Security Manager - ΤΕΥΧΟΣ 50

management Ποινική Δικονομία και Ποινικός Κώδικας
26
ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014
Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και θέματα οργάνωσης υπηρεσιών.
Και περνάμε στο Άρθρο 223, του Κ.Π.Δ., που συνδέεται στενά με
το προηγούμενο και που μας ενημερώνει για τον τρόπο, που ε-
ξετάζονται οι μάρτυρες. Σύμφωνα λοιπόν με το συγκεκριμένο
άρθρο, πρέπει να γνωρίζουμε τα παρακάτω σημεία:
1. Ο μάρτυρας εξετάζεται, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο
239 του ΚΠΔ, («Σκοπός της ανάκρισης» ). Σκοπός της ανάκρισης,
είναι η συλλογή των αναγκαίων αποδεικτικών στοιχείων
για να βεβαιωθεί η τέλεση εγκλήματος και να αποφασιστεί αν
πρέπει να εισαχθεί κάποιος σε δίκη γι’ αυτό. (2). Κατά την α-
νάκριση γίνεται καθετί, που μπορεί να βοηθήσει στην εξακρίβωση
της αλήθειας, εξετάζεται και βεβαιώνεται αυτεπαγγέλτως
όχι μόνο η ενοχή αλλά και η αθωότητα του κατηγορουμένου,
καθώς και κάθε στοιχείο που αφορά την προσωπικότητά
του και επηρεάζει την επιμέτρηση της ποινής. Για την περίπτωση
κατηγορουμένου ανηλίκου, γίνεται ειδική έρευνα από
τον ανακριτή με τη βοήθεια επιμελητών, που υπηρετούν στην
επιτόπια εταιρεία προστασίας ανηλίκων.
2. Δεν απευθύνονται, στον μάρτυρα, ερωτήσεις για προσωπικές
κρίσεις παρά μόνο αν αυτές συνδέονται αναπόσπαστα με τα
γεγονότα, που καταθέτει.
3. Όταν ο μάρτυρας καταθέτοντας, δεν απομακρύνεται από το θέμα,
δεν πρέπει να διακόπτεται.
4. Στον μάρτυρα απευθύνονται ερωτήσεις αφού τελειώσει την
κατάθεσή του και αν είναι αναγκαία η συμπλήρωσή της.
5. Ο μάρτυρας δεν είναι υποχρεωμένος να καταθέσει περιστατικά
από τα οποία θα μπορούσε να προκύψει ενοχή του, για α-
ξιόποινη πράξη.
6. Παραπειστικές ερωτήσεις δεν επιτρέπεται να απευθύνονται
στους μάρτυρες. Σύμφωνα με το άρθρο 224, του ΚΠΔ, ο μάρτυρας
πρέπει να αποκαλύπτει πώς έμαθε όσα καταθέτει. Αν
πρόκειται για γεγονότα, που άκουσε από άλλους, πρέπει σε
κάθε περίπτωση να κατονομάζει ταυτόχρονα και εκείνους από
τους οποίους τα άκουσε. Αν ο μάρτυρας δεν κατονομάζει την
πηγή πληροφοριών του, η κατάθεσή του, δεν λαμβάνεται υ-
πόψη. Ένα άλλο σημείο που πρέπει να έχουμε υπόψη αποτελούν
όσα περιλαμβάνει το άρθρο 242, ΚΠΔ, για το αυτόφωρο
έγκλημα. Αυτόφωρο έγκλημα, είναι το έγκλημα την ώρα που
γίνεται ή το έγκλημα που έγινε πρόσφατα. Η πράξη θεωρείται
ότι έγινε πρόσφατα, ιδίως όταν αμέσως ύστερα από αυτήν, ο
δράστης καταδιώκεται από τη δημόσια δύναμη ή από τον παθόντα
ή με δημόσια κραυγή, όπως και όταν συλλαμβάνεται ο-
πουδήποτε, να έχει αντικείμενα ή ίχνη από τα οποία συμπεραίνεται
ότι διέπραξε το έγκλημα σε πολύ πρόσφατο χρόνο.
Ποτέ δεν θεωρείται ότι συντρέχει, μία από τις παραπάνω περιπτώσεις,
αν πέρασε όλη η επόμενη ημέρα από την τέλεση της
πράξης. Τα εγκλήματα που τελούνται δια του τύπου, θεωρούνται
πάντοτε αυτόφωρα. Με το άρθρο αυτό συνδέεται και ε-
κείνο, που αφορά στη σύλληψη και προσωρινή κράτηση του
κατηγορουμένου και που στα δίκαια άλλων χωρών ονομάζεται
«εξουσία των πολιτών». Παραδειγματικά σας αναφέρω το Νόμο
«The Theft Act 1968», του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως τροποποιήθηκε,
το 1978. Για εμάς ισχύει το άρθρο 275, του ΚΠΔ,
με την παράγραφο 1 να τίθεται όπως αντικαταστάθηκε από την
παρ.5 τουαρ.14 του Ν.3160/2003. έχει δε ως ακολούθως :
Προκειμένου για αυτόφωρα κακουργήματα και πλημμελήματα οι
ανακριτικοί υπάλληλοι των αρ.33 &34, καθώς και κάθε αστυνομικό
όργανο, έχουν υποχρέωση, ενώ κάθε πολίτης το δικαίωμα,
προσέξτε εμείς έχουμε το δικαίωμα όχι την υποχρέωση, να συλλάβουν
το δράστη τηρώντας τις διατάξεις του Συντάγματος και
του άρθρου 279 ΚΠΔ, για την άμεση προσαγωγή του στον εισαγγελέα.
Σύμφωνα με το τελευταίο άρθρο δηλ. το 279, για την προσαγωγή
του κατηγορουμένου, ισχύουν τα εξής:
Ο συλλαμβανόμενος επ’ αυτοφώρω (ή με ένταλμα), οδηγείται
χωρίς αναβολή στον αρμόδιο εισαγγελέα, το αργότερο μέσα σε
24 ώρες, από τη σύλληψή του και αν η σύλληψη έγινε έξω από
την έδρα του, τότε οδηγείται στον αρμόδιο εισαγγελέα, στον α-
πολύτως αναγκαίο χρόνο για τη μεταφορά του. Οι λοιπές παράγραφοι
του άρθρου αφορούν στη σύλληψη δυνάμει εντάλματος.
Με το Π.Δ. 258/1986 το Κείμενο του ΚΠΔ, μεταγλωττίστηκε στη
Δημοτική, από Επιτροπή που πρόβλεψε άρ.36 παρ.1 Ν.1406/1983.
Με το ίδιο Π.Δ. δηλαδή το 258/1986 το κείμενο του Π.Κ, μεταγλωττίστηκε
στη Δημοτική, από Επιτροπή, που πρόβλεψε άρ.36
παρ.1 Ν.1406/1983 .
Εκπαιδευόμενοι: Ναι…εμείς που τον πιάσαμε όταν έκλεβε ας
πούμε και τον εντοπίσαμε, εμείς θα τον πάμε και στον εισαγγελέα;
S.M.: Αφού βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχει συνεργός, ο +1, που λέμε,
θα καλέσετε την Άμεση Δράση και όπως έχετε περιορισμένο,
τον δράστη, ο συνάδελφος που καλεί την Αστυνομία ή το Λιμενικό
Σώμα, κατά περίπτωση, θα αναφέρει δύο και τρείς φορές
την ώρα που έγινε το συμβάν και την ώρα του τηλεφωνήματος και
αφού πει τα στοιχεία του θα ζητήσει τα στοιχεία του τηλεφωνητή
του Κέντρου και στο σημειωματάριο θα κάνει τη σχετική καταχώρηση.
Εκπαιδευόμενοι: Ωραία…αν όμως είναι οπλισμένος ή … αν δεν
τον πιάσουμε θα έχουμε κυρώσεις από την εταιρεία;
S.M.: Όχι. Και παρευρισκόμενοι να δηλώσουν ύστερα ότι ο security
δεν έκανε τίποτα, δεν θα έχετε κυρώσεις, διότι είπαμε έχουμε
το δικαίωμα. Όχι υποχρέωση. Μέχρις εδώ είδαμε τα βασικά.
Υπήρξε δηλαδή μια αξιόποινη πράξη, επεμβήκαμε τι θα γίνει μετά
;
Τη σύλληψη λοιπόν ακολουθεί η «Προανάκριση». Προανάκριση
γίνεται ιδίως αν ο ύποπτος έχει συλληφθεί επ' αυτοφώρω ή αν ε-
πίκειται άμεσος κίνδυνος λόγω της καθυστέρησης. Αν πρόκειται
για κακούργημα, π.χ. δολοφονία ακολουθείται και κύρια ανάκριση.
Η προανάκριση γίνεται από τους πταισματοδίκες ή τους ειρηνοδίκες,
ύστερα από παραγγελία του εισαγγελέα ή τους γενικούς
ανακριτικούς υπαλλήλους, που είναι οι βαθμοφόροι της Ελληνικής
Αστυνομίας, που έχουν βαθμό τουλάχιστον Αρχιφύλακα παραγωγικής
σχολής αλλά και οι αστυφύλακες της Σχολής Αστυ-