Yüzüklerin Efendisi- Yüzük Kardeşliği

Ve birdenbire şöyle düşünmüş: 'O dağların altı serin ve gölgeliktir. Güneş orada beni gözle-yemez. O
dağların kökleri de köktür hani; oralarda başlangıçtan beri ortaya çıkarılmamış kimbilir ne büyük sırlar
gömülüdür.'
"Böylelikle Gollüm geceleri yol alarak dağlık bölgeye vanp kara derenin çıktığı küçük bir mağara ağzı
bulmuş; aynı bir kurtçuk gibi kıvnla kıvrıla dağların merkezine kadar inmiş ve kayıplara karışmış. Yüzük de
onunla birlikte gölgelere dalmış ve zamanla gücü yeniden büyümeye başlayan yapıcısı dahi bu konuda bir
şey öğrenememiş."
"Gollüm!" diye bağırdı Frodo. "Gollüm mu? Yani bu Bilbo'nun karşılaşmış olduğu o Gollüm yaratığının ta
kendisi mi? Ne kadar iğrenç!"
"Bence bu çok acıklı bir öykü," dedi büyücü, "üstelik aynı şey başkalarının da başına gelebilirdi, hatta
benim tanıdığım hobbitlerden bazılarının bile başına gelebilirdi."
"Gollum'un, ne kadar uzaktan olursa olsun, hobbitlerle bir ilgisi olduğuna inanamam," dedi Frodo
hararetle. "Düşünmesi bile korkunç!"
"Gene de doğru," diye cevap verdi Gandalf. "Her halükârda, hob-bitlerin kökenlerini, hobbitlerin
kendilerinden daha iyi bilirim. Üstelik Bilbo'nun öyküsü bile aradaki akrabalığı çağrıştırıyor. Akıllarının ve
hafızalarının gizli köşelerinde birbirine çok benzeyen, birçok ortak şey vardı. Birbirlerini kayda değer
ölçüde iyi anlıyorlardı; mesela bir hobbitin bir cüceyi veya bir orku, hatta bir elfi anlayabileceğinden çok
daha iyi. En azından, her ikisinin de bildiği bilmeceleri düşün."
"Evet," dedi Frodo. "Gerçi hobbitlerden başka halklar da bilmece sorar ve bilmecelerin de çoğu birbirine
benzer. Ayrıca hobbitler hile yapmazlar. Gollüm daha en baştan hileye niyetliydi. Sadece zavallı Bilbo'yu
savunmasız bırakmaya çalışıyordu. Hem eminim, kazanırsa
77
GEÇMlŞtN GÖLGESİ
kendisine kolay bir lokma sağlayabilecek, yok kaybederse de canını yakmaya'cak bir oyuna girmek, o kötü
ruhuna çok eğlenceli gelmiştir."
"Korkarım tanıamiyle haklısın," dedi Gandalf. "Ama bence işin içinde başka bir şey daha vardı, sen henüz
bunu görmüyorsun. Gollüm bile tamamiyle bozulmamıştı. Arifler'in bile tahmin edemeyeceği kadar sağlam
çıkmıştı - aynen bir hobbit gibi. Aklının hâlâ kendine ait olan bir köşesi vardı ve tıpkı karanlıktaki bir çatlak
misali, buradan içeri ışık sızıyordu: Geçmişten bir ışık. Hatta sanırım rüzgârın, ağaçların, çimenler
üzerindeki güneşin, bütün o unuttuğu şeylerin hatıralarını tekrar canlandıran sıcak bir ses duymak, hoşuna
bile gitmişti.
"Fakat bu elbette ki onun kötü tarafını sonunda daha da kızdıracaktı - eğer bu kötü tarafı tamamen
fethedilemezse. Eğer bu kötü tarafı iyi edilmezse." Gandalf içini çekti. "Heyhat! Bu konuda onun için çok
az ümit var. Yine de hiç yok, sayılmaz. Evet, hatta Yüzük o kadar uzun süredir, neredeyse kendini bildi
bileli elinde olduğu halde. Çünkü Gollüm yüzüğü takmayalı epey bir zaman geçmişti: Zifiri karanlıkta
yüzüğe pek ihtiyacı olmuyordu. En azından 'solmuş' falan değildi. Hâlâ inoe ve sağlam yapılı. Fakat yüzük
aklını kemirip duruyordu tabii ve bu azap dayanılmaz boyutlara gelmişti.
"Dağın altındaki tüm o 'büyük sırlar'ın boş laftan ibaret olduğu ortaya çıkmıştı: Sinsi sinsi, pis pis yemek
yemekten ve onu içerleten hatıralardan başka bulup ortaya çıkaracak, yapmaya değecek bir şey yoktu.
Sersefil olmuştu. Karanlıktan nefret ediyordu ama ışıktan daha da çok nefret ediyordu: Her şeyden nefret
ediyordu, en başta da Yü-zük'ten."
"Ne demek istiyorsun?" dedi Frodo. "Yüzük onun kıymetlisi, önem verdiği tek şey değil miydi? Eğer ondan
nefret ediyorduysa neden yüzükten kurtulmadı veya onu bırakıp çıkıp gitmedi?"
"Bütün bu duyduklarından sonra anlamaya başlaman lazım artık Frodo," dedi Gandalf. "Ondan hem nefret
ediyor, hem de seviyordu, aynı kendinden nefret edip, kendini sevdiği gibi. Ondan kurtulamazdı. Artık bu
konuda hiç iradesi kalmamıştı.
"Bir Güç Yüzüğü kendi başının çaresine bakar Frodo. Yüzük haince sahibinin parmağından düşebilir, ama
sahibi hiçbir zaman onu terk edemez. Olsa olsa, yüzüğü bir başkasına emanet etmek düşüncesiyle
kendini kandırıp durur - bunu da ancak ilk devrelerde yapabilir, yüzük onu yeni yeni ele geçirmeye
başladığı zamanlarda. Ama bildiğim
78 YÜZÜK KARDEŞLİĞİ
kadarıyla yüzüğün tarihçesinde bir tek Bilbo bu düşünceyi sadece düşünce safhasında bırakmayıp
gerçekleştirebildi. O da, ancak benim olanca yardımımla. Ve o bile, yüzüğü öylesine terk etmeyi ya da atıp