Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
82<br />
ยอมใหพวกเจาถูกผูใดในวังหลวงรังแกเปนอันขาด” ทุกคนขอบคุณขากัน<br />
ยกใหญ ขาหันไปพูดกับหลิวจูกับฮวนป “พวกเจาไปจัดสำรับอาหารสุรา<br />
ใหพรอม วันนี้คนในตำหนักถังหลีจะนั่งกินอาหารดวยกันสักมื้อ ไมตอง<br />
แบงแยกนายบาว!” พอขาพูดจบ ทุกคนก็น้ำตารื้น ขาเองก็พลอยตื้นตัน<br />
ไปกับพวกเขาดวย<br />
ตำหนักถังหลีกลายเปนสถานที่ที่ถูกทิ้งโดยสมบูรณ อากาศเย็นขึ้น<br />
เรื่อยๆ โดยเฉพาะกลางคืนที่มีลมเย็นจัดพัดผาน ฉุนฉางไจ เหมยจวง<br />
และหลิงหรงเองก็นอยครั้งที่จะมาเยี่ยมขาในตอนกลางคืน เมื่อถึงเวลา<br />
ปดประตูวัง ตำหนักแหงนี้ก็กลายเปนที่ที่ไมมีใครเหยียบยางเขามาอีก<br />
หลังมื้ออาหาร ทุกคนเมามาย นากลัววานี่จะเปนครั้งแรกในวัง<br />
หลวงที่นายบาวรวมกินดื่มจนเมามายเชนนี้ อาการปวยที่เปนๆ หายๆ<br />
ของขาทำใหจิ่นซีและคนอื่นๆ ไมยอมใหขาดื่มมากนัก แตขาก็ยังยืนยันที่<br />
จะดื่ม แตเพียงไมกี่จอกขาก็ผล็อยหลับไป<br />
วันตอมากวาจะตื่นพระอาทิตยก็สวางจา ขายังรูสึกมึนหัวไมหาย<br />
จิ่นซีจึงตัดแผนยาสีแดงเปนวงกลมมาแปะที่ขมับทั้งสองขางใหขา นำ<br />
กอนเกลือมาใหขาถูฟน กอนจะใหขาอมน้ำบวนปาก เมื่อไดยินเสียงลม<br />
ดานนอกพัดแรง ขาจึงทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งอยางเกียจคราน<br />
ไกลออกไปมีเสียงพูดคุยหัวเราะดังเขามา “หนาวแทบแย! กุยเหริน<br />
หลับสบายเชียว!” จิ่นซีซอนหมอนอีกใบใหขานั่งเอนๆ สวนจิงชิงนำคน<br />
สองคนในชุดคลุมสีแดงขลิบริมขนนกเดินเขามา เมื่อพวกนางดึงหมวก<br />
คลุมลง ก็เห็นใบหนาของเหมยจวงกับหลิงหรง เหมยจวงเดินเขามาลูบ<br />
ใบหนาขา “รูสึกดีขึ้นหรือไม”<br />
ขายิ้มนอยๆ “เหมือนเดิม”<br />
หลิงหรงแกชุดคลุมพลางเอย “พี่หญิงแปะยาไวเชนนี้ดูนารักยิ่ง<br />
แกมแดงระเรื่อเชียว”<br />
เหมยจวงหัวเราะ “นารักเสียที่ไหน ชวงนี้ไมมีใครคอยดูแล จึง
Change language