Głos Akademicki - Wojskowa Akademia Techniczna

e Wspomnienie f 11łącznie, systemowo. Podstawowe znaczeniedla procesu eksploatacji ma zapewnieniekompatybilności struktury diagnostyczneji obsługowej. Zaproponował uogólnionekryterium kompatybilności tego rodzaju.Kolejne prace Profesora dotyczyły podstawdiagnozowania systemu człowiek –obiekt, czyli diagnozowania systemu antropotechnicznego.W tym kontekście rozwinąłteorię potencjałów użytkowych. Pozwalaona wyznaczać granice dopuszczalnychwarunków pracy i graniczne wartościpobudzeń sterujących systemu. Pozwalateż wyprowadzić system pojęć potencjałówbezpieczeństwa.W efekcie podsumowania tego dorobkunaukowego oraz dorobku dydaktycznegoi organizacyjnego uzyskał w roku 1981 stopieńnaukowy doktora habilitowanego.W dalszym ciągu kontynuował pracew obszarze diagnostyki. W tym czasie pojawiłysię publikacje zawierające dalsze elementyteorii potencjalności i potencjałówużytkowych oraz ich zależności od diagnozowaniasondującego i dozorowania. Rozwijałteż kolejne elementy teorii dozorowania.W roku 1991 otrzymał z rąk Prezydenta RPtytuł profesora.W latach 90., wspólnie ze swoim zespołem,rozwinął zastosowanie teorii potencjałówdo problemów bezpieczeństwasystemów technicznych. W opublikowanychna ten temat pracach udowadnia się,że bezpieczeństwo zależy od przewagi potencjałubezpieczeństwa nad potencjałemniebezpieczeństwa. W wielu sytuacjach potencjałbezpieczeństwa zależy od sterowaniarealizowanego przez operatora oraz od właściwościrelacji: obiekt – otoczenie. Systemybezpieczeństwa mają zazwyczaj strukturętrójpoziomową. Składa się ona z modułuosłonowego, modułu interwencyjnego orazmodułu ratunkowego. Funkcja każdegoz tych systemów opiera się na informacjidostarczanej przez układy dozorujące.W latach 1997-2000 kierował zespołem,który opracował komputerowy system doradczyinżyniera osprzętu lotniczego śmigłowca„Sokół” (tzw. SYDIOS). System tenprowadzi inżyniera odpowiednimi „ścieżkami”procedur diagnostycznych w różnychsytuacjach eksploatacyjnych.Profesor niejednokrotnie polemizował zespecjalistami w zakresie niezawodności natemat podstawowych definicji. Udowadniałm.in., że niezawodność czy nieuszkadzalnośćnie jest właściwością obiektu w ścisłym tegosłowa znaczeniu, lecz jest funkcją właściwościobiektu, obsługiwania obiektu, warunkówfunkcjonowania oraz sterowania, a więc jestwłaściwością systemu eksploatacji.W ostatnich latach był współtwórcąpodstaw teorii diagnozowania w przypadkuznacznej niepewności symptomów.W opracowanych elementach tej teorii sąomówione przypadki i zaproponowane metodyuzyskiwania wysokiej wiarygodnościi dokładności diagnoz mimo dużej niepewnościsymptomów. Metody te mogą być wykorzystywaneprzy aktywnym utrzymywaniuniezawodności systemów użytkowychnp. systemów transmisji informacji. Teoriata stanowi rozwinięcie interpretacji diagnozyi niezawodności jako szczególnych postaciinformacji.Profesor jest autorem lub współautorem27 książek, ponad 70 artykułów naukowych,ponad 140 referatów konferencyjnych,12 patentów. Przez niemal 60 latsłużby i pracy w WAT aktywnie realizowałróżnorodne zadania dydaktyczne. Był znakomitymdydaktykiem, niezwykle cierpliwymi życzliwym dla wszystkich, którzyzwracali się do Niego o pomoc. Był autoremwielu nowatorskich pomysłów usprawniającychproces dydaktyczny w zakresienp. następujących przedmiotów: podstawyeksploatacji; diagnostyka techniczna; niezawodnośćeksploatacyjna; lotnicze urządzeniaelektroenergetyczne.Wysiłek Profesora włożony w procesnauczania scharakteryzować można następującą,bardzo skrótową, statystyką: ok.10 000 godzin przeprowadzonych zajęć audytoryjnych,7 wypromowanych doktorów,ponad 60 wypromowanych magistrów inżynierówi inżynierów.Profesor był także aktywny w zakresiedziałalności organizacyjnej. Był członkiemkilku stowarzyszeń naukowych, m.in.był przewodniczącym Zespołu DiagnostykiTechnicznej przy Zarządzie GłównymNOT. Przez dziesięć lat – jako redaktordziału diagnostyki Zagadnień EksploatacjiMaszyn – nadawał kierunek i ostatecznykształt publikacjom ukazującym się w tymkwartalniku. Jako kierownik merytorycznyzrealizował w latach 1986-2003 pięć krajowychkonferencji diagnostycznych podnazwą „Diagnostyka Techniczna Urządzeńi Systemów” DIAG. Ponadto pełnił następującefunkcje społeczne: przewodniczącyZespołu Diagnostyki Cybernetycznej PTC(1983-1991); wiceprzewodniczący ZespołuDiagnostyki SPE KBM PAN (1983-1991);członek Prezydium Sekcji Podstaw EksploatacjiKBM PAN (1984-1990); wiceprezesZarządu Głównego Polskiego TowarzystwaDiagnostyki Technicznej (1990-1993); członekKomitetów Naukowych wielu konferencji;członek Polskiego Towarzystwa DiagnostykiTechnicznej (od 1990 r.); członek KomitetuBudowy Maszyn PAN (1990-1993);członek Polskiego Towarzystwa Bezpieczeństwai Niezawodności (od 1997 r.); przewodniczącyKomisji Nauki Rady WydziałuElektroniki WAT (1985-2003); członekRady Naukowej przy Zarządzie GłównymPTC (1984-1991); członek Rady NaukowejInstytutu Systemów Energetycznychwe Wrocławiu (1986-1990).Za całokształt swej działalności Profesorbył wielokrotnie odznaczany i nagradzany,m.in. zostały Mu przyznane: Krzyż Oficerskii Krzyż Kawalerski OOP, Złoty i SrebrnyKrzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej,Złoty Medal „Zasłużony dla WAT”,Wpis do „Złotej Księgi Dokonań WAT”, Medal„Zasłużony dla lotnictwa” i inne.Profesor L. Będkowski zakończył służbęwojskową w stopniu pułkownika lotnictwaw roku 1994.Na zakończenie wspomnienia sylwetkinieodżałowanej pamięci Profesora niesposób pominąć Jego charakterystyki jakoczłowieka, przyjaciela, pracownika. Do dominującychcech charakterologicznych Profesoranależały: uczciwość, prostolinijnośći koleżeńskość – a przy tym niezwykła pracowitość,solidność i wysoka wymagalność– zwłaszcza w stosunku do siebie. Charakterystycznymelementem osobowości Profesorabyła niezwykła ciekawość życia i jegotajemnic. To właśnie stanowiło siłę napędowąJego działań. Pasjami pozazawodowymiProfesora były górska turystyka piesza, historiaprzemysłu naftowego Zagłębia Borysławskiego,poezja i muzyka poważna.Opracował: Tadeusz DąbrowskiWydział Elektroniki,Instytut Systemów ElektronicznychRedakcja WydawnictwZAPRASZAPR A C O W N I K Ó W N A U K O W Y C HD O P U B L I K O W A N I AA R T Y K U Ł Ó W W BI U L E T Y N I E WAT00-908 Warszawa, ul. Gen. Sylwestra Kaliskiego 2,budynek 71, tel. 022 683 98 24, www.wat.edu.pl