezgodnościprzepisów ustawy o podatku od towarów iusług z VI dyrektywą nie przygotowało wcześniej odpowiednichprojektów ustaw uzgadniających prawopolskie z przepisami unijnymi, w następstwie czegobudżet państwa stoi teraz przed koniecznością udźwignięcianowych wydatków?Kielce, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Sławomir KopycińskiI n t e r p e l a c j a(nr 7534)do ministra infrastrukturyw sprawie sytuacji lokatorów kamienicprywatnych, którym wypowiedziano umowynajmu w trybie art. 11 ust. 5 ustawyo ochronie praw lokatorów, mieszkaniowymzasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnegoSzanowny Panie Ministrze! Artykuł 56 ust. 1ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali i dodatkachmieszkaniowych (Dz. U. z 1998 r., Nr 120, poz.787 z późn. zm.) dokonał zastąpienia najmu lokalimieszkalnych nawiązanego na podstawie decyzji administracyjnejnajmem na podstawie umów cywilnoprawnych.Ustawa o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowychzostała zastąpiona przez ustawę z dnia 21czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowymzasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego(Dz. U. z 2005 r., Nr 31, poz. 266 z późn. zm.),jednak zmiany w zakresie stanu prawnego spowodowanezastąpieniem najmu wynikającego z decyzjimeldunkowych najmem cywilnoprawnym na podstawieumownej były nieodwracalne.W ten sposób dwie grupy lokatorów znalazły sięw zupełnie odmiennej sytuacji prawnej. Ci bowiem,którzy znaleźli się w lokalach należących do gminnychzasobów komunalnych, cieszą się znacznym zakresembezpieczeństwa prawnego i niższymi stawkamiczynszu, ci zaś, którzy znaleźli się w chwiliwejścia w życie art. 56 ustawy o najmie lokali i dodatkachmieszkaniowych w kamienicach prywatnych,znaleźli się jako strona ekonomicznie słabszaw niekiedy dramatycznej sytuacji i bez jakichkolwiekgwarancji bezpieczeństwa od utraty mieszkań.Wielu właścicieli kamienic bowiem prawem i lewemusiłuje pozbyć się lokatorów, nawet bez czekaniana upływ trzyletniego okresu wypowiedzenia bezobowiązku zapewnienia lokali zastępczych.Zawarta zaś w art. 8a ustawy o ochronie prawlokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianieKodeksu cywilnego niedookreślona klauzula „godziwegozysku” przy określaniu wysokości czynszuprzez właścicieli legitymizuje niekiedy zwykły wyzysk,co powoduje narastanie zaległości czynszowychi ostatecznie eksmisję.W związku z powyższym proszę Pana Ministra oodpowiedź na następujące pytanie:1. W stosunku do ilu najemców nastąpiła w związkuz wejściem w życie art. 56 ustawy o najmie lokalii dodatkach mieszkaniowych zmiana podstawy najmuz decyzji administracyjnej na umowę cywilnoprawną?2. W stosunku do ilu najemców zastosowanomożliwość wypowiedzenia najmu w trybie art. 11ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszka-
124niowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego,czy podejmowane są jakiekolwiek działania wcelu zapewnienia tym ludziom dachu nad głową poich wyeksmitowaniu?Kielce, dnia 21 stycznia 2009 r.Posłowie Sławomir Kopycińskii Tomasz KamińskiI n t e r p e l a c j a(nr 7535)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie prac nad projektem ustawymetropolitalnejSzanowny Panie Ministrze! Od dłuższego czasuw resorcie, na czele którego Pan stoi, są prowadzoneprace nad ustawą o metropoliach. Wcześniejsze informacje,jakie trafiły do wiadomości publicznej, jasnookreślały, iż ilość miast o statucie metropolii sięzwiększy, tym samym dając im szansę szybszego ibardziej dynamicznego rozwoju.Niestety w ostatnich dniach media podały informację,iż ma się to zmienić i przedmiotowy statuszachowają jedynie największe miasta, tj. np. Warszawa.Przedmiotowe plany ograniczenia ilości miastmetropolii są niezrozumiałe i nie dają szansy dla rozwojuinnych miast, które się o taki status ubiegały.Przykładem takiego miasta jest Białystok, ok.300-tysięczna aglomeracja miejska, która nie znalazłasię na liście miast metropolii przygotowywanejprzez zespół pracujący w MSWiA. Decyzja o usunięciuz tego grona Białegostoku jest szczególnie dotkliwai krzywdząca dla tego największego miasta wpółnocno-wschodniej części Polski. Nieujęcie w projekcieustawy Białegostoku w znaczącym stopniuprzekreśla wieloletnie starania mające na celu zniwelowanieróżnic rozwojowych i gospodarczych pomiędzyPodlasiem a resztą kraju. W kontekście tegonależy również pamiętać, iż nie o sam prestiż tu chodzi,ale również o szanse na uzyskanie dodatkowychpieniędzy od państwa i z funduszy europejskich. Dodatkoweśrodki na rozwój zmniejszyłyby dysproporcjepomiędzy ścianą wschodnią a resztą Polski, a wkonsekwencji dzięki temu wzrósłby prestiż Białegostokui poziom życia jego mieszkańców.Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam siędo Pana Ministra z następującymi pytaniami:1. Jakie były rzeczywiste powody ograniczeniailości miast o statusie metropolii?2. Jakie przewiduje Pan skutki społeczne przedmiotowejdecyzji?3. Czy Pana zdaniem nie doprowadzi to do powiększeniasię różnic w rozwoju pomiędzy poszczególnymimiastami?4. Które miasta, zgodnie z projektem ustawy, uzyskałybystatus metropolii?5. Jakie przewiduje Pan skutki wykreślenia Białegostokuz grona miast metropolitalnych w kontekścienarastających protestów i niezadowolenia społecznego?Z wyrazami szacunkuBiałystok, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukI n t e r p e l a c j a(nr 7536)do ministra obrony narodowejw sprawie ograniczonego dostępudo Internetu dla żołnierzy stacjonującychw AfganistanieSzanowny Panie Ministrze! W polskiej bazie wGhazni w Afganistanie stacjonuje obecnie 600 żołnierzyi do ich dyspozycji jest zaledwie jedna kafejkainternetowa licząca niewiele ponad 40 stanowiskkomputerowych. Do niedawna każdy ze stacjonującychmógł skorzystać z Internetu przez godzinędziennie. Niestety w ostatnim czasie powyższy limitzostał skrócony o połowę, co spotkało się z bardzonegatywną reakcją żołnierzy. Ograniczony dostępdo sieci uniemożliwia dla stacjonujących w Ghazniswobodny kontakt z rodzinami, które zostały w kraju.Przedmiotowe działanie dowództwa jest tym bardziejniezrozumiałe, zwarzywszy na plany zwiększenialiczby żołnierzy w Afganistanie.Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam siędo Pana Ministra z następującymi pytaniami:1. Jakie kroki podejmie Pan w celu zmiany zaistniałejsytuacji?2. Czy prawdą jest, iż dowództwo oddało dziesięćstanowisk komputerowych dla armii amerykańskiej,co spowodowało zmniejszenie limitu dostępu do siecidla polskich żołnierzy?3. Jakie są rzeczywiste powody zmniejszenia limitudostępu do sieci dla żołnierzy?4. Jakie są koszta ponoszone przez wojsko wynikającez korzystania z Internetu w Afganistanie?5. Czy przedmiotowe ograniczenia do sieci wynikająz prób szukania oszczędności w armii?Z wyrazami szacunkuBiałystok, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław Matwiejuk
125I n t e r p e l a c j a(nr 7537)do ministra obrony narodowejw sprawie planów zwiększenia liczbyżołnierzy będących na misji w AfganistanieSzanowny Panie Ministrze! Do 31 października2008 r. polskie wojska w Afganistanie były rozmieszczonew trzech różnych prowincjach. Po tej dacie, tj.przejęciu bezpieczeństwa w prowincji Ghazni, leżącejna trakcie Kabul – Kandahar, stacjonuje tam 1600żołnierzy. Jednak ostatnio pojawiły się informacje, iżw ramach strategii udziału Sił Zbrojnych RP w operacjachmiędzynarodowych liczba ta może ulec zmianie.Resort, na czele którego Pan stoi, zakłada, iżPolska ma skupić się na misjach prowadzonych podszyldem NATO oraz Unii Europejskiej. Natomiastzgodnie z założeniami należy ograniczyć udział wprzedsięwzięciach Organizacji Narodów Zjednoczonychi takich, które prowadzą koalicje zawiązywanedoraźnie. Tym samym jest rozważane zwiększeniekontyngentu stacjonującego w Afganistanie o ponad400 żołnierzy i opuszczenie 300 wojskowych znajdującychsię obecnie w Czadzie i Libanie.Mając powyższe na uwadze, zwracam się do PanaMinistra z następującymi pytaniami:1. Czy wraz ze wzrostem kontyngentu wzrośnierównież ilość nowego sprzętu używanego przez żołnierzy?2. Jakie są rzeczywiste przesłanki przemawiająceza zwiększeniem kontyngentu w Afganistanie?3. Kiedy będzie znana ostateczna decyzja, ilu żołnierzyzostanie wysłanych do Afganistanu?4. Jakie to będzie miało skutki społeczne w kontekściewcześniejszych informacji mówiących o wycofaniuwojsk z Afganistanu?5. Czy uważa Pan, iż decyzja o zwiększeniu kontyngentujest słuszna, zważywszy na duże zadłużenieministerstwa?6. Czy w najbliższej perspektywie planowane jestdalsze zwiększenie liczby żołnierzy w Afganistanie?7. Jaka jest maksymalna liczba żołnierzy, którą jesteśmyw stanie wysłać do Afganistanu w 2009 r. i dalszejprzyszłości bez szkody dla bezpieczeństwa kraju?Z wyrazami szacunkuBiałystok, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukI n t e r p e l a c j a(nr 7538)do prezesa Rady Ministróww sprawie pomocy w okresie zimowymdla osób najmniej zarabiającychSzanowny Panie Premierze! Tegoroczna zima,pomimo iż do jej astronomicznego końca jest jeszczedaleko, już zbiera tragiczne żniwo. W ostatnichdniach media bardzo często informowały o przypadkachśmierci z powodu wychłodzenia organizmu. Informacjeo takich zdarzeniach były jeszcze bardziejszokujące, gdyż w niektórych przypadkach ludzie ciumierali na ulicy, a przechodnie przechodzili oboknich obojętnie.Problem znaczących spadków temperatur dotknąłwiele rodzin w Polsce, które ze względu na swojątrudną sytuację materialną nie zawsze było stać naopał czy też ciepłe ubrania. Jak pokazuje praktyka,jest to szczególnie ważne, aby uniknąć tragedii, dojakich dochodzi w wyniku wyziębienia organizmu.Rozwiązaniem tego problemu mogłoby być przyjęciemetod, jakie są praktykowane w niektórych państwachczłonkowskich Unii Europejskiej. W czasiesurowej zimy, np. w Norwegii czy też Wielkiej Brytanii,rodziny, które mają bardzo niski dochód, otrzymująpomoc w postaci min. darmowego opału bądźteż ciepłych ubrań, butów. Przedmiotowe rozwiązaniapomocy przyjęte w naszym kraju mogłyby pomócdla wielu osób przetrwać mrozy stanowiące zagrożeniedla życia i zdrowia.Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam siędo Pana Prezesa Rady Ministrów z następującymipytaniami:1. Jakie jest stanowisko rządu w przedmiotowejkwestii?2. Czy osoby o najniższych dochodach mogą liczyćna pomoc, która pozwoliłaby im przetrwać największemrozy?3. Jeśli nie, to jakie kroki zamierza Pan podjąć wcelu zmiany zaistniałej sytuacji?4. Czy w budżecie na 2009 r. są zagospodarowaneśrodki na ten cel?5. Jeśli tak, to w jakiej wysokości?6. Czy nie uważa Pan, iż taka pomoc miałaby pozytywneskutki społeczne?Z wyrazami szacunkuBiałystok, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukI n t e r p e l a c j a(nr 7539)do ministra finansóww sprawie planów rezygnacji z koniecznościposiadania bezpiecznego kwalifikowanegopodpisu elektronicznego przy składaniudeklaracji podatkowych przez InternetSzanowny Panie Ministrze! Pomimo możliwościrozliczania się z fiskusem przez Internet nadal znikomaczęść podatników korzysta z takiej możliwości.Do tej pory nie było to zbyt popularnym rozwiąza-
126niem ze względu na fakt, iż deklaracje składane wformie elektronicznej musiały być opatrzone bezpiecznymkwalifikowanym podpisem elektronicznym.Jego uzyskanie to kwestia zakupu odpowiedniegourządzenia i załatwienia formalności w jednejz uprawnionych do tego instytucji. Niestety dodatkowowiązało się to z dość dużym wydatkiem, nawetkilkuset złotych, co wydaje się ceną zbyt dużą za złożenieformularza raz w roku. W związku z powyższympodjęto działania mające na celu odstąpienieod tego wymogu. Ma to na celu, aby już w tym rokumożna było złożyć rozlicznie za 2008 r. bez koniecznościopatrzenia go bezpiecznym kwalifikowanympodpisem elektronicznym. Jednak przedmiotowe rozwiązaniebudzi liczne wątpliwości.Dlatego mając powyższe, na uwadze zwracam siędo Pana Ministra z następującymi pytaniami:1. W jaki sposób będzie weryfikowana autentycznośćprzesyłanych przez Internet dokumentów?2. Czy w związku z koniecznością obsługi petentówprzez Internet będzie się to wiązać ze zwiększeniemzatrudnienia osób do ich obsługi?3. Jeśli nie, to czy nie uważa Pan, iż doprowadzito do paraliżu pracy urzędów skarbowych?4. Jaka jest sytuacja podatników, którzy już korzystająz bezpiecznego kwalifikowanego podpisuelektronicznego?5. Czy podatnikom posiadającym już bezpiecznykwalifikowany podpis elektroniczny będą zwracanekoszty jego zakupu?6. Jeśli nie, to czy będą oni mogli go odpisać odpodatku?Z poważaniemBiałystok, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukI n t e r p e l a c j a(nr 7540)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie groźby kryzysu w Policjioraz innych organach stojących na strażyprzestrzegania prawa, podległych MSWiASzanowny Panie Ministrze! W ostatnich dniachmedia coraz częściej donoszą o możliwości wystąpieniakryzysu, którego skutki byłyby szczególnie negatywneodczuwalne przez środowisko funkcjonariuszypolicji. Duży społeczny niepokój wywołały informacjeprzekazane przez resort, na czele którego Pan stoi, opodjęciu działań mających na celu zredukowaniu wydatkówPolicji o ponad 540 mln zł.Pozbawienie stróżów prawa tak znaczących środkówstanowi nie tylko zagrożenie prawidłowego ichfunkcjonowania, ale będzie miało negatywne skutkidla samych obywateli. Nie chodzi tu tylko o problemyz wypłacaniem wynagrodzeń dla policjantów.W praktyce oznacza to, że na ulicach będzie mniejpatroli, które dotychczas czuwały na bezpieczeństwemzwykłych ludzi, gdyż nie będzie środków na ten cel.Mając powyższe na uwadze, zwracam się do PanaMinistra z następującymi pytaniami:1. Czy nie uważa Pan, iż przedmiotowe oszczędnościbędą miały bezpośrednie przełożenie na zmniejszeniesię liczby patroli na ulicach i tym samym pogorszeniebezpieczeństwa zwykłych ludzi?2. Jakie skutki społeczne wprowadzenia oszczędnościprzewiduje Pan w wśród funkcjonariuszy Policji?3. Czy nie obawia się Pan, iż przedmiotowe działaniadoprowadzą do masowych odejść funkcjonariuszyz Policji?4. Jeśli tak, to jak zamierza Pan temu przeciwdziałać?5. Czy przedmiotowe oszczędności obejmą równieżfunkcjonariuszy innych służb, tj. Straży Granicznejczy też ABW?6. Jeśli tak, to o ile zostały zredukowane budżetyprzedmiotowych służb?7. Czy nie uważa Pan, iż zmniejszenie się poziomubezpieczeństwa w związku z tak znacznymi oszczędnościaminie doprowadzi do wzrostu przestępczości?Z poważaniemBiałystok, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukI n t e r p e l a c j a(nr 7541)do ministra środowiskaw sprawie planów zwiększenia obszaruBiałowieskiego Parku NarodowegoSzanowny Panie Ministrze! Puszcza Białowieskato rozległy kompleks leśny, którego całkowita powierzchniaprzekracza ponad 150 tys. ha, przy czymw granicach Polski znajduje się 62 tys. ha. Na jej terenieznajduje się Białowieski Park Narodowy, a dodatkowow skład obszaru puszczy wchodzą NadleśnictwaBiałowieża, Browsk i Hajnówka.Obecnie różnymi formami ochrony objęto ponad50% jej powierzchni. Istnieje 20 rezerwatów przyrodyo powierzchni 3208 ha oraz dwie ostoje zwierzątchronionych, 94 strefy ochronne gniazd bocianaczarnego i orlika krzykliwego. Ponadto w granicachpuszczy znajduje się 1100 drzew które zostały uznaneza pomniki przyrody.Przy okazji zapowiedzi obchodów rocznicy 600–leciaochrony przyrody w Puszczy Białowieskiej ogłoszonychprzez Pana na konferencji pojawiły się równieżdeklaracje co do planów dalszego powiększeniaparku narodowego. Przedmiotowe zadanie stawiasobie Pan jako jeden z priorytetów 2009 r. Planowanedziałania bez wątpienia przyczynią się do zwięk-
127szenia ochrony tak niezwykłego obszaru, jakim jestPuszcza Białowieska. Jednak nie należy zapominać,iż rozszerzenie ochrony wiąże się bezpośrednio zutrudnieniami dla ludzi tam mieszkających, czegoprzykładem są wieloletnie konflikty na linii leśnicy– mieszkańcy.Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam siędo Pana Ministra z następującymi pytaniami:1. Kiedy dokładnie miałoby nastąpić rozszerzenieobszaru objętego ochroną?2. O ile przedmiotowy obszar zostałby poszerzony?3. Jakie kroki podejmie Pan aby przekonać lokalnesamorządy do planów poszerzenia obszarów stalezamkniętych przed ingerencją człowieka?4. Czy nie obawia się Pan, iż po rozszerzeniu obszarówchronionych znacząco wzrośnie wskaźnikbezrobocia w tym regionie i nastąpi wzrost niezadowoleniaspołecznego?5. Czy w związku z planami ministerstwa mieszkańcyprzedmiotowych regionów będą mogli liczyćna dofinansowanie lub rekompensaty, gdyż część znich utraci swoją pracę?6. Jeśli tak, to w jakiej wysokości i czy są już wydzieloneśrodki na ten cel?7. Czy przewidywana jest pomoc i program zniwelowanianegatywnych skutków planowanych działańdla mieszkańców tego rejonu?8. W jakiej formie i na czym ta pomoc miałabypolegać?9. Kiedy taki program zostanie wdrożony?Z poważaniemBiałystok, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukI n t e r p e l a c j a(nr 7542)do ministra gospodarkiw sprawie umiejscowienia elektrowniatomowej w woj. podlaskimSzanowny Panie Ministrze! W związku z brakiemwiążącej decyzji o rozwoju energetyki jądrowej co domożliwości lokalizacji elektrowni jądrowej nie mamożliwości potwierdzenia informacji dotyczącej jejumiejscowienia w województwie podlaskim. Jednakfaktem jest, iż od kilku tygodni media podają informacjeo możliwym jej wybudowaniu na tym terenie,co w żaden sposób nie jest dementowane przez resort.Tym samym można odnieść wrażenie, że pomimoniezapisania umiejscowienia elektrowni atomowej wprojekcie „Polityki energetycznej do 2030 r.” takowalokalizacja jest już określona przynamniej w materiałachkoncepcyjnych.Dlatego mając na uwadze ogólnikowy charakterodpowiedzi na poprzednią interpelację i fakt, że wśrodkach masowego przekazu pojawia się więcej informacjiniż w odpowiedzi na interpelacje, co jestjuż same w sobie swoistym kuriozum, zwracam sięponownie do Pana Ministra z następującymi pytaniami:1. Proszę o podanie, jakie lokalizacje elektrownijądrowej są rozważane w dokumentach wytwarzanychprzez ministerstwo lub jego ekspertach, takżetych, które mają charakter analityczny i wstępny?2. Kiedy do wiadomości publicznej zostaną podaneinformacje o planowanym miejscu powstania elektrowniatomowej?3. W związku z brakiem podjęcia decyzji co doumiejscowienia elektrowni atomowej, dlaczego mediapodają informacje o możliwości jej powstania w województwiepodlaskim, a resort gospodarki temu niezaprzecza?4. W oparciu o jakie szczegółowe przesłanki typowanesą miejsca powstania takich elektrowni?Z poważaniemBiałystok, dnia 18 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukI n t e r p e l a c j a(nr 7543)do ministra zdrowiaw sprawie zasady rozliczeń świadczeńzdrowotnychSzanowna Pani Minister! Zapowiadane przez NarodowyFundusz Zdrowia zasady rozliczeń świadczeńzdrowotnych w szpitalach i poradniach specjalistycznychw roku 2009 dla osób ubezpieczonych w NFZwzbudziły poważne wątpliwości u osób zarządzającychplacówkami oraz w środowisku lekarskim Pomorza.Okręgowa Rada Lekarska w Gdańsku jest bardzozaniepokojona informacjami napływającymi od kierownikówzakładów opieki zdrowotnej woj. pomorskiego,a zwłaszcza szpitali, o zapowiadanym przezNarodowy Fundusz Zdrowia poziomie finansowaniaświadczeń na rok 2009. Podana przez NarodowyFundusz Zdrowia oczekiwana cena punktu w rozliczeniachza świadczenia na poziomie 51 zł spowodujeznaczące obniżenie finansowania świadczeń w zakresielecznictwa szpitalnego w stosunku do roku2008, tym bardziej że od 1999 r. do roku 2007 finansowanieszpitalnictwa woj. pomorskiego na tle krajubyło jednym z najniższych.Okręgowa Rada Lekarska w Gdańsku jest zdania,że operacja włączenia środków finansowych wynikającychz ustawy podwyżkowej z 22 lipca 2006roku do wartości wyceny świadczeń, której efektemjest niewłaściwa i wysoce niekorzystna zmiana war-
128tości punktu, nie może doprowadzić do realnego obniżeniaprzychodów od lat źle finansowanych szpitalipomorskich. Dyrektorzy szpitali pomorskichoświadczają, że sytuacja ta spowoduje realne zagrożenieutrzymania ciągłości udzielania świadczeń wlecznictwie szpitalnym w bardzo krótkim czasie naskutek załamania się kondycji finansowej szpitali.Lekarze wyrażają wyraźny niepokój wobec zagrażającejsytuacji powstania trudności w wykonywaniaich zawodu w szpitalach, co może doprowadzić dorealnego zagrożenia zdrowotnego dla pacjentów,mieszkańców Pomorza. W związku z powyższymzwracam się do Pani Minister z prośbą o odpowiedźna następujące pytania:1. Czy cena punktu w rozliczeniach za świadczeniana poziomie 51 zł spowoduje znaczące obniżeniefinansowania świadczeń w zakresie lecznictwa szpitalnegow stosunku do roku 2008?2. Czy istnieje możliwość, aby wartość punktu wrozliczeniach za świadczenia szpitalne w 2009 r. byłarówna lub wyższa niż kwota 55 zł?Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7544)Poseł Iwona Guzowskado ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie zmiany niekorzystnych zapisówrozporządzenia ministra rolnictwa i rozwojuwsi z dnia 17 października 2007 r.dotyczącego szczegółowych warunkówi trybu przyznawania pomocy finansowejw ramach działania: Ułatwianie startumłodym rolnikom, objętego ProgramemRozwoju Obszarów Wiejskichna lata 2007–2013Szanowny Panie Ministrze! Obecnie obowiązującyzapis § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że abymłody rolnik mógł otrzymać dopłatę w kwocie 50 000zł, powierzchnia przejmowanego gospodarstwa rolnegonie może być mniejsza niż średnia dla danegowojewództwa. W przypadku zaś, gdy średnia województwajest niższa od średniej krajowej, minimalnylimit stanowi średnia krajowa.Zapis ten powoduje, że szanse na skorzystanie ztego działania dla wielu młodych rolników w województwiepodkarpackim są bardzo ograniczone, bowiemśrednia powierzchnia gruntów rolnych w województwiepodkarpackim wynosi 4,38 ha (są gminyze średnią poniżej 4,00 ha), przy średniej krajowej9,91 ha.W związku z powyższym moje pytanie do PanaMinistra: Czy nie należałoby złagodzić kryteriumdotyczącego minimalnej powierzchni gospodarstwaze średniej krajowej na średnią wojewódzką, cozwiększyłoby szansę młodych rolników z województwapodkarpackiego na skorzystanie z pomocy finansowej?Obecnie obowiązujące kryteria w odczuciu wielurolników są niesprawiedliwe, a nawet w trudnychpodkarpackich warunkach – krzywdzące.Z poważaniemWarszawa, dnia 5 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7545)do ministra zdrowiaPosłowie Piotr Tomańskii Renata Butrynw sprawie rozszerzenia kalendarza szczepieńochronnych o szczepienia przeciwko ospiewietrznej i pneumokokomSzanowna Pani Minister! Wszyscy wiemy że profilaktyka,a więc i szczepienia, są najefektywniejsząekonomicznie formą inwestowania w zdrowie.O jej opłacalności przekonały się nie tylko kraje,które systematycznie zwiększają nakłady finansowena wprowadzenie nowych szczepionek, ale równieżpolskie miasta, takie jak Jelenia Góra, Kraków czyKielce, które z własnych budżetów finansują szczepionkinieobjęte kalendarzem szczepień i mają znakomiteefekty zdrowotne.Z danych przekazanych przez Stowarzyszenie„Parasol dla Życia” wynika, że brak szczepień ochronnychprzeciwko pneumokokom w powszechnym kalendarzuszczepień skutkuje rocznie 1 050 hospitalizacjamidzieci z powodu Inwazyjnej Choroby Pneumokokowej,12 000 zapaleniami płuc – z czego ponadpołowa wymaga hospitalizacji, 27 500 zapaleniamiucha środkowego – bolesnego i trudnego w leczeniui około 460 zgonami z powodu powikłań po inwazyjnejchorobie pneumokokowej.Pani Minister! Czy polskie dzieci, podobnie jak ichkoledzy z innych krajów Unii Europejskiej, nie powinnymieć równej, nieuwarunkowanej poziomemdochodów w rodzinie czy miejscem zamieszkania,szansy na dostęp do nowoczesnej profilaktyki szczepionkowej?Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Posłowie Piotr Tomańskii Renata Butryn
129I n t e r p e l a c j a(nr 7546)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie nowych obowiązków dlapracodawców, wprowadzonych nowelizacjąustawy Kodeks pracy w zakresie poprawybezpieczeństwa i zdrowia pracownikóww miejscu pracySzanowna Pani Minister! Nowelizacja ustawyKodeks pracy z dnia 17 października 2008 r. wprowadziłakilka istotnych zmian, których praktyczne(organizacyjne) zastosowanie stwarza ogromne problemy.Nowa regulacja nakazuje pracodawcy wyznaczeniepracownika do:— udzielania pierwszej pomocy— wykonywania czynności w zakresie ochronyprzeciwpożarowej i ewakuacji pracowników, zgodniez przepisami o ochronie przeciwpożarowej.Muszą to być osoby z odpowiednimi kwalifikacjami,o których mowa w ustawie o ochronie przeciwpożarowej.Zgodnie z art. 4 ust. 2–2b tej ustawy, minimalnewymagania dla osób wykonujących czynnościz zakresu ochrony przeciwpożarowej, innych niż zapobieganiepowstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru,to wykształcenie na poziomie co najmniej średnimoraz:— tytuł zawodowy technika pożarnictwa lub— ukończone szkolenie dla inspektorów ochronyprzeciwpożarowej.Nawet zatrudnianie tylko jednej osoby nakładana pracodawcę ww. obowiązki.Pani Minister!1. Czy ww. działania, do których został zobligowanypracodawca, nie powinny być dostosowane dorodzaju i zakresu prowadzonej działalności, liczbyzatrudnianych pracowników i innych osób przebywającychna terenie zakładu pracy, rodzaju i poziomuwystępujących zagrożeń?2. Jak w praktyce skorelować wyznaczenie pracownikado udzielenia pierwszej pomocy z faktycznąmożliwością jej udzielenia – zwłaszcza w przypadkupracy zmianowej oraz absencji chorobowej?3. Czy czasowe odroczenie kontroli inspektorówpracy do końca stycznia br. w zakresie realizacjiprzez pracodawców nowych obowiązków posłużywprowadzeniu nowych uregulowań (rozporządzeń)?Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Posłowie Piotr Tomańskii Renata ButrynI n t e r p e l a c j a(nr 7547)do ministra obrony narodowejw sprawie wykorzystania przez polskiewojsko bomb kasetowychSzanowny Panie Ministrze! W ubiegłym roku kilkadziesiątpaństw podpisało się pod projektem traktatu,który ma zabronić używania bomb kasetowych.Między innymi Polska, Rumunia oraz Japoniawstrzymały się od głosu.Bomby kasetowe uznawane są przez obrońcówpraw człowieka za broń szczególnie niebezpieczną dlacywilów, szczególnie po zakończonych działaniachzbrojnych. Pocisk kasetowy zawiera zasobniki zmniejszymi bombami i rozpada się w powietrzu, rażącna bardzo dużym obszarze. Przy uderzeniu eksplodująbowiem składające się na pocisk mniejszeładunki. Niektóre organizacje humanitarne oceniają,że od 30 do 40 proc. wchodzących w skład pociskukasetowego ładunków nie wybucha i stanowi późniejzagrożenie dla cywilów, w tym niestety dzieci.Z kolei specjaliści wojskowi argumentują, że todoskonała broń przeciwpiechotna. Wśród różnychform ich zastosowania wyliczają bezpośrednie atakina oddziały nieprzyjaciela, a także niszczenie celówwojskowych i dróg. Zaznaczają jednak, że te obecnieprodukowane, w tym w polskich zakładach zbrojnych,zasadniczo różnią się od konstrukcji z okresuzimnej wojny.Jak większość pocisków, bomby kasetowe nie widząróżnicy między celem cywilnym a militarnym.W działaniach wojennych bomb kasetowych użyło 18krajów i organizacji zbrojnych. W 31 krajach leżąwciąż niewypały zagrażające zdrowiu i życiu ludzi, a77 krajów dalej ma je w swoich arsenałach.W związku z powyższym mam do Pana Ministrapytania:1. Czy pomiędzy naszymi partnerami w NATO iUnii Europejskiej trwa obecnie dyskusja dotyczącazrezygnowania z tego rodzaju broni?2. Czy państwa podpisujące konwencję o zakazieprodukcji, handlu i stosowania bomb kasetowychmają w swoich arsenałach tego typu broń, ewentualnieczy są jej producentami?3. Czy Polska planuje w najbliższym czasie wejśćdo grona państw potępiających bomby kasetowe? Jakiemuszą zostać spełnione warunki?4. Trzeba także zaznaczyć, że Polska jest producentembomb kasetowych. Czy zmiany konstrukcyjnedokonane od czasów zimnej wojny gwarantująwiększe bezpieczeństwo cywilom?Z poważaniemRybnik, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Marek Krząkała
130I n t e r p e l a c j a(nr 7548)do ministra infrastrukturyorazdo ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie uchwalenia nowej ustawyregulującej kwestie zagospodarowaniawspólnot gruntowychSzanowny Panie Ministrze! W obowiązującym systemieprawnym funkcjonują równolegle akty prawne,regulujące gospodarkę nieruchomościami wspólnotsamorządowych mieszkańców. Ustawa o samorządziegminnym oraz ustawa o gospodarce nieruchomościamiokreślają zasady gospodarowania gminnym zasobemnieruchomości, natomiast ustawa o zagospodarowaniuwspólnot gruntowych określa zasady regulującepostępowanie ze wspólnotami gruntowymi.Zagadnienia, o których mowa w niniejszej interpelacjizostały pominięte w regulacjach prawnychtworzonych w 1990 r., a więc w okresie przygotowywaniai wprowadzania w życie instytucji samorządugminnego.Powyższe przepisy mogą więc obecnie powodowaćproblemy natury kompetencyjnej oraz w praktycestosowania uniemożliwiać właściwe regulowaniekwestii gospodarki nieruchomościami i zagospodarowaniaprzestrzennego w gminie. Wydaje się zatemzasadne przygotowanie zmian mających na celu dostosowanieobowiązujących przepisów do potrzeb systemugospodarczego oraz systemu administracji publicznejw Polsce, przede wszystkim w zakresie:1) regulowania, uchwalania i egzekwowania przestrzeganiaobowiązujących planów zagospodarowaniaprzestrzennego;2) gospodarowania w sposób jednolity gminnymzasobem nieruchomości w sytuacji, kiedy w przypadkugmin o charakterze typowo rolniczym grunty będącew posiadaniu organów zarządzających wspólnotamigruntowymi przekraczają w przypadku niektórychgmin 50%;3) sprzedaży przez organy zarządzające wspólnotamigruntowymi wydzielonych geodezyjnie nieruchomościprzeznaczonych pod drogi publiczne;4) wątpliwości prawnych dotyczących kompetencjico do możliwości nadzoru wójtów, burmistrzów, prezydentównad działalnością organów zarządzającychwspólnotami gruntowymi;5) rozbicia kompetencji nadzorczych nad działalnościąorganów zarządzających wspólnotami gruntowymina wiele podmiotów;6) braku możliwości realnego wpływu przez wójta,burmistrza, prezydenta na możliwość gospodarowanianieruchomościami położonymi na terenie gminy,co powoduje znaczne ograniczenie realizacji planowanychinwestycji;7) charakteru współwłasności nieruchomościwspólnot gruntowych odrębnie regulowanych niżstanowią powszechnie obowiązujące przepisy prawacywilnego;8) niedostosowania przepisów ustawy o zagospodarowaniuwspólnot gruntowych do przepisów unijnychw zakresie możliwości uzyskania wpisu do ewidencjiproducentów i brak możliwości składaniawniosku o płatności bezpośrednie.W związku z powyższym mam do Pana Ministrapytania:1. Czy zdaniem ministerstwa w świetle przedstawionychfaktów istnieje pilna potrzeba przeprowadzeniazmian oraz dostosowania nowych przepisówdo aktualnych potrzeb społeczno-gospodarczychwspólnot samorządowych? Czy takowe są przygotowywane?2. Czy nowa regulacja prawna powinna zapewniaćprzekazanie wspólnot gruntowych gminom?Z poważaniemRybnik, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7549)do ministra finansówPoseł Marek Krząkaław sprawie deficytu budżetowegoSzanowny Panie Ministrze! Z danych MinisterstwaFinansów na temat wykonania budżetu wynika, że wubiegłym roku doszło do załamania dochodów budżetowychz podatków pośrednich, które stanowią główneźródło utrzymania instytucji państwa. Do końca listopadawpływy z VAT i akcyzy wyniosły zaledwie 87,6procent, co oznacza, że brakuje w budżecie 20 mld zł.Jest to największy spadek dochodów od 1992 r.W związku z powyższym pytam Pana Ministra:Czy ministerstwo finansów może podać przyczynyniewykonania w pełni dochodów pośrednich?Z poważaniemToruń, dnia 6 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7550)do ministra finansówPoseł Anna Sobeckaw sprawie niejasnych przepisów ustawyOrdynacja podatkowaSzanowny Panie Ministrze! Z doniesień prasowychwynika, że osoby i firmy, które chcą skorygowaćrozliczenia z fiskusem i same postanowiły zapła-
131cić zaległy podatek, nie wiedzą, za jaki okres naliczaćodsetki według niższej, preferencyjnej stawki.Wszystko dlatego, że niejasne są przepisy Ordynacjipodatkowej, które obowiązują od początku roku, amiały zachęcać do jak najszybszego i dobrowolnegoregulowania zaległości podatkowych. Nie ma teżprzepisów przejściowych, które precyzyjnie określiłyby,jak rozliczyć odsetki za zwłokę, aby organ podatkowyuznał tę korektę za prawidłową i skuteczną.Chodzi o art. 56 § 1a i 1b Ordynacji, który umożliwiawszystkim podatnikom – zarówno osobom fizycznym,jak i przedsiębiorcom – zapłatę obniżonych odsetek,pod warunkiem że zdecydują się skorygowaćwykrytą w swoich rozliczeniach zaległość podatkową,zanim zobowiązanie ujawni organ podatkowy.Problem polega jednak na tym, że nie wiadomo, czykorygując np. podatek od dochodów osobistych za rok2007, zainteresowany powinien policzyć obniżone odsetkiza cały okres istnienia zaległości do momentuzłożenia korekty deklaracji (czyli od 1 maja 2008 r.do, powiedzmy, 12 stycznia 2009 r.) czy też powinienpo staremu, czyli w pełnej wysokości, liczyć odsetkiza zwłokę od 1 maja 2008 r. do 31 grudnia 2008 r., aobniżone naliczyć jedynie za okres po 1 stycznia 2009r. Jeśli przyjąć, że podatnik ma 1 tys. zł zaległości, tow pierwszej wersji – po zaokrągleniu – zapłaci 78 złodsetek, a w drugiej – 102 zł. Na kłopoty z ustaleniemmomentu, od którego podatnicy mają obliczać niższeodsetki, wskazywało jeszcze na etapie prac legislacyjnychBiuro Studiów i Analiz Sądu Najwyższego,opiniując rozwiązania proponowane przez sejmowąKomisję Nadzwyczajną „Przyjazne Państwo” (BSAIII-021-114/08). Według SN, jeżeli intencją autorówprojektu było wprowadzenie przepisu o charakterzelex specialis, to powinno się w nim znaleźć odpowiedniezastrzeżenie, a tak się nie stało. W tym stanierzeczy, jak uznał sąd, wprowadzenie proponowanejzmiany może przynieść więcej wątpliwości niż pożytku.Eksperci wyrażają przekonanie, że wiele mogłobyułatwić wydanie przez ministra finansów interpretacjiogólnej, która zabezpieczyłaby podatnikówprzed ewentualnymi skutkami dowolnego interpretowaniatego prawa przez poszczególne organy podatkowe.W związku z powyższym pytam Pana Ministra:Czy ministerstwo finansów zamierza wydać interpretacjęogólną, która zabezpieczyłaby podatnikówprzed ewentualnymi skutkami dowolnego interpretowaniatego prawa przez poszczególne organy podatkowe?Z poważaniemToruń, dnia 6 stycznia 2009 r.Poseł Anna SobeckaI n t e r p e l a c j a(nr 7551)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie zmian ustawy Kodeks pracyw zakresie przepisów dotyczących bhpSzanowna Pani Minister! Nowy Kodeks pracy zakłada,że każdy pracodawca, nawet taki, który zatrudniatylko jedną osobę, musi wyznaczyć pracownikaodpowiedzialnego za ochronę przeciwpożarową, ewakuacjęi udzielenie pierwszej pomocy. Jednak zdaniemekspertów przymus zatrudnienia specjalisty od pożaruuderzy w małe firmy. Zgodnie z przepisami o ochronieppoż., taka osoba musi posiadać odpowiednie kwalifikacje:co najmniej średnie wykształcenie orazukończone szkolenie na inspektora ochrony przeciwpożarowej.Kosztuje ono obecnie 1,2 tys. zł. Oznaczato, że firmy zmuszone sprostać nowym wymogom poniosąogromne koszty. A za nieprzestrzeganie przepisówdotyczących bhp grozi im kara do 30 tys. zł.W związku z powyższym pytam Panią Minister:Czym kierowało się ministerstwo, wprowadzając kolejnyprzepis, który dodatkowo skomplikuje prowadzeniedziałalności gospodarczej, której prowadzeniejuż i tak jest wystarczająco obciążone równie absurdalnymiobowiązkami?Z poważaniemToruń, dnia 6 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7552)do ministra gospodarkiPoseł Anna Sobeckaw sprawie dostaw gazu do PolskiSzanowny Panie Ministrze! Z doniesień prasowychwynika, że za dodatkowe dostawy Gazpromchce zmiany umowy, jakie rządy polski i rosyjski podpisaływ sprawie gazociągu jamalskiego. Kontraktjamalski jest ważny do końca 2022 r. (z możliwościąprzedłużenia o pięć lat), a umowa ze szwajcarskąspółką RUE wygasa z końcem 2009 r. Jeśli PGNiGnie podpisze nowej umowy, to już za rok Polsce możezabraknąć gazu.W związku z powyższym pytam Pana Ministra:Czy rząd zamierza podjąć kroki, jeżeli tak, to jakie,aby zdywersyfikować dostawy gazu do Polski?Z poważaniemToruń, dnia 6 stycznia 2009 r.Poseł Anna Sobecka
132I n t e r p e l a c j a(nr 7553)do ministra zdrowiaw sprawie źle wykonanychbadań mammograficznychSzanowna Pani Minister, z doniesień prasowychwynika, że kobiety, którym źle wykonano badaniamammograficzne, będą je musiały wykonać ponownie.Na 300 ośrodków wykonujących w Polsce badaniamammograficzne skontrolowano w ubiegłymroku 295. Z tego w 117 wykryto uchybienia. Dotyczyłyone w równym stopniu placówek publicznych coniepublicznych.W związku z powyższym pytam Panią Minister:1. Czy ministerstwo zamierza podjąć kroki, jeżelitak, to jakie, aby w przyszłości zapobiec takim zdarzeniom?2. Kto poniesie koszty powtórzonych badań mammograficznych?Z poważaniemToruń, dnia 15 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7554)Poseł Anna Sobeckado ministra pracy i polityki społecznejw sprawie sytuacji pracownic superihipermarketówSzanowna Pani Minister! Z doniesień prasowychwynika, że jednymi z najczęstszych naruszeń prawapracy w supermarketach hipermarketach jest nieprzestrzeganieustawowego czasu pracy, niechętneudzielanie urlopów, zmuszanie do przenoszenia nadmiernychciężarów czy też lobbing. Ponadto na podstawiewyników badań stwierdzono, że warunki pracykobiet zatrudnionych w wielkopowierzchniowychsklepach są lepsze w sieciach międzynarodowych niżogólnopolskich i krajowych. Eksperci proponują, byza godziny nadliczbowe wypłacane było wynagrodzenie,a dni wolne były przyznawane wyłącznie nawniosek pracownika.W związku z powyższym pytam Panią Minister:Czy ministerstwo zamierza podjąć kroki, jeżeli tak,to jakie, aby w super i hipermarketach było przestrzeganeprawo pracy?Z poważaniemToruń, dnia 15 stycznia 2009 r.Poseł Anna SobeckaI n t e r p e l a c j a(nr 7555)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie zadłużenia PolicjiSzanowny Panie Ministrze! Z doniesień prasowychwynika, że policja weszła w nowy rok z 480--milionowym długiem. W połowie grudnia 2008 r.Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracjipomniejszyło ubiegłoroczny budżet Policji o 535 mln zł.Powodem tego były niższe od szacowanych grudniowewpływy do budżetu państwa z podatku VAT. Wwyniku tych zmian policjantom zabrakło pieniędzyna spłatę wcześniej podjętych zobowiązań wobec różnychfirm.W związku z powyższym pytam Pana Ministra:Czy ministerstwo zamierza podjąć kroki, jeżeli tak,to jakie, aby Policja mogła spłacić na czas swoje zobowiązania?Z poważaniemToruń, dnia 15 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7556)Poseł Anna Sobeckado ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie wątpliwości związanych z trybempostępowania dotyczącym tworzeniaodrębnych gminZgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dn.9 sierpnia 2001 r. w sprawie trybu postępowania przyskładaniu wniosków dotyczących tworzenia, łączenia,dzielenia, znoszenia i ustalania granic gmin, nadawaniagminie lub miejscowości statusu miasta, ustalaniai zmiany nazw gmin i siedzib ich władz oraz dokumentówwymaganych w tych sprawach (Dz. U. Nr 86, poz.943, z późn. zm.), złożenie wniosku w sprawie tworzenia,łączenia, dzielenia, znoszenia i ustalania granicgmin powinno być poprzedzone przeprowadzeniemkonsultacji oraz zasięgnięciem opinii wojewody.Jednak działania niektórych osób, w tym osóbprawnych (np. stowarzyszeń na rzecz utworzenia nowejgminy), powstałych celem podziału – odłączeniaczęści samorządu, idą w kierunku pominięcia skomplikowanegoi zapewne długotrwałego postępowaniaproceduralnego. Szczególnie, gdy dotychczas funkcjonującarada nie podziela ich stanowiska.Zatem kieruję pytanie: Czy powstałe w takim celustowarzyszenia mogą samodzielnie złożyć do MinisterstwaSpraw Wewnętrznych i Administracji skuteczniewnioski o utworzenie odrębnej gminy, w tymze szczególnym pominięciem zgody rady gminy wyrażonejw stosownej uchwale.
133Czy w obecnym stanie prawnym jest możliwośćutworzenia odrębnej gminy, gdy rada gminy odmawiazłożenia wniosku, nie podejmuje również uchwałyo przeprowadzeniu konsultacji społecznych, uznając,że nie ma wystarczających przesłanek do podziałudotychczas funkcjonującego samorządu?Z poważaniemLimanowa, dnia 16 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7557)do ministra zdrowiaPoseł Wiesław Janczykw sprawie wyjaśnienia przyjętych regułw odniesieniu do ostatnich zmian na liścieleków refundowanych w grupie insulinSzanowna Pani Minister! Diabetolodzy szacują,że w Polsce na cukrzycę choruje obecnie 2,5 mlnosób, a prawie 5 mln osób ma stan przedcukrzycowy,czyli podwyższony poziom glukozy we krwi, którymoże prowadzić do powstania choroby. Pacjentomchorym na cukrzycę grozi wiele niebezpiecznych powikłań,które powodują poważne problemy zdrowotne.Schorzenie powoduje trzykrotny wzrost ryzykazawału serca i udaru mózgu, powoduje retinopatię,która jest najczęstszą przyczyną ślepoty w populacjiosób czynnych zawodowo. U ok. 15% chorych rozwijasię zespół stopy cukrzycowej, z czego od 5 do 15%przypadków wymaga amputacji kończyn. Co więcej,choroba skraca życie średnio o 16–20 lat u pacjentówz cukrzycą typu 1 i 4–6 lat z cukrzycą typu 2.Proponowane zmiany na liście leków refundowanychw odniesieniu do insulin znajdujących się naliście w roku 2008 pociągną za sobą bardzo wysokiwzrost kosztów NFZ na farmakoterapię. Ministerstwouzasadnia to dbałością o pacjenta i chęcią poprawydostępności do insulinoterapii w Polsce. Zpewnością proponowane zmiany zostały poprzedzonestosownymi obliczeniami i symulacją wpływu nawszystkich interesariuszy, nade wszystko jednak interesującei istotne są czytelne, racjonalne oraz przejrzystereguły, które zostały przyjęte przez projektantówtych zmian a priori.Stosowanie nowoczesnych insulin jest szczególnieistotne dla stosunkowo młodych pacjentów z typem1 cukrzycy, którzy mogą dzięki dziś nierefundowanympreparatom analogów długo działających odnieśćnajwiększe korzyści zdrowotne. Pacjenci tacysami dziś ponoszą w 100% wysokie koszty zakupupreparatów, płacąc miesięcznie ponad 200 zł za opakowanie.Ich wysoka determinacja m.in. świadczy otym, że analogi są tym pacjentom rzeczywiście bardzopotrzebne. Należy przy tym podkreślić, że dodanieanalogów długo działających na listę refundacyjną,spowodowałoby dalece mniejsze (o rząd wielkości)podniesienie wydatków NFZ na leki niż podwyższenielimitu dla wszystkich dziś refundowanych insulin.Jednym z podstawowych zadań MinisterstwaZdrowia jest dbałość nie tylko o racjonalne wydatkowanieśrodków pozostających do dyspozycji NFZ, alerównież dbałość o wydatki pacjentów, co ma szczególnieistotne znaczenie przy stosunkowo wysokimwspółpłaceniu do leków w Polsce. Pamiętać należy,że środki gromadzone przez NFZ oraz dopłaty pacjentówto środki obywateli polskich płacących podatki.Ministerstwu powinno zależeć na obniżaniukosztów leków dla pacjenta i dla NFZ. Rozpatrującwnioski dotyczące włączania leków generycznych nalistę refundacyjną, ministerstwo (ZGL) kierowało sięregułą niejako automatycznego włączania generykówz niższą ceną, która stanowiłaby nowy niższylimit w grupie. W przypadku analogów krótko działającychnie obserwuje się takiego automatyzmu,przez co pacjenci mogą niepotrzebnie wydać w roku2009 ok. 3 mln zł. Nie jasne jest też, czy zachowanoregułę równego traktowania podmiotów w procesieustalania listy refundacyjnej w tym zakresie.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Jaki byłby konkretny przewidywany rocznykoszt objęcia długo działających analogów refundacją:z limitem jak dla wszystkich pozostałych insulin,z limitem 70% w oddzielnej grupie terapeutycznej?2. Jak podniesienie limitu na wszystkie insulinydo 110 zł wpłynie na konkurencyjność na polskimrynku insulin? Czy takie polskie firmy, jak Bioton iTarchomin istotnie będą musiały skorygować swojeplany finansowe na rok 2009 i przyszłe lata? Jakzwiększą się dzięki zmianom na liście przychody izyski firm zagranicznych, które nie prowadzą w Polscedziałalności badawczo-rozwojowej i nie produkująinsulin w Polsce?3. Jakich zysków zdrowotnych oczekuje ministerstwo(o ile poprawi się zdrowotność społeczeństwa idiabetyków w szczególności) w zamian za tak istotnezwiększenie finansowania insulinoterapii w Polsce?W jakich jednostkach i na jakiej podstawie te zyskizdrowotne zostały ocenione? Czy te zyski zdrowotneodpowiadają ilości dodatkowych środków, które NFZbędzie musiał wydać?4. Czy nierefundowanie analogów długo działającychnie prowadzi do dyskryminacji? Dlaczegoniektórzy pacjenci chorzy na cukrzycę muszą dziśponosić pełną, 100% odpłatność za te leki, podczasgdy inni diabetycy mają wnosić jedynie opłatę ryczałtowąza szeroką gamę różnego rodzaju insulini ich analogów?5. Dlaczego preparat Apidra, który mógłby obniżyćlimit w grupie krótko działających analogów jakoistotnie tańszy w porównaniu do dziś refundowanych2 analogów krótko działających, nie może już teraztrafić na listę leków refundowanych? Czy regułyprzyjęte dla leków generycznych nie powinny doty-
134czyć również innych leków refundowanych, zawszewtedy gdy może to przynieść oszczędności czy dlapacjenta, czy dla NFZ? Jakimi regułami kierowanosię przy odmowie wpisania tego preparatu na listę?Jakie ew. problemy proceduralne stoją na przeszkodziew tym przypadku, skoro w wielu innych takichproblemów nie ma?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 15 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7558)Poseł Joanna Muchado ministra spraw zagranicznychw sprawie stanu i przyszłościPartnerstwa WschodniegoOd blisko 5 lat Polska współuczestniczy w politycezagranicznej Unii Europejskiej. Wspólnota dajewiększe możliwości uprawiania bardziej skutecznejpolityki zagranicznej. Jak się też wydaje, doświadczeniapolskie mogą być użyteczne w wspólnej politycezagranicznej. Szczególnie należy podkreślić rolę iznaczenie Polski w kierunku wschodnim tej politykizagranicznej. Zapewne ukształtowane ostatnio PartnerstwoWschodnie, ze znaczącym udziałem Polski,daje całej Unii Europejskiej dodatkowe możliwościkreowania polityki wschodniej.Partnerstwo Wschodnie przy aktywnym zaangażowaniuPolski, co można już wyraźnie skonstatować,otwiera dodatkowe możliwości pogłębieniawspółpracy z Rosją. Jak wiadomo stabilizacja w tejczęści Europy w istotnym stopniu zależy od dobrychstosunków z Rosją. Dlatego przed PartnerstwemWschodnim, jak się wydaje, istnieją duże możliwościrozwoju. W trosce o pozyskanie miarodajnych informacjiuprzejmie zapytuję:1. Jak przedstawia się geneza polityki zagranicznejw ramach Partnerstwa Wschodniego?2. Jaki był udział Polski w wypracowaniu ideiPartnerstwa Wschodniego?3. Jaką wagę i znaczenie do Partnerstwa Wschodniegoprzykłada Komisja Europejska i inne strukturykierownicze Wspólnoty Europejskiej?4. Jakie są generalnie cele i założenia polityki zagranicznejw ramach Partnerstwa Wschodniego?5. Jak dotychczas do koncepcji PartnerstwaWschodniego odniosła się Rosja? W jakim stopniuRosja jest zainteresowana tym partnerstwem?6. Czy i w jakim stopniu można już mówić o sukcesachpolityki zagranicznej w ramach PartnerstwaWschodniego?7. Jakie dodatkowe inicjatywy i działania podejmujepolskie MSZ w zakresie wzmocnienia i poszerzeniawspółpracy w ramach Partnerstwa Wschodniego?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7559)do prezesa Rady MinistrówPoseł Jan Kulasw sprawie podatku VAT zwróconegowydawnictwu Stella MarisSzanowny Panie Premierze! Z posiadanych przezemnie informacji wynika, że urząd skarbowy wGdańsku zwrócił wydawnictwu Stella Maris ponad3 mln zł podatku VAT.W związku z powyższym zwracam się do PanaPremiera z pytaniem, jaka była podstawa prawnadokonania tego zwrotu, skoro w sądzie toczy się przeciwkowydawnictwu sprawa o pranie brudnych pieniędzyoraz uszczuplenia podatkowe na szkodę SkarbuPaństwa w wysokości kilkunastu milionów złotych?Dlaczego pieniądze te nie zostały zabezpieczonew oczekiwaniu na wyrok sądowy?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7560)Poseł Joanna Senyszyndo ministra edukacji narodowejw sprawie rządowego programuwyrównywania szans edukacyjnych dziecii młodzieży w 2008 r. „Aktywizacja jednosteksamorządu terytorialnego i organizacjipozarządowych”Założeniem rządowego programu wyrównywaniaszans edukacyjnych dzieci i młodzieży w 2008 r. „Aktywizacjajednostek samorządu terytorialnego i organizacjipozarządowych” jest stworzenie warunków dorozwoju systemu zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnychdla uczniów oraz dodatkowych zajęć edukacyjno-opiekuńczychdla dzieci w wieku przedszkolnym. Zajęciatego rodzaju mają umożliwić rozwijanie zainteresowańwykraczających poza podstawowy program realizowanyw szkołach i placówkach oświatowych.W myśl założeń program ma na celu nie tylkowsparcie edukacyjne uczniów, ale również przeciwdziałaniebezradności i bierności społecznej oraz
135kształtowanie aktywnych postaw obywatelskich.Państwo dostrzega pilną potrzebę wspierania edukacjipozalekcyjnej i pozaszkolnej dzieci i młodzieży.Przewidziane w programie rozwiązania mają zapewnićwykorzystanie środków wyłącznie na realizacjępotrzeb edukacyjnych, wychowawczych i opiekuńczychuczniów.Podstawowym założeniem programu jest dofinansowanieze środków budżetu państwa działań podejmowanychprzez jednostki samorządu terytorialnegoi organizacje, których cele statutowe obejmują prowadzeniedziałalności pożytku publicznego. Programprzewiduje zaangażowanie w pomoc edukacyjną dlauczniów zarówno środków jednostek samorządu terytorialnegoi środków organizacji, jak i środków pochodzącychz budżetu państwa.Sposób realizacji i finansowania programu określał,że minister edukacji narodowej przedstawi propozycjępodziału środków z budżetu państwa na poszczególnewojewództwa (proporcjonalnie do liczbyuczniów w danym województwie) i przekaże ją ministrowifinansów oraz wojewodom do dnia 15 września2008 r. Po przyjęciu programu przez Radę Ministrówwojewodowie ogłaszają konkursy na programyuwzględniające założenia programu. Projektodawcamii realizatorami programów mogą być jednostkisamorządu terytorialnego oraz organizacje.Wojewodowie, nie później niż do dnia 8 października2008 r., zobowiązani byli do przekazania ministrowiedukacji narodowej informacji o wysokościniezbędnych środków na realizację programów orazdo wystąpienia do ministra finansów o uruchomienieśrodków w wysokości, w jakiej planowane było udzieleniedofinansowania, uwzględniając limit środkówdla województwa przedstawiony przez ministra edukacjinarodowej. Wojewodowie zobowiązani byli również,że do dnia 15 listopada 2008 r. przekażą ministrowiedukacji narodowej informację na temat wysokościśrodków zaangażowanych w realizację programuw 2008 r.Beneficjenci programu podnoszą, że zasady programowesą jak najbardziej słuszne i mogą stanowićelement wyrównywania szans edukacyjnych dziecii młodzieży, jednak podkreślają, że program byłogłoszony i realizowany zbyt późno. Efekt był taki,że na realizację programów w konkretnych gminachpozostawało ok. 2 miesięcy (koniec X do połowy XII2008 r.)Przedstawiciele organizacji i jednostek samorząduterytorialnego postulują, by od tego, tj. 2009 r.,uruchomienie programu nastąpiło w miesiącu marculub najpóźniej w kwietniu, co umożliwi beneficjentomrzetelne przygotowanie programów w ramach rządowegoprogramu wyrównywania szans edukacyjnychdzieci i młodzieży „Aktywizacja jednostek samorząduterytorialnego i organizacji pozarządowych”.W związku z tym zwracamy się do Pani Ministerz pytaniem, czy Ministerstwo Edukacji Narodowejprzewiduje w roku bieżącym zmianę harmonogramurealizacji programu tak, by wszystkie zainteresowanegminy miały czas na opracowanie i przygotowanieprogramów?Z poważaniemWarszawa, dnia 8 stycznia 2009 r.Poseł Tomasz Piotr Nowakoraz grupa posłówI n t e r p e l a c j a(nr 7561)do ministra zdrowiaw sprawie problemów związanychz udzielaniem świadczeń w zakresietransportu sanitarnego, na przykładzieKoninaObecnie obowiązująca ustawa z dnia 8 września2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym(Dz. U. Nr 191, poz. 1410) reguluje działanie jednosteksystemu, tzn. szpitalnych oddziałów ratunkowychi zespołów ratownictwa medycznego.Do końca 2008 r. transport medyczny oparty byłna pogotowiu. Szpital miał podpisaną umowę z pogotowiem,w Koninie jest to oddzielna firma. Obecnieszpitale, które nie posiadają stacji pogotowia ratunkowegow swojej strukturze, są zmuszone rozwijaćtransport równolegle. Według obowiązującego prawa,za pacjenta, po przewiezieniu do SOR, odpowiadaszpital.Problem polega na tym, że pacjenci często wymagajądalszej diagnostyki, którą wykonuje się w miejscuinnym niż SOR, czasem istnieje potrzeba przekazaniaich do jednostek szpitalnych wyższego stopnialub są przywiezieni do SOR, pomimo że szpitalnie posiada oddziału właściwego do leczenia danejjednostki chorobowej i należy ich przekazać do szpitalawłaściwego.Zdarza się również, że na SOR przywożeni są pacjenci,którzy nie wymagają hospitalizacji. Od 2007 r.w karetkach zamiast lekarzy jeżdżą ratownicy, którzyudzielają pomocy do czasu dowiezienia choregodo szpitala i przekazania lekarzom. W świetle prawaratownicy nie mogą stawiać diagnozy ani podawaćleków, a większość wezwań pogotowia to właśnieprzypadki zachorowań. W tej sytuacji powstaje problem,kto ma pokryć koszty odwozu, jeżeli pacjentjest np. z dysfunkcją ruchu lub nie ma bliskich, którzymogliby go zabrać z placówki. Oznacza to, że zatransport wszystkich wymienionych osób, które formalnienie są pacjentami, odpowiada szpital, któryprzesyłając ich dalej musi wystawić zlecenie, a więci pokryć koszty. Niestety szpitale, a szczególnie te,które nie posiadają stacji pogotowia ratunkowego wswojej strukturze, są zmuszone rozwijać transportrównolegle. Dublowanie się zadań oznacza wyższekoszty.
136Kolejnym zgłaszanym problemem jest usztywnieniesposobu korzystania z karetki typu R tylko dosystemu ratownictwa. Szpital, który ma do przewiezieniado kliniki pacjenta karetką R, dotychczas mógłkorzystać z usług pogotowia. Obecnie pogotowiu niewolno wykonywać tej usługi. Szpital zmuszony jestwięc do zakupu specjalistycznego transportu nawetw przypadku sporadycznych wyjazdów lub musi występowaćdo koordynatora wojewódzkiego o wydaniepogotowiu zgody na transport.Dyrektorzy placówek zwracają się z prośbą o interwencję,aby karetki systemu, szczególnie zespołyspecjalistyczne, mogły transportować pacjentów,zwłaszcza w ciężkim stanie, tak jak do tej pory.W związku z tym zwracamy się do Pani Ministerz następującymi pytaniami:1. W jaki sposób szpitale mają rozwiązać problemzwiązany z ponoszeniem kosztów transportu za pacjentów,którzy przywożeni zostają na SOR i muszązostać przekazani do innych jednostek szpitalnych?2. Kto powinien pokrywać koszty związane ztransportem chorych, którzy nie zostają przyjęci doszpitala?3. Czy karetki systemu, szczególnie zespoły specjalistyczne,nie mogłyby transportować pacjentów,zwłaszcza w ciężkim stanie, tak jak dotychczas?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Tomasz Piotr Nowakoraz grupa posłówI n t e r p e l a c j a(nr 7562)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie opłacania składek naubezpieczenie społeczne przez kobietypracujące na etacie, przebywające na urlopiemacierzyńskim i prowadzące w tym czasiedziałalność gospodarczą w latach 1999–2006Szanowna Pani Minister! Chciałbym złożyć naPani ręce interpelację w sprawie opłacania składekna ubezpieczenie społeczne kobiet pracujących naetacie, przebywających na urlopie macierzyńskim iprowadzących w tym czasie działalność gospodarcząlub współpracujących z mężem, który prowadził działalnośćgospodarczą w latach 1999–2006. Kobiety tetwierdzą, że były informowane w ZUS-ie, iż opłacaćmają tylko składki na ubezpieczenie zdrowotne i nicwięcej. Ponadto w informatorach ZUS, które byływydane w 1999 r., osoby takie widnieją w rubrycejako niepodlegające ubezpieczeniom społecznym, ajedynie ubezpieczeniu zdrowotnym. Teraz ZUS żądaod tych kobiet uregulowania zaległych składek wrazz ogromnymi odsetkami, powołując się na wyrokSądu Najwyższego z 2006 r.Wobec powyższego proszę o udzielenie odpowiedzina następujące pytanie: Czy rząd przewiduje (czy jestto możliwe) abolicję dla kobiet pracujących na etacie,przebywających na urlopie macierzyńskim i prowadzącychw tym czasie działalność w latach 1999––2006?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7563)Poseł Marek Zielińskido ministra edukacji narodowejw sprawie opłaty stałej za korzystaniez przedszkoliSzanowna Pani Minister! Pragnę złożyć na panaręce interpelację dotyczącą zasadności pobieraniaprzez samorządy gminne tzw. opłaty stałej za korzystaniez przedszkoli. W kilku miastach Polski opłatyte zostały uznane za niezgodne z prawem.We Wrocławiu Wojewódzki Sąd Administracyjnyuchylił uchwałę, która zezwalała na pobieranie comiesiąc ok. 150 zł od jednego dziecka wpisanego doprzedszkola. Jak donoszą media, prawnicy argumentowali,że taka opłata powinna być naliczana w zależnościod liczby godzin, które dzieci spędzają w placówceoraz od nadprogramowych propozycji dla maluchów.Pracownicy niektórych urzędów wojewódzkichuważają, że orzecznictwo idzie teraz w takim kierunku,aby różnicować opłaty za przedszkola. W Krakowiestała opłata wynosi ok. 150 zł miesięcznie. Dotego dochodzą koszty wyżywienia, miesięcznie ok.100 zł. Dodatkowo płatne są zajęcia, takie jak językangielski, rytmika, taniec.Samorządowcy tłumaczą, że czesne pokrywa opłatystałe w przedszkolu: ogrzewanie, prąd, gaz. Totakże koszty wynikające z tego, że przedszkole zatrudniapracowników obsługi, na przykład przygotowującychposiłki.W związku z taką sytuacją zwracam się do PanaMinistra z zapytaniem: Jakie jest stanowisko resortuco do sposobu pobierania opłat za przedszkolaprzez samorządy?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Maciej Orzechowskioraz grupa posłów
137I n t e r p e l a c j a(nr 7564)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie refundacji osobomniepełnosprawnym kosztów zakupu środkówortopedycznych i materiałów pomocniczychSzanowna Pani Minister! Pragnę złożyć na Paniręce interpelację dotyczącą obowiązujących przepisówrozporządzenia ministra pracy i polityki społecznejw sprawie określenia rodzajów zadań powiatu,które mogą być finansowane ze środków PaństwowegoFunduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.Z dniem 24 stycznia 2008 r. do rozporządzeniawprowadzono wymóg przedstawienia przez osobęubiegającą się o refundację dokumentów potwierdzającychzakup. W przypadku osób uboższych sytuacjataka może prowadzi do niemożliwości zrealizowaniazlecenia. Osoby gorzej uposażone nie mają środkówfinansowych ani możliwości ich uzyskania, co częstoprowadzi do rezygnacji z zakupu. Osoby takie nie sąw stanie odłożyć pieniędzy z przeznaczeniem na tenzakup, nie mają również możliwości uzyskania pożyczki,a tylko uprzednie wyłożenie środków dajepodstawę do ubiegania się o późniejszą refundację.W związku z apelem samorządowców w tej sprawieskładam zapytanie, czy możliwa jest zmiana rozporządzeniaw kwestii wymogu przedstawiania przezosobę ubiegającą się o refundację dowodu zakupu.Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Maciej Orzechowskioraz grupa posłówI n t e r p e l a c j a(nr 7565)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie zaległych składek naliczonychprzez ZUS kobietom przebywającym naurlopach macierzyńskich i wychowawczychz tytułu zatrudnienia na podstawie umowyo pracę, prowadzących jednocześnie w latach1999–2006 działalność gospodarcząSzanowna Pani Minister! Pragnę złożyć na Paniręce interpelację dotyczącą zwrotu zaległych składeknaliczonych przez ZUS kobietom przebywającymna urlopach macierzyńskich i wychowawczychz tytułu zatrudnienia na umowę o pracę oraz prowadzącychjednocześnie działalność gospodarczą wlatach 1999–2006.Kobiety te płaciły w tym okresie Zakładowi UbezpieczeńSpołecznych tylko składkę zdrowotną. Po latachokazało się, że powinny również odprowadzaćwszystkie pozostałe składki. Teraz ZUS na podstawieart. 9 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. osystemie ubezpieczeń społecznych domaga się od tychmatek zwrotu zaległych składek wraz z odsetkami,niejednokrotnie są to bardzo wysokie kwoty. Postępowaniasą wszczynane mimo posiadanych przez kobietyzaświadczeń z tego okresu o niezaleganiu w płaceniuskładek wydanych przez zakład ubezpieczeń.Kobiety te nigdy nie uchylały się od płacenia składek.Zostały, jak twierdzą, wprowadzone w błądprzez organ administracji państwowej, który powinienpomagać obywatelom i udzielać rzetelnych informacji.Uważają, że winą za brak odpowiednichprzepisów nie powinno obarczać się obywateli, a raczejorgany administracji.W związku z taką sytuacją proszę uprzejmie o odpowiedźna pytanie: Czy rząd dostrzega powyższy problemoraz w jaki sposób ma zamiar go rozwiązać?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Maciej Orzechowskioraz grupa posłówI n t e r p e l a c j a(nr 7566)do ministra zdrowiaw sprawie rozporządzenia ministra zdrowiaz dnia 19 września 2008 r. zmieniającegorozporządzenie w sprawie specjalizacjilekarzy i lekarzy dentystówSzanowna Pani Minister! W ogłoszonym dnia 19września 2008 r. rozporządzeniu ministra zdrowiazmieniającym rozporządzenie w sprawie specjalizacjilekarzy i lekarzy dentystów zapisano: „W celu przystąpieniado postępowania kwalifikacyjnego lekarzskłada wniosek o rozpoczęcie specjalizacji w danejdziedzinie medycyny do Wojewódzkiego CentrumZdrowia Publicznego, na którego obszarze zamierzaodbywać specjalizację, w terminach do dnia 28 lutegolub do dnia 30 września każdego roku” (pkt 1 § 18 ust.2). Jednocześnie Centrum Egzaminów Medycznychwyznaczyło termin Lekarskiego Egzaminu Państwowegona dzień 28 lutego 2009 r. Tym samym pokrywasię data Lekarskiego Egzaminu Państwowego i końcowegoterminu postępowania kwalifikacyjnego.Obecne terminy zamieszczone w rozporządzeniuuniemożliwiają stażystom przystępującym do LekarskiegoEgzaminu Państwowego złożenie wniosków ospecjalizację, gdyż wymagane jest w tym celu za-
138świadczenie o wyniku egzaminu oraz dokumenty potwierdzająceodbycie stażu podyplomowego, którychotrzymanie w przypadku stażystów kończących stażw marcu 2009 r. również nie jest możliwe przeddniem 28 lutego 2009 r., a w przypadku stażystówkończących staż w październiku 2009 r., przed dniem30 września 2009 r.Zgodnie z obowiązującym obecnie zapisem lekarzestażyści kończący staż w marcu 2009 r., jak równieżlekarze stażyści w kolejnych sesjach, nie będąmogli rozpocząć specjalizacji przez okres 6 miesięcyi pozostaną bez umowy o pracę, co będzie miało dalszywpływ na mniejszą dostępność pacjentów doświadczeń medycznych.Szanowna Pani Minister! W związku z powyższymproszę o odpowiedź na następujące pytania:1. Czy istnieje możliwość zmiany aktualnie obowiązującegoterminu zakończenia składania wnioskówo przystąpienie do postępowania kwalifikacyjnegona dni – 31 października w sesji jesiennej oraz31 marca w sesji wiosennej?2. Czy termin postępowania kwalifikacyjnegomógłby ulec zmianie i przypadać na dni 1–15 listopadaw sesji jesiennej oraz 1–15 kwietnia w sesji wiosennej?3. Czy specjalizacja, do której odbycia kieruje lekarzaWojewódzkie Centrum Zdrowia Publicznego,mogłaby się zakończyć odpowiednio 30 listopada wsesji jesiennej oraz 30 kwietnia w sesji wiosennej?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Agnieszka HanajczykI n t e r p e l a c j a(nr 7567)do ministra sprawiedliwościw sprawie niedoskonałych przepisówregulujących poświadczenie dziedziczeniaprzez notariuszyZwracamy się z interpelacją w sprawie niedoskonałychprzepisów regulujących poświadczenie dziedziczeniaprzez notariuszy. W dniu 2 października2008 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 24sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy Prawo o notariacieoraz niektórych innych ustaw.Na jej mocy wprowadzono do naszego systemuprawnego instytucję notarialnego poświadczeniadziedziczenia. Zgodnie z dodanym do ustawy Prawoo notariacie art. 95a „Notariusz sporządza akt poświadczeniadziedziczenia ustawowego lub testamentowego,z wyłączeniem dziedziczenia na podstawietestamentów szczególnych”. Samo wprowadzenie innegoniż sądowy sposobu stwierdzenia nabycia spadkudrogą uzyskania dokumentu poświadczającegoprawo do niego jest jak najbardziej słuszne i odpowiadająceoczekiwaniom społecznym. Sprzyja to równieżodciążeniu sądów, zwłaszcza przy sprawach niebudzącychsporów wśród spadkobierców. Ponadto spadkobiercyuzyskują możliwość przeprowadzenia postępowaniaspadkowego na terenie całego kraju u dowolnegonotariusza, a nie tylko, jak dotąd, w miejscuostatniego zamieszkania spadkodawcy. W tym stanierzeczy można przyjąć, że nowa instytucja będzie miałabardzo szerokie zastosowanie w praktyce. To zaśpowoduje, iż wszelkie niedociągnięcia w przepisachją regulujących mogą mieć bardzo poważne negatywnekonsekwencje.Podnieść więc należy, że znowelizowane przepisynie zawierają zapisów określających obowiązków notariuszapo zarejestrowaniu aktu poświadczeniadziedziczenia. W dotychczasowym stanie prawnymsąd rozpoznający sprawę o stwierdzenie nabyciaspadku przed wydaniem orzeczenia stwierdzającegonabycie do tegoż spadku sprawdzał, czy w jego składwchodzi jakakolwiek nieruchomość.Stanowi to konsekwencję zawartego w art. 36 ust.1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece obowiązkuzawiadamiania sądu prowadzącego księgi wieczysteo każdej zmianie właściciela nieruchomości, dlaktórej taka księga jest prowadzona. Zgodnie bowiemz tym przepisem: „Sądy, organy administracji rządoweji jednostek samorządu terytorialnego zawiadamiająsąd właściwy do prowadzenia księgi wieczystejo każdej zmianie właściciela nieruchomości, dla którejzałożona jest księga wieczysta”.Przepis ten zatem nie zobowiązuje do tego notariuszyw przypadku poświadczenia dziedziczenia,które w skutkach prawnych jest równe sądowym postanowieniomstwierdzającym nabycie spadku. Zgodniez pojawiającymi się opiniami praktyków akt poświadczeniadziedziczenia nie jest aktem notarialnymi stanowi osobną czynność notarialną, do którejodpowiednio tylko stosuje się przepisy dotyczące aktównotarialnych. Zatem wyłącznie na spadkobiercachspoczywa obowiązek wszczęcia procedury wcelu ujawnienia ich praw do nieruchomości we właściwejksiędze wieczystej.Brak zapisu zobowiązującego notariusza do zawiadomieniapo poświadczeniu dziedziczenia sąduprowadzącego księgę wieczystą, doprowadzić możedo sytuacji, że stan prawny zapisany w księgach wieczystychmoże być niezgodny z rzeczywistym. Jeżelispadkobiercami będą osoby o znikomej wiedzy na tematprawa, stan taki może trwać długi czas i podważaćzaufanie obywateli do ksiąg wieczystych, możebyć też źródłem wielu potencjalnych nieporozumieńi kłopotów, jakie mogą dotknąć zarówno spadkobierców,jak i inne osoby.Wobec tego wskazana wydaje się być nowelizacjaart. 36 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece,rozszerzająca listę podmiotów zobowiązanychdo udzielania sądom wieczystoksięgowym informacjitakże od notariuszy.
139W związku z tym zapytujemy: Czy resort sprawiedliwościplanuje doprecyzowanie przepisów regulującychpoświadczanie dziedziczenia przez notariuszyi dokonanie wspomnianej nowelizacji, na mocy którejnotariusze zostaną zobowiązani do każdorazowegoinformowania sądu prowadzącego księgę wieczystąo każdej zmianie właściciela nieruchomości, dla którejzałożona jest dana księga wieczysta?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7568)do prezesa Rady MinistrówPoseł Witold Kochanoraz grupa posłóww sprawie konieczności intensyfikacjidziałań zmierzających do pomocy dla małychi średnich przedsiębiorstwSzanowny Panie Premierze! Kraje Unii Europejskiejrealizują program pomocy dla małych i średnichprzedsiębiorstw, aby umożliwić prowadzenie działalnościoraz planowanych inwestycji, a tym samymutrzymanie zatrudnienia.W naszym kraju występują bardzo duże trudnościw uzyskaniu kredytu przez zaostrzenie kryteriów zestrony Komisji Nadzoru Bankowego oraz braku środkóww niektórych bankach na udzielenie kredytów.Brak kredytowania może spowodować wstrzymanieinwestycji i ograniczenie zatrudnienia.W związku z tym proszę o informacje odnośnieprogramu pomocy dla małych i średnich przedsiębiorstw.Z poważaniemOborniki, dnia 15 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7569)do ministra finansówPoseł Stanisław Stecw sprawie podejmowania działań w ramachKomitetu Stabilizacji Finansowejzmierzających do wykorzystania wysokichzysków banków w 2008 r. do zwiększeniakapitałów własnychSzanowny Panie Ministrze! Z informacji związkubanków polskich wynika, że problemem, aby bankispełniały swoją rolę w zakresie akcji kredytowej,szczególnie dla przedsiębiorstw oraz osób fizycznychinwestujących we własne mieszkanie, niezbędne jestzapewnienie płynności.Do zwiększenia płynności może przyczynić sięprzeznaczenie wysokich zysków za rok 2008 nazwiększenie własnych kapitałów.W związku z tym proszę o informacje, czy PanMinister podejmie działania zmierzające do przekonaniabanków komercyjnych, aby zysk netto za 2008r. przeznaczyć na zwiększenie własnych kapitałów.Z poważaniemOborniki, dnia 15 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7570)do ministra infrastrukturyPoseł Stanisław Stecw sprawie niedostatecznegozharmonizowania rozwoju transportuZarówno ze strony zajmujących się transportemekspertów, jak i lokalnych społeczności coraz częściejotrzymuję sygnały, że wdrażane rozwiązania przecząistocie oficjalnie głoszonych haseł o zharmonizowanymrozwoju transportu. Jeśli chodzi o przewozyosób, to najczęściej sygnalizowane są problemy niedostatecznegowspółdziałania poszczególnych gałęzitransportu i przewoźników, w tym m.in.:1. Niedocenianie konieczności zapewnienia współdziałaniatransportu dalekiego zasięgu z transportemlokalnym w zakresie dowozu i odwozu pasażerów.Sposób wydzielenia spółki Przewozy Regionalneze struktur grupy PKP jest podawany jako jeden znegatywnych przykładów w tym zakresie. Takimprzykładem jest także zamiar połączenia na wspólnejlinii kolejowej przewozu pasażerów w komunikacji zlotniskiem Okęcie z przewozami podmiejskimi i dalekobieżnymi.2. Zła organizacja, a często i faktyczny brak koniecznychwęzłów komunikacyjnych w miejscach,gdzie są one niezbędne. Negatywnym i kompromitującym,bo dotyczącym samego centrum stolicy, przykłademmoże być w tym przypadku brak koniecznychrozwiązań systemowych i technicznych w obrębie naturalnegowęzła komunikacyjnego wiążącego (niestety,jedynie terytorialnie) działalność różnych przewoźnikówna odcinku Alej Jerozolimskich między ul.Jana Pawła II i ul. Marszałkowską (dworzec Centralny,dworzec Śródmieście, dworzec WKD, stacja metra,liczne przystanki tramwajowe i autobusowe, postojetaksówek, oraz autobusów podmiejskich i dalekobieżnych).
1403. Brak koncepcji zagospodarowania często dobrzerozwiniętej sieci lokalnych linii kolejowych dlaobsługi ruchu w obrębie dużych aglomeracji. W tymprzypadku również jednym z najbardziej negatywnychprzykładów jest sytuacja w stolicy.Na niedociągnięcia natury organizacyjnej i technicznejnakładają się negatywne skutki braku odpowiednichregulacji prawnych, które określałyby wsposób jednolity zakres odpowiedzialności oraz źródłai sposoby finansowania, a także zasady współdziałaniajednostek odpowiedzialnych za obsługę i organizacjęprzewozów (rząd, samorządy, przewoźnicy). Kwestiete powinna, obok innych koniecznych w tym zakresierozwiązań, regulować ustawa o transporciepublicznym. Z nieznanych jednak powodów prace nadtą ustawą są wciąż skutecznie opóźniane.Brak koniecznych w tym zakresie przedsięwzięćoraz rozwiązań systemowych jest przyczyną wymiernychwysokich strat wynikających ze złego funkcjonowaniatransportu publicznego. Prowadzi to do niepotrzebnegozawyżania kosztów obciążających najbiedniejszegrupy społeczne. Nadmierne angażowanietransportu indywidualnego wymuszone tą sytuacjąprowadzi natomiast do kompletnego zakorkowaniai zatrucia spalinami dużych miast.Stan taki powoduje coraz większe zniecierpliwieniespołeczeństwa, które wyraża się m.in. podejmowaniemlokalnych nieskoordynowanych inicjatywparaliżowanych brakiem odpowiednich norm prawnych.Przykładem z ostatnich dni mogą być chociażbystarania władz samorządowych o przejęcie dworcakolejowego w Piasecznie w celu zorganizowania wjego otoczeniu węzła komunikacyjnego ułatwiającegokomunikację z centrum Warszawy.W przedstawionej sytuacji pozwalam sobie, działającw imieniu wyborców, zasygnalizować te problemyPanu Ministrowi. Liczę jednocześnie na większezainteresowanie problematyką odpowiedniejkoordynacji funkcjonowania i rozwoju różnych gałęzitransportu w zakresie publicznych przewozówosób, szczególnie w przypadkach, w których stanobecny niepotrzebnie zwiększa angażowanie środkówpublicznych i nadmiernie obciąża budżety prywatneosób skazanych na korzystanie z transportupublicznego bądź zmuszonych sytuacją do jazdy prywatnymisamochodami.Na dzień dzisiejszy za szczególnie pilne uważamuporządkowanie poruszonych kwestii w obrębie aglomeracjiwarszawskiej, zarówno ze względu na wyjątkoweskoncentrowanie problemów, jak i reprezentacyjnąfunkcję stolicy oraz bliski termin MistrzostwEuropy w Piłce Nożnej Euro 2012.Deklarując inicjatywę współdziałania w tym zakresie,uprzejmie proszę Pana Ministra o ustalenie ipoinformowanie mnie o technicznych i organizacyjnychbarierach uniemożliwiających wykorzystanieistniejącej w obrębie Warszawy sieci linii kolejowych.W szczególności proszę o następujące informacjedotyczące linii (numeracja według obowiązującej wPKP instrukcji D 19):1) linia nr 9 na odcinkach położonych między stacjamiWarszawa Wschodnia i Legionowo – informacjao istniejących technicznych ograniczeniach uniemożliwiającychskrócenie obecnych czasów przejazdu pociągówpasażerskich;2) linie nr 509 i nr 46 – informacja o możliwościpołączenia tych linii z liniami średnicowymi (nr 1 inr 2) oraz o możliwości zagęszczenia przystanków nalinii nr 509, m.in. poprzez umieszczenie przystankuw pobliżu centrum handlowego „Arkadia”,3) linia nr 20 w powiązaniu z linią nr 510 i liniąnr 8 (na odcinku do stacji Piaseczno) – informacja omożliwościach i warunkach wykorzystania dla uruchomieniaruchu pasażerskiego (z uwzględnieniemewentualnego wykorzystania wybranych torów stacjirozrządowej Warszawa-Odolany).Z góry dziękuję za odpowiedź i podjęcie działańna rzecz pełniejszego włączenia istniejących, słaboobciążonych ruchem układów linii kolejowych w obsługępasażerskich przewozów aglomeracyjnych.Z poważaniemWarszawa, dnia 13 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7571)do ministra infrastrukturyPoseł Paweł Poncyljuszw sprawie finansowania dróg krajowychw miastach na prawach powiatuSzanowny Panie Ministrze! Nowelizacja ustawy zdnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnychoraz o Krajowym Funduszu Drogowym dokonanaustawą z dnia 14 listopada 2003 r. spowodowała, żepocząwszy od 1 stycznia 2004 r. obowiązek finansowaniadróg krajowych w miastach na prawach powiatuzostał przeniesiony na te miasta. Powyższe uregulowaniestanowi wyjątek od obowiązującej zasady, zgodniez którą finansowanie dróg krajowych odbywa sięze środków Krajowego Funduszu Drogowego.Poważnym argumentem przemawiającym zazmianą wyżej przytoczonego przepisu jest koniecznośćprzebudowy dróg, związana z dostosowaniemich jakości do standardów unijnych. Przewiduje todyrektywa nr 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. Wtraktacie akcesyjnym z UE Polska zgodziła się naprzyjęcie tej dyrektywy, przy czym ustalono okresprzejściowy do końca 2010 r. pozwalający na utrzymanieniższej wartości obciążenia pojedynczej osinapędowej.Ze względu na zły stan techniczny i stałą degradacjępolskich dróg (zwłaszcza tych niezmodernizowanychw ostatnich kilku latach) koszty tego dostosowaniabędą olbrzymie. Według niektórych źródeł
141koszt przedsięwzięć inwestycyjnych w drogownictwie,celem spełnienia wymogów dyrektywy w zakresiedostosowania dróg do maksymalnego nacisku11,5 t/oś, miał wynieść do końca okresu przejściowegood 10,7 mld euro do 14,2 mld euro. Zatem znaczącaczęść tych kosztów przypadnie miastom na prawachpowiatu, które już i tak są obciążone bardzoznacznymi wydatkami i stoją przed wyzwaniem zapewnieniawkładu własnego do projektów współfinansowanychze środków UE w okresie programowania2007–2013.W związku z powyższym mam do Pana Ministrapytania:1. Obowiązek utrzymywania dróg krajowych wobrębie miast na prawach powiatu z budżetów tychmiast szczególnie dotkliwie dotyka woj. śląskie. Czyministerstwo widzi potrzebę zmian ww. ustawy? Czytakowe są przygotowywane?2. Czy ministerstwo dysponuje szacunkowymi danymidotyczącymi kosztów dostosowania polskichdróg do wymagań unijnych, które będą poniesioneprzez miasta na prawach powiatu? Jak te dane sięprzedstawiają?3. Czy w przypadku braku nowelizacji powyższejustawy ministerstwo przygotuje program wsparciafinansowego?Z wyrazami szacunkuRybnik, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7572)do ministra finansówPoseł Marek Krząkałaoraz grupa posłóww sprawie prowadzonych przez BRE Banktransakcji walutowych z Meprozetemsp. z o.o. z siedzibą w Starym Kurowiew woj. lubuskimKrótkie przedstawienie stanu faktycznego będącegoprzedmiotem interpelacji.Jak wiadomo, w 2008 r. wielu przedsiębiorców zawierałotransakcje walutowe z bankami. Transakcjewalutowe, które Meprozet sp. z o.o. zawierała z BREBankiem, miały zabezpieczyć ją przed ryzykiem kursowym.W tym celu spółka zawarła umowę ramowąobejmującą m.in. opcje walutowe.Opcje walutowe miały być instrumentem zabezpieczającymprzed zmianą kursu, gdyż w ramachwolumenu sprzedaży eksportowej i pozyskiwanych ztego tytułu euro spółka dokonywała importu niezbędnychsurowców rozliczanych również w euro.Transakcje odbywały się na zasadzie zawarciakontraktu terminowego, w wyniku którego zostałonabyte prawo kupna i sprzedaży euro po określonejz góry cenie i w określonym czasie.BRE Bank gwarantował, a spółka wobec tychgwarancji była przekonana, że odpowiednio zostałdobrany kontrakt opcyjny i że w ten sposób minimalizujeswoje ryzyko, że zmiana kursu PLN/EURwpłynie negatywnie na rentowność spółki.Meprozet działa na obszarach wiejskich, dając zatrudnieniekilkuset pracownikom. Ma do przeprowadzeniastrategiczne inwestycje zapewniające zrównoważonyrozwój w przyszłości.Kryzys na międzynarodowych rynkach finansowychspowodował drastyczne zmiany kursu PLN/EUR i innych walut, w wyniku którego instrumentymające zabezpieczyć przedsiębiorców przed ryzykiemkursowym obecnie przynoszą ogromne straty.Ponadto doszło do tego, że BRE Bank, zapewniającydotychczas o roli zabezpieczającej przez powyższetransakcje działalności operacyjnej spółki, obecniestwierdza, że zupełnie nieznane są mu perspektywykształtowania się tych kursów w niedalekiejprzyszłości, i wezwał spółkę do rozliczenia transakcjidługoterminowych według wyliczenia na dzień5.01.2009 r., żądając zapłaty kwoty 3 986 527,75 zł.BRE Bank w żadnym czasie nie informował spółkio faktycznym ryzyku, jakie wiąże się z zawieraniemopcji walutowych. Bezsporne jest, że spółkamiała zamiar zachować symetrię pomiędzy eksportema importem w zakresie jego wyceny, by uniknąćujemnych różnic kursowych. Obecnie spółce zagrażautrata płynności finansowej z uwagi na roszczeniaBRE Banku.Organem właściwym w sprawach nadzoru nad rynkiemfinansowym jest Komisja Nadzoru Finansowego,a nadzór nad komisją sprawuje prezes Rady Ministrów.Organizację i tryb wykonywania tego nadzoru określaustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o nadzorze nad rynkiemkapitałowym (Dz. U. Nr 183, poz. 1537).W związku z powyższym pozwalam sobie sformułowaćz wniosku zarządu spółki Meprozet pod adresemPana Ministra następujące pytania:1. Czy oferowanie opcji walutowych podlega nadzorowiKomisji Nadzoru Finansowego, a w związkuz tym czy banki prowadzące działalność w zakresieinżynierii finansowej obowiązują w tym zakresieograniczenia prawne wynikające z art. 94 ustawy oobrocie instrumentami finansowymi?2. Czy oferowanie instrumentów finansowych typucall i put jako zabezpieczenie kursu walutowego niestanowi dowodu na wprowadzanie w błąd z zamiaremnieprawidłowego rozporządzenia majątkiem firmy?3. Czy na banku jako instytucji zaufania publicznegoi profesjonalisty w obrocie walutowym istniałobowiązek uzyskania szczegółowego potwierdzeniaod spółki zamiaru ponoszenia ryzyka wykraczającegopoza utrzymanie planowanego wolumenu eksportui importu według założonego w budżetach kursuPLN/EUR?
1424. Czy do BRE Banku ma zastosowanie rozporządzenieministra finansów w sprawie trybu i warunkówpostępowania firm inwestycyjnych oraz bankówpowierniczych?5. Czy przedsiębiorca, jakim jest spółka Meprozet,jest zaliczany do kategorii klientów profesjonalnych,skutkiem czego BRE Bank mógł stosować łagodniejszekryteria w zakresie informowania o potencjalnymryzyku w zakresie opcji walutowych?6. Czy udziałowcy BRE Banku (w tym Commerzbank)mieli obowiązek wprowadzić do BRE Bankudziałającego w Polsce unijną dyrektywę MiFID (Marketsin Financial Instruments Directive)?Zgodnie z tą dyrektywą firma produkcyjna, jakąjest Meprozet, mogła być dla BRE Banku partneremw zakresie kontraktów opcyjnych, jeśli jej aktywabyłyby wyższe niż 20 mln euro, a roczne obroty większeniż 40 mln euro. Tych kryteriów Meprozet sp. zo.o. nie spełniała ani przed, ani po zawarciu umowyramowej z BRE Bankiem.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Poseł Longin KomołowskiI n t e r p e l a c j a(nr 7573)do ministra zdrowiaw sprawie refundacji długo działającychanalogów insulinySzanowna Pani Minister! W Polsce dwa i pół milionaludzi żyje z cukrzycą. W listopadzie 2008 r. MinisterstwoZdrowia obiecało refundację długo działającychanalogów insulin. Terapia tą metodą przynosiwiele korzyści dla chorych, m.in. możliwość podawanialeku raz na dobę i w zdecydowany sposóbpoprawia jakość życia pacjentów w porównaniu doterapii ze zwykłą insuliną.Mimo obietnic resortu MZ na liście leków refundowanychte insuliny nie zostały umieszczone. Brakdostępu do nowoczesnego leczenia skutkuje u chorychwieloma powikłaniami (m.in. trzykrotne zwiększenieryzyka zawału serca i udaru mózgu, powstaniezespołu stopy cukrzycowej, który może prowadzićdo amputacji kończyn).Środowisko diabetyków protestuje także przeciwkowysokim cenom insulin. Podkreślają, że od momentupojawienia się pierwszego analogu długodziałającego przeprowadzono wiele badań mającychna celu porównanie tej terapii z już istniejącymi(szczególnie insuliną NPH). Badania wykazały licznekorzyści płynące z ich zastosowania w leczeniucukrzycy. Możliwość podawania leku jeden raz nadobę w zdecydowany sposób poprawiło jakość życiapacjentów w porównaniu do terapii ze zwykłą insuliną.Tymczasem od kwietnia 2005 r. diabetycy niezobaczyli na liście leków refundowanych żadnegonowego leku.W związku z powyższym zwracam się do PaniMinister z następującymi pytaniami:1. Czy Pani resort planuje dodać długo działająceanalogi insulin na listę leków refundowanych?2. Czy Pani zdaniem jest szansa na obniżenie ceninsulin?Pozostaję z szacunkiemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7574)Poseł Jan Kamińskido ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie przyznawania pomocy finansowejdla młodych rolników w ramach ProgramuRozwoju Obszarów Wiejskichna lata 2007–2013Szanowny Panie Ministrze! Samorządy lokalnewojewództwa podkarpackiego zwracają uwagę naniekorzystne dla młodych rolników warunki uzyskaniapomocy finansowej zawarte w rozporządzeniuministra rolnictwa i rozwoju wsi z dnia 17 października2007 r. w sprawie szczegółowych warunków itrybu przyznawania pomocy finansowej w ramachdziałania: Ułatwianie startu młodym rolnikom, objętegoProgramem Rozwoju Obszarów Wiejskich nalata 2007–2013.Obecnie obowiązujący zapis rozporządzenia powoduje,że szansa na skorzystanie z pomocy finansowejdla rolników z naszego województwa jest w znaczącysposób ograniczona. Z pomocy tej może bowiemskorzystać rolnik przejmujący gospodarstwo rolne, wktórym powierzchnia użytków rolnych będzie niemniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnychw gospodarstwie w województwie, w którym położonejest gospodarstwo. W przypadku natomiast, gdyśrednia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwierolnym w województwie, w którym położonejest gospodarstwo, jest niższa niż średnia powierzchniagruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju,minimalna powierzchnia użytków rolnych wchodzącychw skład gospodarstwa nie może być mniejszaniż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwierolnym w kraju.Średnia wielkość powierzchni gruntów rolnychw gospodarstwie w województwie podkarpackimwynosi 4,38 ha, natomiast średnia powierzchniagruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w krajuwynosi 9,91 ha.
143W związku z powyższym samorządy lokalne apelująo zmianę niekorzystnego dla młodych rolnikówz województwa podkarpackiego zapisu rozporządzeniaministra rolnictwa i rozwoju wsi z dnia 17 października2007 r. i stworzenia przez to szans dostępudo pomocy finansowej w kwocie 50 000,00 zł, któraznacząco ułatwi ich start w działalności rolniczej.Chcę zwrócić uwagę na przedstawiony problem izwiązku z powyższym pytam:1. Czy Pan Minister zamierza wprowadzić regulacjęłagodzącą kryterium dotyczące minimalnej powierzchnigospodarstwa ze średniej krajowej na średniąwojewódzką?2. W jakim terminie można się spodziewać zmianywymienionego rozporządzenia?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7575)do ministra środowiskaPosłowie Adam Śnieżeki Kazimierz Gołojuchw sprawie problematyki recyklingu środkówtransportu, w szczególności samochodów,oraz dystrybucji środków finansowychna tenże cel, zasadności funkcjonowaniaobecnych rozwiązań prawnych w tymzakresie oraz szans i potencjalnych korzyści,jakie mogą zostać osiągnięte, gdy zostanąprzeprowadzone zmiany w tej materii,oraz dopuszczalnego poziomu tych zmianSzanowny Panie Ministrze! Problem, który pragnętu opisać, dotyczy bezpośrednio środowiska naturalnego,toteż należy do obszaru zainteresowaniai właściwości urzędującego ministra środowiska.Wszyscy wiemy, jak duże znaczenie należy przyznawaćproblematyce usuwania i unieszkodliwiania rozmaitychodpadów, a także przetwarzania niektórychmateriałów i surowców, celem ich ponownego wykorzystaniaw określonych sytuacjach.Recykling ma na celu ograniczenie zużycia surowcównaturalnych oraz zmniejszenie ilości odpadów.Zasadą działania recyklingu powinna być wkażdym przypadku i niezależnie od rodzaju stosowanychrozwiązań i typu recyklingu maksymalizacjaponownego wykorzystania tych samych materiałów,z uwzględnieniem minimalizacji nakładów na ichprzetworzenie, przez co chronione są surowce naturalne,które służą do ich wytworzenia, oraz surowcesłużące do ich późniejszego przetworzenia.Trzeba bowiem pamiętać, że czynności i procesywchodzące w skład szeroko rozumianego (sensu largo)recyklingu można w uproszczeniu podzielić dychotomicznie,tzn. na te, które dotyczą produkowaniadóbr, oraz te dotyczące późniejszego powstawania znich odpadów. Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 14 ustawyo odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 r. (Dz. U. z 2001 r.Nr 62, poz. 628) pod pojęciem recyklingu rozumie siętaki odzysk, który polega na powtórnym przetwarzaniusubstancji lub materiałów zawartych w odpadachw procesie produkcyjnym w celu uzyskania substancjilub materiału o przeznaczeniu pierwotnym lub o innymprzeznaczeniu, w tym też recykling organiczny.Przykładowo wspomnę, że recykling organicznyto z kolei dokonywana pod pewnymi warunkami obróbkatlenowa lub beztlenowa odpadów, a także kompostowanie.Wyraźnie wyłączono z katalogu desygnatów pojęciai rodzajów recyklingu rozmaite formy odzyskuenergii, gdyż przepisy tejże ustawy mówią wyraźnie,że jedynie termiczne przekształcanie odpadów dlacelów odzyskania energii jest takim odzyskiem.Należy też oczywiście pamiętać o tym, że założeniarecyklingu przewidują wymuszanie odpowiednich postawproducentów dóbr sprzyjających produkcji materiałówjak najbardziej odzyskiwalnych oraz tworzenieodpowiednich zachowań u odbiorców tych dóbr.Wiąże się to też z odpowiednimi regulacjamiprawnymi tego zagadnienia oraz kreowaniem i rozwijaniemświadomości społecznej, jeśli chodzi o praktycznerozwiązywanie problemu.W związku ze złożonością i powagą niniejszegoproblemu Stowarzyszenie Forum Recyklingu Samochodówz Warszawy przekazało mi niedawno swój protestzwiązany z nie zawsze racjonalnymi, według tegostowarzyszenia, metodami gospodarowania środkamifinansowymi, które według przepisów prawa przewidzianesą na finansowanie czynności recyklingu samochodów.Podmiot, który przekazał mi swój protest,krytykuje zaaprobowany już przez Komisję OchronyŚrodowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa <strong>Sejm</strong>uRP projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo ochronyśrodowiska. Projekt ten istotnie rozszerza katalog zadań,które mogę być finansowane lub dofinansowaneśrodkami finansowymi Narodowego Funduszu OchronyŚrodowiska i Gospodarki Wodnej oraz jego wojewódzkichstruktur, w szczególności chodzi temu podmiotowio subfundusz zwany potocznie „wrakowym”,z którego środki finansowe są według przekazanychmi informacji wydatkowane niezadowalająco. Projektten zawiera w swym uzasadnieniu informacje, żewskazane w nim rozwiązania mają służyć między innymiudziałowi Narodowego Funduszu i podległychmu wojewódzkich struktur w sfinansowaniu XIVKonferencji Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonychw Sprawie Zmian Klimatu (…).Stowarzyszenie to jest przedstawicielem środowiskapodmiotów zajmujących się profesjonalnie recyklingiemi podaje także, iż zmiany w przepisach prawa,o których wspominam, przeprowadzono bez kon-
144sultacji społecznych i stąd również protest przygotowanyprzez to stowarzyszenie.Projekt ani jego uzasadnienie nie tłumaczy w ogóle,z jakich to „tajemniczych” powodów miliony użytkownikówsamochodów zostanie zobligowanych dotego, by płacąc 500-złotową opłatę na poczet recyklingupojazdów, w praktyce finansować także innedziałania i projekty, w tym wspominaną już przezemnie konferencję.Ważną kwestią, którą należy rozważyć i o którejtrzeba pamiętać, jest to, że w przedmiocie recyklingupojazdów obowiązuje ustawa z 2005 r. o recyklingupojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25,poz. 202, z późn. zm.). Ustawa ta stanowi implementacjędyrektywy 2000/53/WE w sprawie pojazdówwycofanych z eksploatacji i jest pierwszym aktemprawnym kompleksowo regulującym omawianą tuproblematykę.System ten był tworzony z zamiarem zapewnieniawłaścicielom pojazdów możliwości nieodpłatnego pozbyciasię pojazdu celem jego wycofania z eksploatacjiz zastrzeżeniem odpowiedniego obowiązku odbiorutychże pojazdów, do czego zobligowano przedsiębiorcówprowadzących legalny recykling. Systemskonstruowany został tak, by osoby sprowadzającepojazdy do Polski wpłacały środki na konta NarodowegoFunduszu celem ich przeznaczenia na recyklingtychże pojazdów, w tym na dopłaty dla przedsiębiorcówprowadzących odpowiednie stacje. Wiąże się totakże wszystko ze wspomnianymi przepisami o odpadach,gdyż w myśl art. 3 pkt 6 podanej ustawy orecyklingu pojazd wycofany z eksploatacji jest równieżodpadem w rozumieniu tamtych przepisów.Praktyka zweryfikowała szybko założenia prawodawcy,pokazując jak daleko się pomylono, tworzącregulacje dotyczące recyklingu. Za bulwersujący należyuznać fakt, że do swoistej „recyklingowej szarejstrefy” trafia obecnie ciągle ponad 80% pojazdów wycofanychw naszym kraju z eksploatacji.Nie osiągnięto także planowanego pułapu odzyskusurowców tą drogą, kwitnie „handel dokumentami”oraz fikcyjny, niemający pokrycia w obiektywniepostrzegalnej rzeczywistości obrót. Wypłacanieśrodków pieniężnych na wspomniane przeze mniedopłaty do demontażu zakwalifikowane jest do pomocypublicznej o charakterze de minimis (przedsiębiorcamoże otrzymać pomoc od państwa, ale jej wysokośćnie może przekroczyć kwoty 200 000 euro wokresie 3 lat). W efekcie wielu przedsiębiorców, pomimospełnienia wymogów, od których uzależnione jestprzyznanie dopłat do demontażu, otrzymało informację,że z uwagi na ograniczenia wynikające z pomocypublicznej de minimis dopłat nie otrzyma. Wkonsekwencji wielu przedsiębiorców recyklingowychboryka się dziś z poważnymi problemami finansowymi,a dochody, jakie można uzyskać ze sprzedaży częścii materiałów pozyskanych z wraków, nie są wstanie zrekompensować wysokich i w dużej mierzestale rosnących nakładów inwestycyjnych ponoszonychprzy budowie stacji demontażu i ogromnychkosztów związanych z samą bieżącą działalnościątakich stacji, na które składają się koszty pracownicze,a także nakłady na procesy technologiczne, związanez samym usuwaniem tychże odpadów. Tymczasemśrodki finansowe, które wyżej wskazałem, sączęstokroć przeznaczane na cele niezwiązane z recyklingiem,między innymi na wspieranie finansoweinwestycji z sektora ochrony środowiska dokonywanychprzez jednostki samorządu terytorialnego.Wnoszący protest nie negują samej potrzeby wspieraniainwestycji jednostek samorządu terytorialnego,jednakże negują źródło finansowania takich przedsięwzięć,które w obecnym kształcie powoduje jedynieodbieranie środków, mających być przeznaczonymina finansowanie recyklingu pojazdów.Poza tym należy pamiętać, że obowiązuje rozporządzenieRady Ministrów z dnia 31 maja 2006 r. wsprawie szczegółowych warunków przeznaczaniawpływów pochodzących z opłat w zakresie recyklingupojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr108, poz. 739, z późn. zm.), które przewiduje przeznaczenietychże środków na finansowanie zróżnicowanychcelów związanych z szeroko rozumianą ochronąśrodowiska, gdy można przeznaczyć i byłoby zasadnespożytkowanie wskazanych środków pieniężnych nacele związane z recyklingiem pojazdów, a środki nafinansowanie innych zadań należałoby znajdować winny sposób i z innego źródła. Zasadna wydaje sięzmiana w tym zakresie i większy zakres pomocy dlaprzedsiębiorców recyklingowych zajmujących się recyklingiempojazdów.Wspomniany Narodowy Fundusz zgromadził jużponad miliard złotych środków pieniężnych na rozmaitecele, a nie są one zwykle związane z recyklingiempojazdów i to powinno się zmienić. Ilość wnioskówo takie dofinansowania od przedsiębiorstw recyklingowychstale rośnie, co świadczy o istotnychpotrzebach w tym zakresie, a także i o potrzebie rozważeniazmian w zakresie zmiany sposobów udzielaniaomawianej pomocy przedsiębiorcom zajmującymsię omawianą dość skomplikowaną, ale i bardzoważną branżą.Przedsiębiorcy recyklingowi w rozmaity sposóboraz wielokrotnie kierowali swoje protesty do rozmaitychorganów i instytucji, jednakże jak dotąd nieotrzymali pomocy, jaka zmieniłaby ich trudną sytuację.Uprzejmie wiec proszę o wzięcie pod uwagę ciężkiejsytuacji takich przedsiębiorców, funkcjonowaniei rozwój nielegalnej działalności recyklingowej, częstokroćkonkurencyjnej i szkodliwej wobec podmiotówprowadzących taką działalność legalnie, oraz o rozważeniemożliwości zaprojektowania zmian rozwiązańprawnych dotyczących takiejże pomocy publicznej, wkierunku przeznaczania środków finansowych, związanychz wycofywaniem pojazdów z eksploatacji, wwiększym znacznie stopniu na cele legalnego i zorganizowanegorecyklingu pojazdów, przy czym należypamiętać, że większy poziom takiej pomocy służyć będziez pewnością nakłanianiu przedsiębiorców do legalnościprowadzenia takiej działalności oraz do sta-
145rania się o środki publiczne, które mogliby przeznaczyćna bieżącą działalność oraz na inwestycje w rozwójswoich sieci recyklingowych.Pytam też uprzejmie Pana Ministra:W jaki sposób wydatkowane są środki ze wskazanegoprzeze mnie Funduszu Ochrony Środowiska iGospodarki Wodnej oraz z jego subfunduszy, w szczególnościtego zwanego potocznie „wrakowym”?Czy obecne regulacje prawne dotyczące recyklingusą odpowiednie do potrzeb praktyki życia codziennego?W jaki sposób można zwalczyć lub choćby ograniczyćswoistą „recyklingową szarą strefę”?Czy resortowi Pana Ministra komunikowano jakiekolwieknieprawidłowości związane z funkcjonowaniemobecnego systemu recyklingu samochodów,ewentualnie także innych produktów, a jeśli tak, tojakie to były nieprawidłowości i jakie środki prawnepodejmował resort celem ich usunięcia oraz uniknięciapodobnych nieprawidłowości na przyszłość?Czy w obecnym systemie finansowania czynnościrecyklingu są finansowane według resortu Pana Ministraprawidłowo, a jeśli nie, to w jakim kierunku izakresie powinny być dokonane zmiany w obecnymsystemie finansowania tychże czynności?Czy zdaje egzamin w praktyce podział omawianegoNarodowego Funduszu na strukturę centralną iwojewódzkie jednostki organizacyjne?Jak w chwili obecnej polskie przepisy z zakresuochrony środowiska, głównie recyklingu pojazdów,mają się do rozwiązań unijnych i czy są jakieś regulacjeunijne w tej materii, których jeszcze nie implementowaliśmy,mimo oczywistego, wynikłego z naszegoczłonkostwa we Wspólnocie Europejskiej obowiązku?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7576)do prezesa Rady MinistrówPoseł Krzysztof Lipiecw sprawie podstaw prawnychi instytucjonalnych funkcjonowania ZUS,składek ZUS naliczanych matkom, wszczególności prowadzącym działalnośćgospodarczą i przebywającym na urlopachwychowawczych lub macierzyńskich, a takżezagadnień egzekucji zaległości wobec ZUSoraz możliwości zmian prawnych w kierunkurezygnacji i umorzenia dłużnikom tychżezaległościSzanowny Panie Premierze! Sprawę niniejszą izwiązane z nią wystąpienie, z racji podporządkowaniaorganizacyjnego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(ZUS) Premierowi, kieruję do urzędującegoPrezesa Rady Ministrów. Sprawa składek na ubezpieczeniaspołeczne stanowi zawsze zagadnienie budzącerozmaite emocje, co jest związane z ich wymiaremi obligatoryjnością opłacania, a także z egzekucjątychże należności publicznoprawnych w przypadkubraku ich terminowego opłacenia. Sporo kontrowersjibudzą także sytuacje swoistych „zbiegów”tytułów do ubezpieczenia społecznego, tzn. sytuacje,gdy z racji otrzymywania dochodów z różnych źródełi tytułów jedna osoba może mieć obowiązek opłacaniapewnych składek łącznie z innymi składkami, atakże sytuacji, że z racji wieku lub pracy zarobkowejna podstawie niektórych umów cywilnoprawnychpewnych składek w niektórych sytuacjach nie trzebaopłacać, w niektórych należy, a w jeszcze innych opłacasię jedynie niektóre z nich, przy czym nierzadkiesą sytuacje zatrudnienia w ramach więcej niż jednegoetatu, a także dodatkowego obok etatowego zatrudnieniawykonywania pracy zarobkowej na podstawieprzykładowo umów o dzieło, zlecenia czy teżprowadzenia własnej działalności gospodarczej. Doproblemów i spornych zagadnień dochodzi przykładowowtedy, gdy osoba matki i małżonki pracuje zawodowo,jest w ciąży (niekiedy nawet w dość zaawansowanej),a ponadto samodzielnie lub wspólnie z innymiosobami prowadzi działalność gospodarczą.Jedna z pań zakomunikowała mi niedawno swój problem,mający właśnie taki charakter.Rozpoczęła ona w spółce prawa handlowego z mężemdziałalność gospodarczą, gdyż przyznanie kredytubankowego i zawarcie właściwej umowy na sfinansowanieważnego urządzenia potrzebnego dotejże działalności bank uzależnił od takiego właśnierozwiązania, w postaci występowania obojga małżonków– kredytobiorców jako wspólników w jednejdziałalności gospodarczej. Ta pani twierdzi, że z racjiprowadzenia działalności gospodarczej miała wedługinformacji otrzymanej z właściwego Zakładu UbezpieczeńSpołecznych płacić jedynie składkę zdrowotnąi w oparciu o tę informację podjęła w ogóle decyzjęo rozpoczęcia działalności gospodarczej w podanejprzeze mnie formie.Po pewnym czasie otrzymała od ZUS żądania zapłatynależności z tytułu nieuregulowanych podobnoskładek emerytalnych i rentowych za swoją osobę.Uważa, że gdyby musieli z mężem płacić obieskładki emerytalne i rentowe za każde z nich, to wogóle nie podjęliby się prowadzenia swojej działalnościgospodarczej jako nierentownej i bezzasadnej.Tymczasem podobno tej pani w ZUS udzielono informacji,że będzie musiała płacić jedynie składkę zdrowotną,przy czym problem ten dotyczy także okresuurlopu macierzyńskiego i wychowawczego tejże pani.Mimo upłynięcia lat (około 8) od chwili powstaniapodobno takiego obowiązku, ZUS wciąż wzywa tępanią do wykonania obowiązku płatności należnościz tytułu składek emerytalnych i rentowych, mimo żepodobno w okresie urlopu macierzyńskiego i wychowawczegonie pracowała i nie uczestniczyła w prowa-
146dzeniu samej działalności gospodarczej. Nigdy nieuchylała się też od płacenia tego, co jej nakazano,także w zakresie podatków, opłat i składek na ubezpieczeniaspołeczne. Została wprowadzona w błąd,mówi wręcz, że jest oszukiwana, okradana, a ZUSżąda od niej wspomnianej kwoty wraz z odsetkami,powołując się na jakiś wyrok Sądu Najwyższego z2006 r. Kwota długu z odsetkami tejże pani narosłajuż do kilkudziesięciu tysięcy złotych, a ponadto tapani mówi, że w podobnej sytuacji w Polsce jest ok.1 mln matek.Jeśli jest to prawda, to jedynie świadczy o tym, żejest to istotny problem społeczny, z którego musi naturalniewynikać wystąpienie, toteż proszę o rozważeniemożliwości podjęcia działań w kierunku zaprojektowaniazmian prawnych, w kierunku umorzeniatakim osobom niektórych choćby zaległości publicznoprawnych,w postaci przykładowo należności wobecZUS, zwłaszcza w sytuacjach, gdy osoby takie sąobecnie w ciężkiej sytuacji życiowej czy zdrowotnej.Pytam także uprzejmie Pana Premiera:— Czy nie byłoby zasadne umorzenie niektórymosobom tychże zaległości w zobowiązaniach wobecZakładu Ubezpieczeń Społecznych?— Jak kształtuje się obowiązek ubezpieczeniowyw przypadku takich matek prowadzących działalnośćgospodarczą i jakie regulacje prawne go dotyczą?— Jakie zmiany w przepisach prawnych byłybykonieczne, żeby w przyszłości nie dochodziło do tegotypu spornych kwestii?— Jakie instrumenty nadzoru nad ZakłademUbezpieczeń Społecznych stosuje Prezes Rady Ministróworaz jaki jest ich praktyczny skutek?— Jak omawiany problem i sytuacja nieinformowanialub niedostatecznego informowania ubezpieczonegoo jego uprawnieniach i obowiązkach ma siędo prawa wynikłego z art. 9 Kodeksu postępowaniaadministracyjnego, mówiącego o tym, że organy administracjipublicznej mają obowiązek należycie iwyczerpująco informować strony o okolicznościachfaktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ naustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotempostępowania administracyjnego oraz udzielaćim wskazówek, by osoby takie nie poniosły szkody zpowodu nieznajomości prawa?— Ile było w Polsce w ostatnim czasie matek podlegającychubezpieczeniom społecznym, które prowadziłydziałalność gospodarczą, równocześnie pracującna etatach i będąc w okresie ciąży?— Ile środków pieniężnych, z wysoce prawdopodobnympokrzywdzeniem i szkodą dla takich osób,zebrał w okresie ostatniego roku Zakład UbezpieczeńSpołecznych od takich matek z tytułu składek emerytalnychi rentowych?— Jak sytuacje dochodzenia takich należnościpublicznoprawnych po 8, 9 latach od chwili powstaniatakiego obowiązku mają się do zasady szybkościpostępowania, ustawowych terminów przedawnieniaroszczeń ZUS wobec ubezpieczonych i innych zagadnieńsformułowanych normatywnie w interesie i dlaochrony ubezpieczonych?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7577)Poseł Krzysztof Lipiecdo ministra spraw zagranicznychw sprawie stanowiska polskiego rząduw związku z wydarzeniami w Strefie GazySzanowny Panie Ministrze! Od paru tygodni obserwujemykonflikt w Strefie Gazy, który został zapoczątkowany27 grudnia 2008 r. atakiem wojsk izraelskichna Strefę Gazy. Napływające do nas informacjemówią o wysokiej liczbie ofiar wśród Palestyńczyków.Powyższe wydarzenia wywołują coraz więcejprotestów na arenie międzynarodowej. Politycy krajównależących do Unii Europejskiej wzywają stronykonfliktu do zaprzestania wzajemnych walk. Polskazaś z głęboką troską obserwuje przedłużanie się powyższegokonfliktu. W kontekście ostatnich wydarzeńniepokój budzą rosnące straty wśród ludnościcywilnej. Kwestia ta była podnoszona przez MinisterstwoSpraw Zagranicznych w kontaktach ze stronąizraelską.Mając powyższe na uwadze, zwracam się do PanaMinistra z następującymi pytaniami:1. Jakie jest oficjalne stanowisko rządu polskiegow sprawie konfliktu izraelsko-palestyńskiego?2. Jakie działania na rzecz doprowadzenia doprzerwania walk podejmuje kierowany przez Panaresort i Pan osobiście?Pozostaję z szacunkiemWarszawa, dnia 8 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7578)Poseł Jan Kamińskido ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie ujednolicenia oznakowaniaradiowozów policyjnychSzanowny Panie Ministrze! Flota policyjnych autprzybiera nowe barwy. Wszystkie policyjne samochodymają być teraz srebrne, tak jak w innych krajachUnii Europejskiej. Sposób oznakowania radiowozówreguluje rozporządzenie ministra transportu. Mimo
147to policyjne radiowozy są oklejane niezgodnie z tymrozporządzeniem.Niejednolite oznakowanie radiowozów stwarzawrażenie chaosu, obywatele mają problem z odróżnieniem,który konkretny samochód to policyjny radiowóz.W związku z zaistniałą sytuacją zwracam się doPana z następującym pytaniem:1. Czy kierowany przez Pana resort zamierzaprzeprowadzić kontrolę zmierzającą do ujednoliceniaoznakowania radiowozów?Pozostaję z szacunkiemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7579)do ministra obrony narodowejPoseł Jan Kamińskiw sprawie zaangażowania polskich wojskw AfganistanieSzanowny Panie Ministrze! Jak donoszą media,Ministerstwo Obrony Narodowej nie wyklucza zwiększeniapolskiego kontyngentu w Afganistanie. Rozstrzygnięciamają zapaść po ocenie napływających doPańskiego resortu analiz dotyczących funkcjonowaniapolskich sił w Afganistanie.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z następującymi pytaniami:1. Jak ma wyglądać polskie zaangażowanie wAfganistanie?2. Jaka jest strategia Pańskiego resortu dotyczącaudziału polskich wojsk w misjach poza granicamikraju?Pozostaję z szacunkiemWarszawa, dnia 8 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7580)do ministra zdrowiaPoseł Jan Kamińskiw sprawie kontroliporadni mammograficznychSzanowna Pani Minister! Zeszłoroczna kontrolaporadni mammograficznych, które realizują opłacanyprzez NFZ Program Wczesnego WykrywaniaRaka Piersi, ujawniła, że co trzecia z nich nie diagnozujewłaściwie nowotworów. Mimo to wiele oddziałówNFZ podpisało umowy z poradniami, które nie potrafiąskutecznie wykrywać raka. NFZ ma świadomośćniskich standardów wykonywanych badań iakceptuje to, jest to marnowanie publicznych pieniędzyi szkodzenie zdrowiu pacjentek.W związku z zaistniałą sytuacją zwracam się doPani z następującym pytaniem:1. Czy Ministerstwo Zdrowia zamierza podjąćkroki wyjaśniające zaistniałą sytuację?Pozostaję z szacunkiemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7581)Poseł Jan Kamińskido ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie inicjatywy poselskiejwprowadzenia zmian do programuwieloletniego pod nazwą „Narodowyprogram przebudowy dróg lokalnych na lata2008–2011” stanowiącego załącznik nr 1do uchwały Rady Ministrów nr 233/2008z dnia 28 października 2008 r. poprzezwprowadzenie w tymże programie pełnejprocedury odwoławczej, w tym możliwościwniesienia skargi do właściwych sądówadministracyjnych na ocenę punktowąprojektów beneficjentów ubiegających sięo dofinansowanie w ramach ww. programu,przeprowadzonej przez wojewódzkie komisjeoceniające, powołane przez właściwychwojewodówSzanowny Panie Ministrze! Działając w imieniuwładz samorządowych wielu samorządów szczeblagminnego i powiatowego, pragniemy zwrócić Panauwagę na wiele zastrzeżeń, jakie na nasze ręce spłynęłyod wielu samorządów z terenu województwalubelskiego, a dotyczących procedury oceny projektówubiegających się o dofinansowanie w ramach„Narodowego programu przebudowy dróg lokalnych2008–2011” stanowiącego załącznik nr 1 do uchwałyRady Ministrów nr 233/2008 z dnia 28 października2008 r.„Narodowy program przebudowy dróg lokalnych2008–2011” na terenie województwa lubelskiego cieszyłsię ogromnym zainteresowaniem. Suma wartościwszystkich projektów złożonych przez poszczególnesamorządy wielokrotnie przewyższyła dostępnąalokację środków przewidzianą na konkurs w 2008 r.Dlatego też znaczna cześć projektów nie otrzymaładofinansowania. Pojawiły się nadto liczne zastrzeżeniadotyczące sposobu przeprowadzonej oceny. Zgod-
148nie z programem ocenie winny zostać poddane następującekryteria:Kryterium 1 – wpływ realizacji projektu na poprawębezpieczeństwa ruchu drogowego.Kryterium 2 – spójność drogi objętej wnioskiemz siecią dróg na obszarze województwa lubelskiego.Kryterium 3 – współpraca między jednostkamisamorządu terytorialnego.Program nie zawiera żadnego uszczegółowienia isystematyki, jakie kwestie poruszone w projektachbeneficjentów winny uzyskać dokładnie jaką ilośćpunktów. Stanowi on jedynie, iż za każde z kryteriówprojekt może otrzymać do 10 punktów. Oceny punktowejdokonywały wojewódzkie komisje oceniającepowołane przez właściwych wojewodów, w skład którychnierzadko weszli nie tylko eksperci, ale i politycy.Jednocześnie program przewiduje jedyną drogęodwoławczą od oceny punktowej komisji w formie pisemnychzastrzeżeń, które podlegają rozpatrzeniuprzez tę samą komisję w tym samym składzie w ciągu7 dni.Tego typu rozwiązanie prawne, w naszej ocenie,nie daje możliwości pełnej obiektywnej weryfikacjioceny punktowej wniosku, nadto pozostawia dużepole do różnego typu nadużyć, ponieważ beneficjencinie mają żadnej dalszej drogi odwoławczej. Tego typuprocedura, w naszej ocenie, nie spełna ponadto konstytucyjnychzasad dostępności obywatela do sądu.Ze względu na powyższe niejasne i niepełne procedurynie pozostają zapewnione należyte standardy przywydatkowaniu pieniędzy publicznych.Dlatego też kierujemy do Pana Ministra pytanie,a zarazem postulat: Ze względu na zasadność naszychpostulatów, czy przewiduje Pan nowelizację„Narodowego programu przebudowy dróg lokalnych2008–2011” stanowiącego załącznik nr 1 do uchwałyRady Ministrów nr 233/2008 z dnia 28 października2008 r. poprzez wprowadzenie w tymże programiepełnej procedury odwoławczej, w tym możliwościwniesienia skargi do właściwych sądów administracyjnychod oceny punktowej projektów beneficjentówubiegających się o dofinansowanie w ramach ww. programu,przeprowadzonej przez wojewódzkie komisjeoceniające powołane przez właściwych wojewodów?W wypadku pozytywnej odpowiedzi na powyższepytanie zwracamy się o udzielenie informacji, czypodjęte zostały już jakiekolwiek prace legislacyjne wtej sprawie i czy zakończą się one przed ogłoszeniemkolejnego konkursu we wrześniu 2009 r.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Jerzy Rębekoraz grupa posłówI n t e r p e l a c j a(nr 7582)do prezesa Rady Ministróww sprawie konieczności dokonania zmianw ustawie o podpisie elektronicznymoraz w ustawie Kodeks postępowaniaadministracyjnegoSzanowny Panie Premierze! Zgodnie z art. 9 ust. 1ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym(Dz. U. Nr 30, poz. 1450, z późn. zm.) prowadzeniedziałalności w zakresie świadczenia usługcertyfikacyjnych nie wymaga uzyskania zezwoleniaani koncesji. Według art. 9 ust. 3 jednostka samorząduterytorialnego może świadczyć usługi certyfikacyjnena zasadach niekomercyjnych także dla członkówwspólnoty samorządowej. Wydawać by się zatemmogło, iż istnieje podstawa prawna do tworzenia samorządowychcentrów certyfikacji podpisu elektronicznego.Niestety dalsza analiza przepisów ww.ustawy oraz przepisów ustawy Kodeks postępowaniaadministracyjnego prowadzi do wniosku, że jeśli nawetowe centra powstaną, to wydane przez nie certyfikatynie będą certyfikatami kwalifikowanymi, awięc w myśl art. 16 § 3a K.p.a. nie będą mogły byćwykorzystane w postępowaniu administracyjnym narówni z podpisem elektronicznym.Wniesienie podania w postaci dokumentu elektronicznegoopatrzonego podpisem elektronicznymweryfikowanym za pomocą certyfikatu niekwalifikowanegowywołuje skutek wniesienia podania, którenie czyni zadość innym wymaganiom ustalonymw przepisach prawa w rozumieniu art. 64 § 2 K.p.a.Zmusza to organ do wezwania wnoszącego podaniedo usunięcia braków w terminie 7 dni pod rygorempozostawienia podania bez rozpatrzenia. Wezwanieto w praktyce oznacza wymuszenie osobistego stawieniasię wnoszącego podanie w organie w celu złożeniawłasnoręcznego podpisu. W konsekwencji więcpodważany jest sens podejmowania przez administracjęwysiłków mających na celu stworzenie systemówadministracji elektronicznej i rozwój e-usługdla obywateli.Zgodnie z art. 63 § 1 K.p.a. żądania, wyjaśniania,odwołania, zażalenia mogą być wnoszone pisemnie,telegraficznie lub za pomocą dalekopisu, telefafaksu,poczty elektronicznej albo za pomocą formularzaumieszczonego na stronie internetowej organu, atakże ustnie do protokołu, przy czym na podstawietego przepisu możliwość składania podań w postacielektronicznej została już znacznie zawężona. Stosowniebowiem do tego przepisu podanie wniesioneza pomocą dokumentu w postaci elektronicznej powinnobyć opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznymweryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanegocertyfikatu oraz zawierać dane w ustalonymformacie, zawarte we wzorze podania określo-
149nym w odrębnych przepisach, jeśli nakazują onewnoszenie podań według określonego wzoru.Aby podpis elektroniczny weryfikowany certyfikatemcentrum certyfikacyjnego j.s.t. mógł zostaćwykorzystany w postępowaniu administracyjnym,musiałby być podpisem bezpiecznym, weryfikowanymza pomocą certyfikatu kwalifikowanego. Pociągałobyto jednak za sobą konieczność spełnienia wymogówwynikających z ustawy o podpisie elektronicznym.W szczególności centrum certyfikacji j.s.t.musiałoby zostać wpisane do rejestru kwalifikowanychpodmiotów świadczących usługi certyfikacyjneprowadzonego przez ministra właściwego do sprawgospodarki. W tym względzie przepisy polskiej ustawynie są zgodne z dyrektywą Parlamentu Europejskiegoi Rady nr 1999/93/EW z dnia 13.12.1999 r. wsprawie wspólnotowych ram w zakresie podpisówelektronicznych. Jedyną możliwością zastosowaniapodpisu certyfikowanego przez centra certyfikacyjnetworzone w ramach projektów e-usług przez j.s.t. wpostępowaniu administracyjnym byłoby w świetleprzepisów ustawy uzyskanie wpisu do rejestru centrówcertyfikacyjnych prowadzonego przez ministrawłaściwego do spraw gospodarki.Opisane wyżej problemy wynikające z obowiązującychprzepisów prawa uniemożliwiają powszechnewykorzystywanie przez mieszkańców systemu SE-KAP, tj. Systemu Elektronicznej Komunikacji AdministracjiPublicznej wdrożonego w woj. śląskim. Systemma umożliwiać mieszkańcom załatwianie sprawpoprzez platformę PeUP (Platformę e-Usług Publicznych).Dla konkretnego rozwiązania zastosowanegoprzez podmiot zarządzający KEKAP, tj. Śląskie CentrumSpołeczeństwa Informacyjnego, bardzo istotnąkwestią jest możliwość praktycznego wykorzystaniazaawansowanego podpisu elektronicznego, który byłbyobjęty certyfikatem wystawianym przez centrumcertyfikacji zbudowanym w ramach projekty SEKAP(zwany dalej CC SEKAP). Dla zapewnienia wiarygodnościnie mniejszej niż przy wystawianiu dowodówosobistych, które są podstawą ustalania tożsamościprzy wydawaniu certyfikatów kwalifikowanych,absolutnie zasadne jest tworzenie tzw. punktówrejestracji w gminach, w wydziałach urzędów gminnychzajmujących się przyjmowaniem wniosków owystawienie dowodów osobistych i wydawaniem tychdowodów. Wydziały te z istoty rzeczy mają najlepsząmożliwość weryfikacji tożsamości wnioskodawcy,zdecydowanie lepszą niż inspektorzy kwalifikowanychcentrów certyfikacji. Ponadto w centrum certyfikacjiutworzonym przez samorząd województwa (zpunktami rejestracji ulokowanymi w gminach – najbliżejinteresanta) certyfikaty wystawiane byłybynieodpłatnie, niekomercyjnie (oznacza to likwidacjęistotnej bariery finansowej)m – obecna cena zakupucertyfikatu to 300–400 zł w pierwszym roku i 1/3ceny za odnowienie w każdym z trzech podmiotówkomercyjnych jest dla osób fizycznych nie do zaakceptowania).Zgodnie z założeniami projektu SEKAP ww. podpismiał być wykorzystywany do podpisywania pismprzez obywateli w kontaktach urząd – interesant, jakrównież do podpisywania pism wewnętrznych wurzędach. Pozwoliłoby to usprawnić i przyspieszyćpostępowania administracyjne, dałoby obywatelommożliwość prowadzenia korespondencji z urzędembez wychodzenia z domu (duże ułatwienie dla osóbniepełnosprawnych) i nie wiązałoby się z żadnymikosztami. W praktyce obywatel w celu uzyskania certyfikatuCC SEKAP tylko raz zmuszony byłby stawićsię w urzędzie, aby można było dokonać identyfikacjijego tożsamości. Pozostawienie możliwości wystawianiacertyfikatów w jednym centrum certyfikacji, anie w gminach (punktach rejestracji) jest taką samąblokadą w dostępności, gdyż wywołuje koniecznośćdojazdów z terenu całego województwa, a więc stratęwielu godzin na dojazd i załatwienie sprawy pozamiejscem zamieszkania.W tym stanie rzeczy zapytuję:— Czy planowane są obecnie zmiany w ustawie opodpisie elektronicznym?— Czy Pan Premier podziela zdanie, iż ustawa opodpisie elektronicznym jest niezgodna z dyrektywąParlamentu Europejskiego i Rady nr 1999/93/WE zdnia 13.12.1999 r. w sprawie wspólnotowych ram wzakresie podpisów elektronicznych i w związku z tymnależy ją dopasować do przepisów dyrektywy?— Czy planowane są obecnie zmiany w przepisachustaw Kodeks postępowania administracyjnego mającena celu umożliwienie stronom składanie podańlub innych pism w postaci elektronicznej oraz podpisywanieich dowolnym, przewidzianym w ustawiepodpisem elektronicznym, umożliwiającym jednoznacznepowiązanie dokumentu z osobą podpisującąten dokument (skuteczną identyfikację osoby podpisującej)?Z poważaniemWarszawa, dnia 8 grudnia 2008 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7583)do ministra obrony narodowejPoseł Jacek Falfusw sprawie udziału kompanii honorowychWojska Polskiego w nabożeństwachreligijnych związanych z uroczystościamipatriotycznymiSzanowny Panie Marszałku! Stałym i pięknymelementem polskiej tradycji patriotycznej i religijnejjest udział kompanii honorowych Wojska Polskiegow uroczystościach patriotycznych oraz nabożeń-
150stwach religijnych, które te uroczystości zazwyczajinicjują. Do tej pory, od momentu przemian z 1989 r.,kompanie honorowe uczestniczyły w mszach świętychsprawowanych za ojczyznę przy okazji tych uroczystości,wraz pocztami sztandarowymi wewnątrzświątyń, chyba że nabożeństwa odbywały się na wolnympowietrzu. Ten bezpośredni udział żołnierzy zjednej strony podkreślał wyjątkowy charakter nabożeństwreligijnych, z drugiej zaś strony wychodziłnaprzeciw oczekiwaniom żołnierzy, z których zdecydowanawiększość to chrześcijanie i katolicy.Od pewnego jednak czasu, jak wynika z relacjizgłaszanym nam parlamentarzystom przez samorządowców,księży, weteranów, obywateli z różnychstron kraju, żołnierze kompanii honorowych niemogą uczestniczyć w nabożeństwach wewnątrz świątyń.W tej sytuacji oddziały te zmuszone są tym samymw ogóle do odstąpienia od uczestnictwa w tychnabożeństwach lub do oczekiwania na ich zakończeniena zewnątrz kościołów. Jest to niezrozumiałe zarównodla nich samych, jak i dla obywateli, wiernychuczestniczących w nabożeństwach. Należy podkreślić,że istotnie nie jest jasna przyczyna takiego stanurzeczy, dowódcy wojskowi wskazują jedynie, że to odgórnezalecenie wynika z przyczyn bezpieczeństwa;rzekomo bagnety na broni żołnierzy mogą przypadkowowyrządzić krzywdę uczestnikom nabożeństw.W związku z powyższym uprzejmie proszę PanaMinistra o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy znana jest Panu Ministrowi przyczynawskazanego w treści interpelacji stanu rzeczy?2. Czy rzeczywiście zasadniczym i jedynym powodemewentualnego zakazu bezpośredniego udziałukompanii honorowych w nabożeństwach religijnychwewnątrz świątyni są względy bezpieczeństwa innychuczestników nabożeństw?3. Czy znane są Panu Ministrowi przypadki zdarzeń,w których od bagnetów zamieszczonych na broniżołnierzy ucierpieli przez przypadek inni uczestnicynabożeństw religijnych?4. Kto jest autorem decyzji (rozkazu), zgodnie zktórą żołnierze kompanii honorowych nie mogąuczestniczyć w nabożeństwach religijnych wewnątrzświątyń, i na jakiej podstawie taka decyzja (rozkaz)została podjęta?5. Wobec powszechnej opinii zainteresowanychobywateli <strong>Rzeczypospolitej</strong> o bezsensowności i szkodliwościspołecznej takiej decyzji (rozkazu) prosimyo określenie możliwości jej zmiany?Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Poseł Sławomir Zawiślakoraz grupa posłówI n t e r p e l a c j a(nr 7584)do ministra finansóww sprawie kontrowersji wokół projektowanejreformy Służby CelnejSzanowny Panie Ministrze! Mając na uwadze faktprocedowania <strong>Sejm</strong>u RP nad rządowym projektemustawy o Służbie Celnej oraz podnoszone w tym zakresieprzez środowisko funkcjonariuszy Służby Celnejzarzuty pod adresem rządu i przyjętego przez niegoprojektu ustawy, raz jeszcze pozwalam sobie interpelowaćdo Pana Ministra w tej właśnie sprawie.Podobnie jak inni parlamentarzyści, a także PanMinister, otrzymałem pismo związków zawodowychdziałających w Służbie Celnej, w którym związkowcyoskarżają kierowany przez Pana Ministra resort obrak przewidzianych prawem konsultacji ze stronąspołeczną. Zdaniem autorów pisma „projekt zawieranowatorskie rozwiązania prawne, jednak wśród kierownictwaizb celnych „konsultowany” był tylko jedenz wstępnych projektów. Przekazano obszernypakiet propozycji, a na ich analizę i ustosunkowaniesię funkcjonariusze (i to jedynie niektórzy) mieli niekiedykilka godzin. Nie jest możliwa merytorycznaocena nowych regulacji w takim terminie”. Związkowcypodnoszą także, że proponowane w projekcierozwiązania grożą destabilizacją pracy funkcjonariuszySłużby Celnej, co staje się szczególnie groźne ztego powodu, że Służba Celna odpowiada obecnie zapobór ponad 30% środków wpływających do budżetu.Każde zakłócenie w jej funkcjonowaniu oznacza stratydla Skarbu Państwa.Szczególne zastrzeżenia celników dotyczą restrykcyjnych– ich zdaniem – regulacji „obowiązków,rygorów i obostrzeń wobec funkcjonariuszy, nieznanew innych działach administracji państwowej, anawet formacjach mundurowych, bez równoczesnegowprowadzenia adekwatnych i równoważących teobostrzenia uprawnień. Jak podkreślają autorzy pisma,„wskutek przyjęcia propozycji rządowej SłużbaCelna nie będzie w stanie w pełni zapewnić ochronyi bezpieczeństwa obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej,w tym zgodności z prawem przywozu i wywozutowarów, a także obowiązków określonych wprzepisach odrębnych – tj. zadań określonych w art. 1projektu”.W związku z powyższym, mając na uwadze koniecznośćrzetelnego i merytorycznego podejścia doprocesowanego projektu ustawy, uprzejmie proszęPana Ministra o udzielenie odpowiedzi na następującepytania:1. Czy istotnie projekt ustawy o Służbie Celnej wwersji znajdującej się w <strong>Sejm</strong>ie nie został poddanyprzewidzianym prawem konsultacjom społecznym?2. Jak Pan Minister ocenia zarzuty wysuwanepod adresem projektu przez związki zawodowe działającew Służbie Celnej?
1513. Czy w opinii Pana Ministra, z uwagi na kontrowersjetowarzyszące pracom nad przedmiotowymprojektem ustawy nie byłoby właściwe przekazaniewskazanego projektu do rzetelnych konsultacji społecznych,oceny specjalistów oraz oceny zgodności jejzapisów z Konstytucją RP, co postulują związkowcywe wskazanym wyżej piśmie?Z poważaniemWarszawa, dnia 9 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7585)Poseł Sławomir Zawiślakdo ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie odmowy przyznania pomocyprzez ARiMR rolnikom aplikującym o tępomoc w ramach działania: Różnicowaniew kierunku działalności nierolniczej, z uwagina złożenie przedmiotowego wnioskuprzed wydaniem decyzji przez agencjęo przyznaniu płatności bezpośrednichi cukrowychSzanowny Panie Ministrze! W rozmowach z rolnikamii doradcami rolniczymi otrzymuję informacje,że podległa Panu Ministrowi Agencja Restrukturyzacjii Modernizacji Rolnictwa odmawia przyznaniaśrodków w ramach działania: Różnicowaniew kierunku działalności nierolniczej, z uwagi na niespełnieniewarunków określonych w art. 2 pkt 2 rozporządzeniaministra rolnictwa i rozwoju wsi w sprawieszczegółowych warunków i trybu przyznawaniapomocy finansowej w ramach tego właśnie działania.Jako powód odmowy przyznania pomocy podaje sięfakt, iż decyzja o dopłatach do gruntów rolnych wchodzącychw skład gospodarstwa wydana została podkoniec czerwca, natomiast wnioski składane były kilkatygodni przed wydaniem decyzji, a w takiej sytuacjipomoc w ramach tego działania nie może byćprzyznana.Trzeba jednak podkreślić, iż wielu rolników naprzełomie lutego i marca 2008 r. otrzymywało pismaod ARiMR, w których informowani byli, iż brak jestpodstaw prawnych do naliczenia płatności cukrowej,do czasu przekazania ARiMR stosownych kompetencjiw tym zakresie w drodze prawa powszechnie obowiązującego.Ponadto w piśmie pouczano, iż płatnośćcukrową przyznaje się w decyzji w sprawie przyznaniapłatności do gruntów rolnych. Wobec powyższegonie jest możliwe wydanie także decyzji o przyznaniupozostałych płatności, o które rolnicy wnioskowali wskładanych wnioskach – sprawa ta była także przedmiotemmoich wcześniejszych interpelacji do PanaMinistra. Z kolei w kwietniu rolnicy otrzymali pisma,w których stwierdzono, iż płatności bezpośrednie niemogą być wypłacone przed dokonaniem przez państwoczłonkowskie kontroli w odniesieniu do kryteriówkwalifikowalności.Analiza powyższego każe skonstatować, że odmowaprzyznania pomocy w ramach działania: Różnicowaniew kierunku działalności nierolniczej jest wewskazanych powyżej wypadkach nie tylko nieuzasadniona,ale też niezgodna z zasadami państwa prawa,podważa bowiem zaufanie obywatela do państwa.Prezes ARiMR ogłosił bowiem nabór wniosków wzakresie działania: Różnicowanie..., wiedząc doskonale,iż nie wszyscy rolnicy otrzymali decyzje w sprawieprzyznania płatności. Nieprzyznanie płatnościnie było jednak winą rolnika, ale wynikało z lukiprawnej, co przyznaje ARiMR we wskazanych wyżejpismach. Tym samym na rolników spadają konsekwencjeopieszałości w działaniu i swego rodzaju nieporadnościARiMR.Z uwagi na powyższe uprzejmie proszę Pana Ministrao udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy zdaniem Pana Ministra odmowa przyznaniapomocy w ramach działania: Różnicowanie wkierunku działalności nierolniczej w opisanych w treścininiejszej interpelacji przypadkach jest faktyczniezasadna i zgodna z prawem?2. Czy mógłby Pan Minister rozważyć odpowiedniąinicjatywę legislacyjną zmierzającą do zmianyprzepisów w tym zakresie i likwidacji możliwości odmowyprzyznania pomocy z przedmiotowego działaniaPROW rolnikom, którzy złożyli wnioski o przyznanietej pomocy przed uzyskaniem decyzji o przyznaniupłatności bezpośrednich, zwłaszcza że teostatnie decyzje zostały opóźnione nie z winy rolników,ale wskutek opieszałości i nieporadnościARiMR?Z poważaniemWarszawa, dnia 9 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7586)Poseł Sławomir Zawiślakdo ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie uprawy roślin oraz produkcjiżywności modyfikowanej genetycznieSzanowny Panie Ministrze! Co jakiś czas w debaciepublicznej powraca problem genetycznej modyfikacjizarówno w kontekście uprawy roślin, jak iużywania ich jako komponentu produktów spożywczych.Istniejący już od wielu lat światowy kryzysżywnościowy, dotykający miliony ludzi, staje się niekiedymotorem działań osób i przedsiębiorców, którzypod kamuflażem działalności charytatywnej
152próbują upowszechnić uprawę i spożywanie organizmówgenetycznie zmodyfikowanych, mających byćw założeniu znacznie odporniejszymi na choroby,szkodniki oraz zmiany warunków klimatycznych,co w konsekwencji umożliwiłoby rozwiązanie tejdramatycznej sytuacji. Jednakże z doniesień mediówwynika, że amerykańscy naukowcy w czasieswoich prac dowiedli, iż np. genetycznie modyfikowanasoja daje zbiory średnio o 10% niższe niż zwykła,obalając tym samym mit.Niezależni eksperci oceniają, iż znaczna część importowanychproduktów spożywczych zawierającychsoję może być wyprodukowana z jej genetycznie zmodyfikowanejodmiany. Ponadto przyjmuje się, że dużaczęść importowanej śruty sojowej jest wytworzona zsoi GMO i używana jest jako składnik pasz dla hodowlanegodrobiu.Dyskusja toczy się także wokół genetycznej modyfikacjiroślin, które uprawiane na polach, mająwpływ na środowisko naturalne. Skutków dla środowiska,jak i dla zdrowia ludzi spożywających te produktynie sposób ocenić bez dokładnych, długotrwałychbadań. Obecnie wprowadzane modyfikacje genetyczneroślin zmierzają do tego, aby były one odpornena herbicydy oraz żeby produkowały białkotoksyczne dla owadów szkodliwych. Nie ma jednakmożliwości stworzenia białka, które będzie trującetylko dla jednego gatunku owada, co najwyżej możebyć trujące np. dla całego rzędu owadów lub pewnejgrupy owadów. Przy tym nie mamy gwarancji, żeprzy okazji likwidacji szkodników nie niszczymy innychorganizmów, które są pożyteczne.W tym kontekście pewne wątpliwości budzi ramowestanowisko rządu RP dotyczące organizmów genetyczniezmodyfikowanych (GMO), które zostałoprzyjęte przez Radę Ministrów w dniu 18 listopada2008 r. Niektóre z zapisów powyższego dokumentumożna uznać za słuszne, żeby wspomnieć choćbymożliwość zamkniętego użycia organizmów genetyczniemodyfikowanych oraz zamierzone uwolnienieorganizmów genetycznie zmodyfikowanych do środowiskaw celach doświadczalnych. Niestety równocześnierząd Polski, mając na względzie obowiązki wynikającez członkostwa Polski we Wspólnocie, deklarujeprzestrzeganie obowiązującego prawa Unii Europejskiejw tym zakresie.Mając na uwadze powyższe, uprzejmie proszęPana Ministra o udzielenie odpowiedzi na następującepytania:1. Czy Ministerstwo posiada dokładne informacjedotyczące wysokości importowanych roślin modyfikowanych?Czy rośliny te są następnie rzeczywiścieużywane do produkcji pasz i artykułów spożywczych?2. W jakim zakresie w trakcie prac legislacyjnychw tej materii brane jest stanowisko organizacji i stowarzyszeńekologicznych?3. W jaki sposób Ministerstwo zamierza pogodzićuznanie naszego kraju za wolny od GMO z odmienniebrzmiącymi zobowiązaniami wynikającymi z przynależnoścido Unii Europejskiej?Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7587)do ministra finansówPoseł Sławomir Zawiślakw sprawie pogłębiającego się kryzysuwalutowego mającego bezpośrednieprzełożenie na sytuację materialną setektysięcy PolakówSzanowny Panie Ministrze! Przed kilkoma dniamipodczas konferencji prasowej zechciał Pan ogłosić,że kryzys finansowy szczęśliwie ominął naszkraj – nie zbankrutował ani jeden bank, żaden teżnie musiał zostać znacjonalizowany, a przez to Polacynie stracili swoich oszczędności. Wypowiedź tapokazuje niebywałą konsekwencję Pana Ministra iupór w realizacji ciężkiego zadania postawionegozapewne przez prezesa Rady Ministrów, a mianowiciew zaklinaniu rzeczywistości. Słowa te wypowiadałPan bowiem w dniu, kiedy złotówka osiągnęłapoziom najniższy od czterech lat i dalej się osłabiała– euro kosztowało już grubo ponad 4 zł, dolargrubo ponad 3 zł, zaś frank szwajcarski sięgał poziomu3 zł. Zwłaszcza cena tej ostatniej waluty spędzasen z powiek setkom tysięcy Polaków, którzyzaciągnęli kilkusettysięczne kredyty hipotecznewłaśnie w szwajcarskiej walucie.Oczywiście można powiedzieć, że rząd nie odpowiadaza decyzje kredytowe obywateli, którzy mogliprzecież zdecydować się na kredyt w pewniejszychzłotówkach. Ba, można nawet obrazić się na Polakówza to, że wybrali kredyty w obcych walutach. Możnatakże stwierdzić, że zgodnie z przepisami konstytucjiza politykę monetarną w Polsce odpowiada niezależnyod rządu Narodowy Bank Polski. Owszem, można,tylko że nie zmieni to faktu, że wygłaszane przezPana Ministra teorie na temat skutecznego uchronieniasię naszego kraju przed skutkami kryzysu iuratowaniu oszczędności przez obywateli polskichnijak się mają do rzeczywistości. Gwałtowny wzrostkursu franka szwajcarskiego o blisko 50% w ciąguzaledwie 5 miesięcy spowodował, że wiele polskichrodzin dużą część swoich oszczędności musiało przeznaczyćna sfinansowanie zdecydowanie większychrat kredytowych.Tymczasem rząd, a w szczególności kierowanyprzez Pana Ministra resort finansów nie robi nic, bysytuację tę odwrócić lub co najmniej zahamować tendencjęspadkową kursu złotego w stosunku do frankaszwajcarskiego, euro i dolara. Faktycznie rząd
153zachowuje się tak, jakby nie zauważał problemu i niedostrzegał coraz trudniejszej sytuacji wielu polskichrodzin zadłużonych na cele mieszkaniowe i budowlanewe frankach szwajcarskich – cytowana powyżejwypowiedź Pana Ministra o tym właśnie świadczy.Dlatego też, mając na uwadze powyższe i kierującsię wolą przypomnienia Panu Ministrowi o corazwiększych problemach posiadaczy kredytów we frankachszwajcarskich, uprzejmie proszę o udzielenieodpowiedzi na następujące pytania:1. Ile osób w całej Polsce zadłużonych jest wefrankach szwajcarskich lub innej obcej walucie i jakistanowi to udział procentowy w całości kredytów hipotecznychzaciągniętych przez Polaków?2. Czy w kierowanym przez Pana Ministra resorcieplanuje się przedsięwziąć kroki, w porozumieniuz NBP, zmierzające do wzmocnienia złotówki i zażegnaniaewidentnego i pogłębiającego się kryzysu walutowego?3. Czy w kierowanym przez Pana Ministra resorcieplanowane są rozwiązania prawne, których celembyłoby niesienie pomocy osobom, które najdotkliwiejodczują wzrost wysokości rat kredytowych w związkuz drastycznym spadkiem kursu złotego w stosunkudo franka szwajcarskiego?Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7588)Poseł Sławomir Zawiślakdo prezesa Rady Ministróww sprawie rażąco niskich świadczeń ZUSdla osób chorych i niepełnosprawnychSzanowny Panie Premierze! W okresie przedświątecznymprzez moje biuro poselskie przewinęła sięgrupa interesantów informujących o tragicznej sytuacjimaterialnej osób i rodzin otrzymujących renty iemerytury w kwotach 534 zł do 636 zł. Były wśródnich matki samotnie wychowujące dzieci i osoby samotneoraz inwalidzi z całkowitą lub częściową niezdolnościądo pracy, którym niska renta nie wystarczana zaspokojenie podstawowych biologicznychpotrzeb człowieka.Wiele spośród osób, które zgłosiły się do biura poselskiego,żądało od posłów odpowiedzi, jak możnawyżyć z renty inwalidzkiej (z tytułu całkowitej niezdolnoścido pracy), która wynosi ok. 550 zł netto(636 zł brutto), kiedy człowiek oprócz potrzeb wyżywieniai opłat ma jeszcze inne wydatki. Poniżej podajeprzykład jednego z petentów, który ma te 550 złna utrzymanie się przy życiu.Koszty art. wyżywienia – miesięczne:1) 1/2 chleba – 1,20 zł x 31 dni = 37,20 zł2) posmarowanie i okład - śniadanie – 80 gr. x 31dni = 24,80 zł3) napoje, herbata, kawa zbożowa – 30 gr x 31 dni= 9,30 zł4) obiad – 7 zł x 31 dni = 217,00 zł5) kolacja z podwieczorkiem – 3 zł x 31 dni =93,00 zł.Suma wynosi więc 381,30 zł.Na pozostałe koszty utrzymania pozostało 168,70 złz czego do zapłaty pozostało:— opłaty na koszty mieszkaniowe, energię, wodę,ogrzewanie,— środki higieny osobistej,— zakup skromnych lekarstw,— zakup skromnej odzieży,— przejazdy środkami lokomocji,— inne nieprzewidziane wydatki.Przedstawiam bardzo wymowny przykład, proszęwczuć się w sytuację osób żyjących z renty 500 zł. Czymożna z niej wyżyć? Ludzie o takim zabezpieczeniuprzez państwo środków na życie i braku możliwościdorobienia do renty mają prawo mieć poczucie świadomegoich uśmiercania - i tak piszą w pismach doposłów. Większość ze skarżących się to byli pracownicyzakładów już nieistniejących z terenu TomaszowaMazowieckiego, ludzie po wypadkach, o którychwszyscy zapomnieli, państwo również.Minione święta Bożego Narodzenia osoby te spędziłybardzo skromnie. Gdyby nie dodatkowa pomocrodziny i opieki społecznej i to byłoby niemożliweRozpoczęty nowy rok 2009 nie jest dobrym czasemdla rządzących – mniejsze dochody niż były zaplanowane,coraz bardziej widoczne społeczne skutkikryzysu (wzrastająca liczba zwolnionych w zakładachpracy). Jak na razie nic nie wskazuje, aby wprzyszłorocznym budżecie nastąpił wzrost płac, emeryturi rent, a raczej są oznaki pogorszenia trudnychwarunków życia Polaków.A może jednak się mylę? Może przewiduje PanPremier jakieś działania mające na celu ochronę ludzinajuboższych przed konsekwencjami pogłębiającegosię kryzysu w kraju?Z wyrazami szacunkuSkierniewice, dnia 23 stycznia 2009 r.Posłowie Dariusz Seligai Robert Telus
154I n t e r p e l a c j a(nr 7589)do ministra zdrowiaorazdo ministra infrastrukturyw sprawie zaostrzenia norm dotyczącychnatężenia oraz bliskości pól magnetycznychemitowanych przez linie energetyczne orazstacje przekaźnikowe GSM umiejscowionew bezpośrednim sąsiedztwie siedlisk ludzkichSzanowni Państwo! Jako członek sejmowej podkomisjids. energetyki chciałbym zwrócić uwagę naniezmiernie ważny dla społeczeństwa aspekt ochronyzdrowia ludności zamieszkującej tereny położone wsąsiedztwie istniejących linii energetycznych lubmieszkających w miejscach, gdzie planowane będziewytyczenie nowych naziemnych instalacji, zwłaszczaw perspektywie rychłej modernizacji istniejących liniienergetycznych oraz budowy nowych, o znaczniewiększej przepustowości, tzw. linii najwyższych napięć.Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku stacjiprzekaźnikowych telefonii GSM. Ich liczba nadalwzrasta. Często, ze względów oszczędnościowych, lokowanesą na terenach zurbanizowanych, na obiektachjuż istniejących, takich jak stare kominy pofabryczneczy nawet bloki mieszkalne.Sytuacja taka stwarza zagrożenie dla zdrowia iżycia mieszkańców. Prowadzone do tej pory badaniapotwierdzają, że napowietrzne linie elektroenergetycznestwarzają zagrożenie zdrowia nawet do 600m od linii. Na temat szkodliwości pola elektromagnetycznegopowstała największa, oparta o wyniki1500 badań naukowych praca naukowa, która jestdostępna na stronie: www.bioinitiative.org. Na zdrowieludzi, a szczególnie dzieci, wpływają też skażeniapowstające w trakcie jonizacji powietrza podczaspracy sieci.4 września 2008 r., po wielu latach blokowaniatakich decyzji przez przemysł i lobby telefonii komórkoweji energetyki, Parlament Europejski wydałbardzo ważną rezolucję (2004/2/32(INI)) w sprawieśródokresowego przeglądu „Europejskiego planudziałania na rzecz środowiska i zdrowia na lata2004–2010”.W raporcie naukowców z Bioinitiative WorkingGroup zaleca się obniżenie dopuszczalnych w Polscelimitów pola magnetycznego do wartości 100 razymniejszych (np. dla stacji bazowych telefonii komórkowej)i 750 razy mniejszych (np. przy liniach elektroenergetycznychnajwyższych napięć) od tych, jakiedopuszczają polskie przepisy. Przykładowo dla liniielektroenergetycznej 2x220 kV + 2x400kV Ostrów– Plewiska, w przypadku realizacji inwestycji zgodniez pomysłami inwestora, mieszkańcy w kilkunastumiejscowościach w kilkuset domach przebywaćbędą w polu elektromagnetycznym ponad 20-krotniewiększym od tego, jakie zalecają naukowcy na obszarach,gdzie przebywają dzieci i kobiety w ciąży. Badaniaprzeprowadzone w Anglii i Walii (Raport Drapera)wykazały wzrost zachorowań na białaczkędzieci nawet do 600 m od takich linii.Linia Ostrów – Plewiska przesyłać będzie kilkakrotniewięcej energii od tych badanych w Anglii iWalii. Uruchomienie tej linii w tych warunkachstwarza olbrzymie zagrożenie dla zdrowia i życiadzieci i kobiet w ciąży.Rozwiązaniem tych problemów może być zainwestowanieśrodków w budowę podziemnych linii energetycznychtak, jak obecnie czynią to Niemcy. Biorącpod uwagę zagrożenie zdrowia, protesty społeczne, atakże fatalny wpływ na krajobraz i rozwój turystyki,działania takie mają pełne uzasadnienie.Wobec powyższego chciałbym zwrócić się do poszczególnychministrów z następującymi pytaniami:1. Czy Ministerstwo Infrastruktury rozważa możliwośćbudowy podziemnych linii energetycznych zamiastnaziemnych?2. Czy znane są procentowe różnice w kosztach budowyobydwu typów linii? Który wariant jest tańszy?3. Czy Ministerstwo Zdrowia posiada dane na tematwzrostu liczby zachorowań na nowotwory wśródmieszkańców miejscowości, przez które przebiegająlinie energetyczne lub znajdują się stacje GSM?Z wyrazami szacunkuSkierniewice, dnia 23 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7590)do ministra środowiskaPosłowie Dariusz Seligai Robert Telusw sprawie ratowania przed postępującądegradacją zbiornika wody pitnej dla Łodzii Tomaszowa Mazowieckiego– Zalewu SulejowskiegoSzanowny Panie Ministrze! Rzeka Pilica i znajdującysię w okolicach Sulejowa zbiornik wody ZalewSulejowski to jeden z największych akwenów w województwie.Miejsce rekreacji, wypoczynku, ale igłówne ujęcie wody dla Łodzi. Zalew, usytuowany naodcinku Pilicy pomiędzy Smardzewicami a Sulejowem,to także ostoja ptactwa, ryb oraz rzadkich gatunkówroślin. Niestety, akwen ten boryka się z problemami.Do głównych zaliczyć należy postępującezanieczyszczenie wód. Latem zakwit glonów jest takduży, że praktycznie już na całym obszarze zbiornikaobowiązuje zakaz wstępu do wody.Taki stan rzeczy spowodowany jest wieloma czynnikami.Do głównych zaliczyć można zbyt dużą ilość
155nawozów sztucznych trafiających tu z pobliskich póloraz ogólny zły stan czystości rzeki Pilicy w jej górnymbiegu.W okolicach miejscowości Borki na przestrzeniostatnich lat powstały ośrodki wypoczynkowe, którestanowiły ważny punkt rekreacyjno-turystyczny dlaaglomeracji łódzkiej. W sezonie letnim mieszkańcyŁodzi i okolic masowo korzystają z tego miejsca wypoczynku.Podobnie w Samrdzewicach, Treście,Swolszewicach, Karolinowie. Jednak z uwagi na corazwiększe zanieczyszczenie wód teren ten tracimocno na swojej atrakcyjności.Szanowny Panie Ministrze! Jednak nie turystykaw tym wypadku jest najważniejsza. Problem polegana tym, iż Zalew Sulejowski stanowi główne ujęciewody dla miast Łódź i Tomaszów Mazowiecki. Z uwagina wzrastające zanieczyszczenie już w latach poprzednichzostał opracowany specjalny program „Pilica”,który zakładał poprawę jakości wód rzeki Pilicyoraz Zalewu Sulejowskiego. Program ten jednaknie doczekał się realizacji. Tymczasem sytuacja stajesię coraz trudniejsza i wymagane są szybkie działaniaze strony Pana resortu i całego rządu.W związku z powyższym chcielibyśmy zapytać:Czy Ministerstwo Środowiska planuje wprowadzićnowy program zmierzający do ochrony wód rzeki Pilicyi Zalewu Sulejowskiego odpowiadający aktualnympotrzebom, który będzie konsekwentnie realizowany,a nie tak, jak to się stało z programem „Pilica2000”?Z wyrazami szacunkuSkierniewice, dnia 23 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7591)do ministra infrastrukturyPosłowie Dariusz Seligai Robert Telusw sprawie oferty promocyjnej i przejazdówpociągami spółki PKP InterCityZmiany, które nastąpiły w przedsiębiorstwie PolskieKoleje Państwowe, zamiast poprawy warunkówutrudniły życie podróżnym. PKP IC nie wszystkiepociągi przedstawia w podstawowym rozkładzie jazdy,ale dzieli je na grupy pociągów. W ten sposób podróżnimają utrudniony dostęp do informacji o połączeniach.Oferta ulg na jeżdżenie pociągami od piątku doponiedziałku ograniczona jest do regionów. Bo jakwytłumaczyć, że pociąg relacji Szczecin – Warszawawyjeżdża o godzinie 16 w piątek, a ulga obowiązujeod godziny 18?Dziś w dobie ostrzeżeń przed kryzysem powinniśmyułatwiać dostęp do wiedzy i możliwości przemieszczaniasię z miejsca pracy do rodzinnego domu.Te odległości nie wynoszą 50 czy 100 km, ale często200 czy 300 km.Dodam, że linie lotnicze LOT na okres zimowyograniczyły liczbę przelotów na trasie Warszawa –Szczecin.Osoby mieszające w województwie zachodniopomorskim,ale studiujące w Poznaniu, Warszawie lubGdańsku, zwracają się do mnie z pytaniami o komunikację.Mam do Pana ministra następujące pytania:1. Czy widzi Pan minister możliwość wydłużeniaoferty promocyjnej na przejazdy weekendowe wyjeżdżającychze Szczecina do Poznania i dalej do Warszawypociągów IC i TLK od godziny 16?2. Czy możliwe jest wydłużenie obowiązywaniaoferty promocyjnej na przejazdy weekendowe doSzczecina do poniedziałku do godziny 8 rano – przyjazdupociągu z Warszawy lub Krakowa?3. Czy istnieje techniczna możliwość umieszczaniawszystkich pociągów w jednym rozkładzie?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Konstanty OświęcimskiI n t e r p e l a c j a(nr 7592)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie strażaka w każdej firmie<strong>Sejm</strong> RP w ubiegłym roku przyjął zmiany w przepisachmówiące o potrzebie zatrudnienia lub wskazaniapracownika odpowiedzialnego za ochronę przeciwpożarową.Życie okazało się inne niż teoretycznezałożenia. Szkolenia pracownika są drogie i czasochłonne.Dla małej firmy zatrudniającej do kilku osóbwydelegowanie jednej osoby na szkolenie zaburzy jejharmonogram działania. To także obciążenie budżetu.Koszt szkolenia jest szacowany na 1250 zł. Dotego trzeba dodać koszty delegacji.Problem ten będzie dotykał osoby prowadzącedziałalność sezonowo. W nadmorskich miejscowościachw Świnoujściu, Międzyzdrojach, Dziwnowie,Pobierowie czy Mrzeżynie znacząco wzrasta liczbapunktów gastronomicznych i usługowych. Czy wystarczyosób z odpowiednim przeszkoleniem?Kolejnym problemem jest czas oczekiwania naszkolenie. Mała liczba jednostek szkolących spowodowała,że czas oczekiwania przedłuża się już doroku 2011.W dobie informatyzacji wiele, coraz więcej małychi średnich firm zatrudnia osoby pracujące poza biu-
156rem. Co z respektowaniem przepisów w przypadkufirm informatycznych, gdzie większość załogi pracujepoza biurem?Dlatego zwracam się z następującymi pytaniami:— Czy przewidywana jest zmiana podmiotówuprawnionych do szkolenia?— Czy praca związana z ochroną przeciwpożarowąmoże być świadczona przez firmy zewnętrzne dlainnych podmiotów?— Jak problem zatrudnienia lub świadczeniausług w zakresie ochrony przeciwpożarowej rozwiązaćmają firmy zatrudniające pracowników w systemietelepracy?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Konstanty OświęcimskiI n t e r p e l a c j a(nr 7593)do ministra rozwoju regionalnegow sprawie koniecznych do podjęcia działańlegislacyjnych w gospodarce odpadamikomunalnymiStan faktyczny:Gospodarka odpadami komunalnymi wymagapodjęcia natychmiastowych zmian legislacyjnych.Najważniejsze problemy, jakie należy rozwiązać wnajbliższej przyszłości, to przede wszystkim:1) pozyskanie środków unijnych na realizację nowoczesnychinstalacji utylizacji odpadów, promowanienajnowszych rozwiązań zmniejszających ilośćodpadów deponowanych na składowiskach, w tymspalarni, stacji segregacji odpadów i kompostowniodpadów;2) osiągnięcie poziomów odzysku odpadów zgodniez dyrektywami 1994/62/WE i 1999/31/WE.Państwa członkowskie są zobowiązane do ograniczeniailości odpadów komunalnych ulegających biodegradacjikierowanych do składowania:— do dnia 31 grudnia 2010 r. – musi nastąpićograniczenie do nie więcej niż 75% wagowo całkowitejmasy odpadów komunalnych ulegających biodegradacji;— do dnia 31 grudnia 2013 r. – musi nastąpićograniczenie do nie więcej niż 50% wagowo całkowitejmasy odpadów komunalnych ulegających biodegradacji;— do dnia 31 grudnia 2020 r. – musi nastąpićograniczenie do nie więcej niż 35% wagowo całkowitejmasy odpadów komunalnych ulegających biodegradacjiw stosunku do masy tych odpadów wytworzonychw 1995 r.Sfera gospodarki odpadami komunalnymi jestbardzo zaniedbana, głównie od strony organizacyjneji inwestycyjnej. Dowodem niech będzie fakt, że zFunduszu Spójności realizowany jest tylko jeden projektzwiązany z gospodarką odpadami komunalnymi,a do programów operacyjnych zgłoszono zaledwie kilkaprojektów inwestycyjnych. Przyczyna tego stanurzeczy leży niewątpliwie w złym ustawodawstwie.Aby przygotować projekty inwestycyjne skutecznieubiegające się o środki unijne, niezbędne jest zapewnienieodpowiedniego strumienia odpadów do konkretnychinstalacji. Tylko wówczas można zapewnićracjonalne działanie i rozmieszczenie inwestycji wregionach. Należy też doprowadzić do zmian, którepozwolą być samorządom właścicielami odpadów.W związku z tym powołany został zespół składającysię z przedstawicieli Ministerstwa Rozwoju Regionalnego,Ministerstwa Środowiska oraz MinisterstwaInfrastruktury, któremu przewodniczył podsekretarzstanu pan Janusz Mikuła. Zespół wypracowałwstępne założenia dotyczące planowanych zmianlegislacyjnych w gospodarce odpadami komunalnymi,które zostały poddane konsultacjom międzyresortowym.Kilka tygodni temu mieliśmy okazję zapoznaćsię z planowanymi zmianami i deklarowaliśmywspółpracę w tym zakresie, jako osoby od dawnazaangażowane w rozwiązywanie problemów gospodarkiodpadami komunalnymi.Pytanie:W związku z tym, że pan Janusz Mikuła przestałpełnić funkcję podsekretarza stanu, jak wyglądająplany Ministerstwa w tym zakresie i kto ewentualnieprzejmie obowiązki koordynatora zespołu pracującegonad zmianami przepisów dotyczących gospodarkiodpadami komunalnymi?Ze swojej strony zapewniamy Panią Minister odalszej woli aktywnej współpracy w reformowaniusystemu gospodarki odpadami komunalnymi i liczymyna przyspieszenie prac nad tą bardzo ważną iniewątpliwie zaniedbaną sferą gospodarki.Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Poseł Tadeusz Arkitoraz grupa posłów
157I n t e r p e l a c j a(nr 7594)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie obowiązku wyznaczaniaprzez pracodawców pracownikówdo wykonywania czynności w zakresieochrony przeciwpożarowejZwracamy się z interpelacją do Pani Minister wsprawie obowiązujących od 18 stycznia 2009 r. przepisówznowelizowanego Kodeksu pracy. Na mocy nowelizacjikodeksu, wprowadzonej ustawą z dnia 21listopada 2008 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy, nałożonona pracodawców obowiązek wyznaczania pracownikówdo udzielania pierwszej pomocy, a takżewykonywania czynności w zakresie ochrony przeciwpożaroweji ewakuacji pracowników. Ustawa ta, wedleinformacji zawartej w uzasadnieniu dla jej projektu,wprowadzała do naszego systemu prawnego zapisyprawa europejskiego. Powołano się przede wszystkimna dyrektywę Rady 89/391/EWG z 1989 r. w sprawiewprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwai zdrowia pracowników w miejscu pracy.Jeżeli uwzględnić samą treść wspomnianej dyrektywy(art. 8), pracodawca powinien „przedsięwziąćodpowiednie środki celem zapewnienia pierwszej pomocyw nagłych wypadkach, możliwości zwalczaniapożarów i ewakuacji pracowników, stosownie do rodzajuprowadzonej działalności i wielkości przedsiębiorstwa”.Precyzując ten obowiązek, dyrektywawprowadziła zasadę, iż „pracodawca powinien desygnować,celem zabezpieczenia działalności związanejz udzielaniem pierwszej pomocy, zwalczaniem pożarówi ewakuacją pracowników, niezbędnych pracowników,przeznaczonych do spełniania tych zadań”.Dyrektywa przewiduje także, że „liczba tych pracowników,ich szkolenie oraz wyposażenie powinnouwzględniać wielkość i rodzaj zagrożeń występującychw przedsiębiorstwie i/lub zakładzie”. Zatem zliteralnego brzmienia dyrektywy wprost wynika zawartyw niej nakaz zróżnicowania liczby i zakresuprzeszkolenia pracowników od występujących w danymzakładzie zagrożeń dla bezpieczeństwa pracowników.Nie zawarto w niej natomiast obowiązku zatrudnianiadodatkowej osoby w przedsiębiorstwie, niezawarto także szczegółowych wymagań odnośnieprzeszkolenia już zatrudnionych osób.Po uchwaleniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r.pojawiły się głosy, że wprowadzone przepisy nakładająna wszystkich przedsiębiorców, niezależnie odwielkości zakładu pracy, obowiązek zatrudnienia wfirmie nowej osoby legitymującej się przeszkoleniemw zakresie ochrony przeciwpożarowej i udzielaniapierwszej pomocy bądź przeszkolenie któregoś z dotychczasowychpracowników w tym zakresie.W mediach ukazały się informacje o znacznychkosztach, jakie musieli będą ponieść przedsiębiorcyw celu dostosowania swoich zakładów pracy do nowychprzepisów. Podnoszono, iż wprowadzone regulacje niesprzyjają przedsiębiorczości, są przykładem obciążeńo charakterze biurokratycznym i mogą doprowadzićwiele, zwłaszcza małych firm, do stanu upadłości iw konsekwencji do zmniejszenia miejsc pracy.Co szczególnie niepokojące pojawiły się także głosypowołujące się na sporządzone opinie prawne, iżuchwalone przepisy są nie do końca zgodne ze wspomnianądyrektywą. Zarzucano błędne odczytanie jejzapisów i wprowadzenie zapisów idących znacznie dalejniż dyrektywa oraz stojących w sprzeczności z celami,dla jakiej dyrektywa ta została wydana. W szczególnościpowołano się na zapis zawarty w jej preambule,iż jej zapisy „nie powinny powodować administracyjnych,finansowych i prawnych ograniczeń,które stanowiłyby czynnik uniemożliwiający tworzeniei rozwój małych i średnich przedsiębiorstw”.Zatem w samej treści dyrektywy istnieją zapisy,nie tylko pozwalające, ale wręcz nakazujące różnicowaćobowiązki nakładane na pracodawców podwzględem przede wszystkim występujących w miejscachpracy zagrożeń, ale także pod względem wielkościprzedsiębiorstwa. Tymczasem takich zapisóww znowelizowanym Kodeksie pracy nie ma. Oczywistymjest, że zakres zagrożeń dla bezpieczeństwapracownika w miejscu pracy zależy od wielu czynników,w szczególności od rodzaju prowadzonej działalnościoraz od wielkości zakładu pracy.Pragniemy zwrócić się do Pani Minister z pytaniem,czy w resorcie dostrzeżono, iż zapisy znowelizowanegoKodeksu pracy są niedoskonałe i nie dość precyzyjnieoddają treść unijnej dyrektywy, nie wprowadzającpraktycznie żadnego zróżnicowania obowiązkównakładanych na pracodawców. Pytamy również,czy resort widzi potrzebę pilnej nowelizacji Kodeksupracy, która usunęłaby pojawiające się wątpliwościoraz wprowadziła zróżnicowanie nałożonych na pracodawcęobowiązków, zależnych od wielkości zakładupracy i od rodzaju zagrożeń dla bezpieczeństwa.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7595)do ministra zdrowiaPoseł Witold Kochanoraz grupa posłóww sprawie wniosków o wydanie EuropejskiejKarty Ubezpieczenia ZdrowotnegoSzanowna Pani Minister! Składając w NFZ wnioseko wydanie Europejskiej Karty UbezpieczeniaZdrowotnego (EKUZ), należy przedłożyć m.in. za-
158świadczenie od pracodawcy o opłaceniu składek ubezpieczeniazdrowotnego. Mimo że informacje o opłaconychskładkach znajdują się w systemie informatycznymNFZ, jednak nie jest on zintegrowany zsystemem do obsługi EKUZ.W związku z tym proszę uprzejmie Panią Ministero odpowiedź na pytanie, czy Ministerstwo planujeintegrację obu systemów, aby nie było koniecznedostarczanie dodatkowych dokumentów potwierdzającychinformacje znajdujące się już w posiadaniuNFZ?Zdaję sobie sprawę, że integracja systemów informatycznychmoże być kosztowna i długotrwała, dlategoproponuję także rozwiązanie, w którym pracownicyNFZ po złożeniu wniosku będą sprawdzać, czyskładki są przez daną osobę opłacone. Ograniczyłobyto nadmierną ilość dokumentów, a także znacznieułatwiłoby życie obywatelom zainteresowanym wyjazdem.Proszę także o udzielenie odpowiedzi na pytanie,czy moja propozycja zostanie przez MinisterstwoZdrowia rozważona?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7596)do ministra infrastrukturyPoseł Michał Jarosw sprawie wydawania tymczasowegozaświadczenia o uprawnieniachdo kierowania pojazdamiSzanowny Panie Ministrze! Problem, który poruszam,dotyczy wielu kierowców, którzy przedłużająprawo jazdy wydane na czas określony bądź wnioskująo wydanie nowego dokumentu w przypadku kradzieżylub zgubienia starego.Należy w takiej sytuacji złożyć wniosek o wydanienowego (bądź przedłużenie) prawa jazdy w wydzialekomunikacji w urzędzie miasta lub gminy.Jednak do czasu wydania nowego dokumentu wnioskodawcanie otrzymuje żadnego zaświadczenia potwierdzającegouprawnienia do prowadzenia pojazdów,więc do zakończenia procedury, na którą jestustawowo przeznaczone 14 dni, nie może prowadzićpojazdu. Jest to szczególnie uciążliwe dla osób, którepracują jako kierowcy.W związku z tym proponuję wprowadzenie przepisu,na mocy którego w takiej sytuacji będzie wydawanetymczasowe zaświadczenie o uprawnieniach dokierowania pojazdami, do czasu wydania nowego dokumentu.Proszę również uprzejmie Pana Ministra o odpowiedźna pytanie, czy zaproponowane przeze mniezmiany zostaną rozpatrzone przez MinisterstwoSpraw Wewnętrznych i Administracji.Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7597)do ministra gospodarkiPoseł Michał Jarosw sprawie możliwości dołączenia polskiejinstrukcji obsługi przy odprawie celnejSzanowny Panie Ministrze! Sprawa dotyczy wymogudołączenia instrukcji obsługi w języku polskimprzy imporcie.Przy odprawie celnej wymagana jest instrukcjaobsługi w języku polskim. Nie ma możliwości dołączeniapolskiej instrukcji w czasie odprawy celnej.Dlatego też polska instrukcja obsługi musi być wysyłanado zagranicznego producenta, by ten ją dołączyłdo przesyłki, lub drukowana za granicą.Podwyższa to koszty, ponieważ trzeba wysłać instrukcjedo zagranicznego kontrahenta bądź zlecićich druk za granicą, gdzie polski przedsiębiorca manajczęściej mniejsze rozeznanie rynku i możliwościnegocjacji niż w Polsce. Dodatkowo są to utraconezyski dla polskich drukarń.W związku z tym proponuję wprowadzenie możliwościdołączania polskiej instrukcji obsługi przyodprawie celnej. Proszę również uprzejmie Pana Ministrao odpowiedź na pytanie, czy zaproponowaneprzeze mnie zmiany zostaną rozpatrzone przez MinisterstwoGospodarki.Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7598)do ministra gospodarkiorazministra infrastrukturyPoseł Michał Jarosw sprawie finansowania przez gminyoświetlenia na drogach krajowych,wojewódzkich i powiatowychObowiązujące do końca 2003 r. brzmienie art. 18ustawy Prawo energetyczne zaliczało do zadań własnychgminy obowiązek finansowania oświetleniaulic, placów i dróg znajdujących się na jej terenie,
159jeśli była ona ich zarządcą. Natomiast oświetleniepozostałych dróg, które nie pozostawały w zarządziegminy, pokrywał budżet państwa, który finansowałrównież wydatki na oświetlenie dróg publicznychkrajowych, wojewódzkich i powiatowych w granicachmiast na prawach powiatu, a zasady i terminy przekazywaniaśrodków określał w drodze rozporządzeniaminister finansów. Istniała zatem zasada, żeoświetlenie dróg finansuje jej właściciel (zarządca),natomiast wyjątek dotyczył jedynie miast na prawachpowiatu.Zmiana nastąpiła 1 stycznia 2004 r., kiedy weszływ życie znowelizowane przepisy prawa energetycznegooraz ustawy o drogach publicznych, którymi uregulowanokwestię własności dróg. Zgodnie z art. 2austawy o drogach publicznych drogi krajowe są obecniewłasnością Skarbu Państwa, a drogi wojewódzkie,powiatowe i gminne własnością właściwego samorządu.Natomiast finansowanie oświetlenia powiązanoz położeniem danej drogi, a nie z jej własnością,z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, wrozumieniu przepisów o autostradach płatnych. Ponadtoustawą z 4 marca 2005 r. o zmianie ustawyPrawo energetyczne oraz ustawy Prawo ochrony środowiskanadano po raz kolejny nowe brzmienie art.18 ustawy Prawo energetyczne, wskazujące, że dogmin należy finansowanie oświetlenia ulic, placów idróg publicznych znajdujących się na terenie gminy.Zmiana ta miała na celu uściślenie zakresu, w jakimgmina finansuje oświetlenie dróg i ograniczyła ponoszeniekosztów jedynie do dróg publicznych. W obecnymstanie prawnym do zadań własnych gminy należywięc finansowanie oświetlenia wszystkich drógpublicznych znajdujących się na jej terenie, czyli takżetych niepozostających w jej zarządzie, w tym drógpowiatowych, wojewódzkich i krajowych w miastachna prawach powiatu.Ponadto samorządowcy podkreślają, że ponoszącakoszty gmina nie ma praktycznie wpływu na ilośćpunktów świetlnych, ich rozmieszczenie i czas włączeniaw ciągu doby, gdyż musi w tym zakresie realizowaćzasady określone w rozporządzeniu ministratransportu i gospodarki morskiej z dni 2 marca 1999r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinnyodpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Systematycznywzrost kosztów oświetlenia dróg i ulicpowoduje, że w niektórych gminach udział kosztówoświetlenia dróg krajowych, wojewódzkich i powiatowychprzekracza 40% ogólnych kosztów oświetleniadróg i ulic. Należy podkreślić, że finansowaniekosztów oświetlenia obejmuje zarówno wydatki naenergię elektryczną, jak i koszt budowy oraz utrzymaniapunktów świetlnych, w tym obsługi, konserwacji,a także modernizacji urządzeń i wymiany wyeksploatowanychopraw.W związku z zapowiadanymi podwyżkami cenenergii, w trosce o zabezpieczenie fundamentalnychpotrzeb mieszkańców gmin oraz umożliwienie zrównoważonegorozwoju gmin wójtowie i burmistrzowiepostulują o dokonanie zmian w przepisach ustawyPrawo energetyczne i ewentualnie innych aktachprawnych, które zdejmą z gmin obowiązek ponoszeniakosztów oświetlenia dróg krajowych, wojewódzkichi powiatowych.W związku z powyższym zwracamy się do PanaMinistra z pytaniem, czy w związku z trwającymipracami nad ustawą Prawo energetyczne nie byłobyzasadne wprowadzenie takich zmian w przepisach,które uwzględniłyby postulaty samorządowców izdjęły z gmin obowiązek ponoszenia kosztów oświetleniadróg krajowych, wojewódzkich i powiatowych,pozostawiając gminom finansowanie dróg pozostającychw ich zarządzie?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Tomasz Piotr Nowakoraz grupa posłówI n t e r p e l a c j a(nr 7599)do ministra środowiskaw sprawie pomocy samorządomw likwidacji szkód górniczychna przykładzie miasta AnnopolSzanowny Panie Ministrze! Szkody górnicze wynikającez prowadzenia podziemnej eksploatacji różnegorodzaju złóż to problem, z którym od dawnaborykają się śląskie samorządy. Z tego też względuone są w tym temacie bardzo dobrze rozeznane i zpewnością mają opracowane strategie dotyczące tego,jak sobie ze szkodami górniczymi radzić. Dla Annopolana Lubelszczyźnie jest to jednak temat zupełnienowy. Zapadanie się gruntu, obniżenie poziomu wódpodziemnych itd., wynikające z degradacji systemupodziemnych korytarzy funkcjonującej tu przed kilkudziesięciulaty kopalni fosforytów, to coraz większyproblem. Na szczęście do żadnej tragedii jeszczenie doszło, choć kopalniane korytarze znajdują siępod zamieszkanym terenem, przez który przebiegamiędzy innymi droga wojewódzka.Działająca na tym terenie kopalnia fosforytówbyła przedsiębiorstwem państwowym. Na początkulat ’70 ubiegłego wieku zaprzestano eksploatacji znajdującychsię tutaj złóż fosforytów ze względu na słabąrentowność takiej działalności. Zapominano wówczasjednak o właściwym zabezpieczeniu zamykanejkopalni.W związku z powyższym chciałbym zapytać PanaMinistra:1. Na jaką pomoc od polskiego rządu w likwidacjiszkód górniczych mogą liczyć samorządy takie, jakAnnopol? Dla tego niezbyt bogatego miasta same eks-
160pertyzy dotyczące skali zagrożenia i niezbędnych zabezpieczeńsą zbyt dużym wydatkiem.2. Kto powinien zająć się likwidacją tego problemu?Czy leży to w gestii agend rządowych, samorząduwojewódzkiego czy to wyłącznie problem miasta,na terenie którego nieczynna kopalnia się znajduje?3. Jakie środki z budżetu państwa bądź NarodowegoFunduszu Ochrony Środowiska zostały wydanena likwidację szkód górniczych w ubiegłym roku orazw jaki sposób i na jakich zasadach były one dystrybuowane?Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Poseł Wojciech WilkPanie Ministrze, czy wobec zapewnienia 33 mlnzł z RPO dla województwa dolnośląskiego oraz ważkościtych zadań dla poszczególnych gmin zostanązapewnione niezbędne środki finansowe na pokryciewkładu własnego realizacji ww. zadań na 2009 r. wwysokości 1 595 000,0 zł, przy udziale środków zRPO w wysokości 3 965 000,00 zgodnie z załączonymplanem rzeczowo-finansowym powyższych zadań?Zadania te przedstawione zostały w Krajowym ZarządzieGospodarki Wodnej w projektach budżetu narok 2007 oraz 2008 .Z poważaniemNowa Ruda, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Monika WielichowskaI n t e r p e l a c j a(nr 7600)do ministra środowiskaw sprawie przyszłości realizacji ważnychzadań: Remont istniejącej zabudowyregulacyjnej wraz z modernizacją stopnicelem poprawienia spływu wód orazumożliwienia migracji ryb na rzece Włodzicyw km 5+300-9+000 w miejscowościNowa Ruda, Zabezpieczenie prawego brzegurzeki Białej Lądeckiej w km 24+250+25+130w miejscowości Lądek Zdrój oraz Remontzabudowy regulacyjnej rzeki Kamiennejw km 0+000-10+500 w miejscowościJelenia GóraSzanowny Panie Ministrze! Regionalny ZarządGospodarki Wodnej we Wrocławiu zgłosił zadania:Remont istniejącej zabudowy regulacyjnej wraz z modernizacjąstopni celem poprawienia spływu wódoraz umożliwienia migracji ryb na rzece Włodzicy wkm 5+300-9+000 w miejscowości Nowa Ruda, Zabezpieczenieprawego brzegu rzeki Białej Lądeckiejw km 24+250-25+130 w miejscowości Lądek Zdrójoraz Remont zabudowy regulacyjnej rzeki Kamiennejw km 0+000-10+500 w miejscowości JeleniaGóra, które zostały ujęte w indykatywnym wykazieindywidualnych projektów kluczowych dla RegionalnegoProgramu Operacyjnego dla województwa dolnośląskiegona lata 2007–2013. Aktualnie przygotowanesą niezbędne dokumenty w celu podpisaniapreumów przez marszałka województwa dolnośląskiego.Termin podpisania preumów zaplanowano na30 stycznia 2009 r.Szanowny Panie Ministrze, realizacja powyższychzadań pozwoli na pozyskanie ponad 33 mln zł przyudziale budżetu państwa w wysokości ok. 8 mln zł.Okres realizacji przedsięwzięć zaplanowano na 3lata.I n t e r p e l a c j a(nr 7601)do ministra zdrowiaw sprawie uregulowania formorganizacyjno-prawnychpublicznej służby krwiSzanowna Pani Minister! Zasady organizacji ifunkcjonowania publicznej służby krwi oraz kwestiizwiązanych z jej pobieraniem, przetwarzaniem, przechowywaniem,obrotem krwią i preparatami krwiopochodnymi,oraz warunkami zapewniającymi dostępnośćpreparatów przygotowywanych z krwi określaustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznejsłużbie krwi (Dz. U. z 1997 r. Nr 106, poz. 681, z późn.zm.). Zgodnie z przywołaną ustawą jednostkami organizacyjnymipublicznej służby krwi są m.in.: KrajoweCentrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa orazregionalne centra krwiodawstwa i krwiolecznictwa(zwane w dalszej części centrami). Są one publicznymizakładami opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisówustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładachopieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, zpóźn. zm.) tworzonymi przez ministra zdrowia. Zgodniez powyższym pobieraniem krwi mogą zajmowaćsię wyłącznie akredytowane publiczne ośrodki służbyzdrowia, które przekazują szpitalom krew i jejskładniki za ściśle określoną opłatą ustalaną coroczniena podstawie rozporządzenia ministra zdrowia.Tak więc nie jest to działalność bezpłatna, a hasła odarmowej krwi są mitem. Rynek krwi łączy się z różnymrodzajem kosztów. Pierwszym i najdroższymgeneratorem są badania na sprawdzenie bezpieczeństwakrwi, drugim – koszty jej przechowywania iuzupełniania z powodu ograniczeń czasowych przydatnoścido użytku, trzeci rodzaj związany jest z rekompensatamioferowanymi dawcom, czwartą grupąkosztów stanowi finansowanie działalności centrówi Polskiego Czerwonego Krzyża (w formie dotacji)
161przez polskiego podatnika, piąta grupa to koszty akcjireklamowych. Suma tych wszystkich składnikówprzekłada się na bardzo wysoki koszt utrzymania idziałania ww. podmiotów.Zgodnie z zasadą szpitale nie płacą za krew, bowiemjest ona bezpłatna, ale muszą regulować kosztyzwiązane z badaniem, przechowywaniem oraztransportem, co ze względu na konieczność wykorzystywaniadrogich technologii (aparatur do preparatyki)i wieloaspektowości badań pod kątem wirusologicznymi bakteriologicznym generuje wysokieopłaty. Cena bowiem musi faktycznie odzwierciedlaćponoszone przez centra koszty od momentu wejściadawcy do punktu krwiodawstwa, aż po wydanie gotowegopreparatu składnika krwi, co w konsekwencjirefunduje szpital. Taka sytuacja powoduje powstaniezobowiązania finansowego i w rzeczywistości zadłużeniaprzez szpitale, które, dbając o zdrowie i życiepacjenta, nie mogą pozwolić sobie na cięcie kosztówzwiązanych z zakupem krwi. Z powodu braku wypłacalnościcentra muszą dokonywać za pomocą prawnychform egzekucyjnych cesji wierzytelności, cooznacza jednak długi okres oczekiwania na środkipieniężne. Brak możliwości systematycznego odzyskiwaniazobowiązań oraz prawna sytuacja funkcjonowaniacentrów polegająca na tym, że głównymźródłem ich utrzymania są opłaty za dostarczanąkrew, powoduje, że stają się one nierentowne. Efektemjest likwidacja oddziałów terenowych centrów, ataka negatywna koniunktura pośrednio oddziałujena gospodarkę finansową szpitali, bowiem oznaczakonieczność zaopatrywania się w krew i jej składnikiod centrów oddalonych o wiele kilometrów. Działanietakie może skutkować nie tylko zagrożeniem dlazdrowia i życia pacjentów w nagłych przypadkach,zbyt długim czasem dostarczenia krwi ze względu naodległość, utrudnieniem organizacji leczenia, alerównież wzrostem kosztów transportu. Ponadto znowym rokiem wzrasta także opłata za usługę dostarczaniakrwi, gdyż z dniem 5 listopada 2008 r.weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia wsprawie określenia wysokości opłat za krew i jejskładniki w 2009 r., które podniosło tę stawkę, co nierokuje na poprawę sytuacji krwiodawstwa w Polsce.W związku z powyższym zwracam się do PaniMinister z następującymi pytaniami:1. Jakie można poczynić zmiany restrukturyzacyjnepoprawiające organizację krwiodawstwa wPolsce?2. Czy jest możliwość przekazywania dotacji naspecjalistyczne wyposażenie dla centrów?3. Czy istnieje prawna forma obligatoryjnegoprzeprowadzania autotransfuzji przy zabiegach planowanychu pacjentów?Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Poseł Tomasz SmolarzI n t e r p e l a c j a(nr 7602)do ministra zdrowiaw sprawie produkcji niektórych lekówweterynaryjnychSzanowny Panie Ministrze! W wyniku procesuharmonizacji leków i decyzji Ministerstwa Zdrowiaoraz Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych zapadłydecyzje o nieprzedłużeniu ważności pozwoleńkilku produktów leczniczych wytwarzanych m.in.przez firmę Biowet w Puławach, obecną na tym rynkuod 1920 r. Leki, którym odmówiono przedłużeniaważności pozwoleń, są obecne na rynku weterynaryjnymod dziesiątek lat, a ich producent dokonałwyjątkowego wysiłku na stworzenie warunków GMPw ich wytwarzaniu.Podjęte decyzje nie tyle podważają, ile niweczą tenwysiłek inwestycyjny, współpracę z polską myślą naukową,skuteczność zdrowotną preparatów, a w rezultaciedoprowadzają do poważnych problemów ekonomicznychfirmę, która w wielu obszarach ww., aletakże w obszarze przekształceń własnościowychmoże być wzorem. Przyczyny decyzji w przypadkuposzczególnych leków budzą wątpliwości, chociażbyz powodu nieuwzględnienia części badań lub nieuwzględnieniapozytywnej ich oceny przez instytutynaukowo-badawcze czy wreszcie zapewnień o przeprowadzeniudodatkowych badań.Biorąc powyższe pod uwagę prosimy o rozważenieraz jeszcze podjętych decyzji oraz o informacjęw tym zakresie, jak również informację o powodachodmowy przedłużenia ważności pozwoleń. W trosceo przyszłość tego jednego z najlepszych polskich producentóww branży proszę o odpowiedź, czy przypodejmowaniu decyzji uwzględniono wieloletniąobecność leków i sytuację ich producenta orazwszystkie ww. argumenty.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Włodzimierz KarpińskiI n t e r p e l a c j a(nr 7603)do ministra skarbu państwaw sprawie objęcia pracownikówPorta Transport sp. z o.o. ustawąo postępowaniu kompensacyjnymw podmiotach o szczególnym znaczeniudla polskiego przemysłu stoczniowegoSzanowny Panie Ministrze! Pracownicy spółkiPorta Transport, którzy w większości pracowali w
162przemyśle stoczniowym jeszcze w czasach funkcjonowaniaStoczni im. A. Warskiego w Szczecinie, niezostali objęci programem ochrony pracowników dlaprzemysłu stoczniowego, mimo iż większa cześć pracownikówwykonywała w stoczni prace analogicznedo tych, które wykonywali pracownicy stoczni (dotyczyto m.in. spawaczy, suwnicowych, dźwigowych,ślusarzy, konserwatorów maszyn, pracowników administracji,kierowców, operatorów sprzętu transportowego).Struktura spółki Porta Transport od zawsze byłaukierunkowana na postęp i technologię SSN oraz jejpoprzedników, także pracownicy byli dobierani iszkoleni tak, aby sprostować wymaganiom stoczni.Ponadto wszystkie inwestycje naszej spółki zawszebyły robione w korelacji do rozwoju technologii produkcjistatków w Szczecinie.Porta Transport sp. z o.o. została utworzona w1999 r. przez ówczesnych decydentów na bazie dawnegoszefostwa transportu Stoczni Szczecińskiej PortaHolding. Spółkę powołano wbrew woli jej wszystkichpracowników.Po upadku Porta Holding i powołaniu StoczniSzczecińskiej Nowa przez lata czynione były nieskutecznepróby odkupienia naszej spółki przez kolejnezarządy SSN. Niestety pomimo wieloletniego wspieraniatej inicjatywy przez naszych pracowników orazwszystkie stoczniowe organizacje związkowe, w 2007 r.Porta Transport została nabyta przez deweloperaJWC, który chciał tylko pozyskać intratne gruntyspółki, lecz nigdy nie zamierzał kontynuować jejstoczniowej działalności, natomiast zawsze usiłowałpozbyć się pracowników mocno związanych z przemysłemstoczniowym, którzy przez całe lata partycypowaliw budowie statków stoczni szczecińskiejwespół z lokalnymi stoczniowcami.W Porta Transport zatrudnieni są pracownicy,którzy przepracowali całe życie w stoczni na tym samymstanowisku, a nad nimi zmieniana była nazwaprzedsiębiorstwa. Kierujący mimo wieloletnich deklaracjinie doprowadzili do powrotu spółki do SSN,tak jak to uczyniono wobec innych spółek jak np. PortaStyl, a przecież zawsze była ona filarem niezbędnymdla funkcjonowania stoczni.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z prośbą o udzielenie odpowiedzi na następującepytania:1. Czy opisany stan faktyczny był znany Panu Ministrowiprzy projektowaniu ustawy o postępowaniukompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniudla polskiego przemysłu stoczniowego (specustawastoczniowa)?2. Czy prawdą jest, że pracownicy ww. przedsiębiorstwanie będą mogli mieć nadzwyczajnych uprawnieńwynikających ze specustawy stoczniowej?3. Czy w przypadku negatywnej odpowiedzi napowyższe pytanie Pan Minister planuje podjąć inicjatywęlegislacyjną zmierzającą do objęcia pracownikówww. firmy specustawą stoczniową lub teżczy wesprze ewentualnie inicjatywę poselska wtym zakresie?Z poważaniemSzczecin, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Arkadiusz LitwińskiI n t e r p e l a c j a(nr 7604)do prezesa Rady Ministróww sprawie potrzeby podjęcia pilnych działańw związku z zawarciem porozumieniapomiędzy Polskim AutokefalicznymKościołem Prawosławnym a Kościołemgreckokatolickim w sprawie uregulowaniasytuacji prawnej świątyńw południowo-wschodniej PolsceSzanowny Panie Premierze! W dniu 16 grudnia2008 r. w Warszawie zostało podpisane porozumienieokreślające zasady regulacji stanu prawnego niektórychnieruchomości zabudowanych obiektami sakralnymi,które przeszły na własność państwa na podstawiedekretu z dnia 5 września 1947 r. o przejściuna własność Państwa mienia pozostałego po osobachprzesiedlonych do ZSRR (Dz. U. Nr 59, poz. 318, z1949 r. Nr 53, poz. 404, z 1958 r. Nr 17, poz. 72 i z1969 r. Nr 13, poz. 95), a były własnością diecezji,parafii, klasztorów lub innych instytucji greckokatolickich(unickich) diecezji przemyskiej obrządkugreckokatolickiego oraz Administracji ApostolskiejŁemkowszczyzny i które pozostają we władaniu prawosławnychkościelnych osób prawnych.To porozumienie zamyka długoletni spór i stanniepewności co do własności świątyń. Jest także znakomitymprzykładem dialogu międzykonfesyjnego wPolsce oraz skuteczności działania ministra sprawwewnętrznych i administracji.Podpisując umowę, stworzono podstawę do usunięciajedynego wyjątku od zasady status qua w dziedziniewłasności. Rozwiązano jeden z największychproblemów polskiego sytemu prawa wyznaniowegopo 1989 r. zgodnie z normą art. 25 ust. 5 KonstytucjiRP z 2 kwietnia 1997 r., która stanowi, że stosunkimiędzy Rzecząpospolitą Polską a innymi kościołamioraz związkami wyznaniowymi określają ustawyuchwalone na podstawie umów zawartych przez RadęMinistrów z ich właściwymi przedstawicielami.Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam siędo Pana Prezesa Rady Ministrów z następującymipytaniami:1. Czy Rada Ministrów skorzysta ze swojego konstytucyjnegouprawnienia do inicjatywy ustawodawczeji złoży w <strong>Sejm</strong>ie projekt ustawy wykonujący treść
163porozumienia zawartego między Kościołami 16 grudnia2008 r.?2. Kiedy Rada Ministrów skorzysta ze swojegokonstytucyjnego uprawnienia do inicjatywy ustawodawczeji złoży w <strong>Sejm</strong>ie projekt ustawy wykonującytreść porozumienia zawartego między Kościołami 16grudnia 2008 r.?3. Czy treść porozumienia zostanie bez zmian ikorekt przełożona na treść projektu ustawy?4. Czy projekt rządowy będzie poparty przez koalicjęrządową PO–PSL?5. Czy dopuszcza Pan możliwość zmiany treściporozumienia zawartego między dwoma Kościołami16 grudnia 2008 r. w procesie ustawodawczym?Z wyrazami szacunkuBiałystok, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukI n t e r p e l a c j a(nr 7605)do prezesa Rady Ministróww sprawie możliwości niekontrolowanegoprzywozu śmieci do PolskiSzanowny Panie Premierze! W 2012 r. Polskę zacznieobowiązywać unijne rozporządzenie o transporcieśmieci, które całkowicie znosi ograniczenia wprzewozie śmieci w granicach państw należących doUnii Europejskiej. Wejście w życie przedmiotowegorozporządzenia jest szczególnie niebezpieczne dlanas, gdyż koszty odbioru śmieci w naszym kraju sąjednymi z najniższych w Unii. Przedmiotowa cena zajedną tonę odpadów w Polsce nie przekracza 200 zł,co w porównaniu ze stawkami w innych krajachwspólnoty jest kwotą niską. W państwach europy zachodniej,tj. np. Niemczech czy Włoszech kwota tasięga aż 800 zł i w związku z powyższym te kraje jużsą zainteresowane możliwością korzystania ze składowiskw naszym kraju. Dlatego wejście w życie omawianegorozporządzenia już budzi liczne i uzasadnionewątpliwości. Przede wszystkim może dojść dotego, iż Polska ze względu na atrakcyjność cen odbioruśmieci stanie się swoistego rodzaju śmietnikiemdla państw europy zachodniej.Dlatego, mając powyższe na uwadze, zwracam siędo Pana Prezesa Rady Ministrów z następującymipytaniami.1. Jakie kroki prawne podejmie Pan, aby zapobiecnapływowi znaczących ilości śmieci z innych państwaUnii Europejskiej?2. Czy w związku z napływem śmieci z innychpaństw nie obawia się Pan licznych protestów ze stronyorganizacji ekologicznych?3. Czy nie uważa Pan, iż napływ śmieci z innychpaństw doprowadzi do wzrostu cen na naszym rynku,czego konsekwencją będą podwyżki za wywózśmieci dla zwykłych ludzi?Z wyrazami szacunkuBiałystok, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukI n t e r p e l a c j a(nr 7606)do prezesa Rady Ministróww sprawie stanu technicznego schronówi innych instalacji oraz urządzeń mającychsłużyć obronie cywilnejSzanowny Panie Premierze! Budowle ochronnebudowane na potrzeby cywilne, powszechnie określanejako schrony, stanowią jeden z najważniejszychzbiorowych środków ochrony ludności. Głównym zadaniemtych budowli jest ochrona ludności przeddziałaniem broni masowego rażenia, broni klasycznej,a także niebezpiecznych środków chemicznych.Z reguły tego typu obiekty są całkowicie zagłębionew ziemi, a ze względu na wymóg wypełnienia ichludźmi w krótkim czasie są z reguły lokalizowane wpiwnicach budynków mieszkalnych oraz zakładówpracy. Oczywiście przedmiotowe budowle są tak projektowane,aby zapewnić maksymalną ochronę dlaludności m.in. poprzez wyposażenie w odpowiedniąinfrastrukturę schronową, która pozwala przetrwaćludziom tam się znajdujących. Dlatego ze względu nainfrastrukturę schronową i budowlę można wyróżnićkilka rodzajów schronów, m.in. schrony przeciwatomowe,schrony odporne na bezpośrednie działaniebomb burzących i bliskich wybuchów jądrowych czyteż schrony odporne na pośrednie działanie bombburzących i dalekich wybuchów jądrowych.Na szczęcie obecnie nasz kraj nie jest stroną żadnegokonfliktu, dzięki czemu możemy się cieszyćpokojem, który jest tak upragniony w innych częściachnaszego globu, gdzie toczą się wojny. Jednaknawet w tym czasie należy pamiętać o obiektach,które w razie zagrożenia dla ludności cywilnej będąsłużyć jej obronie.Dlatego mając powyższe na uwadze zwracam siędo Pana Prezesa Rady Ministrów z następującymipytaniami:1. Kto obecnie jest odpowiedzialny za stan budowliochronnych na potrzeby cywilne?2. Czy są one w pełni wyposażone na wypadekkonfliktu i konieczności umieszczenia w nich obywateli?3. Jak częstą odbywają się kontrole przedmiotowychbudowli i kiedy odbyła się ostatnia?
1644. Jak dużo jest w Polsce schronów służących doochrony ludności cywilnej?5. Jak często takie schrony są remontowane i wyposażanew środki potrzebne do przeżycia w raziekonfliktu?6. Czy budowane są obecnie nowe schrony?7. Ile takich obiektów zostało w ostatnich latachzbudowanych i wyremontowanych?Z wyrazami szacunkuBiałystok, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukI n t e r p e l a c j a(nr 7607)do prezesa Rady Ministróww sprawie nielegalnego handlu mieszkaniamiznajdującymi się w zasobach towarzystwbudownictwa społecznegoSzanowny Panie Premierze! Od pewnego czasumedia donoszą o coraz częstszych przypadkach nielegalnegoprocederu handlu mieszkaniami znajdującymisię w zasobach towarzystw budownictwa społecznego.Jest to możliwe, gdyż ustawa o niektórychformach popierania budownictwa mieszkaniowegozawiera lukę pozwalającą na prowadzenie takiegoprocederu. Chodzi konkretnie o brak regulacji, którezakazywałyby przenoszenia praw i obowiązków wynikającychz umowy partycypacji w TBS. Jednocześniebrakuje przepisów, które nakazywałyby uzyskanieod TBS-u zgody na dokonanie cesji przysługującychnajemcy praw bądź ustanawiałyby pierwszeństwow przypadku towarzystwa budownictwa społecznegow przejęciu lokalu.W praktyce odbywa się to w ten sposób, iż osoba,która zawarła z towarzystwem umowę w sprawiepartycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego,później rezygnuje z oczekiwania na zawarcie umowynajmu. Następnie odstępuje taki lokal osobie trzeciej,która to płaci poprzedniemu najemcy określonąkwotę.Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam siędo Pana Prezesa Rady Ministrów z następującymipytaniami:1. Jakie kroki prawne podejmie Pan w celu zmianyzaistniałej sytuacji?2. Jakich budynków znajdujących się w zasobachtowarzystw budownictwa społecznego dotyczy przedewszystkim handel mieszkaniami?3. Czy nie uważa Pan, iż przedmiotowy procederjest szczególnie krzywdzący dla osób pozostającychna tzw. listach rezerwowych?4. Czy w Pana ocenie w oparciu o obowiązująceprzepisy można doprowadzić do rozwiązania przedmiotowegoproblemu?Z wyrazami szacunkuBiałystok, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukI n t e r p e l a c j a(nr 7608)do ministra edukacji narodowejw sprawie braku kontrolirynku pomocy dydaktycznych ze stronyMinisterstwa Edukacji NarodowejSzanowna Pani Minister! Środki dydaktyczne sąnieodzownym i jednym z podstawowych składnikówracjonalnie zorganizowanego i zrealizowanego procesunauczania – uczenia się. To wszelkiego rodzajuprzedmioty oddziałujące na zmysły uczniów, którychzadaniem jest ułatwienie poznawania rzeczywistości.Środki dydaktyczne skracają proces nauczania, pozwalającw krótszym czasie przekazać więcej wiadomości.Wyróżniamy wśród nich środki wzrokowe(wykresy, diagramy, symbole), słuchowe (płyty, instrumentymuzyczne, radio) oraz wzrokowo-słuchowe(projektory filmowe, aparaty telewizyjne).Okazuje się, że Ministerstwo Edukacji Narodowejnie będzie już brało odpowiedzialności za to, zjakich pomocy naukowych będą korzystać nauczycielepodczas pracy z uczniami w szkołach. W takimprzypadku znacznie ucierpi jakość nauczania, ponieważnikt nie będzie w stanie zagwarantować, czydany podręcznik lub też płyta są bezpieczne dlauczniów i zgodne z podstawami programowymi. Rynekpomocy dydaktycznych nie może pozostać bezkontroli. Nie wolno bowiem bagatelizować możliwościpsychomanipulacji uczniami poprzez gry czy ilustracje.Przy dokonywaniu wyboru pomocy multimedialnychnauczyciele nie mogą być pozostawienibez fachowych wskazówek i jasnych wytycznych zestrony ministerstwa.W związku z powyższym zagadnieniem proszęPanią Minister o odpowiedź na następujące pytanie:Czy ministerstwo zamierza nakreślić minimalnestandardy w związku z coraz bardziej rozrastającymsię rynkiem pomocy dydaktycznych dla szkół?Z poważaniemWieluń, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin Łuczak
165I n t e r p e l a c j a(nr 7609)do ministra zdrowiaw sprawie projektu ustawyPrawo farmaceutyczneSzanowna Pani Minister! 4 listopada 2008 r. dokonsultacji społecznych został przekazany projektustawy Prawo farmaceutyczne. Wprowadza on tzw.przepisy antykoncentracyjne oraz zawiera zapisy dotyczącewprowadzenia sztywnych marż na leki refundowane.Takie propozycje pojawiły się już w poprzednimprojekcie ustawy, który został skierowanydo konsultacji społecznych w maju 2007 r.Bardzo istotne są zapisy mówiące, że jeden właścicielnie będzie mógł posiadać jednocześnie aptekii hurtowni leków, a na terenie województwa aptekilub hurtownie należące do jednego podmiotu niebędą mogły stanowić więcej niż 1% wszystkich apteklub hurtowni leków. W obecnym projekcie ustawyznalazł się także zapis dotyczący sztywnych marż naleki refundowane.Wprowadzenie takich przepisów może spowodowaćutratę zezwoleń na prowadzenie działalnościhurtowej przez wiele spółek, które są także właścicielamiaptek. Tak jest m.in. w przypadku spółki Cefarmz Białegostoku, która to poza prowadzeniemdziałalności hurtowej jest również właścicielem 40aptek, a wprowadzenie proponowanych regulacjiprawnych zmusi spółkę Cefarm do likwidacji bądźsprzedaży swoich aptek. To z kolei będzie się wiązałoze zwolnieniem osób pracujących w aptekach, hurtowniachi firmach współpracujących z CefarmemBiałystok, a tym samym znacznym wzrostem bezrobociaw całym woj. podlaskim.W związku z powyższym zwracam się z prośbą oodpowiedź na następujące pytania:1. Czym podyktowane są zmiany dotyczące zakazułączenia działalności hurtowej i detalicznej?2. Czy w obecnym projekcie ustawy zostałyuwzględnione uwagi zgłoszone podczas ubiegłorocznychkonsultacji?3. Czy i ewentualnie przez kogo zostały opracowaneanalizy, które dotyczą wpływu wyżej przedstawionychregulacji na rynek pracy?4. Czy wprowadzenie sztywnych cen nie spowodujeograniczenia możliwości prowadzenia działalnościgospodarczej i nie doprowadzi do wzrostu cenleków?Z poważaniemBiałystok, dnia 15 grudnia 2008 r.Poseł Damian RaczkowskiI n t e r p e l a c j a(nr 7610)do ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie nowelizacji ustawy o zwrociepodatku akcyzowego zawartego w cenie olejunapędowego wykorzystywanego do produkcjirolnej dotyczącej art. 4 i zwiększenia limitupaliwa przysługującego rolnikomSzanowny Panie Ministrze! Zapoznawszy się zopinią Podlaskiej Izby Rolniczej odnośnie nowelizacjiustawy o zwrocie podatku akcyzowego zawartego wcenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcjirolnej w art. 4 i zwiększenia limitu paliwaprzysługującego gospodarstwom, chciałbym zaproponować,aby współczynnik stosowany do przeliczeniazwrotu podatku akcyzowego dla ww. gospodarstwwynosił 100. Za powyższą tezą przemawia wiele argumentów,chociażby fakt, iż postępująca mechanizacjai nowe technologie powodują wzrost zużyciapaliwa rolniczego. Szczególne znaczenie ma to w gospodarstwachprowadzących produkcję zwierzęcą zuwagi na to, iż zużycie paliwa jest związane z pracąciągników przy sporządzaniu pasz, usuwaniu obornikaoraz innych pracach wykonywanych przy zwierzętach.W obliczu trudności występujących w produkcjirolniczej należałoby rozpocząć ww. formę pomocyfinansowej.W związku z powyższym – działając na podstawieart. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1966 r. owykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr74, poz. 350, z późn. zm.) – proszę Pana Ministra oudzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: Czypowyższe propozycje nowelizacji ustawy są rozpatrywaneprzez resort?Z poważaniemBiałystok, dnia 12 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7611)Poseł Józef Piotr Klimdo ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie nowelizacji ustawyo radiofonii i telewizjiSzanowny Pani Ministrze! Działając zgodnie zart. 192 ust. 1 regulaminu <strong>Sejm</strong>u oraz na wniosekRady Programowej Regionalnej Rozgłośni PolskiegoRadia w Rzeszowie, proszę o podjęcie działań wprzedstawionej poniżej sprawie.Zdaniem rady fakt istnienia publicznych mediówjest korzystny dla współczesnego społeczeństwa. Ich
166wkład w kulturę narodową przyczynia się do rozwojuspołecznego. Jeśli brać pod uwagę analizę treściprogramowych, to ewidentnie dostrzec można, że publicznemedia znacznie lepiej niż media komercyjnerealizują zadania związane z upowszechnianiem kultury.Niestety niestabilny sposób finansowania możew poważnym stopniu naruszyć efektywność publicznychmediów. Tylko przyspieszenie prac nad nowelizacjąustawy o radiofonii i telewizji, w której zagwarantowanezostanie finansowanie regionalnychośrodków radia i telewizji, umożliwi dalsze wypełnianiezadań misyjnych.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z następującymi pytaniami:1. Czy w ministerstwie dostrzega się powyższyproblem?2. W jaki sposób ministerstwo będzie wspierać regionalneośrodki radia i telewizji?Z poważaniemWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7612)do ministra gospodarkiPoseł Kazimierz Moskalw sprawie 40-procentowej podwyżki cenenergii elektrycznej dla odbiorcówprzemysłowych od 1 stycznia 2009 r.Szanowny Panie Ministrze! Działając na prośbęZarządu Fabryki Opakowań Kosmetycznych PollenaSA, proszę o wyjaśnienia w poniższej sprawie.PGE Zakład Energetyczny Warszawa-Teren SA wWarszawie poinformował ww. firmę, że od styczniabr. koszt energii elektrycznej wzrośnie o 40%. PGEdecyzję o podwyżce uzasadnia wzrostem cen węglaoraz ograniczeniem limitów emisji CO 2, co jest całkowicieniezrozumiałe, gdyż ceny węgla na rynkuświatowym w ostatnim półroczu spadły o całe 50%,a przystosowanie przemysłu energetycznego do wymagańUnii Europejskiej w zakresie emisji CO 2zostaniewsparte ze środków Unii w kwocie 60 mld zł.Firma Pollena produkuje ponad 60% produktówna eksport do wielu krajów. Energia elektryczna jestgłównym czynnikiem procesu wytwarzania, dlategojej koszt odgrywa decydującą rolę dla ww. zakładuwytwórczego. Wzrost cen stanowi zagrożenie eksportu,a to z kolei niesie ze sobą utratę pracy wielu osób,co jest równoznaczne ze wzrostem bezrobocia. W dobiekryzysu gospodarczego przy spadającym eksporcie,gdy coraz większej liczbie zakładów grozi zamknięcie,działania prowadzone przez zakład energetycznyw jeszcze większym stopniu prowadzą dozwiększenia upadku firm.W związku z powyższym kieruję do Pana Ministranastępujące pytania:1. Czy w ministerstwie dostrzegany jest ww. problem?2. Jakie działania zostaną podjęte, aby przeciwdziałaćupadkom firm przy wzroście cen energii?Z poważaniemWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7613)Poseł Kazimierz Moskaldo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie roszczeń ZUS wobec matekpozostających na urlopach macierzyńskichi wychowawczychSzanowna Pani Minister! Działając na prośbęwielu matek oraz na podstawie ustawy o wykonywaniumandatu posła i senatora (Dz. U. z 2003 r. Nr221, poz. 2199, z późn. zm.), proszę o podjęcie działańw przedstawionej poniżej sprawie.Pani Kowalska w połowie roku 2000, będąc wzaawansowanej ciąży, podjęła decyzję o założeniuwraz z mężem spółki. W tym czasie była równieżzatrudniona jako nauczyciel. Od pracowników ZUSotrzymała informację, że w okresie urlopu macierzyńskiegooraz wychowawczego w jej sytuacji należyopłacić jedynie składkę zdrowotną. Obecnie, po8 latach, ZUS zażądał od wnioskodawcy uregulowaniazaległych składek wraz z odsetkami, powołującsię na wyrok SN z 2006 r. Pani Kowalska już oddłuższego czasu nie prowadzi działalności gospodarczej,a będąc na urlopie wychowawczym, opiekowałasię dzieckiem i nie pracowała ani jako nauczyciel,ani też w firmie.Przez zaniedbanie i udzielenie fałszywych informacjiprzez pracowników ZUS skarżąca zostaławprowadzona w błąd, który w chwili obecnej ma bardzowysoką cenę. Jasne przepisy i rzetelne o nichinformowanie w odpowiednim czasie dałyby możliwośćwyboru i podjęcia stosownych decyzji. Obecnieuregulowanie należnych składek sięga kilkudziesięciutysięcy złotych. W podobnej sytuacji jest prawiemilion kobiet w naszym kraju. Wszystkie zostaływprowadzone w błąd przez ZUS. Prawo mówi, że jeślizaistnieje konflikt, trzeba go rozwiązywać na korzyśćobywatela pokrzywdzonego. Niestety, w tymprzypadku jest inaczej.W związku powyższym zwracam się do Pani Ministerz następującymi pytaniami:1. Jakie jest stanowisko ministerstwa w ww. sprawie?
1672. Jakie działania zostaną podjęte, aby pomócmatkom w podobnej sytuacji?Z poważaniemWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7614)Poseł Kazimierz Moskaldo ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie zwolnienia z obowiązku opłacaniaprzez rolników składek na ubezpieczeniespołeczne rolnikówSzanowny Panie Ministrze! Na prośbę rolnikóworaz na podstawie ustawy o wykonywaniu mandatuposła i senatora (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199,z późn. zm.) proszę o podjęcie działań w przedstawionejponiżej sprawie.W związku z podjęciem zatrudnienia na podstawieumowy o pracę rolnik został wyłączony z ubezpieczeniaspołecznego rolników, co nastąpiło zgodniez art. 36 oraz art. 3a ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r.,z której wynika, że ubezpieczenie wygasa ostatniegodnia kwartału, w którym ustały warunki podleganiatemu ubezpieczeniu wymienione w ustawie.Z przedłożonych dokumentów wynika, że od dnia1 maja 2008 r. skarżący nie podlega innemu ubezpieczeniuspołecznemu i nie posiada prawa do świadczeniaemerytalno-rentowego. W dalszym ciągu jednakprowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni większejniż 1 ha przeliczeniowy. Kasa Rolniczego UbezpieczeniaSpołecznego w Ropczycach stwierdziła, że niema podstaw prawnych do wyłączenia pana S. z ubezpieczeniaspołecznego rolników. Nadmieniam jednak,iż ww. pan podjął pracę na ½ kwartału i brakuje 2dni, aby opłacić cały kwartał.W związku z powyższym kieruję do Pana Ministranastępujące pytania:1. Jakie jest stanowisko Pana Ministra w powyższejsprawie?2. Jakie działania zostaną podjęte, aby pomócgrupie rolników w podobnej sytuacji?Z poważaniemWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Kazimierz MoskalI n t e r p e l a c j a(nr 7615)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie zmiany przepisówsłużących zwiększeniu stanu zatrudnieniaprzy korzystaniu przez pracodawcówze środków Funduszu PracySzanowna Pani Minister! Działając na prośbęRady Powiatu Leżajskiego, proszę o podjęcie działańw sprawie zmiany przepisów zawartych w rozporządzeniuz dnia 21 listopada 2005 r., z późn. zm., dotyczącychszczegółowych warunków i trybu dokonywaniaze środków Funduszu Pracy refundacji kosztówwyposażenia stanowiska pracy dla skierowanegobezrobotnego.Rada powiatu uważa, że zasada obliczania stanuzatrudnienia według przyjętej zasady miesięcznegorozliczania działa na niekorzyść pracodawców, którzyprzyjmują do pracy pracowników sezonowych.Obowiązujące przepisy w znacznym stopniu ograniczająrównież tworzenie nowych miejsc pracy przezpracodawców stosujących takie zatrudnienie. Obecniestosowana metoda jest drastycznie krzywdzącąmałe i średnie firmy.W związku z powyższym kieruję do Pani Ministernastępujące pytania:1. Czy w ministerstwie dostrzegany jest ww. problem?2. Czy rozważane jest wprowadzenie zmian w ww.rozporządzeniu?3. Jakie działania zostaną podjęte w powyższejsprawie?Z poważaniemWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7616)Poseł Kazimierz Moskaldo ministra sprawiedliwościw sprawie agencji opłat zakładającychokienka kasoweSzanowny Pani Ministrze! Działając zgodnie zart. 192 ust. 1 regulaminu <strong>Sejm</strong>u, proszę o podjęciedziałań w przedstawionej poniżej sprawie.Jak grzyby po deszczu mnożyły się w swoim czasieagencje opłat. Od 2003 r. powstało ich ponad tysiąc.Jedną z form działalności było zakładanie tzw. okienekkasowych w różnych miejscach (najczęściej sklepach).Punkty te przyciągały klientów niskimi prowizjamiza opłacenie rachunku. Przelewy dochodziły
168do odbiorcy w ciągu jednego lub dwóch dni roboczych,o ile dochodziły... W ostatnich latach upadło sporotych agencji, a pozostała duża liczba osób pokrzywdzonychprzez nierzetelne firmy. Klienci musieli więcpłacić rachunki jeszcze raz. Nie wszystkich jednakstać na to, aby dwa razy opłacać ten sam rachunek.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z następującymi pytaniami:1. Jakie są rozstrzygnięcia prawne wobec firm zakładającychokienka kasowe?2. Czy ministerstwo bierze pod uwagę sposób zrekompensowaniaklientom kosztów poniesionychprzez podwójną opłatę?Z poważaniemWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7617)do ministra infrastrukturyPoseł Kazimierz Moskalw sprawie sposobu wprowadzeniauniwersalnego europejskiego prawa jazdyi konieczności odpowiedniego przygotowaniainfrastruktury techniczno-organizacyjnejumożliwiającej przeprowadzenie egzaminuna prawo jazdy dla motorowerzystówSzanowny Panie Ministrze! Działając zgodnie zart. 192 ust. 1 regulaminu <strong>Sejm</strong>u, proszę o podjęciedziałań w przedstawionej poniżej sprawie.Po wejściu Polski do strefy Schengen koniecznejest dostosowanie ustawy o kierujących pojazdami dodyrektywy nr 2006/126/WE z dnia 20 grudnia 2006r. Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie prawjazdy. Wprowadzanie nowego ujednoliconego europejskiegoprawa jazdy rozpocznie się w 2013 r. od okresuprzejściowego. Wszystkie zaś dokumenty majązostać zastąpione do roku 2033.Zmiany przewidują wprowadzenie europejskiejkategorii AM i przewidują egzamin teoretyczny dlamotorowerzystów. Mają one na celu zwiększenie bezpieczeństwaw ruchu drogowym, zwłaszcza w odniesieniudo młodych kierowców, i są konieczne. Wymagająjednak wcześniejszego przygotowania infrastrukturytechniczno-organizacyjnej dla przeprowadzaniaegzaminów na nowe prawo jazdy. Mogłoby tosię odbywać w oparciu o miasteczka ruchu drogowegow szkołach, przy samorządach. Przedsiębiorcy deklarująwspółfinansowanie mobilnych miasteczekruchu drogowego tworzonych z partnerami, np. policją,władzami samorządowymi.Szybkie wprowadzenie przepisów w życie, bezprzygotowania odpowiedniej i wydolnej infrastrukturytechnicznej i organizacyjnej, mogłoby zahamowaćrozwój rynku motorowerowego w kraju, któryoceniany jest na 100 tys. sztuk sprzedawanych pojazdówi wzrasta o około 100% rocznie.Proszę o odpowiedź na następujące pytania:1. Czy Pan Minister dostrzega niebezpieczeństwozwiązane z szybkim wprowadzeniem zmian ustawowych,bez zapewnienia właściwej infrastrukturytechnicznej, organizacyjnej, która nie istnieje?2. Kiedy planowane jest wprowadzenie ustawy wżycie?3. Jakie przedsięwzięcia organizacyjne, mające nacelu umożliwienie uzyskania i corocznego zdobywaniauprawnień, są przygotowywane lub przygotowaneprzez ministerstwo?4. Jakie działania zamierza podjąć Pan Minister,by możliwy stał się szybki i konieczny rozwój infrastrukturytechnicznej dający możliwość zdobycia izdobywania uprawnień przez setki tysięcy młodychPolaków chcących bezpiecznie poruszać się po naszychdrogach i ulicach?Z poważaniemWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7618)do ministra zdrowiaPoseł Kazimierz Moskalw sprawie źle przeprowadzonych badańmammograficznych w woj. lubelskim,ze szczególnym uwzględnieniem badańwykonanych przez SP Wojewódzki SzpitalSpecjalistyczny w ChełmiePani Minister! We wrześniu ub.r. zaprezentowałaPani pomysł, by każda Polka przyjmowana do pracyod 2009 r. była obowiązana przedstawić pracodawcyzaświadczenie o wykonanej cytologii i mammografii.Pomysł ten nie jest novum, dość kontrowersyjny dlawielu Polek, jednak jego zwolennicy podnoszą, żeskutecznie wymuszałby on systematyczne przeprowadzaniebadań profilaktycznych. Statystyki są przerażające:rak szyjki macicy każdego dnia zabija 5Polek, a rocznie z powodu raka piersi umiera 5 tys.kobiet w Polsce. W jednej ze swoich wypowiedzi alarmujePani Minister, że „tylko co 12. Polka wykonałabezpłatne badania cytologiczne, a co 4. zrobiła mammografię…”Wdrożony, specjalny ogólnopolski ProgramWczesnego Wykrywania Raka Piersi ma nacelu wykrywać we wczesnym stadium choroby niebezpiecznezmiany nowotworowe, a tym samym ratowaćżycie Polek. Wczesne wykrycie choroby nowotworowejw dużym stopniu zwiększa szanse na wyleczenie.Badaniom mammograficznym w ramach
169powyższego programu co roku poddaje się około milionakobiet.W listopadzie ub.r. wskutek pojawiających się informacjio ewentualnie źle przeprowadzonych badaniachmammograficznych wiceminister zdrowia panMarek Twardowski podał do publicznej informacji,iż na 300 ośrodków wykonujących w Polsce badaniamammograficzne kontroli w 2007 r. poddano 295. Ztej liczby w 117 wykryto uchybienia. Zdaniem panaMarka Twardowskiego problem nie leży po stroniewadliwego sprzętu, lecz wynika ze złej pracy ludzi.Warto jest jednak zaznaczyć, iż nad realizacją programuczuwa 16 koordynatorów regionalnych, którzymają kontrolować szkolenia techników i lekarzyradiologii oraz kontrolować jakość przeprowadzanychbadań.Powtórny audyt kliniczny ośrodków mammografiizakończył się 30 listopada 200 8r. Raport CentralnegoOśrodka Koordynującego pokazuje, że aż 67 z284 poradni ma problemy zarówno z badaniami, jaki ze sprzętem. Najwięcej problemów mają ośrodki wwoj. lubelskim i zachodniopomorskim. Tam aż połowaporadni realizujących kontrakty NarodowegoFunduszu Zdrowia ma źle działający sprzęt.Na Lubelszczyźnie, wśród 20 ośrodków wykonującychbadania mammograficzne, w 2007 r. tylkojeden ośrodek osiągnął poziom pożądany, 10 ośrodkówpoziom akceptowany, zaś 9 ośrodków poziomniezaliczony (w tym SP Wojewódzki Szpital Specjalistycznyw Chełmie). Wyniki audytu klinicznego za2008 r. również nie napawają optymizmem. Ponowniena 19 pracowni mammograficznych na Lubelszczyźnieaż 8 nie przeszło pozytywnie audytu, w tymrównież wymieniony wyżej SP Wojewódzki SzpitalSpecjalistyczny w Chełmie, który w 2007 r. osiągnąłpoziom 63,5% wszystkich punktów, a w 2008 r. uzyskałjeszcze gorszy wynik, bo 59,7%. Na tej podstawieoczywistym wnioskiem jest fakt skandalicznejjakości zdjęć oraz organizacji badań mammograficznychoraz prawidłowości wykonywanych testów specjalistycznychw ww. pracowni. Pomimo to już 19stycznia br. na łamach lokalnej prasy pani J. L. zOśrodka Promocji Zdrowia (OPZ) SP WojewódzkiegoSzpitala Specjalistycznego w Chełmie poinformowała,że „wszystkie nieprawidłowości stwierdzonepodczas kontroli zostały usunięte, co roku zgodnie zzaleceniami wprowadzamy zmiany. Nasz sprzęt jestkontrolowany przez autoryzowany serwis. Gdybymammograf nie spełniał wymagań, to przecież niemoglibyśmy na nim pracować. Bardzo poprawiła siętechnika wykonywania zdjęć. W 2008 r. lekarze itechnicy uczestniczyli w szkoleniach prowadzonychprzez Centrum Ziemi Lubelskiej i Centrum Onkologiiw Warszawie”.Wobec powyższego proszę o odpowiedzi na pytania:1. Czy wszystkie badania mammograficzne wykonanew 2008 r. w ramach Programu Wczesnego WykrywaniaRaka Piersi przez SP Wojewódzki SzpitalSpecjalistyczny w Chełmie zostały wykonane prawidłowo?Jeżeli tak, to jak należy rozumieć fatalne wynikiaudytu klinicznego przeprowadzonego przezCentralny Ośrodek Koordynujący w tej pracowni?2. Pan Marek Twardowski zapowiedział, że „źlewykonane badania zostaną powtórzone na koszt placówki,a nie NFZ”. Jak zatem ministerstwo zamierzawyegzekwować przeprowadzenie powtórnych badańprzez ośrodki, które nie przeszły audytu klinicznegow 2008r.? Proszę o podanie liczby kobiet w woj. lubelskim(w tym z wyszczególnieniem Chełma), którymźle zrobiono mammografię i które będą miałyprzeprowadzone powtórne badania? W jakim terminiezostaną one przeprowadzone, na czyj koszt i wktórych ośrodkach?3. Resort zdrowia zapewnia, że jednostki zajmującesię badaniami mammograficznymi zostały zobowiązanedo usunięcia uchybień. W jaki sposób ministerstwokontroluje eliminowanie uchybień przezposzczególne placówki? Jakie uchybienia zgodnie zprotokołem pokontrolnym COK miał usunąć – i powołującsię na słowa pani J. L. już usunął – SP WojewódzkiSzpital Specjalistyczny w Chełmie?4. Czy z ośrodkami mammograficznymi realizującymiprzez 2 ostatnie lata usługi na poziomie niedo zaakceptowania (które nie przeszły pozytywnieaudytu klinicznego w 2007 r. i w 2008 r.) zostanąpodpisane umowy na realizację programu profilaktykiraka piersi w 2009 r.? Czy zostanie lub został jużpodpisany taki kontrakt z Samodzielnym PublicznymWojewódzkim Szpitalem Specjalistycznym wChełmie przy ul. Ceramicznej 1?Warszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7619)do ministra skarbu państwaPoseł Beata Mazurekw sprawie dewastacji dróg gminnychspowodowanej przez transportKrajowej Spółki Cukrowej SADo mojego biura wpłynęło pismo wójta gminy Wilkołaz,które poparli wójtowie sześciu sąsiadującychz nią gmin, skierowane do Krajowej Spółki CukrowejSA z siedzibą w Toruniu. W piśmie został poruszonyproblem pomocy ze strony spółki przy likwidacjiszkód na drogach gminnych i lokalnych, spowodowanychprzez samochody ciężarowe wywożące burakicukrowe z tego terenu.Przez wiele lat rolnicy dowozili buraki do punktówskupu. Punkty z reguły były usytuowane w pobliżudróg o wyższej kategorii lub przy torach kolejowych.Odbiór surowca nie czynił więc większejszkody drogom lokalnym i gminnym, bowiem ciągniki przyczepa rolnicza, łącznie z ładunkiem, ważą około8 ton. Od kilku lat cukrownie w ramach poszuki-
170wania oszczędności nie korzystają z punktów skupui odbierają buraki bezpośrednio od rolników. Po drogachgminnych i lokalnych, utwardzanych tylko kamieniem,poruszają się pojazdy o całkowitym ciężarzedo 50 ton. To z wiadomego powodu powoduje zupełnądegradację dróg. Obowiązek ich naprawy spoczywana władzach gmin, które i tak borykają się zdużymi problemami finansowymi.Gminy w piśmie do Krajowej Spółki Cukrowej SAdomagają się bezzwłocznego zbadania sprawy i partycypacjiw kosztach naprawy dróg zniszczonychprzez transport spółki.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z pytaniami:1. Co było powodem rezygnacji Krajowej SpółkiCukrowej SA z dowozu buraków do cukrowni transportemkolejowym, który jest o wiele tańszy odtransportu kołowego i nie powoduje takiego zniszczeniadróg?2. Czy zdaniem Pan Ministra Krajowa Spółka CukrowaSA nie powinna współuczestniczyć w kosztachzwiązanych z remontem uszkodzonych dróg?3. Czy w resorcie, którym Pan Minister kieruje,zauważono problem dewastacji dróg gminnych przezKSC SA? Jeśli tak, to czy w ramach sprawowanegonadzoru właścicielskiego nad spółką w ministerstwierozważa się podjęcie kroków zmierzających do rozwiązaniaprzedstawionego w interpelacji problemu?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław StawiarskiI n t e r p e l a c j a(nr 7620)do prezesa Rady Ministróww sprawie działań, jakie rząd zamierzapodjąć w obronie interesów odbiorcówenergii elektrycznej wobec bezprawnychpraktyk stosownych przez niektórychjej dostawcówSzanowny Panie Premierze! Dwóch z czternastudziałających w naszym kraju dostawców energiielektrycznej – szwedzki Vattenfall Sales Poland iniemiecki RWE Polska – z dniem 1 lutego br. podnosiceny energii dla gospodarstw domowych bez koniecznegow takim przypadku zatwierdzenia nowychtaryf przez prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Wkonsekwencji ok. 10% gospodarstw domowych płacićbędzie za prąd ceny narzucone im z jaskrawym naruszeniemprawa obowiązującego w <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong>.W naszej ocenie wspomniane koncerny wykorzystująswoją faktyczną pozycję monopolistyczną narynkach regionalnych – odpowiednio: Górny Śląsk iWarszawa – przede wszystkim z powodu braku odpowiednioostrej reakcji państwa na wcześniej dokonaneprzez nie podwyżki taryf bez akceptacji URE.Należy przy tym podkreślić, że pozostali dostawcyenergii elektrycznej – a są to firmy polskie – uzgodnilinowe taryfy z URE.W związku z powyższym prosimy Pana Premierao udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: Jakiedziałania zamierza podjąć kierowana przez Panaadministracja dla rzeczywistej ochrony interesówpolskich rodzin przed bezprawnymi praktykami VattenfallSales Poland i RWE Polska?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7621)Poseł Bożena Kotkowskaoraz grupa posłówdo prezesa Rady Ministróww sprawie kosztów limitów dwutlenku węgladla nowo budowanych elektrowniSzanowny Panie Premierze! W ciągu ostatnichmiesięcy krajowe gazety i środki masowego przekazuwiele miejsca poświęciły negocjowanemu przezrząd Donalda Tuska dokumentowi o nazwie Pakietenergetyczno-klimatyczny. Pan Premier po powrocieze szczytu Rady Europejskiej, który się odbył wdniach 11–12 grudnia 2008 r. ogłosił sukces negocjacyjnyi obwieścił, jakie to korzyści dla polskiej gospodarkioraz dla przeciętnego obywatela naszego krajuprzyniosą wynegocjowane przez niego wnioskikońcowe. Po zapoznaniu się z konkluzjami ze szczytuRady Europejskiej oprócz wielu wątpliwości, jakiesię nasuwają, najbardziej aktualne w obecnej chwiliwydaje się pytanie dotyczące zapisu, że dla wszystkichpolskich elektrowni w latach 2013–2020 darmoweuprawnienia do emisji CO 2będą ograniczanestopniowo. Mechanizm stopniowego dochodzenia dokupna na aukcji uprawnień CO 2ma się rozpocząć w2013 r. Jednak komentarze, jakie się pojawiły, i opinieekspertów branży energetycznej pokazują, żedarmowymi uprawnieniami i stopniowym dochodzeniemdo pełnej aukcji pozwoleń CO 2będą objęte tylkoistniejące elektrownie i których budowa fizyczniesię rozpoczęła najpóźniej 31 grudnia 2008 r. Okazujesię zatem, że krajowe firmy energetyczne dostały20 dni (wliczając święta Bożego Narodzenia i NowyRok) od zakończenia szczytu na udowodnienie, żezostała fizycznie uruchomiona budowa nowej mocy.Jeśli tego nie zrobią, to nowe instalacje, które nie
171wykazały fizycznego rozpoczęcia budowy, będą musiałyod 2013 r. kupować całość uprawnień do emisjiCO 2. Wspominał o tym prof. Krzysztof Żmijewski,ekspert energetyczny.W związku z powyższym zwracam się z prośbą oudzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy zapisy konkluzji pozwolą na uniknięciezakupu w całości na akcji uprawnień CO 2dla planowanychinstalacji między innymi w elektrowniachOpole i Kozienice? To samo pytanie dotyczy instalacjiprzygotowywanych przez RWE z Kompanią Węglową?2. Jak kontrowersyjny zapis konkluzji może wpłynąćna ocenę opłacalności ekonomicznej nowo planowanychinwestycji? Czy może to oznaczać zatrzymaniebudowy nowych bloków energetycznych w oparciuo jedyne bezpieczne dla Polski paliwo, jakim jestwęgiel kamienny i brunatny?3. Jak należy traktować prognozy stopniowej wymianyinstalacji w najbliższej dekadzie, to jest ok. 12tys. MW?4. Jak i czy wyniki grudniowego szczytu wpłynąna podniesienie bezpieczeństwa energetycznegokraju?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7622)do ministra infrastrukturyPoseł Jan Szyszkow sprawie dokumentów, na podstawiektórych samorządy przejęły od rządu spółkęPKP Przewozy RegionalneSzanowny Panie Ministrze! Samorządy, negocjującz rządem i przejmując od niego PKP PR, opierałysię m.in. na przedstawionym im w formie biznesplanudokumencie, mającym być jedną z podstaw doustalenia wzajemnych rozliczeń. Jak przyznał prezesspółki PKP PR Jan Tereszczuk, opierał się on nanieprawdziwych założeniach, wskutek czego kosztyspółki zostały zaniżone, a spodziewane zyski zawyżone.Konsekwencją tego będą zwiększone koszty,które samorządy będą musiały ponieść za zorganizowanieprzewozów regionalnych. W tej kwestii mówisię nawet o różnicy rzędu kilkudziesięciu procent wstosunku do ceny, o której była mowa jeszcze w grudniu2008 r. („Rzeczpospolita” z dnia 21 stycznia 2009 r.– „Kolejowe zamieszanie w regionach”). Cała ta sytuacjamoże doprowadzić do likwidacji wielu połączeńalbo powiększenia deficytu spółki, co będzie pogłębiałotrudności komunikacyjne w regionach i po razkolejny odbije się negatywnie na pasażerach i powszechnejopinii o PKP PR.W związku z zaistniałą sytuacją i pojawieniem sięinformacji o nieprawdziwym dokumencie w toku negocjacjiz samorządami w kwestii przejęcia spółkiPKP PR, a także braku reakcji ze strony MinisterstwaInfrastruktury, kieruję do Pana Ministra następującepytania:1. Kto jest autorem ww. dokumentu i czy MinisterstwoInfrastruktury ustaliło osoby odpowiedzialneza sporządzenie dokumentu niemającego związkuz rzeczywistym stanem faktycznym?2. Czy zostały wyciągnięte konsekwencje, równieżpersonalne, z sytuacji, do jakiej doszło wskutekrzeczonego, nieprawdziwego dokumentu?3. Na jakich podstawach i danych oparto, nieprawdziwe,jak się wskazuje, wyliczenia?4. Czy ministerstwo ma pomysł na rozwiązaniesytuacji, do jakiej może dojść w przypadku likwidacjidużej liczby połączeń regionalnych wskutek radykalnegozwiększenia się ceny, jaką za zorganizowanieprzewozów regionalnych będą musiały zapłacić samorządy?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7623)do prezesa Rady MinistrówPoseł Piotr Stankew sprawie odkrycia masowego grobu(prawdopodobnie niemieckich osóbcywilnych), do jakiego doszło jesienią 2008 r.w centrum MalborkaSzanowny Panie Premierze! Pozwolę sobie przypomnieć,że jesienią 2008 r. dokonano w Malborkuodkrycia zbiorowej mogiły prawie 2000 tys. osób. Jakwskazują wstępne analizy Prokuratury Rejonowej wMalborku, są to prawdopodobnie szczątki niemieckiejludności cywilnej i pochodzą z wiosny 1945 r.Należy jednak podkreślić, że w ujawnionym miejscuzbiorowego pochówku oraz w bezpośrednim otoczeniunie znaleziono jakichkolwiek przedmiotów lubśladów pozwalających na identyfikację konkretnychosób. Zdaniem władz samorządowych Malborka naobecnym etapie nie jest również możliwe ustaleniefaktycznego przebiegu zdarzeń.Władze Malborka oraz organizacje pozarządowetak niemieckie, jak polskie na wspólnych spotkaniachustaliły już kilka szczegółów dotyczących zakresudziałań przy ekshumacji i pochówku znalezionychszczątków ludzkich.
172Wydaje się jednak, że narastające zainteresowaniesłużb dyplomatycznych oraz mediów (tak polskich,jak zagranicznych) dokonanym odkryciemnadały tej sprawie wymiar przekraczający możliwościi kompetencje samorządu miejskiego. Szczególniedotkliwe są doniesienia prasowe zawierające oskarżeniepod adresem strony polskiej o udział w domniemanejzbrodni wojennej!Niestety jak do tej pory, w mojej ocenie, polskirząd nie podjął skutecznych działań, które miałybyna celu wyjaśnienie zaistniałej sytuacji, a także stanowiłybyfaktyczną i skuteczną odpowiedź naoszczercze pomówienia.Szczególnego wymiaru tej sprawie nadaje fakt, iżjak donoszą media ogólnopolskie, nie jest to jedynemiejsce zbiorowego pochówku cywilnej ludności niemieckiejna Pomorzu.Sytuacja taka wymaga działań ze strony rządupolskiego i Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.Mając na uwadze powyższe, pragnę zadać PanuPremierowi następujące pytania. Jakie podejmie Pandziałania w zakresie:— przeciwdziałania publicznie wygłaszanym opiniomo udziale Polaków w zbrodni wojennej dokonanejw Malborku wiosną 1945 r.?— ustalenia okoliczności i przebiegu tego tragicznegozdarzenia?— zaangażowania Rady Ochrony Pamięci Walk iMęczeństwa w realizację ustaleń pomiędzy stronamipolską i niemiecką w przedmiotowej sprawie?Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7624)do ministra finansówPoseł Piotr Stankew sprawie ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r.o zmianie ustawy o podatku akcyzowymSzanowny Panie Ministrze! 6 grudnia 2008 r.<strong>Sejm</strong> uchwalił ustawę o podatku akcyzowym. Jednakmimo tego występują pewne niejasne kwestie. Bardzoproszę Pana Ministra o wyjaśnienia.1. Istotnym zagadnieniem jest wprowadzenie doustawy akcyzowej określenia „podmiotu pośredniczącego”w art. 2 pkt 23 ustawy. Procedura zwolnieńod akcyzy wyrobów akcyzowych ze względu na ichprzeznaczenie uregulowana w art. 32 ustawy przewidujemożliwość skorzystania ze zwolnienia od akcyzyze względu na przeznaczenie wyrobów akcyzowychdla ograniczonej liczby podmiotów biorącychudział w obrocie wyrobami objętymi zwolnieniem odakcyzy. Pomiędzy składem podatkowym, z któregozostaną wyprowadzone poza procedurą zawieszeniapoboru akcyzy wyroby akcyzowe objęte zwolnieniemod akcyzy, a „podmiotem zużywającym” te wyroby docelów uprawniających do zwolnienia może występowaćtylko jeden pośrednik – „podmiot pośredniczący”.Zgodnie z art. 2 pkt 23 podmiot pośredniczący topodmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkaniana terytorium kraju, inny niż podmiot prowadzącyskład podatkowy, któremu wydano zezwolenie naprowadzenie działalności polegającej na dostarczaniuwyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzyze względu na ich przeznaczenie, ze składu podatkowegona terytorium kraju do podmiotu zużywającego,a w przypadku wyrobów akcyzowych, o którychmowa w art. 32 ust. 1, pochodzących również z importu.Sprzedaż wyrobów innemu podmiotowi niżpodmiot zużywający lub podmiot pośredniczący, bezich fizycznego przemieszczenia do tego innego podmiotu,nie będzie rodziła skutków podatkowych wakcyzie, jednakże fizyczne przemieszczenie tych wyrobówdo innego podmiotu niż podmiot zużywającylub podmiot pośredniczący będzie skutkowało, wprzypadku podmiotu prowadzącego skład podatkowy– utratą zwolnienia (wyroby te są wyprowadzone zeskładu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboruakcyzy, co skutkuje powstaniem zobowiązaniapodatkowego), a w przypadku podmiotu pośredniczącego– powstaniem obowiązku podatkowego zgodniez art. 8 ust. 2 pkt 2. Powyższe rozwiązania miały zjednej strony umożliwić obrót gospodarczy niniejszymiwyrobami akcyzowymi, a z drugiej strony zminimalizowaćryzyko ewentualnych nieprawidłowościzwiązanych ze zwolnieniem od akcyzy.Pytania co do tej kwestii są następujące:— Czy dystrybutor lekkiego oleju opałowego będzie„pośrednikiem” w myśl art. 2 pkt 23 ustawy?— Czy pośrednik zgodnie z nową ustawą akcyzowąmusi składać zgłoszenie rejestracyjne do UC orazjakie druki musi wypełnić w celu rejestracji?2. Do ustawy wprowadzono obniżoną stawkę akcyzyna biokomponenty oraz zerową stawkę na biogaz,wodór, biowodór (otrzymywany z biomasy) przeznaczonedo napędu silników spalinowych, a takżena wyroby energetyczne wykorzystywane w przemyślechemicznym. Podobnie w przypadku wodoru pozyskiwanegoz innych surowców aniżeli z biomasy,mając na uwadze wspomniane walory środowiskoweoraz aspekty kosztowe związane z wytwarzaniem istosowaniem wodoru jako paliwa silnikowego, zaproponowanozerową stawkę akcyzy.Wyjaśnienia wymaga zatem kwestia opodatkowaniaakcyzą wodoru przeznaczonego do innych celów.Jeżeli wodór ten nie będzie używany jako paliwo silnikowe,w świetle definicji ustawowych zawartych wustawie, nie będzie on wyrobem energetycznym i niebędzie podlegał opodatkowaniu akcyzą.3. Art. 89 ustawy określa maksymalne stawkiakcyzy dla poszczególnych wyrobów energetycz-
173nych. Wychodząc z założenia opodatkowania akcyząwszystkich paliw silnikowych, kolejna z propozycjidotyczy obłożenia podatkiem gazu ziemnego (mokrego)i pozostałych węglowodorów gazowych objętychpozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorówalifatycznych objętych pozycją CN 2901, w staniegazowym, przeznaczonych do napędu silników spalinowych,w tym także sprężonego gazu ziemnego(CNG). Ustawa przewiduje opodatkowanie CNG wwysokości 100 zł/1000 kg, tj. 7 gr na 1 N m 3 , co możepowodować wzrost ceny detalicznej tego paliwamniej więcej ok. 5%.Art. 89 ust. 5 stanowi o uzyskaniu oświadczeniaza sprzedane wyroby przeznaczone do celów opałowych.Z kolei art. 89 ust. 6 ustawy stanowi o tym, copowinno zawierać oświadczenie. Problematyczne wydajesię zastosowanie niniejszego przepisu do pośrednika,bowiem nie będzie możliwe wypełnienie przezpośrednika do dalszej odsprzedaży oświadczenia wedługart. 89 ust 6 pkt 3 ustawy. Należałoby zatemuzupełnić art. 89 ust. 6 o zapis, iż obowiązek ten niedotyczy wyrobu przeznaczonego do dalszej odsprzedaży.Doprecyzowania wymaga także to, kto możezłożyć przedmiotowe oświadczenie na fakturze, a ktona oddzielnym dokumencie.4. Wątpliwości budzi także zapis dotyczący sprzedażyoleju opałowego osobom fizycznym nieprowadzącymdziałalności gospodarczej, nabywającym wyrobyakcyzowe i obowiązku okazania sprzedawcydokumentu w celu potwierdzenia jej tożsamości.Pytanie jest następujące: Kto w takim przypadkuw imieniu sprzedawcy może sprawdzać dokumentytożsamości?5. Poważne zastrzeżenia może wreszcie budzićzapis zawarty w art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalniającyz akcyzy import paliw silnikowych znajdującychsię w bakach standardowych w ilości nieprzekraczającej600 l na pojazd oraz kanistrach przewożonychprzez pojazdy silnikowe i w ilości nieprzekraczającej10 litrów na pojazd. Wspomniana liberalizacja przepisówmoim zdaniem spowoduje wzrost takich zjawiskjak: sprzedaż paliwa niewiadomego pochodzenia,które nie tylko jest sprzedawane w sposób uniemożliwiającyjakąkolwiek kontrolę nad jego jakością,ale przede wszystkim z pominięciem wszelkich przepisówcelno-podatkowych.Będę bardzo wdzięczny Panu Ministrowi za szczegółowewyjaśnienie przedstawionych wątpliwości.Znajomość i zrozumienie zapisów ustawy pozwoliuniknąć nieprawidłowości w płaceniu i egzekwowaniuprzedmiotowego podatku.Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Poseł Krzysztof PutraI n t e r p e l a c j a(nr 7625)do ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie niedoinwestowania bibliotekpublicznychSzanowny Panie Ministrze! Problem likwidowaniabibliotek publicznych stał się widoczny w świetlepojawiających się głosów dezaprobaty wobec stanupolskiego czytelnictwa. Dane statystyczne (wg InstytutuKsiążki i Czytelnictwa Biblioteki Narodowej)wskazują, iż zaledwie 58% Polaków czyta książki, aco czwarty przedstawiciel młodego pokolenia nieprzeczytał żadnej. Nadto w 2003 r. odnotowano najniższyw historii wskaźnik zakupu nowości, określanyliczbą nowych książek zakupionych rocznie na stumieszkańców, szacowany na poziomie 5,1 vol., podczasgdy norma międzynarodowa to 30 vol. rocznie.Dotacje budżetu państwa okazały się dobrym i potrzebnymrozwiązaniem, lecz z uwagi na ich doraźnycharakter nie przynosiły długofalowych skutków. Biblioteki,zwłaszcza w małych miejscowościach, mająutrudniony dostęp do nowości wydawniczych, któredocierają ze znacznym opóźnieniem. Pojawia się zatemwiele trudności z uzupełnianiem zbiorów. Wświetle tych faktów przytoczone wskaźniki znajdująuzasadnienie.Koszty zakupu nowych książek przez małe bibliotekisą niewspółmierne do tych ponoszonych przezwiększe instytucje kultury. Pomimo wielu akcji promującychsłowo pisane i przekazujących nieodpłatnieegzemplarze, jest to z punktu widzenia potrzeb poszczególnychpodmiotów i światowego postępu wciążminimalne wsparcie. W dobie informatyzacji społeczeństwabiblioteki nieskomputeryzowane nie sąatrakcyjne dla potencjalnych czytelników. Poprawęstanu czytelnictwa może przynieść umiejętne połączenienowoczesnych metod komunikowania się zpropagowaniem zamiłowania i dostępnością do dziełnajwiększych twórców czy też aktualnych podręcznikównaukowych. Biblioteki liczą na mecenat państwa,który umożliwi im systematyczne uzupełnianieksięgozbiorów.W związku z powyższym proszę o odpowiedź nanastępujące pytania:1. W jaki sposób ministerstwo planuje przeciwdziałaćspadkowi czytelnictwa w Polsce?2. Czy istnieją i w jaki sposób są realizowane programywsparcia dla bibliotek gminnych?Z poważaniemWieluń, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin Łuczak
174I n t e r p e l a c j a(nr 7626)do ministra nauki i szkolnictwa wyższegow sprawie zabezpieczenia środkówfinansowych na realizację zadaniainwestycyjnego pn. „Adaptacja budynkówbyłego Monopolu Tytoniowego na potrzebyPaństwowej Szkoły Zawodowej w Oświęcimiu”Szanowna Pani Minister! W kwietniu ubiegłegoroku interpelowałem w sprawie realizacji zadaniainwestycyjnego „Adaptacja budynków byłego MonopoluTytoniowego na potrzeby Państwowej WyższejSzkoły Zawodowej w Oświęcimiu”.Zadanie planowane jest do realizacji w latach2008–2009 jako kluczowe przedsięwzięcie w indykatywnymwykazie projektów w ramach MałopolskiegoRegionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007––2013, a także ujęte jest w Oświęcimskim StrategicznymProgramie Rządowym – etap III.Jak wspomniałem, projekt posiada już zapewnionedofinansowanie z obu tych źródeł oraz dodatkowo zbudżetów samorządów miasta Oświęcim i pow. oświęcimskiego.Do zapewnienia pełnego finansowania projektu,a przede wszystkim uzupełnienia minimalnego(30%) udziału środków finansowych pochodzących zinnych niż unijne fundusze, konieczne jest dofinansowaniez Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.Z odpowiedzi, którą uzyskałem z MNiSW wynika, żezebrane i przeanalizowane potrzeby w tym zakresiezostaną za pośrednictwem ministra rozwoju regionalnegoprzedłożone ministrowi finansów.Mając na uwadze dotychczas kierowane przez rektoraPWSZ w Oświęcimiu wnioski w sprawie przyznaniabrakującej do realizacji zadania inwestycyjnegokwoty w wysokości 6 mln zł, proszę o informacje:Czy w budżecie państwa na 2009 r. zabezpieczonośrodki finansowe na dofinansowanie inwestycji pn.„Adaptacja budynków byłego Monopolu Tytoniowegona potrzeby Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowejw Oświęcimiu”?Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Poseł Janusz ChwierutI n t e r p e l a c j a(nr 7627)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie poprawy sytuacji materialnejrodzin wychowujących niepełnosprawnedzieciProblem dochodów rodziców wychowujących niepełnosprawnedzieci jest ogromny. Ze względu nastan zdrowia swoich dzieci są zmuszeni do zaniechaniapracy zawodowej. Ponadto żyją w poczuciu krzywdywobec niesprawiedliwości społecznej i materialno--prawnej.Przede wszystkim próg dochodowy uprawniającydo pobierania świadczenia pielęgnacyjnego uzależnionyjest od progu dochodowego obowiązującego dlaświadczeń rodzinnych, który w tej sytuacji jest krzywdzący.Dodatkowo podkreślić należy, iż świadczeniepielęgnacyjne przysługuje w wysokości 420 zł, a takakwota z pewnością nie zapewnia godnego życia.Niesprawiedliwość można też zauważyć w wypadku,gdy w rodzinie jest więcej niż jedno niepełnosprawnedziecko i zrealizowane są wszystkie formalnewarunki uprawniające do otrzymania świadczeniapielęgnacyjnego dla obojga rodziców rezygnującychz pracy zawodowej na rzecz opieki nad swoimi dziećminiepełnosprawnymi. Należy zauważyć, że opiekanad niepełnosprawnymi dziećmi to bardzo odpowiedzialnai ciężka praca, wymaga poświęceń. Opiekunowieprawni dzieci niepełnosprawnych decydują sięna zaprzestanie pracy zawodowej z konieczności, anie z wygody, to poczucie obowiązku oraz miłość doswoich dzieci nie pozwalają na oddanie ich do ośrodkówinstytucji państwowych.Ogólnie mówiąc, sytuacja dziecka niepełnosprawnegozależy właśnie od rodziny, w której się znajduje.Czy jest to rodzina pełna, patologiczna, czy prawidłowa,która będzie potrafiła je pokochać i zaakceptowaćtakim, jakim jest, a nie takim, jakim sobie je wymarzyła.Na pewno sytuacja rodzin posiadających dzieckoniepełnosprawne jest lepsza, gdy materialne potrzebyrodziny są zapewnione.W związku z powyższym kieruję do Pani Ministernastępujące pytania:1. Czy przewidziane jest podwyższenie świadczeńpielęgnacyjnych, które zapewniałoby godne życie dlarodzin dzieci niepełnosprawnych?2. Czy gdy w rodzinie jest więcej niż jedno niepełnosprawnedziecko i zrealizowane są wszystkie formalnewarunki uprawniające do otrzymania świadczeniapielęgnacyjnego możliwe mogłoby być pobieraniego przez obojga rodziców rezygnujących z pracyzawodowej na rzecz opieki nad swoimi dziećminiepełnosprawnymi?3. Kiedy nastąpią zmiany dotyczące pobieraniaświadczenia pielęgnacyjnego, które nie będą uzależ-
175nione od progu dochodowego obowiązującego dlaświadczeń rodzinnych?Warszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7628)do prezesa Rady MinistrówPoseł Waldemar Andzelw sprawie przepisów zezwalającychna prowadzenie fun-shopów – sklepówz tzw. dopalaczamiSzanowny Panie Premierze, Pani Minister! Corazczęściej interweniują w moim biurze poselskim mieszkańcyGdyni oraz rady dzielnic Gdyni reprezentującemieszkańców w sprawie braku akceptacji dla działającegood niedawna pierwszego w Gdyni fun-shopu– sklepu zajmującego się sprzedażą tzw. dopalaczy,czyli środków pobudzających i odurzających o działaniuzbliżonym do narkotyków.Od początku 2008 r. w Polsce powstało ok. 20 takichsklepów, głównie w dużych miastach. Od 2006r. działa również strona internetowa, za której pośrednictwemmożna kupić specyfiki.Międzynarodowa spółka, wykorzystując lukiprawne w krajach Unii Europejskiej, w sposób legalnyrozprowadza niebezpieczne dla zdrowia substancje.W skład niektórych dopalaczy wchodzi m.in. substancjaBZP, czyli benzylopiperazyna, środek, któregochoć nie ma na liście substancji zakazanych, madziałanie podobne do amfetaminy. Specjaliści uważają,że stosowanie dopalaczy może prowadzić douzależnienia.Biorąc pod uwagę wskazane rozbieżności, uprzejmieproszę o następujące informacje:1. Czy ministerstwo zamierza wprowadzić zmianyw ustawodawstwie polskim zmierzające do wyeliminowaniamożliwości otwierania sklepów z tzw. dopalaczami?2. Czy ministerstwo zamierza wprowadzić zmianyw przepisach ustawy o przeciwdziałaniu narkomaniizabraniającej sprzedaży benzylopiperazyny (BZB),substancji syntetycznej wchodzącej w skład niektórychdopalaczy?3. Czy ministerstwo zamierza we własnym zakresieprzeprowadzić kontrolę sklepów prowadzącychsprzedaż tzw. dopalaczy?Z wyrazami szacunkuI n t e r p e l a c j a(nr 7629)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie wypłacania dodatkupielęgnacyjnego osobom przebywającymw ponadgminnych domach pomocyspołecznej przed dniem 1 stycznia 2004 r.Rada Domu Pomocy Społecznej w Tursku (woj.lubuskie) oraz mieszkańcy domu w skierowanej domnie petycji wyrazili swoje niezadowolenie z powoduprawnie obowiązującego art. 158 ustawy o pomocyspołecznej, który odbiera dodatek pielęgnacyjny osobomzamieszkałym w Domu Pomocy Społecznejprzed dniem 1 stycznia 2004 r. Mieszkańcom, którzyzamieszkali w tych placówkach później, po 1 stycznia2004 r., takie świadczenie przysługuje.W opinii osób starszych i dłużej przebywającychw domach pomocy społecznej to rozwiązanie jest niezwyklekrzywdzące i sprzeczne z konstytucyjną zasadąrówności wobec prawa i sprawiedliwości społecznej(Konstytucja <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> z dnia2 kwietnia 1997 r., art. 32 ust. 1: Wszyscy są wobecprawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowaniaprzez władze publiczne). Należy bowiemzwrócić uwagę, że osoby, które zamieszkiwały domypomocy społecznej przed 1 stycznia 2004 r., są w podobnymwieku, w takim samym stopniu potrzebująopieki, jak osoby przybyłe do DPS-ów po 1 stycznia2004 r.Niejasna jest więc motywacja ustawodawcy, któryodebrał tę formę świadczenia osobom, które dłużejprzebywają w domu pomocy społecznej.W związku z tym zwracam się do Pani Ministerz następującymi pytaniami:1. Czy w Ministerstwie Pracy prowadzone są działaniazmierzające do zrównania w prawach osóbprzebywających w domach opieki społecznej w zakresieuzyskiwania dodatku pielęgnacyjnego, niezależnieod daty zamieszkania w ww. placówkach?2. Jaka jest opinia Pani Minister w tej sprawie?Z poważaniemSulęcin, dnia 15 stycznia 2009 r.Poseł Bożena SławiakWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Zbigniew Kozak
176I n t e r p e l a c j a(nr 7630)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie zapewnienia porządkupublicznego i bezpieczeństwa obywateli naszczeblu lokalnym oraz zmiany statusustraży miejskichNapłynęły do mnie sygnały od Unii MetropoliiPolskich skupiających miasta, w których funkcjonująformacje ochrony porządku publicznego, że istniejeograniczenie w zakresie zapewniania ochrony obywatelii porządku publicznego na szczeblu gminnym.Przedstawiciele tego gremium twierdzą, że ustawao samorządzie gminnym zobowiązuje wprawdziegminę do utrzymywania porządku publicznego i bezpieczeństwaobywateli, ale w rzeczywistości nie pozwalana pełną realizację tej ochrony. Głównym powodemtego stanu rzeczy jest przekonanie, że większośćzadań z zakresu bezpieczeństwa spoczywa naPolicji państwowej, finansowanej i nadzorowanejprzez władzę centralną. W ich opinii to właśnie lukiprawne i fakt pominięcia straży gminnych w uregulowaniachdotyczących możliwości działania poszczególnychsłużb, hamują ich działania i zadania. Obowiązująceustawy, dotyczące zwłaszcza straży miejskich,nie rozwiązują wszystkich problemów, z jakimiborykają się straże gminne i samorządy lokalne nadzorująceich działania. Badania ankietowe, na jakiepowołuje się Unia Metropolii Polskich, sugerują, żekonieczne jest doposażenie formacji w odpowiedniekompetencje usprawniające podejmowane przez niedziałań. Celem nie powinno być jednak dublowaniezadań Policji czy jej zastępowanie, ale należyte wypełnianieobowiązków w zakresie porządku publicznegona terenie gminy. Obowiązek, ten – zdaniemzainteresowanych – w aktualnym stanie prawnymjest realizowany w pełnym wymiarze.Środowiska zainteresowane uregulowaniem sytuacjistraży miejskich wskazują na 3 najważniejsze obszary,w zakresie których należy wprowadzić zmiany:1. Konieczne jest kompleksowe opracowanie pragmatykisłużbowej, która rozwiąże sporne zagadnieniawynikające z odmiennego charakteru pracy wstosunku do innych pracowników samorządowych(tj. kwestie związane m.in. z czasem pracy, z katalogiemstanowisk, odpowiedzialnością strażników).2. Należy rozszerzyć katalog uprawnień strażnikówmiejskich, tak aby możliwe było reagowanie nabieżące problemy związane z ochroną porządku publicznego,zgodnie ze społecznymi oczekiwaniami (tj.rozszerzenie możliwości podejmowania czynności wobecosób nieletnich, przyznanie możliwości dokonywaniakontroli osobistej, zwiększenie katalogu środkówprzymusu bezpośredniego, rozszerzenie możliwościstosowania broni).3. Konieczne jest rozważenie kwestii uprawnieńsocjalnych. W obecnym stanie prawnym strażnicygminni nie są objęci szczególnymi uprawnieniamiemerytalno-rentowymi. Natomiast, jak podkreślajązainteresowani, wymaga się od nich sprawności fizycznej,psychicznej, reagowania w sytuacjach zagrożeniażycia, zdrowia i mienia, niezależnie od wieku ikondycji fizycznej. Ponadto są pozbawieni możliwościpełnego uczestnictwa w inicjatywach obywatelskich,nie mają bowiem prawa do członkostwa w partii politycznej,prawa do strajku, w wielu przypadkach niemogą podjąć dodatkowego zatrudnienia.Zdaniem Unii Metropolii Polskich pozycja funkcjonariuszystraży działających w specyficznych warunkachjest dyskryminowana w porównaniu dopraw innych zawodów, które nie wymagają posiadaniaodpowiednich predyspozycji fizycznych i psychologicznych.W związku z powyższym, zwracam się do PanaMinistra z następującymi pytaniami:1. Jakie jest stanowisko Pana Ministra wobec poruszanychzagadnień?2. Czy planowane jest uregulowanie ww. kwestii,dotyczących pracy straży miejskich?Z poważaniemSulęcin, dnia 15 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7631)do ministra środowiskaPoseł Bożena Sławiakw sprawie wprowadzenia zmianw rozporządzeniu ministra środowiskaz dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie sposobuwyznaczania obszaru i granic aglomeracjiW powyższej sprawie zwrócił się do mnie wójt gminyDobrzyniewo Duże (woj. podlaskie)* ) . Podnosi onkonieczność wprowadzenia zmiany zapisu ww. rozporządzenia,tak aby zaistniała możliwość, podczas wyznaczaniuobszaru granic i aglomeracji na terenach oniskim zaludnieniu, pod którymi występują głównezbiorniki wód podziemnych (GZWP) wraz ze strefamiochronnymi, niestosowania wskaźnika 120 mieszkańcówna 1 km sieci kanalizacyjnej.Jak wynika z treści art. 3 ust. 5 pkt 3 ww. rozporządzeniacelem wyznaczania obszaru aglomeracjibez zachowania norm przewidzianych w art. 3 ust. 4czyli owego wskaźnika (120 mieszkańców na 1 kmsieci) jest ochrona form przyrody określonych w ustawiez dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.W myśl tej ustawy celem ochrony przyrody jestm.in. zachowanie dziedzictwa geologicznego i paleontologicznego(art. 2 ust. 2 pkt 3 ustawy o ochronie*) Pismo wójta gminy Dobrzyniewo Duże w sprawie podjęcia interwencjiposelskiej w ww. sprawie z dnia 21 stycznia 2009 r.
177przyrody). Natomiast ochrona przyrody polega nazachowaniu, zrównoważonym użytkowaniu oraz odnawianiuzasobów, tworów i składników przyrody,którym są m.in. twory przyrody żywej i nieożywionejoraz kopalne szczątki roślin, zwierząt i grzybów (art. 2ust. 1 pkt 6 ustawy o ochronie przyrody).W myśl powyższych zapisów GZPW wpisują się zarównow ochronę, jak i cele ochrony przyrody opisanew ww. ustawie. Powstrzymanie postępującej degradacjiśrodowiska wód podziemnych i zachowanie czystychwód do wykorzystania w przyszłości powinnobyć realizowane między innymi poprzez budowę kanalizacjisanitarnej przeciwdziałającej przedostawaniusię ścieków komunalnych do wód podziemnych.Takie formy przyrody jak GZWP powinny być objęteszczególną ochroną jako obiekty dziedzictwa geologicznego.Ma to szczególne znaczenie w sytuacji,gdy woda w zbiornikach podziemnych nie posiadasystemu samooczyszczania, bo wówczas każde nawetdrobne zanieczyszczenie wpływa jednoznacznie negatywniena czystość tych wód.W tej sytuacji, mając na uwadze ochronę naturalnietworzonych form przyrody, zapytuję Pana Ministra:1. Czy główne zbiorniki wód podziemnych (GZWP)mogą być traktowane i spełniają kryteria art. 2 ust. 1pkt 6 ustawy o ochronie przyrody? Czy wobec tegopodlegają art. 2 ust. 2 pkt 3?2. Wnoszę o wprowadzenie zmiany w rozporządzeniuministra środowiska z dnia 12 grudnia 2004 r.w sprawie sposobu wyznaczania obszaru i granicaglomeracji, poprzez umieszczenie w treści art. 3 ust. 5pkt 3 zapisu „w tym głównych zbiorników wód podziemnychi ich stref ochronnych”.Proponowane brzmienie art. 3 ust. 5 pkt 3: „objętymformą ochrony przyrody w rozumieniu ustawyz dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. Nr 92, poz. 880 oraz z 2005 r. Nr 113, poz. 954 iNr 130, poz. 1087), w tym głównych zbiorników wódpodziemnych i ich stref ochronnych lub obszaru ujętegow projekcie listy obszarów Natura 2000, o którejmowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy”.Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7632)do ministra zdrowiaPoseł Robert Tyszkiewiczw sprawie regulacji dotyczących zawieraniai realizacji umów o udziale świadczeńopieki zdrowotnej w rodzaju:podstawowa opieka zdrowotna,w rozdziale: świadczenia pielęgniarki POZSzanowna Pani Minister! Na podstawie zarządzenianr 105/2008/DSOZ prezesa Narodowego FunduszuZdrowia z dnia 5 listopada 2008 r. w sprawieokreślenia warunków zawierania i realizacji umówo udziale świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju:podstawowa opieka, w rozdziale: świadczenia pielęgniarkiPOZ, został określony zakres udzielanychświadczeń. Według niego sprawuje ona kompleksowąopiekę pielęgniarską, uwzględniając w tym realizacjęzleceń na zabiegi i procedury medyczne, którychwykonanie możliwe jest w trybie ambulatoryjnym.W przypadkach uzasadnionych względami medycznymi,wyłącznie w domu świadczeniobiorcy. Spowodujeto podział pracy w gabinecie zabiegowym i wdomu pacjenta, znacznie ograniczając czas pracy wdomu chorego.Zmianom uległy również wymagania dotyczącepomieszczeń, jakie powinna posiadać pielęgniarka.Od roku 1999 pielęgniarka środowiskowa posiadałapomieszczenie administracyjne, teraz wymagany jestgabinet pielęgniarki.W związku z powyższym oraz powołując się naart. 16 i art. 20 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonaniumandatu posła i senatora zwracam się do PaniMinister z prośbą o udzielenie odpowiedzi na następującepytania: Czy Ministerstwo przewiduje wprowadzeniezmian w powyższych regulacjach? Jeślitak, to na czym miałyby one polegać?Z poważaniemSzczecin, dnia 15 stycznia 2009 r.Poseł Arkadiusz LitwińskiI n t e r p e l a c j a(nr 7633)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie przepisów zobowiązującychpracodawców do wyznaczania osóbodpowiedzialnych za ochronęprzeciwpożarowąZgodnie z obowiązującym przepisem Kodeksupracy zobowiązującym wszystkich pracodawców dowyznaczenia osób odpowiedzialnych za ochronęprzeciwpożarową oraz udzielanie pierwszej pomocywszystkie (nawet jednoosobowe) zakłady pracy muszązatrudnić przeszkolonego w tym zakresie pracownika.Przepis ten budzi ogromne społeczne kontrowersje,czemu wyraz dają w szczególności mali pracodawcyskładający w tej sprawie interwencje w moichbiurach poselskich. Sprzeciw budzi fakt, że do wyznaczaniaww. fachowców zobowiązane są bez wyjątkuosoby kierujące dużymi przedsiębiorstwami, jaki pracodawcy zatrudniający tylko jedną osobę. Wyznaczonypracownik musi ponadto spełniać określonewarunki, jak ukończone szkolenie, którego koszt
178wynosi od 1300 zł do 2000 zł, a także posiadać conajmniej średnie wykształcenie. Realizacja tego drugiegowarunku bywa problemem w sytuacji, gdy pracodawcazatrudnia np. w małej firmie remontowejpracowników wyłącznie z wykształceniem zasadniczymbądź podstawowym. Kolejny problem to przeszkoleniepracowników przez jednostki straży pożarnych,gdzie już obecnie brak jest wolnych terminówszkoleń przez najbliższe kilka miesięcy. Niewywiązaniesię z wymienionych obowiązków może skutkowaćkarą grzywny wynoszącą od 1000 zł do 30 000 zł.Uważam, że w obecnej sytuacji należy w trybiepilnym podjąć działania zmierzające do dostosowaniawymogów do aktualnych uwarunkowań i możliwości.W związku z powyższym uprzejmie proszę oudzielenie odpowiedzi na pytanie: Czy ministerstworozważa zmianę wspomnianych przepisów (szczególniena korzyść małych pracodawców), a jeśli tak, tokiedy?Z poważaniemRadomsko, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Stanisław WitaszczykI n t e r p e l a c j a(nr 7634)do ministra spraw zagranicznychw sprawie obojętności polskiego rząduoraz Unii Europejskiej wobec zabijaniacywilów w Strefie GazySzanowny Panie Ministrze! Codziennie w środkachmasowego przekazu podawane są informacje okolejnych ofiarach wojny w Gazie, giną cywile i dzieciw wyniku działań wojsk izraelskich. Jest to niewspółmiernaodpowiedź Izraela na prowokacje Hamasu.W szpitalach Gazy w wyniku blokady śmiertelneżniwo zbiera niedożywienie, brak podstawowychleków, czystej wody, stałej dostawy energii.Polski rząd oraz kraje Unii Europejskiej pozaFrancją milczą, milczy również NATO – dlaczego,Panie Ministrze.Proszę o informacje, czy nasz rząd podejmie działania,aby wstrzymać zabijanie cywilów w StrefieGazy?Z poważaniemOborniki, 15 stycznia 2009 r.Poseł Stanisław StecI n t e r p e l a c j a(nr 7635)do ministra środowiskaw sprawie zmiany przepisów dotyczącychodprowadzania oczyszczonych ściekówz oczyszczalni przyzakładowych do rzekSzanowny Panie Ministrze! Organizacje zajmującesię ochroną rzek i strumieni przed zanieczyszczeniamiwskazują na istotny problem, jakim jest ponownewprowadzanie do środowiska wody oczyszczonejprzez przyzakładowe oczyszczalnie ścieków. Wwiększości przypadków zakłady pobierają potrzebnądla siebie wodę w górnym biegu rzeki lub strumienia,podczas gdy po jej użyciu i oczyszczeniu powraca onado środowiska w ich dolnym biegu. Sytuacja taka byłabycałkowicie dopuszczalna w sytuacji istnieniapewności co do skuteczności i poprawności działaniaistniejących przy zakładach oczyszczalni. Wielokrotniezdarza się jednak, że z rozmaitych przyczyn, wtym także związanych z celowym zaniedbywaniemprocedur, ścieki zakładowe są niedostatecznie oczyszczone,co w efekcie prowadzi do systematycznego zatruwaniaśrodowiska naturalnego.Rozwiązaniem proponowanym przez zajmującesię tą problematyką organizacje jest wprowadzenieprzepisu nakazującego zakładom przemysłowym prowadzącymswoją działalność w oparciu o wodę pobieranąbezpośrednio z rzek i strumieni, by dokonywałypoboru wody w dolnym biegu rzeki przy równoczesnymodprowadzaniu oczyszczonej wody w biegugórnym. Efektem takiego stanu rzeczy byłoby wymuszeniena zakładach właściwego oczyszczania odprowadzanychścieków. W przeciwnym razie zakład narażałbysię na pobieranie wody, którą wcześniej poprzezswoje zaniedbanie sam skaził. Zdaniem zainteresowanychz punktu widzenia technicznego dlawielu zakładów przeprowadzenie takiej zmiany niewiązałoby się z dużymi kosztami oraz zmianamitechnologicznymi, podczas gdy dla środowiska naturalnegomiałoby ono kolosalne i zbawienne w skutkachznaczenie.Bardzo proszę Pana Ministra o odpowiedź, czyznany jest Panu opisany powyżej problem, a takżeczy Ministerstwo Środowiska rozważało wprowadzenierozwiązań prawnych, o jakie wnoszą organizacjezajmujące się ochroną czystości polskich rzek i strumieni.Łączę wyrazy szacunkuPoznań, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Krystyna Łybacka
179I n t e r p e l a c j a(nr 7636)do ministra infrastrukturyw sprawie zmiany statusu drogiwojewódzkiej nr 677 Ostrów Mazowiecka –Łomża na drogę krajowąSzanowny Panie Ministrze! „Program budowydróg krajowych na lata 2008–2012” zakłada budowęi remont różnych dróg. Jednak jego realizacja powinnabyć skoordynowana z racjonalizacją sieci dróg. Zbiegiem czasu niektóre drogi uzyskują nieformalnieważniejszy status, głównie ze względu na częstotliwośćużytkowania i kierunek. Tak jest moim zdaniemz drogą wojewódzką nr 677 pomiędzy Łomżą aOstrowią Mazowiecką.Proponowałbym zmianę jej statusu na drogę krajową.Uzasadniam to faktem, iż owa droga miała takistatus do końca 1998 r. i straciła go w niejasnychokolicznościach. Zwyczajowo z Warszawy do Łomży,Ełku, Gołdapi, Augustowa, Giżycka, Suwałk i innychmiast tego regionu jeździ się, wybierając tę właśnienajkrótszą trasę. Droga wojewódzka nr 677 Łomża– Ostrów Mazowiecka wypełnia nie tylko lokalnycharakter, ale przede wszystkim ma znaczenie ogólnokrajowe,będąc odcinkiem na szlaku komunikacyjnymłączącym ważne regiony kraju. Ta droga to nieformalny,ale realny kierunek najkrótszego tranzytuz Polski na Litwę.Wiem, że opracowana jest analiza nowej sieci drógkrajowych w Polsce. Czy w ramach tego opracowaniai w planach Ministerstwa Infrastruktury jest miejscena przemianowanie omawianej drogi z wojewódzkiejna krajową?Z poważaniemEłk, dnia 18 stycznia 2009 r.Poseł Andrzej OrzechowskiI n t e r p e l a c j a(nr 7637)do ministra gospodarkiw sprawie racjonalności wysokości podwyżekcen energii elektrycznej proponowanychprzez spółkę dystrybucyjnąENERGA-Obrót SASzanowny Panie Ministrze! W ostatnich dniachpojawiła się informacja o skali proponowanej podwyżkiceny energii elektrycznej przez spółkę dystrybucyjnąENERGA-Obrót SA. Uwolnienie cen prądudla odbiorców przemysłowych i brak koniecznościich zatwierdzania przez prezesa URE spowodował,że ma ona wynieść ok. 40%. Jeżeli tak drastycznywzrost cen będzie miał rzeczywiście miejsce, to wieluodbiorców przemysłowych stanie przed dramatycznymiwyborami.Jednym z takich odbiorców jest spółka dystrybucyjnaJaan Automotive Glass zajmująca się na terenieKoszalina i całego kraju produkcją szyb samochodowychoraz szyb do innych środków transportu, aenergia elektryczna jest ich wyłącznym źródłem produkcyjnym.Tak olbrzymi wzrost cen energii elektrycznejpostawi przed nimi pytanie o zasadność prowadzeniadziałalności produkcyjnej w dotychczasowejwielkości i zakresie. Zmniejszenie lub nawet zaprzestanieprodukcji będzie skutkowało przedewszystkim redukcją zatrudnienia części z ponad 500--osobowej załogi, a następnie zwolnieniem pozostałychi zamknięciem dwóch nowoczesnych zakładówprodukcyjnych w Koszalinie i Słupsku.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z pytaniem: Jakie jest stanowisko Pana Ministraw sprawie tak drastycznych podwyżek cenenergii elektrycznej, które mogą spowodować pogorszeniedziałalności produkcyjnej wielu firm z całegokraju, których jedynym źródłem produkcyjnym jestenergia elektryczna?Z poważaniemWarszawa, dnia 8 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7638)Poseł Stanisław Wziątekdo ministra sprawiedliwościw sprawie rozpatrywania przez wymiarsprawiedliwości spraw w trybieprzyspieszonymSzanowny Panie Ministrze! Przepisy wprowadzającetzw. sądy 24-godzinne weszły w życie w marcu2007 r. Sprawcy zatrzymywani na gorącym uczynkumieli być szybko i skutecznie karani. Jednak od końca2007 r. liczba posiedzeń sądów 24-godzinnych wcałej Polsce zaczęła gwałtownie maleć, a policjancicoraz rzadziej kierują sprawy w trybie przyśpieszonym.W 2008 r. Sąd Rejonowy w Lublinie rozpoznałzaledwie 44 sprawy w trybie przyśpieszonym, w Lubartowietakich spraw odnotowano 41, a w RadzyniuPodlaskim rozpoznano tylko 4 przypadki.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Jakie są powody tak znacznego spadku liczbyposiedzeń sądów 24-godzinnych?
1802. Czy i jakie zmiany wprowadzi ministerstwo wcelu usprawnienia procedury rozpatrywania spraww trybie przyśpieszonym?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 15 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7639)do ministra skarbu państwaPoseł Joanna Muchaw sprawie sytuacji Fabryki Łożysk Tocznychw KraśnikuSzanowny Panie Ministrze! Fabryka Łożysk TocznychKraśnik SA to jeden z największych zakładówpracy w województwie lubelskim. Obecnie firma zatrudnia2630 pracowników z terenu miasta i powiatukraśnickiego, a tym samym w największym stopniukształtuje lokalny rynek pracy.Trwający kryzys gospodarczy, jaki obserwujemyna rynkach światowych, w istotny sposób odbija sięna funkcjonowaniu kraśnickiej fabryki. Przemysłmotoryzacyjny jako jeden z pierwszych odczuł jegoskutki, co przełożyło się bezpośrednio na rezygnacjęodbiorców z łożyskowych wyrobów fabryki. Prognozowanezmniejszenie zamówień na łożyska stawiakraśnicki zakład w dramatycznym położeniu. Kraśnickafabryka daje pracę tysiącom rodzin z terenucałego powiatu. Obecna stopa bezrobocia w powieciekraśnickim wynosi około 15%. Region nie będzie wstanie poradzić sobie z taką liczbą osób, które poszukująi będą poszukiwały pracy.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:Czy i jakie działania podejmie ministerstwo wcelu ratowania przed upadkiem Fabryki ŁożyskTocznych w Kraśniku oraz wielu innych zakładów,które znalazły się w podobnej sytuacji?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 15 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7640)do ministra zdrowiaPoseł Joanna Muchaw sprawie braku gabinetów stomatologicznychw niektórych miejscowościachSzanowna Pani Minister! Otrzymuję liczne informacjeod mieszkańców, jak i przedstawicieli samorządówwojewództwa kujawsko-pomorskiego o brakuw niektórych miejscowościach (np. Strzelno) gabinetówstomatologicznych, które świadczyłyby bezpłatneusługi w ramach ubezpieczenia zdrowotnego.Szczególnie dotkliwie odczuwają ten problem rodzinyz dziećmi, których niskie dochody uniemożliwiająkorzystanie z płatnych zabiegów. Wywołuje to poważnyproblem społeczny.Dlatego zwracam się do Pani Minister z pytaniem:1. Jakie są przyczyny tego negatywnego zjawiska?2. Jak Narodowy Fundusz Zdrowia zamierza zaspokoićprawo obywateli do bezpłatnych świadczeńzdrowotnych w dziedzinie stomatologii?Z poważaniemBydgoszcz, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7641)do prezesa Rady MinistrówPoseł Anna Bańkowskaw sprawie uchylenia rozporządzeniaministra obrony narodowej umożliwiającegoprzechodzenie żołnierzy zasadniczej służbywojskowej do służby zawodowej po odbyciutrzech miesięcy zasadniczej służby wojskowejW ostatnim czasie wielu dowódców jednostek wojskowychzgłasza niepokojący problem, który pojawiłsię wkrótce po wydaniu przez ministra obrony narodowejrozporządzenia umożliwiającego żołnierzomodbywającym zasadniczą służbę wojskową przechodzeniedo służby zawodowej już po trzech miesiącachod jej rozpoczęcia.Miał to być pierwszy etap tzw. profesjonalizacji, ajednocześnie zachęta do wstępowania i pozostawaniaprzez młodych ludzi w szeregach Sił Zbrojnych RP.Niestety, przepis ten wywołał skutek dokładnieodwrotny do zamierzonego. W przeważającej częściprzypadków żołnierz odbywający zasadniczą służbęwojskową już na początku jej odbywania dokładnieorientuje się, jak legalnie może do minimum skrócićsobie czas jej odbywania. Bardzo często zdarza się,że żołnierze w okresie trzech pierwszych miesięcyzgłaszają akces o pozostawienie w służbie. Po odbyciutrzech miesięcy służby zasadniczej oraz podpisaniuzgody na pozostanie w służbie i uzyskaniu w ten sposóbwpisu do dokumentu wojskowego o przeniesieniudo rezerwy, a następnie po przyjęciu do służby zawodowejdokonują nagłej zmiany swoich planów życiowychw ciągu kilku dni czwartego miesiąca służby iuzyskują zwolnienie ze służby.
181W ten sposób Siły Zbrojne tracą podwójnie – niema bowiem w jego osobie ani żołnierza zasadniczejsłużby wojskowej, ani też żołnierza zawodowego.W związku z powyższym uprzejmie proszę o ustosunkowaniesię do następujących kwestii:1. Jak Pan Premier widzi dalsze obowiązywanietego karygodnego przepisu ułatwiającego młodymludziom uniknięcie służby wojskowej w majestacieprawa?2. Czy skala opisywanego zjawiska jest duża, czynie należałoby rozważyć sytuacji, w której żołnierz,rezygnując z przejścia do służby zawodowej, któryzmienia zdanie, powinien dosłużyć do pełnych dziewięciumiesięcy?3. Czy nie należałoby rozważyć zastosowaniasankcji w przypadku celowego i świadomego dokonaniazmiany decyzji prowadzącej do uniknięcia odbywaniazasadniczej służby wojskowej w wymiarzemniejszym niż przewidują stosowne przepisy?Warszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7642)Poseł Mirosław Pawlakdo ministra obrony narodowejw sprawie zasadności funkcjonowaniastowarzyszeń na terenie jednostek i obiektówwojskowychFunkcjonowanie stowarzyszeń i organizacji o charakterzepatriotyczno-obronnym jest ze wszech miarpożądane. Szczególnie gdy organizacje te promująwartości będące godnymi naśladowania dla młodegopokolenia, a nawet całego społeczeństwa, albowiemSiły Zbrojne są jego integralną częścią.Jednakże wydarzenia z niektórych jednostekwojskowych dowodzą dobitnie, iż funkcjonowaniestowarzyszeń na terenie jednostki wojskowej to niejednokrotniezwykłe nadużycie, fikcja, promocja dowódcytejże jednostki, a tak naprawdę wysysanieśrodków finansowych z budżetu resortu obrony narodowej.Nierzadko działające na terenie jednostkiwojskowej stowarzyszenie to po prostu ukryta partiapolityczna.Sytuacja dotyczy Stowarzyszenia ŻandarmeriiWojskowej „Żandarm” przy KG ŻW w Warszawieoraz Stowarzyszenia Przyjaciół 3. Warszawskiej BrygadyRakietowej OP.O wielu nieprawidłowościach w funkcjonowaniuobu stowarzyszeń piszą żołnierze zawodowi i pracownicyzarówno KG ŻW, jak i 3. WBR OP gdzie stowarzyszeniema kreować dobry wizerunek dowódcy.W związku z powyższym uprzejmie proszę o ustosunkowaniesię do następujących kwestii:1. Czy jest rzeczą logiczną, aby kierownictwostowarzyszenia (chodzi o 3. WBR OP) tworzyłotrzech żołnierzy zawodowych w służbie czynnej,którzy na co dzień pełnią ważne funkcje w dowództwiebrygady?2. Dlaczego żołnierze ci zwalniani są przez dowódcęw godzinach służbowych do załatwiania sprawzwiązanych ze stowarzyszeniem oraz używają dotego celu samochodów służbowych, co oburza resztękadry?3. Dlaczego zawiadomienia o zebraniach nie sądostarczane wszystkim członkom stowarzyszenia, ajedynie tym, którym dowódca wyrazi na to zgodę?4. Czy minister obrony narodowej uznaje za zgodnez prawem czasowe „przerzucanie” środków finansowychna stowarzyszenie na bieżące potrzeby dowództwabrygady?5. Na jakich zasadach zatrudniony jest w KG ŻWobecny prezes stowarzyszenia, skoro ma on czas napracę zawodową, branie udziału w spotkaniach politycznychw kancelarii komendanta MazowieckiegoOddziału Żandarmerii Wojskowej, wyjazdy w terenw celu załatwiania szeregu spraw związanych ze stowarzyszeniem?Przytaczając tak jaskrawe i rażące nieprawidłowościrujnujące budżet resortu obrony narodowej, atakże dezorganizujące służbę żołnierzy i pracę pracownikówwojska będących we władzach stowarzyszeń,proszę o jak najszybsze rozważenie możliwościpodjęcia decyzji o wyprowadzeniu stowarzyszeńpoza jednostki i obiekty wojskowe z jednoczesnymzachowaniem stosownych dotacji według uznaniaPana Ministra.Jednostki wojskowe nie mogą w żadnym razie staćsię na powrót upolitycznione, co już się dzieje.Warszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7643)do prezesa Rady MinistrówPoseł Mirosław Pawlakw sprawie całkowitego braku cywilnejkontroli nad armią, co spowodowałowywieranie nielegalnych, pozaprawnychnacisków na posłów na <strong>Sejm</strong> przezdowództwo Mazowieckiego OddziałuŻandarmerii Wojskowej w Warszawie orazniektórych wyższych oficerów z KomendyGłównej Żandarmerii WojskowejSytuacja w Żandarmerii Wojskowej wymyka sięministrowi obrony narodowej w zastraszającym tempiespod kontroli.
182Organ powołany mocą ustawy do ścigania przestępstworaz prowadzenia w tym zakresie postępowaństał się niestety państwem ponad jego konstytucyjnymiorganami.Żandarmeria Wojskowa przez kilka kolejnych latprzeżywała ciężki kryzys, kiedy komendantami głównymibyli kolejno: gen. dyw. B. P. – obecnie zastępcadowódcy EUFOR w Czadzie, słynny ze skandali obyczajowych– i gen. bryg. J. Ż. – były oficer WSI – wsławiłsię utworzeniem ponadstuosobowej grupy powołanejdo inwigilacji osób niewygodnych.Na każdą krytykę sytuacji w Żandarmerii Wojskowejodpowiadali oni szykanami osób tam zatrudnionych,w stosunku do których powzięli podejrzenie,że mogły być źródłem „przecieku”. Stosowali stalinowsko-komunistycznemetody badań na prawdomówność,wielogodzinne przesłuchania, szykany iupokorzenia.Zastraszani oficerowie byli śledzeni, z kim i kiedysię kontaktują poza służbą. Wielu z nich przeżyłopsychiczne załamanie. Prokuratura wojskowamilczała.Wraz z nadejściem w roku 2008 obecnego komendantagłównego – kadra, żołnierze i pracownicy wojskapokładali ogromne nadzieje na zmiany i normalność.Sam obiecałem nowemu komendantowi głównemuwspółpracę, kilkakrotnie przesyłając niektóreprojekty ustaw do zapoznania kadry z prośbą o ewentualneuwagi.Pod koniec 2008 r. wszedłem w posiadanie wiedzyo szeregu nieprawidłowości w funkcjonowaniu MazowieckiegoOddziału Żandarmerii Wojskowej wWarszawie.Aby nie nadawać sprawie – z uwagi na prestiżinstytucji – formy interpelacji poselskiej, zwróciłemsię w dniu 12 stycznia 2009 r. w zamkniętej kopercieposelskiej z pismem adresowanym bezpośrednio naręce Pana Premiera.Moje ogromne zaskoczenie i niepokój wzbudziłfakt, iż już po dwóch dniach, działając z upoważnieniakomendanta Mazowieckiego Oddziału ŻandarmeriiWojskowej, zwrócił się do mojego biura poselskiegoprezes Stowarzyszenia Żandarmerii Wojskowej„Żandarm” przy KG ŻW (b. oficer) z zapytaniem,dlaczego interesuję się określoną problematyką, cochcę dalej zrobić ze sprawą, kto sprawę kierował dopremiera oraz cyt. „czy nie będzie z tego dymu?”.Następnie ten sam pan wykonał do mojego biuraposelskiego trzy telefony, twierdząc, iż chce wyjaśnień,albowiem sprawą interesuje się komendantMO ŻW i on chce znać szczegóły, gdyż sprawa mojegodziałania była szeroko omawiana na zespole politycznymprzy komendancie MO ŻW, oraz czy sprawy nieda się wycofać, dlaczego robimy „sadze” i wtrącamysię tam, gdzie nie powinniśmy.Świadkiem jednej z rozmów był oficer ze SztabuGeneralnego WP.I właśnie te działania wywołały u mnie wzburzenieoraz dobitnie utwierdziły mnie w przekonaniu obraku jakiejkolwiek kontroli nad Żandarmerią Wojskową.W tej bardzo poważnej, ale i niebezpiecznej dlaprawidłowego funkcjonowania legalnych organówpaństwa sytuacji, proszę o ustosunkowanie się donastępujących kwestii:— Czy zdaniem Pana Premiera minister obronynarodowej sprawuje należytą cywilną kontrolę nadarmią, skoro dochodzi do tak niewyobrażalnych wydarzeńw Żandarmerii Wojskowej?— Czy zgodnie z ustawą o Żandarmerii Wojskoweji wojskowych organach porządkowych, ŻandarmeriaWojskowa uprawniona jest do inwigilacji i dokonywaniaczynności operacyjno-rozpoznawczych w stosunkudo osób cywilnych (o czym piszę w piśmie do PanaPremiera z dnia 12 stycznia 2009 r.)?— Czy posłowie na <strong>Sejm</strong> mają obowiązek uzyskiwaniazgody od komendanta Mazowieckiego OddziałuŻandarmerii Wojskowej na występowanie do organówwładzy publicznej w sprawach wojskowych?— Czy posłowie na <strong>Sejm</strong> mają obowiązek tłumaczeniasię przed komendantem MO ŻW z podejmowanychinterwencji oraz obowiązek ujawniania osób iich personaliów?— Na jakiej podstawie prawnej działa tzw. zespółpolityczny przy komendancie MO ŻW, na którymomawiane są sprawy wynikające z interwencji poselskich?— Jaką konkretną rolę w całym tym nielegalnymprocederze pełni prezes Stowarzyszenia ŻandarmeriiWojskowej „Żandarm”, który przekazuje instrukcjei oczekiwania w stosunku do posłów?— Czy obecnie urzędujący oficer (z kierownictwaMO ŻW) będący w czynnej służbie wojskowej możetworzyć sobie szerokie zaplecze polityczne z wykorzystaniemwiedzy i informacji powziętych na zajmowanymstanowisku?— Kto i czy w ogóle pełni nadzór nad MO ŻW?— Czy sprawowany przez komendanta głównegonadzór nad podległymi żołnierzami jest należyty iwystarczający?— W jakim zakresie Zarząd Rozpoznawczy w KGŻW uprawniony jest do inwigilacji, obserwacji osóbcywilnych, w tym parlamentarzystów?— Jak liczebnie kształtuje się stan żołnierzy zawodowychpełniących służbę w Żandarmerii Wojskowej,a wywodzących się z byłej Wojskowej SłużbyWewnętrznej i b. Zarządu II, którzy to do dzisiaj niemogą zaakceptować nowego ustroju i nowego porządkuprawnego?Warszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.Poseł Mirosław Pawlak
183I n t e r p e l a c j a(nr 7644)do ministra obrony narodowejw sprawie pilnej potrzeby zmiany przepisówregulujących sprawę wystawiania zwolnieńlekarskich żołnierzom zasadniczej służbywojskowej przebywającym czasowopoza jednostką wojskowąNa przestrzeni od listopada 2008 r. do 20 stycznia2009 r. otrzymałem aż 93 pisma, wnioski i prośby oddowódców jednostek wojskowych, w których prosząoni o natychmiastowe i niezwłoczne podjęcie działańzmierzających do pilnego uregulowania kwestiiudzielania zwolnień lekarskich żołnierzom zasadniczeji zasadniczej nadterminowej służby wojskowej.Sprawa dotyczy problemu, kiedy żołnierze ciopuszczają jednostkę macierzystą na urlop bądź przepustkęjednorazową. Nagminnym stało się, iż jak wynikaz pism dowódców około 70% wyjeżdżających niepowraca w terminie, przysyłając zwolnienie lekarskie.Sprawa staje się dramatyczna, albowiem pozostałejczęści żołnierzy nie można udzielić należnychprzepustek, urlopów lub też dni wolnych. W kompaniachpanuje ogromne wzburzenie, pozostali żołnierzesą rozgoryczeni i nic nie stoi na przeszkodzie, abyplanowali podobnie jak ich koledzy oszukańczy proceder.Kadra dowódcza jednostek w tej sytuacji jestbezsilna, zważywszy fakt, iż w tej sytuacji nie mażadnej realnej możliwości kontroli żołnierza na zwolnieniulekarskim, który częstokroć przebywa kilkasetkilometrów od swojej jednostki wojskowej.Inną rzeczą całkowicie zrozumiałą i do zaakceptowaniajest fakt, gdy żołnierz przebywający na urlopielub przepustce ulegnie wypadkowi bądź zachorujei niezwłocznie zostanie hospitalizowany w miejscowości,w której zdarzenie to nastąpiło.Dotychczas obowiązujące przepisy w tej kwestiisą nie tylko nie do zaakceptowania, ale powodują wmajestacie prawa obniżanie gotowości bojowej jednostek,wyłudzanie przez żołnierzy należności z tytułuniby choroby, powodują bezsilność dowódców i osłabiajądyscyplinę wśród pozostałych żołnierzy.Gdyby ten stan rzeczy miał utrzymać się dłużej,pod dużym znakiem zapytania stoi fakt potrzeby istnieniai funkcjonowania izb chorych w jednostkachwojskowych. W dobie obecnego kryzysu powoduje toniczym nieuzasadnione dodatkowe koszty z budżetuministra obrony narodowej w części: Opieka zdrowotna,gdzie resort musi refundować placówce ZOZ kosztyleczenia żołnierza poza jednostką wojskową, a sąone ogromne.W związku z powyższym uprzejmie proszę o ustosunkowaniesię do następujących kwestii:1. Jakie konkretne działania zamierza podjąć PanMinister w celu natychmiastowego wyeliminowaniatej bulwersującej patologii (dowódcy jednostek proponują,że jeśli żołnierz nie wymaga hospitalizacji,to wystarczyłoby wystawienie zwolnienia lekarskiegona 2–3 dni w celu powrotu do jednostki i tam kontynuowanialeczenia w izbie chorych)?2. Czy wszystkie garnizony w kraju posiadają izbychorych oraz czy i przez kogo izby te mogą być kontrolowane?3. Czy prawo do ich kontroli posiada InspektoratWojskowej Służby Zdrowia oraz ile takich kontroliprzeprowadzonych zostało na przestrzeni 2008 r. i zjakimi wynikami?4. Czy resort obrony narodowej liczy się w ogóle zkosztami refundacji leczenia cywilnym ZOZ-om, podczasgdy posiadając resortową służbę zdrowia, do sytuacjitakich dochodzić w ogóle nie powinno?5. Proszę o dokładne podanie, ilu na przestrzeni2008 r. żołnierzy zasadniczej i zasadniczej nadterminowejsłużby wojskowej hospitalizowanych było orazleczyło się ambulatoryjnie w Wojskowym InstytucieMedycyny Lotniczej w Warszawie.6. Proszę o podanie, w której z jednostek wojskowychzdarzają się najczęściej przypadki, gdzie żołnierzezasadniczej służby wojskowej leczą się poza wojskiem.Z poważaniemWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7645)Poseł Mirosław Pawlakdo ministra obrony narodowejw sprawie likwidacji Centrum Szkoleniana Potrzeby Sił Pokojowych w KielcachOd połowy 2008 r. do kadry Centrum Szkolenia naPotrzeby Sił Pokojowych w Kielcach napływają kolejneniepokojące informacje o likwidacji tej jednostki wojskowej.Wśród kadry i żołnierzy zapanował uzasadnionyniepokój. Padały kolejne pytania o losy centrum.W piśmie z dnia 22 grudnia 2008 r., nr 600/1665/08 PNP, minister obrony narodowej potwierdził rozformowaniei likwidację centrum, powołując się jednocześniena uzgodnienia pełnomocnika MON ds.reformy szkolnictwa wojskowego z szefem Sztabu GeneralnegoWP.W związku z powyższym uprzejmie proszę o ustosunkowaniesię do następujących kwestii:1. Czy zamiar rychłej likwidacji Centrum Szkoleniana Potrzeby Sił Pokojowych w Kielcach podyktowanyjest faktem znacznego zmniejszania i ograniczanialiczebności Sił Zbrojnych RP w misjach o charakterzemiędzynarodowym?2. Który podmiot, w razie likwidacji centrum,przejmie jego zadania?3. Jak dużej liczby kadry zawodowej dotyczyćbędą zwolnienia?
1844. Czy niniejsze przedsięwzięcie ujęte zostało wdecyzji MON „System doskonalenia zawodowego kadryw Siłach Zbrojnych RP”?5. Czy i na jakiej podstawie prawnej centrum podlegaustawie Prawo o szkolnictwie wyższym?6. Czy zdobywana wiedza i umiejętności zawodowew centrum są na aż tak rażąco niskim poziomie,że należy centrum zlikwidować?7. Czy dotychczasowe szkolenia żołnierzy udającychsię na misje były w jakiś sposób wizytowane ioceniane przez stosowne komórki NATO oraz czy byłyzastrzeżenia co do programu i efektów szkolenia?8. Czy resort obrony narodowej, likwidując centrum,nie doprowadzi do dezinformacji o systemiedoskonalenia zawodowego wśród żołnierzy zawodowychSił Zbrojnych RP oraz partnerów zagranicznych,którzy korzystają z polskiego systemu doskonalenia?Z poważaniemWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7646)Poseł Mirosław Pawlakdo ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie dramatycznej sytuacji finansowejPolicji uniemożliwiającej realizacjępodstawowych zadań w roku 2009, co możew sposób istotny przyczynić się do znacznegowzrostu przestępczościOstatnie działania rządu i zapewnienia ministrówo niby-bezpieczeństwie obywateli stoją w jaskrawejsprzeczności z rzeczywistością. Jeszcze nigdy dotądna spotkaniach poselskich ze społeczeństwem i funkcjonariuszamiPolicji nie dało się usłyszeć tylu gorzkichsłów i odczuć beznadziei, co obecnie.Wobec zapowiedzi resortu spraw wewnętrznych iadministracji o drakońskich cięciach finansowych podznakiem zapytania stoi wykonanie niemal wszystkichzadań i zamierzeń planowanych na rok 2009. W szeregachPolicji zapanował chaos i głęboki niepokójW związku z powyższym uprzejmie proszę o ustosunkowaniesię do następujących kwestii:1. W jakim stopniu w roku 2009 resort spraw wewnętrznychi administracji zamierza realizować założenia„Planu modernizacji Policji”?2. Czy wystarczy środków finansowych na realizacjęszkoleń zawodowych w Policji?3. Czy tak ogromne uszczuplenie środków finansowychnie odbije się na działalności takich jednostekorganizacyjnych w KGP, jak Centralne Biuro Śledcze,KCIK, Laboratorium Kryminalne, czy na funkcjonowaniuWyższej Szkoły Oficerskiej Policji w Szczytnie?4. Na jakim poziomie realizowane będą zadaniaw Komendzie Stołecznej Policji (chodzi o służbę kryminalną,wywiad kryminalny i służby AT oraz ochronęplacówek dyplomatycznych) zważywszy, iż stolicaod lat jest aglomeracją najbardziej dotkniętą przestępczością,w tym przestępczością zorganizowaną?5. Na jakim poziomie kształtować się będą wydatkina dalsze utrzymanie służby prewencyjnej?6. Na jakim poziomie kształtować się będą wydatkiw odniesieniu do zakupu paliwa do radiowozów ipojazdów operacyjnych?7. Czy resort jest w stanie zagwarantować, iż dokońca roku 2009 nie nastąpią opóźnienia w wypłacieświadczeń osobowych funkcjonariuszom Policji?8. Czy od funkcjonariuszy wymagać się będziezakupu materiałów biurowych na własny koszt, cojuż ma miejsce?9. Jak realizowane będą plany rzeczowe, np. remontybudynków komend Policji?10. Czy nie zostanie zagrożone funkcjonowanieresortowej służby zdrowia, na co już obecnie uskarżająsię funkcjonariusze Policji?11. W jakim stopniu planuje się ograniczenie wydatkówna funkcjonowanie izb wytrzeźwień?12. Czy nie zostanie zagrożony program pracyprewencyjnej na rzecz młodzieży trudnej oraz narzecz ofiar przestępstw?13. Czy wobec powyższej sytuacji w rozliczeniurocznym zadań nie zostaną masowo odwołani komendanciwojewódzcy Policji za niewykonanie zadań?14. Jak w zetknięciu z zapewnieniami nowegoministra sprawiedliwości – prokuratora generalnegoo stuprocentowym zapewnieniu obywatelom naszegopaństwa bezpieczeństwa w ramach współdziałania zPolicją z zadań tych wywiąże się resort spraw wewnętrznychi administracji?15. Ile wynoszą zobowiązania wymagalne a niewygasające,które przeszły z roku 2008?Z poważaniemWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7647)do ministra zdrowiaPoseł Mirosław Pawlakw sprawie obligowania pracownikówdo składania ankiet bezpieczeństwaosobowego w celu przeprowadzeniapostępowań sprawdzających, o których mowaw ustawie o ochronie informacji niejawnych,na przykładzie Wojewódzkiej StacjiSanitarno-Epidemiologicznej w KielcachSzanowna Pani Minister! Grupa pracownikówWojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w
185Kielcach poinformowała mnie, że dyrekcja zatrudniającejich jednostki organizacyjnej zobligowaławszystkie osoby zajmujące kierownicze stanowiskaw tym podmiocie do składania ankiet bezpieczeństwaosobowego. Jako uzasadnienie wskazanegoobowiązku dyrekcja WSSE Kielce wskazała koniecznośćprzeprowadzenia postępowań sprawdzającychwobec swoich pracowników, powołując się na ustawęz dnia 22.01.1999 r. o ochronie informacji niejawnych.Polecenie to wywołało zrozumiałe niezadowoleniewśród pracowników, zwłaszcza jeśli weźmie siępod uwagę zakres informacji, które należy ujawnićpracodawcy w tejże ankiecie, a także obowiązującew Polsce przepisy, z których nie wynika obowiązekuzyskiwania poświadczeń bezpieczeństwa przez tęgrupę pracowniczą.Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że postępowaniesprawdzające przeprowadza się wyłączniewobec osób, które mają dostęp do informacji niejawnychw rozumieniu ustawy o ochronie informacjiniejawnych. Za taką informację ustawa uznaje tajemnicępaństwową lub służbową. Nie wdając się w definiowanietych pojęć, stwierdzić należy, iż informacjeniejawne zaklasyfikowane jako stanowiące tajemnicępaństwową oznacza się klauzulami: „ściśle tajne” lub„tajne”. Z kolei informacje niejawne zaklasyfikowanejako stanowiące tajemnicę służbową oznacza sięklauzulami: „poufne” oraz „zastrzeżone”. Z powyższegowynika, że aby można było w ogóle mówić oobowiązku ochrony informacji niejawnych w rozumieniupowołanej ustawy, to w danej jednostce organizacyjnej,w poszczególnych działach, muszą takieinformacje istnieć. Jak jednak wynika z posiadanejprzeze mnie wiedzy, w konkretnych działach WojewódzkiejStacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Kielcach,zatrudniających pracowników na stanowiskachkierowniczych, nie ma materiałów ani dokumentówzaopatrzonych we wskazane wyżej klauzule bezpieczeństwa.Skoro zatem w działach powierzonych podnadzór konkretnym pracownikom nie przechowujesię ani nie wytwarza dokumentów niejawnych, tobrak poświadczenia bezpieczeństwa dla tych pracownikóww żaden sposób nie utrudnia ich pracy. Co więcej,zauważyć należy, że ustawa o ochronie informacjiniejawnych została uchwalona 10 lat temu i przezokres jej obowiązywania dyrekcja WSSE Kielce niewidziała konieczności występowania o poświadczeniabezpieczeństwa dla pracowników, dopiero teraz,z niejasnych powodów, obliguje się pracowników dopodawania dyrekcji bardzo szczegółowych danych.W tych okolicznościach powstaje uzasadnionawątpliwość co do legalności tworzenia przez dyrekcjęWSSE Kielce zbioru danych obejmujących bardzoszczegółowe informacje na temat swoich pracowników.Zważyć bowiem należy, że ankieta bezpieczeństwaosobowego zawiera pytania o takie sprawy jak:stan rodzinny, majątkowy (w tym dochody własneoraz dochody najbliższych członków rodziny), karalność(w tym karalność osób bliskich), problemy zdrowotnew tym alkoholowe, nałogi, stan zadłużenia (wtym alimenty), itp. Ankieta ta stanowi zatem dalekoidącą ingerencję w strefę prywatności pracownikównaruszającą ich dobra osobiste, w tym w szczególnościprawo do prywatności. Budowanie tak szczegółowejbazy danych o pracownikach, w sytuacji gdy uzasadnieniedla tego działania jest wysoce wątpliwe,można uznać za naruszenie przepisu art. 27 ust. 1ustawy o ochronie danych osobowych. W przepisietym wskazano bowiem, że art. 27.„1. Zabrania się przetwarzania danych ujawniającychpochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne,przekonania religijne lub filozoficzne, przynależnośćwyznaniową, partyjną lub związkową, jakrównież danych o stanie zdrowia, kodzie genetycznym,nałogach lub życiu seksualnym oraz danychdotyczących skazań, orzeczeń o ukaraniu i mandatówkarnych, a także innych orzeczeń wydanych wpostępowaniu sądowym lub administracyjnym.”Naruszenie tego przepisu prowadzi natomiast dodaleko idących konsekwencji dla osób, które się tegodopuściły. Zgodnie z treścią art. 49 ustawy o ochroniedanych osobowych, ten, kto przetwarza w zbiorzedane osobowe, choć ich przetwarzanie nie jest dopuszczalnealbo do których przetwarzania nie jestuprawniony, w szczególności gdy dotyczy to danychujawniających pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądypolityczne, przekonania religijne lub filozoficzne,przynależność wyznaniową, partyjną lub związkową,danych o stanie zdrowia, kodzie genetycznym,nałogach lub życiu seksualnym podlega karze nawetdo 3 lat pozbawienia wolności. Jest to zatem występekzagrożony surową karą.Co więcej dyrekcja jednostki tworzącej tak obszernyzbiór danych osobowych zobowiązana jest, zgodniez treścią art. 40 ustawy o ochronie danych osobowych,do zgłoszenia zbioru danych do rejestracjigeneralnemu inspektorowi ochrony danych osobowych.Niedopełnienie tego obowiązku także stanowiprzestępstwo (art. 53 ustawy).Podkreślić przy tym należy, że uzasadnieniem dlatworzenia tak szczegółowego zbioru danych o swoichpracownikach nie jest bynajmniej możliwość dostępukierownictwa WSSE w Kielcach do danych osobowychklientów tej jednostki. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 4ustawy o ochronie danych osobowych tworzy bowiemustawowe uprawnienie do przetwarzania danych osobowychdla kontrolerów WSSE Kielce. Przepis tenwskazuje, że przetwarzanie danych osobowych dopuszczalnejest, gdy jest to niezbędne do wykonaniaokreślonych prawem zadań realizowanych dla dobrapublicznego. Niewątpliwie przeprowadzanie kontrolilub rozpoznawanie skarg przez powołanych do tegopracowników WSSE jest taką przyczyną. Co więcej,kierownicy WSSE Kielce posiadają odpowiednie upoważnieniado przetwarzania danych osobowychudzielone przez administratora bezpieczeństwa informacjiWSSE Kielce, a także zobowiązani są w swoichzakresach obowiązków do przestrzegania tajemnicysłużbowej. Tym bardziej więc zaskakujące jest
186zmuszanie pracowników do wypełniania ankiet bezpieczeństwaosobowego.W związku z powyższym proszę Pana Ministra oodpowiedź na następujące pytania:1. Czy poszczególne działy Wojewódzkiej StacjiSanitarno-Epidemiologicznej w Kielcach posiadajądokumenty lub materiały oznaczone klauzulami bezpieczeństwa:ściśle tajne, tajne, poufne, zastrzeżone,tj. czy w jednostkach tych są przechowywane lub wytwarzaneinformacje niejawne w rozumieniu ustawyo ochronie informacji niejawnych?2. Skoro w WSSE Kielce tworzy się szczegółowyzbiór danych osobowych pracowników, to czy kierowniktej jednostki, zgodnie obowiązkiem określonymw ustawie o informacjach niejawnych, zgłosił fakttworzenia zbioru danych osobowych do głównego inspektoraochrony danych osobowych?3. Jakie są przyczyny faktyczne oraz podstawyprawne, z których kierownictwo WSSE Kielce wywodziobowiązek podania bardzo szczegółowych danychosobowych przez swoich pracownikach, w tym informacjio osobach bliskich, ich zarobkach, karalności,stanie zadłużenia, itp. (proszę wskazać uzasadnienietej decyzji z powołaniem przepisów prawnych i ichsubsumcji pod konkretne stany faktyczne)?4. Czy w ocenie Pani Minister zbieranie tak szczegółowychinformacji o pracownikach jednostki, wtym o ich zarobkach w innych podmiotach, o dochodachczłonków rodziny, sytuacji rodzinnej i majątkowejosób bliskich, wyjazdach zagranicznych, staniezadłużenia, nałogach, problemach osobistych,itp. stanowi legalną budowę bazy danych, tj. czy niestanowi to nieuzasadnionej ingerencji pracodawcy wprywatną sferę życia pracowników, stanowiącą naruszenieprzepisów ustawy o ochronie danych osobowych,kodeksu pracy oraz przepisów o ochronie dóbrosobistych z kodeksu cywilnego?5. Czy obligowanie pracowników do wypełnianiaankiet bezpieczeństwa jest konieczne w sytuacji, gdyposiadają oni upoważnienia do przetwarzania danychosobowych oraz zakresy obowiązków zawierające zobowiązaniedo przestrzegania tajemnicy służbowej,a dodatkowo w jednostce, w której są zatrudnieni, nieistnieją informacje niejawne?6. Czy obligowanie pracowników do składania ankietbezpieczeństwa jest ogólnopolskim wymogiemdla wszystkich kierowników zatrudnionych w wojewódzkichstacjach sanitarno-epidemiologicznych naterenie kraju (tj. czy odbiera się je z polecenia MinisterstwaZdrowia także w innych WSSE), czy też jestto indywidualna inicjatywa wojewódzkiego inspektorasanitarnego w Kielcach?Uprzejmie proszę Panią Minister o odpowiedź naprzedstawione pytania, a także o skontrolowanie, czydziałania wojewódzkiego inspektora sanitarnego wKielcach nie stanowią niezgodnej z prawem ingerencjiw strefę prywatności pracowników i są rzeczywiścieniezbędne do prawidłowego funkcjonowania tejjednostki. W przypadku gdyby odczucia pracownikówokazały się słuszne, proszę Panią Minister o rozważeniemożliwości wstrzymania działań zmierzającychdo tworzenia zbioru danych, tj. powstrzymania dyrekcjiWSSE Kielce od odbierania ankiet od pracownikówdo czasu zajęcia ostatecznego stanowiskaw przedmiotowej sprawie przez uprawnione organy(tj. przez GIODO oraz ministra zdrowia).Z poważaniemSandomierz, dnia 26 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7648)Poseł Marek Kwitekdo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie luki prawnej w ustawieo emeryturach i rentach z FunduszuUbezpieczeń SpołecznychSzanowna Pani Minister! Jedną z zasad polskiegosystemu prawnego jest zasada zupełności. Przesłaniemtej zasady jest stworzenie takiej sytuacji, iżdana materia, jeśli jest regulowana ustawowo, to jestregulowana w sposób całkowity i zupełny. Problem,który opisuję w interpelacji, ma charakter swoistejluki w prawie, sytuacji, która jest wyjęta spoza porządkuprawnego.Ustawa o emeryturach i rentach z FunduszuUbezpieczeń Społecznych w swoim 83 artykule wskazujeprzesłanki, które muszą być spełnione, aby osoby,które nie spełniają warunków wymaganych wustawie do uzyskania prawa do emerytury i renty,takie świadczenie na zasadach szczególnych otrzymały.Do tych przesłanek zalicza się następującewskazania: wnioskodawca jest lub był osobą ubezpieczonąw rozumieniu ustawy emerytalnej lub jestczłonkiem rodziny pozostałym po ubezpieczonym,nie spełnia warunków ustawowych do uzyskaniaświadczenia wskutek szczególnych okoliczności, niemoże podjąć pracy lub innej działalności objętej ubezpieczeniamispołecznymi z uwagi na całkowitą niezdolnośćdo pracy lub wiek, nie posiada niezbędnychśrodków do życia. Zgodnie z ustawą powyższe przesłankimuszą być spełnione łącznie.Problem tkwi właśnie w sytuacji, że wszystkieprzesłanki muszą być spełnione razem, istnieje bowiempewna niewielka grupa społeczna, mianowiciechodzi mi o studentów wyższych seminariów duchownych,którzy mogą spełniać wszystkie przewidziane wustawie warunki, jednak z powodu specyfiki studiówpolegających na tym, iż cały czas przebywają w budynkuseminarium, przez co nie mogą podjąć pracy zarobkowej,tego świadczenia nie otrzymają.Mimo iż przysługuje im prawo do renty, nie posiadająniezbędnych środków utrzymania, nie mogąpodjąć pracy, to ustawa o emeryturach i rentach z
187Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie przewidziałamożliwości otrzymania świadczenia. Studenci seminariówduchownych znajdują się w luce w prawie,która nie przewiduje takiej sytuacji, jak wyżej opisana,przez co mimo iż te osoby wypełniają faktyczneprzesłanki ustawy, to nie mogą otrzymać renty rodzinnej.Ustawa, mówiąc prościej, nie przewidziaławszystkich sytuacji, jakie znajdują odzwierciedleniew życiu codziennym. Sytuacja wspomnianych osóbjest tym bardziej trudna, iż nie mają oni możliwościpobierania świadczeń z innych źródeł, jak na przykładzasiłek dla bezrobotnych, gdyż są studentami,czy dopłaty do czynszu z zarządu mienia komunalnego,gdyż mieszkają w budynku seminarium. Wydajesię, iż należy wprowadzić pewne rozwiązania doustawy, które zniwelują opisaną lukę. Odnoszę wrażenie,iż najlepszym rozwiązaniem jest wyłączenietej grupy społecznej z konieczności stosowaniawszystkich przesłanek razem, czyli zobowiązanie dowypełnienia trzech z wymienionych punktów w art.83 ustawy.W związku z powyższym, działając na podstawieart. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1966 r. owykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr74, poz. 350, z późn. zm.), proszę Panią Minister oudzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy ze względu na przedstawioną sytuację ministerstwodostrzega opisany w interpelacji problem?2. Czy ministerstwo podziela opinię, iż koniecznejest wyeliminowanie luki prawnej, w której znajdująsię opisani studenci wyższych seminariów duchownych?3. Czy zdaniem ministerstwa właściwym sposobemna wyeliminowanie luki jest przedstawiona winterpelacji możliwość wyłączenia tej grupy społecznejz konieczności stosowania wszystkich przesłanekart. 83 ustawy?4. Czy ministerstwo widzi jakieś inne możliwościpozbycia się opisanej luki prawnej?Z poważaniemBiałystok, dnia 26 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7649)do ministra finansówPoseł Józef Piotr Klimw sprawie zmniejszenia stawki podatkuod garażu będącego oddzielnym budynkiemw celu jej ujednolicenia ze stawką podatkuod garażu będącego częścią budynkumieszkalnegoze źródeł dochodu gminy. Sposób ustalania zobowiązaniapodatkowego określa ustawa z dnia 12 stycznia1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. 1991Nr 9 poz. 31, z późn. zm.) i zgodnie z art. 5 ust. 1ustawy stawki kwotowe tego podatku uchwala radagminy, jednak nie może przekroczyć ich górnych granicustalonych przez ministra finansów.Minister finansów w swoim rozporządzeniu określającymstawki podatkowe od nieruchomości na rok2009 ustalił górną granicę podatku od garażu będącegoczęścią budynku mieszkalnego na 0,74 zł za m 2 ,a w przypadku garażu będącego oddzielnym budynkiemna 6,37 zł za m 2 . Taki sposób kształtowaniapodatku wydaje się bardzo niesprawiedliwy.Trudno znaleźć argumenty, które optowałyby zaponad dziesięciokrotną różnicą w wysokości podatku,który dotyczy takiej samej nieruchomości, czyli garażu,który raz występuje jako część budynku mieszkalnego,a raz jako odrębny budynek. Garaż pod każdąz tych postaci służy temu samemu celowi, a mianowicieprzetrzymywaniu w nim samochodu. Niepowinno być takiej sytuacji, iż jedni posiadacze garażupłacą dziesięciokrotnie wyższy podatek niż inniposiadacze, w przypadku gdy przedmiot podatku jesttaki sam.Przytoczone argumenty pokazują, iż rozsądnejest zmniejszenie wysokości podatku od garażu będącegooddzielnym budynkiem, tak aby była onaujednolicona ze stawką podatku od garażu będącegoczęścią budynku. Takie rozwiązania byłoby wykonaniemzasady sprawiedliwości społecznej, przez co posiadaczetakiej samej nieruchomości, korzystający zniej w taki sam sposób, płaciliby takie ujednoliconestawki podatku. Na podstawie maksymalnych stawekminister finansów kreuje subwencję dla gmin.Gmina nie może pozwolić sobie na obniżenie dziesięciokrotniepodatku, dlatego różnica powinna zostaćzmniejszona.Uprzejmie proszę Pana Ministra o osobiste zainteresowaniesię sprawą oraz odpowiedź na następującepytania:1. Czy ministerstwo dostrzega problem dziesięciokrotnejróżnicy w wysokości podatku od garaży?2. Czy zdaniem ministerstwa nie byłoby zasadnymwydanie rozporządzenia, które zmniejszyłobystawki podatku od garaży będących oddzielnym budynkiem,tak aby było one ujednolicone ze stawkąpodatku od garaży będących częścią budynku mieszkalnego?Z poważaniemBiałystok, dnia 26 stycznia 2009 r.Poseł Józef Piotr KlimSzanowny Panie Ministrze! Podatek od nieruchomości,w tym także podatek od garaży, jest jednym
188I n t e r p e l a c j a(nr 7650)do ministra skarbu państwaw sprawie niepokojących informacjidotyczących sposobu gospodarowaniamieniem Uzdrowiska Rabka SAUzdrowisko Rabka SA jest obiektem o wieloletniejtradycji, nierozerwalnie związanym z historią samegomiasta Rabka-Zdrój. Od wielu lat pełni swą misjęw mieście Dzieci Świata, przywracając do zdrowia,rehabilitując i dając szansę na normalne życie tysiącommałych pacjentów.Dlatego z dużym niepokojem odbieram docierającedo mnie informacje o sposobie zarządzania majątkiemtej spółki Skarbu Państwa. Z przekazywanychmi informacji wynika, iż polityka zarządu spółki wkwestiach związanych z gospodarką mieniem – sprzedażczęści obiektów prywatnemu inwestorowi, w tymkotłowni centralnej dla wszystkich obiektów, orazplanowane dalsze działania w tym zakresie – nie jestdo końca zrozumiała i budzi wątpliwości lokalnej społeczności,w tym pracowników, którzy wspólnie przezwiele lat pracowali na rzecz rozwoju uzdrowiska.W związku z tym zwracam się do Pana Ministraz zapytaniem: Jak wygląda polityka ministerstwa wodniesieniu do Uzdrowiska Rabka SA oraz jaka jestwiedza ministerstwa na temat sposobu zarządzaniamajątkiem spółki przez zarząd?Z wyrazami szacunkuZakopane, dnia 27 stycznia 2009 r.Poseł Andrzej Gut-MostowyI n t e r p e l a c j a(nr 7651)do ministra środowiskaw sprawie trudności z zapewnieniempowszechnego dostępu do JezioraZegrzyńskiego poprzez odpowiedniezagospodarowanie jego wybrzeżaW związku z przesłanymi do mojego biura pismamiRegionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej wWarszawie z dnia 1 grudnia 2008 r. (znak: MS-2310/D/1327/08) oraz wójta gminy Nieporęt z dnia 11grudnia 2008 r. (znak: IZ.0717-10-1/08), które zostałyrównież przekazane do wiadomości pana ministra,proszę o odpowiedź, jakie jest stanowisko ministerstwaw opisanej w nich sprawie. W szczególności proszęo wyjaśnienie, czy ministerstwo przewiduje zainicjowaniezmian w ustawie z dnia 18 lipca 2001 r.Prawo wodne, które umożliwiłyby gminie Nieporętracjonalne, ekonomicznie zagospodarowanie wybrzeżaJeziora Zegrzyńskiego. Zaakceptowanie przezgminę Nieporęt warunków przedstawionych przezRegionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Warszawiemogłoby bowiem skutkować marnotrawieniem środkówpublicznych.Pragnę podkreślić, że utworzenie na części ZalewuZegrzyńskiego mola spacerowego, pomostu pływającegoi kąpieliska, zgodnie z wcześniejszymi planamigminy Nieporęt (wniosek gminy Nieporęt doRZGW z dnia 26 listopada 2007 r.), wydaje się jaknajbardziej uzasadnione z punktu widzenia potrzebmieszkańców zarówno Nieporętu, jak i całej metropoliiwarszawskiej. Z tego względu przeszkody, najakie napotkała gmina Nieporęt w realizacji swoichzamierzeń, wymagają moim zdaniem niezwłocznegowyeliminowania.Z poważaniemWarszawa, dnia 26 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7652)Poseł Mariusz Błaszczakdo ministra rozwoju regionalnegow sprawie sposobu transferów środkówpieniężnych przyznanych Polsce przez UEna wydatki związane z realizacjąm.in. programów operacyjnychSzanowna Pani Minister! Polska znalazła się wwirze światowego kryzysu finansowego, któregoskutki zaczynają być coraz bardziej odczuwalne takżei przez samorządy, w tym samorząd powiatowyz/s w Kłodzku. Przejawia się to na wiele sposobów, wtym poprzez wyjątkową, nadmiernie restrykcyjną wstosunku do tego typu podmiotów, jakimi są samorządyterytorialne, politykę kredytową prowadzonąprzez banki, w tym banki polskie jak np. BGK, BOŚczy PKO BP SA.Powoduje to znaczące ograniczenia w wykonywaniuzadań tych samorządów, a nawet zagraża wykonaniuprzez nie obligatoryjnych zadań ustrojowych,czego najlepszym przykładem była sytuacja powiatukłodzkiego w IV kwartale 2008 r., kiedy to dopieropożyczka udzielona z budżetu państwa przez ministrafinansów w wysokości 17,6 mln zł pozwoliła na zachowaniepłynności finansowej powiatu kłodzkiego.Istniejąca sytuacja wymaga jednak nadzwyczajnychrozwiązań prawnych, co i nadzwyczajny jestokres, w jakim znalazła się Polska, tj. z jednej stronyodczuwalny kryzys finansowy, a z drugiej stronyolbrzymia szansa wynikająca z możliwości przeciwdziałaniatemu zjawisku przy użyciu środków unijnychprzyznanych naszemu krajowi na lata 2007––2013.
189W ramach tych środków Polsce przekazano jużdo dyspozycji zaliczkowo aż 9% całości przyznanychśrodków, tj. ponad 6 mld euro. Rzecz w tym, iż środkite nie powinny leżeć na kontach budżetu państwa,a równocześnie samorządy mające gotowe do realizacjiprojekty gospodarcze i infrastrukturalne musząsię powstrzymywać z ich realizacją z powoduniemożności sięgania po te środki w maksymalnymzakresie, gdyż nie są zdolne do „założenia do czasurozliczania wykonanych zadań” własnych pieniędzyna te zadania, a banki z kolei z powodu wyjątkowoostrożnościowych procedur nie chcą udzielać samorządomkredytów na te cele, z przyjęciem poręczeńw postaci wpływów przyszłych środków unijnych,które miałyby finansować min. 50% wartości realizowanychzadań. Poza tym, moim zdaniem, to wogóle jest błędne, a nawet powiem więcej – szkodliwegospodarczo założenie, że część wartości zadania,które ma być finansowane ze środków unijnych,musi być najpierw sfinansowane w całości przez beneficjentatych środków kredytem bankowym lubwłasnymi środkami, a dopiero później być refundowaneze środków unijnych.Taka sytuacja w ogóle nie powinna dotyczyć (występować)samorządów terytorialnych, jak i państwowychjednostek budżetowych. Podmioty te winnykorzystać z innych rozwiązań prawnych, pozwalającychim finansować zadania infrastrukturalne w częściprzewidzianej do pokrycia środkami unijnymibezpośrednio z kasy państwa w formie dotacji celowejdo uzgodnionej wysokości wydatków kwalifikowanych,gdyż inaczej zadania publiczne stają się niezasadniedroższymi o marże, prowizje i odsetki kredytowe,związane z obsługą części subsydiowanej ześrodków unijnych, które przejmują prywatne banki,najczęściej będące zresztą własnością pochodzenia zpaństw trzecich i tam transferujące swoje zyski.Sytuacja ta jest o tyle niedopuszczalna, że państwopolskie ma te środki u siebie, a co za tym idziemożemy już nimi dysponować według zasady gospodarności,która nie zezwala na sztuczne (zbędne) podrażaniewartości zadań tylko dlatego, że istniejąnasze, wewnętrzne przepisy ustalające, ustanawiającepośredników w realizacji wydatków ze środkówunijnych, przechwytujących sporą część środkówunijnych za ich obsługę bankową. System ten jest nietylko niegospodarny w sensie wartościowym zadań,ale także znakomicie opóźnia wykorzystywanie środkówunijnych, a także wręcz uniemożliwia realizacjęwielu zadań (brak pokrycia na wkład własny zadańi czasowe zakładanie wartości całego przedsięwzięciado czasu rozliczania inwestycji). Szczególnie uderzato w te samorządy, które już wcześniej zostały znaczącozadłużone, często nie własnej winy i na pokryciezadań, za które odpowiedzialnym winien być budżetpaństwa lub środki pozabudżetowe (np. NFZ).Szanowna Pani Minister! Dotychczasowe rozwiązaniaprawne, w tym rozporządzenie ministra rozwojuregionalnego z 07.09.2007 r. w sprawie wydatkówzwiązanych z realizacja programów operacyjnych(Dz. U. Nr 175 poz. 1232 z 2007 r.) regulująceww. tematykę powinno być pilnie znowelizowane wkierunku wyżej wskazywanym, a co jest szczególnieistotne z racji zmiany sytuacji zewnętrznej, jaka powstałam.in. w Polsce (kryzys finansowy) po daciewydania tego rozporządzenia. Samorządy terytorialnewinny otrzymywać środki unijne na zakwalifikowanepozytywnie do realizacji zadania infrastrukturalnew ramach RPO jako dotacje celowe przed terminemzapłaty za wykonane prace tak, by nie musiałyfinansować części zadania przewidzianej do sfinansowaniaze środków unijnych własnymi środkamibudżetowymi ani zaciągać kredytów na tę część zadania,która ma być pokryta środkami unijnymi.Skoro pieniądze unijne są już w Polsce, to niemoże być przeszkód w uregulowaniach prawnych,które utrudniają dotychczas tego typu transfery.Zmiany wymaga przyjęta polityka w tym zakresieprzez samorząd województwa w zakresie procedur iwymogów konkursowych, które obecnie także utrudniająniezasadnie szybki dostęp do środków unijnychna realizację programów operacyjnych, szczególnieinfrastrukturalnych (konieczne uproszczenie procedur,skrócenie czasu oceny projektów i nowy sposóbpodziału środków).Szanowna Pani Minister!Czy możliwe jest podjęcie inicjatywy, współpracyMinisterstwa Rozwoju Regionalnego i MinisterstwaFinansów, aby dokonać zmian w zakresie transferupoprzez zmiany przyjętych praktyk w tym zakresie?Czy możliwe jest uproszczenie procedur?Czy możliwe jest skrócenie czasu oceny projektóworaz nowy sposób podziału środków?Posłanki Monika Wielichowskai Renata ZarembaNowa Ruda, dnia 29 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7653)do prezesa Rady Ministróww sprawie dyskryminacji osóbsamozatrudnionych i prowadzącychdziałalność gospodarczą w dostępie do prawpracowniczychSzanowny Panie Premierze! Osoba, która prowadziwłasną działalność gospodarczą czy jest samozatrudniona,nie uzyskuje takich samych praw, jak osobazatrudniona np. na umowę o pracę. Samozatrudnionemupo zakończeniu prowadzenia działalnościnie przysługuje szereg uprawnień, m.in.: prawo dodługości urlopu po przepracowaniu określonej liczbylat, prawo do dodatku stażowego i nagród jubileuszowychzwiązanych z długością stażu pracy itp.
190W Kodeksie pracy nie istnieje punkt, który regulowałbyww. zagadnienia, w związku z czym samozatrudnienii prowadzący działalność gospodarczą,mimo odprowadzania składek ZUS i płacenia podatków(niejednokrotnie wyższych niż od pracowników),nie mogą liczyć, by ich okres pracy był zaliczany dostażu pracy.Prosimy w związku z tym o informację, czy w odpowiednimresorcie trwają jakieś prace, które miałybyzmienić niedoskonałe przepisy prawne i doprowadzićdo unormowania statusu samozatrudnionych iprowadzących działalność gospodarczą, tak by niebyli oni dyskryminowani w obliczaniu stażu pracy.Z poważaniemWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7654)Poseł Bożena Kotkowskaoraz grupa posłówdo prezesa Rady Ministróww sprawie pomocy rządu udzielanejprzedsiębiorstwom zaplątanym w opcjewalutoweSzanowny Panie Premierze! Rząd obiecał pomócprzedsiębiorcom zaplątanym w opcje walutowe.Oprócz opracowania memorandum z kancelariiprawnej Krawczyk i Wspólnicy, nie zrobił jednak nic.To opracowanie pokazuje tylko drogę sądową rozwiązaniaproblemu, jednak sądy trwają długo i wynikich wyroków jest niepewny, a każdy przedsiębiorcamusi tę drogę przejść sam. Niestety może nie zdążyć,gdyż widzimy, co stało się z EUR – większośćfirm musi dopłacać bankom teraz 1 zł do wartościjednego EUR i trzeba będzie ogłosić upadłość (ktomoże) lub bankructwo. W świetle ogromu strat finansowych– kilkadziesiąt mld złotych (a w ostatniopodanym planie kryzysowym rząd chce przekazaćdo BGK 17 mld PLN i mówi, że więcej nie da, bo niema), te kwoty są kosmiczne, bo nie trafią od nichpodatki do budżetu, (od 100 mld liniowy podatek19% to prawie 20 mld PLN).Moje pytania są następujące:1. W opcje zaplątana (sprzedała ten produkt naszymbankom) jest głównie instytucja finansująca J.P. Morgan z siedzibą w Londynie. W grudniu 2008 r.przedstawiciele z J. P. Morgan byli na spotkaniu znaszym rządem (zostali wezwani w sprawie opcji –tak donosiły media), ale nie znamy wyników tej rozmowy.Choć rząd wezwał J. P. Morgan do złagodzeniarestrykcji z tytułu opcji i zagroził im ograniczeniamina rynku finansowym Polski. Czy cokolwiek ustalonow tej sprawie korzystnego dla przedsiębiorców?2. Podobnie na początku stycznia 2008 r. rząd wezwałbanki do złagodzenia restrykcji opcyjnych wstosunku do firm. Niestety banki nie przestraszyłysię medialnych „pogróżek” rządu i robią swoje. Czyrząd rozmawiał z bankami naprawdę i co banki odpowiedziałyna wezwanie rządu?3. Czy rząd ma możliwość zastosowania sankcjiprawnych lub innych instrumentów, które pozwoliłybyunieważnić, częściowo unieważnić lub ograniczyćroszczenia banków z opcji walutowych, np. przezwprowadzenie stosownej ustawy, zwłaszcza w stanieglobalnej recesji gospodarczej oraz faktu, że gdybywprowadzono 1,5 roku temu dyrektywę MIFID (niepodpisał jej prezydent Kaczyński), to problem opcjiby nie istniał?Dodatkowo pragnę zauważyć, że w latach 90. wNiemczech upadło kilkadziesiąt tysięcy małych i średnichfirm właśnie z powodu opcji walutowych. Tamteż nie wprowadzono w odpowiednim czasie dyrektywyMIFID i wykorzystały to światowe instytucje finansowe.Niemcy przez 10 lat podnosiły się z tegociosu w zakresie małej i średniej przedsiębiorczości.PKB było u nich między 1–2%, czyli marne. Dopierood 3 lat wzrosło im 2-, 3-krotnie. U nas niektórzyprorokują zerowe PKB. Jak dojdą straty z opcji, tobędzie ujemne. W przypadku sprawdzenia się tychprognoz nasza gospodarka znajdzie się w opłakanymstanie. Z czego wtedy będą żyć miliony Polaków, jeśliteraz za granicami kraju już nas nie chcą?Z poważaniemWarszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.Poseł Krzysztof MatyjaszczykI n t e r p e l a c j a(nr 7655)do ministra edukacji narodowejw sprawie zmiany sposobu wynagradzanianauczycieli wspomagającychSzanowna Pani Minister! Zgodnie z ustawą o systemieoświaty z dnia 7 września 1991 r. kształceniemspecjalnym objęte są dzieci z zaburzeniami i odchyleniamirozwojowymi, które wymagają stosowaniaspecjalnej organizacji nauki i metod pracy. Kształcenietakich uczniów może odbywać się w szkołachogólnodostępnych, szkołach lub oddziałach integracyjnych,szkołach lub oddziałach specjalnych, ośrodkachszkolno-wychowawczych oraz specjalnychośrodkach wychowawczych. W miarę możliwości najlepsząsytuacją jest, gdy dzieci te uczęszczają do szkółogólnodostępnych. W takiej sytuacji zarówno dzieciz pewnymi dysfunkcjami, jak i ich rówieśnicy uczą
191się tolerancji. W ramach obecnie obowiązujących uregulowańprawnych uwagę zwraca pewna niekonsekwencjaustawodawcy. W rozporządzeniu z dnia 11maja 2005 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli,wykazu trudnych warunków pracy stanowiącychpodstawę przyznawania dodatku za warunki pracyokreślono, że dodatek do wynagrodzenia z tytułutrudnych warunków przysługuje tylko nauczycielompracującym w szkołach specjalnych, specjalnychprzedszkolach oraz poradniach psychologiczno-pedagogicznychi poradniach specjalistycznych, a niewspomina o nauczycielach, którzy nauczają uczniówposiadających orzeczenia do kształcenia specjalnegow szkołach ogólnodostępnych. Warto zauważyć także,że zgodnie z rozporządzeniem z 2005 r. w sprawieorganizowania kształcenia, wychowania i opieki dladzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanychspołecznie zadania nauczycieli w kształceniuspecjalnym i integracyjnym są takie same i dlategozgodnie z konstytucyjną zasadą równości należałobyich tak samo wynagradzać. W związku z powyższymzgodnie z obecnie obowiązującymi rozwiązaniamiprawnymi za tę samą pracę nauczyciele wróżnych ośrodkach edukacyjnych wynagradzani sąw odmienny sposób.Pozwolę sobie spytać Panią Minister, czy Ministerstwodostrzegło ten problem. Czy planowana jestzmiana rozporządzenia regulująca kwestie dodatkudla nauczycieli kształcących dzieci niepełnosprawne?Uważam, że uwzględnienie w rozporządzeniu nauczycielize szkół ogólnodostępnych, którzy nauczająuczniów z dysfunkcjami, jest ważnym elementem docenieniaich pracy i nie powinno budzić zastrzeżeń.Z wyrazami szacunkuToruń, dnia 26 stycznia 2009 r.Poseł Grzegorz KarpińskiI n t e r p e l a c j a(nr 7656)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie funkcjonowaniacentrów integracji społecznejSzanowna Pani Minister! Obecnie w <strong>Sejm</strong>ie trwająprace nad projektem ustawy o finansach publicznych.Jedną z proponowanych zmian jest ta dotyczącaustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniusocjalnym. Konsekwencją jej wprowadzenia będzielikwidacja możliwości prowadzenia centrów integracjispołecznej przez gminy w formie gospodarstw pomocniczych.Pragnę zwrócić uwagę, że do zadań centrów integracjispołecznej należy m.in. usamodzielnianieosób wykluczonych społecznie, zapewnienie uczestnikomcentrum pomocy w uzyskaniu bezpieczeństwasocjalnego przy zastosowaniu oddziaływań profilaktycznych,aktywizacja zawodowa oraz wsparcierozwoju osobistego.Działalność centrów integracji społecznej do tejpory finansowana była z gminnych programów profilaktykii rozwiązywania problemów alkoholowych,z funduszy unijnych, a także z wkładu własnego wzwiązku z prowadzoną przez nie działalnością.W kontekście proponowanych zmian, które zwieraprojekt ustawy o finansach publicznych, spotykamsię z wieloma sygnałami zaniepokojenia co do dalszegofunkcjonowania placówek ze strony pracownikówcentrów, a także ze strony wszystkich korzystającychz ich pomocy.Z uwagi na fundamentalną rolę, jaką spełniającentra integracji społecznej, pozwalam sobie zapytaćPanią Minister, czy ministerstwo przewiduje wprowadzeniedo projektu ustawy o finansach publicznychtakich uregulowań prawnych, które zapewniałybydalsze – niezakłócone działanie centrów integracjispołecznej. Nadto proszę o wyjaśnienie, w jakich formachpowinny być prowadzone CIS w sytuacji, gdyustawodawca zdecyduje się przyjąć projekt ustawy izlikwidować dotychczasową formę, w jakiej są oneprowadzone.Z wyrazami szacunkuToruń, dnia 26 stycznia 2009 r.Poseł Grzegorz KarpińskiI n t e r p e l a c j a(nr 7657)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie rozporządzenia do ustawy o bronii amunicjiSzanowny Panie Ministrze! W związku z rozporządzeniemRady Ministrów z dnia 9 grudnia 2003 r.zmieniającym rozporządzenie w sprawie rodzajówbroni i amunicji oraz wykazu wyrobów i technologiio przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, na którychwytwarzanie lub obrót jest wymagana koncesja(Dz. U. z dnia 22 grudnia 2003 r.) rodzi się pytanie ozgodność rozporządzenia z ustawą o broni i amunicjiz dnia 14 lutego 2003 r.W prasie specjalistycznej, a w ostatnim czasie wmediach ogólnopolskich pojawiają się zarzuty o niezgodnośćrozporządzenia z aktem wyższego rzędu.Przytaczana jest treść rozporządzenia o koniecznościuzyskania koncesji na wytwarzanie lub obrót broniąpneumatyczną z lufą gwintowaną, niezależnie odenergii kinetycznej pocisku. Jest to zapis sprzecznyz zasadą racjonalnego ustawodawstwa, pozbawionylogiki, a co najważniejsze niezgodny z samą ustawą
192o broni i amunicji. Ustawodawca, nowelizując ustawę,zrezygnował z definiowania broni pneumatycznejprzez posiadanie przez nią lufy gwintowanej, ostatecznieprzyjmując jako wyłączne kryterium energiękinetyczną pocisku przekraczającą 17 J.Czy Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracjiw związku z zaistniałą sprawą prowadzidziałania mające na celu wyeliminowanie z porządkuprawnego niezgodnego z ustawą o broni i amunicjiaktu wykonawczego? Pojawia się również pytanie oratio legis rozporządzenia, które nie jest jasne?Z wyrazami szacunkuŁódź, dnia 23 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7658)Poseł Hanna Zdanowskado ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie kolizji Sektorowego ProgramuOperacyjnego „Restrukturyzacjai modernizacja sektora żywnościowegooraz rozwój obszarów wiejskich”na lata 2004–2006 z przejściem beneficjentana rentę strukturalnąSzanowny Panie Ministrze! Niejednokrotnie zgłaszałysię do mnie osoby prowadzące działalność rolniczą,które ukończyły 55. rok życia i pragnęłybyubiegać się o rentę strukturalną. Niestety przekazaniegospodarstwa rolnego nie w każdej sytuacji jestmożliwe. Rolnicy korzystający z funduszy strukturalnychw ramach sektorowego programu operacyjnegow okresie 5 lat od dnia dokonania przez AgencjęRestrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa płatnościw ramach projektu nie mogą przenieść prawa własnościna inne osoby. Taka sytuacja oznaczałaby bowiemniewywiązanie się z umowy, co skutkuje koniecznościązwrotu wypłaconych środków. W przypadkuosób, które spełniają wymagania wiekowekonieczne do skorzystania z renty strukturalnej,możliwość ta wydłuża się w czasie.W myśl zachodzącej w rolnictwie przemiany pokoleniowejprzekazanie gospodarstwa rolnego prowadzido obniżenia wieku osób prowadzących taką działalność,a tym samym stwarza warunki do dalszegorozwoju obszarów wiejskich. Ze strony państwa koniecznewydaje się podjęcie działań, które umożliwiąpełną realizację tego programu.Zgodnie z obecnymi przepisami dobrowolneprzejście na rentę strukturalną nie jest traktowanejako uzasadniona podstawa do zwolnienia z zobowiązaniado prowadzenia gospodarstwa. Taka możliwośćistnieje wyłącznie w przypadku wystąpieniasiły wyższej.W związku z powyższym, działając na podstawieart.14 ust.1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1966 r. o wykonywaniumandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 74,poz. 350, z późn. zm.), proszę Pana Ministra o udzielenieodpowiedzi na następujące pytanie:Czy decyzja o skorzystaniu z renty strukturalnejnie powinna być traktowana jako uzasadniony przypadekdo przekazania gospodarstwa bez koniecznościzwrotu dofinansowania?Z poważaniemBiałystok, dnia 26 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7659)do ministra skarbu państwaPoseł Józef Piotr Klimw sprawie pozbawienia kilkunastu tysięcypracowników zakładów energetycznychmożliwości nieodpłatnego nabycia akcjispółek konsolidujących sektorelektroenergetyczny w zamian za akcjespółek konsolidowanychSzanowny Panie Ministrze! Dnia 18 listopada2007 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 września 2007 r.o zasadach nabywania od Skarbu Państwa akcji wprocesie konsolidacji spółek sektora elektroenergetycznego(Dz. U. z 2007 r. Nr 191, poz. 1367). Celemtej ustawy było umożliwienie wszystkim uprawnionympracownikom, którzy nieodpłatnie nabyli akcjespółek konsolidowanych (zgodnie z rygorami ustawyo komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw z 30sierpnia 1996 r., Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, zpóźn. zm.), zamiany tych akcji na akcje spółek konsolidującychsektor elektroenergetyczny.Niestety, jak pokazała praktyka zakłady energetycznew wielu regionach kraju nie dochowały należytejstaranności co do procedur zawiadamiania owymaganych ustawą terminach do zawarcia z uprawnionymprzedstawicielem ministra skarbu w jegoimieniu umowy o nieodpłatnym zbyciu akcji.W ogłoszeniach o przystąpieniu do nieodpłatnegozbywania przez Skarb Państwa uprawnionym pracownikomakcji spółek konsolidowanych podawanoniejednokrotnie harmonogram podpisywania wskazanychumów, w których większość uprawnionychpracowników miała się zgłosić po 18 listopada 2007 r.,tj. po dacie granicznej, po której nabycie akcji spółkikonsolidowanej nie gwarantowało uprawnionym pracownikomzamiany tych akcji na akcje spółki konsolidującej.W takiej sytuacji znalazło się w przypadku samegoradomsko-skarżyskiego ZEORKU ponad 3000pracowników, a akcje spółki konsolidowanej w usta-
193wowo wymaganym terminie nabyło jedynie 635 osób.Podobnie było w Lublinie, gdzie akcje przed wejściemw życie ustawy z 7 września nabyło jedynie około1500 pracowników na prawie 2500 uprawnionych.Dodać należy w tym miejscu, iż podobne zatrważającestatystyki płyną z innych regionów kraju. Tymsamym w skali całego państwa prawa zamiany akcjispółek konsolidowanych na akcje spółek konsolidującychpozbawionych zostało najprawdopodobniej kilkanaścietysięcy uprawnionych pracowników.Biorąc więc pod uwagę fakt, iż takie działaniazarządów zakładów energetycznych godzą nie tylkow interes wielu tysięcy pracowników, ale jednocześniew cel ustawy, należałoby niezwłocznie podjąćdziałania, w tym również legislacyjne, mogące konwalidowaćprocedurę zamiany akcji spółek sektoraelektroenergetycznego.Szanowny Panie Ministrze! Kierując tę interpelację,w trosce o dobro kilkunastu tysięcy pracownikówpolskich zakładów elektroenergetycznych orazo respektowanie porządku prawnego wynikającego zustaw, mam nadzieję, że tak jak i mnie zależy Panuna jak najszybszym naprawieniu zaistniałej sytuacji,której nie są winni pracownicy, a powstała ona wskutekbłędów proceduralnych zarządów zakładów energetycznych.W związku z powyższym, zwracam się więc doPana Ministra z prośbą o odpowiedź na następującepytania:1. Jakie działania podjął Pan Minister w związkuz wprowadzeniem w błąd wielu tysięcy pracownikówzakładów energetycznych i tym samym pozbawieniemich możliwości nabycia nieodpłatnie akcji konsolidującychspółek elektroenergetycznych? Kto jestza to odpowiedzialny i jakie konsekwencje zostanąwyciągnięte wobec tych osób?2. Jaka jest w skali kraju liczba pracowników zakładówenergetycznych, którym w wyniku niezłożeniastosownych oświadczeń przed dniem wejścia wżycie ustawy z dnia 7 września 2007 r. o zasadachnabywania od Skarbu Państwa akcji w procesie konsolidacjispółek sektora elektroenergetycznego, odmówionoprawa do nabycia nieodpłatnie akcji spółekkonsolidujących?3. Czy i w jaki sposób zamierza Pan Ministerumożliwić poszkodowanym pracownikom zakładówenergetycznych konwersję akcji pracowniczych spółekkonsolidowanych na akcje spółek konsolidujących?Z poważaniemKielce, dnia 26 stycznia 2009 r.Poseł Przemysław GosiewskiI n t e r p e l a c j a(nr 7660)do ministra środowiskaw sprawie nowelizacji przepisów ustawyPrawo łowieckie w zakresieodpowiedzialności dzierżawcy lub zarządcyobwodu łowieckiego za szkody wyrządzonena plantacjach wierzby energetycznejprzez zwierzynę łowną, jak równieżzakwalifikowania plantacji wierzbyenergetycznej jako uprawy rolnejSzanowny Panie Ministrze! Interpelacja niniejszapodyktowana jest koniecznością unormowania wPrawie łowieckim odpowiedzialności dzierżawcy lubzarządcy obwodu łowieckiego za szkody wyrządzonena plantacjach wierzby energetycznej przez zwierzynęłowną.W obecnym stanie prawnym wspomniana ustawaz uwagi na fakt, iż nie precyzuje pojęcia „upraw ipłodów rolnych”, skutkuje odmową wypłaty odszkodowaniaprzez dzierżawców i zarządców obwodówłowieckich w całym kraju. Bronią oni swojego stanowiska,twierdząc, iż uprawa wierzby energetycznejjako z natury rośliny wieloletniej, z dominującymizabiegami o charakterze pielęgnacyjnym nie odpowiadastereotypom uprawy rolnej ani płodów rolnych.Tym samym plantatorzy wierzby skazani są na dochodzenieswoich praw jedynie na drodze sądowej oodszkodowanie za wyrządzone przez zwierzynę łownąszkody.W niniejszej sprawie wskazać należy, iż zmianaPrawa łowieckiego we wskazanym wyżej zakresie,poprzez zakwalifikowanie plantacji wierzby energetycznejjako uprawy rolnej nie tylko poprawiłaby sytuacjęprawną plantatorów tej rośliny, ale równieżbyłaby zgodna z poczuciem sprawiedliwości społecznej.Obecnie bowiem plantatorzy, dochodząc się nazasadach ogólnych Kodeksu cywilnego odszkodowaniaza wyrządzone szkody, ponoszą niepotrzebniedodatkowe koszty z tym związane, jak również tracącenny czas.Szanowny Panie Ministrze! Należałoby podjąćniezwłocznie skuteczne działania ukierunkowane napomoc plantatorom wierzby energetycznej poprzezzmianę niedoprecyzowanych przepisów. Sytuacja,jaka ma miejsce teraz, zniechęca potencjalnych plantatorówdo zakładania nowych plantacji, gdyż szkodywyrządzane przez zwierzynę bywają znaczne, a procesodszkodowawczy długotrwały.Z uwagi na powyższe proszę Pana Ministra o odpowiedzina następujące pytania:1) Jakie jest stanowisko Pana Ministra w przedmiotowejkwestii i jakie zamierza Pan podjąć działaniaw kierunku nowelizacji Prawa łowieckiego?2) Czy Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi posiadadane, jak duże w skali kraju są szkody wyrządzanew plantacjach wierzby energetycznej przez
194zwierzynę łowną? Jeśli tak, to jaka jest skala tegozjawiska?3) Jak kształtuje się sytuacja związana z występowaniemszkód wyrządzanych przez zwierzynę łownąw uprawach wierzby energetycznej na terenie województwaświętokrzyskiego?Z poważaniemKielce, dnia 26 stycznia 2009 r.Poseł Przemysław GosiewskiI n t e r p e l a c j a(nr 7661)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie sytuacji kobiet zatrudnionychw super- i hipermarketachSzanowna Pani Minister! Wyniki badania „Sytuacjapracownic super- i hipermarketów” wskazują nanieprzestrzeganie ustawowego czasu pracy, niechętneudzielanie urlopów, zmuszanie do przenoszenianadmiernych ciężarów oraz mobbing, jako jedne znajczęstszych naruszeń prawa pracy w supermarketach.Eksperci wskazują na konieczność zmiany sposobuprzeprowadzania kontroli przez PaństwowąInspekcję Pracy, które to powinny być częstsze, dokładniejszei przede wszystkim niezapowiedziane.Skuteczniejszy powinien być również system nadzorunad przestrzeganiem przepisów BHP oraz egzekucjawyposażenia sklepów w urządzenia ułatwiająceprzenoszenie ciężarów. Eksperci zalecają równieżpołożenie większego nacisku na docieranie z informacjamido załóg sklepów poprzez organizowanieszkoleń poruszających tematykę asertywnego zachowaniaczy praw pracowniczych.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy ministerstwo posiada własne raporty dotyczącesytuacji kobiet zatrudnionych w super- i hipermarketach?2. Jakie stanowisko zajmuje ministerstwo odnośniedo propozycji zawartych w raporcie „Sytuacjapracownic super- i hipermarketów”?3. Jakie inne działania podejmie ministerstwo wzwiązku z naruszeniami prawa pracy w super- i hipermarketach?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 27 stycznia 2009 r.Poseł Joanna MuchaI n t e r p e l a c j a(nr 7662)do ministra skarbu państwaw sprawie specustawy dotyczącej budowyw Polsce gazoportu, która ma w istotnysposób uprościć realizację tej inwestycjiw zakresie Prawa budowlanegoi Prawa zamówień publicznychSzanowny Panie Ministrze! Budowa i eksploatacjaterminalu LNG w Świnoujściu, który pozwoli naodbieranie w początkowym etapie 2,5 mld m 3 gazuziemnego rocznie, jest niewątpliwie projektem strategicznym,przyczyniającym się do zwiększenia bezpieczeństwaenergetycznego kraju. Z zapowiedzi ministerstwawynika, że przygotowywana jest specustawadotycząca budowy w Polsce gazoportu, którauprości realizację tej inwestycji w zakresie prawa budowlanegoi zamówień publicznych. Część rozwiązańmoże zostać przejętych z już zawartych m.in. w ustawieo szczególnych zasadach przygotowania i realizacjiinwestycji w zakresie dróg publicznych.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy aktualnym pozostaje termin realizacji terminaluskroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu,zakładany na ostatni kwartał 2013 r.?2. Czy prowadzone są prace zmierzające do realizacjiportu zewnętrznego w Świnoujściu, budowy falochronuoraz sieci przesyłowej rozprowadzającej importowanygaz?3. Jakie inne działania podejmie ministerstwo wcelu zwiększenia bezpieczeństwa energetycznegokraju?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 27 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7663)Poseł Joanna Muchado ministra edukacji narodowejw sprawie systemu zajęć wyrównawczychdla dzieci powracających z emigracjiSzanowna Pani Minister! Dzieci emigrantów,uczniowie nadrabiający różnice między polską a zagranicznąedukacją, niewątpliwie wymagają odrębnegotraktowania niż uczniowie, którzy nieprzerwanieuczą się w Polsce. Nowa ustawa o systemie oświatyprzewiduje, że uczniowie wracający z emigracjimają prawo przez 12 miesięcy korzystać z dodatko-
195wych zajęć wyrównawczych. Zasadne wydaje sięprzeznaczenie na ten cel odpowiedniej puli środków.Braki uczniów mogą być jednak bardzo zróżnicowane,a praca złożona i dlatego jednym z postulatówśrodowiska jest zorganizowanie i przeprowadzenieszkoleń dla nauczycieli oraz opracowanie metodologiipracy z uczniami nadrabiającymi różnice między polskąa zagraniczną edukacją. Bardzo ważnym problememjest również konieczność nostryfikacji i przetłumaczeniaświadectw uzyskanych w zagranicznychszkołach – dopełnienie formalności to wydatek rzędunawet tysiąca złotych.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy ministerstwo przeznaczy dodatkowe środkina realizację zajęć wyrównawczych dla uczniównadrabiających różnice między polską a zagranicznąedukacją?2. Czy ministerstwo rozważa przeprowadzenieszkoleń dla nauczycieli oraz opracowanie metodologiipracy z uczniami nadrabiającymi różnice między polskąa zagraniczną edukacją?3. Czy ministerstwo rozważa zniesienie wymogunostryfikacji i tłumaczenia świadectw uzyskanych wzagranicznych szkołach?4. Czy możliwe jest wprowadzenie mechanizmupremiowania uczniów pomagających uczniom powracającymz emigracji w nadrobieniu różnic edukacyjnych(np. poprzez dodatkowe punkty przy ocenianiuzachowania)?5. Jakie inne działania podejmie ministerstwo wcelu zminimalizowania problemów uczniów nadrabiającychróżnice między polską a zagraniczną edukacją?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 27 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7664)Poseł Joanna Muchado ministra edukacji narodowejw sprawie kwalifikacji nauczycielikształcenia zintegrowanego do prowadzeniazajęć muzyczno-plastycznychSzanowna Pani Minister! Nauczanie zintegrowaneto wielokierunkowy system nauczania i wychowaniauczniów, który rozpoczyna organizowany przezszkołę proces wszechstronnego rozwoju. Praca dydaktyczno-wychowawczanauczyciela w klasach I–IIIukierunkowana jest na osiągnięcie celów społecznychi osobowościowych, przeprowadzenie dzieckabezkolizyjnie na wyższy szczebel pracy szkolnej. Wsystemie ważne miejsce zajmują różne formy zajęć, wtym również zajęcia muzyczno-plastyczne, którewspomagają rozwój osobowości uczniów i przygotowująich do uczestnictwa w życiu kulturalnym. Wśródpropozycji zmian znajduje się zmiana kwalifikacjinauczycieli kształcenia zintegrowanego do prowadzeniazajęć muzyczno-plastycznych. Nauczyciel kształceniazintegrowanego mógłby prowadzić zajęcia jedynieprzez okres I i II klasy szkoły podstawowej,tracąc uprawnienia do prowadzenia zajęć w klasieIII. Należy zauważyć, że taka zmiana spowodujezmniejszenie czasu pracy nauczyciela i może spowodowaćniedobór godzin w etacie.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy prawdą jest, że ministerstwo planuje wprowadzićzmianę kwalifikacji nauczycieli kształceniazintegrowanego do prowadzenia zajęć muzyczno-plastycznych?2. Czy ministerstwo wprowadzając zmiany weźmiepod uwagę ich wpływ na zmniejszenie czasu pracynauczyciela? Jakie rozwiązanie zaproponuje ministerstwow celu zapewnienia pełnego etatu nauczycielowikształcenia zintegrowanego?3. Czy oferta edukacyjna dla nauczycieli kształceniazintegrowanego pozwala na uzyskanie kwalifikacjido prowadzenia zajęć muzyczno-plastycznychw klasie III?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 27 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7665)do ministra zdrowiaPoseł Joanna Muchaw sprawie preparatu MB Activezawierającego w składzie olejek z ziarenkonopi indyjskich oraz posiadającegoemblemat marihuany na etykiecieSzanowna Pani Minister! Preparat MB Active tosuplement diety mający podwyższać wydolność psychicznąi fizyczną organizmu oraz wzmacniać zdolnośćkoncentracji umysłowej. W skład preparatuwchodzi olejek z ziaren konopi, chociaż w ustawie oprzeciwdziałaniu narkomanii konopie indyjskie sąjednoznacznie zakwalifikowane do środków odurzających.Kolejną niepokojącą rzeczą jest emblemat zmarihuaną na opakowaniu produktu. Liście marihuanyczy konopi to absolutne atrybuty narkotyku. Wedługpsychologów jest to jawne i ewidentne namawianiedo narkomanii, nawet jeżeli tych narkotyków wtabletkach są śladowe ilości.
196W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy sprzedaż preparatu zawierającego w składzieolejek z konopi indyjskich narusza ustawę oprzeciwdziałaniu narkomanii?2. Czy umieszczenie emblematu marihuany naopakowaniu produktu narusza ustawę o przeciwdziałaniunarkomanii?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 27 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7666)Poseł Joanna Muchado ministra pracy i polityki społecznejw sprawie sposobu wyliczania dochodówosób pobierających zasiłki przedemerytalneSzanowna Pani Minister! Na mój dyżur poselskizgłosiła się osoba rozgoryczona sposobem wyliczaniadochodów osób pobierających zasiłek przedemerytalny– interesant otrzymywał taki zasiłek, ale podjąłzatrudnienie i zawnioskował o zawieszenie tegoświadczenia. Zasiłek został przez tę osobę zawieszony,a następnie Zakład Ubezpieczeń Społecznychzwrócił się do niej o zwrot zasiłku pobranego przedpodjęciem zatrudnienia (za te miesiące roku rozliczeniowego,w których był on pobierany).W istniejącym stanie prawnym rozliczenie zasiłkówprzedemerytalnych następuje raz do roku, przyczym rok rozliczeniowy zaczyna się pierwszego marca.Wskutek tego osoba uprawniona do świadczeniaprzedemerytalnego, która w połowie roku rozliczeniowegopodejmie pracę i osiągnie z niej odpowiedniowysokie dochody (w zasadzie owo minimum jest i takznacznie niższe od średniej krajowej), zobowiązanajest do zwrotu zasiłków pobranych przez pierwszesześć miesięcy roku rozliczeniowego.Powyższe rozwiązanie prawne jest niezwykle demotywującedla osób pobierających świadczeniaprzedemerytalne. Skutecznie zniechęca je do aktywnegoposzukiwania pracy – a zatem do odciążeniabudżetu (przez zaprzestanie pobierania zasiłku) izasilania go odprowadzanymi składkami i podatkami.W związku z powyższym zapytuję Panią Minister:1. Jakie jest stanowisko Pani Minister wobec opisanegopowyżej stanu faktycznego?2. Czy kierowane przez Panią ministerstwo zamierzapodjąć działania zmierzające do zmiany opisanegopowyżej porządku prawnego, który możewpływać negatywnie na powrót osób bezrobotnychdo pracy?Z wyrazami szacunkuInowrocław, dnia 21 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7667)do ministra środowiskaPoseł Krzysztof Brejzaw sprawie przekształcenia drogi leśnejw obrębie Magurskiego Parku Narodowegow drogę publicznąSzanowny Panie Ministrze! W związku z wypełnianiemmoich obowiązków poselskich zostałem poinformowanyo toczącym się w 2007 r. postępowaniuadministracyjnym dotyczącym przejęcia drogi leśnejw obrębie Magurskiego Parku Narodowego przezStarostwo Powiatowe w Jaśle.Sprawa dotyczy działek gruntowych o nr 365/2 i366/2 o łącznej powierzchni 1,25 ha, stanowiącychdrogę leśną, położonych na terenie kompleksu leśnegoMagury Wątkowskiej. Decyzją wojewody podkarpackiegoz dnia 20.03.2007 r. oraz ministra skarbupaństwa z dnia 28.06.2007 r. przekształcono te terenyw drogę publiczną prowadzącą w głąb obszarówleśnych Magury Wątkowskiej, mimo iż w latach2003–2005 te same organy odmawiały prawa do nabyciatych działek przez powiat jasielski.Na skutek tych działań w masywy leśne MagurskiegoParku Narodowego w sezonie letnim wjeżdżałodziennie kilkaset pojazdów mechanicznych, powodująctym samym bardzo negatywne skutki dla przyrodyparku. Naukowcy z Uniwersytetu Jagiellońskiegooraz Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie określiliten stan jako „działania w istotny sposób pogarszające,na obszarze około 1000 ha, stan siedliskniektórych gatunków zwierząt, dla których wyznaczonoobszary Natury 2000 pod nazwą »Ostoja Mazurska«oraz »Beskid Niski«. Sytuacja powyższa dotyczyzwłaszcza siedlisk takich gatunków zwierzątjak: wilk, ryś, niedźwiedź, sarna i jeleń.Należy również wspomnieć, iż ruch pojazdów mechanicznychna terenie ww. obszarów MagurskiegoParku Narodowego stanowi bardzo realne zagrożeniedla licznie przemierzających tą drogą pieszychturystów wzdłuż trzech szlaków turystycznych.Odnośnie do stanu prawnego przedmiotowychdziałek należy wspomnieć, iż od 1945 r. do 1997 r.nie były one wydzielone samoistnie, ale stanowiły do1994 r. niewydzieloną część dużej działki leśnej stanowiącejwłasność Skarbu Państwa w zarządzie LasówPaństwowych, a z chwilą powstania MagurskiegoParku Narodowego, tj. od 1 stycznia 1995 r., były
197w zarządzie tegoż parku – także jako własność SkarbuPaństwa. Ponadto droga ta została w latach 1974––1976 wyremontowana przez Lasy Państwowe ześrodków własnych, a w ewidencji Nadleśnictwa Żmigródujęta była jako środek trwały i w takim teżcharakterze została przekazana do MagurskiegoParku Narodowego.W związku z powyższym należy zaznaczyć, iżzgodnie z art. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. oochronie przyrody (Dz. U. z 2004 r. nr 92, poz. 880,z późn. zm.) ochrona przyrody polega między innymina zachowaniu, zrównoważonym użytkowaniu zasobów,tworów i składników przyrody takich jak: objęteochroną i dziko występujące rośliny, zwierzęta igrzyby, a także zwierzęta prowadzące wędrowny trybżycia i ich siedliska. Ponadto, jak stanowi art. 4 ww.ustawy, ochrona przyrody, która jest dziedzictwem ibogactwem narodowym, jest obowiązkiem każdegoobywatela, organów administracji publicznej, a takżejednostek organizacyjnych oraz osób prawnych i fizycznych.Zgodnie z art. 6 dyrektywy Rady nr 92/43/EWGz dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisknaturalnych oraz dzikiej fauny i flory, dla specjalnychobszarów ochrony, państwa członkowskie tworząspecjalne środki ochronne obejmujące specjalneobszary zagospodarowania oraz odpowiednie środkiustawowe, administracyjne lub umowne odpowiadająceekologicznym wymaganiom typów siedlisk przyrodniczych.Ponadto państwa członkowskie zgodniez powyższą dyrektywą podejmują wymagane środkiw celu ustanowienia systemu ścisłej ochrony gatunkówzwierząt w ich naturalnym zasięgu zakazującem.in. celowego niepokojenia tych gatunków oraz pogarszaniastanu lub niszczenia terenów rozrodu lubodpoczynku tych zwierząt.Mając powyższe na uwadze, proszę Pana Ministrao udzielenie odpowiedzi na niżej postawionepytania:1. Czy obecny stan, jaki zaistniał na terenie kompleksuleśnego Magury Wątkowskiej w związku zprzekształceniem drogi leśnej w drogę publiczną, nienarusza wyżej wymienionych przepisów prawa polskiegooraz unijnej dyrektywy, a jeżeli tak, to jakienależałoby podjąć kroki, aby rozwiązać zaistniałyproblem?2. Czy możliwe jest utworzenie na tym tereniespecjalnego obszaru ochronnego, właściwego dla tegotypu siedlisk przyrodniczych, w celu objęcia ochronąwystępujących na tych terenach zwierząt?3. Jakie działania zamierza podjąć MinisterstwoŚrodowiska w kierunku odtworzenia walorów przyrodniczychtego fragmentu parku?Oczekując odpowiedzi Pana Ministra, pozostajęz wyrazami szacunkuRzeszów, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Jan Bury s. JózefaI n t e r p e l a c j a(nr 7667)do ministra skarbu państwaw sprawie przekształcenia drogi leśnejw obrębie Magurskiego Parku Narodowegow drogę publicznąSzanowny Panie Ministrze! W związku z wypełnianiemmoich obowiązków poselskich zostałem poinformowanyo toczącym się w 2007 r. postępowaniuadministracyjnym dotyczącym przejęcia drogi leśnejw obrębie Magurskiego Parku Narodowego przezStarostwo Powiatowe w Jaśle.Sprawa dotyczy działek gruntowych o nr 365/2 i366/2 o łącznej powierzchni 1,25 ha, stanowiącychdrogę leśną, położonych na terenie kompleksu leśnegoMagury Wątkowskiej. Decyzją wojewody podkarpackiegoz dnia 20.03.2007 r. oraz ministra skarbupaństwa z dnia 28.06.2007 r. przekształcono te terenyw drogę publiczną prowadzącą w głąb obszarówleśnych Magury Wątkowskiej, mimo, iż w latach2003–2005 te same organy odmawiały prawa do nabyciatych działek przez pow. jasielski.Na skutek tych działań w masywy leśne MagurskiegoParku Narodowego w sezonie letnim wjeżdżałodziennie kilkaset pojazdów mechanicznych, powodująctym samym bardzo negatywne skutki dla przyrodyparku. Naukowcy z Uniwersytetu Jagiellońskiegooraz Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie określiliten stan jako „działania w istotny sposób pogarszające,na obszarze około 1000 ha, stan siedliskniektórych gatunków zwierząt, dla których wyznaczonoobszary Natury 2000 pod nazwą „Ostoja Mazurska”oraz „Beskid Niski”. Sytuacja powyższa dotyczyzwłaszcza siedlisk takich gatunków zwierzątjak: wilk, ryś, niedźwiedź, sarna i jeleń.Należy również wspomnieć, iż ruch pojazdów mechanicznychna terenie w/w obszarów MagurskiegoParku Narodowego stanowi bardzo realne zagrożeniedla licznie przemierzających tą drogą pieszychturystów wzdłuż trzech szlaków turystycznych.Odnośnie do stanu prawnego przedmiotowychdziałek należy wspomnieć, iż od 1945 r. do 1997 r. niebyły one wydzielone samoistnie, ale stanowiły, do1994 roku, niewydzieloną część dużej działki leśnejstanowiącej własność Skarbu Państwa w zarządzieLasów Państwowych, a z chwilą powstania MagurskiegoParku Narodowego, tj. od 1 stycznia 1995 r.,były w zarządzie tegoż Parku, także jako własnośćSkarbu Państwa. Ponadto droga ta została w latach1974–1976 wyremontowana przez Lasy Państwoweze środków własnych, a w ewidencji NadleśnictwaŻmigród ujęta była jako środek trwały i w takim teżcharakterze została przekazana do MagurskiegoParku NarodowegoW związku z powyższym należy zaznaczyć, iżzgodnie z art. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. oochronie przyrody (Dz. U. z 2004 r. nr 92, poz. 880,
198z późn. zm.) ochrona przyrody polega między innymina zachowaniu, zrównoważonym użytkowaniu zasobów,tworów i składników przyrody takich jak: objęteochroną i dziko występujące rośliny, zwierzętai grzyby, a także zwierzęta prowadzące wędrownytryb życia i ich siedliska. Ponadto, jak stanowi art. 4ww. ustawy, ochrona przyrody, która jest dziedzictwemi bogactwem narodowym, jest obowiązkiemkażdego obywatela, organów administracji publicznej,a także jednostek organizacyjnych oraz osóbprawnych i fizycznych.Zgodnie z art. 6 dyrektywy Rady nr 92/43/EWGz dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisknaturalnych oraz dzikiej fauny i flory dla specjalnychobszarów ochrony państwa członkowskie tworząspecjalne środki ochronne obejmujące specjalneobszary zagospodarowania oraz odpowiednie środkiustawowe, administracyjne lub umowne odpowiadająceekologicznym wymaganiom typów siedlisk przyrodniczych.Ponadto państwa członkowskie zgodniez powyższą dyrektywą podejmują wymagane środkiw celu ustanowienia systemu ścisłej ochrony gatunkówzwierząt w ich naturalnym zasięgu, zakazującem.in. celowego niepokojenia tych gatunków oraz pogarszaniastanu lub niszczenia terenów rozrodu lubodpoczynku tych zwierząt.Mając powyższe na uwadze, proszę Pana Ministrao udzielenie odpowiedzi na niżej postawionepytania:1. Czy obecny stan, jaki zaistniał na terenie kompleksuleśnego Magury Wątkowskiej w związku zprzekształceniem drogi leśnej w drogę publiczną, nienarusza wyżej wymienionych przepisów prawa polskiegooraz unijnej dyrektywy, a jeżeli tak, to jakienależałoby podając kroki, aby rozwiązać zaistniałyproblem?2. Czy możliwe jest utworzenie na tym tereniespecjalnego obszaru ochronnego, właściwego dla tegotypu siedlisk przyrodniczych, w celu objęcia ochronąwystępujących na tych terenach zwierząt?3. Czy ministerstwo zamierza w przyszłości utrzymaćten fragment Magurskiego Parku Narodowegow zarządzie Skarbu Państwa?Oczekując odpowiedzi Pana Ministra, pozostaję zwyrazami szacunku.Rzeszów, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7668)do ministra infrastrukturyPoseł Jan Bury s. Józefaw sprawie Instytutu Rozwoju Miast w KrakowieInstytut Rozwoju Miast powstał w listopadzie2002 r. w wyniku połączenia Krakowskiego OddziałuInstytutu Kształtowania Środowiska InstytutuGospodarki Przestrzennej i Komunalnej utworzonegow 1977 r. oraz Instytutu Gospodarki Mieszkaniowejdziałającego od 1950 r. Organem założycielskiminstytutu jest Ministerstwo Infrastruktury.W związku z powyższym proszę Pana Ministra oodpowiedź na pytanie: Komu podlega dyrekcja InstytutuRozwoju Miast w Krakowie?Z poważaniemWadowice, dnia 13 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7669)do ministra obrony narodowejPoseł Paweł Kowalw sprawie zapowiadanego zawieszeniaochotniczego przeszkolenia wojskowegostudentówJednym z zamierzeń obecnego rządu jest profesjonalizacjapolskich Sił Zbrojnych. Realizując politycznedecyzje tego przedsięwzięcia, Ministerstwo ObronyNarodowej ma stworzyć system pozyskiwania,szkolenia i wykorzystania sił zbrojnych dla zabezpieczeniapaństwa polskiego.Profesjonalizacja armii będzie wymagała przedstawieniajej atutów kandydatom zainteresowanympodjęciem służby, wśród których znajdują się studenci.Dokładne sprecyzowanie potrzeb wojska w odniesieniudo tej grupy społecznej pozwoli na pozyskiwaniekandydatów do ochotniczego szkolenia wojskowego,rekrutacji i budowania zasobu rezerw osobowychSił Zbrojnych RP.W 2002 r. wprowadzono zmiany w systemie przeszkoleniawojskowego. Jego kluczowym elementemsą studenci ochotnicy, którzy realizują przeszkoleniewojskowe. Funkcjonująca do pięciu lat organizacjaprzeszkolenia wojskowego studentów, realizowana napodstawie ustawy z dnia 13 września 2002 r. o zmianieustawy o powszechnym obowiązku obrony <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> oraz zmianie ustawy o uposażaniużołnierzy, jest najlepszą formą wypełnianiakonstytucyjnego obowiązku powinności obronnych.Ochotniczy w formie i organizacji system przeszkoleniawojskowego młodzieży akademickiej togłówny atut pozyskiwania kandydatów do tego szkolenia.Zdanie egzaminu z przysposobienia obronnegona uczelni jest podstawowym warunkiem ubieganiasię o skierowanie na przeszkolenie wojskowe. Takierozwiązanie sprawdza się i jest elementem współpracyśrodowiska akademickiego i wojskowego.Funkcjonujące od kilku lat ochotnicze szkoleniawojskowe studentów są zgodne z podobnymi rozwiązaniamifunkcjonującymi w państwach NATO, któ-
199re posiadają już armie zawodowe. W dotychczasowejocenie szkolenie uzyskiwało pozytywne oceny w prasieresortowej MON (np. „Polska Zbrojna”) zarównoze strony studentów, jak również kadry realizującejszkolenie wojskowe. Pięć lat funkcjonowania tegosystemu spowodowało częściowe uzupełnienie brakóww systemie rezerw, które powstały w latach 90.XX w., kiedy zlikwidowano szkolenie wojskowe studentóww trakcie studiów (z wyłączeniem szkół morskich).Analiza dotychczasowych działań MON wskazujena brak precyzyjnych i jasnych propozycji, którepotwierdzą potrzebę utrzymania i rozwijania ochotniczegoszkolenia wojskowego studentów. Przedstawianepropozycje legislacyjne zawarte w dokumentachresortowych, poselskich i rządowych całkowiciemarginalizują kwestię ochotniczego szkolenia wojskowegostudentów. Dokumenty, zmiany ustawowe,projekty aktów wykonawczych prezentowanychprzez politycznych i wojskowych przedstawicieliMON odpowiedzialnych za profesjonalizację siłzbrojnych wskazują na brak zrozumienia potrzebpozyskiwania studentów.Proponowanie jest wprowadzenie w ustawie i aktachwykonawczych zawieszenie, a w konsekwencjilikwidacja ochotniczego systemu szkolenia wojskowegostudentów od 1 stycznia 2010 r.Informacje zamieszczane w serwisie internetowymMON poświęconym profesjonalizacji w odniesieniudo przeszkolenia wojskowego są sprzeczne zaktualnie obowiązującymi przepisami prawnymi isprowadzają się do jednego zdania o zawieszeniu tejformy szkolenia wojskowego.Działania MON i kalendarz prowadzonych wszybkim tempie prac nie uwzględniają działań wspierających,promujących ochotnicze przeszkolenie wojskowestudentów. Zapisy w projektach nowelizacjiustawy w zakresie służby wojskowej studentów pozbawionesą informacji o ochotniczej formie i realizacjiprzeszkolenia wojskowego dla studentów. Wszystkieinformacje ograniczone są do jednego zdania dotyczącegoodbywania obowiązkowej zasadniczej służbywojskowej.Zapisy zawarte w projektach aktów prawnychświadczą o nieznajomości zasad i ochotniczej formyrealizacji powinności obronnych przez studentów lubmogą być celowym działaniem ze strony oponentówwewnątrz resortu obrony zainteresowanych likwidacjąsystemu ochotniczego szkolenia wojskowegostudentów.Podkreślana przez Pana Ministra „ochotniczość”do pełnienia służby wojskowej jest główną dewiząochotniczego szkolenia wojskowego młodzieży akademickiej.Tej formuły nie zamieszczono w dokumentachprezentowanych przez MON.Utrzymanie i rozwijanie przeszkolenia wojskowegostudentów będzie wypełnieniem na poziomie tejgrupy społecznej systemu edukacji obronnej. Zaprzestaniedziałań ochotniczego szkolenia wojskowego wodniesieniu do studentów w latach 2009 i 2010 będzieprzykładem marnowania potencjału młodychludzi zainteresowanych służbą wojskową. Stwierdzenie,że takie szkolenie jest już niepotrzebne z powoduzawieszenia wcieleń do zasadniczej służby wojskowej,jest obraźliwe i krzywdzące dla osób oczekującychna powołanie do odbycia szkolenia w 2009 r.i aktualnie realizujących pierwszy przeszkoleniawojskowego na uczelniach.Nie zmieniono obwiązujących aktów prawnychregulujących udział studentów w szkoleniu na uczelnii w okresie wakacji 2009, a zapowiadane zmianymogą wejść dopiero 1 stycznia 2010 r. Wskazane byłobywprowadzenie okresu przejściowego dla studentów,którzy realizowali i realizują przeszkolenie wojskowe,tak aby mogli odbywać je na dotychczasowychzasadach w roku 2009 i 2010. Zaproponowanie przezMON zmiany w tej materii mogłyby obowiązywać odroku akademickiego 2010/2011. Podobne rozwiązaniezastosowano w 2002 r. Umożliwiło to płynne wprowadzenienowego systemu.W związku z powyższym oraz powołując się naart. 16 i art. 20 ustawy z dnia 9 maja 1996 o wykonaniumandatu posła i senatora, zwracam się doPana Ministra z prośbą o udzielenie odpowiedzi nanastępujące pytania:1. Ilu studentów zostało powołanych do odbyciaochotniczego przeszkolenia wojskowe w poszczególnychlatach, z wyszczególnieniem na lata 2004––2008?2. Jaka ilość studentów II roku (z kierunków jednolitychstudiów magisterskich) złożyła do WKUwnioski w 2008 r. o realizację przeszkolenia wojskowegow 2009 r.?3. Ilu studentów planuje się przeszkolić w okresiewakacji 2009 r. i 2010 r.?4. Czy zabezpieczono środki finansowe i ośrodkiszkoleniowe do realizacji przeszkolenia w 2009 r.?5. Która komórka MON odpowiada z nadzór nasposobem planowania, promocji i realizacji ochotniczegoprzeszkolenia wojskowego studentów i jakieplanuje działania w 2009 r.?6. Czy została oficjalnie wydana decyzja ministraobrony narodowej lub inny akt prawny wstrzymującyochotnicze przeszkolenie wojskowe studentów w 2009i 2010 roku? Jeśli tak, to proszę o przesłanie jegokopii oraz podanie gdzie został opublikowany.8. Na podstawie jakich przesłanek prawnych i organizacyjnychpodjęto decyzję o nierealizowaniuochotniczego przeszkolenia wojskowego studentóww 2009?9. Kto w imieniu ministra obrony zajmował się inadzorował przygotowani aktów prawnych dotyczącychprzeszkolenia wojskowego studentów w perspektywieprofesjonalizacji?10. Czy zdaniem Pana Ministra dotychczasowysystem ochotniczego przeszkolenia wojskowego studentówmoże być/nie może być wykorzystywany równieżdo promocji służby wojskowej w środowisku akademickimoraz pozyskiwania kandydatów do służbyzawodowej?
20011. Jakimi potrzebami MON i aktami prawnymipodparte są działania utrzymujące zajęcia wojskowew uczelniach morskich (w zapowiedziach MON w formieochotniczej, a faktycznie przyjętych zapisachustawowych w obowiązkowej nadal formie)?12. Czy MON posiada projekty innych form szkoleniawojskowego studentów od dotychczas funkcjonującegosystemu ochotniczego przeszkolenia wojskowegostudentów, które mogą być wprowadzone wżycie z dniem 1 stycznia 2010 r.?Z poważaniemSzczecin, dnia 23 stycznia 2009 r.Poseł Arkadiusz LitwińskiI n t e r p e l a c j a(nr 7670)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie zmiany przepisów dotyczącychprzyznawania emerytury uwzględniającejspecyficzną sytuację honorowych dawcówkrwiRegionalne centra krwiodawstwa i krwiolecznictwanigdy nie narzekały na nadmiar krwi pobranejod honorowych dawców. RCKiK w Katowicach posiadastosunkowo dobre statystyki na tle pozostałejczęści kraju ze względu na górników stanowiących20% wszystkich dawców. Jednak nowe przepisy stosowaneprzez ZUS skutecznie zniechęcają tę grupędo kontynuowania tradycji. Dzieje się tak dlatego,iż ZUS uzależnia zgodę na przejście górnika nawcześniejszą emeryturę od odpracowania dni, podczasktórych był na tzw. L4. Górnicy rekordziścimają do odpracowania 3 lata (!). Najbardziej pokrzywdzenisą pracownicy dozoru – już jeden dzieńL4 w miesiącu oznacza dla nich odpracowanie całegomiesiąca. Za jednorazowe oddanie 450 ml krwiprzysługuje dzień wolny. Podkreślić należy, że wśródgórników jest dużo wieloletnich dawców, którzy oddalikilkadziesiąt litrów krwi. RCKiK w Katowicachjuż notuje spadek pobrań.Osobnym zagadnieniem jest kwestia bezpieczeństwapodczas procesu pobierania krwi. Wieloletnidawca jest sprawdzony i godny zaufania, świadomyodpowiedzialności i ew. zagrożeń. Tej 100% gwarancjinie ma w przypadku tzw. dawcy spontanicznego,który oddaje krew raz w życiu pod wpływem informacjipłynących z mediów po np. katastrofach czyspektakularnych wypadkach. Zawsze istnieje ryzykotzw. okienka serologicznego, czyli okresu czasu odchwili zakażenia np. wirusem żółtaczki czy HIV domożliwości wykrycia go przez laboratorium za pomocąoznaczania obecności przeciwciał. W okresieokienka serologicznego dana osoba może zakażać innychjuż po ok. 48 godz. od swojego zakażenia, dlategoregionalne centra nie mogą sobie pozwolić nautratę 1/5 dawców.Mając na uwadze informacje przedstawione powyżej,zwracam się do Pani Minister z uprzejmąprośbą o odpowiedź na następujące pytania:1. Jaka jest opinia ministerstwa w tej sprawie?2. Czy ministerstwo podejmie działania mającena celu zmianę stosownych przepisów uwzględniającąspecyficzną sytuację honorowych dawców krwi?Z poważaniemBytom, dnia 23 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7671)Poseł Wojciech Szaramado ministra edukacji narodowejw sprawie nowej podstawy programowejdla przedszkoliSzanowna Pani Minister! Wychowanie przedszkolnew swoim założeniu ukierunkowane jest nabardzo przemyślane i delikatne ingerowanie w rozwijającysię umysł małego dziecka. Ważne jest bowiem,by nabywanie umiejętności odbywało się watmosferze, w której dziecko samo z zaangażowaniemwłącza się w proces poznawczy. Należy przytym pamiętać o konieczności indywidualnego traktowaniakażdego dziecka. Zadaniem wychowaniaprzedszkolnego jest bowiem przygotowanie do naukiw szkole, a nie jej substytuowanie w tak wczesnymokresie. Poprzez zabawę dziecko powinno rozwijaćwłasne umiejętności, lecz czynione postępy winnybyć wynikiem jego naturalnego rozwoju, stymulowanegopoprzez właściwe działania wychowawcy, a niedostosowywane do narzuconego programu. Założeniemwychowania przedszkolnego jest usamodzielnieniedziecka i przygotowanie go do podjęcia obowiązkuszkolnego w sposób umożliwiający płynnewkroczenie na ścieżkę edukacji podstawowej. Przedszkolema zatem za zadanie przygotowywać do pracyw grupie, uczyć koncentracji i wpajać umiejętnościzwiązane z codzienna egzystencją. Nie może jednaknarzucać zdobywania umiejętności, których posiadaniejest dla tak małego dziecka nienaturalne. Zaproponowanyprzez MEN w podstawie programowej wykazumiejętności, które dziecko powinno nabywać wczasie uczęszczania do przedszkola, jest zdaniem wychowawców,jak i dyrektorów pracujących w tych placówkach,zarówno nierealny do wdrożenia, jak i całkowicieodbiegający od faktycznych możliwości dzieciw tym wieku.
201Proszę Panią Minister o odpowiedź, w jakim stopniuMEN zamierza uwzględnić krytyczne głosy iuwagi podnoszone między innymi na łamach prasy.Łączę wyrazy szacunkuPoznań, dnia 26 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7672)do prezesa Rady MinistrówPoseł Krystyna Łybackaw sprawie przeznaczenia i wydatkowaniaśrodków finansowych z budżetu państwana rewitalizację Kanału ElbląskiegoWspólnym, zgodnym działaniem zainteresowanychsamorządów terytorialnych wspieranych przezsamorząd woj. warmińsko-mazurskiego oraz partnerówspołecznych i gospodarczych opracowano „Programrozwoju turystyki w obszarze Kanału Elbląskiegoi Pojezierza Iławskiego”. Celem opracowaniajest rozwój turystyki i aktywizacja społeczno-gospodarczaw oparciu o wykorzystanie unikalnego w skaliświatowej szlaku wodnego łączącego kilka zachodnio-mazurskichjezior z Zalewem Wiślanym, a jednocześnierewitalizacje toru wodnego Kanału Elbląskiegoi zabytkowych urządzeń hydrotechnicznych.Program przewiduje wyposażenie sfery oddziaływaniakanału w odpowiednią infrastrukturę ochronyśrodowiska, infrastrukturę techniczną, a także społeczno-gospodarcząsłużącą i rozwojowi turystyki, irozwojowi społeczności lokalnych. Program jest komplementarnydo przedsięwzięć zaproponowanych irealizowanych także w sąsiednim woj. pomorskim.Po osiągnięciu zaprogramowanych celów pomorsko--warmińska pętla żuławska oraz międzynarodowadroga wodna E70 będą stanowić jedną, uzupełniającąsię całość. Nie bez kozery program został przyjętymz dużym zainteresowaniem i przychylnościąprzez Komisję Europejską, także jako przyszłego benefaktoraprojektu.Tymczasem mimo przyjętych uzgodnień, mimouwzględnienia projektu w Indykatywnym WykazieIndywidualnych Projektów Kluczowych RegionalnegoProgramu Operacyjnego Warmia i Mazury na lata2007–2013, mimo uchwalenia w budżecie państwa w2008 r. i w 2009 r. środków na dofinansowanie przygotowanianiezbędnej dokumentacji dla projektu doszłodo wstrzymania wydatków budżetu na ten cel.Powoduje to zaskoczenie, ale także zdziwienie iniepokój, bo oto wydawałoby się uzgodnione, warunkująceochronę istniejących wartości, ale i rozwójdziś zaniedbanych obszarów, działania zostały zablokowanez niewiadomych powodów.Mając na uwadze powyższe, uprzejmie proszę oudzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czemu środki finansowe przeznaczone w budżeciepaństwa na 2008 r. nie zostały wydatkowanena sfinansowanie dokumentacji projektu „RewitalizacjaKanału Elbląskiego na odcinkach: JezioroDrużno – Miłomłyn, Miłomłyn – Zalewo, Miłomłyn– Ostróda – Stare Jabłonki” zgodnie z przeznaczeniem?2. Jakie środki, w jakich terminach w 2009 r. zostanąuruchomione na realizację zadania wymienionegow pkt 1, a także czy ograniczenia zastosowaneprzez ministra finansów nie spowodują zagrożeniaterminu i zakresu realizacji całego programu?3. Czemu inną miarę stosuje się dla projektówindywidualnych Programu Operacyjnego „Infrastrukturai środowisko”? Czemu programy indywidualneuzyskały zgodę na potraktowanie środkówniewykorzystanych w 2008 r. jako środków niewygasających,a programy umieszczone w RPO takiejzgody nie dostały?4. W jakiej wysokości i w jakich terminach w latach2009–2013 będą przekazywane środki finansowebudżetu państwa, środki pochodzące z funduszyUnii Europejskiej z przeznaczeniem na realizację całego„Programu rozwoju turystyki w obszarze KanałuElbląskiego i Pojezierza Iławskiego”?Z poważaniemPoseł Witold Gintowt-DziewałtowskiElbląg, dnia 27 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7673)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie pomocy bezdomnymnieposiadającym meldunkuSzanowna Pani Minister! Zgodnie z ustawą o pomocyspołecznej, pomoc bezdomnym należy do zadańwłasnych gminy. Jednak na skutek trudnej sytuacjifinansów państwa (ograniczone środki na pomoc społeczną)jest ona mocno ograniczona. Pomoc ta możemieć formę udzielenia schronienia, posiłku, ubrania,a także zasiłku celowego na leczenie. Gminy mogązlecać również wykonywanie tych zadań organizacjompozarządowym. Problemy osób bezdomnychszczególnie nasilają się w okresie zimowym.Osoby bezdomne powinny posiadać dowód osobisty.Jednak wiele z tych osób dowodu osobistego nieposiada lub posiada, ale jeszcze stare wersje, którestraciły już ważność.W związku z powyższym uprzejmie proszę PaniąMinister o odpowiedź na następujące pytania:
2021. W jaki sposób mają postępować gminy (podległeim ośrodki pomocy społecznej) w celu pomocy osobombezdomnym nieposiadającym dowodu osobistego?2. W jaki sposób mają postępować gminy (podległeim ośrodki pomocy społecznej) w celu pomocy osobombezdomnym nieposiadającym dowodu osobistego,które odmawiają przyjęcia pomocy oraz podpisu nastosownym dokumencie?3. W jaki sposób mają postępować gminy (podległeim ośrodki pomocy społecznej) w celu pomocy osobombezdomnym nieposiadającym dowodu osobistego inadużywającym alkoholu, które mimo skierowaniasądowego na leczenie odmawiają go?Z wyrazami szacunkuWronki, dnia 28 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7674)Poseł Romuald Ajchlerdo ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie programu zwalczania salmonelliw stadach hodowlanych drobiuSzanowny Panie Ministrze! Zgodnie z unijnymharmonogramem, określonym w załączniku nr 1 dorozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Radynr 2160/2003, w Polsce jako pierwszy obowiązkowyzostał ustanowiony „Krajowy program zwalczanianiektórych serotypów salmonelli w stadach hodowlanychgatunku kura (Gallus gallus) na lata 2007––2009”.W latach minionych, w momencie likwidacji zakażonegodrobiu, hodowcy otrzymywali odszkodowaniez budżetu państwa. Obecnie minister rolnictwai rozwoju wsi przewiduje pozostawienie hodowcówbez odszkodowania, co może przyczynić się do bankructwawielu z nich.W związku z powyższym uprzejmie proszę PanaMinistra o odpowiedź na następujące pytania:1. Czy prawdą jest, że Ministerstwo Rolnictwa iRozwoju Wsi planuje przerzucić koszty zwalczaniasalmonelli w stadach hodowlanych na hodowcówdrobiu?2. Czy nie należałoby zwalczać salmonelli w stadachhodowlanych drobiu w taki sam sposób, jak tosię robi w przypadku choroby Aujeszkyego?Z wyrazami szacunkuWronki, dnia 28 stycznia 2009 r.Poseł Romuald AjchlerI n t e r p e l a c j a(nr 7675)do ministra skarbu państwaw sprawie uchwalenia ustawy umożliwiającejrealizację prawa do rekompensaty z tytułupozostawienia nieruchomości poza obecnymigranicami RPWraz z końcem 2008 r. wygasła możliwość składaniawniosków o rekompensatę w wysokości 20%wartości pozostawionych nieruchomości przez właścicieliwypędzonych lub zmuszonych do ich opuszczeniaw związku w wybuchem wojny w 1939 r. Wypłatyfinansowano z państwowego funduszu celowego– Funduszu Rekompensacyjnego.Niestety, pozostała spora grupa osób, która zróżnych przyczyn nie zdołała wszcząć odpowiedniejprocedury. W większości przypadków są to osobystarsze, schorowane, nieposiadające stosownej wiedzyi/lub możliwości samodzielnego ubiegania się orekompensatę.Mając na uwadze dobro tych osób, zwracam się doPana Ministra z uprzejmą prośbą o odpowiedź nanastępujące pytania:1. Czy ministerstwo widzi możliwość skierowaniado laski marszałkowskiej projektu nowej ustawy itym samym wydłużenia okresu jej obowiązywaniado np. 2010 r.?2. Czy ministerstwo ma ewentualnie inną propozycjęrozwiązania tej kwestii?Z poważaniemBytom, dnia 27 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7676)do ministra infrastrukturyPoseł Wojciech Szaramaw sprawie przenoszenia przez spółdzielniemieszkaniowe własności lokali na swoichczłonkówSzanowny Panie Ministrze! 17 grudnia 2008 r.Trybunał Konstytucyjny zakwestionował przepisydotyczące przekształacania mieszkań lokatorskichoraz własnościowych w pełną własność. Za nieważneuznał również uregulowania dające władzom spółdzielnitrzy miesiące od daty złożenia wniosku oprzeniesienie własności mieszkania na spółdzielcęoraz nakładanie na nie sankcji karnych za niedotrzymywanietego terminu. Trybunał Konstytucyjny odroczyło rok od ogłoszenia termin, gdy te przepisystracą moc.
203W uzasadnieniu TK podkreślił, że spółdzielcyumacniający swój tytuł do mieszkania występująprzeciw tym, którzy zostają w spółdzielni i ten majątekzostaje uszczuplony. W ocenie TK wartość wyliczeniakwoty rozliczeń między spółdzielcą a spółdzielnią,zawarta w uchylonych przepisach, jest nieadekwatnawszędzie tam, gdzie nie ma waloryzacjiwartości lokali i waloryzacji wpłat spółdzielców. Jedenz sędziów TK w swoim zdaniu odrębnym stwierdził,iż spółdzielnie mieszkaniowe powoływane są niedla zysku, ale by zaspokoić potrzeby mieszkanioweczłonków. Prawa własności spółdzielni powinny byćrespektowane tylko w takim zakresie, w jakim chroniąprawa ich członków.Wyrok Trybunału Konstytucyjnego może otworzyćdrogę do domagania się od Skarbu Państwa odszkodowańze strony spółdzielni.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z uprzejmą prośbą o odpowiedź na następującepytania:1. Czy Ministerstwo Skarbu Państwa przewidziałośrodki finansowe na ewentualne wypłaty odszkodowańspółdzielniom mieszkaniowym w związku zwyrokiem Trybunału Konstytucyjnego?2. Czy ministerstwu znana jest liczba przeniesieńwłasności lokali przez spółdzielnie mieszkaniowe naswych członków za symboliczną złotówkę?3. Ile mogłaby wynieść ewentualna suma odszkodowańdla spółdzielni mieszkaniowych wypłaconychz budżetu państwa?Warszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7677)Poseł Jarosław Wałęsado ministra sportu i turystykiw sprawie realizacji programu „Moje boisko– Orlik 2012”W styczniu 2008 r. rząd ogłosił program Orlik2012. Celem programu jest udostępnienie społeczeństwumożliwości aktywnego uprawiania sportu, cowiąże się z koniecznością rozbudowy infrastrukturysportowej poprzez budowę obiektów sportowych.W całym kraju powstają kompleksy boisk: jednodo piłki nożnej, drugie wielofunkcyjne do gry w siatkówkęi koszykówkę. Lokalizacja kompleksu powinnazapewnić bezpieczny i łatwy dojazd do obiektu.Zatrudnienie trenera środowiskowego ma na celuprofesjonalne prowadzenie zajęć sportowo-rekreacyjnychoraz zapewnienie bezpieczeństwa osobom przebywającymw obiekcie. Rząd chce, by do 2012 r. powstało2 tys. boisk. Budowa finansowana jest z trzechźródeł: budżetu państwa, samorządu wojewódzkiegooraz gminy bądź powiatu.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z uprzejmą prośbą o odpowiedź na następującepytania:— Ile w 2008 r. udało się wybudować w całymkraju boisk wielofunkcyjnych w ramach realizacjiprogramu Orlik 2012?— Ile boisk powstało w województwie pomorskim?— Czy zgodnie z założeniem programu MinisterstwaSportu i Turystyki udostępniającym społeczeństwumożliwość aktywnego uprawiania sportu z boiskbędą mogli korzystać wszyscy zainteresowani?— Ile w 2009 r. powstanie boisk sportowych wramach realizacji programu „Moje boisko – Orlik2012” i jaki jest przewidywany koszt inwestycji?Warszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7678)do ministra infrastrukturyPoseł Jarosław Wałęsaw sprawie budowy drogi ekspresowej S6Lębork – Obwodnica TrójmiastaSzanowny Panie Ministrze! Generalna DyrekcjaDróg Krajowych i Autostrad przygotowała studiumtechniczno-ekonomiczno-środowiskowe budowy drogiekspresowej S6 Lębork – Obwodowa Trójmiasta.Celem opracowania jest określenie optymalnegoprzebiegu przedmiotowego odcinka drogi S6 na podstawieanalizy porównawczej pod względem: funkcjonalno-przestrzennym, ochrony środowiska, społecznym,technicznym i ekonomicznym.Projektowana droga ekspresowa S6 Lębork – ObwodowaTrójmiasta przebiegać będzie fragmentamiistniejącej drogi krajowej nr 6, przy czym istniejąceprzejścia przez miejscowości niemożliwe do przebudowyzostaną zastąpione obwodnicami (Lębork, Godętowo,Wielistowo, Bożepole).Zdaniem lokalnych organizacji i mieszkańcównajlepszym wariantem budowy odcinka Lębork –Strzebielino jest wariant III północny na odcinkuobwodnicy Lęborka do Strzebielina. Budowa tego odcinkamoże przyczynić się do wzrostu gospodarczegoprzyległych terenów oraz zwiększenia dostępnościterenów nadmorskich.Z kolei zdaniem wielu ekspertów najbardziej optymalnym,z punktu widzenia rozwoju regionalnego,przebiegiem trasy S6 na odcinku Strzebielino – ObwodowaTrójmiasta jest wariant północny A. Włączeniedrogi ekspresowej S6 w Obwodnicę Trójmiejskąw Wielkim Kacku, w niedalekiej odległości od TrasyKwiatkowskiego ułatwi dostęp do bazy konteneroweji promowej w Gdyni.
204W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z uprzejmą prośbą o odpowiedzi na następującepytania:— Na jakim etapie są obecnie prace projektowe wsprawie ostatecznego przebiegu drogi krajowej nr 6na terenie województwa pomorskiego?— Czy przeprowadzono konsultacje społecznewśród mieszkańców na temat planowanej trasy drogiekspresowej S6 Lębork – Obwodowa Trójmiasta?Jeśli tak, to jakie są wyniki konsultacji?— Czy działająca przy Generalnym DyrektorzeDróg Krajowych i Autostrad Komisja Oceny PrzedsięwzięćInwestycyjnych wybrała (wariant II, wariantIII, wariant V) wariant przebiegu odcinka drogiLębork – Strzebielino?— Czy działająca przy Generalnym DyrektorzeDróg Krajowych i Autostrad Komisja Oceny PrzedsięwzięćInwestycyjnych wybrała (wariant A, wariantB, wariant C, wariant D) wariant przebieguodcinka drogi Strzebielino – Obwodowa Trójmiasta?Jeśli tak, to jakie argumenty przemawiały za wyboremokreślonego wariantu?— Czy przeprowadzono konsultacje społecznewśród mieszkańców na temat planowanej drogi ekspresowejS6 Strzebielino – Obwodowa Trójmiasta?Jeśli tak, to jakie są wyniki konsultacji?— Czy środki na budowę drogi ekspresowej S6Lębork – Obwodowa Trójmiasta będą pochodziły wyłączniez budżetu państwa? Czy podjęto działania wcelu pozyskania środków unijnych na realizację tejinwestycji? Jaki będzie przewidywany koszt inwestycji?Z poważaniemWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7679)Poseł Jarosław Wałęsado ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie katastrofalnej sytuacji służbkonserwatorskich oraz jak najszybszegowdrożenia w życie sposobów jej poprawypoprzez nowelizację ustawy o ochroniezabytków i opiece nad zabytkami, a takżezwiększenia środków na funkcjonowaniewojewódzkich urzędów ochrony zabytków,co pozwoli na usprawnienie pracyoraz polepszenie warunków płacowychi kadrowych w przedmiotowych organachadministracji publicznejSzanowny Panie Ministrze! Zagadnienia związanez ochroną zabytków kompleksowo regulują przepisyustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytkówi opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568,z późn. zm.). Zgodnie z nimi zadania z zakresu ochronyzabytków realizują wojewódzkie urzędy ochronyzabytków. Od czasu reformy z 1996 r. organy ochronyzabytków są częścią rządowej administracji zespolonejpodległej Ministerstwu Spraw Wewnętrznych iAdministracji, a bezpośrednio podlegają właściwymwojewodom. Nadzór merytoryczny nad ich działalnościąsprawuje generalny konserwator zabytków działającyw strukturze Ministerstwa Kultury i DziedzictwaNarodowego. Taki sposób organizacji pracy, powiązanyz odrębną podległością prawną, merytorycznąi organizacyjną, nie wpływa korzystnie na pracęsłużb konserwatorskich oraz ich merytoryczną ocenę,co skutkuje boleśnie odczuwalnymi niedoboramiśrodków na bieżącą działalność administracyjną, aletakże problemami z prowadzeniem jednolitej politykikonserwatorskiej w skali kraju.Podkreślenia wymaga fakt, iż organy ochrony zabytków,w których zatrudnionych jest obecnie około700 pracowników w całej Polsce, w ramach nakreślonychprzepisami prawa, jak również w ramach posiadanychmożliwości organizacyjnych, starają się wykonywaćnałożone na nie obowiązki w jak najlepszysposób. Należy wskazać, że w wojewódzkich urzędachochrony zabytków pracują wszechstronnie wykształcenispecjaliści o bardzo wysokich kwalifikacjach,z długoletnim stażem zawodowym, m.in. architekci,historycy sztuki, archeolodzy, prawnicy,posiadający wyższe wykształcenie, często ukończonestudia podyplomowe, a niektórzy z nich mają tytułynaukowe. Wynagrodzenie, które otrzymują za odpowiedzialnąpracę, kształtujące się przeciętnie na poziomieok. 1300 zł netto, jest niewspółmiernie niskiew stosunku do ich wykształcenia, wiedzy i doświadczeniazawodowego. Z uwagi na interdyscyplinarnycharakter działań związanych z ochroną zabytkówpraca w urzędzie konserwatorskim wymaga od pracownikówstałego pogłębiania wiedzy i doskonaleniazawodowego. Niestety, niskie pensje pracowników, atakże ograniczone środki przeznaczone na działalnośćwojewódzkich urzędów ochrony zabytków wznacznym stopniu uniemożliwiają dokształcanie.Brak jest również systemu motywacyjnego dla pracowników,gdyż podnoszenie kwalifikacji nie skutkujewzrostem uposażenia. Ponadto należy zaznaczyć,że praca w wojewódzkich urzędach ochrony zabytkówwymaga wszechstronnych umiejętności wykraczającychpoza standardy pracy urzędniczej. Jest topraca odpowiedzialna, wymagająca dużej odpornościna stres i sytuacje trudne.Niestety, w ciągu ostatnich lat odeszło z pracy worganach ochrony zabytków ok. 140 pracowników, cospowodowało, że stan osobowy urzędów konserwatorskichniebezpiecznie zbliża się do minimum, poniżejktórego niemożliwe jest normalne ich funkcjonowanie.Doświadczeni pracownicy odchodzą naemeryturę lub zbliżają się do wieku emerytalnego,nie mają komu przekazać swojej wiedzy i podzielić siędoświadczeniem. Nie następuje naturalna wymiana
205pokoleń. Ze względu na bardzo niskie płace młodziludzie nie są zainteresowani pracą w służbie ochronyzabytków, a jeśli już podejmą pracę, traktują ją jakozajęcie tymczasowe, będące punktem wyjścia do poszukiwaniabardziej atrakcyjnego zatrudnienia. Takistan rzeczy powoduje bardzo dużą rotację kadr. Niesprzyja to, a wręcz je uniemożliwia, prawidłowemufunkcjonowaniu urzędów.Szanowny Panie Ministrze! Pragnę wyrazić mojegłębokie zaniepokojenie sytuacją organizacyjną, finansowąoraz kadrową polskich służb konserwatorskich,której katastrofalny stan skłonił mnie do wystosowanianiniejszej interpelacji. Z analizy przedstawionegopowyżej stanu faktycznego jasno wynika,iż w możliwie najszybszym czasie niezbędna jest reformaustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytkówi opiece nad zabytkami.Ochrona zabytków jest zadaniem państwowym,które nie może być dostosowane do regionalnej i lokalnejspecyfiki, co przemawia za ogólnopolskim charakteremzadań realizowanych przez służby konserwatorskie.Ogólnopaństwowe zadanie ochrony dziedzictwanarodowego powinno natomiast być realizowaneprzez liczną, wysoko wyspecjalizowaną kadrę konserwatorów,działającą w oparciu o jednolite merytoryczniew skali kraju zasady postępowania, bo tylkowtedy możemy ochronić dziedzictwo narodowe.W obecnym stanie prawnym realizacja powyższychpostulatów całego środowiska konserwatorskiegojest nieosiągalna i niemożliwa do przeprowadzenia.Chciałbym w tym miejscu podkreślić, iż rząd panapremiera Jarosława Kaczyńskiego przygotował projektnowelizacji przepisów dotyczących ochrony zabytków,zakładający likwidację dualizmu w merytorycznymi organizacyjnym podporządkowaniu wojewódzkichurzędów ochrony zabytków oraz włączenie ich wstrukturę ministerstwa właściwego do spraw kulturyi ochrony dziedzictwa narodowego. W obecnej kadencji<strong>Sejm</strong>u projekt ten, już jako poselski (druk nr 101)trafił w dniu 20 grudnia 2007 r. do Komisji Kultury iŚrodków Przekazu oraz Komisji Samorządu Terytorialnegoi Polityki Regionalnej, gdzie po pierwszymczytaniu został w dniu 22 października 2008 r. zaopiniowanynegatywnie. Za zablokowaniem prac legislacyjnychnad reformą organizacji służb konserwatorskichopowiada się niestety Ministerstwo Spraw Wewnętrznychi Administracji.Dlatego, mając na względzie przedstawioną powyżejargumentację, zwracam się do Pana Ministra zprośbą o odpowiedź na następujące pytania:1) Jakie działania zamierza podjąć Pan Minister,aby zapewnić większe środki finansowe na prawidłowefunkcjonowanie wojewódzkich urzędów ochronyzabytków, a przede wszystkim na zapewnienie godziwychwarunków pracy i płacy?2) Jak Pan Minister zamierza zapobiec niebezpiecznemuzjawisku bardzo dużej rotacji kadr wśródpracowników służb konserwatorskich?3) Dlaczego Ministerstwo Kultury i DziedzictwaNarodowego nie poparło poselskiego projektu PiS-unowelizacji ustawy o ochronie zabytków i opiece nadzabytkami, który zakładał wyłączenie służb konserwatorskichspod kompetencji wojewodów i podporządkowanieich bezpośrednio ministrowi właściwemudo spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego?4) Czy w podległym Panu Ministrowi resorcieprzygotowywany jest projekt reformy organizacji organówochrony zabytków? Jeżeli tak, to na jakimetapie są prace nad nim?Z poważaniemKielce, dnia 30 stycznia 2009 r.Poseł Przemysław GosiewskiI n t e r p e l a c j a(nr 7680)do ministra skarbu państwaorazministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie przyspieszenia rozpoczęciaprogramu produkcji biogazuw Cukrowni ŁapyW kwietniu 2008 r. za pośrednictwem i przyudziale Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi KrajowaSpółka Cukrowa SA rozpoczęła rozmowy dotyczącewspółpracy z Polską Grupą Energetyczną iwskazaną przez nią spółką Bio – Energia ESP sp. z.o.o. w dziedzinie bioenergii. W efekcie tych rozmówpodpisano list o współpracy, w ramach której przewidujesię realizację przedsięwzięć na terenie cukrowniKSC SA w zakresie produkcji biogazu.Przedstawiciele stron przeprowadzili wizje lokalnedwunastu cukrowni wyłączonych z produkcji, z którychpozytywnie zaopiniowano osiem lokalizacji(m.in. cukrownię Łapy) do utworzonej w tym celuspółki celowej. W tym okresie zostały też opracowanestudia programowo-przestrzenne kompleksówenergetycznych – paliwowych dla cukrowni Wożuczyni cukrowni Łapy. W wyniku dokonanych działańKSC SA zleciła wykonanie wycen majątku oddziałówwyłączonych z terminem zakończenia 20listopada 2008 r. Ostanie spotkanie komitetu sterującego,na którym omawiano harmonogram realizacjiprzedsięwzięcia oraz zadania niezbędne do zakończeniafazy przedinwestycyjnej projektu, odbyłosię w dniu 20 listopada 2008 r.Jak opisałem powyżej, zostały już podjęte pewnezałożenia i działania, jednak od kilku miesięcy brakjest informacji o dalszych działaniach, zmierzającychdo rozpoczęcia programu produkcji biogazu w cukrowniŁapy.
206Chciałbym zwrócić uwagę na fakt, iż Łapy są bardzospecyficznym miejscem, większość ludzi pracujetutaj w spółkach państwowych. Dotkliwym wydarzeniemw życiu tego miasteczka było zamknięcie wroku 2008 cukrowni Łapy, w wyniku czego kilkasetosób straciło pracę, a w efekcie ich rodziny straciłyźródło utrzymania. W te miejsca nie powstały nowezakłady pracy. Obecnie sytuację pogarsza widmo kolejnych,licznych zwolnień pracowników ZakładówNaprawczych Taboru Kolejowego w Łapach, przez cokolejne kilkaset osób straci źródło utrzymania. Realizacjaprogramu produkcji biogazu jest dużą szansądla mieszkańców Łap na stworzenie nowych miejscpracy. W tej sytuacji niezbędne jest przyspieszenierealizacji programu produkcji biogazu w byłej cukrowniw Łapach.Bardzo proszę Szanownych Panów Ministrów oodpowiedzi na następujące pytania:1) Czy ministerstwa podejmą zasadnicze działania,mające na celu przyspieszenie realizacji programuprodukcji biogazu w Cukrowni Łapy?2) Na jakim etapie znajdują się obecnie praceprzygotowawcze i jaki jest harmonogram wdrożeniawyżej wymienionego programu?Z poważaniemBiałystok, dnia 29 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7681)do prezesa Rady MinistrówPoseł Józef Piotr Klimw sprawie zaniżenia wysokości środkówfinansowych, jakie zgodnie z ustawą miałybyć przeznaczone w 2008 r. na potrzebypolskich Sił ZbrojnychSzanowny Panie Premierze! Zgodnie z art. 7 ust.1 i 3 ustawy z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie imodernizacji technicznej oraz finansowaniu SiłZbrojnych <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> (Dz. U. Nr 76,poz. 804, z późn. zm.) na potrzeby naszej armii coroku winny być zabezpieczone i przekazane z budżetupaństwa środki finansowe w wysokości nie mniejszejniż 1,95% PKB z roku poprzedniego. Na programunowocześniania naszych Sił Zbrojnych winny byćzagwarantowane finanse w wysokości 20% budżetu,jakim w danym roku dysponuje Ministerstwo ObronyNarodowej. Pragnę także przypomnieć, że art. 1 ust.2 cytowanej na wstępie ustawy obliguje rząd do określonychdziałań mających na celu stopniowe, ale możliwienajszybsze osiągnięcie standardów obowiązującychw siłach zbrojnych pozostałych członków PaktuPółnocnoatlantyckiego oraz pełnej interoperacyjnościw ramach NATO.Według informacji, jakie otrzymała opinia publiczna,w ubiegłym roku na potrzeby naszego wojskaprzekazano tylko 1,67% PKB z 2007 r., co było równoznacznez powstaniem kilkumiliardowej dziury wfinansach resortu. Nie osiągnięto także ustawowegowspółczynnika w zakresie środków finansowych, jakierząd miał obowiązek przeznaczyć na modernizacjęarmii. Obowiązki te wynikają wprost z założeńNATO zaakceptowanych przez nasz kraj. Należypodkreślić, że takie działania określonych instytucjirządowych – jeżeli faktycznie miały miejsce – są poczynaniamisprzecznymi z obowiązującym prawem.Jest także oczywistym, że zmniejszenie pieniędzyna potrzeby naszych Sił Zbrojnych w sposób negatywnyodbije się na kondycji krajowych firm produkującychna potrzeby armii. Oby nie było to równoznacznez upadkiem polskiego przemysłu zbrojeniowego.Panie Premierze!— Czy jest prawdą, że w ubiegłym roku na potrzebynaszych Sił Zbrojnych zostały przekazane kwotyniższe aniżeli wynika to z zapisów ustawy?— Jeżeli tak, to kto z członków Pańskiego gabinetuponosi odpowiedzialność za złamanie obowiązującegoprawa?— Czy rząd planuje nowelizację ustawy z dnia 25maja 2001 r. w zakresie umożliwiającym przeznaczaniena potrzeby wojska mniejszych środków finansowychi do jakiego poziomu?— Czy rząd wziął pod uwagę negatywne skutkidla naszej obronności, jakie wiązałyby się z takimipoczynaniami?— Czy rząd przeprowadził analizę negatywnychskutków dla naszego przemysłu zbrojeniowego, jakiewiązałyby się z ograniczeniem budżetu MON? Proszęo stosowną informację w tym zakresie.Z poważaniemPrzeworsk, dnia 30 stycznia 2009 r.Poseł Jan Bury s. AntoniegoI n t e r p e l a c j a(nr 7682)do ministra zdrowiaw sprawie braku refundacji analogów insulindługo działającychSzanowna Pani Minister! W Polsce problemy zcukrzycą ma ok. 2,5 mln osób. Na świecie populacjachorych na tę chorobę sięga 250 mln. Statystycznieco 10 sekund z powodu cukrzycy umiera na świeciejeden chory. Powyższe dane niestety mają tendencje
207wzrostowe. W większości państw europejskich dostrzegasię ważkość problemu i podejmuje działaniastwarzające chorym warunki do korzystania z nowoczesnychmetod leczenia oraz stosowania refundowanychleków diabetologicznych. Spośród krajów UniiEuropejskiej Polska jest jedynym państwem, którenie refunduje nowoczesnych leków przeciwcukrzycowych.Chodzi mianowicie o nowoczesne analogi insulindługo działających. Leki te stabilizują poziomcukru w organizmie oraz zmniejszają ryzyko niedocukrzeń,a to chroni pacjenta przed powikłaniami.Podawanie chorym analogów insulin długo działającychdaje im możliwość przyjmowania leku raz lubco najwyżej dwa razy w ciągu doby, co zdecydowaniepoprawia jakość życia cukrzyków.Nowoczesne terapie stosowane w cukrzycy są jakna nasze warunki kosztowne. W skali miesiąca obciążałybychorego kwotą ok. 600 zł. Przy braku refundacjize strony państwa mogą zdecydować się nanie tylko nieliczni. W konsekwencji brak dostępu donowoczesnych metod leczenia, w przypadku wieluchorych skutkuje to licznymi powikłaniami, wśródktórych należy wymienić trzykrotnie większe ryzykowystąpienia zawałów serca i udarów mózgu oraz powstawanietzw. zespołu stopy cukrzycowej, który częstoprowadzi do amputacji kończyny. Leczenie tejprzypadłości jest kosztowne i długotrwałe, dlategoteż najczęstszym rozwiązaniem stosowanym przezlekarzy jest amputacja.Mówiąc o nowoczesnych lekach stosowanych wleczeniu schorzeń diabetologicznych i ich refundacji,nie można przemilczeć faktu, że od prawie czterechlat Ministerstwo Zdrowia nie wprowadziło na listyleków refundowanych żadnego nowego specyfiku stosowanegoprzy leczenie cukrzycy.W listopadzie ub. roku odżyły nadzieje diabetykówpo tym, gdy Pani Minister złożyła deklarację, iżod nowego roku koszty insulin o wydłużonym czasiedziałania będą refundowane. Niestety do chwili obecnejnic w tym temacie się nie zmieniło, a tłumaczenieprzedstawicieli resortu, że nie zdążono na czas przygotowaćstosowne dokumenty jest, delikatnie ujmują,mało poważne.Proszę Panią Minister o ustosunkowanie się donastępujących kwestii dotyczących problemów środowiskadiabetyków:— Kto ponosi odpowiedzialność za to, że pomimoskładanych obietnic nadal nie ma refundacji insulindługo działających?— Proszę o jednoznaczne zajęcie stanowiska odnośniedo terminu wprowadzenia analogów insulindługo działających na listę leków refundowanych.Z poważaniemPrzeworsk, dnia 27 stycznia 2009 r.Poseł Jan Bury s. AntoniegoI n t e r p e l a c j a(nr 7683)do ministra gospodarkiw sprawie zamierzeń MinisterstwaGospodarki oraz rządu w zakresiezapewnienia w przyszłości niezakłóconychdostaw gazu ziemnego dla społeczeństwai odbiorców przemysłowychSzanowny Panie Premierze! Po trzech tygodniachniepewności i niepokoju spowodowanych całkowitymwstrzymaniem przez rosyjski Gazprom przesyługazu ziemnego do Europy sieciami tranzytowymiprowadzącymi przez terytorium Ukrainy dostawyzostały przywrócone. Podpisanie stosownego porozumieniaumożliwiającego transport paliwa do wielupaństw Europy Środkowej i Południowej nie powinnoprzysłonić faktu, że w sposób bezprecedensowy, niedopuszczalnyw cywilizowanym świecie zostały przezstronę rosyjską złamane wszelkie zawarte wcześniejumowy na dostawę gazu. Nie pierwszy to raz, gdy naprzełomie roku, w środku zimy sterowany przez władzez Kremla Gazprom zamyka kurki na sieciachprzesyłających gaz ziemny na zachód kontynentu.Kolejny już konflikt związany z dostawą gazu – oczym mówiło wielu fachowców – ma raczej podłożepolityczne, a brak uzgodnień natury ekonomicznejbył tylko pretekstem skrzętnie wykorzystanym przezstronę rosyjską. Przy okazji okazało się, jak bardzogospodarki wielu państw europejskich uzależnionesą od dostaw tego surowca z Rosji.Niestety, pomimo cyklicznej powtarzalności takichpoczynań strony rosyjskiej jak do tej pory niewyciągnęliśmy żadnych wniosków z tych praktyk inie zostały podjęte stosowne działania, które pozwoliłybyzapewnić społeczeństwu i przemysłowi odpowiednistopień bezpieczeństwa w dostawach gazu.Mam na uwadze realizację dostaw paliwa ze źródełalternatywnych, o czym mówi się już od wielu lat.Panie Premierze, zasoby własnych kopalin nie wkażdej sytuacji pozwalają na bezpośrednie zastąpieniegazu ziemnego. Powiem inaczej – w niewieluprzypadkach węgiel może być użyty jako substytutgazu. Dlatego też rząd powinien podjąć w trybie pilnymdziałania pozwalające w możliwie krótkim czasiezminimalizować w przyszłości wpływ powtarzającychsię nieobliczalnych posunięć Rosji.Panie Ministrze:Czy zawarta przez Polskę umowa z Gazpromemdotycząca dostaw do naszego kraju gazu ziemnegoprzewiduje sankcje z tytułu niewywiązywania sięprzez dostawcę z obowiązku systematycznego i ustalonegoco do ilości dostarczania paliwa? Jeżeli tak, toczy rząd RP podejmie działania egzekucyjne z tytułuzmniejszonych dostaw przez stronę rosyjską w styczniu?
208Jakie kroki przeciwdziałające skutkom podobnychpraktyk w przyszłości przygotował resort gospodarki?Czy bierze się pod uwagę zwiększenie wydobyciagazu ziemnego z własnych zasobów, aby zmniejszyćuzależnienie Polski od dostaw rosyjskich?Jakie działania zamierza podjąć rząd w najbliższymczasie, aby dywersyfikacja dostaw gazu ziemnegostała się faktem?Jakie działania będą podejmowane przez stronępolską, aby problem bezpieczeństwa energetycznegostał się priorytetem w poczynaniach Unii Europejskiej?Z poważaniemPrzeworsk, dnia 26 stycznia 2009 r.Poseł Jan Bury s. AntoniegoI n t e r p e l a c j a(nr 7684)do ministra gospodarkiw sprawie zaostrzenia wymagań dotyczącychdozoru technicznego urządzeń technicznych– przenośników do celówrekreacyjno-rozrywkowych UFOnieposiadających oryginalnej dokumentacjitechniczno-producenckiejSzanowny Panie Ministrze! W ostatnich latachobserwujemy gwałtowny wzrost wypadków w lunaparkach.Objazdowe wesołe miasteczka są sprowadzanedo Polski zwykle zza zachodniej granicy. Stantechniczny niektórych pozostawia wiele do życzenia,bo czas ich eksploatacji jest zbyt długi. Zdarzają siękaruzele liczące sobie nawet trzydzieści lat. Takizdezelowany sprzęt można kupić już za kilka tysięcyzłotych. Problematykę użytkowania tego typu urządzeńreguluje rozporządzenie ministra gospodarki zdnia 10 lipca 2001 r. w sprawie warunków technicznychdozoru technicznego, jakim powinny odpowiadaćprzenośniki kabinowe i krzesełkowe (Dz. U. z2001 r. Nr 77, poz. 827).Jednocześnie wskazać należy, iż wymagania stawianeurządzeniom często są niewystarczające. Nagminnajest również eksploatacja urządzeń nieposiadającychoryginalnej dokumentacji technicznej. Dlanich na podstawie inwentaryzacji urządzenia sporządzasię dokumentację wtórną, a z kolei na jej podstawiedokumentację techniczno-ruchową, w której zawartesą najważniejsze zalecenia dotyczące korzystaniaz urządzenia.Warto zauważyć, iż brak oryginalnej dokumentacjiprzekłada się na brak możliwości ustalenia dokładnegoczasu pracy urządzenia, a co za tym idzieutrudnienia w określeniu średniego granicznegookresu użytkowania tego typu sprzętu. Nie ma zatemmożliwości również jego wycofania z eksploatacji zuwagi na upływ czasu.Uproszczona dokumentacja techniczno-ruchowazawiera jedynie podstawowe zalecenia dotycząceprzeglądów okresowych. Bardzo często nie obejmująone dokładnych oględzin urządzenia, kładąc naciskna badanie miejsc tylko ogólnodostępnych.Staje się to przyczyną wielu wypadków, z następstwamiktórych spotykam się w czasie swojej pracyposelskiej. Przykładem może być ostatni wypadek wlunaparku w Płocku, którego przyczyną było pęknięciezmęczeniowe wieńca koła ślimakowego. Wypadkowitemu można było zapobiec, gdyby podczas przeglądówdokonano zdjęcia pokrywy obudowy przekładnii obserwacji jej elementów. Jednakże takiezalecenie nie znajdowało się w uproszczonej dokumentacjiurządzenia.W związku z powyższym zwracam się z prośbą oudzielenie odpowiedzi na następujące pytania:1. Czy Ministerstwo rozważa zaostrzenie wymogóweksploatacji wobec urządzeń, których czas użytkowanianie jest dokładnie znany?2. Czy możliwe jest uszczegółowienie wymagań wzakresie uproszczonej dokumentacji technicznej wyżejwymienionych urządzeń?Z poważaniemPłock, dnia 29 stycznia 2009 r.Poseł Jolanta Szymanek-DereszI n t e r p e l a c j a(nr 7685)do ministra sprawiedliwościw sprawie nowelizacji ustawyKodeks cywilny w części dotyczącejprzepisów o współwłasności,tj. księgi II, tytułu I, działu IVIntensywny rozwój budownictwa mieszkaniowegona przestrzeni ostatnich kilku lat spowodowałpowstanie licznych, nowych form własności i współwłasności.Przykładem mogą być tutaj m.in. osiedla domkówjednorodzinnych i wielorodzinnych, gdzie we współwłasnościposzczególnych członków osiedla pozostająm.in. działki stanowiące drogi dojazdowe oraz placez urządzeniami przeznaczonymi do wspólnegokorzystania, które z racji swojego przeznaczenia generująkoszty wynikające z eksploatacji.W kwestiach dotyczących użytkowania i zarządzaniawskazaną wyżej nieruchomością wspólną zastosowaniemają przepisy ogólne Kodeksu cywilnego,zamieszczone w art. 198–206 kodeksu, gdyż stosunek
209łączący współwłaścicieli jest stosunkiem współwłasnościw częściach ułamkowych.Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż zarządwspólną rzeczą należy do wszystkich współwłaścicieli,którzy mają zarazem prawo i obowiązek współdziałaniaw zarządzie.Do czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólnąpotrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli,przy czym w braku takiej zgody każdy ze współwłaścicielimoże żądać upoważnienia sądowego do dokonaniaczynności. Większość współwłaścicieli ustalasię wg wielkości udziałów.Natomiast do rozporządzania rzeczą wspólną orazdo innych czynności, które przekraczają zakres zwykłegozarządu, potrzebna jest zgoda wszystkichwspółwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele,których udziały wynoszą co najmniej połowę,mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd.Poprzez nadanie cytowanym przepisom charakterudyspozytywnego ustawodawca przewidział możliwośćodstąpienia od regulacji kodeksowej i odmiennego(tj. w drodze umowy zawartej pomiędzy wszystkimiwspółwłaścicielami) określenia zarówno sposobukorzystania z nieruchomości wspólnej, jak teżzasad zarządzania przedmiotem wspólnego prawa.Wymaga to wszakże akceptacji ze strony wszystkichwspółwłaścicieli, a bardzo często brak takiej woli czyteż wręcz inicjatywa w tym przedmiocie napotyka nasprzeciw któregoś ze współwłaścicieli.W konsekwencji w praktyce daje się zaobserwowaćniewydolność postanowień zawartych w przepisachKodeksu cywilnego, gdyż w przypadku znacznejliczby współwłaścicieli osiągnięcie porozumieniai uzyskanie wymaganej większości albo nawet jednomyślnościjest niezmiernie trudne, jeśli nie niemożliwe.Sytuacje komplikuje też fakt, że wielokrotnie właścicieleindywidualnych działek, połączonych w ramachjednego osiedla, korzystają z nich tylko sezonowo,a na stałe zamieszkują w innych miejscowościachlub poza granicami kraju. Tym samym niemożna nawiązać z nimi bezpośredniego kontaktu.Powyższy problem objawia się nie tylko na etapiepodejmowania decyzji, związanych z administrowaniemrzeczą wspólną, ale też egzekwowania i uiszczaniaopłat wynikających z eksploatowania wspólnejnieruchomości, gdyż zdarza się, że niektórzy spośródwspółwłaścicieli uchylają się od partycypowaniaw tych wydatkach.Efektem opisanych wyżej problemów są coraz liczniejszepostępowania sądowe, które stanowią jedynerozwiązanie dla sporów wynikłych pomiędzy współwłaścicielami.Takie sprawy trwają wszakże bardzodługo, niekiedy nawet kilka lat, a przecież pewne kwestiewymagają natychmiastowego rozstrzygnięcia.Bardzo sprawne i odmienne od ogólnej regulacjikodeksowej zasady zarządzania nieruchomościąwspólną przewiduje ustawa z dnia 24.06.1994 r. owłasności lokali.Określa ona sposób ustanowienia odrębnej własnościlokali mieszkalnych i lokali o innym przeznaczeniu,a także prawa i obowiązki właścicieli orazzarządzanie częścią wspólną. Przepisy ustawy mająjednak zastosowanie tylko do nieruchomości lokalowych,czyli lokali położonych w obrębie jednego budynku,trwale połączonego z gruntem.W szczególności art. 2 ust. 2 powołanej wyżejustawy stanowi, że „samodzielnym lokalem mieszkalnym,w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymiścianami w obrębie budynku izba lub zespół izbprzeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz zpomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniuich potrzeb mieszkaniowych (…)”.W pozostałych przypadkach, tj. do innych niż lokalowenieruchomości, stosuje się przepisy Kodeksucywilnego: księga II, tytuł I, dział IV „Współwłasność”.Zapisy ustawy o własności lokali nie dają więcmożliwości istnienia wspólnot złożonych ze współwłaścicieliindywidualnych działek, połączonychprzylegającą do nich wspólną działką.Brak istnienia w polskim prawie odpowiedniejzorganizowanej formy mieszkańców takich osiedliuniemożliwia im uzyskanie niezbędnych do funkcjonowaniaelementów identyfikacyjnych, takich jakNIP, REGON, rachunek bankowy. Elementy te sąkonieczne między innymi do rozliczania kosztów generowanychprzez część wspólną.Obowiązujące przepisy w zakresie zarządzanianieruchomościami wspólnymi są niedostosowane doaktualnych realiów gospodarczych i coraz częściejpowstających form mieszkaniowych, jakimi niewątpliwiesą osiedla składające się z domków jednorodzinnych.Uniemożliwia im to sprawne i zgodne z prawemfunkcjonowanie.Jakie jest stanowisko Pana Ministra w przedmiotowejsprawie?Zakopane, dnia 28 stycznia 2009 r.Poseł Andrzej Gut-MostowyI n t e r p e l a c j a(nr 7686)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie funkcjonowania organizacjipozarządowych w zakresie obsługi osóbniepełnosprawnychW końcu 2008 r. miałem okazję odbyć kilkakrotniekonsultacje społeczne z organizacjami pozarządowymiw województwie pomorskim. W tych spotkaniachwymieniano wielu uwag i spostrzeżeń do nowelizowanejustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznejoraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
210Podczas kolejnych spotkań i dyskusji kilkakrotniepodnoszono też kwestię realizacji programów organizacjipozarządowych działających w obszarze osóbniepełnosprawnych w roku budżetowym 2009. Szczególniewyrażano niepokój o możliwość wsparcia zfunduszu PFRON konkretnych programów organizacjipozarządowych.W świetle tych okoliczności uprzejmie zapytuję:1. Jak generalnie Pani Minister ocenia funkcjonowanieorganizacji pozarządowych w obsłudze środowiskosób niepełnosprawnych?2. Na jakich podstawach formalnoprawnych opierasię współpraca ministerstwa i pełnomocnika rząduds. osób niepełnosprawnych z organizacjami pozarządowymina rzecz niepełnosprawnych?3. Jakie ważniejsze programy na rzecz osób niepełnosprawnychrealizowały organizacje pozarządowew ramach funduszy PFRON w latach 2006––2008?4. Jakie ważniejsze obawy i niepokoje przedkładaliministerstwu i pełnomocnikowi ds. osób niepełnosprawnychliderzy organizacji pozarządowych wzwiązku z ich finansowaniem w roku 2009?5. W jakim stopniu organizacje pozarządowe wroku budżetowym 2009 mogą, w obsłudze osób niepełnosprawnych,korzystać z planu finansowegoPFRON?6. Jakie działania podejmuje Pani Minister, abyułatwiać współpracę organizacji pozarządowych zPFRON na rzecz pomocy dla osób niepełnosprawnych?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 3 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7687)do prezesa Rady MinistrówPoseł Jan Kulasw sprawie zapewnienia osobomniepełnosprawnym pełnego i rzeczywistegoudziału w wyborachdo Parlamentu EuropejskiegoKonstytucja <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> stanowi wart. 32, iż wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscymają prawo do równego traktowania przez władzepubliczne. Nikt nie może być dyskryminowany w życiupolitycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiekprzyczyny.Przyjęta w dniu 1 sierpnia 1997 r. uchwała <strong>Sejm</strong>u<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> Karta Praw Osób Niepełnosprawnychstwierdza, że osoby niepełnosprawnemają prawo do niezależnego, samodzielnego i aktywnegożycia. Oznacza to w szczególności prawo osóbniepełnosprawnych do dostępu do dóbr i usług umożliwiającychpełne uczestnictwo w życiu publicznym,społecznym, kulturalnym, artystycznym, sportowymoraz rekreacji i turystyce odpowiednio do swych zainteresowańi potrzeb (§ 1 pkt 1 i 10). <strong>Sejm</strong> w ww.uchwale wezwał rząd <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> i władzesamorządowe do podjęcia działań ukierunkowanychna urzeczywistnienie tych praw. Oznacza tomiędzy innymi prawo dostępu tych osób do urzędów,a także lokali wyborczych i obiektów użytecznościpublicznej.Pomimo iż od rozpoczęcia w Polsce reform społeczno-ustrojowychminęło dwadzieścia lat, nadal niestworzono wystarczających możliwości zapewniającychosobom niepełnosprawnym rzeczywisty i pełnyudział w wyborach, a co przecież stanowi fundamentalneprawo każdego obywatela. Kwestia ta powracajako pilna i ważna wobec zbliżających się wyborówdo Parlamentu Europejskiego.Ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. Ordynacja wyborczado Parlamentu Europejskiego (Dz. U Nr 25,poz. 219, ze zm.) stanowi, iż:1) pomieszczenia przeznaczone na siedziby okręgowych,rejonowych i obwodowych komisji wyborczychpowinny być łatwo dostępne dla osób niepełnosprawnych,2) lokale obwodowych komisji wyborczych dostosowanedo potrzeb wyborców niepełnosprawnychzapewnia wójt lub burmistrz (prezydent miasta); dolokali tych stosuje się przepisy wykonawcze wydanena podstawie Ordynacji wyborczej do <strong>Sejm</strong>u i do Senatu,3) wyborca niepełnosprawny, na swój wniosek złożonyw urzędzie gminy najpóźniej w 10 dniu przeddniem wyborów, jest dopisywany do spisu wyborcóww wybranym przez siebie obwodzie głosowania spośródobwodów głosowania, w których znajdują sięlokale dostosowane do potrzeb wyborców niepełnosprawnych(na obszarze gminy właściwej ze względuna miejsce jego stałego zamieszkania),4) wyborcy niepełnosprawnemu, na jego prośbę,może pomagać przy głosowaniu inna osoba, z wyłączeniemczłonków komisji wyborczych i mężów zaufania.Dlatego też zwracam się do Pana Premiera o wyjaśnienie,jakie podejmowane są decyzje i działaniaw celu zapewnienia osobom niepełnosprawnym pełnegoi rzeczywistego udziału w wyborach do ParlamentuEuropejskiego, a w szczególności:1. Jakie działania podejmuje rząd, aby umożliwićosobom niepełnosprawnym głosowanie przez pełnomocnika?2. W jaki sposób zostaną zapewnione: dostępnośćlokali komisji wyborczych, transport umożliwiającydojazd z większych odległości oraz upowszechnienieinformacji o formach pomocy dla wyborców, będącychosobami niepełnosprawnymi?Sprawa ma charakter międzyresortowy, dotyczybowiem w pierwszej kolejności kompetencji ministraspraw wewnętrznych i administracji, ale także in-
211nych ministrów zapewniających realizację uchwały<strong>Sejm</strong>u <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> z dnia 1 sierpnia1997 r. Karta Praw Osób Niepełnosprawnych. Dlategoteż interpelację kierujemy do prezesa Rady Ministrówpana Donalda Tuska.Z poważaniemWrocław, dnia 28 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7688)Poseł Sławomir Piechotado ministra sprawiedliwościw sprawie działań operacyjnych Policjii innych niepodlegających ministrowisprawiedliwości służb na terenie aresztówśledczych i zakładów karnychPanie Ministrze! Faktem powszechnie znanym adwokatombroniącym w sprawach karnych jest działanieoperacyjne Policji oraz innych służb niepodlegającychnadzorowi ministra sprawiedliwości na tereniearesztów śledczych oraz zakładów karnych.Działania takie polegają na umożliwianiu kontaktówosadzonych z funkcjonariuszami Policji i innychsłużb, a nawet z dziennikarzami (sic!) bez odnotowaniatego kontaktu w stosownej ewidencji.Polegają one także na udostępnianiu osadzonym– wbrew wyraźnym przepisom – telefonów komórkowychumożliwiających im nieformalne kontakty zPolicją. O tych ostatnich praktykach mówił ostatniow wypowiedzi dla „Gazety Wyborczej” (GW, 22 stycznia2009 r.) dr Paweł Moczydłowski.Praktyki takie nie mogą być stosowane bez nieformalnejpomocy funkcjonariuszy Służby Więziennej.Zatem mamy do czynienia z faktem, że w aresztachśledczych i zakładach karnych dzieją się rzeczy,nad którymi minister sprawiedliwości nie panuje, azapewne nawet o nich nie wie, a ponosi odpowiedzialnośćza ich ewentualne skutki.Zwracałem na to uwagę w czasie wystąpienia na34. posiedzeniu <strong>Sejm</strong>u w dniu 22 stycznia br.Sprawa ma istotne znaczenie choćby w kontekścietego, co dzieje się wokół uprowadzenia i zabójstwaKrzysztofa Olewnika.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z pytaniami: Czy znane są mu opisane wyżejpraktyki? Czy zamierza Pan Minister sprawę prowadzeniadziałań operacyjno-rozpoznawczych naterenie podległych mu aresztów i zakładów karnychuregulować, a w szczególności czy zamierza doprowadzićdo tego, by podlegli mu funkcjonariusze SłużbyWięziennej nie mogli być równocześnie konfidentamiPolicji i innych służb, by wszystkie kontaktyosadzonych z funkcjonariuszami niepodległych ministrowisprawiedliwości służb bądź ich wysłannikamibyły, zgodnie z przepisami, odnotowywane w stosownejewidencji, by uniemożliwiono osadzonymutrzymywanie nieformalnych kontaktów telefonicznychz Policją lub innymi służbami?Jest to istotne tak z uwagi na ochronę praw obywatelskich(można podejrzewać, że w tej drodze osobyosadzone mogą być m.in. nakłaniane do fałszywychzeznań). Jest też istotne z uwagi na odpowiedzialnośćministra sprawiedliwości za to, co dzieje się w aresztachśledczych i zakładach karnych, a na co nie mawpływu, bo dzieje się bez jego wiedzy i zgody.Łączę wyrazy szacunkuKraków, dnia 26 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7689)Poseł Jan Widackido ministra pracy i polityki społecznejw sprawie sytuacji kobiet posiadającychzaległości wobec ZUS w opłacaniu składekna ubezpieczenie społeczneSzanowna Pani Minister! W ostatnich miesiącach2008 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych żąda zapłatyskładek na ubezpieczenie społeczne wraz z odsetkamiw stosunku do kobiet, które w latach 1999––2006 posiadały zbieg trzech tytułów do ubezpieczeń,tj. umowę o pracę, urlop macierzyński lub wychowawczyi prowadziły działalność gospodarczą.Niejednokrotnie kwoty zaległości wynoszą kilkadziesiąttysięcy złotych i mogą doprowadzić do bankructwarodzinnych budżetów.Problem dotyczy kilkunastotysięcznej rzeszy kobiet,które z powodu niejasnych przepisów i błędnejinterpretacji przez sam Zakład Ubezpieczeń Społecznychopłacały jedynie składkę na ubezpieczenie zdrowotne.Obecnie są zmuszone do spłaty zaległych składekwraz z odsetkami, które znacznie przewyższająnależność główną. Wśród nich są osoby, które przeszłypozytywnie kontrolę ZUS, które posiadają zaświadczeniawydane przez ZUS o niezaleganiu wopłacaniu składek.Nie jest przypadkiem, że tysiące kobiet w całymkraju popełniło ten sam błąd. Wiele z nich nie podejmowałobysię prowadzenia działalności, gdyby byłyrzetelnie poinformowane. Opłacanie pełnej składkina ubezpieczenie czyniłoby ich działalność niedochodowąi nieopłacalną.W związku z powyższym pozwalam sobie zadaćPani Minister pytanie: Czy w okresie od 1 stycznia1999 r. do 23 maja 2006 r. ZUS podzielał interpretacjęubezpieczonych dotyczącą konieczności zapłaty tylko
212składki na ubezpieczenie zdrowotne, jeśli nie, to dlaczegonie informował ubezpieczonych o błędach?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 30 grudnia 2008 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7690)do prezesa Rady MinistrówPoseł Elżbieta Jakubiakw sprawie zaniedbań rządu w procesiecyfryzacji telewizji w PolsceSzanowny Panie Premierze! Całkowite wyłączeniesygnału telewizji analogowej na mocy ustaleńmiędzynarodowych w całej Europie ma nastąpić najpóźniejw czerwcu 2015 r. Jednak większość krajówczłonkowskich Unii Europejskiej zdecydowała się wykonaćten krok już w roku 2012. Jak się okazuje,Polska już jest opóźniona w realizacji procesu cyfryzacjiw stosunku do innych państw europejskich.W związku z powyższym zwracamy się z uprzejmąprośbą o odpowiedź na pytania:1. Jakie działania zostały podjęte przez rząd wprocesie cyfryzacji telewizji w Polsce?2. Jak przebiegają dotychczasowe przygotowaniado wprowadzenia cyfryzacji telewizji w Polsce?3. Czy rząd planuje przeprowadzić kampanię informacyjnąw związku z wprowadzeniem cyfryzacjitelewizji w Polsce? Jeśli tak, to jak będzie ona wyglądała?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7691)Posłowie Paweł Kowali Jan Ołdakowskido ministra sportu i turystykiw sprawie pomocy finansowej dla klubówpiłkarskichSzanowny Panie Ministrze! Zwracam się do PanaMinistra z prośbą o udzielenie informacji w sprawiepomocy finansowej dla klubów piłkarskich na wynagrodzeniatrenerów.Wiele w obecnym czasie można usłyszeć uwag,sugestii, opinii i życzeń na temat kondycji polskiejpiłki nożnej, a szczególnie jej zaplecza w postaci boisksportowych. Trzeba jednak podkreślić i zwrócićszczególną uwagę na to, że boiska i stadiony są ważnei konieczne, ale sprawą ważniejszą dla klubów piłkarskichod klasy C do IV ligi jest sprawa trenerówpiłkarskich, szczególnie kwestii ich wynagradzania.Obecnie osoby będące trenerami pełnią w zasadziete funkcje społecznie lub za symbolicznym wynagrodzeniem,które nie pokrywa kosztów typu dojazdy,nie mówiąc już o możliwości podnoszenia kwalifikacjiw postaci płatnych kursów i szkoleń. Wynagrodzeniatrenerów nieadekwatne do pracy, którą te osobywykonują w klubach piłkarskich, powodują braki kadrowelub niepełną obsadę na tych funkcjach oraznieefektywną pracę z zawodnikami w postaci zbytmałej liczby treningów. Powoduje to mało efektywnąpracę szkoleniową, zaniedbany jest rozwój i wyszukiwanietalentów piłkarskich. Pomoc klubom piłkarskimw postaci stworzenia i finansowania systemuwynagrodzeń dla trenerów pozwoliłaby zmienić tenstan rzeczy na zdecydowanie lepszy od dotychczasowegostanu. Efektem końcowym byłby zdecydowanielepszy stan polskiej piłki nożnej na wszystkich poziomach.Piłka nożna jako sport niemal narodowy jestna pewno dyscypliną nr 1 i rozwiązanie ww. problemubędzie sprzyjało rozwojowi tej dyscypliny, jakrównież przyczyni się do rozwoju i edukacji sportowejdzieci i młodzieży w zakresie piłki nożnej.W związku z powyższym pytam Pana Ministra:1. Czy w resorcie kierowanym przez Pana Ministrasą prowadzone prace, aby ten stan rzeczy zmienić,tak by sprawa kwestii wynagrodzeń trenerówzostała rozwiązana?2. Kiedy efekty tych prac mogą wejść w życie?Z poważaniemWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7692)do ministra finansówPoseł Mieczysław Golbaw sprawie nadawania NIPSzanowny Panie Ministrze! Zwracam się do Panaz pytaniem w sprawie procedury nadawania przezurzędy skarbowe numerów identyfikacji podatkowej.Moje pytanie brzmi: Czy nie można uprościć tej procedury?Często zdarza się, że aby otrzymać wniosek onadanie NIP w urzędzie skarbowym, należy przedłożyćzaświadczenie od pracodawcy. Wydłuża to procesrekrutacji pracowników podejmujących pracę poraz pierwszy, co powoduje, że taki pracownik niemoże liczyć na pakiet opieki socjalnej, a także dajepole do nadużyć dla pracodawcy wobec pracownika
213niebędącego zatrudnionym na podstawie umowy opracę. Czy nie byłoby lepiej, gdyby obywatele moglibez przeszkód występować o NIP? Tym bardziej żepotrzebny on jest nie tylko do podpisania umowy opracę, ale również np. przy sprowadzaniu samochoduz zagranicy.Proszę Pana Ministra o przygotowanie rozwiązaniatej sprawy.Z poważaniemWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7693)do prezesa Rady MinistrówPoseł Jan Rzymełkaw sprawie wsparcia rządudla przedsięwzięcia pn.„Elektrownia Poligeneracyjna z usuwaniemdwutlenku węgla – Kędzierzyn”Południowy Koncern Energetyczny i Zakłady AzotoweKędzierzyn SA opracowały własną koncepcjęelektrowni poligeneracyjnej jako obiektu demonstracyjnegorealizującego ideę zredukowania emisji gazówcieplarnianych. Projekt zakłada budowę w Kędzierzynie-Koźlunowoczesnej elektrowni poligeneracyjnejumożliwiającej jednoczesną produkcję czystej energiielektrycznej, ciepła i gazu syntezowego oraz sekwestracjępowstałego w procesie wytwórczym dwutlenkuwęgla. Celami projektu są: odbudowa mocy produkcyjnychw zakresie energii elektrycznej i cieplnej PKESA i ZAK SA w oparciu o czyste technologie węglowe,rozbudowa potencjału wytwórczego ZAK SA, znaczącaredukcja emisji CO 2do atmosfery przy możliwieniskich nakładach inwestycyjnych i kosztach eksploatacyjnychoraz powstanie demonstracyjnego kompleksuenergochemicznego stanowiącego podstawę dodalszego rozwoju zastosowań w Polsce i Europie czystychtechnologii węglowych.W związku z powyższym proszę o odpowiedź napytanie: Czy i w jaki sposób rząd RP zamierza wspomócrealizację ww. projektu?Z poważaniemWarszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.Poseł Tomasz GarbowskiI n t e r p e l a c j a(nr 7694)do ministra środowiskaw sprawie uregulowania statusu obszarówznajdujących się na liście projektowanychspecjalnych obszarów ochrony siedliskNatura 2000Szanowny Panie Ministrze! Natura 2000, definiowanatakże jako Europejska Sieć Ekologiczna, to systemobszarów chronionych, którego celem jest zachowanierodzajów siedlisk przyrodniczych oraz gatunkówważnych dla Wspólnoty. Podstawę prawnąochrony europejskiej flory, fauny i siedlisk stanowiądwa akty: dyrektywa 79/409/EWG o ochronie dzikożyjących ptaków, zwana dyrektywą ptasią, uchwalona2 kwietnia 1979 r., oraz dyrektywa 92/43/EWG oochronie siedlisk przyrodniczych oraz dziko żyjącejfauny i flory, zwana dyrektywą siedliskową, uchwalona21 maja 1992 r. Jest inicjatywą Unii Europejskieji swym zasięgiem ma obejmować wszystkie państwanależące do Wspólnoty Europejskiej. Polskazobowiązała się do wyznaczenia na swoim terytoriumsieci Natura 2000 w traktacie ateńskim z 16kwietnia 2003 r., stanowiącym podstawę prawnąprzystąpienia Polski do Unii Europejskiej, a przepisyunijne stanowiące podstawę dla tworzenia sieci Natura2000 zostały wprowadzone do polskiego prawawraz z opublikowaniem ustawy z dnia 16 kwietnia2004 r. o ochronie przyrody.Do chwili obecnej rząd Polski ustanowił w drodzerozporządzenia 141 obszarów specjalnej ochrony ptakóworaz wysłał do Komisji Europejskiej, celem akceptacji,364 propozycje specjalnych obszarów ochronysiedlisk. Komisja Europejska zatwierdziła te obszaryjako obszary mające znaczenie dla Wspólnoty,w wyniku czego stały się one pełnoprawnymi obszaramiNatura 2000.Podkreśla się często, że ochrona przyrody w ramachsieci Natura 2000 nie musi być sprzeczna zrozwojem gospodarczym regionu czy kraju. Istnienieobszaru Natura 2000, podobnie jak istnienie jakiejkolwiekinnej formy ochrony przyrody, stanowi jednakznaczące uwarunkowanie planowania i zagospodarowaniaprzestrzennego kraju. Oddział w LublinieGeneralnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostradzwraca uwagę na problem lokalizacji inwestycji naterenach znajdujących się na liście projektowanychspecjalnych obszarów ochrony siedlisk Natura 2000,tzw. shadow list. Do czasu jednoznacznego uregulowaniastatusu tych obszarów niemożliwe jest uzyskanieżadnej decyzji administracyjnej, a tym bardziejrozpoczęcie realizacji zaplanowanych inwestycji, któreznacząco negatywnie oddziałują na potencjalnyobszar Natura 2000.W związku z powyższym zwracam się z uprzejmąprośbą o udzielenie odpowiedzi na pytania:
2141. Jaki jest harmonogram prac Ministerstwa Środowiskazwiązanych z tworzeniem sieci Natura2000?2. Kiedy jednoznacznie uregulowany zostanie statusobszarów znajdujących się na liście projektowanychspecjalnych obszarów ochrony siedlisk Natura2000 w Polsce, a proces tworzenia sieci Natura 2000przez państwo polskie zostanie definitywnie zakończony?Z wyrazami szacunkuLublin, dnia 26 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7695)do prezesa Rady MinistrówPoseł Joanna Muchaw sprawie odpowiedzi udzielanychprzez przedstawicieli rządu na pytaniai interpelacje poselskie kierowane w sprawiesytuacji środowiska pielęgniarskiegoSzanowny Panie Premierze! W dniu 8 stycznia br.wraz z panią poseł Elżbietą Streker-Dembińską skierowałyśmydo ministra zdrowia pytanie w sprawiebieżącej. W jego treści zwracałyśmy uwagę pani ministerna problemy pielęgniarek podstawowej opiekizdrowotnej wynikające z wprowadzenia przepisów wznaczący sposób dezorganizujących ich codziennąpracę. Szczególnie chodzi o przepisy dotyczące tworzeniaprzez ww. gabinetów, w których mają one prowadzićswoją działalność. Jednocześnie pragnę nadmienić,że poruszany problem był wcześniej tematemdwóch moich interpelacji.Zarówno przebieg dyskusji w Wysokiej Izbie, jaki treść udzielonych na interpelacje odpowiedzi zostałyprzez środowisko pielęgniarskie dokładnie przeanalizowane,a następnie na moje ręce zostały przekazaneuwagi i stanowiska odwołujące się do zawartychw nich informacji.W odniesieniu do udzielanej w <strong>Sejm</strong>ie odpowiedzi,której w imieniu pani minister Kopacz udzielił panMarek Twardowski, podsekretarz stanu w MinisterstwieZdrowia, Prezydium Naczelnej Rady Pielęgniareki Położnych stwierdza w swoim stanowisku, żewystąpienie pana ministra było nierzetelne, nieprzedstawiło rzeczywistej sytuacji pielęgniarek i położnychudzielających świadczeń opieki zdrowotnej wpodstawowej opiece zdrowotnej, a także dezinformowałospołeczeństwo w zakresie faktycznej realizacjiświadczeń zdrowotnych w podstawowej opiece zdrowotnejna rzecz ubezpieczonych.Swoje stanowisko rada uzasadnia tym, iż słuszniepan Marek Twardowski zauważył, że kwestie pracyi zadań pielęgniarek rodzinnych (podstawowej opiekizdrowotnej – POZ) reguluje m.in. rozporządzenie ministrazdrowia z dnia 20 października 2005 r. w sprawiezakresu zadań lekarza, pielęgniarki i położnejPOZ. Zgodnie z załącznikiem nr 2 część l ust. l tegoaktu prawnego pielęgniarka i położna POZ planuje irealizuje kompleksową opiekę pielęgniarską i pielęgnacyjnąw miejscu zamieszkania i nauki świadczeniobiorcy,z uwzględnieniem miejsca wykonywaniaświadczeń. Tymczasem obowiązujące na rok 2009zarządzenie prezesa NFZ nr 105 radykalnie zmieniłocharakter świadczeń pielęgniarek i położnychPOZ, sprowadzając je wyłącznie do świadczeń ambulatoryjnych,a jedynie wyjątkowo udzielanych wdomu pacjenta. Ponadto pielęgniarki i położne wbrewprawu powszechnie obowiązującemu zostały wewnętrznymaktem prezesa NFZ zobowiązane do posiadaniagabinetów, które de facto wyposażeniemodpowiadają gabinetom zabiegowym. Ponadto pielęgniarkii położne muszą pobierać i transportowaćmateriał do badań laboratoryjnych pobrany w domuu pacjenta do miejsca wyznaczonego przez lekarza.Pan minister zapomniał wspomnieć o obowiązującychw tym zakresie przepisach prawa ujętych w rozporządzeniuministra zdrowia z dnia 23 marca 2006 r.w sprawie standardów jakości dla medycznych laboratoriówdiagnostycznych i mikrobiologicznych. Powyższerozporządzenie szczegółowo określa procedurępobierania i transportowania pobranego materiałudo badań laboratoryjnych, który traktowany jestjako materiał zakaźny.Rada stwierdza zatem, że nie jest zgodne z prawdątwierdzenie podsekretarza stanu M. Twardowskiego,że nic się nie zmieniło w sposób radykalny.Pielęgniarki zaznaczają również, iż nieprawdziwesą stwierdzenia, że w minionych latach pielęgniarkiśrodowiskowe (rodzinne) musiały posiadać gabinetyzabiegowe. Przede wszystkim należy podkreślić, żepodsekretarz stanu M. Twardowski myli pojęcie gabinetupielęgniarki i położnej POZ z gabinetem zabiegowymlekarza POZ. Prawdą jest, iż pielęgniarkii położne w podstawowej opiece zdrowotnej posiadałypomieszczenie (zgodnie z rozporządzeniem ministrazdrowia z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie wymagańtechnicznych i sanitarnych dla pomieszczeń,w których można wykonywać praktykę pielęgniareki położnych), zwane gabinetem pielęgniarki POZ, gabinetempołożnej POZ, które powinny być wyposażonew szafkę, biurko i kozetkę, zgodnie z realizowanymiświadczeniami zdrowotnymi na rzecz pacjentów.Dopiero od 2009 r. wymaga się, aby pielęgniarkinagle zakładały gabinety o wyposażeniu identycznymjak gabinety zabiegowe. Zarządzenie nr 105 nałożyłona pielęgniarki obowiązek wyposażenia gabinetuw sprzęt, którego nawet nie przewiduje rozporządzenieministra zdrowia z dnia 15 marca 2006 r.w sprawie wymagań technicznych i sanitarnych dlapomieszczeń, w których można wykonywać praktykępielęgniarek i położnych.Rada podkreśla jednocześnie, że lekarze POZ nazałożenie i wyposażenie takiego gabinetu otrzymali
215fundusze na ten cel, a ich wielokrotnie wyższa niżpielęgniarek POZ stawka kapitacyjna uwzględniautrzymanie gabinetu zabiegowego i punktu szczepień.Przez wiele lat system POZ funkcjonował woparciu o pielęgniarkę rodzinną i pielęgniarkę praktyki,która pracowała w gabinecie zabiegowym. Dochwili obecnej tak jest w wielu placówkach. Nie jestzgodne z prawdą, iż z obowiązkiem posiadania gabinetówzabiegowych nie zgadza się mała grupa pielęgniarekśrodowiskowych. Stanowisko w tej sprawiejest jednoznaczne, gdyż takiego typu postanowieniasą po prostu niezgodne z obowiązującymi przepisami,rolą i funkcją pielęgniarki rodzinnej w podstawowejopiece zdrowotnej. Nie może być przecież tak, że pielęgniarkabędzie cały dzień pracować w gabinecie iwykonywać świadczenia lecznicze ambulatoryjne dlapacjentów chodzących, które powinny zostać wykonanew gabinecie zabiegowym, a pacjenci obłożnie iprzewlekle chorzy będą godzinami czekać w domachna wizytę pielęgniarki.W swoim stanowisku Prezydium Naczelnej RadyPielęgniarek i Położnych stwierdza także, że prawdąjest, iż przedstawiciele pielęgniarek rodzinnych spotykalisię z przedstawicielami Ministerstwa Zdrowiai Narodowego Funduszu Zdrowia. Podczas tych spotkańdoszło do wspólnych uzgodnień, których niestetyNFZ nie chce realizować. Twierdzenia podsekretarzastanu M. Twardowskiego, że system funkcjonujedobrze, są sprzeczne z rzeczywistością; być możedla lekarzy funkcjonuje on faktycznie dobrze. Systematyczniewzrastała stawka kapitacyjna bazowa,wprowadzono sześć progów wagowych związanych zwiekiem pacjenta oraz dla podopiecznych domów pomocyspołecznej, dodatkowe środki obejmują katalogporad w zakresie realizacji programów profilaktycznychokreślonego rodzaju. Lekarz POZ realizuje zadaniagłównie w przychodni, a tylko w medycznieuzasadnionych przypadkach – poprzez wizyty domowe.Pielęgniarki i położne głównie wykonują swojezadania w miejscu zamieszkania chorego. Na pierwszymmiejscu należy jednak mieć na uwadze zawszedobro pacjenta, także tego obłożnie chorego, którynp. czeka w domu na kroplówkę i podanie leków. Niedo pomyślenia jest, aby pielęgniarka środowiskowajednocześnie wykonywała zabiegi zlecane przez lekarzyw gabinecie, świadczyła usługi w domu pacjentai transportowała samodzielnie wszystkimi dostępnymiśrodkami transportu materiał zakaźny, bez dodatkowegowynagrodzenia. Obecne wymagania na2009 r. są nierealne w stosunku do pielęgniarek środowiskowychi naruszają ich prawa do wykonywaniazawodu zgodnie z wykształceniem.Rada zwraca uwagę na fakt, że niepubliczne zakładyopieki zdrowotnej utworzone przez pielęgniarkilub położne i realizujące świadczenia zdrowotne wrodzaju podstawowa opieka zdrowotna w zakresieświadczeń pielęgniarki POZ, położnej POZ jako formaorganizacyjna świadczeniodawcy powinny byćzrównane w zakresie warunków kontraktowania wodniesieniu do pomieszczeń z indywidualnymi i grupowymipraktykami pielęgniarek.Szanowny Panie Premierze! Stanowisko o podobnejtreści jako reakcję na skierowaną wcześniej interpelacjęotrzymałam również od Kolegium Pielęgniareki Położnych Rodzinnych w Polsce, a takżeindywidualnych pielęgniarek i NZOZ-ów.Analizując treść wszystkich otrzymanych wystąpieńi konfrontując je z udzielonymi przez ministerstwoodpowiedziami, zmuszona jestem podzielić opiniepielęgniarek i położnych stwierdzające, iż ministerstwonie do końca jest świadome zaistniałej sytuacjioraz konsekwencji, jakie rodzi ona dla pacjentów.Pragnę zwrócić uwagę Pana Premiera na fakt,iż kolejny raz mamy do czynienia z sytuacją, w którejdziałania Narodowego Funduszu Zdrowia i MinisterstwaZdrowia prowadzone są w sposób niespójny.Rolą pielęgniarek i położnych środowiskowychbyło przez lata wykonywanie świadczeń w domu pacjenta.Ich praca jest wysoko oceniana przez pacjentówi uznawana za niezwykle potrzebną. Równocześniedla osób obłożnie chorych była to jedyna możliwośćkorzystania ze stałej opieki medycznej.W swoich wystąpieniach Pan Premier wielokrotniewykazywał daleko idącą troskę o poczucie bezpieczeństwaPolaków. Jestem głęboko przekonana,że tak istotny problem jak konieczność zapewnieniawłaściwego funkcjonowania podstawowej opiekizdrowotnej będzie dla Pana Premiera obszarem wymagającympriorytetowego działania. Wieloletniedoświadczenie pielęgniarek i położnych środowiskowychw prowadzeniu własnej praktyki stanowić powinnofundament przy podejmowaniu wszelkich decyzjidotyczących tego środowiska zawodowego. Narzucanierozwiązań, które w swojej istocie przyniosąwięcej komplikacji niż pożytku dla pacjenta, bezwcześniejszego wysłuchania opinii najbardziej zainteresowanych,nie powinno mieć miejsca.Bardzo proszę Pana Premiera o odpowiedź: Czyjest Pan Premier w stanie zgodnie z wielokrotnie wypowiadanymideklaracjami zadbać o żywotny interesmieszkańców naszego kraju i jako prezes Rady Ministrówdoprowadzić do zmiany wprowadzonychprzez NFZ przepisów, które skutkują poważnymiutrudnieniami w dostępie do świadczeń wykonywanychprzez pielęgniarki i położne środowiskowe?Łączę wyrazy szacunkuPoznań, dnia 29 stycznia 2009 r.Poseł Krystyna Łybacka
216I n t e r p e l a c j a(nr 7696)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie zmiany ustawy o aktach stanucywilnego umożliwiającej genealogomwystępowanie o kopie aktów niemającychmocy prawnej oraz ustalenia zasadprzekazywania indeksów (skorowidzów)tworzonych przez urzędy stanu cywilnegodo archiwum państwowegoSzanowny Panie Ministrze! Zwrócił się do mniepan Jacek Młochowski, prezes Zarządu Polskiego TowarzystwaGenealogicznego, z prośbą o pomoc i podjęcieprocedury mającej na celu zmianę zapisu art.83 ustawy o aktach stanu cywilnego w ten sposób,aby genealodzy mogli występować o kopie aktów cywilnych,niemające mocy prawnej, swoich przodkóworaz rodzeństwa swoich przodków. Kopie te zawierającenne, niedostępne gdzie indziej informacje o rodzinieposzukiwacza, w tym również o przodkach wlinii prostej, ich wieku, innych małżeństwach, dzieciach,miejscu zamieszkania w danym czasie itp. CelemPolskiego Towarzystwa Genealogicznego jestm.in. popularyzowanie wiedzy genealogicznej orazintegracja genealogów w realizacji wspólnych przedsięwzięć,m.in. indeksowanie zasobów przydatnychw poszukiwaniach genealogicznych.Z wniosku ww. wynika również, że urzędy stanucywilnego wytwarzają dla swoich potrzeb indeksy(skorowidze) aktów stanu cywilnego, które powinnysię stać pomocą kancelaryjną. Gdy 100-letnieksięgi przekazywane są do archiwum państwowego,wraz z nimi powinny być bezwzględnie przekazywanedotyczące tych ksiąg skorowidze w postacielektronicznej.Szanowny Panie Ministrze! W związku z powyższymproszę o udzielenie odpowiedzi na pytania:1. Czy nie należałoby rozważyć możliwości wprowadzeniazmian w przepisach umożliwiających genealogomwystępowanie o kopie aktów, niemające mocyprawnej, swoich przodków oraz rodzeństwa swoichprzodków?2. Czy nie powinno się określić i przestrzegać jasnychi wyraźnych zasad przekazywania do archiwumpaństwowego Ministerstwa Kultury i DziedzictwaNarodowego indeksów (skorowidzów) tworzonychprzez urzędy stanu cywilnego?Z poważaniemI n t e r p e l a c j a(nr 7697)do prezesa Rady Ministróww sprawie podstaw prawnych oraz sposobuegzekwowania obowiązku dokumentowaniamiejsca złożenia urny z prochamiosoby zmarłejJak wynika z napływających do nas informacjioraz interwencji, osoby bliskie zmarłego, któregozwłoki zostały spopielone, nie są w stanie ustalićmiejsca złożenia urny z prochami. Tym samym niewiedzą, gdzie jest grób bliskiej zmarłej osoby.Jak natomiast wynika z informacji głównego inspektorasanitarnego, zgodnie z art. 12 ust. 1 i 3ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach ichowaniu zmarłych (j.t. Dz. U. z 2000 r. nr 23, poz.295 ze zm.), szczątki pochodzące ze spopieleniazwłok mogą być przechowywane także w kolumbariach,natomiast kolumbaria przeznaczone na składanieszczątków ludzkich mogą znajdować się tylkona cmentarzach.Zważywszy zaś na łatwość podróżowania i przekraczaniagranic, takie sytuacje, w których urna zprochami może zostać wywieziona do innego kraju,a osoba bliska nie ma możliwości wyegzekwowaniatej informacji mogą się zdarzać częściej. Zwracaliśmysię w tej sprawie do głównego inspektora sanitarnego,jednak przesłane w odpowiedzi pismo nie zawierajednoznacznych i konkretnych informacji.Dlatego też zwracamy się o wyjaśnienie: Jakie sąpodstawy prawne oraz w jaki sposób można wyegzekwować(kto jest uprawniony i w jakim trybie) obowiązekdokumentowania miejsca złożenia urny zprochami osoby zmarłej?Sprawa ma charakter międzyresortowy, dotyczybowiem kompetencji ministra zdrowia, ministraspraw wewnętrznych i administracji oraz ministraspraw zagranicznych. Dlatego też interpelację kierujemydo prezesa Rady Ministrów pana DonaldaTuska.Z poważaniemWrocław, dnia 29 stycznia 2009 r.Posłowie Sławomir Piechotai Stanisław HuskowskiLębork, dnia 26 stycznia 2009 r.Poseł Witold Namyślak
217I n t e r p e l a c j a(nr 7698)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie braku środków finansowychw PFRON na realizację programu„Sprawny dojazd”Szanowna Pani Minister! Zwracają się do mnieosoby niepełnosprawne zaniepokojone informacjamio braku w Państwowym Funduszu RehabilitacjiOsób Niepełnosprawnych środków finansowych narealizację w 2009 r. programu „Sprawny dojazd” zpytaniami, na co mogą liczyć w zakresie pomocy państwaw rozwiązaniu ich problemów.Dlatego zwracam się do Pani Minister z następującymipytaniami:1. Czy w br. będą przyjmowane przez PFRONwnioski w ramach programu „Sprawny dojazd”?2. Jakie są szanse na ich realizację?3. Czy wiadomym jest, jakie programy będą kontynuowane?4. Czy w PFRON ze względu na niedostatecznypoziom budżetu wystąpi konieczność ograniczeniaprogramów celowych?5. Kiedy zapadną decyzje w tej mierze i kiedy zostanąpodane do publicznej wiadomości?Z poważaniemBydgoszcz, dnia 26 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7699)do ministra gospodarkiPoseł Anna Bańkowskaw sprawie wewnętrznej merytorycznej ocenypracy ekspertów <strong>Polskiej</strong> Agencji RozwojuPrzedsiębiorczościSzanowny Panie Premierze! Dla oceny wnioskówpomocowych złożonych do programów realizowanychprzez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczościkluczowe, wręcz przesądzające znaczenie mapunktacja przyznawana poszczególnym wnioskomprzez współpracujących z PARP ekspertów. Z posiadanychprzeze mnie informacji wynika, że zastrzeżeniado przyjętej punktacji są najczęstszą przyczynąodwołań od ostatecznych decyzji PARP o odrzuceniuwniosków.W związku z powyższym mam do Pana Ministranastępujące pytania:1. W jaki sposób dokonywany jest nabór ekspertówoceniających wnioski złożone do programów realizowanychprzez PARP?2. Czy poza wymogiem złożenia deklaracji bezstronnościi poufności istnieje system wewnętrznejmerytorycznej oceny pracy ekspertów?3. Czy odnotowano przypadki braku należytejstaranności i bezstronności przy ocenie wniosków, ajeśli tak, to czy eksperci, którzy się tego dopuścili,zostali za to ukarani, a przedsiębiorcy składającywnioski nienależycie ocenione doczekali się zmianywcześniejszych decyzji?Wdzięczny będę Panu Ministrowi za odpowiedzina ww. pytania.Z poważaniemWejherowo, dnia 30 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7700)Poseł Jerzy Budnikdo ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie dofinansowania projektu MuzeumWarszawskiej Pragi ze środków ProgramuOperacyjnego „Infrastruktura i środowisko”Zwracam się do Pana Ministra w sprawie ważnegoprojektu pod nazwą: Muzeum Warszawskiej Pragiaplikującego o dofinansowanie w ramach ProgramuOperacyjnego „Infrastruktura i środowisko”(działanie 11.1: Ochrona i zachowanie dziedzictwakulturowego o znaczeniu ponadregionalnym).Muzeum Warszawskiej Pragi powołano uchwałąRady m.st. Warszawy z dnia 21 września 2006 r. jakooddział Muzeum Historycznego m.st. Warszawy.Obecnie muzeum mieści się w tymczasowej siedzibieprzy ul. Targowej 45 w Warszawie. Muzeum przyznanosiedzibę w zabytkowych kamienicach przy ul. Targowej50/52 (najstarsza powstała w 1891 r.), jednakżeich remont oraz adaptacja pomieszczeń wymagająpozyskania znacznych nakładów finansowych, stądkonieczność dofinansowania projektu ze środków EuropejskiegoFunduszu Rozwoju Regionalnego.Jest to projekt niezwykle ważny dla warszawskiejkultury. Ważny przede wszystkim w zakresie wzmacnianiaświadomości narodowej i dziedzictwa kulturowegow wymiarze lokalnym oraz krzewienia wiedzyhistorycznej wśród młodego pokolenia.Praga jest jedną ze najstarszych części Warszawy,jej obszar włączony został do miasta u schyłku XVIIIw. Stara Praga stanowi rzadki w stolicy zespół dobrzezachowanej przedwojennej substancji miejskiej. Centralnympunktem dzielnicy jest plac Wileński, w okolicachktórego znajduje się monumentalny budynekdyrekcji kolei państwowych, cerkiew Świętej RównejApostołom Marii Magdaleny oraz neogotycki kościółkatedralny św. Michała Archanioła i św. Floriana. W2003 r. jedna z najbardziej znanych praskich ulic ul.
218Ząbkowska została uznana w plebiscycie „GazetyWyborczej” za „miejsce magiczne”. Dziś Praga stajesię dzielnicą modną. W starych praskich kamienicachoraz opuszczonych murach fabryk powstają galerie,centra sztuki, a także pracownie autorskie.Jednocześnie zachował się na Pradze unikalny folklorwarszawski. Mimo zachowanego bogatego dziedzictwakulturowego Praga nie posiada własnej placówkimuzealnej. Kształtowanie nowoczesnego lokalnegopatriotyzmu powinno odbywać się w oparciu oinstytucje spełniające pod względem wartości edukacyjneji atrakcyjności wymogi stawiane współcześniemuzeom w Europie i na świecie.Od wielu lat mam przyjemność obserwować iuczestniczyć w działaniach Muzeum Woli, stanowiącegorównież oddział Muzeum Historycznego m.st.Warszawy. Muzeum zostało utworzone już w 1974 r.z inicjatywy wolskiego oddziału Towarzystwa PrzyjaciółWarszawy. Zgromadzone są tu dokumenty, pamiątki– świadectwa historii i przemian zachodzącychna warszawskiej Woli – uwzględniające dziedzictwomiejsca związane z rozwojem demokracji szlacheckieji wolnymi elekcjami królów polskich. Wciągu ponad 30 lat swego istnienia Muzeum Woli zorganizowałoponad 200 wystaw związanych tematyczniez historią dzielnicy i miasta. Ważną częścią pracyMuzeum Woli jest działalność o charakterze popularyzatorsko-oświatowym.Świadczą o tym różnegorodzaju sesje popularnonaukowe, spotkania, wieczorypoetycko-muzyczne i wycieczki szkolne.Warszawska Praga zasługuje, aby mieć równieżinstytucję kultury będącą bogatym źródłem wiedzyo historii tego rejonu miasta, miejscem przechowywaniapamiątek, naturalnym centrum ruchu turystycznego.Objęte projektem zabytkowe obiekty przyul. Targowej 50/52 są unikalne w skali kraju, gdyżsą świadectwem wielokulturowości miasta. Dodatkowymatutem lokalizacji muzeum jest sąsiedztwo historycznego,legendarnego już targowiska – BazaruRóżyckiego. Muzeum ma szansę stać się wyjątkowąatrakcją dla gości stolicy, odwiedzających warszawskąPragę podczas Mistrzostw Europy w Piłce Nożnejw 2012 r. Muzeum Warszawskiej Pragi będzie stanowićtrwały element kulturalnego krajobrazu prawobrzeżnejWarszawy, kształtując pozytywny obrazlokalnego dziedzictwa i przyczyniając się do przywróceniaPradze należnej rangi. Już na obecnym etapieplacówka muzealna współpracuje z wieloma lokalnymistowarzyszeniami, środowiskami artystycznymii instytucjami kulturalnymi w celu gromadzenia ipowiększania swojej ekspozycji.Pragnę wyrazić moje pełne poparcie dla tego projektui równocześnie uprzejmie proszę o wzięcie poduwagę wszystkich stanowisk i opinii władz samorządowychm.st. Warszawy, związku stowarzyszeń praskichoraz licznych środowisk zrzeszających miłośnikówzabytków.Jednocześnie w związku z trwającą oceną merytorycznąprojektów uprzejmie proszę Pana Ministrao odpowiedź na następujące pytanie: Czy MinisterstwoKultury i Dziedzictwa Narodowego zapewnirealizację oraz niezbędne dofinansowanie tego ważnegoprojektu w ramach Programu Operacyjnego„Infrastruktura i środowisko”, uwzględniając kompromisowewarianty montażu finansowego inwestycjizaproponowane przez prezydenta m.st. Warszawyw dniu 2 lutego 2009 r.?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 3 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7701)Poseł Michał Szczerbado ministra rozwoju regionalnegow sprawie umieszczenia miasta Radomiaw projekcie Koncepcji PrzestrzennegoZagospodarowania Kraju w obszarzeproblemowym Polski wschodniejPo zapoznaniu się z Eksperckim Projektem KoncepcjiPrzestrzennego Zagospodarowania Kraju podzielamwskazanie celowości rozszerzenia obszaruproblemowego Polski wschodniej o część woj. mazowieckiego.Ze zdumieniem jednak przyjąłem pominięciew tym dokumencie podregionu radomskiego.Sytuacja społeczno-gospodarcza regionu radomskiegojawi się jako znacznie gorsza niż regionów już zaliczonychdo obszaru Polski wschodniej. Stopa bezrobociastawia Radom na pierwszym miejscu wśród 39miast liczących powyżej 100 tys. mieszkańców. WysokośćPKB na mieszkańca wynosi 20,6 tys. zł i jestdużo niższa niż w sąsiednich podregionach zaliczonychdo obszaru Polski wschodniej. Przełamaniakryzysu nie rokuje niski poziom nakładów inwestycyjnychw przedsiębiorstwach na mieszkańca, któryw 2006 r. był znacznie niższy niż we wszystkich miastachPolski wschodniej liczących powyżej 150 tys.mieszkańców.Warto podkreślić, iż podłożem zarysowanych problemówjest bardzo niski poziom wyposażenia Radomiaw elementy infrastruktury społecznej niezbędnedo rozwoju dużego miasta. Radom stanowi największąw Polsce aglomerację nieposiadającą publicznejuczelni wyższej o profilu humanistycznym. Poważnezaniedbania dotyczące także sfer kultury i ochronyzdrowia są wynikiem uwarunkowań historycznych.Okres po proteście w czerwcu 1976 r. był przypadkiemrepresjonowania miasta jako całości niemającymprecedensu w historii Polski. Wieloletnie zaniedbaniainwestycyjne były jedną z przyczyn pozbawieniaRadomia statusu miasta wojewódzkiego. Obecniezaniżony status administracyjny miasta nie sprzyjatworzeniu instytucji o znaczeniu regionalnym. Skutkiemjest masowy odpływ kapitału ludzkiego zmniej-
219szający możliwości przełamania kryzysu. Ta sytuacjawymaga zmiany i rozszerzenia obszaru problemowegoPolski wschodniej o podregion radomski.Pytanie: Czy Pani Minister podejmie prace zmierzającedo umieszczenia Radomia w obszarze problemowymPolski wschodniej?Z poważaniemWarszawa, dnia 4 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7702)do prezesa Rady MinistrówPoseł Krzysztof Sońtaw sprawie odmowy pozwolenia MSWiAna ogłoszenie zbiórki publicznejna finansowanie otworu badawczegowód geotermalnych w ToruniuSzanowny Panie Premierze! W grudniu 2008 r.Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracjipodjęło decyzję o odmowie przeprowadzenia zbiórkipublicznej na finansowanie wierceń otworu badawczegowód geotermalnych w Toruniu TG – 1. Powołanyw tym celu komitet otrzymał pod koniec grudniaodmowną decyzję w tej sprawie. Resort MSWiAzdecydował, że komitet nie może ogłosić zbiórki publicznejgdyż, w opinii urzędników, inicjatywa nie jestwarta poparcia z punktu widzenia interesu społecznego.Według mnie stoi to w sprzeczności z oczekiwaniamispołecznymi i interesami państwa. Pełnerozpoznanie zasobności wód geotermalnych jest bowiemniezbędne zarówno z punktu widzenia bezpieczeństwapaństwa, jak też zobowiązań Polski wynikającychz traktatu akcesyjnego i podpisanego ostatnioprzez Pana Premiera pakietu klimatyczno-energetycznego.Pragnę podkreślić, że przygotowanywniosek o wyrażenie zgody na to społeczne przedsięwzięcie,złożony w Ministerstwie Spraw Wewnętrznychi Administracji we wrześniu 2008r., rozpatrywanybył bardzo długo. W związku z powyższymzwracam się z prośbą o udzielenie odpowiedzi na następującepytania:1. Ile w latach 2007–2008 wydano pozwoleń nazbiórkę publiczną? Komu i na jakie cele?2. W ilu przypadkach dokonano odmowy (nieudzielono pozwolenia na zbiórkę publiczną) i jakiebyły powody?3. Jak długo trwało rozpatrywanie poprzednichwniosków o zbiórki publiczne?4. Czy rząd Pana Premiera i Pan Premier osobiściezainteresowany jest badaniami w zakresie możliwościwykorzystania zasobów wód geotermalnychdo realizacji zobowiązań Polski w zakresie udziałuodnawialnych źródeł energii w ogólnym bilansieenergetycznym?5. Jak Rząd Pana Premiera zamierza wypełnićzobowiązania Polski odnośnie do pozyskiwania energiiz odnawialnych źródeł energii wynikające z traktatuakcesyjnego i podpisanego pakietu klimatyczno--energetycznego?Z poważaniemWarszawa, dnia 4 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7703)Poseł Jan Szyszkodo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie zwiększenia kwoty kryteriumdochodowego uprawniającego do korzystaniaz zasiłków społecznychSzanowna Pani Minister! Pomoc społeczna zestrony państwa jest niewątpliwie koniecznym elementemw systemie polityki społecznej, który umożliwiawsparcie osób w ciężkiej sytuacji życiowej i zapewnienieim godnych warunków. Wypłacane świadczeniapieniężne najczęściej w postaci zasiłków okresowychczy celowych pozwalają na zaspokojenie podstawowychpotrzeb i zapewniają niezbędny do życiadochód. Zgodnie z przepisami prawo do świadczeńprzysługuje osobom i rodzinom, których posiadanedochody nie przekraczają kryteriów dochodowychustalonych w oparciu o próg interwencji socjalnej,przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednej zokoliczności takich jak ubóstwo, sieroctwo, bezrobocieczy wielodzietność. W przypadku osoby samotniegospodarującej kryterium dochodowym jest dochódnetto nieprzekraczający 477 zł netto, natomiast dlaosoby w rodzinie jest to kwota 351 zł netto. W obecnejsytuacji gospodarczej są to kwoty zdecydowanie zaniskie i konieczne jest znaczne zwiększenie progu, odktórego przyznawane są zasiłki społeczne. Zdaję sobiesprawę, iż w sytuacjach wyjątkowych istniejerównież możliwość przyznania jednorazowej dodatkowejpomocy, np. na zakup węgla, lecz nie rozwiązujeto problemów, z jakimi boryka się na co dzieńwiele osób.W związku ze stale rosnącymi opłatami za gaz ienergię elektryczną koszty utrzymania przeciętnejrodziny znacząco wzrastają. Do tego dochodzą rosnąceceny za wodę i ogrzewanie, które przekładają sięna podwyżki opłat czynszowych za utrzymaniemieszkania. Dla statystycznej czteroosobowej rodzinyoznacza to opłaty wyższe nawet o kilkadziesiątzłotych miesięcznie.Niepokojąca jest również sytuacja na rynku pracy,gdyż ograniczane jest zatrudnienie i brakuje nowychmiejsc pracy. Problemy gospodarcze przekładają sięna rosnące bezrobocie. Niewątpliwie konieczne są
220zmiany w systemie świadczeń, aby odpowiadały oneobecnym realiom gospodarczym i społecznym.W związku z powyższym, działając na podstawieart.14 ust.1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1966 r. o wykonywaniumandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 74,poz. 350, z późn. zm.), proszę Panią Minister o udzielenieodpowiedzi na następujące pytania:1. Czy Ministerstwo przewiduje zwiększenie progukwotowego uprawniającego do zasiłków społecznych?2. Kiedy mogłaby nastąpić taka zmiana?Z poważaniemWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7704)do ministra gospodarkiPoseł Józef Piotr Klimw sprawie handlu w miejscach niedozwolonychSzanowny Panie Ministrze! W związku z listemotwartym organizacji kupieckich, który wpłynął domojego biura poselskiego, chciałabym zwrócić uwagęMinisterstwa Gospodarki na problem w nim poruszony,a mianowicie na zjawisko nielegalnego handluw Polsce.Skala nielegalnego tzw. pudełkowego handlu jestw naszym kraju ogromna. Jest on plagą większościaglomeracji miejskich, gdzie z tym zjawiskiem spotkaćsię możemy praktycznie na każdym większymosiedlu, w centrum miast, a nawet przy skrzyżowaniachruchliwych ulic. Skutki nielegalnego handluodczuwalne są w praktycznie każdej dziedzinie. Waspekcie gospodarczym mamy do czynienia z nieuczciwąkonkurencją i podejrzeniem łamania konstytucyjnejzasady równości podmiotów gospodarczych.Nielegalny handel jest także zjawiskiem niekorzystnymspołecznie, gdyż zatrudnieni nielegalnie pracownicynie posiadają przysługujących im uprawnieńpracowniczych, zdrowotnych i ubezpieczeniowych.Ma to ogromne znaczenie dla Skarbu Państwa i ZakładuUbezpieczeń Społecznych, do których niewpływają należne podatki i składki. Nielegalny handelpsuje estetykę i wizerunek największych polskichmiast. Rozdeptane i rozjeżdżone trawniki, kartonyprzy głównych ulicach, brak zaplecza sanitarnego,pozostawione odpadki, brud czy ekskrementy niewpływają pozytywnie na wygląd naszych miast, asprzątanie spada na służby miejskie, co wiąże się zdodatkowymi kosztami dla wszystkich podatników.Nielegalny handel stwarza także zagrożenie dlaruchu drogowego i pieszego, ponieważ odbywa sięczęsto tuż przy ulicach, a nawet w pasie drogowym.Dotychczasowe uregulowania prawne nie przynosząskutku w walce z kwitnącym handlem pudełkowym.Przepisy są ignorowane, nierespektowane i omijane,a sankcje stosowane przez strażników w postacimandatów niemożliwe do wyegzekwowania, gdyżosoby nielegalnie handlujące mają przeważnie niskistatus finansowy i są formalnie bezrobotne.Należy także zwrócić uwagę na podnoszony przezorganizacje kupieckie zarzut, iż przy zjawisku nielegalnegohandlu mamy do czynienia ze zorganizowanymigrupami przestępczymi, które są organizatorem,dostawcą i głównym beneficjentem zysków, a osobysprzedające, tzw. stacze, jedynie wykonawcami. Skutecznawalka z tym zjawiskiem wymaga zatem odpowiednioskonstruowanych regulacji prawnych.Czy w związku z tym Ministerstwo Gospodarkizamierza podjąć działania zmierzające do skutecznegorozwiązania tego problemu? Czy dostępne są daneo skali strat dla budżetu państwa wynikających ztego procederu?Z wyrazami szacunkuŁódź, dnia 30 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7705)Poseł Hanna Zdanowskado ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie systemu zwalczania handlu ludźmii pomocy ofiarom tego przestępstwaSzanowny Panie Ministrze! Handel ludźmi jestjednym z najtrudniej wykrywanych przestępstw ijednocześnie jednym z najbardziej okrutnych naruszeńpodstawowych praw człowieka. Jego ofiaramipadają przede wszystkim kobiety. W znacznym stopniujego ofiary wykorzystywane są w tzw. porno biznesieorganizowanym przez międzynarodowe organizacjeprzestępcze. Od tego zjawiska nie jest wolnatakże i Polska. Coraz częściej mamy do czynienia zofiarami tego procederu, zarówno obywatelkami polskimi,jak i cudzoziemkami. W minionych latach powstaływ Polsce – także z inicjatywy pełnomocnikarządu ds. równego statusu kobiet i mężczyzn w latach,kiedy pełniłam tę funkcję – programy przeciwdziałaniatemu zjawisku. Stworzono system wykrywania,ścigania sprawców, a także, co bardzo ważne,pomocy ofiarom handlu ludźmi. Wiodącą rolę pełniłow nim zawsze MSWiA, z którym współpracowałyinne instytucje rządowe oraz organizacje pozarządowe,przede wszystkim fundacja La Strada od ponad13 lat organizująca skutecznie wsparcie dla ofiarhandlu ludźmi. Informacje o tym dotarły zarówno doopinii publicznej, jak i organów ścigania, wymiarusprawiedliwości oraz pomocy społecznej. MinisterstwoPracy i Polityki Społecznej wskazało swoimagendom fundację La Strada jako jednostkę konsultacyjnądo identyfikacji ofiar handlu ludźmi.
221Ofiary handlu ludźmi potrzebują profesjonalnejidentyfikacji, interwencji kryzysowej oraz specjalistycznychkonsultacji. Trzeba im również wskazaćmożliwości reintegracji społecznej i zawodowej. Tezadania wykonuje fundacja La Strada, prowadząctelefon zaufania, poradnictwo profilaktyczne, telefoninterwencyjny, poradnię oraz specjalistyczny – jedynyw Polsce – hostel dla ofiar handlu ludźmi.Do organizowania takiej pomocy niezbędne sąjednak odpowiednie fundusze. Dotychczas fundacjaLa Strada samodzielnie zdobywała środki koniecznedo prowadzenia tych działań. W latach 2005–2008 coroku obejmowano opieką ponad 200 osób i udzielanookoło 400 porad profilaktycznych.Tymczasem w mediach pojawiły się informacje owycofywaniu się MSWiA ze wspierania działań organizacjipozarządowych w tym zakresie. PrzedstawicielkiLa Strady zgłosiły swoje zaniepokojenie sytuacjątakże i mnie osobiście.Dlatego zwracam się do Pana Ministra z prośbao odpowiedź na następujące pytania1. W jaki sposób obecnie realizowane jest zadanie:przeciwdziałanie handlowi ludźmi i pomoc ofiaromhandlu ludźmi?2. Czy MSWiA zamierza rzeczywiście wycofać sięze współpracy z fundacją La Strada?Warszawa, dnia 4 lutego 2009 r.Poseł Izabela Jaruga-NowackaI n t e r p e l a c j a(nr 7706)do ministra zdrowiaw sprawie wadliwego działania pracownimammograficznych realizujących ProgramWczesnego Wykrywania Raka PiersiSzanowna Pani Minister! Jednym z podstawowychzadań publicznej służby zdrowia jest organizowanieprofilaktyki służącej wczesnemu wykrywaniuchorób i mobilizowaniu obywateli do dbałości o stanzdrowia. Banałem jest stwierdzenie, że lepiej zapobiegać,niż leczyć. Postęp medycyny zapewnia corazlepszą diagnostykę, w której pierwszoplanową rolęodgrywają coraz doskonalsze, nowoczesne i skuteczneurządzenia. W profilaktyce i wczesnym wykrywaniuchorób nowotworowych u kobiet podstawą sąmammografy. Dzięki ich powszechnemu stosowaniuw wielu krajach wydatnie zwiększono wykrywalnośćchoroby nowotworowej, a także doprowadzono dotego, że wykrywa się ją we wczesnym stadium umożliwiającymskuteczne leczenie i powrót do pełni zdrowia.Trudno więc przecenić znaczenie takich badań.W Polsce prowadzony jest krajowy Program WczesnegoWykrywania Raka Piersi, z którym lekarze ipacjentki wiążą wielkie nadzieje. Niestety opublikowanew mediach dane dotyczące corocznego monitoringuporadni mammograficznych realizujących programbudzą społeczny niepokój. Kobiety i lekarzealarmują – co czwarta pracownia poddana kontrolinie diagnozuje właściwie nowotworów.Raport centralnego ośrodka koordynującego pokazuje,że najwięcej problemów z badaniami i ze sprzętemmają poradnie w woj. lubelskim i zachodniopomorskim(co druga ma źle działający sprzęt), mazowieckimoraz w świętokrzyskim (dwie na pięć skontrolowanychporadni). W sumie na ponad 280 placówekaż 67 nie przeszło kontroli. W woj. pomorskim, zktórego jestem posłanką, takich placówek jest 12.Niektórzy odpowiedzialni za program lekarze próbująuspokajać opinię publiczną informacjami, że niepomyślnyaudyt placówki nie zawsze oznacza jej nieprawidłowedziałanie, że może oznaczać wyłącznieuchybienia formalne. Takie opinie jednak nie tylko niełagodzą niepokoju, ale tworzą wrażenie, że służby resortuzdrowia chcą ukryć prawdziwy stan aparaturymedycznej służącej zwalczaniu tak groźnej choroby.Dlatego zwracam się do Pani Minister z prośbą oodpowiedzi:1. Jak rzeczywiście wygląda zaopatrzenie pracownimammograficznych w sprzęt dobrej jakości?2. Czy i ile postępowań toczących się przed sądamii innymi instytucjami kontrolnymi dotyczy błędóww leczeniu wynikających z nieprawidłowegodziałania mammografów lub nieumiejętności właściwegoodczytania ich wskazań przez wykonującychbadania?3. Jakie będą działania resortu dotyczące zapewnieniadostępu do badań profilaktycznych wobec perspektywyzamknięcia dużej liczby pracowni mammograficznychw związku z wynikami audytu?Warszawa, dnia 4 lutego 2009 r.Poseł Izabela Jaruga-NowackaI n t e r p e l a c j a(nr 7707)do ministra finansóww sprawie nowych banderoli na napojespirytusowe i wyroby winiarskieNa podstawie rozporządzenia ministra finansów zdnia 20 listopada 2008 r. zmieniającego rozporządzeniew sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakamiakcyzy (Dz. U. z 2008 r. Nr 208, poz. 1309), wdniu 1 marca 2009 r. zostaną wprowadzone nowe banderolena napoje spirytusowe i wyroby winiarskie.Konsultacje społeczne oraz doniesienia prasowestały się przyczynkiem do ujawnienia sytuacji, w którejnowo obowiązujące banderole na napoje spirytusowei winiarskie spowodowały wśród producentówwyrobów, których zmiany dotyczą, obawy i zamiesza-
222nie. Wątpliwości i niejasności budzi wśród producentówbrak jasnego potwierdzenia, że zasady przejściowe,zezwalające do dnia 31 sierpnia 2009 r. na obrótnapojami spirytusowymi i wyrobami winiarskimi zestarymi znakami akcyzy, mają zastosowanie takżedo wyprowadzania tych towarów ze składów podatkowych,pod warunkiem że nałożenie starego znakuakcyzy miało miejsce przed 1 marca 2009 r.Na podstawie art. 105 ust. 2 ustawy o podatkuakcyzowym dotychczasowe znaki akcyzy naniesionena opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowychprzed wprowadzeniem nowego wzoru znaku akcyzyzachowują ważność przez okres nie dłuższy niż 6miesięcy, licząc od dnia wprowadzenia nowego wzoru.Chciałbym tu podkreślić, że art. 105 ust. 2 wyraźniemówi, że termin przejściowy dotyczy znakównaniesionych przed wprowadzeniem nowych znakówakcyzy, a nie tych, które zostały wyprowadzone zaskładu.W związku z powyższym proszę Pana Ministra oodpowiedź na następujące pytania:1. Czy art. 105 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowymma zastosowanie także do wyprowadzania napojówspirytusowych i wyrobów winiarskich od dnia1 marca 2009 r. ze starymi banderolami, jeżeli byłyone naniesione przed tym terminem?2. Czy Ministerstwo Finansów zbadało skutki,zwłaszcza finansowe (dla producentów i dla budżetupaństwa) związane z wprowadzeniem nowych znakówakcyzy?3. Czy Ministerstwo Finansów posiada analizydotyczące skutków podwyższenia stawek akcyzy nanapoje alkoholowe, w szczególności odnośnie do wzrostulegalnego przywozu z zagranicy?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7708)Poseł Lucjan Karasiewiczdo ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie świadczeń emerytalno-rentowychz FUS oraz KRUSKwestie ustalania prawa i wysokości emeryturydla osób urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r.podlegających ubezpieczeniu społecznemu na zasadachprzewidzianych ustawą z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu UbezpieczeńSpołecznych oraz ubezpieczeniu rolników na podstawiezapisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. budząwiele kontrowersji. Interweniujący w moim biurzeposelskim wielokrotnie podnosili, iż mimo uiszczaniaskładek, w świetle obowiązującego prawa, osoby uzyskująceemerytury i renty wypłacane przez Kasę RolniczegoUbezpieczenia Społecznego wyrażały dalekoidące niezadowolenie, co do ich wysokości. Mimo wielulat pracy zarobkowej oraz prowadzenia gospodarstwrolnych traktowani są mniej korzystnie niżosoby podlegające wyłączenie ubezpieczeniu na mocyustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. lub wyłączenie regulacjomz 20 grudnia 1990 r.Szczególne wątpliwości budzi art. 56 ustawy o emeryturachi rentach z FUS, który określa wysokośćświadczenia z uwzględnieniem proporcjonalnie doudziału okresów składkowych i nieskładkowych wokresie stanowiącym sumę okresów składkowych inieskładkowych oraz okresów pracy w gospodarstwierolnym. Użyta w ustawie proporcjonalność nie oznaczarekompensaty za lata świadczenia pracy zarobkowejoraz uiszczania składek. Faktem jest, iż wysokościświadczenia emerytalnego z FUS ani KRUS nie możnatraktować w kategoriach odpłatności za lata pracyzarobkowej czy prowadzenia gospodarstwa, ale zapewnieniaminimum egzystencjalnego.W świetle obowiązującego prawa do wysokościemerytury rolniczej zalicza się okresy podleganiaubezpieczeniu w ZUS o 1,5%. W wielu przypadkachniezadowolenie ubiegających się o takie świadczenieznalazło swój finał w sądach pracy, którzy korzystającz dostępnych środków zaskarżenia, żądali powiększeniawysokości otrzymywanej emerytury lubrenty z ubezpieczenia społecznego rolników o dodatkoweświadczenie z ZUS.W związku z powyższym proszę o odpowiedź nanastępujące pytanie:W jakich przypadkach przelicznik ten jest stosowany,a kiedy uprawnieni, urodzeni przed 1 stycznia1949 r., otrzymują jedynie świadczenia emerytalno--rentowe wypłacane przez KRUS?Z poważaniemWieluń, dnia 2 lutego 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakI n t e r p e l a c j a(nr 7709)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie zmian w ustawie Kodeks pracydotyczących ochrony przeciwpożarowejNa mocy nowelizacji Kodeksu Pracy wchodzącej wżycie z dniem 18 stycznia 2009 r. wprowadzony zostałnowy katalog obowiązków ochrony przeciwpożarowej.Obowiązki te obejmują m.in.: konieczność wyznaczeniaprzez pracodawcę pracownika mającego odpowiadaćza ochronę przeciwpożarową, przygotowanie ewakuacjibudynku, udzielanie pierwszej pomocy poszkodowanym,a także informowanie pozostałych pracownikówo zasadach ochrony przeciwpożarowej. Nie
223umniejszając znaczenia, jakie mają przepisy BHP wmiejscu pracy, należy jednak zauważyć, iż nowa regulacjaprawna jest z wielu powodów niefortunna i możemieć katastrofalne skutki dla pracodawców.Regulacja powyższa ma mianowicie charakterblankietowy i obejmuje wszystkich pracodawców, nawetjeżeli zatrudniają oni tylko jednego pracownika.Taki sposób regulacji wydaje się być zbyt restrykcyjnyi niepraktyczny. Kluczowa jest tutaj także kwestiawymagań, jakie ustawa stawia pracownikowi odpowiadającemuza ochronę przeciwpożarową. Osobataka posiadać musi mianowicie wykształcenie na poziomieminimum średnim oraz ukończone szkolenieinspektora ochrony przeciwpożarowej. Szczególnie todrugie kryterium wydaje się wysoce problematyczne.Cena takiego szkolenia, wynosząca obecnie około 1,2tys. zł, powodować będzie znaczne koszty po stroniepracodawców, w szczególności tych, którzy zatrudniająniewielką liczbę osób, a więc uderzy ona w małei średnie przedsiębiorstwa. Co więcej, szkolenia takiemogą przeprowadzać jedynie konkretne podmioty, amianowicie szkoły Państwowej Straży Pożarnej orazkomendy wojewódzkie PSP. Z danych dostarczonychprzez Konfederację Pracodawców Polskich wynika, iżorgany te nie będą fizycznie w stanie sprostać olbrzymiejilości kandydatów na szkolenia, która pojawi sięna rynku w konsekwencji przywołanych przepisów. W2008 roku szkolenia takie odbyło zaledwie około 200osób. Jeżeli organy prowadzące szkolenia nie będą wstanie sprostać nowym zadaniom, co wydaje się niestetywielce prawdopodobne, pracodawcy mogą znaleźćsię w sytuacji, w której pomimo swoich najlepszychintencji nie będą w stanie sprostać wymaganiomustawy, co w świetle wysokich kar przewidzianychprzez omawiane przepisy wydaje się rażąco niesprawiedliwei godzące w interes pracodawców.Zdaniem organizacji pracodawców, omawianeprzepisy mogłyby stać się mniej uciążliwe, gdyby przyjąćkilka nieco bardziej liberalnych rozwiązań. Należytu wymienić w szczególności możliwość zlecania zadańochrony przeciwpożarowej firmom zewnętrznym,co uelastyczniłoby omawiany przepis, umożliwiającrealizację obowiązków BHP w mniej uciążliwy sposób.Przyczyniłoby się to do odciążenia finansowego przedsiębiorstworaz samych pracowników, którzy na podstawieomawianych przepisów zmuszeni byliby doprzyjęcia na siebie nowych obowiązków. Niestety, aktualnawersja przepisów cechuje się niezmiernymrygoryzmem, co może mieć bardzo poważne konsekwencjedla polskich przedsiębiorców.W związku z powyższym, pragnę wnieść zapytaniew kwestiach następujących:1. Czy sensowne jest wymaganie od firm, w szczególnościzaś tych o znikomym zatrudnieniu, przestrzeganiauciążliwych i kosztownych procedur, którychracjonalność stoi w obecnej sytuacji pod znakiemzapytania?2. Czy w sytuacji niewydolności istniejącej infrastrukturyszkoleniowej nie byłoby rozsądne zmodyfikowaćprzepisy lub odroczyć ich wejście w życie, takaby przedsiębiorcy byli w stanie dostosować się donowych wymagań, jakie nakłada na nich ustawa?3. Czy zgodne z ogólnymi demokratycznego zasadamipaństwa prawa jest stawianie obywatela, w tymwypadku pracodawcy, w sytuacji, w której nie jest onw stanie wypełnić ciążących na nim zobowiązań publicznoprawnych,i zmuszony może być do ponoszeniagigantycznych kar z tego tytułu?4. Czy w świetle deklarowanego poparcia obecnegorządu dla rozwoju polskiej przedsiębiorczości logicznejest konstruowanie przepisów, które w sposóbewidentny godzą w jej rozwój i są szkodliwe dla pracodawców?Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7710)do ministra infrastrukturyPoseł Paweł Poncyljuszw sprawie zmian w ustawie Prawo o ruchudrogowym dotyczących obowiązkowychszkoleń dla kierowców wykonującychprzewóz drogowyNiedawna nowelizacja ustawy Prawo o ruchu drogowymoraz wydane na jej podstawie rozporządzenieministra infrastruktury z dnia 2 lipca 2008 r. modyfikujązasady, zgodnie z którymi obywatel może wykonywaćzawód kierowcy zajmującego się przewozemosób. Niestety wydaje się, iż powyższe regulacjeprawne są w wysokim stopniu wadliwe i oderwaneod realiów ekonomicznych, a także iż mogą one wpływaćw sposób negatywny na sytuację na rynku zatrudnienia.Problem dotyczy konkretnie wymaganych „kwalifikacjiwstępnych”, które stanowią dodatkowe, pozaprawem jazdy odpowiedniej kategorii, kryterium wymaganeprzy rozpoczęciu pracy w zawodzie. Do tejpory zdobycie tych kwalifikacji nie nastręczało problemów.Było ono atrakcyjne cenowo i opierało się nakrótkim, trwającym mniej więcej tydzień kursie. Niemniejjednak wspomniane wyżej rozporządzenie dokonałow omawianych przepisach zmian tyleż rewolucyjnychco, jak się wydaje, nieprzemyślanych. Wnowych warunkach kursy doszkalające zostały rozszerzonedo wymiaru aż 280 godzin, przy czym większośćz tego stanowi nauka teorii. Tak długiego okresunie uzasadnia konieczność harmonizacji przepisówprawa polskiego z prawem UE, jako że w państwachczłonkowskich Unii szkolenia te trwają zazwyczajo połowę krócej, to jest 140 godzin. Podstawowyproblem leży jednak nie tyle w długości szkolenia,ile w jego cenie. Cena 280 godzin szkoleniabowiem sięga niemal 10 000 zł, co jest wydatkiem
224bardzo znacznym szczególnie w obliczu przeciętnychzarobków kierowców autobusów i podobnych pojazdów.Nietrudno natrafić na opinie, iż taka sytuacjaczyni starania o pracę w zawodzie nieopłacalnymi,jako że inwestycja w taki kurs zwracałaby się przyprzeciętnych zarobkach przez co najmniej pół roku.Wysokie koszty mogą więc skutecznie zniechęcić potencjalnychkandydatów, zwłaszcza że należy do tegodoliczyć jeszcze cenę kursu prawa jazdy odpowiedniejkategorii.Co więcej, nawet osoby pragnące odbyć wyżej wymienioneszkolenia w sferze praktycznej nie są w stanietego faktycznie dokonać, mimo swoich najlepszychchęci. Wynika to z faktu, iż ośrodki szkoleniowewskutek zbyt szybkich zmian stanu prawnego niezdołały się dostosować do nowych wymagań. Niewieleośrodków oferuje więc aktualnie przedmiotoweszkolenia, co powoduje absurdalną sytuację, w którejosoby chętne do pracy nie mogą z powodu wynaturzonychwymagań ustawowych swojej pracy wykonywać,pracodawcy zaś pozbawieni są przez to rąk dopracy. Tym samym więc regulacje powyższe są nietylko krzywdzące dla osób pragnących podjąć pracęw zawodzie, ale mają też wyjątkowo szkodliwy wpływna zatrudnienie w sektorze transportowym. Mającna uwadze powyższe, pragnę niniejszym wnieść zapytaniew kwestiach następujących:1. Czy Ministerstwo Infrastruktury ma na uwadzefakt, iż wymagania zawarte w rozporządzeniu sąnadmiernie restrykcyjne wobec zainteresowanychstron? Czy planowane są zmiany znoszące ten nadmiernyrygoryzm przepisów, a jeśli tak, to jak szybkobędą one wprowadzone i czy w międzyczasie podjętezostaną jakiekolwiek działania mające na celu ochronęosób poszkodowanych wskutek działania omawianychprzepisów?2. Czy ministerstwo podejmuje kroki celem zapewnienia,aby ośrodki szkoleniowe były w stanierozpocząć szkolenia w normalnym trybie, umożliwiajączainteresowanym osobom wypełnienie nałożonychna nie zobowiązań prawnych?3. Czy konieczne jest stosowanie terminu kursudwukrotnie dłuższego niż norma unijna? Jaki jest celprowadzenia wykładów teoretycznych dla kierowcóww tak rozbudowanym wymiarze i czy omawiane przepisynie służą w większej mierze kadrze nauczająceji urzędniczej aniżeli szkolonym kierowcom?4. Czy ministerstwo ma zamiar podjąć kroki celemnaprawienia szkód, jakie omawiane regulacjewyrządzają na rynku pracy w sektorze transportowym?Czy omawiane regulacje są w jakikolwiek sposóbspójne z zasadą promocji zatrudnienia, szczególniew świetle trudności, z jakimi boryka się komunikacjamiejska w Polsce?Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Paweł PoncyljuszI n t e r p e l a c j a(nr 7711)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie niedoborów w wyposażeniuw sprzęt ratowniczo-gaśniczy jednostekPaństwowej Straży PożarnejZ raportu Najwyższej Izby Kontroli sporządzonegow 2008 r. wynika, że w wyposażeniu jednostekPaństwowej Straży Pożarnej istnieją poważne niedoboryw wyposażeniu w sprzęt ratowniczo-gaśniczy.Ten stan rzeczy w sposób oczywisty negatywniewpływa na bezpieczeństwo obywateli.Rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych iadministracji w sprawie szczegółowych zasad wyposażeniajednostek organizacyjnych PSP określa minimalnewymogi dotyczące sprzętu specjalistycznego,który powinien pozostawać na wyposażeniu jednostekPSP, aby mogły one w sposób skuteczny realizowaćpowierzone im zadania.W wyniku kontroli NIK stwierdzono, że w PaństwowejStraży Pożarnej brakuje między innymi:— 62,7% samochodów ciężkich wodno-pianowych,— 88,8% cystern do przewozu środków pianotwórczych,— 28,7% lekkich samochodów ratownictwa chemicznego,— 48,1% średnich samochodów ratownictwa chemicznego,— 39,01% ciężkich samochodów ratownictwa chemicznego,— 28,8% działek,— 70% generatorów piany lekkiej.Biorąc pod uwagę, że w trzech województwachkomendanci PSP nie zrealizowali w pełni obowiązkuopracowania zewnętrznych planów ratowniczych,można przypuszczać, że skala niedoborów w rzeczywistościjest jeszcze większa.W związku z powyższym, działając na podstawieart. 14, ust. 1, pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. owykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr73, poz. 350, z późn. zm.), proszę Pana Ministra oodpowiedź na następujące pytania:1. Czy przewidziano środki budżetowe na doposażeniejednostek Państwowej Straży Pożarnej wsprzęt, którego normatywy zostały określone w rozporządzeniuministra spraw wewnętrznych i administracji,aby zrealizować wnioski wynikające z raportuNIK?2. Jakie konsekwencje dla właściwej realizacjiprzywołanego wcześniej rozporządzenia oraz wnioskówwynikających z raportu NIK będą miały zaplanowaneograniczenia wydatków w 2009 r. i deficyt
225środków finansowych w budżecie resortu spraw wewnętrznychi administracji w 2008 r.?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 4 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7712)Poseł Jarosław Zielińskido ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie zagrożeń związanych z realizacjąustawy o ustanowieniu „Programumodernizacji Policji, Straży Granicznej,Państwowej Straży Pożarnej i Biura OchronyRządu w latach 2007–2009”Dnia 12 stycznia 2007 r. <strong>Sejm</strong> <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> uchwalił ustawę o ustanowieniu „Programumodernizacji Policji, Straży Granicznej, PaństwowejStraży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu w latach2007–2009”, zgodnie z którą formacjom tym w latach2007–2009 zostały zagwarantowane dodatkowe środkifinansowe w wysokości w wysokości 6 301 058 tys.zł na ich modernizację. Kwota ta została przeznaczonana zakup nowego sprzętu i wyposażenia, środkówtransportowych, uzbrojenia, na przeprowadzenie niezbędnychremontów i inwestycji obiektów, a także napodwyżkę wynagrodzeń funkcjonariuszy, ze szczególnymuwzględnieniem czynnika motywacyjnego wsystemie płac.W pierwszym okresie program modernizacji służbmundurowych był dobrze realizowany i zaczął przynosićwymierne efekty. Problemy pojawiły się na początku2008 r. i dotyczyły kontrowersji wokół podziałuśrodków na podwyżki płac dla funkcjonariuszyPolicji. Okazało się, że dokonanie szybkiego i sprawiedliwegopodziału zagwarantowanych w budżecieministerstwa i pozostających do dyspozycji funduszyprzeznaczonych na podwyżki płac w Policji w wysokości522 zł na każdy etat było dla kierownictwa resortuzadaniem zbyt trudnym.Na koniec 2008 r. zabrakło w budżecie MSWiAśrodków finansowych – powstał ich niedobór w odniesieniudo kwot zapisanych w ustawie budżetowejna 2008 r. Wynikające z tego tytułu zobowiązaniaobciążą budżet roku 2009.Obecnie wprowadzane w poszczególnych resortachtzw. cięcia budżetowe spowodują, że część planowanychdo realizacji zadań będzie musiała zostaćzredukowana.Wobec powyższego działając na podstawie art. 14ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniumandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 73, poz.350, z późn. zm.) proszę Pana Ministra o odpowiedźna następujące pytania:1. Jakie zadania zaplanowane do realizacji w 2008 r.w ramach modernizacji Policji, Państwowej StrażyPożarnej, Biura Ochrony Rządu i Straży Granicznejnie zostały zrealizowane?2. Jaka kwota niepłaconych z budżetu 2008 r. należnościw ramach modernizacji służb mundurowychobciąży budżet na 2009 r.?3. Jakiej kwoty w budżecie 2009 r. dotyczą ostatecznieograniczenia wydatków zarządzone przezpremiera Donalda Tuska?4. O jaką łącznie kwotę zostaną zredukowane wydatkiw budżecie 2009 r. w zakresie zadań wynikającychz ustawy modernizacyjnej?5. O jaką kwotę w stosunku do planowanej wysokości6 301 058 tys. zł w konsekwencji tych działańzostaną zmniejszone wydatki na modernizację służbmundurowych w całym, wynikającym z ustawy okresiejej realizacji?6. Jakie zadania realizowane centralnie i w poszczególnychwojewództwach w ramach programumodernizacji służb mundurowych nie zostaną wykonanei w jaki sposób wpłynie to na obniżenie efektywnościich działania, a w konsekwencji na bezpieczeństwoobywateli i państwa?Z poważaniemWarszawa, dnia 4 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7713)Poseł Jarosław Zielińskido ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie realizacji przedsięwzięćteleinformatycznych będących częścią zadańprzewidzianych w ramach budowyjednolitego systemu bezpieczeństwa wpaństwach członkowskich Unii EuropejskiejSzanowny Panie Premierze! Minister spraw wewnętrznychi administracji odpowiada za realizacjękilku przedsięwzięć teleinformatycznych, któremają bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo publicznei powszechne kraju. Ponadto niektóre z nich mająwymiar ponad krajowy i wpisują się w całokształtzadań, jakie są przewidziane dla strony polskiej wramach budowy jednolitego systemu bezpieczeństwaw państwach europejskich – członkach UniiEuropejskiej.Minister spraw wewnętrznych i administracji wzakresie swojego działania kieruje m.in. następującymidziałami administracji rządowej:— administracja publiczna— informatyzacja,— sprawy wewnętrzne.
226MSWiA odpowiada w dziale informatyzacja za realizacjęprojektów teleinformatycznych w tym budowę:elektronicznej Platformy Usług AdministracjiPublicznej (ePUAP), PESEL 2 (integracja rejestrówpaństwowych), numer alarmowy 112 oraz utrzymaniei rozwój platform teleinformatycznych umożliwiającychdostarczanie usług sieciowych dla administracjipublicznej w celu bezpiecznej wymiany informacjiw kraju, jak i z administracjami UE.Do zakresu kompetencji ministra SWiA należybardzo odpowiedzialny obszar dotyczący zapewnieniadostępu do rejestrów państwowych oraz umożliwienieprzekazu informacji głosowych, jak i transmisji danychpomiędzy strukturami administracji publicznejzarówno informacji jawnych, jak i kwalifikowanych(niejawnych o określonej klauzuli poufności).Do zadań szczegółowych w tym obszarze zaliczyćnależy m.in.:— utrzymanie sieci teleinformatycznych wykorzystywanychprzez wybrane podmioty administracjipaństwowej w zakresie dostępu do rejestrów państwowychoraz realizacji usług teletransmisyjnychinnych systemów informatycznych ze szczególnymuwzględnieniem bezpieczeństwa przesyłania danych,— planowanie, nadzór i koordynacja rozwoju infrastrukturyteleinformatycznej na potrzeby ministerstwaoraz organów i jednostek organizacyjnychpodległych i nadzorowanych,— wykonywanie zadań związanych z dysponowaniemsystemami łączności rządowej jako wydzielonegosystemu telekomunikacyjnego na potrzeby administracjirządowej,— utrzymanie narodowej domeny lokalnej PL sieciTESTA umożliwiającej wymianę informacji pomiędzyadministracjami UE a polską administracją rządową.Czy w tym obszarze obowiązują akty prawne wykonawczew oparciu o zapisy ustawy z dnia 16 lipca2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2004 r.Nr 171, poz. 1800, z późn. zam.) regulujące m.in.:W związku z powyższym zwracam się do PanaPremiera z prośbą o udzielenie odpowiedzi na następującepytania:1. Zasady i sposób organizacji dostępu do dedykowanychzasobów bazodanowych zarówno narodowych,jak i unijnych. Czy w tym zakresie opracowanow formie aktów prawnych wykonawczych (rozporządzeń)do ustawy, regulacje i procedury jasno określającezasady dostępu oraz warunki, jakie winien spełniaćużytkownik, aby z tych zasobów korzystać?2. Czy funkcjonuje akt prawny wykonawczy określającyszczegółowe warunki wykonywania działalnościtelekomunikacyjnej w resorcie spraw wewnętrznychi administracji?3. Czy opracowano i wdrożono akt prawny w drodzerozporządzenia określający szczegółowe zasadywykonywania działalności telekomunikacyjnej przezorgany i jednostki organizacyjne podległe ministrowiwłaściwemu do spraw wewnętrznych – w odniesieniudo sieci telekomunikacyjnej eksploatowanej przez teorgany i jednostki dla potrzeb Kancelarii Prezydenta,Kancelarii <strong>Sejm</strong>u, Kancelarii Senatu i administracjirządowej, uwzględniając zakres zadań wykonywanychprzez te organy i jednostki?4. Na podstawie jakiego aktu prawnego i w oparciu,o jaki mechanizm finansowania komendantgłówny Policji jest operatorem telekomunikacyjnychsystemów wydzielonych resortu spraw wewnętrznych?Odrębnym obszarem jest współpraca międzynarodowa,głównie ze strukturami Unii Europejskiej.Traktat akcesyjny jak i inne dokumenty powiązanezobowiązują organy polskiej administracji rządowej wtym ministra właściwego do spraw wewnętrznych dorealizacji szeregu przedsięwzięć organizacyjnych, jakstanowienia regulacji prawnych w tym zakresie.W grudniu 2002 r. komisarz europejski ds. przedsiębiorczościi społeczeństwa informacyjnego podpisałMemorandum of Undestending (MoU) dotycząceudziału Polski w programie IDA II (Interchange ofData between Administrations) – wymiana danychpomiędzy administracjami.Decyzje Rady i Parlamentu Europejskiego nr1719/1999/EC z poprawkami wprowadzonymi decyzjąnr 2046/2002/EC oraz nr 1720/1999/EC z poprawkamiwprowadzonymi decyzją nr 2045/2002/EC nakładają na państwa członkowskie obowiązektworzenia wspólnej infrastruktury sieciowej, standardówarchitektury, zasad metodycznych, jak równieżgotowych narzędzi informatycznych do obsługiprojektów horyzontalnych (HAM) oraz tworzeniesystemów teleinformatycznych dla konkretnych obszarówmerytorycznych do obsługi projektów sektorowych(PCI).Strona polska wybudowała narodowy modułwspólnotowej sieci teleinformatycznej TESTA, przyjmującAcquis communautaire zobowiązani jesteśmydo uruchomienia tych systemów w administracji publicznej.Brak regulacji prawnych w postaci aktów wykonawczychdo ustawy Prawo telekomunikacyjne orazdo podpisanego przez stronę polską Memorandum ofUndestending (MoU) rodzi szereg wątpliwości w zakresiewykorzystywania zasobów teleinformatycznychbudowanych i utrzymywanych przez MSWiA narzecz administracji publicznej. Ponadto brak jasnozdefiniowanych zasad oraz procedur w zakresie spełnieniaokreślonych warunków dostępu do tych zasobówprzez potencjalnych użytkowników jest przyzwoleniemna dość swobodną interpretację regulacjiustawowych oraz stosowanie bliżej nieokreślonychpraktyk dotyczących uzyskania dostępu do oczekiwanychbaz i aplikacji. Można również założyć, żeścieżka decyzyjna oparta jest na uznaniowości urzędnikaMSWiA, a nie na merytorycznej analizie zgłaszanychpotrzeb przez poszczególne organy administracjipublicznej. Przykładem takiego stanu jestbrak dostępu jednostek administracji publicznej donarzędzi i programów związanych z reagowaniem na
227naruszenia transgraniczne przez obywateli przekraczającychgranicę państwową Polski i UE.W związku z powyższym zwracam się do PanaPremiera z prośbą o udzielenie odpowiedzi na następującepytania:1. Jakie narodowe akty prawne wykonawcze regulująsposób i zasady udostępniania infrastrukturyteleinformatycznej umożliwiającej dostęp i wymianęinformacji pomiędzy użytkownikami narodowymi zinnymi użytkownikami w UE?2. Czy w ramach MSWiA istnieje komórka organizacyjna,która koordynuje m.in. rozwój i utrzymanienakazanych przez UE systemów teleinformatycznych,jeśli jest to, w jaki sposób te zadania są realizowanei jak wygląda finansowanie tych przedsięwzięć?Z poważaniemWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7714)Poseł Ryszard Kaliszdo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie nowelizacji ustawy Kodeks pracyw zakresie przepisów ochronyprzeciwpożarowejUprzejmie informuję, że dociera do mnie licznesygnały ze strony firm zrzeszonych w MałopolskimZwiązków Pracodawców dotyczące wprowadzenianowelizacji najnowszych zmian w Kodeksie pracy wzakresie ochrony przeciwpożarowej w firmach. Dnia18 stycznia, br. wszedł w życie zapis art. 209¹ § 1 pkt2 znowelizowanego Kodeksu pracy, który zobowiązujewszystkich pracodawców do wyznaczenia pracownikówm.in. do wykonywania czynności w zakresieochrony przeciwpożarowej i ewakuacji pracowników,zgodnie z przepisami o ochronie przeciwpożarowej.Oznacza to, iż oddelegowany pracownik powinienposiadać odpowiednie kwalifikacje określone w tejustawie, takie jak: wykształcenie minimum średniei ukończone szkolenie instruktora ochrony przeciwpożarowej.Według informacji, które do mnie docierają, sformułowanieart. 209¹ § 1 pkt 2 znowelizowanego Kodeksupracy jest pod wieloma względami wyjątkowoniekorzystne dla pracodawców, a w wielu wypadkachwręcz niewykonalne.Ponadto pozwalam sobie poinformować Panią Minister,iż uzyskanie kwalifikacji, o których mowa wyżej,to koszt min. ok. 1250 PLN. W efekcie nakładato na firmy dodatkowe koszty, które zwłaszcza wprzypadku małych firm mogą stanowić bardzo dużeobciążenie. Ten zapis rodzi ponadto szereg wątpliwościpraktycznych związanych z jego wdrożeniem iinterpretacją poszczególnych zapisów.Chcę podkreślić, że aktualne brzmienie zapisupowoduje, iż obowiązków tych nie może pełnić sampracodawca (co pozwoliłoby uniknąć nadmiernychkosztów finansowych i zmian organizacyjnych wprzypadku rotacji pracowników) ani nie może to byćspecjalista spoza zakładu pracy. Przepis jednoznacznieokreśla, iż pracodawca wyznacza pracowników,czyli osoby, które pozostają z nim w stosunku pracy,a nie stosunku zlecenia. Poza tym wdrożenie ww.zapisu w firmach, które zatrudniają wyłącznie pracownikówz wykształceniem poniżej średniego, musząutworzyć nowe, zupełnie niezwiązane z działalnościąstanowisko.W związku z tym zwracam się do Pani z zapytaniem:Czy Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznejprzewiduje możliwość zmiany nowelizacji Kodeksupracy w zakresie przepisów ochrony przeciwpożarowej?Z poważaniemWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7715)do ministra obrony narodowejPoseł Ireneusz Raśw sprawie propozycji zmian w ustawieo zakwaterowaniu Sił Zbrojnych<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>Szanowny Panie Ministrze! Profesjonalizacja SiłZbrojnych RP to proces transformacji zasadniczychdziedzin funkcjonalnych Sił Zbrojnych na tereniekraju i poza jego granicami poprzez zastąpienie służbyobowiązkowej ochotniczą służbą zawodową i kontraktowąobejmujący dostosowanie stanu faktycznegodo nowych wyzwań i zagrożeń oraz oczekiwańspołecznych w zakresie bezpieczeństwa narodowego.Powodzenie budowy w pełni zawodowej służby wojskowejzależy od skutecznego i sprawnego systemumotywacyjnego. Dotyczy to zarówno nowych zakupówsprzętu, szkoleń dla żołnierzy, ale również całejlogistyki, w tym między innymi zakwaterowania żołnierzyzawodowych. Inwestycje mieszkaniowe przyczyniająsię bowiem zarówno do atrakcyjności służby(lepsze warunki, stabilizacja), jak i stanowić mogąmagnes przyciągający młodych ludzi w szeregi armii.Dobrze wyszkolony żołnierz musi mieć dobre warunkido odpoczynku i prywatnego życia. Zamiast dusznych,wieloosobowych sal koszarowych oferuje sięzawodowcom w mundurach nowoczesne, przestronnei doskonale wyposażone mieszkania.
228Jednak na przeszkodzie tworzenia nowych lokalidla żołnierzy służby zawodowej stoi aktualny stanprawny, a w szczególności aktualne zapisy ustawy zdnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>, która w obecnymkształcie:1. pozwala na partycypowanie przez WojskowąAgencję Mieszkaniową w kosztach budowy mieszkańwyłącznie do towarzystwa budownictwa społecznegoutworzonego przez agencję (art. 16 ust. 3 pkt 2) mimodopuszczalności w tej samej ustawie do nabywania iobejmowania udziałów lub akcji w spółkach i towarzystwachbudownictwa społecznego także nieutworzonychprzez agencję (art. 17 ust. 2)2. ogranicza wyłącznie do towarzystw utworzonychprzez agencję oddawania posiadanego zasobumieszkaniowego w drodze umowy do dyspozycjiagencji (art. 17 ust. 5) oraz – co jest konsekwencjąpowyższego – niestosowania przez te towarzystwazapisów o najmie mieszkań wyłącznie osobom fizycznymwynikającym z ustawy o niektórych formachbudownictwa społecznego (art. 17 ust. 8).Proponowane jest dokonanie zmiany w zakresieust. 3 pkt 2 art. 16 oraz ust. 5 i 8 art. 17 ustawy ozakwaterowaniu Sił Zbrojnych <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>polegającej na:1) zamianie słów „utworzonym przez agencję” na„o których mowa w art. 17 ust. 2”, które to pozwalałobyna partycypowanie w kosztach budowy w tychtowarzystwach budownictwa, w których agencja lubnastępca prawny agencji posiada udziały lub2) wykreśleniu w powyższych ustępach słów„utworzonym przez agencję”.W związku z powyższym zagadnieniem proszęPana Ministra o odpowiedź na następujące pytanie:Czy ministerstwo zamierza zmienić zapisy w ustawiez dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu SiłZbrojnych RP?Z poważaniemWieluń, dnia 2 lutego 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakI n t e r p e l a c j a(nr 7716)do ministra infrastrukturyw sprawie nielegalnego handlu lokalamiw towarzystwach budownictwa społecznegoTowarzystwa budownictwa społecznego, tzw.TBS, to podmioty utworzone ustawą z dnia 26 października1995 r. o niektórych formach popieraniabudownictwa. Ich celem jest realizacja zadań wynikającychz ww. ustawy, w szczególności budowymieszkań na wynajem o umiarkowanych czynszachdla osób o średnich dochodach, ze środków KrajowegoFunduszu Mieszkaniowego. Towarzystwo możerównież przeprowadzać remonty i modernizacjęobiektów przeznaczonych na zaspokajanie potrzebmieszkaniowych na zasadach najmu.Żeby strać się o mieszkanie w towarzystwie budownictwaspołecznego, należy spełniać określone wustawie warunki. TBS może wynająć lokal tylko osobiefizycznej, jeżeli osoba fizyczna oraz osoby zgłoszonedo wspólnego zamieszkania, w dniu objęcia lokalu,nie posiadają tytułu prawnego do innego lokalumieszkalnego w tej samej miejscowości oraz jeżelidochód gospodarstwa domowego w dniu zawarciaumowy najmu nie przekracza 1,3 przeciętnego miesięcznegowynagrodzenia w danym województwie,ogłoszonego przed dniem zawarcia umowy najmu.Jeżeli rodzina spełnia podane w ustawie wymaganiazwiązane z dochodami, wpłaca gotówkę na rzeczTBS, w zamian otrzymuje w pełni wykończone mieszkanie.Najemca zobowiązuje się płacić comiesięcznyczynsz, z którego 70 proc. przeznaczone jest na spłatękredytu. Po 25 latach mieszkanie przechodzina własność lokatora.Od pewnego czasu pojawiają się informacje o nielegalnymhandlu lokalami towarzystw budownictwaspołecznego. Proceder handlu mieszkaniami TBSodbywa się według schematu, w którym osoba, którazawarła z towarzystwem umowę w sprawie partycypacjiw kosztach budowy lokalu mieszkalnego, rezygnujez oczekiwania na zawarcie umowy najmu bądźwypowiada umowę najmu i odstępuje swoje miejsceosobie trzeciej. TBS zawiera z nową osobą umowęnajmu. Za odstąpienie lokalu osoba trzecia uiszczana rzecz poprzedniego najemcy określoną międzystronami kwotę.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra o wnikliwe przyjrzenie się tej sprawie, podjęciekroków w celu jej uregulowania oraz odpowiedźna następujące pytania:1) W jaki sposób towarzystwa budownictwa społecznegomogą bronić się przed nieuczciwymi kontrahentami?2) Czy ministerstwo ma w planach wprowadzeniezmian do ustawy z dnia 26 października 1995 r. oniektórych formach popierania budownictwa, zakazującychprzenoszenie praw i obowiązków wynikającychz umowy partycypacji w TBS oraz nakazującychuzyskanie od TBS-u zgodny na dokonanie cesji przysługującychnajemcy praw bądź ustanowienie pierwszeństwaTBS w przejęciu lokalu?Z poważaniemWieluń, dnia 2 lutego 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin Łuczak
229I n t e r p e l a c j a(nr 7717)do ministra skarbu państwaw sprawie możliwości wypłaceniarekompensat Polakom więzionym i zesłanymdo sowieckich łagrów w latach 1918–1939Pragnę zwrócić uwagę Pana Ministra na problemsygnalizowany przez potomków Polaków uwięzionychi/lub zesłanych do sowieckich łagrów w latach1918–1939. Stosowne ustawy regulują kwestie wypłatrekompensat za zesłanie na Sybir czy odszkodowańza walkę o niepodległy byt państwa polskiegopo 1939 r. Jednak o ofiarach terroru komunistycznego– w tym żołnierzach np. Korpusu Ochrony Pogranicza,podstępnie uprowadzonych, następnie więzionych,skazanych za szpiegostwo i sabotaż i na końcuosadzonych w łagrach przez władzę radziecką – zapomniano.Niewątpliwą trudnością byłoby oszacowanie skalitego zjawiska, zgromadzenie dowodów oraz wyliczeniewysokości rekompensat oraz źródła ich finansowania.Mając jednak na uwadze sugestie i opinie środowiskpotomków pokrzywdzonych, zwracam się doPana Ministra z uprzejmą prośbą o odpowiedź n następującepytania:1. Jaka jest opinia Ministerstwa w tej sprawie?2. Czy Ministerstwo widzi możliwość oszacowaniaskali tego zjawiska i pozyskania ew. środków na rekompensaty?Z poważaniemBytom, dnia 2 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7718)Poseł Wojciech Szaramado ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie wygaszenia naboru do służbykandydackiej osób odrabiających zasadnicząsłużbę wojskową w policyjnych oddziałachprewencjiWraz z wdrożeniem planu utworzenia zawodowejarmii skończył się pobór do zasadniczej służby wojskowej.Tym samym zanikła możliwość odrobieniasłużby w policyjnych oddziałach prewencji. Policjachętnie przyjmowała rekrutów do tzw. służby kandydackiej,gdyż dzięki temu miała zapewnione dodatkowepatrole w dużych miastach oraz zwiększone siłydo tłumienia ew. zamieszek na stadionach i zabezpieczeniameczów piłkarskich. W II kwartale br. tylkona Śląsku z ulic miast zniknie aż 75 patroli służbykandydackiej.Biorąc pod uwagę, że kandydaci otrzymali solidneszkolenie, w Komendzie Głównej Policji pojawiła siępropozycja przejścia rekrutów w służbę kontraktową.Projekt jednak upadł z braku wystarczających środków.Sytuację ratują niektórzy samorządowcy, przekazującstosowne kwoty na dodatkowe patrole. Niemoże jednak stać się praktyką finansowanie przeznich zadań, którymi powinno zajmować się państwo.Nie bez znaczenia jest też zapełnienie luki po likwidowanychpatrolach; tam gdzie samorząd nie sfinansujedodatkowych zadań, ciężar ten będą zmuszeniprzejąć funkcjonariusze Policji.Mając na uwadze przedstawione powyżej informacje,zwracam się do Pana Premiera z uprzejmą prośbąo odpowiedź na następujące pytania:1. Czy w najbliższym czasie wypracowane zostanąrozwiązania regulujące kwestię zlikwidowanych patrolisłużby kandydackiej?2. Czy planowane jest wdrożenie programu umożliwiającegopozyskiwanie przeszkolonych kandydatów,którzy ukończyli służbę kandydacką?Z poważaniemBytom, dnia 2 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7719)Poseł Wojciech Szaramado ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie zawieszania części uzupełniającejświadczeń wypłacanych rolnikom z tytułuniezdolności do pracy w gospodarstwierolnymDo mojego biura poselskiego zgłosili się rolnicy,którym KRUS po przejściu na rentę rolniczą zawiesiłjej część uzupełniającą wskutek tego, że dalej są oniwłaścicielami lub posiadaczami gospodarstwa rolnego.Rolnicy przykładowo zamiast 860 zł miesięcznieotrzymują jedynie około 250 zł.Renta ta jest przyznawana na podstawie przepisówustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniuspołecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25,ze zm.) i przysługuje w razie całkowitej niezdolnoścido pracy w gospodarstwie rolnym.Jak wynika z rozmów z rolnikami, powodem posiadaniagospodarstwa rolnego jest przede wszystkimto, że ich żony nie osiągnęły wieku emerytalnego,przez co odprowadzane są za nie składki naKRUS, by w przyszłości mogły również otrzymać podobneświadczenie.Panie Ministrze, skoro renta rolnicza jest przyznawanaz powodu całkowitej niezdolności do pracy
230na roli, to dlaczego mimo ustalonego orzecznictwaSądu Najwyższego (vide – uchwała Sądu Najwyższego– Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i SprawPublicznych z dnia 6 maja 2004 r. nr II UZP 5/2004),KRUS dalej stosuje taką praktykę, zmuszając rolnikówdo wnoszenia odwołań do sądu od niekorzystnychdecyzji?Z poważaniemCiechanów, dnia 12 stycznia 2009 r.Poseł Mirosław KoźlakiewiczI n t e r p e l a c j a(nr 7720)do ministra zdrowiaw sprawie propozycji wpisania testu krwiw kierunku WZW B na listę okresowychbadań pracowniczychSzanowna Pani Minister! Wirusowe zapaleniewątroby typu „B” (WZW „B”) jest jednym z najważniejszychproblemów zdrowotnych w Polsce. Zgodniez danymi, na jakie powołuje się Stowarzyszenie „Życiepo przeszczepie” z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim– liczba zakażonych osób w Polsce może sięgać400 tys. osób. U większości osób pierwsza fazachoroby, kiedy istnieją szanse na skuteczne leczenie,przebiega bezobjawowo. Natomiast największa rozpoznawalnośćprzewlekłego zapalenia wątroby następujew stadium, w którym zniszczenia tego organusą już nieodwracalne. Mimo iż istnieje system profilaktykiwśród niemowląt, które są poddawane obowiązkowymszczepieniom przeciwko WZW „B”, niema właściwej ochrony osób starszych. Według danych,na jakie powołuje się Stowarzyszenie „Życiepo przeszczepie”, liczba osób chorych na wirusowezapalenie wątroby wśród osób starszych może wynosićnawet ponad 50 tys. osób. Istnieje możliwość skutecznejprofilaktyki i wykrywania choroby wirusowegozapalenia wątroby typu „B” wśród tych osób.Niezbędne w tym względzie mogłyby się okazać konkretneprzepisy w Kodeksie pracy, które wskazywałybyna konieczność przeprowadzania okresowychbadań pracowniczych, w tym właśnie testów krwi wkierunku WZW „B”. Wprowadzenie tego przepisumogłoby znacznie przyczynić się do spadku liczby zachorowańna raka wątroby w Polsce. Trzeba podkreślić,że profilaktyka i diagnostyka związana z wykrywaniemwirusowego zapalenia wątroby typu „B”mieszczą się w zakresie wykrywania chorób nowotworowych– raka wątroby.W związku z powyższym zwracam się do PaniMinister z następującymi pytaniami:1. Jakie jest stanowisko Pani Minister do poruszonejkwestii?2. Czy Ministerstwo planuje włączenie testu krwiw kierunku WZW „B” do listy okresowych badańpracowniczych?Z poważaniemSulęcin, dnia 30 stycznia 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7721)do prezesa Rady MinistrówPoseł Bożena Sławiakw sprawie zatrudnienia i obsadzeniastanowisk kierowniczych w urzędachadministracji rządowejSzanowny Panie Premierze! W związku z szerokokomentowanymi kwestiami „cięć” w obszarze wydatkówz budżetu państwa, jak też Pańskimi zapowiedziami,miało nastąpić, oczekiwane również przezspołeczeństwo, gruntownie obniżenie wydatków naadministrację państwową. Będące bezpośrednio wzakresie kierowanej przez Pana Rady Ministrów –możliwe jest ograniczenie wydatków na administracjęrządową.W związku z powyższym zwracam się do PanaPremiera z prośbą o udzielenie odpowiedzi na następującepytania:1. Jaka liczba osób zatrudnionych jest na stanowiskachsekretarzy i podsekretarzy stanu w KancelariiPrezesa Rady Ministrów oraz jaka jest wielkośćśrodków finansowych przeznaczonych na ich zatrudnieniew skali 2009 r. w kwocie brutto (wg kosztów,jakie ponoszą pracodawcy w związku z zatrudnieniempracownika)?2. Jaka liczba osób zatrudnionych jest na stanowiskachsekretarzy i podsekretarzy stanu w poszczególnychministerstwach oraz jaka jest wielkość środkówfinansowych przeznaczonych na ich zatrudnieniew skali 2009 r. w kwocie brutto (wg kosztów, jakieponoszą pracodawcy w związku z zatrudnieniem pracownika)?3. Jak wygląda obecnie obsada stanowisk zastępcówkierowników urzędów centralnych oraz jaka jestwielkość środków finansowych przeznaczonych naich zatrudnienie w skali 2009 r. w kwocie brutto (wgkosztów, jakie ponoszą pracodawcy w związku z zatrudnieniempracownika)?4. Jaka liczba osób w poszczególnych resortachzatrudnionych jest w gabinetach politycznych orazjaka jest wielkość środków finansowych przeznaczonychna ich wynagrodzenie w skali 2009 r. w kwociebrutto (wg kosztów, jakie ponoszą pracodawcy wzwiązku z zatrudnieniem pracownika)?5. Jak wyglądał stan zatrudnienia w gabinetachpolitycznych na przestrzeni maj 2004 r. – styczeń
2312009 r. (uwzględniając kolejne zmiany pełniącychfunkcję prezesa Rady Ministrów)?6. Jaka jest wielkość środków finansowych przeznaczonychw skali 2009 r. w kwocie brutto na wykonanieprac doradczo-eksperckich będących w dyspozycjiwojewodów jako organów terenowej administracjirządowej?7. Czy obecnie obsadzone są stanowiska zastępcówkierowników urzędów centralnych, jeśli tak, toile takich stanowisk jest oraz jaki jest obecnie kosztmiesięcznego wynagrodzenia ogółem na tych stanowiskach?8. Jak Pan Premier zamierza realizować obietnicezapowiadanego ograniczenia zatrudnienia izmniejszenia kosztów administracji państwowej?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 3 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7722)do ministra infrastrukturyPoseł Ryszard Kaliszw sprawie środków na planowane inwestycjedrogoweSzanowny Panie Ministrze! Z niepokojem przeczytałemw czwartkowym (05.02.2009 r.) wydaniugazety „Dziennik” artykuł autorstwa pana CezaregoPytlosa pt. „Resort infrastruktury wykona tylko połowędrogowego planu”. Z artykułu wynika, że inwestycjedrogowe współfinansowane ze środków ProgramuOperacyjnego „Infrastruktura i środowisko”również zostały objęte rządowym programem cięćbudżetowych.W związku z powyższym bardzo proszę o odpowiedźna następujące pytania:1. Czy Pan Minister potwierdza informacje zawartew przedmiotowym artykule?2. Jeżeli tak, to czy zagrożeniem niewykonaniaczęści planu objęte zostaną inwestycje drogoweumieszczone na listach projektów indywidualnychProgramów Operacyjnych: „Infrastruktura i środowisko”oraz „Rozwój Polski Wschodniej”?3. Czy nie zostaną stracone środki unijne przewidzianena ten cel?4. Jakie inwestycje drogowe „wypadną” z planu?Będę wdzięczny za wyczerpujące informacje napostawione wyżej pytania.Z poważaniemWarszawa, dnia 6 lutego 2009 r.Poseł Krzysztof PutraI n t e r p e l a c j a(nr 7723)do ministra finansóww sprawie kondycji polskiej złotówkiSzanowny Panie Ministrze! Ostatnie informacjemówią o gwałtownym osłabianiu wartości polskiejzłotówki. Aby nie być gołosłownym, przytoczę przykłady(niewątpliwie znane Panu Ministrowi):1. „Od początku tego roku złoty stracił już prawie12% wobec franka szwajcarskiego, a od szczytów zlipca ubiegłego roku – niemal 60%. W ciągu najbliższychmiesięcy prawdopodobne jest dalsze osłabieniei przebicie przez kurs CHF/PLN rekordowego historyczniepoziomu 3,11 zł”. 12. „Kolejne ważne bariery kursu EUR/PLN – jakwczorajszą 4,50 zł – złoty forsuje bez wysiłku”. 2W związku z powyższym bardzo proszę Pana Ministrao informacje:1. Jakie są przyczyny słabej kondycji polskiej złotówki?2. Czy to jest chwilowe, czy może to długotrwałyproces?3. Jakie działania podejmie rząd RP, aby przeciwdziałaćspadkowi wartości naszej waluty?4. Jaki wpływ ma słabnąca złotówka na polskagospodarkę?Z poważaniemWarszawa, dnia 6 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7724)do prezesa Rady MinistrówPoseł Krzysztof Putraw sprawie wprowadzenia zakazu produkcjidetergentów zawierających fosforanySzanowny Panie Premierze! W ostatnich latachobserwuje się szczególnie w zbiornikach i jeziorachmasowy zakwit sinic. Sinice w dużych ilościach stanowiązagrożenie dla zdrowia i życia ludzi. Inwazjasinic, jaka ma miejsce w ostatnich latach m.in. wzbiorniku wodnym Sulejów, w krótkim czasie możedoprowadzić do utraty przez zbiornik walorów użytkowychi celów, dla jakich zbiornik został wybudowany(w tym m.in. zaopatrzenie w wodę Łodzi i Toma-1http://waluty.wp.pl z 04.02.2009 r. – Maja Goettig – główny ekonomistkaBanku BDH.2http://waluty.wp.pl z 04.02.2009 r. – Jacek Wiśniewski – głównyekonomista Raiffeisen Bank Polska.
232szowa Mazowieckiego oraz wykorzystanie zbiornikado celów rekreacyjnych).Jak wynika z badań prowadzonych w tym zakresiedo głównych, szkodliwych związków, przyśpieszającychproces eutrofizacji wód zaliczane są fosforany.Według Komisji Helsińskiej (HELKOM) wycofaniefosforanów ze wszystkich detergentów we wszystkichkrajach basenu Morza Bałtyckiego zredukowałobyilość fosforu, który trafia do Bałtyku, aż o 24%.Zakaz stosowania fosforanów, przy dalszym prowadzeniuinnych działań, w tym działań związanychz budową oczyszczalni ścieków i kanalizacji, doprowadzido znacznej poprawy jakości wód powierzchniowych,w tym także na terenie województwa łódzkiego,i pozwoli Polsce na dołączenie do wielu krajów,które ten zakaz wprowadziły.Kiedy rząd doprowadzi do zakazu stosowania fosforanóww detergentach?Z poważaniemWarszawa, dnia 5 lutego 2009 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7725)do ministra gospodarkiPoseł Artur Ostrowskiw sprawie cen energii elektrycznej, ichwzrostu, rzeczywistych kosztów wytworzeniai dostawy, możliwości wprowadzania zmianyi kwestionowania cen taryfowych,ze szczególnym uwzględnieniem interesówi negatywnych skutków, jakie powstajądla odbiorców gospodarczych, w tymdla znaczących pod względem wielkości,produkcji i poziomu zatrudnienia zakładówprzemysłowychSzanowny Panie Premierze! Uprzejmie pragnęprzedstawić problem, który uważam za ważny iwpływający na sytuację całej naszej gospodarki ikondycję funkcjonujących w Polsce przedsiębiorstw.Sprawa dotyczy obszaru właściwości i zainteresowaniaministra gospodarki, sprawującego zarazemurząd prezesa Rady Ministrów. Kilku przedsiębiorcówprzekazało mi znany problem wzrostu cen energiielektrycznej dla przedsiębiorstw, który możeskutkować bardzo poważnie wzrostem kosztów, jakieponoszą oni, prowadząc działalność gospodarczą.Od stycznia 2009 r. kwoty wykazywane w nowychtaryfach przedstawiają wzrost na poziomie 40, a częstonawet ponad 40%.Jest to praktyka dziwna i wydaje się nieuzasadniona,gdyż w kwietniu 2008 r. ceny energii elektrycznejwzrosły już w wielu zakładach energetycznycho ponad 12%.Poza tym obciąża się częstokroć przedsiębiorcówkosztami dystrybucji energii, co w sytuacji znaczącegospadku popytu na wyroby produkowane przezprzedsiębiorców na rynkach krajowym i zagranicznychogranicza, a z pewnością często wręcz znosirentowność działalności gospodarczej tychże firm,gdyż w znacznej mierze rosną ponoszone przez te firmykoszty bezpośrednio skorelowane z uzyskiwanymiprzychodami..Niejedna firma w Polsce i tak balansuje na granicyopłacalności, a każda recesja lub kryzys gospodarczyjedynie sytuację bardzo utrudniają. Ograniczonalub zniesiona rentowność przedsiębiorców stanowizaś realne zagrożenie dla istnienia takich firm orazutrzymywania w nich miejsc pracy. W sytuacji znaczącegowzrostu cen energii elektrycznej przedsiębiorstwa,zwłaszcza przemysłowe, a w ich gronie te– nazwijmy to – ogólnie „energochłonne” mogą byćzmuszone znacznie ograniczyć produkcję, zamknąćniektóre swoje wydziały lub zakłady, a być może nawetzaprzestać całkowicie działalności ze względu naniecelowość czy wręcz swoisty nonsens dopłacaniaprzez właścicieli i kadrę kierowniczą do takiej działalności.Poza tym surowiec energetyczny podstawowydla produkcji energii elektrycznej w Polsce, czyliwęgiel, staniał, jeśli chodzi o ceny na europejskich iświatowych rynkach o około 50%, co powinno jedynieuzasadniać co najmniej niezmienność cen ujmowanychw taryfach. Poza tym na finansowanie zagadnieńzwiązanych z dostosowaniem rodzimej energetykido standardów o charakterze wspólnotowymposiada zagwarantowane znaczące źródło finansowaniaw kwocie około 60 mld zł na najbliższe lata,toteż zasłanianie się przez dostawców energii elektrycznejkryteriami związanymi z ochroną środowiskai adaptacją do tych standardów wydaje się równieżnieuzasadnione, stąd takie ważne wydaje siękontrolowanie wzrostu cen energii elektrycznej ibrak akceptacji dla wielu taryf kierowanych do odbiorcówgospodarczych, w szczególności z obszaruszeroko rozumianego przemysłu. Poza tym ważnejest to, że w praktyce na obszarze choćby Łaskarzewa,z którego pochodzi jedno z przekazujących miswój problem przedsiębiorstw, a także na terenie najprawdopodobniejznaczącej części tejże gminy i powiatugarwolińskiego wprowadzający tam taryfy wobszarze cen energii elektrycznej PGE Zakład EnergetycznyWarszawa – Teren SA jest praktycznie monopolistąi tamtejsi przedsiębiorcy nie mają wyboruinnego, w domyśle: tańszego, oferenta z obszaru produkcjii dostawy energii elektrycznej. Podobna sytuacjawydaje się, że istnieje na obszarze powiatu starachowickiegoi skarżyskiego, gdzie w praktyce odostawach, warunkach i kosztach zapewnienia ichterminowo decyduje wobec przedsiębiorstw, instytucjii osób indywidualnych Zespół Elektrowni OkręguRadomsko-Kieleckiego (ZEORK) SA z siedzibą wSkarżysku-Kamiennej.Proszę o podjęcie właściwej interwencji orazwszechstronną pomoc w uniknięciu negatywnych
233skutków wzrostu cen energii elektrycznej dla przedsiębiorców,ewentualnie w kierunku złagodzeniaskutków wzrostu tychże cen.Pytam też uprzejmie Pana Premiera:W jaki sposób kontrolowany i ograniczany możebyć wzrost cen energii elektrycznej, aby nie był onprzesadnie dotkliwy dla przedsiębiorców?Jakie uprawnienia w tym zakresie posiada resortPana Premiera i jak są one praktycznie wykorzystywane,szczególnie jeśli chodzi o ich praktyczne skutki?W jaki sposób jest to w praktyce czynione przezprezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,przy czym mam na myśli szczególnie decyzjeadministracyjne w tym zakresie oraz powództwa dowłaściwego sądu powszechnego?Czy taryfy w przedmiocie cen energii elektrycznej,określające realny wzrost cen dla przedsiębiorcy,mogą zostać zakwestionowane przez odbiorcę gospodarczegodrogą powództwa z art. 479 38 Kodeksu postępowaniacywilnego i kolejnych Kodeksu postępowaniacywilnego o uznaniu wzorca umownego zanieważny, skoro wiadomo, że wzorce takie są praktyczniestale stosowane i podlegają przekazywaniudo wiadomości przedsiębiorców oraz zatwierdzaniuprzez Urząd Regulacji Energetyki?Jakie są uprawnienia Urzędu Regulacji Energetykioraz Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentóww zakresie kontroli zasadności, celowości i legalnościwzrostu cen energii elektrycznej oraz na czympolega różnica i granica pomiędzy nimi?Czy taryfy w przedmiocie cen energii elektrycznejmogą być kwestionowane, jako wyzysk z art. 388 Kodeksucywilnego lub objęte zarejestrowaną niedozwolonąklauzulą umowną z art. 385 3 Kodeksu cywilnego,a jako mogące mieć taki charakter objęte powództwemdo sądu powszechnego, w przypadku gdy faktyczniepodwyżka cen energii elektrycznej, ujęta wtaryfach, jest rażąco zbyt wysoka, nieuzasadnionaokolicznościami w postaci wzrostu cen surowcówenergetycznych czy ograniczeniami związanymi zredukcją limitów emisji CO 2, a także innymi okolicznościami,które faktycznie nie miały (nie mają) miejscaw obiektywnej rzeczywistości?Z poważaniemStarachowice, dnia 6 lutego 2009 r.Poseł Krzysztof LipiecI n t e r p e l a c j a(nr 7726)do ministra zdrowiaw sprawie planowanej reformyPaństwowej Inspekcji SanitarnejSzanowna Pani Minister! W związku z planowanąreformą Państwowej Inspekcji Sanitarnej przewidzianąw treści projektowanej ustawy o zmianie niektórychustaw w związku ze zmianami w podzialezadań i kompetencji administracji terenowej proszęPanią Minister o ustosunkowanie się do poniżejprzedstawionych wątpliwości i uwag, które zgłaszanesą na moich dyżurach poselskich.Rozwiązanie organizacyjne podporządkowująceInspekcję Sanitarną organom administracji terenowej,funkcjonujące już w latach 1999–2001, zostałonegatywnie ocenione przez różne znaczące instytucjezewnętrzne, a mianowicie:1. W „Raporcie o stanie przygotowania państwado realizacji zadań w zakresie monitorowania, diagnozowaniaoraz zwalczania i usuwania skutków zagrożeńśrodkami mikrobiologicznymi” opracowanymw Biurze Bezpieczeństwa Narodowego w listopadzie1999 r. stwierdzono fakt całkowitego rozbicia strukturinspekcji w wyniku włączenia jej organów dostruktury administracji zespolonej. Podkreślono jednocześniebrak jednolitej strategii i polityki w obszarzezdrowia publicznego, co mogło przynieść fatalneskutki, chociażby w przypadku ataków bioterrorystycznych.2. Najwyższa Izba Kontroli w swojej „Informacjio wynikach bieżącego nadzoru sanitarnego sprawowanegoprzez Inspekcję Sanitarną w warunkach reformyadministracji publicznej z maja 2001 r.” podniosłarównież negatywne aspekty umiejscowieniaPaństwowej Inspekcji Sanitarnej w strukturze administracjizespolonej.Powszechna krytyka podporządkowania inspekcjiorganom administracji terenowej oraz ogólnopaństwowycharakter zadań inspekcji, jak również występującesytuacje zagrożeń dla kraju spowodowaływyłączenie jej ze struktur administracji zespolonej zdniem 1 stycznia 2002 r. i powrót do struktury pionowej.Akty prawne dostosowujące prawo polskie do prawaUnii Europejskiej, które tworzone były w warunkachfunkcjonowania organów inspekcji ponowniejuż w strukturze pionowej wprowadziły rozwiązaniawymagające przeprowadzenia licznych, wielopłaszczyznowychzmian restrukturyzacyjnych. Skutecznośćdokonania tych zmian oraz ich efektywnośćuzależniona była i jest od jednolitości działań podejmowanychw strukturach inspekcji. Jednolitość tęmoże zapewnić jedynie pionowe podporządkowanieorganów inspekcji wszystkich szczebli.Wprowadzenie przedmiotowej regulacji może spowodować,że ponad dwuletnia restrukturyzacja Pań-
234stwowej Inspekcji Sanitarnej przeprowadzona wielkimnakładem sił pracowników i publicznych środkówfinansowych zostanie zaprzepaszczona.Własne doświadczenia z działalności w układziepodporządkowania organom administracji terenowejw latach 1999–2001 oraz obecna organizacjajednostek Państwowej Inspekcji Sanitarnej w woj.łódzkim upoważniają do sformułowania następującychstwierdzeń:1. Proponowane rozwiązania stoją w sprzecznościz wdrożonym modelem działalności laboratoryjnejinspekcji w woj. łódzkim. W efekcie przeprowadzonejw latach 2003–2004 restrukturyzacji PaństwowejInspekcji Sanitarnej woj. łódzkiego, której głównymcelem była optymalizacja wykorzystania potencjałuinspekcji przy założeniu racjonalizacji nakładów finansowychna działalność i spełnienie wymogów zawartychw regulacjach prawnych i normalizacyjnychUnii Europejskiej w zakresie obowiązującej urzędowejkontroli żywności, powstała zintegrowana bazalaboratoryjna w 7 stacjach na terenie woj. łódzkiego.Laboratoria w poszczególnych stacjach wchodzące wskład przedmiotowej bazy wykonują zadania PaństwowejInspekcji Sanitarnej dla kilku ościennychpowiatów. Ów model wprowadził specjalizację w poszczególnychrodzajach i zakresach badań. Oznaczato, iż powiatowe stacje sanitarno-epidemiologiczne oprofilu laboratoryjno-nadzorowym prowadzą działalnośćlaboratoryjną dla obszaru większego niż obszarwłaściwości danego państwowego powiatowego inspektorasanitarnego, a więc na szczeblu ponadpowiatowym.W przypadku Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznejw Łodzi działalność ta dotyczyszczebla regionalnego, a w zakresie badań substancjiszkodliwych w dymie tytoniowym obejmujeobszar całego kraju. Wdrożony model działalnościlaboratoryjnej na terenie woj. łódzkiego wymaga centralnegoplanowania, szczególnie w zakresie inwestycjii ich finansowania. Wymaga on również ścisłejkontroli w zakresie wykonania poszczególnych zadań.Skutki planowanej decentralizacji inspekcji spowodująujemne następstwa w zakresie wykonywaniaustawowych zadań, a w konsekwencji bezpieczeństwasanitarnego nadzorowanego terenu, a co za tymidzie – zdrowia populacji.2. Wnioskowany sposób podporządkowania generowaćbędzie realny konflikt interesów wyrażonydominacją interesu administracji lokalnej nad realizacjąustawowych zadań w zakresie ochrony zdrowiapublicznego w skali ogólnokrajowej, a nadto możestworzyć sytuacje korupcjogenne. Mianowicie podlegającorganom administracji rządowej na szczebluwojewódzkim lub organom terenowym administracjina szczeblu powiatu, służba sanitarna, zgodnie zprzepisami ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej,kontrolować będzie jednostki organizacyjne, którychorganami założycielskimi SA są odpowiedniwojewoda i starosta.3. Podporządkowanie Państwowej Inspekcji Sanitarnejterenowym organom administracji rządowej isamorządowej spowoduje podział jej jednostki strukturyi utratę niezależności działania.4. Istniejąca obecnie struktura organizacyjna jednostkaPaństwowej Inspekcji Sanitarnej w województwiepo wprowadzeniu nowych form podporządkowaniabędzie rodzić konflikty o charakterze ambicjonalnymi na tle obrony partykularnych interesów pomiędzyposzczególnymi powiatami.Jakie działania podjęło bądź zamierza podjąć MinisterstwoZdrowia w ww. przedstawionej sprawie?Z wyrazami szacunkuŁódź, dnia 24 listopada 2008 r.I n t e r p e l a c j a(nr 7727)do ministra zdrowiaPoseł Hanna Zdanowskaw sprawie uwzględnienia zmianw projekcie ustawy o izbach lekarskich,zaproponowanych przez NaczelnąRadę LekarskąSzanowna Pani Minister! Zwracam się z prośbą ouwzględnienie zmian i postulatów zgłaszanych przezsamorząd lekarski do projektu ustawy o izbach lekarskich.Propozycja uchwalenia nowej ustawy o izbachlekarskich wyszła z Naczelnej Rady Lekarskiej, którajest reprezentantem wszystkich okręgowych izblekarskich. Po uwzględnieniu wieloletnich doświadczeńi szerokiej konsultacji w środowisku lekarskimNaczelna Rada Lekarska przyjęła, a następnie przesłałado Ministerstwa Zdrowia projekt nowej ustawyo izbach lekarskich, który jak się okazało w znaczącejczęści był tożsamy z projektem samorządowym.Jednak środowisko lekarskie jest zdziwione, zaniepokojonei nie akceptuje wprowadzenia do projektuzmian dotyczących wewnętrznych spraw samorządu,a zgłoszonych przez podmioty nieuprawnione doreprezentowania zawodów lekarza i lekarza dentysty,uważając, że jedynym organem uprawnionym do takiejreprezentacji wobec organów administracji publicznejjest Naczelna Rada Lekarska.Środowisko lekarskie wyraża stanowczy sprzeciwwobec poprawki zgłoszonej do projektu nowej ustawyo izbach lekarskich, która w art. 3 wprowadza rozwiązaniedotyczące obszaru działania izb lekarskich,w wyniku którego zlikwidowanych zostałoby 7sprawnie działających izb okręgowych. Stoi też nastanowisku, że kwestia podziału terytorialnego samorządulekarskiego powinna pozostać wyłącznie wkompetencjach Naczelnej Rady Lekarskiej. Takiestanowisko podziela także Prezydium OkręgowejRady Lekarskiej w Opolu, choć skutki opisanej pro-
235pozycji nie dotyczyłyby Opolskiej Izby Lekarskiej,której obszar działania pokrywa się z obszarem województwa.Tym bardziej jej stanowisko jest znamienne,bowiem zabranie głosu w tej sprawie świadczyo obiektywności osądu, który nie jest podyktowanyżadnymi partykularnymi i regionalnymi interesami.Podobny protest budzi wprowadzona w art. 6 ust.7 i 8 poprawka skutkująca podziałem samorządu naśrodowisko lekarzy i lekarzy dentystów, co jestsprzeczne z postulatami wszystkich organów samorząduzawodowego lekarzy i lekarzy dentystów orazKrajowego Zjazdu Lekarzy, będącego najwyższą władzątego samorządu.Szanowna Pani Minister! Wyrażam nadzieję, żerównież Pani przychylnie ustosunkuje się do propozycjiNaczelnej Izby Lekarskiej, uznając, iż ustawowaregulacja wyżej wymienionych aspektów działaniaizb lekarskich jest niepotrzebną próbą ograniczeniasamorządności oraz stanowi zbyt dużą ingerencjęwładz publicznych w sprawy samorządu zawodowegolekarzy i lekarzy dentystów. Szanowna Pani Minister,czy uwzględnienie takich zmian jest możliwe?Z poważaniemWarszawa, dnia 16 stycznia 2009 r.Poseł Danuta Jazłowiecka
ZAPYTANIAZ a p y t a n i e(nr 3183)do ministra środowiskaw sprawie inwestycji o nazwieBeskidzka Droga Integracyjnaw woj. małopolskim (wariant III i IV)Szanowny Panie Ministrze! Stowarzyszenie MiłośnikówDoliny Cedronu z siedzibą w Woli Radziszowskiejjest następną organizacją społeczną, któraprotestuje przeciwko budowie Beskidzkiej Drogi Integracyjnej(BDI). W piśmie z dnia 20 listopada 2008 r.do GDDKiA w Krakowie stowarzyszenie oprotestowałoIII i IV wariant przebiegu przedmiotowej drogi.Według tych wariantów droga miałaby przechodzićprzez wsie Zarzyce Wielkie, Zarzyce Małe i Wolę Radziszowską.Członkowie stowarzyszenia utrzymują, że wariantIII i IV trasy BDI wkracza w tereny czyste ekologicznie,co mogłoby spowodować nieodwracalnezniszczenia w środowisku naturalnym.W związku z tym pozwalam sobie postawić pytanie:1. Czy inwestycja drogowa może przebiegać przeztereny miejscowości Zarzyce Wielkie, Zarzyce Małei Wola Radziszowska w woj. małopolskim (w szczególnościchodzi tutaj o wariant III i IV planowanejtrasy Beskidzkiej Drogi Integracyjnej)?Z poważaniemWadowice, dnia 6 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3183)do ministra infrastrukturyPoseł Paweł Kowalw sprawie inwestycji o nazwieBeskidzka Droga Integracyjnaw woj. małopolskim (wariant III i IV)Szanowny Panie Ministrze! Stowarzyszenie MiłośnikówDoliny Cedronu z siedzibą w Woli Radziszowskiejjest następną organizacją społeczną, któraprotestuje przeciwko budowie Beskidzkiej Drogi Integracyjnej(BDI). W piśmie z dnia 20 listopada 2008 r.do GDDKiA w Krakowie stowarzyszenie oprotestowałoIII i IV wariant przebiegu przedmiotowej drogi.Według tych wariantów droga miałaby przechodzićprzez wsie Zarzyce Wielkie, Zarzyce Małe i Wolę Radziszowską.Członkowie stowarzyszenia utrzymują, że wariantIII i IV trasy BDI wkracza w tereny czyste ekologicznie,co mogłoby spowodować nieodwracalnezniszczenia w środowisku naturalnym.W związku z tym pozwalam sobie postawić pytania:1. Jak ministerstwo planuje rozwiązać sytuacjęzwiązaną ze sprzeciwem mieszkańców miejscowości,przez które ma przechodzić Beskidzka Droga Inwestycyjna?2. Czy możliwe jest budowanie projektu infrastrukturydrogowej, która jest niezgodna z miejscowymplanem zagospodarowania przestrzennego?Z poważaniemWadowice, dnia 6 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3184)do ministra edukacji narodowejPoseł Paweł Kowalw sprawie orzeczenia o potrzebieuczęszczania przez dzieckoo głębokim stopniu niepełnosprawnościna zajęcia rewalidacyjno-wychowawczeSzanowna Pani Minister! Zgłosiła się do mniematka 8-letniego dziecka niepełnosprawnego w stopniugłębokim, która utrzymuje, że jej dziecko niepowinno być kwalifikowane do zajęć rewalidacyjno--wychowawczych ze względu na swoją niepełnosprawność.Według informacji otrzymanych od matki dzieckoma dziecięce porażenie mózgowe. Choruje także natzw. zespół Westa, czyli padaczkę poszczepienną, matakże wrodzona wadę mózgowia (leukomalacja okołokomorowa),czyli postępujący zanik mózgu. Inneobjawy to: tetrapareza spastyczna 4-kończynowa(ciągłe skurcze mięśni, nie chodzi, nie siedzi), cholestaza(bakterie w moczu), głęboki niedosłuch i niedowidzenie(retinopatia wcześniacza, brak jakiegokolwiekkontaktu wzrokowego), poza tym choruje namałogłowie (ze względu na braki w mózgu i postępującyjego zanik). Jedyną funkcją, którą wykonuje samodzielnie,jest oddychanie. Ze względu na słabyukład odpornościowy i brak możliwości szczepieniaczęsto choruje i każdy kontakt z otoczeniem powodujeszereg komplikacji.Mimo powyższego Poradnia Psychologiczno-Pedagogicznaw Inowrocławiu orzekła, że u dziecka jestmożliwość „kształtowania sposobu komunikowaniasię” oraz wymagane jest „dostarczanie dziecku bodź-
237ców do poznania otoczenia poprzez doznania angażującewiele zmysłów”. Na podstawie tych przesłanekdziecko podlega obowiązkowi szkolnemu doroku szkolnego 2011/2012. Jednakże mimo 1 rokuzajęć rewalidacyjno-wychowawczych, których udzielałynauczycielki z miejscowej szkoły podstawowej,matka dziecka nie zauważyła żadnych postępóww zachowaniu jej podopiecznego. Natomiast znamiennymjest, że kilkakrotnie dziecko chorowało poodbyciu takiej lekcji. W związku z tym, matka chcewystąpić do szkoły o możliwość zakończenia obowiązkuszkolnego dla jej dziecka. Sama jest przeszkolonapod względem rehabilitacyjnym i jestw stanie zapewnić dziecku opiekę zarówno rehabilitacyjną,jak i wychowawczą.W związku z powyższym zwracam się z prośbą doPani Minister o odpowiedź na pytania:1. Czy matka dziecka niepełnosprawnego w stopniugłębokim może wystąpić o wstrzymanie obowiązkuszkolnego dla jej dziecka, jeśli tak, to do jakiejinstytucji powinna się udać, by starać się o taką możliwość?2. Jakie są przesłanki do wstrzymania obowiązkuszkolnego u dziecka niepełnosprawnego?3. Jakie kwalifikacje powinni mieć nauczyciele,którzy prowadzą zajęcia rewalidacyjno-wychowawczedla dzieci z głębokim stopniem niepełnosprawności?Z poważaniemWadowice, dnia 13 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3185)Poseł Paweł Kowaldo ministra spraw zagranicznychw sprawie kontrowersyjnej definicji Polskiw słowniku UESzanowny Panie Ministrze! „Polska państwemroszczeniowym, hamującym rozwój integracji europejskiej,skorumpowanym, nieodpowiedzialnym”–taką informację o naszym kraju, autorstwa Polaka,jak podają media, można przeczytać we francuskimsłowniku UE.W „Dictionnaire critique de l’Union européenne”,wydawnictwa Armand Colin, został przedstawionynie tylko proces integracji europejskiej, ale także poszczególnekraje. W notatce na temat Polski, autorstwaMarcina Dąbrowskiego z Centrum Studiów EuropejskichUniwersytetu West Scotland, możemyprzeczytać m.in., że Polska „zdobyła opinię państwaroszczeniowego oraz gotowego na zahamowanie rozwojuintegracji europejskiej w imieniu obrony swoichinteresów”.W związku z powyższym uprzejmie prosimy PanaMinistra o odpowiedź na pytania:1. Czy ministerstwo planuje interweniować w opisanejwyżej sprawie?2. Czy ministerstwo posiada informacje na temattego, czy autorzy francuskiego słownika UE przeprowadzilikonsultacje z Urzędem Komitetu IntegracjiEuropejskiej związane z „notatką” na temat Polski?3. Czy ministerstwo planuje wysłanie protestudo autorów słownika związanego z „notatką” na tematPolski?Z poważaniemPosłowie Lena Dąbkowska-Cichockai Paweł KowalWarszawa, dnia 13 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3186)do ministra środowiskaw sprawie skanalizowania wielu gminz terenu Dolnego ŚląskaPanie Ministrze! Kierując się troską i dbałościąo rozwój samorządności na terenie Dolnego Śląska,zwracam się z uprzejmą prośbą o udzielenie odpowiedzina zapytanie poselskie i ustosunkowanie się doponiższych kwestii:— Na jakich zasadach i warunkach dokonanoskreślenia z Krajowego Programu Oczyszczania ŚciekówKomunalnych wielu gmin z obszaru DolnegoŚląska, uniemożliwiając przez to w znacznym stopniuproces ich kanalizacji?— Jakie przesłanki merytoryczne zaważyły napodjęciu powyższej decyzji, biorąc pod uwagę fakt, żetakie posunięcia stanowią olbrzymi cios dla samorządowcóworaz zaprzepaszczenie efektów ich kilkumiesięcznejpracy?Liczę na zainteresowanie przedmiotową sprawąoraz w miarę możliwości podjęcie dalszych działań.Łączę wyrazy szacunkuWarszawa, dnia 22 grudnia 2008 r.Z a p y t a n i e(nr 3187)do ministra infrastrukturyPoseł Beata Kempaw sprawie procedury wydawanianowego prawa jazdyKierowcy posiadający prawo jazdy na czas określonypo jego upływie muszą zgłosić się do właściwe-
238go organu o jego przedłużenie. Na czas wydania nowegodokumentu stare prawo jazdy jest zabierane,a urząd nie wydaje żadnego zaświadczenia, które potwierdzałobyuprawnienia do kierowania pojazdami.Podobnie wygląda sytuacja w przypadku np. kradzieżyprawa jazdy. Okazuje się, iż osoba, której ukradzionodokument, traci możliwość kierowania pojazdamido momentu wydania nowego prawa jazdy. Pokrzywdzonynie może uzyskać żadnego zaświadczenia,umożliwiającego mu poruszanie się po drogachzgodnie z prawem. W przypadku kierowców zawodowychczas oczekiwania na nowy dokument wiąże sięz niemożliwością wykonywania zawodu, a co za tymidzie, brakiem zarobkowania. Dane osób posiadającychdokument umożliwiający kierowanie pojazdamiznajdują się w ewidencji właściwego organu, nie mawięc podstaw do blokowania takim osobom możliwościkorzystania z prawa poruszania się pojazdamimechanicznymi po drogach.W związku z powyższym proszę o odpowiedź nanastępujące pytanie: Czy istnieje możliwość wprowadzeniazaświadczeń zezwalających na prowadzeniepojazdów na czas wydania nowego prawa jazdy?Z poważaniemWieluń, dnia 12 stycznia 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakZ a p y t a n i e(nr 3188)do ministra sprawiedliwościw sprawie przeludnienia i niedoinwestowaniazakładów penitencjarnychPrzepełnienie i niedoinwestowanie polskich zakładówpenitencjarnych jest poważnym problememdla całego więziennictwa. Sprzyja narastaniu stresówi agresji, popełnianiu kolejnych przestępstwprzez skazanych, w skrajnych przypadkach inicjujeprzypadki samouszkodzeń ciała, odmowy przyjmowaniaposiłków czy wszczynania buntów. Przedłużającesię przeludnienie przy istniejących warunkachegzystencji wyzwala frustracje osadzonych, niekorzystniebudując relacje pomiędzy współwięźniami.Skargi kierowane do RPO przez osoby pozbawionewolności notorycznie wskazują na nieprzestrzeganieprzepisu art. 248 § 1 K.k.w. zapewniającego ustawoweprawo do odbywania kary pozbawienia wolnościw pomieszczeniach, w których powierzchnia przypadającana jednego skazanego nie jest niższa niż3 m 2 , stosując klauzulę „szczególnie uzasadnionychwypadków” jako jedynej dopuszczalnej możliwościwprowadzenia ograniczeń „na czas określony”. Niedookreślenie,o jaki okres czasu chodzi, doprowadzado nadużyć ze strony dyrektorów zakładów penitencjarnych,którzy w związku z bieżącą kondycją więziennictwa,realizując wyroki sądów penitencjarnych,uniemożliwiają de facto cele resocjalizacyjnekary. Nadto zalecenia powizytacyjne instytucji zorientowanychna obronę praw osadzonych oraz zapobieganiutorturom i innemu nieludzkiemu traktowaniustwierdzają, iż powierzchnia celi mieszkalnejprzypadająca na jednego więźnia wynosić powinnaco najmniej 4 m 2 . Można je uznać za standardy wymaganeod stron – państw skupionych w Radzie Europy.Na temat przeludnienia wypowiedział się równieżSąd Najwyższy w wyroku z 28 lutego 2007 r.,ostrzegając o istnieniu prawnej podstawy do wystąpieniaz roszczeniem o zadośćuczynienie z tytułu poniżającegoi nieludzkiego traktowania w zakładachkarnych, w których przypada mniej niż 3 m 2 na osadzonego.Zgodnie z art. 41 ust. 1 konstytucji, każdypozbawiony wolności powinien być traktowany w sposóbhumanitarny. Pojęcie humanitaryzmu w tymprzypadku należy interpretować szerzej, uwzględniającminimalne potrzeby każdego przeciętnego człowiekażyjącego w danym społeczeństwie oraz działańwładczych skierowanych na ich zaspokojenie.Zatłoczenie aresztów śledczych i zakładów karnychjest problemem faktycznym; dotyczy praktyki(realiów), a nie stanu prawa, jak wskazał TrybunałKonstytucyjny w wyroku z dnia 26 maja 2008 r. Problemten wywiera negatywne skutki również w sferzeprzestrzegania podstawowych praw człowieka.W związku z powyższym proszę o odpowiedź nanastępujące pytania:1. Czy resort przeciwdziała, i w jaki sposób, przeludnieniuw polskich zakładach karnych?2. Czy rozważa się możliwość szerszego zastosowaniaśrodków o charakterze nieizolacyjnym?Z poważaniemWieluń, dnia 12 stycznia 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakZ a p y t a n i e(nr 3189)do ministra sprawiedliwościw sprawie regulacji prawnych dotyczącychochrony Polaków i dzieci ze związkówz obywatelami innych krajówSzanowny Panie Ministrze! Coraz częściej słyszysię o tym, że kobiety, które wyszły za mąż za cudzoziemcai nie posiadają tamtejszego obywatelstwa,przy rozwodach nie mają żadnych praw do własnychdzieci. Matka nie ma lub ma ograniczone kontaktyz rodzonymi dziećmi i uważana jest za przestępczynię,jeśli zdecyduje się mieć dziecko pod swoją opieką.Pokazuje to najdobitniej, jak działa demokracja eu-
239ropejska i jak traktowani są Polacy przez niemieckieurzędy. Problem ten był przez lata ignorowany przezpolski rząd. Według niemieckich sądów rodzinnychto obywatele Niemiec są pełnoprawnymi opiekunamidziecka. Polscy rodzice tracą prawa do dzieci głównieza sprawą Jugendamtu – niemieckiego urzędu dospraw dzieci i młodzieży. Mają oni ogromne kompetencje,a ich sugestiami kierują się tamtejsze sądy, conie zdarza się w żadnym innym kraju Europy. PrzeciwnicyJugendamtów twierdzą, że to właśnie za ichpośrednictwem odbiera się w Niemczech dzieci rodzicomz innych państw. Pomimo skarg i petycji nie zostaływ Polsce do tej pory stworzone skuteczne regulacjeprawne w odniesieniu do dzieci pochodzącychze związków obywateli polskich z obcokrajowcami.W związku z powyższym zagadnieniem proszęPana Ministra o odpowiedź na następujące pytania:1. Dlaczego ze strony Polski brakuje ochronyprawnej dla rodziców i dzieci ze związków z obcokrajowcami?2. Jak ministerstwo zamierza rozwiązać kwestiędyskryminacji obcojęzycznych rodziców w niemieckichsądach?Z poważaniemWieluń, dnia 12 stycznia 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakZ a p y t a n i e(nr 3190)do ministra infrastrukturyw sprawie zamiaru likwidacji PKP Cargo SAZakładu Przewozów Towarowych z siedzibąw Jaworznie-Szczakowej oraz PKP Cargo SAZakładu Taboru z siedzibą w ŁazachW związku z docierającymi informacjami odnośniedo zamiaru likwidacji Zakładu Przewozów TowarowychPKP Cargo SA w Jaworznie-Szczakowejoraz Zakładu Taboru PKP Cargo SA w Łazach, zaniepokojonynastrojami społecznymi wyrażonymiw piśmie wystosowanym przez przedstawicieli szczeblasamorządowego, proszę o wyjaśnienie zaistniałegostanu rzeczy. Z uwagi na fakt, iż MinisterstwoSkarbu posiada większość udziałów w znajdującej sięw czołówce pod względem przewozowym spółekw Europie Środkowo-Wschodniej, w świetle podejmowanychprzez zarząd planów inwestycyjnych, modernizacyjnychoraz w dalszej perspektywie debiutu nagiełdzie, ministerstwo powinno odnieść się do różnychsprzecznych doniesień o możliwości likwidacji,jak wynika z informacji organów spółki, dobrze prosperującegoprzedsiębiorstwa.Szczególnie wiele negatywnych opinii można usłyszećo planach restrukturyzacji organizacyjnej,w tym zmniejszenia liczby zakładów z istniejącychdotychczas 42, oraz podjęcie działań na rzecz obniżeniakosztów przy jednoczesnym wzroście efektywności.W związku z powyższym proszę o odpowiedź nanastępujące pytania:1. Jakie jest stanowisko resortu wobec likwidacjispółki PKP Cargo?2. Czy polityka spółki zgodna jest z planami resortu?3. Czy ministerstwo uważa plany reorganizacyjneza odpowiednie dla przedsiębiorstwa stabilizującegoekonomicznie region, zatrudniającego ok. 44 tys. pracowników?Z poważaniemWieluń, dnia 12 stycznia 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakZ a p y t a n i e(nr 3191)do ministra sprawiedliwościw sprawie planu przeniesienia siedzibySądu Rejonowego z Wieliczki do SkawinySzanowny Panie Ministrze! Pod koniec ubiegłegoroku dowiedziałem się, że środowiska samorządowepowiatu wielickiego oraz gminy Wieliczka zostałyniezwykle mocno zbulwersowane informacjami, iżkierowany przez Pana Ministra resort nosi się ponoćz zamiarem przeniesienia siedziby Sądu Rejonowegoz Wieliczki do Skawiny. Przedstawicieli owych środowisk,jak mnie, informowano, że nie są bliżej znaneprzyczyny owych projektowanych działań, natomiast– czemu nie można się dziwić – ich odbiór byłi jest zdecydowanie nieprzychylny. W reakcji na owezamiary władze uchwałodawcze i wykonawcze powiatui gminy podjęły, znane zresztą Panu Ministrowi,uchwały i apele, w których podkreśla się zarównodotychczasowy wkład samorządów w przygotowanieistniejącej bazy lokalowej dla Sądu Rejonowegow Wieliczce, jak i deklaruje chęć dalszej partycypacjiw przypadku podjęcia decyzji o inwestycyjnym rozwiązaniulokalowych problemów wymiaru sprawiedliwościw Wieliczce.Nie ukrywam, że sprawa stanowiąca temat niniejszegozapytania dość mocno mnie poruszyła, a takżez racji podzielania argumentacji znanych Panu Ministrowisamorządów – pytam:1. Jakie merytoryczne przesłanki leżą u podstawplanu przeniesienia Sądu Rejonowego z Wieliczki doSkawiny?2. Czy Pan Minister zamierza uwzględnić stanowiskowielickiego samorządu powiatowego i gminnegow sprawie utrzymania lokalizacji siedziby Sądu
240Rejonowego, w tym także deklarowaną chęć ich włączeniasię w proces podjęcia w Wieliczce zadania inwestycyjnego?Z poważaniemTarnów, dnia 12 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3192)Poseł Wiesław Wodado ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie wymiany legitymacji policyjnychw PoznaniuSzanowny Panie Premierze! Na podstawieart. 195 ust. 1 Regulaminu <strong>Sejm</strong>u <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> kieruję do Pana Premiera zapytanie poselskiew sprawie wymiany legitymacji policyjnychw Poznaniu.Wzór legitymacji policyjnych zmieniany jest cotrzy lata. Z końcem 2008 r. dokumenty używane dotej pory przez funkcjonariuszy straciły ważność. Odpowiedzialneza wymianę legitymacji jest MinisterstwoSpraw Wewnętrznych i Administracji. Niestety,po raz pierwszy zdarzyła się taka sytuacja, iż nowelegitymacje nie dotarły na czas do funkcjonariuszyPolicji w Poznaniu, w efekcie czego przez pierwszytydzień stycznia nie wszyscy policjanci mogli legitymowaćsię nowymi dokumentami.W związku z powyższym zwracam się z prośbąo udzielenie odpowiedzi na poniższe pytania:1. Czy znane są ministerstwu przypadki, w którychpolicjanci w Poznaniu nie mogli wykonywaćswoich obowiązków w związku z brakiem nowych legitymacji?2. Dlaczego ministerstwo nie dostarczyło wszystkimfunkcjonariuszom Policji nowych legitymacjiw terminie?3. Co było powodem niedostarczenia nowych legitymacjiw terminie?Łączę wyrazy szacunkuPoznań, dnia 12 stycznia 2009 r.Poseł Jacek TomczakZ a p y t a n i e(nr 3193)do prezesa Rady Ministróww sprawie pełniącego obowiązki dyrektoraGeneralnej Dyrekcji DrógKrajowych i AutostradSzanowny Panie Premierze! Dziennik „Rzeczpospolita”dnia 10–11 stycznia br. w tekście pt. „Jakbudować autostrady bez legalnego dyrektora” opisałniezwykle bulwersującą sprawę, że pełniący obowiązkidyrektora Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowychi Autostrad pan Lech Witecki nie znajduje się w państwowymzasobie kadrowym. Jak informuje dziennik,pan Witecki, aby dostać się do zasobu, dwukrotniebezskutecznie usiłował zdać egzamin.W związku z tym zwracam się do Pana Premieraz prośbą o odpowiedź na następujące pytania:1. Czy powołując pana Lecha Witeckiego na stanowiskop.o. dyrektora Generalnej Dyrekcji DrógKrajowych i Autostrad w maju 2008 r. nie naruszyłPan przepisów ustawy o drogach publicznych z dnia21 marca 1985 r.?2. Czy decyzje podejmowane i podpisywane przezpana Lecha Witeckiego posiadają moc prawną?3. Czy zaskarżenie decyzji wydanych przez panaLecha Witeckiego nie wpłynie na opóźnieniaw realizacji podpisanych przez GDDKiA umów?4. Czy w sytuacji, gdyby decyzje wydane przezpana Lecha Witeckiego p.o. dyrektora GeneralnejDyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad zostałyby podważonew postępowaniach sądowych, Skarb Państwaponiesie z tego tytułu straty związane z koniecznościąwypłaty odszkodowań?Z poważaniemTarnów, dnia 12 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3194)do ministra infrastrukturyPoseł Jacek Pilchw sprawie koncepcji budowy obwodnicyStrzelna wraz ze zmianą przebiegudróg krajowych nr 15 oraz 25Szanowny Panie Ministrze! Strzelno jest miastempołożonym w południowo-zachodniej części województwakujawsko-pomorskiego. W mieście znajdująsię wysokiej klasy romańskie zabytki.Przez centrum Strzelna, a zwłaszcza przez rynekz zabytkowymi kamieniczkami, przebiegają drogikrajowe (15, 25). Cały ruch tranzytowy skierowany
241jest wąskimi uliczkami przez najstarszą część miasta.Prowadzi to do naruszenia fundamentów budynków,ich konstrukcji, a w konsekwencji do występowaniawidocznych na wielu kamienicach pęknięći rys.Od kilku lat problem braku bezpieczeństwa spowodowanegodegradacją stanu technicznego kamienicpołożonych w strefie konserwatorskiej oraz natężeniemruchu jest tematem posiedzeń Rady MiastaStrzelna. Dochodziło również do protestów mieszkańców,łącznie z zablokowaniem dróg krajowych.W ostatnim czasie, w porozumienia z GeneralnąDyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad, gmina Strzelnozleciła wykonanie studium techniczno-ekonomiczno-środowiskowegoobwodnicy. Po zatwierdzeniuwybranej koncepcji przebiegu obwodnicy samorządStrzelna deklaruje własnymi środkami dokonać stosownychzmian w planach zagospodarowania przestrzennego.W związku z powyższym zwracamy z zapytaniemdo Pana Ministra:Czy Ministerstwu Infrastruktury znany jest problemdużego natężenia ruchu tranzytowego na drogachkrajowych nr 15 oraz 25 przebiegających przezzabytkową część Strzelna?Czy możliwe jest wpisanie inwestycji pn. „Obwodnicamiasta Strzelna” do planów inwestycyjnych GeneralnejDyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad?Z poważaniemInowrocław, dnia 13 stycznia 2009 r.Posłowie Krzysztof Brejzai Grzegorz RoszakZ a p y t a n i e(nr 3195)do ministra infrastrukturyw sprawie utrzymania połączeń kolejowychw ciągu linii kolejowej nr 62Sosnowiec – Olkusz – TunelSzanowny Panie Ministrze! Zgodnie z projektemrozkładu jazdy PKP na rok 2008/2009 na trasie Katowice– Olkusz – Kozłów ma pozostać jedynie 5 parpociągów osobowych. Do tej pory liczba pociągówkursujących na tej trasie wynosiła 10 par pociągów.Ograniczenie kursów będzie negatywne w skutkachprzede wszystkim dla mieszkańców gmin powiatuolkuskiego, którzy stracą możliwość dojazdu do miastaOlkusz, a tym samym dojazdu do wszystkich znajdującychsię na jego terenie instytucji administracjipublicznej i szkół.Z informacji, jakie posiadam, w tym roku MinisterstwoInfrastruktury zrezygnowało z dofinansowywaniaosobowych połączeń międzywojewódzkichna trasie Katowice – Olkusz – Kozłów – Kielce. Dotychczaspołączenia te były dotowane ze środków budżetupaństwa, gdyż w myśl definicji były to połączeniamiędzywojewódzkie. W efekcie tych zmian i planuobciążenia kosztami finansowania wymienionychpołączeń samorządu województwa może dojść do koniecznościich likwidacji. W myśl informacji przekazanychmi przez Radę Miejską w Olkuszu samorządwojewództwa nie jest w stanie przejąć finansowaniatych połączeń w bieżącym roku. Decyzja o braku dopłatze strony resortu może w tej sytuacji spowodować,że mieszkańcy powiatu olkuskiego stracą możliwośćdojazdu do miast aglomeracji śląskiej, zatemdo pracy, szpitali i klinik specjalistycznych oraz nauczelnie. Sprawa ta ponadto dotyczy nie tylko mieszkańcówwoj. małopolskiego, lecz również woj. śląskiegoi świętokrzyskiego.Mając na uwadze znaczące uwarunkowania społeczne,uprzejmie zapytuję: Czy resort infrastrukturymoże zagwarantować niezbędne środki na finansowaniedotychczasowej ilości międzywojewódzkichpołączeń kolejowych na trasie Katowice – Olkusz– Kozłów?Poseł Beata Małecka-LiberaDąbrowa Górnicza, dnia 12 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3196)do ministra zdrowiaw sprawie niewystarczającej liczbypomp insulinowych dla dzieci,refundowanych przez Śląski OddziałWojewódzki Narodowego Funduszu ZdrowiaPo zamieszaniu związanym z podpisywaniemkontraktów na leczenie przez śląskie szpitale z NarodowymFunduszem Zdrowia pojawia się kolejny,bulwersujący problem, z którym zmagać się musząrodzice dzieci chorych na cukrzycę. Od 1 lipca 2008 r.pompy insulinowe miały być refundowane wszystkimpacjentom do 18. roku życia. Obietnice MinisterstwaZdrowia pozostały jednak bez pokrycia. O zaletachpomp nie trzeba przekonywać, wyeliminowane bowiemzostają kilkakrotne kłucia w ciągu dnia, okresowe,wysokie stężenie insuliny po zastrzyku oraznieodłączny ból i stres dziecka. Dlatego zakup pompprzez NFZ wydawał się wybawieniem dla małych pacjentów.Niestety, dopiero pod koniec ubiegłego roku finansowaniesprzętu przejął NFZ, przeznaczając zaledwie123 tys. zł (wystarczy na ok. 10–15 sztuk). Tymczasemdzieci cierpiących na cukrzycę jest 100. Porównaniez innymi wojewódzkimi oddziałami jest znaczące:łódzki – 1,5 mln zł, pomorski –1,5 mln zł, małopolski– 565 tys. zł. Takie postępowanie nosi zna-
242miona niemalże dyskryminacji i nie ma nic wspólnegoz równym dostępem do świadczeń. Nie bez znaczeniajest też fakt, że dokonując zakupu większejilości pomp insulinowych, można wynegocjować korzystniejszącenę.Mając na uwadze dobro najmłodszych pacjentóworaz przedstawione powyżej informacje, zwracam siędo Pani Minister z uprzejmą prośbą o odpowiedź nanastępujące pytania:1. Kto w Śląskim Oddziale Wojewódzkim NFZodpowiada za brak konsultacji ze specjalistami, któryskutkuje nieprawidłowym obliczeniem ilości osóbpotrzebujących pomp? Podobno ich liczbę oszacowanojedynie na podstawie indywidualnych próśb wystosowanychprzez rodziców.2. W jaki sposób lekarze powinni dokonywać wyborupomiędzy dziećmi, które otrzymają pompy,a tymi, które do ewentualnej zmiany planu finansowegobędą ich pozbawione?3. Czy NFZ będzie finansował również osprzętdo pomp insulinowych?Z poważaniemBytom, dnia 15 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3197)do ministra gospodarkiPoseł Wojciech Szaramaw sprawie Fabryki OpakowańKosmetycznych Pollena SA w ŁaskarzewieStan faktyczny stanowiący kontekst złożonegozapytania: Fabryka Opakowań Kosmetycznych PollenaSA w Łaskarzewie pismem z dnia 5 grudnia2008 r. została poinformowana przez PGE ZakładEnergetyczny Warszawa – Teren SA o podwyżce cenenergii elektrycznej. Jak się okazało, koszt energiielektrycznej wzrasta od 1 stycznia 2009 r. o 40%,pomimo iż PGE w kwietniu 2008 r. podniosła już razceny energii o przeszło 12%. Podwyżka została uzasadniona„wzrostem cen węgla oraz ograniczeniemlimitu emisji CO 2”Tak znaczna podwyżka zdaniem Polleny jest zupełnieniezrozumiała, ponieważ ceny węgla na rynkuświatowym w drugim półroczu ubiegłego rokuspadły o około 50%, a przystosowanie przemysłuenergetycznego do wymagań Unii Europejskiejw zakresie ograniczenia emisji CO 2zostanie przecieżwsparte ze środków UE w kwocie ok. 60 mld zł.Ponadto w latach 2012–2019 polskie elektrowniebędą miały prawo nawet do 70% bezpłatnych uprawnieńdo emisji CO 2.Pollena jest firmą produkującą przede wszystkimna eksport, a koszt energii stanowi zasadniczy udziałw kosztach wytwarzania. Tak drastyczny wzrost cenenergii elektrycznej stanowi zagrożenie dla produkcjii – co za tym idzie – dla miejsc pracy 250-osobowejzałogi. Wobec monopolu i tym samym możliwościprawie że dyktowania cen energii przez PGE ZakładEnergetyczny Warszawa – Teren SA Fabryka OpakowańKosmetycznych Pollena czuje się zupełnie bezbronna.W dobie zbliżającego się kryzysu, przy spadającymeksporcie, coraz większej liczbie zakładów grozizamknięcie. Gdy rządy innych krajów wspomagajądotacjami własny przemysł, jak wynika z sytuacji,w jakiej znalazła się Pollena, w Polsce wiodąca grupaenergetyczna prowadzi nie do końca uzasadnionąpolitykę cenową, która może przyczynić się do spadkukonkurencyjności polskich przedsiębiorstw i tymsamym dalszego pogłębiania się załamania gospodarczego.W tym zakresie zgłaszam zapytanie poselskie:1. Jakie działania w tej sprawie zamierza podjąćministerstwo?2. Czy możemy spodziewać się ze strony ministerstwadziałań, które także w przyszłości będą skutecznieprzeciwdziałać nieuzasadnionym podwyżkomcen energii przez wiodące grupy energetyczne w naszymkraju?Z poważaniemTarnów, dnia 16 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3198)Poseł Józef Rojekdo ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie niedofinansowania jednostekPaństwowej Straży PożarnejZwracam się do Pana Ministra z zapytaniem, jakieśrodki zostały przeznaczone w roku 2008 na dofinansowaniejednostek Państwowej Straży Pożarnejw woj. lubelskim. Jednocześnie pragnę podkreślićfatalny stan Jednostki Ratowniczo-GaśniczejNr 2 w Chełmie, która wymaga prac remontowych.Czy ministerstwo przewiduje przeznaczenie środkówfinansowych dla tej jednostki w bieżącym roku?W załączeniu zdjęcia przedstawiające nieruchomościnależące do JRG Nr 2 w Chełmie przy ul. Okszowskiej9* ) .Z poważaniemChełm, dnia 16 grudnia 2008 r.Poseł Grzegorz Raniewicz* ) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń <strong>Sejm</strong>u.
243Z a p y t a n i e(nr 3199)do ministra sprawiedliwościw sprawie postępowania o sygn. akt 5Ds.168/08 prowadzonegoprzez Prokuraturę RejonowąToruń-Centrum-Zachód, a wszczętegoprzez Prokuraturę RejonowąBydgoszcz-Południe* ) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń <strong>Sejm</strong>u.Szanowny Panie Ministrze! Od kilku miesięcymonitoruję sprawę Pomorskiej Spółdzielni Mieszkaniowejw Bydgoszczy, w związku z którą o pomoc domnie zgłosiła się na dyżur poselski grupa mieszkańcówBydgoszczy.W ubiegłym roku, m.in. na skutek interwencjiposelskiej skierowanej do prokuratora krajowego,doszło do przekazania omawianej sprawy ProkuraturzeRejonowej Toruń-Centrum-Zachód. Śledztwow tej sprawie zostało wcześniej wszczęte przez ProkuraturęRejonową Bydgoszcz-Południe, natomiastwłaściwe zawiadomienie zostało złożone 11 stycznia2008 r. na ręce pana prokuratora krajowego MarkaStaszaka.Grupa mieszkańców Bydgoszczy, na których rzeczskładam niniejsze zapytanie, od dłuższego czasu podejmujedziałania, których celem jest dokładne wyjaśnieniedecyzji organów ścigania w kwestii PomorskiejSpółdzielni Mieszkaniowej. Osoby te uważają,że postępowanie w dalszym ciągu może być prowadzonenierzetelnie: m.in. nie dochodzi do podejmowaniaistotnych dla wyjaśnienia sprawy czynności dowodowych,a czynności, które zostały już podjęte,prowadzone są w sposób nieskuteczny. Trudno tymosobom zgodzić się również z faktem, że odrzucanesą ich wnioski dowodowe, które mają na celu doprowadzeniedo ustalenia prawdy obiektywnej.W załączeniu przekazuję Panu Ministrowi dokumentyzwiązane z omawianym postępowaniem, w tympostanowienie Prokuratury Rejonowej Toruń-Centrum-Zachódo oddaleniu wniosku dowodowegoz dnia 1 grudnia 2008 r.* ) .W związku z powyższym proszę o odpowiedź nanastępujące pytania:1. Jakie czynności procesowe podjęto w sprawie5 Ds. 168/08 prowadzonej przez PR Toruń-Centrum--Zachód?2. Czy Prokuratura Krajowa zamierza objąćprzedmiotowe postępowanie zwierzchnim nadzoremsłużbowym w rozumieniu § 15 pkt 2 rozporządzeniaministra sprawiedliwości z dnia 27 sierpnia 2007 r.Regulaminu wewnętrznego urzędowania powszechnychjednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U.z 2007 r. Nr 169, poz. 1189)?Z poważaniemInowrocław, dnia 20 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3200)do prezesa Rady MinistrówPoseł Krzysztof Brejzaw sprawie interpretacji art. 28 ustawyo ochronie przeciwpożarowejSzanowny Panie Premierze! W związku z pojawiającymisię wątpliwościami zgłaszanymi przezgminy prosiłbym o wyjaśnienie dotyczące stosowaniaart. 28 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronieprzeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229,z późn. zm.), po jej nowelizacji, w zakresie uprawnieniaczłonków Ochotniczych Straży Pożarnych do wypłatyekwiwalentów za uczestnictwo w działaniachratowniczych lub szkoleniach pożarniczych. Przednowelizacją art. 28 ustawy o ochronie przeciwpożarowejregionalne izby obrachunkowe stały na stanowisku,że ekwiwalent stanowi zryczałtowaną formęrekompensaty utraconego przez członków OchotniczychStraży Pożarnych wynagrodzenia za pracęi w konkluzji podnosiły, że wypłata ekwiwalentuwszystkim członkom Ochotniczych Straży Pożarnychuczestniczącym w działaniach ratowniczych lub szkoleniachpożarniczych, niezależnie od tego, czy pozostająw stosunku zatrudnienia i tracą wynagrodzenieza czas uczestnictwa we wskazanych czynnościach,czy też są na przykład osobami bezrobotnymi, powodowałabynieuzasadnione uprzywilejowanie osób,które nie tracą wynagrodzenia.To stanowisko powodowało, że szereg gmin niewypłacało ekwiwalentów za uczestnictwo w działaniachratowniczych lub szkoleniach pożarniczychczłonkom Ochotniczych Straży Pożarnych, którzy niebyli zatrudnieni na podstawie umów o pracę, na przykładrolnikom. Długo oczekiwana przez środowiskostrażackie i gminy nowelizacja art. 28 ustawy o ochronieprzeciwpożarowej w tym zakresie nic nie zmieniła,bo praktycznie poza tym, że określiła, iż wysokośćekwiwalentu ustala rady gminy w drodze uchwały,i poza kosmetyką ust. 2 tegoż artykułu nie zostałonic zmienione, w tym przede wszystkim ust. 3 tegoartykułu. W konsekwencji regionalne izby obrachunkowepodtrzymują swoje dotychczasowe stanowiskow kwestii wypłaty ekwiwalentów, o którym mowapowyżej.W związku z powyższym, mając na uwadze jednolitestosowanie art. 28 ustawy o ochronie przeciwpożarowej,chciałbym zapytać Pana Premiera:
2441. Czy ekwiwalent za uczestnictwo w działaniachratowniczych lub szkoleniach pożarniczych, o którymmowa w art. 28 ustawy o ochronie przeciwpożarowej,należy się również członkom OchotniczychStraży Pożarnych, którzy:— są rolnikami,— są bezrobotnymi,— są studentami lub uczniami,— pozostają w stosunku pracy, ale czynności ratowniczeczy też szkolenie pożarnicze wykonująw czasie wolnym od pracy, tj. na przykład po godzinachpracy, w dni świąteczne czy też w dni wolne odpracy albo też w czasie urlopu?2. Czy przewiduje Pan konieczność wystąpieniaz inicjatywą ustawodawczą celem nowelizacji ustawyo ochronie przeciwpożarowej, aby w sposób zrozumiałydla wszystkich uregulować sprawę poruszonąw moim zapytaniu?Z poważaniemWarszawa, dnia 15 stycznia 2009 r.Poseł Kazimierz GwiazdowskiZ a p y t a n i e(nr 3201)do ministra sprawiedliwościw sprawie przepisów prawnychokreślających zasady rozwiązywaniaproblemów rodzinnych na drodze sądowejUprzejmie Pana informuję, że na jednym z moichdyżurów poselskich zwrócił się do mnie pan MarekMruczkowski z pytaniami dotyczącymi przepisówprawnych określających zasady rozwiązywania problemówrodzinnych na drodze sądowej. Pozwalamsobie przesłać Panu w załączeniu kserokopię ww.pisma i uprzejmie proszę o udzielenie – w miaręmożliwości – odpowiedzi na sformułowane w nimpytania:„Rozwiązywanie problemów rodzinnych na drodzesądowej nie dość, że jest bardzo kosztowne, tow dodatku często skutkuje pogłębieniem konfliktu.Sprzyja temu forsowanie zasady sporu cywilnego zamiaststosowania racjonalnych zasad zarządzaniakonfliktem.Społeczna wartość dodana obejmuje z pewnościąwszelkie wartości tworzone przez szczęśliwą rodzinę.Rodzina buduje motywy aktywności, inicjatywy, samodzielności,bez których ekonomiczna wartość dodananie mogłaby zaistnieć. W takim kontekścieochrona rodziny urasta do rangi pierwszego celustrategicznego człowieka, rodziny, zorganizowaniapaństwa.Zwracam się z uprzejmą prośbą do Pana Posłao pomoc w uzyskaniu jednoznacznych odpowiedzi naponiższe pytania:1. Czy w rozstrzyganiu konfliktów rodzinnychfunkcjonuje kryterium pozytywnego skutku ingerencjijako udział władzy publicznej w tworzeniu społecznejwartości dodanej?2. Czy więzi rodzinne podlegają ochronie sądowejw ramach państwowej polityki społecznej?3. Jeśli tak, to przed jakim niebezpieczeństwemprawo szczególnie chroni więzi rodzinne?4. Z pewnością istnieje taka cecha więzi rodzinnych,która podlega ochronie szczególnej. Czy możliwejest wskazanie tej cechy przed dokonaniem jakiejkolwiekczynności mającej charakter ingerencjiw spawy rodzinne?5. Jaka jest definicja pojęcia „istota sprawy”, jeślifunkcjonuje termin „sąd rozstrzygnął/nie rozstrzygnąłco do istoty sprawy”?6. Jak należy rozumieć pojęcie legitymacji procesowejczynnej jako przesłanki warunkującej dopuszczalnośćingerencji sądu?7. Czy istniejące przepisy pozwalają na żądanie odstrony przeciwnej definiowania celu powództwa rozumianegojako zamierzony skutek ingerencji sądu/rzeczywisty kontekst (intencje) działania powoda?8. Czy brak tak określonego celu może stanowićprzesłankę niedopuszczalności drogi sądowej lub nieważnościpostępowania?9. Jakie jest stanowisko sądu i organów ściganiaw kwestii konsekwencji podawania nieprawdziwychinformacji w postępowaniu w sprawie rodzinnej czykierowania do sądu dokumentów zawierających informacjefałszywe?10. W jaki sposób sąd stwierdza, czy zdanie orzekającewypowiedziane przez stronę (informacje podanew dokumencie) jest zgodne z prawdą, czy niezgodnez prawdą? Czy jest to forma orzeczenia, zapisuw protokole, czy cokolwiek innego?11. Czy sąd zobowiązany jest do stwierdzenia nieprawdyw zeznaniu lub dokumencie i stosowania konsekwencjiz urzędu, czy na wniosek strony?12. Jaki jest katalog skutków prawnych orazskutków o charakterze finansowym z tytułu podaniaprzed sądem nieprawdy stwierdzonej orzeczeniemsądu?13. Czy oddalenie wniosku dowodowego i brakwypowiedzi sądu co do istotności zgłoszonego wnioskuuzasadnia zarzut pozbawienia możliwości obrony(art. 379 K.p.c.)?14. Czy ocena sądu co do istotności faktu dla rozstrzygnięciaspawy, rozpatrywana w związku z wnioskamidowodowymi strony, każdorazowo powinnaprzybrać postać orzeczenia o dopuszczalności dowodulub oddaleniu wniosku o przeprowadzenie dowodu?15. W przypadku odpowiedzi pozytywnej na zagadnienieprzedstawione w pkt 13: Czy brak takiejwypowiedzi sądu, w szczególności co do postanowieniao oddaleniu wniosku dowodowego strony, stanowitakie naruszenie przepisów postępowania proceso-
245wego, które może uzasadniać zarzut nierozpoznaniaistoty sprawy?16. Czy sąd, wydając zarządzenia, zobowiązanyjest do kontrolowania skutków zarządzeń?Odpowiedzi na powyższe pytania nie powinny byćzastrzeżone do wiadomości wybranych osób, lecz powszechnieznane każdemu uczestnikowi postępowaniasądowego w sprawach rodzinnych”.Warszawa, dnia 8 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3202)do ministra finansówPoseł Ireneusz Raśw sprawie działań dotyczącychuniemożliwienia spekulacyjnych działańna rynku złotowo-walutowymW końcu roku 2008 i na początku roku 2009 naszawaluta gwałtownie traciła na wartości. W dniu18 grudnia cena za 1 euro była najniższa od marca2005 r. Polska waluta jest obecnie najsłabsza w całymregionie, a powodem tego, zdaniem wielu analityków,są działania spekulacyjne niektórych instytucjifinansowych (głównie zagranicznych), którymzależy na osłabianiu złotego. Działania takie powodujądużą nerwowość na rynkach finansowych, sąteż powodem do niepokoju dla wielu przedsiębiorców.Do czasu przystąpienia Polski do strefy eurosytuacje takie mogą się powtarzać, a zaniepokojeniebudzi fakt stosunkowo łatwej możliwości manipulowaniakursami walut. Sytuacja taka ma miejscew czasie pogłębiającego się na świecie kryzysu finansowo-gospodarczego.W związku z tym proszę o udzielenie odpowiedzina pytanie:Czy resort finansów zamierza wprowadzić, byćmoże wspólnie z Radą Polityki Pieniężnej, instrumenty,które w znacznym stopniu ograniczą bądźuniemożliwią swobodne spekulacyjne manipulowaniekursem złotego?Z poważaniemRadomsko, dnia 14 stycznia 2009 r.Poseł Stanisław WitaszczykZ a p y t a n i e(nr 3203)do ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie reformy KRUSNa spotkaniach z wyborcami spotykam się częstoz pytaniami dotyczącymi dalszych planowanych reformdotyczących KRUS. Rolnicy interesują się planamirządu co do przyszłych składek w kontekścieskierowania do Trybunału Konstytucyjnego przezBCC przepisów KRUS. Zmiany tych przepisów domagasię również NSZZ „Solidarność”, przedstawiającstanowisko, że wprowadzone w 2008 r. zmianydotyczące składek płaconych przez rolników to bardziejzabieg kosmetyczny niż początek reformy.W związku z tym proszę o udzielenie odpowiedzina pytania:1. Jak zaangażowane są obecnie prace w MinisterstwieRolnictwa i Rozwoju Wsi dotyczące dalszejreformy KRUS?2. Czy ewentualne zmiany zostaną rozłożonew czasie w celu zminimalizowania negatywnych konsekwencjidla rolników?Z poważaniemRadomsko, dnia 14 stycznia 2009 r.Poseł Stanisław WitaszczykZ a p y t a n i e(nr 3204)do ministra zdrowiaw sprawie zarządzeń prezesa NFZ nr 8/2008/DGL oraz 15/2008/DGL dotyczącychterapii inicjującejSzanowna Pani Minister! Powołane na wstępiezarządzenia ustawiają zasadę terapii inicjującej, którarozkłada na lekarza obowiązek rozpoczęcia terapiiwskazanym przez NFZ lekiem. Prezes NFZ uznał, żemożliwe jest ustalenie dla całej populacji pacjentówcierpiących na reumatoidalne zapalenie stawów(RZS) jednej, najwłaściwszej terapii.Przyjęte rozwiązania są kwestionowane przezStowarzyszenie Reumatyków i ich Sympatyków. Pisemnepostulaty w tej materii kierowane były kilkakrotniedo ministerstwa, łącznie z wnioskiem o ponownerozpatrzenie sprawy.Wnioskodawcy stawiają również zarzut niekonstytucyjnościprzepisów zawartych w rozporządzeniach,o których mowa wyżej.
246Zapytuje Panią Minister: Jakie stanowisko zająłresort zdrowia w przedmiotowej sprawie?W załączeniu – pismo wnioskodawców* ) .Z poważaniemGrudziądz, dnia 19 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3205)Poseł Janusz Dzięciołdo ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie wsparcia przedsięwzięciapod nazwą Międzynarodowy FestiwalArtystyczny Sztuka u Źródełdla Centrum Kultury i Rekreacjiw Lądku-Zdroju w woj. dolnośląskim* ) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń <strong>Sejm</strong>u.Szanowny Panie Ministrze! Do Ministerstwa Kulturyi Dziedzictwa Narodowego wpłynął wnioseko dofinansowanie realizowanego ze środków pozostającychw dyspozycji ministra właściwego do sprawkultury i ochrony dziedzictwa narodowego (ProgramOperacyjny „Wydarzenia artystyczne”, priorytet 1:Muzyka, teatr, projekty interdyscyplinarne) zadaniapn: „Międzynarodowy Festiwal Artystyczny SztukaU Źródeł” dla Centrum Kultury i Rekreacji w Lądku--Zdroju w woj. dolnośląskim.Na Międzynarodowy Festiwal Artystyczny SztukaU Źródeł składają się Międzynarodowy FestiwalTańca – XI Lądeckie Lato Baletowe (20 czerwca 2009 r.– 12 lipca 2009 r.), międzynarodowy festiwal muzyczny,VII Lądeckie Lato Muzyczne (19 lipca 2008 r.– 9 sierpnia 2008 r.) i Międzynarodowy Festiwal Teatralny– I Lądeckie Lato Teatralne (22 sierpnia 2008 r.– 29 sierpnia 2008 r.). W program festiwalu SztukaU Źródeł wchodzić będą: spektakle i monodramy teatralne,prezentacje baletowe, taneczne, muzyczne,parada ulicami miasta, spotkania z artystami, np.:z dyrektorem Teatru Wielkiego w Poznaniu SławomiremPietrasem, wybitną aktorką Krystyną Jandą.Odbędą się również interaktywne spotkania z muzykąi tańcem, warsztaty taneczno-choreograficzne,wieczór finałowy „Lądek miastem tancerzy” (prezentacjetaneczne uczestników i pedagogów warsztatówtaneczno-choreograficznych), a także koncerty muzykiklasycznej i jazzowej. Prezentowana będzie wystawa„Taneczne impresje” przedstawiająca najpiękniejszefotografie powstałe podczas Lądeckiego LataBaletowego. Wykonanie wystawy zostało sfinansowaneprzez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowegoze środków pochodzących z programu„Promocja twórczości” przyznanych organizatorowiw 2008 r. na realizację projektu pn. „MiędzynarodowyFestiwal Tańca –X Lądeckie Lato Baletowe”. Festiwalzostanie zorganizowany w najstarszym polskimuzdrowisku, Lądku Zdroju, gdzie od wiekówprzybywali na kurację najznakomitsi artyści, stądnazwa „Sztuka U Źródeł” mająca przywracać tradycjekulturalne i artystyczne tego niezwykłego miejsca.Mieszkańcy Lądka Zdroju oddalonego o ponad100 km od dużych miast mają ograniczony dostęp dokultury. Organizacja tego typu imprez kulturalnych,jest więc odpowiedzią na ogromne zapotrzebowaniewystępujące wśród lokalnej ludności. Celem festiwalujest również promowanie sztuki, szeroko rozumiana,niekonwencjonalna edukacja artystyczna,uwrażliwianie na piękno i poszerzanie horyzontówuczestników. Odbiorcami festiwalu są osoby obu płci,w każdym wieku, gdyż program dostosowany będziedo różnego odbiorcy (planowana liczba odbiorców took. 15 tys. osób).Głównym organizatorem festiwalu jest CentrumKultury i Rekreacji w Lądku-Zdroju, a współorganizatoramii partnerami będą: Teatr Wielki im. StanisławaMoniuszki w Poznaniu, Teatr Polonia (Warszawa),Artbale Stowarzyszenia REKiS, AbakursPlacówka Kształcenia Ustawicznego Oświaty Niepublicznej,Uzdrowisko Lądek Długopole SA i gminaLądek-Zdrój. Projekt będzie promowany w prasie lokalnej(w „Panoramie Ziemi Kłodzkiej”, „DebatachLądeckich”, „Gazetę Prowincjonalną Ziemi Kłodzkiej”„Bramę”, tygodnik „Euroregio Glacensis”), prasieponadlokalnej („Słowie Polskim”, „Gazecie Wrocławskiej”),telewizji (TV Sudeckiej, TV Śnieżnik,TVP Wrocław) i Radio Wrocław. Wydany zostaniefolder festiwalu z programem i streszczeniami, plakaty,banery reklamowe i banery internetowe. Informacjepojawią się na stronach internetowych LądkaZdroju i wszystkich współorganizatorów. Dofinansowaniezostanie przeznaczone na pełną organizacjęspektakli teatralnych i tanecznych, koncertów muzycznych,widowisk plenerowych i parady ulicamimiasta (wraz z noclegami i wyżywieniem dla artystówi gości festiwalu, transportem scenografii i artystów).Na festiwalach zaprezentowana zostanietwórczość artystyczna m.in.: Zespołu Pieśni i Tańca„Śląsk”, Teatru Polonia, Teatru Wielkiego w Poznaniu,Teatru Dada von Bzdylow, Opolskiego KwintetuDętego Blaszanego, Kwartetu smyczkowego AltraVolta, solistów oper i teatrów muzycznychPatronat honorowy nad jedną z części festiwalu,czyli Międzynarodowym Festiwalem Tańca – X LądeckimLatem Baletowym pełnili w 2008 r.: ministerkultury i dziedzictwa narodowego, dyrektor NarodowegoCentrum Kultury, marszałek województwa dolnośląskiegoi starosta powiatu kłodzkiego.Celem projektu jest prezentacja wybitnych dziełz zakresu różnych rodzajów teatru, tańca i muzyki.Festiwal ma umożliwić kontakt z teatrem scenicznym,ulicznym, happeningiem, teatrem tańca, pantomimą,plastyką ruchu, muzyką klasyczną szerokiejpubliczności. Międzynarodowy Festiwal ArtystycznySztuka U Źródeł jest formą edukacji artystycznej za-
247równo dla profesjonalistów, jak i amatorów tańca,teatru i muzyki oraz pokrewnych dziedzin sztuki.Spektakle, koncerty, pokazy i spotkania z artystamiorganizowane w ramach festiwalu przyczynią się dorozwoju zainteresowania sztuką i jej promowania,uwrażliwią na piękno, poszerzą horyzonty i będą innowacyjnąformą edukacji dla kilku tysięcy uczestnikówfestiwaluSzanowny Panie Ministrze, całkowity koszt projektu,to 351 050 zł brutto, kwota wnioskowana przezbeneficjenta, to 249 800 zł brutto.Panie Ministrze, czy Międzynarodowy FestiwalArtystyczny Sztuka U Źródeł dla Centrum Kulturyi Rekreacji w Lądku-Zdroju, w woj. dolnośląskim,znajdzie akceptację i pomoc w Ministerstwie Kulturyi Dziedzictwa Narodowego?Z wyrazami szacunkuNowa Ruda, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Monika WielichowskaZ a p y t a n i e(nr 3206)do ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie wsparcia przedsięwzięciaratowania zabytkowych schodówprowadzących do bazyliki w Wambierzycachpod nazwą „Wambierzyce,barokowa Bazylika Nawiedzenia NMP:ratowniczy remont schodów zewnętrznychwejściowych do bazyliki w Wambierzycach– etap II”Szanowny Panie Ministrze! W 2008 r. został wykonanyI etap prac obejmujący górną część schodów.W 2009 r. prace dotyczyć będą II etapu obejmującegodolną część skarpy i monumentalnych schodów,tj. 728 m² powierzchni.Celem prac remontowych jest kontynuacja praczwiązanych ze wzmocnieniem osuwającej się skarpyoraz zabezpieczenia frontonu bazyliki. Stan bliskikatastrofy budowlanej występuje w obrębie schodówi zabezpieczeń wschodniej fasady bazyliki. Wykonaniezakładanych prac wiąże się z realizacją celu podstawowego,jakim jest ratowanie obiektu.Realizacja zadania ma na celu ochronę i zachowaniematerialnego dziedzictwa kulturowego – substancjiobiektu wybudowanego w latach 1695–1730,dzieła architektów włoskich. Bazylika zbudowana nazboczu góry zwanej Syjon tworzy w rzucie poziomymprostokąt o bokach 45x50 m. Składa się z trzech zasadniczychczłonów przestrzennych: prezbiteriumjako kaplicy cudownej figurki Matki Bożej Wambierzyckiej,nawy centralnej oraz krużganków otaczającychnawę i prezbiterium.Od strony wschodniej znajdują się monumentalneschody wybudowane w latach 1722–1724. Stanowiąone podstawę wschodniej, frontowej elewacji bazyliki,której wygląd odbiega wyraźnie od wszystkich typówfasad w barokowej architekturze sakralnej, a nawiązujedo typu fasady pałacowej.Realizacja zadania ma miejsce przy zabytku o wyjątkowejwartości historycznej i artystycznej. Wymagaprzeprowadzenia prac złożonych pod względem technicznymi technologicznym. Stan zabytku wymaganiezwłocznego podjęcia prac zabezpieczających.Działanie przyczyni się do: zabezpieczenia i wzmocnieniaskarpy, na której usadowiona jest bazylikaoraz jej osuwania się, zwiększenia się bezpieczeństwaporuszających się po monumentalnych schodach;, dostępnoścido obiektu, wzrostu atrakcyjności kulturalneji turystycznej, podniesienia znaczenia tegocennego zabytku jako obiektu pielgrzymkowego i turystycznego,znanego w regionie, kraju i Europie, doktórego przybywają badacze, pielgrzymi i turyścipolscy i zagraniczni, zwłaszcza czescy i niemieccy,w którym odbywają się międzynarodowe koncertyim. Ignacego Reimanna oraz występy chórów. Zadaniepolegać będzie na ostrożnym demontażu elementówstopni schodowych oraz płyt znajdujących się natarasie, przeprowadzeniu prac związanych z umocnieniempodłoża i fundamentów fasady bazyliki, wykonaniuprac drenażowych polegających na ułożeniuwarstw filtracyjnych, izolacyjnych oraz ocieplającychułożenie płyt żelbetowych na podłużnych ławach fundamentowychi ponowny montaż elementów stopnischodowych i płyt tarasowych. Rekonstrukcji podlegaćbędzie 20% materiału stopni i płyt.Realizacja zadania wpłynie pozytywnie na substancjęzabytku, przyczyni się do jej zabezpieczenia,a tym samym do zachowania. Rozpoczęcie prac renowacyjno-ratowniczychprzy bazylice pozwoli na stopnioweprzywracanie tego obiektu do stanu świetności.Działanie zauważone zostanie przez licznie odwiedzającychto znane sanktuarium maryjne pielgrzymóworaz turystów nawiedzających KotlinęKłodzką, a zwłaszcza rejon Gór Stołowych.Szanowny Panie Ministrze, całkowity koszt tegozadania wyniesie 545 900,41 zł brutto, kwota wnioskowanaprzez beneficjenta i środki pozostającew dyspozycji ministra właściwego ds. kultury i ochronydziedzictwa narodowego to kwota 400 000,00 złbrutto.Panie Ministrze, czy wniosek dotyczący ratowniczegoremontu schodów zewnętrznych, wejściowychdo Bazyliki w Wambierzycach – etapu II znajdzie akceptacjęi pomoc w Ministerstwie Kultury i DziedzictwaNarodowego?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Monika Wielichowska
248Z a p y t a n i e(nr 3207)do ministra środowiskaw sprawie sposobu konsultowaniatrwającego aktualnie procesuuzupełniania sieci Natura 2000Szanowny Panie Ministrze! Przedstawiciele samorządugminnego, którzy mają być partnerem dlawładz rządowych naszego kraju w różnych dziedzinachi przejawach życia społecznego i gospodarczego,w tym ochrony cennych zasobów przyrodniczychoraz zrównoważonego rozwoju, wyrażają istotne zastrzeżeniado sposobu konsultowania trwającego aktualnieprocesu uzupełniania sieci Natura 2000, w tymplanowania nowych obszarów dokonywanego po pracachterenowych wojewódzkich zespołów specjalistycznych,i prowadzonych szkoleń realizowanychprzez Regionalne Centrum Ekologiczne, Polskie BiuroREC na zlecenie Ministerstwa Środowiska.Lądek Zdrój jest jedną z tych gmin i jedną z gminw pow. kłodzkim (woj. dolnośląskie), na terenie którejplanowany jest nowy obszar natura 2000 – Góry Złote.Obszar ma obejmować ponadto gminę Stronie Śląskie,Złoty Stok, gminę wiejską Kłodzko.Osoby merytorycznie związane z problematykąobszarów Natura 2000 i zainteresowane szkoleniemprzeprowadzanym przez REC w dniach 26 i 27 listopada2008 r. uczestniczyły w organizowanym weWrocławiu przez „Gazetę Prawną”, przy współudzialeMinisterstwa Środowiska, szkoleniu organów administracjipublicznej odpowiedzialnych za prowadzeniepostępowań w sprawie ocen oddziaływania naśrodowisko dla projektów ubiegających się o dofinansowaniew ocenach Programu Operacyjnego „Infrastrukturai środowisko”. Szkolenie miało nazwę:„Czysta Polska – społecznie odpowiedzialna gospodarka,czyli jak inwestować w zgodzie z Naturą 2000i wymogami ocen oddziaływania na środowisko”. Całokształtproblematyki związanej z tworzonymi obszaramiNatura 2000 jest nieustannie omawianyi dyskutowany w różnych ach lokalnych i na szerszymforum i cieszy się z zainteresowaniem z racjiobaw i dotychczasowych złych doświadczeń samorządóww procesie ich wyznaczania, o czym może świadczyćbardzo liczny udział na szkoleniach we Wrocławiuw dniach 26–27 listopada 2008 r.Samorząd gminy Lądek Zdrój zwraca uwagę naobietnice i zapewnienia dotyczące uniknięcia błędówwytykanych Ministerstwu Środowiska w latach poprzednich,kiedy wyznaczenie obszarów Natura 2000odbywało się bez rzetelnie prowadzonych konsultacjiz gminami, na terenie których je wyznaczono, a opinie,które przekazywane były do Ministerstwa Środowiskaprzez samorządy terytorialne nie były wcaleuwzględniane lub były uwzględniane w nieznacznymstopniu. Jak wynika z licznych wystąpień prasowych,telewizyjnych, czatu internetowego z dnia21 października 2008 r., w wystąpieniu w dniu12 września 2008 r. w siedzibie Dolnośląskiego UrzęduWojewódzkiego we Wrocławiu Pan Minister podkreślałrolę konsultacji społecznych w procesie wypracowaniaplanów działań ochronnych dla obszarówNatura 2000 z uwzględnieniem pogodzenia interesówprzyrodniczych, gospodarczych i społecznych,zwłaszcza w kontekście planowanych zamierzeń inwestycyjnychzgodnych z obowiązującymi planamizagospodarowania przestrzennego, a utrudnionymii niekiedy uniemożliwionymi z racji utworzenia nowychobszarów naturowych.Nikt nie neguje roli ochrony cennych przyrodniczoobszarów, siedlisk i gatunków, jednak nie możeona przeszkadzać człowiekowi będącemu także najważniejszą,bo świadomą częścią środowiska. Tworzenieobszarów Natura 2000, jak również weryfikacjaproponowanych obszarów każdorazowo winnauwzględnić zrównoważony rozwój obszarów i rolęczłowieka, jego potrzeb w tym rozwoju. Natura 2000winna być partnerem, a nie konkurentem człowiekai jego zamierzeń. Wyznaczanie nowych obszarów sieciNatura 2000 powinno być poprzedzone, oprócz inwentaryzacjiprzyrodniczej, szczegółowym rozpoznaniemobowiązującej dokumentacji planistycznej dladanego terenu, co według gminy Lądek Zdrój nie zostałodokonane. Nikt z osób przeprowadzających aktualnąinwentaryzację przyrodniczą nie kontaktowałsię i nie konsultował tych wyznaczeń z samorządemgminy Lądek Zdrój.Inwentaryzacja przyrodnicza gminy Lądek Zdrój,która była wykonana w roku 2002 przez firmę FulicaWojciech Jankowski z Wrocławia, uwzględniam.in. cenne przyrodniczo obszary proponowane doobjęcia ochroną. Przykładem mogą być formy skalnew obrębie wzniesienia Trojak, które na otrzymanejostatnio mapie Gór Złotych znalazły się poza granicąproponowanego obszaru Natura 2000 (w pierwszejwersji propozycji były objęte siecią naturową). Zdaniemgminy wycięcie obszaru niebudzącego zastrzeżeńco do uznania jego jako obszar ochrony siedliskjest kontrowersyjne, bo akurat obecność tego terenui uznanie jego jako naturowy nie rodzi żadnych konfliktówi utrudnień, bo teren ten będzie nadal użytkowanyw celach turystycznych i rekreacyjnych bezdokonania żadnych przedsięwzięć wymagającychskomplikowanych procedur i uzgodnień. Z przeprowadzonejaktualizacji inwentaryzacji przyrodniczejgmina Lądek Zdrój nie otrzymała żadnych oficjalnychdokumentów, którymi mogłaby dysponowaći posługiwać się w celach informacyjnych o terenie,a takie zapytania pojawiają się z uwagi na obecnośćgruntów przeznaczonych do sprzedaży na cele określonew miejscowych planach zagospodarowaniaprzestrzennego.Gmina Lądek Zdrój posiada aktualne plany zagospodarowaniaprzestrzennego z roku 2004 dla całegoobszaru, które były pozytywnie zaopiniowane podwzględem spełnienia warunków ochrony środowiska.Obecnie proponowane nowe obszary sieci Natura
249w wielu przypadkach pokrywają się z terenami zurbanizowanymilub przewidzianymi w planach przestrzennychdo zagospodarowania.Wyznaczanie projektowanych granic, bez uwzględnieniapotrzeb innych niż przyrodnicze, determinujew wielu przypadkach rozwój gminy, znacznie ograniczydochody własne gminy, a wręcz może spowodować,zgodnie z ustawą o planowaniu przestrzennym,liczne roszczenia odszkodowawcze właścicieli nieruchomościz tytułu obniżenia wartości nieruchomościpo wprowadzeniu do planów obszarów Natura obejmującychich nieruchomości, które w obecnych planachprzewidziane są do zagospodarowania innegoniż leśne lub rolne. Czy ministerstwo przewidziałorekompensaty dla gmin z tytułu zmniejszenia dochodówi zwiększenia wydatków?Jednocześnie wiem od władz gminy, że z materiałówze spotkania w Bielawie, które otrzymałagmina w wersji elektronicznej, wraz z mapami dlaobszarów Natura 2000: Góry Złote (nowy obszar),Pasmo Krowiarki (korekta granic proponowanegoobszaru), kościół w Konradowie (korekta granic– poszerzenie o żerowisko nietoperzy) wynika, że mapyopracowane przez Biuro Urządzania Lasu i GeodezjiLeśnej sporządzono w skali 1:25 000.To sprawia, żenie można dokładnie dokonać ich odwzorowania namapie planów zagospodarowania przestrzennegodla poszczególnych miejscowości tej gminy, sporządzonychzgodnie z obowiązującym prawem w skali1: 1 000, 1: 2 000 i 1: 5 000, a tym samym niemożliwejest precyzyjne określenie granic, co jest istotnymw postępowaniach planistycznych i inwestycyjno-remontowych.Przedstawiając powyższe argumenty, zapewniamPana Ministra, że samorząd i społeczność gminy LądekZdrój, której główną funkcją jest uzdrowiskowo--turystyczna, są w pełni świadomi roli ochrony środowiskaprzyrodniczego i ochrony cennych przyrodniczosiedlisk i gatunków będących głównym bogactwemtej gminy, o czym świadczy właśnie obecnystan środowiska naturalnego. Najważniejsze jest, abyżycie w tej gminie toczyło się zgodnie z zasadą zrównoważonegorozwoju, z uwzględnieniem funkcji głównieuzdrowiskowo-turystycznej i związanych z tym:terenami, obiektami, urządzeniami i niezbędną infrastrukturą.Natomiast projektowane obszary Naturastają się terenami o znacznych obszarach, naktórych lokalizowanie nawet urządzeń turystycznychtypu wyciągi i trasy narciarskie staje się nierealne.Tereny te, które według projektów obejmująznaczącą powierzchnię gminy, nie mogą być skansenami,jak to w odczuciu samorządu gminy LądekZdrój proponują naukowcy (członkowie wojewódzkiegozespołu specjalistycznego) wyznaczający te obszary,których centrum życiowe ma miejsce w dużychmiastach i rozwój gospodarczy małych gmin jest dlanich, zdaniem samorządu gminy, obojętny.Szanowny Panie Ministrze, liczę na pełne uwzględnieniepowyższych uwag w dalszym postępowaniuw wyznaczaniu w kraju obszarów Natury 2000.Szanowny Panie Ministrze: Czy Ministerstwoprzewidziało rekompensaty dla gmin z tytułu zmniejszeniadochodów i zwiększenia wydatków?Czy Ministerstwo Środowiska planuje szerszekonsultacje społeczne w ramach wyznaczenia obszarówNatura 2000, a opinie, które przekazywane będądo Ministerstwa Środowiska przez samorządy terytorialne,będą w pełni uwzględniane w procesie wypracowaniaplanów działań ochronnych dla tych obszarów,z uwzględnieniem pogodzenia interesówprzyrodniczych, gospodarczych i społecznych?Z wyrazami szacunkuNowa Ruda, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Monika WielichowskaZ a p y t a n i e(nr 3208)do ministra nauki i szkolnictwa wyższegow sprawie możliwości prowadzeniazajęć dydaktycznych poza miastemsiedziby uczelniW związku z pytaniami organizacyjnymi pojawiającymisię podczas mojej poselskiej pracy, dotyczącymimożliwości prowadzenia zajęć poza miastem siedzibyuczelni, zwracam się do Pani Minister z następującymipytaniami:1. Czy istnieje możliwość prowadzenia zajęć dydaktycznychprzez uczelnię poza miastem siedzibyuczelni? Pytanie dotyczy tylko zajęć dydaktycznych,tj. ćwiczeń lub wykładów, w sytuacji gdy uczelnia nieprowadzi filii, wydziału zamiejscowego czy też zamiejscowegoośrodka dydaktycznego.2. Czy jest zapis (jeżeli tak, to który) w ustawiez dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym(Dz. U. Nr 164, poz. 1365) lub w jakimkolwiek rozporządzeniuwykonawczym ministra do tej ustawyuniemożliwiający lub wykluczający możliwość prowadzeniazajęć dydaktycznych poza miastem siedzibyuczelni? Na przykład rozporządzenie ministranauki i szkolnictwa wyższego z dnia 28 marca 2007 r.(Dz. U. Nr 69, poz. 459, § 4 tego rozporządzenia, art. 2pkt 9 ustawy dnia 27 marca 2003 r. o planowaniui zagospodarowaniu przestrzennym Dz. U. Nr 80,poz. 717, z późn. zm.)3. Jakie mogą być konsekwencje dla uczelni, władzyuczelni i studentów w przypadku prowadzeniazajęć dydaktycznych poza siedzibą uczelni – miastem?Chodzi o np. art. 37 ust. 5 lub 2 lub art.38ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwiewyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365)4. Czy istnieją jakiekolwiek (inne niż ogólne) uregulowaniaprawne dla uczelni działających na terenachprzygranicznych, dające uczelni prawo lub moż-
250liwość prowadzenia zajęć dydaktycznych przez uczelniępoza siedzibą uczelni – miastem?Z poważaniemNowa Ruda, dnia 16 stycznia 2009 r.Poseł Monika WielichowskaZ a p y t a n i e(nr 3209)do ministra skarbu państwaw sprawie przyszłości Nitroergu SAz siedzibą w BieruniuSzanowny Panie Ministrze! W grudniu 2006 r.doszło do połączenia spółek Nitron z KrupskiegoMłyna i Erg z Bierunia. Sytuacja nowego podmiotuNitroergu budzi wielkie obawy co do jego przyszłości,szczególnie zaniepokojenie dotyczy zakładu zlokalizowanegow Krupskim Młynie. Jest to sytuacja o tyleparadoksalna, że dotychczasowe wyniki finansowezakładu w Krupskim Młynie są znacznie lepsze niżzakładu w Bieruniu.Tymczasem plany restrukturyzacji przygotowaneprzez zarząd firmy sprowadzają się w znacznej mierzedo przenoszenia produkcji z Krupskiego Młynado Bierunia (np. przeniesienie produkcji zapalnikównieelektrycznych, lontów, nitrocytu).W opinii wielu środowisk (związków zawodowych,władz samorządowych) związanych ze spółką działaniazarządu, w tym przygotowywany plan restrukturyzacji,są głęboko niewystarczające, zawierająwiele błędnych zapisów i nie rokują zapewnienia stabilnościfirmy (obu jej lokalizacji) w okresie recesjigospodarczej.Poza tym, iż jest to działanie niezbyt racjonalneze względów gospodarczych (doprowadzi do stratSkarb Państwa, który mógłby korzystnie sprywatyzowaćzakład z Krupskim Młynie), niesie ono za sobąryzyko dużych problemów społecznych. Zakład w Bieruniuzlokalizowany jest bowiem w pobliżu strefyekonomicznej, w sąsiedztwie wielu dużych przedsiębiorstw,na terenie o niskim bezrobociu.Zakład w Krupskim Młynie natomiast to jedynywiększy pracodawca w okolicy na wpływach, z podatkuktórego opiera się budżet gminy Krupski Młyn.Absolutnie niezasadne jest więc ratowanie zakładuw Bieruniu kosztem zakładu w Krupskim Młynie.W związku z powyższym zwracam się do panaMinistra z pytaniem, jakie zamierza podjąć działaniaw celu przeanalizowania pracy władz spółki, jak równieżjakie są strategiczne zamierzenia MinisterstwaSkarbu Państwa wobec Nitroergu (perspektywy prywatyzacjiitp.).Z wyrazami szacunkuPoseł Tomasz GłogowskiTarnowskie Góry, dnia 19 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3210)do ministra zdrowiaw sprawie uczestnictwa położnychi pielęgniarek w programach w zakresieprofilaktyki i promocji zdrowiaOd dłuższego czasu pielęgniarki podstawowejopieki zdrowotnej, jak i położne są pomijane w programachprofilaktycznych finansowanych przez NFZ,a wszelkie komunikaty w sprawach profilaktyki i promocjizdrowia są kierowane przez NFZ do lekarzypodstawowej opieki zdrowotnej. Dotyczy to w szczególnościprogramów profilaktyki raka szyjki macicy,raka piersi, badań prenatalnych, przewlekłej chorobypłuc, układu krążenia itd.Zwracam się z zapytaniem: Czy i jakie działaniapodejmie ministerstwo, aby umożliwić pielęgniarkomi położnym samodzielne realizowanie programówprofilaktycznych finansowanych przez NFZ.Chełm, dnia 16 września 2008 r.Poseł Grzegorz RaniewiczZ a p y t a n i e(nr 3211)do ministra edukacji narodowejw sprawie podjęcia działań mających na celuwprowadzenie uregulowań prawnych,które usuną sprzeczności w przepisachdotyczących obowiązkowej nauki jazdyw szkołach kształcących w zawodach:technik żywienia i gospodarstwa domowego,technik technologii żywności,technik agrobiznesu, technik ogrodnikSzanowna Pani Minister! Zgodnie z podstawamiprogramowymi kształcenia w ww. zawodach absolwencipowinni nabyć w wyniku kształcenia umiejętnościm.in. do prowadzenia i obsługiwania pojazdówsilnikowych w zakresie niezbędnym do uzyskaniaprawa jazdy kategorii B lub ciągnika rolniczegow zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdykategorii T. Plany nauczania dopuszczone do użytkuszkolnego dla ww. zawodów przewidują naukę jazdysamochodem w wymiarze 20 godzin oraz dodatkowo15 godzin na naukę jazdy ciągnikiem rolniczym dlazawodu technik ogrodnik. Jest to wymiar przypadającyna 1 ucznia w całym cyklu kształcenia.Rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowaniai uzyskiwania uprawnień przez kierującychpojazdami, instruktorów i egzaminatorów określa,że szkolenie dla kierowców dla kategorii B obej-
251muje 30 godzin praktycznej nauki jazdy, a dla kategoriiT – 20 godzin.Rozbieżności w przepisach nie dają możliwościuzyskania uczniom zaświadczenia o ukończeniu kursunauki jazdy, które umożliwiłoby przystąpienie doegzaminu państwowego.Szanowna Pani Minister! W związku z powyższymproszę o udzielenie odpowiedzi na następującepytanie:Czy nie należałoby wprowadzić uregulowań prawnych,które usuną sprzeczności w przepisach dotyczącychobowiązkowej nauki jazdy w szkołachkształcących w ww. zawodach w ten sposób, abyuczniowie mieli możliwość przystąpienia do egzaminupaństwowego?Z poważaniemLębork, dnia 15 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3212)Poseł Witold Namyślakdo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie trudnej sytuacji rodzinwychowujących niepełnosprawne dziecioraz poprawy ich sytuacji finansowejSzanowna Pani Minister! Narodziny choregodziecka to z pewnością trudne doświadczenie dla rodziny,która doznaje głębokiego wstrząsu. Takżez tego punktu widzenia ważna jest pomoc okazywanarodzicom, tak aby umieli otoczyć dziecko szczególnątroską, rozwijać głęboki szacunek dla jego godnościosobistej oraz ze czcią i wielkodusznie służyć jegoprawom. Odnosi się to do każdego dziecka, ale szczególnieważkie staje się wobec dziecka wymagającegoopieki całkowitej, wobec dziecka chorego, cierpiącegolub upośledzonego. Opieka nad dziećmi niepełnosprawnymijest bardzo ciężką i odpowiedzialną pracą.Trwa nie osiem, a dwadzieścia cztery godziny nadobę, wymaga ciągłych poświęceń i wyrzeczeń, a przytym w wielu przypadkach nie ma perspektywy, żekiedykolwiek się skończy.W myśl obowiązujących przepisów rodzic rezygnującyz pracy zawodowej na rzecz opieki nad chorymdzieckiem legitymującym się orzeczeniem o niepełnosprawnościw stopniu znacznym albo orzeczeniemze wskazaniem o konieczności stałej lub długotrwałejpomocy w egzystencji i rehabilitacji osobytrzeciej może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne.Świadczenie to przysługuje jednak rodzicowi jedyniewówczas, gdy w rodzinie zachowane jest kryteriumdochodowe obowiązujące dla świadczeń rodzinnych,które dla rodzin z dziećmi niepełnosprawnymiwynosi 583 zł na osobę. Na chwilę obecną wysokośćświadczenia pielęgnacyjnego wynosi 420 zł.Na podstawie ustawy o świadczeniach rodzinnychdziecku niepełnosprawnemu przyznawany jestzasiłek pielęgnacyjny, który zgodnie z jego definicjąma na celu pokrycie części wydatków wynikającychkonieczności zapewnienia osobie niepełnosprawnejopieki w związku z niezdolnością do samodzielnejegzystencji. Wysokość tego zasiłku to 153 zł miesięcznie.Otrzymuje go każde dziecko posiadająceorzeczenie o niepełnosprawności bez względu na dochódw rodzinie.Całodobowa opieka nad dzieckiem wymaga ogromnegopoświęcenia rodziców i niejednokrotnie ich życiana granicy ubóstwa. Opieka nad niepełnosprawnymiw placówkach opiekuńczych kosztuje o wielewięcej i najczęściej jest pokrywana z budżetu państwa.Uważam, że w sytuacji, gdy rodzice opiekująsię dzieckiem niepełnosprawnym w domu, nie powinnosię uzależniać przyznania zasiłku pielęgnacyjnegood wysokości dochodu. Opieka nad niepełnosprawnymdzieckiem jest tak pochłaniająca czas, że rodzicnie może świadczyć pracy.Szanowna Pani Minister, w związku z powyższymproszę o udzielenie odpowiedzi na następującepytania:1. Jakie działania zamierza podjąć ministerstwow celu poprawy sytuacji finansowej rodzin z niepełnosprawnymdzieckiem wymagającym całodobowejopieki?2. Czy nie należałoby zmienić przepisów w kwestiicorocznej waloryzacji powyższych świadczeńwedług zasad waloryzacji świadczeń emerytalno--rentowych lub innych wypracowanych przez ministerstwozasad?Z poważaniemLębork, dnia 15 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3213)Poseł Witold Namyślakdo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie nowelizacji ustawyo rehabilitacji zawodowej i społecznejoraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnychW związku z wejściem w życie z dniem 1 styczniabr. ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodoweji społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnychz dnia 5 grudnia 2008 r. (Dz. U. Nr 237,poz. 1652) nakładającej na samorządy województwnowe zadania w przedmiotowej materii zwracam sięz prośbą o udzielenie odpowiedzi na pytania:
2521. Kiedy zostaną wydane akty wykonawcze doww. ustawy?2. Jak ocenia się przygotowanie urzędów marszałkowskichdo realizacji zadań nałożonych ww.ustawą?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3214)do ministra środowiskaPoseł Tomasz Garbowskiw sprawie Krajowego ProgramuOczyszczania Ścieków KomunalnychStan faktyczny. W dniu 13 stycznia 2009 r.w Chrzanowie odbyła się konferencja pt.: „Problemyekologiczne Małopolski Zachodniej”, na której poruszononastępujący problem. Jakość wód powierzchniowychw Małopolsce jest nadal niezadowalająca.Spowodowane jest to głównie zanieczyszczeniemwód ściekami bytowymi. Rzeczywista poprawa jakościwód jest powolna, a wpływ warunków pogodowychna jakość tych wód bywa niekiedy bardziejwidoczny niż efekty wdrażania programów ochronywód. Przykładem tego jest pogorszenie się jakościwód ujmowanych do zaopatrzenia ludności w wodędo spożycia.Z raportów GUS wynika, że około 45% mieszkańcówMałopolski nie korzysta z oczyszczalni ścieków.Małe jest tempo rozbudowy komunalnej infrastruktury(corocznie o ok. 1% wzrasta odsetek ludnościobsługiwanej przez oczyszczalnie ścieków). Wskazujeto na nieskuteczność wdrażanego w Małopolsce„Krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych”,co grozi niewypełnieniem zobowiązań wynikającychz dyrektywy 91/271/EWG dotyczącejoczyszczania ścieków komunalnych. Szczególnie złajest sytuacja na terenach wsi, gdzie ścieki do oczyszczalniodprowadza mniej niż 20% mieszkańców.Wobec powyższego jakie działania planuje podjąćministerstwo, aby zapewnić realizację zapisów dyrektywy91/271/EWG?Z wyrazami szacunkuPosłowie Tadeusz Arkiti Janusz ChwierutZ a p y t a n i e(nr 3215)do ministra środowiskaw sprawie jakości powietrza w MałopolsceStan faktyczny. Na konferencji „Problemy ekologiczneMałopolski Zachodniej”, która odbyła się13 stycznia br. w Chrzanowie poruszono m.in. następującezagadnienie. Jakość powietrza w Małopolscejest zła, szczególnie w sezonie grzewczym. Stan tenprzejawia się przekraczaniem dopuszczalnych i alarmowychpoziomów stężeń pyłu zawieszonego. W pyletym dominuje szkodząca zdrowiu, drobna frakcjaP
253Z a p y t a n i e(nr 3216)do ministra sportu i turystykiw sprawie rekomendowania Warkina centrum pobytowe jednej z drużynuczestniczących w Euro 2012Szanowny Panie Ministrze! Samorząd Warki chcezorganizować centrum pobytowe razem z Farma Sielanka.To właśnie tam ma być zakwaterowana ekipauczestnicząca w turnieju finałowym. Farma dysponujehotelem ze 120 miejscami, spa, jacuzzi. Właścicielezadeklarowali wybudowanie na swoim terenieboisk treningowych.Władze Warki przygotowują kompleksowy stadion,który będzie gotowy za półtora roku. Koncepcjazabudowy przewiduje boisko główne i dwa boiska treningowe,tartanową bieżnię. Całość ma zostać sztucznieoświetlona. Bazą ma być obecny stadion KlubuSportowego „Pilica”. Boiska sportowe i budynki wrazz infrastrukturą techniczną zaprojektowano tak, byspełniały wymagania stawiane przez europejskąUnię Piłkarską dla organizacji Euro 2012.Projekt przewiduje wybudowanie szatni od północno-wschodniejczęści boiska głównego. To pozwoliuniknąć bezpośredniego kontaktu zawodnikówz publicznością. Przewidziano 725 miejsc parkingowych.Gmina Warka przystąpiła do ogłoszenia przetarguw systemie zaprojektuj i wybuduj. Planowany terminoddania inwestycji do użytku to drugi kwartał2010 r. Cały ten projekt jest dobrze zaplanowanyi zorganizowany.Pytania:1. Czy Pan Minister włączy się w pomoc finansowądla tej inwestycji w Warce?2. Czy decyzja o zorganizowaniu centrum pobytowegodla jednej z drużyn uczestniczących w Euro2012 w Warce jest ostateczna? A jeśli nie, to kiedyzapadną ostateczne decyzje w tej sprawie?Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Krzysztof SońtaZ a p y t a n i e(nr 3217)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie zaliczenia nauczycielowi pracyw gospodarstwie rolnym do stażu pracy,od którego zależy przyznanienagrody jubileuszowejSzanowna Pani Minister! Pani Beata Tracz zwróciłasię do mojego biura poselskiego z prośbą o wystąpieniez zapytaniem poselskim w sprawie, czy należyzaliczyć pracownikowi (nauczycielowi) pracęw gospodarstwie rolnym do stażu pracy, od któregozależy przyznanie nagrody jubileuszowej* ) .Pracownik po ukończeniu 16. roku życia pracowałw gospodarstwie rolnym w okresie od 10 października1971 r. do 10 września 1978 r. i nie był zameldowanyw miejscu położenia gospodarstwa. Ponadto dotej pory nie został właścicielem tego gospodarstwarolnego. Staż pracy pracownika na dzień 31 grudnia2008 r. wynosił 22 lata i 7 miesięcy.Mając na uwadze powyższe, proszę Panią Ministero zainteresowanie się niniejszą sprawą.W związku z powyższym zwracam się z pytaniamido Pani Minister:1. Czy należy zaliczyć pracownikowi (nauczycielowi)pracę w gospodarstwie rolnym do stażupracy, od którego zależy przyznanie nagrody jubileuszowej?2. Jak Pani ocenia tę sytuację prawną i czym jąuzasadnia?Z poważaniemPoseł Jarosław RusieckiOstrowiec Świętokrzyski, dnia 19 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3218)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie prawa przejściana wcześniejszą emeryturę w związkuz bardzo trudną sytuacją rodzinnąSzanowna Pani Minister! Pan W. S. zwrócił się domojego biura poselskiego z prośbą o wystąpienie z zapytaniemposelskim w sprawie swojej sytuacji, tj. czyma prawo przejść na wcześniejszą emeryturę z powodutrudnej sytuacji rodzinnej.Pan W. S. ma 50 lat. Zainteresowany mieszka razemz żoną, córką i teściową w domu jednorodzinnym.Żona B. S. ma 52 lata i jest osobą niepełno-* ) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń <strong>Sejm</strong>u.
254sprawną. Od 1998 r. żona zainteresowanego miałaorzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności,zaś od 2004 r. ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności.Z tego tytułu pani B. S. ma przyznanyzasiłek pielęgnacyjny. Jednak nie pobiera renty, ponieważnie spełniła jednego z trzech warunków. Jakpodkreślił pan W. S., stan zdrowia jego żony jest bardzozły. Jest ona w stanie zrobić tylko podstawoweczynności, tj. ubrać, umyć się. Nie potrafi natomiastprzygotować posiłku, posprzątać, uprać itd.Córka zainteresowanego J. S. ma 22 lata. Jest osobąniepełnosprawną od urodzenia. Leczona jestw Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Ponadtoleczy się w poradni neurologicznej. Pani J. S. pobierarentę socjalną z ZUS.Jak podkreślił pan W. S., mieszka on równieżz teściową, która ma 78 lat. Jest ona pod stałą opiekąokulisty, kardiologa, neurologa. Teściowa zainteresowanegonie może wykonywać żadnych ciężkichczynności.W związku z powyższym zarówno żona, córka i teściowazainteresowanego nie są w stanie samodzielnieegzystować, wymagają stałej opieki. Pan W. S.jest jedyną osobą, która może się opiekować swoimibliskimi, ale pracuje zawodowo. Wszystkie obowiązki,zadania domowe musi wykonywać sam. Jak podkreślapan W. S., najgorszy jest okres zimy, kiedydochodzą obowiązki z ogrzaniem domu. Należy zaznaczyć,że sam zainteresowany jest także osobą niepełnosprawną,która posiada orzeczenie o lekkimstopniu niepełnosprawności. Jest stałym pacjentemporadni neurologicznej, reumatologicznej.Praca zawodowa, praca w gospodarstwie domowym,opieka nad członkami rodziny powoduje, żesytuacja pana W. S. jest naprawdę bardzo trudna.Przyznanie mu prawa do wcześniejszej emeryturyułatwiłoby panu W. S. normalne egzystowanie, a przedewszystkim byłoby szansą na sprawowanie stałej opiekinad swoimi bliskimi.Mając na uwadze powyższe, proszę Panią Ministero zainteresowanie się niniejszą sprawą.W związku z powyższym zwracam się z pytaniamido Pani Minister:1. Jak Pani ocenia tę sytuację prawną i czym jąuzasadnia?2. Czy pan W. S. ma prawo przejść na wcześniejsząemeryturę z powodu bardzo trudnej sytuacji rodzinnej?*)Z poważaniemPoseł Jarosław RusieckiZ a p y t a n i e(nr 3219)do ministra edukacji narodowejw sprawie zwiększenia subwencji oświatowejdla powiatów na unowocześnienieinfrastruktury niezbędnejdo praktycznego nauczania zawodu– nauka jazdySzanowna Pani Minister! Zgodnie z podstawamiprogramowymi kształcenia w zawodach technik żywieniai gospodarstwa domowego, technik technologiiżywności, technik agrobiznesu, technik ogrodnik,absolwenci nabywają w wyniku kształceniaumiejętności m.in. prowadzenia i obsługiwania pojazdówsilnikowych w zakresie niezbędnym do uzyskaniaprawa jazdy kategorii B lub ciągnika rolniczegow zakresie niezbędnym do uzyskania prawajazdy kategorii T.Szkoły prowadzące kształcenie w powyższym zakresieponoszą znaczące koszty związane z realizacjąwymogów programowych, m.in. koszty związanez eksploatacją samochodów, zakupem niezbędnegowyposażenia itp.Potrzeba dokonywania przez organy prowadzącetego typu wydatków nie znajduje pokrycia w wysokościsubwencji przekazywanych samorządom terytorialnym.Jednym z rozwiązań byłoby znaczące podniesieniewagi P8 algorytmu podziału subwencjioświatowej lub przyjęcie osobnej wagi tylko w stosunkudo szkół kształcących umiejętności jazdy samochodemlub ciągnikiem.Szanowna Pani Minister, w związku z powyższymproszę o udzielenie odpowiedzi na następującepytanie:1. Czy nie należałoby wprowadzić do reformyszkolnictwa zawodowego mechanizmów wspierającychsamorządy terytorialne w unowocześnianiu infrastrukturyniezbędnej do praktycznego nauczaniazawodu?2. Czy nie należałoby rozważyć możliwości zmianyalgorytmu podziału subwencji oświatowej, ewentualnieprzyjęcia osobnej wagi tylko w stosunku doszkół kształcących umiejętności jazdy samochodemlub ciągnikiem?Z poważaniemLębork, dnia 15 stycznia 2009 r.Poseł Witold NamyślakOstrowiec Świętokrzyski, dnia 16 stycznia 2009 r.* ) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń <strong>Sejm</strong>u.
255Z a p y t a n i e(nr 3220)do ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie tworzenia i funkcjonowaniaszkół muzycznychDo mojego biura poselskiego w Tczewie kilkakrotniezgłoszono kwestię funkcjonowania szkół muzycznych.Jak wiadomo, w układzie kompetencyjnymszkoły te podlegają ministrowi kultury. Szczególnezainteresowanie wzbudza kwestia tworzenia szkółmuzycznych II stopnia. Okazuje się bowiem, że mamyw naszym kraju, w tym w Tczewie, sporo uzdolnionejmuzycznie młodzieży. Młodzież ta często nie ma możliwościdalszego kształcenia (szkoły II stopnia) napoziomie miast powiatowych. W trosce o pozyskaniemiarodajnych informacji uprzejmie zapytuję:Na czym polega ogólna podległość szkół muzycznychministerstwu kultury?W jaki sposób ministerstwo kultury wspiera funkcjonowaniei rozwój szkół muzycznych?Jakie są wymogi formalnoprawne przy powstawaniuszkoły muzycznej II stopnia?W jakim stopniu ministerstwo kultury może pomócprzy powstaniu szkoły muzycznej II stopniaw Tczewie?Jakie inne działania należy podjąć, aby taka szkołamogła powstać w Tczewie w najbliższym czasie?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3221)do ministra środowiskaPoseł Jan Kulasw sprawie okoliczności i trudnościdotyczących zbywania makulaturyw punktach skupuDo mojego biura poselskiego w Tczewie przekazanojuż kilka konkretnych sygnałów w sprawie trudnościze zbywaniem makulatury. Bardzo częstow punktach skupu makulatury nie przyjmuje się makulaturylub płaci się za nią grosze. Taka sytuacjafrustruje obywateli. Poza tym zachodzi zjawisko ewidentnegomarnotrawstwa. Kryzys makulaturowydotyka także młodzież szkolną.W świetle tych okoliczności uprzejmie zapytuję:1. Czy i w jakim stopniu Ministerstwo Środowiskamonitoruje problem kryzysu makulaturowego?2. Gdzie tkwią przyczyny i okoliczności obecnychkłopotów ze zbywaniem makulatury w punktachskupu?3. Jakie działania może podjąć i podejmie Pan Minister,aby przywrócić w miarę normalny stan obrotumakulaturą?4. Jak można w obecnych okolicznościach zapobiegaćmarnotrawstwu makulatury?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3222)do ministra infrastrukturyPoseł Jan Kulasw sprawie stanu technicznego mostuna rzece Nogat w MalborkuMost ten jest bardzo ważnym punktem komunikacyjnym,jedynym na rzece Nogat w powiatach:Nowy Dwór Gdański, Malbork, Sztum i Kwidzyn.Ze względu na jego znaczenie (względy komunikacjii bezpieczeństwa) zainteresowany jestem ocenąjego stanu technicznego oraz przepustowości. Dotarłydo mnie nieoficjalne informacje i sygnałyo bardzo złym stanie technicznym konstrukcji mostu,co musi wywoływać zrozumiały niepokój i potrzebęwyjaśnienia.W związku z powyższym proszę Pana Ministrao odpowiedź na następujące pytania:1. Kiedy dokonany był ostatni przegląd technicznymostu i jaki był jego wynik?2. Jaka jest ocena ze strony ministerstwa i podległychmu instytucji przepustowości mostu i perspektywana okres najbliższych kilku lat? Czy rozważanajest koncepcja dobudowy drugiego pasa ruchuna moście?Malbork, dnia 8 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3223)Poseł Tadeusz Cymańskido ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie finansowania Muzeum Zamkowegow MalborkuMuzeum Zamkowe w Malborku jest finansowanebezpośrednio z Ministerstwa Kultury i DziedzictwaNarodowego. Rocznie otrzymuje ok. 6,6 mln zł dota-
256cji i jest jednym z 11 muzeów w kraju finansowanychw ten sposób. Jeżeli jednak weźmiemy pod uwagęcharakter muzeum, wielkość administrowanegoobiektu i jego stan techniczny wymagający znacznychnakładów finansowych bądź też odniesiemy dotacjędo ruchu turystycznego i pozycji zabytku (listaUNESCO) w hierarchii prestiżu, to okazuje się, żejest to dotacja niewystarczająca i nieadekwatna dorangi muzeum. Od wielu lat wielość środków zwiększanajest jedynie o poziom inflacji. Ww. kwota pokrywajedynie koszty stałe wynikające z podstawowejdziałalności, nie pozwala jednak na inwestycje orazrozwój muzeum. Wszelkie wydawnictwa oraz wystawyfinansowane są ze środków pozyskanych z działalnościkomercyjnej.W związku z powyższym proszę Pana Ministrao odpowiedź na następujące pytania:1. Dlaczego tak ważny zabytek kultury, jakim niewątpliwiejest zamek w Malborku, ma tak niski poziomdotacji wśród zabytków finansowanych bezpośrednioz ministerstwa?2. Dlaczego muzea finansowane również z budżetówsamorządowych otrzymują dotacje relatywniewiększe niż te, które w całości są finansowane z ministerstwa?3. W jaki sposób i kiedy nastąpi poprawa w poziomiefinansowania Muzeum Zamkowego w Malborku?Z poważeniemMalbork, dnia 13 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3224)Poseł Tadeusz Cymańskido ministra obrony narodowejw sprawie przetargu na dostarczenie rakietdla Marynarki WojennejSzanowny Panie Ministrze! Przed nowym rokiemMinisterstwo Obrony Narodowej wybrało ofertęnorweskiego Kongsberga, który ma dostarczyć12 rakiet NSM wraz z wyposażeniem dla MarynarkiWojennej. W przetargu na dostarczenie rakietwziął udział koncern SAAB, którego władze twierdzą,iż przetarg był nieuczciwy, ponieważ resort faworyzowałkonkurencję.Z informacji uzyskanych w mediach wynika, iżzwycięska oferta Kongsberga nie spełniała co najmniejsiedmiu z jedenastu wymogów przetargowych,np. norweska rakieta NSM ma zasięg 150 km, natomiastMON wymagał 200 km, Marynarka WojennaRP domagała się w przetargu głowic radarowych,a norweskie głowice NSM napędzane są podczerwieniąi w trudnych warunkach atmosferycznych mogąsię nie sprawdzić, resort kupił już dla Marynarki Wojennej38 pocisków RBS15MK3 produkowanychprzez SAAB, będą więc używać dwóch niekompatybilnych.Szwedzi uważają, że kulisami przetargu powinnyzając się odpowiednie instytucje, a SAAB będzie domagałsię wysokiego odszkodowania od ministerstwaza przeprowadzenie przetargu niezgodnie z jego warunkami.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z następującymi pytaniami:1. Czy Pan Minister nie uważa za zasadne przeprowadzeniekontroli, aby uniknąć posądzeń, iżprzetarg odbył się niezgodnie z obowiązującymi zasadami?2. Na jakiej podstawie norweski koncern KongsbergDefence & Aerospace wygrał przetarg na dostarczenierakiet?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Jolanta SzczypińskaZ a p y t a n i e(nr 3225)do ministra zdrowiaw sprawie zakontraktowania świadczeńna zbyt niskim poziomiedla Oddziału RehabilitacjiRadomskiego Szpitala Specjalistycznegona 2009 r.Szanowna Pani Minister! Sytuacja radomskiejochrony zdrowia jest Pani Minister doskonale znana.Oddział Rehabilitacji Radomskiego Szpitala Specjalistycznegoleczący około 800 chorych rocznie zajmujesię leczeniem ciężkich uszkodzeń mózgów (udary,urazy), rdzenia kręgowego, leczeniem skutków wielonarządowychurazów. Leczenie chorych „ciężkich”,tj. około 300 osób rocznie, związane jest z wysokimikosztami terapii. Na koszty te składają się poza zespołemlekarzy fizjoterapeuci, neuropsychologowie,neurologopedzi, sprzęt specjalistyczny, bieżąca diagnostykaoraz stosowanie leków. Załącznik nr 3 dozarządzenia prezesa NFZ z dnia 29 lipca 2008 r.nr 52/2008/DSOZ narzuca szczegółowe wytyczne dostosowania w procesie leczenia. Standardy te stosujeOddział Rehabilitacji RSS i chorzy tam leczeni wskazująna bardzo dobra opiekę nad nimi. Natomiastfinansowanie procedur w tym oddziale przez NFZstarcza zaledwie na koszty pracownicze. Pozostałezaś koszty nie są uwzględnione.Sytuacja taka utrzymuje się od kilku lat i powodujezadłużenie szpitala. Kontrakt na 2009 r. zwiększaprzychody oddziału rehabilitacji o około 100 tys.
257zł. Nie ma szans, wypełniając standardy leczenia, abydziałalność Oddziału rehabilitacji zbilansowała się.Zachodzi zatem uzasadniona obawa, że w niedalekiejprzyszłości zabraknie z powodów ekonomicznychplacówek ochrony zdrowia, które będą zainteresowaneleczeniem rehabilitacyjnym chorych o dużymstopniu skomplikowania.Znając zaangażowanie Pani Minister w pomoclokalnej służbie zdrowia, chcę zadać następującepytania:1. Czy przeanalizuje Pani Minister sytuację OddziałuRehabilitacji Radomskiego Szpitala Specjalistycznegoi spowoduje zmianę w kontrakcie na tęusługę ze względu na jej ogromne niedoszacowanie?2. Czy podziela Pani Minister pogląd, że działalnośćOddziału Rehabilitacji RSS przy ulicy Giserskiejw Radomiu jest bardzo potrzebna w mieściei potrzebuje wzmocnienia poprzez oszacowanie kontraktuz NFZ?3. Czy NFZ planuje przejście na rozliczenie oddziałówrehabilitacji w systemie jednorodnych gruppacjentów? O ile tak, to według jakich cen?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3226)Poseł Krzysztof Sońtado ministra edukacji narodowejw sprawie zmian w ustawieo systemie oświatyStan faktyczny. W ostatnim czasie, a dokładnie23 grudnia 2008 r. zostało przez panią minister podpisanerozporządzenie dotyczące nowej podstawyprogramowej. Celem nowych rozwiązań jest ułatwieniedzieciom przejścia od edukacji przedszkolnej dowczesnoszkolnej. Dzieci w tym okresie rozwijają sięw różnym tempie, nowa podstawa powinna umożliwićnauczycielom wyrównywanie szans. Podczas rozmówz nauczycielami, którzy żywo dyskutują o proponowanychzmianach, pojawiają się pytania. Zgodniez propozycjami w projekcie ustawy, nad którądebatujemy, przesuwa się moment obniżenia wiekuszkolnego do 6 lat. Jak wiemy, przez 3 lata będzie todobrowolna decyzja rodziców.Pytanie. Czy przyjęcie projektu ustawy w proponowanymkształcie spowoduje zmiany dotycząceterminu wejścia w życie nowej podstawy programowej?Z wyrazami szacunkuPosłowie Tadeusz Arkiti Jan MusiałWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3227)do ministra sportu i turystykiw sprawie nieprawidłowości przy budowiekrytego toru kolarskiego w PruszkowieSzanowny Panie Ministrze! We wrześniu 2008 r.został w Pruszkowie otwarty kryty tor kolarski – jedynytaki obiekt w Polsce. Obiekt ten powstał zaśrodki budżetowe. Jak wynika z kontroli tejże inwestycjiprzez Najwyższą Izbą Kontroli, przy budowietegoż obiektu dopuszczono się szeregu karygodnychnadużyć i nieprawidłowości.Inwestycja, która pierwotnie miała trwać do stycznia2005 r., zakończyła się dopiero we wrześniu 2008 r.Jej koszt miał wedle pierwotnych zamierzeń wynosićokoło 50 mln zł, a ostatecznie zamknął się kwotą90 mln zł.Skala niegospodarności i zaniedbań, szastaniegroszem publicznym uzasadniałoby zawiadomienieprokuratury o podejrzeniu popełnienia przestępstwa,ale nie w państwie, gdzie rządzi,,polityka miłości”ogłoszona przez premiera Tuska.W uznaniu zasług odpowiedzialny za tę skandalicznąinwestycję prezes Polskiego Związku KolarskiegoW. W. został na posiedzeniu Komisji KulturyFizycznej i Sportu powiadomiony przez podsekretarzastanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki TomaszaPółgrabskiego, że Ministerstwo nie zamierzazawiadamiać prokuratury ani wyciągać wobec kogokolwiekkonsekwencji. Odebrał również gratulacjez powodu tak udanej inwestycji, jest bowiem czegogratulować…Zważywszy na fakt, że każdy funkcjonariusz publicznyma obowiązek powiadomienia prokuraturyo zajściu zdarzenia uzasadniającego podejrzenie popełnieniaprzestępstwa, powstaje pytanie, jak się mado tego obowiązku treść oświadczenia podsekretarzaPółgrabskiego. W polityce państwa praworządnegonie ma miejsca na bezmyślne marnowanie pieniędzypodatników i nie ma miejsca na przyzwolenie na takiepraktyki ze strony władz publicznych.W związku z powyższym proszę Pana Ministrao odpowiedź na następujące pytania:1. Czemu kosztorys inwestycji budowy toru w Pruszkowieróżnił się od kosztu ostatecznego o 40 mln zł?2. Czemu nie ogłoszono konkursu na projekt koncepcyjnyi projekt budowlany tejże inwestycji?3. Czemu opracowujący projekt budowlany szablista(sic!) W. Z. nie zlecił badań geologicznych, w następstwieczego konieczne było przeprojektowywaniekonstrukcji fundamentów, i o ile podrożyło to kosztcałej inwestycji?4. Czy wykonawca inwestycji – Mostostal PuławySA udokumentował w swej ofercie, że posiada doświadczeniew budowie podobnych obiektów, i czybrak takiej dokumentacji w treści oferty jest zgodnyz ustawą o zamówieniach publicznych?
2585. Czy i kto przez pierwsze 4 lata inwestycji sprawowałnad budową toru w Pruszkowie nadzór inwestorski?6. Czy Ministerstwo Sportu i Turystyki finansującetę inwestycję wyrażało zgodę na przesuwanieprzez prezesa Polskiego Związku Kolarskiego terminuzakończenia budowy?7. Czemu pomimo braku wymaganej kwoty środkówwłasnych przez Polski Związek Kolarski uzyskałon w ogóle dofinansowanie do budowy toru kolarskiegoi czemu wypłacano nadal kolejne transze środkówna budowę mimo niedotrzymania warunków do uzyskaniadofinansowania z budżetu?8. Czy w związku z przekazaniem jako aport dospółki Eko-Kampinos części gruntu uzyskanegoprzez Polski Związek Kolarski od gminy Pruszkówtoczy się postępowanie prokuratorskie przed ProkuraturąRejonową Warszawa-Wola?9. Czy prezesem spółki Eko-Kampinos jest PrezesPolskiego Związku Kolarskiego W. W., a jednymz udziałowców jego syn G. W.?10. Jaka była wartość działki gruntu wniesionejjako aport do spółki Eko-Kampinos i czemu wedleumowy spółki wartość aportu wynosi 300 tys. zł,a wedle innych wycen około miliona złotych?11. Czy zaniżenie wartości aportu do spółki, a coza tym idzie, ilości udziałów w spółce Eko-Kampinosprzypadających Polskiemu Związkowi Kolarskiemunie jest działaniem na szkodę tegoż związku?12. Czemu o nieprawidłowościach przy budowiekrytego toru w Pruszkowie nie zawiadomiono prokuratury?Kielce, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Sławomir KopycińskiZ a p y t a n i e(nr 3228)do ministra skarbu państwaw sprawie pociągnięcia do odpowiedzialnościwinnych nieudanego zainwestowaniaśrodków państwowych spółekw katolicką TV PulsSzanowny Panie Ministrze! W czasie rządóww Polsce koalicji AWS i Unii Wolności, z której w prostejlinii wywodzi się zarówno obecna Platforma Obywatelska,jak i Prawo i Sprawiedliwość, grupa prawicowychpolityków z Wiesławem Walendziakiempodjęła inicjatywę stworzenia w Polsce ogólnopolskiejtelewizji o prawicowym profilu programowym. Miałoto nastąpić w oparciu o koncesję na nadawanie ogólnopolskiegoprogramu telewizyjną przyznaną w latachdziewięćdziesiątych zakonowi franciszkanów.Miała ona stanowić wsparcie medialne dla kandydaturyMariana Krzaklewskiego na Prezydenta RP.W tym celu powołano telewizję Puls, sowicie natę okazję wspartą z kas państwowych spółek. SpółkiGrupy PZU, KGHM Polska Miedź, Orlen i PolskieSieci Energetyczne utopiły w tej inwestycji ponad200 mln zł.Przedsięwzięcie to skończyło się spektakularnąklapą. Telewizja Puls zdobyła sobie około 10 tysięcznąwidownię, podczas gdy miesięczne koszty działalnościtelewizji sięgały 7 mln zł. W nagrodę za prowadzeniewprost do bankructwa, dyrekcja telewizji pobieraławynagrodzenia sięgające kilkuset tysięcyzłotych miesięcznie.1 kwietnia 2003 r. z powodu sięgającego 130 mlndolarów zadłużenia telewizja Puls zbankrutowała,a zainwestowane przez państwowe spółki środki zostałystracone.Ogromne kwoty ze spółek stanowiących ogólnonarodowymajątek zmarnowano na polityczne zamówieniew przedsięwzięciu pozbawionym jakichkolwiekszans powodzenia biznesowego i prowadzonymprzez podmiot nieposiadający w tej mierze ani doświadczenia,ani własnych środków zabezpieczającychpowodzenie przedsięwzięcia.Kierownictwo państwowych spółek w moim przekonaniuniedopełniło obowiązku należytej dbałościo dobro zarządzanych przez nie spółek, co winno rodzićw stosunku do nich konsekwencje cywilnoprawne,a nawet karne.Tego rodzaju bezkarne rozdawnictwo z majątkuzarządzanych spółek powinno zostać w przypadkuspółek państwowych wreszcie ukrócone.W związku z powyższym proszę Pana Ministrao odpowiedź na następujące pytania:1. Czy zainwestowanie środków państwowychspółek w telewizję Puls było przedmiotem działalnościkontrolnej Najwyższej Izby Kontroli i organówkontrolnych ministra sprawującego z ramienia SkarbuPaństwa nadzór właścicielski?2. Czy wobec osób zarządzających spółkami państwowymi,które zainwestowały łącznie 200 mln złw telewizję Puls, wyciągnięto jakiekolwiek konsekwencjecywilnoprawne lub karne w związku z podjętymiprzez nie decyzjami i utraceniem przez spółkizainwestowanych w telewizję Puls środków?Kielce, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Sławomir KopycińskiZ a p y t a n i e(nr 3229)do ministra środowiskaw sprawie wykonywania przepisów ustawyo recyklingu pojazdów wycofanych z użytkuSzanowny Panie Ministrze! Ustawa z dnia 20 stycznia2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z użyt-
259ku (Dz. U. z 2005 r. Nr 25, poz. 202, z późn. zm.wdrożyła do krajowego porządku prawnego postanowieniaprawa unijnego dotyczące recyklingu pojazdów.Zgodnie z ustawą każdy pojazd wycofany z eksploatacjimiał być przekazywany do stacji demontażu,gdzie poddawany miał być procesowi odzyskui recyklingu. W zamian za zakaz pobierania jakiejkolwiekopłaty od właścicieli pojazdów za przyjęciedo stacji demontażu samochodu wycofywanego z użytku,przedsiębiorcy prowadzący stacje powinni otrzymywaćdopłaty do demontażu. Środki na ten cel miałypochodzić z opłat recyklingowych od osób wprowadzającychdo obrotu pojazdy w ramach tak zwanegoprywatnego importu. Taka była teoria, praktykaokazała się jednak zupełnie inna.Pomimo wejścia w życie ustawy nadal przy wycofywaniupojazdów z użytkowania dominuje działalnośćszarej strefy. Pojazdy wycofywane są z eksploatacjiz pominięciem stacji demontażu pojazdów,a pozostałości po nich zatruwają środowisko naturalne.Zgodnie z szacunkami Stowarzyszenia ForumRecyklingu Samochodów szara strefa obejmuje około90% pojazdów wycofywanych z ekploatacji.Większość działających stacji demontażu pojazdównie spełnia minimalnych nawet wymogów technicznychokreślonych przez przepisy wydane na podstawieart. 22 ustawy o recyklingu pojazdów wycofanychz użytku. Zaś uzyskiwanie dopłat do demontażupojazdów zostało zakazane przez przepisy dotyczącelimitów pomocy udzielanej de minimis.Powszechne lekceważenie przepisów ustawyi wynikających z niej obowiązków przekazywaniawycofywanych z użytku pojazdów do stacji demontażupojazdów, tolerowanie szarej strefy przy recyklinguoraz brak egzekucji obowiązującego prawato fakt, za który ponosi odpowiedzialność rząd orazPan Minister osobiście. Państwo rządzone przezPlatformę Obywatelską i Polskie Stronnictwo Ludowenie jest w stanie zapewnić wykonania obowiązującegoprawa.W związku z powyższym proszę Pana Ministrao odpowiedź na następujące pytania:1. Jakie środki zostały w roku 2008 zebrane odwłaścicieli wprowadzających pojazdy do użytkowaniaz tytułu opłat recyklingowych?2. Jaka kwota dopłat została wypłacona przedsiębiorcomprowadzącym stacje demontażu pojazdóww roku 2008, jaką liczbę wniosków o dopłaty złożonoi z jakich przyczyn wynika niepełne wykorzystaniefunduszy pochodzących z opłat recyklingowych nadopłaty?3. Jaka część działających warsztatów demontażunie uzyskała pomocy z powodu obowiązujących regulacjidotyczących pomocy de minimis?4. W ilu przypadkach w roku 2008 zastosowanokary określone w artykułach 48 i 50 ustawy o recyklingupojazdów wycofanych z użytku?5. Ile wedle szacunków ministerstwa pojazdówjest rocznie wycofywanych z użytku z pominięciemobowiązku recyklingu określonego w art. 18 ustawyo recyklingu pojazdów wycofanych z użytku?Kielce, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Sławomir KopycińskiZ a p y t a n i e(nr 3230)do ministra skarbu państwaw sprawie odwołania prezesa ZarząduPrzedsiębiorstwa EksploatacjiRurociągów Naftowych „Przyjaźń” SASzanowny Panie Ministrze! W dniu 19 grudnia2008 r. ze składu Zarządu Przedsiębiorstwa EksploatacjiRurociągów Naftowych „Przyjaźń” SA odwołanoKrzysztofa Spandowskiego, dotychczasowegoprezesa zarządu spółki powołanego w konkursie. Najego miejsce walne zgromadzenie wspólników spółki,a w praktyce minister skarbu, powołało byłegoburmistrza Mokotowa i – a jakże by inaczej – działaczaPlatformy Obywatelskiej oraz przewodniczącegosejmiku województwa mazowieckiego RobertaSoszyńskiego.Nie pierwszy to przypadek, kiedy w spółkachz udziałem Skarbu Państwa minister skarbu wymieniakadrę zarządzającą pochodzącą z konkursów nadziałaczy partyjnych Platformy Obywatelskiej, którychkwalifikacje wyznaczane są przez ich legitymacjepartyjne.We wrześniu w ten sposób odwołano Prezesa ZarząduOrlen SA zastępując go Dariuszem JackiemKrawcem, oczywiście ekspertem Platformy Obywatelskiej.Podobne zmiany miały miejsce w PGNiGi w spółce Gaz-System.W ten sposób żałośnie kończą się obietnice zawartew exposé premiera Donalda Tuska, jakoby podrządami koalicji PO–PSL władze spółek publicznychmiały być wybierane w przejrzystych konkursach,a nie na mocy partyjnych nominacji. Coraz to nowerzesze partyjnych krewnych i znajomych królikaznajdują zatrudnienie w spółkach publicznych.W związku z powyższym proszę Pana Ministrao odpowiedź na następujące pytania:1. Jakie doświadczenie posiada w branży paliwowejRobert Soszyński, skoro został wybrany na prezesaZarządu PERN „Przyjaźń” SA – dużej spółkizajmującej się przesyłem paliw?2. Czy w czasie sprawowania funkcji prezesa ZarząduPERN,,Przyjaźń” SA przez Krzysztofa Spandowskiegonastąpiło pogorszenie wyników ekono-
260micznych spółki, jeśli nie, to jakie były przesłankiodwołania Krzysztofa Spandowskiego?Kielce, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Sławomir KopycińskiZ a p y t a n i e(nr 3231)do ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie naruszania przez władzeKatolickiego Uniwersytetu Lubelskiegow Lublinie ustawy o ochronie zabytkówi opiece nad zabytkamiSzanowny Panie Ministrze! W chwili obecnej WydziałPrawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiegow Lublinie mieści się w budynku Collegium Iuridicumprzy ulicy Spokojnej w Lublinie, gdzie poprzedniomieściły się jednostki uczelniane Akademii Medycznej.Na frontonie budynku w latach 70 umieszczonotablicę upamiętniającą działalność w tymżebudynku w latach 1944–1945 szpitala NaczelnegoDowództwa Wojska Polskiego.Budynek mieści się w strefie ochrony zabytkówhistorycznego miasta i dla dokonywania wszelkichzmian elementów, takich jak bryła architektoniczna,elementy elewacji i inne elementy zewnętrzne, koniecznejest uzyskiwanie zgody wojewódzkiego konserwatorazabytków.Po przekazaniu budynku Katolickiemu UniwersytetowiLubelskiemu przeprowadzono remont,w czasie którego, bez uzyskania zgody wojewódzkiegokonserwatora zabytków, usunięto z frontonu budynkutablicę z nieprawomyślnym, bo zawierającymwzmiankę o działalności instytucji związanej z LudowymWojskiem Polskim, napisem, a zastąpiono gonapisem o treści jak najbardziej słusznej, bo o papieżuJanie Pawle II.W przypadku innych instytucji skutkowałoby towszczęciem natychmiastowo postępowania administracyjnegoi decyzją o przywróceniu wyglądu budynkui tablicy do stanu poprzedniego. Jak wynikajednak z informacji prasowych, władze KatolickiegoUniwersytetu Lubelskiego usiłują ex post zalegalizowaćbezprawną zmianę w wyglądzie frontonu budynkuCollegium Iuridicum, a co szczególnie oburzające,wydaje się, że tego rodzaju proceder osiągnieswój cel.Jest to niedopuszczalne z dwóch powodów, odpewnego czasu trwa bowiem akcja likwidowania śladówpo 50 latach istnienia PRL przez różnego rodzajuprawicowych humbwejwinów, usiłujących życiorysowebraki w zasługach w walce z poprzednim ustrojemzałatać dewastowaniem przestrzeni miejskiej.Bezpiecznie można teraz powalczyć z komuną uosobionąw nazwach ulic, tablicach i patronach instytucjii placówek. Nieważne, że niekiedy jest to komunaistniejąca w urojeniach chorej wyobraźni. To, żew ten sposób skutecznie utrudnia się życie tysiącomobywateli, firm i instytucji, których dokumenty tracąważność i wymagają wymiany, to, że poszczególnenazwy i obiekty są utrwalone w świadomości społecznej,nie ma znaczenia. W końcu pomysłodawcy takichbezmyślnych zmian nie płacą, tylko obywatele.Inna kwestia to sposób załatwienia sprawy usunięciatablicy upamiętniającej ważne wydarzenie historycznei pogwałcenie przepisów o ochronie zabytkówi ich otoczenia. Powinno to skutkować niezwłocznąinterwencją nadzoru konserwatorskiego, a nictakiego nie nastąpiło. Z prawdopodobieństwem graniczącymz pewnością można powiedzieć, że ma tozwiązek ze statusem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiegojako instytucji kościelnej, a władze publicznew państwie rządzonym przez Platformę Obywatelskąsą niezmiernie życzliwe Kościołowi, a jużmniej zwykłym obywatelom.W związku z powyższym proszę Pana Ministrao odpowiedź na następujące pytania:1. Czy i kiedy władze Katolickiego UniwersytetuLubelskiego wystąpiły do wojewódzkiego konserwatorazabytków o zezwolenie na usunięcie tablicy upamiętniającejszpital Naczelnego Dowództwa WojskaPolskiego z frontonu budynku Collegium Iuridicumi czy takie zezwolenie zostało im udzielone?2. Czy służby konserwatorskie wszczęły niezwłoczniepo usunięciu tablicy postępowanie w celu przywróceniastanu poprzedniego i z jakim efektem?Kielce, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Sławomir KopycińskiZ a p y t a n i e(nr 3232)do ministra zdrowiaw sprawie skali fałszerstw drukówrecept lekarskich oraz wyłudzeń lekówSzanowna Pani Minister! W wyniku wejścia w życierozporządzenia ministra zdrowia z dnia 17 maja2007 r. w sprawie recept lekarskich (Dz. U. z 2007 r.Nr 97, poz. 646) podpisanego przez obecnego posłaPrawa i Sprawiedliwości Zbigniewa Religę zostałyujednolicone druki recept lekarskich stosowanychw całym kraju. Zastąpiły one dotychczasowe zróżnicowanedruki, co miało zmniejszyć związane z działalnościąNFZ koszty. Jednakże przy okazji zrezygnowanoze stosowanych dotychczas w niektórychoddziałach wojewódzkich NFZ zabezpieczeń drukówprzez ich fałszowaniem poprzez druk na specjalnympapierze, mikrodruki i znaki wodne. W chwili obecnejwystarczy zwykła domowa drukarka i wzór receptyściągnięty z internetu by móc produkować
261w warunkach domowych niemal nieograniczone liczbydruków recept nie różniących się niczym od oryginałów.Nic zatem dziwnego, że po wejściu w życiewskazanego wyżej rozporządzenia liczba fałszerstwdruków recept wzrosła pięciokrotnie, a sprzedaż nareceptę specyfików mających działanie odurzające,takich jak tramal i ketonal, wzrosła w niektórychwojewództwach trzykrotnie.Wzrasta też liczba wyłudzeń leków odurzającychi przeciwbólowych na receptę organizowanych przezlekarzy, wystarczy tylko zdobyć imiona i nazwiskapacjentów oraz ich numery PESEL. W roku 2007w ciągu roku na 3,5 mln skontrolowanych receptwykryto nieprawidłowości i wyłudzenia na kwotęokoło 2,2 mln zł.W roku 2008 po pół roku i skontrolowaniu tylko1,4 mln recept wykryto wyłudzenie około 4,9 mln zł.Cały czas słyszymy o braku pieniędzy na służbęzdrowia, a tymczasem na skutek braku chęci zbudowaniaskutecznego systemu monitorującego wykorzystanieleków refundowanych gigantyczne kwotysą marnowane.Za to marnotrawstwo pieniędzy publicznych odpowiadarząd Platformy Obywatelskiej i PolskiegoStronnictwa Ludowego oraz osobiście minister zdrowia.Od lat bowiem nie zbudowano w Polsce nowoczesnegoRejestru Usług Medycznych umożliwiającegowykrywanie nadużyć i wyłudzeń związanychz wykonywaniem świadczeń medycznych przez placówkisłużby zdrowia oraz z wykorzystaniem lekówrefundowanych ze środków publicznych.W związku z powyższym proszę Panią Ministero odpowiedź na następujące pytania:1. Kiedy wreszcie zostanie wprowadzone w życierozporządzenie ministra zdrowia w sprawie receptlekarskich zabezpieczające należycie druki receptprzed fałszowaniem?2. Kiedy powstanie system informatyczny monitorującyna bieżąco ilość sprzedawanych leków refundowanychze środków publicznych oraz lekówo działaniu przeciwbólowym i odurzającym w celuskutecznego wykrywania wyłudzeń tych leków i refundacji?3. Jakie działania zastosowano wobec lekarzywspółpracujących przy wyłudzaniu leków, ile skierowanozawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa,wniosków do rzeczników odpowiedzialnościzawodowej czy kierowano przeciwko nim powództwaodszkodowawcze?Kielce, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Sławomir KopycińskiZ a p y t a n i e(nr 3233)do ministra spraw zagranicznychw sprawie skandalicznego zachowania siępracowników Instytutu Pamięci Narodowejna konferencji naukowej dotyczącej relacjipolsko-słowackich w latach 1938–1948w Nowym TarguSzanowny Panie Ministrze! W listopadzie 2008 r.w obecności wicepremiera Słowacji Dušana Čaplovičai ambasadora Słowacji w Polsce Františka Ružičkioraz przedstawicieli Słowackiej AkademiiNauk i słowackiego Wojskowego Instytutu Historycznegoodbyła się w Nowym Targu konferencjanaukowa poświęcona relacjom polsko-słowackimw latach 1938–1948. Jej organizatorami były krakowskioddział IPN, Słowacka Akademia Nauk i słowackiWojskowy Instytut Historyczny. Strona słowackazaprosiła do udziału w konferencji LudomiraMolitorisa, sekretarza generalnego TowarzystwaSłowaków w Polsce – oficjalnej organizacji mniejszościsłowackiej w Polsce.W trakcie dyskusji Ludomir Molitoris usiłowałzabrać głos w dyskusji nad postacią Józefa Kurasia,pseudonim „Ogień”, ostatnio niezwykle hołubionegoprzez władze, historyków IPN, a nawet prezydentaRP watażki podhalańskiego, wsławionego licznymimordami i rabunkami popełnionymi między innymina cywilnej ludności polskiej, żydowskiej, słowackieji ukraińskiej.Przedstawiciel oficjalnej organizacji mniejszościsłowackiej w Polsce nie został na konferencji, na którązostał zaproszony i na której obecni byli przedstawicieleRepubliki Słowackiej, w ogóle dopuszczony dogłosu. Niejaki J. M.– pracownik krakowskiego oddziałuIPN zażądał bowiem opuszczenia przez niegosali obrad, grożąc, że w przeciwnym wypadku referenciz Instytutu Pamięci Narodowej nie wygłosząreferatów.Jak rozumiem, pracownicy Instytutu Pamięci Narodowejdysponują jedynie słusznym ujęciem prawdyhistorycznej i wysłuchiwanie opinii innych niż ichwłasne jest poniżej ich godności. Od wielu lat InstytutPamięci Narodowej – instytucja pożerająca rokroczniekilkaset milionów złotych z budżetu państwazajmuje się jedynie udowadnianiem swojej niezbędnościdla swych prawicowych sponsorów ulokowanychw Prawie i Sprawiedliwości i Platformie Obywatelskiej,którzy pracownikom IPN zapewniają zapieniądze podatników ciepłe posady i wysokie pensjew zamian za wykonywanie czegoś, co profesjonalniei taniej wykonywane jest i tak przez prokuraturęi służby archiwalne. I profesjonalnych historykówprowadzących działalność naukową, a nie para- i pseudonaukową.W sytuacji jednakże, kiedy prawicowefobie i urojenia pracowników tej instytucji zaczynajągenerować skandale dyplomatyczne w stosunkach
262polsko-słowackich, konieczne jest zajęcie stanowiskaprzez Ministerstwo Spraw Zagranicznych. To z nieznanychprzyczyn nie nastąpiło do chwili obecnej.W związku z powyższym proszę Pana Ministrao odpowiedź na następujące pytania:1. Czy polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznychwyraziło ubolewanie z powodu skandalicznego incydentuwywołanego przez pracowników krakowskiegooddziału Instytutu Pamięci Narodowej?2. Czy ktokolwiek z Ministerstwa Spraw Zagranicznychbył obecny na konferencji, na której obecnibyli między innymi wicepremier Słowacji i ambasadorSłowacji w Polsce?3. Czy uniemożliwianie przez pracowników IPNwystąpienia przedstawicielowi organizacji słowackiejmniejszości narodowej było w jakikolwiek sposóbkonsultowane z Ministerstwem Spraw Zagranicznychi jaka jest ocena tego faktu przez PanaMinistra?Kielce, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Sławomir KopycińskiZ a p y t a n i e(nr 3234)do ministra rozwoju regionalnegow sprawie inwestycji infrastrukturalnychobejmujących woj. świętokrzyskieprzewidzianych w eksperckim projekciekoncepcji zagospodarowania przestrzennegokrajuSzanowna Pani Minister! W grudniu 2008 r. zostałzamieszczony na stronie Ministerstwa RozwojuRegionalnego ekspercki projekt koncepcji zagospodarowaniaprzestrzennego kraju. Stanowić on mapodstawę dla jej wersji ostatecznej.W eksperckim projekcie koncepcji zagospodarowaniaprzestrzennego kraju zawarto kilka inwestycjio żywotnym znaczeniu dla rozwoju regionu świętokrzyskiego,który jak do tej pory był nagminnie pomijanyprzez rząd przy określaniu lokalizacji inwestycjio charakterze strategicznym.Między innymi w projekcie przewidziano przyspieszeniebudowy linii kolejowej przystosowanej doprędkości składów 120 km/h, a częściowo 160 km/hz Radomia przez Kielce do Krakowa. Zmiany objęłyrównież podwyższenie rangi i unowocześnienie drogiz Kielc przez Tarnów do Nowego Sącza. Wreszcie założonazostała w projekcie eksperckim koniecznośćwybudowania w rejonie Kielc, jako obszarze deficytuwodnego, nowych zbiorników retencyjnych.Cieszy fakt, że Rada Ministrów dostrzegła wreszcieistnienie regionu świętokrzyskiego i potrzeby jegomieszkańców, tym niemniej inwestycje te, jak równieżzamieszczenie w projekcie eksperckim jako planowanegocywilnego portu lotniczego w Obicach,należy ocenić jako niewystarczające i zaplanowanedo realizacji na zbyt późny okres.Region świętokrzyski do swojego prawidłowegorozwoju wymaga silnego powiązania komunikacyjnegoz resztą kraju, a to nie może być zapewnioneprzy obecnym tragicznym stanie połączeń kolejowychi drogowych.W związku z powyższym proszę Panią Ministero odpowiedź na następujące pytania:1. Czemu nie planuje się w planie eksperckim jednolitegozmodernizowania całości linii kolejowejz Radomia przez Kielce do Krakowa do kategorii liniiprzystosowanych do prędkości składów 160 km/h?2. Jaki będzie terminarz modernizacji drogi z Kielcdo Tarnowa i Nowego Sącza?3. Czy i jakie zbiorniki retencyjne są planowanedo wybudowania na terenie województwa świętokrzyskiegow ciągu najbliższych 5 lat i czy w związkuz koniecznością zwiększenia udziału energii zeźródeł odnawialnych w ogólnej produkcji energiiw Polsce przewidziane jest wykorzystanie siły spadkuwody z tychże zbiorników jako odnawialnegoźródła energii?Kielce, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Sławomir KopycińskiZ a p y t a n i e(nr 3235)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie nieprzyznaniawsparcia finansowegodla Białoruskiego TowarzystwaSpołeczno-KulturalnegoSzanowny Panie Ministrze! W 2006 r. na BiałoruskieTowarzystwo Społeczno-Kulturowe zostałanałożona kara za nieprawidłowe wykorzystanie częścidotacji przekazanych przez Ministerstwo SprawWewnętrznych i Administracji. Przedmiotowa sankcjamiała trwać przez okres trzech lat i polegać napozbawieniu finansowania przedsięwzięć towarzystwaz tego źródła.Pomimo, iż decyzja w tej kwestii została podjętaw lipcu 2006 r., organizacji cofnięto wszystkie dotacjeod początku roku na planowane imprezy. W związkuz powyższym przedmiotowa kara powinna przestaćobowiązywać wraz z końcem 2008 r. Niestety, tak sięjednak nie stało, gdyż okazało się, iż przedmiotowasankcja trwa nadal, a jej wygaśniecie nastąpi w lipcu2009 r.Przedmiotowa data jest tym bardziej nie zrozumiała,zważywszy na fakt, iż kara nałożona na towarzystwonie zaczęła obowiązywać od lipca, ale do początku2006 r. Niestety, jest to bardzo poważne
263utrudnienie w funkcjonowaniu Białoruskiego TowarzystwaSpołeczno-Kulturalnego jako organizacji,która jest tak ważnym animatorem życia kulturalnegomniejszości białoruskiej w Polsce, i wywołujeniezadowolenie wśród społeczności mniejszości białoruskiej.Dlatego mając powyższe na uwadze, zwracam siędo Pana Ministra z następującymi pytaniami:1. Dlaczego, pomimo iż kara była nałożona naBTSK w 2006 r. i obowiązująca od początku tegoroku, wygaśnie dopiero w lipcu 2009 r., skoro jestprzewidziana na okres trzyletni?2. Jakie kroki podejmie Pan w celu zmiany zaistniałejsytuacji?3. Jakie skutki społeczne takiej decyzji Pan przewiduje?4. Czy nie uważa Pan, iż takie nieporozumieniagodzą w wizerunek rządzącej koalicji i rządu, któredo tej pory były generalnie przychylne inicjatywommniejszości narodowych?Z wyrazami szacunkuBiałystok, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukZ a p y t a n i e(nr 3236)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie nowelizacji ustawyo ochronie przeciwpożarowejSzanowny Panie Ministrze! W ostatnim czasiespotkałam się ze sprzeciwem Regionalnej Izby GospodarczejPomorza wobec zmian w ustawie o ochronieprzeciwpożarowej, która nakazuje pracodawcyzatrudnienie pracownika posiadającego uprawnieniaw zakresie ochrony przeciwpożarowej lub wyznaczeniepodwładnych odpowiedzialnych za udzieleniepierwszej pomocy, ewakuację oraz ochronę przeciwpożarową.Ci ostatni muszą mieć co najmniej średniewykształcenie oraz ukończone szkolenie inspektoraochrony przeciwpożarowej, które kosztuje ok. 1200 zł.Przepisy te obciążają dodatkowo pracodawców, zwłaszczatych prowadzących małe firmy, oraz są niemożliwedo realizacji w określonych terminach z przyczyntechnicznych i organizacyjnych.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z prośbą o odpowiedź na pytanie, czy ministerstworozważa ponowną zmianę w ustawie o ochronieprzeciwpożarowej.Z a p y t a n i e(nr 3237)do ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie opinii prawnej dotyczącejformuły funkcjonowania MuzeumPro Memoria Edith Stein w strukturachMiejskiego Domu Kultury w LublińcuSzanowny Panie Ministrze! Władze śląskiegomiasta Lubliniec postanowiły, w celu uczczenia pamięcipatronki swojej gminy, zaadaptować historycznąkamienicę Courantów na siedzibę muzeum,którego pełna nazwa ma brzmieć Muzeum Pro MemoriaEdith Stein. Zgodnie z założeniami władzmiasta muzeum miałoby funkcjonować w oparciuo ust. 6 art. 6 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r.o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z późn.zm.). Powyższa ustawa zezwala bowiem na funkcjonowaniemuzeum będącego jednostką nieposiadającąosobowości prawnej w ramach struktury MiejskiegoDomu Kultury, czyli samorządowej instytucjikultury posiadającej osobowość prawną. Działaniemuzeum miałby określać regulamin nadany przezdyrektora Miejskiego Domu Kultury w Lublińcu.Pomysł na umiejscowienie tego muzeum władzepragną jednak skonsultować z ministerstwem, bowiembędzie to pierwsza placówka muzealna w 24--tysięcznym mieście Lubliniec.W chwili obecnej remontowane są pomieszczenia,które miałyby zostać zaadaptowane przez MuzeumPro Memoria Edith Stein. Wedle zapewnień władzsamorządowych, funkcjonowanie tej niezwykle istotnejinstytucji jest gwarantem i podstawą dla dalszegokultywowania pamięci o jednej z najznamienitszychmieszkanek miasta, a zarazem kolejnym punktemrozwoju turystyki Lublińca.Konkludując, pragnę zapytać Pana Ministra:1. Jaka jest opinia prawna Ministerstwa Kulturyi Dziedzictwa Narodowego na temat zaproponowanejpowyżej formuły funkcjonowania muzeum?2. Czy istnieje inna formuła prawa, zgodnie z którąpowyższe muzeum mogłoby funkcjonować?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 7 stycznia 2009 r.Poseł Izabela LeszczynaWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Iwona Guzowska
264Z a p y t a n i e(nr 3238)do ministra infrastrukturyw sprawie sfinansowaniaprzez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowychi Autostrad połączeń drogowychmiasta Leszna z nowo budowaną trasą S5Szanowny Panie Ministrze! Pragnę złożyć naPana ręce zapytanie dotyczące włączenia do inwestycjicentralnych połączeń drogowych tzw. rękawkówmiasta Leszna z nowo budowaną trasą S5. GeneralnaDyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad stoi na stanowisku,że sfinansowanie tych połączeń to wewnętrznasprawa samorządów z uwagi na to, iż są todrogi lokalne.W Lesznie tzw. rękawków będzie aż trzy: jedendo węzła Maryszewice, drugi w ciągu krajowej12-tki do Lasocic i trzeci, który ma dochodzić dowęzła w Zaborowie. Dwie – północna i południowa– będą to zupełnie nowe drogi, ta do węzła Lasocicemiałaby być przedłużeniem alei Jana Pawła II. Budowatych dróg to koszt rzędu kilkudziesięciu milionówzłotych. Najdroższym połączeniem jest drogado węzła Zaborowo, gdzie po wybudowaniu drogi odstarej do nowej 5-tki mógłby być kierowany ruchtranzytowy z drogi nr 12.W związku z apelem samorządowców w tej sprawieskładam zapytanie o możliwość włączenia do inwestycjicentralnych połączeń drogowych tzw. rękawkówmiasta Leszna z nowo budowaną trasą S5.Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Maciej OrzechowskiZ a p y t a n i e(nr 3239)do ministra zdrowiaw sprawie wyeliminowaniaz legalnego obrotu niebezpiecznychdla zdrowia substancji o działaniu podobnymdo amfetaminy i jej pochodnychSzanowna Pani Minister! Kilka miesięcy temucałą Polskę obiegła informacja o powstawaniu pierwszychsklepów sprzedających tzw. dopalacze. Równieżw Rybniku, okręgu, z którego wywodzę się, uruchomionotaką działalność.Firmy wykorzystują obecny stan prawny w tymzakresie i otwierają „sklepy dla kolekcjonerów”, a dopalaczeteoretycznie nie mają służyć spożyciu, ale„kolekcjonowaniu”. Większość sprzedawanych produktówzawiera benzylopiperazynę (BZP), substancjędziałającą podobnie do amfetaminy. Obecnie jednaksubstancjami tymi można legalnie handlować na tereniecałego kraju. Sprzedaż ich może być ściganatylko wtedy, gdy substancje wchodzące w skład dopalaczyznajdą się na liście specyfików zakazanychw Polsce.Wprowadzenie zapisów, które umożliwią wyeliminowaniez legalnego obrotu niebezpiecznych dla zdrowiasubstancji, powodujących poprawę nastroju i poczuciewiększej wydolności fizycznej i psychicznej,a dodatkowo mających właściwości psychoaktywne,wydaje się zatem działaniem priorytetowym.Korzystną informacją jest fakt przeprowadzeniawe wszystkich sklepach tego typu kontroli skarbowychoraz kontroli Policji. Ponadto sprawą zajęła sięKomisja Zdrowia, która pracuje nad projektem nowelizacjiustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, zakazującejhandlu dopalaczami.Nie ulega wątpliwości, iż obecna sytuacja wymagapilnego rozwiązania, zatem należy doprowadzićdo szybkiego zakończenia prac legislacyjnych. Projektowananowelizacja ustawy zmienia jedynie załącznikdo ustawy, w którym jest wykaz substancjipsychotropowych. Należy także zwrócić uwagę, że narynku na pewno pojawi się kolejna niebezpiecznasubstancja, a to spowoduje potrzebę przeprowadzenianastępnej nowelizacji.W świetle powyższych informacji mam do PaniMinister następujące zapytania:1. Na jakim obecnie etapie są prace nad nowelizacjąustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orazkiedy ustawa ma wejść w życie?2. W jaki sposób zostanie rozwiązany problempojawiania się kolejnych groźnych substancji działającychpodobnie jak narkotyki?Z wyrazami szacunkuRybnik, dnia 20 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3240)Poseł Marek Krząkałado ministra pracy i polityki społecznejw sprawie opłacania składekna ubezpieczenie społecznew okresie pozostawania kobietyna urlopie macierzyńskim i wychowawczymSzanowna Pani Minister! W październiku ubiegłegoroku przesłałem do Pani interpelację w sprawieinterpretacji przepisów ustawy o systemie ubezpieczeńspołecznych. Pozwolę sobie przypomnieć, iż tematemmojej interpelacji były kwestie dotyczące należnościz tytułu składek, terminów ich przedawnie-
265nia, jak również kwestia osób, które w latach 1999––2006 posiadały zbieg trzech tytułów do ubezpieczeń,tj. umowę o pracę, urlop macierzyński lub wychowawczy,działalność gospodarczą. Wykładnia ustawysprecyzowała, że osoba prowadząca jednocześnie pozarolnicządziałalność gospodarczą i pobierająca zasiłekmacierzyński z innego tytułu (lub zasiłekw wysokości zasiłku macierzyńskiego, przebywającana urlopie wychowawczym) będzie obowiązkowo podlegałaubezpieczeniu z tytułu prowadzenia pozarolniczejdziałalności gospodarczej i, co się z tym wiąże,będzie zobowiązana do odprowadzania składek naobowiązkowe ubezpieczenia społeczne.Niestety przed nowelizacją ustawy w dziesięcioletnimokresie jej obowiązywania powstało wieleodmiennych interpretacji ww. przepisów. SędziowieSądu Najwyższego zastanawiali się, jaka była intencjaustawodawcy w przypadku zaistnienia zbieguwyżej wymienionych tytułów do ubezpieczenia.W identycznych sprawach istnieją różne, nierzadkoskrajne orzeczenia sądów:— w orzeczeniach z dnia 19 marca 2003 r. sygn.akt II UK 157/02 oraz z dnia 14 czerwca 2005 r. sygn.akt. I UK 280/04 stwierdzono, iż obowiązek ubezpieczeniaistnieje w takich przypadkach,— w orzeczeniach z dnia 18 stycznia 2005 r. sygn.akt II UK 128/04 stwierdzono, że korzystanie z urlopówmacierzyńskiego i wychowawczego w okresiepozostawania w stosunku pracy wyłącza obowiązekubezpieczenia z tytułu jednoczesnego prowadzeniadziałalności gospodarczej; oraz z wyroku z dnia20 października 2005 r. sygn. akt I UK 63/05 wynika,że pracownik na urlopie macierzyńskim prowadzącydziałalność gospodarczą podlega ubezpieczeniupracowniczemu.W związku z rozbieżnościami w interpretacjiprzepisów rzecznik praw obywatelskich zwrócił sięw 2005 r. do Sądu Najwyższego o wydanie jednoznacznejinterpretacji przepisów. Sąd Najwyższyw uchwale z 23 maja 2006 r. podjął interpretacjęprzepisu, wskazując na istnienie obowiązku pełnegoopłacania składek na ubezpieczenie społeczne w okresiepozostawania kobiety na urlopie macierzyńskimi wychowawczym. Stworzyło to warunki, w którychklienci ZUS-u mogli być informowani przez pracownikówtego urzędu w sposób nie do końca słusznyi zgodny ze zmieniającą się wykładnią przepisów.Znane mi są przypadki osób, które mimo zasięgnięciainformacji i rady od pracowników ZUS-u postępowałyzgodnie z przepisami i wykładnią ustawy, stały sięposzkodowane wobec zmienianej i do maja 2006 r.niejasnej interpretacji przepisów.Stąd też moje pytania:1. Czy ministerstwo dysponuje danymi, jak dużajest grupa osób, których może dotyczyć sytuacjazwiązana z brakiem jasnej interpretacji przepisówdo czasu wydania jednoznacznej opinii Sądu Najwyższego?2. Czy osoby, które przestrzegając przepisówustawy i kierując się orzeczeniem z dnia 18 stycznia2005 r., o którym wyżej wspomniałem, powinnyuiścić zaległe należności, pomimo tego iż postępowałyzgodnie z literą prawą?3. Czy jest możliwe ustalenie/wprowadzenieprzepisów abolicyjnych, które pozwoliłyby uniknąćnaliczania gigantycznych odsetek osobom, któremogą być poszkodowane taką zmieniającą się sytuacją?Z wyrazami szacunkuRybnik, dnia 20 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3241)Poseł Marek Krząkałado ministra edukacji narodowejw sprawie zasad udostępnianiadokumentów zawierających obliczeniaedukacyjnej wartości dodanej (EWD)Zwracam się do Pani z zapytaniem: Czy dokumentyzawierające dokonane przez okręgowe komisje egzaminacyjneobliczenia edukacyjnej wartości dodanej(EWD) dotyczące gimnazjów z poszczególnychwojewództw są dokumentami podlegającymi udostępnieniuna wniosek o udostępnienie informacjipublicznej złożony na podstawie art. 2 ust. 1 ustawyz dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacjipublicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, z późn. zm.)?Pozwalam sobie zwrócić się do Pani Ministerz powyższym zapytaniem, gdyż sprawa ta była przedmiotempytania skierowanego do mnie podczas dyżuruposelskiego.Z poważaniemWarszawa, dnia 12 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3242)Poseł Ireneusz Raśdo ministra pracy i polityki społecznejw sprawie stosowania aktywnych formprzeciwdziałania bezrobociu w przypadkusamorządowych instytucji kulturyW związku z interwencją Centrum Kultury i Turystykiw Walimiu dotyczącą korzystania przez tęinstytucje z wsparcia oferowanego przez powiatowyurząd pracy uprzejmie proszę o pomoc w rozwiązaniuopisanego problemu i odpowiedź na pytanie.
266Centrum Kultury i Turystyki w Walimiu jest samorządowąinstytucją kultury działającą na podstawiezatwierdzonego przez radę gminy statutu orazustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniui prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U.z 2001 r. Nr 13, poz. 123). Instytucja złożyła w PowiatowymUrzędzie Pracy w Wałbrzychu ofertę przyjęciaosób na staż oraz przygotowanie zawodowe.Powstał jednak problem, czy samorządowa instytucjakultury może ubiegać się o tego typu wsparcie zgodniez obowiązującymi przepisami. Dlatego uprzejmieproszę o odpowiedź na pytanie, czy Centrum Kulturyi Turystyki w Walimiu może ubiegać się o zawarcieprzedmiotowej umowy z PUP, i szersze wyjaśnieniewskazanego problemu.Z poważaniemPoseł Izabela Katarzyna MrzygłockaWałbrzych, dnia 14 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3243)do ministra sprawiedliwościw sprawie zamiaru likwidacjiWydziału Ksiąg Wieczystych w GłogowieOddział Zamiejscowy w GórzeSzanowny Panie Ministrze! Z informacji uzyskanychze Starostwa Powiatowego w Górze wynika, żeMinisterstwo Sprawiedliwości wytypowało do likwidacjikilka wydziałów wieczystoksięgowych, w tymWydział Ksiąg Wieczystych w Głogowie Oddział Zamiejscowyw Górze. Wydział ten został utworzonyw 2004 r., przede wszystkim ze względu na dużą odległość,jaka dzieli część mieszkańców powiatu górowskiegood Głogowa. Na terenie rozległego terytorialniepowiatu górowskiego zamieszkują w dużejczęści osoby niezamożne, bezrobotne i starsze, dlaktórych pokonanie odległości ok. 70 km do Głogowa– gdzie mieści się Wydział Ksiąg Wieczystych – byłobydość trudne. Jak wynika z przedstawionych miinformacji, licznie występujące nieprawidłowościw księgach wieczystych wynikają z faktu odzyskaniaziem po drugiej wojnie światowej oraz istnieniu wielusiedzib ksiąg wieczystych niezwiązanych z Górąi powiatem górowskim. W najbliższym czasie trzebabędzie wpisać ok. 2600 ostrzeżeń o niezgodności międzystanem prawnym nieruchomości ujawnionymw księgach wieczystych a rzeczywistym stanemprawnym. Dość często zdarza się, że jedna nieruchomośćposiada kilka ksiąg wieczystych i uporządkowaniestanu prawnego wymaga ze strony właścicieliwielu wizyt w sądzie.Władze powiatu zdają sobie sprawę, że planowaneuruchomienie elektronicznej księgi wieczystej związanejest z posiadaniem odpowiedniego lokalu i gotowesą przekazać nieodpłatnie na ten cel potrzebnyobiekt.W przedstawionych powyżej okolicznościachzwracamy się do Pana Ministra z zapytaniem:Czy Ministerstwo Sprawiedliwości rozważa lubrzeczywiście podjęło decyzję o likwidacji OddziałuZamiejscowego w Górze Wydziału Ksiąg Wieczystychw Głogowie?Łączymy wyrazy szacunkuWrocław, dnia 16 stycznia 2009 r.Posłowie Sławomir Piechotai Stanisław HuskowskiZ a p y t a n i e(nr 3244)do ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie możliwości wsparcia rynkówrolnych w PolscePodczas spotkań konsultacyjnych w województwiepomorskim dość często staje kwestia niskich cenna artykuły rolne. Szczególnie w roku 2008 miałymiejsca zachwiania na rynku artykułów rolnych. Generalnierolnicy uskarżają się na zbyt niskie cenyzbóż i mleka. Sadownicy wskazują na bardzo niskieceny jabłek przemysłowych. Rolnicy oczekują takżewiększej stabilizacji w utrzymaniu dobrych cen namięso wieprzowe. Naturalnie możliwości państwaw zakresie oddziaływania na te rynki są bardzo ograniczone.Jednakże w trosce o pozyskanie miarodajnychinformacji uprzejmie Pana Ministra zapytuję:Jakie rzeczywiste ceny kształtują się obecnie narynku zbóż, mleka i mięsa wieprzowego? Na ile zasadnesą informacje o załamaniu cen na jabłka przemysłowe?W jakim stopniu na niskie ceny na te artykuływpływa obecnie koniunktura gospodarczalub polityka rolna Unii Europejskiej? W jakim stopniusystem dopłat bezpośrednich rekompensuje niższeceny na zboże, mleko, mięso wieprzowe czy teżjabłka przemysłowe? Jakie działania może i podejmujeminister rolnictwa, aby zapewnić naszym rolnikom(oraz sadownikom) lepsze ceny w sprzedażyzbóż, mleka i mięsa wieprzowego oraz jabłek przemysłowych?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Jan Kulas
267Z a p y t a n i e(nr 3245)do ministra sportu i turystykiw sprawie budowy halisportowo-widowiskowej w PłockuSzanowny Panie Ministrze! W dniu 5 grudnia br.w <strong>Sejm</strong>ie odbyło się głosowanie nad ustawą budżetowąna rok 2009. Niestety nie została przyjętapoprawka dotycząca budowy hali sportowo-widowiskowejw Płocku. Z informacji prasowych wynika,że ministerstwo przystąpi do opracowywaniaprogramu inwestycji o szczególnym znaczeniu dlasportu na rok 2009. Zastanawia mnie, jak możliwajest taka realizacja, jeśli w budżecie brak jest wpisudotyczącego hali.W związku z tym proszę, aby Pan Minister zechciałodnieść się do następujących pytań:1. Czy Minister zamierza zrealizować dofinansowaniebudowy hali sportowo-widowiskowej w Płockuz budżetu ministerstwa? Jeśli tak, to jaka jest to konkretniekwota?2. Proszę o wyjaśnienie kwestii opracowywaniaprogramu inwestycji na 2009 r. Czy rzeczywiściezostanie tam zapisana budowa hali sportowo-widowiskowejw Płocku?Z góry uprzejmie dziękuję za udzielenie mi odpowiedzi.Z poważaniemPłock, dnia 17 grudnia 2008 r.Z a p y t a n i e(nr 3246)do ministra skarbu państwaPoseł Marek Opioław sprawie proponowanej prywatyzacjiŚląskiej Fabryki Wódek GatunkowychPolmos w Bielsku-BiałejSzanowny Panie Ministrze! Jako poseł na <strong>Sejm</strong>RP jestem zaniepokojona sytuacją pracowników bielskiegoPolmosu, dalszym losem przedsiębiorstwaoraz przyszłością zatrudnionych w nim ludziom. Nasuwasię pytanie, czy zmiana właściciela zapewni imdotychczasowe miejsca pracy oraz godziwe zarobki.Czy odpowiednie instytucje państwowe będą nadzorowaćprawidłowość procesu prywatyzacji, aby odbyłsię z korzyścią dla pracowników, przedsiębiorstwa,a także miasta Bielska-Białej?Dlatego proszę o odpowiedzi na moje pytania zawartew tekście zapytania.W związku z planowaną prywatyzacją bielskiegoPolmosu proszę o ustosunkowanie się do zastrzeżeńdotyczących przedmiotowej sytuacji:1. Czy podczas wyceny przedsiębiorstwa wziętopod uwagę rzeczywistą wartość znaków towarowychwszystkich gatunków alkoholi produkowanych przezŚląska Fabrykę Wódek Gatunkowych?2. Czy została prawnie uregulowana kwestia prawdo znaku towarowego?3. Jeśli nie, to czy od takiego posunięcia nie należałobyrozpocząć procesu prywatyzacji?4. Czy prywatyzacja nie spowoduje utraty jakościi znaku firmowego producenta, który zyskał renomęna rynku eksportu?5. Czy przez prywatyzację nie rozbija się polskiegorynku monopolowego, któremu nie grozi upadłość?Z wyrazami szacunkuBielsko-Biała, dnia 29 grudnia 2008 r.Z a p y t a n i e(nr 3247)Poseł Bożena Kotkowskado ministra pracy i polityki społecznejw sprawie tragicznych warunków bytowychmieszkańców miejskiej kamienicyw Bielsku-BiałejSzanowna Pani Minister! Rzeczywistość zastanaprzy ul. Grażyńskiego przechodzi najśmielsze oczekiwania.Pleśń, wilgoć, stara i wypaczona stolarka,mury nietrzymające ciepła, sypiący się tynk, wychodekna korytarzu. Tak muszą mieszkać i żyć paniS. B. i jej dzieci. Są oni ciężko chorzy, niepełnosprawni,więc tym bardziej potrzebne są im godziwe warunkido życia. Pani S. od 10 lat walczy o ich poprawę.Doraźna pomoc nie zlikwiduje problemu, chociażnie jest oczywiście bez znaczenia. Rodzina jest zesobą bardzo zżyta, ale to nie wystarczy przecież dow miarę normalnego funkcjonowania, aby po prostuprzetrwać. Nie ma miejsca do nauki czy koniecznejrehabilitacji. Usytuowanie mieszkania na piętrze teżnie sprzyja takiej prostej czynności, jak wychodzeniez domu. Środowisko, w którym żyją, pozostawia wieledo życzenia. Niektórym lokatorom nie chce się wychodzićdo wychodka na korytarzu, załatwiają sprawydo wiaderka i wyrzucają przez okno. Żadne tłumaczenianie są w stanie usprawiedliwić sytuacji,w której znalazła się rodzina pani B.Dlatego zwracam się do Pani Minister z następującymipytaniami:1. Do kogo ma się udać p. S. B., żeby w końcuuzyskać pomoc dla swojej rodziny?2. Jak długo niepełnosprawne dzieci muszą czekaćna poprawę swoich warunków mieszkaniowych,aby mogły wreszcie normalnie żyć?
2683. Czy cała ta sytuacja nie jest karygodnym zaniedbaniemze strony instytucji państwowych, którezostały przecież utworzone z myślą o ludziach potrzebujących,zwłaszcza o dzieciach?Z wyrazami szacunkuBielsko-Biała, dnia 31 grudnia 2008 r.Z a p y t a n i e(nr 3248)Poseł Bożena Kotkowskado ministra pracy i polityki społecznejw sprawie zamierzonej likwidacji budynkuznajdującego się w Bielsku-BiałejSzanowna Pani Minister! Jako poseł mogę zrozumieć,że na czas remontu ww. budynku zostaną przeniesione:Środowiskowe Centrum Pomocy, PowiatowyZespól ds. Orzekania o Niepełnosprawności, Ośrodekstymulacji i rozwoju małego dziecka oraz osiedlowyKlub Seniora. Zadecydowała o tym awariakanalizacji i zalanie budynku zaniedbanego przezMiejski Ośrodek Pomocy Społecznej, który administrowałbudynkiem. Zniszczenie tego budynku jestefektem niegospodarności. Nie od dziś Rada Osiedlaz panem przewodniczącym J. Ł. starali się zapobieclikwidacji budynku. Nawet radny bielski pan R. M.,przewodniczący Komisji Gospodarki Miejskiej i Mieszkalnictwaw Urzędzie Miasta, ocenił, że stan posesjijest niezły i można go remontować, a jego stan toefekt złego gospodarowania i zarządzania budynkiem.Zamierzano stworzyć tu również Centrum Integracyjnedla osiedla. Mieszkańcy, a w szczególnościseniorzy, czują się rozgoryczeni taką krzywdzącą ichdecyzją. Z dnia na dzień stracili miejsce do spotkań.Klub Seniora jest niezwykle prężny, liczy sobie kilkudziesięciuczłonków. Czy ktoś wziął pod uwagęstarszych ludzi, którzy budowali to osiedle, a terazposzli w odstawkę? – to pytanie zadaje sobie na pewnowielu.Dlatego zwracam się do Pana Ministra z następującymipytaniami:1. Czy odpowiedzialny za sytuację Miejski OśrodekPomocy Społecznej poniesie konsekwencje złegogospodarowania administrowanym budynkiem?2. W czyim interesie leży likwidacja i brak rzekomychmożliwości remontowych posesji?3. Dlaczego władze miejskie Bielska-Białej w poręnie interweniowały, aby nie dopuścić do tak drastycznychrozwiązań?Z wyrazami szacunkuZ a p y t a n i e(nr 3249)do ministra zdrowiaw sprawie utrzymaniaBeskidzkiej Izby LekarskiejSzanowna Pani Minister! Poprawka zgłoszona donowelizacji ustawy o izbach lekarskich wprowadzazrównanie obszarów działania izb lekarskich z podziałemterytorialnym kraju na województwa. W jejwyniku zlikwidowanych zostałoby 7 okręgowych izblekarskich, w tym Beskidzka Izba Lekarska, a jej terytorium,obejmujące obszar byłego woj. bielskiego,zostałoby podzielone pomiędzy dwie sąsiednie – śląskąi małopolską.Beskidzka Izba Lekarska powstała w 1989 r.i skupia ponad 3 tys. lekarzy i dentystów. Jest izbąstosunkowo małą, ale bardzo prężnie działa, wykonującsprawnie wszystkie zadania jej powierzone, odprowadzenia stażu podyplomowego, rejestru lekarzyczy sądu lekarskiego po działalność wydawniczą,prowadzenie szkoleń wśród lekarzy i organizację imprezsportowych czy kulturalnych. Ze względu naswoją dostępność oraz poświęcenie działaczy jest bardzoceniona i popierana wśród swoich członków.Wspomniana poprawka w art. 2 pkt 3 ustawy o izbachlekarskich, zrównująca tereny działania izb z terenamiwojewództw, została zgłoszona przez największąOkręgową Izbę Lekarską w Warszawie, wbrewwoli środowiska lekarskiego wyrażonej w stanowiskuNaczelnej Rady Lekarskiej. Takie działanie nasuwawniosek, że niektóre osoby z zarządu dużych izb chcąwbrew zasadom demokracji i samorządności zwiększyćobszary swoich izb i swoich wpływów, likwidującmniejsze, bliższe lekarzom izby.Dlatego zwracam się z pytaniami:1. Jakie wymierne korzyści niesie ze sobą proponowanapoprawka?2. W czyim interesie została zgłoszona do nowelizacjipoprawka dotycząca zrównania obszarów działaniaizb lekarskich?3. Czy trzeba zmieniać sprawdzony i dobrze działającyjuż system?Z wyrazami szacunkuBielsko-Biała, dnia 14 stycznia 2009 r.Poseł Bożena KotkowskaBielsko-Biała, dnia 31 grudnia 2008 r.Poseł Bożena Kotkowska
269Z a p y t a n i e(nr 3250)do ministra środowiskaw sprawie relacji ustawy o ochroniegruntów rolnych i leśnych w zakresie opłatyza wyłączenie gruntów leśnych z produkcjido przepisów o drodze koniecznejzawartych w Kodeksie cywilnymZwrócił się do mnie o pomoc właściciel nieruchomościpołożonej w Skomielnej Czarnej, na rzecz którejSąd Rejonowy w Myślenicach ustanowił drogękonieczną biegnącą po nieruchomości stanowiącejwłasność Skarbu Państwa a pozostającej w zarządzieLasów Państwowych Nadleśnictwa Myślenice. Mójwyborca stosownie do sentencji orzeczenia ustanawiającegodrogę konieczną uiścił na rzecz właścicielanieruchomości obciążonej tytułem jednorazowegowynagrodzenia za ustanowienie służebności kwotęw wysokości 1194,20 zł (jeden tysiąc sto dziewięćdziesiątcztery 20/100 zł). W chwili obecnej mimoprawomocnego orzeczenia sądu i zapłaty wynagrodzenianie może on korzystać z ustanowionej drogikoniecznej z uwagi na ostrzeżenia wysyłane przezRegionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w Krakowie.Mianowicie Regionalna Dyrekcja LasówPaństwowych w Krakowie stoi na stanowisku, żewynagrodzenie zasądzone postanowieniem SąduRejonowego w Myślenicach nie obejmuje opłat i należnościza wyłączenie gruntu spod produkcji leśnej,a co w konsekwencji wiąże się z koniecznością uiszczenianależności jednorazowej w kwocie 14 500 złoraz opłat rocznych w okresie 10 lat po 1450 zł, codaje łącznie kwotę 29 000 zł. Takie stanowiskow istocie uniemożliwia mojemu wyborcy korzystaniez przyznanej mu drogi koniecznej, gdyż podana kwotajest barierą nie do pokonania i, co oczywiste, wzbudzaw nim uzasadnione podejrzenia co do praworządnościw naszym kraju, bo jak uzasadnić zaistniałąsytuację, gdzie oprócz wynagrodzenia, kosztów urządzeniadrogi obywatel musi ponieść dodatkowo opłatyadministracyjne, które w swej wysokości prawdopodobnieprzekraczają wartość działki pod drogękonieczną?Mając na uwadze powyższe, chciałbym prosićPana Ministra o odpowiedź na pytanie: Jaki jest stosunekustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnychw zakresie opłaty za wyłączenie gruntów leśnychz produkcji do przepisów o drodze koniecznej, w szczególnościczy za ustanowienie służebności drogi koniecznejna gruncie leśnym oprócz wynagrodzenianależą się opłaty z art. 12 ustawy o ochronie gruntówrolnych i leśnych?Z wyrazami szacunkuMyślenice, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Marek ŁatasZ a p y t a n i e(nr 3251)do ministra sprawiedliwościw sprawie skargi na Prokuraturę Rejonowąw WałbrzychuDo mojego biura poselskiego zgłosił się mieszkaniecKudowy Zdrój, który został pokrzywdzony przezPZU i od 2006 r. protestuje przeciwko umorzeniuśledztwa przez Prokuraturę Rejonową w Wałbrzychuwbrew przedstawionym dowodom i faktom.Z pism, dokumentów i informacji* ) wynika, żeobywatel Polski został nie tylko oszukany, ale teżsystematycznie lekceważony przez instytucje, którepowinny stać na straży prawa.Pytanie: Czy możliwa jest kontrola pracy ProkuraturyRejonowej w Wałbrzychu w zakresie sprawzwiązanych z panem S. K.?Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3252)do ministra infrastrukturyPoseł Anna Zalewskaw sprawie budowy obwodnicy GryfinaPrzedstawiciele Gryfińskiego Towarzystwa Gospodarczegomieszczącego się przy ul. Łużyckiej134G w Gryfinie zwrócili się do mojego biura poselskiegoz prośbą o podjęcie działań w sprawie budowyobwodnicy Gryfina na odcinku od mostu na rzeceTywie przez skrzyżowanie ul. Armii Krajowej doskrzyżowania z ul. Pomorską.Budowa obwodnicy Gryfina jest zasadna ze względuna bezpieczeństwo mieszkańców Gryfina orazużytkowników drogi krajowej nr 31, bowiem ul. Łużyckana odcinku 1200 m nie posiada alternatywnejdrogi umożliwiającej jej objazd.W przypadku zablokowania ul. Łużyckiej zostajeodcięty dojazd służb ratunkowych do kilkutysięcznegoosiedla mieszkaniowego „Południe”, całej dzielnicyprzemysłowo-usługowej, pozostałych mieszkańcówtego rejonu, a przede wszystkim do największegozakładu pracy, jakim jest Elektrownia Dolna Odra.W takim przypadku całkowicie zostaje wyłączonyruch na drodze krajowej nr 31 obsługującej przejściegraniczne w Osinowie, Krajniku Dolnym i Gryfinie,a także dojazd do budowanej drogi S3.Długość obwodnicy Gryfina na odcinku od mostuna rzece Tywie przez skrzyżowanie ul. Armii Krajo-* ) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń <strong>Sejm</strong>u.
270wej do skrzyżowania z ul. Pomorską to 3,9 km,a koszt budowy to ok. 34 mln zł.Wobec powyższego zwracam się do Pana Ministraz prośbą o udzielenie odpowiedzi, kiedy zostanie wybudowanaobwodnica Gryfina na odcinku od mostuna rzece Tywie przez skrzyżowanie ul. Armii Krajowejdo skrzyżowania z ul. Pomorską?Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Poseł Mirosława MasłowskaZ a p y t a n i e(nr 3253)do ministra infrastrukturyw sprawie nieodpłatnego przekazaniamieszkań na rzeczWałbrzyskiego TowarzystwaBudownictwa Społecznego w Wałbrzychuoraz braku możliwości wykuputych mieszkań na zasadach preferencyjnychPracownicy przedsiębiorstwa Wamag SA w Wałbrzychumieszkają w mieszkaniach tzw. zakładowych– jedne należą do „starych zasobów”, a inne były zbudowaneze środków zakładowego funduszu świadczeńsocjalnych. Część mieszkań w 2000 r. wbrewwoli lokatorów przekazano nieodpłatnie na rzeczWałbrzyskiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego,część na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej„Skarbek”. Były przypadki niejawnego sprzedaniakilku mieszkań przed przekazaniem. Lokatorzyw 2000 r., po ukazaniu się ustawy o zmianie ustawyo zasadach przekazywania zakładowych budynkówmieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe,wystąpili o wykup zajmowanych mieszkań. Odmówionoim, więc wystąpili do sądu. Sąd oddalił ichpowództwo, gdyż Trybunał Konstytucyjny uznałustawę za niezgodną z konstytucją.Zwracam się z pytaniem do Pana Ministra: Jakiesą obecnie możliwości rozwiązania problemu tychmieszkańców, którzy nie mają możliwości wykupumieszkań na zasadach preferencyjnych? Podkreślam,że część mieszkań, które Wamag SA przekazał gminiei Spółdzielni „Skarbek”, lokatorzy mogli wykupićpo cenach preferencyjnych, natomiast ci, którychmieszkania przekazano do WTBS, muszą zapłacićcenę rynkową.Czy przejęcie mieszkań przez Wałbrzyskie TowarzystwoBudownictwa Społecznego było prawidłowe?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Anna ZalewskaZ a p y t a n i e(nr 3254)do ministra zdrowiaw sprawie pozbawienia pacjentów możliwościbezpłatnego korzystania z poradlekarzy specjalistów z powodu brakupodpisania umów z dolnośląskim NFZW okręgu wyborczym, który reprezentuję, w powiatachświdnickim, wałbrzyskim, ząbkowickim, dzierżoniowskimi kłodzkim pacjenci są pozbawieni możliwościbezpłatnego korzystania z porad lekarzy specjalistów,gdyż dolnośląski oddział Narodowego Funduszu Zdrowianie podpisał odpowiednich umów.Zwracam się z zapytaniem do Pani Minister:— Kto poniesie odpowiedzialność za zaistniałąsytuację?— Czy pacjenci, którzy zostali zmuszeni do zapłaceniaza wizytę, będą mieli zwrócone koszty?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3255)do ministra zdrowiaPoseł Anna Zalewskaw sprawie wpisania szczepionkiprzeciwko pneumokokom do programupowszechnych szczepień ochronnychi zagwarantowania na ten cel środkóww budżecie Ministerstwa ZdrowiaSzanowna Pani Minister! Zwróciła się do mniepani Sabina Szafraniec, prezes Stowarzyszenia „Parasoldla Życia”, z prośbą o podjęcie działań w celuwpisania szczepionki przeciwko pneumokokom doprogramu powszechnych szczepień ochronnych i zagwarantowaniena ten cel środków w budżecie MinisterstwaZdrowia.Jak informuje w swoim wniosku, obecnie szczepionkaprzeciwko pneumokokom znajduje się w kalendarzuszczepień zalecanych, co oznacza, że jeślirodzic chce zaszczepić dziecko, musi za nią zapłacić.Cena szczepionki jest bardzo wysoka i tylko nielicznychrodziców stać na jej zakup. Nie powinno dochodzićdo sytuacji, w której rodzina o niskich dochodachmusi wybierać pomiędzy zdrowiem dziecka a zaspokojeniempodstawowych potrzeb.Szanowna Pani Minister! W związku z powyższymproszę o udzielenie odpowiedzi na następującepytania:
2711. Czy planuje się wpisanie szczepionki przeciwkopneumokokom do programu powszechnych szczepieńochronnych?2. Czy zapewnione zostaną środki finansowe dowprowadzenia powyższych szczepień?Z poważaniemLębork, dnia 9 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3256)do ministra infrastrukturyPoseł Witold Namyślakw sprawie propozycji przypisaniatablic rejestracyjnych do właścicielaSzanowny Panie Ministrze! W przypadku sprzedażysamochodu tablice rejestracyjne należy złożyćw urzędzie. Nowy właściciel pojazdu może tabliceprzejąć bezpłatnie lub dobrowolnie odmówić, jednaknie zależy to w żadnym stopniu od poprzedniego właściciela.Przy rejestracji pojazdu jest możliwość wybraniaindywidualnego numeru. Nie ma to jednak znaczeniaprzy sprzedaży, ponieważ takie tablice rejestracyjne,często kojarzone z poprzednim właścicielem, nabywcama prawo przejąć bezpłatnie. Takie przepisy godząw interesy osób, które skorzystały z możliwości rejestracjisamochodu na indywidualnie wybranych numerach,ponosząc przy tym koszt 1000 zł.W związku z tym proszę Pana Ministra o odpowiedźna pytanie: Czy ministerstwo planuje dopuścićmożliwość zachowania tablicy rejestracyjnej przezwłaściciela po sprzedaży auta lub też zmianę polegającąna stałym przypisaniu tablic rejestracyjnych dowłaściciela, a nie pojazdu? Takie rozwiązanie funkcjonujem.in. w Szwajcarii i Holandii.Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3257)do ministra finansówPoseł Michał Jarosw sprawie budowy nowej siedzibyUrzędu Skarbowego w KraśnikuSzanowny Panie Ministrze! Sprawa budowy nowejsiedziby kraśnickiego urzędu skarbowego ciągniesię już od wielu lat. Jeszcze w 2004 r. samorząd miastaKraśnika przekazał w darowiźnie na rzecz IzbySkarbowej w Lublinie dwie działki o łącznej powierzchniponad 2300 m 2 , znajdujące się przyul. Urzędowskiej. Mimo że są to nieruchomości położonew bardzo atrakcyjnym miejscu, samorząd zdecydowałsię na taki krok, kierując się dobrem mieszkańców.Na działce tej w krótkim czasie miała bowiemrozpocząć się budowa nowej siedziby UrzęduSkarbowego w Kraśniku. Tymczasem minął już 2008 r.,a o rozpoczęciu budowy nic się na razie nie mówi.Cały więc czas pracownicy kraśnickiej „skarbówki”pracują bez widoków na lepszą przyszłość, a mieszkańcypowiatu kraśnickiego są obsługiwani w bardzotrudnych warunkach lokalowych. Ogromnymutrudnieniem w funkcjonowaniu instytucji są wąskiekorytarze, ciasne pokoje, wąska klatka schodowa,brak przystosowania obecnego budynku zajmowanegoprzez US do potrzeb osób niepełnosprawnych.Warunki te w żaden sposób nie przystają powadzetejże instytucji i wymogom dla tego typuobiektów w XXI wieku.W związku z powyższym chciałbym zapytać PanaMinistra:— Kiedy rozpocznie się przy ul. Urzędowskiejw Kraśniku budowa nowej siedziby urzędy skarbowego?— Czy w tym roku planowane są jakieś środkifinansowe na ten cel?— Jeśli Ministerstwo Finansów nie zamierzaw najbliższym czasie realizować tej inwestycji, to czyi kiedy Izba Skarbowa w Lublinie zamierza zwrócićsamorządowi miejskiemu Kraśnika grunty, któreotrzymała w darowiźnie?— Czy na terenie naszego kraju w ciągu minionegoroku realizowane były budowy nowych obiektówurzędów skarbowych? Jeśli tak, to gdzie i jakie środkina ten cel zostały wydane?Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3258)do prezesa Rady MinistrówPoseł Wojciech Wilkw sprawie groźby likwidacjiZakładów NaprawczychTaboru Kolejowego w ŁapachSzanowny Panie Premierze! Miasto Łapy leżącew woj. podlaskim zamieszkuje obecnie nieco ponad17 tys. mieszkańców. Do niedawna mieściły się tamdwa duże, prężnie działające zakłady, które dawałyzatrudnienie znacznej liczbie mieszkańców. Niestetyjeden z nich, a mianowicie cukrowania, pomimo sta-
272rań i protestów pracowników został zamknięty, cooczywiście oznaczało zwolnienia dla załogi. W związkuz powyższym pozostał już tylko jeden duży zakład,tj. Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowegow Łapach, któremu już teraz również grozi likwidacja.W praktyce oznacza to kolejne zwolnienia prawie700 osób, które przy obecnym kryzysie oraz deficycieofert na rynku pracy nie mają szans na zatrudnieniegdzie indziej. Sytuacja jest o tyle niepokojąca, iż upadekZakładów Naprawczych Taboru Kolejowego nastąpiłbyzaledwie w rok po ogłoszeniu zamknięciacukrowni. W związku z powyższym byłby to poważnycios dla tego miasta, które w dobie obecnego kryzysuboryka się z wysoką stopą bezrobocia.Mając powyższe na uwadze, zwracam się doPana Prezesa Rady Ministrów z następującymi pytaniami:1. Jakie kroki zamierza Pan podjąć w celu zmianyzaistniałej sytuacji?2. Jakie kroki powinny i mogą być podjęte w celuprzekwalifikowania zwolnionych członków załogi,tak aby podjęli pracę w innym zawodzie?Z wyrazami szacunkuBiałystok, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław MatwiejukZ a p y t a n i e(nr 3259)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie umieszczania dzieciw przyzakładowych przedszkolachPrywatne przedszkola są drogie, a publiczne wymagająrezerwowania miejsc z dużym wyprzedzeniem.Braki w infrastrukturze, a zatem dostępnoścido żłobków czy przedszkoli negatywnie wpływają nietylko na poziom intelektualny młodego pokolenia, alerównież są sprzeczne z proponowanym przez rządwsparciem aktywności matek na rynku pracy. Badaniaprzeprowadzone w celu rozpoznania nastrojówpotencjalnej grupy rodziców zainteresowanych posyłaniemdzieci do przedszkoli usytuowanych przy zakładachpracy wykazały, iż 89,8% ankietowanychi 90,3% osób nieposiadających dzieci wyraziło zapotrzebowaniena tego rodzaju rozwiązanie w przyszłości(źródło: ankieta Wolters Kluwer Polska i redakcjiSerwisu HR wraz z firmą Femmeritum). Dodatkowymatutem takich placówek okazała się oszczędnośćczasu oraz brak obawy o pozostawienie dzieckabez opieki po jego zamknięciu.Obecnie w Polsce do przedszkoli uczęszcza znaczniemniej dzieci niż odpowiednio ich rówieśnikóww państwach Wspólnoty. Sieć ta nie jest wystarczającorozwinięta, dramatyczna sytuacja obejmuje zwłaszczamałe miasta i wsie. Opłaty za opiekę nad dzieckiemsą zbyt duże. Ich obniżenie może stanowić realnybodziec do aktywności zawodowej matki orazsprzyjać decyzji o powiększeniu rodziny. Kobietyw znakomitej większości przypadków organizująswoje życiowe plany wg wieku potomstwa. Dzieci do2. roku życia najczęściej pozostają pod bezpośredniaopieką matki, całkowicie wykluczając od udziałuw pracy zarobkowej. Nadto do przedszkoli chodzi mniejniż 40% dzieci w przedziale wiekowym 3–6 lat.Dlatego tak potrzebna jest kampania wspierająca,z jednej strony, matki wychowujące małe dzieci, przyspieszającaich powrót do aktywności zawodowejz poczuciem dobrze spełnionego obowiązku i bezpieczeństwao własne dziecko pozostawione w przedszkoluprzyzakładowym, z drugiej strony, należy pamiętać,iż każde wyjście naprzeciw oczekiwaniomspołecznym przenosi ciężar realizacji przedsięwzięciana pracodawców. W związku z tym nie bez znaczeniapozostaje stanowisko władzy państwowej odpowiedzialnejza racjonalną politykę społeczną.W związku z powyższym proszę Panią Ministero odpowiedź na następujące pytania:1. Czy ministerstwo popiera pomysł tworzeniaprzedszkoli przyzakładowych?2. W jaki sposób zamierza zabezpieczyć dostępwszystkich chętnych dzieci do udziału w zajęciachprzedszkolnych?3. Czy pracodawcy decydujący się na założenieprzedszkola dla dzieci swych pracowników otrzymująwsparcie ze strony ministerstwa?Z poważaniemWieluń, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakZ a p y t a n i e(nr 3260)do ministra zdrowiaw sprawie zmian wprowadzonychprzez Narodowy Fundusz Zdrowiaw dostępie do specjalistów w dziedzinienadciśnienia tętniczegoSzanowna Pani Minister! Hipertensjologia to dziedzinamedycyny zajmująca się zagadnieniami związanymiz nadciśnieniem tętniczym i jego leczeniem. Jakospecjalność medyczna została zarejestrowana przezministra zdrowia dopiero w 2006 r. na wniosek PolskiegoTowarzystwa Nadciśnienia Tętniczego.Nadciśnienie tętnicze jest chorobą układu krążenia,w której w naczyniach tętniczych panuje zwiększoneciśnienie krwi. Jest to niewątpliwie chorobaprzewlekła, która podlega długotrwałemu leczeniu.To najczęściej występująca choroba układu krążenia,
273jest zarazem najczęstszą przyczyną rozwoju chorobyniedokrwiennej serca i udarów mózgu.Co trzeci Polak choruje na nadciśnienie, co stanowiponad 8 milionów, a kolejnych 9 milionów jest zagrożonychjego rozwojem. Nadciśnienie tętnicze z reguływykrywane jest podczas przypadkowego badaniakontrolnego krwi. Największa częstość jego występowaniapojawia się w grupie wiekowej pomiędzy35. a 60. rokiem życia.Pojawiła się propozycja Narodowego FunduszuZdrowia, aby chorzy z nadciśnieniem, którzy do tejpory z powodzeniem leczeni byli przez kardiologówczy internistów, teraz leczyli się u lekarzy hipertensjologów.Problem w tym, że jest ich w Polsce jak dotej pory niewielu, bo zaledwie trzynastu na Śląsku,w województwie łódzkim trzech, z kolei w podkarpackim,opolskim czy świętokrzyskim nie ma anijednego. Pacjenci, dotąd skutecznie leczeni przez internistówi kardiologów, będą musieli czekać w nieskończeniedługich kolejkach do specjalisty albo leczyćsię daleko od miejsca zamieszkania.W związku z powyższym zagadnieniem proszęPanią Minister o odpowiedź na następujące pytania:1. Dlaczego Narodowy Fundusz Zdrowia wprowadziłzmiany przy tak małej ilości specjalistówz dziedziny nadciśnienia tętniczego?2. Czy Narodowy Fundusz Zdrowia zamierza tozmienić i poczekać, aż będzie większa liczba hipertensjologóww kraju?Z poważaniemWieluń, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakZ a p y t a n i e(nr 3261)do ministra skarbu państwaw sprawie wyjaśnienia kwestii związanejz prawem do otrzymania odszkodowaniaza akcje Petrochemii Płock SAprzez spadkobierców pracownikówPetrochemii Płock SASzanowny Panie Ministrze! W związku licznymipytaniami spadkobierców pracowników PetrochemiiPłock (dziś PKN Orlen) SA w sprawie otrzymaniaodszkodowania za akcje komercjalizowanego przedsiębiorstwazwracam się z pytaniem: Na jakich zasadachspadkobiercy pracowników Petrochemii PłockSA, którym odmówiono prawa do nieodpłatnego nabyciaakcji, mogą starać się o przysługujące im (zgodniez uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada2000 r.) odszkodowanie? W szczególności proszęo wyjaśnienie kwestii dotyczących tych spadkobierców,którzy przegrali procesy przed 2006 r. i dziśw sytuacji, gdy sądy wydają inne wyroki, czują siępokrzywdzeni.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Andrzej NowakowskiZ a p y t a n i e(nr 3262)do ministra spraw zagranicznychw sprawie bezczynności Konsulatu Polskiegow Rzymie odnośnie do załatwieniaformalności związanychze śmiercią obywatela polskiegoSzanowny Panie Ministrze! W dniu 16 listopada2007 r. Delegatura w Chełmie Lubelskiego UrzęduWojewódzkiego w Lublinie została powiadomionaprzez Wydział Konsularny Ambasady RP w Rzymieclarisem nr 2929 o śmierci obywatela polskiegoS. J. M., stale zamieszkałego w Chełmie. Z treściclarisu wynikało, że władze włoskie poinformowałyWydział Konsularny o tym, że S. J. M. zmarł dnia15 listopada 2007 r. w szpitalu G. Battista Grassiegow Ostii (Rzym). Jednocześnie Wydział Konsularnyprosił o poinformowanie rodziny zmarłego i przekazanieinformacji o wybranej formie i miejscu pochówkuzwłok.Pani B. L., konkubina zmarłego i matka jegodwojga nieletnich dzieci utrzymywanych ze świadczeńalimentacyjnych, nie była w stanie pokryć kosztówsprowadzenia jego zwłok do Polski i podjęła decyzjęo pochowaniu ciała we Włoszech na koszt miejscowychwładz, o czym zawiadomiono Wydział KonsularnyAmbasady RP w Rzymie.Od listopada 2007 r. do dnia dzisiejszego pomimowielokrotnie ponawianych próśb i interwencji WydziałKonsularny Ambasady RP w Rzymie nie dostarczyłpani B. L. karty zgonu S. J. M., co uniemożliwiawystawienie przez miejscowy urząd stanu cywilnegoaktu zgonu. Wobec braku aktu zgonu MiejskiOśrodek Pomocy Rodzinie w Chełmie zawiesił postępowaniew sprawie ustalenia pani B. L. prawa dododatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnegowychowywania dzieci. Jednocześnie – co jest paradoksalne– na podstawie informacji zawartej wewspomnianym clarisie ten sam Miejski Ośrodek PomocyRodzinie odmówił jej przyznania świadczeniaz funduszu alimentacyjnego w związku ze śmierciądłużnika zobowiązanego do alimentacji.W konsekwencji opisanych wydarzeń sytuacjapani B. L. wychowującej samotnie dwoje dzieci jestniezwykle trudna, bowiem została ona pozbawionaprawa zarówno do świadczenia z funduszu alimen-
274tacyjnego, jak też nie może otrzymać dodatku dozasiłku rodzinnego wobec nienadesłania włoskiejkarty zgonu, co uniemożliwia wydanie polskiegoaktu zgonu.Interwencja telefoniczna w tej sprawie w WydzialeKonsularnym Ambasady RP w Rzymie pozostałabez rezultatu, zaś pracownica konsulatu wyjaśniła,że nie zdołano uzyskać od władz włoskich ani kartyzgonu, ani nawet informacji o miejscu pochowaniazwłok. Nie wydaje się prawdopodobne, aby w przypadkuśmierci obywatela polskiego we włoskim szpitalunie zachowała się żadna dokumentacja i aby pochówkuzwłok na koszt władz włoskich dokonano bezwystawienia karty zgonu.Wobec powyższego proszę Pana Ministra o udzielenieodpowiedzi na następujące pytanie:1. Czy sprawa ta jest znana Ministerstwu SprawZagranicznych?2. Czy możliwe jest, aby śmierć obywatela polskiegowe włoskim szpitalu i pochówek zwłok odbyłysię bez wystawienia karty zgonu i odnotowania tegofaktu w dokumentach władz włoskich?3. Czy oczekiwanie przez ponad rok na uzyskanieprzez Wydział Konsularny Ambasady RP w Rzymiekarty zgonu obywatela polskiego zmarłegow jednym z krajów Unii Europejskiej jest procedurąnormalną i prawidłową w pracy polskiej placówkikonsularnej?Z wyrazami szacunkuChełm, dnia 14 stycznia 2009 r.Poseł Zbigniew MatuszczakZ a p y t a n i e(nr 3263)do ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie ograniczenia kompetencjiPlacówce Terenowej KasyRolniczego Ubezpieczenia Społecznegow ChełmiePanie Ministrze! W styczniu tego roku zostaływprowadzone istotne zmiany w regulaminie organizacyjnymOddziału Regionalnego KRUS w Lublinie.Lokalne media opublikowały wypowiedzi dyrektoraOR KRUS w Lublinie, w których zaznacza on, że„wyprowadzenie” w 2007 r. z Chełma oddziału kasybyło spowodowane wprowadzeniem w skali kraju nowejstruktury organizacyjnej. Chodziło o dostosowanierozmieszczenia oddziałów do obecnie obowiązującegopodziału administracyjnego. W efekcie tej reorganizacjiChełm stracił oddział KRUS, zyskującw zamian zaledwie placówkę terenową. Wszystkietego typu jak w Chełmie placówki zachowały kompetencjeoddziałów do końca grudnia ubiegłego roku.Jednakże wspomniane zmiany w regulaminie ORKRUS w Lublinie prowadzą do zabrania tych uprawnieńchełmskiej placówce i pozostawienia minimalnegozakresu zadań. Z informacji przekazanych przezpracowników PT KRUS w Chełmie wynika, żew efekcie proponowanych zmian chełmska placówkaKRUS zostaje pozbawiona jakiejkolwiek możliwościobsługi finansowej, kadrowej, wypłat świadczeniobiorcomemerytur, rent, a nawet świadczeń krótkoterminowych.Placówka Terenowa KRUS w Chełmie obsługujeobecnie ok. 48 tys. świadczeniobiorców i ubezpieczonychz okolicznych 16 gmin: miasto Chełm, miastoRejowiec Fabryczny, gmina Białopole, gmina Chełm,gmina Dorohusk, gmina Dubienka, gmina Kamień,gmina Leśniowice, gmina Rejowiec, gmina RejowiecFabryczny, gmina Ruda Huta, gmina Sawin, gminaSiedliszcze, gmina Wierzbica, gmina Wojsławice,gmina Żmudź. Lubelszczyzna jest terenem rolniczym,średnia wieku rolników to ok. 50 lat. Są torolnicy w większości posiadający niewielkie gospodarstwarolne, gospodarstwa, w których wszystkieczynności wykonują sami właściciele. Wprowadzenieproponowanych zmian spowoduje ogromne utrudnieniew korzystaniu z usług KRUS ubezpieczonym, jakrównież świadczeniobiorcom. Narazi rolników na dodatkowe(a nawet duże w przypadku gmin odległych)koszty związane z dojazdem do Lublina, jednocześniezdezorganizuje pracę w gospodarstwie, ponieważ wydłużyczas realizacji usług w KRUS.Z danych oficjalnych KRUS jednoznacznie możnastwierdzić, iż OR KRUS w Lublinie łącznie z podległymiplacówkami terenowymi realizuje największąliczbę usług w skali kraju, np. dane za I półrocze2008 r.: decyzje i umorzenia w sprawach o emeryturyi renty, województwo lubelskie – 5198, najwięcejw Polsce; przeciętna miesięczna liczba emeryturi rent, województwo lubelskie – 199 580, II miejscew Polsce; zasiłki pogrzebowe, województwo lubelskie– 3578, najwięcej w Polsce; zasiłki i jednorazowe odszkodowaniapowypadkowe, województwo lubelskie– 2 554 853, najwięcej w Polsce.Placówka Terenowa KRUS w Chełmie zatrudniadoświadczonych pracowników, wielu z długoletnimstażem pracy w KRUS, którzy profesjonalnie i z należytąstarannością obsługują petentów. Zapewnieniebezpośredniego, łatwo dostępnego kontaktu rolnikomdo usług świadczonych przez KRUS było dotychczaspriorytetem respektowanym przez wszystkieekipy rządowe. Planowana centralizacja usługKRUS w sposób znaczny spowoduje pogorszenie jakościpracy kasy w województwie lubelskim, a szczególniew gminach podległych PT KRUS w Chełmie.W związku z powyższym proszę o odpowiedzi napytania:1. Czym podyktowane jest tak drastyczne ograniczeniekompetencji Placówki Terenowej KRUSw Chełmie i równoczesna centralizacja w Lubliniewyjątkowo rozbudowanej, ze względu na rolniczycharakter regionu, struktury świadczeń KRUS? Czy
275proponowane zmiany dotyczą na identycznych zasadachwszystkich placówek na terenie całej Polski?2. W jaki sposób po przeprowadzeniu ewentualniepowyższych zmian zostanie zapewniona dostępnośćusług świadczeniobiorcom i osobom ubezpieczonymw KRUS?3. Czy możliwe jest pozostawienie chełmskiej placówkiKRUS w niezmienionej formule z 2008 r.?4. Czy prawdą jest, że dwie z podległych OddziałowiRegionalnemu w Lublinie placówek terenowychKRUS – w Radzyniu Podlaskim i w Biłgoraju, obieplacówki mniejsze od chełmskiej, obie z mniejszą obsługąświadczeniobiorców i ubezpieczonych – zachowałydotychczasowe kompetencje i nie podlegają planowanymzmianom? Jakie są tego przyczyny?5. Jeżeli planowana centralizacja zadań realizowanychprzez KRUS zostanie przeprowadzona, jaką(i czy wszyscy zainteresowani) propozycję pracy dostanąpracownicy PT w Chełmie, których zadaniaprzejmie oddział w Lublinie, poza groźbą redukcjizatrudnienia? Czy ewentualne procedury przechodzeniawraz z zadaniami pracowników chełmskiejplacówki np. do lubelskiego oddziału odbywać siębędą z zachowaniem dotychczasowych warunkówpracy, czy wręcz odwrotnie, w związku ze zmianąpracodawcy (obecnie pracowników w Chełmie zatrudniakierownik PT w Chełmie, po przeprowadzeniuzmian pracodawcą staje się dyrektor OR w Lublinie)zostaną im przedstawione nowe, nie gorszewarunki świadczenia pracy i płacy?Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3264)do ministra skarbu państwaPoseł Beata Mazurekw sprawie uruchomieniaprodukcji alternatywnej w oddzialeCukrownia WożuczynSzanowny Panie Ministrze! Zwracam się z prośbąo przedstawienie aktualnych informacji o stopniuwdrażania przez Krajową Spółkę Cukrową działańzmierzających do uruchomienia w oddziale CukrowniaWożuczyn produkcji alternatywnej.Produkcja cukru w zakładzie została zakończonaw 2006 r. Dla zatrudnionych pracowników decyzjao zaprzestaniu funkcjonowania była bardzo trudnado akceptacji, co znalazło wyraz w akcji protestacyjnej.W podpisanym 19 października 2006 r. porozumieniumiędzy Zarządem Krajowej Spółki CukrowejSA a przedstawicielami załogi ustalono utrzymaniemiejsc pracy oraz racjonalne wykorzystanie majątkupoprzez uruchomienie innych gałęzi produkcji. Podstawowymelementem ww. porozumienia było zapewnienieuruchomienia produkcji soku gęstego z burakówcukrowych do produkcji bioetanolu. Końcowytermin dostosowania zakładu do wprowadzenia produkcjiustalono na 30 września 2008 r.W odpowiedzi na zapytanie złożone w grudniu2007 r. poinformował Pan o prowadzonych analizachw zakresie uruchomienia produkcji biopaliw. Niestety,do chwili obecnej nieznane są wyniki analiz oraznie są podejmowane żadne prace wykonawcze.Z informacji prasowych wynika, że w chwiliobecnej możliwe jest wykorzystanie urządzeń znajdującychsię w zakładzie do produkcji energii odnawialnej.W związku z powyższym mam następujące pytania:1. Na jakim etapie zaawansowania są przygotowaniado uruchomienia produkcji wykorzystującejzasoby cukrowni?2. Czy uruchomienie produkcji alternatywnej nastąpiprzed końcem 2010 r., gdy wygasną umowyo pracę z pracownikami?Z poważaniemPoseł Wojciech ŻukowskiTomaszów Lubelski, dnia 22 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3265)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie likwidacji delegaturKuratorium Oświaty w LublinieSzanowny Panie Premierze! W ostatnim czasiezostała dokonana zmiana Statutu Lubelskiego UrzęduWojewódzkiego. Z uzyskanych przeze mnie informacjiwynika, że w aktualnych zapisach dokonanolikwidacji delegatur Kuratorium Oświaty w Lublinie,zamieniając je na oddziały zamiejscowe. W ten sposóbzlikwidowano istniejące delegatury w Białej Podlaskiej,Chełmie i Zamościu.Tymczasem zgodnie z art. 32 ust. 3 ustawy o systemieoświaty: „Wojewoda, na wniosek kuratoraoświaty, może tworzyć delegatury kuratorium oświaty.Kierownik delegatury może, z upoważnienia kuratoraoświaty, prowadzić sprawy na obszarze działaniadelegatury, w tym sprawować nadzór pedagogicznyi wydawać decyzje administracyjne.”W związku z powyższym mam następujące pytania:1. Czy dokonana zmiana jest zgodna z obowiązującąustawą o systemie oświaty?2. Czy kierownik oddziału zamiejscowego będzieposiadał kompetencje analogiczne do kierownika de-
276legatury, np. możliwość wydawania decyzji administracyjnych?3. Czy dokonana zmiana na terenie województwalubelskiego będzie stosowana na terenie całego kraju?Z a p y t a n i e(nr 3267)do ministra gospodarkiZ poważaniemPoseł Wojciech Żukowskiw sprawie lokalizacji elektrowni atomowejw Polsce oraz trybu podjęcia decyzjiw tej sprawieTomaszów Lubelski, dnia 22 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3266)do ministra sportu i turystykiw sprawie możliwości uzupełnienia składuosobowego Komitetu Ochrony PrawKomitet Ochrony Praw, jako ciało opiniodawczo--doradcze działające przy ministrze sportu i turystyki,skupia w swoim gronie podmioty zaangażowanew ochronę własności intelektualnej związanejz przygotowaniami i organizacją turnieju finałowegoMistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO2012. Dziwi więc, że w składzie powołanego komitetuzabrakło koordynatorów ds. własności intelektualnejreprezentujących miasta gospodarzy turnieju.Otrzymali oni jedynie do wiadomości notatkęz inauguracyjnego posiedzenia komitetu. Wątpliwościsą tym bardziej uzasadnione, że miasta składałydo UEFA gwarancje przestrzegania praw marketingowychUnii Europejskich Związków Piłkarskich,w których zobowiązały się do ścisłej współpracyz UEFA w tym obszarze i do niepodejmowania działańnaruszających prawa do znaku towarowegoUEFA EURO 2012.W związku z powyższym pytam:— Czym spowodowana była decyzja niepowołaniakoordynatorów ds. własności intelektualnej do składuKomitetu Ochrony Praw?— Czy istnieje możliwość poszerzenia składu komitetuo przedstawicieli miast gospodarzy?Warszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Poseł Tomasz GarbowskiSzanowny Panie Premierze! W związku z publicznymiwypowiedziami premiera Donalda Tuska dotyczącymiprzesądzonej już podobno decyzji w sprawiebudowy w Polsce do roku 2020 elektrowni atomowejuprzejmie proszę Pana Premiera o odpowiedź na następującepytania:1. W jakim trybie, przez kogo i kiedy zostanie podjętadecyzja o budowie elektrowni atomowej?2. Czy podtrzymywana jest lokalizacja elektrowninad Jeziorem Żarnowieckim (województwo pomorskie)?3. Jak zamierza rząd (Pana resort) przekonać dolokalizacji tej elektrowni społeczność gminy, na tereniektórej zostanie ona zlokalizowana?4. Czy gmina jw. może liczyć na rekompensatę zestrony rządu (inwestora) za zgodę na zlokalizowanieu siebie elektrowni, np. w formie tzw. inwestycji towarzyszących?Wdzięczny będę Panu Premierowi za odpowiedźna ww. pytania.Z poważaniemPoseł Jerzy BudnikWejherowo, dnia 14 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3268)do ministra gospodarkiw sprawie ekwiwalentu pieniężnegoz tytułu prawa do bezpłatnego węgla dla osóbuprawnionych z przedsiębiorstw górniczychPani Minister! Osoby, które otrzymały emeryturygórnicze w 1988 r. jako pracujące do 1988 r. w ZakładzieRobót Górniczych Łęczna, otrzymały ekwiwalentpieniężny z tytułu prawa do bezpłatnego węgla.Ponieważ zakład ten w 1990 r. (a więc już po odejściutych osób na emeryturę) został przekształcony w PrzedsiębiorstwoRobót Górniczo-Budowlanych, które niejest przedsiębiorstwem robót górniczych w rozumieniudefinicji zawartej w art. 2 pkt 2 ustawy z 6 lipca2007 r. o ekwiwalencie pieniężnym, dlatego wstrzymanowypłatę ekwiwalentu ww. emerytom, mimo żew tym przedsiębiorstwie nie pracowali.Czy taka decyzja ZUS jest właściwa?Z poważaniemPoseł Gabriela MasłowskaLublin, dnia 15 stycznia 2009 r.
277Z a p y t a n i e(nr 3269)do ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie możliwości przywróceniaZespołu Emerytalno-Rentowego MSWiAz siedzibą w TarnowieSzanowny Panie Premierze! Na wstępie tekstumojego zapytania poselskiego muszę z dużą przykrościąstwierdzić, że osobiście jestem naocznym świadkiemcoraz pełniejszego rozchodzenia się oficjalnychzapowiedzi i deklaracji z realnymi faktami. Ta wyjątkowoniekorzystna weryfikacja owych dwóch strontego samego zjawiska ma miejsce w przypadku m.Tarnowa, które od momentu utracenia statusu województwaulega stałej degradacji.Nie zamierzam w tym miejscu wyliczać dowodówprzywołanej wyżej tendencji, natomiast w niniejszymzapytaniu chcę podnieść problem, z którym w dniu13 stycznia br. zwrócił się do Pana Premiera ZarządKoła Stowarzyszenia Emerytów i Rencistów Policyjnychw Tarnowie. Otóż autorzy przywołanego wyżejdokumentu zwracają się do Pana Premiera z prośbąo reaktywowanie Zespołu Emerytalno-RentowegoMSWiA z siedzibą w Tarnowie. W rzetelnie umotywowanymwniosku szczegółowo opisują klasycznykontredans, jaki miał i ma dalej miejsce w terytorialnymprzyporządkowaniu obsługi ponad 1600 tutejszychemerytów i rencistów policyjnych (najpierwKraków, potem Nowy Sącz), co w sumie sprowadzasię do utrudniania życia tej kategorii świadczeniobiorców.Przy okazji znany Panu wniosek zawierarównież informację, iż tego typu „oszczędnościowe”działania nie miały miejsca w Nowym Sączu i w Krośnie,mimo że sytuacja tych ośrodków była i jest porównywalnaz Tarnowem.Popierając zatem znany Panu Ministrowi wniosekz dnia 13 stycznia br. (znak: SE-6/09), w tym zwłaszczazawartą w nim rzeczową argumentację, pytam:1. Jakie były rzeczywiste powody zlikwidowaniaw Tarnowie z dniem 28 sierpnia 2006 r. ZespołuEmerytalno-Rentowego MSWiA, skoro tego typu jednostkiostały się w Krośnie i Nowym Sączu?2. Czy Pan Premier zamierza wyjść naprzeciwpostulatowi sprecyzowanemu w przywołanym wyżejwniosku, co definitywnie rozwiązałoby problemytechnicznej obsługi tarnowskiego środowiska policyjnychemerytów i rencistów?Z poważaniemTarnów, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Wiesław WodaZ a p y t a n i e(nr 3270)do ministra skarbu państwaw sprawie sytuacji finansowej Huty CynkuMiasteczko Śląskie SAPragnę zwrócić uwagę Pana Ministra na niepokojącesygnały płynące z Huty Cynku MiasteczkoŚląskie SA o fatalnej kondycji finansowej zakładu.Świadczą o tym decyzje zarządu, których skutkiemjest wypowiedzenie zakładowego układu pracy z pracownikamioraz wypłacenie pensji w dwóch ratach(podobno pierwszy raz w historii huty). Zarząd tłumaczy,że zagrożenie utratą płynności finansowejspowodowane jest gwałtownym spadkiem cen cynku,ołowiu i srebra oraz niewykorzystaniem okresu koniunkturygospodarczej na przeprowadzenie restrukturyzacji.Osobnym zagadnieniem jest utrzymanieinstytucji kredytujących do tej pory bieżącą działalnośćzakładu.Mając na uwadze fakt, iż Huta Cynku MiasteczkoŚląskie SA jest jednoosobową spółką Skarbu Państwa,w której Skarb Państwa posiada 100% akcji,zwracam się do Pana Ministra z uprzejmą prośbą oodpowiedź na następujące pytania:1. Jaka jest opinia ministerstwa w tej sprawie?2. Czy i kiedy zarząd spółki opracuje i przedstawiprogram naprawczy oraz zaprezentuje plan minimalizacjikosztów?3. Czy ministerstwo podziela negatywną opinięobecnego zarządu dotyczącą złego zarządzania spółkąprzez poprzedni?Z poważaniemBytom, dnia 19 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3271)Poseł Wojciech Szaramado ministra skarbu państwaw sprawie sytuacji finansowej spółkiNitroerg SA w BieruniuRada Gminy w Krupskim Młynie (powiat tarnogórski)podjęła uchwałę w sprawie sytuacji ekonomiczno-społecznejspółki Nitroerg SA w Bieruniu.Wyraża w niej bardzo duże zaniepokojenie kondycjąfinansową firmy oraz jej wpływem na życiemieszkańców gminy. Zakład, produkujący materiaływybuchowe, środki inicjujące, wyroby z tworzywasztucznego oraz dodatki do oleju napędowego 2-EHN,zatrudnia wielu mieszkańców (to największy pracodawcaw gminie), a zobowiązania podatkowe stano-
278wią aż 1/4 dochodów budżetu Krupskiego Młyna. Tewszystkie czynniki powodują, że los zakładu decydowaćbędzie o jakości i poziomie życia mieszkańców,a także stopie bezrobocia w całym powiecie.Samorządowcy sugerują konieczność wprowadzeniaprogramu naprawczego, który unormowałbypłynność finansową Nitroerg-u.Mając na uwadze dobro mieszkańców gminy orazzagrożenie wzrostem poziomu bezrobocia, zwracamsię do Pana Ministra z uprzejmą prośbą o odpowiedźna następujące pytania:1. Nitroerg SA jest na liście spółek nadzorowanychprzez Departament Nadzoru Właścicielskiegoi Prywatyzacji V Ministerstwa Skarbu Państwa.Jak zatem ministerstwo ocenia sytuację finansowąspółki?2. Jakie działania zamierza podjąć ministerstwow celu poprawy sytuacji finansowej spółki?Z poważaniemBytom, dnia 9 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3272)Poseł Wojciech Szaramado ministra sportu i turystykiw sprawie kosztów, które muszą ponosićgminy na budowę boisk sportowych,tzw. orlikówSzanowny Panie Ministrze! Pragnę zainteresowaćPana Ministra problemem kosztów, które musząponosić gminy na budowę boisk sportowych,tzw. orlików.Otrzymuję niepokojące informacje, iż firmy, którespecjalizują się w budowie orlików, podnosząceny. Nie istnieje między tymi wykonawcami konkurencja.Koszt budowy tych obiektów dochodzi nawetdo 1,8 mln zł.Nie zmienia się udział finansowy rządu i samorząduwojewództwa, a rosną wydatki gmin.Stąd moje pytania:1. Czy w 2009 r. będzie podwyższony udział dofinansowaniakosztów budowy boisk, tak aby wszyscypartnerzy ponosili 1/3 całych nakładów?2. Czy rząd zamierza podjąć działania, w efekciektórych zapobiegnie się często nieuzasadnionemuwzrostowi kosztów budowy tych obiektów i nadmiernymwydatkom z budżetu gminnego?Z poważaniemBydgoszcz, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Anna BańkowskaZ a p y t a n i e(nr 3273)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie niezaliczania dni wolnychudzielonych w związku z oddawaniem krwido okresów pracy górniczejSzanowna Pani Minister! Regionalne CentrumKrwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Katowicach pobierarocznie prawie 45 tys. litrów krwi, zaopatrując125 szpitali naszego regionu w niezbędne jej składniki.Najbardziej nowoczesne i często skomplikowanezabiegi nie byłyby możliwe bez przetaczania krwi. Cowięcej, to dzięki krwiodawcom można nawet korygowaćwady wrodzone.Niemały udział w honorowym krwiodawstwiew naszym regionie mają górnicy. Z informacji, jakieposiadam, stanowią oni najliczniejszą, ok. 15-procentowągrupę zawodową wśród krwiodawców.Funkcjonujące aktualnie zasady emerytalne powodują,że górnicy krwiodawcy chcący przejść naemeryturę muszą odpracować dni wolne udzieloneim przez pracodawcę w związku z oddaniem krwi.W tym miejscu należy zauważyć, że nie wszystkiegrupy zawodowe (np. maszyniści) są zobowiązane doodpracowania dni wolnych przydzielonych z tytułuoddawania krwi.W powszechnej opinii personelu RegionalnegoCentrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Katowicachistniejące przepisy mogą spowodować spadekilości pobieranej krwi, co w regionie charakteryzującymsię wysokim zagrożeniem wypadkowym możebyć bardzo negatywne w skutkach. W tej sytuacjizmiana obowiązujących przepisów i zaliczenie górnikomdni poświęconych na oddawanie krwi do okresupracy gwarantuje utrzymanie odsetka górników oddającychkrew, a nawet wzrost liczby honorowychkrwiodawców w obrębie tej grupy zawodowej.Mając na uwadze apel Dyrektora RegionalnegoCentrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Katowicach,a także fakt, iż krwiodawstwo jest szansąi bezcennym darem życia, uprzejmie zapytuję:1. Czy istniejące przepisy prawa oraz ich wykładniadokonana przez ZUS nie łamią zasady, zgodniez którą prawo nie działa wstecz?2. Czy Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznejprzewiduje zbadanie przepisów w omawianym zakresie?3. Czy resort pracy i polityki społecznej przewidujemożliwość zmiany omawianego uregulowania?Poseł Beata Małecka-LiberaDąbrowa Górnicza, dnia 15 stycznia 2009 r.
279Z a p y t a n i e(nr 3274)do ministra finansóww sprawie wprowadzenia kas fiskalnychdla lekarzy i adwokatówSzanowny Panie Ministrze! Chciałbym zwrócićsię do Pana z zapytaniem: Czy rząd zamierza wprowadzićkasy fiskalne dla takich grup zawodowych,jak adwokaci i lekarze prowadzący prywatną praktykęlekarską? Znaczna część grup zawodowych, któresą zobowiązane do korzystania z kas fiskalnych,zwróciła się do mnie z takimi pytaniami, uważając,że są pokrzywdzeni, niesprawiedliwie i nierównotraktowani. Uważają, że narusza to ich prawa wynikającez konstytucji RP.Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3275)do ministra skarbu państwaPoseł Marek Zielińskiw sprawie egzaminu dla kandydatówna członków rad nadzorczychprzeprowadzonego przez MinisterstwoSkarbu Państwa w dniu 22 listopada 2008 r.Szanowny Panie Ministrze! Trafiają do mnieskargi uczestników egzaminu pisemnego dla kandydatówna członków rad nadzorczych, który odbył się22 listopada 2008 r. w siedzibie ministerstwa.Z informacji od nich wynika, że żadna z osób, któreuczestniczyły w egzaminie we wskazanym dniu,nie uzyskała wyniku uprawniającego do przystąpieniado jego części ustnej.Zdaniem uczestników pytania zawarte w tekścieegzaminu z dnia 22 listopada 2008 r. były nieadekwatnedo programu nauczania zaakceptowanegoprzez MSP. Zmieniony został ich zakres i poziom.Uczestnicy egzaminu, zwłaszcza ci, którzy przystąpilido niego ponownie, uważają, że istnieje dużeprawdopodobieństwo, iż przy ocenie zaniżano takżepunktację. Dla przykładu podają swoje wynikiz pierwszego podejścia (przed 22 listopada 2008 r.)oraz zdecydowanie niższe z kolejnego egzaminuw dniu 22 listopada 2008 r.Zastanawia mnie również fakt, że spośród tak dużejgrupy uczestników egzaminu (ok. 60), którzyprzygotowywali się do egzaminu w różnych ośrodkachszkoleniowych w kraju, a więc reprezentującychzapewne zróżnicowany poziom nauczania, niewątpliwiespełniający wymagania zawarte w rozporządzeniuRady Ministrów z dnia 7 września 2004 r.,nie zdał nikt. To rzeczywiście jest zastanawiające,gdyż do egzaminu przystępują osoby dobrze przygotowane,po dobrych uczelniach, fachowcy z doświadczeniem.Rozumiem, że ministerstwo dąży do podniesieniakompetencji członków rad nadzorczych i uważam toza bardzo celowe. Jednak kandydaci powinni dysponowaćwiedzą o obowiązujących wymaganiach z odpowiednimwyprzedzeniem. Wydaje się, że takiejszansy nie mieli uczestnicy egzaminu w dniu 22 listopada2008 r.Proszę zatem Pana Ministra o wyjaśnienie następującychkwestii:W jakim zakresie była aktualizowana baza danych20 listopada?W jakim procencie zawarte pytania w testach wypełniałyzakres obowiązujący do dnia 20 listopada2008 r., a w jakim z nowej bazy danych?Kiedy nowa baza danych została opublikowanaprzez MSP?Dlaczego o zaistniałych zmianach nie zostałyz odpowiednim wyprzedzeniem poinformowane ośrodkiszkoleniowe, tak by dać równą szansę wszystkimzdającym?Czy ministerstwo, w związku z wprowadzeniemwyższych niż do tej pory wymagań, uważa za zasadnewprowadzenie okresowych odnowień – uaktualnieńcertyfikatów – dyplomów MSP dla kadry egzaminującej?Z poważaniemWarszawa, dnia 15 stycznia 2009 r.Poseł Danuta JazłowieckaZ a p y t a n i e(nr 3276)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie wsparcia dla osób wykonującychginące zawody rzemieślniczeSzanowna Pani Minister! Środowisko rzemieślniczewoj. opolskiego zwróciło się do mnie z „Odezwąw sprawie ginących zawodów rzemieślniczych”,w której wskazuje na krytyczną sytuację środowiskai brak perspektyw rozwojowych mimo wciąż dobregotempa rozwoju gospodarki narodowej.Wiele małych zakładów rzemieślniczych, częstorodzinnych, zostało lub zostanie niebawem zamkniętych,bowiem ich właściciele, bardzo często ludziew wieku przedemerytalnym lub emerytalnym, jakogrupa pracownicza i pracodawcza nie radzą sobiez zagmatwanym prawem. Od wielu lat środowiskodopomina się nowej ustawy o rzemiośle, która docze-
280kała się ponad 100 poprawek i zasadniczo odbiega oddzisiejszej rzeczywistości.Środowisko czuje się pokrzywdzone dysproporcjąw wielkości uiszczanych składek ZUS-owskich płaconychprzez rzemieślników a np. rolników. Rzemieślnicysą przekonani, że uprawiający ginące zawodypowinni być objęci szczególną ochroną.Wraz ze wzrostem zamożności rośnie zapotrzebowaniena wyroby wykonywane przez kaflarzy,rymarzy czy bednarzy. Część usług rzemieślniczychwytwarzanych ręcznie traktuje się wyłącznie jakorzemiosło artystyczne, a tę grupę wytwórców traktujewyłącznie jako „folklor”. Rzemieślnicy chcielibypracować podobnie, jak w krajach zachodnich, gdziespołeczności lokalne wypracowują dobrą markę nalokalne wyroby czy usługi, które ostatecznie stająsię atrakcją nie tylko regionalną, wokół której budujesię nowe struktury z pożytkiem dla mieszkańcówi turystów.Warto naszym obywatelom, szczególnie mieszkańcomterenów wiejskich, ułatwić zachowanie, reaktywowaniei podejmowanie działalności rzemieślniczejopartej na miejscowych tradycjach. Zwracamsię zatem do Pani Minister z pytaniem, czy ministerstwoma w planach podjęcie działań „uporządkowania”ustawy o rzemiośle w celu ułatwienia funkcjonowaniatej specyficznej grupy zawodowej?Z poważaniemWarszawa, dnia 13 stycznia 2009 r.Poseł Danuta JazłowieckaZ a p y t a n i e(nr 3277)do prezesa Rady Ministróww sprawie trwającego postępowaniaantymonopolowego w związkuz podejrzeniem stosowania przez KujawskąSpółdzielnię Mieszkaniową w Inowrocławiupraktyki ograniczającej konkurencję,polegającej na nadużywaniupozycji dominującejSzanowny Panie Premierze! W dniu 25 marca2008 r. zostało zamknięte postępowanie wyjaśniającemające na celu wstępne ustalenie, czy nastąpiłonaruszenie przepisów ustawy o ochronie konkurencjii konsumentów uzasadniające wszczęcie postępowaniaantymonopolowego, w tym czy sprawama charakter antymonopolowy, w związku z działaniamiKujawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Inowrocławiudotyczącymi odmowy udostępnienia zasobówmieszkaniowych spółdzielni Servcom sp.z o.o. w Trzemesznie celem świadczenia usług telewizjikablowejDelegatura Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentóww Bydgoszczy poinformowała, że z uwagina to, iż analiza dokumentów i informacji zebranychw toku postępowania wyjaśniającego dała podstawędo przyjęcia, że w opisanej sprawie mogło dojść donaruszenia przepisów ww. ustawy, w dniu 25 marca2008 r. zostało wszczęte postępowanie antymonopoloweprzeciwko Kujawskiej Spółdzielni Mieszkaniowejw Inowrocławiu w zakresie nadużywania pozycjidominującej, określonej w art. 9 ust. 2 pkt 5 powołanejustawy.W związku z tym pragnę zapytać Pana Premiera:1. Na jakim etapie znajduje się postępowanie antymonopoloweprzeciwko Kujawskiej SpółdzielniMieszkaniowej w Inowrocławiu?2. Kiedy można spodziewać się ostatecznej decyzjize strony prezesa Urzędu Ochrony Konkurencjii Konsumentów w powyższej sprawie?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 17 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3278)do ministra infrastrukturyPoseł Grzegorz Roszakw sprawie funkcjonowania organównadzoru budowlanego w m.st. WarszawaSzanowny Panie Ministrze! Zwracam się do PanaMinistra jako organu sprawującego nadzór nad głównyminspektorem nadzoru budowlanego ze sprawąnakazu rozbiórki asfaltu na ul. Podgrzybków w Warszawie.Nadzór budowlany nakazał rozebranie 180--metrowego, niezmiernie ważnego odcinka drogi. Cowięcej, zażądał od władz dzielnicy przekazania pełnejdokumentacji uwzględniającej uzgodnienia z konserwatoremzabytków i przyrody. Abstrahując od samegosensu żądania tak złożonej dokumentacji, pragnęnadmienić jedynie, że jej sporządzenie znacząco przekroczyłobykoszty samej budowy. Ponadto przygotowaniei zebranie wszystkich wymaganych materiałówwe wskazanym 30-dniowym przez nadzór budowlanyterminie wydaje się niemożliwe.Zaznaczyć należy, że wobec niewystarczającej infrastrukturydrogowej w Warszawie odcinek ten pełniniezmiernie ważną rolę w systemie komunikacyjnympołudniowych dzielnic Warszawy: łączy Kabaty/Ursynówz Wilanowem/Powsinem. Od otwarciastał się wygodnym, lubianym przez kierowców łącznikiem,który w znacznym stopniu odciążał głównearterie w tej części miasta. Zamknięcie tego fragmentudrogi spowodować by mogło poważne kompli-
281kacje komunikacyjne w południowych dzielnicachWarszawy.Przedmiotowy odcinek jezdni powstał, tj. zostałwyasfaltowany, w 2002 r. z polecenia władz ówczesnejgminy Wilanów. Do tego momentu istniejącatam droga gruntowa w wyniku każdego większegoopadu stawała się nieprzejezdna, odcinając tym samymmieszkańców od reszty miasta. Prawdą jest, żeprace te wyprzedziły w tym przypadku wydanie pozwoleniana budowę. Warto dodać, że pozwolenie niezostało wydane wyłącznie na wyasfaltaltowanie.Mimo usilnych starań władz dzielnicy i powszechnegopoparcia mieszkańców nadzór budowlany stanowczodomaga się rozbiórki położonego w tym miejscuasfaltu.Zdaję sobie sprawę, że zgodnie z art. 9a ust. 2ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracjirządowej Pan Minister nie posiada kompetencjiprawnych umożliwiających wkraczanie w postępowanieadministracyjne prowadzone przez organpierwszego stopnia. Rozumiem również, że Pan Ministernie jest organem wyższego stopnia w rozumieniuprzepisów Kodeksu postępowania administracyjnegoi nie ma Pan najmniejszego wpływu na merytorycznerozstrzygnięcia nadzorowanych organów.Zgodnie jednak ze starą, rzymska paremią absurdyprawne nie powinny mieć miejsca. Przypadekul. Podgrzybków pokazuje tymczasem kompletnynonsens i wypaczenie celu funkcjonowania administracjipublicznej. Choć Pan Minister nie ma wpływuna administracyjne, jednostkowe rozstrzygnięcia,to w określonym stopniu kreuje Pan, szczególniena szczeblu centralnym, politykę personalną i sprawujePan nadzór na ogólnie rozumianym nadzorembudowlanym. Wydaje się, że warto w tym wypadkuuciec od administracyjno-urzędniczej niemocy i,kierując się zasadami słuszności i zdrowego rozsądku,rozwiązać ten problem. Wierzę, że autoryteturzędu, który Pan sprawuje, oraz poświęceniechwili czasu przez Pana pozwoliłoby na racjonalnei sprawne załatwienie tej sprawy. W jaki sposóbzdaniem Pana Ministra można najsprawniej rozwiązaćten problem?Z poważaniemPoseł Małgorzata Kidawa-BłońskaWarszawa, dnia 14 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3279)do ministra obrony narodowejw sprawie przekazania prawa do zarządzaniaobiektem znanym jako hala Walteraw Rzeszowie na rzecz prezydentamiasta RzeszowaSzanowny Panie Ministrze! Zwracam się do PanaMinistra, zaniepokojony o przyszłość zasłużonego dlasportu dzieci i młodzieży klubu PTS Walter, z prośbąo pozytywne rozpatrzenie możliwości przekazaniaprawa do zarządzania obiektem, tzw. halą Waltera,w Rzeszowie przy ul. Langiewicza 27 na rzecz prezydentamiasta Rzeszowa, ze względu na istotny i niecierpiącyzwłoki interes społeczny.W chwili obecnej trwa proces przekazywania zarządunad ww. obiektem ze strony Komendy WojewódzkiejPolicji w Rzeszowie na rzecz Rejonowego ZarząduInfrastruktury MON w Lublinie. Decyzja o przekazaniuuprawomocniła się w dniu 6 stycznia 2008 r.Natomiast obiekt nie został przekazany protokolarnieze względu na zaistniałą sytuację, która związanajest z funkcjonowaniem w pomieszczeniach tzw. haliWaltera klubu PTS Walter.Obiekt sportowy od dziesięcioleci służył dzieciomi młodzieży oraz osobom dorosłym naszego regionu.PTS Walter był i jest jednym z najbardziej zasłużonychdla osiągnięć woj. podkarpackiego klubówsportowych. Potencjał, jaki posiada, daje nadziejęna osiąganie dużych sukcesów oraz promocji sportui kultury fizycznej regionu rzeszowskiego i woj. podkarpackiego.Przejęcie zarządu nad halą Waltera przez RejonowyZarząd Infrastruktury MON, pomimo deklarowanejprzez przedstawicieli wojska przychylności,w jednoznaczny sposób zamyka wszelkie możliwościrozwoju klubu sportowego, ukierunkowanych remontówi adaptacji obiektu wraz z infrastrukturąoraz pozyskiwania środków z funduszy na odnowieniei rozwijanie bazy treningowej oraz powoływanienowych sekcji sportu.Niemal dramatycznie narastający problem pogorszeniastanu zdrowotności dzieci i młodzieży wynikaprzede wszystkim ze zbyt małej liczby obiektów i zajęćsportowych.Propagowanie sportu, również jako praca nadrozwojem świadomości rodziców, jest najlepszymsposobem zapobiegania tym niekorzystnym tendencjom,a być może przede wszystkim zapobiegania ichwieloletnim nieodwracalnym skutkom.W związku z powyższym pytam Pana Ministra:Czy istnieje możliwość przekazania prawa do zarządzaniaobiektem znanym jako hala Waltera w Rze-
282szowie przy ul. Langiewicza 27 na rzecz prezydentamiasta Rzeszowa?Z poważaniemWarszawa, dnia 14 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3280)Poseł Mieczysław Golbado ministra pracy i polityki społecznejw sprawie funkcjonowania porozumieniamiędzy RP a USA zawartego w 1974 r.,dotyczącego wypłacania emeryturSzanowna Pani Minister! Obywatele polscy, którzywyjechali z Polski w wieku 40, 50, 60 lat i przepracowalijakiś okres w Polsce, po przyjeździe doUSA podjęli pracę, płacąc podatki zgodnie z amerykańskimprawem. Ci, którzy przepracowali ponad10 lat, mają prawo ubiegać się o emeryturę amerykańskąpo osiągnięciu wieku emerytalnego. Jednocześniemają prawo ubiegać się o emeryturę polskąw Polsce (za okres przepracowany w Polsce). Amerykańskisystem ubezpieczeń społecznych „Social Security”potrąca jednak z wypłacanej amerykańskiejemerytury kwotę emerytury naliczonej w Polsce.Obywatele polscy zamieszkujący w USA czują siętymi działaniami pokrzywdzeni i oczekują od rządupolskiego działań w ochronie ich interesów.W związku z powyższym pytam, czy rząd DonaldaTuska zamierza podtrzymać w mocy umowęz 1974 r. Jeśli zamierza ją dalej honorować, to z jakiegopowodu? Czy znane są stanowisko i opinia Polakówdotkniętych działaniem tego porozumienia?Łączę pozdrowieniaWarszawa, dnia 27 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3281)Poseł Jan Dziedziczakdo ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie zgody na likwidacjęJednostki Ratowniczej Strażnicai utworzenie Jednostki RatowniczejBlachowniaSzanowny Panie Ministrze! W 2007 r. ministerspraw wewnętrznych i administracji wydał zgodę nalikwidację Jednostki Ratowniczej Strażnica sp. z o.o.,należącej do Holdingu Blachownia w Kędzierzynie--Koźlu i utworzenie Jednostki Ratowniczej Blachownia,której właścicielem jest ten sam holding. Decyzjataka została podjęta, mimo że były pracownik JednostkiRatowniczej Strażnica pan M. M. informowałMinisterstwo Spraw Wewnętrznych i Administracjio roszczeniach pracowników względem spółki.20 grudnia 2007 r. Sąd Okręgowy w Opolu (WydziałV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych) zasądził,iż Jednostka Ratownicza Strażnica jest zobowiązanado zapłaty panu M. M. ponad 22 tys. zł tytułem wynagrodzenia.Wskutek zgody Ministerstwa SprawWewnętrznych i Administracji na likwidację JednostkiRatowniczej Strażnica pan M. M. nie ma możliwościotrzymania zasądzonej kwoty.Fakt utworzenia Jednostki Ratowniczej Blachowniaw miejsce zlikwidowanej Jednostki RatowniczejStrażnica oraz niemal identyczny profil zadań obuspółek mogą wskazywać, że jedynym celem tych działańbyło uniknięcie realizacji zasadnych, jak potwierdziłsąd, roszczeń pracowniczych przez Holding Blachownia.W związku powyższym zwracam się do Pana Ministraz następującymi pytaniami:1. Czy Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracjiprzed wydaniem tego rodzaju decyzji bierzepod uwagę informacje kierowane do resortu przezobywateli?2. Czy dochodziło do podobnych przypadków obchodzeniaprawa pracy w jednostkach nadzorowanychprzez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji?3. Jakie kroki zamierza podjąć Pan Minister, abyuniknąć podobnych sytuacji w przyszłości?Z poważaniemWarszawa, dnia 26 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3282)Poseł Marek Balickido ministra pracy i polityki społecznejw sprawie nowych zasad przyznawaniaemerytur pomostowychDo mojego biura poselskiego zwrócił się pan R. B.z zapytaniem o możliwość uzyskania przez niego prawado emerytury pomostowej.Zainteresowany w czerwcu br. skończy 55 lat.W latach 1975–2001 był zatrudniony – w pełnym wymiarzeczasu pracy – na stanowisku młodszego maszynisty,maszynisty, starszego maszynisty pojazdutrakcyjnego spalinowego (zatrudnienie udokumentowaneświadectwem wykonywania prac w szczególnychwarunkach). Stosunek pracy ustał w wynikurozwiązania umowy o pracę na mocy porozumieniastron z przyczyn dotyczących zakładu pracy (art. 11)
283w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikamistosunków pracy z przyczyn dotyczącychzakładu pracy oraz zmianie niektórych ustaw(Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, z późn. zm.). Okresskładkowy zainteresowanego wynosi 29 lat, 2 miesiące,12 dni i nieskładkowy – 20 dni. W chwili obecnejPan R. B. pobiera zasiłek przedemerytalny.Mając powyższe na uwadze, zwracam się do PaniMinister z pytaniami:1. Czy istnieją dodatkowe warunki, które musispełnić zainteresowany, aby uzyskać prawo do emeryturypomostowej?2. Czy fakt, iż nie pracuje po 1 stycznia 2009 r.,dyskwalifikuje jego osobę do ubiegania się o ww.świadczenie?Z poważaniemWarszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.Poseł Jarosław StawiarskiZ a p y t a n i e(nr 3283)do ministra edukacji narodowejw sprawie finansowania Gimnazjumi Liceum Akademickiego w ToruniuSzanowna Pani Minister! Toruń, będąc siedzibąUniwersytetu Mikołaja Kopernika, zajmuje jednoz czołowych miejsc na mapie szkolnictwa wyższegow kraju. Staraniem władz uczelni, kontynuującychtradycję Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie,w 1998 r. powołano Gimnazjum i Liceum Akademickie,które nawiązywało w swojej działalności do PaństwowegoLiceum im. Jana i Jędrzeja Śniadeckichw Wilnie, a także rozwijało tradycję Schola Thorunensis,czyli Gimnazjum Toruńskiego, które funkcjonowałow mieście od 1594 r. Obecnie Gimnazjumi Liceum Akademickie jest jedną z najważniejszychplacówek ponadpodstawowych w kraju, której uczniowiemają możliwość nauki pod opieką nauczycieliakademickich, dostępu do zasobów bibliotecznychoraz laboratoryjnych UMK. Corocznie uczniowie GimnazjumAkademickiego zostają laureatami wielu prestiżowychkonkursów. W roku 2008 młodzież GiLAzwyciężyła aż w 10 olimpiadach. Wartym podkreśleniajest fakt, że szkoła ma 3 laureatów, a także11 finalistów – uczestników olimpiad matematycznej,geograficznej i astronomicznej.Pomimo wielkiego zaangażowania w powołanieGiLA Uniwersytet Mikołaja Kopernika musi z własnegobudżetu opłacać funkcjonowanie placówki, niemając wsparcia z innych źródeł. Ministerstwo EdukacjiNarodowej również brało udział w powoływaniutej placówki. Niestety mimo niewątpliwego sukcesu,jakim jest działanie GiLA, ministerstwo zrezygnowałoz partycypowania w kosztach jego utrzymania.Dziwi to tym bardziej, że eksperyment, jakim byłoutworzenie tego rodzaju placówki, spełnił zakładanecele. W konsekwencji każdy z podmiotów w nimuczestniczący powinien być zainteresowany w jegodalszym funkcjonowaniu.W związku z powyższym pozwalamy sobie spytaćPanią Minister: Czy istnieje możliwość współfinansowaniadziałalności Gimnazjum i LiceumAkademickiego z budżetu państwa, co stanowiłobywsparcie jednocześnie dla toruńskiego uniwersytetu?Z jakich powodów zaprzestano dotowaniadziałalności GiLA?Uważam, że znaczenie GiLA w szkolnictwie ponadpodstawowym,docenione w corocznych rankingachgimnazjów i liceów prowadzonych w ramachOgólnopolskiego Rankingu Szkół Ponadgimnazjalnychprzez „Rzeczpospolitą” i „Perspektywy”, dowodzi,że warto wesprzeć finansowo tę placówkę. Tymbardziej że obecne problemy finansowe mogą doprowadzićdo zamknięcia placówki.Z wyrazami szacunkuToruń, dnia 26 stycznia 2009 r.Poseł Grzegorz KarpińskiZ a p y t a n i e(nr 3284)do ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie udzielenia dotacjina dofinansowanie prac konserwatorskich,restauratorskich i robót budowlanychprzy zabytku wpisanym do rejestru zabytkóww ramach programu„Dziedzictwo kulturowe”, priorytet 1:Ochrona zabytków, na zadanie pod nazwą„Renowacja mostu gotyckiego wrazz konserwacją rzeźb na ulicy Wita Stwoszaw Kłodzku”, w woj. dolnośląskimSzanowny Panie Ministrze! Do Ministerstwa Kulturyi Dziedzictwa Narodowego wpłynął wnioseko dofinansowanie zadania realizowanego ze środkówpozostających w dyspozycji ministra właściwego dospraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego:program „Dziedzictwo kulturowe”, priorytet 1, o udzieleniedotacji na dofinansowanie prac konserwatorskich,restauratorskich i robót budowlanych przyzabytku wpisanym do rejestru zabytków w ramachprogramu „Dziedzictwo kulturowe”, priorytet 1:Ochrona zabytków, na zadanie pn: „Renowacja mostugotyckiego wraz z konserwacją rzeźb na ulicyWita Stwosza w Kłodzku”.
284Most św. Jana w Kłodzku uważany jest za najstarszymost gotycki w Polsce. Niektórzy badacze datująjego powstanie na rok 1280. Most gotycki nad Młynówkąw Kłodzku należy do najbardziej unikatowychw skali całego kraju. Uwagę przyciągają przedewszystkim barokowe figury świętych.W pierwszych latach swojego istnienia, ok. 1281 r.,mógł to być most drewniany, częściowo zwodzony,a wobec często powtarzających się powodzi wielokrotnieodbudowywany. Most kamienny powstał prawdopodobniena przełomie XIII–XIV w. Następnie, w czasiewojen husyckich, był wielokrotnie modernizowanyi ulepszany, natomiast po 1469 r. pojawiają się wzmiankio istnieniu dwóch bram mostowych: Górnej i Dolnej.Brama Dolna nie miała charakteru obronnego. Pełniłabardziej funkcję rogatki zamykanej na noc. Obiebramy rozebrano w drugiej połowie XIX w.Zachowany most jest budowlą z ciosanego kamieniawspartego na trzech potężnych silnie odsadzonychfilarach. Środkowy filar zachodni zbudowanyjest odmiennie: wychodzi z niego sześć silnych żeber.Filar ten przeznaczony był pod kapliczkę mostową,której budowa nie doszła do skutku. Most remontowanow latach 1626, 1701, 1750.Według starych przekazów zaprawa mostu złożonabyła z białek jaj, co było bardzo popularnym surowcemw średniowiecznym budownictwie, a służyłowzmocnieniu kamiennej zaprawy.Rzeźby znajdujące się na moście zostały wykonanez piaskowca. Dziś niestety brakuje wielu inskrypcji,ale i tak od razu można poczuć, niesionego przezkamienne posągi, ducha przeszłości. Przede wszystkimopowiadają one o religijności tamtych czasów.Pokazują zdumiewającą moc, jaką posiadała sztukaśredniowiecza. Chodzi o przekonanie o magicznymznaczeniu sztuki, liczb i symboli.Jedną z najbardziej charakterystycznych cechśredniowiecznej i nowożytnej kultury było przekonanieo symbolicznym znaczeniu architektonicznymbudowli.Każda z majestatycznie postawionych figur opowiadacoś ważnego: św. Jan Nepomucen o swojejmęczeńskiej śmierci, św. Franciszek Xawery o leczeniuran chorych i rozpowszechnianiu chrześcijaństwaw Azji, Pieta z cierpiącą Maryją, ukrzyżowanyJezus z płacząca Marią Magdaleną, Trójca Świętai Ukoronowana Najświętsza Maria Panna, św. Wacławw zbroi z chorągwią w ręce.Stary most kłodzki kojarzony jest również z praskimmostem Karola przez podobny układ figur orazcel ich ustawienia, a mianowicie metafizyczne, religijneprzeżycie. W przypadku zaniechania prac budowlano-naprawczychzabytkowemu mostowi grozizniszczenie.Zaplanowano następujące prace budowlano-naprawczemostu św. Jana w Kłodzku:Wykonanie koryt podłużnych i rzygaczy odprowadzającychwodę spływającą nawierzchnią mostu– poza balustradę mostu.Zabezpieczenie konstrukcji mostu przed zawilgoceniemwodą opadową przesiąkającą przez nawierzchnię.Rozbiórka nawierzchni i podkładu.Zdjęcie zawilgoconych zasypek nad sklepieniami,osuszenie sklepień.Wykonanie nowych zasypek i izolacji wielowarstwowychna podkładzie żelbetowym.Położenie nawierzchni ze zdjętej kostki granitowej20/20 na podsypce piaskowej, ze spadkami poprzecznymiw kierunku koryt.Wykonanie 6 studzienek ujmujących wody opadowe,na ciągach koryt, w miejscu rzygaczy.Zdjęcie tynków i usunięcie spoinowania zaprawącementową – sklepienia i ściany boczne przęseł mostu,filary, balustrady.Oczyszczenie, wzmocnienie, spoinowanie kamieniaw systemie Remmers, miejscowe przemurowaniai rekonstrukcje bloków kamiennych, pozostawieniebez tynkowania.Oczyszczenie lub wymiana skorodowanych cegiełbalustrad i filarów, wzmocnienie balustrad, otynkowaniepowierzchni ceglanych.Konserwacja kamiennych rzeźb barokowych:Wzmocnienie środkiem hydrofilnym typu SteinfestigerOH elementów osypujących się, oczyszczeniez nawarstwień, umycie wstępne w celu usunięcia luźnychzabrudzeń, usunięcie wtórnych uzupełnień zaprawątynkową oraz zaprawą epoksydową, wykonanieoczyszczenia powierzchni kamienia przy zastosowaniupreparatów do czyszczenia kamienia, ewentualnedoczyszczanie mechaniczne, dezynfekcja partiiporośniętych przez mikroorganizmy, zabieg odsalaniametodą migracji soli do rozszerzonego środowiska,rekonstrukcje rzeźbiarskie i uzupełnienia ubytkóww kamieniu – przy pomocy wstawek kamiennychi fleków oraz zaprawy imitującej kamień, uzupełnieniefugowania kamienia, patynowanie rekonstrukcji,kitów i fleków w celu scalenia kolorystycznego z oryginałem,wykonanie zabiegu hydrofobizacji roztworemżywicy silikonowej w celu ujednolicenia nasiąkliwościpowierzchni, rekonstrukcja i montaż detalumetalowego złoconego w oparciu o analizę ikonograficznąi dostępny, zachowany materiał archiwalny.Panie Ministrze! Całkowity koszt realizacji zadaniato 1 370 543, 30 zł, kwota wnioskowana o dofinansowanieto 685 271,64 zł.Szanowny Panie Ministrze! Czy złożony projektpn.: „Renowacja mostu gotyckiego wraz z konserwacjąrzeźb na ulicy Wita Stwosza w Kłodzku”, woj.dolnośląskie, znajdzie akceptację w ministerstwiei otrzyma wsparcie finansowe i przychylność resortukultury i dziedzictwa narodowego, gdy spełni wszelkiewymogi formalne?Z wyrazami należnego szacunkuWarszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.Poseł Monika Wielichowska
285Z a p y t a n i e(nr 3285)do ministra kultury i dziedzictwa narodowegow sprawie wniosku o dofinansowaniezadania, realizowanego ze środkówpozostających w dyspozycji ministrawłaściwego do spraw kultury i ochronydziedzictwa narodowego, w ramachProgramu Operacyjnego „Infrastrukturai środowisko”, priorytet XI: Kulturai dziedzictwo kulturowe, pod nazwą„Rewaloryzacja zespołu opactwa cystersówwraz z otoczeniem w Krzeszowie – etap II”Szanowny Panie Ministrze! Do Ministerstwa Kulturyi Dziedzictwa Narodowego wpłynął wnioseko dofinansowanie zadania, realizowanego ze środkówpozostających w dyspozycji ministra właściwego dospraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,w ramach Programu Operacyjnego „Infrastrukturai środowisko”, priorytet XI: Kultura i dziedzictwokulturowe, działanie 11.1: Ochrona i zachowaniedziedzictwa kulturowego o znaczeniu ponadregionalnym,pod nazwą: „Rewaloryzacja zespołu opactwacystersów wraz z otoczeniem w Krzeszowie– etap II”.Dziedzictwo kulturowe opactwa cysterskiego uznaneprzez prezydenta RP za pomnik historii jest dobremnarodowym o oddziaływaniu ponadregionalnymi spełniającym ważną rolę w zbliżaniu narodówEuropy Środkowej, zwłaszcza polskiego, niemieckiegoi czeskiego.Szanowny Panie Ministrze! Czy złożony projekt:„Rewaloryzacja zespołu opactwa cystersów wrazz otoczeniem w Krzeszowie – etap II” znajdzie akceptacjęw ministerstwie i otrzyma wsparcie finansoweoraz przychylność resortu kultury i dziedzictwa narodowego,gdy spełni wszelkie wymogi formalne?Z wyrazami należnego szacunkuNowa Ruda, dnia 29 stycznia 2009 r.Poseł Monika WielichowskaZ a p y t a n i e(nr 3286)do ministra sprawiedliwościw sprawie stanu opieki psychologiczneji seksuologicznej nad osobami osadzonymiw aresztach śledczych i zakładach karnychPanie Ministrze! W związku z bulwersującymiopinię publiczną, media, a nawet świat polityki przypadkamisamobójstw osób osadzonych (tymczasowoaresztowanych, skazanych) chciałem zapytać o opiekępsychologiczną (także psychiatryczną i seksuologiczną)nad tymi osobami znajdującymi się w dyspozycjipaństwa.W szczególności chciałbym zapytać: Ilu psychiatrów,psychologów i seksuologów jest zatrudnionychw polskim więziennictwie i na ilu osadzonych przypadajeden taki specjalista? Dla porównania prosiłbymo informację, jak wygląda to w krajach EuropyZachodniej.Chciałbym też zapytać: Jaka powierzchnia przypadaaktualnie na jednego osadzonego w polskicharesztach i zakładach karnych, jak to się ma do normeuropejskich? Ilu skazanych chce podjąć pracę lubuczyć się i czy dla wszystkich chętnych istnieje możliwośćnauki lub pracy?Jak wiadomo, warunki przebywania w izolacjii stan opieki psychologiczno-psychiatrycznej stanowiąistotny czynnik wpływający na liczbę samobójstwosób izolowanych.Łączę wyrazy szacunkuKraków, dnia 27 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3287)do ministra gospodarkiPoseł Jan Widackiw sprawie działań w ramachProgramu Operacyjnego„Infrastruktura i środowisko”Szanowny Panie Premierze! Głównym celem ProgramuOperacyjnego „Infrastruktura i środowisko”(PO IiŚ) miało być podniesienie atrakcyjności inwestycyjnejPolski i jej regionów. Miało to nastąpić poprzezrozwój infrastruktury technicznej przy równoczesnejochronie i poprawie stanu środowiska, zdrowiaspołeczeństwa, zachowaniu tożsamości kulturoweji rozwijaniu spójności terytorialnej. Finansowanietego programu w latach 2007–2013 miało wynieśćok. 41,3% (27,8 mld euro) całości środków publicznychz 67,3 mld euro dostępnych do rozdysponowaniaw ramach NSRO.W ramach programu w priorytecie IX pt. „Infrastrukturaenergetyczna przyjazna środowisku i efektywnośćenergetyczna” znajdujemy szereg podpunktówzwiązanych z wytwarzaniem energii.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z prośbą o odpowiedź na następujące pytania:1. Jakie działania zostały podjęte przez ministerstwow ramach programu w związku z priorytetemIX?
2862. Jakie będą kolejne działania ministerstwaw związku z tym programem?Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3288)do ministra zdrowiaPoseł Paweł Kowalw sprawie Domu Lekarza Senioraim. dra Kazimierza Fritza w WarszawieSzanowna Pani Minister! Dom Lekarza Senioraim. dra Kazimierza Fritza w Warszawie znajduje sięw wykazie organów i jednostek organizacyjnych podległychlub nadzorowanych przez ministra zdrowia.Wykaz ten jest załącznikiem do rozporządzenia RadyMinistrów z dnia 10 listopada 1999 r. w sprawieszczegółowego zakresu działania ministra zdrowia.Na stronach internetowych umieszczone są bardzoogólne informacje dotyczące Domu Lekarza Seniora.Niestety, organ ten także nie posiada wypełnionegoBIP-u, co mogłoby ułatwić kontakt z nim.Biuletyn Informacji Publicznej (BIP) został stworzonyw celu powszechnego udostępniania informacji publicznejw postaci elektronicznej. Składa się onz witryn WWW, na których władze publiczne orazinne podmioty wykonujące zadania publiczne udostępniająinformacje publiczne wymagane przez polskieprawo.W związku z powyższym pozwalam sobie postawićpytania:1. Kto jest odpowiedzialny za udostępnienie informacjio Domu Lekarza Seniora na stronach BIP-u?Czym jest spowodowany brak tych informacji?2. Czy każdy organ, jednostka podległa lub nadzorowanaprzez ministerstwo, powinien posiadać wypełnionyBIP?Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Poseł Paweł KowalZ a p y t a n i e(nr 3289)do ministra infrastrukturyw sprawie wyników postępowańegzaminacyjnych dla kandydatówna rzeczoznawców majątkowych,pośredników w obrocie nieruchomościamii zarządców nieruchomościSzanowny Panie Ministrze! Ministerstwo Infrastrukturyzaniechało publikacji na swoich stronachinternetowych wyników postępowań egzaminacyjnychdla kandydatów na rzeczoznawców majątkowych,pośredników w obrocie nieruchomościamii zarządców nieruchomości (ostatni wpis na urzędowejstronie Ministerstwa Infrastruktury ma datę31 marca 2008 r.).Wyrażam zaniepokojenie, iż zawieszenie publikowaniadanych statystycznych zbiega się w czasiez wejściem w życie z dniem 15 lutego 2008 r. rozporządzeniaministra infrastruktury w sprawie nadawaniauprawnień i licencji zawodowych w dziedziniegospodarowania nieruchomościami, w którym to zasadniczozmienił się sposób i tryb postępowania kwalifikacyjnegodla kandydatów na rzeczoznawców majątkowych,zwłaszcza w zakresie oceny części pisemnejegzaminów.Mam głęboką nadzieję, że zmiana kryteriów ocenyczęści pisemnej egzaminu, o której mowa w § 31ww. rozporządzenia, nie zachwiała znacząco dotychczasowejstatystyki. Prowadzone inwestycje drogowe,jak i procesy normowania stanów prawnych gruntóww związku z wprowadzeniem do obrotu prawnegopojęcia służebności infrastruktury technicznej, wymagająciągłego zasilania rynku w fachowców w tymzakresie.W związku z powyższym proszę Pana Ministrao odpowiedź na pytania:1. Dlaczego zaniechano podawanie do publicznejwiadomości wyników postępowań egzaminacyjnychdla kandydatów na rzeczoznawców majątkowych, pośrednikóww obrocie nieruchomościami i zarządcównieruchomości?2. Jakie są dane statystyczne w ww. sprawie zabrakujący okres?Z poważaniemBielsko-Biała, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Mirosława Nykiel
287Z a p y t a n i e(nr 3290)do ministra rolnictwa i rozwoju wsiw sprawie przepisów rozporządzeniaz dnia 17 lipca 2008 r. dotyczącychszczegółowych warunków i trybuprzyznawania oraz wypłaty pomocyfinansowej w ramach działania:Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw,objętego Programem RozwojuObszarów Wiejskich na lata 2007–2013Szanowny Panie Ministrze! § 12.1 wymienionegow tytule rozporządzenia uzależnia wysokość dotowanejkwoty od liczby utworzonych nowych miejsc pracy.W przypadku innych programów operacyjnychzależność taka nie występuje, co wydaje się być pewnąniesprawiedliwością społeczną, zwłaszcza w obecnej,trudnej sytuacji gospodarczej.Trwałość projektu w PROW ma być wykazanaprzez przedsiębiorców na przestrzeni 5 kolejnych lat,podczas gdy w przypadku RPO tylko przez 3 lata.Biorąc pod uwagę ww. sytuację gospodarczą, możliwośćrealizacji tego warunku jest bardzo nikła, cow konsekwencji może wiązać się z koniecznościązwrotu dofinansowania.§ 14 rozporządzenia określa z kolei sposób ogłaszaniakonkursu, naboru i jego zamknięcia. Konkursprzybiera formę „kto pierwszy, ten lepszy”,składanie wniosków możliwe jest już 14 dni po ogłoszeniukonkursu, a informacje dotyczące konkursu,jak również dokumentacji konkursowej, nie są publikowanei udostępniane. Istnieje w związku z tymprzypuszczenie, że podmioty związane pośredniolub bezpośrednio z osobami ogłaszającymi konkurslub pracownikami tworzącymi te wzory dokumentówsą uprzywilejowane.Dodatkowo, zgodnie z § 16 pkt 1 „Wniosek składasię osobiście…”, co jest równoznaczne dla wnioskodawcówz koniecznością stania w kolejkach,a § 4.1.c pozbawia osoby po 60. roku życia możliwościubiegania się o dofinansowanie, co kłóci sięz Konstytucją RP, która wszystkim obywatelomgwarantuje równość.W związku z powyższym zwracam się do PanaMinistra z pytaniami:1. Dlaczego tylko w przypadku PROW wysokośćdotowanej kwoty uzależniona jest od liczby utworzonychnowych miejsc pracy?2. Dlaczego trwałość projektu w PROW ma byćwykazana przez przedsiębiorców na przestrzeni5 kolejnych lat, podczas gdy w przypadku RPO tylkoprzez 3 lata?3. Dlaczego informacje dotyczące konkursu, jakrównież dokumentacji konkursowej, nie są publikowanei udostępniane, przez co przybiera on formę„kto pierwszy ten lepszy”?4. Dlaczego wprowadzono zapis, zgodnie z którymwnioski składa się osobiście i pozbawiono osoby po60. roku życia możliwości ubiegania się o dofinansowanie?Czy Pan Minister zgadza się z przedstawionymiprzeze mnie wątpliwościami co do zapisów ww. rozporządzenia,które poważnie ograniczają możliwościaplikowania o środki z PROW? Jeżeli tak, uprzejmieproszę o wskazanie, w jakim czasie nastąpi zmianarozporządzenia.Z poważaniemBielsko-Biała, dnia 22 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3291)do ministra środowiskaPoseł Mirosława Nykielw sprawie regulacji zawartych w art. 11austawy o obowiązkach przedsiębiorcówz zakresie gospodarowanianiektórymi odpadami oraz o opłacieproduktowej i opłacie depozytowejSzanowny Panie Ministrze! Ustawa o obowiązkachprzedsiębiorców w zakresie gospodarowanianiektórymi odpadami oraz o opłacie produktoweji opłacie depozytowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 90, poz. 607)zawiera następujący zapis: Przedsiębiorca, o którymmowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, albo organizacja, o którejmowa w art. 4 ust. 1 pkt 2, którzy wykonali obowiązek,o którym mowa w art. 3, w wielkości przekraczającejwymagany w danym roku poziom odzyskulub recyklingu, mogą rozliczyć masę lub ilość odpadówopakowaniowych lub poużytkowych przekraczającąwymagany poziom odzysku lub recyklingu w następnymroku kalendarzowym – art. 11a.Oznacza to, iż określone w art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2tej ustawy podmioty mogą przenieść zrealizowanyobowiązek odzysku i recyklingu na rok następny.Przedsiębiorca i organizacje odzysku mogły korzystaći korzystają z takiego obowiązku. W proponowanychzmianach w ustawie o opakowaniach i odpadachopakowaniowych brak jest takiego zapisu.W Polsce obowiązuje system realizacji obowiązkówustawowych, oparty na faktycznej ilości wprowadzanychopakowań, raportowanej przez przedsiębiorcówi poddanej poszczególnym procesom odzyskui recyklingu w danym roku. Ponadto, wobec terminurozliczenia rocznego oraz uzasadnionej zwłoki związanejz zamknięciem i podliczeniem roku, wielu przedsiębiorcówostateczne ilości wprowadzone na rynekdeklaruje dopiero w styczniu kolejnego roku, a nawetw lutym – czyli faktycznie po zamknięciu roku. Uniemożliwiato przed zakończeniem roku precyzyjne
288określenie ostatecznego zapotrzebowania w zakresierealizowanego obowiązku odzysku i recyklingu orazzmusza do zwiększonych tzw. zakupów na zapas.Część z tych zapasów jest następnie wykorzystanaw I kwartale na potrzeby korekt ilości podawanychprzez przedsiębiorców do organizacji odzysku, a częśćstaje się zapasem roku. Zaniechanie takich zakupównaraziłoby na niewykonanie obowiązków i zapłatęopłat produktowych. Zezwolenie na gromadzenie takichzapasów pozwoli uwzględnić ten stan faktyczny.Poziom tych zapasów winien zapewnić pokrycie średniegokwartalnego zapotrzebowania organizacji wynikającegoz zawartych wcześniej kontraktów.Mając powyższe na uwadze oraz powołując się naart. 16 i art. 20 ustawy z dnia 9 maja 1996 o wykonaniumandatu posła i senatora, zwracam się doPana Ministra z prośbą o udzielenie odpowiedzi napytania: Czy ww. unormowania odróżniają Polskę odinnych krajów UE oraz czy zdaniem Pana Ministraistnieje potrzeba dokonania w tym zakresie nowelizacji,a jeśli tak, to kiedy można się spodziewać inicjatywyrządowej?Z poważaniemSzczecin, dnia 23 stycznia 2009 r.Poseł Arkadiusz LitwińskiZ a p y t a n i e(nr 3292)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie łączenia lat pracy osób legalniepracujących za granicą (w Kanadzie)z latami pracy w PolsceSzanowna Pani Minister! Pragnę poinformowaćPanią Minister, iż do mojego biura poselskiego zgłosiłasię pani H. A. z prośbą o odpowiedź na następującepytanie:Czy, a jeżeli tak, to na jakim etapie znajdują sięprace rządu umożliwiające łączenie lat pracy osóblegalnie przebywających i pracujących w Kanadziez latami pracy w Polsce, a które kwalifikują sięzgodnie z polskimi przepisami do przejścia na wcześniejsząemeryturę, tj. przed ukończeniem 65. rokużycia?Pragnę podkreślić, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznychw Gorzowie Wlkp. nie potrafił udzielić zainteresowanejwyczerpujących informacji w powyższejsprawie.Z poważaniemPoseł Jan KochanowskiGorzów Wielkopolski, dnia 27 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3293)do ministra gospodarkiw sprawie polsko-brytyjskiej współpracygospodarczejWiadomo, że kilkaset tysięcy Polaków wyjechałoza pracą na Wyspy Brytyjskie. Ma to zapewne istotneznaczenie dla wzajemnych stosunków polsko-brytyjskich.Z wielu innych informacji wynika, że WielkaBrytania staje się coraz poważniejszym partneremgospodarczym dla Polski. Prawdopodobnie WielkaBrytania może być coraz większym partnerem w odbiorzepolskiego eksportu. W trosce o pozyskaniemiarodajnych informacji uprzejmie Pana Wicepremierai Ministra zapytuję:Na jakich podstawach formalnoprawnych opierasię współpraca gospodarcza Polski i Wielkiej Brytanii?Jak kształtowały się wzajemne obroty gospodarcze(struktura, wielkość i ich wartość) Polski i WielkiejBrytanii w latach 2005–2008? W jakim stopniuliczny udział Polaków w Wielkiej Brytanii wpływana polsko-brytyjską współpracę gospodarczą? W jakisposób polski eksport promowany jest w WielkiejBrytanii? Jakie istnieją możliwości poszerzenia polsko-brytyjskiejwspółpracy gospodarczej w najbliższychlatach?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 3 lutego 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3294)do ministra środowiskaPoseł Jan Kulasw sprawie kosztów utrzymania, etatuoraz działań Straży Leśnej,straży parkowych, Straży Rybackiejoraz Straży ŁowieckiejPanie Ministrze! Zwracam się do Pana z prośbąo udzielenie mi podstawowych informacji na tematliczebności, struktury i efektywności działań podległychPanu: Straży Leśnej, straży parkowych, StrażyRybackiej oraz Straży Łowieckiej.1. Jaki jest etat poszczególnych wymienionychwyżej straży?2. Jaki jest koszt ich utrzymywania?3. Jaka jest liczba dochodzeń prowadzonych przezposzczególne straże oraz liczba wykroczeń ukaranychmandatami w latach 2006–2008?Łączę wyrazy szacunkuKraków, dnia 26 stycznia 2009 r.Poseł Jan Widacki
289Z a p y t a n i e(nr 3295)do ministra infrastrukturyw sprawie kosztów utrzymania, etatuoraz działań Straży Ochrony KoleiPanie Ministrze! Aktualnie w toku prac legislacyjnychznajduje się ustawa o Straży Ochrony Kolei.Sensowne wypowiadanie się na temat przyszłości tejformacji wymaga znajomości podstawowych faktów,o które chcę Pana Ministra zapytać.1. Jaki jest obecnie etat Straży Ochrony Kolei?2. Ile rocznie kosztuje utrzymanie tej straży?3. Ile postępowań karnych i w sprawach o wykroczeniaprowadziła SOK w latach 2006–2008, ile wykroczeńukarała mandatami?Łączę wyrazy szacunkuKraków, dnia 26 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3296)Poseł Jan Widackido ministra spraw wewnętrznych i administracjiw sprawie etatów w Straży Granicznejoraz spraw karnych prowadzonychprzez pion dochodzeniowo-śledczyStraży GranicznejPanie Ministrze! Zwracam się do Pana z prośbąo przedstawienie, jaki jest aktualny etat Straży Granicznej,jak zmieniła się liczebność etatów w poszczególnychoddziałach Straży Granicznej po przystąpieniuPolski do strefy Schengen.Proszę też o przedstawienie liczby etatów w pionieoperacyjno-dochodzeniowym oraz liczby postępowańkarnych prowadzonych przez ten pion w latach2005–2008 w rozbiciu na kategorie ściganychprzestępstw.Chciałbym także wiedzieć, jakie zmiany w etaciei organizacji Straży Granicznej przewidywane sąw tym roku i latach najbliższych, w związku z zasadniczązmianą roli tej formacji po przystąpieniu Polskido UE i strefy Schengen.Łączę wyrazy szacunkuKraków, dnia 26 stycznia 2009 r.Poseł Jan WidackiZ a p y t a n i e(nr 3297)do ministra edukacji narodowejw sprawie skutków oświatowej reformyprogramowej dla ogólnokształcących szkółmuzycznychSzanowna Pani Minister! Ogólnokształcące szkołymuzyczne prowadzą nauczanie zarówno w zakresieprzedmiotów ogólnych, jak i muzycznych. Z opiniiprzedstawicieli tych placówek wynika, że przygotowywanaprzez MEN reforma programowa nie obejmujeswoim zakresem specyfiki funkcjonowania tegotypu szkół. Zainteresowani wskazują jednocześnie,że zmiany związane z przyjęciem do szkół dzieci sześcioletnichwymagać będą szeregu zmian, takżew nauczaniu przedmiotów muzycznych.Proszę zatem o odpowiedź, czy MinisterstwoEdukacji Narodowej zamierza w porozumieniu z MinisterstwemKultury i Dziedzictwa Narodowegouzupełnić planowaną reformę o podstawy programoweprzeznaczone dla ogólnokształcących szkółmuzycznych.Łączę wyrazy szacunkuPoznań, dnia 27 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3298)do ministra infrastrukturyPoseł Krystyna Łybackaw sprawie wymagań w stosunku do stacjiprzeprowadzających badania technicznepojazdówSzanowny Panie Ministrze! Pytanie do Pana Ministrawynika z sytuacji, w jakiej znalazła się stacjakontroli pojazdów należąca do Zespołu Szkół ZawodowychTowarzystwa Salezjańskiego w Oświęcimiu,ale problemy poruszone w pytaniu dotyczą także wielutego typu obiektów (np. w Małopolsce – trzech).Wymieniona stacja prowadzona jest przez TowarzystwoSalezjańskie od 1991 r. W 2003 r. stacja kontrolipojazdów została gruntownie przebudowana kosztem300 000 zł i przystosowana do ówcześnie obowiązującychprzepisów.Decyzją z dnia 4 sierpnia 2006 r. dyrektora TransportowegoDozoru Technicznego Zespół Szkół otrzymałpoświadczenie na prowadzenie stacji kontrolipojazdów do 31 grudnia 2010 r. Po wymienionej daciestacja nie będzie spełniać wymagań określonychprzez rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia10 lutego 2006 r.,,w sprawie szczegółowych wymagań
290w stosunku do stacji przeprowadzających badaniatechniczne pojazdów” (Dz. U. z 2006 r. Nr 40poz. 275) w zakresie trzech wymagań:— § 11.7 pkt 1, 2 (stanowiska kontrolne – wysokość)– wysokość stanowiska kontrolnego nie spełniawymagań,— § 11.8 pkt 1,2 (bramy – wymiary) – szerokośćbramy wjazdowej i wyjazdowej nie spełnia wymagań,— § 3 (obiekt – wydzielenie) – brak wydzieleniaścianką działową pomieszczeń.Zgodnie z załączoną opinią rzeczoznawcy budowlanegow specjalności konstrukcyjno-budowlanej (załączniknr 1 – str. 7) „obecne warunki techniczne,jak też zasady sztuki budowlanej nie pozwalają nadokonanie przeróbek istniejącego obiektu w celu dostosowaniajego kształtu i wymiarów do ww. wymagańokreślonych w § 3, § 11.7 pkt 1 i 2, § 11.8 pkt 1i 2”. Biegły podaje, że „wymiary bramy wjazdowejspełniały wymogi wg dotychczasowych wymagańtechniczno-organizacyjnych. Zmiana ich wymiarówjest praktycznie niemożliwa i bardzo kosztowna, biorącpod uwagę konieczność wymiany bram, jak teżdokonania przebudowy murów konstrukcyjnych,a nawet częściowo stropu. Zgodnie z przepisem art. 9ust. 1 Prawa budowlanego w przypadkach szczególnieuzasadnionych dopuszcza się odstępstwo od przepisówtechniczno-budowlanych. Jednym ze szczególnychprzypadków, zdaniem NSA (wyrok z dnia18 stycznia 2000 r. sygn. akt IV SA 1756/98 OSP2002/9/117), jest bezsprzecznie kształt i wymiary nieruchomościuniemożliwiające wykonanie przebudowynieruchomości zgodnie z przepisami techniczno--budowlanymi. Nadto w doktrynie utrwalony jestpogląd, iż o konieczności zastosowania odstępstwaod przepisów techniczno-budowlanych mogą decydowaćzarazem względy natury faktycznej, jak też użytkoweczy techniczne (vide – komentarz do art. 9 ustawyPrawo budowlane pod redakcją R. Dziwiński,P. Ziemski)”.Dalej biegły podaje: „W przytoczonym przypadkuodstępstwo od przepisów techniczno-budowlanychnie powoduje zagrożenia życia ludzi lub bezpieczeństwamienia, a ponadto nie powoduje pogorszeniawarunków zdrowotno-sanitarnych i użytkowych. Decydującywpływ na zastosowanie odstępstwa mają tuwzględy natury faktycznej, jak też użytkowe i techniczne,o których mowa w pkt 6 opinii”* ) . Ponadto wgkomentarza Ministerstwa Infrastruktury zamieszczonegona stronach internetowych: „Regulacjaw zakresie stacji kontroli pojazdów (SKP) wprowadzonaprzez ustawę Przepisy wprowadzające ustawęo swobodzie działalności gospodarczej – art. 22 ustawyz dnia 2 lipca 2004 r. miała na celu ochronę prawnabytych podmiotów prowadzących działalnośćw dniu wejścia w życie tej ustawy. Projekt rządowyzawierał jednak warunek, że stacje te muszą się dostosowaćdo nowych wymogów w ciągu 5 lat. Jednakżew trakcie prac parlamentarnych wprowadzono* ) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń <strong>Sejm</strong>u.zmiany, w wyniku których zrezygnowano z tegookresu dostosowawczego. W konsekwencji przedsiębiorcyprowadzący stacje na podstawie starych zezwoleńnie muszą spełniać wymogów stawianychnowo otwieranym SKP. Jest to wiec niewątpliwieprzepis dyskryminujący nowe stacje. Ostateczniepodjęcie decyzji w sprawie zmiany sytuacji prawnejwłaścicieli SKP należy do kompetencji ministra infrastruktury”.Wobec przedstawionego stanu faktycznego i prawnegonasuwają się następujące pytania do Pana Ministra:1. Czy istnieją prawne możliwości udzieleniaZespołowi Szkół Zawodowych Towarzystwa Salezjańskiegow Oświęcimiu zgody na odstępstwo odprzepisów techniczno-budowlanych w przedstawionejsprawie?2. Czy ministerstwo rozważa możliwość zmianyww. rozporządzenia ministra infrastruktury z dnia10 lutego 2006 r. w celu utrzymania właścicielomobiektów stacji kontroli pojazdów praw nabytych,uzyskanych w oparciu o przepisy obowiązujące przedwejściem w życie tego przepisu?Z wyrazami szacunkuOświęcim, dnia 28 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3299)do ministra infrastrukturyPoseł Stanisław Rydzońw sprawie budowy elementów akustycznychna obwodnicy miasta Ostrów MazowieckaSzanowny Panie Ministrze! Zgodnie z art. 174 ust. 1i 2 ustawy Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r.Nr 129, poz 902, z późn. zm.) Generalna DyrekcjaDróg Krajowych i Autostrad ma obowiązek wybudowaniaekranów akustycznych wzdłuż obwodnicymiasta Ostrów Mazowiecka. Wywiązanie się z ciążącegona GDDKiA obowiązku wynika także z faktu,że pomiary emisji hałasu komunikacyjnego w otoczeniuobwodnicy wykonane przez firmę „Eko Serwis”na zlecenie GDDKiA wykazały, że na całym odcinkuobwodnicy występują przekroczenia dopuszczalnychpoziomów hałasu.Władze samorządowe miasta, zaniepokojone zwlekaniemz rozpoczęciem budowy ekranów akustycznych,w odpowiedzi na przyczyny niewywiązywaniasię z deklaracji zostały poinformowane o koniecznościwykonania przedmiotowych ekranów z terminemrealizacji tej inwestycji do końca 2008 r. Jednak dodnia dzisiejszego nie rozpoczęto prac związanychz budową ekranów akustycznych wzdłuż obwodnicymiasta Ostrów Mazowiecka.
291W związku z powyższym pozwolę sobie przedstawićPanu Ministrowi pytania:1. Czy ministerstwo zna przyczyny opóźnieniabudowy ekranów akustycznych wzdłuż obwodnicymiasta Ostrów Mazowiecka?2. Czy ministerstwo posiada informacje na temat,kiedy planowane jest rozpoczęcie ww. inwestycji?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 9 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3300)do ministra infrastrukturyPoseł Elżbieta Jakubiakw sprawie kursu na zawodowego kierowcęautobusu lub trolejbusuSzanowny Panie Ministrze! Do niedawna kursna zawodowego kierowcę autobusu lub trolejbusukosztował 750 zł, obecnie koszt takiego kursu to10 tys. zł.W połowie ubiegłego roku zmieniły się przepisyustawy o ruchu i transporcie drogowym. W tym momencie,aby zaliczyć kurs na przewóz osób, trzebaodbyć 280 godzin zajęć. Na tym kursie kierowcauczestniczy głównie w teoretycznych zajęciach, naktórych uczy się m.in., jak prowadzić samochód, żebyzużywał on mniej paliwa, albo w jaki sposób powinienzadbać o bezpieczeństwo pasażerów.Dopiero po kilku miesiącach pierwsze ośrodkizaczynają organizować kursy, ponieważ przepisywykonawcze do ustawy weszły w życie zbyt późno,a ośrodki doszkalające musiały mieć czas na przygotowanie.W związku z powyższym pozwalamy sobie postawićpytania:1. W jaki sposób ministerstwo zamierza zachęcaćmłodych ludzi do odbycia tak kosztownego kursu?2. Czy ministerstwo planuje zmienić przepisy ustawyo ruchu i transporcie drogowym w tej kwestii?3. W jaki sposób ministerstwo planuje pomóc osobom,które z zamiarem podjęcia pracy jako kierowcaautobusu zrobiły już kurs na prawo jazdy kategoriiD, ale nie stać ich na kurs na przewóz osób?Z poważaniemWarszawa, dnia 14 stycznia 2009 r.Posłowie Elżbieta Jakubiaki Paweł KowalZ a p y t a n i e(nr 3301)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie przepisów wykonawczychdo ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r.o zmianie ustawy o promocji zatrudnieniai instytucjach rynku pracyW związku z ogłoszeniem ustawy o zmianie ustawyo promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy(Dz. U. 2009 Nr 6, poz. 33) oraz z wejściem w życierozporządzenia ministra pracy i polityki społecznejz dnia 7 stycznia 2009 r. w sprawie organizowaniaprac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowejrefundacji kosztów z tytułu opłaconych składekna ubezpieczenie społeczne (Dz. U. z 2009 Nr 5,poz. 25) zwracam się z uprzejmą prośbą o wyjaśnienieponiżej przedstawionych kwestii związanych:1. Czy pracodawca w dniu składania wnioskuwinien (musi) już znać dane osoby, którą zamierzazatrudnić, i ująć ją w kategorii:a) pracownika znajdującego się w szczególnie niekorzystnejsytuacji lubb) pracownika znajdującego się w bardzo niekorzystnejsytuacji?2. Co należy rozumieć pod pojęciem „ogólna liczbapracowników u danego pracodawcy” (§ 12 ust. 1pkt 1 ww. rozporządzenia)?Czy ogólna liczba pracowników to znaczy:1) liczba etatów w przeliczeniu na pełny wymiarczasu pracy czy2) liczba ubezpieczonych?Według poprzednio obowiązującego rozporządzeniabrano pod uwagę;a) liczbę pracowników zatrudnionych w okresieostatnich 12 miesięcy w przeliczeniu na pełny wymiarczasu pracy,b) stan zatrudnienia w dniu składania wniosku,na podstawie czego obliczany był wzrost nettoliczby zatrudnionych pracowników.W związku z powyższym proszę o wskazanie schematu(wzoru) wyliczenia wzrostu netto.3. Czy przyznanie podmiotowi prowadzącemudziałalność gospodarczą refundacji kosztów wynagrodzenia,nagród, składek na ubezpieczenia społeczne(…) jest wyłącznie dla pracowników znajdującychsię w szczególnie niekorzystnej sytuacji i bardzo niekorzystnejsytuacji (zgodnie z pojęciami pracowników,o których mowa w art. 2 pkt 18 rozporządzeniaKomisji (WE) nr 800/2008)? A co z pozostałymi kategoriamiosób zawartymi w art. 49 ustawy o promocjizatrudnienia i instytucjach rynku pracy?Ponadto w związku z wejściem w życie rozporządzeniaministra pracy i polityki społecznej z dnia15 stycznia 2009 r. w sprawie szczegółowych warunkówi trybu dokonania refundacji ze środków FunduszuPracy kosztów wyposażenia lub doposażeniastanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego,
292przyznawania bezrobotnemu środków na podjęciedziałalności gospodarczej oraz form zabezpieczeniazwrotu otrzymanych środków (Dz. U. 2009 Nr 5,poz 26) proszę o następujące wyjaśnienia:Zgodnie z art. 46 ust. 2 cytowanej wyżej ustawy:„Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, któryotrzymał refundację kosztów wyposażenia lub doposażeniastanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego,jest obowiązany dokonać zwrotu otrzymanychśrodków wraz z odsetkami, jeżeli zatrudniał nautworzonym stanowisku pracy skierowanego lubskierowanych bezrobotnych w pełnym wymiarze czasupracy łącznie przez okres krótszy niż 24 miesiącealbo naruszył inne warunki umowy o refundację”Jednocześnie zgodnie z § 5 ust. 2 wskazanego rozporządzenia:„Umowa powinna być zawarta na piśmiepod rygorem nieważności oraz zawierać w szczególnościzobowiązanie podmiotu do:1. Zatrudnienia na wyposażonym lub doposażonymstanowisku pracy:a) w pełnym wymiarze czasu pracy pracownikaznajdującego się w szczególnie niekorzystnej sytuacjiprzez okres 12 miesięcy,b) w pełnym wymiarze czasu pracy pracownikaznajdującego się bardzo niekorzystnej sytuacji przezokres 24 miesięcy,c) co najmniej w połowie wymiaru czasu pracypracownika niepełnosprawnego przez okres co najmniej12 miesięcy”.Czy w takim wypadku gdy podmiot zatrudni osobęznajdującą się w szczególnie niekorzystnej sytuacjiprzez okres tylko 12 miesięcy w pełnym wymiarzeczasu pracy lub osobę niepełnosprawną co najmniejw połowie wymiaru czasu pracy co najmniej przezokres 12 miesięcy, jest obowiązany dokonać zwrotuotrzymanych środków wraz z odsetkami, jeżeli zatrudniałna utworzonym stanowisku pracy skierowanegolub skierowanych bezrobotnych co najmniejw połowie wymiaru czasu pracy przy niepełnosprawnychlub okres krótszy niż 24 miesiące zgodnie z cytowanąwyżej ustawą?Ponadto zgodnie z art. 46 ust. 1 cytowanej wyżejustawy: „Starosta z Funduszu Pracy może: zrefundowaćpodmiotowi prowadzącemu działalność gospodarcząkoszty wyposażenia lub doposażenia stanowiskapracy dla skierowanego bezrobotnego w wysokościokreślonej w umowie, nie wyższej jednak niż6-krotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia”,jednocześnie wspomniane wyżej rozporządzeniew § 4 ust. 4 pkt 3 wskazuje, iż „intensywność pomocybrutto, obliczana jako procent kosztów płac, cooznacza koszty wynagrodzenia brutto i składek naubezpieczenia społeczne, przez co najmniej 12 miesięcyod dnia zatrudnienia pracownika niepełnosprawnego,skierowanego przez powiatowy urządpracy – nie przekroczy 75% kosztów kwalifikowanychoraz kwoty w wysokości 5-krotnego przeciętnegowynagrodzenia”.W przypadku więc gdy pracodawca zamierza zatrudnićpracownika niepełnosprawnego, jaką kwotęstarosta może przyznać: w wysokości 5-krotnegoprzeciętnego wynagrodzenia czy nie wyższej jednakniż 6-krotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia?Proszę o wyjaśnienie, w jaki sposób podmiot maprzedstawić informację o liczbie zatrudnionychw przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy pracownikóww szczególnie niekorzystnej sytuacji lubpracowników niepełnosprawnych w dniu złożeniawniosku zgodnie z § 3 ust 1 pkt 12, skoro przez pracownikaznajdującego się w szczególnie niekorzystnejsytuacji lub pracownika niepełnosprawnego rozporządzenienazywa osoby bezrobotne zarejestrowanew powiatowym urzędzie pracy zgodnie z § 2pkt 1 oraz pkt 3.Jednocześnie proszę również o wyjaśnienie, czypodmiot już w dniu złożenia wniosku musi określić,czy zamierza zatrudnić:a) pracowników znajdujących się w szczególnieniekorzystnej sytuacji,b) pracowników znajdujących się w bardzo niekorzystnejsytuacji lubc) pracowników niepełnosprawnych,skoro pomoc może być przyznana pod warunkiemnieprzekroczenia kosztów kwalifikowanych, a w każdejgrupie w zależności od wskazania kategorii czyto pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnejsytuacji, pracowników znajdujących sięw bardzo niekorzystnej sytuacji lub pracowników niepełnosprawnychjest obliczana inaczej intensywnośćpomocy brutto zgodnie § 4 ust 4 pkt 1 i następne.Proszę o wyjaśnienie, jak należy obliczyć wzrostnetto liczby pracowników przy założeniu, że podmiotbędzie zatrudniał pracowników oraz pracownikóww szczególnie niekorzystnej sytuacji lub pracownikówniepełnosprawnych, uwzględniając § 3 ust. 1 pkt 9i 12 (proszę o wskazanie schematu, wzoru), oraz wyjaśnienie,w jakim przypadku nie występuje wzrostnetto.Z poważaniemPoseł Izabela Katarzyna MrzygłockaWałbrzych, dnia 15 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3302)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie możliwości dofinansowaniaprzez powiatowy urząd pracyzakupu samochodu dla osobyniepełnosprawnejW związku z interwencjami powiatowych urzędówpracy w sprawie finansowania osobie niepełno-
293sprawnej zakupu auta uprzejmie proszę o zapoznaniesię ze sprawą i odpowiedź na pytania.Zgodnie z rozporządzeniem ministra pracy i politykispołecznej z dnia 17 października 2007 r. w sprawieprzyznania osobie niepełnosprawnej środków napodjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo nawniesienie wkładu do spółdzielni socjalnej osoba niepełnosprawnamoże uzyskać wsparcie finansowe.W związku z tym powstaje pytanie: Czy przyznaneśrodki mogą być przeznaczone na zakup samochodu?Jeśli tak, to czy musi to być pojazd specjalnie przystosowanydla konkretnego niepełnosprawnego kierowcyi czy po zakupie pojazd powinien być oznaczonyjako współfinansowany przez PFRON? Czy osoba,która otrzymała dotację, może podjąć pracę w ramachumowy o pracę lub umowy cywilnoprawnejw okresie 12 miesięcy po dniu rozpoczęcia działalnościgospodarczej i nie zwracać dotacji?Ponadto proszę o wyjaśnienie, czy podobna proceduraobowiązuje w przypadku zakupu samochodunp. dostawczego dla pracodawcy, który chce utworzyćmiejsce pracy dla niepełnosprawnego w ramach doposażenialub wyposażenia stanowiska pracy.Z poważaniemPoseł Izabela Katarzyna MrzygłockaWałbrzych, dnia 15 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3303)do ministra infrastrukturyw sprawie niekorzystnej i nieracjonalnejzmiany rozkładu jazdy pociągów relacjiŚwidwin – Koszalin przez Białogard* ) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń <strong>Sejm</strong>u.Szanowny Panie Ministrze! Uzasadnienie. Poruszonypo raz kolejny informacjami o wysoce niedogodnychi nieracjonalnych zmianach nowego rozkładujazdy PKP (vide – moje zapytanie poselskie nr 191w sprawie braku dogodnego i racjonalnego połączeniakolejowego największego uzdrowiska w Polsce –Kołobrzegu z Warszawą), tym razem co do podobnychnierozsądnych rozwiązań w nowym rozkładziejazdy połączenia kolejowego ze Świdwina do Koszalinavia Białogard, bardzo proszę o wyjaśnienie powodówtakich działań.W załączeniu przesyłam petycje mieszkańców PomorzaŚrodkowego z prośbą o powrót do dotychczasowychzdroworozsądkowych rozwiązań komunikacjikolejowej* ) .Analizując postępowanie Dyrekcji PKP, trudnonie odnieść wrażenia, że nowe rozkłady jazdy „układane”są raczej w promowaniu innego rodzaju transportuniż kolejowego.Przykłady wyżej podane na pewno nie powodujązwiększenia ilości podróżujących polskimi kolejami,a sądząc po odpowiedzi na moje zapytanie poselskiedotyczące fatalnego nowego połączenia kolejowegoKołobrzegu z Warszawą – cytuję: „Reasumując, pragnępodkreślić, iż przewoźnicy starają się kształtowaćgodziny odjazdów i przyjazdów pociągów zgodniez preferencjami klientów” – to widać, że i MinisterstwoInfrastruktury diametralnie odwrotnie kształtujepreferencje klientów.W nadziei, że tym razem reakcja MinisterstwaInfrastruktury będzie poważna i spowoduje głębokąrefleksję, która doprowadzi do działań roztropnychi w interesie podróżujących polskimi kolejami, przedkładampowyższe zapytanie.Czy Pan Minister podejmie konkretne i sprzyjająceracjonalnym rozwiązaniom działania w przedmiotowejsprawie?Z poważaniemPoseł Czesław HocKołobrzeg – Warszawa, dnia 30 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3304)do ministra infrastrukturyw sprawie uiszczania opłat abonamentowychna publiczne media za pośrednictwemplacówek Poczty <strong>Polskiej</strong>Szanowny Panie Ministrze! Znane powszechniezapowiedzi czołowych przedstawicieli jednej z rządzącychsił politycznych w naszym kraju w sprawiezlikwidowania abonamentowych opłat na mediapubliczne zaowocowały m.in. znaczącym spadkiemwpływów z tego właśnie tytułu. Zasygnalizowanewyżej zjawisko bardzo wyraźnie uwidoczniło sięjuż w drugiej połowie ubiegłego roku, o czym wielokrotnieinformowali przedstawiciele władz owychmediów.Niezależnie jednak od scharakteryzowanych wyżejzawirowań istnieje nadal w RP pokaźna grupaobywateli, którzy do czasu ustawowego uregulowaniasprawy opłat abonamentowych chcą się wywiązywaćze swoich obowiązków w stosowanym do dzisiajtrybie. Niestety, ale okazało się, że przynajmniejw Krakowie nie jest to możliwe.Otóż z dostępnych mi informacji wynika, że wspomnianawyżej niemożliwość jest uwarunkowana tym,iż straciły ważność stare książeczki opłat abonamentowych,natomiast Poczta Polska miała dostarczyćwłaścicielom telewizorów i radioodbiorników noweformularze opłat. Krakowska poczta nie wywiązała
294się jednak z tego zobowiązania, natomiast jej pracownicyodsyłają z przysłowiowym kwitkiem tych obywateli,którzy pragną w okienkach pocztowych uiścićopłatę abonamentową. W świetle tego stanu rzeczybardziej niż dziwnie prezentują się narzekania władzmediów publicznych na zauważalny spadek wpływówz opłat abonamentowych, jak również co najmniejdwuznacznie wygląda kwestia ogólnego nadzorupaństwa nad Pocztą Polską. Dlatego, korzystającz faktu, iż Pan Minister sprawuje nadzór nad PocztąPolską, pytam:1. Dlaczego Poczta Polska nie wywiązała sięz przyjętego na siebie obowiązku dostarczenia płatnikomabonamentu formularzy nowego typu?2. Co zamierza zrobić Pan Minister, by do czasuformalnego zniesienia opłat abonamentowych niezniknęło to źródło wpływów, jakim jest grupa obywatelisolidnie uiszczających opłaty z tego tytułu?Z poważaniemTarnów, dnia 2 lutego 2009 r.Poseł Wiesław WodaW świetle wspomnianych wyżej zapowiedzi, którem.in. przekazywał jeden z ministrów obecnego rząduinformujący o reaktywowaniu z początkiem 2009 r.Oddziału ZUS w Tarnowie, ten właśnie problem zdawałsię stanowić jeden z efektów pracy zaanonsowanegoprzez Panią Minister zespołu. Realny stan rzeczyw niczym jednak nie pokrywa się z nadziejamii oczekiwaniami, ponieważ w Tarnowie w tej materiido dzisiaj nic się nie zmieniło, natomiast zainteresowaneproblemem środowiska nie posiadają oficjalnychinformacji o wynikach pracy przywołanego wyżejzespołu i o ewentualnych przesłankach leżącychu podstaw pozostawienia bez zmian sprawy ZUSw Tarnowie.W związku z powyższym pytam: Czy zapowiadanyprzez prezesa ZUS zespół wykonał swoją pracęi jak w kontekście owej pracy prezentuje się problemreaktywowania Oddziału ZUS w Tarnowie?Z poważaniemTarnów, dnia 2 lutego 2009 r.Poseł Wiesław WodaZ a p y t a n i e(nr 3305)do ministra pracy i polityki społecznejw sprawie przywrócenia Oddziału ZUSw TarnowieSzanowna Pani Minister! Około rok temu na ręcePani Minister wystosowałem interpelację w sprawieprzywrócenia w Tarnowie Oddziału Zakładu UbezpieczeńSpołecznych. W uzasadnieniu owej interpelacjipodałem oczywiste dla każdego klienta byłegoOddziału ZUS w Tarnowie argumenty przemawiającena rzecz przywrócenia wcześniejszego stanu rzeczy.Dodam jeszcze, że niezależnie od moich wystąpieńpodobne starania podejmowały inne tarnowskiesiły polityczne oraz władze samorządowe, natomiastu schyłku ubiegłego roku głośno było w Tarnowieo reaktywowaniu w stolicy b. województwa OddziałuZUS, co miało nastąpić z początkiem roku 2009.Przywołane wyżej informacje traktowałem jakoefekt spełnienia zapowiedzi Pani Minister, stanowiącejfragment odpowiedzi na moją wcześniejszą interpelację.Z owego fragmentu wynika bowiem, że prezesZUS zamierzał powołać zespół, który miał poddaćwnikliwej analizie całą strukturę sieci organizacyjnejZUS i w ślad za tym opracować propozycje modelowegorozwiązania tego problemu. W kontekściemojej interpelacji zachęcająco brzmiał zatem fragmentodpowiedzi Pani Minister w brzmieniu: „Zespółten w toku swoich prac ustosunkuje się m.in. do zgłoszonychuwag dotyczących funkcjonowania terenowejjednostki organizacyjnej ZUS w Tarnowie”.Z a p y t a n i e(nr 3306)do ministra zdrowiaw sprawie nowelizacji ustawyo ochronie życia człowieka w częścidotyczącej wychowania do życia w rodzinieSzanowna Pani Minister! W mediach nieustanniepodaje się informację: w polskich szkołach nie maedukacji seksualnej. Politycy czy feministki powtarzająto nieprawdziwe stwierdzenie i nieustannie postulująwprowadzenie do naszych szkół edukacji seksualnej,takiej, jaką proponuje zachodnia Europa, comiałoby rzekomo zmniejszyć liczbę nieplanowanychciąż u nieletnich kobiet i ograniczyć liczbę zakażeńchorobami przenoszonymi drogą płciową.W świecie znane są trzy rodzaje edukacji seksualnej,dzielą się na typy A, B i C. Zostały wprowadzoneprzez Amerykańską Akademię Pediatrii. Typ Astosowany w Stanach Zjednoczonych, a także w Polsce,to wychowanie do abstynencji seksualnej nastolatków,czystości i wierności małżeńskiej. Typ B tobiologiczna edukacja seksualna, pozbawiona wartościetycznych. Typ C zawiera w sobie oba powyższetypy edukacji. Wyniki ostatnich badań pokazują, żeabstynencka edukacja seksualna przynosi najwięcejpozytywnych efektów. W Stanach Zjednoczonych,gdzie przez wiele lat realizowano edukację seksualnątypu B i C, od kilku lat wraca się do edukacji typu A.Spowodowane jest to wzrostem zachorowań wśródnastolatków na choroby weneryczne, zarażeń wirusemHIV, także wirusowe zapalenie wątroby oraz
295dużą liczbą niechcianych, pozamałżeńskich ciąż, któreniestety często kończą się aborcją.Liberalna seksedukacja bez wartości etycznychniesie ze sobą jeszcze inne skutki – oddziela międzyinnymi współżycie seksualne od kwestii rodziny,małżeństwa i prokreacji. Przekonuje do stosowaniaśrodków antykoncepcyjnych, które nie chronią skutecznieani przed zakażeniem, ani przed poczęciemdziecka. Wreszcie nie mówi całej prawdy o konsekwencjachstosowania środków zapobiegających ciąży.Te negatywne skutki edukacji seksualnej w USAzauważono już dawno. Obecnie wzrosły nakłady finansowena realizację programów promujących czystośći abstynencję seksualną w amerykańskich szkołach,czyli na edukację typu A. Program ten realizujewiększość amerykańskich szkół.W polskich szkołach od lat dziewięćdziesiątychXX wieku prowadzona jest edukacja seksualna typuA dzięki wprowadzeniu zajęć wychowania do życiaw rodzinie. Mieszczą się w nich wartości ważne dlaPolaków, poczynając od rodziny. Efekty tego nauczaniapokazują wyniki badań przeprowadzonychw Polsce i na świecie. Według nich polskie społeczeństwocharakteryzuje niska zachorowalność nachoroby przenoszone drogą płciową w stosunku donajwiększych państw zachodnich, promujących zdecydowanieedukację typu B i C. Dzięki nie najgorszejświadomości Polek kobiety, które zaszły w nieplanowanąciążę, nie myślą od razu o aborcji jako jedynymsposobie “rozwiązania problemu”. W Polscerodzi się coraz więcej dzieci. Dlaczego więc nieutrzymać tego stanu i nie kontynuować pracy nadwychowaniem nowych pokoleń Polaków, zwłaszczaże przynosi ono dobre efekty?W związku z powyższym zagadnieniem proszę PaniąMinister o odpowiedź na następujące pytanie:Czy przedłożony niedawno w <strong>Sejm</strong>ie projekt nowelizacjiustawy o ochronie życia człowieka z 7.01.1993 r.zakładający wprowadzenie w polskich szkołach zachodniegotypu edukacji seksualnej B i C ma szansebyć zaakceptowany przez społeczeństwo?Z poważaniemWieluń, dnia 2 lutego 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakZ a p y t a n i e(nr 3307)do ministra infrastrukturyw sprawie dostępu do Internetuna wsiZainteresowanie mieszkańców wsi korzystaniemz dostępu do Internetu w wielu płaszczyznach życiacodziennego jest ważne nie tylko ze względu naznaczną oszczędność czasu, ale przede wszystkimrosnące zapotrzebowanie komunikacyjno-gospodarcze.Dlatego wsparcie rozwoju infrastruktury umożliwiającejszybki i tani dostęp stanowi krok w kierunkurozwoju polskiej wsi w wielu wymiarach. Jednakżedoraźne programy wprowadzane i koordynowanew pewnej ilości gmin nie są zadowalające dla tychużytkowników, którzy na możliwość korzystaniaz sieci teleinformatycznej muszą jeszcze długo czekać.Tzw. czarnych dziur braku dostępu do Internetuna mapie Polski jest zbyt wiele, a w dobie praktycznejużyteczności sieci powoduje to „zacofanie cywilizacyjne”i negatywne skutki w przyszłości. Bowiem Internetw małych miejscowościach ma daleko większeznaczenie niż w miastach. Sprzyja wyrównywaniuszans, budując społeczeństwo informacyjno-obywatelskie.Na ok. 8,1 mln internautów w naszym kraju15% podłączonych do sieci gospodarstw domowychjest usytuowanych na wsiach (średnia europejska took. 43%).Jak wynika z analiz rynku teleinformatycznego,z dynamicznym rozwojem tego rodzaju usług mamydo czynienia w dużych miastach, podczas gdy zasięgczarnych dziur nie jest niwelowany. Tymczasem dostępdo Internetu za pomocą modemu to jedyna praktycznamożliwość kontaktu z wirtualną rzeczywistością,plany szerokopasmowego dostępu należy uznaćza daleką przyszłość. Mając na uwadze powyższe,różnice między wsią a miastem miał zacierać rozwójinfrastruktury ICT w całym kraju, tymczasem zewzględu na istniejące braki oraz przyjęty i realizowanymodel rozpowszechniania nowoczesnych rozwiązańróżnice te sukcesywnie pogłębiają się.W perspektywie najbliższej przyszłości rozwój sieciumożliwiający sprawne poruszanie się w globalnejwiosce będzie niezbędny. Zaległości, które narastająproporcjonalnie do wprowadzania nowinek informatycznych,mogą okazać się nie do nadrobienia, pogarszającsytuację życiową milionów obywateli, którzyosiedlili się na wsiach.W związku z powyższym proszę o odpowiedź nanastępujące pytania:1. Jakie działania wdraża ministerstwo w celupoprawy dostępności do Internetu w małych miejscowościach?2. Czy w najbliższych latach planuje upowszechnienieInternetu szerokopasmowego również nawsiach?3. W jaki sposób zamierza uzupełnić braki w infrastrukturzetechnologii IT?Z poważaniemWieluń, dnia 2 lutego 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin Łuczak
296Z a p y t a n i e(nr 3308)do ministra finansóww sprawie nowych zasad opodatkowaniasamochodówSzanowny Panie Ministrze! Od 1 marca 2009 r.obowiązywać będzie nowa ustawa o podatku akcyzowym,a wraz z nią nowe zasady opodatkowania samochodów.Pojawiają się jednak głosy sprzeciwu dlaproponowanych zmian. Nowa ustawa nie daje bowiemprecyzyjnej odpowiedzi na pytanie o podstawęopodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciusamochodów osobowych. Brak jest konkretnejinformacji, od jakiej wartości pojazdu ma być liczonaakcyza.W art. 104 ustawy o akcyzie pojawia się pojęciewartości rynkowej, jednak nie wiadomo, do jakiegostanu faktycznego można by ją odnieść. Wydaje się,że wartość rynkowa odnosi się jedynie do samochodówużywanych. W przypadku nowych samochodówmożna mówić tylko o wartości fakturowej, która jestpłynna, zmienia się wraz ze zmianą polityki cenoweji marketingowej producenta. Dilerzy nie mają jasnychreguł co do kwoty bazowej i nie będą wiedzieć,co zrobić, jeśli cena sprowadzonego do kraju autabędzie się różniła od ceny sprzedaży. Wystąpi wówczaspotrzeba robienia korekt. Każda korekta deklaracjido celów podatku akcyzowego może oznaczaćkłopoty dla dilera i więcej pracy dla urzędów kontroliskarbowej.W związku z powyższym proszę o odpowiedź nanastępujące pytanie:1. Od jakiej wartości sprowadzanego pojazdu będzieliczona akcyza? Czy od ostatecznej ceny, jakązapłaci klient z uwzględnieniem m.in. marży dilera,czy też od wartości fakturowej, jaką zapłaci salon,sprowadzając auto do kraju?2. Jak interpretować pojęcie wartości rynkowejw przypadku nowych samochodów sprowadzanychdo kraju?Z poważaniemWieluń, dnia 2 lutego 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakZ a p y t a n i e(nr 3309)do ministra finansóww sprawie stanowiska zajmowanegow kwestii zarzutów stawianychprzez akcjonariuszy mniejszościowych,dotyczących nieprawidłowości w działaniubanku Pekao SASzanowny Panie Ministrze! W związku z zarzutamistawianymi przez akcjonariuszy mniejszościowychdotyczącymi nieprawidłowości w działaniubanku Pekao SA proszę pana Jana Rostowskiego,ministra finansów, o odpowiedź na następujące pytanie:Czy pan minister w czasie, gdy pracował w bankuPekao SA jako doradca, wiedział o warunkach umowysprzedaży przez Pekao SA udziałów w spółce PekaoDevelopment na rzecz Pirelli RE dokonanejw lutym 2006 r. w ramach tzw. projektu Chopin?Chciałbym poznać precyzyjną odpowiedź na to pytanieze względu fakt, iż Skarb Państwa posiada udziaływ banku, a wspomniana transakcja jest przedmiotemzarzutów akcjonariuszy mniejszościowych.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3310)do ministra zdrowiaPoseł Lucjan Karasiewiczw sprawie planowanej nowelizacji ustawyo izbach lekarskich, zgodnie z którąmają nastąpić zmiany w organizacjii rozmieszczeniu izb lekarskichna terenie krajuSzanowna Pani Minister! Okręgowe izby lekarskiew skierowanych do mnie pismach wyrażają zaniepokojenieplanowaną nowelizacją ustawy o izbachlekarskich. Przewiduje się w niej bowiem zmianęart. 3 ust. 1 obowiązującej ustawy, wprowadzającprzepis o treści: „Siedzibą Naczelnej Izby Lekarskieji jej organów jest miasto stołeczne Warszawa. Obszardziałania poszczególnych okręgowych izb lekarskichpokrywa się z podziałem administracyjnym krajuna województwa (...)”. Rozwiązanie to spowoduje, że zlikwidowanychzostanie 7 okręgowych izb lekarskich,które jak do tej pory funkcjonowały bez zarzutu. Wedługśrodowisk lekarskich liczba istniejących izb odpowiadazapotrzebowaniu społecznemu i umożliwiadziałanie również na szczeblu lokalnym. Zmniejsze-
297nie liczby izb może skutkować przeniesieniem płaszczyznywspółpracy jedynie do dużych miast.Ponadto dla izb lekarskich wątpliwa pozostajekwestia zasad wyborczych do organów izb, któreokreślone zostały w poprawce do art. 6 ustawy. Zgodniez nią do organów izb lekarskich – zarówno okręgowych,jak i naczelnej – wybór będzie dokonywanyw obrębie lekarzy i lekarzy dentystów. Przyjęcie takiegorozwiązania – zdaniem okręgowych izb – będzieskutkowało podziałem środowiska lekarskiego.Samorządy lekarskie argumentują, że poprawkazostała uwzględniona po przedstawieniu jejprzez Związek Lekarzy Dentystów PracodawcówOchrony Zdrowia, który – według organów samorządulekarskiego – jest podmiotem nieupoważnionymdo reprezentowania zarówno lekarzy, jak i lekarzydentystów.Szanowna Pani Minister! W kontekście zgłoszonychuwag przez okręgowe izby lekarskie pozwalamsobie zadać następujące pytania:1. Jaka była intencja ustawodawcy przy kreowaniupowyższych rozwiązań prawnych?2. Jakie jest stanowisko Pani Minister wobec poruszanychzagadnień?Z poważaniemSulęcin, dnia 30 stycznia 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3311)do prezesa Rady MinistrówPoseł Bożena Sławiakw sprawie pozostawania na stanowiskuprezydenta miasta Zduńska WolaNa mocy przepisów art. 27f ustawy o samorządziegminnym pan Janusz Ratajczak wyznaczony zostałprzez pana premiera do pełnienia obowiązków prezydentamiasta Zduńska Wola do czasu objęcia obowiązkówprzez nowo wybranego prezydenta.W tym samym czasie ww. objął prawa i obowiązkiwynikające z odpowiednich przepisów prawa, a właściwedla organu wykonawczego miasta ZduńskaWola. Oznacza to, że jednocześnie został zobligowanydo złożenia stosownego oświadczenia majątkowegow terminie 30 dni od objęcia stanowiska na ręce wojewodyłódzkiego.Pan Janusz Ratajczak obowiązku ustawowego niedotrzymał, oświadczenie zostało złożone z 48-dniowymopóźnieniem. Mając to na uwadze, należy przypuszczać,że zaistniała przesłanka upoważniającawłaściwy organ – w tym przypadku prezesa RadyMinistrów – do zastosowania sankcji ustawowej,tj. wygaszenia mandatu i odwołania pana JanuszaRatajczaka z funkcji pełniącego obowiązki. Tym bardziejosoba pełniąca obowiązki wyznaczona przezorgan nadzoru legislacyjnego winna przestrzegaćobowiązujących przepisów prawa niż osoba pochodzącaz wyboru.Towarzyszy tej kwestii dziwna korespondencjapani Jolanty Chełmińskiej, wojewody łódzkiej, którazmienia poglądy w sprawie co pięć dni, a ponadtoprzyznaje przywileje, nie wskazując podstawy prawnej,która by to uzasadniała.Mając na uwadze powyższe, uprzejmie proszęo odpowiedzi na następujące pytania:1. Czemu w sposób radykalny, w ciągu 5 dni, paniwojewoda łódzka zmienia swoje stanowisko, niewskazując przy tym żadnej podstawy prawnej?2. Jaki przepis prawa zwalnia p.o. prezydentamiasta z obowiązku oświadczenia majątkowego? Czymożna podejrzewać, że osoba wyznaczona przez premierana funkcję prezydenta miasta Zduńska Wolama coś do ukrycia?3. Czemu do tej pory w stosunku do osoby, któranie wykonała obligacji wynikającej z przepisówart. 24h ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, PanPremier nie zastosował sankcji wynikającej z przepisówart. 24k ust. 1 cytowanej ustawy?Z poważaniemElbląg, dnia 2 lutego 2009 r.Poseł Witold Gintowt-DziewałtowskiZ a p y t a n i e(nr 3312)do ministra obrony narodowejw sprawie funkcjonowaniaSkwierzyńskiego Pułku Obrony PowietrznejSzanowny Panie Ministrze! Pragnę poinformowaćPana Ministra, iż do mojego biura poselskiegozgłaszają się mieszkańcy Skwierzyny z prośbą o odpowiedźna nurtujące ich problemy dotyczące armiipolskiej.W związku z prowadzoną profesjonalizacją SiłZbrojnych zaistniała możliwość odnalezienia swojegomiejsca przez wielu młodych ludzi i związanie sięz mundurem żołnierza zawodowego oraz zatrudnieniaw zawodowej służbie wojskowej. Jedną z placówekwojskowych jest garnizon Skwierzyna, który stwarzamłodym ludziom możliwość podjęcia tego trudnegoi odpowiedzialnego zawodu.Jednak ostatnio obawy wzbudza prawdopodobieństwojej zlikwidowania, poprzez fakt wprowadzeniazmian organizacyjnych w Jednostce Wojskowej 2211,która od 1 stycznia 2009 r. nie jest już brygadą,a jedynie pułkiem.
298Wobec tych wątpliwości potencjalnych kandydatówdo zawodowej służby wojskowej proszę o odpowiedźna następujące pytania:— Czy Skwierzyński Pułk Obrony Powietrznejjest jednostką perspektywiczną?— Czy istnieją zamiary jego likwidacji?— Czy młodzi ludzie, zatrudniając się w jednostcew Skwierzynie, mogą związać swój los z ziemiąlubuską?Z poważaniemPoseł Jan KochanowskiGorzów Wielkopolski, dnia 3 lutego 2009 r.Z a p y t a n i e(nr 3313)do ministra środowiskaw sprawie odmowy dofinansowaniaprogramu wapnowania glebw woj. łódzkimSzanowny Panie Ministrze! Jednym z ważniejszychczynników degradacji gleb jest oddziaływanieprzemysłu i bliskość dużych aglomeracji miejskich,stąd rolnik nie może ponosić całych kosztów rekultywacjigleb zdegradowanych w wyniku zakwaszenia.Gleby bardzo kwaśne i kwaśne stanowią 71%gleb województwa łódzkiego. Biorąc pod uwagę powyższe,władze samorządowe województwa łódzkiegownioskują o wznowienie zawieszonego „Programurekultywacji gleb zakwaszonych poprzez wprowadzeniedo nich wapna pochodzącego z przerobu kopalinnaturalnych”. Zakwaszenie gleb odczuwa całe społeczeństwow niedostatecznym stopniu zaopatrywanew produkty rolne o dobrej jakości. 661 rolników województwałódzkiego czuje się oszukanymi. Okazałosię, że obiecanych dopłat do wapnowania gleb nie będzie.Program został zawieszony. Gospodarze liczylina 40% dofinansowania z Wojewódzkiego FunduszuOchrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Łodzi.Łódzkie było jednym z trzech województw w kraju,w którym program uruchomiono w 2007 r. Funduszw formie dopłat wypłacił rolnikom około miliona zł.Wobec powyższego proszę Pana Ministra o odpowiedźna następujące pytanie: Czy rząd wznowi programrekultywacji gleb zakwaszonych?Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 4 lutego 2009 r.Poseł Artur Ostrowski
ODPOWIEDZI NA ZAPYTANIAO d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaKazimierza Gwiazdowskiegow sprawie stosowania przepisów dotyczącychkontroli zgodności zagospodarowania terenuz miejscowymi planamizagospodarowania przestrzennego (2639)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanieposła na <strong>Sejm</strong> RP pana Kazimierza Gwiazdowskiegonadesłane przy piśmie z dnia 21 października2008 r. (znak: SPS-024-2639/08) dotyczące kontrolizgodności zagospodarowania terenu z miejscowymiplanami zagospodarowania przestrzennego,ustosunkowując się do treści wystąpienia, przedstawiamnastępujące wyjaśnienia.Zgodnie z art. 1 ustawy Prawo budowlane określającymjej zakres przedmiotowy ustawa ta normujedziałalność obejmującą sprawy projektowania, budowy,utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanychoraz określa zasady działania organów administracjipublicznej w tych dziedzinach. Wskazany w ww. przepisiezakres przedmiotowy ustawy Prawo budowlanedotyczy wyłącznie spraw związanych z obiektami budowlanym,które to pojęcie zostało zdefiniowanew jej art. 3 pkt 1. Zgodnie z tym przepisem obiektembudowlanym jest budynek wraz z instalacjami i urządzeniamitechnicznymi, budowla stanowiącą całośćtechniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniamioraz obiekt małej architektury.Należy również zauważyć, że z obiektami budowlanymizwiązany jest określony rodzaj działalnościosób biorących udział w projektowaniu, budowie,utrzymaniu i rozbiórkach tych obiektów. Można zatemstwierdzić, że art. 1 ustawy Prawo budowlanew sposób niebudzący wątpliwości określa, do jakichobiektów, podmiotów i rodzajów działalności majązastosowanie przepisy ustawy, wykluczając tym samymich zastosowanie w innym zakresie przedmiotowymi podmiotowym.Natomiast w myśl art. 81 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawyPrawo budowlane do podstawowych obowiązków organówadministracji architektoniczno-budowlaneji nadzoru budowlanego należy nadzór i kontrola nadprzestrzeganiem przepisów Prawa budowlanego,a w szczególności zgodności zagospodarowania terenuz miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennegooraz wymaganiami ochrony środowiska.Należy jednak zaznaczyć, że powyższy obowiązekciąży na właściwych organach wyłącznie w sytuacjiwykonania robót budowlanych w rozumieniu art. 3pkt 7 ustawy Prawo budowlane. Natomiast prowadzenieróżnego rodzaju działalności (np. gromadzeniakruszyw w celu ich przetwarzania), która pozostajew sprzeczności z ustaleniami miejscowego planuzagospodarowania przestrzennego, niezwiązanej z wykonywaniemjakichkolwiek robót budowlanych, wykraczapoza zakres działania zarówno organów administracjiarchitektoniczno-budowlanej, jak i organównadzoru budowlanego.W odniesieniu do pytania drugiego należy zauważyć,że w obecnym stanie prawnym ograniczenieużytkowania terenu niewymagającego prowadzeniarobót budowlanych, a niezgodnego z ustaleniami planumiejscowego, może odbywać się tylko na grunciePrawa cywilnego. Zgodnie z art. 144 ustawy z dnia23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) właściciel nieruchomościprzy wykonywaniu prawa własności nieruchomościswoimi działaniami nie może zakłócać korzystaniaz nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miaręwynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenianieruchomości i stosunków miejscowych.Jednocześnie uprzejmie informuję, że przepisyprzygotowanego w Ministerstwie Infrastruktury projektuustawy o zmianie ustawy Prawo budowlane,ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennymoraz niektórych innych ustaw, dostępnego nastronie internetowej ministerstwa, przewidują koniecznośćpoinformowania wójta burmistrza lub prezydentamiasta o zamiarze zmiany sposobu użytkowaniaterenu przez dokonanie zgłoszenia urbanistycznego.Treść zgłoszenia będzie musiała być zgodnam.in. z warunkami określonymi w planie miejscowym.Zmianę sposobu użytkowania terenu będziemożna przeprowadzić jedynie wobec braku sprzeciwuze strony wójta, burmistrza, prezydenta miasta. Obowiązekwniesienia sprzeciwu ciążący na organie,przed którym będzie się dokonywać zgłoszenia urbanistycznego,w przypadku występowania sprzecznościpomiędzy planowaną zmianą sposobu użytkowaniaterenu a przepisami prawa, w tym planu miejscowego,który stanowi akt prawa miejscowego.Równocześnie przepisy wspomnianego projektuprzewidują w przypadkach zmiany sposobu użytkowaniaterenu bez wymaganego zgłoszenia możliwośćwydania przez wójta, burmistrza, prezydenta miastadecyzji o wstrzymaniu użytkowania terenu, a w raziejego dalszego użytkowania – wydania decyzji nakazującejprzywrócenie poprzedniej funkcji użytkoweji ustalającej z tego tytułu karę pieniężną.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuOlgierd Dziekoński
300O d p o w i e d źministra pracy i polityki społecznejna zapytanie posła Jarosława Rusieckiegow sprawie prawa do wcześniejszegoświadczenia emerytalnego (2874)W nawiązaniu do wystąpienia pana marszałkaz dnia 20 listopada 2008 r., znak SPS-024-2874/08,dotyczącego zapytania pana posła Jarosława Rusieckiego„w sprawie prawa do wcześniejszego świadczeniaemerytalnego” pana T. W., uprzejmie informuję,że po analizie całokształtu materiału dowodowegozgromadzonego w aktach rentowych prezes ZakładuUbezpieczeń Społecznych powiadomił, że zainteresowanynie spełnia warunków wymaganych do przyznaniawcześniejszej emerytury z Funduszu UbezpieczeńSpołecznych.Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu UbezpieczeńSpołecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353,z późn. zm.) mężczyźnie urodzonemu przed dniem1 stycznia 1949 r. emerytura przysługuje po osiągnięciuwieku 65 lat. Mężczyzna, który nie osiągnąłtego wieku, może przejść na emeryturę po osiągnięciuwieku 60 lat, jeżeli ma co najmniej 35-letni okresskładkowy i nieskładkowy albo jeżeli ma co najmniej25-letni okres składkowy i nieskładkowy oraz zostałuznany za całkowicie niezdolnego do pracy. Emeryturaw obniżonym wieku emerytalnym, tj. na podstawierozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracownikówzatrudnionych w szczególnych warunkach lubw szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43,z późn. zm.), przysługuje pod warunkiem udokumentowaniaco najmniej 25-letniego okresu składkowegoi nieskładkowego, w tym 15-letniego okresu pracyw szczególnych warunkach.Z wyjaśnień prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznychwynika, że pan T. W. pobiera od 26 stycznia1994 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.Udowodnił on 20 lat 7 miesięcy okresów składkowychi nieskładkowych oraz w okresie od 1.07.1977 r.do 31.12.1988 r. podlegał ubezpieczeniu społecznemurolników, z tym że za okres od 1.07.1977 r. do31.12.1982 r. składki zostały umorzone (nie zostałyopłacone).Od 2.02.1988 r. do 25.01.1994 r. nie podlegał ubezpieczeniuspołecznemu rolników, ponieważ w tymczasie podlegał ubezpieczeniu społecznemu z tytułuzatrudnienia.Zgodnie z przepisami art. 10 ustawy o emeryturachi rentach z FUS, przy ustalaniu prawa do emeryturyoraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględniasię okresy ubezpieczenia społecznego rolników, zaktóre zostały opłacone składki.Tak więc przy ustalaniu prawa pana T. W. doemerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznychmoże być uwzględniony jedynie okres prowadzeniagospodarstwa rolnego od 1.01.1983 r. do 1.02.1988 r.,tj. 5 lat i 1 miesiąc, ponieważ tylko za ten okres zostałyopłacone składki na ubezpieczenie społecznerolników.Okres, za który umorzono składkę na ubezpieczeniespołeczne rolników, jak również okres prowadzeniagospodarstwa rolnego, w którym zainteresowanynie podlegał ubezpieczeniu z tego tytułu, niema wpływu na prawo do emerytury, zatem brak jestwymaganych 35 lat okresów składkowych i nieskładkowych.Zainteresowany nie udowodnił równieżwymaganego okresu pracy w szczególnych warunkachoraz nie został uznany za całkowicie niezdolnegodo pracy.W związku z tym nie ma podstaw prawnych doprzyznania panu T. W. wcześniejszej emerytury.Warszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źMinisterJolanta Fedaksekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłów Renaty Butryni Piotra Tomańskiegow sprawie braku finansowania przez NFZzabiegów fotoselektywnej waporyzacji prostaty(2884)Szanowny Panie Marszałku! W uzupełnieniuodpowiedzi na zapytanie pani poseł Renaty Butryni pana posła Piotra Tomańskiego z dnia 27 października2008 r. w sprawie braku finansowaniaprzez Narodowy Fundusz Zdrowia zabiegów fotoselektywnejwaporyzacji prostaty, przekazane przypiśmie pana Krzysztofa Putry, wicemarszałka <strong>Sejm</strong>uRP, z dnia 21 listopada 2008 r., znak: SPS-024--2884/08, uprzejmie proszę o przyjęcie następującychwyjaśnień.W odniesieniu do finansowania zabiegów fotoselektywnejwaporyzacji prostaty uprzejmie informuję,iż jak wynika z wyjaśnień uzyskanych z NarodowegoFunduszu Zdrowia wycena punktowa grupy L43:Przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego w katalogujednorodnych grup pacjentów, w ramach którejfinansowana jest fotoselektywna waporyzacja gruczołukrokowego (PVP), jest efektem przeprowadzonychprac analitycznych w funduszu oraz oceny kosztówrealizacji przedmiotowej procedury.Jednocześnie uprzejmie informuję, iż zgodniez zarządzeniem nr 8/2009/DSOZ prezesa NarodowegoFunduszu Zdrowia z dnia 23 stycznia 2009 r.zmieniającym zarządzenie w sprawie określenia warunkówzawierania i realizacji umów w rodzaju le-
301czenie szpitalne uległa zwiększeniu wycena punktowahospitalizacji dla zabiegów dotyczących przezcewkowejresekcji gruczołu krokowego z 60 pkt na 70 pkt,natomiast w odniesieniu do hospitalizacji planowejz 57 pkt na 67 pkt i w przypadku „leczenia jednegodnia” z 54 pkt na 63 pkt.Ponadto uprzejmie informuję, iż na zlecenie ministrazdrowia została przygotowana przez AgencjęOceny Technologii Medycznych (AOTM) rekomendacjaw sprawie finansowania ze środków publicznychleczenia łagodnego rozrostu stercza przy pomocy wysokoenergetycznegolasera KTP. W dniu 28 października2008 r. Rada Konsultacyjna AOTM podjęłauchwałę nr 59/16/2008, w której rekomenduje finansowanieze środków publicznych zabiegu ablacji wysokoenergetycznymlaserem u chorych z łagodnymrozrostem stercza z bardzo dużym ryzykiem krwawieńlub wymagających stałego przyjmowania lekówprzeciwzakrzepowych. W uzasadnieniu do przedmiotowejrekomendacji Rada Konsultacyjna AOTMwskazała, że z uwagi na znacznie większe koszty fotoselektywnejwaporyzacji gruczołu krokowego (PVP)od przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego (TURP)celowe jest jej stosowanie i finansowanie przedewszystkim u pacjentów zagrożonych wysokim ryzykiemkrwawienia po zabiegu. Poza tym maksymalnadostępność polegająca na finansowaniu ze środkówpublicznych jedynie fotoselektywnej waporyzacji gruczołukrokowego oznaczałaby wzrost wydatków NarodowegoFunduszu Zdrowia z ok. 29,7 mln do ok.97,1 mln zł.Z poważaniemWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuJakub Szulcpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaWiesława Andrzeja Szczepańskiegow sprawie budowy drogi ekspresowej S8oraz obwodnicy Kępna w ciągu drogi S11 (3008)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pismoz dnia 16 grudnia 2008 r. nr SPS-024-3008/08w sprawie zapytania posła Wiesława Andrzeja Szczepańskiegoz dnia 9 grudnia 2008 r. dotyczącego budowydrogi ekspresowej S8 oraz S11, przekazuję następująceinformacje.Planowana droga ekspresowa S8 na odcinku Wrocław– Syców, od połączenia z autostradową obwodnicąWrocławia A8 (węzeł Pawłowice), poprzez oddanądo ruchu w 2006 r. obwodnicę Oleśnicy, do miejscowościSyców (koniec projektowanego odcinka– węzeł Syców Wschód), będzie prowadzona po całkowicienowym śladzie w stosunku do istniejącej drogikrajowej nr 8, z wyjątkiem odcinka wykorzystującegozrealizowaną obwodnicę Sycowa.Dla zadania zostało opracowane Studium Techniczno-Ekonomiczno-Środowiskowe”(2000 r.) orazKoncepcja Programowa (2005 r.). W dniu 15 marca2006 r. wojewoda dolnośląski wydał decyzję nr I-Pd--4/06 o ustaleniu lokalizacji drogi ekspresowej S8 naodcinku Wrocław – Syców. W chwili obecnej GDDKiAoczekuje na wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniachzgody na realizację przedsięwzięcia,w opracowaniu jest projekt budowlany oraz dokumentacjaprzetargowa. Obecnie pozyskanych zostałook. 90% nieruchomości niezbędnych do realizacji zadania.Część działek zostanie przejęta w drodze wywłaszczenia.Warto dodać, że zakończono archeologicznebadania sondażowe, a ratownicze badaniaarcheologiczne rozpoczęto w 2008 r.Dla planowanej drogi ekspresowej S8 na odcinkuSyców – Kępno – Sieradz – A1 (Łódź), jak i drogiekspresowej S11 jest opracowywana kompleksowadokumentacja projektowo-kosztorysowa. W miesiącachsierpniu i wrześniu 2008 r. przeprowadzonokonsultacje społeczne z mieszkańcami poszczególnychgmin. W 2008 r. opracowano raport o oddziaływaniuprzedsięwzięcia na środowisko oraz StudiumTechniczno- Ekonomiczno-Środowiskowe” – etap II(STEŚ II).Dla planowanej drogi ekspresowej S8 na odcinkuwęzeł Walichnowy – węzeł Wrocław (na autostradzieA1) w dniu 7 października 2008 r. podpisano umowęna opracowanie dokumentacji projektowej. Propozycjesześciu wariantów korytarza S8, omówione w StudiumTechniczno- Ekonomiczno-Środowiskowym– etap I, zostały przesłane do władz samorządowychcelem zaopiniowania. Dnia 28 listopada 2008 r.do dalszych analiz zostały zarekomendowane trzywarianty. W ramach II etapu STEŚ dla trzech wariantówbędzie wykonywana inwentaryzacja przyrodnicza.Dla obwodnicy Kępna w ciągu drogi ekspresowejS11 w chwili obecnej jest opracowywana kompleksowadokumentacja projektowo-kosztorysowa. Realizacjatej inwestycji zaplanowana jest wstępnie na lata2010–2012. Należy zaznaczyć, że przyjęty wariantpodstawowy posiada pełną akceptację wszystkichwłaściwych samorządów oraz Lasów Państwowych.Z poważaniemWarszawa, dnia 8 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuZbigniew Rapciak
302O d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Andrzeja Orzechowskiegow sprawie rozkładu jazdy pociągówobowiązującego od 14 grudnia 2008 r. (3009)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanieposła Andrzeja Orzechowskiego dotyczącerozkładu jazdy pociągów obowiązującego od 14 grudnia2008 r. przedstawiam następujące wyjaśnienia.Oferta pociągów międzywojewódzkich pośpiesznychnie przewiduje zatrzymywania się na stacjachw miejscowościach liczących nawet kilkadziesiąttysięcy mieszkańców. Miejscowości: Wydminy, StareJuchy, Czerwonka oraz Stare Jabłonki zamieszkujew sumie kilkanaście tysięcy osób. Nie może towięc być argumentem za utrzymaniem postojówpociągów międzywojewódzkich pośpiesznych natych stacjach.Wymienione w zapytaniu pana posła potrzebyw zakresie dowozu do szkół i pracy wskazują napotrzebę poprawy oferty w zakresie kolejowych połączeńregionalnych a nie międzywojewódzkich.Zgodnie z art. 40 ustawy o transporcie kolejowymorganizowanie i dotowanie regionalnych kolejowychprzewozów osób należy do zadań własnychsamorządu województwa. Należy więc dążyć dorozszerzenia oferty połączeń regionalnych realizowanychpociągami osobowymi, dofinansowywanychprzez Urząd Marszałkowski WojewództwaWarmińsko-Mazurskiego.W zakresie przewozów turystycznych uprzejmieinformuję, że przewoźnicy dostrzegają wagę tego problemu,czego dowodem jest wyznaczenie postojów nastacjach Wydminy i Stare Juchy dla wszystkich pociągówpośpiesznych uruchamianych dodatkowo naokres wakacji.Zgodnie z przekazaną przez zarządcę infrastrukturykolejowej analizą rozkładu jazdy pociągów kursującychprzez przedmiotowe stacje czas przejazduw pełnej relacji wydłużył się jedynie dla pociągu „Rybak”ze Szczecina do Białegostoku. W stosunku dorozkładu jazdy obowiązującego do 13 grudnia 2008 r.pociąg ten swoją trasę pokonuje o 5 minut dłużej.Jednocześnie zarządca potwierdza wydłużenie czasówpostojów pociągów, niemniej jest to rekompensowanekrótszymi czasami przejazdu pomiędzy poszczególnymistacjami.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuJuliusz EngelhardtO d p o w i e d źministra skarbu państwana zapytanie posła Tadeusza Arkitaw sprawie możliwości dziedziczenia prawado świadczenia pieniężnego z tytułuodszkodowania za pracę i szkody poniesionew związku z II wojną światowąi jej następstwami na przykładzie mieszkańcapowiatu chrzanowskiego, w woj. małopolskim(3024)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanieposelskie pana posła Tadeusza Arkita z dnia16 grudnia 2008 r. w sprawie możliwości dziedziczeniauprawnień do świadczeń pieniężnych realizowanychza pośrednictwem Fundacji „Polsko-NiemieckiePojednanie” z tytułu prześladowań nazistowskichz okresu II wojny światowej, pragnę przekazać następującewyjaśnienia.Podkreślić należy na wstępie, że wypłaty przekazywaneprzez Fundację „Polsko- Niemieckie Pojednanie”nie miały charakteru świadczeń odszkodowawczych.Republika Federalna Niemiec odmawiaprzekazania obywatelom polskim poszkodowanymprzez nazizm realnych odszkodowań cywilnoprawnych,powołując się na deklarację władz PRL z 1953 r.o zrzeczeniu się reparacji wojennych.Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie” zajmowałasię jedynie wypłacaniem symbolicznych świadczeńze środków, które zostały dobrowolnie przekazaneprzez państwo niemieckie.FPNP została powołana dnia 16.10.1991 r. w wynikuumowy między rządem <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>i Republiki Federalnej Niemiec. Na mocy tejumowy rząd RFN, kierując się względami humanitarnymi,przekazał 500 mln DM celem udzieleniapomocy szczególnie poszkodowanym ofiarom prześladowańnazistowskich. Wypłaty obejmowały osobyżyjące 8 stycznia 1992 r., tj. w dniu przekazania nakonto fundacji pierwszej raty pomocy rządu RFN.Fundacja działa na zasadach prawnych obowiązującychw <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>, w oparciu o przepisyustawy o fundacjach. Wypłaty pomocy finansowejze środków przekazanych w latach 1992–1993realizowane były zgodnie z postanowieniami statutuFPNP oraz wynikającymi z niego regulaminamii innymi aktami wykonawczymi organów fundacji,które stanowiły system oceny zasadności zarówno odstrony merytorycznej, jak i formalnej wnioskuo udzielenie pomocy finansowej.Pragnę poinformować, że nie jest obecnie możliwazmiana negatywnych rozstrzygnięć podjętychw sprawach wniosków o przyznanie pomocy ze środkówprzekazanych przez rząd RFN w latach 1992––1993. Z dniem 31 grudnia 2000 r. na mocy uchwałyRady Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie”nr 11/2000 z dnia 7 grudnia 2000 r. zakończono
303rozpatrywanie odwołań w sprawach przyznania pomocyz ww. środków.Informuję również, że uchwałą nr 29/2002 zarządfundacji podjął decyzję o ostatecznym zakończeniuwypłat pomocy finansowej ze środków fundacjiuzyskanych z wkładu finansowego przekazanegoprzez rząd Republiki Federalnej Niemiecw latach 1992–1993.Tym samym nie ma również obecnie prawnychmożliwości wznowienia postępowania na wniosekspadkobierców zmarłych osób poszkodowanych. Z informacjiprzekazanych przez fundację wynika również,że w okresie realizacji wypłat w latach 1992––2000 nie były uwzględniane wnioski oraz odwołaniazłożone przez spadkobierców. Zgodnie z wyrokiemSądu Administracyjnego w Warszawie w sprawieo sygnaturze I-ACr 747/93 z dnia 27.10.1993 r. i stanowiskiemZarządu FPNP nr 1/94 z dnia 04.1.1994 r.Odwoławcza Komisja Weryfikacyjna mogła uwzględnićodwołanie złożone przez spadkobiercę tylko wówczas,gdy orzeczenie Komisji Weryfikacyjnej byłobłędne. Spadkobiercy osób zmarłych nie byli natomiastuprawnieni do składania wniosków do FPNP,ani do uzupełniania już złożonych wniosków dodatkowymidokumentami.W przywołanej przez pana posła sprawie p. J. P.zarówno Komisja Weryfikacyjna, jak i OdwoławczaKomisja Weryfikacyjna FPNP podjęły negatywnerozstrzygnięcia, uznając, że wnioskodawca nie byłuprawniony do występowania o pomoc finansową ześrodków Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie”.Pomoc ze środków FPNP przysługiwała jedynie osobomdeportowanym do pracy przymusowej poza miejscezamieszkania na teren III Rzeszy. Dokumentyprzedstawione przez pana J. P. potwierdzały pracęw rejonie miejsca zamieszkania (na terenie Bielska--Białej), tj. bez spełnienia warunku deportacji.W przypadku jeśli praca przymusowa nie była połączonaz deportacją, pomoc mogły otrzymać wyłącznieosoby, które w czasie prześladowań nie miały ukończonych16 lat. Pan J. P. był zatrudniony już jakoosoba dorosła. Poza pracą w Bielsku-Białej p. J. P.deklarował również wywiezienie do pracy na terenNiemiec. Represje te nie zostały jednak udokumentowanezgodnie z obowiązującymi w FPNP wymogamiregulaminowymi.Pragnę również wyjaśnić, że zakończenie wypłatpomocy finansowej ze środków z lat 1992–1993 byłozwiązane z przystąpieniem przez Fundację „Polsko--Niemieckie Pojednanie” do pośredniczenia w przekazywaniuświadczeń z nowego funduszu, tj. ze środkówniemieckiej Fundacji „Pamięć, Odpowiedzialnośći Przyszłość”. Wypłaty tych świadczeń prowadzonebyły zgodnie z regulacjami zapisanymi w niemieckiejustawie o utworzeniu Fundacji „Pamięć,Odpowiedzialność i Przyszłość”, uchwalonej przezBundestag w dniu 02.08.2000 r.Świadczenia ze środków niemieckiej fundacji dlabyłych robotników przymusowych i niewolniczychprzekazywane były na podstawie wniosków złożonychw terminie do 31 grudnia 2001 r. Data ta zostałaokreślona przez niemieckiego fundatora w trybieustawowym. O świadczenie występować mogły żyjąceosoby poszkodowane oraz wymienieni w niemieckiejustawie następcy prawni uprawnionych osóbposzkodowanych zmarłych po 15 lutego 1999 r.Z informacji przekazanych przez Fundację „Polsko-NiemieckiePojednanie” wynika, że następcyprawni p. J. P. nie wystąpili w ustawowym terminiez wnioskiem o przyznanie świadczenia. Tym samymsprawa ta nie mogła zostać rozpatrzona pod kątemmożliwości przyznania świadczenia ze środków fundacjifederalnej.Z dniem 30.09.2006 r. – zgodnie z § 14 ust. IVniemieckiej ustawy o utworzeniu Fundacji „Pamięć,Odpowiedzialność i Przyszłość” – zakończono wypłatyświadczeń z ww. funduszu.Obecnie – z powodu wyczerpania przeznaczonychna ten cel środków finansowych – Fundacja „Polsko--Niemieckie Pojednanie” nie realizuje żadnych wypłatz tytułu pracy przymusowej i niewolniczej.FPNP prowadzi jedynie programy pomocy humanitarnej,które kierowane są wyłącznie do żyjącychbezpośrednich ofiar prześladowań nazistowskich,znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji życiowej.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źMinisterAleksander Gradpodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Zbigniewa Babalskiegow sprawie skutków wejścia w życie art. 77 ust. 1projektu ustawy o kierujących pojazdami (3025)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pismoPana Marszałka z dnia 17 grudnia 2008 r. (znak:SPS-024-3025/08), przekazujące zapytanie pana posłaZbigniewa Babalskiego w sprawie jednostek uprawnionychdo przeprowadzania badań lekarskich w celuistnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych dokierowania pojazdami w aspekcie projektowanejustawy o kierujących pojazdami, uprzejmie przedstawiamnastępujące stanowisko.W rozumieniu projektowanej ustawy o kierującychpojazdami „uprawnionym lekarzem” jest osoba,która spełnia warunki określone w art. 75 ust. 1. Dowarunków tych należą w szczególności: prawo wykonywaniazawodu lekarza, posiadanie co najmniej5-letniego stażu pracy w zawodzie lekarza oraz posiadaniejednej ze specjalizacji lekarskich, określonychw rozporządzeniu ministra zdrowia wydanymw porozumieniu z ministrem transportu. Uprawnio-
304ny lekarz, podobnie jak w dotychczasowych przepisach,będzie miał ponadto obowiązek ukończenia,z wynikiem pozytywnym, szkolenia w zakresie badańlekarskich kierowców i kandydatów na kierowców,określonego w przepisie wykonawczym. W akcietym zostaną również określone podmioty uprawnionedo przeprowadzania tych szkoleń.Pragnę dodać, że w pierwotnym projekcie ustawyo kierujących pojazdami rola wojewódzkich ośrodkówmedycyny pracy została ograniczona wyłączniedo osób, które nie zgadzają się z treścią orzeczenialekarskiego. Nie przewidziano natomiast kontynuowaniazasady, że wojewódzkie ośrodki medycynypracy będą jednostkami przeprowadzającymi badaniaw przypadkach, gdy chodzi o osobę:— ubiegającą się o przywrócenie uprawnienia dokierowania pojazdem cofniętego ze względu na stanzdrowia;— kierującą pojazdem, skierowaną przez organkontroli ruchu drogowego, jeżeli kierowała pojazdemw stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka działającegopodobnie do alkoholu;— kierującą pojazdem, skierowaną decyzją starostyw przypadku nasuwającym uzasadnione i poważnezastrzeżenia co do jej stanu zdrowia.W związku z tym w trakcie uzgodnień międzyresortowychminister zdrowia zaproponował, abyutrzymać dotychczasową regulację dotyczącą zasadbadania wymienionych wyżej osób. Uwaga ta zostaław projekcie ustawy uwzględniona przez ministra infrastruktury.Jednocześnie informuję, że zgodnie z art. 78 ustawynadzór nad wykonywaniem badań lekarskichi wydawaniem orzeczeń lekarskich do kierowania pojazdamibędzie sprawowany, podobnie jak obecnie,przez marszałka województwa. Zakres przedmiotowytego nadzoru będzie obejmował kontrolę międzyinnymi jakości wykonywania badań lekarskich, wydawaniaorzeczeń oraz dokumentacji prowadzonejw związku z przeprowadzanymi badaniami.Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuAdam Fronczakpodsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Adama Krupyw sprawie pobierania podatku dochodowegood osób uzyskujących świadczenia emerytalnez zagranicy (3049)Szanowny Panie Marszałku! W związku z pismemz dnia 7 stycznia 2009 r. minister pracy i polityki społecznej,przy którym przesłano zapytanie poselskiepana posła Adama Krupy w sprawie pobierania podatkudochodowego od osób uzyskujących świadczeniaemerytalne z zagranicy, uprzejmie informuję.Zakres obowiązku podatkowego z tytułu dochodówosób fizycznych regulują postanowienia ustawyz dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym odosób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176,z późn. zm.). Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy osobyfizyczne mające miejsce zamieszkania na terytoriumPolski podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsceod całości swoich dochodów bez względu na miejscepołożenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązekpodatkowy). Jednym z wymienionych w ustawieźródeł przychodów podlegających opodatkowaniuw Polsce jest przychód z tytułu emerytury, zarównowypłacanej w Polsce jak i wypłacanej ze źródeł zagranicznych(art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy).Jednakże w przypadku gdy emerytura wypłacanajest z zagranicy, w celu zapobieżenia podwójnemuopodatkowaniu tego dochodu należy zastosować postanowieniazawartych przez Polskę dwustronnychumów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.Polska zawarła 84 umowy w sprawie unikaniapodwójnego opodatkowania, w tym stosowne umowyzostały zawarte ze wszystkimi państwami członkowskimiUnii Europejskiej i OECD (w chwili obecnejobowiązuje 79 umów).Każda umowa zawiera szczególne postanowieniaregulujące sposób opodatkowania dochodów z tytułuemerytur. W zależności od umowy co do zasady wyróżniasię trzy formy opodatkowania emerytur:— opodatkowanie wyłącznie w państwie miejscazamieszkania odbiorcy emerytury (w miejscu rezydencji),— opodatkowanie tylko w państwie wypłacającymemeryturę (u źródła), jeżeli pochodzą z systemuubezpieczeń społecznych,— możliwość opodatkowania u źródła – wówczasw celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniuw państwie rezydencji należy zastosować określonąw umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowaniazawierają jedną z dwóch metod stosowanych w celuunikania podwójnego opodatkowania:— metodę wyłączenia z progresją, polegającą natym, że w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowaniadochód uzyskany za granicą, jednak dla ustaleniastawki podatku dla pozostałych dochodów osiągniętychw Polsce stosuje się stawkę podatku wyliczonądla całego dochodu (tzn. tego uzyskanegow Polsce i tego z zagranicy);— metodę odliczenia proporcjonalnego, polegającąna tym, że dochód uzyskany za granicą jest opodatkowanyw Polsce, jednak podatek zapłacony zagranicą jest odliczany od podatku należnego w kraju;odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej częścipodatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia,
305która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskanyw państwie obcym.Odzwierciedleniem w prawie wewnętrznym wymienionychwyżej metod są odpowiednio przepisyart. 27 ust. 8, 9 i 9a ustawy o podatku dochodowymod osób fizycznych.W przypadku gdy z państwem, w którym podatnikuzyskuje świadczenie emerytalne, nie zostałapodpisana umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania,ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznychw sposób jednostronny reguluje uniknięcie podwójnegoopodatkowania, poprzez zastosowanie wyżejopisanej metody odliczenia proporcjonalnego(art. 27 ust. 9 i 9a ustawy).Biorąc pod uwagę powyższe, Ministerstwo Finansówpragnie podkreślić, iż postanowienia zawartychprzez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowaniaoraz przepisy ustawy o podatku dochodowymod osób fizycznych w pełni zapobiegają podwójnemuopodatkowaniu dochodów uzyskiwanych zagranicą z tytułu świadczeń emerytalnych przez osobyfizyczne mające miejsce zamieszkania w Polsce.Z poważaniemWarszawa, dnia 26 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuMaciej Grabowskipodsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Witolda Namyślakaw sprawie zawieranych przez spółkidługoterminowych umów walutowychz bankami, chcącymi w ten sposóbzabezpieczyć opłacalność swoich przychodóww euro np. z eksportu (3050)Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapytaniempana posła Witolda Namyślaka w sprawie zawieranychprzez spółki długoterminowych umów walutowychz bankami w celu zabezpieczenia opłacalnościprzychodów w euro, np. z eksportu, przekazanym pismemz dnia 19 grudnia 2008 r. (nr SPS-024-3050/08), przedstawiam poniższe wyjaśnienia. Jednocześniepragnę podkreślić, że długi czas oczekiwania naodpowiedź spowodowany był koniecznością konsultacjiz Ministerstwem Gospodarki i Komisją NadzoruFinansowego, do których, zgodnie z właściwością,skierowana została prośba o opinię do szczegółowychkwestii wskazanych w ww. zapytaniu.Odnosząc się do przedstawionego w przekazanymzapytaniu mechanizmu zabezpieczania przez przedsiębiorstwaswoich przychodów w euro, należy podkreślić,że nieodłącznym elementem towarzyszącymprowadzeniu działalności gospodarczej jest szerokorozumiane ryzyko, w tym ryzyko walutowe, tj. możliwośćpowstania strat finansowych na skutek zmiankursów walutowych.Świadomość występowania ryzyka walutowego,przejawiająca się aktywnym zarządzeniem tego rodzajuryzykiem oraz odpowiednim zabezpieczaniemsię przed jego skutkami, stała się w ostatnich latachnieodzowną cechą nowocześnie zarządzanych przedsiębiorstw.W chwili obecnej jednostki gospodarczemogą korzystać z wielu specjalistycznych rozwiązań,których celem jest minimalizowanie możliwości wystąpieniastrat związanych z ryzykiem walutowym.Należą do nich m.in. kontrakty terminowe typu forwardna walutę czy też opcje walutowe.Wykorzystywanie opcji walutowych wyłączniew celu zabezpieczania się przed ryzykiem może zagwarantowaćjednostce zachowanie pierwotnie założonejwartości składników aktywów lub zobowiązańalbo przyszłych przepływów pieniężnych. Niemniejjednak w przypadku, gdy instrumenty pochodne wykorzystywanesą przez jednostki gospodarcze w celachspekulacyjnych, poza możliwością osiągnięciaponadprzeciętnych zysków jednostki te powinny sięrównież liczyć z ryzykiem poniesienia znaczącychstrat, potęgowanych przez związany z tymi instrumentamiefekt dźwigni finansowej.Analiza dotychczasowych informacji wskazuje, żewiele przedsiębiorstw w celu pokrycia kosztów zakupuopcji zabezpieczających przed umacnianiem złotegodecydowało się na wystawianie opcji kupnao innych parametrach. Wybór takiej strategii, zakładającejbrak możliwości zaistnienia niekorzystnychzmian kursu walutowego (i rzeczywiście początkowoprzynoszącej korzyści finansowe), obarczony był jednakbardzo poważnym ryzykiem. Oznacza to, żew wielu przypadkach skłonność do spekulacji na rynkuwalutowym przeważała nad świadomością ryzykaponiesienia strat w efekcie gwałtownej deprecjacjizłotego.W pierwszej połowie 2008 r. złoty umacniał sięwzględem euro i dolara. Mimo okresowych wahańtendencja ta utrzymywała się do połowy lipca. Zmiananastąpiła w drugiej połowie roku. Najbardziej dynamicznywzrost cen walut w stosunku do złotegoodnotowano pomiędzy drugą połową września i drugąpołową października, po czym odnotowano najszybszyw drugiej połowie roku spadek wartości dolarai euro w stosunku do złotego. Okres spadkowytrwał krótko i nastąpiło po nim ponowne osłabieniezłotego. Taka sytuacja w powiązaniu z zawieraniemprzez firmy transakcji o nominale przewyższającymprzychody z eksportu doprowadziła do powstaniaznacznego zobowiązania wobec banków.Ministerstwo Gospodarki, dostrzegając niekorzystnyrozwój sytuacji na rynku transakcji mających zabezpieczaćryzyko walutowe, utworzyło w grudniu2008 r. infolinię dla przedsiębiorstw, które w związkuz zaistniałą sytuacją poniosły straty. Przy współpra-
306cy Ministerstwa Gospodarki opracowano także memorandumzawierające propozycje potencjalnychrozwiązań prawnych, które mogą zostać wykorzystaneprzez przedsiębiorców w przypadkach transakcjiz opcjami walutowymi. Dokument ten został rozesłanywszystkim zainteresowanym przedsiębiorstwom.Ponadto prawnicy Ministerstwa Gospodarki udzielająwstępnych porad przedstawicielom firm potrzebującychpomocy prawnej w opisywanej sprawie.W związku z informacjami o negatywnym wpływiewalutowych instrumentów pochodnych na wynikifinansowe przedsiębiorstw Komisja Nadzoru Finansowegopodjęła działania mające na celu uzyskanieod nadzorowanych banków oraz przedsiębiorstw,których akcje są dopuszczone do obrotu na rynkuregulowanym, informacji o ewentualnych stratachwynikających z zaangażowania w instrumenty pochodne.Zgodnie z komunikatem Komisji Nadzoru Finansowegoz dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie wpływuwalutowych instrumentów pochodnych na bankii spółki publiczne stronami transakcji walutowymiinstrumentami pochodnymi było 162 emitentów(przedsiębiorstw notowanych na Giełdzie PapierówWartościowych). Instrumentami finansowymi stosowanymiprzez większość ww. emitentów były kontraktytypu forward, jako podstawowe narzędzie zabezpieczaniaprzed ryzykiem kursowym płatnościz tytułu dostaw w ramach działalności podstawowej.Zaangażowanie w opcje dotyczy natomiast 99 emitentówi jest charakterystyczne dla spółek prowadzącychdziałalność eksportową. W grupie podmiotówzaangażowanych jedynie w kontrakty forward zdecydowanawiększość emitentów (85%) nie poniosłastrat z tytułu kontraktów zrealizowanych w 2008 r.Natomiast w grupie 99 podmiotów, które były lub sązaangażowane w opcje, większość spółek nie poniosław 2008 r. strat z tytułu zrealizowanych już kontraktów.35 emitentów wykazało stratę z tego tytułu,a 4 kolejne spółki zapowiadają ujemną ekspozycjęz tytułu opcji realizowanych w grudniu br. Łączniestraty wszystkich 35 emitentów z tytułu rozliczonychjuż opcji szacowane są na ok. 155 mln zł.Z analizy danych przeprowadzonej przez KNFwynika, że część transakcji na instrumentach pochodnychzawieranych przez przedsiębiorców miałacharakter spekulacyjny – zawieranie przez firmytransakcji o nominale przewyższającym ich przychodyz eksportu doprowadziło do powstania znacznegozobowiązania wobec banków. W opinii KNF podstawowąrekomendacją w tym zakresie mogłoby byćwzmocnienie kontroli korporacyjnej w takich spółkach.Jednocześnie analiza niekorzystnych scenariuszyryzyka kursu walutowego (stress testy) była niewystarczającazarówno w bankach, jak i po stronieprzedsiębiorstw. Zdaniem KNF stosowane przez bankimetody gromadzenia i weryfikacji informacjiw zakresie kredytów uwzględnianych przy akceptacjilimitów ekspozycji – naturalnej ekspozycji i poziomuzaangażowania w transakcje pochodne w innychbankach nie są w pełni skuteczne, co wymaga zestrony banków poprawy procesu oceny ryzyka kredytowego.Podsumowując, pragnę zapewnić, że problematykatransakcji opcjami walutowymi pomiędzy bankamia przedsiębiorstwami znana jest MinisterstwuFinansów i była przedmiotem dyskusji Komitetu StabilnościFinansowej, którego członkami są: ministerfinansów – przewodniczący komitetu, prezes NarodowegoBanku Polskiego oraz przewodniczący KomisjiNadzoru Finansowego.Należy także wskazać, że ww. sprawa jest monitorowanaprzez Ministerstwo Gospodarki, które uruchomiłospecjalną infolinię dla przedsiębiorców, którzyznaleźli się w trudnej sytuacji w związku z zakupemopcji walutowych.Z poważaniemWarszawa, dnia 30 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuKatarzyna Zajdel-KurowskaO d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Sprawiedliwości- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Henryka Siedlaczkaw sprawie prawidłowości przebieguprocesu sądowego przeciwko spółce z o.o.w Rybniku (3052)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na załączonedo pisma pana Krzysztofa Putry, wicemarszałka<strong>Sejm</strong>u <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>, z dnia 19 grudnia2008 r. zapytanie pana posła Henryka Siedlaczkaw sprawie prawidłowości przebiegu postępowaniasądowego z powództwa K. K. przeciwko spółce z o.o.w Rybniku uprzejmie informuję:Przede wszystkim uprzejmie zauważam, że ministersprawiedliwości wyposażony jest z mocy art. 9i art. 39 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustrojusądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, zezm.) w instrumenty związane z wykonywaniemzwierzchniego nadzoru nad działalnością administracyjną,a nie orzeczniczą sądów. Nadzór nad działalnościąjudykacyjną sądów sprawują sądy wyższejinstancji i Sąd Najwyższy. Stąd też oceny działaniapracodawcy może dokonać wyłącznie sąd rozpoznającysprawę z powództwa pracownika. Natomiastocena merytoryczna dokonanych przez sąd ustaleńnależy do kompetencji sądu wyższej instancji, a nieministra sprawiedliwości.Odnosząc się do pierwszego pytania pana posła,należy wskazać, że zgodnie z § 1 rozporządzenia
307Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawieustalania okoliczności i przyczyn wypadków przypracy oraz sposobu ich dokumentowania, a także zakresuinformacji zamieszczanych w rejestrze wypadkówprzy pracy (Dz. U. Nr 115, poz. 744) pracownik,który uległ wypadkowi, jeżeli stan zdrowia na to pozwala,powinien poinformować niezwłocznie o wypadkuswojego przełożonego.Natomiast na podstawie § 6 pkt 4, 5, 6 cytowanegorozporządzenia zespół powypadkowy niezwłoczniepo otrzymaniu wiadomości o wypadku jest obowiązanyprzystąpić do ustalenia okoliczności i przyczynwypadku, a w szczególności zebrać informacje dotyczącewypadku od świadków, zasięgnąć opinii lekarza,a w razie potrzeby opinii innych specjalistów,w zakresie niezbędnym do oceny rodzaju i skutkówwypadku, a także zebrać inne dowody dotyczące wypadku.Przytoczone wyżej przepisy dają podstawę dosporządzania dokumentów, w tym notatek, w ramachczynności związanych z ustalaniem okoliczności i przyczynwypadku.Odpowiadając na pytanie drugie, należy stwierdzić,że z akt sprawy oznaczonej sygnaturą VP 129/07 nie wynika, aby sąd rejonowy oddalił wniosekpełnomocnika powoda dotyczący przeprowadzeniadowodu z zeznań świadków. Wiarygodność dokumentówczy zeznań świadków podlega ocenie sądu, któryw tym zakresie winien kierować się zasadą swobodnejoceny dowodów określoną w art. 233 Kodeksupostępowania cywilnego.Natomiast w ramach posiadanych kompetencjiminister sprawiedliwości może dokonywać ocenysprawności postępowania w sprawach prowadzonychprzez sądy powszechne, który to problem poruszonyzostał w pytaniu trzecim i czwartym.Na podstawie przeglądu akt sprawy, oznaczonejsygnaturą IV P 129/07, toczącej się przed Sądem Rejonowymw Rybniku oraz w II instancji przed SądemOkręgowym w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybnikuz udziałem K. K., ustalono, że w dniu 16 kwietnia2007 r. do Sądu Rejonowego w Rybniku wpłynęłopowództwo przeciwko spółce w Rybniku. Z treścipozwu wynikało, że powód K. K. domaga się wydaniadokumentu stwierdzającego wypadek w pracy w dniu23 czerwca 2003 r. W dniu 18 kwietnia 2007 r. zostałowydane zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy nadzień 17 maja 2007 r. W dniu 20 kwietnia 2007 r.wysłano do E. K. wezwanie do nadesłania oryginałupełnomocnictwa, a do strony pozwanej wezwaniedo sporządzenia w terminie 14 dni protokołu powypadkowegoi nadesłania go do sądu wraz z aktamipostępowania powypadkowego i aktami osobowymipowoda. W dniu 4 maja 2007 r. do sąduwpłynęła odpowiedź na pozew wraz z żądanymidokumentami. W dniu 9 maja 2007 r. przesłanostronie powodowej odpisy dokumentów złożonychprzez pozwanego.W dniu 11 maja 2007 r. E. K. – pełnomocnik powoda– nadesłała pismo procesowe, z treści któregowynikało, że powód domaga się sprostowania protokołupowypadkowego. W dniu 17 maja 2007 r. odbyłasię rozprawa, która została odroczona i wyznaczonotermin rozprawy na dzień 26 i 28 czerwca2007 r. celem przeprowadzenia dowodu z zeznańświadków oraz innych dowodów, do nadesłania którychsąd zobowiązał placówki medyczne. W dniu26 czerwca 2007 r. sąd przesłuchał 4 świadków,a w dniu 28 czerwca 2007 r. przesłuchano 10 świadków.Rozprawa została odroczona do dnia 19 lipca2007 r. celem przesłuchania świadków, którzy niestawili się na termin (świadkowie nadesłali usprawiedliwienia).Sąd dopuścił też na wniosek pełnomocnikapozwanego dowód z biuletynu InstytutuMeteorologii i Gospodarki Wodnej w Katowicach naokoliczność warunków atmosferycznych, jakie panowaływ dniu zdarzenia, oraz zakreślił pełnomocnikowipowoda termin do złożenia wniosków dowodowych.W dniu 3 lipca 2007 r. zmieniono termin rozprawyna 1 sierpnia 2007 r. z uwagi na chorobę sędziegoreferenta. Na rozprawie w dniu 1 sierpnia2007 r. sąd przesłuchał świadków i odroczył rozprawębez terminu w związku z dopuszczeniem dowoduz opinii biegłego neurologa celem ustalenia, czy zdarzeniez 23 czerwca 2003 r., na skutek którego powóddoznał utraty mowy, paraliżu prawej ręki i prawejnogi oraz padaczki poudarowej, ma bezpośrednizwiązek przyczynowy z czynnościami wykonywanymiw pracy w tym samym dniu.W dniu 3 sierpnia 2007 r. akta sprawy zostałyprzesłane do biegłego neurologa, któremu zakreślonotermin jednego miesiąca na sporządzenie opinii. W dniu4 września 2007 r. akta wpłynęły do sądu z opinią,a w dniu 5 września 2007 r. wyznaczono termin rozprawyna 23 października 2007 r. W dniu 11 września2007 r. E. K. wniosła o zmianę terminu rozprawyze względu na pobyt z powodem na leczeniu rehabilitacyjnym.W dniu 26 września 2007 r. wydanozarządzenie o zmianie terminu rozprawy na 20 listopada2007 r. Sąd po przeprowadzeniu i zamknięciurozprawy w dniu 20 listopada 2007 r. wydał wyrok,w którym oddalił powództwo i nie obciążył powodakosztami procesu. W dniach 21 i 23 listopada 2007 r.wpłynęły wnioski stron o uzasadnienie wyroku.W dniu 4 grudnia 2007 r. sędzia referent zwrócił aktaz uzasadnieniem. W dniu 5 grudnia 2007 r. wpłynęłaapelacja sporządzona przez pełnomocnika powoda.W tym samym dniu wydano zarządzenie o wezwaniustrony do opłacenia apelacji oraz usunięcia innychbraków formalnych. W dniu 10 grudnia 2007 r. pełnomocnikpowoda nadesłał pismo procesowe w wykonaniuzobowiązania do usunięcia braków formalnych,a w dniu 12 grudnia 2007 r. została wniesionaopłata od apelacji. W dniu 18 grudnia 2007r. wydanozarządzenie o przedstawieniu akt z apelacją SądowiOkręgowemu w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowyw Rybniku. Akta wpłynęły do sądu okręgowegow dniu 2 stycznia 2008 r. W dniu 4 stycznia 2008 r.wyznaczono termin rozprawy na 17 stycznia 2008 r.Po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 17 stycznia2008 r. sąd postanowił uzupełnić postępowanie do-
308wodowe i dopuścić dowód z dokumentacji medycznejza okres od 23 czerwca 2003 r. do 17 lipca 2003 r.w celu ustalenia stanu zdrowia powoda w momencieprzyjęcia do szpitala i w przebiegu leczenia. Rozprawazostała odroczona bez terminu. W dniu 27 stycznia2008 r. wysłano pismo do zakładu opieki zdrowotnejwzywające do nadesłania dokumentacji. Żądanadokumentacja wpłynęła do sądu dniu 28 stycznia2008 r. W dniu 8 lutego 2008 r. sąd wydał postanowienieo dopuszczeniu dowodu z opinii biegłegoneurochirurga. W dniu 21 lutego 2008 r. wysłanoakta do biegłego. W dniu 11 kwietnia 2008 r. wydanozarządzenie o ponagleniu biegłego do zwrotu aktsprawy z opinią i podania przyczyny opóźnienia – termindo wydania opinii wynosił jeden miesiąc. W dniu16 kwietnia 2008 r. biegły zwrócił akta wraz z opinią.W dniu 6 maja 2008 r. wyznaczono termin rozprawyna 19 czerwca 2008 r. Ponieważ na rozprawie stronapozwana zgłosiła zastrzeżenia do opinii, sąd wydałpostanowienie o odroczeniu rozprawy i uzupełnieniuopinii pisemnej. W dniu 25 czerwca 2008 r. akta sprawywysłano do biegłego. W dniu 14 lipca 2008 r. wpłynęłado sądu opinia uzupełniająca. W dniu 7 sierpnia2008 r. wydano zarządzenie o wyznaczeniu rozprawyna 25 września 2008 r. W dniu 25 września 2008 r.przewodniczący zamknął rozprawę, a następnie ponaradzie otworzył ją na nowo i dopuścił dowód z opiniiuzupełniającej neurochirurga celem ustaleniastopnia prawdopodobieństwa wpływu warunkówpracy na wystąpienie zachorowania w zestawieniuz innymi przyczynami wymienionymi w opinii pisemnej.Rozprawę odroczono bez terminu i zarządzonowezwanie biegłego do sądu. W dniu 5 stycznia2009 r. sporządzono notatkę urzędową z której wynika,że biegły ze względu na dyżury lekarskie możestawić się w sądzie jedynie w dniu 29 stycznia 2009 r.Termin nowej rozprawy wyznaczono na dzień 29 stycznia2009 r.Jak wynika z przedstawionego wyżej przebiegupostępowania, toczyło się ono bez zbędnej zwłoki.Jedyna dłuższa przerwa w czynnościach miała miejscew okresie od 25 września 2008 r. do 5 stycznia2009 r. Przerwa ta, jak wynika z notatki sporządzonejw dniu 5 stycznia 2009 r., spowodowana byłatrudnościami z ustaleniem terminu rozprawy zewzględu na ograniczone możliwości stawiennictwabiegłego w sądzie.Czas trwania postępowania w sprawach, w którychdla ustalenia stanu faktycznego niezbędne jestdopuszczenie dowodu z opinii biegłych lekarzy, częstoulega wydłużeniu w związku z tym, że w roli biegłychwystępują lekarze zatrudnieni w pełnym wymiarzeczasu pracy, co ogranicza możliwości stawiennictwaw sądzie. W przypadku chirurgów czy neurochirurgów,których praca wiąże się z prowadzeniem zabiegówoperacyjnych, jest to szczególnie utrudnione.Odpowiadając zatem na pytanie trzecie, stwierdzam,że w mojej ocenie nie można uznać, iż w opisanejprzez pana posła sprawie sąd doprowadził doprzewlekłości postępowania. Należy przy tym podkreślić,że wyrok w pierwszej instancji zapadł po7 miesiącach od wniesienia przez K. K. powództwai w tym czasie sąd przeprowadził szereg czynnościprocesowych, które podejmował niezwłocznie. Ponieważstrona powodowa nie zaakceptowała treści wyroku,zgodnie z przysługującym jej prawem zaskarżyłago do sądu II instancji. Wpłynęło to jednak naczas trwania postępowania.Zgodnie z treścią art. 382 Kodeksu postępowaniacywilnego sąd drugiej instancji orzeka na podstawiemateriału zebranego w postępowaniu w pierwszejinstancji oraz w postępowaniu apelacyjnym. Ponadtona mocy art. 386 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego,poza wypadkami określonymi w § 2 i 3 (nieważnośćpostępowania, podstawy do odrzucenia pozwulub umorzenia postępowania), sąd drugiej instancjimoże uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawędo ponownego rozpoznania tylko w razie nierozpoznaniaprzez sąd pierwszej instancji istoty sprawyalbo gdy wydanie wyroku wymaga przeprowadzeniapostępowania dowodowego w całości.Przytoczone wyżej przepisy nakładają na sąd drugiejinstancji obowiązek prowadzenia postępowaniadowodowego w sytuacji, gdy w jego ocenie sprawa niezostała dostatecznie wyjaśniona przez sąd pierwszejinstancji. Jak zauważyłem, z tych też względów wydanieprzez sąd wyroku nie zawsze jest możliwew krótkim czasie od wniesienia powództwa. W sprawachwymagających przeprowadzenia szeregu dowodów,w tym dowodu z opinii biegłych, najczęściej niejest możliwe wydanie orzeczenia na pierwszym terminierozprawy. Ponadto na czas trwania postępowaniaznaczący wpływ ma postawa stron i ich pełnomocników.Natomiast odpowiadając na pytanie czwarte, uprzejmieinformuję, że strony postępowania mają prawozwracać się do sądu o przyspieszenie rozpoznaniasprawy i wnioski takie sądy w miarę możliwościuwzględniają. Podstawę do rozpoznania sprawy pozakolejnością wpływu stanowi § 48 ust. 3 rozporządzeniaministra sprawiedliwości z 23 lutego 2007 r. Regulaminurzędowania sądów powszechnych (Dz. U.Nr 38, poz. 249), zgodnie z którym w szczególnie uzasadnionychwypadkach przewodniczący wydziałumoże zarządzić rozpoznanie sprawy lub spraw poszczególnychkategorii poza kolejnością.Odnosząc się do podniesionej w pytaniu piątymkwestii ochrony prawnej dla osób, u których niezdolnośćdo pracy nie pozostaje w związku z chorobą zawodowączy wypadkiem przy pracy, należy wskazać,że przepisy dotyczące zabezpieczenia społecznegoprzewidują prawo do określonych świadczeń dla takichosób.Na podstawie przepisów ustawy z 17 grudnia 1998 r.o emeryturach i rentach z Funduszu UbezpieczeńSpołecznych (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, zezm.) osobie częściowo bądź całkowicie niezdolnej dopracy przy spełnieniu warunków dotyczących okresówubezpieczenia przysługuje prawo do renty z tytułuniezdolności do pracy. Osobom uprawnionym do
309takiej renty, które dodatkowo są niezdolne do samodzielnejegzystencji, przysługuje dodatek pielęgnacyjny.Natomiast osoby, które są niezdolne do pracy,a nie spełniają warunków do przyznania renty napodstawie cytowanej ustawy, mogą ubiegać się o świadczeniaprzysługujące na mocy ustawy z 12 marca2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2008 r.Nr 115, poz. 728). Prawo do renty z tytułu niezdolnoścido pracy pozostającej w związku z wypadkiemprzy pracy lub chorobą zawodową regulują przepisyustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniuspołecznym z tytułu wypadków przy pracy i choróbzawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.).Ponadto osoba, która doznała uszkodzenia ciałalub rozstroju zdrowia, może w określonych okolicznościachdomagać się naprawienia szkody przezpracodawcę na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego.Reasumując, wyrażam nadzieję, że przedstawioneinformacje zostaną uznane przez pana posła za wyczerpujące.Z poważaniemWarszawa, dnia 15 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuJacek Czajasekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie zabezpieczenia pacjentom opiekiw ramach opieki zdrowotnej krótkoterminowej(3055)Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapytaniemposelskim pana Sławomira Kopycińskiego,posła na <strong>Sejm</strong> RP, przesłanym przy piśmie Marszałka<strong>Sejm</strong>u z 19 grudnia 2008 r. (SPS-024-3055/08),dotyczącym zabezpieczenia dostępu do świadczeńopieki zdrowotnej w rodzaju świadczenia pielęgnacyjnei opiekuńcze oraz opieka paliatywna i hospicyjna,a także opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień,proszę o przyjęcie poniższych wyjaśnień.Kwestie zabezpieczenia świadczeń w rodzajachświadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze oraz opiekapaliatywna i hospicyjna, a także opieka psychiatrycznai leczenie uzależnień są na bieżąco monitorowaneprzez Ministerstwo Zdrowia. W obecnej chwili trwaproces negocjowania warunków umów na realizacjęświadczeń opieki zdrowotnej, w związku z czym niema możliwości wskazania dokładnej liczby świadczeniodawców,którzy będą realizować świadczenia wewspomnianych rodzajach. Pragnę jednak poinformować,że w 2008 r. leczenie stacjonarne oraz dziennew rodzaju opieka psychiatryczna i leczenie uzależnieńrealizowało 389 świadczeniodawców. Świadczeniaw rodzaju świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńczerealizowało 1091 świadczeniodawców, zaś opiekępaliatywną i hospicyjną – 373 zakłady opieki zdrowotnej.Odnosząc się do kwestii środków finansowychprzeznaczonych przez Narodowy Fundusz Zdrowia narealizację świadczeń, uprzejmie informuję, że wedługplanu finansowego NFZ na 2009 r. na świadczeniapielęgnacyjne i opiekuńcze, a także opiekę paliatywnąi hospicyjną przeznaczono kwotę 1 080 300 tys. zł. Dlaporównania warto podać, że w ostatecznym planiefinansowym funduszu na 2008 r., uwzględniającymwszystkie zmiany dla omawianego rodzaju świadczeń,zapisano kwotę 970 277 tys. zł. W rodzaju opiekapsychiatryczna i leczenia uzależnień wartośćśrodków przeznaczonych na realizację świadczeńw 2009 r. wyniesie według planu finansowego2 003 640 tys. zł, co nie oznacza wcale, że ostatecznyplan finansowy NFZ na 2009 r. zamknie się takąkwotą, bowiem możliwe są zmiany wspomnianegoplanu. W 2008 r. środki dla tego rodzaju świadczeńwyniosły 1 778 526 tys. zł.Podniesiona przez pana posła kwestia rzecznikówpraw pacjenta szpitala psychiatrycznego zostałaokreślona w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochroniezdrowia psychicznego (Dz. U. 2005, Nr 141,poz. 1183, z późn. zm.). Art. 10b przywołanej ustawystanowi, że podstawowym zadaniem rzecznika jestochrona praw osób korzystających ze świadczeń opiekizdrowotnej udzielanych przez szpital psychiatrycznyw trakcie hospitalizacji. Ustawa określa również,że rzecznik obejmuje swoją pomocą pacjentów przebywającychw szpitalu psychiatrycznym, oddziałachpsychiatrycznych szpitali ogólnych oraz klinikachpsychiatrycznych. Stan zatrudnienia na stanowiskachrzeczników wynosi obecnie 21 osób. BiuroPraw Pacjentów przy Ministrze Zdrowia, któregopracownikami są rzecznicy, przewiduje w najbliższymczasie ogłoszenie kolejnego naboru.Odnosząc się do podniesionej przez pana posłakwestii „rezydentów”, należy podkreślić, że w praktycefunkcjonowania systemu opieki zdrowotnej niewyodrębnia się świadczeniobiorców określanych mianem„rezydentów”. Świadczeniobiorcy trafiają do zakładówopieki zdrowotnej realizujących świadczeniaw rodzajach leczenie szpitalne, świadczenia pielęgnacyjnei opiekuńcze oraz opieka paliatywna i hospicyjna,a także opieka psychiatryczna i leczenie uzależnieńna podstawie wskazania medycznego, a następniesą poddawani procesowi leczenia, zgodnie z planemprzyjętym przez lekarza prowadzącego. O możliwościzakończenie leczenia również decyduje lekarzna podstawie stanu zdrowia pacjenta. Nie bez znaczeniaprzy omawianiu wspomnianej kwestii jestfakt, że Narodowy Fundusz Zdrowia pokrywa jedyniekoszty świadczeń udzielanych w trakcie leczenia
310stacjonarnego, nie biorąc pod uwagę kosztów pobytupacjenta niezwiązanych z procesem leczenia.W kwestii dotyczącej realizacji programu „Zabezpieczeniespołeczne i integracja społeczna na lata2006–2008” uprzejmie wyjaśniam, iż przedmiotowaproblematyka pozostaje poza kompetencjami ministrazdrowia. Organem właściwym do udzielenia szczegółowychwyjaśnień z zakresu zabezpieczenia społecznegojest minister pracy i polityki społecznej.Natomiast odnosząc się do sprawy dotyczącejprawdopodobnych przypadków śmierci pacjentów ZakładuOpiekuńczo-Leczniczego w Dzierżążnie, informuję,że minister zdrowia nie ma prawnych możliwościingerowania ani monitorowania toczącego siępostępowania prokuratorskiego. W tym przypadkujednostką właściwą do udzielania informacji na temattoczącego się postępowania jest ProkuraturaRejonowa w Kartuzach.Pragnę zapewnić pana posła, że MinisterstwoZdrowia prowadzi nadzór nad działalnością NarodowegoFunduszu Zdrowia oraz świadczeniodawców,stosując kryteria legalności, rzetelności i celowości,w celu zapewnienia odpowiedniego funkcjonowaniasystemu opieki zdrowotnej. Jednocześniewszelkie sygnały dotyczące problemów pojawiającychsię w obrębie systemu opieki zdrowotnej są nabieżąco analizowane i rozwiązywane z zastosowaniemśrodków prawnych wynikających z obowiązującychprzepisów.Z poważaniemWarszawa, dnia 27 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuJakub Szulcpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie przetargu na modernizacjęlinii kolejowej E20 (3056)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie posła pana Sławomira Kopycińskiego(SPS-024-3056/08 z dnia 19 grudnia 2008 r.) w sprawieprzetargu na modernizację linii kolejowej E20,uprzejmie informuję, co następuje.Z informacji przekazanych dotychczas przez prezesaUrzędu Zamówień Publicznych wynika, że kontrolapostępowań przetargowych organizowanychprzez spółkę PKP Polskie Linie Kolejowe SA, w którychjako podwykonawca udział brała spółka „EL--IN” sp.j., w tym również o udzielenie zamówieniapublicznego na zaprojektowanie i wykonanie modernizacjitorów, sieci trakcyjnej wraz z pracami towarzyszącymina odcinku od stacji Siedlce do stacji Łukóww ramach modernizacji linii kolejowej E20 naodcinku Siedlce – Terespol, nie wykazała rażącychnaruszeń przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2007 r.Nr 233, poz. 1655). Jednocześnie uprzejmie informuję,że Urząd Zamówień Publicznych prowadzi równieżpostępowanie wyjaśniające dotyczące udziałuspółki „EL-IN” sp.j. w postępowaniach o udzieleniezamówień publicznych przeprowadzanych przez spółkęPKP Energetyka sp. z o.o.Z informacji przekazanych przez PrzewodniczącegoRady Nadzorczej PKP SA wynika, że spółka„EL-IN” sp.j. nie uczestniczy w realizacji inwestycjiprowadzonych obecnie przez spółki Grupy PKP. Dotyczyto tych inwestycji, które zgodne są z profilemdziałalności spółki „EL-IN” sp.j. W ramach wszczętychdziałań kontrolnych spółki: PKP Polskie LinieKolejowe SA oraz PKP Energetyka sp. z o.o. przekazałydo Urzędu Zamówień Publicznych wymaganeinformacje o postępowaniach o udzielenie zamówieńpublicznych, w których uczestniczyła spółka„EL-IN” sp.j. Powyższe informacje obejmowałyokres od momentu rozpoczęcia przez spółkę „EL--IN” sp.j. działalności operacyjnej, tj. od dnia 1 października2001 r.Uważam, że poddanie kontroli Urzędu ZamówieńPublicznych kwestii udziału spółki „EL-IN” sp.j.w realizacji inwestycji prowadzonych przez spółkiGrupy PKP jest jedyną drogą do stwierdzenia, czyfakt sprawowania przez pana Andrzeja Wacha funkcjiprezesa Zarządu PKP SA miał jakikolwiek wpływna decyzje inwestycyjne spółek Grupy PKP. Zakończeniekontroli i podanie jej wyników do publicznejwiadomości pozwoli wszystkim zainteresowanymsformułować jednoznaczną i ostateczną ocenę kwestiipodnoszonych w zapytaniu pana posła.Z poważaniemWarszawa, dnia 30 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuJuliusz Engelhardtministra obrony narodowejna zapytanie posła Przemysława Gosiewskiegow sprawie dalszego funkcjonowaniaCentrum Szkolenia na PotrzebySił Pokojowych w Kielcach w związkuz informacjami o planowanej likwidacjiprzedmiotowej jednostki wojskowej do 2018 r.(3057)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pana posła Przemysława Gosiewskiegow sprawie dalszego funkcjonowania Centrum Szko-
311lenia na potrzeby Sił Pokojowych w Kielcach w związkuz informacjami o planowanej likwidacji przedmiotowejjednostki wojskowej do 2018 r. (SPS-024-3057/08), uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.Działania reorganizacyjne w Siłach Zbrojnych<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> wynikają ze zmieniającychsię uwarunkowań i potrzeb obronnych państwa. Prowadzoneprace planistyczne wskazują na zasadnośćrozformowania Centrum Szkolenia na potrzeby SiłPokojowych w Kielcach i sformowania na jego miejsceCentrum Wsparcia CIMIC w Kielcach. Wynika toz faktu, że dotychczasowa formuła funkcjonowaniacentrum jako ośrodka, który szkoli stany osobowez różnych jednostek (instytucji) wojskowych zakwalifikowanedo polskich kontyngentów wojskowych,wyczerpie się z chwilą planowanego uzyskania, dokońca 2012 r., możliwości kierowania w rejon operacjizwartych pododdziałów i oddziałów wojskowych.Główny wysiłek przygotowania polskich kontyngentówwojskowych spoczywać będzie na dowódcach rodzajówsił zbrojnych (tzw. Force Provider), którzybędą odpowiadać za sformowanie, szkolenie zgrywająceoraz wyposażenie komponentów polskich kontyngentówwojskowych. Planuje się, że szkolenie specjalistyczne,w ramach przygotowania polskich kontyngentówwojskowych, odbywać się będzie w CentrumSzkolenia Wojsk Lądowych w Poznaniu, a elementywspółpracy cywilno-wojskowej w nowo formowanymCentrum Wsparcia CIMIC. Ponadto ważnąrolę w przedmiotowym szkoleniu spełniać będzieCentrum Szkolenia Sił Połączonych NATO w Bydgoszczy,które przygotowywać będzie żołnierzy dorealizacji zadań w środowisku międzynarodowym,zgodnie ze standardami sojuszniczymi.Pragnę nadmienić, że wszystkie zmiany skutkująceprzebudową struktur Sił Zbrojnych <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> poddawane są wszechstronnym analizom,ze szczególnym uwzględnieniem zasady „koszt––efekt” w kontekście potrzeb obronnych, a także efektywnegowydatkowania środków finansowych z budżetupaństwa. W opinii Sztabu Generalnego WojskaPolskiego utrzymanie centrum po 2012 r. generowaćbędzie koszt niewspółmierny do korzyści wypływającychz posiadania centrum w strukturze Sił Zbrojnych<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>.Argument utrzymywania centrum z powodu koniecznościzapewnienia kontroli nad stanem sanitarno-epidemiologicznymi prowadzenia badań lekarskichżołnierzy powracających z misji ocenić należyjako niezasadny. W ramach systemu zabezpieczeniamedycznego Sił Zbrojnych <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>planuje się sformowanie Wojskowego Ośrodka ZabezpieczeniaMedycznego i Opieki Profilaktycznej w Wałczu,w oparciu o 107. Szpital Wojskowy z PrzychodniąSamodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej,w którym zapewniona będzie profesjonalnaopieka i pomoc medyczna dla żołnierzy powracającychz misji zagranicznych, łącznie z prowadzeniembadań lekarskich.W wyniku przeprowadzenia procesu profesjonalizacjiograniczone zostanie do minimum kierowaniedo polskich kontyngentów wojskowych pojedynczychżołnierzy spoza pododdziałów i oddziałów wojskowych,wyznaczonych do udziału w danej operacji.Spowoduje to, że wskazane badania odbywać się będąw macierzystych jednostkach, minimalizując tym samymmożliwość rozprzestrzenienia się ewentualnejchoroby zakaźnej.Odnośnie do zaangażowania wojskowego pozagranicami państwa pragnę poinformować, że SiłyZbrojne <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> posiadają obecnieokoło 15 tys. żołnierzy z doświadczeniem bojowymw operacjach pokojowych i stabilizacyjnych. Potencjałten wykorzystywany jest we wszystkich ośrodkachi centrach szkolenia oraz uczelniach i jednostkachwojskowych, co pozwala na przygotowanie odpowiedniejliczby żołnierzy do realizacji zadań wynikającychz misji wojskowych Organizacji TraktatuPółnocnoatlantyckiego i Unii Europejskiej.Wnioski z udziału w operacjach w Afganistanie,Czadzie i Iraku jednoznacznie wskazują na potrzebęposiadania jednostek zdolnych do realizacji pełnegospektrum zadań w zakresie wsparcia działań cywilno-wojskowych.Podyktowane jest to kompleksowympodejściem do operacji w misjach pokojowych i stabilizacyjnych,gdzie czynnik współpracy cywilno-wojskowejma decydujące znaczenie w osiąganiu założonychcelów operacji. Skutkuje to koniecznością przeformowaniaCentralnej Grupy Wsparcia WspółpracyCywilno-Wojskowej w wyższą strukturę – CentrumWsparcia CIMIC.Ministerstwo Obrony Narodowej każdorazowoprzed podjęciem tak trudnej, ale jednak niezbędnejdecyzji, jak rozformowanie Centrum Szkolenia napotrzeby Sił Pokojowych, uwzględnia potrzeby SiłZbrojnych <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>, stan infrastrukturyoraz potencjalne skutki dla społeczności lokalnej.Trwające inwestycje, tj. modernizacja budynkukuchni-stołówki, budowa obozowiska kontenerowego,przebudowa bloku szkolnego i rozbudowa systemuzabezpieczeń, mają na celu poprawę warunków socjalno-bytowych,szkoleniowych oraz stanu technicznegoobiektów. Umożliwi to ich dalsze wykorzystaniedla potrzeb nowo formowanego Centrum WsparciaCIMIC, które przyjmie w podporządkowanie elementyzabezpieczenia Centrum Szkolenia na potrzeby SiłPokojowych, utrzymując tym samym stanowiska etatowedla służących tam żołnierzy oraz pracownikówwojska.Przedstawiając powyższe wyjaśnienia, pozostajęw przekonaniu, że uzna je Pan Marszałek zazasadne.Łączę wyrazy szacunku i poważaniaMinisterBogdan KlichWarszawa, dnia 15 stycznia 2009 r.
312O d p o w i e d źministra nauki i szkolnictwa wyższego- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -na zapytanie posła Janusza Krasoniaw sprawie wsparcia działań Wrocławiaw staraniach o lokalizację w mieście jednegoz dwóch ośrodków badawczych– Węzłów Wiedzy i InnowacjiEuropejskiego Instytutu Technologiii Innowacji (3064)Szanowny Panie Pośle! Na podstawie upoważnieniaudzielonego przez prezesa Rady Ministrów, uprzejmieprzedstawiam odpowiedź na pytanie zadane przezPana Posła w piśmie z dnia 16 grudnia 2008 r.Koncepcja funkcjonowania Europejskiego InstytutuInnowacji i Technologii zakłada sieciową współpracęinstytucji szkolnictwa wyższego, instytucji badawczych,przedsiębiorstw i innych zainteresowanychstron pochodzących z co najmniej dwóch państwczłonkowskich UE, które tworzą partnerstwo w dziedzinieistotnej dla rozwoju gospodarczego UE. Partnerstwate będą wybierane przez Radę ZarządzającąEIT na podstawie przejrzystej, opartej na kryteriumdoskonałości procedury i wyznaczane jako wspólnotywiedzy i innowacji (WWiI). W początkowej fazie funkcjonowaniaEIT, zgodnie z rozporządzeniem ParlamentuEuropejskiego i Rady ustanawiającym EuropejskiInstytut Innowacji i Technologii z 11 marca2008 r., przewiduje się utworzenie dwóch do trzechWWiI (do stycznia 2010 r.), zaś docelowo w perspektywiefinansowej 2008–2013 – sześciu WWiI. PierwszeWWiI zostaną wybrane w takich dziedzinach, jakzmiany klimatu, energia ze źródeł zrównoważonychi przyszłe społeczeństwo informacyjne.Kluczowym czynnikiem, który będzie determinowałwybór WWiI, jest obecna i potencjalna zdolnośćinnowacyjna danego partnerstwa oraz jego osiągnięciaw zakresie szkolnictwa wyższego, badań i innowacji.Wymogiem niezbędnym jest zapewnienie przezpartnerstwo trwałego, długoterminowego, niezależnegofinansowania, w tym znacznego wkładu ze stronysektora prywatnego, przemysłu i usług, a takżeudział w partnerstwie organizacji działających wewszystkich trzech obszarach trójkąta wiedzy: szkolnictwiewyższym, badaniach i innowacji.Ograniczona liczba WWI w połączeniu z silnąkonkurencją międzynarodową pochodzącą ze wszystkichpaństw członkowskich oznaczają w praktycekonkurencję najlepszych z najlepszymi. Dlatego teżobecna pozycja międzynarodowa i osiągnięcia zespołówbadawczych, szczególnie tych współpracującychz przemysłem, będą warunkowały możliwości nawiązaniapartnerskiej współpracy w celu aplikowaniao status WWI.Należy podkreślić, że elementami decydującymio wyborze danego partnerstwa jako WWiI będą wyłączniewzględy merytoryczne, a nie polityczne.W przeciwieństwie do decyzji o wyborze siedzibyRady Zarządzającej EIT, która były podjęta na szczeblupolitycznym przez ministrów nauki, procedurawyboru i przebieg konkursów, w których wybieranebędą WWI, mają charakter wyłącznie merytorycznyi leżą w wyłącznej gestii Rady Zarządzającej. Oznaczato, że rząd RP nie ma wpływu ani na procedurę,ani na wybór miasta, z którego będą rekrutowały sięzespoły naukowo-badawcze aplikujące o uczestnictwow WWiI.Obecnie Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższegokoncentruje swoje wysiłki na prowadzeniudziałań integrujących polskie środowiska naukowez europejskimi odpowiednikami w danych dziedzinach.W tym celu ministerstwo zidentyfikowało potencjalnychpolskich koordynatorów w kluczowychobszarach i poprzez kontakty bilateralne prowadzidziałania zmierzające do zainicjowania współpracy naszczeblu międzynarodowym. Ponadto współpracaw ramach przyszłych wspólnot wiedzy i innowacjijest włączana do agendy spotkań bilateralnych prowadzonychprzez ministra nauki i szkolnictwa wyższegoz właściwymi ministrami państw członkowskichUE.Należy jednakże podkreślić, że działania te mająjedynie charakter wspierający, bo przygotowanieodpowiedniego wniosku projektowego, który będzieskładany w odpowiedzi na konkurs ogłoszony przezRZ EIT, jest działaniem dobrowolnym właściwychśrodowisk, opartym na inicjatywie oddolnej, w którejkażdy z uczestniczących podmiotów ma innowacyjnyi przemyślany pomysł na utworzenie WWI,którym jest w stanie zainteresować potencjalnychpartnerów.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źMinisterBarbara Kudryckaministra skarbu państwana zapytanie posła Stanisława Piętyw sprawie nieprawidłowości w procesieprywatyzacji Śląskiej WytwórniWódek Gatunkowych Polmos SAw Bielsku-Białej i narażenia Skarbu Państwana poważną szkodę majątkową (3066)W związku z pismem znak: SPS-024-3066/08, dotyczącymzapytania posła Stanisława Pięty w sprawienieprawidłowości w procesie prywatyzacji ŚląskiejWytwórni Wódek Gatunkowych Polmos SAw Bielsku-Białej, wyjaśniam, co następuje:Sprawa związana z uregulowaniem praw do znakutowarowego „Ekstra Żytnia” pomiędzy ŚWWG
313Polmos SA a MWWiD SA w Józefowie nie stanowiłaprzeszkody dla wszczęcia procedury prywatyzacyjnejww. spółek. Wartość prawa do tego znaku towarowegojest jednym z elementów wchodzących w składmajątku spółki, jednakże stwierdzenie, iż najwartościowszym– nie znajduje pokrycia w faktach. Z wycendokonanych przez doradcę prywatyzacyjnegoMSP (tj. Beskidzki Dom Maklerski SA) oraz nawspólne zlecenie zainteresowanych Polmosów wynika,że wartość prawa do znaku towarowego „EkstraŻytnia” stanowi niewielki procent skorygowanej wartościmajątku trwałego ŚWWG Polmos SA w Bielsku--Białej.Pragnę także podkreślić, że kwestia dotyczącaprawa do znaku towarowego „Ekstra Żytnia” zostałarozstrzygnięta w dniu 15 grudnia 2008 r. podpisaniemporozumienia pomiędzy stronami. O porozumieniuniezwłocznie zostali poinformowani doradcaoraz Departament Analiz i aktualizacja oszacowaniawartości ŚWWG Polmos SA, która zostanie przyjętaprzez MSP, będzie uwzględniała aktualny stan prawnyznaku towarowego „Ekstra Żytnia” (aktualizacjawyceny jest w trakcie odbioru).Prywatyzacja ŚWWG Polmos SA w Bielsku-Białejtoczy się w trybie rokowań podjętych na podstawiepublicznego ogłoszenia, zgodnie z art. 33 ust. 1 pkt. 3ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacjii prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397,z późn. zm.) oraz stosownie do treści rozporządzeniaRady Ministrów z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawieszczegółowego trybu zbywania akcji Skarbu Państwa(Dz. U. Nr 286, poz. 2871).Zgodnie z przyjętą procedurą prywatyzacji zainteresowanenabyciem akcji spółki podmioty składająoferty wstępne wraz z szeregiem dokumentów, mającychna celu m.in. potwierdzenie wiarygodnościi zdolności finansowej inwestora do zawarcia transakcjii realizacji wszelkich zobowiązań, wynikającychz umowy prywatyzacyjnej. Wybór podmiotów, którezostaną dopuszczone do dalszego udziału w postępowaniu,jest dokonywany na podstawie złożonych odpowiedzi,z uwzględnieniem informacji wynikającychz załączonych dokumentów i – co pragnę szczególniepodkreślić – są to jedyne kryteria, jakimi kieruje sięMSP przy selekcji inwestorów.Wyłonieni inwestorzy mogą osobiście zapoznać sięz dokumentami spółki i jej przedsiębiorstwem (przeprowadzićograniczone badanie spółki) oraz złożyćwiążące propozycje warunków umowy (tzw. ofertywiążące – stanowiące podstawę rokowań).Obok proponowanej ceny za akcje spółki potencjalnyinwestor przedstawia m.in.: zarys biznes planudla spółki, obejmujący strategię w głównych dziedzinachdziałalności spółki, proponowany program rozwojuspółki w aliansie z inwestorem oraz propozycjedotyczące tzw. pakietu socjalnego (obejmującegom.in. zagadnienia poziomu zatrudnienia, ewentualnychrozwiązań płacowych i socjalnych).Ostateczny kształt umowy prywatyzacyjnej zostajewypracowany w uzgodnieniu pomiędzy inwestoremi MSP, a w przypadku, gdy dojdzie do wynegocjowaniapakietu socjalnego (przy udziale przedstawicielizałogi, po osiągnięciu porozumienia co donajistotniejszych warunków transakcji) stanowić onbędzie integralną część umowy.Jednocześnie informuję, że zgodnie z warunkamizawartymi w zaproszeniu do rokowań w sprawie zbycianależących do Skarbu Państwa akcji ŚWWG PolmosSA w Bielsku-Białej z dnia 4 września 2008 r.minister skarbu państwa akceptuje jedynie jednorazowąpłatność ceny za akcje, przelewem na rachunekMSP, przed podpisaniem umowy, co eliminuje ewentualnetrudności z wyegzekwowaniem od inwestorazapłaty za akcje. Pozostałe zobowiązania inwestora(np. inwestycyjne czy socjalne) zostają zabezpieczoneklauzulami gwarancyjnymi (karami umownymi),a ich realizację monitoruje Departament Kontrolii Monitorowania Należności Skarbu Państwa w MSP.Warszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źMinisterAleksander Gradpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Edwarda Czesakaw sprawie określenia zasad finansowaniaoraz perspektywy prac przygotowawczychmodernizacji i przebudowy drogi krajowejnr 75 na odcinku Brzesko – Nowy Sącz (3067)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pismoz dnia 30 grudnia 2008 r. (znak: SPS-024-3067/08) w sprawie zapytania posła Edwarda Czesakaz dnia 19 grudnia 2008 r. dotyczącego zasad finansowaniaoraz perspektywy prac przygotowawczych modernizacjii przebudowy drogi krajowej nr 75 na odcinkuBrzesko – Nowy Sącz, przekazuję następująceinformacje.W Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad(GDDKiA) trwają prace przygotowawcze związanez budową połączenia autostrady A4 (węzeł„Brzesko”) z drogą krajową nr 4. Wstępnej analiziepoddane są warianty przedstawione przez UrządMiejski w Brzesku. W rejonie skrzyżowania planowanejdrogi łączącej autostradę A4 z drogą krajowąnr 4 w miejscowości Jasień planuje się węzeł typu:trąbka. GDDKiA przewiduje możliwość rozbudowywęzła w kierunku przyszłej drogi krajowej nr 75Brzesko – Nowy Sącz. Jednocześnie uprzejmie informuję,że na dzień dzisiejszy w planach nie ma budowy(oprócz przedmiotowego połączenia) nowego przebiegudrogi krajowej nr 75 na odcinku Brzesko – Nowy
314Sącz. Plany takie dotyczą nowej perspektywy finansowej2013–2020.Pragnę ponadto zaznaczyć, że Ministerstwo Infrastrukturynie dysponuje materiałami, które dotyczyłybyplanów samorządu woj. małopolskiego odnośniedo inwestycji komunikacyjnych.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuPatrycja Wolińska-BartkiewiczO d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Edwarda Czesakaw sprawie sfinansowaniaprac przygotowawczych i budowy łącznikaautostradowego A4 w Brzesku (3068)Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu dozapytania pana posła Edwarda Czesaka z dnia 18 grudnia2008 r., przekazanego przy piśmie z dnia 30 grudnia2008 r., znak SPS-024-3068/08, dotyczącego budowyłącznika autostradowego w Brzesku, uprzejmieprzedstawiam następujące wyjaśnienia.W chwili obecnej decyzja w sprawie lokalizacjiprzebiegu przedmiotowego łącznika nie została jeszczepodjęta. Przeanalizowane zostały różne wariantylokalizacyjne, w tym w szczególności wariantzgodny ze stanowiskiem burmistrza Brzeska, przebiegającyprzez miasto Jesień. Jednakże zgodniez przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r.o udostępnianiu informacji o środowisku, jego ochronie,udziale społeczeństwa w ochronie środowiskaoraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U.z 2008 r. Nr 199, poz. 1227) ostateczną decyzjęw sprawie przebiegu łącznika autostradowego podejmieorgan wydający decyzję o środowiskowych uwarunkowaniachzgody na realizację przedsięwzięcia,czyli regionalny dyrektor ochrony środowiska.Odpowiadając na kolejne pytanie dotyczące finansowaniaprzedsięwzięcia, uprzejmie informuję, iżwcześniejsze deklaracje GDDKiA w tej sprawie pozostająnadal aktualne.Nawiązując do ostatniego pytania, pragnę potwierdzić,iż budowa autostrady A4 jako zadanie priorytetowebędzie realizowana w pierwszej kolejności.Natomiast budowa łącznika zostanie zrealizowananiezależnie, w terminie późniejszym.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuPatrycja Wolińska-BartkiewiczO d p o w i e d źministra gospodarki- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -na zapytanie posła Jarosława Stawiarskiegooraz grupy posłóww sprawie trudnej sytuacji FabrykiŁożysk Tocznych Kraśnik SA w związkuz obrotem opcjami walutowymi i drastycznymzmniejszeniem zamówień na łożyska (3070)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytaniepana posła Jarosława Stawiarskiego orazgrupy posłów z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawietrudnej sytuacji Fabryki Łożysk Tocznych KraśnikSA w związku z obrotem opcjami walutowymi i drastycznymzmniejszeniem zamówień na łożyska (wystąpienieMarszałka <strong>Sejm</strong>u RP z dnia 30 grudnia2008 r. do prezesa Rady Ministrów – znak SPS-024--3070/08) uprzejmie informuję, że prezes Rady Ministrówupoważnił mnie do udzielenia, w porozumieniuz ministrem finansów i ministrem skarbu państwa,odpowiedzi na ww. zapytanie (pismo sekretarza stanuszefa Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrówz dnia 6 stycznia 2009 r. do ministra gospodarki– znak DSPA 4403-46/09). W związku z powyższymuprzejmie proszę o przyjęcie następującychwyjaśnień do kwestii podniesionych w wyżej wymienionymzapytaniu.1) Na jaką pomoc ze strony rządu, może liczyćFŁT-Kraśnik SA, największy zakład pracy w powieciekraśnickim i jeden z największych w województwielubelskim?2) Jakie działania w temacie opcji walutowychzamierza podjąć rząd, aby nastąpiła poprawa sytuacjiwielu innych firm, które padły ich ofiarą, w tym FŁT--Kraśnik SA?Rząd podejmuje szereg działań celem uregulowaniaproblemów związanych z zawartymi transakcjamiz wykorzystaniem opcji walutowych. Rozpatrywanejest udzielenie poręczeń poszkodowanym przedsiębiorstwomna kredyty, które udzielone przez bankizabezpieczałyby regulowanie należności z tytułutransakcji opcji walutowych. Zjawisko monitorowanejest przez Komisję Nadzoru Finansowego, któraprzygotowała swój raport w tej sprawie. Problematykata była również przedmiotem dyskusji KomitetuStabilności Finansowej. W celu zapobieżenia w przyszłościpowstałym nieprawidłowościom i zabezpieczeniaprzedsiębiorstw przed niekorzystnym dla nichwykorzystaniem instrumentów finansowych rządprzyjął a <strong>Sejm</strong> uchwalił ustawę zmieniającą prawodewizowe pozwalające przedsiębiorcom rozliczać transakcjebezpośrednio w walucie. 24 stycznia ustawawchodzi w życie. Rząd podjął również inicjatywęwdrożenia do polskiego systemu legislacyjnego unijnejdyrektywy MiFID. Minister gospodarki zwróciłsię w tej sprawie do Trybunału Konstytucyjnego, którybędzie rozpatrywał wniosek w tej sprawie, z uprzejmąprośbą o przyspieszenie prac w tym zakresie. Po-
315stanowienia ww. dyrektywy chronią przedsiębiorcówprzed nieświadomym zawieraniem transakcji typuopcje walutowe. Jej zapisy nakładają obowiązek nabanki zbadania, czy taki produkt odpowiada nabywcyi czy nabywca jest przygotowany do jego wykorzystania.3) Czy FŁT-Kraśnik SA może liczyć na pomocprawną w celu zminimalizowania kosztów związanychz zawartymi opcjami walutowymi?Ministerstwo Gospodarki, zaniepokojone niekorzystnymrozwojem sytuacji na rynku transakcji mającychzabezpieczać ryzyko walutowe, które stały sięinstrumentem gry spekulacyjnej w obrocie opcjamiwalutowymi, zorganizowało w grudniu 2008 r. infoliniędla poszkodowanych firm. W wyniku otrzymanychinformacji przy współpracy Ministerstwa GospodarkiKancelaria Krawczyk i Wspólnicy opracowałamemorandum zawierające warianty rozwiązańprawnych. Porady te zostały przekazane przez MinisterstwoGospodarki do wszystkich zainteresowanychprzedsiębiorstw, które zwróciły się w tej sprawiecelem zminimalizowania negatywnych konsekwencjizawartych transakcji opcyjnych. Ponadto prawnicyministerstwa udzielali i udzielają wstępnych poradprawnych zwracającym się firmom. Dodatkowo MinisterstwoGospodarki przekazuje wykaz kancelariiprawnych i firm specjalizujących się w stosowaniuzłożonych instrumentów finansowych, gotowychświadczyć usługi na rzecz poszkodowanych przedsiębiorstw.Należy jednakże również wyraźnie wskazać nabrak możliwości ingerencji organów administracji rządowejw treść zawieranych umów cywilnoprawnych.4. Czy rząd ma w planach stworzenie FunduszuGwarancyjnego dla firm, które ucierpiały w wynikuzawierania niekorzystnych umów opcji walutowych,a który pomógłby tym firmom zrefinansować powstałestraty?Ministerstwo Gospodarki wystąpiło do ministrafinansów z inicjatywą udzielenia wsparcia poszkodowanymprzedsiębiorstwom, aby tam, gdzie nie wystarczaśrodków i majątku własnego firm, rozważyćudzielenie przynajmniej częściowego poręczenia kredytówzabezpieczających realizację zawartych transakcjibez stosowania rozwiązań ostatecznych ze szkodądla poszczególnych firm.5. Czy Ministerstwo Skarbu Państwa i MinisterstwoGospodarki zamierzają włączyć się do negocjacjimiędzy krajowymi bankami a firmami, któreucierpiały wskutek niekorzystnych opcji walutowych,o czym zapewniał wicepremier Waldemar Pawlak?Minister gospodarki prowadził również rozmowyz bankami, by w sposób kompromisowy rozwiązałyproblemy, zabezpieczając interesy banków i klientów.Niezależnie rozmowy takie przeprowadziła i utrzymujekontakty z bankami Komisja Nadzoru Finansowego,która szczególnie zwraca uwagę na jakośćświadczonych przez te instytucje usług i stabilnośćpolskiego systemu bankowego, bez czego niemożliwebyłoby prowadzenie i finansowe rozliczanie jakiejkolwiekdziałalności gospodarczej. MinisterstwoSkarbu Państwa też zbiera informacje w tym zakresie.W Ministerstwie Finansów prowadzone są praceanalityczne dotyczące oceny i zakresu działaniaww. zagadnień.Najbardziej pełną oceną działalności banków dysponujeKomisja Nadzoru Finansowego. W wynikuprzeprowadzonego postępowania wyjaśniającego KNFwnosi, że stosowane przez banki metody gromadzeniai weryfikacji informacji w zakresie kryteriówuwzględnianych przy akceptacji limitów ekspozycji– naturalnej ekspozycji i poziomu zaangażowaniaw transakcje pochodne w innych bankach nie sąw pełni skuteczne, stąd wskazane obszary wymagająpoprawy oceny ryzyka kredytowego. Banki stosowaływ zdecydowanej większości standardową dokumentację,dodatkowo weryfikowaną przez kancelarieprawne, a część instytucji wprowadziła zasady wynikającez dyrektywy MiFID mimo braku formalnejtranspozycji. Analiza niekorzystnych scenariuszy ryzykakursu walutowego była niewystarczająca zarównow bankach, jak i po stronie przedsiębiorstw– stwierdza komunikat KNF. Żądanie od firm uregulowaniazobowiązań wynikających z zawartych opcjiwalutowych wynika z konieczności bieżących rozliczeńposzczególnych pozycji banku. W przypadku gdywynik transakcji przekracza jej zabezpieczenie, bankizmuszone są do natychmiastowej reakcji, w przeciwnymprzypadku powoduje to u nich straty.Te działania, które podjęła Komisja Nadzoru Finansowego,minister finansów, minister gospodarki,w kontaktach także z instytucjami finansowymi,doprowadziły do tego, że z dużo większą ostrożnościąi dużo większą starannością podchodzą one dotransakcji na rynku polskim. Jednakże, jak wspomnianowyżej, organa administracji rządowej niemogą ingerować w treść zawieranych umów cywilnoprawnych.Ponadto w odniesieniu do konkretnej sytuacji FabrykiŁożysk Tocznych Kraśnik SA w związkuz obrotami opcjami walutowymi Ministerstwo SkarbuPaństwa poinformowało, że zarząd spółki zawarłumowy z dwoma bankami. Umowa z jednym z nichzostała rozwiązana w listopadzie 2008 r. W przypadkuumowy z drugim bankiem zarząd spółki podjąłnegocjacje mające na celu ewentualne umorzenie częścizobowiązań, karencję spłat i rozłożenie należnejdo zapłacenia kwoty na wieloletnie raty. Efektemtych rozmów było zawarcie w dniu 7 stycznia 2009 r.aneksu do umowy ramowej, którego wejście w życieuzależnione jest od uzyskania przez obie strony umowyodpowiednich zgód korporacyjnych.Wyrażam przekonanie, że powyższe wyjaśnieniazostaną przyjęte jako wyczerpująca odpowiedź nakwestie zawarte w zapytaniu pana posła JarosławaStawiarskiego oraz grupy podpisanych posłów.Łączę wyrazy szacunkuWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.MinisterWaldemar Pawlak
316O d p o w i e d źsekretarza stanuw Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Marka Krząkaływ sprawie odszkodowaniaza nieruchomość rolną w związku z decyzjąprezydenta miasta Rybnika nr RLS-7014/2/77z dnia 14 marca 1977 r. (3071)Panie Marszałku! W odpowiedzi na wystąpieniePana Marszałka w sprawie zapytania pana posłaMarka Krząkały dotyczącego odszkodowania za nieruchomośćrolną w związku z decyzją prezydentamiasta Rybnika nr RLS-7014/2/77 z dnia 14 marca1977 r. uprzejmie informuję, co następuje.Wojewoda śląski po rozpatrzeniu wniosku L. P.o stwierdzenie nieważności decyzji prezydenta miastaRybnika z dnia 14 marca 1977 r., na mocy której,na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 maja 1974 r.o przekazywaniu gospodarstw rolnych na własnośćpaństwa za rentę i spłaty pieniężne (Dz. U. Nr 21,poz. 118), na rzecz Skarbu Państwa przejęta zostałanieruchomość rolna położna w Rybniku, należąca doL. P., wydał decyzję z dnia 13 września 2006 r.,znak: ŚR.VII-7716-181/05, którą stwierdził naruszenieprawa przy wydawaniu decyzji przez prezydentamiasta Rybnika. Następnie L. P. złożyła wniosek dowojewody śląskiego o odszkodowanie za szkodę, jakąponiosła w związku z decyzja prezydenta miastaRybnika.Wojewoda śląski przy piśmie z dnia 6 marca 2008 r.skierowanym do ministra rolnictwa i rozwoju wsipodniósł, że z analizy obecnego orzecznictwa sądowo--administracyjnego wynika, iż nie był on organemwłaściwym do orzekania w sprawach stwierdzenianieważności decyzji wydanych w trybie przepisówustawy z dnia 29 maja 1974 r. o przekazywaniu gospodarstwrolnych na własność państwa za rentęi spłaty pieniężne. Zwrócił się zatem do ministra rolnictwai rozwoju wsi z prośbą o zbadanie zgodnościz prawem swojej decyzji z dnia 13 września 2006 r.Jednocześnie wojewoda śląski postanowieniem z dnia6 marca 2008 r., znak: ŚR/VIII/7716/181/1/05, zawiesiłpostępowanie w sprawie orzeczenia odszkodowaniaza przedmiotową nieruchomość do czasu zbadaniazgodności z prawem decyzji wojewody śląskiegoz dnia 13 września 2006 r.Minister rolnictwa i rozwoju wsi po rozpatrzeniuzażalenia L. P. na postanowienie wojewody śląskiegoz dnia 6 marca 2008 r. postanowieniem z dnia 15 stycznia2009 r., znak: GZrn-057-625-246-1/08, utrzymałw mocy zaskarżone postanowienie.Obecnie przed ministrem rolnictwa i rozwoju wsitoczy się postępowanie mające na celu weryfikacjęzgodności z prawem decyzji wojewody śląskiegoz dnia 13 września 2006 r. Zakończenie postępowaniaprzewidywane jest na koniec lutego 2009 r.Jednocześnie pragnę uprzejmie poinformować, iżorgany administracji rządowej, mając na uwadze art.8 K.p.a., dokładają wszelkich starań, aby decyzje administracyjne,które wydają, były zgodne z aktualnąlinią orzeczniczą prezentowaną przez sądy administracyjne.Jednakże występująca cyklicznie zmianapoglądów prawnych sądów administracyjnych dotyczącajednej z istotniejszych kwestii w postępowaniuadministracyjnym, a mianowicie właściwości rzeczowejorganu do rozpatrzenia sprawy, powoduje, że decyzje,które były wydawane zgodnie z dotychczasowąlinią orzeczniczą, są następnie uchylane. Przykłademsą m.in. sprawy dotyczące badania zasadności przejęćgospodarstw rolnych na rzecz Skarbu Państwa z różnychtytułów prawnych.Przez wiele lat organami właściwymi do badaniazasadności przejęć na rzecz Skarbu Państwa gospodarstwrolnych byli wojewodowie. Następnie pojawiłsię w orzecznictwie pogląd, że organem do rozpatrywaniatej kategorii spraw są właściwe miejscowo samorządowekolegia odwoławcze, a według aktualnejlinii orzeczniczej organem właściwym jest ministerwłaściwy do spraw rozwoju wsi.Konsekwencją powyższej sytuacji jest niestabilnośćwszelkich decyzji wydanych do tej pory w tymzakresie, zarówno przez wojewodów, ministra rolnictwai rozwoju wsi oraz samorządowe kolegia odwoławcze.Wszystkie decyzje wydane przez wspomnianeorgany w zakresie przejęć gospodarstw rolnych narzecz Skarbu Państwa mogą być bowiem wzruszonejako wydane niezgodnie z właściwością.W związku ze zmianami linii orzeczniczej tylkow 2008 r. do ministra rolnictwa i rozwoju wsi wpłynęłoponad tysiąc spraw, głównie w celu zbadaniaw trybie nadzoru zgodności z art. 156 § 1 pkt 1 K.p.a.wydanych już decyzji.Konkludując, na przyczyny długotrwałych postępowańskładają się głównie: duża liczba wpływającychspraw oraz niestabilność i cyklicznazmiana orzecznictwa sądowego dotyczącego kwestiiwłaściwości, skutkująca w konsekwencji kilkakrotnymrozpatrywaniem tych samych spraw przezróżne organy.Sekretarz stanuKazimierz PlockeWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.
317O d p o w i e d źsekretarza stanuw Ministerstwie Spraw Zagranicznych- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Jarosława Wałęsyw sprawie dyskryminowaniaobywateli polskich przez władze niemieckie(3072)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytaniepana posła Jarosława Wałęsy (pismo nr SPS--024-3072/08 z dnia 30 grudnia 2008 r.) w sprawiedyskryminowania obywateli polskich przez władzeniemieckie pragnę zapewnić, że wszelkie przypadkipodejrzeń o dyskryminację obywateli polskich sąprzez urzędy konsularne RP na terenie Niemiec wnikliwiebadane, a w przypadkach uzasadnionych każdorazowosą przedmiotem interwencji.Sprawa pani B. P.M. i jej syna M. jest od 2002 r.znana Ministerstwu Spraw Zagranicznych i właściwemuterytorialnie Konsulatowi Generalnemu RPw Kolonii. W tej jednej sprawie Konsulat GeneralnyRP w Kolonii wykonał na rzecz zainteresowanej363 czynności konsularne, z tego co najmniej 144w formie pisemnej. Jej sprawa znajduje się pod ścisłąopieką konsula RP w Kolonii.Dla pełnej jasności informuję, że pani B. P.M. zostałapozbawiona praw rodzicielskich nad małoletnimsynem po tym, jak w okresie separacji, bez zgodyojca i sądu, pod jurysdykcją którego się znajdowała,wyjechała z dzieckiem do Polski (pomimo informacjikonsula RP, że wyjazd taki w świetle prawastanowi uprowadzenie zagrożone sankcjami karnymi).Po kilkumiesięcznym pobycie w Polsce decyzjąSądu Apelacyjnego w Gdańsku dziecko powróciło doojca do Niemiec. W konsekwencji pani B. P.M. zostałaskazana wyrokiem sądu niemieckiego na karęw zawieszeniu za uprowadzenie dziecka. Ojciec dziecka,w konsekwencji czynu, jakiego dopuściła się zainteresowana,wystąpił z wnioskiem o pozbawieniewładzy rodzicielskiej matki oraz sądowe przyznanieprawa opieki i pobytu dziecka przy nim. Sąd przychyliłsię do wniosku ojca, a matka uzyskała prawo dokontaktów z dzieckiem, początkowo w obecnościprzedstawiciela urzędu ds. młodzieży, a następnieprawo do nienadzorowanych kontaktów z dzieckiem.Ze swojej strony pani B. P.M. rozpoczęła, jako wnioskodawczyni,dwa niezależne postępowania sądowew sprawie o ustalenie kontaktów z dzieckiem. Informujędodatkowo, że na obszarze Niemiec są w tokulub zakończyły się trzy inne postępowania administracyjnei karne dotyczące sytuacji prawnej i rodzinnejzainteresowanej. We wszystkich wyżej wskazanychsprawach pani B. P.M. reprezentowana byłai jest przez miejscowych adwokatów. Na dzień 27 października2008 r. było wyznaczone z dużym wyprzedzeniemposiedzenie Sądu Rodzinnego w Düsseldorfie,którego przedmiotem miało być ustalenie dalszychkontaktów matki z dzieckiem. W rozprawiejako obserwator miał uczestniczyć konsul RP. Zewzględu na fakt, że dziecko wyżej wymienionej w dniu24 października 2008 r. zostało uprowadzone, a samazainteresowana się ukrywa, sędzia prowadzący odroczyłbezterminowo sprawę.Przechodząc do kwestii rzekomego dyskryminowaniaPolaków przez władze niemieckie, chciałbympoinformować, że dotychczas odnotowywano sporadyczneskargi obywateli polskich na stronnicze postępowanieorganów niemieckich. Sprawy te dotyczyłysfery prawa rodzinnego i opiekuńczego, będąckonsekwencją konfliktów w obrębie mieszanych,polsko-niemieckich małżeństw, w tym konfliktówwokół praw rodzicielskich. Każda z tych spraw byłatraktowana przez urzędy konsularne RP na terenieNiemiec w sposób indywidualny, albowiem zapoznaniesię z tymi sprawami w szczegółach odsłania zazwyczajbolesne i bardzo trudne do jednoznacznejoceny, wielowarstwowe konflikty pomiędzy współmałżonkami.Obecność w tych sprawach emocjii poczucia głębokiej krzywdy jest elementem subiektywnym.Czasami ujawniają się okoliczności wskazujące,że dobro dziecka ustępuje chęci wygraniakonfliktu z byłym współmałżonkiem. Cechą wspólnąwspomnianych skarg są niekorzystne dla obywatelipolskich orzeczenia sądów rodzinnych i opiekuńczych.Należy mieć jednak na uwadze, że są toorzeczenia wydawane przez niezawisłe sądy i, jakwskazuje przypadek pani B. P.M. (na początku konfliktuprzyznanie matce prawa opieki nad małoletnimM.), rozstrzygnięcia sporów uwzględniają równieżprawa polskiego rodzica.Konkludując, pragnę zapewnić, że przeciwdziałaniewszelkim objawom dyskryminacji lub nierównegotraktowania obywateli polskich poza granicami krajuprzez władze kraju ich pobytu stanowi jednoz priorytetowych zadań służby konsularnej RP.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuJan Borkowskipodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Zdzisława Czuchyw sprawie podjęcia pilnych prac zmierzającychdo przebudowy skrzyżowania drogi krajowejnr 20 z drogą wojewódzką nr 235w miejscowości Korne w woj. pomorskim (3073)Szanowny Panie Marszałku! Nawiązując do wystąpieńpana posła Zdzisława Czuchy z dnia 18 paź-
318dziernika 2008 r. przekazanych przy pismach z dnia30 grudnia 2008 r. (znaki: SPS-024-3073/08 orazSPS-024-3074/08) w sprawie podjęcia prac zmierzającychdo przebudowy skrzyżowania drogi krajowejnr 20 z drogą wojewódzką nr 235 w miejscowościKorne oraz z drogą gminną do miejscowości Łubiana,przedstawiam następujące wyjaśnienia.Uprzejmie informuję, iż resortowi infrastrukturyznana jest charakterystyka zagrożeń związanych z dotychczasowymrozwiązaniem skrzyżowań we wskazanychprzez panów posłów miejscowościach.W związku z powyższym GDDKiA, mając na uwadzekonieczność poprawy warunków życia mieszkańcówwymienionych miejscowości, przez które przebiegadroga krajowa nr 20, podjęła działania zmierzającedo przygotowania realizacji przedmiotowychinwestycji.Oddział GDDKiA w Gdańsku rozpoczął procesprzygotowywania dokumentacji na przebudowędwóch skrzyżowań drogi krajowej nr 20 z drogą wojewódzkąw miejscowości Korne oraz z drogą gminnądo miejscowości Łubiana, tak aby po uzyskaniu środkówfinansowych na realizację ww. inwestycji możliwebyło jak najszybsze rozpoczęcie prac w przedmiotowymzakresie.Z uwagi na fakt, iż nadal trwają prace nad ostatecznymkształtem budżetu GDDKiA na 2009 r.,w obecnej chwili nie można zająć jednoznacznego stanowiskaw przedmiotowej sprawie i określić harmonogramuprac. Należy jednakże podkreślić, iż prowadzeniena obecnym etapie prac przygotowawczychumożliwi realizację ww. inwestycji w przypadku zapewnieniaźródeł ich finansowania.Z poważaniemWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuZbigniew Rapciakpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Zdzisława Czuchyw sprawie podjęcia pilnych prac zmierzającychdo przebudowy skrzyżowania drogi krajowejnr 20 z drogą gminną do miejscowości Łubianaw woj. pomorskim (3074)Patrz odpowiedź na zapytanie nr 3073 na s. 317.O d p o w i e d źpodsekretarza stanu w MinisterstwieKultury i Dziedzictwa Narodowego- z upoważnienia ministra -na zapytanie poseł Izabeli Leszczynyw sprawie powołaniamiędzyresortowego zespołu specjalistówds. weryfikacji historycznych obiektówprzemysłowych (3075)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pani poseł Izabeli Leszczyny z dnia 18 grudnia2008 r. w sprawie powołania międzyresortowegozespołu specjalistów ds. weryfikacji historycznychobiektów przemysłowych, przekazane ministrowikultury i dziedzictwa narodowego przy piśmie marszałka<strong>Sejm</strong>u RP z dnia 30 grudnia 2008 r., nr SPS--024-3075/08, uprzejmie proszę o przyjęcie następującegostanowiska.Zabytki przemysłowe stanowią integralną częśćdziedzictwa kulturowego, dokumentują postęp cywilizacyjnyi przebieg rozwoju poszczególnych dziedzinprzemysłu w następujących po sobie epokach, sąświadectwem rozwoju myśli technicznej i urbanistyczno-architektonicznej.Podzielam zdanie Pani Poseł, że duże obiekty poprzemysłowestwarzają poważne problemy konserwatorskie.Wyłączone z działalności produkcyjnej ulegająszybkiej destrukcji. Ich znaczna kubatura, skomplikowanekonstrukcje i nietypowa architekturazniechęcają potencjalnych inwestorów, nawet tychdysponujących znacznym kapitałem.Na złą kondycję zabytków dziedzictwa przemysłowegowpływa przede wszystkim nadal niska w społeczeństwieświadomość wartości kulturowych obiektówprzemysłowych. Brak jednolitej koncepcji rewitalizacjii wykorzystania obiektów poprzemysłowychoraz niedoskonałe uregulowania prawne i mechanizmyekonomiczne, zniechęcają właścicieli do inwestowaniaw zabytki przemysłu.Ochrona zabytków dziedzictwa przemysłowegoprzejawia się m.in. przez:1) rewaloryzację zabytkowych obiektów przemysłowychw wymiarze urbanistycznym (zespoły zabudowyprzemysłowej wraz z infrastrukturą, w tymtakże osiedla robotnicze), architektonicznym (budynkifabryczne i użytkowe) i technicznym (linie produkcyjne,sprzęty, instalacje, etc.),2) tworzenie swoistych skansenów przemysłowychw likwidowanych zakładach, zachowywaniei udostępnianie (wszędzie tam, gdzie to możliwe) liniitechnologicznych, sprzętów, etc.,3) rewitalizację, tj. zmianę funkcji użytkowychobiektów przy zachowaniu w jak najszerszym zakresiesubstancji zabytkowej;4) popieranie projektów adaptacji budynkówprzemysłowych, nadających im nowe funkcje, bezuszczerbku dla walorów zabytkowych (architekto-
319nicznych, technicznych); popieranie inicjatyw lokalnychw zakresie powstawania tematycznych muzeówtechniki,Ostateczny cel tych działań – to ocalenie dla przyszłychpokoleń najcenniejszych zabytków urbanistykii architektury przemysłowej.Działania w zakresie ochrony zabytków dziedzictwaprzemysłowego powinny być przede wszystkiminicjatywą lokalną władz samorządowych lub innychpodmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznychtakich jak np. fundacje, stowarzyszenia,etc., które odgrywają istotną rolę w działaniach narzecz ochrony polskiego dziedzictwa przemysłowego.Dlatego też powołanie Stowarzyszenia Zakładów Historycznychnależy uznać za cenną inicjatywę w tymzakresie.Z roku na rok wzrasta zainteresowania dziedzictwemprzemysłowym, jako ważnym elementem dziedzictwanarodowego. Działania ratownicze, polegająceprzede wszystkim na adaptowaniu zabytkówprzemysłowych do nowych celów (rewitalizacja), zyskująprzewagę nad działaniami destrukcyjnymi.Tendencje te będą się pogłębiać. Jest to zgodnez trendami występującymi w krajach o wysokim poziomierozwoju gospodarczego, w których z regułyprzywiązuje się dużą wagę do rewaloryzacji zabytkówtechniki. Zabytki te stanowią bowiem nośnikpostępu cywilizacyjnego, kumulują w sobie silny ładunekpatriotyzmu (poczucie dumy społeczeństwz własnych dokonań), edukacyjny (poznawanie historiigospodarczej poszczególnych krajów) i ekonomiczny(rozwój turystyki kwalifikowanej).Sojusznikiem w utrwalaniu dziedzictwa przemysłowegosą (i będą w coraz większym stopniu) społecznościlokalne, świadome wartości kulturowychzawartych w miejscowych zabytkach przemysłu i techniki,dostrzegające w zachowaniu i utrwalaniu tegodziedzictwa szansę rozwoju lokalnego (nowe miejscepracy, propagowanie regionu, atrakcyjne formy wypoczynku,turystyka).Minister kultury i dziedzictwa narodowego popieradziałania zmierzające do nadania nowych funkcjicennym obiektom i zespołom zabudowy przemysłowejtak, aby mogły one funkcjonować w historycznejprzestrzeni miejskiej, a jednocześnie zaspakajać potrzebymieszkańców. Przykładów takich działań jestwiele, chociażby wspomniana przez Panią Poseł Manufakturaw Łodzi, d. papiernia w Jeziornie przekształconaz poszanowaniem zasad sztuki konserwatorskiejw centrum handlowe Stara Papiernia czyrewitalizacja fabryk lnu i osiedli robotniczych w Żyrardowie.W chwili obecnej w Ministerstwie Kultury i DziedzictwaNarodowego nie jest rozważane powołaniemiędzyresortowego zespołu specjalistów ds. weryfikacjihistorycznych obiektów przemysłowych. Wydajesię, że zadania te w dostatecznym stopniu realizująwojewódzkie urzędy ochrony zabytków, regionalneośrodki badań i dokumentacji zabytków oraz KrajowyOśrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, któryw ramach bieżącej działalności prowadzi prace inwentaryzacyjne,dokumentacyjne i badawcze przyzabytkach szczególnie zagrożonych, monitoruje zagrożoneobszary i obiekty wskazane przez wojewódzkichkonserwatorów zabytków. W grupie zabytkówobjętych tymi działaniami są również zabytki dziedzictwaprzemysłowego.W trakcie prac nad projektem nowelizacji ustawyo ochronie zabytków i opiece nad zabytkami planowanesą konsultacje z instytucjami kultury i ogólnopolskimistowarzyszeniami działającymi w sferzeochrony zabytków w tym również ochrony dziedzictwaprzemysłowego w Polsce. W tej grupie możeznaleźć się również Stowarzyszenie Zakładów Historycznych.Łączę wyrazy szacunkuWarszawa, dnia 27 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuTomasz Mertaministra środowiskana zapytanie posła Krzysztofa Lipcaw sprawie uwarunkowań środowiskowychdla lokalizacji przebiegu drogi krajowej E7na odcinku Chęciny – Jędrzejóww woj. świętokrzyskim oraz potencjalnychzagrożeń dla środowiska naturalnego,mogących wyniknąć z lokalizacjiwskazanej drogi (3076)W odpowiedzi na zapytanie posła Krzysztofa Lipca,znak: SPS-024-3076/08, dotyczące uwarunkowańśrodowiskowych dla przebiegu drogi krajowej E7 naodcinku od Chęcin do Jędrzejowapragnę przedstawić poniższe wyjaśnienia.Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 29 rozporządzenia RadyMinistrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określeniarodzajów przedsięwzięć mogących znaczącooddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowańzwiązanych z kwalifikowaniem przedsięwzięciado sporządzenia raportu o oddziaływaniu naśrodowisko (Dz. U. z 2004 r. Nr 257, poz. 150, ze zm.)planowana inwestycja kwalifikuje się do grupy przedsięwzięćmogących zawsze znacząco oddziaływać naśrodowisko, dla których sporządzenie raportu o oddziaływaniuprzedsięwzięcia na środowisko jest obligatoryjne.Z zapisu art. 71 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 października2008 r. o udostępnianiu informacji o środowiskui jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronieśrodowiska oraz o ocenach oddziaływania naśrodowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227) wynika, że
320realizacja planowanej inwestycji jest dopuszczalnawyłącznie po uzyskaniu decyzji o środowiskowychuwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia.Wniosek o wydanie decyzji środowiskowej dlaprzedmiotowego przedsięwzięcia został złożony przedwejściem w życie ustawy o udostępnianiu informacjio środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwaw ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływaniana środowisko. W związku z powyższym zgodniez art. 153 ww. ustawy do spraw wszczętych na podstawieprzepisów ustawy Prawo ochrony środowiska,a niezakończonych decyzją ostateczną stosuje sięprzepisy dotychczasowe, z tym że dotychczasowekompetencje ministra właściwego do spraw środowiskaprzejmuje generalny dyrektor ochrony środowiskaa kompetencje wojewodów, marszałków województwi dyrektorów urzędów morskich przejmująregionalni dyrektorzy ochrony środowiska.Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach zostaniewięc wydana przez regionalnego dyrektoraochrony środowiska po uzyskaniu uzgodnień warunkówrealizacji przedsięwzięcia z generalnym dyrektoremochrony środowiska oraz państwowym wojewódzkiminspektorem sanitarnym.Odnośnie wariantów przedsięwzięcia uprzejmieinformuję, iż w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięciana środowisko przedstawiono sześć wariantówinwestycyjnych. W sposób kompleksowy przeanalizowanoich oddziaływanie na środowiskow fazie realizacji i eksploatacji przedsięwzięcia,m.in. w odniesieniu do terenów i obiektów chronionychi cennych przyrodniczo, dóbr materialnychoraz zdrowia ludzi.Wariant I omija miejscowość Tokarnia po stroniezachodniej za skansenem. Na pozostałym odcinkuprzebieg drogi jest zgodny ze śladem istniejącej drogiDK7. Wariant I z obwodnicą miejscowości Mnichówpo stronie wschodniej różni się od wariantu I jedynieobejściem Mnichowa. Wariant VI przewiduje obwodnicęmiejscowości Tokarnia po stronie wschodniej naodcinku od miejscowości Wrzosy do miejscowościBrzegi, przebieg po śladzie istniejącej drogi od miejscowościBrzegi do Miąsowej oraz obejście Mnichowapo stronie zachodniej. Wariant VIA przebiega po śladzieistniejącej drogi na odcinku Chęciny do skrzyżowaniaz drogą wojewódzką 763 relacji Chęciny– Morawica, dalej przewidziano poprowadzenie trasypo stronie wschodniej drogi S7 poza miejscowościamiTokarnia, Wrzosy, Brzegi, Miąsowa i Mnichów, aż dolasów pomiędzy Mnichowem a Jędrzejowem. WariantVII na początkowym odcinku przebiega zgodniez wariantem I obchodzącym Tokarnię od strony zachodnieji biegnącym aż do miejscowości Brzegi pośladzie istniejącej drogi. Następnie odchodzi w kierunkuwschodnim i łączy się ze śladem wariantuVIA. Wariant VIIA na początkowym odcinku od węzłaChęciny do węzła „Podzamcze” wraz obejściemmiejscowości Tokarnia po zachodniej stronie jestzgodny z wariantem VII i I. W km 570+702 wariantprzecina rzekę Nidę i biegnie dalej w kierunku południowym.Od km 573+000 przebiega zgodnie z wariantemVIA i VII. Należy także dodać, iż wariantemwskazanym do realizacji przez inwestora jest wariantVIA.Planowana inwestycja przebiegać będzie przez obszarychronione w ramach europejskiej sieci Natura2000: potencjalny specjalny obszar ochrony siedlisk„Wzgórza Chęcińsko-Kieleckie” oraz obszar specjalnejochrony ptaków „Dolina Nidy” (PLB260001).W przypadku stwierdzenia negatywnego oddziaływaniaprzedsięwzięcia na siedliska przyrodniczeoraz gatunki roślin i zwierząt, dla których ochronywyznaczony został obszar Natura 2000, pomimo zastosowaniaśrodków minimalizujących realizacjaprzedsięwzięcia jest dopuszczalna, choć jest obwarowanadodatkowymi warunkami. Zgodnie z art. 34ust. 1 ustawy o ochronie przyrody realizacja takiegoprzedsięwzięcia jest możliwa jedynie wobec brakurozwiązań alternatywnych oraz gdy przemawiają zatym wymogi nadrzędnego interesu publicznego,w tym wymogi o charakterze społecznym lub gospodarczym.W przypadku realizacji takiego przedsięwzięcia,gdy pomimo zastosowania środków minimalizującychnegatywny wpływ nie zostanie ograniczony,w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniachnakłada się na inwestora wymóg wykonania kompensacjiprzyrodniczej niezbędnej do zapewnieniaspójności i właściwego funkcjonowania sieci obszarówNatura 2000. Jednocześnie zgodnie z art. 34ust. 2, w przypadku gdy znaczące negatywne oddziaływaniedotyczy siedlisk i gatunków priorytetowych,zezwolenie na realizację inwestycji możezostać wydane wyłącznie w celu: ochrony zdrowiai życia ludzi, zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego,uzyskania korzystnych następstw o pierwszorzędnymznaczeniu dla środowiska przyrodniczegowynikającym z koniecznych wymogów nadrzędnegointeresu publicznego, po uzyskaniu opinii KomisjiEuropejskiej.Jednocześnie uprzejmie informuję, iż generalnydyrektor ochrony środowiska nie podjął ostatecznejdecyzji co do wyboru wariantu przebiegu drogi. Aktualnie– w wyniku analizy raportu o oddziaływaniuprzedsięwzięcia na środowisko – inwestor wezwanyzostał do uzupełnienia raportu. Ze względu na przebieginwestycji przez obszary Natura 2000 niezbędnejest szczegółowe przeanalizowanie wpływu poszczególnychwariantów na gatunki i siedliska chronionew ramach tych obszarów oraz ocenienie ewentualnegozagrożenia dla przedmiotów ochrony tych obszarów.Nadesłane uzupełnienia będą podstawą douzgodnienia warunków środowiskowych zgody narealizację inwestycji, a wydanie rozstrzygnięcia będziemożliwe dopiero po uzupełnieniu raportu.Odnośnie ewentualnego konfliktu inwestycji z planowanąbudową kanalizacji w miejscowości Tokarnianależy zauważyć, iż problem ten wykracza poza zakrespostępowania mającego na celu wydanie decyzjio środowiskowych uwarunkowaniach. W przypadku
321stwierdzenia kolizji kanalizacji z drogą inwestor powinienzgodnie z ustawą z dnia 21 marca 1985 r.o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115)uzyskać zezwolenie właściwego zarządcy drogi nazajęcie pasa drogowego.Warszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źMinisterMaciej Nowickipodsekretarza stanu w MinisterstwieKultury i Dziedzictwa Narodowego- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Jana Widackiegow sprawie niezgodnego z przeznaczeniemwydatkowania środków na realizację projektu„Muzeum Policji – nowy obiekt na mapieżycia kulturalnego stolicy”, a faktyczniewydatkowanych na remont gmachuKomendy Stołecznej Policji (3077)Szanowny Panie Marszałku! W związku z interpelacją(znak: SPS-024-3077/08) posła na <strong>Sejm</strong> <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> pana Jana Widackiego w sprawieMuzeum Policji w Warszawie uprzejmie proszęo zapoznanie się z poniższymi wyjaśnieniami.Na wstępie pragnę wyjaśnić, że zgodnie z porozumieniemdyrektora Muzeum Narodowego w Warszawiea komendantem stołecznym Policji Muzeum Narodoweponosi koszty zatrudnienia dwóch pracownikóworaz zapewnia opiekę merytoryczną placówki,zaś pozostałe koszty obciążają Komendę StołecznąPolicji.Otwarcie Muzeum Policji oraz pierwszej wystawyodbyło się 15 lipca 2004 r. Muzeum zorganizowałodotąd 6 wystaw:— Służby policyjne w malarstwie i grafice;— Policja Państwowa na północno-wschodnichKresach <strong>Rzeczypospolitej</strong> 1919–1939;— Policja... policja. Plakaty historyczne i współczesne;— Policja – Papieżowi Janowi Pawłowi II w fotografii;— Utracone – Odzyskane. Wystawa skradzionychi odzyskanych przez Policję dzieł sztuki;— Policja. Wczoraj... Dzisiaj.Powyższe wystawy zostały przygotowane na podstawieeksponaty pochodzące z kolekcji osób prywatnych,muzeów w Warszawie i Białymstoku oraz pamiątekhistorycznych pochodzących z gabinetu komendantagłównego Policji.Należy zaznaczyć, że kilkanaście tysięcy pamiątekzwiązanych z działalnością policji i milicji pozostającychw gestii Komendy Głównej Policji przechowywanychjest w policyjnych magazynach w Warszawie.Muzeum Policji nie mogło przejąć tych obiektówze względu na brak protokołu inwentaryzacyjnegooraz brak odpowiedniego zaplecza magazynowego.Do celów wystawowych muzeum wykorzystujetzw. białą salę Pałacu Mostowskich oraz przylegającydo niej westybul. Łącznie powierzchnia ekspozycyjnawynosi ok. 300 m 2 . Muzeum dostępne jest dla indywidualnychzwiedzających oraz grup zorganizowanychwe wtorki i czwartki w godzinach 10.00 – 14.00po uprzednim zgłoszeniu w Punkcie Obsługi InteresantówKomendy Stołecznej. Do końca 2008 r. muzeumodwiedziło ponad 10 tysięcy zwiedzających.Odnosząc się do kwestii związanych z funduszamipochodzącymi ze środków Unii Europejskiej, uprzejmieinformuję, że zgodnie z ustaleniami porozumieniaMuzeum Narodowego w Warszawie i KomendantaStołecznego Policji decyzje dotyczące finansóworaz prac adaptacyjnych i remontowych w PałacuMostowskich należą do Komendy Stołecznej Policji.Mam nadzieję, że pan poseł uzna powyższe wyjaśnieniaza wystarczające.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuTomasz Mertapodsekretarza stanu w MinisterstwieSpraw Wewnętrznych i Administracji- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Jana Widackiegow sprawie niezgodnego z przeznaczeniemwydatkowania środków na realizację projektu„Muzeum Policji – nowy obiekt na mapieżycia kulturalnego stolicy”, a faktyczniewydatkowanych na remont gmachuKomendy Stołecznej Policji (3077)Szanowny Panie Marszałku! Nawiązując do pismaz dnia 30 grudnia 2008 r. (sygn. SPS-024-3077/08), przekazującego interpelację posła na <strong>Sejm</strong> RPpana Jana Widackiego w sprawie niezgodności z przeznaczeniemwydatkowania środków na realizacjęprojektu „ Muzeum Policji – nowy obiekt na mapieżycia kulturalnego stolicy”, a faktycznie wydatkowanychna remont gmachu Komendy Stołecznej Policji,uprzejmie przedstawiam następujące informacje.Na wstępie pragnę poinformować, iż pod nazwąMuzeum Policji należy rozumieć jednostkę organizacyjną,funkcjonującą w strukturach Muzeum Narodowego– V Oddział Muzeum Narodowego. Muzeumpowstało na podstawie porozumienia z dnia 15 lipca
3222004 r. podpisanego przez ówczesnych wiceministrówspraw wewnętrznych i administracji oraz kulturyi dziedzictwa narodowego. W porozumieniu tymokreślono, że siedzibą muzeum będzie pałac Mostowskich,natomiast kuratorem został pracownik MuzeumNarodowego w Warszawie. Komenda GłównaPolicji w Warszawie jest depozytariuszem i administratoremzbiorów historycznych. Zbiory historyczneKGP są zespołem przedmiotów i pamiątek gromadzonychprzez wiele lat w magazynach KGP. W ich składwchodzą m.in.: mundury, pieczęcie, dokumenty, znaczkiokolicznościowe, zdjęcia, medale, sztandary przekazaneprzez jednostki policyjne z całego kraju, jakrównież przez osoby związane z Policją.Muzeum Policji jest filią Muzeum Narodowegow Warszawie, w związku z powyższym za zbiory jestodpowiedzialny kurator Muzeum Policji oraz uprawnienipracownicy Wydziału Prezydialnego GabinetuKomendanta Głównego Policji. Jest to w chwili obecnej4-etatowy zespół pracowników mających odpowiednieprzygotowanie merytoryczne, a także doświadczeniewynikające z pracy w innych placówkachmuzealnych. Przygotowując się organizacyjnie doewentualnego utworzenia samodzielnej placówki muzealnejadministrowanej przez Policję, w 2008 r. rozpoczęłasię weryfikacja zgromadzonych obiektów historycznychznajdujących się w zasobach KomendyGłównej Policji. Od maja do lipca 2008 r. przeprowadzonospis z natury.Obecnie prowadzona jest systematyka, której celemjest ustalenie klasyfikacji poszczególnych podzbiorów(m.in. opracowano ewidencję sztandarów,plakietek policyjnych, fotografii, medali pamiątkowych).Kontynuowana jest także ewidencja wpisóworaz rozpoczęto ewidencję zbioru mundurów, przedmiotówtechnicznych, pieczęci. Po zakończeniu pracdo każdego z eksponatów wykonana zostanie kartadokumentacji naukowej wraz ze zdjęciem przedmiotukatalogowanego. Usystematyzowane zbiory utworząelektroniczną bazę zbiorów historycznych KomendyGłównej Policji.Muzeum Policji dostępne jest dla zwiedzającychwe wtorki i czwartki w godz. od 10 do 14. W drugiejdekadzie 2009 r. planowane jest w ramach MuzeumPolicji udostępnienie dla zwiedzających pomieszczeńznajdujących się w podziemiach pałacu Mostowskich.Pomieszczenia Białej Sali oraz znajdujące się tameksponaty udostępniane są zarówno zorganizowanymgrupom zwiedzających, jak również osobom indywidualnym.Od 15 lipca 2004 r. Muzeum Policjiodwiedziło 9955 osób.Pragnę dodać, iż pracownicy Wydziału PrezydialnegoGabinetu Komendanta Głównego Policji organizująsamodzielne wystawy, wśród których wymienićmożna:— Centrum Szkolenia Policji Legionowo – wystawahistoryczna – marzec 2008 r. – marzec 2009 r.,— Komenda Stołeczna Policji w pałacu Mostowskich– wystawa „Policja <strong>Rzeczypospolitej</strong>” – czerwiec– sierpień 2008 r.,— Muzeum Narodowe w Warszawie, korzystającze zbiorów udostępnionych przez KGP, przygotowałowystawę w Komendzie Stołecznej Policji: „Policja dawniej...dzisiaj” – sierpień 2008 r. – styczeń 2009 r.,Ponadto:— we współpracy z IPN Katowice, na podstawiezbiorów KGP sfotografowane zostaną wybrane przedmiotyna wystawę „Oczy i uszy bezpieki”,— we współpracy z KMP w Radomiu, wybraneprzedmioty ze zbiorów KGP zostaną wypożyczone doMuzeum Historycznego w Radomiu na wystawęz okazji jubileuszu 90-lecia powstania Policji.Pragnę nadmienić, iż umowa o dofinansowanieprojektu „Muzeum Policji w pałacu Mostowskich– nowy obiekt na mapie życia kulturalnego stolicy”została podpisana w dniu 4 sierpnia 2005 r. pomiędzykomendantem stołecznym Policji a wojewodą mazowieckim.Zgodnie z aneksem z dnia 22 lipca 2008 r. do umowyz dnia 4 sierpnia 2005 r. całkowita wartość projektu„Muzeum Policji w pałacu Mostowskich – nowyobiekt na mapie życia kulturalnego stolicy” wynosi7 701 784,84 zł, w tym 3 330 739,35 zł (45,72%) stanowidotacja z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnegow ramach Zintegrowanego ProgramuRozwoju Regionalnego, natomiast kwota w wysokości3 954 342,37 zł (54,28%) pochodzi z krajowychśrodków publicznych.Pragnę również dodać, iż w dniach od 8 do 16 października2008 r. została przeprowadzona kontrolaprzez Mazowiecki Urząd Wojewódzki. Zakres kontroliobejmował: analizę dokumentacji związanej z realizacjąprojektu, sprawdzenie zgodności faktycznegopostępu rzeczowego realizacji projektu z zapisamiumowy o dofinansowanie. Kontrola wykazała, iż projektjest realizowany zgodnie z umową o dofinansowanieprojektu oraz zapisami Zintegrowanego ProgramuRozwoju Regionalnego. W protokole kontrolinie wpisano żadnych zaleceń pokontrolnych.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuAntoni Podolski
323O d p o w i e d źpodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Marka Wójcikaw sprawie trybu ogłaszania rozporządzeńministra zdrowia zawierających wykaz lekówpodstawowych i uzupełniającychoraz wysokości odpłatnościza leki uzupełniające (3078)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając naprzekazane przy piśmie z dnia 30 grudnia 2008 r.,nr SPS-024-3078/08, zapytanie pana posła MarkaWójcika z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie trybuogłaszania rozporządzeń ministra zdrowia zawierającychwykaz leków podstawowych i uzupełniającychoraz wysokość odpłatności za leki uzupełniające,uprzejmie informuję, co następuje.Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniachopieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych(Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.)oraz ustawa z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U.z 2001 r. Nr 97, poz. 1050, z późn. zm.) regulują systemrefundacji otwartej w Polsce. Dzięki aktom wykonawczym,czyli rozporządzeniom ministra zdrowia:— w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniającychoraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające,— w sprawie wykazu chorób oraz wykazu lekówi wyrobów medycznych, które ze względu na te chorobysą przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtowąlub za częściową odpłatnością,— w sprawie limitów cen leków i wyrobów medycznychwydawanych świadczeniobiorcom bezpłatnie, zaopłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością,— w sprawie wykazu cen urzędowych hurtowychi detalicznych produktów leczniczych i wyrobów medycznych,realizowany jest proces dokonywania zmian na listachleków refundowanych oraz ustalania ich cen.Aktualizacje odpowiednich wykazów umożliwiajązwiększanie dostępności nowoczesnych leków dla pacjentów.Zapewniają jednocześnie obniżenie cenytych produktów, na które występuje największe zapotrzebowaniespołeczne. Skrócony czas wejściaw życie odpowiednich aktów prawnych redukuje czasoczekiwania pacjenta na niezbędne dla prowadzeniaodpowiedniej kuracji leki.Pragnę dodać, iż specyfika ww. aktów prawnych,polegająca na zmianach załącznika, a nie faktycznychzasad refundacji leków, łącznie z czasem przeznaczanymna konsultacje społeczne umożliwia przygotowaniesię adresatów owych rozporządzeń do projektowanychzmian. Przedstawione do konsultacjiprojekty zawierają uzasadnienia oraz opisują dokonanezmiany w wykazach.Ze względu na powyższe uważam, iż skróconyokres vacatio legis w przypadku rozporządzeń ministrazdrowia zawierających wykaz leków podstawowychi uzupełniających oraz wysokość odpłatności zaleki uzupełniające leży w ważnym interesie publicznym,co stanowi uzasadniony przypadek skróceniaokresu wejścia w życie (poniżej czternastu dni) w trybieart. 4 ust. 2 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych(Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 449).Z poważaniemWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuMarek Twardowskiministra pracy i polityki społecznejna zapytanie poseł Joanny Fabisiakw sprawie terminów składania wnioskówo wcześniejsze emerytury pracownicze (3079)W związku z przesłanym przy wystąpieniu PanaMarszałka z dnia 30 grudnia 2008 r., znak SPS-024--3079/08, zapytaniem pani poseł Joanny Fabisiakw sprawie „terminów składania wniosków o wcześniejszeemerytury pracownicze” uprzejmie wyjaśniam,że uregulowania w tym zakresie zawarte sąw ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturachi rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j.: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.).Zgodnie z przepisami tej ustawy osoby urodzonepo 31 grudnia 1948 r., które do dnia 31 grudnia 2008 r.spełniły warunki do wcześniejszej emerytury określonew art. 29, 32, 33 i 39, mogą przejść na emeryturęobliczoną według tzw. starych zasad wymiaru,jeżeli wniosek o jej przyznanie zgłoszą przed osiągnięciempowszechnego wieku emerytalnego (60 lat– kobiety, 65 lat – mężczyźni).Z przepisów art. 46 wynika, że dla osób urodzonychpo 1948 r. dzień 31 grudnia 2008 r. jest ostatecznymterminem na spełnienie warunków uprawniającychdo wcześniejszej emerytury, ale nie jestostatecznym terminem na zgłoszenie wniosku o jejprzyznanie. Osoba, która warunki uprawniające dowcześniejszej emerytury spełniła do 31 grudnia 2008 r.,może zgłosić wniosek o to świadczenie również po2008 r. Jednakże emerytura będzie obliczona zgodniez art. 53 ustawy, czyli w całości według tzw. starychzasad wymiaru, tylko wtedy, jeżeli wniosek o jej przyznaniezostanie zgłoszony przed dniem osiągnięciapowszechnego wieku emerytalnego.Dotyczy to również kobiet urodzonych w latach1949–1953, które spełniły warunki do tzw. wcześniejszejemerytury pracowniczej określone w art. 29 ust. 1,czyli do dnia 31 grudnia 2008 r. osiągnęły wiek 55 latoraz wymagany okres składkowy i nieskładkowy.
324Okres ten wynosi 30 lat albo 20 lat w przypadkukobiet uznanych za całkowicie niezdolne do pracy.Całkowita niezdolność do pracy także musi powstaćnajpóźniej w dniu 31 grudnia 2008 r., natomiast orzeczeniestwierdzające tę niezdolność może być wydanepo tej dacie.Osoby te nie musiały składać wniosku o wcześniejsząemeryturę przed dniem 1 stycznia 2009 r.Mogą to zrobić w dowolnym terminie, jednakże niepóźniej niż przed ukończeniem powszechnego wiekuemerytalnego, wynoszącego 60 lat dla kobiet. ZUSwyliczy bowiem emeryturę według „starych zasad”wyłącznie tym kobietom urodzonym w latach 1948––1953, które mają prawo do wcześniejszej emeryturyna podstawie art. 46 ustawy o emeryturach i rentachz FUS, a więc ze starego systemu emerytalnego.Wcześniejsza emerytura przysługuje osobom, którenie są członkami otwartego funduszu emerytalnego.Osoby, które przystąpiły do OFE, dla uzyskaniawcześniejszej emerytury muszą – ale dopiero wrazz wnioskiem o przyznanie wcześniejszej emerytury– złożyć wniosek o przekazanie środków zgromadzonychw OFE, za pośrednictwem Zakładu UbezpieczeńSpołecznych, na dochody budżetu państwa.Zgłoszenie wniosku o emeryturę dopiero po ukończeniupowszechnie obowiązującego wieku emerytalnegospowoduje konieczność zastosowania nowychreguł obliczania określonych w art. 25–26 lub w art. 183ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z art. 183osobom, które osiągną wiek emerytalny w latach2009–2013, będzie przysługiwać tzw. emerytura mieszana,ustalana w odpowiedniej (stosownie do roku,w którym osiągnięty zostanie wiek emerytalny) częściemerytury obliczonej według „dotychczasowych zasad”(art. 53) i części obliczonej według „nowych zasad”(art. 25–26), o ile osoby te nie przystąpiły dootwartego funduszu emerytalnego (OFE).Członkostwo w OFE nie będzie przeszkodą do obliczeniaemerytury według zasad określonych w art. 183ustawy o emeryturach i rentach z FUS po wejściuw życie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianieustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawyo emeryturach i rentach z Funduszu UbezpieczeńSpołecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 8, poz. 38).Według wprowadzonego tą ustawą nowego brzmieniaart. 183 zasady obliczania emerytury określonew tym przepisie będą stosowane również do osoby, któraprzystąpiła do OFE, jeżeli wraz z wnioskiem o emeryturęzłoży wniosek o przekazanie środków zgromadzonychna rachunku w otwartym funduszu emerytalnym,za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,na dochody budżetu państwa.Sposób ustalania wysokości emerytury zależećbędzie zatem od daty osiągnięcia wieku uprawniającegodo emerytury. I tak dla osób, które wiek tenosiągną:— w 2009 r. – emerytura będzie wynosiła 80%świadczenia obliczonego według starych zasad i 20%według nowych zasad,— w 2010 r. – odpowiednio 70% i 30%,— w 2011 r. – odpowiednio 55% i 45%,— w 2012 r. – odpowiednio 35% i 65%,— w 2013 r. – odpowiednio 20% i 80%.Warszawa, dnia 26 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źMinisterJolanta Fedakpodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Witolda Namyślakaw sprawie pożyczek udzielanych zakładomopieki zdrowotnej przez Skarb Państwa (3080)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na interpelacjępana posła Witolda Namyślaka, przekazanąprzy piśmie z dnia 30 grudnia 2008 r. (znak: SPS--024-3080/08), w sprawie pożyczek udzielanych zakładomopieki zdrowotnej przez Skarb Państwauprzejmie proszę o przyjęcie poniższego.Na mocy art. 36 ustawy czynności związanez udzieleniem pożyczki podejmuje w imieniu SkarbuPaństwa Bank Gospodarstwa Krajowego, w tymw szczególności przyjmuje wniosek zakładu o udzieleniepożyczki i dokonuje jego analizy pod względemformalnoprawnym oraz podpisuje umowę o pożyczkęz zakładem.Obowiązująca kwota wszystkich umów, po uwzględnieniuzarówno aneksów umowy zwiększających, jaki zmniejszających, według stanu na dzień 31 stycznia2008 r., wynosi 1 945 888 314,81 zł. Zatem z kwotyprzeznaczonej na pożyczki i zwiększenie pożyczekz budżetu państwa przewidzianych w ustawie z dnia15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacjipublicznych zakładów opieki zdrowotnej pozostało,na dzień 31 marca 2008 r., do wykorzystaniaok. 246 mln zł.Zatem odnosząc się do pytań pana posła, uprzejmieinformuję, że z uwagi na wysokość pozostałegodo rozdysponowania limitu środków Bank GospodarstwaKrajowego przyjął metodologię podziału powyższejkwoty według dotychczasowej zasady, w myślktórej o udzieleniu pożyczki decyduje kolejność złożeniawniosku.Pomimo pełnego zrozumienia problematyki uprzejmieinformuję, że ustawodawca określił takie kryteriaubiegania się o udzielenie pożyczki, które umożliwiałykażdemu zakładowi, na równych zasadach,składanie wniosków o pożyczkę.Ponadto zaznaczenia wymaga fakt, że projektustawy był przedmiotem szerokich konsultacji społecznychi żaden z podmiotów nie zgłosił uwag, iż
325zapisy stanowią naruszenie prawa (przede wszystkimRządowe Centrum Legislacji nie wniosło takiejuwagi). Podczas prac nad projektem w komisjachoraz w trakcie obrad <strong>Sejm</strong>u i Senatu problem ten byłporuszany, jednakże z uwagi na dotychczasowe praktykowaniepodobnych rozwiązań i wobec faktu brakuwniesienia uwagi, iż przepisy są niezgodne z prawem,parlament zaakceptował aktualne brzmienie ustawyi jednomyślnie ją przyjął.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuMarek Haberministra skarbu państwana zapytanie posła Sławomira Zawiślakaw sprawie umowy dzierżawy należącegodo Skarbu Państwa browaru w Zwierzyńcu(3081)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanieposła na <strong>Sejm</strong> <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> panaSławomira Zawiślaka z dnia 19 grudnia 2008 r., dotyczącebrowaru w Zwierzyńcu (SPS-024-3081/08),przedstawiam następujące informacje:Minister skarbu państwa nie sprawuje nadzorunad Spółką Perła – Browary Lubelskie SA. SkarbPaństwa nigdy nie był akcjonariuszem spółki, stądteż nie miał i nie ma wpływu na decyzje podejmowaneprzez jej organy. Ewentualne renegocjacje zawartejwe wrześniu 2008 r. umowy dzierżawy mogłybyzostać przeprowadzone przez strony umowy, tj. reprezentującegoSkarb Państwa starostę zamojskiegooraz Zarząd Spółki Perła – Browary Lubelskie SA.Dodać należy, że opiniowanie zapisów umów zawartychw imieniu Skarbu Państwa przez starostównie należy do kompetencji ministra skarbupaństwa.Poruszony przez pana posła problem oceny działaństarosty zamojskiego w kontekście ustawy z dnia06 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznejrównież wykracza poza zakres kompetencji ministraskarbu państwa.Odnosząc się do pytania o wysokość czynszudzierżawnego zapłaconego przez Spółkę Perła – BrowaryLubelskie SA z tytułu dzierżawy browaru w Zwierzyńcuna rzecz Skarbu Państwa reprezentowanegoprzez ministra skarbu państwa na podstawie umowydzierżawy zorganizowanych części mienia SkarbuPaństwa z dnia 31 grudnia 1992 r., uprzejmie informuję,że w 2007 r. wyniósł on 41 240,20 zł.Minister skarbu państwa nie posiada informacjina temat wysokości czynszu dzierżawnego wynegocjowanegow imieniu Skarbu Państwa przez starostęzamojskiego w 2008 r.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źMinisterAleksander Gradpodsekretarza stanu w MinisterstwieSpraw Wewnętrznych i Administracji- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Zbigniewa Kozakaw sprawie postępowań sądowych dotyczącychnieruchomości położonej w Sopocieprzy ul. Haffnera 38 (3082)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pismoz dnia 30 grudnia 2008 r. (sygn. SPS-024-3082/08) dotyczące zapytania posła na <strong>Sejm</strong> RP pana ZbigniewaKozaka z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawiepostępowań sądowych dotyczących nieruchomościpołożonej w Sopocie uprzejmie przedstawiam następująceinformacje.W dniu 12 grudnia 2007 r. do wojewody pomorskiegowpłynął wniosek pani B. R. o zmianę lubuchylenie poświadczenia obywatelstwa pani M. B.wydanego przez wojewodę pomorskiego pod sygn.SOC.II.5022-A/264/00 w dniu 27 września 2000 r.albo wydanie nowego poświadczenia obywatelstwapani M. B. lub odmowę wydania takiego poświadczenia.Pismem z dnia 8 stycznia 2008 r. wojewoda pomorskizwrócił się do pani B. R. o sprecyzowanie żądaniazawartego we wniosku z dnia 12 grudnia 2007 r.W odpowiedzi na wezwanie w piśmie z dnia 21 stycznia2008 r. pani B. R. oświadczyła, że wnosi o stwierdzenienieważności przedmiotowego poświadczeniaobywatelstwa.Wskazać należy, że zgodnie z art. 157 § 1 Kodeksupostępowania administracyjnego właściwy dostwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach wymienionychw art. 156 jest organ wyższego stopnia,a gdy decyzja wydana została przez ministra lub samorządowekolegium odwoławcze – ten organ. Pismemz dnia 10 marca 2008 r. przedmiotowy wniosekpani B. R. wraz z aktami organu I instancji zostałprzekazany do ministra spraw wewnętrznych i administracji.Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającegominister spraw wewnętrznych i administracji wydałw dniu 8 lipca 2008 r. decyzję nr DOiR.I.627/1477/08/PO, którą odmówił wszczęcia postępowania
326w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wojewodypomorskiego z dnia 27 września 2000 r. nr SOC.II.5022-A/264/00. W dniu 31 lipca 2008 r. pani B. R.wystąpiła do ministra spraw wewnętrznych i administracjiz wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.Po rozpatrzeniu sprawy minister spraw wewnętrznychi administracji decyzją z dnia 15 września2008 r. nr DOiR.I.627/3654/08/PO utrzymałw mocy ww. decyzję z dnia 8 lipca 2008 r. odmawiającąwszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenianieważności decyzji wojewody pomorskiego z dnia27 września 2000 r. stwierdzającej, że pani M. B.z domu K. w chwili śmierci, tj. 13 czerwca 1966 r.posiadała obywatelstwo polskie.W dniu 21 października 2008 r. pani B. R. złożyłaskargę na przedmiotową decyzję ministra z dnia15 września 2008 r. Akta sprawy wraz z odpowiedziąministra na skargę zostały przesłane do WojewódzkiegoSądu Administracyjnego w Warszawie, którywyznaczył termin posiedzenia w przedmiotowej sprawiena dzień 12 lutego 2009 r. (sygn. akt IV SA/Wa1831/08).Rozpatrując wniosek pani B. R., minister sprawwewnętrznych i administracji wskazał, że bezsprzecznie,co wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych,stroną postępowania w sprawie o stwierdzenienieważności decyzji ostatecznej jest nie tylko stronapostępowania zwykłego zakończonego wydaniemkwestionowanej decyzji, lecz również każdy, czyjegointeresu prawnego lub obowiązku dotyczyć mogąskutki stwierdzenia nieważności decyzji (vide: wyrokNaczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia1999 r., sygn. akt IV SA 2520/98 lex nr 48669).W przedmiotowej sprawie minister spraw wewnętrznychi administracji ustalił, że z wnioskiemo stwierdzenie nieważności decyzji wojewody pomorskiegostwierdzającej posiadanie obywatelstwa polskiegoprzez M. B. w dacie jej śmierci wystąpiła osobatrzecia – pani B. R., która w ocenie ministra sprawwewnętrznych i administracji nie udowodniła, że posiadainteres prawny lub ciąży na niej obowiązekw uzyskaniu stwierdzenia nieważności decyzji wojewodypomorskiego z dnia 27 września 2000 r. Tymsamym brak jest po stronie wyżej wskazanej prawapodmiotowego do złożenia wniosku o stwierdzenienieważności decyzji wojewody pomorskiego stwierdzającejposiadanie obywatelstwa polskiego przezM. B. w dacie jej śmierci.Mając powyższe na uwadze, minister spraw wewnętrznychi administracji odmówił wszczęcia postępowaniao stwierdzenie nieważności decyzji wojewodypomorskiego z dnia 27 września 2000 r. nr SOC.II.5022-A/264/00 stwierdzającej, że pani M. B. z domuK., c. J. i K. z domu L. urodzona 16 stycznia 1881 r.w Kuchnii, zam. w RFN (do 1952 r. w Gdańsku)w dacie śmierci, tj. 13 czerwca 1966 r. posiadała obywatelstwopolskie na podstawie art. 1 ustawy z dnia15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U.Nr 10, poz. 49, z późn. zm.). Wszczęcie postępowaniai wydanie decyzji naruszałoby przepis art. 28 K.p.a.i powodowałoby wypełnienie warunku określonegow art. 156 § 1 pkt 4 K.p.a. W tym miejscu przywołaćnależy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnegow Warszawie z dnia 30 listopada 2006 r. (sygn.akt I SA/Wa 1600/06), w którym sąd wskazał, że organadministracji publicznej nie może co do zasadywszcząć postępowania administracyjnego na wniosekdowolnego podmiotu, bowiem uczyniłby to w sposóboczywiście niezgodny z prawem. Również decyzjaadministracyjna wydana w wyniku tak wszczętegopostępowania byłaby aktem wydanym z rażącym naruszeniemprawa. Także Naczelny Sąd Administracyjnyw wyroku z dnia 8 listopada 1995 r. (sygn. aktIII SA 182/95) wskazał, że odmowa wszczęcia postępowaniaw sprawie stwierdzenia nieważności decyzji(art. 157 § 3 K.p.a.) następuje wówczas, gdy żądaniezostało wniesione przez podmiot niebędący stronąw sprawie albo gdy wniosła je strona nie mająca zdolnoścido czynności prawnych.Pani B. R. we wniosku o ponowne rozpatrzeniesprawy zakończonej decyzją ministra z dnia 8 lipca2008 r. wskazała, że obywatelstwo pani B. wpływana sytuację prawną wnioskodawczyni, w pierwszejkolejności na jej sytuację procesową i materialną jakointerwenienta ubocznego w procesie cywilnym, którytoczył się przed Sądem Okręgowym i Sądem Apelacyjnymw Gdańsku, aktualnie zaś do możliwościwzruszenia w drodze wznowienia postępowania zapadłegoorzeczenia sądu apelacyjnego w sprawieuzgodnienia treści księgi wieczystej dla nieruchomościw Sopocie przy ul. Haffnera 38 z rzeczywistymstanem prawnym, które to orzeczenie oparte jest jakwynika z jego uzasadnienia na spornym poświadczeniuwojewody pomorskiego (strona 13 i 14 uzasadnieniawyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia26 kwietnia 2001 r.). Wydany wyrok oddalający możliwośćuzgodnienia stanu prawnego nieruchomościi wpisania jako jego właściciela Skarbu Państwa czyteż gminy miasta Sopot miał bezpośredni wpływ nasytuację prawną wnioskodawczyni z uwagi na innąw tym wypadku sytuację prawną wnioskodawczynii uprawnienia jako najemcy lokalu znajdującego sięna tej nieruchomości, a także nie hipotetyczną, a rzeczywistamożliwość nabycia lokalu nr 4 zajmowanegoprzez wnioskodawczynię w 1993 r.Odnosząc się do wyżej przedstawionych argumentówwnioskodawczyni, należy wskazać, iż pojęcie interesuprawnego pojmowane jest jako obiektywna,czyli rzeczywista potrzeba ochrony prawnej. Interestaki – jak podniósł Naczelny Sąd Administracyjnyw uchwale z dnia 5 lipca 1999 r. (OPS 16/98) – powinienbyć konkretny, indywidualny, dający się zaspokoićprzez wydanie decyzji. Oznacza to, że stronąpostępowania mogą być jedynie osoby, które legitymująsię interesem prawnym wynikającym z przepisówprawa materialnego, co potwierdził WojewódzkiSąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia24 czerwca 2005 r. (sygn. akt IV SA/Wa 591/05). Niemożna zatem uznać jako interesu prawnego wnioskodawczynichęci wystąpienia w przyszłości z wnio-
327skiem o wzruszenie w drodze wznowienia postępowaniazapadłego orzeczenia sądu apelacyjnego w sprawieuzgodnienia treści księgi wieczystej dla nieruchomościw Sopocie, ponieważ interes ten nie zostałoparty na przepisach prawa materialnego, jak równieżżaden organ administracji czy też sąd nie zobowiązałwnioskodawczyni do przedłożenia decyzjiw sprawie obywatelstwa polskiego zmarłej M. B. NaczelnySąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 marca2002 r. (sygn. akt IV SA 1132/00) podniósł, iż aktualnośćinteresu prawnego oznacza, że daje się onurzeczywistnić w dacie stosowania norm prawa administracyjnego,nie może to być interes tylko przewidywanyw przyszłości bądź też hipotetyczny.Wskazać należy, iż pismem z dnia 21 kwietnia2008 r. minister spraw wewnętrznych i administracjiwezwał wnioskodawczynię do wykazania interesuprawnego lub obowiązku ciążącego na niej w uzyskaniustwierdzenia nieważności przedmiotowej decyzjiwojewody pomorskiego. Organ wyjaśnił pani B. R.,że musi ona wprost wskazać, w jakim celu ubiega sięo stwierdzenie nieważności decyzji wojewody pomorskiegoz dnia 27 września 2000 r. nr SOC.II.5022/A/264/00 poświadczającej posiadanie w dacie śmierciobywatelstwa polskiego przez M. B. Na powyższewezwanie pani B. R. udzieliła odpowiedzi pismemz dnia 12 maja 2008 r.Minister spraw wewnętrznych i administracjiprzywołał również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnegoz dnia 8 lutego 2006 r. (sygn. akt I OSK427/2005), w którym sąd wskazał, że najem jednegoz lokali znajdujących się w budynku położonym nagruncie oddanym w użytkowanie wieczyste spadkobiercombyłej właścicielki nie rodzi prawa strony dlanajemcy w postępowaniu o oddanie tej nieruchomościw użytkowanie wieczyste. Dlatego też ministerspraw wewnętrznych i administracji stwierdził, żeposiadany przez B. R. status najemcy lokalu w nieruchomości,której właścicielką była M. B., nie możestanowić podstawy do przyznania jej przymiotu stronyw rozumieniu art. 28 K.p.a. w postępowaniu administracyjnymdotyczącym obywatelstwa polskiegozmarłej M. B.Wskazać też należy, że zgodnie z art. 17 ust. 4ustawy o obywatelstwie polskim posiadanie i utratęobywatelstwa polskiego stwierdza wojewoda. Odmowastwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiegolub jego utraty następuje w drodze decyzji administracyjnej.Stwierdzenie posiadania lub utraty obywatelstwapolskiego dokonywane jest w formie decyzjizwanej poświadczeniem posiadania obywatelstwapolskiego lub poświadczeniem utraty obywatelstwapolskiego. Decyzja powyższa ma charakter deklaratoryjnyi jest w istocie swej oświadczeniem właściwegoorganu, tj. wojewody, z którego wynika, że wedługjego oceny stanu faktycznego i prawnego osoba zainteresowanama lub nie ma obywatelstwa polskiego[vide: wyrok NSA z dnia 6 grudnia 2002 roku (sygn.V SA 922/02)]. Należy również wyjaśnić, że dla ustaleniapodstawy nabycia i utraty obywatelstwa polskiegomiarodajne są przepisy obowiązujące w chwilizdarzenia lub czynności, na skutek których nastąpiłonabycie lub utrata obywatelstwa z mocy prawalub decyzji właściwego organu.Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuAntoni Podolskizastępcy prokuratora generalnego- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Zbigniewa Kozakaw sprawie postępowań sądowych dotyczącychnieruchomości położonej w Sopocieprzy ul. Haffnera 38 (3082)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie posła Zbigniewa Kozaka z dnia 16 grudnia2008 r. w sprawie postępowań sądowych dotyczącychnieruchomości położonej w Sopocie, które wicemarszałek<strong>Sejm</strong>u Krzysztof Putra przekazał ministrowisprawiedliwości w celu udzielenia odpowiedzi w zakresieodnoszącym się do sprawy 3 Ds 115/08 ProkuraturyRejonowej Gdańsk-Śródmieście, uprzejmieinformuję, iż prokurator apelacyjny w Gdańsku analizującakta wymienionego postępowania, poczyniłnastępujące ustalenia.W dniu 30 czerwca 2008 r. do Prokuratury RejonowejGdańsk-Śródmieście wpłynęło zawiadomienieB. R. o popełnieniu przestępstwa przez pracownikówWydziału Spraw Obywatelskich i Cudzoziemców PomorskiegoUrzędu Wojewódzkiego w Gdańsku polegającegona przekroczeniu uprawnień i poświadczeniunieprawdy w dokumencie potwierdzającym obywatelstwoM. B.Do doniesienia B. R. dołączyła kserokopie szeregudokumentów, które jej zdaniem świadczyły o tym, żewyżej wymieniona mieszkająca na stałe od 1956 r. naterenie dawnej NRD nie była obywatelką polską.Prokurator rejonowy dla Gdańska-Śródmieściaw dniu 22 lipca 2008 r. po dokonaniu oceny materiałówzgromadzonych w toku postępowania sprawdzającegowydał postanowienie o odmowie wszczęciadochodzenia.W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że poświadczenieobywatelstwa M. B. wystawione zostało napodstawie: kopii odpisu zaświadczenia tymczasowegowydanego 30 sierpnia 1945 r. przez Zarząd Miejskiw Gdańsku Wydział Prezydialny dla obywateli RzeszyNiemieckiej narodowości polskiej, w którym odnotowano,że wymieniona złożyła deklarację wiernościNarodowi Polskiemu i Demokratycznemu Pań-
328stwu, pisma Ambasady <strong>Polskiej</strong> w Berlinie z 27 września1956 r. zawiadamiającego M. B., że władze krajowewyrażają zgodę na jej stały pobyt w NRD i przesyłająformularz paszportowy z prośbą o jego dokładnewypełnienie” książki meldunkowej Urzędu Miejskiegow Tczewie wskazującej, iż w okresie od 2 maja1950 r. do 16 kwietnia 1956 r. zameldowana byław tym mieście i posługiwała się dowodem osobistymnr BCW 491064 oraz braku jej nazwiska w rejestrzeosób, które utraciły obywatelstwo polskie.Analizując powyższe dokumenty, uznano, iż zaświadczeniez dnia 27 września 2000 r. wystawioneprzez zastępcę dyrektora Wydziału Spraw Obywatelskichi Cudzoziemców Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiegow Gdańsku pozostaje w zgodności z ichtreścią. Stanowisko to należało podzielić i powyższądecyzję końcową w zakresie czynu z art. 271 § 1 K.k.uznać za prawidłową.Zebrany w tej sprawie materiał dowodowy nie potwierdził,aby działanie urzędnika nosiło znamionaczynu zabronionego, albowiem, wystawiając przedmiotowydokument, nie poświadczył w nim nieprawdy.Zarówno bowiem rejestr osób, które utraciły obywatelstwopolskie, jak i dokumenty przesłane do PomorskiegoUrzędu Wojewódzkiego przez sąd niewskazywały, by M. B. była pozbawiona obywatelstwapolskiego. Jednocześnie, badając akta powyższejsprawy, zwrócono uwagę, iż w decyzji merytorycznejnie ustosunkowano się do opisanego w zawiadomieniuB. R. czynu z art. 231 § 1 K.k. i w związku z tympolecono prokuratorowi rejonowemu Gdańsk-Śródmieściew Gdańsku zajęcie stanowiska procesowegow tym zakresie.O wyniku powyższej czynności poseł ZbigniewKozak zostanie poinformowany odrębnym pismemprzez prokuratora apelacyjnego w Gdańsku.Z wyrazami szacunkuZastępca prokuratora generalnegoJerzy SzymańskiWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źministra skarbu państwana zapytanie posła Eugeniusza KłopotkaWiększościowym akcjonariuszem Zakładów AzotowychAnwil SA z siedzibą we Włocławku jest PolskiKoncern Naftowy Orlen SA, który kontroluje pakietakcji stanowiących ok. 85% kapitału zakładowego spółki.Skarb Państwa posiada w przedmiotowej spółcemniejszościowy pakiet akcji stanowiących ok. 5% jejkapitału.Minister skarbu państwa, rozważając wariantyprocesów prywatyzacji spółek wielkiej syntezy chemicznej,miał na celu uporządkowanie strukturywłasnościowej WSCH, jak również dalszy rozwój poszczególnychspółek, w tym także Zakładów AzotowychAnwil SA we Włocławku.W związku z powyższym potencjalny udział AnwilSA w grupie chemicznej obejmującej następujące podmioty:Ciech SA, Zakłady Azotowe Kędzierzyn SAi Zakłady Azotowe w Tarnowie-Mościcach SA będziemożliwy tylko w sytuacji, gdy spółka celowa zawiązanaprzez te podmioty w celu nabycia akcji Anwil SA zostaniewskazana przez właściciela jako inwestor strategiczny,w przypadku ewentualnego uruchomienia przezniego procedury zbycia akcji ww. spółki.Minister skarbu państwa w ramach swoich uprawnień,działając zgodnie ze statutem PKN Orlen SA poprzezswoich przedstawicieli w Radzie Nadzorczej,dołoży należytej staranności przy podejmowaniu decyzjipolegających na wyrażaniu zgody Zarządowi naprzeprowadzenie transakcji polegającej na zbyciu posiadanegopakietu akcji Anwil SA.Minister skarbu państwa w 2008 r. zlecił ZarządowiNafty <strong>Polskiej</strong> SA przygotowanie koncepcjiprywatyzacji spółek sektora WSCH, tj. spółek, którychakcje posiada Skarb Państwa. Zgodnie z przygotowanąkoncepcją w 2009 r. podjęte zostaną działaniaprywatyzacyjne zakładające sprzedaż pakietówakcji I grupy spółek: Ciech, Zakłady Azotowew Tarnowie-Mościcach SA oraz Zakłady AzotoweKędzierzyn SA, zaś w 2010 r. II grupy spółek: ZakładyAzotowe Puławy SA i Zakłady Chemiczne PoliceSA. W przygotowanym projekcie Skarb Państwanie uwzględnia spółki Anwil SA z uwagi na fakt, żenie jest to spółka Skarbu Państwa.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.MinisterAleksander Gradw sprawie zapowiedzi sprzedaży spółki Anwilprzez PKN Orlen SA (3083)Szanowny Panie Marszałku! W związku z interpelacjąposelską pana posła Eugeniusza Kłopotkaw sprawie zapowiedzi sprzedaży przez PKN OrlenSA spółki Anwil SA przedkładam wyjaśnienia dokwestii poruszonych w przedmiotowej interpelacjipana posła.
329O d p o w i e d źsekretarza stanuw Ministerstwie Skarbu Państwa- z upoważnienia ministra -na zapytanie poseł Anny Paluchoraz grupy posłóww sprawie planów przejęciaZespołu Elektrowni Wodnych Niedzica SAprzez Tauron SA (3084)W odpowiedzi na zapytanie pani poseł Anny Paluchz dnia 5 grudnia 2008 r., przekazanym pismemz dnia 30 grudnia 2008 r., znak: SPS-024-3084/08,w sprawie planów przejęcia Zespołu Elektrowni WodnychNiedzica SA przez Tauron Polska Energia SAuprzejmie informuję, co następuje.Spółka Zespół Elektrowni Wodnych Niedzica SAz siedzibą w Niedzicy powstała w 1997r. i jest jednoosobowąspółką Skarbu Państwa zawiązaną na bazieaportu stanowiącego majątek Zespołu ElektrowniWodnych Czorsztyn, Niedzica, Sromowce Wyżne (budynkii budowle hydrotechniczne wraz ze zbiornikamiwodnymi oraz infrastrukturę elektroenergetyczną)powstały ze środków budżetu państwa w ramachinwestycji centralnej. Aport nie został pokryty w całości,ponieważ nieruchomości gruntowe wchodzącew jego skład, będące w trwałym zarządzie RegionalnegoZarządu Gospodarki Wodnej w Krakowie, nieposiadały zdolności aportowej. Ponadto przedmiotowenieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwanie posiadały właściwej dokumentacji wieczystoksięgowej,a w szczególności brak było numerówksiąg wieczystych i numerów działek, a budynkii budowle nie były przypisane do gruntu. Ponadto nieuwzględniono faktu, iż grunty pokryte wodami płynącymi(dawne koryta Dunajca i dopływów znajdującesię obecnie w czaszy zbiornika) z mocy prawa niemogą być przedmiotem aportu, co oznacza, że spółkaod chwili powstania, to jest od 1997 r., funkcjonujez wadą prawną.Do uregulowania spraw własności gruntów orazproblemu opłacenia akcji objętych za wkład niepieniężnyniezbędne jest podjęcie działań zarówno zestrony zarządu spółki, jak również organów administracjirządowej oraz samorządowej.Większość elektrowni wodnych funkcjonuje w ramachgrup energetycznych (Elektrownie Szczytowo-PompoweSA w grupie PGE Polska Grupa EnergetycznaSA, Jeleniogórskie Elektrownie Wodnesp. z o.o. są spółką zależną EnergiiPro KE SA, którawchodzi w skład Grupy Tauron PE SA), stąd teżw przeszłości powstawały plany powiązania ZEWNiedzica SA z innym podmiotem z branży elektroeneregtycznej,w tym z Enion SA oraz Tauron PolskaEnergia SA.W projekcie planu prywatyzacyjnego, który zostanieprzedstawiony Radzie Ministrów do akceptacji,spółka Zespół Elektrowni Wodnych Niedzica SA jestprzeznaczona do prywatyzacji w roku 2011. Odległytermin zbycia akcji wynika z konieczności uporządkowaniafomalnoprawnych aspektów działalnościspółki, o których mowa powyżej.Warszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Gospodarki- z upoważnienia ministra -na zapytanie poseł Anny Paluchoraz grupy posłówSekretarz stanuJan Buryw sprawie planów przejęciaZespołu Elektrowni Wodnych Niedzica SAprzez Tauron SA (3084)Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapytaniempań posłanek Anny Paluch i Ewy Malikz dnia 5 grudnia 2008 r. (wystąpienie Marszałka <strong>Sejm</strong>uRP z dnia 30 grudnia 2008 r., znak: SPS-024--3084/08) w sprawie planów przejęcia Zespołu ElektrowniWodnych Niedzica SA przez Tauron SA,uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnieńdo kwestii podniesionych w wyżej wymienionymzapytaniu.1) Czy istotnie jest planowane przejęcie ZEWNiedzica SA przez spółkę Tauron?2) Jaki jest cel ekonomiczny takiego działania?3) Czy istotnie polityka gospodarowania mieniemSkarbu Państwa polega na tym, że firmę, która działai osiąga bardzo dobre wyniki finansowe, zamierzasię zlikwidować i przetransportować jej zyski do sektoraobrotu energią?Art. 9 ust. 1–5 ustawy z dnia 4 września 1997 r.o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2007 r.Nr 65, poz. 437, z późn. zm.) zawiera wykaz obszarównależących do kompetencji ministra właściwego dospraw gospodarki.Powyższe przepisy nie upoważniają ministra gospodarkido wykonywania władztwa w sferze politykiwłaścicielskiej Skarbu Państwa w sektorze elektroenergetyki.Zagadnienia dotyczące gospodarowaniamieniem Skarbu Państwa wymieniona wyżejustawa przypisuje kompetencji ministra właściwegodo spraw Skarbu Państwa (art. 25 ust. 1).W związku z powyższym wyczerpujące wyjaśnieniaw sprawie przedmiotowego zapytania zostałyudzielone paniom posłankom przez ministra skarbupaństwa pismem z dnia 19 stycznia 2009 r., znak:MSP/DNWiPIII/WNI/113/JTK/08.
330Wyrażam przekonanie, że niniejsze wyjaśnieniazostaną przyjęte jako satysfakcjonująca odpowiedźna kwestie zawarte w zapytaniu pań posłanek AnnyPaluch i Ewy Malik.Z poważaniemWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.Podsekretarz stanuJoanna Strzelec-ŁobodzińskaO d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Sprawiedliwości- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaKazimierza Michała Ujazdowskiegow sprawie informacji dotyczącejpostępowań sądowych toczących sięw sprawie Polki oskarżonej o porwaniew Niemczech małoletniego synaoraz przyszłości dziecka (3085)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytaniepana posła Kazimierza Ujazdowskiego dotyczącesprawy pani B. P.M. uprzejmie informuję, żew chwili obecnej przed Sądem Rejonowym w Kwidzynietoczy się postępowanie na podstawie Konwencjidotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dzieckaza granicę, sporządzonej w Hadze dnia 25 października1980 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 108, poz. 528i 529, sprost.: Dz. U. z 1999 r. Nr 93, poz. 1085)z wniosku D. M. z udziałem pani B. P.M. o nakazaniepowrotu do Niemiec małoletniego M.O. M. W sprawietej na podstawie art. 598 3 K.p.c. sąd zwrócił się doPolicji o ustalenie miejsca pobytu małoletniego.Ponadto pani B. P.M. poszukiwana jest na podstawieeuropejskiego nakazu aresztowania wydanegoprzez władze niemieckie w związku z zarzutemuprowadzenia dziecka i spowodowania niebezpiecznychuszkodzeń ciała.Stosownie do treści zapytania pana posła KazimierzaUjazdowskiego informacja powyższa obejmujejedynie postępowania toczące się w Polsce.Pozostaję z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuŁukasz RędziniakO d p o w i e d źministra pracy i polityki społecznejna zapytanie poseł Marzeny Okła-Drewnowiczw sprawie zadośćuczynieniamałoletnim ofiarom II wojny światowejzmuszonym do niewolniczej pracy na rzeczIII Rzeszy (3086)Odpowiadając na wystąpienie Pana Marszałkaz dnia 6 stycznia 2009 r., dotyczące zapytania posełMarzeny Okła-Drewnowicz w sprawie zadośćuczynieniamałoletnim ofiarom II wojny światowej zmuszonymdo niewolniczej pracy w III Rzeszy, uprzejmieinformuję.Próby regulacji świadczeń pieniężnych dla małoletnichofiar wojny podejmowane były niejednokrotniew ubiegłych kadencjach <strong>Sejm</strong>u. Prace nad projektamiustaw wstrzymywano każdorazowo z uwagi nafakt, że zawierały szereg nieścisłości, które trudnobyło wyeliminować, a mogły stać się przyczyną problemóww ich realizacji. Ponadto oszacowanie liczbyewentualnych beneficjentów stwarzało znaczne trudności(w przedkładanych projektach liczbę tę szacowanona 55 tysięcy osób i 80 tysięcy osób - przy identycznymbrzmieniu projektów - co miałoby obciążaćbudżet państwa kwotą od 93 do 130 mln zł).Nie bez znaczenia dla decyzji o wstrzymaniu pracnad wskazanymi projektami ustaw było podjęcieprzez ministra pracy i polityki społecznej prac nadustawą o uprawnieniach kombatantów, uczestnikówwalki cywilnej lat 1914–1945, działaczy opozycji wobecdyktatury komunistycznej oraz niektórych ofiarrepresji systemów totalitarnych. Projekt ten, przygotowanyna podstawie założeń przyjętych w marcu2007 r. przez Radę Ministrów, nie przewiduje możliwościubiegania się o odszkodowanie przez małoletnieofiary wojny.Jednocześnie informuję, że wobec coraz liczniejzgłaszanych postulatów o uwzględnienie w tym rozwiązaniutakże osób, które w latach II wojny światowejbyły zmuszane do pracy na rzecz III Rzeszy,w tym będących wówczas małoletnimi, minister pracyi polityki społecznej ponownie przeanalizuje teoraz inne zgłoszone oczekiwania.Należy bowiem podkreślić, że nie jest to jedynagrupa osób poszkodowanych w związku z II wojnąświatową, która oczekuje uwzględnienia jej w gronieofiar tej wojny. Dlatego trzeba liczyć się z tym, żepozytywne rozstrzygnięcia wobec postulatów jednejgrupy poszkodowanych natychmiast zaostrzą roszczeniainnych grup, jak np. dzieci pozbawionych opiekirodziców w czasie wojny, w szczególności dzieciosieroconych, osób przesiedlonych z miejsca swojegozamieszkania, dzieci, których rodzice poddani bylieksperymentom pseudomedycznym w obozach koncentracyjnych.MinisterJolanta FedakWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.
331O d p o w i e d źsekretarza stanuw Ministerstwie Spraw Zagranicznych- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Jacka Kurskiegow sprawie możliwości zniesieniakrótkoterminowych wiz dla obywateli Tajwanu(3088)Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapytaniempana posła Jacka Kurskiego (pismo nr SPS--024-3088/08 z dnia 30 grudnia 2008 r.) w sprawiemożliwości zniesienia krótkoterminowych wiz dlamieszkańców Tajwanu uprzejmie informuję, co następuje:Sprawy ruchu osobowego, w tym wizowego, przypodróżach krótkoterminowych na obszar państwczłonkowskich Unii Europejskiej podlegają regulacjomwspólnotowym. Mieszkańcy Tajwanu podlegająobowiązkowi uzyskania wizy przy podróżach dowszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej.Wynika to z rozporządzeń Rady Unii Europejskiej:(WE) nr 539/2001 zmienionym przez (WE) nr 2414/2001 oraz (WE) nr 453/2003 i (WE) nr 1932/2006.Sytuacja ta jednak nie ma większego wpływu nautrzymywanie dobrych relacji pomiędzy Polską i Tajwanem.Dotyczy to szczególnie rozwoju kontaktówbiznesowych, kulturalnych, naukowych, a także turystyki.Procedury wizowe stosowane przez Polskęwobec mieszkańców Tajwanu są na tyle efektywne,że nie mają oni żadnych kłopotów z przyjazdem donaszego kraju.Intensyfikacji tych kontaktów sprzyjają bezwątpienia ułatwienia w zakresie ruchu osobowego,jak jednostronna decyzja władz Tajwanu o zniesieniuz dniem 1 października 2008 r. obowiązku wizowegodla obywateli polskich udających się naTajwan na okres do 30 dni. Obecnie obywatele RPmogą więc korzystać, przy krótkoterminowych podróżach,z tych samych ułatwień, jakie już stosowanesą przez Tajwan wobec obywateli pozostałychpaństw Unii Europejskiej.Ze wskazanych powyżej przyczyn Polska, jakopaństwo członkowskie Unii Europejskiej, nie możew trybie indywidualnym znieść obowiązku wizowegodla mieszkańców Tajwanu.Z wyrazami szacunkuSekretarz stanuJan BorkowskiO d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -na zapytanie posła Henryka Kowalczykaw sprawie budowy wschodniej obwodnicyWarszawy (3089)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pismoz dnia 30 grudnia 2008 r. nr SPS-024-3089/08w sprawie zapytania posła Henryka Kowalczykz dnia 5 grudnia 2008 r., dotyczącego budowy wschodniejobwodnicy Warszawy, przekazuję następująceinformacje.W listopadzie 2005 r. do wojewody mazowieckiegozostał złożony wniosek o wydanie decyzji o środowiskowychuwarunkowaniach zgody na realizacjęprzedsięwzięcia, polegającego na budowie wschodniejobwodnicy Warszawy na odcinku od węzła Marki dowęzła Lubelska.W lipcu 2007 r., w związku z toczącym się postępowaniemadministracyjnym w sprawie wydania decyzjio środowiskowych uwarunkowaniach, ministerrozwoju regionalnego wydał postanowienie, którymuzgodnił realizację ww. przedsięwzięcia według wariantuWIIIA. Po rozpatrzeniu wniosków mieszkańcówdzielnicy Wesoła, burmistrza dzielnicy Wesołaoraz stowarzyszeń ekologicznych o ponowne rozpatrzeniesprawy, minister rozwoju regionalnego utrzymałww. postanowienie w mocy.W kwietniu 2008 r. wojewódzki sąd administracyjnyuchylił zaskarżone postanowienie ministrarozwoju regionalnego. W styczniu 2009 r., po rozpoznaniuskargi kasacyjnej wniesionej przez ministrarozwoju regionalnego, Naczelny Sąd Administracyjnyuchylił wyrok wojewódzkiego sądu administracyjnegoi przekazał mu sprawę do ponownego rozpatrzenia.W październiku 2007 r. wojewoda mazowiecki wydałdecyzję o środowiskowych uwarunkowaniach. Odprzedmiotowej decyzji wniesiono szereg odwołań,które w chwili obecnej rozpatrywane są przez generalnegodyrektora ochrony środowiska. Zatem prowadzeniedalszych prac projektowych uzależnionejest od terminu wydania decyzji przez GDOŚ.Z poważaniemWarszawa, dnia 26 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuPatrycja Wolińska-BartkiewiczWarszawa, dnia 16 stycznia 2009 r.
332O d p o w i e d źpodsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów- z upoważnienia ministra -na zapytanie poseł Anny Bańkowskiejw sprawie stawki podatkowej dla sanatoriówbędących niepublicznymi zakładamiopieki zdrowotnej, wpisanymi do rejestruwojewody (3090)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pani Anny Bańkowskiej, posła na <strong>Sejm</strong> RP,z dnia 15 grudnia 2008 r., w sprawie stawki podatkuod nieruchomości dla budynków zajętych na prowadzeniedziałalności gospodarczej w zakresie udzielaniaświadczeń zdrowotnych w zakładach lecznictwauzdrowiskowego, nadesłane przy piśmie marszałka<strong>Sejm</strong>u z dnia 30 grudnia 2008 r., znak: SPS-024--3090/08, uprzejmie informuję.Ad 1. Stawka właściwa dla opodatkowania podatkiemod nieruchomości budynków lub ich części zajętychna prowadzenie działalności gospodarczejw zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych, określonaw art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 12 stycznia1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U.z 2006 r. Nr 121, poz. 844, ze zm.), została wprowadzonaustawą z dnia 30 października 2002 r. o zmianieustawy o podatkach i opłatach lokalnych orazo zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 200,poz. 1683) i obowiązuje od 2003 r.Definicję świadczeń zdrowotnych zawiera art. 3ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opiekizdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, ze zm.),zgodnie z którym pojęcie to obejmuje działania służącezachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawiezdrowia oraz inne działania medyczne wynikającez procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulującychzasady ich wykonywania. Przepis wymieniakatalog działań będących świadczeniami zdrowotnymi,takich jak: badanie i porada lekarska, leczenie,badanie i terapia psychologiczna itd.Świadczenia zdrowotne, zgodnie z art. 4 ww. ustawy,mogą być udzielane przez zakłady opieki zdrowotnej(publiczne lub niepubliczne) oraz przez osobyfizyczne wykonujące zawód medyczny lub przez grupowąpraktykę lekarską, grupową praktykę pielęgniareki położnych.W wyniku sądowych kontroli decyzji administracyjnychw sprawie stosowania omawianej stawkiw ostatnich latach ukształtowana została dominującalinia orzecznictwa, zgodnie z którą dla zastosowaniastawki od budynków lub ich części zajętych naprowadzenie działalności gospodarczej w zakresieudzielania świadczeń zdrowotnych musi zachodzićzwiązek bezpośredni pomieszczenia budynku (jegoczęści) z udzielaniem świadczeń zdrowotnych (prezentowanam.in. w orzeczeniach NSA: z dnia06.06.2006 r. sygn. akt II FSK 870/05, z dnia20.07.2006 r. sygn. akt II FSK 1101/05, z dnia12.10.2006 r. sygn. akt II FSK 1242/05, z dnia14.12.2006 r. sygn. akt II FSK 50/06, z dnia 28.02.2007 r.sygn. akt II FSK 305/06, z dnia 05.04.2007 r. sygn.akt II FSK 420/06).Uwzględniając prezentowany w powołanych orzeczeniachpogląd, Ministerstwo Finansów, a także organypodatkowe zweryfikowały stanowisko dotyczącestosowania omawianej stawki, dopuszczające opodatkowaniepreferencyjną stawką, oprócz pomieszczeń(budynków) zajętych bezpośrednio na udzielanie świadczeńzdrowotnych, również budynków (ich części) niezajętychbezpośrednio na te świadczenia, lecz niezbędnychdo prawidłowego funkcjonowania zakładu opiekizdrowotnej.Obowiązek uwzględniania orzecznictwa sądówadministracyjnych w celu zapewnienia jednolitościstosowania prawa podatkowego wynika z art. 14austawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), zgodniez którym minister właściwy do spraw finansów publicznychdąży do zapewnienia jednolitego stosowaniaprawa podatkowego przez organy podatkowe orazorgany kontroli skarbowej, dokonując w szczególnościjego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwasądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub EuropejskiegoTrybunału Sprawiedliwości (interpretacjeogólne).Interpretacje i wyjaśnienia Ministerstwa Finansów,a także decyzje organów podatkowych powinnywięc uwzględniać przeważającą linią orzecznictwa.Wyłączenie ze stosowania preferencyjnej stawkipomieszczeń zakładów opieki zdrowotnej, które niesą bezpośrednio związane z udzielaniem świadczeńzdrowotnych, dotyczy wszystkich rodzajów zakładów,a więc w równym stopniu publicznych i niepublicznychzakładów opieki zdrowotnej.Ad 2. Na podstawie art. 274a § 2 Ordynacji podatkowejw razie wątpliwości co do poprawności złożonejdeklaracji organ podatkowy może wezwać do udzielenia,w wyznaczonym terminie, niezbędnych wyjaśnieńlub uzupełnienia deklaracji, wskazując przyczynypodania w wątpliwość rzetelności danychw niej zawartych. Przepis ten stanowi dla organówpodatkowych podstawę do wezwania podatnikaw celu skorygowania deklaracji, w której niewłaściwiewykazał on do opodatkowania preferencyjnąstawką podatku od nieruchomości, oprócz powierzchnibezpośrednio zajętych na udzielanie świadczeńzdrowotnych, również powierzchnie niezajęte bezpośredniona taką działalność np. kuchnie, stołówki,biura. Wezwanie do korekty za okres pięciu lat wsteczjest uwarunkowane okresem przedawnienia zobowiązaniapodatkowego, określonym w art. 70 § 1 Ordynacjipodatkowej.Korekta uprzednio złożonej deklaracji, zgodniez art. 81 i 81b ww. ustawy, jest uprawnieniem podatnika.Nie ma on więc obowiązku dokonania korektyna wezwanie organu podatkowego na podstawieart. 274a § 2.
333Konsekwencją niezłożenia korekty może byćwszczęcie postępowania przez organ podatkowyi określenie podatku w innej wysokości niż deklarowanaprzez podatnika. W wyniku przeprowadzonegopostępowania podatnik ma jednak możliwośćweryfikacji wydanej przez organ podatkowy decyzjiw trybie odwoławczym oraz w trybie postępowaniasądowego.Warszawa, dnia 15 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuMaciej Grabowskipodsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Andrzeja Orzechowskiegow sprawie zmniejszenia limitubezcłowego wwożenia do Polskipapierosów i alkoholu (3091)Szanowny Panie Marszałku! W związku z przekazanymprzy piśmie z dnia 30 grudnia 2009 r.,nr SPS-024-3091/08, zapytaniem skierowanym przezpana Andrzeja Orzechowskiego, posła na <strong>Sejm</strong> <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong>, w sprawie zmniejszenia limitupapierosów i alkoholu, jakie mogą być przedmiotemprzywozu ze zwolnieniem z należności celno-podatkowychdo Polski przez podróżnych, uprzejmie przedstawiamwyjaśnienia w kwestiach poruszonych w ww.interpelacji.W dniu 20 grudnia 2007 r. państwa członkowskieUnii Europejskiej przyjęły dyrektywę Rady nr 2007/74/WE w sprawie zwolnienia towarów przywożonychprzez osoby podróżujące z państw trzecich z podatkuod wartości dodanej i akcyzy, wprowadzającą nowelimity na przywóz ze zwolnieniem przez podróżnegom.in. wyrobów tytoniowych i napojów alkoholowych.Przepisy dyrektywy stosuje się ze skutkiem od dnia1 grudnia 2008 r.Zgodnie z postanowieniami tej dyrektywy państwaczłonkowskie mogły ustanowić limit papierosówzwolnionych z należności na poziomie 200 sztuk,a w przypadku ruchu lądowego ograniczyć tenzwolniony z należności przywóz do 40 sztuk papierosów.Ponadto od dnia 1 grudnia 2008 r., zgodnie z postanowieniamirozporządzenia Rady (WE) nr 274/2008 zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 918/83ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych(Dz. Urz. UE L 85 z 2008 r.), towary znajdujące sięw bagażu osobistym podróżnych przyjeżdżającychz państw trzecich podlegają zwolnieniu z należnościcelnych przywozowych, jeżeli są zwolnione z podatkuod wartości dodanej (VAT) na mocy przepisów prawakrajowego, przyjętych zgodnie z przepisami dyrektywyRady 2007/74/WE z dnia 20 grudnia 2007 r.w sprawie zwolnienia towarów przywożonych przezosoby podróżujące z państw trzecich z podatku odwartości dodanej i akcyzy (Dz. Urz. UE L 346z 2007 r.).Zmiany w krajowych przepisach podatkowychmające na celu wdrożenie ww. dyrektywy Rady zostaływprowadzone ustawą z dnia 7 listopada 2008 r.o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług orazniektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320)oraz rozporządzeniem ministra finansów z dnia 27 listopada2008 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawiezwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 210,poz. 1323).Przepisy ww. dyrektywy, ustawy i rozporządzeniadokonały ujednolicenia limitów zwolnień wyrobówtytoniowych przywożonych przez osoby ze strefy nadgranicznejoraz przez pozostałych podróżnych podróżującychtransportem lądowym.Tym samym, od dnia 1 grudnia 2008 r. wszystkimkategoriom podróżnych podróżujących transportemlądowym przysługują takie same limity zwolnień wyrobówtytoniowych. Obowiązujący dotychczas limitzwolnienia na przywożone przez podróżnych (innychniż podróżni ze strefy nadgranicznej) wyroby tytoniowewynoszący w przypadku papierosów 200 sztukzastąpiono limitem 40 sztuk papierosów na osobę.Nadmieniam, iż jednakowe limity zwolnienia wyrobówtytoniowych dla podróżnych podróżujących transportemlądowym zostały przyjęte przez wszystkiepaństwa członkowskie graniczące z Ukrainą, tj. przezSłowację, Rumunię, Węgry i Polskę.Pragnę podkreślić, iż od dnia 1 grudnia 2008 r.dla osób ze strefy nadgranicznej dotychczasowy limit20 sztuk papierosów uległ zwiększeniu do 40 sztuk.Nie został też zmniejszony limit na przywóz ze zwolnieniemz należności celnych napojów alkoholowychprzez osoby zamieszkałe w strefie nadgranicznej.Ponadto uprzejmie wyjaśniam, iż zarówno art. 6dyrektywy Rady 2007/74/WE w sprawie zwolnieniatowarów przywożonych przez osoby podróżującez państw trzecich z podatku od wartości dodaneji akcyzy, jak i art. 56 ust. 6 znowelizowanej ustawyo podatku od towarów i usług stanowią, iż zwolnionez należności przywozowych są towary znajdujące sięw bagażu osobistym podróżnych przyjeżdżającychz państwa trzeciego, pod warunkiem że przywóz tychtowarów nie ma charakteru handlowego, a zatemspełnia następujące warunki:1) odbywa się okazjonalnie;2) obejmuje wyłącznie towary na własny użytekpodróżnych lub ich rodzin lub towary przeznaczonena prezenty.Powyższe zasady stosuje się do wszystkich podróżnych.Korzystanie w omawianym przypadku ze zwolnieńcelno-podatkowych uzależnione jest także odprzeznaczenia przywożonych towarów na własnyużytek podróżnych i ich rodzin oraz na prezenty. Od-
334sprzedaż przywożonych w bagażu osobistym towarówjest niezgodna z prawem, a właśnie odsprzedażtowarów przywożonych ze zwolnieniem z należnościcelno-podatkowych była nagminnym procederemw strefie nadgranicznej. Osoby trudniące się nimwprost przyznawały, że czerpały dochody z takiej nielegalnejdziałalności na poziomie 100–200 zł dziennie,co daje dochód miesięczny między 2000 zł a 4000 zł.Osoby te nie odprowadzały podatków i składek doZUS-u od swych dochodów uzyskiwanych z działalnościw szarej strefie, a korzystały z usług zdrowotnych,pomocy społecznej.Niezależnie od negatywnego wpływu na budżetpaństwa i zdrowie społeczeństwa obrót wyrobamitytoniowymi i napojami alkoholowymi pochodzącymiz nielegalnych źródeł (przede wszystkim z przemytu)powoduje inne niepożądane skutki. Należą do nichzagrożenia dla praw i porządku publicznego oraz problemyspołeczne związane z koncentracją grup przestępczychna określonym obszarze (w tym przypadkuw rejonach przejść granicznych). Powoduje to spadekrespektu dla prawa i organów państwa.Dodatkowym negatywnym skutkiem nielegalnegoobrotu wyrobami akcyzowymi jest wprowadzeniena rynek papierosów i alkoholu o nie w pełni poznanymźródle pochodzenia i jakości, co powoduje zwiększonezagrożenie zdrowia społeczeństwa.Należy podkreślić, że podejmowane są działania,aby osoby zarobkujące jako tzw. mrówki włączyć dosfery zatrudnienia. Służy temu podejmowanie szeregudziałań w ramach aktywnych polityk rynku pracy.W Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej opracowanoprojekt Krajowego Planu Działań na rzeczZatrudnienia na lata 2009–2011, w którym zapisanodziałania służące aktywizacji zawodowej osób zamieszkującychobszary peryferyjne, tzn. zlokalizowanew znacznym oddaleniu od większych ośrodkówmiejskich lub słabo z nimi skomunikowane. Ponadtow dokumencie tym ujęto działania służące aktywizacjiosób znajdujących się w najtrudniejszej sytuacjina rynku pracy, tzn. osób w wieku 50+, osób o niskichkwalifikacjach, osób napotykających trudnościw godzeniu obowiązków rodzinnych z pracą, młodzieżywchodzącej na rynek pracy oraz osób zagrożonychwykluczeniem społecznym. Należy sądzić, żew znacznym stopniu tzw. mrówki rekrutowały sięz tych grup, a objęcie ich szczególnymi działaniamiprzyczyni się do rozwiązania ich trudnej sytuacji. Ponadtona poziomie centralnym opracowano równieżprogram „Solidarność pokoleń – działania dla zwiększeniaaktywności zawodowej osób w wieku 50+”.Na podstawie Krajowego Planu Działań na rzeczZatrudnienia na lata 2009–2011” (KPDZ/2009-2011)opracowane będą także regionalne plany działaniana rzecz zatrudnienia i należy przyjąć, że władze regionalnepodejmą działania, które zgodnie z zapisamiplanu krajowego posłużą aktywizacji zawodowejludności z obszarów peryferyjnych.Warto nadmienić, że ograniczenie atrakcyjnościdziałalności polegającej na przenoszeniu i odsprzedawaniuniewielkich ilości wyrobów alkoholowych i tytoniowychmoże przyczynić się do wzrostu skutecznościpolityki rynku pracy wobec osób zajmującychsię tym sposobem zarobkowania i tym samym wpłynąćna zmniejszenie bezrobocia w tej grupie.Z przedstawionych powyżej względów MinisterstwoFinansów nie planuje podejmowania prac legislacyjnychzmierzających do zmiany limitów w ilościwyrobów tytoniowych i napojów alkoholowych, któremogą być przywożone przez podróżnych ze zwolnieniemz należności celno-podatkowych.Wyrażam nadzieję, iż powyższe wyjaśnienia uznaPan Marszałek i pan poseł za wyczerpujące.Z poważaniemWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuJacek Kapicapodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Aleksandra Marka Szczygływ sprawie problemów z przyznaniem podwyżekratownikom medycznym zatrudnionymna podstawie kontraktów (3092)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie poselskie posła Aleksandra Szczygły przesłaneprzy piśmie z dnia 30 grudnia 2008 r. w sprawieproblemów z przyznaniem podwyżek ratownikommedycznym zatrudnionym na podstawie kontraktów,uprzejmie wyjaśniam.Dodatkowe środki w wysokości 130 mln zł, którew 2008 r. przeznaczone zostały na działalność zespołówratownictwa medycznego, mogły być przeznaczonewyłącznie na działalność zespołów ratownictwamedycznego, zgodnie z art. 46 ust 1 ustawy o PaństwowymRatownictwie Medycznym. Przesłanką wystąpieniaministra zdrowia do ministra finansówz wnioskiem o przeznaczenie dodatkowych środkówna pozaszpitalne ratownictwo medyczne było pokryciewzrostu kosztów funkcjonowania zespołów ratownictwamedycznego, przede wszystkim koniecznośćzwiększenia wynagrodzeń.W ślad za pismem informującym wojewodów o wysokościśrodków przyznanych w ramach przedmiotowejkwoty minister zdrowia dwukrotnie zwracał sięz prośbą o dołożenie wszelkich starań, w granicachobowiązującego prawa, aby ww. środki wydatkowanezostały zgodnie z ich przeznaczeniem, sugerującw szczególności konieczność wzrostu wynagrodzeńczłonków zespołów ratownictwa medycznego.
335Ministerstwo Zdrowia wielokrotnie informowanebyło o problemach związanych z wydatkowaniemprzedmiotowej kwoty. Jednak minister zdrowia jaki wojewoda mogą decydować o sposobie wydatkowaniaprzyznanych środków, jedynie dość ogólnie określająccel dotacji jako finansowanie zadań zespołówratownictwa medycznego. Od dysponenta – zakładuopieki zdrowotnej zależy więc, jaką część otrzymanychśrodków wykorzysta na podwyżki dla członkówzespołów ratownictwa medycznego. Forma zatrudnienianie ma w tym przypadku żadnego znaczenia.W tym miejscu przywołać należy art. 50ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładachopieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89,z późn. zm.), który mówi, że: „Publiczny zakładopieki zdrowotnej, o którym mowa w art. 35c, gospodarujeprzekazaną w zarząd częścią mienia państwowegolub komunalnego oraz przydzielonymiśrodkami finansowymi, kierując się efektywnościąich wykorzystania, na zasadach określonych w ustawiez dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych,z zastrzeżeniem ust. 2”.Jednocześnie informuję, iż obecnie przygotowywanyjest szczegółowy wzór sprawozdania z wykorzystaniaww. środków, który zostanie w najbliższychdniach przesłany do wojewodów, celem ich wypełnieniaprzez zakłady opieki zdrowotnej. Sprawozdaniate poddane zostaną wnikliwej analizie, a kwoty wydatkowaneniezgodnie z ich z przeznaczeniem będąpodlegały zwrotowi do budżetu państwa.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuMarek Twardowskiministra skarbu państwana zapytanie posła Stanisława Wziątkaw sprawie terminu wypłacania rekompensatz tytułu pozostawienia mieniapoza obecnymi granicami kraju (3093)W odpowiedzi na zapytanie pana posła StanisławaWziątka z dnia 12 grudnia 2008 r. w sprawie terminuwypłaty rekompensaty z tytułu mienia pozostawionegopoza obecnymi granicami <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> na rzecz pani R. L. uprzejmie informuję,co następuje.W dniu 14 października 2008 r. został uruchomionyw Ministerstwie Skarbu Państwa jednolity systeminformatyczny rejestrów (SIR) obsługujący rejestrcentralny i rejestry wojewódzkie prowadzone przezministra skarbu państwa i wojewodów na podstawieart. 19 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawado rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomościpoza obecnymi granicami <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong>. Powyższy system pozwala na zwielokrotnienieliczby danych osób uprawnionych przekazywanychprzez urzędy wojewódzkie za pośrednictwemMinisterstwa Skarbu Państwa do Banku GospodarstwaKrajowego i tym samym na znaczne przyspieszenietempa wypłat rekompensat.Dane rejestrowe do systemu wprowadzane są wyłącznieprzez organy potwierdzające prawo do rekompensaty,którymi są właściwi wojewodowie. Ministerskarbu państwa realizuje zadania kontrolne w zakresiekompletności danych i ich prawidłowości formalnejoraz zadania związane z gromadzeniem i przekazywaniemdo Banku Gospodarstwa Krajowego danychosób uprawnionych, jak również środków finansowychniezbędnych do wypłaty rekompensat.Dane osobowe pani R. L. nie zostały jeszcze przekazaneprzez Zachodniopomorski Urząd Wojewódzkiw Szczecinie w dotychczasowym systemie ani w nowymsystemie SIR.Ministerstwo Skarbu Państwa przekaże danepani R. L. do Banku Gospodarstwa Krajowego, pouprzednim stwierdzeniu ich kompletności oraz prawidłowościformalnej, jednakże może to uczynić dopieropo wprowadzeniu danych przez wojewodę zachodniopomorskiego.Ustawa z dnia 8 lipca 2005 r. nie określa terminurealizacji wypłaty rekompensaty z tytułu mienia pozostawionegopoza obecnymi granicami <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> na rzecz osób uprawnionych.O dokładnym terminie wypłat w formie świadczeńpieniężnych osoby uprawnione są powiadamianelistem poleconym przez Bank Gospodarstwa Krajowegowykonujący czynności na podstawie umowyz ministrem skarbu państwa.W związku z tym, że w obecnie funkcjonującymsystemie urzędy wojewódzkie posiadają pełną możliwośćśledzenia przebiegu każdej prowadzonej sprawy,osoby zainteresowane mogą zwracać się z pytaniamidotyczącymi aktualnego stanu sprawy do urzęduwojewódzkiego prowadzącego ich sprawę.W kwestii waloryzacji uprzejmie informuję, żeBank Gospodarstwa Krajowego, realizując wypłatęświadczenia pieniężnego, dokonuje jego waloryzacji,o której mowa w art. 17 ust. 5 ww. ustawy z dnia8 lipca 2005 r., zgodnie z art. 5 w związku z art. 227ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościamiod dnia wydania decyzji do dnia wypłatyświadczenia.Do czasu ogłoszenia przez prezesa GłównegoUrzędu Statystycznego wskaźników zmian cen nieruchomościwynikających z art. 5 ww. ustawy z dnia21 sierpnia 1997 r. waloryzacji dokonuje się przy zastosowaniuwskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnychogłaszanych przez prezesa GłównegoUrzędu Statystycznego.MinisterAleksander GradWarszawa, dnia 19 stycznia 2009 r.
336O d p o w i e d źzastępcy prokuratora generalnego- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Janusza Palikotaw sprawie postępowania dotyczącegorzekomego samobójstwa policjantkiz Komendy Wojewódzkiej Policji w Lublinieoraz możliwości przeniesienia postępowaniado innego okręgu prokuratury apelacyjnej(3094)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając naprzekazane przy piśmie SPS-024-3094/08 zapytanieposła Janusza Palikota w sprawie postępowania dotyczącegorzekomego samobójstwa policjantki z KomendyWojewódzkiej Policji w Lublinie oraz możliwościprzeniesienia postępowania do innego okręguprokuratury apelacyjnej, uprzejmie przedstawiam, iżwskazana w zapytaniu sprawa prowadzona byław Prokuraturze Okręgowej w Zamościu pod sygnaturąV Ds 36/07 o czyny z art. 207 § 1 i 3 K.k.,art. 155 K.k. i art. 151 K.k.Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2008 r. postępowanieprzygotowawcze zostało umorzone w sprawie:1) zaistniałego w okresie od 16 marca 2006 r. dodnia 29 stycznia 2007 r. w Lublinie psychicznego znęcaniasię w Komendzie Wojewódzkiej Policji przezzastępcę komendanta wojewódzkiego w Lublinie, naczelnikaoraz zastępcę naczelnika Wydziału KryminalnegoKWP w Lublinie nad pozostającą wobec nichw stosunku zależności funkcjonariuszką policji I. T.,w następstwie czego w dniu 29 stycznia 2007 r. wymienionatargnęła się na własne życie, tj. o przestępstwoz art. 207 § 1 i 3 K.k.;2) zaistniałego w dniu 29 stycznia 2007 r. w Lublinienieumyślnego spowodowania śmierci I. T.,tj. o przestępstwo z art. 155 K.k.;3) zaistniałego w dniu 29 stycznia 2007 r. w Lublinieudzielenia pomocy lub namowy I. T. do targnięciasię na własne życie, tj. o przestępstwoz art. 151 K.k.;wobec stwierdzenia, że czynów nie popełniono, napodstawie art. 17 § 1 pkt 1 K.p.k.Zaznaczyć należy, iż na dzień sporządzania niniejszejodpowiedzi wskazane postanowienie nie byłojeszcze prawomocne.Odpowiadając na pytania pana posła, uprzejmieinformuję, iż powyżej opisana sprawa znajduje sięw zainteresowaniu Prokuratury Krajowej Biura PostępowaniaPrzygotowawczego.W związku z wątpliwościami pana posła dotyczącymibraku bezstronności prokuratorów w przedmiotowejsprawie, po uprawomocnieniu się wymienionegowyżej postanowienia o umorzeniu śledztwa z dnia30 grudnia 2008 r., zostanie ona zbadana w BiurzePostępowania Przygotowawczego pod kątem prawidłowościprowadzonego postępowania i zasadnościdecyzji merytorycznej kończącej postępowanie.Rozważona również zostanie potrzeba przeniesieniapostępowania do innej prokuratury w przypadkustwierdzenia, iż postępowanie wymaga kontynuowania.Z wyrazami szacunkuZastępca prokuratora generalnegoJerzy SzymańskiWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Sprawiedliwości- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Janusza Palikotaw sprawie utworzenia sądu rejonowegow Parczewie (3095)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytaniepana posła Janusza Palikota w sprawie utworzeniasądu rejonowego w Parczewie, przesłane przypiśmie z dnia 30 grudnia 2008 r., nr SPS-024-3095/08, uprzejmie przedstawiam, co następuje.Kierownictwo Ministerstwa Sprawiedliwości zezrozumieniem odnosi się do przedmiotowej inicjatywy,jednak o potrzebie powołania sądu rejonowegodecydują przede wszystkim realne możliwości utworzeniasprawnie działającej jednostki sądowej. Podstawowymkryterium branym pod uwagę przy tworzeniusądów wszystkich szczebli jest prognozowanywpływ spraw. Utworzenie sądu jest zasadne jedyniew przypadku, gdy liczba spraw mających wpływać dotej jednostki jest na tyle duża, że pozwala zapewnićobciążenie sędziów zbliżone do średniej krajowej.Analiza wpływu spraw z terenu powiatu parczewskiegodo sądów rejonowych w Białej Podlaskiej, RadzyniuPodlaskim i Włodawie wykazała, że limitorzeczników postulowanego sądu rejonowego w Parczewiestanowiłby najwyżej 4 etaty, a i tak obciążeniesędziów kształtowałoby się poniżej średniej krajowej.Sąd rejonowy o wskazanej obsadzie orzeczniczej byłbywięc jedną z najmniejszych jednostek w kraju.Postulowany do utworzenia sąd rejonowy w Parczewieskładałby się jedynie z 4 wydziałów, a zatemkażdy z sędziów powinien pełnić jednocześnie funkcjęprzewodniczącego wydziału, a jeden z nich dodatkowotakże prezesa sądu. Zarządzanie sądem tej wielkościbyłoby zadaniem bardzo trudnym, gdyż każda nieobecnośćsędziego powodowałaby dezorganizację pracyprzynajmniej jednego wydziału, a uchylenie orzeczeniaprzez sąd odwoławczy skutkowałoby koniecznościąponownego rozpoznania sprawy przez sędziegospoza wydziału, w którym orzeczenie zapadło.
337W przypadku natomiast nieprzewidzianej, długotrwałejnieobecności sędziego prezes sądu nie miałbymożliwości przeniesienia sędziego z jednego wydziałudo drugiego, gdyż każdy wydział miałby tylko jednoosobowąobsadę orzeczniczą.Utworzenie sądu rejonowego w Parczewie miałobyteż negatywne skutki dla funkcjonowania sąsiednichsądów rejonowych. Wraz z ograniczeniem właściwościmiejscowej sądów rejonowych w Białej Podlaskiej,Radzyniu Podlaskim i Włodawie powinnonastąpić zmniejszenie etatyzacji w tych jednostkachtak, aby obciążenie sędziów utrzymać na poziomiezbliżonym do średniej krajowej. W przypadku niewielkiegoSądu Rejonowego we Włodawie zmniejszenieobsady wynoszącej obecnie 7 sędziów byłoby całkowicienieuzasadnione.Ponadto, powołanie sądu rejonowego w Parczewiepowodowałoby konieczność przesunięcia do wnioskowanegosądu etatów orzeczniczych z Sądu Rejonowegow Radzyniu Podlaskim, który w ten sposób stałbysię niewielką jednostką organizacyjną. W wynikupostulowanej reorganizacji w bezpośrednim sąsiedztwiefunkcjonowałyby trzy małe sądy rejonowew Parczewie, Radzyniu Podlaskim i Włodawie. Analizującsprawę powołania wnioskowanego sądu rejonowego,należy także zwrócić uwagę, że obecniew ponad 30 miastach powiatowych nie utworzonosądów rejonowych.Odnosząc się do problemu dotyczącego rozpoznawaniaspraw z obszaru powiatu parczewskiego przeztrzy sądy rejonowe, trzeba wskazać, że przepisart. 95 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r.– Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracjepubliczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872, z późn.zm.) zwolnił ministra sprawiedliwości z obowiązkudostosowania struktury sądownictwa powszechnegoi powszechnych jednostek organizacyjnych prokuraturydo nowego podziału terytorialnego państwa.Sytuacja gmin Jabłoń, Podedwórze i Sosnowica,należących do powiatu parczewskiego, a pozostającychwe właściwości miejscowej sądów rejonowychw Białej Podlaskiej i Włodawie (podczas gdy pozostałegminy powiatu parczewskiego należą do obszarudziałania Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim),nie ma w skali kraju charakteru wyjątkowego.Ponadto, przekazanie ksiąg wieczystych dotyczącychnieruchomości położonych w gminach Jabłońi Podedwórze jest obecnie niemożliwe, gdyż od dnia1 listopada 2004 r. Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiejprowadzi księgi wieczyste w systemie informatycznym.Wydziały ksiąg wieczystych sądów rejonowychw Radzyniu Podlaskim i Włodawie nie są natomiastzinformatyzowane.Przechodząc do kwestii zniesienia stałych posiedzeńsądowych Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskimz siedzibą w Parczewie, informuję, że likwidacjawymienionej struktury organizacyjnej nastąpiłaz dniem 1 stycznia 2009 r. Wniosek w sprawiezniesienia stałych posiedzeń sądowych w Parczewieprezes Sądu Okręgowego w Lublinie uzasadnił przedewszystkim niewielkim wpływem spraw. W 2007 r. doomawianej jednostki organizacyjnej wpłynęło 178 sprawkarnych, 686 spraw cywilnych oraz 501 spraw rodzinnychi nieletnich.Istotne znaczenie dla oceny wniosku miał takżefakt, że całość wykonawstwa we wszystkich kategoriachspraw rozpoznawanych na stałych posiedzeniachw Parczewie prowadzona była przez poszczególnewydziały Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim.Przesyłanie akt do wykonania wydłużało więcpostępowanie wykonawcze, co z kolei obniżało wskaźnikitrwania postępowania w tym sądzie.Zniesienie omawianej struktury pozwoli równieżna sprawniejsze wykonywanie wszelkich czynnościnadzorczych, jak też sprawozdawczości. Sprawy rozstrzyganedotychczas na stałych posiedzeniach rozpoznawanebędą w Sądzie Rejonowym w RadzyniuPodlaskim. Odległość z Parczewa do Radzynia Podlaskiegowynosi ok. 30 km i nie powinna stanowićznaczącego utrudnienia w dostępie do sądu.Na zakończenie pragnę poinformować pana posła,że nie planuje się wprowadzenia zmian organizacyjnychw zakresie funkcjonowania Prokuratury Rejonowejw Parczewie, a zatem likwidacja tej jednostkitakże nie jest rozważana.Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuJacek Czajasekretarza stanuw Ministerstwie Spraw Zagranicznych- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Tadeusza Iwińskiegow sprawie ambasadora Polski w Bułgarii (3096)Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu dozapytania pana posła Tadeusza Iwińskiego (pismonr SPS-024-3096/09 z dnia 6 stycznia 2009 r.) w sprawieambasadora Polski w Bułgarii pragnę zaznaczyć,że w żadnym dokumencie kierowanym do ministerstwaani w znanych nam doniesieniach medialnych,na które pan poseł w zapytaniu się powołuje, nie pojawiłosię nazwisko ambasadora RP w Bułgarii panaAndrzeja Papierza. Nie wspomniano też konkretniesamej placówki w Sofii. Trudno resortowi w takiejsytuacji podejmować działania, dodatkowo w sprawach,które mają międzyludzki wymiar.Zapytanie pana posła T. Iwińskiego traktuję jednakjako poważny sygnał i pragnę poinformować, żeplacówka w Sofii została włączona do planu kompleksowychkontroli merytorycznych na bieżący rok.
338W miarę możliwości zostanie ona przeprowadzonaw trybie pilnym. Mam nadzieję, że kontrola pozwoliodnieść się także do kwestii, które sygnalizujew swym zapytaniu pan poseł T. Iwiński, a którychpotwierdzenie warunkuje podjęcie jakichkolwiek decyzjiorganizacyjnych i personalnych.Z poważaniemWarszawa, dnia 4 lutego 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuJan Borkowskipodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie poseł Jadwigi Zakrzewskiejw sprawie wytyczenia nowego korytarzadrogi krajowej nr 62 na odcinkuod Wyszogrodu do Serocka, przez rejon gminyZakroczym (3097)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pismoz dnia 6 stycznia 2009 r. nr SPS-024-3097/08w sprawie zapytania poseł Jadwigi Zakrzewskiejz dnia 1 grudnia 2008 r. odnośnie do przebiegu drogikrajowej nr 62 Wyszogród – Serock, przekazuję następująceinformacje.Przygotowywane obecnie materiały do wnioskuo uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniachzgody na realizację przedsięwzięcia, polegającegona rozbudowie ww. odcinka drogi krajowejnr 62, w tym w rejonie Nowego Dworu Mazowieckiego,Pomiechówka i Zakroczymia, uwzględniają wariantowerozwiązania prowadzenia omawianego ciągukomunikacyjnego – w nawiązaniu do obecnej drogikrajowej, jak również zlokalizowanie drogi po nowymśladzie. Rozwiązania te prezentowane byłyzainteresowanym stronom, w tym w szczególnościwładzom samorządowym m.in. na posiedzeniu ZespołuOceny Przedsięwzięć Inwestycyjnych działającegoprzy dyrektorze oddziału GDDKiA w dniu 15 lipca2008 r. W ramach ww. posiedzenia rozpatrywanebyły wszelkie problemy związane z omawianym ciągiemkomunikacyjnym, w tym lokalizacje skrzyżowańi przejazdów (w różnych poziomach).Aktualne materiały te obejmują również prowadzenierozpatrywanej drogi krajowej według nowego,dodatkowego wariantu (tzw. społecznego – postulowanegom.in. przez Społeczny Komitet Obywatelski„FORT”), sytuowanego po północnej stronie wcześniejprezentowanych przebiegów, tj. zgodnie z ustaleniamiww. Zespołu Oceny Przedsięwzięć Inwestycyjnych.Rozwiązania wariantu społecznego uwzględniająuwagi i wątpliwości poruszane w korespondencjiprowadzonej dotychczas ze Społecznym KomitetemObywatelskim „FORT”.Planowana rozbudowa mająca na celu dostosowaniedrogi krajowej nr 62 do parametrów klasy GPpoprzez m.in.:1) ograniczenie dostępności do węzłów i skrzyżowań(likwidacja zjazdów);2) prowadzenie drogi na znacznych fragmentachpo nowym śladzie nienawiązującym do istniejącychdróg (z uwagi na konieczność uniknięcia kolizjiz dość intensywną zabudową sąsiadującą z obecnymprzebiegiem drogi nr 62);3) zapewnienie obsługi przyległego zagospodarowaniapoprzez jezdnie serwisowe– przyczyni się do znacznej poprawy warunkówi bezpieczeństwa ruchu. Przy powyższym istotnymaspektem będzie rozdzielenie ruchu tranzytowego(szczególnie pojazdów ciężkich) od ruchu lokalnego.Na obecnym etapie prac projektowych niemożliwejest przedstawienie bardziej szczegółowych wyjaśnieńodnośnie do zakładanych rozwiązań rozbudowydrogi nr 62. Kwestia wskazania najkorzystniejszegorozwiązania omawianej trasy zostanie rozpatrzonana posiedzeniu Komisji Oceny PrzedsięwzięćInwestycyjnych działającej przy generalnym dyrektorzedróg krajowych i autostrad. Ostateczna decyzjaustalająca wybór wariantu „korytarza” omawianejtrasy na etapie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniachzostanie wydana przez regionalnego dyrektoraochrony środowiska w Warszawie.Z poważaniemWarszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuPatrycja Wolińska-BartkiewiczO d p o w i e d źpodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaMieczysława Marcina Łuczakaw sprawie zwiększenia funduszy na zakupnowoczesnego sprzętu na oddziałachneonatologicznych w Polsce (3098)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie poselskie pana Mieczysława M. Łuczakaw sprawie poprawy opieki nad noworodkami wcześniakamii noworodkami z niską masą urodzeniową orazzwiększenia funduszy na zakup nowoczesnego sprzętuna oddziałach neonatologicznych w Polsce, przekazaneprzy piśmie z dnia 6 stycznia br. znak: SPS-024-3098/09, uprzejmie wyjaśniam, co następuje:
339Poprawa opieki zdrowotnej nad matką, noworodkiemi małym dzieckiem stanowi priorytet politykizdrowotnej państwa. Z tego względu została wskazanaw ramach celów operacyjnych „Narodowego programuzdrowia na lata 2007–2015”, przyjętegouchwałą nr 90/2007 Rady Ministrów z dnia 15 maja2007 r. w sprawie „Narodowego programu zdrowiana lata 2007–2015”. Efekty tych działań będą miałybezpośredni wpływ na poprawę sytuacji wcześniakówi dzieci z niską masą urodzeniową wymagającychszczególnie troskliwej, często wysokospecjalistycznejopieki z zastosowaniem zaawansowanychtechnologii medycznych.W ramach budżetu części 46: Zdrowie finansowanesą zadania budowlane i zakupy gotowych dóbr inwestycyjnychjednostek podległych lub nadzorowanychprzez ministra zdrowia. W związku z ograniczonymimożliwościami finansowania z budżetu państwaw części 46: Zdrowie zakupu aparatury i sprzętumedycznego w stosunku do potrzeb finansowanesą najpilniejsze zakupy. Dotyczą one wyposażeniaróżnych klinik bądź oddziałów, w tym również neonatologicznych.Dofinansowanie wydatków inwestycyjnych,głównie zakupu sprzętu dla szpitali i jednostekbadawczo-rozwojowych, możliwe jest równieżw ramach poniżej opisanych programów politykizdrowotnej prowadzonych przez ministra zdrowiai w zakresie określonym przez te programy.Istnieje również możliwość aplikowania o dofinansowaniezadań inwestycyjnych z funduszy strukturalnych.Ministerstwo Zdrowia jest instytucją pośredniczącądla priorytetu XII” Bezpieczeństwozdrowotne i poprawa efektywności systemu ochronyzdrowia w ramach Programu Operacyjnego „Infrastrukturai środowisko”. W ramach tego prioryteturealizowane są następujące zadania:12.1 Rozwój systemu ratownictwa medycznego,12.2 Inwestycje w infrastrukturę ochrony zdrowiao znaczeniu ponadregionalnym.Celem priorytetu XII jest wspieranie utrzymaniadobrego poziomu zdrowia zasobów pracy poprzez obniżeniepoziomu śmiertelności oraz skutków powikłańpowstających w wyniku wypadków i innychstanów nagłego zagrożenia zdrowotnego oraz zwiększeniedostępności i jakości specjalistycznych i wysokospecjalistycznychświadczeń zdrowotnych. Alokacjaśrodków z funduszy strukturalnych w latach2007–2013 na zadania związane z ratownictwem medycznymoraz poprawą infrastruktury ochrony zdrowiawynosi blisko 412 mln euro (w tym wkład UEokoło 350 mln euro).Głównymi beneficjentami projektów konkursowychpriorytetu XII dla działania 12.2: Inwestycjew infrastrukturę ochrony zdrowia o znaczeniu ponadregionalnymsą publiczne zakłady opieki zdrowotnejo znaczeniu ponadregionalnym, świadczącespecjalistyczne usługi medyczne, utworzone przezministra lub centralny organ administracji rządowej,publiczną uczelnię medyczną lub inną publicznąuczelnię prowadząca działalność dydaktyczną i badawcząw dziedzinie nauk medycznych, z wyłączeniemzakładów lecznictwa uzdrowiskowego lub ichorgany założycielskie.W ramach działania 12.2 wsparcie w zakresiezakupów inwestycyjnych otrzymają następująceprojekty:— zakup aparatury obrazowej – minimalna wartośćprojektu wynosi 400 tys. PLN;— zakup wyrobów medycznych służących do diagnostykilub terapii, z wyłączeniem wyrobów i produktówjednorazowego użytku, w tym dostosowaniestanu technicznego istniejącej infrastruktury doużytkowania zakupionych wyrobów – minimalnawartość projektu wynosi 400 tys. PLN.Minister zdrowia w ramach posiadanego umocowaniai przyznanych kompetencji może finansowaćdziałania na rzecz poprawy dostępności opieki i diagnostykispecjalistycznej, w szczególności poprzezrealizuję programów polityki zdrowotnej. Obecniew obszarze opieki nad noworodkiem oraz kobietamiw ciąży finansowaniem budżetowym objęto trzy tegorodzaju programy.1. „Program kompleksowej diagnostyki i terapiiwewnątrzmacicznej w profilaktyce następstw i powikłańwad rozwojowych i chorób płodu – jako elementpoprawy stanu zdrowia płodów i noworodków na lata2006–2008” zakładał wprowadzenie nowych metodterapii wewnątrzmacicznej płodu z wykorzystaniemnajnowocześniejszej aparatury badawczej oraz utworzeniemodelowego ośrodka chirurgii płodu przyjmującegokobiety ciężarne z całego kraju.Zastosowanie diagnostyki i terapii wewnątrzmacicznejpozwala ograniczyć liczbę powikłań i następstwwad rozwojowych i chorób płodu, powodującskrócenie czasu pobytu i zmniejszenie kosztów leczenianoworodków w oddziałach intensywnej terapiinoworodkowej.Cele główne:— stworzenie jednolitego, optymalnego modelupostępowania diagnostycznego dla wykrywania wadrozwojowych płodu,— zastosowanie diagnostyki i terapii wewnątrzmacicznejw profilaktyce następstw wad rozwojowychi chorób płodu,— zmniejszenie kosztów leczenia wewnątrzmacicznegowykonywanego za granicą dla MinisterstwaZdrowia,— poprawa stanu zdrowia noworodków poprzezograniczenie powikłań okresu noworodkowego,—wdrożenie idei wewnątrzmacicznej terapii płodu,która stworzy nowy system opieki nad ciężarnąi płodem.Cele szczegółowe:— zastosowanie diagnostyczne i terapeutycznefetoskopii w przypadkach wad rozwojowych i choróbpłodu,— zastosowanie laseroterapii w zespole podkradaniaw ciąży bliźniaczej – TTTS w likwidowaniuanastomoz naczyniowych pomiędzy dawcą a biorcąw zrębie łożyskowym,
340— opracowanie wskazań i zasad terapeutycznychw przypadkach nieimmunologicznego obrzękupłodu,— zastosowanie shuntu pęcherzowo-owodniowegoz wykorzystaniem technik fetoskopowych oraznowych kryteriów prognostycznych funkcji nerek,— wykorzystanie farmakologicznego i zabiegowegoleczenia wielowodzia o różnej etiologii z uwzględnieniemTTTS i seryjnymi amnioredukcjami,— opracowanie schematu postępowania w przypadkachzwyrodnienia gruczołowo-torbielowategopłuc płodu z wykorzystaniem terapii wewnątrzmaciczneji technik fetoskopowych,— opracowanie wskazań, zasad i techniki otworzeniajamy macicy w przypadkach wad rozwojowychu płodu (wodogłowie wewnętrzne, przepuklina rdzeniowa,uropatie zaporowe),— zastosowanie shuntów in-line i techniki otworzeniajamy macicy w leczeniu wodogłowia wewnętrznego,— zastosowanie metod endoskopowych w leczeniuprzepuklin rdzeniowych i zmian typu teratomau płodu,— opracowanie wskazań i techniki prowadzeniaterapii zabiegowej u płodów w wybranych wadachserca, częstoskurczu płodu, bloku całkowitego i niewydolnościkrążenia.Program przewidywał następujące finansowanie:— rok 2006 – 500 000 zł,— rok 2007 – 5 040 000 zł,— rok 2008 – 1 700 000 zł.Jednakże ze względu na limit środków otrzymywanychcorocznie na realizację programów politykizdrowotnej wysokość środków na program ograniczonazostała do 500 000 zł w każdym roku. W związkuz tym nie było możliwości dokonania doposażeniaw wysokospecjalistyczny sprzęt i aparaturę medyczną(m.in. ultrasonografy, aparaturę monitorującą),niezbędną do realizacji zadań programu.Dzięki realizacji programu w latach 2006–2008zastosowano metodę fetoskopii w przypadkach wadrozwojowych i chorób płodu (wykonano 155 badańUSG kwalifikujących do wykonania zabiegu in utero,155 zabiegów na płodzie). Szacuje się, że liczba koniecznychdo przeprowadzenia zabiegów wewnątrzmacicznychwynosi ok. 1200 na 400 000 porodóww skali roku.Ponadto opracowano rekomendacje, wskazania,zasady, techniki i schematy zabiegów wewnątrzmacicznychw przypadkach niektórych wad rozwojowychi chorób płodu.Stworzono jednolity model postępowania diagnostyczno-terapeutycznegow wadach rozwojowych płodu,opracowano internetowy system przekazu informacjii obrazów dotyczących stwierdzonej patologiipłodu w całym kraju (www.orpkp.pl) dla gromadzenia,przetwarzania i analizowania danych dotyczącychkompleksowej diagnostyki i rodzaju podjętejterapii płodu.Opracowano też płyty CD z nagraniami badańkardiologicznych u płodów: w warunkach fizjologii,ze zmianami czynnościowymi, z wadami serca, z zaburzeniamirytmu, ze zmianami w patologicznychciążach mnogich – do samodzielnej nauki przez lekarzydla gromadzenia, przetwarzania i analizowaniadanych dotyczących kompleksowej diagnostyki i rodzajupodjętej terapii płodu.Planowane jest wdrożenie do realizacji nowej edycjiprogramu ze względu na potrzebę rozwoju leczeniawewnątrzmacicznego w Polsce oraz koniecznośćpowstania i odpowiedniego wyposażenia ośrodka/ośrodków zajmujących się diagnostyką i terapią wewnątrzmaciczną.Na rok 2009 zaplanowano środkifinansowe w wysokości 2 000 000 zł, w tym 1 000 000 złna zakup aparatury medycznej.2. „Program badań przesiewowych noworodkóww Polsce na lata 2006–2008”. Celem ogólnym programujest obniżenie umieralności noworodków, niemowląti dzieci z powodu wad metabolizmu oraz zapobieganieciężkiemu i trwałemu kalectwu, wynikającemuz tych wad.Szacuje się, że w Polsce rodzi się blisko 400 dzieciz wadami metabolicznymi. W większości tych wadbrak jest objawów klinicznych, co uniemożliwia rozpoznaniechoroby przez lekarza. Brak wczesnego leczenia– w pierwszych dniach albo tygodniach życiadziecka – prowadzi często do zaburzeń rozwoju psychicznegoi fizycznego, a często także do ciężkiegoupośledzenia umysłowego w stopniu wykluczającymsamodzielne funkcjonowanie osobnika w społeczeństwie,a nawet śmierci.Cele ogólne:— obniżenie umieralności noworodków, niemowląti dzieci z powodu wad metabolizmu oraz zapobieganieciężkiemu i trwałemu kalectwu, wynikającemuz tych wad; wczesne rozpoznanie i wdrożenie leczeniachorób wrodzonych objętych badaniem przesiewowym;— obniżenie kosztów leczenia i opieki nad dziećmiz chorobami wrodzonymi.Cele szczegółowe:— badania przesiewowe w kierunku wrodzonejniedoczynności tarczycy (hipotyreozy);— badania przesiewowe w kierunku fenyloketonurii(PKU);— badania przesiewowe w kierunku mukowiscydozy(CF);— badania w zakresie diagnostyki i leczenia choróbwykrytych w badaniach przesiewowych;— ewaluacja nowych technik analitycznych;— opracowanie i upowszechnienie rekomendacjii standardów postępowania diagnostyczno-leczniczego;— prowadzenie rejestru badań przesiewowych noworodków;— analizy statystyczne;— ocena epidemiologiczna;— szkolenia lekarzy, pielęgniarek i położnych;
341— upowszechnianie wiedzy o badaniach przesiewowych.W Polsce obligatoryjnie wykonuje się dwa badaniaprzesiewowe noworodków dla całej populacji– w kierunku fenyloketonurii i hipotyreozy wrodzonej.W ramach programu włączono także badaniaprzesiewowe w kierunku mukowiscydozy.Instytut Matki i Dziecka realizował program wewspółpracy z 7 laboratoriami przesiewowymi w Polsce,które znajdują się w Gdańsku, Krakowie, Katowicach,Łodzi, Poznaniu, Szczecinie i Wrocławiu.W latach 2006–2008 w ramach programu badańprzesiewowych noworodków przebadano łączniew kierunku fenyloketonurii i wrodzonej niedoczynnościtarczycy (hipotyreozy) po 1 188 128 noworodkówi 459 000 w kierunku mukowiscydozy oraz wykonano40 877 badań kontroli leczenia fenyloketonurii– razem 2 876 133 badań noworodków. W wynikuprzeprowadzonych badań przesiewowych u 592 noworodkówwykryto choroby wrodzone i zapewnionowczesne leczenie, które zapobiega dalszym poważnymzaburzeniom rozwoju, a w przypadku fenyloketonuriii hipotyreozy również ciężkiemu upośledzeniuumysłowemu. Od września 2006 r. rozpoczętowdrażanie przesiewu mukowiscydozy. Dzięki wdrożeniuprzesiewu mukowiscydozy dotychczas wykryto76 przypadków tej choroby. Jednakże z powodu ograniczeniawysokości środków finansowych w latach2006–2008 nie zrealizowano w pełni planowanegowdrożenia badania w kierunku mukowiscydozy całejpopulacji noworodków.Program przewidywał następujące finansowanie:— rok 2006 – 8 000 000 zł,— rok 2007 – 10 700 000 zł,—rok 2008 – 13 100 000 zł.Przewiduje się kontynuację programu w następnychlatach. Plan na 2009 r. – 12 000 000 zł, a potrzebyoszacowano na ok. 16 000 000 zł.3. „Leczenie antyretrowirusowe osób żyjącychz wirusem HIV w Polsce w latach 2007–2009”. Celemprogramu jest ograniczenie skutków epidemii HIV/AIDS poprzez zapewnienie leczenia antyretrowirusowego,wraz z monitorowaniem jego skuteczności,u pacjentów zakażonych HIV i chorych na AIDS, powodującezmniejszenie zapadalności i śmiertelnościz powodu AIDS w populacji osób żyjących z HIV orazzmniejszenie ich zakaźności dla populacji osób zdrowychw Polsce.Cel ten realizowany jest głównie poprzez objęcieleczeniem osób spełniających kryteria medycznei kontynuację terapii antyretrowirusowej u pacjentówleczonych w roku poprzednim.Cele szczegółowe to m.in.:— zapewnienie leków antyretrowirusowych niezbędnychw profilaktyce zakażeń wertykalnych(dziecka od matki),— zakup testów do diagnostyki zakażeń wertykalnychdzieci urodzonych z matek HIV+,—zakup szczepionek – indywidualny kalendarzszczepień dla dzieci urodzonych przez matki HIV+Ze względu na ograniczenia finansowe przyjęto,że zgodnie z aktualnie obowiązującymi w Polsce wytycznymiz programu finansowane jest wykonywanietestów diagnostycznych: po dwa oznaczenia na jedenrok dla każdego leczonego antyretrowirusowo pacjenta(wiremii HIV RNA i liczby limfocytów CD4/CD8) oraz oznaczenia dla leczonych ARV dzieci do18 roku życia i kobiet ciężarnych – w zależności odpotrzeb klinicznych.Bezpośrednią diagnostyką i leczeniem osób żyjącychz HIV i chorych na AIDS w Polsce zajmują sięośrodki referencyjne (wyłonione w drodze konkursuofert) powstałe na bazie klinik akademii medycznychi publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Przedmiotemfinansowania przez MZ jest zakup leków antyretrowirusowych,testów i szczepionek dla dzieci urodzonychz matek zakażonych wirusem HIV.Programem objęte są wszystkie osoby HIV/AIDSspełniające kryteria medyczne, kobiety ciężarne zakażoneHIV oraz noworodki urodzone z matek zakażonychHIV, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresiestandardami. W roku 2007 w ramach programuleczono ARV 123 dzieci zakażonych HIV i chorychna AIDS. W roku 2008 (wg stanu na 30 czerwca) leczeniemobjęto 126 dzieci.Leczenie antyretrowirusowe dzieci zakażonychHIV i chorych na AIDS, a także noworodków i niemowląturodzonych przez matki zakażone HIV (profilaktykazakażenia wertykalnego u noworodka – syropRETROVIR) jest prowadzone według wskazańklinicznych bez ograniczeń. U 20% dzieci zakażonychHIV i nieleczonych antyretrowirusowo dochodzido gwałtownego postępu choroby, objawy chorobyśrednio pojawiają się w 8 miesiącu życia. 80% dziecima objawy do 2 roku życia. Średnie przeżycie wynosi22–38 miesięcy. U 25% dzieci bez leczenia rozwijasię pełnoobjawowy AIDS przed ukończeniem pierwszegoroku życia.Poza lekami antyretrowirusowymi wszystkie wymienionepowyżej dzieci otrzymały w 2007 r. bezpłatnieszczepionki, według specjalnego kalendarzaszczepień, opracowanego na potrzeby dzieci przezKlinikę Chorób Zakaźnych Wieku Dziecięcego AkademiiMedycznej w Warszawie – zatwierdzonegoi finansowanego przez Ministerstwo Zdrowia w ramachprogramu.Liczba leczonych i środki wydatkowane w poszczególnychlatach:RokLiczbaleczonychpacjentów2006 2970 95 000 0002007 3358 95 289 5842008 3507 159 630 0002009Środki wydatkowane z Rozdziału 85149:Programy polityki zdrowotnejZgodnie z limitem przyznanych środków– 40 000 000Według szacunku kosztów zawartegow dokumencie programu na rok 2009potrzeba 192 475 000
342Przestawiając powyższe informacje, wyrażamprzekonanie, iż stanowią one dostateczne wyjaśnieniedo zapytań przedstawionych w interpelacji panaposła.Z poważaniemWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuMarek Haberpodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaMieczysława Marcina Łuczakaw sprawie wprowadzeniado polskiego lecznictwa naprotechnologiijako metody ekologicznej, etyczneji wysoko skutecznej w leczeniu niepłodnościw Polsce (3099)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytaniepana posła Mieczysława Marcina Łuczakaprzesłane przy piśmie Pana Marszałka z dnia 6 stycznia2009 r., znak: SPS-024-3099/09, w sprawie wprowadzeniado polskiego lecznictwa naprotechnologiijako metody ekologicznej, etycznej i wysoko skutecznejw leczeniu niepłodności uprzejmie proszę o przyjęcieponiższych wyjaśnień.Jak wynika z treści przedłożonego wystąpienia,pan poseł Mieczysław Marcin Łuczak oczekujeod ministra zdrowia odpowiedzi na następującepytania:1. Czy ministerstwo zamierza podjąć działania,które doprowadziłyby do zaprzestania stosowaniametody „in vitro” jako naruszającej godność życiapoczętego?2. Czy ministerstwo planuje powziąć jakiekolwiekkroki, aby jak najszybciej wprowadzić naprotechnologiędo polskiego lecznictwa?Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) definiujezdrowie reprodukcyjne jako dobrostan fizyczny, psychicznyi społeczny związany ze spełnieniem oczekiwańrozrodczych. W odniesieniu do tej definicji niepłodnośći związana z nią bezdzietność jest chorobą.Według WHO o chorobie tej można mówić, gdy dociąży nie dochodzi po roku współżycia płciowego bezantykoncepcji. Specyfika niepłodności polega na tym,że choroba ta zawsze dotyczy dwojga ludzi (pary),a nie pojedynczej osoby, zaś podstawowym wyróżnikiemniepłodności jest brak dziecka. Tym samymtylko ciąża i poród oraz zabranie do domu zdrowegodziecka (taken home baby) stanowi o pełnym wyleczeniuniepłodności.W Polsce nie prowadzono badań epidemiologicznychna szeroką skalę, dlatego określenie stopnianiepłodności opiera się na danych szacunkowych.Przyjmując, że w Polsce żyje około 9 mln kobietw wieku rozrodczym, a 15% tworzonych przez niezwiązków ma kłopoty z rozrodem, skalę niepłodnościw naszym kraju określa się na poziomie 1350 tys. par,które wymagają pomocy medycznej 1) .Specjaliści położnictwa i ginekologii wskazują, żeniepłodność może być uwarunkowana czynnikamidotyczącymi:1) kobiety (35%) – takimi jak: nieprawidłowościzwiązane z funkcją generatywną jajnika, patologiamacicy, jajowodów, endometrioza, zrosty w obrębiemiednicy mniejszej, zaburzenia produkcji śluzu szyjkowego,przyczyny psychologiczne;2) mężczyzny (35%) – takimi jak: obniżona liczbaplemników w nasieniu, nieprawidłowa ruchliwośćplemników, zaburzenia budowy gamet, przyczynypsychologiczne;3) obojga partnerów (10%);4) innymi przyczynami niewyjaśnionego pochodzenia(20%) – partnerzy uchodzą za zdrowych, a niema ciąży i dziecka.Współczesna medycyna dysponuje różnorodnymimetodami diagnostycznymi, które pozwalają w większościprzypadków rozpoznać przyczynę niepłodności.Postępowanie terapeutyczne – uzależnione odzdiagnozowanej przyczyny – winno uwzględniać takiekryteria, jak: skuteczność metody, uzyskanie ciążyw jak najkrótszym czasie, jak najmniejszą inwazyjnośćoraz niskie koszty leczenia.Z definicji zdrowia reprodukcyjnego wynika prawomężczyzn i kobiet do odpowiedniej informacji orazmożliwości korzystania z bezpiecznych i akceptowalnychmetod planowania rodziny oraz wolnego wyboruniekolidujących z prawem metod regulacji płodności.W Polsce decyzje w sprawach reprodukcji podejmowanesą przez pary w sposób całkowicie dobrowolny.Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 stycznia1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiegoi warunkach dopuszczalności przerywania ciąży(Dz. U. Nr 17, poz. 78, z późn. zm.) organy administracjirządowej i samorządowej mają obowiązekzapewnienia obywatelom swobodnego dostępu do metodi środków służących świadomej prokreacji. Należyzaznaczyć, iż minister zdrowia nie podejmuje żadnychinicjatyw mogących mieć wpływ na ograniczenieprawa swobodnego dostępu do tych metod. Tymsamym nie wskazuje żadnej metody diagnostyczno--leczniczej jako najskuteczniej w leczeniu zaburzeńpłodności.Opisana w wystąpieniu pana posła MieczysławaMarcina Łuczaka naprotechnologia (Na Pro Technology)jest metodą służącą do diagnozowania stanuendokrynologiczno-ginekologicznego kobiety. Celemnaprotechnologii jest zidentyfikowanie patologii prowadzącejdo niepłodności oraz jej wyleczenie z uwzględnieniemnaturalnej gospodarki hormonalnej kobiety.1)Raport: „Zdrowie kobiet w wieku prokreacyjnym 15–49lat. Polska 2006.
343Podstawę procesu diagnostyczno-terapeutycznegoniepłodności, stosowanego w naprotechnologii, stanowitzw. model Creightona, który polega (jak w metodzieBillingsów) na identyfikacji dni płodnych dziękiobserwacji śluzu szyjkowego. Nie jest to więc – jakbywynikało z treści pisma pan posła – metoda nowatorska.Naprotechnologia, podobnie jak naturalnemetody regulacji poczęć, może być wykorzystywanajako antykoncepcja poprzez zaniechanie współżyciaw okresie owulacji, bez używania środków mechanicznych,chemicznych czy farmakologicznych. Obokmodelu Creightona do diagnozowania niepłodnościw naprotechnologii stosuje się takie procedury medyczne,jak: badanie przedmiotowe, badania hormonalne,badanie nasienia, diagnostyczną laparoskopię,hysterosalpingografię (HSG), ultrasonograficznąocenę jajeczkowania. Wszystkie wymienione metodyi techniki są znane i stosowane w Polsce od wielu latw leczeniu przewlekłych chorób ginekologicznych,takich jak: niepłodność, zatrzymanie miesiączkowania,zespół napięcia przed miesiączkowego, cysty jajników,nieregularne krwawienia miesięczne, chorobapolicyklicznych jajników, nawykowe poronienia, depresjapoporodowa, prewencja przedwczesnej menopauzy.Odnosząc się do zapytania pana posła o planywprowadzenia naprotechnologii do polskiego lecznictwa,pragnę wskazać – w oparciu o stanowisko panaWojciecha Matusewicza, dyrektora Agencji OcenyTechnologii Medycznych, iż wszystkie procedury medycznedefiniowane w naprotechnologii są w Polscedostępne dla kobiet w ramach jednorodnych grup pacjentów.Procedury te są finansowane ze środkówpublicznych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnejfinansowanych ze środków publicznych (Dz. U.z 2008 r. Nr 164, poz. 1027).W opinii pana posła naprotechnologia jest wysokoskuteczną metodą leczenia niepłodności. Stanowiskatego nie podzielają eksperci medycyny rozrodczej PolskiegoTowarzystwa Ginekologicznego, według którychnaprotechnologia nie znajduje zastosowaniaw leczeniu niepłodności mężczyzn oraz w przypadkuniektórych schorzeń kobiecych (np. niewydolność jajników,niedrożność jajowodów). Zatem w części przypadkówmetody proponowane w naprotechnologii sąniewystarczające, by osiągnąć cel leczenia niepłodności,jakim jest posiadanie potomstwa. Tym samymnaprotechnologia nie może być więc alternatywą dlaaktualnie dostępnych medycznych procedur wspomaganegorozrodu, takich jak:1) leczenie farmakologiczne przy zaburzeniachfunkcji układu: podwzgórze – przysadka – jajnik – endometrium;2) leczenie zabiegowe (głównie laparoskopia operacyjna)do korygowania nieprawidłowości anatomicznych(między innymi do likwidacji zmian pozapalnychw obrębie miednicy małej);3) techniki rozrodu wspomaganego medycznieproponowane bądź jako jedyne z wyboru, które dająszansę na ciążę, albo jako metody ostatniej szansy,gdy inne sposoby zawiodły (w tym metoda zapłodnieniapozaustrojowego).Niezależnie od metody, techniki czy też trendówwybór optymalnego dla niepłodnej pary sposobu leczeniauwarunkowany jest identyfikacją przyczynyniepłodności. Podjęcie decyzji o wyborze metody terapeutycznej,w oparciu informację przekazaną przezlekarza, pozostaje uprawnieniem osób, których problemniepłodności dotyczy.W odpowiedzi na zapytanie o działania MinisterstwaZdrowia, których celem będzie zaprzestaniestosowania metody in vitro, informuję, że wspieranieprogramu zapłodnienia pozaustrojowego czy innychpodejmowanych w tym zakresie działań i metod jestjednym z problemów, które wymagają rozwiązania.Rozstrzygnięcia w tym zakresie będą możliwe poprzyjęciu przez Polskę Europejskiej konwencji bioetycznej,która określi regulacje prawne dotyczącezapłodnienia metodą in vitro. Ratyfikacja konwencjiprzez polski parlament będzie mogła nastąpić pouprzednim uregulowaniu – w odniesieniu do prawaunijnego – niejasności i luk w kwestiach bioetycznychwystępujących w polskim prawie. Aktualnie trwająprace nad projektem ustawy o ochronie genomu ludzkiegoi embrionu ludzkiego oraz <strong>Polskiej</strong> Radzie Bioetycznej,której przepisy będą regulować między innymiprocedury zapłodnienia in vitro.Raport: „Zdrowie kobiet w wieku prokreacyjnym15–49 lat. Polska 2006.Z poważaniemWarszawa, dnia 26 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuAdam Fronczakgłównego inspektora ochrony środowiska- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaMieczysława Marcina Łuczakaw sprawie interpretacji znaku informacyjnegoD-18 (parking) z umieszczoną poniżej tabliczkąT-30f oraz jego środowiskowych skutków (3101)Szanowny Panie Marszałku! Nawiązując do pisma(znak: SPS-024-3101/09) dotyczącego zapytaniapana posła Mieczysława Marcina Łuczaka w sprawieinterpretacji znaku informacyjnego D-18 z umieszczonąponiżej tabliczką T-30f oraz jego środowiskowychskutków, poniżej przekazuję wyjaśnienie.1. Znaki drogowe, jak również ich interpretacja,nie należą do kompetencji Ministra Środowiska.Faktem jest, że tabliczka T-30f nie określa kierunkuustawienia pojazdu względem jezdni, ale należypodkreślić, iż w określonych warunkach mete-
344orologicznych nie ma znaczenia sposób zaparkowaniapojazdu, gdyż wiatr może powodować rozprzestrzenianiesię zanieczyszczeń z rury wydechowej samochoduw kierunku okien mieszkańców pomimo zaparkowaniapojazdu tylną osią do okien.Rozwiązaniem przyczyniającym się do ochronymieszkańców osiedli przed skutkami zanieczyszczeniapowietrza spalinami z pojazdów może być wprowadzenieznaku zakazu parkowania lub znaku zakazuruchu pojazdów na uliczkach osiedlowych, któreto zakazy nie dotyczyłyby służb miejskich (komunalnych)oraz pojazdów uprzywilejowanych.2. W celu przeciwdziałania emisji spalin z pojazdówdo pomieszczeń mieszkalnych na terenie osiedlinależałoby m.in.:— wprowadzić do obrotu paliwa o niskiej emisjizanieczyszczeń w przystępnej cenie;— ograniczyć ruch pojazdów na uliczkach osiedlowych;— zapewnić na osiedlach (już na etapie ich projektowania)odpowiednią liczbę miejsc parkingowychw miejscach specjalnie wydzielonych, zabezpieczonych,w odpowiedniej odległości od budynków mieszkalnych.3. Badanie i ocena poziomu substancji w powietrzustanowią zadanie wojewódzkiego inspektoraochrony środowiska (WIOŚ). Badania realizowanesą na podstawie pomiarów wykonywane w stałychpunktach pomiarowych prowadzonych przez WIOŚ,wojewódzkie stacje sanitarno-epidemiologiczne, podmiotygospodarcze, jednostki naukowo-badawcze,fundacje i jednostki samorządu terytorialnego, a takżena podstawie innych technik monitoringowych,określonych w rozporządzeniu ministra środowiskaz dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie dokonywaniaoceny poziomów substancji w powietrzu (Dz. U.z 2009 r. Nr 5, poz. 31), np. matematyczne modelowaniejakości powietrza, metody obiektywnego szacowania.Roczne oceny jakości powietrza z poszczególnychWIOŚ są przekazywane do właściwych marszałkówwojewództw oraz do głównego inspektoraochrony środowiska. Na podstawie danych z systemuoceny jakości powietrza opracowywana jest krajowaocena jakości powietrza.Na potrzeby oceny jakości powietrza wojewódzkieinspektoraty ochrony środowiska prowadzą automatycznepomiary zanieczyszczeń gazowych (SO 2, NO 2,CO, C 6H 6, O 3) i pyłu (PM10 i PM2,5) oraz poprzezstrony internetowe WIOŚ informują społeczeństwoo stanie jakości powietrza w czasie zbliżonym do rzeczywistego.Wyniki kolejnych rocznych ocen jakości powietrzawskazują na utrzymujący się problem z dotrzymaniemnorm jakości powietrza dla pyłu PM10 i ozonu.Przekroczenia norm jakości powietrza dla ozonumają miejsce (w okresie letnim) na obszarze południowej,południowo-zachodniej oraz centralnej Polski.Natomiast przekroczenia pyłu PM10 występujągłównie w dużych miastach i aglomeracjach. Wynikirocznych ocen jakości powietrza są dostępne na stronieinternetowej Głównego Inspektoratu OchronyŚrodowiska pod adresem: http://www.gios.gov.pl/index7.php?temat=22.4. Jakość powietrza w danym miejscu jest określanaparametrami imisji poszczególnych zanieczyszczeńi jest wypadkową oddziaływania różnych źródełemisji, nie tylko komunikacyjnych.Z roku na rok przybywa samochodów, co wiąże sięze wzrostem poziomu stężeń zanieczyszczeń powietrza.Do wzrostu stężeń zanieczyszczeń przyczyniasię także zły stan techniczny dużej części samochodówsprowadzanych z zagranicy oraz zły sposób organizacjiruchu kołowego.W wielu rejonach kraju istotnym źródłem zanieczyszczeniapowietrza jest emisja z sektora komunalno-bytowego,szczególnie w okresie grzewczym (listopad– marzec), w którym spalane są różne rodzajepaliw, często paliwa najtańsze, o niskiej jakościi wysokiej emisyjności.Istotny wpływ na jakość powietrza mają równieżwarunki wietrzenia miast wynikające z układu architektonicznegolub z naturalnej rzeźby terenuoraz warunki klimatyczno-meteorologiczne danegoregionu.Z poważaniemGłówny inspektor ochrony środowiskaAndrzej JagusiewiczWarszawa, dnia 27 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaMieczysława Marcina Łuczakaw sprawie interpretacji znaku informacyjnegoD-18 (parking) z umieszczoną poniżej tabliczkąT-30f oraz jego środowiskowych skutków (3101)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na interpelacjęposła Marcina Łuczaka przesłaną przy piśmienr SPS-024-3101/09 z dnia 6 stycznia 2009 r.w sprawie interpretacji znaku informacyjnego D-18„parking” z tabliczką T-30f oraz jego środowiskowychskutków, przedstawiam następującą informację.Zasady stosowania znaku pionowego D-18 „parking”określone zostały w przepisach:— rozporządzenia ministrów infrastruktury orazspraw wewnętrznych i administracji z dnia 31 lipca2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U.Nr 170, poz. 1393, z późn. zm.),— rozporządzenia ministra infrastruktury z dnia3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunkówtechnicznych dla znaków i sygnałów drogowych orazurządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warun-
345ków ich umieszczania na drogach (Dz. U. Nr 220poz. 2181, z późn. zm.).Przepisy rozporządzenia z dnia 3 lipca 2003 r. stanowią,że w przypadku, gdy zachodzi potrzeba wskazaniaokreślonego sposobu parkowania pojazdów nadrodze, pod znakiem D-18 umieszcza się odpowiedniaodmianę tabliczki T-30, podającą sposób ustawieniapojazdów (punkt 5.2.18 z załącznika nr 1 do rozporządzenia).Przywołane przepisy wskazują również, żewybór sposobu parkowania pojazdów na drodze wymagaszczegółowego przeanalizowania warunków ruchupojazdów, natężenia ruchu pieszych, szerokościjezdni i chodników oraz istniejącej organizacji ruchu.Zgodnie ze wskazanymi wyżej przepisami tabliczkaT-30f umieszczona pod znakiem D-18 oznacza postójcałego pojazdu na jezdni, prostopadle do krawężnika.Zapis ten nie precyzuje, czy w przedmiotowymprzypadku pojazd powinien być ustawiony przodem,czy też tyłem w stronę chodnika. W związku z tymnależy uznać, iż obydwa warianty ustawienia pojazdusą dopuszczalne.W przypadku gdy sposób parkowania pojazdówna drodze stanowi uciążliwość dla mieszkańców,mogą oni wnioskować do organu zarządzającego ruchemna drodze właściwego dla danej kategorii drogio wprowadzenie zmian w organizacji ruchu co dosposobu parkowania pojazdów na drodze. Organyzarządzające ruchem na drogach wskazane zostaływ art. 10 ustawy dnia 20 czerwca 1997 r. Prawoo ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz.908, z późn. zm.).Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia ministra infrastrukturyz dnia 23 września 2003 r. w sprawieszczegółowych warunków zarządzania ruchem nadrogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem(Dz. U. Nr 177, poz. 1729) organ zarządzającyruchem na drodze rozpatruje wnioski dotyczącezmian organizacji ruchu. Po rozpatrzeniu wnioskuorgan zarządzający ruchem na drodze może wprowadzićzmiany do aktualnie obowiązującej organizacjiruchu.Ze względu na fakt, iż obowiązujące przepisy nadająwłaściwym organom zarządzającym ruchem nadrogach uprawnienia pozwalające na dostosowanieorganizacji ruchu do potrzeb lokalnej społeczności(np. w celu wyeliminowania negatywnego wpływuruchu drogowego), nie występuje potrzeba przywracaniarozwiązań prawnych sprzed 1 stycznia 1999 r.,regulujących przedmiotową kwestię. Tym samymaktualne przepisy zapewniają możliwość prowadzeniadziałań ukierunkowanych na ochronę zdrowiamieszkańców.Pozostaję z szacunkiemWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuMaciej JankowskiO d p o w i e d źpodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaMieczysława Marcina Łuczakaw sprawie braku uregulowań prawnychdotyczących przechowywania zwłokw zakładach medycyny sądowej (3102)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytaniepana Mieczysława Marcina Łuczaka – posłana <strong>Sejm</strong> RP, przekazane przy piśmie SPS-024-3102/09, w sprawie zakładów medycyny sądowej uprzejmieproszę o przyjęcie poniższych informacji.Zakłady medycyny sądowej są komórkami organizacyjnymiuczelni medycznych. W Polsce istniejątylko dwa zakłady medycyny sądowej będące zakładamiopieki zdrowotnej (publiczny w Olsztynie i niepublicznyw Czeladzi). W obecnym stanie prawnymnie ma delegacji, która stwarzałaby możliwość uregulowaniazasad postępowania w tych niebędącychzakładami opieki zdrowotnej jednostek. Jedyniew odniesieniu do podmiotów będących zakładamiopieki zdrowotnej możliwe byłoby wykorzystanie delegacjiz art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r.o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r.Nr 14, poz. 89, z późn. zm.) stanowiącej, iż ministerwłaściwy do spraw zdrowia może określić, w drodzerozporządzenia, standardy postępowania i procedurymedyczne wykonywane w zakładach opieki zdrowotnejw celu zapewnienia właściwego poziomu i jakościświadczeń zdrowotnych. Wątpliwości może jednakbudzić bezwarunkowe zakwalifikowanie świadczeńwykonywanych przez te zakłady do świadczeń zdrowotnych.Ponadto warto podkreślić, iż zakłady medycynysądowej wykonują zadania na zlecenie sądówi prokuratury, które podlegają ministrowi sprawiedliwościJednocześnie informuję, iż została skierowanaprośba do pani prof. dr hab. Barbary Świątek, konsultantakrajowego w dziedzinie medycyny sądowej,o stanowisko w zakresie analizy stanu prawnegoi potrzebie/możliwości zmian w zakresie działalnościzakładów medycyny sądowej (otrzymana odpowiedźw załączeniu)* ) .Z poważaniemWarszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuMarek Haber* ) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń <strong>Sejm</strong>u.
346O d p o w i e d źpodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaMieczysława Marcina Łuczakaw sprawie dopuszczalności cesarskiego cięciana żądanie (3103)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytaniepana posła Mieczysława Marcina Łuczaka,przesłane przy piśmie Pana Marszałka z dnia 6 stycznia2009 r., znak: SPS-024-3103/09, w sprawie dopuszczalnościcesarskiego cięcia na żądanie uprzejmieproszę o przyjęcie poniższych wyjaśnień.Uprzejmie informuję, że cesarskie cięcie jest zabiegiemoperacyjnym stanowiącym jeden ze sposobówrozwiązania ciąży, z pominięciem dróg i sił natury.Zabieg ten polega na otwarciu jamy brzusznejw dolnej linii środkowej ciała poprzez nacięcie otrzewnejw dolnym odcinku macicy, a następnie otwarciupoprzecznych wiązek mięśnia macicznego. Cięcie cesarskie,jak każdy zabieg operacyjny obarczone jestryzykiem powikłań. Dlatego też wykonywane jest zewskazań medycznych.Wskazaniami do cięcia cesarskiego z uwagi namatkę są:1) niestosunek główkowo-miedniczy (miednicaścieśniona),2) słaba akcja skurczowa macicy i przedłużonyporód,3) osłabienie ściany macicy z uwagi na guzy lubuprzednie zabiegi chirurgiczne na macicy,4) łożysko przodujące,5) przedwczesne odklejenie łożyska prawidłowousadowionego,6) guzy zamykające kanał rodny,7) nieprawidłowe położenie i ułożenie płodu,8) ciężki stan zatrucia ciążowego, rzucawka,9) inne schorzenia ogólnoustrojowe matki stanowiąceprzeciwwskazanie dla wysiłku porodowego.Wskazaniem do cięcia cesarskiego z uwagi napłód są:1) położenie podłużne miednicowe u pierwiastek,2) zagrażająca zamartwica wewnątrzmacicznapłodu,3) wypadnięcie pępowiny,4) konieczność wcześniejszego rozwiązania w przypadkukonfliktu serologicznego lub cukrzycy.Informuję ponadto, że zgodnie z art. 4 ustawyz dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarzadentysty (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1943) lekarzma obowiązek wykonywać zawód zgodnie zewskazaniami aktualnej wiedzy medycznej dostępnymimu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawaniai leczenia chorób, zgodnie z zasadami etykizawodowej, oraz z należytą starannością. Zgodniez postanowieniami art. 34 ust 1 i 2 wymienionej ustawy„Lekarz może wykonać zabieg operacyjny albozastosować metodę leczenia lub diagnostyki stwarzającąpodwyższone ryzyko dla pacjenta, po uzyskaniujego pisemnej zgody. Przed wyrażeniem zgody przezpacjenta w sytuacji, o której mowa w ust. 1, lekarzma obowiązek udzielenia mu informacji zgodniez art. 31”. Przywołany art. 31 ust. 1 ustawy stanowi,że „Lekarz ma obowiązek udzielać pacjentowi lubjego ustawowemu przedstawicielowi przystępnej informacjio jego stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanychoraz możliwych metodach diagnostycznych,leczniczych, dających się przewidzieć następstwachich zastosowania albo zaniechania, wynikachleczenia oraz rokowaniu”. Tak więc zgodnie z postanowieniamiustawy o zawodach lekarza i lekarzadentysty lekarz podejmuje decyzję o wyborze odpowiedniejmetody postępowania leczniczego w oparciuo stwierdzone wskazania i ewentualne następstwazastosowanej metody. Podejmowanie przez lekarzadziałania niezgodnego ze wskazaniami medycznymistanowiłoby błąd w sztuce lekarskiej. Ze względu naprzytoczone przepisy i charakter zabiegu cesarskiegowykonywanie tego zabiegu nie może być rozważanew kategoriach osobistych preferencji pacjenta.Ponadto odnosząc się do sposobu rozstrzyganiao sposobie leczenia, w tym także prowadzenia ciążyoraz porodu, chciałbym poinformować, że znaczącąrolę w tym względzie spełniają towarzystwa medyczne,opracowując odpowiednie rekomendacje. W pierwszympółroczu ubiegłego roku Polskie TowarzystwoGinekologiczne opracowało i zaakceptowało rekomendacjedotyczące cięcia cesarskiego. Rekomendacjete zostały opublikowane w „Ginekologii <strong>Polskiej</strong>”(Ginekol Pol. 2008, 79, 378–384). Rekomendacje sąwyrazem merytorycznego stanowiska ekspertów PolskiegoTowarzystwa ginekologicznego w tej sprawie.Dotyczą one:— wskazań do cięcia cesarskiego,— rodzajów cięć cesarskich,— metod znieczulenia do cięcia cesarskiego,— porodu po cięciu cesarskim,— cięcia cesarskiego na życzenie, bez wskazańmedycznych,— formularza świadomej zgody pacjentki na cięciecesarskie.W sprawie cięć cesarskich na życzenie Polskie TowarzystwoGinekologiczne przedstawiło stanowiskostwierdzające, że „Decyzja o chirurgicznym wkroczeniuw jamę brzuszną powinna należeć wyłącznie dolekarza specjalisty ginekologa-położnika, który opierającsię na wiedzy, posiadanym doświadczeniu klinicznymoraz dogłębnej analizie indywidualnej sytuacji,wybiera rozwiązanie najbardziej korzystne dlazdrowia i życia pacjentki oraz jej dziecka”. W konkluzjistanowiska w tej sprawie Polskie TowarzystwoGinekologiczne stwierdza, iż „nie rekomenduje wykonywaniacięć cesarskich na życzenie, bez wskazańmedycznych”.Informuję ponadto, że tym samym przepisom, jakprzytoczone powyżej, podlegają wszystkie inne zabiegimedyczne, dotyczy to także zastosowania znieczu-
347lenia. Pragnę przy tym zaznaczyć, że ustawa o świadczeniachopieki zdrowotnej finansowanych ze środkówpublicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027,z późn. zm.) reguluje warunki i zakres udzielaniaświadczeń opieki zdrowotnej. W ustawie tej w sposóbszczególny uregulowano świadczenia opieki zdrowotnejna rzecz kobiet ciężarnych. Postanowienia art. 2ust. 1 pkt 3 wymienionej ustawy nadają prawo dokorzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanychze środków publicznych, na zasadach określonychw ustawie, wszystkim kobietom w okresieciąży, porodu i połogu, bez względu na ich uprawnieniawynikające z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego.Realizatorami tych świadczeń mogą być wszystkiepodmioty, które zawarły z Narodowym FunduszemZdrowia umowy na ich wykonywanie. Należy zaznaczyć,że zgodnie z aktualnym stanem prawnymświadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środkówpublicznych mogą realizować zarówno podmiotypubliczne, jak i niepubliczne.Pragnę również poinformować, że zalecenia ŚwiatowejOrganizacji Zdrowia, uchwalone w Fortaleziew Brazylii w kwietniu 1985 r., sugerują unikanie podczasporodu podawania środków analgetycznychi anastetycznych, jeśli nie są one zalecane dla przeciwdziałanialub zapobiegania komplikacjom (w oryginale:During delivery, the routine administrationof analgesic or anaesthetic drugs, that are not specificallyrequired to correct or prevent a complicationin delivery, should be avoided). W dokumenciept. „Opieka w czasie porodu normalnego – Praktycznypodręcznik” stanowiącym raport technicznej grupyroboczej Światowej Organizacji Zdrowia (WHO/FRH/MSM/96.24) stwierdzono, że w opiece okołoporodowejniefarmakologiczne metody łagodzenia bólusą najważniejsze.Zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia nie budząwątpliwości co do zastosowania znieczuleniaw przypadku zaistnienia wskazań do takiego zabiegu.Zgodnie z naszą wiedzą Narodowy FunduszZdrowia finansuje porody odbywające się ze znieczuleniem,jak też bez znieczulenia w zależności odwcześniejszych decyzji odnośnie prowadzenia i przebieguporodu.Odpowiadając na pytanie pana posła o „etap pracnad zmianą ustawy o zawodzie pielęgniarki i położnejzmierzających do zdefiniowania ich kompetencjii zakresu odpowiedzialności”, informuję, iż plan praclegislacyjnych rządu na I półrocze 2009 r. obejmujeprojekty zmian ustaw o zawodzie pielęgniarki i położnejoraz o samorządzie pielęgniarek i położnych.Tym samym przez Ministerstwo Zdrowia zostanąprzygotowane nowe akty normatywne regulujące zasadywykonywania zawodu pielęgniarki i położnejoraz organizacji i funkcjonowania samorządu pielęgniareki położnych. Nadmienić należy, że projektustawy o zawodach pielęgniarki i położnej będzie zawierałsprecyzowany katalog praw i obowiązków pielęgniarkii położnej. Założeniem leżącym u podstawnowych regulacji ustawowych jest pozostawienie bezzmian tych rozwiązań, które nie budzą wątpliwościw praktyce, z jednoczesnym doprecyzowaniem tychkwestii, które przy stosowaniu obecnych przepisówbudzą kontrowersje – np. czynności wykonywane samodzielniebez zlecenia lekarza.Odnosząc się do pytania o „pomysł, jakim dysponujeministerstwo, aby przeciwdziałać sztucznie kreowanejmodzie na cesarskie cięcia”, informuję, iż„modę” taką kreują kolorowe czasopisma adresowanedo młodych kobiet oraz portale internetowe. Natreści przekazywane przez wymienione środki masowegoprzekazu Ministerstwo Zdrowia nie ma wpływu.Mogę zapewnić, że na każde zapytanie prasowekierowane do ministerstwa w zakresie problematykizwiązanej z cesarskimi cięciami Biuro Prasy i PromocjiMinisterstwa Zdrowia udziela informacji rzeczowychi opartych na wiedzy medycznej. Tym niemniejsposób wykorzystania tych informacji uzależnionyjest od poszczególnych dziennikarzy oraz redakcji,w których są zatrudnieni.Informuję, że aktualnie trwają prace Zespołu doSpraw Opracowania Projektu Standardu OpiekiOkołoporodowej, powołanego przez ministra zdrowia.Opracowanie standardu opieki okołoporodowejma na celu zapewnienie kobietom ciężarnym świadczeńopieki zdrowotnej zgodnych ze standardami wynikającymiz zaleceń Światowej Organizacji Zdrowiaoraz aktualnej wiedzy medycznej. W opinii MinisterstwaZdrowia upowszechnienie tych standardów będzieprzeciwdziałać dowolności w zakresie praktykstosowanych w okresie okołoporodowym, jak też swobodnejinterpretacji praw kobiet w okresie porodu.Z poważaniemWarszawa, dnia 26 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuAdam Fronczaksekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaMieczysława Marcina Łuczakaw sprawie wielkości funduszy przeznaczonychna leczenie wirusowego zapalenia wątrobytypu C (3104)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytaniepana Mieczysława Marcina Łuczaka, posłana <strong>Sejm</strong> RP, z dnia 22 grudnia 2008 r., „w sprawiewielkości funduszy przeznaczonych na leczenie wirusowegozapalenia wątroby typu C”, przekazaneprzy piśmie pana Krzysztofa Putry, wicemarszałka<strong>Sejm</strong>u RP, z dnia 6 stycznia 2009 r., znak: SPS-024--3104/09, uprzejmie proszę o przyjęcie następującychwyjaśnień.
348Unormowania prawne regulujące dostęp do świadczeńopieki zdrowotnej finansowanych ze środkówpublicznych, a także zasady i tryb finansowaniatych świadczeń, zostały określone w ustawie z dnia27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnejfinansowanych ze środków publicznych (Dz. U.z 2008 r., Nr 164, poz. 1027, ze zm.) oraz aktach wykonawczychdo tej ustawy i zarządzeniach prezesaNarodowego Funduszu Zdrowia dotyczących postępowańw sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeńopieki zdrowotnej w poszczególnych rodzajachi zakresach.Diagnostyka i leczenie osób zakażonych wirusemHCV prowadzone jest przede wszystkim w ramachambulatoryjnej opieki specjalistycznej w poradniachchorób zakaźnych, WZW lub hepatologicznej, na podstawieskierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.Świadczeniodawca, zgodnie z art. 58 cytowanejna wstępie ustawy, ma także prawo do leczenia szpitalnegow szpitalu, który zawarł umowę o udzielanieświadczeń opieki zdrowotnej, na podstawie skierowanialekarza, jeżeli cel leczenia nie może być osiągniętyprzez leczenie ambulatoryjne. Przedmiotowyzakres omawianych świadczeń opieki zdrowotnejw 2009 r. regulują zarządzenia prezesa NarodowegoFunduszu Zdrowia nr 80/2008/DSOZ z dnia 14 października2008 r. w sprawie określenia warunkówzawierania i realizacji umów w rodzaju: ambulatoryjnaopieka specjalistyczna oraz nr 93/2008/DSOZz dnia 22 października 2008 r. w sprawie określeniawarunków zawierania i realizacji umów w rodzaju:leczenie szpitalne, ze zm.Ponadto uprzejmie informuję, iż osoby zakażonewirusem HCV mają możliwość leczenia przeciwwirusowegoz użyciem innowacyjnych leków w ramachterapeutycznego programu zdrowotnego „Leczenieprzewlekłego WZW typu B lub C” przy zastosowaniusubstancji czynnych, tj. lamiwudyna lub interferonalfa pegylowany lub interferon alfa naturalny, lubinterferon alfa rekombinowany, zgodnie z opisemprogramu stanowiącym załącznik nr 24 do zarządzenianr 98/2008/DGL z dnia 27 października 2008 r.w sprawie określenia warunków zawierania i realizacjiumów w rodzaju leczenie szpitalne w zakresieterapeutyczne programy zdrowotne. Zgodnie z opisemo włączeniu do leczenia w ramach ww. programudecydują każdorazowo kryteria medyczne, jakie musispełniać pacjent. Tego rodzaju specjalistyczne długotrwałeleczenie musi być także prowadzone pod nadzoremlekarzy specjalistów w dziedzinie chorób zakaźnych.W odniesieniu do pytania dotyczącego wprowadzeniaobowiązkowych badań wykrywających zakażeniewirusem HCV uprzejmie informuję, iż przedmiotowadiagnostyka odbywa się przede wszystkimna podstawie badań diagnostycznych dostępnychw ramach ambulatoryjnej opieki zdrowotnej na podstawieskierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.Ponadto należy zaznaczyć, że również lekarzpodstawowej opieki zdrowotnej, w medycznie uzasadnionychprzypadkach wynikających z prowadzonegoprzez niego leczenia i diagnostyki, może kierowaćświadczeniobiorcę na badania finansowane przez NarodowyFundusz Zdrowia na podstawie odrębnychumów zawartych w rodzaju: ambulatoryjna opiekaspecjalistyczna, co daje możliwość wcześniejszegodiagnozowania zakażeń wirusem HCV.Odnosząc się natomiast do kwestii dostępnościleczenia przeciwwirusowego w ramach terapeutycznegoprogramu zdrowotnego „Leczenie przewlekłegoWZW typu B lub C”, uprzejmie wyjaśniam, iżproblem dostępności do omawianych świadczeńopieki zdrowotnej jest ściśle powiązany z ograniczonymimożliwościami ich finansowania ze środkówpublicznych. Zgodnie bowiem z art. 132 cytowanejna wstępie ustawy podstawą udzielania świadczeńopieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznychprzez Narodowy Fundusz Zdrowia jestumowa o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnejzawarta pomiędzy świadczeniodawcą a dyrektoremoddziału wojewódzkiego funduszu. Natomiast wysokośćłącznych zobowiązań Narodowego FunduszuZdrowia wynikających z zawartych ze świadczeniodawcamiumów nie może przekroczyć wysokościwydatków przewidzianych na ten cel w planie finansowymfunduszu.Ponadto, jak wynika z informacji uzyskanychz Narodowego Funduszu Zdrowia, łączna wartośćumów od 1 lipca 2008 r. przeznaczona na realizacjęprogramu leczenia przewlekłego WZW typu B lub Cwynosi 78,3 mln zł. Przy czym nakłady finansoweponiesione na realizację tego programu w 2007 r. wynosiły70,5 mln zł. Wzrost poziomu finansowaniaprzedmiotowego programu powinien przekładać sięna zwiększenie dostępu osób zakażonych wirusemHCV do leczenia.W odniesieniu do kolejek oczekujących na włączeniedo programu „Leczenie przewlekłego WZW typuB lub C” uprzejmie informuję, iż według danychw bazie Narodowego Funduszu Zdrowia KDROLOna dzień 2 grudnia 2008 r. najdłuższy średni przewidywanyczas oczekiwania (we wrześniu 2008 r.) nawłączenie do ww. programu występował w województwiedolnośląskim i wynosił ponad 7 lat oraz w województwiezachodniopomorskim około 4 lat, dla osóbzakwalifikowanych jako „przypadek stabilny”. Natomiastśredni przewidywany czas oczekiwania (wedługdanych na grudzień 2008 r.) w województwielubelskim wynosi od 33 do 628 dni, dla osób zakwalifikowanychjako „przypadek stabilny”. W pozostałychwojewództwach średni przewidywany czas oczekiwaniana włączenie do programu „Leczenie przewlekłegoWZW typu B lub C” wynosi od 0 do 2 lat.Mając na uwadze powyższe informacje, uprzejmiewyjaśniam, że świadczeniobiorca, zgodnie z art. 29i 30 cytowanej na wstępie ustawy, ma prawo wyboruświadczeniodawcy spośród świadczeniodawców posiadającychumowę o udzielanie świadczeń opiekizdrowotnej, co umożliwia dokonanie wyboru świad-
349czeniodawcy, u którego czas oczekiwania na określoneświadczenie opieki zdrowotnej jest najkrótszy.Jednocześnie mając na względzie przeciwdziałanieszerzeniu się zakażeń wirusem HCV, uprzejmieinformuję, iż w „Narodowym programie zdrowia nalata 2007–2015” przyjęto do realizacji cel strategiczny7 polegający na zwiększeniu skuteczności zapobieganiachorobom zakaźnym i zakażeniom, gdzie szczególnynacisk położono na zmniejszenie zapadalnościna WZW typu C. Należy także wskazać, iż zgodniez zapisami ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobachzakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz.1384, z późn. zm.) działania z zakresu nadzoru nadchorobami zakaźnymi, a także działalność zapobiegawcząi przeciwepidemiczną podejmuje Główny InspektoratSanitarny. Z informacji uzyskanych z GłównegoInspektoratu Sanitarnego wynika, iż prowadząoni prace nad wdrożeniem programu pn. „Zapobieganiezakażeniom HCV”, którego celem będzie stworzeniepodstaw do zaplanowania długofalowej strategiiprzeciwdziałania zakażeniom HCV i zwalczaniaWZW typu C w Polsce.Z poważaniemWarszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuJakub Szulcministra pracy i polityki społecznejna zapytanie posłaMieczysława Marcina Łuczakaw sprawie planu likwidacji domów dziecka(3106)Odpowiadając na wystąpienie Pana Marszałkaz dnia 6 stycznia 2009 r., znak SPS-024-3106/09, dotyczącezapytania pana posła Mieczysława MarcinaŁuczaka w sprawie planu likwidacji domów dziecka,udzielam następujących wyjaśnień.Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej podjęłona początku 2008 r. prace nad nowymi rozwiązaniamiw zakresie opieki nad dzieckiem. Opracowanyzostał projekt „Założeń do ustawy o wspieraniu rodzinyi systemie pieczy zastępczej nad dzieckiem”,który uzyskał już rekomendację Komitetu Rady Ministrówi obecnie oczekuje na przyjęcie przez RadęMinistrów.W „Założeniach…” znalazły się następujące kierunkirozwiązań prawnych w zakresie zapewnieniadzieciom odpowiednich warunków w pieczyzastępczej:1. Położenie głównego nacisku na utrzymaniedzieci w ich naturalnym środowisku, a więc w rodziniedziecka. Niezbędne jest profesjonalne wsparcierodziców, którzy mają problemy z wypełnianiemfunkcji opiekuńczo-wychowawczej. Projekt zakładawzmocnienie działań profilaktycznych i doskonaleniemetod pracy z rodziną biologiczną na rzecz pozostawieniaw niej dziecka lub powrotu do niej dziecka.Zakłada się wprowadzenie różnorodnych form środowiskowejpomocy rodzinom dysfunkcyjnym.2. Dalszy rozwój placówek opiekuńczo-wychowawczychwsparcia dziennego – świetlic, klubów, w którychspecjaliści (psycholog, pedagog) pomagają dziecku,ale także współpracują z rodzicami.3. Wzmocnienie profilaktyki i pracy z rodziną poprzezzatrudnionych w gminach tzw. asystentów rodziny,których zadaniem będzie prowadzenie systematycznej,bezpośredniej pracy z rodziną mającątrudności w prawidłowym funkcjonowaniu.4. Właściwa współpraca pomiędzy przedstawicielamiinstytucji, które mają kontakt z dzieckiem(szkoła, Policja, służba zdrowia, pomoc społeczna,sąd), mająca na celu wspomaganie rodziny w działaniachna rzecz poprawy jej sytuacji.5. Stopniowe wprowadzanie zasady, że w placówkachopiekuńczo-wychowawczych nie mogą przebywaćdzieci do 10 roku życia. Dzieci te, jeżeli będąmusiały znaleźć się poza rodziną, umieszczane będąwyłącznie w rodzinnych formach opieki zastępczej.6. Dalszy rozwój rodzinnej opieki zastępczej poprzezzaproponowanie rozwiązań, które zachęciłybydo tworzenia takich form opieki (działania promocyjne,rządowe i resortowe programy wspierające).7. Zapewnienie rodzinie zastępczej odpowiedniegowsparcia zarówno merytorycznego, jak i finansowegooraz odpowiedniego zabezpieczenia zawodowego poprzezmiędzy innymi zabezpieczenie prawa do urlopu,wprowadzenie prawa do uznania okresu sprawowaniafunkcji rodziny zastępczej jako okresu, odktórego zależą uprawnienia pracownicze. Ponadtoprzewiduje się – w zależności od formy rodziny zastępczej– 4–5 letnie kontrakty, które zdecydowaniewzmocnią poczucie stabilności zawodowej rodzica zastępczego.8. Dalszy rozwój rodzinnych domów dziecka,jednak odmiennie niż w chwili obecnej zorganizowanychi usytuowanych w systemie. Dzisiejsze łączenieformy instytucjonalnej z formułą rodzinnąsprawia wiele problemów w ich prawidłowym funkcjonowaniu.9. Wprowadzenie zmian do rozwiązań kierowanychdo pełnoletnich wychowanków opieki zastępczej.Celem tych zmian jest poprawa procesu usamodzielnianiawychowanków, tak aby zminimalizowaćryzyko zasilenia przez nich szeregu klientów pomocyspołecznej.Zakłada się, że proponowane zmiany mają doprowadzićdo poprawy jakości funkcjonowania systemupieczy zastępczej w Polsce.W przygotowanych „Założeniach…” nie planujesię likwidacji placówek opiekuńczo-wychowawczych.W niektórych przypadkach pobyt w placówce opiekuńczo-wychowawczejjest jedynym sposobem zapewnieniaopieki i wychowania dzieciom starszym.
350Aby zapewnić odpowiednią jakość tej opieki, należyjednak stworzyć ku temu odpowiednie warunki.W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej(Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728), w którejobecnie znajdują się uregulowania dotyczące opiekinad dzieckiem i rodziną, nałożono na podmioty prowadzącecałodobowe placówki opiekuńczo-wychowawczeobowiązek osiągnięcia określonych standardów,w tym nieprzekraczania liczby 30 wychowankówprzebywających w jednej placówce, do dnia 31 grudnia2010 r. Ponadto od kilku lat promowane jesttworzenie małych placówek – do 14 wychowanków.W wielu samorządach już powstały takie małe placówkizapewniające domowe warunki rozwoju i wychowaniadla dzieci. Działania te stanowią podstawędo dalszych przekształceń instytucjonalnej pieczyzastępczej. Jednocześnie zakłada się, że w placówkachnie będą umieszczane dzieci małe, początkowodo 7, a następnie do 10 roku życia. Dzieci te, jeżelibędzie taka konieczność, będą powierzane pieczy rodzinzastępczych lub rodzinnych domów dziecka.Od 2007 r. podmioty prowadzące całodobowe placówkiopiekuńczo-wychowawcze otrzymują dodatkoweśrodki z budżetu państwa na dochodzenie do standardóww placówkach opiekuńczo-wychowawczych.W 2007 r. samorządy powiatowe otrzymały na ten celdotacje celowe w ogólnej wysokości 15 000 tys. zł.W 2008 r. na dofinansowanie realizacji zadań samorządówpowiatowych i wojewódzkich w zakresieosiągania standardów w placówkach opiekuńczo-wychowawczychprzeznaczona została kwota ogółem28 340 tys. zł, z tego 10 000 tys. zł pochodziło z rezerwycelowej ujętej w ustawie budżetowej na 2008 r.w części 83, poz. 33: Dotacje celowe na finansowaniezadań z zakresu pomocy społecznej, w tym na realizacjęzadań wynikających z art. 121 ust. 3a ustawyo pomocy społecznej – do 46 000 tys. zł, natomiastpozostała kwota 18 340 tys. zł pochodziła z rezerwycelowej poz. 48: Środki na zwiększenie dotacji celowychna realizację świadczeń rodzinnych, zaliczkialimentacyjnej oraz świadczeń z funduszu alimentacyjnegooraz środki na wdrożenie centralnego rejestrudłużników alimentacyjnych (po zmianie przeznaczeniatych środków, w związku z pozytywnąopinią nr 48 Komisji Finansów Publicznych do ministrafinansów, uchwaloną na posiedzeniu w dniu2 października 2008 r.).W ustawie budżetowej na 2009 r. w rezerwie celowej,poz. 28: Dotacje celowe na finansowanie lubdofinansowanie zadań z zakresu pomocy społecznej,w tym na realizację zadań wynikających z art. 121ust. 3a ustawy o pomocy społecznej – do 46 000 tys.zł w ogólnej kwocie 382 300 tys. zł, przewiduje sięwydatkowanie 10 000 tys. zł na dofinansowanie realizacjizadań samorządów powiatów w zakresie osiąganiastandardów w placówkach opiekuńczo-wychowawczych.W kwestii sposobu kontrolowania placówek opiekuńczo-wychowawczychinformuję, że w przygotowywanymna podstawie „Założeń…” projekcie ustawyo wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej naddzieckiem wprowadzone zostaną przepisy wzmacniającenadzór wojewody nad działalnością placówekopiekuńczo-wychowawczych. Wiązać się z tym będziekonieczność lepszego przygotowania pracownikówurzędów wojewódzkich nadzorujących sposób funkcjonowaniaplacówek opiekuńczo-wychowawczych.Warszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Sprawiedliwości- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłówElżbiety Streker-Dembińskieji Stanisława RydzoniaMinisterJolanta Fedakw sprawie stosowania przez wydawnictwauciążliwych dla firm praktyk sprzedaży (3107)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanieposłów Elżbiety Streker-Dembińskiej orazStanisława Rydzonia, przesłane przy piśmie z dnia6 stycznia 2009 r., nr SPS-024-3107/09, dotyczącestosowania przez wydawnictwa uciążliwych praktyksprzedaży uprzejmie informuję, co następuje.Przedstawiona w zapytaniu praktyka polega naprzesyłaniu przez wydawnictwo niezamówionychprzez odbiorców pozycji książkowych z jednoczesnymwyznaczeniem terminu, w ciągu którego odbiorcamoże odesłać książkę, jeśli nie uzna jej zadobrą. W przypadku bezskutecznego upływu terminuodbiorca otrzymuje fakturę, albowiem wydawnictwoprzyjmuje, że odbiorca uznał przedmiotsprzedaży za dobry. W zapytaniu wyrażono pogląd,że prowadzone przez wydawnictwo działania mająswoją podstawę w art. 592 Kodeksu cywilnego,a ponadto wskazano, że opisane praktyki są stosowanezwłaszcza wobec drobnych przedsiębiorców,będących osobami fizycznymi.Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, sprzedażna próbę albo z zastrzeżeniem zbadania rzeczy przezkupującego poczytuje się w razie wątpliwości za zawartąpod warunkiem zawieszającym, że kupującyuzna przedmiot sprzedaży za dobry. W braku oznaczeniaw umowie terminu próby lub zbadania rzeczysprzedawca może wyznaczyć kupującemu odpowiednitermin. Jeżeli kupujący rzecz odebrał i nie złożyłoświadczenia przed upływem umówionego przez stronylub wyznaczonego przez sprzedawcę terminu,uważa się, że uznał przedmiot sprzedaży za dobry(art. 592 § 2 K.c.).Uregulowana w art. 592 K.c. instytucja sprzedażyna próbę jest jednym z rodzajów umowy sprzedaży.
351Określona zatem w tym przepisie reguła dotyczy wyłączniesytuacji, gdy obie strony (np. wydawnictwoi odbiorca) zawarły umowę w tym zakresie. Umowata polega na tym, że kupujący, przewidując możliwośćzakupu określonej rzeczy w przyszłości, nie podejmujeostatecznej decyzji w tym zakresie, ale chce w pierwszejkolejności rzecz wypróbować, zastrzegając sobietermin na złożenie ostatecznego oświadczenia wolinabycia rzeczy. Po stronie kupującego musi więc wystąpićoświadczenie wyrażające wolę zakupu określonegoprzedmiotu, jednak po sprawdzeniu jego jakości.Oświadczenie to może mieć różną formę, zarównowyraźną, jak i dorozumianą.W opisanym w piśmie stanie faktycznym nie dochodzido zawarcia umowy sprzedaży na próbę, jakoże w przypadku gdy wydawnictwo przesyła odbiorcyprzedmiot przez niego nie zamówiony, brak podstawowegoelementu, który prowadzi do powstania węzłaobligacyjnego między stronami, to jest stosownegooświadczenia woli odbiorcy. Wydaje się, że podstawądo oceny prawnej wyżej opisanego działania wydawnictwanie jest art. 592 K.c., lecz przepisy dotycząceoferty. Podstawowe reguły zawierania umóww trybie ofertowym reguluje art. 66 K.c. Zgodniez tym przepisem, oświadczenie drugiej stronie wolizawarcia umowy stanowi ofertę, jeżeli określa istotnepostanowienia tej umowy. Zatem wysłanie przez wydawnictwonie zamówionej rzeczy stanowi ofertęzawarcia umowy sprzedaży, o ile określa istotne postanowieniatakiej umowy.Z art. 66 K.c. wynika, że do zawarcia umowykonieczne jest złożenie przez odbiorcę stosownegooświadczenia woli, bez którego nie powstanie stosunekzobowiązaniowy między nim a podmiotem wysyłającymrzecz. Ponadto, zgodnie z art. 69 K.c.,jeżeli według ustalonego w danych stosunkach zwyczajulub według treści oferty dojście do składającegoofertę oświadczenia drugiej strony o jej przyjęciunie jest wymagane, w szczególności jeżeli składającyofertę żąda niezwłocznego wykonania umowy,umowa dochodzi do skutku także w sytuacji, gdydruga strona przystąpi do jej wykonania. Zatem dozawarcia umowy wymagane jest złożenie stosownegooświadczenia woli albo przystąpienie do wykonaniaumowy. Tych wymogów nie spełnia milczenieodbiorcy.Wyjątkiem jest jedynie sytuacja określona w art. 682K.c., gdy przedsiębiorca otrzymał od osoby, z którąpozostaje w stałych stosunkach gospodarczych, ofertęzawarcia umowy w ramach swojej działalności.W tym przypadku brak niezwłocznej odpowiedzi poczytujesię za przyjęcie oferty. Zatem przesłanie przesyłkiprzez wydawnictwo do odbiorcy może prowadzićdo zawarcia umowy sprzedaży pomimo milczeniaodbiorcy wyłącznie wówczas, gdy spełnione zostanąłącznie następujące przesłanki:— odbiorca ma status przedsiębiorcy,— odbiorca pozostaje z wydawnictwem w stosunkachgospodarczych,— stosunki te mają charakter stały, nie zaś przypadkowyczy sporadyczny,— przesłanie przesyłki następuje w ramach działalnościgospodarczej odbiorcy.Ponadto przesyłka musi spełniać wymogi ofertyokreślone w art. 66 K.c.W przedstawionej w zapytaniu sytuacji milczenieodbiorcy nie może być uznane za złożenie oświadczeniawoli, a bez niego nie dochodzi w ogóle do zawarciaumowy sprzedaży na próbę. Wydawnictwonie ma podstaw prawnych do wzywania do zapłatyza nie zamówioną rzecz. Przedsiębiorca, przesyłającswoje pozycje książkowe, czyni to wyłącznie na własneryzyko.Konkludując, stwierdzić należy, że obowiązująceregulacje prawne dostatecznie chronią odbiorcówprzed niezamawianymi przesyłkami i nie dają podstawdo obciążania ich jakimikolwiek kosztami w tymzakresie. Nie ma zatem potrzeby podejmowania działańlegislacyjnych w tym zakresie.Niezależnie od powyższego stwierdzić należy, żew opracowanym przez Komisję Kodyfikacyjną PrawaCywilnego projekcie księgi pierwszej Kodeksu cywilnegowprowadzona została definicja drobnego przedsiębiorcy.Zgodnie z art. 59 projektowanego Kodeksucywilnego, drobnym przedsiębiorcą jest osoba fizyczna,która osiąga przychody z prowadzenia działalnościgospodarczej nie przekraczające wartości powodującejobowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych.W celu ochrony drobnych przedsiębiorców, którychsytuacja w relacjach z innymi przedsiębiorcami jestzbliżona do sytuacji konsumenta, Komisja KodyfikacyjnaPrawa Cywilnego wprowadziła do projektu Kodeksucywilnego przepis, wedle którego ochrona dotyczącakonsumentów przysługuje drobnemu przedsiębiorcy,jeżeli nabywa on towary lub usługi od innegoprzedsiębiorcy na zasadach stosowanych wobeckonsumentów.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuZbigniew Wronapodsekretarza stanuw Ministerstwie Sprawiedliwości- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłów Jerzego Szmajdzińskiegoi Stanisława Rydzoniaw sprawie budowy Aresztu Śledczegow Legnicy (3108)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pismonr SPS-024-3108/09 z dnia 6 stycznia 2009 r.,uprzejmie przedstawiam odpowiedź na zapytanie po-
352słów Jerzego Szmajdzińskiego i Stanisława Rydzoniaw sprawie budowy Aresztu Śledczego w Legnicy.Przekazanie przez gminę Legnica odpowiedniegoterenu umożliwiło podjęcie działań mających na celuwybudowanie w Legnicy jednostki penitencjarnej.Istotnie, jak podnoszą panowie posłowie w uzasadnieniuzapytania, wartość ofert złożonych w procedurachprzetargowych przekraczała zaplanowanekoszty zadania budowy nowej jednostki penitencjarnejw Legnicy. W związku z tym, zgodnie z poleceniemdyrektora generalnego Służby Więziennej,Okręgowy Inspektorat Służby Więziennej we Wrocławiuzlecił zespołowi projektantów weryfikację dokumentacjiprojektowo-kosztorysowej tej budowy.Prace projektowe zakończono w grudniu 2008 r.i zgodnie z obowiązującymi w Służbie Więziennejprocedurami wyspecjalizowana służba okręgowegoinspektoratu we Wrocławiu dokona sprawdzeniaotrzymanej dokumentacji. Prace te powinny być zakończonedo końca lutego 2009 r.Należy podkreślić, że przyznane z budżetu państwaśrodki finansowe, przewidziane na wydatki majątkowewięziennictwa w 2009 r., pokrywają zaledwie50% zgłoszonych potrzeb. Z uwagi na zmniejszeniew roku 2008 środków finansowych w stosunku dozatwierdzonego planu wydatków więziennictwa, powstałyzobowiązania finansowe w wydatkach majątkowychw wysokości 10 140 tys. zł, które Służba Więziennabędzie musiała pokryć z budżetu roku bieżącego,co dodatkowo pomniejszy i tak niskie nakładyfinansowe przeznaczone na działalność inwestycyjnąw 2009 r.Z uwagi na powyższe więziennictwo nie będziew stanie wywiązać się z zobowiązań wynikającychz rządowego „Programu pozyskania 17 000 miejsczakwaterowania w jednostkach organizacyjnychwięziennictwa w latach 2006–2009”, a tym samymplanowany na 2009 r. przyrost miejsc zakwaterowaniaosadzonych musi być przesunięty na rok następny.Reasumując, rozpoczęcie budowy nowej jednostkipenitencjarnej w Legnicy jest w bieżącym roku niemożliwe.Niemniej ze względu na brak tego typu jednostkiw tym rejonie działania Okręgowego InspektoratuSłużby Więziennej we Wrocławiu, więziennictwonadal jest zainteresowana budową nowego aresztuw Legnicy.Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuJacek CzajaO d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Stanisława Rydzoniaw sprawie interpretacji niektórych przepisówustawy o transporcie drogowym (3109)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pana posła Stanisława Rydzonia z dnia18 grudnia 2008 r., przekazane przy piśmie SPS-024--3109/09, w sprawie interpretacji niektórych przepisówustawy o transporcie drogowym, uprzejmie wyjaśniam,iż ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporciedrogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874,z późn. zm.) określa zasady podejmowania i wykonywaniakrajowego i międzynarodowego transportudrogowego oraz krajowego i międzynarodowego niezarobkowegoprzewozu drogowego.W tej sytuacji prowadzenie działalności gospodarczejw zakresie usług polegających na wynajmie, wypożyczeniulub dzierżawie samochodów osobowychlub ciężarowych nie podlega przepisom tej ustawy,a więc nie są wymagane przewidziane tymi przepisamilicencje na transport drogowy czy zezwoleniana przewozy regularne. Działalność taka podlega rejestracjina ogólnych zasadach wynikających z przepisówustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalnościgospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155,poz. 1095, z późn, zm.), np. w formie wpisu do ewidencjidziałalności gospodarczej.Formy zawierania umów związanych z wynajmowaniem(wypożyczaniem, wydzierżawianiem) pojazdówrównież nie są regulowane przepisami ustawyo transporcie drogowym. Zastosowanie w tym zakresiemają natomiast przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93,z późn. zm.).Pozostaję z szacunkiemWarszawa, dnia 27 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuMaciej Jankowskiministra środowiskana zapytanie posła Krzysztofa Putryw sprawie obchodów jubileuszu 600-leciaPuszczy Białowieskiej (3111)Nawiązując do pisma z dnia 8 stycznia 2009 r.,znak: SPS-024-3111/09, uprzejmie informuję, że planowanew 2009 r. obchody rocznicy 600-lecia objęciaochroną Puszczy Białowieskiej prowadzone będąprzez ministra środowiska przy poparciu Minister-
353stwa Spraw Zagranicznych RP oraz regionalnychorganów administracji publicznej i zainteresowanychorganizacji. W listopadzie 2008 r. odbyło się spotkaniena szczeblu podsekretarzy stanu z przedstawicielamiMinisterstwa Zasobów Naturalnych i OchronyŚrodowiska Republiki Białoruś, podczas któregostrony poinformowały się m.in. o zamierzonych działaniachw związku z obchodami rocznicy.Organizacja obchodów będzie stanowiła kolejnąwspólną płaszczyznę rozwijania obopólnie korzystnegodialogu i współpracy wynikających z sąsiedztwa.Przewiduje się, że przedsięwzięcia związanez obchodami będą obejmowały:1) wspólne ze stroną białoruską przeprowadzeniemiędzynarodowej konferencji na temat Puszczy Białowieskiej,jej ochrony i znaczenia dla naszych krajówi Europy,2) opracowanie deklaracji o współpracy w dziedzinieochrony i zachowania Puszczy Białowieskiej,3) powołanie komisji będącej forum wymiany doświadczeń,monitorującej stan zachowania zasobówPuszczy Białowieskiej,4) ogłoszenie przez ministra środowiska i dyrektorageneralnego Lasów Państwowych rezultatu praczwiązanych ze zmianą zasad gospodarowania w PuszczyBiałowieskiej na terenach zarządzanych przezLasy Państwowe,5) podjęcie działań związanych z udrożnieniemkorytarzy migracyjnych dla zwierząt w zakresie bariery,jaką stanowi płot usytuowany w pasie granicznympo stronie białoruskiej; rozwiązania zmierzającedo zapewnienia swobodnej migracji zwierząt byłybydużym osiągnięciem, ważnym z punktu widzeniaochrony różnorodności biologicznej.Bardzo istotnym punktem programu obchodów600-lecia ochrony Puszczy Białowieskiej będzieprzedstawienie przez pana ministra środowiska propozycjipowiększenia obszaru Białowieskiego ParkuNarodowego do ok. 30 tys. ha. W najbliższym czasieprzewidywane są konsultacje z władzami samorządowymiw tej kwestii.Ponadto przewiduje się, że Białowieski Park Narodowyi Park Narodowy Białowieżskaja Puszczaw 2009 r. będą organizowały wspólnie obchody rocznicy.Planowane jest m.in. zorganizowanie łącznego,uroczystego posiedzenia rad naukowych obu parkównarodowych w Białowieży, a następnie w Kamieniukach.Zakłada się również zainicjowanie „ForumPuszczy” jako corocznych spotkań osób zainteresowanychsprawami związanymi z cennymi przyrodniczoobszarami leśnymi i nieleśnymi poddanymiochronie, jak również użytkowanymi gospodarczo.Ze strony resortu w realizacji programu obchodów,poza Ministerstwem Środowiska, uczestniczyBiałowieski Park Narodowy, Dyrekcja Generalna LasówPaństwowych i Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowychw Białymstoku.MinisterMaciej NowickiWarszawa, dnia 26 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źministra pracy i polityki społecznejna zapytanie poseł Joanny Fabisiakw sprawie zaległych składekna ubezpieczenie społeczne (3112)W odpowiedzi na wystąpienie Pana Marszałkaz dnia 8 stycznia 2009 r., znak SPS-024-3112/09, dotyczącezapytania pani poseł Joanny Fabisiak z dnia5 stycznia 2009 r., znak BK-024-3127/09, w sprawiezaległych składek na ubezpieczenia społeczne, uprzejmieproszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.Od 1 stycznia 1999 r. weszły w życie przepisy ustawyz dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeńspołecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74,z późn. zm.) W treści art. 6 powołanej ustawy zawartyjest krąg osób, które na obszarze <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> obowiązkowo podlegają ubezpieczeniomemerytalnemu i rentowym. Wśród nich wymienienisą m.in.: pracownicy, osoby, które prowadzą pozarolnicządziałalność gospodarczą, osoby przebywającena urlopach wychowawczych lub pobierające zasiłekmacierzyński. Jednocześnie art. 9 powołanej ustawyrozstrzyga, z jakiego tytułu w przypadku zbiegu tytułówdo ubezpieczeń ubezpieczony będzie podlegał,a tym samym z jakiego tytułu będą odprowadzaneskładki na ubezpieczenia społeczne. Zgodnie z treściąust. 6 powołanego artykułu osoby pobierające zasiłekmacierzyński lub przebywające na urlopie wychowawczympodlegają obowiązkowo ubezpieczeniomemerytalnemu i rentowym tylko wówczas, jeżeli niemają ustalonego prawa do emerytury lub renty i niemają innych tytułów rodzących obowiązek ubezpieczeńspołecznych. Oznacza to, że w przypadku jednoczesnegoprowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczeji pobierania zasiłku macierzyńskiego z innegotytułu (lub przebywania na urlopie wychowawczym)osoba taka będzie obowiązkowo podlegałaubezpieczeniu z tytułu prowadzenia pozarolniczejdziałalności gospodarczej i, co się z tym wiąże, będziezobowiązana do odprowadzania składek na obowiązkoweubezpieczenia społeczne.Należy przy tym wskazać, że zgodnie z powołanąustawą pobieranie zasiłku macierzyńskiego czy przebywaniena urlopie wychowawczym jest odrębnymod pracowniczego tytułem do ubezpieczeń.Zgodnie z wyjaśnieniami prezesa Zakładu UbezpieczeńSpołecznych wynikające z powyższych przepisówstanowisko Zakład Ubezpieczeń Społecznychprezentował niezmiennie od wejścia w życie przepisówustawy o systemie ubezpieczeń społecznych,tj. od 1999 r. Natomiast stanowisko to nie zawszepodzielały sądy, przez co zdarzało się, że w niektórychindywidualnych sprawach wydawały wyrokizmieniające decyzje zakładu i stwierdzające, że osobyprowadzące pozarolniczą działalność mają obowiązekw takich przypadkach opłacania tylko składkizdrowotnej. Należy podkreślić, że wyroki sądu w ta-
354kich sprawach były wiążące wyłącznie w tych sprawach.Ostatecznie prawidłowość stanowiska zakładupotwierdziła uchwała Sądu Najwyższego z 23 maja2006 r. w składzie siedmiu sędziów.W celu ułatwienia płatnikom składek, w tym osobomprowadzącym pozarolniczą działalność, wywiązywaniasię z obowiązków wynikających z obowiązującychprzepisów Zakład Ubezpieczeń Społecznychwydaje poradniki zarówno w wersji elektronicznej,jak i papierowej. Jak wskazał prezes Zakładu UbezpieczeńSpołecznych, informacje dotyczące podleganiaubezpieczeniom przez osoby przebywające naurlopie wychowawczym oraz pobierające zasiłek macierzyńskizawarte były w poradniku „Zasady opłacaniaskładek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne,Fundusz Pracy i Fundusz GwarantowanychŚwiadczeń Pracowniczych”, który był dostępny nasalach obsługi klientów już od początku 1999 r. Ponadtood końca 2000 r. dostępny jest poradnik „Ubezpieczeniaspołeczne i ubezpieczenie zdrowotne osóbprowadzących pozarolniczą działalność i osób z nimiwspółpracujących”.Z dniem 18 maja 2001 r. weszła w życie nowelizacjaustawy o s.u.s., w wyniku której osoby pobierającezasiłek macierzyński lub przebywające na urlopiewychowawczym zostały zobowiązane do złożeniaoświadczenia informującego płatnika składek (np. pracodawcę),który udzielił urlopu macierzyńskiego lubwychowawczego, o posiadaniu prawa do emeryturylub renty albo o posiadaniu innego tytułu do ubezpieczeń(art. 36 ust. 2a ustawy). Oświadczenie toumożliwiało pracodawcy stwierdzenie, czy istniejeobowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społecznez tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiegolub przebywania na urlopie wychowawczym za takąosobę, czy też powinna ona opłacać składki osobiściew związku z prowadzeniem pozarolniczej działalnościgospodarczej.W myśl art. 68 ust. 1 ustawy o s.u.s. Zakład UbezpieczeńSpołecznych realizuje przepisy o ubezpieczeniachspołecznych m.in. w zakresie ustalania i stwierdzaniaobowiązku ubezpieczeń społecznych. W przypadkustwierdzenia nieprawidłowości ZUS ma obowiązekwszcząć postępowanie wyjaśniające w tymzakresie, nawet jeśli dotyczy to okresu ubiegłego,a osoby będące płatnikami składek mają obowiązekzłożyć prawidłowe dokumenty zgłoszeniowe. Każdaosoba prowadząca pozarolniczą działalność, będącapłatnikiem składek na własne ubezpieczenia, maobowiązek przekazać do zakładu zgłoszenie do ubezpieczeńz prawidłowym wskazaniem rodzajów ubezpieczeń,którymi dana osoba jest objęta. Formularzete zawierają oświadczenie o zgodności podanychw nich danych ze stanem prawnym i faktycznym.Zgodnie z informacją ZUS zakład kwestionujebrak zgłoszenia takich osób do ubezpieczeń społecznychz tytułu prowadzenia działalności gospodarczejjedynie w sytuacji, gdy z zebranego materiału dowodowegojednoznacznie wynika, że w spornym okresietaka działalność była rzeczywiście prowadzona.W takich przypadkach ZUS wydaje decyzje stwierdzająceobowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym,od których przysługuje stronie odwołaniedo sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Zatem ostatecznieprawidłowość rozstrzygnięcia dokonanegoprzez ZUS podlega ocenie sądowej.Jednocześnie prezes ZUS poinformował, że z uwagina istniejące w okresie od stycznia 1999 r. do maja2001 r. niejednolite orzecznictwo sądowe oraz związanez tym wątpliwości prawne zobowiązał terenowejednostki organizacyjne ZUS do uwzględnianiaw prowadzonych postępowaniach wszystkich występującychokoliczności na korzyść osób, które w okresieod stycznia 1999 r. do maja 2001 r. pobierały zasiłekmacierzyński lub przebywały na urlopie wychowawczymi nie zgłosiły się do ubezpieczeń społecznychz tytułu prowadzonej w tym okresie działalnościgospodarczej.W przypadku osób, które pobierały zasiłek macierzyńskilub przebywały na urlopach wychowawczychpo 1 czerwca 2001 r., z uwagi na unormowany stanprawny brak jest podstaw do wyznaczenia nowegoterminu do opłacenia należnych składek, jednakżeZUS zobowiązał się również i w tym przypadku wnikliwieanalizować poszczególne przypadki. Osobytakie będą mogły wnioskować o zawarcie układu ratalnego,a w sytuacji gdy z posiadanego materiałudowodowego wynikałoby niezbicie, że zostały wprowadzonew błąd przez pracowników terenowej jednostkiorganizacyjnej, możliwe będzie wyznaczenienowego terminu do opłacenia składek.Zgodnie z informacją prezesa ZUS w stosunku dotych osób zakład nie żąda zaległych składek na ubezpieczeniaspołeczne, wraz z odsetkami za zwłokę, za9 lat. W przypadku gdy zostanie zebrany materiałdowodowy pozwalający na jednoznaczne potwierdzeniefaktu prowadzenia pozarolniczej działalnościw okresie pobierania zasiłku macierzyńskiego lubprzebywania na urlopie wychowawczym, ZUS zobowiązujedo złożenia lub skorygowania nieprawidłowosporządzonych dokumentów ubezpieczeniowych, w celuustalenia należnych do zapłaty składek na ubezpieczeniaspołeczne oraz na Fundusz Pracy z tytułuprowadzonej działalności. Jednakże w sprawach spornych,na wniosek płatnika, terenowe jednostki organizacyjnezakładu wydają decyzje ustalające obowiązekpodlegania tym ubezpieczeniom, od którychprzysługuje prawo wniesienia odwołania. Gdy zostaniepotwierdzony obowiązek objęcia wstecz ubezpieczeniamispołecznymi, w tym na tle wyroków sądowychpotwierdzających zasadność decyzji ZUS, terenowejednostki organizacyjne zakładu bądź wyznaczająnowy termin zapłaty składek (za okres do maja2001 r.), którego dotrzymanie nie powoduje doliczeniażadnych odsetek za zwłokę, bądź też przeprowadzajądodatkowe postępowanie, czy osoby, które obejmowanesą ubezpieczeniami za okres wstecz odczerwca 2001 r., zostały faktycznie wprowadzonew błąd przez pracowników zakładu (np. poprzez wydaniezaświadczenia o niezaleganiu czy też w wyniku
355przeprowadzonej u płatnika kontroli) i w każdym takimprzypadku wyznaczany jest nowy termin zapłatyskładek. Należy tu podkreślić, że na przyjęcie odmiennegotrybu postępowania dotyczącego okresu odczerwca 2001 r. wpływ miała zmiana stanu prawnego,którą omówiono powyżej. W początkowym okresie reformysystemu ubezpieczeń społecznych (okres styczeń1999 r. – maj 2001 r.) nie było natomiast ustawowegowymogu składania takich oświadczeń, dlategoteż uwzględniając niejednolite orzecznictwo sądowe(wydawanie w indywidualnych sprawach rozbieżnychorzeczeń) oraz ukazywanie się w prasie artykułów niezgodnychze stanem prawnym, podjęta została decyzjao wyznaczeniu omawianej grupie osób nowego terminuzapłaty obowiązkowych składek.ZUS po potwierdzeniu obowiązku podleganiaubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzonejpozarolniczej działalności stwierdza, że zachodzi koniecznośćopłacenia należnych z tego tytułu składek.Przy czym wyznaczenie nowego terminu na ich opłaceniew praktyce oznacza, iż składki powinny zostaćuregulowane w terminie od miesiąca do trzech oddaty otrzymania stosownego zawiadomienia (terminjest ustalany z uwzględnieniem wysokości należnychdo zapłaty składek). Co więcej, płatnicy są informowanio możliwości skorzystania z ratalnej spłatyskładek. Dopiero niedotrzymanie wyznaczonego terminuzapłaty składek wiąże się z powstaniem odsetekza zwłokę, ale za okres od następnego dnia powyznaczonym nowym terminie ich zapłaty.W przypadku gdy płatnik uzyska zgodę na układratalny, a wniosek zostanie złożony przed wyznaczonymterminem, nie zostaną naliczone żadne odsetki.Jedynie za okres udzielonej ulgi do rat układu, zgodniez obowiązującymi przepisami, zostanie doliczonaopłata prolongacyjna (w wysokości 50% obowiązującejstawki odsetek za zwłokę).Jednocześnie Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej,widząc problemy, z jakimi borykają się osobypobierające zasiłki macierzyńskie i jednocześnie posiadająceinny tytuł do ubezpieczeń społecznych,przygotowało projekt ustawy o zmianie ustawy o systemieubezpieczeń społecznych i ustawy Prawo bankowe.W myśl zaproponowanych zmian w przypadkujednoczesnego prowadzenia pozarolniczej działalnościgospodarczej i pobierania zasiłku macierzyńskiegoz innego tytułu osoba taka będzie obowiązkowopodlegała ubezpieczeniu z tytułu pobierania zasiłkumacierzyńskiego. Projekt zakłada również umorzenienależności osobom, które w związku z prowadzonądziałalnością gospodarczą nie opłacały obowiązkowychskładek na ubezpieczenia społeczne w okresiepobierania zasiłku macierzyńskiego z innego tytułu.Aktualnie projekt ustawy został przekazany dorozpatrzenia przez Stały Komitet Rady Ministrów.MinisterJolanta FedakO d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Arkadiusza Mularczykaw sprawie budowy tzw. północnej obwodnicymiasta Nowego Sącza oraz podjęcia działańmających na celu wpisanie tej inwestycjina listę kluczowych dla Małopolski zadańinwestycyjnych objętychProgramem Operacyjnym„Infrastruktura i środowisko” (3114)Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu dozapytania pana posła Arkadiusza Mularczyka przekazanegoprzy piśmie z dnia 8 stycznia br. (sygn.SPS-024-3114/09) w sprawie budowy tzw. północnejobwodnicy miasta Nowego Sącza uprzejmie przekazujęnastępujące informacje.Miasto Nowy Sącz złożyło aplikację o dofinansowanieprzedmiotowego zadania w ramach procedurykonkursowej w działaniu 8.2: Drogi krajowe pozasiecią TEN-T. Określony przez beneficjenta koszt całkowityinwestycji wynosi 94,73 mln PLN, w tym wnioskowanakwota dofinansowania to 80,52 mln PLN.Projekt w chwili obecnej poddawany jest ocenie merytorycznejI stopnia w CUPT.Nieumieszczenie przedsięwzięcia na liście projektówindywidualnych nie oznacza pozbawienia możliwościuzyskania środków z UE, a jedynie przesądzao formie ubiegania się o tego rodzaju wsparcie. Zarównow procedurze konkursowej, jak i indywidualnejczynnikiem decydującym o udzieleniu lub nieudzieleniudofinansowania jest spełnienie przez projektkryteriów wyboru projektów dla PO IiŚ. Kryteriate są takie same zarówno dla projektów indywidualnych,jak i dla konkursowych.Jednocześnie uprzejmie informuję, że zgodniez zapisami „Wytycznych w zakresie jednolitego systemuzarządzania i monitorowania projektów indywidualnych,zgodnych z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia politykirozwoju” wpisanie projektu na listę podstawową lubrezerwową PO IiŚ wyklucza możliwość ubiegania sięo wsparcie finansowe w trybie konkursowym.Z poważaniemWarszawa, dnia 27 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuPatrycja Wolińska-BartkiewiczWarszawa, dnia 26 stycznia 2009 r.
356O d p o w i e d źsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Arkadiusza Mularczykaw sprawie zadysponowania środkamiz rezerwy subwencji ogólnej tworzonejw budżecie państwa oraz uwzględnieniaw budżecie państwa kwoty 80 mln zł,która mogłaby zostać wydatkowana na budowęleżącej w ciągu drogi krajowej nr 28tzw. obwodnicy północnej miastana prawach powiatu Nowy Sącz (3115)Szanowny Panie Marszałku! W związku z pismemPana Marszałka z dnia 8 stycznia br. nr SPS-024--3115/09, przy którym przekazano zapytanie panaposła Arkadiusza Mularczyka w sprawie zadysponowaniaśrodkami z rezerwy subwencji ogólnej w wysokości80 mln zł z przeznaczeniem na budowę obwodnicypółnocnej miasta na prawach powiatu NowySącz, uprzejmie proszę o przyjęcie nastepujących wyjaśnień:W ustawie budżetowej na rok 2009, w części 82:Subwencje ogólne dla jednostek samorządu terytorialnego,zaplanowano, na podstawie art. 26 ust. 1ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednosteksamorządu terytorialnego (Dz. U. z 2008 r. Nr88, poz. 539), rezerwę subwencji ogólnej w kwocie325 506 tys. zł. Na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 1–3ww. ustawy środki z tej rezerwy przeznacza się nadofinansowanie:1) inwestycji na drogach publicznych powiatowychi wojewódzkich oraz na drogach powiatowych,wojewódzkich i krajowych w granicach miast na prawachpowiatu;2) utrzymania rzecznych przepraw promowycho średnim natężeniu ruchu w skali roku powyżej2000 pojazdów na dobę, wskazanych przez ministrawłaściwego do spraw transportu – w kwocie niemniejszej niż w roku bazowym;3) remontu, utrzymania, ochrony i zarządzaniadrogami krajowymi i wojewódzkimi w granicachmiast na prawach powiatu.Zgodnie z art. 26 ust. 3 powyższej ustawy o dochodachjednostek samorządu terytorialnego rezerwąsubwencji ogólnej dysponuje minister właściwydo spraw finansów publicznych, w porozumieniuz ministrem właściwym do spraw transportu, po zasięgnięciuopinii reprezentacji jednostek samorząduterytorialnego.Środki z powyższej rezerwy subwencji ogólnej sąprzyznawane dla tych powiatów, miast na prawachpowiatu oraz województw, których wnioski spełniająww. kryteria ustawowe oraz kryteria wypracowaneprzez Zespół ds. Infrastruktury, Rozwoju Lokalnego,Polityki Regionalnej oraz Środowiska Komisji WspólnejRządu i Samorządu Terytorialnego i zatwierdzonena posiedzeniu plenarnym KWRz i ST.Na rok 2009 w zakresie art. 26 ust. 1 pkt 1 przyjętonastępujące kryteria:1. Preferowanie zadań inwestycyjnych obejmującychbudowę lub przebudowę obiektów inżynierskich,którym nadane zostały jednolite numery inwentarzowe(JNI), posiadających ważną decyzję o pozwoleniuna budowę.2. Preferowanie zadań inwestycyjnych obejmującychbudowę lub przebudowę ciągów drogowych,przebiegających przez obszar co najmniej dwóch jednosteksamorządowych (powiatów, województw), dlarealizacji których zawarte zostało porozumienieo jednoczesnej ich realizacji oraz zastosowaniu takichsamych parametrów technicznych wynikającychz przepisów techniczno-budowlanych.3. Posiadanie znaczącego udziału środków własnychzarządcy drogi, w wysokości nie niższej niżkwota wnioskowanego dofinansowania.4. Pełne wykorzystanie przyznanego w 2008 r.dofinansowania z rezerwy oraz deklarowanego udziałuwłasnego w kosztach dofinansowanej inwestycji,w kwocie nie niższej niż otrzymane dofinansowaniez rezerwy.Ponadto ustalono, iż na rok 2009 będą rozpatrywanekompletne wnioski, które zostaną złożone doMinisterstwa Infrastruktury do dnia 31 stycznia2009 r.Po rozpatrzeniu wniosków przez Zespół ds. Infrastruktury,Rozwoju Lokalnego, Polityki Regionalnejoraz Środowiska Komisji Wspólnej Rządui Samorządu Terytorialnego i zaopiniowaniu wypracowanejpropozycji podziału przez KWRz i ST zestawieniezaakceptowanych wniosków przekazywanejest do Ministerstwa Finansów celem uruchomieniaśrodków.W związku z powyższym oraz odnosząc się do załączonychpytań pana posła Arkadiusza Mularczyka,pragnę uprzejmie poinformować Pana Marszałka, iżprzeznaczenie środków na dofinansowanie budowyobwodnicy Nowego Sącza oraz ich wysokość uzależnionesą od spełnienia przez wnioskodawcę ww. kryterióworaz od liczby złożonych przez pozostałe jednostkiwniosków.Ponadto, biorąc pod uwagę sezonowość prac drogowych,pozwolę sobie zapewnić Pana Marszałka, iżpo spełnieniu powyższych procedur będziemy dążyćdo jak najszybszego uruchomienia środków z rezerwysubwencji ogólnej w roku 2009.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.Sekretarz stanuElżbieta Suchocka-Roguska
357O d p o w i e d źministra pracy i polityki społecznejna zapytanie poseł Izabelli Sierakowskiejw sprawie realizacji świadczeńz funduszu alimentacyjnego (3116)Odpowiadając na wystąpienie Pana Marszałkaz dnia 8 stycznia 2009 r. dotyczące interpelacji posełIzabelli Sierakowskiej w sprawie interpretacjiprzepisów dotyczących organu właściwego dłużnika(SPS-024-3116/09), uprzejmie informuję:Od 1 października 2008 r. organy właściwe wierzycielai dłużnika alimentacyjnego, tj. wójtowie,burmistrzowie i prezydenci miast właściwi ze względuna miejsce zamieszkania odpowiednio wierzycielai dłużnika alimentacyjnego, realizują zadania wynikającez przepisów ustawy o pomocy osobom uprawnionymdo alimentów. Przyznawanie i wypłata świadczeńz funduszu alimentacyjnego są zadaniami organuwłaściwego wierzyciela, natomiast podejmowaniewobec dłużników alimentacyjnych działań, któremają wesprzeć egzekucję alimentów, jest zadaniemorganu właściwego dłużnika.Powyższe zadania organu właściwego wierzycielaoraz organu właściwego dłużnika mogą być realizowanebezpośrednio przez wójta, burmistrza lub prezydentamiasta w urzędzie miasta lub gminy, lub teżmogą zostać przekazane do ośrodka pomocy społecznejlub innej jednostki organizacyjnej gminy.Przekazanie przez wójta burmistrza lub prezydentamiasta do ośrodka pomocy społecznej (lub innejjednostki organizacyjnej gminy) zadania polegającegona prowadzeniu postępowania w sprawachprzyznawania świadczeń z funduszu alimentacyjnegooraz wydawania w tych sprawach decyzji możenastąpić na podstawie pisemnego upoważnienia.Powyższe wynika ze znowelizowanego art. 12ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocyosobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. Nr 192,poz. 1378, z późn. zm.), na mocy którego organ właściwywierzyciela może upoważnić, w formie pisemnej,swojego zastępcę, pracownika urzędu albo kierownikaośrodka pomocy społecznej lub innej jednostkiorganizacyjnej gminy, a także inną osobę nawniosek kierownika ośrodka pomocy społecznej lubinnej jednostki organizacyjnej gminy, do prowadzeniapostępowania w sprawach przyznawania świadczeńz funduszu alimentacyjnego, a także do wydawaniaw tych sprawach decyzji.Natomiast przekazanie do ośrodka pomocy społecznej(lub innej jednostki organizacyjnej gminy)drugiego zadania przewidzianego w ustawie o pomocyosobom uprawnionym do alimentów, polegającegona podejmowaniu działań wobec dłużników alimentacyjnych(uregulowanego w szczególności w obowiązującychod 1 października 2008 r. przepisach rozdz.2 ww. ustawy), powinno nastąpić w oparciu o uchwałęrady gminy wydaną na podstawie art. 39 ust. 4ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym(Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.).Zgodnie z powyższym przepisem do załatwiania indywidualnychspraw z zakresu administracji publicznejrada gminy może upoważnić również organ wykonawczyjednostki pomocniczej oraz organy jednosteksamorządowych i innych podmiotów, o którychmowa w art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o pomocy osobomuprawnionym do alimentów podejmowanie działańwobec dłużników alimentacyjnych (a także przyznawaniei wypłata świadczeń z funduszu alimentacyjnego)jest zadaniem zleconym gminie z zakresu administracjirządowej, w związku z powyższym przekazanietego zadania do ośrodka pomocy społecznejjak najbardziej może być przedmiotem uchwały radygminy.Jednocześnie należy wskazać, że nie wydaje sięmożliwe całościowe przekazanie do ośrodka pomocyspołecznej (lub innej jednostki organizacyjnej gminy)zadania polegającego na podejmowaniu działań wobecdłużników alimentacyjnych, w oparciu o pisemneupoważnienie organu właściwego wydane na podstawieznowelizowanego art. 4 ust. 3 ustawy o pomocyosobom uprawnionym do alimentów, gdyż zakres takiegoupoważnienia może obejmować jedynie cześćdziałań podejmowanych wobec dłużnika alimentacyjnegotj. przeprowadzanie wywiadu alimentacyjnegooraz odbieranie od dłużnika alimentacyjnegooświadczenia majątkowego.Informuję również, że Ministerstwo Pracy i PolitykiSpołecznej podjęło działania zmierzające do nowelizacjiprzepisów ustawy o pomocy osobom uprawnionymdo alimentów w celu ujednolicenia proceduryzlecania ośrodkom pomocy społecznej zadań wynikającychz tej ustawy.Warszawa, dnia 21 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źMinisterJolanta Fedakministra pracy i polityki społecznejna zapytanie posła Jarosława Rusieckiegow sprawie odmowy wypłatynagrody jubileuszowej przez zakład pracy(3117)Odpowiadając na zapytanie pana posła JarosławaRusieckiego, przekazane przy piśmie z dnia 8 styczniabr., znak: SPS-024-3117/09, w sprawie odmowywypłaty nagrody jubileuszowej panu A. K., któregolist przesłano w załączeniu, uprzejmie wyjaśniam, conastępuje:
358Prawo do nagrody jubileuszowej oraz zasady jejwypłacania regulują przepisy o wynagradzaniu obowiązująceu danego pracodawcy (np. regulaminy wynagradzania,układy zbiorowe pracy). Nie ma w tymzakresie ogólnie obowiązujących przepisów. Zatemocena zasadności roszczenia pana A. K. o wypłatęnagrody jubileuszowej wymaga analizy treści przepisówzakładowych dotyczących tej nagrody orazprzepisów ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniuokresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnymdo pracowniczego stażu pracy (Dz. U. z 1990 r.Nr 54, poz. 310). Jak wynika bowiem z treści listupana A. K., odmowa wypłaty nagrody jubileuszowejprzez pracodawcę związana jest z wątpliwościamiw zakresie możliwości zaliczenia do okresu pracy, odktórego zależy nabycie prawa do nagrody, okresupracy w gospodarstwie rolnym.Wobec powyższego uprzejmie informuję, iż stosowniedo przepisu art. 1 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawydo stażu pracowniczego mogą być zaliczone okresypracy przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r.(po ukończeniu 16 roku życia) w gospodarstwie rolnymprowadzonym przez rodziców, poprzedzająceobjęcie i jego prowadzenie osobiście lub wraz zewspółmałżonkiem.Oznacza to, że pracownik, który przed dniem1 stycznia 1983 r., mając ukończone 16 lat, pracowałw gospodarstwie rolnym rodziców, a następnie przejąłto gospodarstwo lub przejął gospodarstwo teściówi rozpoczął jego prowadzenie osobiście lub razem zewspółmałżonkiem, ma prawo do zaliczenia okresupracy w gospodarstwie rodziców do stażu pracy, odktórego zależą jego uprawnienia pracownicze. Na tlepowołanych przepisów Naczelny Sąd Administracyjnystwierdził, że „art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnymgospodarstwie rolnym do pracowniczegostażu pracy uzależnia zaliczenie tego okresu od spełnieniadwóch warunków: objęcia gospodarstwa,tj. gospodarstwa rodziców lub teściów, i rozpoczęciajego prowadzenia osobiście” (wyrok z dnia 30.01.2001 r.,II SA 613/00, LEX nr 51024). Nie ma przy tym znaczeniaokoliczność, czy między zaprzestaniem pracyw gospodarstwie rodziców a jego objęciem i samodzielnymprowadzeniem była jakaś przerwa, czy nie.Ważne jest to, by przejęciu podlegało gospodarstworodziców, a nie innych osób. Taki też pogląd wyraziłSąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 grudnia 1994 r.,I PKN 115/94, OSNP 1995/16/205).Należy także podkreślić, iż istotne w tej sprawiejest, aby gospodarstwo w dniu jego objęcia odpowiadałoprzyjętej w tym okresie definicji gospodarstwarolnego. Natomiast w mojej ocenie fakt, iż pracownikłączył pracę w gospodarstwie rolnym z nauką w szkoleponadpodstawowej nie pozbawia go prawa do zaliczeniatego okresu pracy do okresu zatrudnienia, odktórego zależą uprawnienia pracownicze, jeżeli zostałyspełnione wszystkie przesłanki wymagane powołanąustawą. Każdy taki przypadek należy oceniaćindywidualnie, gdyż ustawa nie określa wymagań codo czasu świadczenia pracy w gospodarstwie.Mając na uwadze powyższe, pragnę poinformować,iż w zaistniałej sytuacji sporu pomiędzy pracodawcąa pracownikiem co do zasadności zgłaszanychroszczeń pracowniczych organem uprawnionym dorozstrzygnięcia sporu jest sąd pracy. Natomiast ministerpracy i polityki społecznej nie jest uprawnionydo dokonywania powszechnie obowiązującej wykładniustaw ani do rozstrzygania indywidualnych sprawpracowniczych, wymagających ustalenia stanu faktycznegoi prawnego sprawy.MinisterJolanta FedakWarszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źministra środowiskana zapytanie poseł Jolanty Szymanek-Dereszw sprawie możliwości nadania statusuparku krajobrazowego obszarowiskarpy płockiej (3119)Nawiązując do pisma, znak: SPS-024-3119/09,z dnia 8 stycznia 2009 r. przekazującego pismo z dnia5 stycznia 2009 r. Pani Jolanty Szymanek-Deresz,Poseł na <strong>Sejm</strong> RP, w sprawie możliwości nadania statusuparku krajobrazowego obszarowi skarpy płockiej,uprzejmie informuję, iż zgodnie z art. 16 ust. 3ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody(Dz. U. Nr 92, poz. 880, z późn. zm.) utworzenieparku krajobrazowego następuje w drodze rozporządzeniawojewody, które określa jego nazwę, obszar,przebieg granicy i otulinę, jeżeli została wyznaczona,szczególne cele ochrony oraz zakazy właściwe dla danegoparku krajobrazowego lub jego części, wybranespośród zakazów, o których mowa w art. 17 ust. 1ustawy, wynikające z potrzeb jego ochrony. Stosowniedo art. 16 ust. 4 ww. ustawy projekt rozporządzeniaw sprawie utworzenia parku krajobrazowego wymagauzgodnienia z właściwą miejscowo radą gminy.W celu utworzenia parku krajobrazowego należy wystąpićz wnioskiem do właściwego miejscowo wojewodyze wskazaniem potrzeby objęcia danego terenuochroną.Jednocześnie pragnę poinformować, iż nie mapodstaw prawnych, które pozwalałyby wyegzekwowaćna władzach miasta wywiązanie się z zapisówstudium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennegomiasta Płocka. Zgodnie z art. 9 ust. 4ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennymstudium uwarunkowań i kierunków zagospodarowaniaprzestrzennego gminy nie jest aktem prawamiejscowego. Ustalenia studium są wiążące dla organówgminy przy sporządzaniu planów miejsco-
359wych, będących, stosownie do art. 14 ust. 8 ww. ustawy,aktem prawa miejscowego.Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy o planowaniui zagospodarowaniu przestrzennym w planie miejscowymokreśla się obowiązkowo zasady ochrony środowiska,przyrody i krajobrazu kulturowego. Zgodniez ustaleniami studium odnoszącymi się do potrzebyzapewnienia ochrony całego odcinka doliny Wisły,w tym skarpy płockiej, w związku z faktem, iż ustaleniastudium są wiążące dla organów gminy przysporządzaniu planów miejscowych, plan miejscowypowinien zapewnić ochronę tychże obszarów, np. poprzezwyłączenie terenu skarpy płockiej z możliwościzabudowy.MinisterMaciej NowickiWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źsekretarza stanuw Ministerstwie Edukacji Narodowej- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Adama Wykrętaw sprawie odbudowy systemuedukacji zawodowej w Polsce (3120)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pana posła Adama Wykręta (nr SPS-024--3120/09) w sprawie odbudowy systemu edukacji zawodowejw Polsce, uprzejmie wyjaśniam.Dane statystyczne obrazujące nabory absolwentówgimnazjum do zasadniczych szkół zawodowychi techników, w kolejnych latach szkolnych po wejściuw życie reformy szkolnictwa ponadgimnazjalnego,nie potwierdzają potocznie wyrażanych sądów, iż obserwujesię zapaść w szkolnictwie zawodowym, wyrażającąsię spadkiem liczby szkół prowadzących tenrodzaj kształcenia. Nadmienić trzeba, że szacowaniezmian zachodzących w naborach do szkół prowadzącychkształcenie zawodowe jest bardziej miarodajnew odniesieniu do liczby uczniów niż do liczby szkół.Mimo coraz silniejszego nakładania się na naboryw kolejnych latach szkolnych zjawiska niżu demograficznego,zainteresowanie uczniów podejmowaniemnauki w szkołach zawodowych systematycznie wzrasta.Podczas gdy w roku szkolnym 2002/2003 liczbauczniów rozpoczynających naukę w technikum stanowiła22,5% ogółu uczniów klas pierwszych szkółponadgimnazjalnych, to już w bieżącym roku szkolnymudział ten wyniósł 32,5%, a w zasadniczej szkolezawodowej odpowiednio 16,3% i 20,4% (dane GUSi z Systemu Informacji Oświatowej). Dalsze zintensyfikowanietych korzystnych dla rynku pracy tendencjiwymaga podjęcia szerokich działań przez pracodawców,szkoły, instytucje rynku pracy i zainteresowaneresorty.Zauważyć należy, że w wyniku wprowadzonej1 stycznia 1999 r. reformy administracyjnej państwanastąpiły zmiany kompetencyjne organów administracjipublicznej w sprawach dotyczących oświatyoraz zasad funkcjonowania szkół publicznych. Najważniejszazmiana polegała na rozdzieleniu funkcjiprowadzenia szkół od funkcji sprawowania nadzorupedagogicznego nad ich działalnością. Podczas gdynadzór pedagogiczny nad szkołami i placówkami pozostałw gestii kuratorów oświaty, kompetencje dozakładania i prowadzenia publicznych szkół i placówekoświatowych zostały przekazane na odpowiednieszczeble samorządu powiatowego, z wyjątkiemszkół i placówek o znaczeniu regionalnym i ponadregionalnym,których zakładanie i prowadzenie należydo zadań samorządu województwa. Resort edukacjinie powinien być więc adresatem zarzutów, dotyczącychbraku na rynku pracy wykonawców pewnychzawodów, gdyż zadanie obejmujące dostosowywaniekształcenia zawodowego do potrzeb regionalnego czylokalnego rynku pracy wynika wprost z ustawowejroli samorządów terytorialnych.Oprócz coraz mniej licznych roczników gimnazjalistów,niezwykle istotną w ostatnich latach przyczynąbraku absolwentów szkół zawodowych – wykwalifikowanychpracowników w niektórych branżachprzemysłu, np. budowlanej i tekstylnej, jestemigracja zarobkowa ludzi młodych, wykształconychi przedsiębiorczych, głównie do krajów UniiEuropejskiej.Ministerstwo Edukacji Narodowej podejmuje wieledziałań zmierzających do podnoszenia jakościkształcenia w polskich szkołach. Instrumentem sprzyjającymtego rodzaju działaniom jest system ocenianiazewnętrznego, w tym m.in. zewnętrzny egzaminpotwierdzający kwalifikacje zawodowe, nabyte przezposzczególnych absolwentów szkół prowadzącychkształcenie zawodowe. Porównywalność uzyskanychwyników egzaminacyjnych osiąga się poprzez zastosowanie:jednolitych wymagań, określonych dla każdegozawodu odrębnie w standardach egzaminacyjnych,jednakowych procedur i kryteriów oceniania.Należy przy tym zaznaczyć, że egzamin potwierdzającykwalifikacje zawodowe dla absolwentów zasadniczychszkół zawodowych jest przeprowadzany od2004 roku, a dla absolwentów innych typów szkółzawodowych – od 2006 r. Analiza wyników dotychczasprzeprowadzonych egzaminów potwierdzającychkwalifikacje w poszczególnych zawodach wskazujena powolny, lecz systematyczny wzrost jakości kształcenia.W szkołach, po każdej sesji egzaminacyjnej,dokonuje się analizy wyników egzaminu zawodowego.Nauczyciele identyfikują słabe strony procesukształcenia i wyznaczają obszary do dalszej pracy narzecz podnoszenia jakości.Aby zapewnić uczniom i słuchaczom odpowiednipoziom kształcenia praktycznego oraz zdawania egzaminupotwierdzającego kwalifikacje zawodowew oparciu o wyposażenie dydaktyczne, sprzęt i urządzenia,w ramach projektu „Wyposażenie CKU, CKP
360i szkół zawodowych w stanowiska do egzaminów zawodowych”,w latach 2005–2008 zrealizowane zostałyzamówienia na doposażenie szkół o łącznej wartości150 mln zł, współfinansowane ze środków EuropejskiegoFunduszu Społecznego.Kształcenie zawodowe wymaga znacznych nakładówinwestycyjnych, zwłaszcza tworzenia i unowocześnianiabazy techniczno-dydaktycznej. Niewystarczająceśrodki finansowe na doposażenie szkółzawodowych w nowoczesny sprzęt i urządzenia, jakimidysponują jednostki samorządów terytorialnych,powodują, że w większości wykorzystywane w szkołachmaszyny lub urządzenia są przestarzałe i nienadążają za postępem techniczno-technologicznym.W związku z tym niezbędne jest odbudowywanie więziszkół z pracodawcami oraz aktywne włączenie siępracodawców w proces kształcenia ich przyszłychpracowników. Ministerstwo Edukacji Narodowejpodjęło inicjatywę zawierania porozumień z reprezentatywnymiorganizacjami pracodawców, samorządamigospodarczymi oraz innymi podmiotamipozarządowymi na rzecz poprawy stanu kształceniazawodowego, w szczególności kształcenia praktycznego.Działaniem wspierającym szkoły w coraz aktywniejszejwspółpracy z pracodawcami są także porozumieniapodpisywane przez właściwych kuratorówoświaty z działającymi lokalnie organizacjamipracodawców. Monitorowanie realizacji zadań wynikającychz zawartych porozumień pozwala zauważyć,że w wielu województwach doszło do ożywienia tejwspółpracy. Systematycznie wzrasta świadomość aktywnychpracodawców w zakresie konieczności:utrzymywania wysokich standardów kształcenia zawodowego,w tym przede wszystkim pełnej realizacjitreści specyficznych dla nauczanego zawodu oraz odbywaniaprzez uczniów praktycznej nauki zawoduz wykorzystaniem nowoczesnych technologii, sprzętui urządzeń, a także zatrudniania absolwentów legitymującychsię dyplomem potwierdzającym kwalifikacjew wyuczonym zawodzie, a nie wyłącznie świadectwemukończenia szkoły. Bardzo ważna jest takżeaktywność szkół, które mogą organizować, w porozumieniuz organem prowadzącym oraz we współpracyz urzędami pracy i pracodawcami, dodatkowezajęcia w formach pozaszkolnych, a pracodawcy mogąteż organizować nauczycielom zawodu krótkie przeszkoleniew zakresie nowoczesnych urządzeń i nowychtechnologii.Szybki wzrost gospodarczy połączony z postępemtechnicznym i technologicznym oraz pogłębiająca sięintegracja europejska powodują, że szkolnictwo zawodowejest ciągle konfrontowane z wymogami międzynarodowejkonkurencji i globalizacji gospodarki.Niezbędne jest więc podjęcie działań, we współpracyz zainteresowanymi środowiskami, związanych z modyfikacjąsystemu kształcenia zawodowego w kierunkuwiększej jego dostępności i elastyczności, a takżedalszej poprawy jakości i efektywności. Współczesnyrynek pracy w Polsce oczekuje od młodych ludziwkraczających w życie zawodowe coraz wyższychi bardziej złożonych kwalifikacji, czemu nie zawszepotrafią oni sprostać, a których brak zmniejsza szansena zatrudnienie. W tym kontekście niezwykle ważnejest trwałe zbliżanie edukacji i rynku pracy orazwiększe zaangażowanie pracodawców w kształcenieprzyszłych pracowników, szczególnie w sektorachpoddanych szybkim zmianom technologicznym i organizacyjnym.Aktualnie Ministerstwo Edukacji Narodowej,przy współudziale powołanego w czerwcu 2008 r. Zespołuopiniodawczo-doradczego do spraw kształceniazawodowego, zintensyfikowało działania zmierzającedo wypracowania do końca 2009 r. koncepcji zmianw systemie kształcenia zawodowego. W skład zespołuweszli przedstawiciele ministrów właściwych dlazawodów, organizacje pracodawców, w tym równieżprzedstawiciele Związku Rzemiosła Polskiego, przedstawicieleśrodowisk samorządowych, oświatowychi naukowych. Jest to zatem reprezentatywne forumkonsultacyjne, doradcze i dyskusyjne, które ma realnywpływ na kształt i zakres planowanych zmianw systemie kształcenia zawodowego. Taka współpracastworzyła szansę uzyskania wsparcia wszystkichsił politycznych i społecznych na rzecz rozwojukształcenia zawodowego, a wartością dodaną jestefekt synergiczny, wynikający z rzetelnego podejściawszystkich partnerów do opiniowania propozycjizmian.Wsparciem dla rozwoju kształcenia zawodowegobędą także działania podejmowane w ProgramieOperacyjnym „Kapitał ludzki” na lata 2007–2013.Zaprojektowano zadania o charakterze systemowym,obejmujące m.in.:— doskonalenie podstaw programowych kształceniaw poszczególnych zawodach i programów nauczania,w tym ewaluację przydatności programównauczania pod kątem umiejętności poszukiwanychprzez pracodawców;— opracowanie i wdrożenie Krajowego SystemuKwalifikacji obejmującego:1) badania i analizy dotyczące kompetencji i kwalifikacjiwystępujących na polskim rynku pracy,a także możliwości nabywania i potwierdzania kwalifikacji,2) opracowanie Krajowych Ram Kwalifikacji– opis i usystematyzowanie kompetencji i kwalifikacjiwedług poziomu i zakresu kształcenia, mającychodniesienie do Europejskich Ram Kwalifikacji (EQF)w celu poprawy przejrzystości, dostępu, stopniowaniai jakości kwalifikacji w kontekście potrzeb rynku pracyi społeczeństwa obywatelskiego,3) budowę Krajowego Systemu Kwalifikacji – opracowaniei wdrożenie zasad i procedur potwierdzaniakompetencji i kwalifikacji nabywanych w trybach:formalnym (w systemie szkolnym), pozaformalnym(w formach kursów i szkoleń) i nieformalnym (przezsamokształcenie i doświadczenia z procesu pracy),a także wsparcie rozwiązań organizacyjno-instytucjonalnych;
361— doskonalenie nauczycieli kształcenia zawodowegowe współpracy z przedsiębiorcami;— rozwój systemu doradztwa edukacyjno-zawodowego.Wymienione działania służyć będą realizacji szerszychcelów, takich jak: promowanie uczenia się przezcałe życie, zwiększanie możliwości zatrudnienia, mobilnośći integracja społeczna pracowników i osóbuczących się, a także przyczynią się do unowocześnianiasystemu edukacji zawodowej pod kątemprzejrzystości kwalifikacji uzyskiwanych w uczeniusię formalnym, pozaformalnym i nieformalnym.Natomiast wsparciem dla realizacji polityki edukacyjnejw zakresie dostosowywania kierunkówkształcenia do lokalnych uwarunkowań rynku pracyi strategii rozwoju województw będą działaniazaprojektowane w priorytecie IX: Rozwój wykształceniai kompetencji w regionach ww. programu operacyjnego.Naszym dążeniem jest, aby w modelu docelowymszkoła zawodowa była szkołą pozytywnego wyboru,innowacyjnej wiedzy, umiejętności i kompetencji, doczego zachęcają: Program Edukacja i Szkolenie 2010,który został przyjęty przez ministrów edukacji orazKomisję Europejską w 2002 r. oraz zalecenia ParlamentuEuropejskiego i Rady Unii Europejskiej z 14 lutego2008 r. w sprawie ustanowienia EuropejskichRam Kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie.Istotą tego zalecenia jest utworzenie wspólnych ramodniesienia, które będą służyć jako mechanizm porównywaniamiędzy różnymi systemami kwalifikacjii ich poziomów, zarówno w kształceniu ogólnymi wyższym, jak i kształceniu i szkoleniu zawodowym.Dzięki temu poprawi się przejrzystość, porównywalnośći możliwość przenoszenia kwalifikacji obywateli,uzyskanych zgodnie z praktykami stosowanymiw poszczególnych państwach członkowskich UE.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuKrystyna Szumilaspodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Marka Zielińskiegooraz grupy posłóww sprawie wygospodarowania środkówpozwalających na rozszerzeniekalendarza szczepień na 2009 r. o szczepienieprzeciwko ospie wietrznej i pneumokokom(3121)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pana posła Marka Zielińskiego z dnia 18 grudnia2008 r., przekazane przy piśmie z dnia 8 stycznia2009 r. znak: SPS-024-3121/09, w sprawie wygospodarowaniaśrodków pozwalających na rozszerzeniekalendarza szczepień na 2009 r. o szczepienie przeciwkoospie wietrznej i pneumokokom, uprzejmie proszęo przyjęcie następujących informacji.Uprzejmie informuję Pana Marszałka, że „Programszczepień ochronnych” jest opracowywany podwzględem merytorycznym przez Główny InspektoratSanitarny na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeńi chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570).Minister zdrowia w ramach „Programu szczepieńochronnych” finansuje zakup szczepionek dla wszystkichdzieci i młodzieży, niezależnie od poziomu dochodóww rodzinie czy miejsca zamieszkania.Koszty przeprowadzenia szczepień obowiązkowychosób ubezpieczonych są pokrywane na zasadachokreślonych w przepisach o świadczeniachopieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych(świadczeniobiorcy zapewnia się i finansujeze środków publicznych na zasadach i w zakresieokreślonych w ustawie m.in. obowiązkowe szczepieniaochronne).Natomiast w przypadku szczepień zalecanychkoszty zakupu preparatów do szczepień ponosi osobapoddająca się szczepieniu. Ponadto szczepienia takiemogą być finansowane również przez gminy, którezgodnie z art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzieterytorialnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142,poz. 1591, z późn. zm.) zaspokajają zbiorowe potrzebywspólnoty m. in. z zakresu ochrony zdrowia.Jednocześnie pragnę zauważyć, że każdorazowezmiany w kalendarzu podlegają rekomendacji działającejprzy ministrze zdrowia Komisji Chorób ZakaźnychRady Sanitarno-Epidemiologicznej i PediatrycznegoZespołu Ekspertów do spraw ProgramuSzczepień Ochronnych, jednakże są one uwarunkowanewysokością środków finansowych przyznanychna realizację powyższego zadania w danym roku budżetowym.Ponadto uprzejmie informuję, że rozporządzeniemministra zdrowia z dnia 24 czerwca 2008 r.zmieniającym rozporządzenie w sprawie wykazuobowiązkowych szczepień ochronnych oraz zasadprzeprowadzania i dokumentacji szczepień (Dz. U.z 2008 r., Nr 122, poz. 795) z dniem 1 października2008 r. zostały wprowadzone do kalendarza obowiązkowychszczepień ochronnych szczepienia p/pneumokokom i p/ospie wietrznej dla dzieci z określonychgrup ryzyka.Z poważaniemWarszawa, dnia 27 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuMarek Twardowski
362O d p o w i e d źzastępcy prokuratora generalnego- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Zdzisława Czuchyw sprawie koniecznej interwencji dotyczącejnieprawidłowości w Spółdzielni Mieszkaniowejw Chojnicach (3122)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie posła Zdzisława Czuchy z dnia 5 stycznia2009 r. w sprawie koniecznej interwencji dotyczącejnieprawidłowości w Spółdzielni Mieszkaniowej w Chojnicach,uprzejmie informuję, że w świetle obowiązującychprzepisów nie jest możliwe powołanie specjalnejkomisji Ministerstwa Sprawiedliwości mającej nacelu przeprowadzenie szczególnej kontroli wskazanejprokuratury. Stosownie bowiem do art. 1 ust. 2 orazart. 10 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze(Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39) naczelnymorganem prokuratury jest prokurator generalny, którykieruje jej działalnością osobiście bądź przez swoichzastępców, wydając zarządzenia, wytyczne i polecenia.Natomiast minister sprawiedliwości, mimoiż pełni funkcję prokuratora generalnego, nie dysponujeinstrumentami prawnymi pozwalającymi mu napodejmowanie działań kontrolnych w stosunku doprokuratury, a tym samym do powołania postulowanejkomisji.Podkreślić jednak należy, że w ramach obowiązującychprzepisów zawartych w cytowanej wyżej ustawieo prokuraturze oraz Regulaminie wewnętrznegourzędowania powszechnych jednostek organizacyjnychprokuratury (Dz. U. z 2007 r. Nr 169, poz. 1189)istnieje możliwość kontroli zarówno prawidłowościprzebiegu postępowania karnego, jak i zasadnościpodjętej decyzji merytorycznej. Wskazane przez posłapostępowania Prokuratury Rejonowej w Chojnicachzostały poddane takiej kontroli w Prokuraturze Apelacyjnejw Gdańsku i w jej wyniku ustalono, co następuje.Postępowanie 1 Ds 592/08 wszczęto 18 sierpnia2008 r. w sprawie doprowadzenia w czerwcu 2007 r.Spółdzielni Mieszkaniowej w Chojnicach do niekorzystnegorozporządzenia mieniem przez podrobieniekosztorysu wymiany piasku w piaskownicy przyul. Młodzieżowej 19, tj. o czyn z art. 286 § 1 K.k.Podstawę wszczęcia dochodzenia stanowiło zawiadomienieE. K.S., członka powyższej spółdzielni, wskazujące,iż do faktury VAT nr 249/07, stanowiącej rozliczenieza wymianę piasku przy ul. Młodzieżowej 19,dołączono nieprawdziwy kosztorys dotyczący piaskownicyprzy ul. Sportowej 3.W toku postępowania zabezpieczono oryginał zatwierdzonejfaktury VAT nr 249/07, wystawionejprzez Zakład Budowlany J. U. Właściciel zakładu potwierdziłfakt wymiany w 2007 r. piasku w piaskownicachnależących do spółdzielni i wskazał, jakie elementywchodziły w skład ceny za 1 m 2 oraz potwierdziłwystawienie przedmiotowej faktury.Na okoliczność wymiany piasku przesłuchanorównież pracownika spółdzielni, który zeznał, iż fakturaVAT nr 249/07 dotyczy piaskownicy przyul. Sportowej 3. Ponadto do akt dołączono wykaz piaskownicnależących do spółdzielni i kosztorys budowlany,ustalono również, że koszt wymiany piaskuwynosił 87,55 zł za 1 m 2 .Po dokonaniu oceny zgromadzonego materiałudowodowego prokurator rejonowy w Chojnicach postanowieniemz dnia 28 października 2008 r. umorzyłdochodzenie wobec braku znamion czynu zabronionego(art. 17 § 1 pkt 2 K.p.k.). Na powyższerozstrzygnięcie złożyła zażalenie zawiadamiająca,którą zarządzeniem z dnia 17 listopada 2008 r.uznano za osobę nieuprawnioną do wniesienia środkaodwoławczego.E. K.S. zaskarżyła powyższe zarządzenie, jednakSąd Rejonowy w Chojnicach postanowieniem z dnia30 grudnia 2008 r. (sygn. akt II Kp 480/08) podzieliłstanowisko prokuratora, uznając że nie jest ona osobąpokrzywdzoną. Z uwagi jednak na to, że zażalenieskarżącej zawierało istotne dla sprawy informacjewymagające wyjaśnienia, prokurator rejonowy w Chojnicachpodjął powyższe postępowanie w trybieart. 327 § 1 K.p.k. i będzie ono kontynuowane. Nadzień 29 stycznia wyznaczono termin przesłuchaniaE. K.S. w charakterze świadka.Sprawa 3 Ds 262/08 została zainicjowana przezgrupę członków Spółdzielni Mieszkaniowej w Chojnicach,którzy w dniu 16 maja 2008 r. powiadomiliprokuraturę o nieprawidłowościach w pracy zarząduspółdzielni. W toku postępowania sprawdzającegozabezpieczono dokumenty spółdzielni dotyczące kosztóweksploatacji remontów oraz statut, rozpytanorównież jej pracowników. W oparciu o zgromadzonymateriał dowodowy prokurator rejonowy w Chojnicachpostanowieniem z dnia 16 czerwca 2008 r. odmówiłwszczęcia dochodzenia w sprawie:1) doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzeniamieniem członków przez Zarząd SpółdzielniMieszkaniowej w Chojnicach poprzez zaniechanie,wbrew obowiązkowi wynikającemu z treści art. 4 1ustawy z dnia 15.12.2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych(Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116), prowadzeniaodrębnie dla każdej nieruchomości ewidencjii rozliczenia kosztów i przychodów, a także ewidencjiwpływów i wydatków funduszu remontowego,tj. o czyn z art. 286 § 1 K.k., wobec ustalenia, że czynunie popełniono,2) ukrywania w dniu 15 maja 2008 r. w Chojnicachprzez prezesa W. O. dokumentów spółdzielniprzed członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej w ChojnicachE. K.S., tj. o czyn z art. 276 K.k. wobec brakuznamion przestępstwa z art. 276 K.k., a stwierdzeniawykroczenia z art. 27 3 ustawy z dnia 15 grudnia2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U.z 2003 r. Nr 119, poz. 1116).
363Postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenianie zostało zaskarżone przez pokrzywdzonych. Podjętąprzez Prokuraturę Rejonową w Chojnicach decyzjęmerytoryczna uznano za zasadną.Jak ustalono, Komenda Powiatowa Policji w Chojnicachskierowała do miejscowego Sądu Rejonowegowniosek o ukaranie prezesa Spółdzielni Mieszkaniowejw Chojnicach za popełnienie wykroczenia z art. 27 3ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniachmieszkaniowych. Sąd Rejonowy w ChojnicachVI Wydział Grodzki wyrokiem z dnia 13 stycznia2009 r., sygn. akt (VI W 971/08) uniewinnił W. O. obwinionegoo to, że w okresie od 15 do 19 maja 2008 r.w Chojnicach jako prezes Spółdzielni Mieszkaniowej,będąc odpowiedzialnym za prace zarządu, nie udostępniłdokumentów, takich jak regulaminy radynadzorczej gospodarowania środkami funduszy udziałowego,zasobowego, wkładów mieszkaniowych i budowlanych,remontowego i zakładowego funduszuświadczeń socjalnych, tj. o wykroczenie z art. 27 3ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniachmieszkaniowych. Wyrok ten uprawomocnił się21 stycznia 2009 r.Odnośnie do sprawy V Ds 6/09 Prokuratury Okręgowejw Słupsku ustalono, że w dniu 9 maja 2008 r.Prokuratura Rejonowa w Chojnicach wszczęła śledztwonr 3 Ds 240/08 dotyczące przywłaszczeniaw okresie od 1 stycznia 2003 r. do 8 maja 2008 r.w Chojnicach pieniędzy o znacznej wartości, w kwocie430 000 zł na szkodę Spółdzielni Mieszkaniowejw Chojnicach, tj. o czyn z art. 284 § 2 K.k. w zw.z art. 294 § 1 K.k. w zw. z art. 11 § 2 K.k. W tokupostępowania w dniu 10 maja 2008 r. przedstawionozarzut D. L. o to, że w okresie od 1 stycznia 2003 r.do 8 maja 2008 r. w Chojnicach, działając wspólniez ustaloną osobą oraz w krótkich odstępach czasui w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako kasjerkaSpółdzielni Mieszkaniowej w Chojnicach, przywłaszczyłaco najmniej 416 000 zł w ten sposób, żewybierała z kasy pieniądze na dokument KW, podrabiającpodpisy członków spółdzielni, czym działałana szkodę Spółdzielni Mieszkaniowej w Chojnicach,tj. o czyn z art. 284 § 2 K.k. w zw. z art. 294 § 1 K.k.i art. 270 § 1 K.k. w zw. z art. 11 § 2 K.k.W dniu 12 maja 2008 r. wydano postanowienieo zastosowaniu wobec podejrzanej środka zapobiegawczegow postaci poręczenia majątkowego w kwocie15 000 zł oraz zakazu wykonywania funkcji kasjerkipodczas toczącego się przeciwko niej postępowaniakarnego.Następnie w dniu 5 czerwca 2008 r. zabezpieczonomajątek wyżej wymienionej poprzez obciążenie przymusowąhipoteką kaucyjną nieruchomości, lokalumieszkalnego przy ul. Książąt Pomorskich w Chojnicach,a 27 czerwca 2008 r. wyrażono zgodę na sprzedażmieszkania. W dniu 1 października 2008 r. wydanopostanowienie o uchyleniu postanowienia o zabezpieczeniumajątkowym z 5 czerwca 2008 r. i jednocześniepostanowieniem z tego samego dnia zabezpieczonona mieniu podejrzanej pieniądze w kwocie135 000 zł uzyskane ze sprzedaży mieszkania w Chojnicach,które przelano na konto depozytowe SąduOkręgowego w Słupsku.Postanowieniem prokuratora rejonowego w Chojnicachz 5 grudnia 2008 r. czas trwania śledztwa3 Ds 240/08 przedłużono do 9 lutego 2009 r., a z uwagina zawiłość i wielowątkowość zostało ono przejętedo prowadzenia przez Prokuraturę Okręgową w Słupskui zarejestrowane pod sygn. V Ds 6/09.Dotychczas w tej sprawie zebrano obszerny materiałdowodowy, między innymi przesłuchano szeregświadków, w tym część pokrzywdzonych członkówSpółdzielni Mieszkaniowej w Chojnicach, powołanobiegłego rewidenta z dziedziny finansów i księgowościw zakresie prawidłowości obrotu gotówkowegooraz bankowego, uzyskano opinię i zebrano obszernądokumentację źródłową. Jednak dla wszechstronnegowyjaśnienia okoliczności zdarzenia wymagane jestprowadzenie dalszych czynności procesowych, bowiemdopiero zebranie kompletnego materiału dowodowego,w tym przesłuchanie wszystkich pokrzywdzonychczłonków spółdzielni, pozwoli na prawidłowąprawnokarną ocenę zdarzenia i umożliwi przedstawieniezarzutów innym osobom oraz sprecyzowaniekońcowego zarzutu D. L.Zakres przedmiotowego śledztwa, ilość niezbędnychdo przesłuchania osób w charakterze świadków(kilkaset), konieczność uzyskania opinii biegłychz dziedziny finansów i księgowości oraz z zakresupisma ręcznego, a także zawiły charakter sprawy powodują,że zarzut przewlekłości jego prowadzenianależy uznać za niezasadny.W związku z zawartymi w zapytaniu zarzutamikierowanymi pod adresem prokuratorów zobowiązanoprokuratora okręgowego w Słupsku do zbadaniaokoliczności rzekomych powiązań koleżeńskich prokuratorówz prezesami wyżej wymienionej spółdzielnimieszkaniowej. Z poczynionych ustaleń wynika,że wśród pracowników Prokuratury Rejonowej w Chojnicachczłonkami tamtejszej spółdzielni mieszkaniowejsą dwaj prokuratorzy, przy czym żaden z nich niepełni funkcji kierowniczej w tej jednostce.Wskazać należy, że prokurator H. P. (będącaczłonkiem spółdzielni) nadzorowała postępowaniew sprawie 1 Ds 592/08, jednak pozostawało to w zgodnościz zarządzeniem o podziale czynności, który wynikałz podziału terytorialnego rejonu działania ProkuraturyRejonowej w Chojnicach. Należy równieżpodkreślić, że w przedmiotowych sprawach nie wpływaływnioski o wyłączenie prokuratora nadzorującegopostępowanie czy też o przekazanie spraw do innejjednostki organizacyjnej prokuratury.Informacja prokuratora rejonowego w Chojnicachwskazuje, że żaden z podległych mu prokuratorów,jak również członków kierownictwa nie utrzymywałi nie utrzymuje kontaktów osobistych z prezesemspółdzielni ani też z członkami Zarządu SpółdzielniMieszkaniowej w Chojnicach.Badanie w Prokuraturze Apelacyjnej w Gdańskuakt powyższych spraw dotyczących Spółdzielni Miesz-
364kaniowej w Chojnicach wykazało, iż brak jest podstawdo kwestionowania sposobu ich merytorycznegozakończenia, jak również do twierdzenia, że postępowaniate były prowadzone w sposób nieobiektywnyi celowo blokowano wyjaśnienie objętych nimi zdarzeń.Przykładem negującym takie podejrzenia jestsprawa 1 Ds 592/08, w której prokurator rejonowyw Chojnicach z urzędu zdecydował o podjęciu w trybieart. 327 § 1 K.p.k. prawomocnie umorzonego postępowaniaprzygotowawczego.Podkreślenia wymaga również to, że w 2009 r. doWydziału V Śledczego Prokuratury Okręgowejw Słupsku przejęto z Prokuratury Rejonowej w Chojnicachtrzy postępowania. Poza wskazanym wyżejśledztwem V Ds 6/09 są to sprawy V Ds 2/09 dotyczącasfałszowania bilansu Spółdzielni Mieszkaniowejw Chojnicach za 2007 r. oraz V Ds. 5/09 toczącasię w sprawie doprowadzenia Spółdzielni Mieszkaniowejw Chojnicach do niekorzystnego rozporządzeniaw 2008 r. mieniem w kwocie nie mniejszej niż8300 zł(wartość wstępna) podczas wykonywania pracremontowych.Fakt przejęcia trzech toczących się postępowańdotyczących tej spółdzielni do Wydziału ŚledczegoProkuratury Okręgowej w Słupsku niewątpliwie służyprawidłowemu i sprawnemu prowadzeniu powyższychpostępowań przygotowawczych. Dlatego też,odpowiadając na zawarte w piśmie posła ZdzisławaCzuchy pytanie nr 1, należy stwierdzić, że wskazanawyżej analiza spraw nie potwierdziła, znanych ProkuraturzeKrajowej z szeregu składanych skarg, zarzutówodnoszących się do sposobu prowadzenia postępowańdotyczących Spółdzielni Mieszkaniowejw Chojnicach.Z uwagi jednak na to, że wielu parlamentarzystóww swoich interwencjach kierowanych do prokuratorageneralnego podnosiło problem braku właściwejreakcji organów ścigania na doniesienia o popełnieniuprzestępstw przez zarządy spółdzielni mieszkaniowych,Prokuratura Krajowa podjęła czynnościmające na celu ich wyjaśnienie. W związku z powyższymw dniu 14 stycznia br. polecono prokuratoromapelacyjnym zbadanie akt tej kategorii spraw (zarejestrowanychw latach 2007–2008) przez prokuraturyapelacyjne, w zakresie postępowań toczących sięna szczeblu prokuratur okręgowych, zaś przez prokuraturyokręgowe odnośnie do spraw prokuraturrejonowych w celu dokonania oceny sposobu prowadzeniapostępowań pozostających w biegu oraz zasadnościpodjętych decyzji merytorycznych w sprawachzakończonych.Z wynikami badania akt oraz ujawnionymi przypadkamiuchybień prokuratorzy apelacyjnymi są zobowiązanizapoznać prokuratorów z podległych imokręgów w ramach prowadzonych narad służbowych.Polecono również, by w terminie do 20 marca br. prokuratorzyapelacyjni przedstawili Prokuraturze Krajowejinformację omawiającą wyniki przeprowadzonychbadań wraz z oceną skali zjawiska sygnalizowanegoprzez posłów oraz wskazaniem podjętychśrodków w celu eliminacji stwierdzonych uchybień.W ramach tych badań zostaną ocenione równieżinne niż wskazane wyżej postępowania tej kategoriiprowadzone w Prokuraturze Okręgowej w Chojnicach.Odpowiadając na pytanie nr 2 trzeba podkreślić,iż w tym stanie rzeczy brak jest aktualnie przesłanekdo przekazywania postępowań toczących się w ProkuraturzeOkręgowej w Chojnicach i ProkuraturzeOkręgowej w Słupsku do innych jednostek organizacyjnychprokuratury.Z wyrazami szacunkuZastępca prokuratora generalnegoJerzy SzymańskiWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źsekretarza stanuw Ministerstwie Edukacji Narodowej- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Michała Jarosaw sprawie awansu nauczycielskiego (3123)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pana posła Michała Jarosa (nr SPS-024--3123/09) z dnia 7 stycznia 2009 r. dotyczące awansunauczycielskiego, uprzejmie przedstawiam następującąopinię.Podstawowymi działaniami dotyczącymi usprawnieniafunkcjonowania systemu awansu zawodowegonauczycieli była nowelizacja aktów prawnych dotyczącychawansu zawodowego nauczycieli. Działaniatakie podejmowano po wdrożeniu tego systemu w dniu6 kwietnia 2000 r., tj. po wejściu w życie ustawyz dnia 18 lutego 2000 r. o zmianie ustawy Karta Nauczycielaoraz o zmianie niektórych innych ustaw(Dz. U. Nr 19, poz. 239, ze zm.).1. Do tego obszaru zaliczyć należy następującedziałania:— nowelizacja ustawą z dnia 23 sierpnia 2001 r.o zmianie ustawy o systemie oświaty ustawy wprowadzającejreformę ustroju szkolnego, ustawy KartaNauczyciela oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.Nr 111, poz. 1194) przepisów dotyczących awansunauczycieli; przepisy art. 21, 27 i 28 ww. ustawywprowadziły regulacje prawne umożliwiające uzyskanieprzez pewną grupę nauczycieli stopnia nauczycielamianowanego bez konieczności odbywaniastażu i zdawania egzaminu, natomiast przepis art. 25ustawy umożliwił zakończenie postępowań kwalifikacyjnychna stopnie specjalizacji zawodowej nauczycieliwszczętych przed dniem 6 kwietnia 2000 r.;
365— nowelizacja rozporządzenia w sprawie uzyskiwaniastopni awansu zawodowego przez nauczycielirozporządzeniem ministra edukacji narodowej i sportuz dnia 29 maja 2002 r., która wprowadziła szeregistotnych zmian w procedurach dotyczących awansuzawodowego nauczycieli; zmiany te miały na celu odbiurokratyzowaniei usprawnienie systemu awansuzawodowego nauczycieli;— nowelizacja ustawą z dnia 15 lipca 2004 r.o zmianie ustawy Karta Nauczyciela oraz o zmianieniektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 179, poz. 1845),którą zmieniono bądź doprecyzowano przepisy budzącewątpliwości interpretacyjne; zachowano wszystkierozwiązania przesądzające o kwalifikacyjno-motywacyjnejroli system awansu zawodowego i jegopowiązaniu z systemem wynagradzania.Zmiany merytoryczne obejmowały w szczególności:1) wydłużenie ścieżki awansu zawodowego;2) umożliwienie nauczycielowi mianowanemu ubiegającemusię o stopień nauczyciela dyplomowanegozaprezentowania swojego dorobku zawodowego komisjikwalifikacyjnej podczas rozmowy;3) rezygnacja z „sesyjności” prac komisji kwalifikacyjnychi egzaminacyjnych, jednocześnie ustalonyzostał jednolity termin przeszeregowania płacowegonauczycieli w związku z uzyskaniem wyższego stopniaawansu zawodowego na początek kolejnego rokuszkolnego lub kolejnego roku kalendarzowego;4) wzmocnienie roli kuratora oświaty w systemieawansu zawodowego nauczycieli;5) uproszczenie przepisów dotyczących „przerw”w stażu;6) uchylenie przepisów, zgodnie z którymi nauczycielkontraktowy był zobowiązany do uzyskaniaw okresie 4 lat pracy w szkole stopnia nauczycielamianowanego, pod rygorem wygaśnięcia stosunkupracy;7) zobowiązanie dyrektora szkoły do ustaleniaoceny dorobku zawodowego nauczyciela za okresstażu w terminie 21 dni od dnia przedłożenia przezniego sprawozdania z realizacji planu rozwoju zawodowego.W ślad za tymi zmianami:— w dniu 8 grudnia 2004 r. weszło w życie rozporządzenieministra edukacji narodowej i sportuz dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskiwania stopniawansu zawodowego przez nauczycieli (Dz. U.Nr 260, poz. 2593), w którym zgodnie z delegacją ustawowązawartą w przepisach art. 9g ust. 10 ustawy KartaNauczyciela ustalono:1) sposób odbywania stażu;2) rodzaj dokumentacji załączanej do wnioskuo podjęcie postępowania kwalifikacyjnego lub egzaminacyjnego;3) zakres wymagań do uzyskania poszczególnychstopni awansu zawodowego;4) tryb działania komisji kwalifikacyjnych i egzaminacyjnych;5) wzory zaświadczeń o uzyskaniu akceptacji lubzdaniu egzaminu oraz wzory aktów nadania stopniawansu zawodowego,uwzględniając potrzebę stopniowania i różnicowaniawymagań stawianych nauczycielom na poszczególnychstopniach awansu zawodowego orazpotrzebę prawidłowego przeprowadzania postępowańkwalifikacyjnych i egzaminacyjnych;— wydanie rozporządzenia ministra edukacji narodoweji sportu z dnia 31 maja 2005 r. w sprawieramowego programu szkolenia kandydatów na ekspertówwchodzących w skład komisji egzaminacyjnychi kwalifikacyjnych dla nauczycieli ubiegającychsię o awans na stopień zawodowy, sposobu prowadzenialisty ekspertów oraz trybu wpisywania i skreślaniaekspertów z listy (Dz. U. Nr 104, poz. 873);— nowelizacja dokonana rozporządzeniem ministraedukacji narodowej z dnia 14 listopada 2007 r.(Dz. U. Nr 214, poz. 1580) zmieniającym rozporządzenieministra edukacji narodowej i sportu z dnia1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskiwania stopniawansu zawodowego przez nauczycieli; zmiany wprowadzonew rozporządzeniu w sprawie uzyskiwaniastopni awansu zawodowego przez nauczycieli dotyczyływ szczególności:1) dokumentacji załączanej przez nauczyciela downiosku o podjęcie postępowania kwalifikacyjnegolub egzaminacyjnego;2) składu komisji kwalifikacyjnych lub egzaminacyjnych;3) terminu usunięcia przez nauczyciela brakówformalnych i skutków ich nieusunięcia – § 11;4) dokumentacji przechowywanej przez organy nadającenauczycielom stopnie awansu zawodowego;— nowelizacja ustawy z dnia 21 listopada 2008 r.o zmianie ustawy Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2009 r.Nr 1, poz. 1), powołująca kluczowe rozwiązaniaw zakresie płac.Wymiar i zakres inicjatywy legislacyjnej i działanieministra właściwego ds. oświaty i wychowaniaw obszarze awansu zawodowego nie mogą w rezultaciebudzić wątpliwości. Przyjęto, iż zakres zmian ww.modyfikacji rozwiązań systemowych w obszarze awansuzawodowego powinien zacząć zapewniać:1) porównywalność oceny osiągnięć i dorobku zawodowegonauczycieli ubiegających się o awans naterenie całego kraju, niezależnie od miejsca zatrudnienia:wymagania na poszczególne stopnie awansuokreślają przepisy powszechne, oceny dorobku zawodowegoi osiągnięć nauczycieli dokonują zewnętrznekomisje, w których skład – począwszy od komisji egzaminacyjnejdla nauczyciela kontraktowego ubiegającegosię o stopień nauczyciela mianowanego – wchodząniezależni eksperci z listy prowadzonej przezministra właściwego do spraw oświaty i wychowaniaoraz przedstawiciel nadzoru pedagogicznego;2) możliwość wglądu w pracę poszczególnych nauczycielize strony nadzoru pedagogicznego i organuprowadzącego szkołę, a także rodziców uczniów:przedstawiciel każdego z organów nadzorujących
366wchodzi w skład komisji w charakterze członka lubobserwatora, zaś dyrektor szkoły zasięga opinii rodzicówna temat pracy nauczyciela przy ocenie jegodorobku zawodowego;3) możliwość sądowej kontroli prawidłowości postępowań;4) nadzór legalnościowy nad czynnościami podejmowanymiw procedurach awansu nauczycieli przezdyrektorów szkół, organy prowadzące i komisje sprawująodpowiednio organy nadzoru pedagogicznegooraz właściwi ministrowie;5) wpływ i odpowiedzialność dyrektora szkoływ zakresie powiązania awansu zawodowego nauczycieliz jakością pracy szkoły: dyrektor szkoły zatwierdzaplan rozwoju zawodowego nauczyciela i oceniastopień jego realizacji.2. Praktyczne funkcjonowanie przepisów prawaw zakresie awansu zawodowego stało się przedmiotemzewnętrznej oceny. W okresie od 10 września2007 r. do 21 stycznia 2008 r. Najwyższa Izba Kontroliprzeprowadziła bowiem szczegółową kontrolęfunkcjonowania systemu awansu zawodowego nauczycieli.Celem kontroli była ocena realizacji ustawowychzadań przez właściwe organy administracjirządowej, samorządu terytorialnego i dyrektorówszkół. Kontrolą objęto okres 4 lat szkolnych: od 2003/2004 do 2006/2007. W wyniku kontroli NajwyższaIzba Kontroli pozytywnie oceniła funkcjonowaniesystemu awansu zawodowego nauczycieli oraz realizacjęzadań w tym zakresie przez skontrolowane jednostki,mimo stwierdzenia nieprawidłowości.W przedstawionej Informacji o wynikach kontrolifunkcjonowania systemu awansu zawodowego nauczycieli(Warszawa, sierpień 2008 r.) NajwyższaIzba Kontroli stwierdza, iż „system awansu zawodowegonauczycieli spełnia najważniejsze cele, którewiązane były z jego wprowadzeniem w 2000 r., tj. motywowaniedo podwyższania kwalifikacji oraz podwyższeniestatusu zawodowego nauczycieli”. Równocześniepodkreśla, iż „w funkcjonowaniu systemuawansu zawodowego nauczycieli konieczne jest ściślejszepowiązanie z jakością pracy szkół i nauczycielioraz wyeliminowanie nieprawidłowości stwierdzonychw wyniku kontroli”.Postulowane przez Najwyższą Izbę Kontroli ściślejszepowiązanie funkcjonowania systemu awansuzawodowego z jakościowym rozwojem szkół i nauczycielijest w pełni zasadne. Należy jednak zauważyć,że obszar statusu zawodowego nauczycieli jest sferąniezwykle społecznie wrażliwą, a zbyt szybkie zmianyłatwo wywołują poczucie destabilizacji i niezadowoleniaw środowiskach oświatowych. Poszanowaniezasad demokratycznego państwa prawa i koniecznośćzagwarantowania normalnej realizacji bieżącegoprocesu dydaktyczno-wychowawczego w szkołachwymaga precyzyjnego przygotowania wprowadzanychzmian, zastosowania odpowiednich okresówprzejściowych, jak również prowadzenia szerokiejkampanii informacyjnej i promocyjnej. Wraz z koncepcjązmian niezbędne jest opracowanie kompleksowegosystemu monitorowania przebiegu ich wdrażaniai wywołanych skutków, a także zaplanowaniemetod i terminów ewaluacji. Jako punkt wyjścia dosprecyzowania jakościowych kryteriów modyfikacjisystemu awansu zawodowego posłuży analiza przebiegukariery zawodowej i efektów pracy tych nauczycieli,którzy w 2000 r. rozpoczęli pracę w szkolejako stażyści, a w 2008 r. zakończyli „wędrówkę” pościeżce 4-stopniowego awansu zawodowego uzyskaniemstopnia nauczyciela dyplomowanego.Badania opinii środowiska oświatowego na tematfunkcjonowania system awansu zawodowegoi jego wpływu na osiągnięcia efektów zakładanychprzez Ministerstwo Edukacji Narodowej (przeprowadzonem.in. przez ZNP w 2003 r.) wskazują, iżwprowadzone w 2000 r. nowe zasady awansu zawodowegoprzyczyniły się do wzrostu aktywność zawodowejnauczycieli.3. Wraz z przejściem ścieżki awansu przez pierwszychnauczycieli, w ocenie ministra edukacji narodowej,konieczne jest obecnie przygotowanie narzędziidentyfikujących i monitorujących proces awansunauczyciela w kontekście osiągnięć ucznia. Przyjmujesię też, iż istotne w tym obszarze będzie ograniczeniezadań i obowiązków organów nadzoru pedagogicznegoo charakterze organizacyjnym i administracyjnym,przy jednoczesnym wzmocnieniu i scentralizowaniuzadań odnoszących się bezpośrednio dozapewniania jakości kształcenia. Należy podkreślić,iż zgodnie z założeniami reformy edukacji nowa koncepcjastatusu zawodowego nauczycieli miała m.in.podnieść kwalifikacje nauczycieli i uruchomić mechanizmskłaniający ich do ciągłego podwyższaniakwalifikacji zawodowych w celu podejmowania działańsłużących doskonaleniu realizowanego w szkoleprocesu dydaktyczno-wychowawczego. Poza sporempozostaje, iż cel ten został osiągnięty (co potwierdzająrównież ustalenia Najwyższej Izby Kontroli). Wartozauważyć, że w 2007 r. wykształcenie wyższe posiadałook. 96,6% ogółu zatrudnionych nauczycieli,tj. o ponad 20% więcej aniżeli w roku 2000.Należy pamiętać, że efekty działań edukacyjnychbędą widoczne dopiero po pewnym czasie, kiedyw szkołach pojawi się pierwsza grupa nauczycieli,którzy przeszli całą ścieżkę awansu, od nauczycielastażysty do nauczyciela dyplomowanego. Nastąpi todopiero w roku szkolnym 2008/2009, wówczas będziemożna w pełni ocenić, jak zmiany wprowadzonew 2000 r. wpłynęły na poprawę jakości kształcenia.W ocenie ministra edukacji narodowej koniecznejest dalsze doskonalenie systemu awansu zawodowegow celu nadania mu charakteru bardziej motywującego,a także ściślejsze powiązanie z wynikamikształcenia i wychowania. Niezbędne jest równieżzapewnienie bardziej skutecznego sprawowania nadzoruprzez organy nadzoru pedagogicznego.4. Jednocześnie uprzejmie informuję, iż ministerwłaściwy działa w granicach i na zasadach wynikającychz przepisów ustaw, ustanowionych przez parlamentRP. W zakresie awansu zawodowego jest m.in.
367organem wyższego stopnia w rozumieniu ustawy Kodekspostępowania administracyjnego oraz w niewielkimzakresie organem nadającym stopnie awansu.Odpowiednio zagadnienia i sprawy tego dotyczącenależą do zakresu działania Departamentu StrategiiMEN. Kwestie (zasady i tryb) udostępnianiastosownych informacji w zakresie działania organuwładzy publicznej regulowane są w ustawie z dnia6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.(Dz.U. Nr 112, poz. 1198, z późn. zm.).Przekazując Panu Marszałkowi powyższe wyjaśnienia,uprzejmie proszę o ich przyjęcie.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuKrystyna Szumilaspodsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów- z upoważnienia ministra -na zapytanie poseł Bożeny Kotkowskiejw sprawie odwołania przewodniczącegoZwiązku Zawodowego Celnicy PL (3124)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pani poseł Bożeny Kotkowskiej z dnia17 grudnia 2008 r. w sprawie odwołania przewodniczącegoZwiązku Zawodowego Celnicy PL pana S. S.,uprzejmie informuję, co następuje:Stosownie do uregulowań zawartych w art. 1 ust. 8i ust. 9 oraz art. 81 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r.o Służbie Celnej (t.j.: Dz. U. z 2004 r. Nr 156,poz. 1641, ze zm.) w sprawach związanych z pełnieniemsłużby funkcjonariusza celnego, w tym równieżdotyczących zwolnienia ze służby, wyłączną osobąuprawnioną ustawowo do podejmowania rozstrzygnięćjest kierownik urzędu, czyli dyrektor izby celnej,w którym funkcjonariusz pełni służbę. Od decyzjidyrektora izby funkcjonariuszowi celnemu przysługujewniosek o ponowne rozpatrzenie sprawyprzez tegoż dyrektora, zaś po wydaniu rozstrzygnięciafunkcjonariusz celny ma prawo wniesienia skargido sądu administracyjnego.Z powyżej przedstawionego stanu prawnego jednoznaczniewynika, że dyrektor izby celnej w sprawachze stosunku służbowego funkcjonariuszy celnychpełniących służbę w podległej mu izbie celnejjest niezależny, zaś jego decyzje i rozstrzygnięcia podlegająjedynie kontroli sądowej. Uprawnienia ministrafinansów, wykonywane na mocy upoważnieniaustawowego przez szefa Służby Celnej, w odniesieniudo funkcjonariuszy celnych określone zostały w art. 1austawy o Służbie Celnej i dotyczą jedynie kształtowaniapolityki kadrowej i szkoleniowej.Dyrektor Izby Celnej w Opolu prowadzący postępowaniew sprawie pana S. S. poinformował, żew dniu 9 grudnia 2008 r. zostało wszczęte postępowaniew sprawie zwolnienia ze służby ww. funkcjonariuszacelnego Izby Celnej w Opolu.Postępowanie to jest prowadzone w oparciu o przepisyKodeksu postępowania administracyjnego. Podstawąwszczęcia było uzasadnione prawdopodobieństwowystąpienia przesłanek, o których mowa w art.26 pkt 10 ustawy o Służbie Celnej. Przepis ten stanowi,że „funkcjonariusza celnego można zwolnić zesłużby w wypadku zaistnienia (…) ważnej przyczyny,jeżeli dalsze pozostawanie w służbie nie gwarantujenależytego wykonywania obowiązków służbowych;zwolnienie funkcjonariusza celnego może nastąpićw tym wypadku po zasięgnięciu opinii związku zawodowegofunkcjonariuszy celnych”.Decyzja dyrektora Izby Celnej w Opolu o wszczęciupostępowania była wynikiem uzyskania informacjio publicznych wypowiedziach funkcjonariuszacelnego w związku z akcją protestacyjną drobnychprzemytników przed przejściem granicznym dla pieszychw Medyce. W wywiadzie udzielonym dla PolskiegoRadia Rzeszów w dniu 2.12.2008 r., jak i w dniu3.12.2008 r., funkcjonariusz celny S. S. zakwestionowałlegalność wprowadzenia przepisów prawa powszechnieobowiązującego, cyt.: „Ja nie wypowiadamsię absolutnie na temat tego, czy te normy sązasadne, czy nie. Ja wypowiadam się na temat tego,jak je wprowadzono. Uważam, że wprowadzono jenielegalnie. Natomiast jeżeli chodzi o szukanie wpływówdo budżetu, to ministerstwo powinno poszukaćzupełnie, zupełnie gdzie indziej, jeżeli chodzi o sferęakcyzową”.Twierdzenie, że przepisy rozporządzenia zostaływprowadzone „nielegalnie”, wypowiadane na forumpublicznym przez funkcjonariusza celnego przedstawionegona antenie jako „szef Związku ZawodowegoCelnicy PL”, jednoznacznie podważa autorytet organówpaństwa i narusza zaufanie obywateli do państwa.Świadczy o tym również odbiór tej wypowiedziprzez prowadzącego rozmowę, który stwierdza, cyt.:„Jeśli mówi pan, że wprowadzono te przepisy nielegalnie,no to jakby to nie zwał, wspiera pan tym samymco osoby, które zajmowały się przenoszeniempapierosów przez granicę”.W sytuacji kryzysowej, jaka wówczas zaistniałaprzed przejściem granicznym, wypowiedź ww. funkcjonariuszapodgrzewała atmosferę, co utrudniałodziałanie służb porządku publicznego. Podkreślićrównież należy, że wypowiedź pana S. S. wykraczałapoza obszar działania związków zawodowych. W związkuz powyższym zaistniało podejrzenie naruszeniapodstawowych obowiązków funkcjonariusza celnego,określonych w art. 32 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy o SłużbieCelnej.Każdy funkcjonariusz celny przed przystąpieniemdo służby składa ślubowanie o treści: „Świadomy po-
368dejmowanych obowiązków funkcjonariusza celnego– ślubuję wiernie służyć <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>,rzetelnie wykonywać powierzone mi zadania orazstrzec dobrego imienia służby, honoru i godnościfunkcjonariusza celnego”. Każdy funkcjonariusz celnyniezależnie od zajmowanego stanowiska, jak i pełnionejfunkcji, zgodnie z postanowieniami art. 32ust. 1 pkt 1 ww. ustawy jest zobowiązany do dochowaniaobowiązków wynikających ze złożonego ślubowania.Ponadto zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 5 ww.ustawy jest zobowiązany godnie zachowywać sięw służbie oraz poza nią.Postawa funkcjonariusza, polegająca na kwestionowaniulegalności wprowadzenia przepisów prawapowszechnie obowiązującego, pozostaje w oderwaniuod zadań, jakie ustawodawca nałożył na Służbę Celną.Postanowienia art. 1 ust. 2 ustawy o Służbie Celnejwskazują wprost, iż do zadań Służby Celnej należyrealizacja polityki celnej państwa w części dotyczącejprzywozu i wywozu towarów oraz wykonywanieinnych zadań wynikających z przepisów odrębnych,a w szczególności kontrola przestrzeganiaprzepisów prawa celnego oraz innych przepisów związanychz przywozem i wywozem towarów.Dyrektor izby celnej, do zadań którego należy realizacjapolityki celnej państwa, musi mieć pewność,iż funkcjonariusze celni będą realizowali zadaniazgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.Dobro służby wymaga, aby funkcjonariusz celnybezwzględnie wypełniał obowiązki wynikające z przepisówprawa powszechnie obowiązującego, nie zaśpoddawał krytyce legalność ich wprowadzenia.Funkcjonariusz celny nie jest politykiem. Zgodniez art. 33 ust. 2 i 3 ustawy o Służbie Celnej funkcjonariuszcelny nie może być członkiem partii politycznej,publicznie manifestować poglądów politycznychani uczestniczyć w strajku. Obowiązkiem funkcjonariuszacelnego jest wypełnianie poleceń służbowychprzełożonego. W sytuacji zaś, gdy w jego przekonaniupolecenie służbowe jest niezgodne z prawem, godziw interes społeczny lub zawiera znamiona pomyłki,funkcjonariusz powinien przedstawić swoje zastrzeżeniaprzełożonemu na piśmie. Nie do pogodzeniaz dobrem służby jest oświadczenie o nieprzystąpieniudo służby w sytuacji funkcjonariuszy celnych obsługującychgraniczne przejście dla pieszych w Medyce.Taka wypowiedź funkcjonariusza publicznego jestswoistym podżeganiem do pozostawienia placówkicelnej bez obsługi.Dokonując oceny okoliczności wyżej przedstawionegostanu faktycznego, należy mieć na względzieszczególny status prawny funkcjonariuszy celnych.Jak zauważył Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniuwyroku z dnia 19 października 2004 r. (sygn. aktK 1/04): „Wieloaspektowy, publiczny wymiar SłużbyCelnej powoduje, że w istotnym stopniu jej działania,a nawet wyobrażenia o nich, kształtują autorytet organówpaństwa i zaufanie do ich funkcjonariuszy.Stąd też wymagania w stosunku do funkcjonariuszypublicznych Służby Celnej muszą być tak wysokie,aby podstawy ich autorytetu umacniały”.Należy podkreślić, że postępowanie w sprawiepana S. S. nie zostało jeszcze zakończone. Celem prowadzonegopostępowania jest zgromadzenie materiałudowodowego i wyjaśnienie wszystkich okolicznościsprawy mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie.Dziękuję za zainteresowanie problemami SłużbyCelnej. Wyrażam nadzieję, że złożone wyjaśnieniazostaną uznane za wystarczające.Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuJacek Kapicapodsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Krzysztofa Putryw sprawie wszczęcia procedury zwolnieniaze służby przewodniczącegoZwiązku Zawodowego Celnicy PL (3125)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pana posła Krzysztofa Putry z dnia 19 grudnia2008 r. w sprawie wszczęcia procedury zwolnieniaze służby przewodniczącego Związku ZawodowegoCelnicy PL pana S. S., uprzejmie informuję, conastępuje:Stosownie do uregulowań zawartych w art. 1 ust. 8i ust. 9 oraz art. 81 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r.o Służbie Celnej (t.j.: Dz. U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641,ze zm.) w sprawach związanych z pełnieniem służbyfunkcjonariusza celnego, w tym również dotyczącychzwolnienia ze służby, wyłączną osobą uprawnionąustawowo do podejmowania rozstrzygnięć jest kierownikurzędu, czyli dyrektor izby celnej, w którymfunkcjonariusz pełni służbę. Od decyzji dyrektoraizby funkcjonariuszowi celnemu przysługuje wnioseko ponowne rozpatrzenie sprawy przez tegoż dyrektora,zaś po wydaniu rozstrzygnięcia funkcjonariuszcelny ma prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego,który jest uprawniony do kontroli legalnościdecyzji administracyjnych.Z powyżej przedstawionego stanu prawnego jednoznaczniewynika, że dyrektor izby celnej w sprawachze stosunku służbowego funkcjonariuszy celnychpełniących służbę w podległej mu izbie celnejjest niezależny, zaś jego decyzje i rozstrzygnięcia podlegająjedynie kontroli sądowej. Uprawnienia ministrafinansów, wykonywane na mocy upoważnieniaustawowego przez szefa Służby Celnej, w odniesieniudo funkcjonariuszy celnych określone zostały w art. 1a
369ustawy o Służbie Celnej i dotyczą jedynie kształtowaniapolityki kadrowej i szkoleniowej.Dyrektor Izby Celnej w Opolu prowadzący postępowaniew sprawie pana S. S. poinformował, żew dniu 9 grudnia 2008 r. zostało wszczęte postępowaniew sprawie zwolnienia ze służby ww. funkcjonariuszacelnego Izby Celnej w Opolu.Postępowanie to jest prowadzone w oparciu o przepisyKodeksu postępowania administracyjnego. Podstawąwszczęcia było uzasadnione prawdopodobieństwowystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 26pkt 10 ustawy o Służbie Celnej. Przepis ten stanowi,że „funkcjonariusza celnego można zwolnić ze służbyw wypadku zaistnienia (…) ważnej przyczyny, jeżelidalsze pozostawanie w służbie nie gwarantuje należytegowykonywania obowiązków służbowych; zwolnieniefunkcjonariusza celnego może nastąpić w tymwypadku po zasięgnięciu opinii związku zawodowegofunkcjonariuszy celnych”.Decyzja dyrektora Izby Celnej w Opolu o wszczęciupostępowania była wynikiem uzyskania informacjio publicznych wypowiedziach funkcjonariuszacelnego w związku z akcją protestacyjną drobnychprzemytników przed przejściem granicznym dla pieszychw Medyce. W wywiadzie udzielonym dla PolskiegoRadia Rzeszów w dniu 2.12.2008 r., jaki w dniu 3.12.2008 r., funkcjonariusz celny S. S. zakwestionowałlegalność wprowadzenia przepisówprawa powszechnie obowiązującego, cyt.: „Ja nie wypowiadamsię absolutnie na temat tego, czy te normysą zasadne, czy nie. Ja wypowiadam się na temattego, jak je wprowadzono. Uważam, że wprowadzonoje nielegalnie. Natomiast jeżeli chodzi o szukaniewpływów do budżetu, to ministerstwo powinno poszukaćzupełnie, zupełnie gdzie indziej, jeżeli chodzio sferę akcyzową”.Twierdzenie, że przepisy rozporządzenia zostaływprowadzone „nielegalnie”, wypowiadane na forumpublicznym przez funkcjonariusza celnego przedstawionegona antenie jako „szef Związku ZawodowegoCelnicy PL”, jednoznacznie podważa autorytet organówpaństwa i narusza zaufanie obywateli do państwa.Świadczy o tym również odbiór tej wypowiedziprzez prowadzącego rozmowę, który stwierdza, cyt.:„Jeśli mówi pan, że wprowadzono te przepisy nielegalnie,no to jakby to nie zwał, wspiera pan tym samymco osoby, które zajmowały się przenoszeniempapierosów przez granicę”.W sytuacji kryzysowej, jaka wówczas zaistniałaprzed przejściem granicznym, wypowiedź ww. funkcjonariuszapodgrzewała atmosferę, co utrudniałodziałanie służb porządku publicznego. Podkreślićrównież należy, że wypowiedź pana S. S. wykraczałapoza obszar działania związków zawodowych. W związkuz powyższym zaistniało podejrzenie naruszeniapodstawowych obowiązków funkcjonariusza celnego,określonych w art. 32 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy o SłużbieCelnej.Każdy funkcjonariusz celny przed przystąpieniemdo służby składa ślubowanie o treści: „Świadomy podejmowanychobowiązków funkcjonariusza celnego– ślubuję wiernie służyć <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>,rzetelnie wykonywać powierzone mi zadania orazstrzec dobrego imienia służby, honoru i godnościfunkcjonariusza celnego”. Każdy funkcjonariusz celnyniezależnie od zajmowanego stanowiska, jak i pełnionejfunkcji, zgodnie z postanowieniami art. 32ust. 1 pkt 1 ww. ustawy jest zobowiązany do dochowaniaobowiązków wynikających ze złożonego ślubowania.Ponadto zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 5 ww.ustawy jest zobowiązany godnie zachowywać sięw służbie oraz poza nią.Postawa funkcjonariusza, polegająca na kwestionowaniulegalności wprowadzenia przepisów prawapowszechnie obowiązującego, pozostaje w oderwaniuod zadań, jakie ustawodawca nałożył na Służbę Celną.Postanowienia art. 1 ust. 2 ustawy o Służbie Celnejwskazują wprost, iż do zadań Służby Celnej należyrealizacja polityki celnej państwa w części dotyczącejprzywozu i wywozu towarów oraz wykonywanieinnych zadań wynikających z przepisów odrębnych,a w szczególności kontrola przestrzeganiaprzepisów prawa celnego oraz innych przepisów związanychz przywozem i wywozem towarów.Dyrektor izby celnej, do zadań którego należy realizacjapolityki celnej państwa, musi mieć pewność,iż funkcjonariusze celni będą realizowali zadaniazgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.Dobro służby wymaga, aby funkcjonariusz celnybezwzględnie wypełniał obowiązki wynikające z przepisówprawa powszechnie obowiązującego, nie zaśpoddawał krytyce legalność ich wprowadzenia.Funkcjonariusz celny nie jest politykiem. Zgodniez art. 33 ust. 2 i 3 ustawy o Służbie Celnej funkcjonariuszcelny nie może być członkiem partii politycznej,publicznie manifestować poglądów politycznychani uczestniczyć w strajku. Obowiązkiem funkcjonariuszacelnego jest wypełnianie poleceń służbowychprzełożonego. W sytuacji zaś, gdy w jego przekonaniupolecenie służbowe jest niezgodne z prawem, godziw interes społeczny lub zawiera znamiona pomyłki,funkcjonariusz powinien przedstawić swoje zastrzeżeniaprzełożonemu na piśmie. Nie do pogodzeniaz dobrem służby jest oświadczenie o nieprzystąpieniudo służby w sytuacji funkcjonariuszy celnych obsługującychgraniczne przejście dla pieszych w Medyce.Taka wypowiedź funkcjonariusza publicznego jestswoistym podżeganiem do pozostawienia placówkicelnej bez obsługi.Dokonując oceny okoliczności wyżej przedstawionegostanu faktycznego, należy mieć na względzieszczególny status prawny funkcjonariuszy celnych.Jak zauważył Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniuwyroku z dnia 19 października 2004 r. (sygn. aktK 1/04): „Wieloaspektowy, publiczny wymiar SłużbyCelnej powoduje, że w istotnym stopniu jej działania,a nawet wyobrażenia o nich, kształtują autorytet organówpaństwa i zaufanie do ich funkcjonariuszy.Stąd też wymagania w stosunku do funkcjonariuszy
370publicznych Służby Celnej muszą być tak wysokie,aby podstawy ich autorytetu umacniały”.Należy podkreślić, że postępowanie w sprawiepana S. S. nie zostało jeszcze zakończone. Celem prowadzonegopostępowania jest zgromadzenie materiałudowodowego i wyjaśnienie wszystkich okolicznościsprawy mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie.Dziękuję za zainteresowanie problemami SłużbyCelnej. Wyrażam nadzieję, że złożone wyjaśnieniazostaną uznane za wystarczające.Z poważaniemWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuJacek Kapicaministra obrony narodowejna zapytanie posła Stanisława Ożogaw sprawie przyszłości Policyjnego TowarzystwaSportowego „Walter” w Rzeszowie (3126)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na zapytaniepana posła Stanisława Ożoga w sprawie przyszłościPolicyjnego Towarzystwa Sportowego „Walter”w Rzeszowie (znak: SPS-024-3126/09), uprzejmie proszęo przyjęcie następujących wyjaśnień.Na mocy decyzji z dnia 4 września 2007 r. nr BGM--VI-72294/67/07 prezydenta miasta Rzeszowa wygaszonezostało prawo trwałego zarządu nad nieruchomościąw Rzeszowie, sprawowanego przez KomendęWojewódzką Policji w Rzeszowie i jednocześnie ustanowionoprawo trwałego zarządu na rzecz RejonowegoZarządu Infrastruktury w Lublinie.Hala sportowa znajdująca się na wspomnianejnieruchomości jest niezbędna dla realizacji przez21. Brygadę Strzelców Podhalańskich zadań w zakresieszkolenia żołnierzy i z tego względu przekazanieobiektu w wieczyste użytkowanie lub wieloletniądzierżawę Policyjnemu Towarzystwu Sportowemu„Walter” odbyłoby się ze szkodą dla tego procesu.Zgodnie z art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U.z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.) objęcie nieruchomościw trwały zarząd następuje na podstawieprotokołu zdawczo-odbiorczego. Ze względu na użytkowanieobiektu przez Policyjne Towarzystwo Sportowe„Walter”, mimo rozwiązania umowy użyczeniapomieszczeń przez Komendę Wojewódzką Policjiw Rzeszowie z dniem 6 lutego 2008 r., resort obronynarodowej dotychczas nie przejął protokolarnie tejnieruchomości.Odpowiadając na pytanie pana posła StanisławaOżoga dotyczące podjęcia przez Ministerstwo ObronyNarodowej działań na rzecz poprawy sytuacji finansoweji organizacyjnej Policyjnego TowarzystwaSportowego „Walter” w Rzeszowie, zmuszony jestempoinformować, iż resort obrony narodowej nie jestorganem założycielskim ani też nadzorczym stowarzyszenia.Nie istnieje w związku z tym prawna możliwośćpodejmowania postulowanych przez pana posłaStanisława Ożoga kroków.Dostrzegając jednak oczekiwania Policyjnego TowarzystwaSportowego „Walter” w zakresie dalszegokorzystania z przedmiotowej hali sportowejuprzejmie informuję, że w oparciu o obowiązująceprzepisy istnieje możliwość udostępniania podmiotomspoza wojska, w tym Policyjnemu TowarzystwuSportowemu „Walter”, obiektów jednostek wojskowychw uzgodnionych terminach, gdy nie są oneczasowo wykorzystywane przez te jednostki do realizacjiich zadań służbowych. O tej możliwości prezeszarządu towarzystwa został poinformowany pismempodsekretarza stanu do spraw uzbrojeniai modernizacji w Ministerstwie Obrony NarodowejNr 1333/DI z dnia 16 czerwca 2008 r., natomiastw trakcie spotkań roboczych przedstawiciele21. Brygady Strzelców Podhalańskich umożliwilistowarzyszeniu zapoznanie się z wymogami formalno-prawnymioraz trybem postępowania mającegona celu umożliwienie korzystania przez towarzystwoze wspomnianej hali sportowej.Zgodnie z przepisem § 9 rozporządzenia ministraobrony narodowej z dnia 10 lipca 2006 r. w sprawieokreślenia zadań z zakresu kultury fizycznej realizowanychw jednostkach organizacyjnych podległychministrowi obrony narodowej i przez niego nadzorowanych(Dz. U. Nr 128, poz. 899) działalność klubówi związków sportowych w jednostkach organizacyjnychresortu obrony narodowej możliwa jest pod następującymiwarunkami:— zawarcia porozumienia z dowódcą (dyrektorem,komendantem, szefem) jednostki organizacyjnej,określającego szczegółowy zakres współpracyi charakter wzajemnych zobowiązań;— wykorzystywania udostępnionego mienia jednostekorganizacyjnych wyłącznie do realizacji zadaństatutowych klubu lub związku sportowego;— ponoszenia wydatków niezbędnych do właściwegowykorzystania udostępnionego mienia jednostkiorganizacyjnej przez klub lub związek sportowy;— pokrywania szkód zaistniałych w udostępnionymmieniu jednostki organizacyjnej przez klub lubzwiązek sportowy.Przedstawiając powyższe wyjaśnienia, pozostajęw przekonaniu, że uzna je Pan Marszałek za wystarczające.Z wyrazami szacunku i poważaniaWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.MinisterBogdan Klich
371O d p o w i e d źministra gospodarkina zapytanie poseł Hanny Zdanowskiejw sprawie powołania dyrektoraCentralnego Ośrodka Badawczo-RozwojowegoMaszyn Włókienniczych Polmatex-Cenarow Łodzi (3128)W nawiązaniu do zapytania z dnia 29 grudnia2008 r. pani Hanny Zdanowskiej, posła na <strong>Sejm</strong> RP,w sprawie powołania dyrektora Centralnego OśrodkaBadawczo-Rozwojowego Maszyn Włókienniczych „Polmatex-Cenaro”w Łodzi uprzejmie informuję, że zaakceptowałemwyłonionego przez komisję konkursowąkandydata na funkcję dyrektora ww. jednostki.Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lipca 1985 r.o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2008 r.Nr 159, poz.993) dyrektor jednostki badawczo-rozwojowejpowoływany jest na okres 5 lat spośród kandydatówwyłonionych w drodze konkursu, po zasięgnięciuopinii Rady Naukowej (art. 21 ust. 2).W związku z powyższym Ministerstwo Gospodarkizwróciło się do Rady Naukowej o wyrażenie opiniio kandydacie.Warszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źMinisterWaldemar Pawlakministra obrony narodowejna zapytanie posła Henryka Siedlaczkaw sprawie przepisów ustawyz dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawyo powszechnym obowiązku obrony<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> oraz o zmianieniektórych innych ustaw, w kwestiiwstrzymania obowiązkowych rodzajówpełnienia czynnej służby wojskowej (3129)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając, wedługwłaściwości, na zapytanie pana posła HenrykaSiedlaczka w sprawie przepisów ustawy z dnia 5 grudnia2008 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązkuobrony <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> oraz o zmianieniektórych innych ustaw, w kwestii wstrzymaniaobowiązkowych rodzajów pełnienia czynnej służbywojskowej (SPS-024-3129/08), uprzejmie proszę o przyjęcienastępujących wyjaśnień.W dniu 9 stycznia 2009 r. została uchwalona przez<strong>Sejm</strong> <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> ustawa o zmianieustawy o powszechnym obowiązku obrony <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> oraz o zmianie niektórych innychustaw. Obecnie znajduje się ona w podpisie prezydenta<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>.Zaproponowane w tej ustawie rozwiązania m.in.gwarantują obywatelom uregulowanie stosunku dosłużby wojskowej przez przeniesienie ich do rezerwybez odbywania czynnej służby wojskowej. Dotyczy totakże dotychczasowych poborowych, w tym studentówi absolwentów szkół wyższych.Zgodnie z jej art. 18 osoby stawiające się po dniuwejścia w życie ustawy do kwalifikacji wojskowej,wojskowy komendant uzupełnień z urzędu przeniesiedo rezerwy i nada tytuł żołnierza rezerwy oraz mianujena stopień wojskowy szeregowego z dniem, w którymorzeczenie właściwej komisji lekarskiej o ichzdolności do czynnej służby wojskowej stało się ostateczne,o ile nie zgłoszą one sprzeciwu w tej sprawie.Przepis ten będzie stosował się odpowiednio do osób,które dotychczas podlegały temu obowiązkowi i nieodbywają służby zastępczej.Podstawą do uregulowania stosunku do służbywojskowej osób o orzeczonej zdolności do czynnejsłużby wojskowej będzie zatem wprost art. 18 wspomnianejustawy. Przepis ten nie wymaga bowiempotrzeby określania szczegółowych procedur. Stądteż zapisy art. 18 ustawy nie zawierają delegacji dlaministra obrony narodowej do wydania przepisówwykonawczych w tym zakresie.W związku z powyższym w resorcie obrony narodowejnie są prowadzone w tej sprawie prace legislacyjne.Przenoszenie do rezerwy na mocy art. 18 ustawyz dnia 9 stycznia 2009 r. o zmianie ustawy o powszechnymobowiązku obrony <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>oraz o zmianie niektórych innych ustaw rozpoczniesię z dniem jej wejścia w życie.Ponadto, odnosząc się do wydawania zaświadczeńw sprawach uregulowania stosunku do służby wojskowejprzez wojskowych komendantów uzupełnień,pragnę stwierdzić, że zaświadczenia te były i są wydawanena żądanie osób, niezależnie od dokonywanychw tej sprawie wpisów do książeczki wojskowej.Podstawą tych działań jest art. 73b ust. 3 ustawyz dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązkuobrony <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> (Dz. U. z 2004 r.Nr 241, poz. 2416, ze zm.). Przepis ten nie podlegałnowelizacji i zostanie zachowany w dotychczasowymkształcie.Przedstawiając powyższe wyjaśnienia, pozostajęw przekonaniu, że uzna je Pan Marszałek zazasadne.Łączę wyrazy szacunku i poważaniaWarszawa, dnia 30 stycznia 2009 r.MinisterBogdan Klich
372O d p o w i e d źpodsekretarza stanu w MinisterstwieKultury i Dziedzictwa Narodowego- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Tadeusza Arkitaw sprawie realizacji programu„Dziedzictwo kulturowe” na przykładziemałopolskiego zabytkowego kościoła z XVII w.w Wygiełzowie (3130)Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapytaniempana Tadeusza Arkita, posła na <strong>Sejm</strong> <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> (sygn.: SPS-024-3130/09), dotyczącerealizacji programu „Dziedzictwo kulturowe”na przykładzie zabytkowego kościoła z XVII w.w Wygiełzowie, uprzejmie proszę Pana Marszałkao zapoznanie się z poniższymi informacjami.Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowegow ramach prowadzonego przez nas programu „Dziedzictwokulturowe”, może dofinansować wykonanieprac konserwatorskich przy zabytkach wpisanych dorejestru zabytków (w ramach Priorytetu 1 Programu„Dziedzictwo Kulturowe”), jak również dofinansowaniekonserwacji muzealiów (w ramach Priorytetu 2Programu „Dziedzictwo Kulturowe”).Zabytkowy XVII-wieczny kościół z Ryczowa znajdujesię obecnie na terenie skansenu Muzeum – NadwiślańskiPark Etnograficzny w Wygiełzowie i ZamekLipowiec. Zgodnie z obowiązującymi przepisamiprawa do rejestru zabytków nie wpisuje się obiektuwpisanego do inwentarza muzealiów lub wchodzącegow skład narodowego zasobu bibliotecznego (ustawaz dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiecenad zabytkami). Muzeum może więc składać wnioskidotyczące konserwacji kościoła traktowanegojako obiekt muzealny do programu „Dziedzictwo kulturowe”,priorytet 2: Rozwój instytucji muzealnych.W pierwszym naborze wniosków muzeum złożyłowniosek dotyczący konserwacji ołtarza znajdującegosię w przedmiotowym obiekcie. Wniosek muzeum pozytywnieprzeszedł weryfikację formalną i był rozpatrywanyprzez właściwy zespół sterujący. Wynikikonkursu zostaną opublikowane na stronie internetowejMinisterstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowegona początku lutego br.W przypadku dofinansowania montażu systemuprzeciwpożarowego w obiektach niewpisanych do rejestruzabytków muzeum powinno złożyć wniosek doprogramu „Rozwój infrastruktury kultury”, w ramachktórego możliwe jest dofinansowanie modernizacjii instalacji trwałego wyposażenia w instytucjachkultury.Mam nadzieję, że przedstawione powyżej wyjaśnieniazostaną uznane przez pana posła TadeuszaArkita za wystarczające.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuTomasz MertaO d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Artura Duninaw sprawie problemu niwelowaniaskutków suszy oraz innych klęsk żywiołowychdotykających gospodarstwa rolne (3131)Szanowny Panie Marszałku! W związku z przesłanymprzy piśmie z dnia 12 stycznia 2009 r., zn.SPS-024-3131/09, zapytaniem posła Artura Duninaw sprawie problemu niwelowania skutków suszy orazinnych klęsk żywiołowych uprzejmie Pana Marszałkainformuję, że zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzeniaRady Ministrów z dnia 26 września 2008 r. w sprawieszczegółowych warunków realizacji pomocy dla rodzinrolniczych, w których gospodarstwach rolnychpowstały szkody spowodowane przez suszę lub huraganw 2008 r. (Dz. U. Nr 173, poz.1070) pomocy udzielasię rodzinie rolniczej, jeżeli m.in. szkody w uprawachrolnych spowodowane przez suszę wynosząśrednio powyżej 30% w gospodarstwie rolnym w rozumieniuprzepisów o podatku rolnym.Zgodnie z ustawą z dnia 15 listopada 1984 r.o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969,z późn. zm.) za gospodarstwo rolne uważa się obszargruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynkówjako użytki rolne lub grunty zadrzewionei zakrzewione na gruntach rolnych o łącznej powierzchniprzekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy,stanowiących własność lub znajdujących sięw posiadaniu m.in. osoby fizycznej.Przy określaniu poziomu szkód w uprawach rolnychdla danego gospodarstwa rolnego należyuwzględnić:— łączną powierzchnię upraw rolnych w danymgospodarstwie,— powierzchnię upraw, na której wystąpiły szkody,oraz poziom szkód w tych gospodarstwach.Program pomocy dla rodzin rolniczych, w którychgospodarstwach rolnych powstały szkody spowodowaneprzez suszę lub huragan w 2008 r., w ramachktórego udzielane są ww. zasiłki celowe, został zgłoszonydo Komisji Europejskiej jako zgodny z przepisamirozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87i 88 traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dlamałych i średnich przedsiębiorstw prowadzącychdziałalność związaną z wytwarzaniem produktówrolnych oraz zmieniającego rozporządzenie (WE)nr 70/2001 (Dz. Urz. UE L 358 z 16.12.2006, str. 3).Stosownie do przepisów rozporządzenia 1857/2006producentom rolnym może być udzielana pomoc mającana celu zrekompensowanie rolnikom strat w roślinach,zwierzętach oraz budynkach gospodarskichspowodowanych niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi,które mogą być porównane do klęski ży-
373wiołowej, takimi jak: mróz, grad, lód, deszcz lub susza,które niszczą ponad 30% średniej rocznej produkcjidanego rolnika. Przepisy ww. rozporządzeniaokreślają również wysokość pomocy, jaką mogą otrzymaćproducenci rolni poszkodowani w wyniku niekorzystnychzjawisk atmosferycznych.Jednocześnie zgodnie z przepisami rozporządzeniaRady Ministrów z dnia 26 sierpnia 2008 r. łącznawysokość pomocy w formie zasiłku celowego oraz pomocyotrzymanej na podstawie odrębnych przepisównie może przekroczyć w przypadku gospodarstw poszkodowanychprzez:— suszę – kwoty obniżenia dochodu obliczonegozgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE)nr 1857/2006,— huragan – kwoty stanowiącej iloczyn wartościszkód w budynkach inwentarskich, magazynowo--składowych, szklarniach i innych budynkach i budowlachsłużących do produkcji rolniczej, ciągnikach,maszynach i urządzeniach rolniczych oraz intensywnościpomocy, o której mowa w art. 11 ust. 6 rozporządzeniaKomisji (WE) nr 1857/2006.Wojewodowie mieli obowiązek przekazać, w terminiedo dnia 6 października 2008 r., właściwymwójtom (burmistrzom, prezydentom miast) protokołyoszacowania szkód sporządzone przez komisje powołaneprzez wojewodę na podstawie § 10 ust. 2 rozporządzeniaRady Ministrów z dnia 26 kwietnia 2007 r.w sprawie szczegółowego zakresu i kierunków działańAgencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwaoraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 77, poz. 514,z późn. zm.) wraz z kwotą obniżenia dochodu. Z przywołanychwyżej przepisów wynika zatem, że dla celówrozporządzenia w sprawie szczegółowych warunkówrealizacji pomocy dla rodzin rolniczych, w którychgospodarstwach rolnych powstały szkody spowodowaneprzez suszę lub huragan w 2008 r., wykorzystywanesą protokoły oszacowania szkód sporządzaneprzez komisje w związku z postępowaniemw sprawie dopłat do oprocentowania kredytów bankowychudzielanych na wznowienie produkcji w gospodarstwachrolnych i działach specjalnych produkcjirolnej, znajdujących się na obszarach dotkniętychsuszą lub huraganem. W świetle § 4 ust. 2 rozporządzeniaw sprawie szczegółowych warunków realizacjipomocy dla rodzin rolniczych, w których gospodarstwachrolnych powstały szkody spowodowane przezsuszę lub huragan w 2008 r., po wszczęciu postępowaniaw sprawie udzielenia pomocy kierownik ośrodkapomocy społecznej ustala średnią wysokość szkódw danym gospodarstwie rolnym na podstawie protokołuoszacowania szkód sporządzonego przez komisję,o której mowa. Protokół stanowi zatem podstawowydokument, na podstawie którego kierownikośrodka pomocy społecznej ustala wysokość szkód.Należy jednak zauważyć, że do postępowania w sprawieprzyznania pomocy w formie zasiłku celowegozgodnie z art. 14 ustawy z dnia 12 marca 2004 r.o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728)mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowaniaadministracyjnego. W związku z tym w toku postępowanianależy kierować się słusznym interesemobywateli i powinny być podjęte wszelkie niezbędnekroki do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznegooraz do załatwienia sprawy (art. 7 K.p.a.). Zastosowaniemają także inne ogólne zasady postępowaniaadministracyjnego, jak zasada wysłuchania stron,zasada pogłębiania zaufania. Ponadto zgodnie z art. 100ust. 1 ustawy o pomocy społecznej w postępowaniuw sprawie świadczeń z pomocy społecznej należy kierowaćsię przede wszystkim dobrem osób korzystającychz pomocy społecznej. Oznacza to, że kierownikośrodka pomocy społecznej w trakcie przedmiotowegopostępowania może dopuścić i ostatecznie uwzględnićinne dowody w sprawie, poza protokołem oszacowaniaszkód, w szczególności gdy jest on kwestionowanyprzez stronę.Należy podkreślić, że zgodnie z art.7 K.p.a. organ,rozpatrując sprawę, powinien w postępowaniu wyjaśniającymwziąć pod uwagę te dowody, które mogąprzyczynić się do wyjaśnienia sprawy.Z poważaniemWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuArtur Ławniczaksekretarza stanu w Ministerstwie Środowiska- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie opóźnień w realizacjiw woj. świętokrzyskim postanowień„Krajowego programu oczyszczania ściekówkomunalnych” (3132)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając napytania posła Sławomira Kopycińskiego w sprawierealizacji „Krajowego programu oczyszczania ściekówkomunalnych”, wyjaśniam, co następuje.W celu realizacji zadań w zakresie wyposażeniaaglomeracji w systemy kanalizacji zbiorczej i oczyszczalnieścieków komunalnych wynikających z traktatuakcesyjnego został sporządzony przez ministraśrodowiska, zgodnie z ustawą Prawo wodne, „Krajowyprogram oczyszczania ścieków komunalnych”(KPOŚK). Swoim zakresem dokument ten obejmujewszystkie – zgłoszone przez samorządy – działaniainwestycyjne z zakresu gospodarki ściekowej. Programukazuje zatem skalę potrzeb inwestycyjnychniezbędnych do wykonania na terenie aglomeracjioraz określa terminy ich realizacji.Działania inwestycyjne z zakresu gospodarkiściekowej, realizowane przez samorządy, znajdują
374swoje odzwierciedlenie w dokumencie sprawozdawczym,jakim jest sprawozdanie z realizacji „Krajowegoprogramu oczyszczania ścieków komunalnych”.W dokumencie tym znajdują się informacje uzyskaneza pośrednictwem urzędów wojewódzkich. Zgodniez art. 43 ust. 4 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawowodne szczegółowe dane sprawozdawcze przekazywaneprzez wojewodów powinny dotyczyć:— wykazu aglomeracji,— informacji o stanie wyposażenia aglomeracjiw systemy kanalizacji zbiorczej i oczyszczalnie ściekówkomunalnych,— informacji o postępie realizacji przedsięwzięćokreślonych w „Krajowym programie oczyszczaniaścieków komunalnych”,— informacji o ilości wytworzonych w ciąguroku Mg suchej masy osadów ściekowych w oczyszczalniachścieków komunalnych aglomeracji orazsposób postępowania z tymi osadami z uwzględnieniempodziału państwa na obszary dorzeczy i regionywodne.Na podstawie informacji przekazanych ministrowiśrodowiska przez wszystkie urzędy wojewódzkieprzygotowano projekt sprawozdania z postępu w realizacjizapisów KPOŚK w latach 2006 i 2007. Dokumentten poddany został szczegółowej kontroli dokonanejprzez inspektorów Najwyższej Izby Kontroli.W wyniku działań kontrolnych stwierdzono szeregnieścisłości dotyczących wartości liczbowych przedstawionychprzez wojewodów. Informacje te wymagająuzupełnienia lub poprawy.Zgodnie z ustawą z dnia 3 października 2008 r.o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,udziale społeczeństwa w ochronie środowiskaoraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U.Nr 199, poz. 1227), kompetencje w przedmiotowymzakresie – które dotychczas należały do wojewody– przeniesione zostały do marszałka. W związkuz powyższym Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnejzwrócił się do wszystkich urzędów marszałkowskichz prośbą o weryfikację danych. Termin nadsyłaniapoprawek upływa z dniem 16 lutego 2009 r. Do dniadzisiejszego nie uzyskano jeszcze kompletu informacjiz wszystkich województw. Niezwłocznie po ichotrzymaniu i uzupełnieniu w sprawozdaniu zbiorczym,na stronach internetowych Krajowego ZarząduGospodarki Wodnej (www.kzgw.gov.pl) umieszczonyzostanie dokument pn.: „<strong>Sprawozdanie</strong> z realizacjiKPOŚK za lata 2006–2007”. <strong>Sprawozdanie</strong> zawieraćbędzie wszystkie niezbędne, aktualne informacjez zakresu realizacji programu w ujęciu zarówno wojewódzkim,jak i krajowym. W przypadku danychz realizacji KPOŚK dotyczących lat wcześniejszychmożna korzystać z dokumentów sprawozdawczychzamieszczonych na stronie KZGW pod adresem:http://www.kzgw.gov.pl/index.php?id=82Ponadto chciałbym podkreślić, że za realizacjęobowiązku wyposażenia aglomeracji w systemy zbieraniai oczyszczania ścieków komunalnych odpowiedzialnesą samorządy, na których terenie działaniainwestycyjne są lub będą wykonywane. W przypadkuniewywiązania się aglomeracji z obowiązku rozwiązaniaproblemów gospodarki ściekowej istnieje systemkar i opłat podwyższonych za korzystanie ześrodowiska. Administracja rządowa nie posiada innychprawnych instrumentów wpływu na przyszłedziałania inwestycyjne samorządów.Z poważaniemWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuStanisław Gawłowskipodsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie efektywności nadzorunad działalnością Korporacji UbezpieczeńKredytów Eksportowych SA (3133)Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapytaniempana posła Sławomira Kopycińskiego w odniesieniudo efektywności nadzoru nad działalnościąKorporacji Ubezpieczeń Kredytów EksportowychSpółka Akcyjna uprzejmie proszę o przyjęcie następującychwyjaśnień.Pragnę poinformować, iż poruszane przez panaposła kwestie monitorowane były przez ministra finansów,poprzez członków rady nadzorczej, jako wykonującegoprawa z akcji spółki, na podstawie ustawyz dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez SkarbPaństwa ubezpieczeniach eksportowych (t.j. Dz. U.z 2001 r. Nr 59, poz. 609, z późn. zm.).Ponadto pragnę wskazać, iż na posiedzeniu RadyNadzorczej KUKE SA w dniu 15.05.2008 r. przedstawionezostały przez przewodniczącą rady zastrzeżeniaco do funkcjonowania korporacji (m.in. w kwestiizakupu urządzenia do monitorowania transmisji sieciowych,przedłużenia umowy najmu lokalu przyul. Siennej czy wymiany parku samochodowego)wraz ze zobowiązaniem (po przeprowadzonej dyskusjioraz wysłuchaniu stanowiska prezesa korporacji)Zarządu KUKE SA do przedstawienia na piśmie oficjalnegoustosunkowania się do przedstawionych zarzutów,jak również do przedstawienia na jednymz kolejnych posiedzeń rady informacji nt. stanu parkusamochodowego KUKE SA w latach poprzednich.W dniu 21.05.2008 r. prezes KUKE SA przekazałwszystkim członkom Rady Nadzorczej KUKE SA pisemnewyjaśnienia co do zarzutów przedstawionychna posiedzeniu rady w dniu 15.05.2008 r., które towyjaśnienia przekazuję w załączeniu.* )* ) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń <strong>Sejm</strong>u.
375Ponadto na posiedzeniu Rady Nadzorczej KUKESA w dniu 9.06.2008 r. ponownie powrócono do kwestiizarzutów oraz do wyjaśnień Zarządu KUKE SAw tej sprawie. Prezes Zarządu KUKE SA poinformowało zatrudnieniu nowego doświadczonego audytora,który miał do końca lipca 2008 r. przeprowadzićkontrolę w Biurze Personalno-Administracyjnym.Na posiedzeniu przewodnicząca Rady NadzorczejKUKE SA zwróciła się także o dodatkowepisemne informacje na temat parku samochodowegoKUKE SA w latach 2006–2008, jak równieżo przedstawienie polityki korporacji w zakresieprzyznawania aut służbowych oraz ich sprzedaży(w załączeniu pismo pana Piotra Soroczyńskiegoz dnia 3.09.2008 r. – 2 karty)* ) .Przy piśmie z dnia 3.09.2008 r. prezes ZarząduKUKE SA przedłożył raport audytora wewnętrznego(nr SAW/01/08 z dnia 25.08.2008 r.) z kontroli przeprowadzonejw Biurze Personalno-Administracyjnymnt. „Oceny gospodarki własnej KUKE SA (z wyłączeniemsprzętu informatycznego) w zakresie zgodnościz obowiązującymi przepisami procesu zakupów i eksploatacjiposiadanego majątku”. Powyższe informacjezostały przyjęte przez radę nadzorczą.Odnosząc się zaś do spadku efektywności ubezpieczeńkomercyjnych, pragnę poinformować, iż naposiedzeniu walnego zgromadzenia akcjonariuszyw dniu 26 czerwca 2008 r. minister finansów poprzezswojego pełnomocnika zaapelował do Zarządu KUKESA o wzmocnienie działań w celu zapobieżenia spadkowiudziału w rynku oraz poprawy wyników finansowychspółki i szczególną dbałość o pozytywny wizerunekspółki, czego wyrazem jest zapis w protokolewalnego zgromadzenia akcjonariuszy. W tym celuspółka podjęła m.in. działania polegające na:— zwiększeniu zatrudnienia handlowców w pioniedziałalności komercyjnej oraz podwyższeniunorm dla sprzedawców,— wprowadzeniu nowego systemu prowizyjnego,ściśle powiązanego z efektywnością wyników osiąganychprzez handlowców.W odniesieniu do wyniku dotyczącego zbioruskładki przez Euler Hermes w 2007 r. uprzejmie podkreślam,że ww. spółka w znacznym stopniu osiągnęładobry wynik przypisu składki z tytułu prowadzeniaubezpieczeń krajowych. Natomiast KUKE SA,zgodnie z powierzoną jej misją, osiągała zbiór składkigłównie z tytułu udzielanych ubezpieczeń eksportowych.Wychodząc naprzeciw konkurencji na rynku,obecnie KUKE SA zmierza do stania się ubezpieczycielemuniwersalnym, tj. oferującym zarówno komercyjneubezpieczenia eksportowe, jak również ubezpieczeniakrajowe.Warszawa, dnia 30 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuKatarzyna Zajdel-Kurowska* ) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń <strong>Sejm</strong>u.O d p o w i e d źpodsekretarza stanu w MinisterstwieKultury i Dziedzictwa Narodowego- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie możliwości dotowania przez państwobudowy kościoła w Europejskim CentrumSolidarności w Gdańsku (3134)Szanowny Panie Marszałku! W związku z zapytaniemposła na <strong>Sejm</strong> <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> panaSławomira Kopycińskiego (znak: SPS-024-3134/09)dotyczącym możliwości dotowania przez państwo budowykościoła w Europejskim Centrum Solidarnościuprzejmie proszę Pana Marszałka o zapoznanie sięz poniższymi informacjami.Polskie prawodawstwo nie przewiduje możliwościfinansowania z budżetu państwa budowy obiektówo charakterze sakralnym (w przypadku inwestycjirealizowanych przez Kościół katolicki mówi o tymart. 43 ust. 1 ustawy z 17 maja 1989 r. o stosunkupaństwa do Kościoła katolickiego w <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong>). Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowegonigdy nie finansowało prac inwestycyjnycho takim charakterze.Z informacji uzyskanych od beneficjenta projektubudowy Europejskiego Centrum Solidarności wynika,że w planowanym obiekcie nie będą zlokalizowaneelementy o charakterze sakralnym. Co prawda,w samej strukturze obiektu przewidziano budowęsali im. Jana Pawła II, która wchodzi w skład pomieszczeńprzeznaczonych pod przyszłą wystawę stałą,jednakże sala ta nie będzie mieć charakteru religijnego.Zamierzeniem twórców wystawy jest zaprezentowaniew niej wpływu Jana Pawła II na przemianydemokratyczne w Polsce i na świecie, zwłaszczaw odniesieniu do ruchu „Solidarności”.Proponowany więc przez arcybiskupa SławojaLeszka Głódzia kościół na terenach postoczniowychjest inwestycją niepowiązaną z projektem budowyEuropejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku.Pragnę jednocześnie zwrócić uwagę, że sama budowacentrum nie jest finansowana bezpośrednioz budżetu państwa, lecz ma być przede wszystkimfinansowana ze środków europejskich.Projekt budowy Europejskiego Centrum Solidarnościw Gdańsku jest jednym z 5 przedsięwzięćumieszczonych na liście projektów indywidualnych(kluczowych) Programu Operacyjnego „Infrastrukturai środowisko”, priorytetu XI: Kultura i dziedzictwokulturowe, działania 11.2: Rozwój oraz poprawastanu infrastruktury kultury o znaczeniu ponadregionalnym.Należy zaznaczyć, że umieszczenie projektuna ww. liście nie stanowi bezwarunkowej gwarancjiprzekazania środków Europejskiego FunduszuRozwoju Regionalnego na to przedsięwzięcie. Warunkiemprzyznania dofinansowania ze środków europejskichdla inwestycji jest spełnienie kryteriów wy-
376boru projektów przyjętych dla priorytetu przez KomitetMonitorujący Program Operacyjny „Infrastrukturai środowisko”, a następnie uzyskanie pozytywnejdecyzji Komisji Europejskiej, wymaganejdla projektów dużych (o całkowitej wartości przekraczającej50 mln euro). Dopiero po spełnieniu powyższychwarunków będzie możliwe zawarcie umowyo dofinansowanie projektu oraz przekazanie środkówz EFRR na jego realizację.Wniosek o dofinansowanie projektu budowy EuropejskiegoCentrum Solidarności w Gdańsku niezostał dotychczas złożony. Zgodnie z zapisami umowywstępnej (preumowy) zawartej pomiędzy beneficjentemprojektu – miastem Gdańsk a MinisterstwemKultury i Dziedzictwa Narodowego w dniu 16 czerwca2008 r. złożenie aplikacji nastąpi nie później niżdo końca marca 2009 r. Zgodnie z zapisami umowydofinansowanie dla projektu wyniesie 140,15 mln zł.Całkowitą wartość projektu szacuje się na kwotę282,2 mln zł.Jednocześnie na mocy umowy o utworzeniu i prowadzeniujako wspólnej instytucji kultury pod nazwąEuropejskie Centrum Solidarności, zawartej w Gdańskuw dniu 8 listopada 2007 r., MKiDN zobowiązałosię do zapewnienia części środków na funkcjonowanieinstytucji w 2007 r. w wysokości 200 tys. zł. Zgodniez zapisami ww. umowy, począwszy od 2008 r., środkina funkcjonowanie instytucji pochodzą z budżetówministra kultury i dziedzictwa narodowego (nie mniejniż 4 mln zł rocznie), budżetu miasta Gdańska (niemniej niż 4,5 mln zł rocznie) oraz budżetu woj. pomorskiego(nie mniej niż 1 mln zł rocznie).Dodatkowo, biorąc pod uwagę pytanie pana posładotyczące takiego sposobu zabezpieczenia wykorzystaniadotacji przez Ministerstwo Kultury i DziedzictwaNarodowego, aby nie była ona wykorzystana naobiekty o charakterze sakralnym, uprzejmie informuję,że dotacja ze środków EFRR na realizację budowyEuropejskiego Centrum Solidarności w Gdańskumoże być przekazana wyłącznie na działaniauznane za kwalifikowane w ramach samego priorytetujak i działania 11.2 Programu Operacyjnego„Infrastruktura i środowisko”. Ponadto możliwe jestdofinansowanie jedynie zakresu przedsięwzięcia precyzyjnieokreślonego we wniosku o dofinansowanie,a następnie w decyzji Komisji Europejskiej i zawartejz beneficjentem umowie o dofinansowanie projektu.Wszystkie wydatki poniesione niezgodnie z zakresemww. dokumentów zostaną uznane za niekwalifikowanei nie będą mogły być zrefundowane ze środkóweuropejskich.Mam nadzieję, że przedstawione powyżej wyjaśnieniazostaną uznane przez pana posła SławomiraKopycińskiego za wystarczające.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuTomasz MertaO d p o w i e d źministra kultury i dziedzictwa narodowegona zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie przyznawania dofinansowaniaprodukcjom filmowymprzez Państwowy Instytut Sztuki Filmowej(3136)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanieposła Sławomira Kopycińskiego (SPS-024--3136/09 z dnia 12 stycznia 2009 r.) w sprawie sposobuprzyznawania dofinansowania produkcjom filmowymprzez Polski Instytut Sztuki Filmowejuprzejmie informuję:1. Wszystkie wnioski złożone do PISF o dofinansowanieprodukcji filmowych są weryfikowane. Pozłożeniu wniosku przez potencjalnego beneficjentapracownicy Działu Produkcji PISF dokonują jegosprawdzenia pod względem spełnienia wymagań formalnych,w tym warunków uczestnictwa w programieoperacyjnym oraz poprawności rachunkowej.Jeśli wniosek nie spełnia warunków uczestnictwaw programie, zostaje odrzucony, a producent otrzymujepisemną informację, jakie działania powinienpodjąć, aby jego wniosek został pozytywnie rozpatrzonyna kolejnej sesji. Stwierdzenie uchybień przezpracowników instytutu w dokumentacji wnioskuskutkuje wezwaniem do jego uzupełnienia i stosownejkorekty. Jeśli nie zostanie on uzupełniony w terminie7 dni od dnia otrzymania wezwania do usunięciabraków (drogą elektroniczną lub pisemną), podlegaodrzuceniu.2. Nie jest prawdą, iż wniosek złożony przez OzumiFilms sp. z o.o., producenta filmu „On, ona, ono”,zawierał fałszywe informacje o reżyserze. We wnioskuo dofinansowanie zadania realizowanego w ramachProgramu Operacyjnego „Produkcja filmowa”złożonym przez Ozumi Films Sp. z o.o. w dniu 3 marca2008 r., sesja 2(11)/2008, i podpisanym przez prezesazarządu wnioskodawcy Mariannę Rowińskąjako planowany reżyser filmu „On, ona, ono” figurujeYurek Bogajewicz. Ze względu na ograniczoneśrodki finansowe decyzją dyrektor PISF AgnieszkiOdorowicz projekt „On, ona, ono” został przesuniętydo kolejnej sesji. Projekt ubiegał się o dofinansowaniew ramach priorytetu II: Produkcja filmów fabularnychProgramu Operacyjnego „Produkcja filmowa”,ale w ocenie otrzymał liczbę punktów umożliwiającądofinansowanie tylko w przypadku, kiedy byłby todebiut reżyserski. Producent zdecydował się zatemna zmianę planowanego reżysera. Przed sesją 3(12)/2008 producent w dniu 2 września 2008 r. poinformowałPISF o tej zmianie oraz w dniu 25 września2008 r. zwrócił się do dyrektor PISF z wnioskiemo zgodę na zmianę reżysera filmu „On, ona, ono” naJamesa Crowleya i uzyskał zgodę. Dyrektor Odorowiczprzeniosła także rozpatrzenie wniosku z priorytetuII (Produkcja filmów fabularnych) do priory-
377tetu I (debiuty i drugie filmy). Projekt otrzymał więcdofinansowanie w wysokości 1 000 000 PLN w ramachpriorytetu I: Debiuty reżyserskie” ProgramuOperacyjnego „Produkcja filmowa”. Tekst w jednymz tygodników został przypuszczalnie oparty na wynikachsesji 3(12)/2008 umieszczonych 26 września2008 r. na stronie www.pisf.pl. Rzeczywiście, w informacjidotyczącej „On, ona, ono” jako reżyser wymienionybył Yurek Bogajewicz, choć zamiast niegopowinno tam już znajdować się nazwisko JamesaCrowleya. Natychmiast po zauważeniu tego błędu(pan Yurek Bogajewicz nie jest debiutantem, więcwniosek nie mógłby w ogóle być rozpatrywany w priorytecieI jako debiut), pracownicy PISF dokonali stosownejkorekty, tj. 30 września 2008 r. Winę za tonieporozumienie i zamieszczenie nieprawdziwej informacjina stronie instytutu ponosi pracownik DziałuProdukcji Filmowej i Rozwoju Projektów Filmowych.Producent dopełnił swoich obowiązków.3. PISF nie kontaktuje się z reżyserem w sprawiezłożonego wniosku o dofinansowanie. To producentjest osobą prawną, która zgodnie z ustawą jest w całościodpowiedzialna za poszczególne fazy projektufilmowego: jego przygotowanie, realizację i rozliczenie.Stroną dla instytutu w komunikacji dotyczącejwniosku jest więc wyłącznie wnioskodawca, czyliproducent ponoszący pełną odpowiedzialność wobecPISF i innych koproducentów. W złożonym wnioskuznajduje się informacja producenta o planowanymreżyserze filmu lub kopia zawartej z nim umowy. Jeśliz jakichś przyczyn umowa z reżyserem zostanierozwiązana w trakcie trwania promesy lub przed jejrealizacją, producent ma obowiązek niezwłocznegopowiadomienia PISF o tym fakcie. W takim przypadkuinstytut ma prawo do anulowania promesy bądźdo jej podtrzymania. Natomiast po podpisaniu umowyo dofinansowanie produkcji filmu jego producent– poza przypadkami szczególnymi – nie może zmienićreżysera. W takich wyjątkowych sytuacjach (choroba,śmierć, inne zdarzenia uniemożliwiające realizacjęprojektu filmowego) dyrektor PISF może wyrazićzgodę na zmianę osoby reżysera, co następuje w formiepodpisania aneksu do zawartej umowy.Z poważaniemWarszawa, dnia 27 stycznia 2009 r.MinisterBogdan ZdrojewskiO d p o w i e d źministra nauki i szkolnictwa wyższegona zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie statusu studentów pochodzeniapolskiego z Białorusi, Ukrainy i Litwystudiujących w Polsce (3137)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanieposelskie pana Sławomira Kopycińskiegow sprawie statusu studentów pochodzenia polskiegoz Białorusi, Ukrainy i Litwy studiujących w Polsce(pismo SPS-024-3137/09 z dnia 12 stycznia 2009 r.)uprzejmie wyjaśniam, co następuje:— Wysokość stypendium wypłacanego studentom-cudzoziemcombędącym stypendystami stronypolskiej (w tym także studentom pochodzenia polskiego)wynosi aktualnie netto 900 zł miesięcznie.Stypendia te są zwolnione z podatku dochodowegood osób fizycznych. Jest to kwota prawie dwukrotniewyższa od kwoty przeciętnego stypendium socjalnegowypłacanego studentom-obywatelom polskim,którzy znajdują się w trudnej sytuacji materialnej.Zgodnie z art. 44 ust. I pkt 3 ustawy z 27 lipca2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U.Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.) wysokość stypendiumwypłacanego cudzoziemcom jest skorelowanaz wysokością stawki wynagrodzenia zasadniczegow uczelni.Nadto pragnę dodać, że stypendyści pochodzeniapolskiego odbywający studia doktoranckie otrzymująco miesiąc stypendium w wysokości 1350 zł.— Na podstawie art. 87 ust. I pkt 2a ustawy z dnia20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjachrynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415,z późn. zm.) cudzoziemcy, w tym także osoby pochodzeniapolskiego studiujące w Polsce, są zwolnieniz obowiązku uzyskiwania zezwolenia na pracę.— Artykuł 52 ust. 5 Konstytucji <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> z dnia 2 kwietnia 1997 r. określa, iż „osoba,której pochodzenie polskie zostało stwierdzone zgodniez ustaw% może osiedlić się na terytorium <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> na stale”. Z informacji posiadanychprzez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższegowynika, że na tej podstawie wojewodowie wydajązezwolenia na osiedlenie się studiującym w Polscecudzoziemcom polskiego pochodzenia z pominięciemwarunków wymienionych w art. 64 ust. 1 ustawyz dnia 13 czerwca 2003 o cudzoziemcach (Dz. U.z 2006 r. Nr 234, poz. 1694, z późn. zm.).Odnosząc się natomiast do szczegółowych pytańprzedstawionych w zapytaniu poselskim, pragnęuprzejmie poinformować, że:1. W roku akademickim 2007/2008 studiowałow polskich szkołach wyższych na studiach I stopnia,II stopnia i jednolitych magisterskich ok. 4000 osóbpolskiego pochodzenia, z tego ok. 1900 było stypendystamirządu RP, tj. otrzymywało stypendia ministranauki i szkolnictwa wyższego, ministra zdrowia
378oraz ministra kultury i dziedzictwa narodowego.Z tego grona połowę stypendystów stanowią osoby,którym stypendia zostały przyznane po egzaminachprzeprowadzonych na Litwie, Łotwie, Białorusi, Ukrainie,w Rosji, Kazachstanie, Mołdawii i Czechach.Egzaminy przeprowadzane są przez Biuro UznawalnościWykształcenia i Wymiany Międzynarodowej wewspółpracy z placówkami konsularnymi, przy czymna Białorusi, Ukrainie i w Rosji postępowania kwalifikacyjneodbywają się w więcej niż jednym miejscu.Pozostałym stypendystom stypendia zostały przyznanejuż w trakcie odbywania przez nich studióww Polsce. W powszechnej opinii dotychczasowy systemprzyznawania stypendiów w istniejących realiachfinansowych sprawdził się, ponieważ pozwalawyselekcjonować osoby posiadające kwalifikacje dopodjęcia studiów w Polsce.2. Na podstawie przepisów ustawowych studiującyw Polsce cudzoziemcy mają prawo przystąpić dodobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego. Za osobylegitymujące się polskim pochodzeniem składkę naubezpieczenie zdrowotne opłaca szkoła wyższa, a kosztubezpieczenia refundowany jest uczelniom ze środkówbudżetu państwa.Kwestie te regulują przepisy ustawy z 27 sierpnia2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanychze środków publicznych (Dz. U. Nr 210,poz. 2135, z późn. zm.), tj. art. 3 ust. 2 pkt li 4 orazart. 86 ust 1 pkt 14.Na cudzoziemcu spoczywa jedynie obowiązek wypełnienia,dostępnego w uczelni formularza NFZ,pozostałe formalności załatwia szkoła wyższa. Informacjeo ubezpieczeniu dostępne są na tablicach informacyjnychoraz stronach internetowych szkółwyższych.Informacja o możliwości dobrowolnego ubezpieczeniazdrowotnego zawiera również dokument „Podstawoweinformacje dla cudzoziemców polskiego pochodzenia(narodowości polskiej nieposiadającychpolskiego obywatelstwa) podejmujących kształceniew Polsce” – cz. II pkt 5).Powyższy dokument otrzymuje w konsulacie generalnymRP właściwym ze względu na miejsce zamieszkaniakażdy cudzoziemiec polskiego pochodzenia,który został zakwalifikowany na studia w Polsce.Fakt ten zostaje potwierdzony przez podpisanieoświadczenia, iż osoba zakwalifikowana otrzymałacytowany powyżej dokument do zapoznania się i stosowania.Aktualnie składka na dobrowolne ubezpieczeniezdrowotne wynosi 37,80 zł/mies.W Polsce kształci się obecnie ok. 4000 osób polskiegopochodzenia, którym przysługuje prawo dodobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego. Przybliżonekoszty, jakie ponosi budżet państwa z tytułuubezpieczenia, to ok. 1 800 000 zł rocznie.3. Corocznie do konsulatów generalnych przekazywanyjest wykaz ponad 100 kierunków studiów, naktóre odbywa się rekrutacja. Preferowanymi kierunkamisą kierunki pedagogiczne, filologia polska orazkierunki techniczne, rolnicze i ekonomiczne.Na kierunki medyczne i artystyczne rekrutacjęprzeprowadzają odpowiednio: minister właściwy dospraw zdrowia oraz minister właściwy do spraw kulturyi dziedzictwa narodowego.4. W obecnym stanie prawnym zarówno MinisterstwoNauki i Szkolnictwa Wyższego, jak i inne organyadministracji państwowej nie mają podstaw dostałego gromadzenia i przetwarzania informacjio losach cudzoziemców-absolwentów polskich uczelni.Jedynie konsulaty generalne RP, które mają bezpośrednikontakt ze środowiskiem polonijnym nadanym terenie, mogą orientować się, kto powrócił poukończeniu studiów w Polsce. Jednak dane te mogąbyć obarczone dużym błędem, gdyż często uzyskiwanesą z tzw. drugiej ręki. Szacuje się, iż odsetek osóbpolskiego pochodzenia pozostających w Polsce poukończeniu studiów waha się od około 20%, np:w przypadku Czech, Litwy, do ponad 80% w przypadkuKazachstanu i innych postradzieckich republikAzji Środkowej. Tak wysoki procent w przypadkuwymienionych republik wynika z tego, iż w większościprzypadków osoby polskiego pochodzenia z tychterenów już w momencie podejmowania decyzji o studiachw Polsce zdecydowane są na pozostanie w krajuprzodków. Jest to spowodowane sytuacją gospodarcząw ich kraju, a przez to mniejszymi możliwościamiznalezienia satysfakcjonującej pracy w państwiestałego miejsca zamieszkania.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.O d p o w i e d źMinisterBarbara Kudryckaministra obrony narodowejna zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie duszpasterstwa wojskowegow Wojsku Polskim (3139)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pana posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie duszpasterstwa wojskowego w Wojsku Polskim(SPS-024-3139/09), uprzejmie proszę o przyjęcienastępujących wyjaśnień.Polska posiada wielowiekową tradycję duszpasterstwawojskowego. W zorganizowanej formie pojawiłosię ono w armii polskiej u schyłku XVII w. Poodzyskaniu niepodległości w 1918 r. odrodziło sięrównież duszpasterstwo wojskowe. W okresie powojennymfunkcjonował Generalny Dziekanat Wojska
379Polskiego, formalnie zapewniający opiekę duszpasterską.Obecnie funkcjonowanie katolickiego duszpasterstwawojskowego reguluje ustawa z dnia 17 maja1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego(Dz. U. Nr 29, poz. 154, ze zm.), duszpasterstwa prawosławnego– ustawa z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunkuPaństwa do Polskiego Autokefalicznego KościołaPrawosławnego (Dz. U. Nr 66, poz. 287, ze zm.),a duszpasterstwa ewangelickiego – ustawa z dnia13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do KościołaEwangelicko-Augsburskiego w <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>(Dz. U. Nr 73, poz. 323, ze zm.).Odnosząc się do kwestii szczegółowych, zawartychw zapytaniu pana posła Sławomira Kopycińskiego,uprzejmie informuję, że łączna kwota faktycznychwydatków Ordynariatu Polowego Wojska Polskiegow 2007 r. wyniosła 15.311,4 tys. zł, mimo iżpierwotnie zaplanowano na ten cel środki w wysokości16.588,0 tys. zł.Natomiast wzrost budżetu na 2008 r. o 3.088 tys.zł w porównaniu do 2007 r. związany był z:1) planowanymi podwyżkami uposażeń, wynikającymize wzrostu wskaźnika wielokrotności kwotybazowej, stanowiącej przeciętne wynagrodzenie żołnierzyzawodowych, z 2,26 do 2,48 – w myśl przepisówrozporządzenia prezydenta <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>z dnia 3 października 2007 r. w sprawie określeniawielokrotności kwoty bazowej stanowiącejprzeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych (Dz. U.Nr 192, poz. 1383, ze zm.);2) wynegocjowaniem przez NSZZ PracownikówWojska podwyżek na wynagrodzenia pracowników;3) prognozowanym wskaźnikiem wzrostu cen zakupumateriałów i usług o 2,3%.Faktyczne wykonanie budżetu Ordynariatu PolowegoWojska Polskiego w 2008 r. było o 2.840,1 tys. złniższe w stosunku do pierwotnie planowanego i wyniosło16.835,9 tys. zł.Odpowiadając na pytanie pana posła SławomiraKopycińskiego dotyczące sposobu zaspokajania potrzebreligijnych żołnierzy, pragnę zauważyć, że wypracowanyprzez lata model służby duszpasterskiejw Siłach Zbrojnych <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>, wrazze wszystkimi wzajemnymi relacjami i odniesieniami,jest przez resort obrony narodowej oceniany jakodobrze funkcjonujący.Odnosząc się do kwestii liczby kapelanów służącychw Wojsku Polskim, pragnę poinformować, żeaktualnie w jednostkach organizacyjnych duszpasterstwawojskowego usytuowanych jest 221 stanowiskwojskowych, tj. 203 stanowiska w grupie osobowejteologicznej, z czego w Ordynariacie PolowymWojska Polskiego – 175, w Prawosławnym OrdynariacieWojska Polskiego – 18, a w EwangelickimDuszpasterstwie Wojskowym – 10, a pozostałe to stanowiskapomocnicze. Liczba stanowisk zależna jestod rzeczywistych potrzeb żołnierzy w zakresie opiekiduszpasterskiej.Ponadto w ciągu ostatnich czterech lat ogólnaliczba stanowisk w korpusie osobowym duszpasterstwadostosowywana była adekwatnie do zmian i potrzebstrukturalnych Sił Zbrojnych <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> – zgodnie z procedurami określonymi w zarządzeniuministra obrony narodowej nr 16/MONz dnia 22 lipca 2005 r. w sprawie działalności kompetencyjneji organizacyjno-etatowej w resorcie obronynarodowej (Dz. Urz. MON Nr 14, poz. 107, ze zm.).Przygotowanie kapelanów do nominacji na pierwszestanowisko służbowe odbywa się w Wyższej SzkoleOficerskiej Wojsk Lądowych we Wrocławiu. Napodstawie decyzji nr 514/MON ministra obrony narodowejz dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie naborukandydatów do uczelni wojskowych w 2009 r.(Dz. Urz. MON Nr 22, poz. 284) studium oficerskiedla absolwentów uczelni cywilnych, a więc także kandydatówna kapelanów wojskowych, trwać będzieosiem i pół miesiąca, tak samo jak dla specjalistówz innych korpusów osobowych (finansowego, logistycznego,żandarmerii wojskowej, wychowawczegoczy medycznego). Dla zaspokojenia potrzeb etatowychkorpusu duszpasterstwa wojskowego przewidzianow bieżącym roku pięć miejsc. Wysokość limitówprzyjęć osób kształconych na uczelniach wojskowychna potrzeby korpusu osobowego duszpasterstwawyznaczana jest stopniem ukompletowaniatych stanowisk służbowych.Dodatkowo pragnę wskazać, że uprawnienia żołnierzyzawodowych dotyczące świadczeń finansowych,emerytur, ale także obowiązków, jakie wynikająz określonych zapisów ustawowych, jednakowoodnoszą się do żołnierzy wszystkich korpusów osobowych,w tym do korpusu duszpasterstwa. Nieuprawnionesą w związku z tym twierdzenia o szczególnymuprzywilejowaniu kapelanów wojskowych w tymwzględzie.Kapelani wojskowi ponoszą w pełni ryzyko związanez pełnieniem służby wojskowej. W polskich kontyngentachwojskowych, pełniących misje pokojowei stabilizacyjne, obecnie usytuowanych jest siedemstanowisk księży kapelanów, którzy, tak jak każdyinny żołnierz, ponoszą trudy i ryzyko służby wojskowej.Uczestniczą oni także w szkoleniach przygotowującychdo uczestnictwa w misjach zagranicznychoraz w szkoleniach poligonowych.Należy także podkreślić, że zakres obowiązkówpolskich kapelanów wojskowych jest szerszy niż tylkoopieka duszpasterska nad żołnierzami. Przykładowopełnią oni posługę duszpasterską w prawiedwudziestu szpitalach, a także w akademiach, szkołachi ośrodkach szkolenia. Z ich opieki mogą korzystaćtakże rodziny żołnierzy i pracowników wojskaoraz emeryci i renciści wojskowi, weterani i kombatanci,w sumie ok. 800 tys. osób.Podsumowując, pragnę stwierdzić, że liczba kapelanówwojskowych w Siłach Zbrojnych <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> nie odbiega od standardów obowiązującychw armiach innych państw OrganizacjiTraktatu Północnoatlantyckiego i jest optymalna.
380Przedstawiając powyższe wyjaśnienia, pozostajęw przekonaniu, że uzna je Pan Marszałek za wystarczające.Z wyrazami szacunku i poważaniaWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.O d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Gospodarki- z upoważnienia ministra -na zapytanie posełAgnieszki Kozłowskiej-Rajewiczoraz grupy posłówMinisterBogdan Klichw sprawie przestawiania aglomeracjipoznańskiej zasilanej gazem ze złóż rodzimychna droższy gaz importowany (3140)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na pismoz dnia 13 stycznia 2009 r. (znak SPS-24-3140/09), przy którym przesłane zostało zapytanie posłówKlubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej,przedstawiam poniższe informacje w sprawie poruszonejprzez Posłów. Jednocześnie chciałbym poinformować,że odpowiedź została opracowana na podstawieinformacji pochodzących od Zarządu PolskiegoGórnictwa Naftowego i Gazownictwa SAW Polsce istnieją dwa oddzielne systemy przesyłowegazu ziemnego:— system przesyłowy gazu ziemnego wysokometanowegotypu E, będący w ciągłej rozbudowie,— system przesyłowy gazu ziemnego zaazotowanegotypu L, znacząco mniejszy od pierwszego, którypodlega stopniowemu przestawieniu z zasilania gazemziemnym typu L na gaz ziemny typu E.System przesyłowy gazu ziemnego wysokometanowegoumożliwia odbiór gazu ziemnego importowanegoi gazu ze złóż zlokalizowanych na południu Polski,jak również gazu ziemnego wysokometanowegouzyskanego w procesie odazotowania z gazu ziemnegozaazotowanego ze złóż zlokalizowanych na zachodziePolski. System przesyłowy gazu ziemnego zaazotowanegoobejmuje swym zasięgiem teren zachodniejczęści Polski i zasilany jest ze złóż zlokalizowanychna Niżu Polskim.Proces przestawienia aglomeracji poznańskieji gazociągu przesyłowego relacji Poznań – Ujście– Koszalin na gaz ziemny typu E rozpoczął się jużw roku 2002 ze względu na zagrożenie bezpieczeństwadostaw gazu do Pasa Nadmorskiego oraz pogłębiającysię deficyt gazu zaazotowanego na obszarzeaglomeracji poznańskiej. Proces przestawienia aglomeracjipoznańskiej na gaz ziemny typu E zostałprzerwany, co spowodowało zagrożenie w zapewnieniuciągłości gazu do aglomeracji poznańskiej orazutrudnienia przy eksploatacji i sterowaniu pracą siecigazowej. Obecnie na obszarze aglomeracji poznańskiejwystępuje deficyt gazu ziemnego zaazotowanegopodgrupy Ls (brak nowych odkryć złóż gazu Ls)oraz brak możliwości przesyłowych gazociągów wysokiegociśnienia, które ograniczają rozwój gazownictwana tym terenie. Dlatego PGNiG SA stanęłoprzed koniecznością niezwłocznego przestawieniaaglomeracji poznańskiej na inny rodzaj gazu lub zaprzestaniaprzyłączania nowych odbiorców.Aglomeracja poznańska jest przestawiana na gazwysokometanowy pochodzący zarówno z importu, zeźródeł krajowych oraz z instalacji odazotowaniaw Odolanowie. Zmiana gazu zaazotowanego na wysokometanowypozwoli na zwiększenie możliwościtransportu gazu ziemnego bez dodatkowych inwestycjiw system przesyłowy i dystrybucyjny, a także pozwolina bardziej efektywne wykorzystanie instalacjiodazotowania gazu ziemnego w Odolanowie. Ponadtodalsze zasilanie aglomeracji poznańskiej w gazzaazotowany mogłoby spowodować przerwanie dostawdo aktualnych odbiorców w okresie zimowymz powodu niewystarczających mocy produkcyjnychze złóż aktualnie eksploatowanych oraz zagrożenieutratą strategicznych odbiorców ze względu na możliwośćświadczenia usług jedynie na zasadach przerywanych.Pomimo przestawienia aglomeracji poznańskiejna gaz ziemny grupy E w przeważającej ilości będzieto gaz pochodzący ze źródeł własnych, tzn. z:— odazotowni w Odolanowie, gdzie przetwarzanyjest gaz o niskiej kaloryczności na gaz wysokometanowygrupy E (dzięki wycofaniu gazu Ls z aglomeracjipoznańskiej może nastąpić zwiększenie produkcjigazu ziemnego wysokometanowego i helu),— odazotowni gazu zlokalizowanej w rejonie GrodziskaWielkopolskiego (zasilanej gazem ziemnymo niskiej kaloryczności z odkrytych złóż roponośnychw rejonie Międzychodu),— odazotowni gazu ziemnego zaazotowanegopodgrupy Lw z kopalń zlokalizowanych w rejonie Poznania,tj. złoża Kościan – Brońsko oraz z rejonu KostrzynaWielkopolskiego.Przy kalkulacji taryf dla paliw gazowych poziomcen dla gazu zaazotowanego podgrupy Ls i Lw ustalanona podstawie ceny gazu wysokometanowego,przy uwzględnieniu różnicy w wartościach ciepłaspalania tych paliw. Z chwilą zatwierdzania przezprezesa URE kolejnych taryf na paliwa gazowe cenaza jednostkę energii gazu zaazotowanego była jednakniższa niż cena za jednostkę energii gazu wysokometanowego,co było konsekwencją prowadzonej politykiregulacyjnej prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.PGNiG SA dążyło do zrównoważenia cen paliw gazowychwzględem parytetu energetycznego. Jednakze względu na wprowadzone w taryfie ograniczeniawzrostu ceny różnica pomiędzy cenami odniesionymi
381do jednostki energii zwiększała się w stosunku do cenustalonych na podstawie taryf obowiązujących wcześniej.Ponadto zgodnie z rozporządzeniem ministragospodarki z dnia 6 lutego 2008 r. w sprawie szczegółowychzasad kształtowania i kalkulacji taryf orazrozliczeń w obrocie paliwami gazowymi w aktualnieobowiązującej taryfie do kosztów pozyskania gazuwysokomentanowego wliczony został koszt transportugazociągami przebiegającymi przez granice <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong>, a dotyczy on wyłącznie gazuwysokomentanowego odbieranego z gazociągu SGTEuRoPol Gaz SA, czyli gazu dostarczanego z importu.Należy zaznaczyć, że w poprzednio obowiązującychtaryfach koszt ten był alokowany do stawekdystrybucyjnych. Zmiana alokacji tych kosztów niemiała wpływu na całkowity koszt związany z dostarczaniempaliw gazowych do odbiorców.Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, zatwierdzająctaryfy dla paliw gazowych, stosuje zasadę kalkulowaniaceny wypadkowej gazu wysokometanowegojako średniej ważonej ceny importowej i kosztu wydobycia,a ściślej:— ceny gazu wysokometanowego importowanego,zgodnie z formułą kontraktową, kształtowaną kwartalnie,jako pochodna cen określonych produktówropopochodnych, takich jak lekki i ciężki olej opałowy,uśrednionych z okresu poprzednich trzech kwartałów(jej dynamika pozostaje więc w ścisłym związkuz długookresowym trendem cen ropy naftowej),— ceny gazu wysokometanowego wydobywanegow kraju jako pochodna kosztów jego wydobycia,— ceny gazów zaazotowanych kształtowanychjako równoważnik wartości jednostki energii zawartejw tych gazach, utrzymywany w stałej relacji dowartości tej jednostki w gazie wysokometanowymstanowiącym mieszankę gazu krajowego i importowanego.Pragnę poinformować, że według informacjiprzedstawionych przez Zarząd PGNiG SA przygotowałon wstępny plan prac poszukiwawczych złóż gazuzimnego na lata 2008–2017. Zakłada on stopniowezwiększanie nakładów na prace poszukiwawczew kraju do kwoty 650 mln zł (wobec 560 mln złw roku 2008). Podjęto ponadto działania zmierzającedo rozwoju nowych technologii poszukiwawczo-wydobywczychoraz przeznaczono dodatkowe środki nazakup nowoczesnego sprzętu badawczego. Proces tenjest ukierunkowany na odkrywanie nowych obszarówzłożowych, nowych złóż w obszarach teoretyczniejuż rozpoznanych oraz rozszerzenie możliwościwydobywczych z istniejących złóż węglowodorów.Według Zarządu PGNiG SA, biorąc pod uwagędotychczasowe doświadczenia firmy, prowadzona politykaw zakresie poszukiwań i wydobycia powinnapozwolić, na co najmniej utrzymanie wydobycia gazuziemnego na poziomie od 4,3 do 4,5 mld m 3 /rokw przeliczeniu na gaz wysokometanowy oraz zabezpieczyćprzyrost zasobów w stosunku 1,1 do wielkościwydobycia. Jednocześnie należy zauważyć, że biorącpod uwagę fakt, że roczny spadek wydobycia ze złóżeksploatowanych wynosi około 7%, to dla utrzymaniaobecnego poziomu wydobycia (ok. 4,3 mld m 3 rocznie)co roku muszą być podłączane do eksploatacji nowezłoża o rocznym wydobyciu około 300 mln m 3 . Należyuznać, że jest to znaczący wysiłek z uwagi na to,że nowo odkrywane złoża są stosunkowo małe a proceduryzwiązane z uzyskaniem pozwoleń na budowękopalni są długotrwałe (1,5–2 lat).Przedstawiając powyższe wyjaśnienia na ręcePana Marszałka, wyrażam nadzieję, że przedstawioneinformacje uznacie państwo za wyczerpującą odpowiedźna postawione w zapytaniu pytania.Z poważaniemWarszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuJoanna Strzelec-ŁobodzińskaO d p o w i e d źsekretarza stanuw Ministerstwie Edukacji Narodowej- z upoważnienia ministra -na zapytanie poseł Ireny Tomaszak-Zesiukw sprawie czasu trwania „godziny zajęć”rewalidacyjno-wychowawczych (3141)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na zapytaniepani poseł Ireny Tomaszak-Zesiuk (nr SPS-024--3141/09) dotyczące czasu trwania godziny zajęć rewalidacyjno-wychowawczych,uprzejmie wyjaśniam.Ad 1. Zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze, zgodniez art. 16 ust. 7 ustawy o systemie oświaty (ustawaz dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty; Dz. U.z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) są formąspełniania rocznego obowiązkowego przygotowaniaprzedszkolnego, obowiązku szkolnego i obowiązkunauki przez dzieci i młodzież z upośledzeniem umysłowymw stopniu głębokim. W związku z tym nieprowadzi się dla tej grupy dzieci obowiązkowych zajęćedukacyjnych o charakterze dydaktyczno-wychowawczym,w toku których odbywa się nauczanieprzedmiotów. Oznacza to, że czas trwania zajęć rewalidacyjno-wychowawczychnie jest podporządkowanyprzepisom dotyczącym czasu trwania jednostkilekcyjnej nawet wówczas, kiedy zajęcia rewalidacyjno-wychowawczerealizowane są przez szkołę. W statystykachSIO udział dzieci i młodzieży w zajęciachwykazywany jest wyłącznie w ewidencji spełnianiaobowiązku szkolnego w formie zajęć rewalidacyjno--wychowawczych. Nie wykazuje się ich w ewidencjiuczniów.Zasady organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczychreguluje rozporządzenie ministra edukacjinarodowej z dnia 30 stycznia 1997 r. w sprawie
382zasad organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczychdla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowow stopniu głębokim (rozporządzenie MEN z dnia30 stycznia 1997 r. w sprawie zasad organizowaniazajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieżyz upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokim;Dz. U. Nr 14, poz. 76). Zgodnie z ww. przepisamizajęcia rewalidacyjno-wychowawcze są organizowanedla dzieci i młodzieży (od ukończenia 3. rokudo ukończenia 25 lat życia) z upośledzeniem umysłowymw stopniu głębokim, jako odrębna ścieżka edukacyjna,przeznaczona wyłącznie dla tej grupy dziecii młodzieży w wymiarze: 2 godziny dziennie – w przypadkuzajęć indywidualnych i 4 godziny dziennie– w przypadku zajęć zespołowych.Gdyby prawodawca zamierzał ustalić inny czasrealizacji zajęć, wówczas w ww. rozporządzeniu (w sprawiezasad organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczych)zawarte byłoby to ustalenie na wzórnp. ustalonego w statucie przedszkola (rozporządzenieMENiS z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie ramowychstatutów publicznego przedszkola oraz publicznychszkół; Dz. U. Nr 61, poz. 624, ze zm.; przykłademszczególnym wskazanym enumeratywnie jestnp. czas trwania poszczególnych zajęć specjalistycznychprowadzonych z dzieckiem; powinien być dostosowanydo możliwości rozwojowych dzieci przedszkolnychi uczniów) czasu trwania zajęć wychowawczychi dodatkowych. W ramowych statutach szkółpublicznych, stanowiących załączniki do ww. rozporządzeniaw sprawie ramowych statutów publicznegoprzedszkola oraz publicznych szkół, określono czastrwania zajęć edukacyjnych prowadzonych z uczniami.Zajęcia te realizowane są w jednostkach lekcyjnych,zgodnie z tygodniowym rozkładem zajęć, a czasich trwania determinuje przede wszystkim zdolnośćpercepcyjna uczniów. Dlatego też czas trwania lekcjijest dostosowany do wieku i możliwości uczniów:— w klasach I–III szkoły podstawowej czas trwaniaposzczególnych zajęć edukacyjnych ustala nauczycielprowadzący te zajęcia (§ 6 ust. 2 ramowegostatutu publicznej szkoły podstawowej);— w klasach IV–VI szkoły podstawowej orazw gimnazjum godzina lekcyjna trwa 45 minut, z tymże w uzasadnionych przypadkach dopuszcza się prowadzeniezajęć edukacyjnych w czasie od 30 do60 minut (§ 6 ust. 1 ramowego statutu publicznejszkoły podstawowej oraz § 6 ust. 1 ramowego statutugimnazjum);— w szkołach ponadgimnazjalnych godzina lekcyjnatrwa 45 minut, tylko w uzasadnionych przypadkachdopuszcza się prowadzenie zajęć edukacyjnychw innym wymiarze, nie dłuższym jednak niż60 minut (ramowe statuty szkół ponadgimnazjalnychstanowiące załączniki nr 4–5f do ww. rozporządzenia).Poza zajęciami edukacyjnymi, w przepisach prawanie określono odrębnie czasu trwania innych zajęćprowadzonych w szkołach bezpośrednio z uczniamilub na ich rzecz, co oznacza, iż przez godzinę takichzajęć należy rozumieć godzinę zegarową.Ad 2. Uprzejmie dziękuję za wskazanie, iż na stronachinternetowych kuratoriów oświaty zamieszczanesą nieprawidłowe informacje dotyczące czasu trwaniazajęć rewalidacyjno-wychowawczych. W związku z uzyskanąinformacją Ministerstwo Edukacji Narodowejwystąpi na piśmie do kuratorów oświaty z prośbąo ich niezwłoczne skorygowanie.Ad 3. Zgodnie z art. 42 ust. 1 i 2 Karty Nauczyciela(ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela– Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674, z późn.zm.) czas pracy nauczyciela zatrudnionego w pełnymwymiarze zajęć nie może przekraczać 40 godzinna tydzień. W ramach tego czasu pracy orazustalonego wynagrodzenia nauczyciel obowiązanyjest realizować:a) zajęcia dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze,prowadzone bezpośrednio z uczniami lub wychowankamialbo na ich rzecz (tzw. pensum), w wymiarzeokreślonym w ust. 3 lub ustalonym na podstawieust. 4a przez dyrektora szkoły, albo określonym napodstawie ust. 7 przez organ prowadzący szkołę;b) inne czynności i zajęcia wynikające z zadaństatutowych szkoły, ze szczególnym uwzględnieniemzajęć opiekuńczych i wychowawczych wynikającychz potrzeb i zainteresowań uczniów;c) zajęcia i czynności związane z przygotowaniemsię do zajęć, samokształceniem i doskonaleniem zawodowym.Jak wynika z powyższego, Karta Nauczycielaokreśla maksymalną tygodniową normę czasu pracynauczycieli (40 godzin tygodniowo) oraz wyszczególniarodzaje zajęć i czynności, które nauczyciel obowiązanyjest w tym czasie zrealizować. Nie określanatomiast czasu trwania tych zajęć (czynności). Nauczycielezatrudnieni w pełnym wymiarze zajęć pracujązatem tygodniowo do 40 godzin (zegarowych),przy czym w tym czasie obowiązani są zrealizowaćtaką liczbę zajęć prowadzonych bezpośrednio z uczniamilub na ich rzecz, jak wynika z określonego dla nichpensum.Jednocześnie uprzejmie informuję, że podczaskonferencji organizowanych w latach: 2006, 2007i 2008 dla wizytatorów prowadzących problematykękształcenia specjalnego jednym z tematów spotkańbyło szkolenie dotyczące prawidłowej interpretacjiprzepisów oświatowych.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Sekretarz stanuKrystyna Szumilas
383O d p o w i e d źministra skarbu państwana zapytanie poseł Gabrieli Masłowskiejw sprawie realizacji praw z akcji zlikwidowanejCukrowni Lublin, otrzymanych przez rolników(3151)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na zapytaniepani poseł Gabrieli Masłowskiej z dnia 7 stycznia2009 r. (SPS-024-3151/09), dotyczące praw z akcjizlikwidowanej Cukrowni Lublin Oddziału KrajowejSpółki Cukrowej SA z siedzibą w Toruniu otrzymanychprzez rolników, przedstawiam poniższe informacje.W dniu 30 września 2003 r. nastąpiło połączenieCukrowni Lublin SA z Krajową Spółką Cukrową SA.Z dniem połączenia, zgodnie z art. 11b ust. 3 ustawyz dnia 26 sierpnia 1994 r. o przekształceniach własnościowychw przemyśle cukrowniczym, plantatorzyburaka cukrowego w miejsce uprawnień do nieodpłatnegonabycia akcji Cukrowni Lublin SA nabyliprawo do nieodpłatnego nabycia akcji KrajowejSpółki Cukrowej SA.Przed połączeniem Cukrowni Lublin SA z KrajowąSpółką Cukrową SA akcje tej cukrowni nie byływydawane uprawnionym plantatorom. Natomiastnieodpłatne udostępnianie należących do SkarbuPaństwa akcji Krajowej Spółki Cukrowej SA uprawnionymplantatorom spółek połączonych z KSC SA,w tym plantatorom buraków cukrowych OddziałuCukrownia Lublin, rozpoczęto w październiku 2004 r.Do chwili obecnej akcje Krajowej Spółki CukrowejSA otrzymało 8702 plantatorów Oddziału CukrowniaLublin na 9975 uprawnionych.Dodatkowo podkreślam, iż decyzje restrukturyzacyjneKSC SA, w szczególności dotyczące zaprzestaniaprodukcji cukru w poszczególnych oddziałachKrajowej Spółki Cukrowej SA, nie mają wpływu nauprawnienia akcjonariuszy wynikające z posiadanychprzez nich akcji tej spółki.Warszawa, dnia 30 stycznia 2009 r.MinisterAleksander GradO d p o w i e d źpodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Piotra Cybulskiegow sprawie zasad finansowaniasamodzielnych publicznych zakładówopieki zdrowotnej, którychorganem założycielskim są jednostkisamorządu terytorialnego (3152)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanieposła Piotra Cybulskiego, przekazane przypiśmie znak SPS-024-3152/09, dotyczące finansowaniasamodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnejproszę o przyjęcie następujących wyjaśnień:W dniu 6 listopada 2008 r. <strong>Sejm</strong> RP uchwalił ustawystanowiące pakiet reformujący system ochronyzdrowia, w tym ustawę przepisy wprowadzające ustawyz zakresu ochrony zdrowia, na podstawie którejsamodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnejmiały być przekształcone w spółki handlowe, co umożliwiłobyim pozyskiwanie środków finansowychz różnych źródeł (na ogólnych zasadach rynkowych).Jednakże w z związku z odmową prezydenta RP podpisaniatej ustawy (oraz ustawy o zakładach opiekizdrowotnej) ww. regulacje nie wejdą w życie.Jednocześnie uprzejmie informuję, iż aktualnierealizowany jest program wieloletni na lata 2007––2009 pod nazwą „Wzmocnienie bezpieczeństwazdrowotnego obywateli”. Celem programu jest poprawakondycji finansowej zakładów opieki zdrowotnejistotnej dla zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnegoobywateli. Spośród szpitali samorządowych w sposóbszczególny wyróżniono jednostki, których funkcjonowaniejest niezbędne dla wspólnot lokalnych.W latach 2007–2008 przekazano zakładom dotacjena spłatę zobowiązań publicznoprawnych i cywilnoprawnych.Należy podkreślić, iż spłata części zobowiązańprzeterminowanych pozwoliła na uniknięciekosztów odsetek, jak również części kosztów związanychz egzekucją zobowiązań przez wierzycieli. Programbędzie kontynuowany w 2009 r.Ponadto w Ministerstwie Zdrowia trwają pracenad projektem programu „Wsparcie jednostek samorząduterytorialnego w działaniach stabilizującychsystem ochrony zdrowia”, którego głównym celemjest wsparcie jednostek samorządu terytorialnegow ich działaniach na rzecz poprawy funkcjonowaniaprowadzonych przez nie zakładów, tj. likwidacji samodzielnychpublicznych zakładów opieki zdrowotneji powołania spółek, które będą prowadziły niepublicznezakłady opieki zdrowotnej.Z poważaniemPodsekretarz stanuMarek HaberWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.
384O d p o w i e d źministra rozwoju regionalnegona zapytanie posła Adama Lipińskiegow sprawie ustalenia wysokościmaksymalnego dofinansowania w ramachfunduszy europejskich dla firm inwestującychw odnawialne źródła energii na terenieDolnego Śląska (3154)Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu dozapytania pana posła Adama Lipińskiego, które zostałodołączone do pisma Pana Marszałka z dnia13 stycznia br. (znak: SPS-024-3154/09), w sprawiepoziomu dofinansowania inwestycji w odnawialneźródła energii w ramach Programu Operacyjnego„Infrastruktura i środowisko”, pragnę poniżej udzielićnastępującej odpowiedzi.Uprzejmie informuję, iż w aktualnym dokumenciepn. „Szczegółowy opis priorytetów Programu Operacyjnego”Infrastrukturai środowisko«” (POIiŚ), wysokośćdofinansowania dla przedmiotowych projektówzostała określona na maksymalnie możliwympoziomie, który wynika z przepisów o pomocy publicznej.Zgodnie z przepisami dotyczącymi udzielania pomocypublicznej, nowe inwestycje 1) mogą uzyskaćmaksymalny poziom dofinansowania zgodnie z tzw.„Mapą pomocy regionalnej dla Polski” zatwierdzonąprzez Komisję Europejską. Maksymalna intensywnośćpomocy udzielanej na realizację nowej inwestycji,liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji bruttodo kosztów kwalifikowanych, wynosi:1) 50% – gdy inwestycja zlokalizowana będzie naobszarach należących do województw: lubelskiego,podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego,świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego,lubuskiego, łódzkiego lub kujawsko-pomorskiego;2) 40% – gdy inwestycja zlokalizowana będzie naobszarach należących do województw: pomorskiego,zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego,śląskiego, a do dnia 31 grudnia 2010 r. – na obszarzenależącym do woj. mazowieckiego, z wyłączeniemmiasta stołecznego Warszawy;3) 30% – gdy inwestycja zlokalizowana będzie naobszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy,a w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia31 grudnia 2013 r. – na obszarze należącym do woj.mazowieckiego.Pragnę podkreślić, że warunki udzielenia pomocypublicznej podwyższa się o 20 punktów procentowychbrutto w przypadku mikro- i małych przedsiębiorców,natomiast o 10 punktów procentowych brutto1)Nowa inwestycja - inwestycja w środki trwałe oraz wartościniematerialne i prawne związane z utworzeniem nowego przedsiębiorstwa,rozbudową istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacjąprodukcji przedsiębiorstwa poprzez wprowadzenie nowychdodatkowych produktów lub zasadniczą zmianą dotyczącąprocesu produkcyjnego w istniejącym przedsiębiorstwie.– w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunkudo maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnychobszarów. W przypadku dużego projektuinwestycyjnego maksymalną wartość pomocyustala się według następującego wzoru: I = R x(50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C) 2)Informuję również, iż maksymalna intensywnośćpomocy w przypadku projektów niespełniającychkryterium nowej inwestycji 3) , liczona jako stosunekekwiwalentu dotacji brutto do wydatków kwalifikowanych,wynosi:1) 60% – gdy inwestycja zlokalizowana będzie naobszarach należących do województw: lubelskiego,podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego,świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego,lubuskiego, łódzkiego lub kujawsko-pomorskiego;2) 50% – gdy inwestycja zlokalizowana będzie naobszarach należących do województw: pomorskiego,zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego,śląskiego, a do dnia 31 grudnia 2010 r. – na obszarzenależącym do woj. mazowieckiego, z wyłączeniemmiasta stołecznego Warszawy;3) 40% – gdy inwestycja zlokalizowana będzie naobszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy,a w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia31 grudnia 2013 r. – na obszarze należącym do woj.mazowieckiego.W przypadku projektów niespełniających kryteriumnowej inwestycji, do wydatków kwalifikowalnychzalicza się wyłącznie wydatki niezbędne doosiągnięcia celów związanych z ochroną środowiska.Maksymalną intensywność ww. pomocy dla mikroprzedsiębiorcy,małego lub średniego przedsiębiorcypodwyższa się o 10 punktów procentowych brutto,w stosunku do maksymalnej intensywności określonejdla poszczególnych obszarów.Dodatkowo na wysokość dotacji ma również wpływkwalifikowalność wydatków określona w „WytycznychMRR w zakresie kwalifikowania wydatków w ramachProgramu Operacyjnego”Infrastruktura i środowisko«”,które zostały zamieszczone na stronie internetowejresortu www.pois.gov.pl oraz w projektach rozporządzeńministra gospodarki wydawanych dla poszczególnychdziałań POIiŚ w sprawie szczegółowychwarunków udzielania pomocy publicznej.Informuję, iż rozporządzenia regulujące przyznawaniepomocy publicznej są obecnie na etapie uzgodnień,a przewidywalny termin ich wydania przypadaćbędzie na I kwartał 2009 r.2)I -maksymalna wartość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego;R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji,B - wysokość wydatków kwalifikowanych powyżej równowartości50 mln euro, nieprzekraczającą równowartości 100 mlneuro;C - wysokość wydatków kwalifikowanych przekraczającąrównowartość 100 mln euro.3)inwestycja prowadząca wyłącznie do odtworzenia zdolnościprodukcyjnych lub nabycie udziałów lub akcji przedsiębiorstwa
385Pragnę ponadto zaznaczyć, iż w celu osiągnięciawyznaczonych wskaźników POIiŚ przy niewielkichw stosunku do potrzeb środkach na inwestycje w odnawialneźródła energii, wprowadzony został prógmaksymalnego dofinansowania dla inwestycji realizowanychz środków POIiŚ z zakresu wytwarzaniaenergii z odnawialnych źródeł energii (OZE) i produkcjibiopaliw, tj;— działanie 9.1: Wysoko sprawne wytwarzanieenergii oraz działanie 9.5: Wytwarzanie biopaliw zeźródeł odnawialnych, jest to 30 mln PLN,— działanie 9.4: Wytwarzanie energii ze źródełodnawialnych, jest to 40 mln PLN.Z poważaniemWarszawa, dnia 26 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źMinisterElżbieta Bieńkowskapodsekretarza stanuw Ministerstwie Sprawiedliwości- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Krzysztofa Sońtyoraz grupy posłóww sprawie funkcjonowania Sądu Rejonowegow Szydłowcu (3155)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanieposłów Krzysztofa Sońty, Barbary Bartuśi Roberta Telusa w sprawie funkcjonowania SąduRejonowego w Szydłowcu, przesłane przy piśmiez dnia 13 stycznia 2009 r. nr SPS-024-3155/09,uprzejmie przedstawiam, co następuje.Zagwarantowanie obywatelom realizacji konstytucyjnegoprawa do sądu, a więc rozpatrzenia sprawybez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy sąd, topriorytet państwa prawa. Dla osiągnięcia tego celuw Ministerstwie Sprawiedliwości trwają prace międzyinnymi zmierzające w kierunku racjonalizacjii uelastycznienia struktury organizacyjnej sądów powszechnych.Z posiadanych informacji wynika, że w sądownictwiepowszechnym występują znaczne różnice w zakresiewielkości poszczególnych apelacji, okręgówi sądów, przy czym nie tyle pod względem obszarówich właściwości, ile pod względem liczby wpływającychspraw, a tym samym wielkości struktur organizacyjnych,obciążenia sędziów i etatyzacji.Ponadto, analiza wpływu, załatwiania i pozostałościspraw wskazuje, iż w sądach występuje strukturalnazaległość, powodując negatywną ocenę funkcjonowaniasądownictwa powszechnego. Dlatego teżw interesie wymiaru sprawiedliwości jest jak najszybszalikwidacja tej zaległości przy wykorzystaniuistniejących nakładów.W ramach prac dotyczących możliwości uproszczeniastruktur organizacyjnych sądów powszechnychwnikliwej analizie poddawane są uwarunkowaniatakie, jak: obszar właściwości sądu, liczbawpływających spraw, limity etatów we wszystkichgrupach zatrudnienia, stan obciążenia pracą sędziów(w zakresie właściwego rozmieszczenia kadry),warunki komunikacyjne (pod względem możliwościdojazdu stron do sądu), warunki lokalowesądu (powierzchnia, liczba sal rozpraw), miejsce zamieszkaniapracowników sądu we wszystkich grupachzatrudnienia (w zakresie ewentualnych utrudnieńzwiązanych z dojazdem do pracy), odległościmiędzy poszczególnymi sądami, w tym pomiędzymiejscowościami znajdującymi się w obszarach ichwłaściwości (m.in. pod względem ewentualnychutrudnień związanych z dojazdem do sądu w sprawachodwoławczych).Reasumując, pragnę podkreślić, że wymienionezagadnienia są jedynie przedmiotem prac analitycznychi koncepcyjnych. Minister Sprawiedliwości niepodjął dotychczas decyzji co do zakresu i kierunkuwprowadzenia systemowych zmian organizacyjnychw sądownictwie powszechnym. Aktualnie nie prowadzisię więc prac legislacyjnych mających na celu likwidacjęsądów rejonowych, w tym Sądu Rejonowegow Szydłowcu.Z poważaniemWarszawa, dnia 27 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuJacek Czajapodsekretarza stanu w MinisterstwieSpraw Wewnętrznych i Administracji- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Jana Filipa Libickiegow sprawie przywilejów przysługującychbyłym oficerom SB i MO, dotyczącychskładania honorów (3156)Szanowny Panie Marszałku! Nawiązując do pismaz dnia 13 stycznia 2009 r. (sygn. SPS-024-3156/09) przekazującego zapytanie posła na <strong>Sejm</strong> RP panaJana Filipa Libickiego w sprawie przywilejów przysługującychbyłym oficerom SB i MO dotyczącychskładania honorów, uprzejmie przedstawiam następująceinformacje.Na wstępie należy zaznaczyć, iż kwestie związanez pogrzebem policjanta z asystą honorową regulujezarządzenie komendanta głównego Policji nr 15/98
386z dnia 30 lipca 1998 r. w sprawie metod i form organizacjioraz przebiegu uroczystości policyjnych (Dz. Urz.KGP z 1999 r. Nr 3, poz. 11).Zgodnie z pkt 10.1 załącznika do ww. zarządzeniapolicyjną asystę honorową wyznacza się za zgodą komendanta(dowódcy jednostki) na uroczystości pogrzebowepolicjantowi zmarłemu w czasie pełnieniasłużby, będącemu na emeryturze lub rencie.Z powyższego wynika, iż wyznaczenie policyjnejasysty honorowej zależy od udzielenia zgody przezwłaściwego miejscowo komendanta Policji.Z informacji przekazanych przez Komendę GłównąPolicji wynika, że zmarły funkcjonariusz nie zostałpozbawiony praw emerytalnych w trybie art. 13ust. 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniuemerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu OchronyPaństwa, Straży Granicznej, Państwowej StrażyPożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (t.j. Dz. U.z 2004 r. Nr 8, poz. 67, z późn. zm.).Decyzja o wyznaczeniu asysty policyjnej bez kompaniihonorowej i orkiestry została podjęta przez komendantawojewódzkiego Policji w Poznaniu po uzyskaniupozytywnej opinii Terenowego Zarządu Emerytówi Rencistów NSZZ Policjantów, jak równieżśrodowisk emerytów Policji.Z poważaniemWarszawa, dnia 3 lutego 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuAdam Rapackipodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Bogdana Bojkiw sprawie prac przy nowelizacji ustawyo przeciwdziałaniu narkomanii (3157)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pismoz dnia 13 stycznia 2009 r. (znak: SPS-024-3157/09), uprzejmie przedkładam odpowiedź na zapytaniepana posła Bogdana Bojki „w sprawie prac przy nowelizacjiustawy o przeciwdziałaniu narkomanii”.Ministerstwo Zdrowia uprzejmie informuje, żewitryna internetowa www.dopalacze.com oraz sklepysprzedające podobny asortyment preparatów oferująśrodki psychoaktywne zawierające głównie BZP (1--benzylopiperazynę), która zaliczana jest do tzw. stymulantówo stosunkowo łagodnym działaniu. Ofertaww. sklepów zawiera w 90% przypadków preparatyzawierające BZP, dlatego objęcie w najbliższym czasiekontrolą BZP powinno skutecznie ograniczyć możliwośćdziałania zarówno sklepów, jak i witryn internetowych.Chciałbym w tym miejscu poinformować,że zgodnie z raportem z 2008 r. Europejskiego CentrumMonitorowania Narkotyków i Narkomanii(EMCDDA) gwałtownie rośnie w Unii Europejskiejilość sklepów internetowych oferujących psychoaktywneśrodki zastępujące substancje kontrolowane.Według badań EMCDDA (styczeń 2008 r.) ponad połowasklepów (52%) miała siedzibę w Wielkiej Brytanii,37% w Holandii, 6% w Niemczech, 4% w Austrii,1% w innych krajach UE, między innymi w Polsce.Sytuacja ta wymaga stałego monitorowania ofertyww. sklepów i ustawicznego dostosowywania listykontrolowanych substancji psychoaktywnych dozmieniających się propozycji tychże sklepów, tak jakto ma miejsce w przypadku BZP, a także aktywnychdziałań ze strony wszystkich służb, w tym organówścigania.Benzylopiperazyna jest substancją syntetyczną,która po raz pierwszy pojawiła się w Unii Europejskiejw 1999 r. Podobnie jak amfetamina czy metamfetaminabenzylopiperazyna działa pobudzająco naośrodkowy układ nerwowy, jednak jej siła działaniajest wyraźnie mniejsza (około 10% siły działania amfetaminy).Z uwagi na właściwości pobudzające, zagrożeniedla zdrowia oraz brak korzyści medycznychzdaniem Rady Unii Europejskiej istnieje potrzebaustanowienia kontroli nad tą substancją. Należy podkreślić,że decyzje Rady są wynikiem opinii komitetunaukowego Europejskiego Centrum MonitorowaniaNarkotyków i Narkomanii (EMCDDA), w którympracują również eksperci z Polski.W związku z powyższym Ministerstwo Zdrowiaod dnia 3 kwietnia 2008 r. prowadziło prace legislacyjnedotyczące projektu ustawy o zmianie ustawyz dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii(Dz. U. Nr 179, poz. 1485, z 2006 r. Nr 66, poz.469 i Nr 120, poz. 826 oraz z 2007 r. Nr 7, poz. 48i Nr 82, poz. 558). Projekt został opracowany w celuwprowadzenia pod kontrolę prawną substancji o nazwie„benzylopiperazyna” (1-benzylopiperazyna,BZP) w związku z decyzją 2008/206/WSiSW RadyUnii Europejskiej z dnia 3 marca 2008 r. Zgodniez art. 1 decyzji wszystkie państwa członkowskie UniiEuropejskiej są zobowiązane do podjęcia niezbędnychśrodków, zgodnych z prawem krajowym, w celu objęciabenzylopiperazyny środkami kontroli proporcjonalnymido zagrożenia związanego z tą substancją,jak również sankcjami karnymi. Takim środkiemkontroli w Polsce jest wpisanie substancji psychoaktywnejdo załączników wyżej wymienionej ustawy,które stanowią listę środków odurzających i substancjipsychotropowych objętych kontrolą. Uprzejmieinformuję, że prace legislacyjne nad projektem ww.ustawy w Ministerstwie Zdrowia zostały zakończonei po przyjęciu przez Radę Ministrów projekt ustawyo zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zostałw dniu 22 października 2008 r. przesłany do <strong>Sejm</strong>uRP (druk nr 1207).W dniu 7 i 8 stycznia 2009 r. projekt ustawy o zmianieustawy o przeciwdziałaniu narkomanii był przedmiotemobrad Komisji Zdrowia <strong>Sejm</strong>u RP, a takżepowołanej podkomisji. W trakcie prac parlamentarnychKomisja Zdrowia przyjęła poprawkę do projek-
387tu ustawy autorstwa posła Grzegorza Sztolcmana,która rozszerza o 17 substancji i roślin załączniknr 1 do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i tymsamym stanowi nad nimi kontrolę.W opinii Ministerstwa Zdrowia przyjęcie przez <strong>Sejm</strong>RP ww. projektu ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniunarkomanii wraz z poprawką posła przyczynisię do ograniczenia w znacznym stopniu możliwościhandlu tzw. dopalaczami na terenie Polski.Jednocześnie Ministerstwo Spraw Wewnętrznychi Administracji na posiedzeniu Rady do Spraw PrzeciwdziałaniaNarkomanii w dniu 18 listopada br. poinformowałoo działaniach Komendy Głównej Policjisprawdzających witryny internetowe oferujące tzw.dopalacze, a także o rozpoczętych przez Policję działaniachwobec sklepów z dopalaczami i wobec klientówtych sklepów. Sekcja do walki z przestępczościąnarkotykową KMP w Łodzi wszczęła dochodzeniew sprawie wprowadzenia wbrew przepisom ustawyproduktów mogących zawierać prekursory (efedryna)w sklepie mieszczącym się w Łodzi (czyn z art. 61 ustawyz dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii).Funkcjonariusze zabezpieczyli również w sklepieprodukty o nazwie „spice” i podjęto czynnościsprawdzające celem ustalenia, czy zawarte związkiw ww. produktach są niebezpieczne dla zdrowia. Postępowanienadzorowane jest przez Prokuraturę Rejonowąw Łęczycy. W dniu 28 października 2008 r.dokonano także procesowego zatrzymania niektórychproduktów ze sklepu „dopalacze.com.”. Zabezpieczoneprodukty po podjęciu decyzji przez prokuratoranadzorującego postępowanie zostaną poddanebadaniom przez Instytut Ekspertyz Sądowych w Krakowielub Centralne Laboratorium KryminalistyczneKomendy Głównej Policji.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuAdam Fronczakpodsekretarza stanu w MinisterstwieKultury i Dziedzictwa Narodowego- z upoważnienia ministra -na zapytanie poseł Moniki Wielichowskiejw sprawie wniosku o udzielenie dotacjina realizację zadania „Remont i odbudowakaplicy Św. Onufrego w Stroniu Śląskimna działce nr 540” w ramach priorytetu 1:Ochrona zabytków programu„Dziedzictwo kulturowe” (3158)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytaniepani poseł Moniki Wielichowskiej (pismoSPS-024-3158/09 z dnia 13 stycznia 2008 r.) w sprawieudzielenia dotacji na realizację zadania pn. „Remonti odbudowa kaplicy św. Onufrego w StroniuŚląskim na działce nr 540” uprzejmie proszę o przyjęcieponiższych wyjaśnień.Gmina Stronie Śląskie złożyła wniosek o udzieleniedotacji na przeprowadzenie prac remontowychprzy zabytkowej kaplicy św. Onufrego jako jedenz 1245 wniosków, które napłynęły w terminie naborudo dnia 30 listopada 2008 r.W trakcie oceny formalnej złożonej dokumentacji,dokonywanej w Departamencie Ochrony Zabytków,stwierdzono, że wniosek zawiera uchybieniaformalne.Zgodnie z treścią pkt X.c. regulaminu priorytetu1: Ochrona zabytków programu „Dziedzictwo kulturowe”obowiązkowym załącznikiem jest „kopia (potwierdzonaza zgodność z oryginałem) strony tytułowejkosztorysu z wyszczególnionymi kosztami realizacjizadania, zweryfikowana i zatwierdzona przezinspektora nadzoru inwestorskiego oraz podpisanaprzez przedstawiciela wnioskodawcy”. Gmina StronieŚląskie nie dopełniła wspomnianego wymoguw odniesieniu do jednego z kosztorysów i w związkuz tym złożony wniosek musiał być odrzucony.Informuję jednocześnie, że gmina, zgodnie ze wspomnianymregulaminem, po usunięciu uchybień formalnychma prawo ponownie złożyć wniosek o dotacjęna prace konserwatorskie i remontowe planowane doprzeprowadzenia przy kaplicy św. Onufrego w drugimterminie naboru do dnia 31 marca 2009 r.Pragnę podkreślić, że z dużym uznaniem odnoszęsię do działań władz samorządowych gminyStronie Śląskie przyczyniających się do poprawystanu zachowania dolnośląskich zabytków. Żywiętakże nadzieję, że złożona powtórnie, poprawna dokumentacjabędzie mogła być oceniona pod kątemmerytorycznym przez zespół sterujący ds. ochronyzabytków.Łączę wyrazy szacunkuWarszawa, dnia 23 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuTomasz Mertasekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Jana Kulasaw sprawie rozwoju i inwestycjiw Porcie Lotniczym w Gdańskuim. Lecha Wałęsy (3159)Szanowny Panie Marszałku! Poniżej przedstawiaminformację dotyczącą zapytania poselskiegopana posła Jana Kulasa w sprawie rozwoju i inwesty-
388cji w Porcie Lotniczym w Gdańsku im. Lecha Wałęsy(SPS-024-3159/09).1. Jakie miejsce zajmuje Port Lotniczy w Gdańskuna mapie polskich lotnisk regionalnych?Port Lotniczy w Gdańsku jest jednym z ośmiupolskich portów lotniczych znajdujących się w transeuropejskiejsieci transportowej (TEN-T). Pełni strategicznąi wiodącą rolę w transporcie pasażerskimna Pomorzu. Jest to pierwszy polski port lotniczy wybudowanycałkowicie od podstaw. W 1997 r. oddanodo użytku nowy terminal pasażerski o przepustowoścido 3 mln pasażerów rocznie. W sierpniu 2008 r.uruchomiono pierwszy w Polsce zewnętrzny terminalpasażerski w centrum miasta, który umożliwia odprawęosobistą i bagażową 24 godziny przed odlotem.Pod względem ilości odprawionych pasażerów w 2007 r.Port Lotniczy w Gdańsku uplasował się na czwartymmiejscu w Polsce. Aktualnie udostępnia ok. 30 regularnychpołączeń lotniczych z miastami w Europie,obsługiwanych przez osiem linii lotniczych. W XVIIIedycji konkursu Lider Polskiego Biznesu Port LotniczyGdańsk im. Lecha Wałęsy został uhonorowanyZłotą Statuetką za znakomite wyniki ekonomiczneoraz dbałość o najwyższą jakość świadczonychusług.2. Jak kształtowały się wielkości przewozów pasażerskichw latach 2006–2008?W roku 2006 odprawiono 1 249 780 pasażerów,w 2007 – 1 708 739, a w 2008 –1 954 166.3. Jakie są prognozy wzrostu ruchu pasażerskiegona lotnisku w Gdańsku w latach 2009, 2015 i 2020?Aktualna prognoza ruchu pasażerskiego na lotniskuw Gdańsku zakłada osiągnięcie odpowiedniow ww. latach 2,1, 4,2 i 6,4 mln pasażerów.4. Jakie obecnie inwestycje są prowadzone w PorcieLotniczym w Gdańsku im. Lecha Wałęsy?Obecnie Port Lotniczy realizuje program inwestycyjny2009–2015, na który składają się następującegłówne inwestycje:— nowy terminal pasażerski— drogi kołowania— płyta kołowania— system odprowadzania wód opadowych— stanowisko do odladzania samolotów— budynek biurowy dla straży granicznej i urzęducelnego— unowocześnienie systemu radionawigacyjnegona lotnisku (inwestycja PAŻP)Szacunkowy koszt ww. programu inwestycyjnegoto 525 mln zł. Po zrealizowaniu programu przepustowośćgdańskiego portu wzrośnie do 7 mln pasażerówrocznie.5. Jakie działania podejmie Ministerstwo Infrastruktury,aby wesprzeć inwestycje na tym lotniskuprzed Euro 2012?Inwestycje planowane w gdańskim porcie lotniczymotrzymają wsparcie finansowe w ramach ProgramuOperacyjnego „Infrastruktura i środowisko”,działanie 6.3: Rozwój sieci lotniczej TEN-T orazz funduszu TEN-T na opracowanie prace studialnezwiązane z długofalowym dostosowaniem MPL im.Lecha Wałęsy w Gdańsku, węzła sieci TEN-T w PolscePółnocnej do potrzeb transportu lotniczego. Ogółemplanowane dofinansowanie ze środków Unii Europejskiejwynosi blisko 140 mln zł. Ponadto istniejemożliwość dofinansowania inwestycji w portach lotniczychw ramach działania 8.4: Bezpieczeństwoi ochrona transportu lotniczego. Wnioski o dofinansowaniemożna składać do 8 lutego br. do CentrumUnijnych Projektów Transportowych, jednostce odpowiedzialnejza wdrażanie projektów z ramieniaMinisterstwa Infrastruktury. Do statutowych obowiązkówCUPT należy kompleksowe wspieranie beneficjentóww procesie przygotowania i realizacjiprojektów transportowych. Wybór projektów nastąpiw drodze konkursu. Dofinansowanie otrzymają projektynajlepiej przygotowane do realizacji. W kontekścieprzygotowań do Euro 2012 minister infrastrukturypowołał zarządzeniem z 22 sierpnia 2008 r. Zespółdo spraw Mistrzostw Europy w Piłce NożnejEuro 2012, którego celem jest podejmowanie działańw celu skoordynowania prac i rozwiązywania problemówtransportowych występujących w związkuz organizacją Euro 2012.Z poważaniemWarszawa, dnia 3 lutego 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuTadeusz Jarmuziewiczpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Jana Kulasaw sprawie systemu przydzielania licencjina taksówki (3160)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pana posła Jana Kulasa z dnia 9 stycznia2009 r. przekazane mi przy piśmie (znak: SPS-024--3160/09) w sprawie systemu przydzielania licencjina wykonywanie transportu drogowego taksówką,uprzejmie informuję, że zgodnie z obowiązującą ustawąz dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym(Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm.) właściwerady gmin i Rada m. st. Warszawy określają nadany rok kalendarzowy, nie później niż do dnia 30 listopadaroku poprzedniego, liczbę przeznaczonych dowydania nowych licencji, po zasięgnięciu opinii organizacjizrzeszających miejscowych taksówkarzy i organizacji,których statutowym celem jest ochronapraw konsumenta.
389Senat <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> podjął działaniazmierzające do zniesienia limitowania przez radygmin ilości taksówek na obszarze gminy. Uchwałąz dnia 25 września 2008 r. Senat RP wniósł do <strong>Sejm</strong>uRP projekt ustawy o zmianie ustawy o transporciedrogowym. Proponowany zakres zmian obejmujew szczególności uchylenie ust. 6 i 7 art. 6 ustawy.Oznaczać to będzie odstąpienie od limitowania przezrady gmin ilości licencji taksówkowych na obszarzegminy. Ponadto projektowana przez Senat RP zmianaustawy o transporcie drogowym ustala jednolitekryteria, po spełnieniu których będzie udzielanaprzedsiębiorcom licencja na wykonywanie transportudrogowego osób taksówką i samochodem osobowymniebędącym taksówką.Proponowane zmiany czynią zadość postulatomśrodowisk przewoźników wykonujących przewozysamochodami osobowymi (do 9 osób łącznie z kierowcą)jak również przyczynią się do wyeliminowanianieuczciwej konkurencji na rynku przewozów w tymzakresie.Pozostaję z szacunkiemWarszawa, dnia 27 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuMaciej Jankowskipodsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Jana Kulasaw sprawie przekazywania darowizndla osób fizycznych lub dla organizacjipozarządowych (3161)Szanowny Panie Marszałku! W związku z przekazanymprzy piśmie z dnia 13 stycznia 2009 r.nr SPS-024-3161/09 zapytaniem pana posła JanaKulasa w sprawie przekazywania darowizn dla osóbfizycznych lub dla organizacji pozarządowych, uprzejmieinformuję.I. Opodatkowanie podatkiem od spadków i darowiznosób fizycznych otrzymujących darowizny.Kwestię opodatkowania darowizn dokonywanychna rzecz osób fizycznych reguluje ustawa z dnia28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn(Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514, z późn. zm.), zwanadalej „ustawą p.s.d.”.Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy p.s.d. podatkowiod spadków i darowizn podlega nabycieprzez osoby fizyczne własności rzeczy znajdującychsię na terytorium RP oraz praw majątkowych wykonywanychna terytorium RP między innymi tytułemdarowizny.Ustawa p.s.d. nie zawiera własnych definicji, dlategozdefiniowania pojęcia darowizny należy dokonaćw oparciu o przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.),zwany dalej „K.c.”. Stosownie do art. 888 K.c. przezumowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnegoświadczenia na rzecz obdarowanego kosztemswojego majątku.Nie każde jednak bezpłatne przysporzenie narzecz osoby fizycznej może być traktowane jako darowizna,bowiem może ono wynikać z innego tytułuprawnego. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowaniadanej czynności podatkiem od spadkówi darowizn ma kwalifikacja formy prawnej bezpłatnegoprzysporzenia, a zatem treść konkretnej umowywiążącej strony.Obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowiznpowstaje wyłącznie w tych przypadkach, gdy wartośćprzysporzeń nabytych od jednego darczyńcy przekroczyw okresie 5 lat kwotę wolną od podatku. W zależnościod przynależności obdarowanego do poszczególnychgrup podatkowych kwota wolna wynosi:— I grupa podatkowa – 9637 zł,— II grupa podatkowa – 7637 zł,— III grupa podatkowa – 4902 zł.Wymienione kwoty wolne przysługują odrębniew przypadku każdej umowy, przy czym dotyczą darowiznydokonanej na rzecz jednego obdarowanegoprzez jednego darczyńcę. Nie podlegają sumowaniukwoty uzyskane od kilku darczyńców.Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić,że obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowiznwystąpi tylko w przypadku, gdy spełnione zostanąłącznie następujące warunki:1) bezpłatne przysporzenie dokonywane będziena podstawie umowy darowizny w rozumieniu art. 888K.c. i będzie miało postać rzeczową (w tym środkówpieniężnych) lub prawa majątkowego oraz2) wartość darowizny przekroczy w okresie 5 latwymienioną wyżej kwotę wolną od podatku.Na podstawie art. 5 ustawy p.s.d. obowiązek podatkowyw podatku od spadków i darowizn ciąży nanabywcy, w przedmiotowym przypadku na obdarowanym.Oznacza to, że darczyńca nie ponosi żadnychkonsekwencji podatkowych w zakresie tego podatku.Obdarowany natomiast, w przypadku gdy otrzymadarowiznę w wysokości wyższej niż kwota wolnaprzewidziana w danej grupie podatkowej, obowiązanyjest złożyć zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczylub praw majątkowych (SD-3) do właściwego naczelnikaurzędu skarbowego, w terminie miesiąca oddnia spełnienia przyrzeczonego świadczenia.Po doręczeniu decyzji organu podatkowego ustalającejwysokość podatku od spadków i darowiznz tytułu nabycia darowizny podatnik (obdarowany)jest zobowiązany do jego zapłaty w terminie 14 dni.Jeżeli darowizna została dokonana po dniu 1 stycznia2007 r. na rzecz osób zaliczonych do najbliższejrodziny (małżonek, wstępny, zstępny, pasierb, rodzeństwo,ojczym, macocha), obdarowany korzysta
390z całkowitego zwolnienia z podatku na podstawieart. 4a ustawy p.s.d., pod warunkiem że zgłosi takienabycie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowegona formularzu SD-Z2 w terminie sześciu miesięcy oddnia powstania obowiązku podatkowego, oraz w przypadkugdy przedmiotem darowizny są środki pieniężne,udokumentuje ich otrzymanie dowodem przekazaniana rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunekprowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytowąlub przekazem pocztowym.II. Opodatkowanie podatkiem dochodowym odosób prawnych organizacji pozarządowych otrzymującychdarowizny.Otrzymane przez organizację pozarządową darowiznystanowią jej przychód – art. 12 ust. 1 pkt 1ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowymod osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654,z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą p.d.o.p.”.Dochody podatników (w tym pochodzące z darowizn),których celem statutowym jest m.in. działalnośćnaukowa, oświatowa, kulturalna, dobroczynności,ochrony zdrowia, w części przeznaczonej na tecele, wolne są od podatku dochodowego (art. 17 ust. 1pkt 4 ustawy p.d.o.p.).Również dochody organizacji pożytku publicznego(w tym pochodzące z darowizn) są wolne od podatkuw części przeznaczonej na działalność statutową,z wyłączeniem działalności gospodarczej (art. 17 ust. 1pkt 6c ustawy p.d.o.p.).Obdarowana organizacja pozarządowa ma obowiązekw składanym zeznaniu, o którym mowaw art. 27 ust. 1 ustawy p.d.o.p., wykazać kwotę ogółemotrzymanych darowizn ze wskazaniem celu jejprzeznaczenia zgodnie ze sferą działalności pożytkupublicznego, wyszczególnić darowizny od osób prawnychz podaniem nazwy i adresu darczyńcy, jeżelijednorazowa kwota darowizny przekracza 15 000 złlub jeżeli suma wszystkich darowizn otrzymanychw danym roku podatkowym od jednego darczyńcyprzekracza 35 000 zł. (art. 18 ust. 1e pkt 1 ustawyp.d.o.p.).Organizacja pozarządowa ma również obowiązek,w terminie składania zeznania podatkowego, udostępnićdo publicznej wiadomości (w Internecie, środkachmasowego przekazu lub wyłożenia dla zainteresowanychw pomieszczeniach ogólnie dostępnych)informacje o kwocie otrzymanych darowizn, zawierającedane pozwalające na identyfikację darczyńcóworaz w formie pisemnej zawiadomić o tym właściwegonaczelnika urzędu skarbowego. Obowiązek upublicznieniainformacji dotyczącej darowizn i danychidentyfikujących darczyńców nie dotyczy organizacjipożytku publicznego, których dochód za dany rok podatkowynie przekracza kwoty 20 000 zł (art. 18ust. 1e pkt 2 ustawy p.d.o.p.).III. Preferencje w podatku dochodowym odosób prawnych dla podatników przekazującychdarowizny.Podatnicy mogą od dochodu odliczać przekazanedarowizny. Odliczenie to uzależnione jest od spełnieniadwóch przesłanek. Darowizna powinna być przekazanana cele określone w art. 4 ustawy o działalnościpożytku publicznego i o wolontariacie (np. napomoc społeczną, działalność charytatywną). Obdarowanyzaś musi być organizacją określoną w art. 3ust. 2 i 3 tej ustawy prowadzącą działalność pożytkupublicznego w sferze zadań publicznych. Organizacjamitymi są m.in. organizacje pozarządowe, w tymorganizacje pożytku publicznego. Darowizny mogąbyć przekazywane również na rzecz podmiotów prowadzącychtaką samą działalność w innym niż Polskapaństwie należącym do Unii Europejskiej lubw państwie należącym do Europejskiego ObszaruGospodarczego. Prawo do odliczenia od dochodu darowiznyprzysługuje podatnikom podatku dochodowegood osób prawnych, w wysokości nieprzekraczającejłącznie 10% dochodu (art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawyp.d.o.p.).Odliczenie darowizny stosuje się wówczas, gdywysokość darowizny jest udokumentowana dowodemwpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadkudarowizny innej niż pieniężna – dokumentem,z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniemobdarowanego o jej przyjęciu (art. 18 ust. 1custawy p.d.o.p.).Jeżeli przedmiotem darowizny są towary opodatkowanepodatkiem od towarów i usług, za kwotę darowizny,zgodnie z art. 18 ust. 1b ustawy p.d.o.p.,uważa się wartość towaru wraz z podatkiem od towarówi usług, w części przekraczającej kwotę podatkunaliczonego, którą podatnik ma prawo odliczyćzgodnie z przepisami o podatku od towarów i usługz tytułu dokonania tej darowizny. Przy określaniuwartości tych darowizn stosuje się odpowiednioart. 14 ustawy p.d.o.p.Odliczenia darowizn nie stosuje się w przypadku,gdy podatnik zaliczył wartość przekazanej darowiznydo kosztów uzyskania przychodów na podstawieart. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy p.d.o.p.Podatnicy korzystający z odliczenia darowiznyprzekazanej organizacji pozarządowej są obowiązaniwykazać w zeznaniu podatkowym kwotę tej darowizny,kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalającena identyfikację obdarowanego, w szczególnościjego nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowejlub numer uzyskany w innym niż RzeczpospolitaPolska państwie członkowskim Unii Europejskiej lubinnym państwie należącym do Europejskiego ObszaruGospodarczego, w którym obdarowany ma siedzibę,służący do celów podatkowych (art. 18 ust. 1gustawy p.d.o.p.).IV. Preferencje w podatku dochodowym od osóbfizycznych dla podatników przekazujących darowizny.Podstawę prawną odliczania od dochodu przekazywanychprzez osoby fizyczne darowizn, stanowiart. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U.z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), zwanej dalej„ustawą p.d.o.f.”. Stosownie do postanowień powoła-
391nego artykułu odliczeniu od dochodu przed opodatkowaniempodlegają darowizny przekazane na cele:1) określone w art. 4 ustawy o działalności pożytkupublicznego, organizacjom, o których mowaw art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy lub równoważnym organizacjomokreślonym w przepisach regulujących działalnośćpożytku publicznego obowiązujących w innymniż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskimUnii Europejskiej lub innym państwie należącymdo Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącymdziałalność pożytku publicznego w sferzezadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniemust. 6e,2) kultu religijnego,3) krwiodawstwa realizowanego przez honorowychdawców krwi zgodnie z art. 6 ustawy o publicznejsłużbie krwi, w wysokości ekwiwalentu pieniężnegoza pobraną krew określonego przepisami wydanymina podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy– w wysokości dokonanej darowizny, nie więcejjednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.Zgodnie z art. 26 ust. 5 ustawy p.d.o.f., łącznakwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty stanowiącej6% dochodu, z tym że odliczeniu nie podlegajądarowizny poniesione na rzecz:1) osób fizycznych,2) osób prawnych oraz jednostek organizacyjnychniemających osobowości prawnej, prowadzących działalnośćgospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobówprzemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego,spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego,a także pozostałych wyrobów alkoholowycho zawartości alkoholu powyżej 1,5% oraz wyrobówz metali szlachetnych albo z udziałem tych metali lubhandlu tymi wyrobami.Jeżeli przedmiotem darowizny są towary opodatkowanepodatkiem od towarów i usług, za kwotę darowizny,zgodnie z art. 26 ust. 6 ustawy p.d.o.f. uważasię wartość towaru wraz z podatkiem od towarówi usług, w części przekraczającej kwotę podatku naliczonego,którą podatnik ma prawo odliczyć zgodniez przepisami o podatku od towarów i usług z tytułudokonania tej darowizny. Przy określaniu wartościtych darowizn stosuje się odpowiednio art. 19 ustawyp.d.o.f.Podatnicy korzystający z odliczenia darowizn,o którym mowa w ust. 1 pkt 9, oraz wynikającegoz odrębnych ustaw, są obowiązani, na podstawieart. 26 ust. 6b ustawy p.d.o.f., wykazać w zeznaniurocznym kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanegoodliczenia oraz dane pozwalające na identyfikacjęobdarowanego, w szczególności jego nazwęi adres.W przypadku zwrotu dokonanej darowizny, w myślart. 26 ust. 6c ustawy p.d.o.f., obdarowany jest obowiązanyprzekazać urzędowi skarbowemu informacjęo zwróconej podatnikowi darowiźnie w terminiemiesiąca od dnia dokonania zwrotu.Zgodnie z art. 26 ust. 6e ustawy p.d.o.f., prawo doodliczenia darowizny, o której mowa w ust. 1 pkt 9lit. a, na rzecz organizacji określonej w przepisachregulujących działalność pożytku publicznego obowiązującychw innym niż Rzeczpospolita Polska państwieczłonkowskim Unii Europejskiej lub innympaństwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego,prowadzącej działalność pożytku publicznegow sferze zadań publicznych, przysługujepodatnikowi pod warunkiem:1) udokumentowania przez podatnika oświadczeniemtej organizacji, iż na dzień przekazania darowiznybyła ona równoważną organizacją do organizacji,o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o działalnościpożytku publicznego, realizującą cele określonew art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznegoi prowadzącą działalność pożytku publicznego w sferzezadań publicznych oraz2) istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowyo unikaniu podwójnego opodatkowania lub innychratyfikowanych umów międzynarodowych, którychstroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskaniaprzez organ podatkowy informacji podatkowych odorganu podatkowego państwa, na którego terytoriumorganizacja posiada siedzibę.W myśl art. 26 ust. 6f ustawy p.d.o.f. odliczeniadarowizn, o których mowa w ust. 1 pkt 9, nie stosujesię w przypadku, gdy podatnik zaliczył wartość przekazanejdarowizny do kosztów uzyskania przychodówna podstawie art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawyp.d.o.f.Warunkiem odliczenia darowizny pieniężnej jestposiadanie dowodu wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego,a w przypadku darowizny innej niż pieniężna– dokumentu, z którego wynika wartość tejdarowizny, przy czym w przypadku dawców krwiw dokumencie tym nie uwzględnia się wartości krwi,za którą dawca otrzymał ekwiwalent pieniężny, orazoświadczenia obdarowanego o jej przyjęciu (art. 26ust. 7 pkt 2 ustawy p.d.o.f.).Ponadto, stosownie do postanowień art. 45cust. 1 ustawy p.d.o.f., naczelnik urzędu skarbowegowłaściwy miejscowo dla złożenia zeznania podatkowego,na wniosek, przekazuje na rzecz jednej organizacjipożytku publicznego działającej na podstawieustawy o działalności pożytku publicznego, wybranejprzez podatnika z wykazu, o którym mowaw ustawie o działalności pożytku publicznego, zwanejdalej „organizacją pożytku publicznego”, kwotęw wysokości nieprzekraczającej 1% podatku należnegowynikającego:1) z zeznania podatkowego złożonego w terminieokreślonym dla jego złożenia albo2) z korekty zeznania, o którym mowa w pkt 1,jeżeli została dokonana w ciągu dwóch miesięcy odupływu terminu dla złożenia zeznania podatkowego– po jej zaokrągleniu do pełnych dziesiątek groszyw dół.Warunkiem przekazania 1% jest zapłata w pełnejwysokości podatku należnego stanowiącego podsta-
392wę obliczenia kwoty 1% nie później niż w terminiedwóch miesięcy od upływu terminu dla złożenia zeznaniapodatkowego (art. 45c ust. 2 ustawy p.d.o.f.).Zgodnie z ustawą za wniosek uważa się wskazanieprzez podatnika w zeznaniu podatkowym albo w korekciezeznania, organizacji pożytku publicznego,poprzez podanie jej nazwy, numeru wpisu do KrajowegoRejestru Sądowego oraz kwoty nieprzekraczającej1% podatku należnego.Naczelnik urzędu skarbowego przekazuje kwotę,o której mowa w ust. 1, na rachunek bankowy organizacjipożytku publicznego wskazany w wykazie,o którym mowa w ustawie o działalności pożytku publicznego,w lipcu lub w sierpniu roku podatkowego,w którym jest składane zeznanie podatkowe. Kwotata jest pomniejszana o koszty przelewu bankowego.Naczelnik urzędu skarbowego przekazuje równieżorganizacji pożytku publicznego imię, nazwiskoi adres podatnika oraz wysokość kwoty 1%, jeżeli podatnikwyrazi zgodę na ich przekazanie. Informacjete naczelnik urzędu skarbowego przekazuje organizacjipożytku publicznego w formie pisemnej.Z poważaniemWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuMaciej Grabowskiministra pracy i polityki społecznejna zapytanie poseł Teresy Wargockiejw sprawie waloryzacji świadczeńprzedemerytalnych wypłacanych od 2004 r.przez ZUS (3163)Odpowiadając na pismo z dnia 13 stycznia br.znak: SPS-024-3163/09, przekazujące zapytanie posełTeresy Wargockiej w sprawie waloryzacji świadczeńprzedemerytalnych, uprzejmie informuję:Ustawa z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniachprzedemerytalnych (Dz. U. Nr 120, poz. 1252),zgodnie z jej 32 artykułem, weszła w życie 1 czerwca2004 r., z tym że zdecydowana jej większość, tzn.art. 2–12, 14, 16, 18, 20, 21, 23, 25 ust. 1–4 i 6 orazart. 26–28, weszła w życie z dniem 1 sierpnia 2004 r.Art. 3 ust. 2 tej ustawy określa, że świadczeniaprzedemerytalne podlegają waloryzacji na zasadachi w terminach przewidzianych w ustawie o emeryturachi rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.Pani Poseł pyta, czy w związku z przejęciem w 2004 r.wypłaty świadczeń przedemerytalnych przez ZakładUbezpieczeń Społecznych świadczenia powyższe zaten rok zostały zwaloryzowane – jeśli tak, to na jakichzasadach. Do czasu wejścia w życie ustawyo świadczeniach przedemerytalnych zasady waloryzowaniaświadczeń przedemerytalnych regulowałart. 371 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniui przeciwdziałaniu bezrobociu (tekst jednolityDz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, ze zm.). Określałon, że świadczenia przedemerytalne podlegająwaloryzacji na zasadach przewidzianych dla zasiłkówdla bezrobotnych. Zasiłki te zgodnie z art. 24 ust. 6aww. ustawy podlegały waloryzacji o wskaźnik centowarów i usług konsumpcyjnych ogółem w poprzednimpółroczu, w terminach 1 marca i 1 września.Zasiłki nie podlegały waloryzacji w przypadku, gdywskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnychogółem nie ulegał zmianie lub był ujemny.Z uwagi na to, że w okresie między 1 września 2003 r.a 1 marca 2004 r. wskaźnik wzrostu cen nie uległzmianie, to w pierwszym półroczu 2004 r. zasiłki dlabezrobotnych oraz świadczenia przedemerytalne pozostałyna poziomie ustalonym 1 września 2003 r.Nie oznacza to, że waloryzacja nie została przeprowadzona,ale wyłącznie to, że po analizie wskaźnikawzrostu cen brak było podstaw do podniesienia wysokościświadczeń. Jak już wspomniałam, ustawao świadczeniach przedemerytalnych weszła w życiew tym zakresie 1 sierpnia 2004 r. a art. 88 ustawyo emeryturach i rentach z Funduszu UbezpieczeńSpołecznych określa, że emerytury i renty podlegającorocznej waloryzacji od dnia 1 marca. Tym samympierwszym terminem waloryzacji świadczeń przedemerytalnychna podstawie nowej ustawy był 1 marca2005 r.Ponieważ, jak wynika z powyższych wyjaśnień,nie można mówić o tym, że w 2004 r. świadczeniobiorcynie otrzymali waloryzacji należnej zgodniez obowiązującymi wówczas przepisami, to nie możnatakże mówić o odzyskiwaniu obecnie kwoty tej waloryzacji.Warszawa, dnia 26 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Środowiska- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaKazimierza GwiazdowskiegoMinisterJolanta Fedakw sprawie skupu surowców wtórnych (3164)Panie Marszałku! Nawiązując do pisma z dnia15 stycznia 2009 r., znak: SPS-024-3164/09, przekazującegozapytanie posła Kazimierza Gwiazdowskiegow sprawie gospodarki skupu surowców wtórnych,przedstawiam następujące wyjaśnienia.
393Ministerstwo Środowiska przeprowadziło roboczekonsultacje z izbami i stowarzyszeniami reprezentującymipodmioty zajmujące się recyklingiem odpadóww zakresie wpływu sytuacji rynkowej na ich funkcjonowanie.Z uzyskanych informacji wynika, że kryzysgospodarczy dotyczy w szczególności branż skupui przetwarzania odpadów złomu metali żelaznychoraz przedsiębiorców zajmujących się zbieraniem i przetwórstwempapieru oraz tworzyw sztucznych. Branżametali nieżelaznych oraz przetwórstwa szkła nieodnotowuje na dzień dzisiejszy znaczących negatywnychskutków kryzysu.W przypadku odpadów z papieru i tektury głównyproblem stanowi ograniczenie przyjmowania tegotypu odpadów przez podmioty poza terytorium kraju,szczególnie w Chinach. Jest to wynikiem globalnegokryzysu i ma przełożenie na ceny tych odpadóww całej Europie. Wysoka podaż przy ograniczonympopycie powoduje obniżenie cen tych odpadów i narynku krajowym, jednak w ostatnim czasie obserwujesię niewielki wzrost cen odpadów opakowaniowychz papieru i tektury.Szczególnie niekorzystna sytuacja jawi się w branżygospodarki złomem. Wiele firm z powodu brakupopytu na złom stalowy oraz jego niską wartość nosisię z zamiarem redukcji zatrudnienia, ograniczeniakosztów, wstrzymania ewentualnych inwestycji i zakupów.Rynek złomu w Polsce jest ściśle powiązanyz tendencjami i kierunkami rozwoju hutnictwa nietylko w kraju, ale również i za granicą. Obecniew Polsce istnieje kilkaset firm zajmujących się przetwórstwemzłomu, natomiast trzon stanowią głównidostawcy surowca do hut – kilkadziesiąt dużych firm– liderów w branży. W ostatnim okresie na rynku możnadostrzec pojawiającą się tendencję konsolidacjiprzedsiębiorstw – poprzez wykupywanie mniejszychprzedsiębiorstw z powodu nacisku konkurencji.W 2007 r. wyprodukowano 10,6 mln Mg stali,a zużycie złomu przez huty kształtowało się na poziomie6,4 mln Mg, w pierwszej połowie 2008 r. zapotrzebowanieodbiorców na surowiec utrzymywało sięna podobnym poziomie. Ceny złomu w tym okresiekształtowały się na poziomie 240–420 euro za Mgw zależności od klasy oferowanego surowca. Pogorszeniesytuacji nastąpiło pod koniec września 2008 r.,kiedy ogólnoświatowy kryzys gospodarczy zaczął oddziaływaćna sytuację w polskim hutnictwie i w sposóbdość gwałtowny dotknął branżę gospodarki złomem.Zapotrzebowanie odbiorców na złom zaczęłomaleć, sięgając 50% dotychczasowych zamówień,a cena za Mg złomu osiągnęła nieprzewidywalny pułapok. 80–120 euro za Mg. Przewiduje się, że utrzymaniesię długoterminowego globalnego kryzysubędzie miało odzwierciedlenie w polskiej gospodarcezłomem, a średnie i małe przedsiębiorstwa mogą stracićswój statut na rynku.Od drugiej połowy 2008 r. obserwuje się równieżspadek zainteresowania produktami pochodzącymiz recyklingu tworzyw sztucznych. Jest to wynikiemspadku cen ropy naftowej, a więc podstawowego surowcado produkcji tworzyw sztucznych. Granulatpochodzenia pierwotnego jest niejednokrotnie wyższejklasy niż pochodzący z recyklingu odpadówz tworzyw sztucznych i odbiorcy tych produktówwybierają coraz tańsze produkty pochodzenia pierwotnego.Przewiduje się, że utrzymywanie się niskich cenropy naftowej powiązane z globalnym kryzysem gospodarczymzmniejszającym popyt na tworzywasztuczne będzie miało odzwierciedlenie w kondycjipolskiego sektora gospodarki odpadami z tworzywasztucznego, co jednak ze względu na wyznaczone niskiepoziomy recyklingu nie powinno stanowić zagrożeniadla wywiązania się Polski ze zobowiązańwobec Unii Europejskiej.Jednocześnie pragnę Pana Posła poinformować,że zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego, a w śladza nim prawa krajowego, przedsiębiorcy wprowadzającydo obrotu m.in. produkty w opakowaniach zobowiązanizostali do uzyskiwania poziomów zbierania,odzysku i recyklingu odpadów powstałych z tych opakowań.Wprowadzenie tych rozwiązań prawnychw 2002 r. zapoczątkowało kompleksowe tworzeniew Polsce systemu zagospodarowania odpadów finansowanegow dużej mierze przez przedsiębiorcówwprowadzających produkty w opakowaniach na rynek.W kolejnych latach następował będzie wzrostwymaganych poziomów zbierania oraz odzysku i recyklingu,czego konsekwencją powinno być zwiększeniepopytu na poszczególne rodzaje odpadów. Nieuzyskanieprzez przedsiębiorców wymaganych poziomówskutkuje nałożeniem na nich sankcji w postaci opłatproduktowych, których wysokość została ustalonana poziomie, który skłania jednak do osiągania tychpoziomów, a więc do finansowania zbierania oraz odzyskui recyklingu przez wprowadzających produktybądź produkty w opakowaniach. Są to więc rozwiązaniaprawne, które wspierają system zagospodarowaniaodpadów. Jednak ceny na rynku gospodarkiodpadami kształtowane są w dużej mierze poprzezzestawienie popytu i podaży na odpady. MinisterstwoŚrodowiska, oprócz przepisów już obecnie obowiązujących,nie ma instrumentów pozwalających bezpośredniowpłynąć na wysokość kształtowanych przezrynek cen odpadów poprzez np. wprowadzenie interwencyjnegoskupu odpadów, ponieważ nie dysponujezarówno mechanizmami prawnymi, jak i finansowymipozwalającymi na podejmowanie takich działań.Z poważaniemWarszawa, dnia 30 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuBernard Błaszczyk
395miotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłustoczniowego (Dz. U. Nr 233, poz. 1569).Przedmiotowa ustawa została przygotowana i uchwalonaw bardzo krótkim czasie w celu realizacji postanowieńzawartych w decyzjach Komisji Europejskiejz dnia 6 listopada 2008 r. w sprawach pomocy państwa(nr C 17/2005) udzielonej przez Polskę StoczniGdynia SA oraz pomocy państwa (nr C 19/2005)udzielonej przez Polskę Stoczni Szczecińskiej Nowasp. z o.o. Wydając powyższe decyzje nakazujące stoczniomzwrot pomocy publicznej, Komisja Europejskazezwoliła równocześnie na realizację alternatywnegoscenariusza restrukturyzacji stoczni polegającego nasprzedaży jej składników majątkowych. Celem ustawyjest wprowadzenie w życie ww. alternatywnegorozwiązania wobec upadłości stoczni i związanychz nimi negatywnych skutków dla przedsiębiorczościw obu regionach. Ustawa zakłada m.in., iż majątekstoczni sprzedawany będzie po cenie rynkowej w transparentnym,otwartym, konkurencyjnym i bezwarunkowymprzetargu. To zaś oznacza, że do przetargu niebędą dołączone żadne warunki dodatkowe, a sprzedażaktywów będzie otwarta dla wszystkich potencjalnychkategorii nabywców, bez jakiejkolwiek dyskryminacjidotyczącej celu planowanych inwestycji.Nabyte w powyższy sposób składniki majątkowe inwestorbędzie mógł wykorzystać do prowadzeniadziałalności gospodarczej, również stoczniowej.Przyjęte w ww. ustawie rozwiązania stwarzajązatem szansę zachowania potencjału polskiego przemysłustoczniowego na terenie Stoczni Gdynia SAoraz Stoczni Szczecińskiej Nowa sp. z o.o.Odnosząc się do kwestii możliwości zapłaceniaw przetargu za majątek stoczni wekslami sygnowanymiprzez Skarb Państwa, uprzejmie informuję, iżzgodnie z art. 83 ust. 3 ww. ustawy zapłata następujew drodze przelewu całej ceny nabycia na subkontorachunku bankowego stoczni. Dlatego też należyprzyjąć, iż zapłata za nabywany majątek stocznimoże być dokonywana jedynie w formie pieniężnegorozliczenia bezgotówkowego, jakim jest przelew.Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iżrozwiązania przyjęte w ww. ustawie stwarzają dużąszansę na zachowanie produkcyjnego charakteru terenówstoczni, co w znacznym stopniu może przyczynićsię do utrzymania na rynku dotychczasowychkooperantów, dostawców i innych podmiotów współpracującychze stoczniami, a co za tym idzie, utrzymaniawielu miejsc pracy zarówno w regionie, jaki w całym kraju.Warszawa, dnia 26 stycznia 2009 r.Sekretarz stanuJan BuryO d p o w i e d źsekretarza stanuw Ministerstwie Skarbu Państwa- z upoważnienia prezesa Rady Ministrów -na zapytanie posła Zbigniewa Kozakaw sprawie działań rządu w zakresiezwrócenia się do Komisji Europejskiej z prośbąo pomoc i środki finansowe na cele socjalnedla zwalnianych pracowników stoczniw związku z likwidacją polskiego przemysłustoczniowego (3168)W nawiązaniu do pisma, znak SPS-024-3168/09,oraz w oparciu o upoważnienie prezesa Rady Ministrówdo udzielenia odpowiedzi przesyłam odpowiedźna zapytanie pana posła Zbigniewa Kozakaw sprawie działań rządu w zakresie zwrócenia siędo Komisji Europejskiej o pomoc i środki finansowena cele socjalne dla zwalnianych pracownikówstoczni w związku z likwidacją polskiego przemysłustoczniowego.W odpowiedzi na powyższe zapytanie uprzejmieinformuję, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia19 grudnia 2008 r. o postępowaniu kompensacyjnymw podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiegoprzemysłu stoczniowego (Dz. U. Nr 233, poz. 1569)pracownikom stoczni objętym programem dobrowolnychodejść przysługują odszkodowania pieniężnepokrywane ze środków Funduszu GwarantowanychŚwiadczeń Pracowniczych.Jednocześnie pragnę zaznaczyć, iż przepisy określającezakres wsparcia dla Europejskiego FunduszuSpołecznego (EFS) oraz Europejskiego FunduszuDostosowania do Globalizacji (EFG) nie przewidująfinansowania pasywnych form pomocy socjalnej, takichjak odszkodowania za likwidację miejsc pracy.Tym samym zaangażowanie środków w ramach ww.funduszy na pokrycie kosztów odszkodowań nie jestmożliwe. Natomiast ze środków EFS oraz EFG możliwejest finansowanie wsparcia o charakterze aktywizacyjnym,którego celem jest powrót na rynek pracyosób, które utraciły pracę.W związku z powyższym Ministerstwo RozwojuRegionalnego w ramach posiadanych kompetencjipodjęło niezbędne działania celem zagwarantowaniadodatkowego wsparcia osłonowego zwalnianym pracownikomstoczni. Wsparcie dla tej grupy docelowejbędzie udzielane przede wszystkim w ramach ProgramuOperacyjnego „Kapitał ludzki” (PO KL) współfinansowanegoz EFS. Pragnę jednocześnie zaznaczyć,iż realizacja pomocy współfinansowanej z EFS,kierowanej do zwalnianych pracowników przemysłustoczniowego nie wymaga dodatkowego występowaniao te środki do Komisji Europejskiej, ponieważwpisuje się ona w zakres wsparcia przewidzianyw PO KL, który został zatwierdzony decyzją KomisjiEuropejskiej z dnia 28 września 2007 r. w sprawieprzyjęcia w ramach pomocy wspólnotowej programu
396operacyjnego Europejskiego Funduszu Społecznegoobjętego celem: „konwergencja” w regionach w Polsce.W celu ukierunkowania wsparcia na osoby zwalnianeze stoczni, a także na osoby zwalniane w firmachkooperujących ze stoczniami, na wniosek instytucjizarządzającej PO KL, wprowadzone zostałyniezbędne modyfikacje do dokumentów stanowiącychpodstawę do rozpoczęcia realizacji projektów w 2009 r.w ramach PO KL (plany działania na rok 2009).Wprowadzenie odpowiednich zapisów w ww. dokumentachdaje możliwość realizacji pomocy bezpośrednioskierowanej do zwalnianych pracownikówstoczni oraz zwalnianych pracowników firm kooperującychze stoczniami.W pierwszej kolejności pomoc dla zwalnianychpracowników stoczni będzie udzielana w ramach projektuprowadzonego przez Agencję Rozwoju PrzemysłuSA, realizowanego ze środków komponentu centralnegoPO KL. Działania będą dotyczyły przedewszystkim zdiagnozowania potrzeb zwalnianychosób i zapewnienia im odpowiednio dobranego wsparciao charakterze szkoleniowym i doradczym.Jednocześnie w poszczególnych regionach (województwazachodniopomorskie oraz pomorskie) w styczniui lutym zaplanowane zostało ogłoszenie konkursówna wybór projektów, w ramach których będzieudzielane dodatkowe wsparcie dla pracownikówstoczni zagrożonych utratą pracy lub tych, którzyutracili zatrudnienie, oraz dla pracowników firm kooperującychze stoczniami zagrożonych utratą pracylub zwolnionych. Pomoc realizowana w ramach projektówregionalnych również będzie miała charakterszkoleniowy i doradczy, natomiast dodatkowym elementembędzie również wspieranie rozpoczynaniawłasnej działalności gospodarczej m.in. poprzez możliwośćprzyznania jednorazowych środków na ten celi zapewnienie pomocy doradczej i finansowej w początkowymokresie działania nowo powstałej firmy.Ponadto Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, wewspółpracy z Ministerstwem Pracy i Polityki Społecznej,Ministerstwem Skarbu Państwa oraz MinisterstwemGospodarki, podjęło prace nad przygotowaniemwniosku aplikacyjnego o środki w ramachEFG celem ewentualnego dofinansowania dodatkowegowsparcia realizowanego poza PO KL wobeczwolnionych pracowników stoczni. Jednocześnie uprzejmieinformuję, iż wystąpienie z wnioskiem o dodatkowewsparcie w ramach EFG będzie możliwe pospełnieniu warunków określonych w rozporządzeniu(WE) nr 1927/2006 Parlamentu Europejskiego i Radyz dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiającym EuropejskiFundusz Dostosowania do Globalizacji, dotyczącychprzede wszystkim wykazania, iż zwolnieniapracowników są spowodowane zmianami w kierunkachświatowego handlu prowadzących do poważnychzakłóceń gospodarczych, a w szczególnościznacznego wzrostu przywozu do Unii Europejskiejlub szybkiego spadku udziału rynkowego UE w danymsektorze, lub przenoszenia działalności gospodarczejdo państw trzecich.Jednocześnie warto podkreślić fakt, iż zakreswsparcia w ramach EFS oraz EFG ma podobny charakter,natomiast wysokość współfinansowania realizowanychdziałań w ramach EFS jest bardziejkorzystna (wynosi maksymalnie 85%) w porównaniuz EFG (maksymalnie 50%). Ponadto wsparciew ramach EFS może zostać uruchomione znacznieszybciej.W związku z tym dotychczasowe działania MinisterstwaRozwoju Regionalnego skupione były na zapewnieniumaksymalnego wsparcia w ramach EFS.Jednakże jeśli po zdiagnozowaniu potrzeb zwalnianychpracowników stoczni zaistnieje potrzeba realizacjidodatkowego wsparcia poza tym, które zostało zaplanowanew ramach EFS, Ministerstwo RozwojuRegionalnego zadeklarowało, iż dołoży wszelkich starań,aby pozyskać dodatkowe środki w ramach EFGna realizację pomocy, która mogłaby być współfinansowanaz przedmiotowego funduszu.Warszawa, dnia 3 lutego 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuJan Buryzastępcy prokuratora generalnego- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Zbigniewa Kozakaw sprawie działań podjętychprzez ministra sprawiedliwości w związkuze złożonym przez prezydenta Sopotuzawiadomieniem o popełnieniu przestępstwaprzez CBA podczas czynności kontrolnychprowadzonych w sprawie Centrum Haffneraw Sopocie (3170)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie posła Zbigniewa Kozaka z dnia 9 stycznia2009 r. w sprawie działań podjętych przez ministrasprawiedliwości w związku ze złożonym przez prezydentamiasta Sopotu zawiadomieniem o popełnieniuprzestępstwa przez CBA podczas czynności kontrolnychprowadzonych w sprawie Centrum Haffneraw Sopocie, uprzejmie informuję, na podstawie dokumentacjizgromadzonej w aktach Biura PostępowaniaPrzygotowawczego oraz materiałów przedstawionychprzez Prokuraturę Apelacyjną w Gdańsku, żew dniu 31 października 2008 r. do Prokuratury Krajowejwpłynęło pismo prezydenta miasta Sopotu JackaKarnowskiego z dnia 24 października 2008 r. adresowanedo ministra sprawiedliwości – prokuratorageneralnego zawierające zawiadomienie o popełnieniuprzez funkcjonariuszy Zarządu Operacji RegionalnychCBA – Delegatura w Gdańsku przestępstwaz art. 231 § 1 K.k. Zostało ono przekazane przez Biu-
397ro Postępowania Przygotowawczego pismem z dnia7 listopada 2008 r. nr PR III Ko 1808/08 do ProkuraturyApelacyjnej w Gdańsku w celu nadania bieguprocesowego.W wykonaniu tego polecenia kierownik DziałuNadzoru Wydziału Organizacyjnego ProkuraturyApelacyjnej w Gdańsku przesłał w dniu 19 listopada2008 r. doniesienie Jacka Karnowskiego zgodniez właściwością do Prokuratury Okręgowej w Gdańsku.W wymienionej prokuraturze sprawę zarejestrowanopod nr V Ds 111/08. W toku postępowaniasprawdzającego przesłuchano w charakterze świadkaprezydenta miasta Sopotu oraz dołączono do akt dokumentacjędotyczącą pracowników urzędu miasta.W oparciu o uzyskany materiał dowodowy 26 listopada2008 r. wszczęto śledztwo w sprawie zaistniałegow okresie od 1 lipca do 23 października 2008 r.w Sopocie i w Gdańsku przekroczenia przysługującychfunkcjonariuszom Centralnego Biura AntykorupcyjnegoZarząd Operacji Regionalnych – Delegaturaw Gdańsku uprawnień poprzez sprzeczne z prawemwzywanie osób na czynności przesłuchania,a następnie przeprowadzanie czynności procesowychw sprawie o sygn. akt PR-IV-II Ds 22/08, prowadzonejprzez Wydział II Zamiejscowy w Gdańsku Biurado Spraw Przestępczości Zorganizowanej ProkuraturyKrajowej w postaci przesłuchania świadkóww osobach pracowników Urzędu Miasta Sopotu– w sposób uniemożliwiający zachowanie swobodywypowiedzi osobom przesłuchiwanym, a także naruszanieobowiązku poszanowania godności osobistejświadków, zadawanie pytań sugerujących odpowiedzi,wielokrotne powtarzanie tych samych pytań,a nadto przesłuchiwanie świadków przez wiele godzinpoza granicami wytrzymałości psychicznej i fizycznejw celu zmuszenia ich do złożenia zeznań określonejtreści, czym działano na szkodę interesu prywatnegopokrzywdzonych, tj. o czyn z art. 231 § 1 K.k.W toku dalszych czynności dowodowych przesłuchanow charakterze świadków wskazanych przezzawiadamiającego pracowników Urzędu Miasta Sopotu,po czym 22 grudnia 2008 r. prokurator apelacyjnyw Gdańsku przesłał akta postępowania do prokuratorakrajowego z wnioskiem o rozważenie przekazaniaprowadzenia śledztwa V Ds 111/08 do jednostkiorganizacyjnej prokuratury spoza okręguapelacyjnego gdańskiego. W uzasadnieniu wnioskupodano, iż prokuratorzy apelacji gdańskiej procesowowspółpracują z funkcjonariuszami Centralnego BiuraAntykorupcyjnego Zarząd Operacji Regionalnych– Delegatura w Gdańsku.Prokurator krajowy po zapoznaniu się z wynikamiprzeprowadzonego w Biurze Postępowania Przygotowawczegobadania akt przedmiotowego śledztwanie uwzględnił wniosku o wyłączenie od jego prowadzeniaprokuratur okręgu apelacyjnego gdańskiego,wskazując, że procesowa współpraca prokuraturgdańskich z Delegaturą Centralnego Biura Antykorupcyjnegow tym mieście nie stanowi szczególnieuzasadnionego przypadku, którego zaistnienie jestwymagane do zastosowania trybu z § 105 ust. 4 Regulaminuwewnętrznego urzędowania powszechnychjednostek organizacyjnych prokuratury. Podkreśliłrównież, że prokurator apelacyjny w Gdańsku w ramachswoich kompetencji może przekazać prowadzenieśledztwa do innej jednostki prokuratury w ramachpodległego mu okręgu.Zwracając akta śledztwa V Ds 111/08 do ProkuraturyApelacyjnej w Gdańsku, Biuro PostępowaniaPrzygotowawczego Prokuratury Krajowej przekazałoprzy piśmie z dnia 7 stycznia 2009 r. nr PR III Dsn196/2008/G kolejne doniesienie Jacka Karnowskiegoz dnia 4 grudnia 2008 r., które wpłynęło w międzyczasiedo Prokuratury Krajowej, o popełnieniu przestępstwaz art. 231 § 1 K.k. w zw. z art. 266 § 2 K.k.przez funkcjonariuszy CBA Zarząd Operacji Regionalnych– Delegatura w Gdańsku polegającego natym, że w okresie od 28 grudnia 2007 r. do dnia 18 września2008 r. przekroczyli przysługujące im uprawnieniapoprzez sprzeczne z prawem przeprowadzenieczynności kontrolnych dotyczących prawidłowościprzystąpienia miasta Sopotu do spółki Centrum Haffneraoraz inwestycji związanych z realizacją tegoprojektu, czym działali na szkodę interesu tego miasta.Zostało ono z uwagi na łączność podmiotową ześledztwem V Ds 111/08 przekazane przez prokuratoraapelacyjnego w Gdańsku do akt tego postępowaniacelem łącznego prowadzenia. Obecnie śledztwotoczy się w Prokuraturze Okręgowej w Toruniu podnr V Ds 2/09.Odnosząc się wprost do pytań zawartych w zapytaniuw kolejności przyjętej przez posła ZbigniewaKozaka, uprzejmie przedstawiam:Ad 1a)Decydującym kryterium o przekazaniu przezProkuraturę Krajową do Prokuratury Apelacyjnejw Gdańsku pisma Jacka Karnowskiego z dnia24 października 2008 r. zawierającego zawiadomienieo popełnieniu przestępstwa z art. 231 § 1 K.k.przez funkcjonariuszy CBA – Delegatura w Gdańskubyły przepisy o właściwości miejscowej – rozporządzenieministra sprawiedliwości z dnia 20 grudnia2005 r. w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych,okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ichsiedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 261 z 2005 r.poz. 2190).O słuszności tej decyzji świadczy fakt późniejszegonieuwzględnienia przez prokuratora krajowegowniosku z dnia 22 grudnia 2008 r. o przekazanieprowadzenia śledztwa V Ds.118/08 poza okręg apelacyjnygdański.Ad 1b)Z informacji prokuratora apelacyjnego w Gdańskuwynika, że śledztwo V Ds. 111/08 przekazano doWydziału Śledczego Prokuratury Okręgowej w Gdańsku– zgodnie z właściwością miejscową, a jego prowadzeniepowierzono prokurator Alinie Wojdyr.W ocenie Prokuratora Apelacyjnego fakt, że AdamBorzyszkowski, pełniący obecnie funkcję naczelnikaV Wydziału Śledczego w Gdańsku, w 2006 r. prowa-
398dził postępowania przygotowawcze, w których podejmowałdecyzje procesowe, nie może mieć wpływu napowierzenie śledztwa wydziałowi śledczemu ww. prokuratury.Ad 1c)Prokurator apelacyjny w Gdańsku wyjaśnił, żew dniu 22 stycznia 2009 r., działając na podstawie§ 105 ust. 4 Regulaminu wewnętrznego urzędowaniapowszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury– rozporządzenie ministra sprawiedliwościz dnia 27 sierpnia 2007 r. (Dz. U. Nr 169 poz. 1189),przekazał śledztwo V Ds.111/08 Prokuratury Okręgowejw Gdańsku do Prokuratury Okręgowej w Toruniucelem jego kontynuowania. Zostało ono zarejestrowanew tej prokuraturze pod nr V Ds 2/09. Decyzjętę podjął niezależnie od publikacji prasowychdziennika „Rzeczpospolita”, po zwrocie akt z BiuraPostępowania Przygotowawczego i zapoznaniu się zestanowiskiem prokuratora krajowego o nieuwzględnieniuwniosku o wyłączenie od prowadzenia tejsprawy jednostek organizacyjnych prokuratury okręguapelacyjnego gdańskiego.Ad 2)Prokuratura Krajowa poza badaniem akt śledztwaV Ds 111/08 Prokuratury Okręgowej w Gdańskuwynikającym z konieczności rozpoznania wnioskuprokuratora apelacyjnego w Gdańsku z dnia 22 grudnia2008 r. nie prowadziła w tej sprawie innych działańkontrolnych. Obecnie postępowanie to (nowy numerV Ds 2/09 Prokuratury Okręgowej w Toruniu)pozostaje w zainteresowaniu Biura PostępowaniaPrzygotowawczego Prokuratury Krajowej.Ad 3)Należy podkreślić, że wskazane wyżej działaniaBiura Postępowania Przygotowawczego ProkuraturyKrajowej, jak również prokuratora apelacyjnegow Gdańsku pozostawały w zgodności z obowiązującymiprzepisami prawa i brak było podstaw do podejmowaniawobec kogokolwiek z prokuratorów decyzjipersonalnych.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 4 lutego 2009 r.Zastępca prokuratora generalnegoJerzy SzymańskiO d p o w i e d źsekretarza stanu w Ministerstwie Środowiska- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaMieczysława Marcina Łuczakaw sprawie zmiany kryteriumwskaźnika koncentracji zaludnienianowo wybudowanej sieci kanalizacyjnejna zasadzie wyłączności dla rzeki Pilicyoraz Zalewu Sulejowskiego (3172)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie posła Mieczysława Marcina Łuczaka przesłanepismem o znaku SPS-024-3172/09 w sprawiezmiany kryterium wskaźnika koncentracji zaludnienianowo budowanej sieci kanalizacji na zasadzie wyłącznościdla rzeki Pilicy oraz Zalewu Sulejowskiego,przedstawiam, co następuje.„Krajowy program oczyszczania ścieków komunalnych”(KPOŚK) zawiera spis inwestycji niezbędnychdo wykonania na terenie aglomeracji, uszeregowanychw taki sposób, aby przez osiągnięcie jak największychefektów ekologicznych uzyskać zgodnośćz wymogami dyrektywy Rady 91/271/EWG zapisanymiw traktacie akcesyjnym.Z dniem 1 stycznia 2005 r. weszło w życie rozporządzeniew sprawie sposobu wyznaczania obszarui granic aglomeracji zawierające szereg założeń i wskaźników,które muszą być spełnione, aby aglomeracjazostała ustanowiona aktem prawa miejscowego. Zgodniez ww. rozporządzeniem realizacja inwestycji dotyczącabudowy sieci kanalizacyjnej powinna być uzasadnionafinansowo i technicznie, przy czym wskaźnikdługości sieci nie może być mniejszy od 120 Mk/km sieci (stosunek planowanej do obsługi przez systemkanalizacji zbiorczej liczby mieszkańców aglomeracjii niezbędnej do realizacji długości sieci kanalizacyjnej).Wskaźnik, ten uśredniony dla całego kraju,jest wyznacznikiem opłacalności ekonomicznej inwestycjioraz określa możliwości finansowego pokrywaniapełnych kosztów usług kanalizacyjnych obejmującychodprowadzanie i oczyszczanie ścieków, które ponosząmieszkańcy danej aglomeracji. W tym miejscunależy podkreślić, że możliwość utrzymania przezmieszkańców sieci kanalizacyjnej świadczy o słusznościpodjętych decyzji inwestycyjnych.Natomiast odstępstwa od obliczania wskaźnikakoncentracji – powołując się na zastosowanie § 3 ust. 5– możliwe są wyłącznie w odniesieniu do terenówaglomeracji, które spełniają przesłanki określonetym przepisem. Należy wówczas dodatkowo uzasadnićopłacalność budowy sieci kanalizacji sanitarnejna wyszczególnionych obszarach aglomeracji.Zaproponowana przez Komisję Rolnictwa i OchronyŚrodowiska <strong>Sejm</strong>iku Województwa Łódzkiegozmiana obowiązującego wskaźnika koncentracji nazasadzie wyłączności dla dorzecza rzeki Pilicy orazZalewu Sulejowskiego doprowadzi do budowy odcin-
399ków sieci, dla których wysokość ponoszonych przezmieszkańców obowiązkowych opłat (uwzględniającychzarówno bieżącą obsługę sieci, jak i jej amortyzację)będzie przekraczać ich możliwości finansowe.Chciałbym zwrócić uwagę na fakt, że w przypadku,gdy na terenie gminy występuje zbyt dużerozproszenie zabudowy (nie jest spełniony warunekminimalnej wartości wskaźnika długości sieci– 120 Mk/km sieci), a budowa systemu kanalizacjizbiorczej nie przyniosłaby korzyści dla środowiskalub powodowałaby nadmierne koszty, spełnienie obowiązującychstandardów w zakresie odprowadzaniaścieków komunalnych powinno być możliwe do osiągnięciapoprzez stosowanie systemów indywidualnychlub inne odpowiednie rozwiązania zapewniająceten sam poziom ochrony środowiska.Podsumowując, pragnę podkreślić, że KPOŚK niejest programem odzwierciedlającym potrzeby inwestycyjnew zakresie gospodarki ściekowej całego kraju.Jego zadaniem jest jedynie ukazanie potrzeb, którychzaspokojenie wiąże się ze spełnieniem przezPolskę wymogów dyrektywy „ściekowej”, zapisanychw traktacie akcesyjnym.Z poważaniemWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuStanisław Gawłowskisekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Wojciecha Szaramyw sprawie konkursów ofertna leczenie szpitalne w woj. śląskim na 2009 r.(3173)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi nazapytanie pana posła Wojciecha Szaramy z dnia 19 grudnia2008 r., przesłane przy piśmie pana Krzysztofa Putry,wicemarszałka <strong>Sejm</strong>u, z dnia 14 stycznia 2009 r.(znak: SPS-024-3173/09), w sprawie zawieraniaumów na realizację świadczeń opieki zdrowotnejprzez szpitale z województwa śląskiego w 2009 r.uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.Zasady i tryb finansowania ze środków publicznychświadczeń opieki zdrowotnej zostały określonew przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniachopieki zdrowotnej finansowanych ze środkówpublicznych (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz.1027), aktach wykonawczych do ww. ustawy oraz zarządzeniachprezesa NFZ, dotyczących szczegółowychwarunków zawierania i realizacji umów o udzielanieświadczeń opieki zdrowotnej w poszczególnychrodzajach.Odnosząc się do kwestii dotyczącej prowadzonejprzez Narodowy Fundusz Zdrowia procedury konkursowejw sprawie zawarcia umów o udzielenieświadczeń opieki zdrowotnej, uprzejmie informuję, iżzgodnie z art. 97 ww. ustawy do zakresu działaniaNarodowego Funduszu Zdrowia należy m.in. określaniejakości i dostępności oraz analiza kosztówświadczeń opieki zdrowotnej w zakresie niezbędnymdo prawidłowego zawierania umów o udzielanieświadczeń opieki zdrowotnej oraz przeprowadzaniekonkursów ofert, rokowań i zawieranie umów o udzielanieświadczeń opieki zdrowotnej. Podstawą udzielaniaświadczeń opieki zdrowotnej finansowanychprzez fundusz, zgodnie z art. 132 ust. 1 cytowanej nawstępie ustawy, jest umowa o udzielanie świadczeńopieki zdrowotnej zawarta pomiędzy świadczeniodawcąa dyrektorem oddziału wojewódzkiego NFZ.Umowa o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnejmoże być zawarta wyłącznie ze świadczeniodawcą,który został wybrany do udzielania świadczeń opiekizdrowotnej po przeprowadzeniu postępowania w trybiekonkursu ofert albo rokowań. Prezes NFZ, zgodniez art. 146 cytowanej ustawy, ma obowiązek określićm.in. przedmiot postępowania w sprawie zawarciaumów oraz warunki wymagane od świadczeniodawców.Odnosząc się do kwestii dotyczącej prowadzonegow województwie śląskim postępowania konkursowegow sprawie zawarcia umów na realizację świadczeńopieki zdrowotnej w rodzaju leczenie szpitalne na2009 r., uprzejmie informuję, iż Ministerstwo Zdrowiazwróciło się do Narodowego Funduszu Zdrowiao przedstawienie stanowiska w przedmiotowej sprawie.Zgodnie z wyjaśnieniami uzyskanymi ze ŚląskiegoOddziału Wojewódzkiego NFZ, płatnik świadczeńopieki zdrowotnej zorganizował szkolenia dlaświadczeniodawców i oferentów, pragnących uczestniczyćw postępowaniach konkursowych mającychna celu zakontraktowanie świadczeń opieki zdrowotnejw rodzaju leczenie szpitalne na 2009 r. W trakciespotkań wyjaśniono świadczeniodawcom różne zagadnieniadotyczące złożenia ofert, kładąc szczególnynacisk na bezwzględną konieczność spełnienia warunkówwymaganych od podmiotów ubiegających sięo zawarcie umów o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej,które zostały określone w zarządzeniu nr 93/2008/DSOZ prezesa Narodowego Funduszu Zdrowiaz dnia 22 października 2008 r. w sprawie określeniawarunków zawierania i realizacji umów w rodzajuleczenie szpitalne.Pomimo tych spotkań śląski oddział wojewódzkifunduszu, działając na podstawie art. 149 ust. 1pkt 7 cytowanej na wstępie ustawy, zmuszony byłodrzucić te oferty, które nie spełniały wymaganychwarunków określonych w przepisach prawa oraz warunkówokreślonych przez prezesa Narodowego FunduszuZdrowia.
400Jednocześnie uprzejmie informuję Pana Marszałka,iż płatnik świadczeń opieki zdrowotnej, mając nauwadze potrzebę zabezpieczenia dostępu świadczeniobiorcówdo świadczeń opieki zdrowotnej, aneksowałobowiązujące w 2008 r. umowy na realizacjęświadczeń w rodzaju leczenie szpitalne z okresemobowiązywania od 1 stycznia do 31 marca 2009 r.W chwili obecnej trwa podpisywanie ww. aneksów,a ogłoszone postępowania prowadzone w trybie konkursuofert mają na celu zawarcie umów o udzielanieświadczeń na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 31 grudnia2011 r.Odnosząc się do kwestii dotyczącej braku możliwościskładnia przez świadczeniodawców korekt dozłożonych ofert, uprzejmie informuję, iż zgodnie z zarządzeniemnr 76/2008/DSOZ prezesa NarodowegoFunduszu Zdrowia z dnia 3 października 2008 r.w sprawie warunków postępowania dotyczących zawieraniaumów o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnejpod pojęciem oferty rozumie się ofertę w rozumieniuprzepisów Kodeksu cywilnego złożonąprzez oferenta, zgodnie z przedmiotem postępowaniaokreślonym w ogłoszeniu o postępowaniu. Ofertaskłada się z formularza ofertowego oraz innych dokumentówwymaganych od oferenta w danym postępowaniu.Biorąc pod uwagę powyższe zapisy, należystwierdzić, że wezwanie do uzupełnienia braków formalnychnie może dotyczyć treści przedstawionychw formularzu ofertowym z uwagi na to, że zawieraon informacje potwierdzające spełnianie lub nie wymagańmerytorycznych opisanych w załącznikunr 3 do wymienionego powyżej zarządzenia 93/2008/DSOZ.Równocześnie, jak wyjaśnia fundusz, zgodniez § 16 ust. 1 załącznika do zarządzenia nr 76/2008/DSOZ, oferent ma możliwość uzupełnienia złożonejprzez siebie oferty, pod warunkiem że oddział funduszuotrzyma pisemne powiadomienie od oferentao uzupełnieniu oferty przed upływem terminu składaniaofert.Mając na uwadze powyższe, pozwolę sobie zapewnićPana Marszałka, iż Narodowy Fundusz Zdrowiaoraz minister zdrowia podejmują wszelkie niezbędnedziałania, których nadrzędnym celem jest zagwarantowaniezabezpieczenia dostępu do świadczeń opiekizdrowotnej dla świadczeniobiorców.Z poważaniemWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.Sekretarz stanuJakub SzulcO d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie poseł Beaty Małeckiej-Liberyw sprawie przebiegu planowanego połączeniaMiędzynarodowego Portu LotniczegoKatowice-Pyrzowice z miastamiaglomeracji śląskiej (3174)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanieposeł Beaty Małeckiej-Libery w sprawieprzebiegu planowanego połączenia MiędzynarodowegoPortu Lotniczego „Katowice” w Pyrzowicachz miastami aglomeracji górnośląskiej przedstawiamnastępujące informacje.Połączenie aglomeracji górnośląskiej z MPL „Katowice”w Pyrzowicach będzie ważnym uzupełnieniemsystemu komunikacji publicznej w tym regionie.Zarządca publicznej infrastruktury kolejowej,spółka PKP Polskie Linie Kolejowe SA, rozpoczęłaprace w tym zakresie, które obecnie znajdują się naetapie wstępnym. Zważywszy jednak na złożonośćprojektu, czas trwania poszczególnych etapów orazprzedłużającą się procedurę przetargową na opracowaniedokumentacji przedprojektowej i projektowej,bardzo mało prawdopodobne jest oddanie omawianegopołączenia do eksploatacji w ciągu najbliższych3 lat. Wydaje się, że realnym terminem ukończeniaprojektu jest rok 2013.Realizacja zadania na podstawie zaproponowanegow zapytaniu wariantu byłaby możliwa do rozważeniajedynie jako uzupełnienie projektu realizowanegoprzez spółkę PKP Polskie Linie Kolejowe SA.Jednocześnie uprzejmie informuję, że w roku 2006na zlecenie Urzędu Marszałkowskiego WojewództwaŚląskiego zostało wykonane opracowanie „Koncepcjapowiązań komunikacją kolejową MiędzynarodowegoPortu Lotniczego”Katowice”w Pyrzowicach z aglomeracjągórnośląską”. Analizie i szerokim konsultacjomspołecznym poddano sześć wariantów przebiegupołączenia Katowic z Międzynarodowym PortemLotniczym w Pyrzowicach. Po konsultacjach urządmarszałkowski wybrał trasę połączenia kolejowegoz Katowic z wykorzystaniem linii nr 137 i 131 przezChorzów, Bytom, Piekary Śląskie. Trasa przebiegaczęściowo po istniejącej infrastrukturze kolejoweji przemysłowej, a częściowo nowym śladem, tworzącnową linię kolejową. Natomiast w opinii zarządcy infrastrukturypodstawową wadą koncepcji wykorzystaniarelacji Katowice – Zawiercie – Pyrzowice jestprzewidywany długi czas podróży do lotniska spowodowanybardzo dużym obciążeniem linii na odcinkuKatowice – Zawiercie.Projekt połączenia aglomeracji górnośląskiej z MPL„Katowice” w Pyrzowicach realizowany jest przezspółkę PKP Polskie Linie Kolejowe SA według rekomendacjizawartych w „Koncepcji” opracowanej
401przez urząd marszałkowski. Zgodnie z posiadanymopracowaniem wariant ten zapewnia dojazd do lotniskaz centrum Katowic w czasie około 30 minut.Z poważaniemWarszawa, dnia 30 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuJuliusz Engelhardtpodsekretarza stanuw Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Romualda Ajchleraw sprawie pomocy finansowejdla młodych rolników (3175)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pana posła Romualda Ajchlera, przesłaneprzy piśmie z dnia 14 stycznia br., znak: SPS-024--3175/09, w sprawie zasad przyznawania pomocyw ramach działania „Ułatwianie startu młodym rolnikom”objętego Programem Rozwoju ObszarówWiejskich na lata 2007–2013 (PROW 2007–2013),przekazuję, co następuje.Zgodnie z przepisami rozporządzenia ministrarolnictwa i rozwoju wsi z dnia 17 października 2007 r.w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawaniapomocy finansowej w ramach działania „Ułatwianiestartu młodym rolnikom” (Dz. U. z 2007 r.Nr 200, poz. 1443 oraz z 2008 r. Nr 24, poz. 147)wsparciem mogą zostać objęte osoby, które dopieroplanują przejęcie gospodarstwa i nigdy wcześniej nieprowadziły działalności rolniczej (tzw. kandydaci), tj.nie były posiadaczami nieruchomości rolnej o powierzchniużytków rolnych powyżej 1 ha, nie prowadziłydziałów specjalnych produkcji rolnej, nie byłyubezpieczone w KRUS jako rolnicy lub małżonkowierolników, nie otrzymały kredytu preferencyjnego, niewystępowały o dopłaty bezpośrednie ani o wsparciedla rolników w ramach SAPARD, SPO „Restrukturyzacja...”lub PROW 2007–2013. Do złożenia wnioskuo przyznanie pomocy w ramach tego działaniauprawnieni są także ci, którzy rozpoczęli prowadzeniedziałalności rolniczej w sposób określony w § 7ust. 1 ww. rozporządzenia, tj. w gospodarstwie rolnymnabytym w drodze spadku albo darowizny przedukończeniem 18. roku życia lub w trakcie naukiw systemie dziennym (jednak nie później niż w dniuukończenia 26. roku życia), jeżeli od dnia rozpoczęciaprowadzenia działalności rolniczej do dnia złożeniawniosku o przyznanie pomocy nie upłynęło więcej niż12 miesięcy.Za dzień podjęcia działalności rolniczej zasadniczouważa się dzień wejścia po raz pierwszy w posiadanienieruchomości o powierzchni użytków rolnychco najmniej 1 ha. Jednakże w przypadku osób, którenabyły gospodarstwo przed ukończeniem 18. rokużycia lub w trakcie nauki w systemie dziennym, zamoment rozpoczęcia prowadzenia działalności rolniczejmożna uznać odpowiednio dzień osiągnięcia pełnoletnościalbo ukończenia szkoły.Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego z chwiląśmierci spadkodawcy następuje otwarcie spadku.Otwarcie spadku jest terminem techniczno-prawnym,którym posługuje się prawo spadkowe dla oznaczeniachwili śmierci spadkodawcy. Stosownie zaś doart. 925 Kodeksu cywilnego z chwilą otwarcia spadkuspadkobierca nabywa spadek. Oznacza to, żespadkobierca wstępuje z mocy prawa w prawa i obowiązkispadkodawcy, przy czym wstąpienie to nie jestzależne ani od woli, ani też od wiedzy spadkobiercy.Wstąpienie to nie jest jednak definitywne, spadekmoże zostać bowiem odrzucony. Odnosząc się do instytucjiprzyjęcia i odrzucenia spadku, o której mowaw art. 1012 i nast. Kodeksu cywilnego, należy zauważyć,że co do zasady oświadczenie takie powinno byćzłożone przed sądem lub notariuszem w terminie6 miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedziałsię o tytule swego powołania. Brak oświadczeniaspadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznacznyz prostym przyjęciem spadku (art. 1015 § 2Kodeksu cywilnego).Trzeba jednak podkreślić, że złożenie oświadczeniao przyjęciu spadku czy też przyjęcie spadku naskutek milczenia potwierdza jedynie formalnie stanzaistniały w chwili otwarcia spadku, co oznacza, żespadkobierca wstąpił w prawa i obowiązki spadkodawcyod chwili otwarcia spadku. Instytucja ta możejedynie ograniczyć odpowiedzialność spadkobiercy zadługi spadkowe bądź też, w przypadku odrzuceniaspadku, spowodować wyłączenie od dziedziczenia(w takiej sytuacji spadkobierca traktowany jest, jakbynie dożył otwarcia spadku).Analogiczne skutki prawne wywołuje postanowienieo stwierdzeniu nabycia spadku, o którym mowaw art. 1025 i nast. Kodeksu cywilnego. Innymi słowy,w takim postanowieniu sąd potwierdza jedynie, żez chwilą otwarcia spadek nabył określony spadkobiercalub spadkobiercy. Postanowienie to pełni funkcjęlegitymacyjno-dowodową, bowiem domniemywasię, że osoba, która je otrzymała, jest spadkobiercą,a ponadto względem osoby trzeciej, która nie rościsobie praw do spadku z tytułu dziedziczenia, spadkobiercamoże udowodnić swe prawa wynikające z dziedziczeniatylko stwierdzeniem nabycia spadku(art. 1027 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że jeżelispadkobierca chce udowodnić, że rzeczywiście nimjest, powinien przedłożyć prawomocne postanowienieo stwierdzeniu nabycia spadku.Wielokrotnie do dziedziczenia jest powołanych(z testamentu lub ustawy) kilku spadkobiercówi wówczas dziedziczą oni spadek w oznaczonych czę-
402ściach ułamkowych. Dokonanie działu spadku (namocy umowy miedzy spadkobiercami lub orzeczeniasądu) znosi dotychczasową wspólność majątku spadkowegospadkobierców. Jeżeli spadek rzeczywiścieprzypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątkuspadkowego oraz do działu spadku mają zastosowanieodpowiednio przepisy o współwłasności w częściachułamkowych (art. 1035 Kodeksu cywilnego).Oznacza to, że tacy spadkobiercy są m.in. współposiadaczamiprzedmiotów należących do spadku. Poewentualnym dziale spadku każdy z nich staje sięwyłącznym posiadaczem (czy właścicielem) tej częścispadku, która została mu przyznana w drodze umowylub orzeczenia sądu. Nie zmienia to jednak, co dozasady, faktu, że taki spadkobierca nie staje się posiadaczemprzyznanych mu w drodze działu spadkurzeczy dopiero od tego działu, bowiem w prawa i obowiązkispadkodawcy wstąpił już od dnia otwarciaspadku po tym spadkodawcy.Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasnośćjest własnością tej samej rzeczy przysługującąniepodzielnie kilku osobom. Art. 206 Kodeksu cywilnegostanowi natomiast, że współwłaścicielowi przysługujewładztwo nad całą rzeczą w zakresie współposiadaniai korzystania.Wobec powyższego, odnosząc się już bezpośredniodo przepisów rozporządzenia regulującego warunkiprzyznawania wsparcia w ramach działania „Ułatwianiestartu młodym rolnikom”, należy stwierdzić,że jeżeli wnioskodawca ww. działania nie nabył gospodarstwaprzed ukończeniem 18. roku życia anibędąc w trakcie nauki w systemie dziennym, za dzieńrozpoczęcia prowadzenia działalności rolniczej uznajesię dzień wejścia w posiadanie nieruchomości rolnej,czyli – w przypadku nabycia nieruchomościw drodze spadku – dzień otwarcia spadku.Z poważaniemWarszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuArtur Ławniczakpodsekretarza stanuw Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Wiesława Wodyw sprawie dyskryminacji studentówstudiów niestacjonarnych przy ubieganiu sięo pomoc finansową w ramach działania:Ułatwianie startu młodym rolnikom objętegoProgramem Rozwoju Obszarów Wiejskichna lata 2007–2013 (3176)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pana posła Wiesława Wody, przesłane przypiśmie z dnia 14 stycznia br., znak: SPS-024-3176/09,w sprawie zasad przyznawania pomocy w ramachdziałania „Ułatwianie startu młodym rolnikom” objętegoProgramem Rozwoju Obszarów Wiejskich nalata 2007–2013 (PROW 2007–2013), przekazuję, conastępuje.Zgodnie z rozporządzeniem ministra rolnictwai rozwoju wsi z dnia 17 października 2007 r. w sprawieszczegółowych warunków i trybu przyznawaniapomocy finansowej w ramach działania „Ułatwianiestartu młodym rolnikom” objętego Programem RozwojuObszarów Wiejskich na lata 2007–2013 (Dz. U.z 2007 r. Nr 200, poz. 1443 oraz z 2008 r. Nr 24,poz. 147) o premię mogą ubiegać się osoby, które nigdywcześniej nie prowadziły działalności rolniczeji dopiero planują przejęcie gospodarstwa (tzw. kandydaci).W § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia zdefiniowanezostały przypadki, które stanowią przejaw podjęciaprzez daną osobę działalności rolniczej. Za przesłankirozpoczęcia prowadzenia takiej działalnościuznaje się wejście w posiadanie nieruchomości rolnejo powierzchni użytków rolnych co najmniej 1 ha, prowadzeniedziałów specjalnych produkcji rolnej, ubezpieczeniew KRUS jako rolnik lub małżonek rolnika,wejście w posiadanie zwierzęcia gospodarskiego,otrzymanie kredytu preferencyjnego, wystąpienieo dopłaty bezpośrednie lub o wsparcie dla rolnikóww ramach SAPARD, Sektorowego Programu Operacyjnego„Restrukturyzacja i modernizacja sektorażywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich2004–2006” (SPO „Restrukturyzacja...”) lub PROW2007–2013.Wyjątkowo dopuszcza się przyznanie wsparciaosobie, która podjęła prowadzenie działalności rolniczejw sposób określony w § 7 ww. rozporządzenia, tj.w gospodarstwie rolnym nabytym w drodze spadkualbo darowizny przed ukończeniem 18. roku życiaalbo po ukończeniu 18. roku życia, lecz w trakcie naukiw systemie dziennym, jeżeli od dnia rozpoczęciaprzez daną osobę prowadzenia działalności rolniczejdo dnia złożenia wniosku o przyznanie pomocy nieupłynęło więcej niż 12 miesięcy. Za dzień podjęciadziałalności rolniczej zasadniczo uważa się dzień wejściapo raz pierwszy w posiadanie nieruchomościo powierzchni użytków rolnych co najmniej 1 ha. Jednakżew przypadku osób, które nabyły gospodarstwoprzed ukończeniem 18. roku życia lub w trakcie naukiw systemie dziennym, za moment rozpoczęciaprowadzenia działalności rolniczej można uznać odpowiedniodzień osiągnięcia pełnoletności albo ukończeniaszkoły, a nie dzień przejęcia gospodarstwa, cojest rozwiązaniem korzystnym dla wnioskodawców.Tryb nauki (stacjonarny bądź niestacjonarny) maistotne znaczenie dla właściwego ustalenia momentupodjęcia działalności rolniczej przez osobę ubiegającąsię o premię i będącą posiadaczem gospodarstwa,a zatem jest kluczowy w kontekście weryfikacji spełnianiaprzez wnioskodawcę podstawowego kryteriumdostępu, jakim jest prowadzenie działalnościrolniczej nie dłużej niż 12 miesięcy przed dniem wy-
403stąpienia o wsparcie. W przypadku osoby, która przejęłagospodarstwo w trakcie nauki w systemie dziennym,okres pobierania nauki można bowiem uznaćza okres nieprowadzenia działalności rolniczej, podwarunkiem że wnioskodawca nie dokonał żadnejz czynności, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2–6 ww.rozporządzenia, a w przypadku kontynuowania przezniego nauki na uczelni podjęcie nauki nastąpiłow roku uzyskania świadectwa dojrzałości lub świadectwamaturalnego, przy czym nauka trwała niedłużej niż do 26. roku życia. Z kolei w przypadkuposiadaczy gospodarstw rolnych, którzy pobierająnaukę w systemie niestacjonarnym (zaocznie, wieczorowo),nie ma podstaw do uznania okresu kształceniajako okresu „wyłączenia” z faktycznego prowadzeniagospodarstwa, gdyż potencjalnie mają onimożliwość prowadzenia działalności rolniczej.Oczywiste jest, iż w przypadku osób, które przeddniem złożenia wniosku o pomoc nie prowadziłydziałalności rolniczej (tzw. kandydatów), zarównofakt pobierania nauki, jak i jej tryb pozostają bezwpływu na możliwość otrzymania wsparcia.Przepisy rozporządzenia nie dokonują także rozróżnieniaze względu na tryb nauki w kontekście warunkuposiadania przez wnioskodawcę odpowiednichrolniczych kwalifikacji zawodowych, wymaganychw ramach działania „Ułatwianie startu młodym rolnikom”.Z punktu widzenia tego wymogu znaczeniema bowiem poziom wykształcenia oraz kierunekukończonych studiów czy też rodzaj posiadanego zawodu,specjalności albo tytułu kwalifikacyjnego, któreuznawane są za rolnicze bądź za przydatne do prowadzeniadziałalności rolniczej i określone zostaływ załączniku do ww. rozporządzenia.Z poważaniemWarszawa, dnia 29 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuArtur Ławniczakzastępcy prokuratora generalnego- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Ludwika Dornaw sprawie śledztwa dotyczącego korupcjiprzy zakupie samolotów transportowych CASAC-295M dla polskiego wojska (3178)Szanowny Panie Marszałku! W wykonaniu powinnościwynikającej z treści przepisu art. 16 ustawyz dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posłai senatora (t.j.: Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199,z późn. zm.) oraz przepisu art. 195 uchwały <strong>Sejm</strong>u<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> z dnia 30 lipca 1992 r. Regulamin<strong>Sejm</strong>u <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>, stanowiącejzałącznik do obwieszczenia marszałka <strong>Sejm</strong>u<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> z dnia 29 maja 2002 r.w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu uchwały <strong>Sejm</strong>u<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> – Regulamin <strong>Sejm</strong>u<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong> (t.j.: M.P. z 2002 r. Nr 23,poz. 398, z późn. zm.), składam na ręce pana marszałkapisemną odpowiedź na złożone w dniu 13 stycznia2009 r. przez posła Ludwika Dorna zapytaniew sprawie śledztwa dotyczącego korupcji przy zakupiesamolotów transportowych CASA C-295M dlapolskiego wojska, przekazane ministrowi sprawiedliwościw dniu 20 stycznia 2009 r. przy piśmie wicemarszałka<strong>Sejm</strong>u RP pana Krzysztofa Putry, oznaczonymsygn. SPS-024-3178/09.Uprzejmie informuję, że Wydział I Oddziału doSpraw Przestępczości Zorganizowanej NaczelnejProkuratury Wojskowej z siedzibą w Warszawie nadzorujepostępowanie przygotowawcze, sygn. Pn. Śl. IWPZ 4/08, w sprawie przyjęcia w dniu 3 marca 2005 r.w Warszawie w związku z pełnieniem funkcji publicznejkorzyści majątkowej znacznej wartościw kwocie 60 000 USD, tj. 177 762 zł, w zamian zadoprowadzenie do zawarcia umowy nr 200/IX/S47/ZS/WR/M/B/2001 z dnia 28 sierpnia 2001 r. pomiędzyMinisterstwem Obrony Narodowej a firmą EADSConstrucciones Aeronauticas SA w Madrycie dotyczącejsprzedaży 8 samolotów transportowych CASAC-295M, tj. o przestępstwo z art. 228 § 5 Kodeksukarnego. Śledztwo wszczęto w dniu 25 lutego 2008 r.w oparciu o materiały przekazane przez KomendęGłówną Żandarmerii Wojskowej, aktualnie zaś, tj. oddnia 10 grudnia 2008 r., powierzono je do przeprowadzeniaw całości Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemuw Warszawie.W toku postępowania obok wątku głównego określonegow decyzji o jego wszczęciu wyjaśniane są takżeinne wątki, w tym między innymi powody niewprowadzeniado chwili obecnej na użytek Sił ZbrojnychRP zakupionych na podstawie aneksu nr 10z dnia 13 października 2005 r. do powyższej umowy:zestawu ewakuacji medycznej Medevac System, zestawumobilnego podtrzymującego życie Life Supportfor Trauma and Transport oraz elementów do systemówzaładunku (Cargo Handling System) i zrzutu(Aerial Delivery System).Prowadzone śledztwo znajduje się nadal w faziepostępowania w sprawie, gdyż zebrany dotychczasmateriał dowodowy nie pozwala na przedstawieniezarzutów osobom uczestniczącym w postępowaniuo udzielenie zamówienia publicznego na dostawęśrednich samolotów transportowych ani też podpisującymlub przygotowującym wyżej wymienioną umowęi aneksy do niej.Odnosząc się do kolejnej kwestii poruszonej w zapytaniupana posła, dotyczącej ewentualnego potwierdzeniawątku związanego z niepowstaniemw Polsce centrum serwisowego, uprzejmie informuję,że w toku śledztwa przesłuchano w dniu 30 lipca2008 r. świadka Andrzeja Głuśniewskiego, starszego
404specjalistę w Oddziale Techniki Lotniczej DepartamentuZaopatrywania Sił Zbrojnych MinisterstwaObrony Narodowej w Warszawie, który zeznał, że dotej pory Centrum Serwisowania PZL „Warszawa--Okęcie” SA „… jest przygotowywane”.Jak ustalono, w dniu 28 sierpnia 2001 r. zostałapodpisana umowa offsetowa pomiędzy Skarbem Państwa<strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>, reprezentowanymprzez podsekretarza stanu w Ministerstwie GospodarkiHenryka Ogryczaka, a firmą EADS ConstruccionesAeronauticas SA w Madrycie. Zatwierdzenieumowy offsetowej przez Radę Ministrów nastąpiłow dniu 28 sierpnia 2001 r. Całkowita wartość umowyoffsetowej w chwili jej zawarcia wynosiła 212,04 mlnUSD. Aneks do powyższej umowy z dnia 26 października2006 r. w § 2 przewiduje, że EADS-CASA zobowiązujesię do zwiększenia zobowiązania offsetowegowynikającego z umowy offsetowej na dostawę samolotówCASA C-295 o kwotę 75703785,38 USD, przyczym dostawca miał poinformować zamawiającego,nie później niż do 31 grudnia 2007 r. o szczegółowychdziałaniach offsetowych związanych z wyżej wymienionymzobowiązaniem. W załączniku nr 1 do wspomnianejumowy, określającym przedmiot zobowiązańoffsetowych, w pkt 2.2 EADS-CASA zobowiązałasię do przekazania stworzonemu na terenie PaństwowychZakładów Lotniczych „Warszawa-Okęcie”SA Centrum Serwisowania PZL „Warszawa-Okęcie”SA praw do wykonywania remontów głównych samolotówCASA C-295. Jednocześnie EADS-CASA miałaspowodować w okresie do końca 2010 r. uzyskanieprzez to centrum zamówień usług serwisowania nakwotę 5 mln USD. Z załącznika nr 2 do wskazanejwyżej umowy pt. „Harmonogram wykonania zobowiązańoffsetowych” wynika, że w ramach realizacjipkt 2.2 załącznika nr 1 wartość nominalna zobowiązańoffsetowych EADS-CASA w kolejnych latach kalendarzowychmiała wynosić:— w 2007 r. – 1 mln USD,— w 2008 r. – 1,25 mln USD,— w 2009 r. – 1,25 mln USD,— w 2010 r. – 1,5 mln USD.Jednocześnie pragnę nadmienić, iż z informacjiuzyskanych przez Wydział I Oddziału do Spraw PrzestępczościZorganizowanej Naczelnej ProkuraturyWojskowej w Warszawie wynika, że prokurator ProkuraturyOkręgowej w Warszawie prawomocnympostanowieniem z dnia 19 listopada 2007 r. odmówiłwszczęcia śledztwa, sygn. V Ds. 385/07, w sprawieniedopełnienia w 2000 r. i następnych latach w Warszawieobowiązków służbowych przez funkcjonariuszypublicznych działających w celu osiągnięcia korzyściosobistych lub majątkowych w okresie pełnieniafunkcji ministra obrony narodowej przez BronisławaKomorowskiego w związku z ogłoszonym,a następnie realizowanym przetargiem na zakup samolotutransportowego na potrzeby Wojska Polskiego,tj. o czyn z art. 231 § 2 K.k., stwierdzając w uzasadnieniutego postanowienia, że „…proces realizacjizobowiązań offsetowych, choć realizowany nieterminowo,trwa”.Obecnie okres śledztwa przedłużono do dnia 25 lutego2009 r. W dalszym ciągu realizowane są zaplanowaneczynności procesowe, w szczególności przesłuchaniaświadków i analiza dokumentów.Z poważaniemZastępca prokuratora generalnegoKrzysztof ParulskiWarszawa, dnia 30 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źsekretarza stanuw Ministerstwie Skarbu Państwa- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Dawida Jackiewiczaoraz grupy posłóww sprawie planów MinisterstwaSkarbu Państwa związanych z trudnościami,jakie z powodu ekologicznych protestówdotykają Kopalnię Węgla BrunatnegoKonin w Kleczewie (3180)W odpowiedzi na zapytanie poselskie panów posłówDawida Jackiewicza, Adama Rogackiego, MariuszaKamińskiego i Adama Hofmana z dnia 9 stycznia2009 r., przekazane przez marszałka <strong>Sejm</strong>u <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> pismem z dnia 20 stycznia 2009 r.,znak: SPS-024-3180/09, w sprawie protestów przedstawicieliGreenpeace na terenie Kopalni Węgla BrunatnegoKonin w Kleczewie SA i udzielenia ewentualnejpomocy w przedmiotowej sprawie przez ministraskarbu państwa, w tym przeprowadzenia badańdotyczących wpływu na środowisko naturalne pracprowadzonych przez tę kopalnię, przedstawiam następującewyjaśnienia w przedmiotowej kwestii.Protesty przedstawicieli Greenpeace, jakie miałymiejsce pod koniec 2008 r. na terenie Kopalni WęglaBrunatnego Konin w Kleczewie SA, związane byłyz prowadzeniem prac przez tę spółkę dotyczącychuruchomienia nowej odkrywki węgla brunatnego zezłoża Tomisławice. Uruchomienie wydobycia i sprzedażywęgla z tej odkrywki, wobec wyczerpywania sięzasobów węgla na istniejących odkrywkach, jest niezbędnedo utrzymania zdolności wydobywczych spółkiw stopniu umożliwiającym wywiązanie się z długoterminowychumów sprzedaży węgla zawartychz ZE PAK SA i Elektrownią Pątnów II sp. z o.o., coz kolei ma istotne znaczenie z punktu widzenia bezpieczeństwaenergetycznego kraju.KWB Konin w Kleczewie SA uzyskała koncesjęz dnia 6 lutego 2008 r., wydaną przez ministra środowiska,na wydobywanie węgla brunatnego i kopalintowarzyszących ze złoża Tomisławice położonegona terenie gminy Wierzbinek, która została wy-
405dana zgodnie z obowiązującymi przepisami i procedurami.Podstawą wydania tej koncesji była m.in. decyzjao środowiskowych uwarunkowaniach przedsięwzięciapolegającego na wydobywaniu węgla brunatnegoze złoża Tomisławice w granicach gminy Wierzbinekwydana przez wójta gminy Wierzbinek. Decyzję tęwójt wydał w oparciu o postanowienia właściwychorganów opiniujących „Raport oddziaływania na środowiskoodkrywki Tomisławice” wraz z innymi uzupełniającymiopracowaniami dla tego raportu przyzachowaniu obowiązujących procedur i terminów.Po uzyskaniu koncesji marszałek województwakujawsko-pomorskiego, na podstawie przetargu, zleciłPaństwowemu Instytutowi Geologicznemu w Warszawieopracowanie niezależnego dokumentu pt. „Ekspertyzahydrogeologiczna dotycząca prognozy zagrożeńjeziora Gopło i jego zlewni w związku z planowanymuruchomieniem odkrywki złóż węgla brunatnegoTomisławice KWB Konin w Kleczewie SA”. Ekspertyzata potwierdziła prawidłowość dokonanychocen i działań prowadzonych przez KWB Koninw Kleczewie SA.Przedstawiając powyższe wyjaśnienia, jednocześnieuprzejmie informuję, iż minister skarbu państwajako organ administracji państwowej oraz jakoorgan wykonujący funkcje właścicielskie w odniesieniudo nadzorowanych spółek nie jest właściwyw zakresie badań geologicznych dotyczących wpływuna środowisko naturalne prowadzonej działalnościprzez podległe mu podmioty gospodarcze. Natomiastsprawy związane z operacyjnym zarządzaniem spółką,do których w przypadku KWB Konin w KleczewieSA należą m.in. kwestie związane z protestamidziałaczy ekologicznych, mieszczą się w zakresie operacyjnegozarządzania spółką i są na bieżąco rozwiązywaneprzez zarząd spółki.Sekretarz stanuJan BuryWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źsekretarza stanuw Ministerstwie Edukacji Narodowej- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Dawida Jackiewiczaoraz grupy posłóww sprawie planów Ministerstwa EdukacjiNarodowej związanych z funkcjonowaniemRady Dzieci i Młodzieży przy MEN (3181)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytaniepana posła Dawida Jackiewicza z dnia 20 stycznia2009 r. nr SPS-024-3181/09 dotyczące funkcjonowaniaRady Dzieci Młodzieży przedstawiam następującewyjaśnienia.Kadencja Rady Dzieci i Młodzieży zakończyła się30 września 2008 r. Ostatnia, VI sesja rady odbyłasię 10 czerwca 2008 r. Jednym z tematów poruszonychna sesji było podsumowanie pracy Rady Dziecii Młodzieży mijającej kadencji.Dotychczasowa rada nie była organem reprezentatywnym,nie była powoływana w sposób demokratyczny,nie pochodziła z wyboru, tylko mianowaniaprzez przedstawiciela administracji państwowej.Członkowie rady dostali propozycję nowego, w pełnidemokratycznego sposobu wyłaniania przedstawicieliRady Dzieci i Młodzieży, tak by każda ze szkółwzięła udział w wyborach. 19 września 2008 r. odbyłosię posiedzenie Komitetu Rady Dzieci i Młodzieży.Posiedzenie poświęcone było określeniu zasad funkcjonowaniaRDiM nowej kadencji.Rozważane jest powołanie drugiej kadencji RadyDzieci i Młodzieży, wydaje się jednak, że będzie todziałanie bezzasadne. Minister edukacji narodowejma możliwość poznania postulatów i opinii dziecii młodzieży w czasie Sesji <strong>Sejm</strong>u Dzieci i Młodzieży.Ponadto w chwili obecnej Ministerstwo Edukacji Narodowejprowadzi działania związane z powołaniemNarodowej Rady Młodzieży. Narodowa Rada Młodzieżybędzie organem opinio-doradczym także dlainnych resortów, organem o dużo większym zasięgudziałania, będzie głosem młodzieży w sprawach dotyczącychmłodzieży, także reprezentacją na forumeuropejskim. Do tej pory jako jedyny kraj zjednoczonejEuropy nie mamy swojego przedstawicielstwamłodzieży na forum Unii Europejskiej.Powołanie rady jest bardzo ważne i dla prawidłowegorozwoju państwa obywatelskiego niezbędne jestuczestnictwo młodzieży w życiu społecznym. Bardzoistotnym zadaniem państwa jest wspieranie działalnościmłodzieży. Wspieranie aktywności młodych ludzijest gwarantem ich aktywności w wieku dorosłym,społecznym i zawodowym; wspieranie inicjatywobywatelskich podejmowanych przez młodzież,organizacji pozarządowych oraz grup zrzeszającychaktywnych młodych ludzi. Należy dołożyć wszelkichstarań, aby umożliwić młodzieży czynne uczestnictwow życiu publicznym. Młodzież musi być traktowanajako partner w podejmowaniu decyzji w sprawachdotyczących młodego pokolenia.W założeniu Narodowa Rada Młodzieży ma byćorganem niezależnym, niepodlegającym administracjipaństwowej. Ma być to organ opiniotwórczy, pomysłodawczyi doradczy w sprawach dotyczącychmłodzieży. Członkowie rady powinni reprezentowaćaktywne organizacje pozarządowe.Do powołania Narodowej Rady Młodzieży obligujenas Europejski Pakt dla Młodzieży przyjęty w 2005r. Celem Paktu dla Młodzieży jest poprawa edukacji,szkolenia, mobilności, integracji zawodowej oraz integracjispołecznej młodych Europejczyków. ZadaniemNarodowej Rady Młodzieży będzie kreowaniepolityki młodzieżowej w Polsce, jak również na EuropejskimForum Młodzieży.
406Powoływanie drugiego organu, takiego jakRada Dzieci i Młodzieży, bardzo podobnego w działaniachdo Narodowej Rady Młodzieży, wydaje sięniezasadne.Z poważaniemWarszawa, dnia 3 lutego 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuKrystyna Szumilaspodsekretarza stanuw Ministerstwie Edukacji Narodowej- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Pawła Kowalaw sprawie orzeczenia o potrzebie uczęszczaniaprzez dziecko o głębokim stopniuniepełnosprawności na zajęciarewalidacyjno-wychowawcze (3184)1)ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j.Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.)2)rozporządzenie ministra edukacji narodowej z dnia 18 września2008 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespołyorzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych(Dz. U. z 2008 r. Nr 173, poz. 1072)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na zapytaniepana posła Pawła Kowala (SPS-024-3184/09)w sprawie orzeczenia o potrzebie zajęć rewalidacyjno--wychowawczych dla dziecka z upośledzeniem umysłowymw stopniu głębokim, uprzejmie informuję.Ustawa o systemie oświaty 1) w art. 71b stanowi,że kształceniem specjalnym obejmuje się dzieci i młodzieżwymagającą stosowania specjalnej organizacjinauki i metod pracy na każdym etapie edukacyjnym.Kształcenie to może być prowadzone w formie naukiw szkołach ogólnodostępnych, szkołach lub oddziałachintegracyjnych, szkołach lub oddziałach specjalnychi ośrodkach.W zależności od rodzaju niepełnosprawności,dzieciom i młodzieży, o których mowa powyżej, organizujesię kształcenie i wychowanie, które uwzględniarodzaj niepełnosprawności tych uczniów i stosowniedo potrzeb umożliwia naukę w dostępnymdla nich zakresie, usprawnianie zaburzonych funkcji,rewalidację oraz zapewnia specjalistyczną pomoci opiekę, zgodnie z posiadanym orzeczeniem o potrzebiekształcenia specjalnego, wydanym przez zespółorzekający działający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej 2) .Dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowow stopniu głębokim, w wieku od 3 do 25 lat, organizujesię we współpracy z rodzicami (prawnymi opiekunami)zespołowe zajęcia rewalidacyjno-wychowawczeoraz indywidualne zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze3) .Zajęcia te są organizowane na podstawie orzeczeniao potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczychzespołowych/indywidualnych, wydanego na wniosekrodziców (opiekunów) ucznia przez zespół orzekający,o którym mowa powyżej.Celem zajęć rewalidacyjno-wychowawczych jestwspomaganie rozwoju dzieci i młodzieży, rozwijaniezainteresowania otoczeniem oraz uzyskiwanie niezależnościod innych osób w funkcjonowaniu w codziennymżyciu.Ponadto odpowiadając na szczegółowe pytaniapostawione przez pana posła, uprzejmie wyjaśniam:Ad 1 i 2. Konstytucja <strong>Rzeczypospolitej</strong> <strong>Polskiej</strong>w art. 70 4) stanowi, że nauka do 18 roku życia jest obowiązkowai nie przewiduje od tej zasady żadnych wyjątków.Jednocześnie z konstytucji wynika, że sposóbwykonywania obowiązku szkolnego określa ustawa.Upoważnienie to realizuje przepis art. 15 ww. ustawyo systemie oświaty. Zgodnie z nim „nauka jest obowiązkowado ukończenia 18 roku życia”, a obowiązekszkolny dziecka rozpoczyna się z początkiem rokuszkolnego, w tym roku kalendarzowym, w którymdziecko kończy 7 lat, oraz trwa do ukończenia gimnazjum,nie dłużej jednak niż do ukończenia 18 rokużycia.W przypadku dzieci i młodzieży upośledzonychumysłowo w stopniu głębokim, za spełnianie obowiązkuszkolnego lub obowiązku nauki uznaje się ichudział w zajęciach rewalidacyjno-wychowawczych(art. 16 ust. 7 ww. ustawy).Ustawa o systemie oświaty nie przewiduje możliwościzwalniania dzieci i młodzieży z obowiązkuszkolnego lub obowiązku nauki. Dopuszcza natomiastw art. 16 ust. 8 możliwość spełniania obowiązkuszkolnego poza szkołą na podstawie zezwoleniawydanego na wniosek rodziców przez dyrektora publicznejszkoły podstawowej lub gimnazjum, w którychobwodzie dziecko mieszka. W takim przypadkudyrektor tej szkoły określa warunki spełniania tegoobowiązku.Brak jest zatem przesłanek do wstrzymania obowiązkuszkolnego dziecka niepełnosprawnego.Ad 3. Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia ministraedukacji narodowej i sportu w sprawie kwalifikacjiwymaganych od nauczycieli 5) do prowadzenia zajęćrewalidacyjno-wychowawczych z dziećmi i młodzieżą3)rozporządzenie ministra edukacji narodowej z dnia30 stycznia 1997 r. w sprawie zasad organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczychdla dzieci i młodzieży upośledzonychw stopniu głębokim (Dz. U. z 1997 r. Nr 14, poz. 76)4)ustawa z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong> (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.)5)rozporządzenie ministra edukacji narodowej i sportuz dnia 10 września 2002 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacjiwymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków,w których można zatrudnić nauczycieli niemających wyższegowykształcenia lub ukończonego zakładu kształcenia nauczycieli(Dz. U. z 2002 r. Nr 155, poz. 1288, z późn. zm.)
407z upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokimkwalifikacje posiada osoba, która:1) legitymuje się dyplomem ukończenia studiówmagisterskich na kierunku pedagogika lub pedagogikaspecjalna, w zakresie oligofrenopedagogiki, lub2) legitymuje się dyplomem ukończenia studiówwyższych zawodowych:a) na kierunku pedagogika lub pedagogika specjalna,w zakresie oligofrenopedagogiki, lubb) w specjalności nadającej kwalifikacje do pracyz dziećmi i młodzieżą z upośledzeniem umysłowym, lub3) ma kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiskanauczyciela w danym typie szkoły lub rodzajuplacówki, do których uczęszcza dziecko, a ponadtoukończyła studia podyplomowe lub kurs kwalifikacyjnyw zakresie oligofrenopedagogiki, albo4) legitymuje się dyplomem ukończenia zakładukształcenia nauczycieli w specjalności nadającej kwalifikacjedo pracy z dziećmi i młodzieżą z upośledzeniemumysłowym.Z poważaniemWarszawa, dnia 27 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuZbigniew Włodkowskisekretarza stanuw Ministerstwie Sprawiedliwości- z upoważnienia ministra -na zapytanie posłaMieczysława Marcina Łuczakaw sprawie przeludnienia i niedoinwestowaniazakładów penitencjarnych (3188)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pismo,SPS-024-3188/09, z dnia 20 stycznia 2009 r.,uprzejmie przedstawiam odpowiedź na zapytanie posłaMieczysława Marcina Łuczaka w sprawie przeludnieniai niedoinwestowania zakładów penitencjarnych.Istotnym problemem, z jakim boryka się polskiewięziennictwo, jest przeludnienie jednostek penitencjarnych.Zjawisko to utrzymuje się od września 2000r. i ulega stopniowemu i wyraźnemu łagodzeniu. Stanten obrazuje poniższa tabela przedstawiająca danedotyczące zaludnienia w latach 2000–2007:DataFaktycznaliczbaosadzonychPojemnośćfaktyczna%zaludnienia04.09.2000 r. 63 994 63 771 100,3%31.12.2000 r. 69 930 67 646 103,3%31.12.2001 r. 79 146 68 835 114,9%31.12.2002 r. 80 069 69 335 115,4%31.12.2003 r. 78 965 69 954 112,8%31.12.2004 r. 80 114 69 588 115,1%31.12.2005 r. 82 724 70 338 117,6%31.12.2006 r. 88 374 74 562 118,5%31.12.2007 r. 87 462 78 883 110,8%W ciągu najbliższych kilku miesięcy przewidywanejest globalne zbilansowanie liczby osadzonychz liczbą przeznaczonych dla nich miejsc zakwaterowania.Niezależnie od liczby osób już pozbawionych wolnościnależy zwrócić uwagę, że zmniejszyła się równieżliczba orzeczeń oczekujących na wykonanie. Wedługstanu na dzień 31 grudnia 2008 r. w aresztachśledczych i zakładach karnych było 46 075 orzeczeńoczekujących na wykonanie, dotyczących 39 818osób, przy czym 35 689 osobom minął już termin stawieniasię do odbycia kary. W stosunku do 31 grudnia2007 r. ilość orzeczeń oczekujących zmniejszyła sięo 2588. Zmniejszyła się także liczba osób, których teorzeczenia dotyczą, o 2272, jak również liczba osób– o 2247, którym minął termin stawienia się do odbyciakary.Wobec utrzymywania się przeludnienia więzieńniezbędne stało się poszukiwanie dróg reformowaniasystemu penitencjarnego w celu zapewnienia możliwościrealizacji ustawowych zadań więziennictwa.Działania te prowadzone są przede wszystkim w trzechpłaszczyznach:— działalności inwestycyjnej,— łagodzenia skutków przeludnienia,— inicjatyw legislacyjnych.Działalność inwestycyjna skupia się na realizacji„Programu pozyskania 17 000 miejsc w jednostkachorganizacyjnych więziennictwa w latach 2006––2009”, przyjętego przez Radę Ministrów w dniu26 lutego 2006 r. Całkowite koszty realizacji tegożprogramu oszacowane zostały na kwotę 1695,9 mln zł,w tym na wydatki inwestycyjne przeznaczono1090,7 mln zł.W latach 2006–2007 na realizację programu wydatkowanołącznie środki inwestycyjne w wysokości379,8 mln zł, z czego:— w 2006 r. – 125,6 mln zł, uzyskując przyrost4142 miejsc (3197 miejsc w wyniku działalności inwestycyjneji 945 miejsc w wyniku działalności remontowej),— w 2007 r. – 254,2 mln zł, uzyskując przyrost4402 miejsc (3939 miejsc w wyniku działalności inwestycyjneji 463 miejsca w wyniku działalności remontowej).Łącznie w latach 2006–2007 pozyskano 8544miejsca zakwaterowania, a więc o 790 więcej, niż zakładanow programie.
408W ustawie budżetowej na 2008 r. więziennictwootrzymało na realizację programu kwotę 325 mln zł,co pozwoli na zakończenie rozpoczętych dotychczaszadań i zapewni uzyskanie następnych 3894 nowychmiejsc zakwaterowania.Na 2009 r. planuje się dla więziennictwa limitśrodków finansowych na wydatki inwestycyjne w wysokości81 mln zł. Kwota ta pozwoli jedynie na kontynuacjęzadań inwestycyjnych rozpoczętych w 2008 r.i w latach poprzednich, związanych głównie z realizacjąrządowego „Programu pozyskania 17 000 miejscw jednostkach organizacyjnych więziennictwa w latach2006–2009”. Wśród inwestycji planowanych dooddania w 2009 r. znajduje się nowa jednostka penitencjarnaw Opolu Lubelskim, o pojemności 624miejsc, której budowę rozpoczęto w 2006 r.Działania, jakie podjęto, dotyczą również zmianw praktyce wykonywania kary pozbawienia wolności.Zmiany te bardziej angażują więźnia w proceskorekcji, aktywizują go, pośrednio łagodzą skutkiizolacji, dotkliwe zwłaszcza w warunkach przeludnienia.Należałoby w tym kontekście wspomniećo podejmowaniu intensywnych oddziaływań m.in.w formie grupowych programów resocjalizacyjnych,programów terapeutycznych, nauczania i szkoleniakursowego, zajęć kulturalno-oświatowych i sportowychoraz o rozszerzaniu zatrudnienia więźniów.Ważnym elementem systemu korekcji jest także udzielanieskazanym zezwoleń na bezdozorowe opuszczeniezakładu karnego.Poza wyżej omówionymi przedsięwzięciami ograniczeniuprzeludnienia w więzieniach mają także służyćdziałania legislacyjne. W Ministerstwie Sprawiedliwościopracowano projekt z dnia 15 grudnia 2008 r.ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczyoraz niektórych innych ustaw, (znajduje się naetapie uzgodnień wewnątrzresortowych), który jestwykonaniem wyroku Trybunału Konstytucyjnegoz dnia 26 maja 2008 r., sygn. akt SK 25/07, stwierdzającegoniezgodność art. 248 § 1 K.k.w. z art. 40,art. 41 ust. 4 i art. 2 Konstytucji <strong>Rzeczypospolitej</strong><strong>Polskiej</strong>.Powyższy projekt regulację zawartą w art. 248Kodeksu karnego wykonawczego zastępuje regulacjąokreślającą w sposób precyzyjny, jasny i jednoznacznyprzesłanki umieszczania skazanych w warunkach,w których powierzchnia w celi na jedną osobęwynosi poniżej 3 m 2 , tak aby nie było wątpliwościco do wyjątkowości sytuacji, w których może to nastąpić.Projektowana regulacja usytuowana będziew rozdziale X Kodeksu karnego wykonawczego,w oddziale 4 poświęconym prawom i obowiązkomskazanego.Zgodnie z projektowanymi przepisami polega onana tym, iż kompetencje sądu w zakresie wykonaniakary pozbawienia wolności po przesłaniu orzeczeniadyrektorowi aresztu śledczego do wykonania ograniczonezostały w zasadzie tylko do tych czynności,które stanowią wymiar sprawiedliwości w rozumieniuart. 175 konstytucji.Natomiast wszystkie inne czynności z zakresuwykonania kary pozbawienia wolności, niebędącesprawowaniem wymiaru sprawiedliwości, przekazanezostały dyrektorowi aresztu śledczego orazdyrektorowi zakładu karnego, a w szczególnościw postaci:— wzywania skazanych do odbycia kary,— polecenia doprowadzenia skazanych, którzybez usprawiedliwienia nie stawili się do odbyciakary,— wyznaczenia skazanemu innego, odleglejszegoniż 60-dniowy, terminu do stawienia, z przyczynzdrowotnych lub z uwagi na „przeludnienie w zakładachkarnych”.Ratio legis projektowanych rozwiązań polegającychna przekazaniu Służbie Więziennej kompetencjiw zakresie podejmowania określonych czynnościzmierzających do osadzania skazanych na karę pozbawieniawolności jest stworzenie możliwości racjonalnegoregulowania przez Służbę Więzienną ruchuosadzonych w jednostkach penitencjarnych i doprowadzeniedo sytuacji, w której liczba „przyjęć” skazanychdo jednostek penitencjarnych nie będzie przekraczaćliczby miejsc w tych jednostkach.Istotny z punktu widzenia realizacji zamierzonychcelów nowelizacji jest zwłaszcza projektowanyprzepis art. 79f § 1 Kodeksu karnego wykonawczego,który wprowadza nieznany dotychczas polskiemusystemowi prawa karnego wykonawczego wyjątek odwyrażonej w art. 9 § 1 Kodeksu karnego wykonawczegozasady bezzwłocznego wykonywania kary napodstawie decyzji organu pozasądowego.Przepis ten przewiduje bowiem, że w odniesieniudo skazanych na kary: pozbawienia wolności w wymiarzedo 2 lat, zastępcze kary pozbawienia wolności,kary aresztu, kary zastępcze aresztu, kary aresztuwojskowego, których nie będzie można umieścićw żadnym funkcjonującym w kraju zakładzie karnymwłaściwego rodzaju i typu, w warunkach, w którychpowierzchnia w celi wynosi co najmniej 3 m 2 ,dyrektor aresztu śledczego zobligowany będzie dowyznaczenia skazanemu innego, odleglejszego terminustawiennictwa do odbycia kary.Z możliwości skorzystania z dobrodziejstwa instytucji,o której mowa w projektowanym art. 79f § 1Kodeksu karnego wykonawczego wyłączeni zostalibyskazani na kary przekraczające 2 lata pozbawieniawolności, skazani w warunkach art. 64 § 1 lub 2 Kodeksukarnego, art. 65 Kodeksu karnego skazani zaprzestępstwa określone w art. 197–203 Kodeksu karnego,a także osoby tymczasowo aresztowane, ukaranekarą porządkową oraz co do których zastosowanoinne środki przymusu skutkujące pozbawieniemwolności, skazani, którzy samowolnie uwolnili się ododbywania kary pozbawienia wolności, oraz skazani,którzy, korzystając z zezwolenia na czasowe opuszczeniejednostki penitencjarnej, nie powrócili do niejw wyznaczonym terminie.Mając na uwadze fakt, iż według danych statystycznychna koniec 2007 r. liczba skazanych na karę
409do 2 lat pozbawienia wolności osadzonych w zakładachkarnych stanowiła 56,5% ogólnej liczby wszystkichosadzonych odbywających karę pozbawieniawolności, stwierdzić należy, iż projektowane rozwiązanieumożliwi Służbie Więziennej (dyrektoromaresztów śledczych) racjonalne kierowanie ruchemosadzonych w jednostkach penitencjarnych w celuzapewnienia wszystkim odbywającym karę pozbawieniawolności ustawowego minimum 3 m 2 powierzchniceli mieszkalnej przypadającej na jednegoosadzonego.Innym przykładem podjętych działań legislacyjnychjest przygotowany w Ministerstwie Sprawiedliwościprojekt z dnia 16 października 2008 r. ustawyo zmianie ustawy Kodeks karny, ustawy Kodeks postępowaniakarnego, ustawy Kodeks karny wykonawczy,ustawy Kodeks karny skarbowy oraz niektórychinnych ustaw, nad którym obecnie trwają pracew <strong>Sejm</strong>ie RP (druk nr 1394). W projekcie tym podwyższonogórną granicę kary grzywny z dotychczasowych360 do 540 stawek dziennych (art. 33 § 1Kodeksu karnego). Zmiana ta, mająca zastosowaniewobec wszystkich przestępstw zagrożonych karągrzywny bez określania jej górnej granicy, spowoduje,że zwiększy się potencjalna liczba sprawców przestępstw,wobec których sąd będzie mógł orzec grzywnęjako karę odpowiadającą stopniowi społecznejszkodliwości czynu oraz stopniowi winy, realizującw ten sposób wyrażoną w art. 58 § 1 Kodeksu karnegodyrektywę traktowania kary pozbawienia wolnościjako ultima ratio.Wymieniony projekt nowelizuje również regulacjeprawne dotyczące kary ograniczenia wolności, określającmożliwie najszerzej, zgodnie z aktualną praktykąwykonawczą, krąg podmiotów, w których możebyć przez skazanych wykonywana nieodpłatna kontrolowanapraca na cele społeczne, a także praca społecznieużyteczna. Zadania podmiotu zatrudniającegosprowadza się zaś, w myśl projektowanych unormowań,do niezbędnego zakresu poprzez zredukowaniedo minimum administracyjnych czynności związanychz organizacją i dokumentowaniem przebieguwykonywania pracy.W celu zwiększenia zainteresowania zatrudnieniemskazanych proponuje się nieobciążanie podmiotów,w których wykonywana będzie praca skazanego,jakimikolwiek kosztami jego zatrudnienia.Pozostawia się koszty obowiązkowego ubezpieczeniaosób wykonujących wyznaczoną pracę od następstwnieszczęśliwych wypadków, które przejmujeSkarb Państwa.Proponowane zmiany zwiększą liczbę miejsc,w których skazani będą mogli wykonywać nieodpłatną,kontrolowaną pracę na cele społeczne. Zarównozapewnienie, jak i pozyskiwanie nowych miejsc pracybędzie należało do samorządu, co uaktywni władzesamorządowe i włączy je do systemu wykonywaniakary ograniczenia wolności.Proponowane w projekcie rozwiązania uwzględniająrównież postulaty dotyczące uproszczenia i przyspieszeniaprocedur dotyczących wykonywania karyograniczenia wolności, a także pracy społecznie użytecznej.Przedstawiona powyżej zmiana zasad orzekaniai wykonywania kary ograniczenia wolnościstwarza szansę na uczynienie z tej kary realnej alternatywydla kary pozbawienia wolności.W kontekście utrzymującego się niekorzystnegozjawiska przeludnienia zakładów karnych i aresztówśledczych najistotniejszą zmianą w omawianym projekciewydaje się również zmiana przesłanek warunkowegozwolnienia, zakładająca rezygnację ze ściśleoznaczonego 6-miesięcznego lub rocznego (w przypadkuskazanych określonych w art. 64 § 1 i 2 Kodeksukarnego) minimalnego czasu trwania odbywaniakary pozbawienia wolności jako przesłanki udzieleniawarunkowego przedterminowego zwolnieniaz odbycia reszty kary, a także ograniczenie przesłanekmaterialnych udzielania warunkowego zwolnieniado odnoszących się do okoliczności sprzed popełnieniaprzestępstwa oraz okoliczności dotyczącychjego zachowania po popełnieniu przestępstwa, w tymrównież w czasie odbywania kary. W konsekwencjiprojekt rezygnuje także z okoliczności popełnieniaprzestępstwa jako jednej z przesłanek warunkowegozwolnienia. Rozwiązanie to sprzyja stworzeniu warunkówdo szerszego stosowania instytucji warunkowegoprzedterminowego zwolnienia dla sprawcówniektórych przestępstw.Do głównych działań w zakresie stosowania środkówo charakterze nieizolacyjnym należy uchwalonaw dniu 7 września 2007 r. ustawa o wykonywaniukary pozbawienia wolności poza zakładem karnymw systemie dozoru elektronicznego (Dz. U. Nr 191,poz. 1366, z późn. zm.), która ma wejść w życie w dniu1 września 2009 r.Ustawa wprowadza alternatywny w stosunku doizolacji więziennej systemem wykonywania krótkoterminowychkar pozbawienia wolności, który pozwolizmniejszyć populację osadzonych w zakładachkarnych. Zgodę na odbywanie kary pozbawienia wolnościw systemie dozoru elektronicznego będzie mógłuzyskać skazany:— na karę w wymiarze do 6 miesięcy pozbawieniawolności,— na karę pozbawienia wolności do roku, jeżeliczas pozostały do jej odbycia nie przekracza 6 miesięcy,— wobec którego orzeczono karę zastępczą pozbawieniawolności.Z możliwości skorzystania z dobrodziejstwa odbywaniakary pozbawienia wolności w systemie dozoruelektronicznego wyłączeni zostali skazani za umyślneprzestępstwo lub przestępstwo skarbowe, którzywcześniej byli już skazani na karę pozbawienia wolności(z wyjątkiem sytuacji, gdy wystąpią warunkido wydania wyroku łącznego).System ten jest przejawem stosowania wyważonejrepresji karnej wobec sprawców tzw. drobnych przestępstw,który z jednej strony jest humanitarną alternatywądla kary pozbawienia wolności, gdyż nie
410pociąga za sobą negatywnych skutków związanychz izolacją więzienną, takich jak na przykład wzajemnademoralizacja skazanych, ich degradacja ekonomiczna,społeczna, osłabienie więzi z rodziną,przerwa w nauce itd. Z drugiej zaś strony SDE jestdla skazanego dolegliwym sposobem wykonaniakary, przede wszystkim poprzez kontrolę jego przebywaniaw wyznaczonym miejscu i czasie, a przytym nie zdejmuje ze skazanego obowiązku samokontroli,co dobrze służy wdrożeniu go do przestrzeganiaporządku prawnego. Odbywanie kary w systemiedozoru elektronicznego czyni więc zadość postulatowisprawiedliwej odpłaty.Proponowane rozwiązania legislacyjne oparte sąna sprawdzonej w wielu krajach europejskich technologiipozwalającej na kontrolę przebywania przezskazanego w wyznaczonym miejscu i czasie, kontrolęzakazu przebywania przez niego w określonychmiejscach, a także kontrolę zakazu zbliżania się dokonkretnie wskazanych osób.Według założeń ustawodawcy, w pierwszychdwóch latach obowiązywania ustawy planuje się budowęi wdrożenie systemu dozoru elektronicznego dla3000 skazanych rocznie. Następnie zaś, docelowo,planowana jest rozbudowa systemu do 15 000 skazanychrocznie.Można zatem przyjąć, że sukcesywne, etapowewprowadzenie systemu spowoduje zmniejszenie zapotrzebowaniana 3000–15 000 miejsc w zakładachkarnych rocznie.Z wyrazami szacunkuWarszawa, dnia 4 lutego 2009 r.O d p o w i e d źSekretarz stanuKrzysztof Kwiatkowskipodsekretarza stanuw Ministerstwie Infrastruktury- z upoważnienia ministra -na zapytanie poseł Beaty Małeckiej-Liberyw sprawie utrzymania połączeń kolejowychw ciągu linii kolejowej nr 62Sosnowiec – Olkusz – Tunel (3195)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanieposeł Beaty Małeckiej-Libery w sprawieutrzymania połączeń kolejowych na linii kolejowejnr 62 Sosnowiec – Olkusz – Tunel przekazuję poniższeinformacje.Dotacja budżetowa na dofinansowanie przewozówmiędzywojewódzkich i międzynarodowych w projekciebudżetu państwa na rok 2009, mimo podejmowanychprzez ministra infrastruktury starań o jejzwiększenie, pozostała na poziomie roku 2007 i 2008,tzn. zaplanowana została w kwocie 240 mln zł.W związku ze znaczącym wzrostem kosztów wykonywaniatych przewozów, wynikającym głównie zewzrostu cen energii oraz usług zewnętrznych, nie jestmożliwe objęcie dofinansowaniem przez ministra infrastrukturytakiej samej oferty przewozowej jak dotychczas.Faktem potwierdzonym wynikami badań marketingowychwykonywanych zgodnie z postanowieniamizawartej umowy jest to, iż osobowe pociągi międzywojewódzkiezaspokajają głównie potrzeby przewozowelokalnych społeczności na obszarze województwai w zakresie przejazdów do sąsiednich województw,a ze względu na charakter przejazdówi odległość przewozu spełniały głównie rolę przewozówregionalnych. Wskazane przez panią poseł potrzebymieszkańców gmin powiatu olkuskiego w zakresieobsługi transportem kolejowym do takich właśnieprzewozów należą.Zgodnie z art. 40 ustawy o transporcie kolejowym„organizowanie i dotowanie regionalnych kolejowychprzewozów osób (…) należy do zadań własnychsamorządu województwa”. Mając na uwadzefakt, iż kolejowe przewozy regionalne mogą być realizowaneosobowymi pociągami międzywojewódzkimi,aby umożliwić samorządom realizację powierzonychim zadań, ustawa uzupełniona została o art. 40a:„Kolejowe przewozy osób wykonywane w połączeniachmiędzywojewódzkich pociągami krajowymi(…) mogą być również dotowane z dochodów własnychjednostek samorządu terytorialnego”.W związku z powyższym na rozkład jazdy pociągówobowiązujący od 14 grudnia 2008 r. zaplanowanowykorzystanie pełnej kwoty dotacji z budżetupaństwa w sposób uwzględniający przede wszystkimpotrzeby w zakresie przewozów międzywojewódzkichrealizowanych pociągami pospiesznymi.O ograniczeniu z dniem 14 grudnia 2008 r. ofertypociągów międzywojewódzkich osobowych organizatorzyprzewozów regionalnych zostali poinformowaniw marcu 2008 r. Na linii Katowice – Olkusz – Tuneldotyczyło to 10 pociągów.Podjęte przez zainteresowane urzędy marszałkowskiedziałania mające na celu dostosowanieoferty do najważniejszych potrzeb w zakresie przewozówregionalnych pozwoliły na dofinansowanie8 z 10 pociągów międzywojewódzkich kursującychna linii 62.Warszawa, dnia 30 stycznia 2009 r.Podsekretarz stanuJuliusz Engelhardt
411O d p o w i e d źpodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Wojciecha Szaramyw sprawie niewystarczającej liczbypomp insulinowych dla dzieci, refundowanychprzez Śląski Oddział Wojewódzki NarodowegoFunduszu Zdrowia (3196)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytaniepana Wojciecha Szaramy, posła na <strong>Sejm</strong> RP,w sprawie niewystarczającej ilości pomp insulinowychdla dzieci, refundowanych przez Śląski OddziałWojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia, przekazaneprzy piśmie wicemarszałka <strong>Sejm</strong>u, panaKrzysztofa Putry, znak: SPS-024-3196/09, uprzejmieproszę o przyjęcie stanowiska w sprawie.Odpowiadając na zadane pytania, informujemy,iż prezes NFZ podpisał w dniu 26 listopada 2008 r.zarządzenie nr 106/2008/DSOZ zmieniające zarządzeniew sprawie określenia warunków zawieraniai realizacji umów w rodzaju świadczenia zdrowotnekontraktowane odrębnie, w związku z wprowadzeniemświadczenia „Leczenie cukrzycy z zastosowaniempompy insulinowej”. Informacja ta ukazała sięna stronie internetowej NFZ. Procedura zakłada zaopatrzeniew pompy dzieci i młodzieży do ukończenia18. roku życia. Warunki dla ośrodków szczegółowosą opisane w załączniku nr 2, natomiast wskazaniadla lekarzy, którzy po przeprowadzeniu wstępnej ocenywybranych parametrów zdrowotnych kierują dziecina leczenie – w załączniku nr 3 do wyżej wymienionegozarządzenia.Przedmiotowa procedura zakłada istnienie kilkunastuośrodków leczących cukrzycę z zastosowaniempompy w poszczególnych oddziałach wojewódzkichNarodowego Funduszu Zdrowia oraz wyłonienieświadczeniodawców w drodze rokowań. W związkuz powyższym Narodowy Fundusz Zdrowia jest organemodpowiedzialnym ze wdrożenie przedmiotowejprocedury.Na początku stycznia zostało wystosowane pismodo prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z prośbąo pilne przekazanie informacji dotyczącej realizacjiwyżej wymienionej procedury w poszczególnych oddziałachwojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowiaw związku z leczeniem cukrzycy przy użyciupompy insulinowej. Z informacji uzyskanych w odpowiedziwynika, iż w styczniu br. rozpoczął się dopieroproces realizacji wyłonienia ośrodków leczącychcukrzycę z zastosowaniem pompy insulinowej. Ośrodki,które podpisały kontrakty z Narodowym FunduszemZdrowia, obecnie są w trakcie negocjacji z firmamina dostarczenie pomp insulinowych. W związkuz powyższym stopień zawansowania procesuudzielania tych świadczeń nie jest jeszcze ostatecznieznany, ze względu na niezakończenie ewentualnychpostępowań o zamówienie publiczne w zakresie dostawpomp insulinowych dla świadczeniodawców.Jednocześnie odpowiadając na pytanie: Czy NFZbędzie finansował osprzęt do pomp insulinowych?– informujemy, iż obecnie wkłucia do pomp insulinowychprzyznawane są na zlecenie wydane przez lekarzapediatrę lub diabetologa dzieciom i młodzieżydo 18. roku życia oraz kobietom ciężarnym, do 10 sztukraz na miesiąc, bezpłatnie do kwoty 300 zł, zgodniez rozporządzeniem ministra zdrowia z dnia 17 grudnia2004 r. w sprawie limitu cen dla wyrobów medycznychbędących przedmiotami ortopedycznymii środków pomocniczych, o takim samym zastosowaniu,ale różnych cenach, oraz limitu cen dla naprawprzedmiotów ortopedycznych (Dz. U. Nr 275,poz. 2732, z późn. zm.).Z poważaniemWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuMarek Twardowskipodsekretarza stanuw Ministerstwie Edukacji Narodowej- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Witolda Namyślakaw sprawie podjęcia działań mających na celuwprowadzenie uregulowań prawnych,które usuną sprzeczności w przepisachdotyczących obowiązkowej nauki jazdyw szkołach kształcących w zawodach:technik żywienia i gospodarstwa domowego,technik technologii żywności,technik agrobiznesu, technik ogrodnik (3211)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie pana posła Witolda Namyślaka (nr SPS--024-3211/09) w sprawie podjęcia działań mającychna celu wprowadzenie uregulowań prawnych, któreusuną sprzeczności w przepisach dotyczących obowiązkowejnauki jazdy w szkołach kształcącychw zawodach technik żywienia i gospodarstwa domowego,technik technologii żywności, technik agrobiznesu,technik ogrodnik, uprzejmie wyjaśniam.Kształcenie w systemie szkolnictwa zawodowegomoże być prowadzone w 208 zawodach ujętych w rozporządzeniuministra edukacji narodowej z dnia26 czerwca 2007 r. w sprawie klasyfikacji zawodówszkolnictwa zawodowego (Dz. U. Nr 124, poz. 860,z późn. zm.). Zawody do wymienionej klasyfikacjizgłaszają ministrowie właściwi dla tych zawodów,kierujący odpowiednimi działami administracji rządowej.Do wniosku o wpisanie danego zawodu do kla-
412syfikacji minister właściwy dołącza opis umiejętności,które powinny zostać nabyte przez absolwentaszkoły kształcącej w tym zawodzie. Zgłoszona przezministra właściwego konieczność opanowania umiejętnościprowadzenia i obsługi pojazdów silnikowychlub obsługi maszyn rolniczych, leśnych, do robótziemnych bądź drogowych, wynikająca z tego opisu,musi zostać ujęta w podstawie programowej kształceniaw zawodzie, którego dotyczy.W przypadku gdy podstawa programowa kształceniaw danym zawodzie przewiduje opanowanieumiejętności prowadzenia i obsługi pojazdów silnikowychw zakresie niezbędnym do uzyskania uprawnień:prawa jazdy kategorii T, B, C, C+E albo kwalifikacjiwstępnej (nowy rodzaj uprawnienia, którebędzie obowiązywało od 10.9.2009 r. osoby wykonującezawodowo transport drogowy towarów), organprowadzący szkołę jest zobowiązany zorganizowaći opłacić w najbliższym ośrodku szkolenia kierowcówzajęcia teoretyczne i naukę jazdy pojazdem odpowiednimdla danej kategorii – indywidualnie dla każdegoucznia (słuchacza). W przypadku kategorii T i B, jeśliszkoła zatrudnia instruktora nauki jazdy i spełniawarunki uznania jej za ośrodek szkolenia kierowców– zgodnie z przepisami rozporządzenia ministra infrastrukturyz dnia 27 października 2005 r. w sprawieszkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnieńprzez kierujących pojazdami, instruktorówi egzaminatorów (Dz. U. Nr 217, poz. 1834, z późn.zm.) – zajęcia teoretyczne i nauka jazdy mogą odbywaćsię w szkole, w liczbie godzin nie mniejszej niżokreślona dla odpowiednich kategorii prawa jazdyw załączniku nr 3 do przywołanego rozporządzenia.Podstawy programowe kształcenia w zawodach:technik żywienia i gospodarstwa domowego, techniktechnologii żywności i technik agrobiznesu, opublikowanejako załączniki o numerach: 19, 18 i 10 dorozporządzenia ministra edukacji narodowej i sportuz dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie podstaw programowychkształcenia w zawodach (...) rolniczych (Dz. U.Nr 159, poz. 1540), nie uwzględniają nabywania przezuczniów (słuchaczy) kształcących się w wymienionychzawodach umiejętności prowadzenia i obsługipojazdów jakiekolwiek pojazdu silnikowego w zakresieumożliwiającym nabycie prawa jazdy. Zamieszczenienauki jazdy pojazdami silnikowymi w przedmiotowychprogramach nauczania dla zawodów:technik żywienia i gospodarstwa domowego, techniktechnologii żywności oraz technik agrobiznesu, dopuszczonychdo użytku szkolnego przed 1 stycznia1999 r., wynikało z faktu, że minister rolnictwai gospodarki żywnościowej, który do tej daty był organemprowadzącym szkoły rolnicze, zdecydowało finansowaniu w wymienionych zawodach nadobowiązkowychzajęć edukacyjnych z zakresu nauki jazdy,z działu budżetu państwa, którego był dysponentem.(Plany nauczania w programach nauczania wymienionychzawodów kilka lat temu uległy dezaktualizacji.W zreformowanych szkołach zawodowychszkolne plany nauczania, na cały cykl kształcenia,z podziałem na poszczególne lata nauki, układają dyrektorzyszkół). Zauważyć bowiem należy, iż obowiązującewówczas podstawy programowe kształceniaw wymienionych zawodach, będące odpowiednio załącznikaminr 7, 5 i 1 do zarządzenia nr 12 ministrarolnictwa i gospodarki żywnościowej z dnia 14 października1997 r. w sprawie podstaw programowychkształcenia w zawodach „rolniczych” (Dz. Urz.MRiGŻ Nr 5*, poz. 8), również nie ujmowały ww.umiejętności.Nadmienić trzeba, że od roku szkolnego 2009/2010 uczniowie klas i semestrów programowo pierwszychw szkołach prowadzących kształcenie w zawodachtechnik żywienia i gospodarstwa domowegoi technik technologii żywności będą uczyć się z wykorzystaniemnowo opracowanych programów nauczaniao strukturze przedmiotowej.Natomiast w zawodzie technik ogrodnik zarówno„stara” podstawa programowa kształcenia, opublikowanajako załącznik nr 3 do zarządzenia nr 12ministra rolnictwa i gospodarki żywnościowej z dnia14 października 1997 r. w sprawie podstaw programowychkształcenia w zawodach „rolniczych” (Dz.Urz. MRiGŻ Nr 5*, poz. 8), jak i obecnie obowiązująca,będąca załącznikiem nr 14 do rozporządzenia ministraedukacji narodowej i sportu z dnia 4 czerwca2003 r. w sprawie podstaw programowych kształceniaw zawodach (...) rolniczych (Dz. U. Nr 159, poz. 1540),uwzględniają umiejętność prowadzenia i obsługiwaniaciągnika rolniczego w zakresie niezbędnym douzyskania prawa jazdy kategorii T. Organy prowadzące4-letnie technika i/lub szkoły policealne, w którychkształcą się przyszli technicy ogrodnicy, są zobowiązanedo zapewnienia każdemu uczniowi (słuchaczowi)nauki jazdy ciągnikiem w liczbie godzinwynikającej z aktualnie obowiązujących w tym zakresieprzepisów prawa.Z poważaniemWarszawa, dnia 28 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źPodsekretarz stanuZbigniew Włodkowskiministra pracy i polityki społecznejna zapytanie posła Witolda Namyślakaw sprawie trudnej sytuacji rodzinwychowujących niepełnosprawne dziecioraz poprawy ich sytuacji finansowej (3212)Odpowiadając na pismo Pana Marszałka z dnia23 stycznia br., znak: SPS-024-3212-09, dotyczącezapytania posła Witolda Namyślaka w sprawie trudnejsytuacji rodzin wychowujących dzieci niepełno-
413sprawne oraz poprawy ich sytuacji finansowej, uprzejmiewyjaśniam:Kwestie dotyczące sytuacji rodziców wychowującychniepełnosprawne dzieci, poruszane w interpelacji,są znane Ministerstwu Pracy i Polityki Społecznej.W dniach 21 października 2008 r. oraz 18 grudnia2008 r. w siedzibie resortu odbyły się spotkaniaprzedstawicieli kierownictwa ministerstwa z delegacjąStowarzyszenia Rodziców Dzieci Niepełnosprawnych,na którym omówiono istniejące problemy i bariery,w tym te dotyczące trudnej sytuacji materialnej,na jakie napotykają rodzice wychowujący niepełnosprawnedzieci. Rodzice przedstawili również swojepostulaty, których wprowadzenie w życie znaczącopoprawiłoby ich funkcjonowanie. W chwili obecnej teze zgłoszonych postulatów, które dotyczącą warunkówprzyznawania świadczenia pielęgnacyjnego i opłacaniaprzez budżet państwa składek na ubezpieczenieemerytalno-rentowe oraz składek na ubezpieczeniezdrowotne za beneficjentów tego świadczenia, sąprzedmiotem analiz resortu w celu przygotowaniaprojektu zmian obowiązujących rozwiązań prawnychw tym zakresie.Niezależnie od tego trwają prace związane z przewidzianąw 2009 r. weryfikacją kwot kryteriów dochodowychuprawniających do świadczeń rodzinnychoraz kwot poszczególnych świadczeń, w tym skierowanychdo rodziców wychowujących niepełnosprawnedzieci. Zgodnie bowiem z art. 18 ustawy o świadczeniachrodzinnych kwoty kryteriów dochodowychuprawniających do świadczeń rodzinnych oraz kwotyposzczególnych świadczeń podlegają weryfikacji co3 lata. Nowe kwoty kryteriów i kwoty świadczeń rodzinnychustalane są z uwzględnieniem wynikówbadań progu wsparcia dochodowego rodzin, przeprowadzanychprzez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych.W badaniach tych uwzględnia się między innymizmiany cen towarów i usług konsumpcyjnych. Weryfikacjapoprzednia przeprowadzona w 2006 r. nie spowodowałazmian wysokości kryterium dochodowegoani zmiany wysokości świadczenia pielęgnacyjnego,podwyższeniu uległy wówczas wysokości tylko niektórychświadczeń rodzinnych np. dodatku do zasiłkurodzinnego z tytułu kształcenia i rehabilitacjidziecka niepełnosprawnego oraz zasiłku pielęgnacyjnego.Zważywszy na skalę inflacji, jaka miała miejsceod 2004 r., tj. od wejścia ustawy w życie, podniesieniekryteriów dochodowych uprawniających do świadczeńrodzinnych oraz kwot poszczególnych świadczeń,w tym świadczeń związanych z niepełnosprawnościądzieci, w wyniku weryfikacji w 2009 r. (od1 listopada) wydaje się nieuniknione.Nie planuje się natomiast zmian zasad dotyczącychczęstotliwości weryfikacji kwot kryteriów dochodowychuprawniających do świadczeń rodzinnych,zasad ich ustalania i wprowadzenia corocznej waloryzacjikwot poszczególnych świadczeń. Zasady weryfikacjiświadczeń socjalnych są odmienne od zasadwaloryzacji emerytur i rent, a także od zasad indeksacjiwynagrodzeń w sferze budżetowej, z uwagi naistotne różnice między tymi kategoriami. Świadczeniarodzinne nie są wynagrodzeniem za świadczonąpracę ani ekwiwalentem utraconego wynagrodzeniaw przypadku wystąpienia ryzyka objętego wcześniejpłaconą składką. Świadczenia rodzinne są pomocąo charakterze socjalnym mającą na celu dofinansowanie– a nie pełne pokrycie – kosztów utrzymaniarodzin wychowujących dzieci. Stąd częstotliwośćzmiany warunków dostępu do świadczeń, jak i kwotświadczeń zależy od częstotliwości znaczących zmianw kosztach utrzymania (te zaś następują w cykludłuższym niż 1–2 lata), a nie np. od dynamiki wynagrodzeńoraz dynamiki emerytur i rent.Wyrażając zrozumienie dla sytuacji rodzin znajdującychsię w trudnej sytuacji materialnej, w szczególnościrodzin wychowujących dzieci niepełnosprawne,należy jednak wskazać, że wysokość kwot poszczególnychświadczeń rodzinnych oraz wysokośćkryterium dochodowego uprawniającego do świadczeń,jest konsekwencją ograniczonych możliwościbudżetowych państwa – w budżecie nie ma wystarczającychśrodków, aby każdej rodzinie wychowującejniepełnosprawne dziecko zapewnić wsparcie pozwalającena pełne pokrycie wydatków na leczenie i utrzymaniedziecka. Bez względu na liczbę dzieci niepełnosprawnychwychowywanych w rodzinie przysługiwaćmoże tylko jedno świadczenie pielęgnacyjne,gdyż nie jest to świadczenie przysługujące niepełnosprawnemudziecku, lecz jego rodzicowi, który niepodejmuje lub rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracyzarobkowej w celu sprawowania opieki nad dzieckiemniepełnosprawnym (art. 17 ust. 5 pkt 4 ustawyo świadczeniach rodzinnych). Kwota świadczenia pielęgnacyjnegoma częściowo zrekompensować rodzicowiutratę dochodów z tytułu zatrudnienia lub innejpracy zarobkowej, a nie wynagrodzenie w pełni zastąpić.Kwota świadczenia pielęgnacyjnego, tak jakkwota wynagrodzenia za pracę, nie zależy od liczbydzieci będących na utrzymaniu świadczeniobiorcy.Należy zwrócić uwagę, że poza świadczeniem pielęgnacyjnymi opłacaniem składek na ubezpieczenieemerytalno-rentowe i ubezpieczenie zdrowotne zajego beneficjentów istnieją obecnie w systemie świadczeńrodzinnych również inne świadczenia pieniężne,kierowane do rodzin wychowujących dzieci niepełnosprawne,takie jak:— dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu kształceniai rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego – dodatekprzysługuje na dziecko legitymujące się orzeczeniemo niepełnosprawności lub orzeczeniem o umiarkowanymi znacznym stopniu niepełnosprawności,w kwocie 60 zł na dziecko do ukończenia 5. roku życialub 80 zł na dziecko pomiędzy 5. a 24. rokiemżycia;— zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł miesięcznie– przysługuje niezależne od dochodów i wieku dlakażdej osoby legitymującej się orzeczeniem o niepełnosprawności,znacznym stopniu niepełnosprawnościlub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,
414jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku uprawniającymdo zasiłku rodzinnego.Ponadto rodziny wychowujące dzieci niepełnosprawne,tak jak rodziny wychowujące zdrowe dzieci,mogą się ubiegać o zasiłek rodzinny i dodatki dozasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiemw okresie korzystania z urlopu wychowawczego(w przypadku dzieci niepełnosprawnych okres jegopobierania jest wydłużony do 72 miesięcy kalendarzowych),samotnego wychowywania dziecka (w przypadkudzieci niepełnosprawnych jego kwota jestpodwyższona do 250 zł miesięcznie na dziecko), wychowywaniadziecka w rodzinie wielodzietnej, rozpoczęciaroku szkolnego, podjęcia przez dziecko naukipoza miejscem zamieszkania (niepełnosprawnośćdziecka powoduje powstanie uprawnienia doniego nie tylko w przypadku nauki dziecka w szkoleśredniej, ale również jeśli uczy się ono w szkolepodstawowej lub gimnazjum).Ponadto w przypadku osób, które już korzystająze świadczeń rodzinnych, przepisy umożliwiają kontynuacjęuprawnień do nich mimo przekroczeniakryterium dochodowego o relatywnie niewysokiekwoty.Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 3 ustawy o świadczeniachrodzinnych przysługują one także w sytuacji,gdy przeciętny miesięczny dochód netto rodzinyw przeliczeniu na osobę w rodzinie przekracza ustawowekryterium o kwotę nie wyższą niż kwota najniższegozasiłku rodzinnego.Wyjaśniam także, iż weryfikacja wysokości świadczeńrodzinnych zaplanowana na II półrocze 2009 r.,w tym wysokości świadczenia pielęgnacyjnego, siłąrzeczy spowoduje wzrost podstawy wymiaru składekna ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz zdrowotneodprowadzanych za osoby otrzymujące świadczeniepielęgnacyjne.Ponadto przygotowywany aktualnie projekt nowelizacjiustawy o świadczeniach rodzinnych mam.in. na celu stworzenie warunków równego dostępuopiekunów dzieci niepełnosprawnych otrzymującychświadczenie pielęgnacyjne do opłacania za nich przezbudżet państwa składek na ubezpieczenie emerytalnei rentowe oraz ubezpieczenie zdrowotne, które jużobecnie odprowadzane są aż do osiągnięcia wymaganegostażu ubezpieczeniowego, niezależnie od osiągnięciawieku emerytalnego.Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 2a ustawy z dnia13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych(Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887, z późn.zm.) za osobę pobierającą świadczenie pielęgnacyjnewójt, burmistrz lub prezydent miasta opłaca składkęna ubezpieczenia emerytalne i rentowe od podstawyodpowiadającej wysokości świadczenia pielęgnacyjnegoprzysługującego na podstawie przepisów o świadczeniachrodzinnych przez okres niezbędny do uzyskaniaokresu ubezpieczenia (składkowego i nieskładkowego)odpowiednio 20-letniego przez kobietęi 25-letniego przez mężczyznę, jednak nie dłużej niżprzez 20 lat. W związku z tym składkę na ubezpieczeniaemerytalne i rentowe budżet państwa opłacaza osobę otrzymującą świadczenie pielęgnacyjne,mimo osiągnięcia przez nią wieku 60/65 lat dla kobiety/mężczyzny,o ile nie nabyła jeszcze uprawnień doemerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy.Warszawa, dnia 3 lutego 2009 r.O d p o w i e d źMinisterJolanta Fedaksekretarza stanuw Ministerstwie Edukacji Narodowejna zapytanie posła Witolda Namyślakaw sprawie zwiększenia subwencji oświatowejdla powiatów na unowocześnienieinfrastruktury niezbędnejdo praktycznego nauczania zawodu– nauka jazdy (3219)Szanowny Panie Marszałku! Nawiązując do zapytaniapana posła Witolda Namyślaka z dnia 15 styczniabr. w sprawie zwiększenia subwencji oświatowejdla powiatów na unowocześnienie infrastrukturyniezbędnej dla praktycznego nauczania zawodu – naukajazdy (sprawa nr SPS-024-3219/09), uprzejmiePana Marszałka informuję.1. Dokonujące się przeobrażenia gospodarczezmierzające do podniesienia konkurencyjności przedsiębiorstw,a zwłaszcza procesy unowocześniania produkcjioraz rozwój usług w różnych dziedzinach wymagającoraz wyższych kwalifikacji, do których możnadochodzić różnymi drogami. W tym kontekściemodernizacja szkolnictwa zawodowego stanowi narzędzierealizacji polityki państwa prowadzącej dopokonywania barier oraz integracji edukacji zawodowejz gospodarką i rynkiem pracy. Kształcenie zawodowewymaga jednak znacznych nakładów inwestycyjnych,zwłaszcza tworzenia i unowocześniania bazytechniczno-dydaktycznej. Niewystarczające środkifinansowe na doposażenie szkół zawodowych w nowoczesnysprzęt i urządzenia, jakimi dysponują jednostkisamorządów powiatowych, powodują, że wykorzystywanew szkołach maszyny lub urządzenia sączęsto przestarzałe i nie nadążają za postępem techniczno-technologicznym.W związku z tym niezbędnejest odbudowywanie więzi szkół z pracodawcami orazaktywne włączenie się pracodawców w proces kształceniaich przyszłych pracowników, także przez doposażanieszkół w nowoczesne maszyny i urządzenia.Wzajemne korzyści powinno przynosić odbywanieprzez uczniów praktyk zawodowych u renomowanychpracodawców. Pracodawcy mogą również zaproponowaćnauczycielom zawodu krótkie przeszkolenie
415w zakresie nowoczesnych urządzeń i nowych technologii.Aby absolwenci szkół kształcących w zawodachmogli sprostać wymaganiom współczesnego rynkupracy i odnaleźć się w społeczeństwie opartym nawiedzy, minister edukacji narodowej zarządzeniemnr 15 z dnia 18 czerwca 2008 r. powołał Zespół Opiniodawczo-Doradczydo Spraw Kształcenia Zawodowego,którego zadaniem jest opracowanie projektuzałożeń zmian organizacyjnych i programowych w szkolnictwiezawodowym, które obejmują m.in. uelastycznieniamechanizmów i zasad finansowania kształceniazawodowego oraz wypracowanie skutecznychmechanizmów zachęcających pracodawców do włączaniasię w proces planowania, realizacji i walidacjikwalifikacji zawodowych. W skład zespołu wchodząprzedstawiciele 25 instytucji, w tym przedstawicieleministrów właściwych dla zawodów, organizacji pracodawców,organizacji branżowych, środowisk samorządowych,oświatowych i związkowych. Zgodniez ww. zarządzeniem pracuje ekspercka grupa robocza,której zadaniem jest przygotowanie i przedstawianieczłonkom zespołu analiz i opinii eksperckichw zakresie funkcjonowania systemu kształcenia zawodowego,także w odniesieniu do mechanizmówi zasad finansowania. Odbyły się już dwa spotkaniazespołu, a 19 lutego zespół spotka się po raz trzeci.Efekty pracy zespołu zostaną upowszechnione naprzełomie 2009/2010 r. Zgodnie z kalendarzem reformyprogramowej zmiany organizacyjno-programowew kształceniu zawodowym powinny wejść w życie od1 września 2012 r.2. Ministerstwo Edukacji Narodowej podjęło działania,których celem jest zapewnienie uczniom i słuchaczomodpowiedniego poziomu kształcenia praktycznegooraz zdawania egzaminu potwierdzającegokwalifikacje zawodowe w oparciu o wyposażenie dydaktyczne,sprzęt i urządzenia zgodne z wymaganiamiokreślonymi w podstawach programowych kształceniaw poszczególnych zawodach – w ramach projektu„Wyposażenie CKU, CKP i szkół zawodowychw stanowiska do egzaminów zawodowych”, współfinansowanegoze środków Europejskiego FunduszuSpołecznego – wyposażyło blisko 1700 szkół i placówekw stanowiska egzaminacyjne na łączną kwotęponad 133 mln zł.Wsparciem dla rozwoju i poprawy jakości systemukształcenia zawodowego będą działania podejmowanew ramach Programu Operacyjnego „Kapitał ludzki”na lata 2007–2013. Zaprojektowane w priorytecieIII: Wysoka jakość systemu oświaty zadania obejmująmiędzy innymi uruchomienie nowego typu studiówpodyplomowych dla osób przygotowujących się dowykonywania zawodu nauczyciela przedmiotów zawodowych,opracowanie i pilotażowe wdrożenie programówdoskonalenia zawodowego w przedsiębiorstwachdla nauczycieli kształcenia zawodowego i instruktorówpraktycznej nauki zawodu oraz stworzeniesystemu wspierania szkół i placówek oświatowychwdrażających modułowe programy kształcenia zawodowego.Bardzo ważną kwestią jest także realizacja regionalnychpolityk edukacyjnych, która wymaga dostosowaniakierunków kształcenia na szczeblu województwdo regionalnych i lokalnych uwarunkowańrynku pracy i gospodarki. Wsparcie dla regionóww tym zakresie będą stanowiły działania zaprojektowanew priorytecie IX wspomnianego ProgramuOperacyjnego „Rozwój wykształcenia i kompetencjiw regionach”, które obejmują w ramach działania9.2: Podniesienie atrakcyjności i jakości szkolnictwazawodowego między innymi diagnozowanie potrzebedukacyjnych w obszarze szkolnictwa zawodowegozgodnie z potrzebami lokalnego i regionalnego rynkupracy, programy rozwojowe szkół i placówek oświatowychprowadzących kształcenie zawodowe ukierunkowanena zmniejszanie dysproporcji w osiągnięciachuczniów w trakcie procesu kształcenia orazpodnoszenie jakości procesu kształcenia, szczególniemodernizację oferty kształcenia zawodowego i dostosowaniejej do potrzeb lokalnego i regionalnego rynkupracy oraz współpracę szkół i placówek prowadzącychkształcenie zawodowe z pracodawcami i instytucjamirynku pracy służącą podnoszeniu kwalifikacjizawodowych uczniów jako przyszłych absolwentówi wzmocnieniu ich zdolności do zatrudnienia.3. Kształcenie w systemie szkolnictwa zawodowegomoże być prowadzone w 208 zawodach ujętychw rozporządzeniu ministra edukacji narodowej z dnia26 czerwca 2007 r. w sprawie klasyfikacji zawodówszkolnictwa zawodowego (Dz. U. Nr 124, poz. 860,z późn. zm.). Zawody do wymienionej klasyfikacjizgłaszają ministrowie właściwi dla tych zawodów,kierujący odpowiednimi działami administracji rządowej.Do wniosku o wpisanie danego zawodu do klasyfikacjiminister właściwy dołącza opis umiejętności,które powinny zostać nabyte przez absolwentaszkoły kształcącej w tym zawodzie. Zgłoszona przezministra właściwego konieczność opanowania umiejętnościprowadzenia i obsługi pojazdów silnikowychlub obsługi maszyn rolniczych, leśnych, do robótziemnych bądź drogowych wynikająca z tego opisumusi zostać ujęta w podstawie programowej kształceniaw zawodzie, którego dotyczy.W przypadku gdy podstawa programowa kształceniaw danym zawodzie przewiduje opanowanieumiejętności prowadzenia i obsługi pojazdów silnikowychw zakresie niezbędnym do uzyskania uprawnień:prawa jazdy kategorii T, B, C, C+E albo kwalifikacjiwstępnej (nowy rodzaj uprawnienia, którebędzie obowiązywało od 10 września 2009 r. osobywykonujące zawodowo transport drogowy towarów),organ prowadzący szkołę jest zobowiązany zorganizowaći opłacić w najbliższym ośrodku szkolenia kierowcówzajęcia teoretyczne i naukę jazdy pojazdemodpowiednim dla danej kategorii – indywidualnie dlakażdego ucznia (słuchacza).W przypadku kategorii T i B, jeśli szkoła zatrudniainstruktora nauki jazdy i spełnia warunki uzna-
416nia jej za ośrodek szkolenia kierowców – zgodniez przepisami rozporządzenia ministra infrastrukturyz dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia,egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przezkierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów(Dz. U. Nr 217, poz. 1834, z późn. zm.) – zajęciateoretyczne i nauka jazdy mogą odbywać się w szkolew liczbie godzin nie mniejszej niż określona dlaodpowiednich kategorii prawa jazdy w załącznikunr 3 do ww. rozporządzenia.Podstawy programowe kształcenia w zawodach:technik żywienia i gospodarstwa domowego, techniktechnologii żywności i technik agrobiznesu, opublikowanejako załączniki o numerach: 19, 18 i 10 dorozporządzenia ministra edukacji narodowej i sportuz dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie podstaw programowychkształcenia w zawodach rolniczych (Dz. U.Nr 159, poz. 1540) nie uwzględniają nabywania przezuczniów (słuchaczy) kształcących się w wymienionychzawodach umiejętności prowadzenia i obsługijakiegokolwiek pojazdu silnikowego w zakresie umożliwiającymnabycie prawa jazdy.Natomiast w zawodzie technik ogrodnik podstawaprogramowa kształcenia będąca załącznikiemnr 14 do rozporządzenia ministra edukacji narodoweji sportu z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie podstawprogramowych kształcenia w zawodach rolniczych(Dz. U. Nr 159, poz. 1540) uwzględnia umiejętnośćprowadzenia i obsługiwania ciągnika rolniczegow zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdykategorii T. Jednostki samorządu terytorialnego,inne osoby prawne oraz osoby fizyczne będące organamiprowadzącymi 4-letnie technika lub szkoły policealne,w których kształcą się przyszli technicyogrodnicy, są zobowiązane do zapewnienia każdemuuczniowi (słuchaczowi) nauki jazdy ciągnikiemw liczbie godzin wynikającej z aktualnie obowiązującychw tym zakresie przepisów prawa.4. Sposób podziału subwencji oświatowej pomiędzyjednostki samorządu terytorialnego na 2009 r.określa algorytm stanowiący załącznik do rozporządzeniaministra edukacji narodowej z dnia22 grudnia 2008 r. w sprawie sposobu podziału częścioświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorząduterytorialnego w roku 2009 (Dz. U.Nr 235, poz. 1588).Podział części oświatowej subwencji ogólnej jestdokonywany z uwzględnieniem specyfiki szkół zawodowychmającej odzwierciedlenie w wyższych kosztachkształcenia, wychowania i opieki.Kwota części oświatowej subwencji ogólnej przypadającana jednego ucznia przeliczeniowego (finansowystandard A) zwiększona jest dodatkowo m.in.według wagi P8 = 0,17 dla uczniów szkół ponadgimnazjalnychi szkół ponadpodstawowych prowadzącychkształcenie zawodowe, w tym na realizacjępraktycznej nauki zawodu.Pragnę podkreślić, że w odniesieniu do tej wagiw ww. rozporządzeniu w sprawie sposobu podziałuczęści oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorząduterytorialnego w roku 2009, wprowadzonow porównaniu z rokiem 2008 zmianę polegającą napodwyższeniu wagi P8 z 0,15 do 0,17.Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 5i 5a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemieoświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn.zm.) zakładanie i prowadzenie publicznych szkółi placówek należy do zadań własnych jednostek samorząduterytorialnego. O zakresie, sposobie i źródlefinansowania zadań oświatowych przesądzają przepisyart. 5a ust. 3 ustawy o systemie oświaty.W myśl tych przepisów środki niezbędne na realizacjęzadań oświatowych zagwarantowane są w dochodachjednostek samorządu terytorialnego.Dochodami samorządów terytorialnych, w myślart. 167 ust. 2 Konstytucji RP, są:— dochody własne,— subwencje ogólne (w tym część oświatowa tejsubwencji),— dotacje celowe z budżetu państwa.Subwencja oświatowa nie jest jedynym źródłemfinansowania zadań oświatowych w jednostkach samorząduterytorialnego. Wydatków ponoszonych nanaukę jazdy w szkołach zawodowych w zakresie niezbędnymdo uzyskania przez uczniów prawa jazdy doprowadzenia i obsługiwania samochodu, ciągnikarolniczego i maszyn rolniczych nie można zatem odnosićwyłącznie do wysokości subwencji oświatowej.W świetle obowiązujących i przytoczonych wyżejprzepisów jedynym punktem odniesienia w zakresiebilansowania środków na zadania własne (w tym zadaniaoświatowe) mogą być jedynie łączne dochodydanej jednostki samorządu terytorialnego, a zatemrównież te, wynikające ze stosownego udziału w podatkach.Zatem subwencja oświatowa wyliczana wedługformuły algorytmicznej określana jest w formie jednejkwoty dla danej jednostki samorządu terytorialnego,a sposób jej rozdziału i wykorzystania należy– zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 13 listopada2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego(Dz. U. z 2008 r. Nr 88, poz. 539, z późn. zm.)– do samodzielnych kompetencji organu stanowiącegodanej jednostki samorządu terytorialnego. W tymprzypadku powinny być brane pod uwagę różne uwarunkowaniafunkcjonowania szkół i placówek oświatowychznajdujących się w gestii poszczególnych jednosteksamorządu terytorialnego.Z poważaniemWarszawa, dnia 3 lutego 2009 r.Sekretarz stanuKrystyna Szumilas
417O d p o w i e d źpodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Sławomira Kopycińskiegow sprawie skali fałszerstw drukówrecept lekarskich oraz wyłudzeń leków (3232)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytanieposła Sławomira Kopycińskiego z dnia 23 stycznia2009 r. nr SPS-024-3232/09 w sprawie skali fałszerstwdruków recept oraz wyłudzeń leków informuję,co następuje:Ad 1. Obecnie w Ministerstwie Zdrowia zostałprzygotowany nowy projekt rozporządzenia ministrazdrowia w sprawie recept lekarskich, w którym przywróconodystrybucję druków recept przez oddziaływojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia. Planujesię, że druki te będą zawierały zabezpieczeniaprzeciwko fałszerstwom, które skutecznie uniemożliwiądalsze trwanie tego procederu. Przedmiotowyprojekt zostanie wkrótce przekazany do uzgodnieńzewnętrznych i konsultacji społecznych.Ad 2. Zgodnie z posiadanymi informacjami NarodowyFundusz Zdrowia już posiada narzędzia do monitorowaniailości sprzedawanych leków refundowanych,a kontrolę w zakresie środków odurzających,substancji psychotropowych oraz prekursorów kategorii1 prowadzą właściwi miejscowo wojewódzcy inspektorzyfarmaceutyczni.Ad 3. Działania w zakresie kontroli ordynacji lekarskiejprowadzą właściwe miejscowo oddziały wojewódzkieNarodowego Funduszu Zdrowia, jednakżeprzekazanie bardziej szczegółowych danych nie jestobecnie możliwe i wymaga to czasu na zebranie przezNarodowy Fundusz Zdrowia danych z poszczególnychwojewództw.Z poważaniemWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.Podsekretarz stanuMarek TwardowskiO d p o w i e d źsekretarza stanuw Ministerstwie Edukacji Narodowej- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Ireneusza Rasiaw sprawie zasad udostępniania dokumentówzawierających obliczeniaedukacyjnej wartości dodanej (EWD) (3241)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając nazapytanie nr SPS-024-3241/09/ pana posła IreneuszaRasia w sprawie zasad udostępniania dokumentówzawierających obliczenia edukacyjnej wartości dodanejuprzejmie informuję, że w latach 2005–2007 CentralnaKomisja Egzaminacyjna realizowała projektbadań nad wynikami egzaminów zewnętrznych.W ramach projektu działał zespół ds. komunikowaniawyników egzaminów zewnętrznych. Zadaniemzespołu było opracowanie metod wykorzystania wynikówegzaminów zewnętrznych do oceny efektywnościnauczania w poszczególnych szkołach. Podstawąopracowywanych metod stała się koncepcja edukacyjnejwartości dodanej (EWD). Centralna KomisjaEgzaminacyjna, realizując, zgodnie z art. 9aust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemieoświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572,z późn. zm.), zadanie inspirowania badań naukowychi innowacji w dziedzinie oceniania i egzaminowania,kontynuuje prace nad rozwojem metodologii obliczaniaedukacyjnej wartości dodanej.Przewidywany czas realizacji kolejnego projektuto lata 2007–2013, a jego głównym celem jest rozwijaniemetod wykorzystywania wyników egzaminówzewnętrznych do oceny efektywności nauczania. Obliczeniawskaźnika edukacyjnej wartości dodanej(EWD) dokonywane przez okręgowe komisje egzaminacyjnesą częścią ww. projektu badawczego, któregowyniki zostaną opublikowane w późniejszym terminie.Dokumenty zawierające dokonane przez okręgowekomisje egzaminacyjne obliczenia edukacyjnejwartości dodanej dotyczące gimnazjów z poszczególnychwojewództw stanowią materiał tworzony w ramachprac przygotowawczych projektu badawczego,który jest w trakcie realizacji, a jego ukończenie wymagaprowadzenia kolejnych prac, dzięki którym poszerzymynaszą wiedzę o rozwoju edukacyjnymuczniów w polskim systemie oświaty. Osoby zainteresowaneudostępnieniem materiału badawczegomają możliwość zapoznania się z narzędziami służącymido obliczania wskaźnika edukacyjnej wartościdodanej dla szkoły bądź grupy uczniów.Z poważaniemSekretarz stanuKrystyna SzumilasWarszawa, dnia 2 lutego 2009 r.
Change language