%D9%82%D9%84%D9%85%D8%B1%D9%88%DB%B1-%DB%B1%DB%B2-%20%DA%A9%D9%85%20%D8%AD%D8%AC%D9%85

95
بود.‏
آلمانیها تصنیفِ‏ و تألیف موجود،‏ ایرلندیِ‏ زبانِ‏ فرهنگهای و دستورها تنها دوبلین،‏ ‏شمارهناپذیر
نامهای است.‏ ضروری آن تاریخی مبنای تبیین و حکیمان«‏ و ‏»جزیرهقدّیسان عنوانِ‏ دربارهی کمیتوضیح خیلِ‏
ردّپای تا کنید همراهیام دقیقهای چند میگذاریم.‏ کنار را میکردند کار ملّی چارچوب در منحصراً‏ که کلیسائیانی بدهم.‏
نشانتان گذاشتهاند،‏ جا بر کشوری هر در تقریباً‏ که را سلتیای مبلّغان مدرسهای
به توانست چگونه فرهنگ،‏ مرکزِ‏ از دورافتادگی عین در ایرلند مانند جزیرهای اینکه میرسد نظر به غریب ملّتی
ایرلندیها اگر که داد خواهد نشان نیز شتابزده بررسی یک حتی اینهمه،‏ با شود.‏ بدل مبلّغانمسیحی برای منابع
بر تکیهانحصاری با توسعهفرهنگی بر تأکیدشان بودند،‏ سر در اروپا کاروانِ‏ با فعّال همدوشی سودای با جوان چنین
بر دارد،‏ نو قالبهای در را گذشته تمدنِ‏ افتخارات احیای آهنگ که باستانی ملّتی فقط نمینمود.‏ معقول بومی،‏ میفشارد.‏
پا رویّهای و رویکرد تازهای
سِلتی نژادِ‏ اکنون،‏ اروپائیاند.‏ ملتهای به گذشته تمدنِ‏ واالیی و سترگی یادآورانِ‏ ایرلند آسمان ستارگانِ‏ واپسین حالِ‏
و شورِ‏ نورمن.‏ و آنلگو-ساکسون اسکاندیناوی،‏ نژادهای و کهن سِلتی عناصرِ‏ از آمیخته نژادی است؛ ظهور حال در باستانی
هویّت کالبدِ‏ در و میآمیزد هم به را رنگارنگ پارههایی که گرفته جان کهن ملّی روحیّه‏ بنیادِ‏ بر دیگری ملّی میدمد.‏
نو جانی هک شده متقاعد ناظری اگر شود.‏ گرفته یکی واقعیتها بر عافیتطلبانه بستنِ‏ چشم با میتواند آسانی به بیطرفی اهریمنی
انبانی ایرلند پیت،‏ ویلیام دوران در و شکافت شرحه شرحه را ایرلند پیکر خونین،‏ تنشهای دوم هنری دورانِ‏ در مرتکب
مکافات خورِ‏ در چندانی جنایات ایرلند در انگلستان که برسد نتیجه بدین نمیتواند شد،‏ اخالقستیزی و تباهی از کمندِ‏
و کام به را دیگر کشور کشوری،‏ که آنگاه خطاست.‏ سراپا استنتاجی چنین آینده،‏ هم امروز،‏ هم است.‏ نشده شدهاند.‏
سرشته اینگونه آدمها انگاشت.‏ ناروا را شکستخورده کشورِ‏ شورشِ‏ نمیتوان دیگر میکشد،‏ خودکامگی استعمارگر
کشورِ‏ که نمیکند باور کس هیچ زمانه،‏ و عصر این در زرنگبازی،‏ یا شخصی منافعِ‏ فریفته آدمهای جز برادرانشان
که زنند کاری همان به دست نتوانند اکنون کشور داخل ایرلندیهای اگر دارد...‏ مسیحی ناب نیّاتِ‏ تنها جورج
از انگلیسی تاریخنگاران ستایشِ‏ یا نمیکنند چنین هرگز که بود نخواهد آن معنای به دادهاند،‏ انجام آمریکا در جمهوریخواهاش
و سوسیالیست اکثریتِ‏ با استرالیا مانند جایی در استقالل پیشرفت از خشنودی به تظاهرشان و واشنگتن شود.‏
ارزیابی معقول و منطقی میتواند کردن،‏ رفتار مجنون مشتی چونان ایرلند جدائیخواهان با و سو،‏ یک از سرچشمه
تاریخی تحوالت در نیز حدّی تا و نژادی خاستگاهی اندازهای تا انگلیسیها...‏ و ایرلندیها روحیّاتِ‏ میان تفاوت اروپای
ستیزهجویانهمردمان منش آمیزگاریِ‏ و آشتی برآمدِ‏ و است متنوع عناصری پودِ‏ و تار از تافته و بافته ما تمدنِ‏ دارد.‏ رشتههای
جوی و جست‏ بساطی،‏ و بستر چنین در سوریایی.‏ دینی مردهریگِ‏ و تازه بورژوائی آداب رومی،‏ حقوق شمالی،‏ بَر
و بیبار باشد،‏ مانده ناب،‏ و بکر که دیگر-‏ نزدیک و دور بُنپارهای و بافهها دیگر تأثیرِ‏ از پیراسته - پاک پیوندی چنین
حقّ‏ دیگران از بیش نیز ایرلند ساکن نژاد نیست؟ سخریّه سزاوار زبان یا نژاد کدام اصالتِ‏ الفِ‏ امروزه،‏ است.‏ واقعاً‏
بریده،‏ را آنها نفسِ‏ امروزی دانشمندانِ‏ جرّاحی چاقوی که دیگر امور بسیاری مانند اگر ملیّت،‏ ندارد.‏ را گزافگویی دگرگونشوندهای
امور از واالتر و فراتر بسی شالودهآن که مینماید ه موجّ‏ هنگامی تنها درنیاید،‏ آب از خوش و خام خیالی مالئکه
به را ملل میان مرز رسم ‏»خداوند میگوید که میشود پیدا عارفی متألهِ‏ باشد.‏ انسانی زبانِ‏ و خون چون است.‏
عرفانی ‏بُنمایهیناب از بری و بیگانه تصوّری چنین یقین،‏ به قریب احتمالِ‏ به وانهاده«.‏ چیه میدانم.‏ سادهلوحانه کاری را ایرلند در کارنامهیننگیناش خاطر به انگلستان به دشنامها کردن انبار هم روی من بود.‏
نیز زیرک سنگدلیاش،‏ عمق همان با انگلستان نمیشود؛ فاتح تصادف سر از فاتحی خارج
به ایرلندی شهروند وقتی که میشود ایرلند از کنونی منفی تصویرِ‏ جایگزینِ‏ واقعیت این کاربردی،‏ امور گستره در حاکم
فکری و اقتصادی وضعیتِ‏ میشود.‏ بدل محترمی فرد به اغلب میگیرد،‏ قرار دیگر محیطی در و میرود کشور از ایرلند
روحِ‏ از رمق سلسلهپیمانشکنیها،‏ و پوچ پیکارِ‏ سدهها نمیدهد.‏ او فردیّتِ‏ به شکفتن و بالیدن رخصتِ‏ کشور،‏ بر و پلیس اینها،‏ بر افزون است.‏ کشته را فردی عمل ابتکارِ‏ توان کلیسا از صادره ممنوعیتهای و منعها است.‏ ربوده دیگر
است،‏ برخوردار نفس عزّتِ‏ از که کسی بستهاند.‏ وی دستانِ‏ بر محکمیتری دستبندهای هم پادگان و مالیات اداره ژوپیترِ‏
گذار گویی که میگیرد پیش در را سرزمینها دورترین راهِ‏ شتابان و هراسان چنان بلکه نمیماند؛ ایرلند در است.‏
افتاده وی زادبوم به آذرخش،‏ خدای خشمگین،‏ صاحبِ‏
ثروتمند،‏ مردمانی میرسد؛ تن میلیون شانزده به متحده ایاالت در ایرلندی مهاجرانِ‏ جامعه‏ جمعیّتِ‏ امروزه،‏ خیالی
‏]ایرلند،‏ زوالیافته تمدنیِ‏ شکوهِ‏ احیا[ی رؤیای که گرفت آن گواهِ‏ بتوان را نکته همین شاید صنعتپیشه.‏ و اقتدار نیست!‏
خام یکسر باید
کشور این داخلِ‏ کنونی وضعیتِ‏ در پس درآورد،‏ دیگران خدمت در را خویش کاربردی استعدادهای توانسته ایرلند اگر فرزندان
سعیِ‏ حاصلِ‏ نثارِ‏ راهِ‏ در مانعی که باشد داشته وجود آزادیکش و یأسپرور نامساعد،‏ بازدارنده،‏ و آزارنده چیزی و
رد خُ‏ ایرلندِ‏ دارد.‏ ادامه وحشی قوهای این کوچ همچنان،‏ امروزه،‏ است.‏ میهن]‏ به خدمت ‏[و خویش زادبومِ‏ به ایرلند امروز،‏
تا 1850 سال از میدهد.‏ دست از را خود فرزند هزار شصت ساله،‏ هر باز تباهی،‏ آسیب و ویرانی آوار زیر خوار دعوتنامهای
روز هر که یافت نمیتوان ایرلند در پُستی اداره شدهاند.‏ آمریکا رهسپار ایرلندی مهاجر میلیون پنج از بیش به
محکوم بینوایان و کودکان و فاسدند کشور پیرهای نرساند.‏ خانهشان در جامانده دوستان و بستگان دست به مهاجران از مرگِ‏
بستر پیرامونِ‏ که آنجا میبندند؛ دیگر یوغی را مطیع گردنِ‏ بر آویخته آهنجفتِ‏ آن،‏ در که سرزمینی در ماندن کارگزارِ‏
کشیشان،‏ و فرماناند صدور گرم حاکمان درمانناپذیر،‏ دردِ‏ در پیچیده و فشرده نفس،‏ و نا از تهیشونده تنیِ‏ انسان.‏
بالینِ‏ آیین واپسین نزدیک
رقیب جزیرهای اقتصادی:‏ نظر از یافت.‏ خواهد شمایلی و شکل چه ما بازساخته تمدنِ‏ ببینیم است جالب یکایکِ‏
در کشور کنسولگریهای و مستقّل بازرگانی پایگاههای با ق،‏ خالّ‏ و خودبنیاد دوزبانه،‏ جمهوری یک انگلستان،‏ که
اندیشمندانی و هنرمندان کهن-‏ اروپای در ایرلندی اندیشمندِ‏ و هنرمند برافراشتنِ‏ قدّ‏ اخالقی:‏ منظر از جهان.‏ بندرهای آرمان،‏
و آرزو از سرشار هنری،‏ و جنسی تربیت و تعلیم از بیبهره پژمرده،‏ و پریشان شیدایانی غریبهاند،‏ ارواحی اکنون قول
به طنزپرداز؛ و زرنگبازی خصلت کودکانه،‏ روحیّههایی مغلوبِ‏ آن،‏ سمتِ‏ به برداشتن گامی عزمِ‏ از عاجز دریغا ولی القلب.«‏
قسیّ‏ ‏»ایرلندیهای معروف خودکامگیِ‏
علیه خیزش و شورش در است،‏ رومی خودکامگیِ‏ چیرگیِ‏ چنگِ‏ در ما جانِ‏ کاخ وقتی تا که میکنم اعتراف نمیبینم.‏
سودی انگلیسیها همیشه
برای بار یک ایرلند تا سرآمده فرصت بس و فرارسیده آن وقت است.‏ روز روشنی به چیز یک تنها من برای ... بهتر
همان وگرنه شود؛ بیدار که باید است،‏ دوباره زایشی یارای را ایرلند راستی،‏ به اگر بیاید.‏ کنار ناکامیهایش با دوستان
از یکی به بار یک وایلد اسکار بیارمد.‏ خویش گورِ‏ در دلواپسی و بیدلهره و بپوشاند کَفَنی و کَنَف در سر که ایرلندیها
هستیم.«‏ قهّاری حرّافهای باستان یونان دوران از ولی نمیکنیم؛ کاری هیچ ایرلندیها ‏»ما بود:‏ گفته من تسا دیری ایرلند کرد.‏ انقالب نمیتوان مماشاتجوییها و آدمها بازدم و دم با ولی فصاحتاند،‏ میدانِ‏ چابکسوارانِ‏ نمایشی
آغاز برای پرده باالکشیدن پی در جدّ‏ به کشور،‏ این اگر است.‏ فرآورده تفاهم سوء و کلیبافی از گزافی انبوهِ‏ که این
با درآید.‏ صحنه به استوار و تمامقامت یکپارچه،‏ باید بار،‏ این نشستهایم،‏ تماشایش انتظار در دیرباز از که است دادند:‏
آنان به ما پدرانِ‏ دور،‏ چندان نه روزگاری که میدهیم را اندرزی همان نمایش ایرلندی گردانندگانِ‏ به همه،‏ آخرین
با من موقع،‏ آن تا چون دید،‏ نخواهم را پرده باالرفتن خودم چشم به هرگز من حدّاقل که مطمئنام ‏»بجنبید!‏ برگشتهام.«‏
خانه به قطار 94