İLK YERLİ TÜRK OTOMOBİLİ

13
“YERLİ ÜRETİMİN GELİŞİMİ İÇİN
HALA GEÇ KALINMIŞ DEĞİL”
2016 Eylül…
Bünyemiz içerisine aldığımız bu yeni işin gerek sevinci
gerek başaracağımıza olan inancımız sayesinde toplantımız
büyük umutlarla başladı. Zaman kısa inancımız ise
büyüktü. Üstesinden gelinecek çok fazla pürüz olmasına
rağmen verilen termin 2,5 hafta gibi bir süreydi. Bu süre
içerisinde birbirimize güvenebilir miydik? Ar-ge çalışmalarımızı
yetişir miydi? Bırakınız geliştirmeyi yoktan
var etmeye olan inancımızı sınamak için bu süre yeterli
miydi? Toplantıda söz alanların birçoğu projede olmaktan
dolayı heyecanlarından söz ederken süre konusundaki
endişelerini de dile getirmekten geri kalmamışlardı.
Sonuç herkesi endişelendiriyor bir o kadar da başarma
dürtüsüyle kamçılıyordu.
Tüm ülkede yerli imalat sanayiinin oluşturulmasının ülkenin
ekonomik bağımsızlığı ve teknolojisi bakımından
önemi vurgulanıyordu. Proje, zamana karşı yapılan bir
yarışın kazanılmasıyla sonuçlanmalıydı ki mühendislerimizin
ve bize inanan aynı zamanda yanımızda omuz
omuza duran genç ekibimizin emeklerinin karşılığı olmalıydı.
Gerektiğinde gece yarıları işbirlikçi firmalarımızın
kapılarını çalacak işyerlerini açtıracaktık. Durmak
bilmeden sökecektik parçalarını, kontrollerin ardı arkası
gelmeyecekti, uykusuzluktan yıkılacak duruma gelecektik
fakat menteşelerinin birbirini sıkı tuttuğu gibi tutacaktık
inancımızı.
Gece gündüz demeden hafta sonları dâhil her gün 12’şer
saat, bazı geceler uyku nedir bilmeden sandalye üzerinde
birkaç saat kestirmek kaydıyla işbaşında kalmaktan
çekinmeyecek bir ekipti bizimkisi. Başarmanın ve dahası
birlikte inanarak başarmanın vermiş olduğu kuvvetle
gönül vermiştik davamıza. Zaman sancılı ve hızlı bir şekilde
akıyordu artık bizim için. Psikolojik baskı yüzünden
geriliyor fakat peşini bırakmayı düşünmüyorduk. Olmayacak
korkusu nedir bilmeksizin başarma odaklı ilerliyor
ve baskıyı gitgide fazlaca hissediyorduk. Baskı, tüm
umutlarımızı elimizden alacağı vakit yine sarılıyorduk
projemize. Çünkü biz inanmaktan hiç vazgeçmeyecektik.
Kaç gün kaldığını birbirimizden kaçınarak baktığımız
takvimlerimiz korkulu rüyamızdı. Gerektiğinde toplantı
masası gerektiğinde yemek masası olarak kullandığımız
masa çekti kahrımızı. 11 kişilik mühendis kadromuz dâhil
olmak üzere 35 kişilik dev bir başarı hikâyesiydi bu
süreç. Her birimiz birbirimize inanan gözlerle baktık. Dâhil
olmaktan kaçmadık, inanmayı asla bırakmadık. Umut
etmeyi, güçlü durmayı birbirimizden aldığımız destek
sayesinde körükleyerek ilerledik.
…
2,5 haftalık süreç bittiğinde, öncesinde binlerce kez
kalite kontrolden geçen cihazımız kontrolör karşısında
menteşelerini kırmıştı. Herkes gittikten sonra yeniden
çalıştırmayı denediğimizde hiç sorun çıkarmamışçasına
çalışan cihazımızın karşısında şaşkınlıkla karışık
kızgınlığımızı saklamak için birbirimizin suratlarına bakmıyorduk.
Üzerimizde hissettiğimiz baskı, öfke olarak
taşıyordu bedenimizden. Yorgunduk… Hala inancımızı
perçinleyerek devam ediyorduk yolumuza… Maliyette
finansın önemli olduğunu düşünmedik hiç. İnandığımız
bu proje için 1 alınması gereken parça 5 alınıyor ve bu
bizi sadece sonuca götüren yolda verdiğimiz zayi olarak
ilgilendiriyordu. “Biz inandık. Herkes denedi fakat biz
başardık.” Kalite kontrollerini başarılı bir şekilde geçip
seri üretim sürecine başarı ile giren CVS MRF Motorize
Çatı Fanı. Kısa zaman baskılı bir süreç sonrasında bize
inanan herkesle birlikte büyük başarımızın kısa ismi.
…
Bu ekibe inanan ve yürekleriyle yanımızda olan herkesle
birlikte paylaşmak ve paylaştıkça büyümesini sağlamak
istiyoruz bu hikâyeyi. Ve “ONLAR DENEDİ, BİZ BAŞAR-
DIK” derken tüm emeği geçen ekibimizle imza atıyoruz
bu başarıya, saygıyla.