Yüzüklerin Efendisi- Yüzük Kardeşliği

Doğru kayıklara Sam, şimşek gibi!"
Sam dönüp patikadan aşağıya fırladı. Düştü, dizleri çizildi. Kalktı ayağa ve koşmaya devam etti.
Kayıklarını karaya çektikleri Parth Galen çimenliğinin kenarına geldi. Kimsecikler yoktu. Arkadaki orman-
dan haykırışlar duyar gibiydi, fakat kulak asmadı. Bir an kıpırdamadan, ağzı bir kanş açık kalakaldı.
Kayığın biri kendi kendine çimlerin üzerinde kaymaktaydı. Bir çığlık ataıak çimlerin üzerinden rüzgâr gibi
uçtu Sam. Kayık suya indi.
"Geliyorum Bay Frodo! Geliyorum!" diye bağırdı Sam ve uzaklaşmaya başlayan kayığa doğru bir hamle
yaparak kendini nehrin kıyısından atıverdi. Kulaç boyuyla kayığı kaçırmıştı. Bir çığlık attı, koca bir
şapırtıyla yüz üstü hızla akan suda buldu kendini Ağzından hava kabarcıkları çıkartarak dibe giderken,
Nehir kıvırcık saçlı başının üzerinde kapandı.
Boş kayıktan bir telaş nidası duyuldu. Bir kürek hareketlendi, kayık döndü. Tam ağzından sular püskürtüp
çırpınarak yukarı çıktığı anda, yetişip Sam'i saçlarından yakaladı Frodo. Sam'in kahverengi gözleri
dehşetle yusyuvarlak açılmıştı.
"Haydi yukarı Sam evlat!" dedi Frodo. "Şimdi elimi yakala!"
"Kurtar beni Bay Frodo!" dedi nefes nefese Sam. "Booldum. Elini göremiyorum."
"işte burada. Çimdikleme oğlum! Seni bırakmam. Ayaklarını çırp, debelenip durma, yoksa kayığı
devireceksin. Tamam işte, yan tarafa tutun sen, ben de küreği kullanayım!"
Bir ıkı kürek darbesiyle Frodo kayığı tekrar kıyıya getirdi, Sam sıçan gibi ıslanmış bir biçimde sudan
çıkabildi. Frodo Yüzük'ü çıkartarak tekrar karaya ayak bastı.
"Bütün bu karışık belalar içinde sen en beterisin Sam!" dedi.
"Ah Bay Frodo, çok insafsızsın!" dedi Sam titreyerek. "Böyle ben-siz gitmeye kalkışman içime oturdu. Eğer
doğru tahmin etmeyeydim şimdi nerelerde olacaktın?"
"Sağ salim yolumda."
"Sağ salimmiş!" dedi Sam. "Tek başına, benim yardımım olmadan ha? Buna dayanamazdım, ölüp
kalırdım."
"Asıl benimle gelirsen olup gidersin Sam," dedi Frodo, "buna da ben dayanamam."
"Onun garantisi yok, ama arkanda kalırsam yüzde yüz Ölürüm," dedi Sam.
"Ama ben Mordor'a gidiyorum."
"Bunu gayet iyi biliyorum Bay Frodo. Elbette ki oraya gidiyorsun. Ve ben de seninle geliyorum."
"Bak Sam," dedi Frodo, "beni oyalama! Diğerleri her an geri gele-
486
YÜZÜK KARDEŞLİĞİ
HARİTALAR
bilir. Eğer beni burada yakalarlarsa onlarla tartışıp açıklama yapmak zorunda kalacağım, bir daha ne
böyle fırsat ne de cesaret bulurum. Halbuki hemen gitmem gerekiyor. Tek yol bu."
"Elbette tek yol bu," diye cevap verdi Sam. "Ama tek başına değil. Ben de geliyorum, yoksa ikimiz de
gitmeyiz. Gerekirse kayıkları bile delerim."
Frodo bir kahkaha koyuverdi. Ani bir sıcaklık ve sevinç dokunmuştu gönlüne. "Birini bırak!" dedi. "Bize
lazım. Fakat eşyasız yiye-ceksiz falan böyle çıkıp gelemezsin."
"Bir dakika bekleyiver, gidip eşyalarımı alayım!" diye haykırdı Sam hevesle. "Hepsi hazır. Bugün yola
çıkmak gerekir diye düşün-düydüm." Konaklama yerine fırladı, Frodo'nun yol arkadaşlarının eşyalarını
boşalttığı yığın içinden kendi eşyalarını bulup çıkarttı; yedek bir battaniye, birkaç paket fazladan yiyecek
kaptı ve geri koştu.
"Böylece bütün planım bozulmuş oldu!" dedi Frodo. "Senden kurtulmaya çalışmanın yaran yok. Ama
memnun oldum Sam. Ne kadar memnun olduğumu anlatamam. Haydi gel! Belli ki birlikte gitmemiz
yazılıymış. Biz gidiyoruz, dilerim diğerleri de güvenli bir yol bulsun! Yolgezer onlara göz kulak olur. Bir
daha onları görebileceğimizi zannetmiyorum."
"Belli mi olur Bay Frodo? Görürüz belki," dedi Sam.
Böylece Frodo ile Sam beraberce maceralarının son kısmına doğru yola çıktılar. Frodo kürek çekerek
sahilden uzaklaştı, Nehir de onları hızla batıdaki kolundan aşağı taşıdı ve Tol Brandir'in çatık kaşlı
zirvelerinin yanından geçirdi. Büyük şelalelerin gümbürtüsü yaklaştı. Sam'in becerebildiği kadar yardımıyla
bile adanın güney ucundaki akıntıdan diğer kıyıya doğru geçebilmek hiç de kolay olmadı.