Yüzüklerin Efendisi- Yüzük Kardeşliği

günlerin kendi isimleri ve geçmişten kalan büyük bir şahıs isimleri birikimine ilaveten, kendilerine ait birkaç
kelimeyi alıkoymuşlardı. Bu sıralarda hobbitler arasında, yıllar dikkate alınmaya başladıkça efsane, tarih
halini almıştır. Çünkü Üçüncü Çağ'ın bin altı yüz birinci yılında Samanpostlu kardeşler Marko ile Blanko,
Bree'den yola çıkmışlardı ve Fornost'taki* yüksek kralın izniyle arkalarında çok sayıda hobbitle kahverengi
nehir Baranduin'den geçmişlerdi. Kuzey Krallığı'nın güçlü günlerinde inşa edilmiş olan Taşyay Köprüsü'nü
aşıp, karşı kıyıda nehir ile Irak Yaylalar arasındaki toprakların tamamını kendi yerleşim bölgeleri olarak
ilan etmişlerdi. Tek yükümlülükleri ise Koca Köprü'yü ve diğer türn köprülerle yolları bakımlı tutmak, kralın
habercilerinin yolunu açmak ve kralın egemenliğini kabul etmekti.
Böyle başlamıştı Shire Hesapları; çünkü (hobbitlerin taktıkları isimle) Brendibadesi'nin geçilmesi Shire'ın
ilk yılı kabul edilmiş ve diğer bütün yıllar buna göre hesaplanmıştı.** Batılı Hobbitler yeni topraklarına ilk
görüşte vurulup burada kalarak kısa bir süre sonra insanların ve ciflerin tarihlerinden silinmişlerdir.
Görünüşte hâlâ sözde tebaı oldukları bir kral vardı ama aslında onlar kendi reisleri tarafından idare ediliyor
ve dış dünyada olanlarla hiç ilgilenmiyorlardı. For-nost'ta Angmar'ın Büyücü Hükümdarı ile yapılan son
savaşa kadar, insanlara ait hiçbir kayıtta geçmese de, kendi iddialanna göre kralı desteklemek için birkaç
okçu yollamışlardı. Fakat o savaşta Kuzey Krallığı son bulmuştu; sonra da hobbitler toprağı mülkiyetlerine
geçirip, giden kralın hâkimiyeti yerine reisleri arasından Reis seçmişlerdi. Orada bin yıl boyunca
savaşlardan pek rahatsız olmamışlardı ve Kara Musibet'ten (S. H. 37) sonra Uzun Kış'ta yaşanan büyük
felakete ve onu takip eden açlığa kadar müreffeh yaşayıp çoğalmışlardı. O karanlık dönemde binlercesi
yok oldu fakat Yokluk Günleri (1158-60) bu öykünün anlatıldığı zamanlarda çoktan geçip gitmişti ve
hobbitler ye-
* Gondor kayıtlarına göre bu, üç yüz yıl sonra Arvedui ile son bulan Kuzey soyunun yirminci kişisi II.
Argeleb idi.
** Böylece elflerin ve Dünedain'in hesabına göre Üçüncü Çağ'ın günleri, Shire hesaplanna 1600 eklenerek
bulunabilir.
YÜZÜK KARDEŞLİĞİ
20
niden bolluğa alışmışlardı. Toprak zengin ve müşfikti ve onlar geldiklerinde uzun zamandan beri terk
edilmiş olduğu halde eskiden güzel ekilip biçilmiş olduğu anlaşılıyordu; bir zamanlar kralın orada birçok
çiftliği, dan tarlaları, bağlan ve ormanları vardı.
Irak Yaylalar'dan Brendibadesi Köprüsü'ne kadar kırk fersah, kuzey avlaklarından güneydeki bataklıklara
kadar da elli fersah uzanıyordu toprakları. Hobbitler, Reislerinin yetki alanını oluşturan bu der-li toplu iş
bölgesine Shire adını verdiler. Ve dünyanın bu hoş köşeci-ğinde derli toplu yaşama işlerine iyice dalıp,
dışarıda karanlık şeylerin harekete geçtiği dünya ile ilgilerini gitgide kaybettiler; öyle ki, sonunda barış ve
bereketin Orta Dünya'nın değişmez bir kuralı ve aklı selim sahibi her ahalinin hakkı olduğunu zanneder
oldular. Muhafızlar hakkında zaten pek az olan bilgilerini ve Shire'daki uzun barışı mümkün kılan tüm o
çabalan ya unutmuşlardı ya da hatırlamazdan geliyorlardı. Aslında korunuyorlardı ama bunu hatırlarına
getirmeyi bırakmışlardı.
Hiçbir zaman, hobbitlerin hiçbir ırkı savacı olmamıştır ve kendi aralannda hiç savaşmamışlardır. Eski
z?rnanlarda, elbette, zorlu bir dünyada hayatta kalabilmek için savaşmak zorunda kalmışlardı; fakat
Bilbo'nun zamanında bu kadim bir tarih olmuştu. Bu öykü başlamadan önce son ve aslında Shire sınırlan
içinde yaşanmış olan tek savaş da artık hatıralardan silinmişti: Bu, S. H. 1147'de yaşanan, Bandobras
Took'un ork istilasını bozguna uğrattığı Yeşiltarlalar Savaşı'dır. îklim bile daha ılımlı olmuş, o bembeyaz
kış aylarında Kuzey sınırlannda dolanan kurtlar sadece dedelerin masallarında kalmıştı. Yani, Shi-re'da
hâlâ bir miktar silah stoku olmasına rağmen bunlar daha çok yadigâr olarak kullanıyor, ocaklann üzerine,
duvarlara asılıyor ya da Uhğ Kazın'daki müzede toplanıyordu. Müzeye Belek Evi deniyordu; çünkü
hobbitlerin artık kullanımı olmayan fakat atmaya kıyamadıkla-n şeylere hep belek ismi verilirdi. Evleri
beleklerle dolup taşmaya pek elverişliydi ve elden ele dolaşan hediyelerin çoğu da bu cinstendi.
Her şeye rağmen, rahatlık ve barış bile bu halkın şaşılacak ölçüde sağlam yapılı kalmasını
engelleyememişti. Aslına bakılacak olursa hobbitlerin gözünü korkutmak veya öldürmek pek kolay
olmazdı; güzel şeylerden öylesine bıkmadan usanmadan zevk almalarının nedeni, belki de mecbur
kalınca pekâlâ da bunlarsız yapabilecek olmalarıydı; bir de kederden, düşmandan ve iklimden
kaynaklanan zahmetlerle onlan iyi tanımayan ve göbeklerinden ve besili yüzlerinden daha deri-