Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
“เมื่อครูพี่หญิงทั้งสองพูดจาฉะฉาน นองรูสึกนับถือยิ่งนัก” เราสามคนหัน<br />
กลับไปมอง ที่แทคนพูดก็คือเหลียงไฉเหรินซึ่งมาคัดเลือกเปนนางในใน<br />
วันเดียวกันนั่นเอง นางกาวยาวๆ ตรงมาหา เอยอยางทาทาย “พี่หญิงทั้ง<br />
สองใหบาวรับใชถือของกำนัลกลับไปมากมายเชนนี้ ที่ตำหนักพอวาง<br />
หรือเพคะ”<br />
เหมยจวงหัวเราะ กอนจะพูดอยางถนอมน้ำใจ “ขากับหวั่นกุยเหริน<br />
คิดวาทุกคนนาจะไดรับพระกรุณาอยางเทาเทียมกัน กำลังคิดวากลับไป<br />
จะใหคนนำของกำนัลเหลานี้ไปแจกจายใหพี่หญิงนองหญิงทุกทานพอดี<br />
ในเมื่อนองหญิงเหลียงมาหาขากอน ก็เลือกของที่เจาชอบไปเถิด” เมื่อ<br />
พูดจบ ก็ใหขันทียื่นของกำนัลจากฮองเฮาขึ้นตรงหนาเหลียงไฉเหริน<br />
แตเหลียงไฉเหรินกลับไมแมแตจะมอง นางยิ้มเย็นเอย “พี่หญิง<br />
ชางมีน้ำใจเหลือเกิน มินาเลา ในวันคัดเลือก แมแตฝาบาทยังตรัสชม ดู<br />
ทาพี่หญิงจะเชี่ยวชาญดานการซื้อใจคน!”<br />
เหมยจวงไดยินคำพูดเสียดสีก็ไดแตยืนนิ่ง ใบหนาแดงก่ำดวยโทสะ<br />
ขาเองก็พลอยโมโหไปดวย คนหยาบเชนนี้ยังไดรับคัดเลือกใหเขาวัง นา<br />
เสียดายรูปโฉมของนาง! แตตอนนี้ทั้งขาและเหมยจวงตกเปนเปาสายตา<br />
ของผูคนมากเกินพออยูแลว หากยังมีเรื่องกับคนอื่นอีก นากลัววาจะ<br />
กลายเปนเรียกภัยมาสูตัว ระหวางที่กำลังละลาละลังอยูนั่นเอง เหมยจวง<br />
ก็ขยำแขนเสื้อของขาแนน เพื่อหามไมใหขาทำอะไรมุทะลุ<br />
ทันใดนั้น หลิงหรงผูออนหวานก็กาวขึ้นไปเผชิญหนากับเหลียงไฉ<br />
เหริน เอยยิ้มๆ “ไดยินมาวาพี่หญิงเปนธิดาตระกูลปราชญ นองรูสึก<br />
นับถือยิ่งนัก!”<br />
เหลียงไฉเหรินตอบอยางเยอหยิ่ง “ตระกูลขาเปนนักปราชญแหง<br />
เมืองสวินหยางมาหลายชั่วอายุคน จะเอาลงไปเทียบกับธิดานายอำเภอ<br />
ต่ำตอยเชนเจาไดอยางไร!”<br />
หลิงหรงไมมีทาทีโมโหโกรธา ยังคงยิ้มนอยๆ เชนเดิม จากนั้นจึง<br />
67
Change language