Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
คลายคนเสียสติเขาไปทุกที! เจาอยาไปชมนาง เดี๋ยวนางจะไดใจ!”<br />
ขามองเครื่องแตงกายเหมยจวงแลวยิ้ม “ผากับเครื่องประดับชิ้น<br />
ใหมที่ฝาบาทพระราชทานใหใชหรือไม” นางหนาแดงระเรื่อ ยิ้มไมตอบ<br />
ขาเมมปากอมยิ้มมองดูปนหยกสีเขียวใสรูปปกอีกา “ปนรูปปกนกนี้งาม<br />
นัก สีหยกก็ดูดี”<br />
หลิงหรงยิ้ม “คิดเหมือนขาไมมีผิด เมื่อครูขาก็พูดเชนนี้ ฝาบาท<br />
โปรดปรานพี่หญิงเหมยยิ่งนัก!”<br />
เหมยจวงหนาแดงระเรื่อ รีบเปลี่ยนเรื่องพูด “เมื่อครูขาใหคนนำ<br />
ถานเงินมาไวที่ตำหนักของเจา ตำหนักนี้หางไกลผูคน ตนไมใบหญาก็<br />
มาก อีกสองสามวันนากลัวอากาศคงจะหนาวกวานี้ ไมดีตอสุขภาพเจา<br />
เปนแน”<br />
ขายิ้ม “เอามาใหสิ้นเปลือง สวนแบงถานไมเพิ่งสงมาถึงไมนานนี้เอง”<br />
หลิงหรงวา “ของพวกนั้นสำหรับใชดานนอกเพคะ! พวกนั้นเปน<br />
ถานดำ ควันมาก ไมเหมาะใชในตำหนัก พี่หญิงเหมยนาจะกราบทูล<br />
ฮองเฮาบาง วาพวกบาวรับใชรังแกพี่หญิงหวั่นอยางไร!”<br />
ขารีบหามนาง “บาวรับใชที่ไหนก็ลวนแตเปนเชนนี้ ยังดีที่ทานได<br />
รับความโปรดปราน พวกบาวรับใชจึงไมกลารังแกขามากนัก สวนแบงที่<br />
ไดมาก็นับวาไมนอย อยาทำใหเปนเรื่องใหญจะดีกวา พวกทานก็เอาของ<br />
เหลานั้นมาสงใหขาแลวมิใชหรือ น้ำใจในยามยากเปนสิ่งที่มีคามากที่สุด<br />
ทำใหขาดีใจมากกวาถานเงินเหลานั้นเปนรอยเทา”<br />
เหมยจวงถามดวยความแปลกใจ “เหตุใดตอนเขามาในตำหนัก<br />
รูสึกวาบาวรับใชหายไปไหนกันหมด ตองใหเสี่ยวอวิ่นจื่อออกมารับถาน<br />
คังลูไหกับเสี่ยวอิ้นจื่อเลา”<br />
หลิงหรงพูดแทรกขึ้น “แลวหวนเออรที่มีหนาที่ยกน้ำชา กับสาวใช<br />
อีกสองคนที่มีหนาที่เก็บกวาดเลาเพคะ”<br />
ขายิ้มบางๆ “คังลูไหและเสี่ยวอิ้นจื่อถูกลี่กุยผินเรียกตัวไปรับใช จะ<br />
83
Change language