Stalowa Obiektywnie nr 1 Listopad 2017

„Stalowa wola narodu polskiego wybicia się na nowoczesność” 

gen. Tadeusz Kasprzycki, minister spraw wojskowych o największej inwestycji COP-u 

Nr 1 LISTOPAD 2017 

PRZEDSTAWIAMY OBIEKTYWNIE CO SIĘ DZIEJE W POWIECIE STALOWOWOLSKIM 

Darmowa Stalowa? 

W imieniu swoim, całej redakcji i osób sympatyzujących z naszą inicjatywą, 

chciałbym powitać czytelników nowej „stalowej gazety”. 

Bezpłatnej, nie znaczy, że jest ona za darmo. Autorzy 

tekstów poświęcają swój czas na napisanie artykułów. 

Wydatkiem pieniężnym zaś jest druk gazety, a także 

jej dostarczenie, kosztem jest jej przygotowanie do 

druku, korekta czy też kolportaż. Każda ta składowa 

czasopisma jest realnym wydatkiem pieniędzy i czasu, 

który w pierwszej kolejności musi ponieść wydawca, 

aby następnie uzyskać potencjalny dochód z zamieszczonych 

w gazecie reklam. Skoro generuje ona tyle różnych 

wydatków, to czy mamy uważać, że dostajemy ją 

za darmochę? 

Dlaczego tak się dzieje? Ponad 40 lat socjalizmu, 

było druzgoczące dla naszej gospodarki. System komunistyczny 

próbował wprowadzić ład społeczny na 

fundamencie zasad równości i w myśl tego zarządzanie 

gospodarką przez państwo. Komuniści wpajali społeczeństwu 

przez lata, że wszystko jest nasze, wspólne. 

Jednak skoro nasze i wspólne, to nikt nie musi za to 

płacić i jest niby dla wszystkich darmowe. 

Wydawałoby się, że po upadku minionego systemu, 

wszystko wróci do normalności, czyli do kapitalizmu 

i gospodarki rynkowej. Co się jednak zmieniło po 

tym, jak upadł komunizm i zaczęła działać społeczna 

gospodarka rynkowa? Niestety niewiele. Nadal mamy 

„bezpłatną”, niedofinansowaną i w fatalnym stanie 

służbę zdrowia. Państwo pełni funkcję „wielkiego 

brata”, który dzieli nasze dochody za pośrednictwem 

budżetu państwa i decyduje o tym, komu i ile zabrać 

w podatkach, aby następnie przekazać ten dochód 

sobie, oraz „wszystkim Kowalskim”. 

Politycy zaś cały czas mamią nas „darmowymi” 

przywilejami, w postaci różnych danin społecznych, 

wmawiając, że państwo nam to daje, bardzo często za 

„nicnierobienie”. Warto więc w tym tutaj przytoczyć 

kilka cytatów byłej Premier Wielkiej Brytanii, konserwatywnej 

polityk Margaret Thatcher „Nie ma czegoś 

takiego jak publiczne pieniądze. Jeśli rząd mówi, że komuś 

coś da, to znaczy, że zabierze Tobie, bo rząd nie 

ma żadnych własnych pieniędzy” i kolejny „nie chcemy 

takiego społeczeństwa, w którym państwo odpowiada 

za wszystko, a nikt nie odpowiada za państwo” i w końcu 

„Podobanie się wszystkim nie jest zajęciem dla polityków”. 

Podsumowując, trzeba zadać pytania: czy lekarze 

lub pielęgniarki w szpitalu pracują gratisowo? Czy nauczyciele 

w ramach powszechnej bezpłatnej edukacji 

również pracują za darmochę? Dalsze przykłady można 

mnożyć bez liku. Odpowiedz brzmi NIE. Wszystko 

kosztuje, nie ma nic za darmo, co najwyżej może być 

nieodpłatne, w fazie końcowego „nabycia” przez osobę, 

która to czasopismo weźmie na własność, tak jak 

ten miesięcznik, który trzyma Pani/Pan w ręku. 

Można tutaj zauważyć analogię do tego, co dzieje 

się w naszym mieście – Stalowej Woli. Dzieje się dużo, 

a pewno będzie się działo jeszcze więcej. Dobrze, 

że miasto się rozwija, ale wszystko jednak kosztuje 

i to niemałe pieniądze. Niestety w większości nowe 

inwestycje finansowane są z publicznych środków. Na 

przykład na rok 2017 zapanowano 25-milionowy deficyt, 

który będzie musiał być sfinansowany z kredytu. 

W kolejnych latach będzie pewnie podobnie, a nawet 

jeszcze gorzej, czyli „zadłużymy się na więcej”. 

Miasto jest młode, co stanowi jego atut, młode są też 

jego władze, czy jednak powinny już na wstępie w takim 

stopniu obciążać obywateli, w tym najmłodszych? 

Według wyliczeń, dziecko w momencie narodzin 

w Polsce otrzymuje dług od państwa w wysokości ponad 

112 tys. złotych, jawny dług publiczny przekroczył 

zaś już 1 bilion złotych. Nasza gazeta nie jest wydawana 

z „publicznych pieniędzy”, mimo że jest bezpłatna. 

Zapraszamy do jej czytania. 

Mamy nadzieję, że mimo jej „bezpłatności”, 

numer pierwszy i kolejne 

przyniosą jej czytelnikom „wiele” 

i nie będzie można powiedzieć, że 

pójdzie ona „na darmo” 

Grzegorz Kida 

Redaktor Naczelny 

Ludzie 

Niepodległości: 

Dmowski, 

Paderewski, 

Piłsudski 

str. 5–6 

Czy szczepionki 

są 

niebezpieczne? 

str. 7 

Patrząc 

okrakiem… 

z zagranicy 

str.8 

Nr 1 LISTOPAD 2017 STALOWA OBIEKTYWNIE MIESIĘCZNIK POWIATU STALOWOWOLSKIEGO str. 1

DZIEJE SIE¸... 

330 000 zł 

na modernizację szpitala 

Środki, które otrzyma z budżetu miasta Powiatowy Szpital Specjalistyczny w Stalowej Woli, to „kropla w morzu potrzeb”. 

Pozwolą one jednak w jakiejś części na ulepszenie placówki medycznej. 

Na sesję, w trakcie której podjęto tak 

ważne porozumienie, przybył starosta 

Pan Janusz Zarzeczny. Nakreślił on, jakie 

inwestycje zostaną wkrótce zakończone, 

m.in. pracownia rezonansu magnetycznego, 

lądowisko dla helikopterów usytuowane 

na dachu szpitala, a w przyszłym 

roku – nowy Szpitalny Oddział Ratunkowy. 

Obecnie ma miejsce również remont 

oddziału pediatrycznego. Planowane 

jest jednocześnie wyposażenie OIOM 

w nowy sprzęt. Z większych inwestycji 

starosta wymienił budowę nowoczesnego 

bloku operacyjnego. 

Fot. Arkadiusz Bielecki 

Kwota zaopiniowana na posiedzeniu, 

tj. 330 tys. zł zostanie rozlokowana w sposób 

następujący. Większa jej część - 300 

tys. zł sfinansuje przebudowę pomieszczeń 

w II pawilonie, dla potrzeb nocnej 

i świątecznej opieki zdrowotnej. Reszta 

środków zostanie natomiast 

przeznaczona 

na zakup defibrylatora 

do karetki specjalistycznej. 

Anna Surowaniec 

W Stalowej Woli 

powstała nowa linia produkcyjna 

maszyn budowlanych 

Liugong Dressta Machinery, właściciel dawnej montowni maszyn budowlanych Huty Stalowa 

Wola, zainwestował w Stalowej Woli około 100 mln dolarów, m.in. w nową linię produkcyjną 

koparek i ładowarek. Z inicjatywy firmy powstało również centrum badawczo-rozwojowe 

i regionalne centrum dystrybucji części zamiennych. 

Stalowowolski zakład będzie miał wyłączność 

na produkcję czterech nowych 

modeli koparek i trzech modeli ładowarek, 

a cały system produkcyjny ma opierać 

się na najnowszych rozwiązaniach 

technologiach, przy spełnieniu najwyższych 

unijnych standardów. 

Uroczystość oficjalnego otwarcia mia- 

ła miejsce 28 września 2017 r. i rozpoczęła 

się od wizyty w regionalnym centrum 

dystrybucji części zamiennych, gdzie 

ostatecznie trafiły składowe z holenderskich 

magazynów. Prezes Guangxi Liu- 

Gong Machinery – Huang Haibo wraz 

z marszałkiem podkarpackim Władysławem 

Ortylem, odsłonili tablicę upamięt- 

niającą to szczególne wydarzenie. Jeżeli 

chodzi o otwarcie nowej linii produkcyjnej, 

również było ono zrobione z wielkim 

rozmachem – w smugach dymu odsłonięto 

kotarę, zza której wyjechała ładowarka 

oznaczona tablicą z symbolem Unii Europejskiej, 

z napisem „Polska produkcja” 

i widocznym stylizowanym Orłem. 

Głos zabrała m.in. Ewa Leniart, wojewoda 

podkarpacki, wskazując, iż pracę 

w spółce będą mogli znaleźć młodzi, 

wykształceni ludzie. Na otwarcie przybył 

również wiceminister rozwoju Adam 

Hamryszczak zaznaczając, iż to wydarzenie 

jest ważne nie tylko dla miasta 

czy województwa, ale również dla całego 

kraju. Spuentował, iż „Decyzje podjęte 

przez zarząd LiuGong świadczą o tym, 

że Polska jest krajem wiarygodnym, 

w którym warto realizować projekty biznesowe. 

Jest też krajem stabilnym pod 

względem społecznym i gospodarczym, 

ale także, że ma odpowiednie 

kadry”. 

Źródło: http://www. 

echodnia.eu/podkarpackie/gospodarka 


Źródło: http://www.truckandtrailer.co.za 

Miejsce na Twoją reklamę 

napisz: 

redakcja@stalowaobiektywnie.pl 

str. 2 

Nr 1 LISTOPAD 2017 STALOWA OBIEKTYWNIE MIESIĘCZNIK POWIATU STALOWOWOLSKIEGO

WYDARZENIA HISTORYCZNE... 

Najwyższy czas znaleźć swoje miejsce 

i zachowywać się jak trzeba… 

1 października 2017 r. staraniem Koła Obwodu Nisko-Stalowa Wola Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, 

przy przepięknej pogodzie odbył się bardzo ciekawy autokarowy wyjazd o charakterze patriotycznym, 

w którym udział wzięło ok. 50 osób ze Stalowej Woli i okolic. 

Źródło: stalowipatrioci.pl 

Do wyjazdu najbardziej przyczynili się: 

Prezes Koła Zbigniew Markut – syn Jana 

Markuta ps. „Wichura”, żołnierza Oddziału 

Partyzanckiego Narodowej Organizacji 

Wojskowej Franciszka Przysiężniaka 

„Ojca Jana”, który był też głównym 

przewodnikiem i wiceprezes Koła Tadeusz 

Puchalski, syn Stanisława Puchalskiego 

ps. „Kozak” – żołnierza Oddziału 

NOW „Ojca Jana”, a także autora książki 

„Partyzanci Ojca Jana”, oraz Stanisław 

Galczak i Grażyna Bogacz. Wyjazd przebiegał 

w dwóch etapach. 

Na pierwszym etapie przyjezdni zatrzymali 

się przy cmentarzu w Jarocinie, 

gdzie spoczywa 150 ofiar II Wojny 

Światowej. Najwięcej ofiar przyniosły 

pacyfikacje w dniach 12 czerwca i 7 lipca 

1943 roku w Jarocinie, Majdanie Golczańskim 

i Mostkach, oraz 28 grudnia 

1943 r. w Mostkach Grabie. Na szczególną 

uwagę zasługują pomniki ks. Marcina 

Kędzierskiego, który został żywcem spalony 

na plebanii i pierwszych bohaterskich 

partyzantów: Franciszka Kosaka 

(który bardzo dał się we znaki Niemcom), 

Antoniego Jadacha, Eugeniusza 

Wróbla, i Kazimierza Kozy. W tym miejscu 

prezes Zbigniew Markut odwołał się 

do historii tamtych czasów. Następnie 

została odmówiona krótka modlitwa, 

którą rozpoczęła Danuta Szymula, żona 

śp. Stanisława Szymuli. 

Następnie pochód przeszedł pod pomnik 

poświęcony ponad 80 Żydom zamordowanym 

przez Niemców w czasie 

II Wojny Światowej. Pomnik w kształcie 

macewy i tablica informacyjna znajdują 

się po przeciwnej stronie drogi do cmentarza, 

ok. 100 m dalej. 

Drugim etapem, było odwiedzenie 

Momotów Górnych, czyli głównego 

celu wyjazdu. Odbyły się tam uroczyste 

obchody 78. rocznicy zakończenia 

działań obronnych Grupy płk. Tadeusza 

Zieleniewskiego, z udziałem władz 

wojewódzkich z Lublina, 

powiatowych z Janowa Lubelskiego, 

wojska, harcerzy 

oraz gości. 

Uroczystości rozpoczęły 

się o godzinie 11:15 programem 

słowno-muzycznym 

i inscenizacją wydarzeń 

historycznych z udziałem 

Grupy Rekonstrukcji Historycznej 

imienia płk. Tadeusza Zieleniewskiego, 

nauczycieli i uczniów 

Zespołu Szkół Technicznych w Janowie 

Lubelskim. Nowością był udział kawalerii 

konnej w barwach 24 Pułku Ułanów 

z Kraśnika. 

O godz. 12:00 odprawiona została 

polowa msza św. pod przewodnictwem 

księdza Grzegorza Polaka z Janowa Lubelskiego, 

który zaznaczył, iż chociaż zrekonstruowane 

wydarzenia miały miejsce 

tak dawno, pamięta się o nich, bo głęboko 

zapadły w sercach. Skąd ludzie czerpali 

odwagę, aby spełnić to, co do nich należało? 

Jaką lekcję dla siebie chcemy wyciągnąć 

z tamtych wydarzeń? Ostatni rozkaz, jaki 

został wydany, nie świadczył o załamaniu, 

ale nakazywał przegrupować się i wrócić 

do działania. Jako przykład ksiądz podał 

autora „Władcy Pierścieni” J.R.R. Tolkiena, 

od którego można czerpać odwagę do 

życia. Zachęcał do przeczytania tej książki, 

opartej w jego opinii na wartościach, 

które niesie chrześcijaństwo oraz hasło 

„Bóg Honor Ojczyzna”. 

Odwagę do obrony ojczyzny mogą 

czerpać ci, którzy wierzą w Chrystusa 

i jego słowom: „Nikt nie ma większej 

miłości nad tych, którzy oddali życie za 

swoich przyjaciół”. Nasi żołnierze byli 

gotowi oddać życie za swoich przyjaciół. 

Dzisiaj jesteśmy na progu nowych zagrożeń: 

multi-kulti, gender i innych. To 

już było i już wiemy, czym się skończyło. 

Dziś w stulecie objawień fatimskich 

należy podjąć inicjatywę zwykłych ludzi 

i biskupów, by na granicy naszego kraju 

odmawiać różaniec święty. Należy też 

nie ustawać w czynieniu dobra w małych 

codziennych rzeczach, przez które możemy 

się uświęcić. Wydaje się, że żyjemy 

w czasach apokaliptycznych. 

Najwyższy czas 

znaleźć swoje miejsce 

i zachowywać się 

jak trzeba 

Po mszy św. odbyły się: podniesienie 

flagi państwowej, hymn państwowy, 

wystąpienia okolicznościowe. Wystąpili 

m.in.: poseł Jerzy Bielecki i wicestarosta 

janowski Antoni Kulpa oraz 93-letni 

żołnierz AK z Modliborzyc - Zygmunt 

Głowacki, który zakończył swoje przemówienie 

słowami, że nasi wrogowie 

jak te wilki czyhają na naszą zgubę. 

Optymistycznie jako patriota zawołał: 

„Trzymać fason. Trąby nasze wrogom 

grzmij!”. 

Apel poległych przeprowadził porucznik 

Michał Kneś, po którym nastąpiła 

salwa honorowa. Uroczystość zakończyło 

złożenie wieńców i wiązanek 

kwiatów przez liczne delegacje m.in. ze 

ŚZŻAK w Stalowej Woli i Towarzystwa 

Numizmatyczne w Nisku. Można było 

skosztować wojskowej grochówki. 

Następnie odbył się wyjazd do Huty 

Podgórnej, gdzie została przedstawiona 

historia lotników angielskich, członków 

załogi samolotu Halifax JP224 ewakuowanej 

w nocy z 5 na 6 czerwca 1944 r. 

z lotniska polowego w okolicy Huty Podgórnej. 

Z tą historią w sposób ciekawy 

i barwny zapoznał przybyłych Tadeusz 

Puchalski, który miał przyjemność poznać 

córki angielskiego dowódcy, pilota 

Thomasa Storeya. Jest to bardzo ciekawa 

historia na oddzielny obszerny artykuł. 

Dużo na ten temat można poczytać 

w książce „Ostatni lot Halifaxa”. Warto 

wiedzieć, że pilotami w Lasach Janowskich 

opiekował się Oddział „Ojca Jana”. 

Okazało się, że życie z polskimi partyzantami 

w lasach przy ognisku mocno 

odcisnęło się w świadomości Anglików. 

Przyjezdni mogli zobaczyć również 

ziemny schron, usytuowany w lesie, 

w którym przez 9 długich lat (od 1953 

do 1961 r.) ukrywał się jeden z ostatnich 

partyzantów – Andrzej Kiszka, 

ps. „Dąb”. Cała grupa udała się pieszo 

ok. 500 m do miejsca, gdzie znajduje się 

obecnie okazały krzyż i tablica z informacjami 

i zdjęciami. Przechodząc przez 

las, można było nazbierać sporą ilość 

grzybów. Przy okazji prezes Markut zapoznał 

wszystkich zebranych z ciekawą 

historią Bolesława Usowa ps. Konar, 

urodzonego w Rypinie, który jako nadleśniczy 

Nadleśnictwa Kwidzyn bardzo 

przysłużył się partyzantom, a na pewnym 

etapie był nawet dowódcą Oddziału 

„Ojca Jana”. 

Uczestnicy, chociaż bardzo zmęczeni 

(ze względu na powrót ok godz. 19), byli 

bardzo zadowoleni ze względu na fakt, 

że mogli uczestniczyć 

w tak ważnym wydarzeniu, 

oraz wdzięczni 

organizatorom za tak 

dbałe przygotowanie 

całej wycieczki. 

Marian Kolasa 


WYDARZENIA HISTORYCZNE... 

Ukraina TAK Bandera NIE 

Jeszcze w okresie wakacyjnym, w lipcu w Bibliotece Międzyuczelnianej w Stalowej Woli odbył się wykład 

ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego pt. „Plusy i minusy relacji polsko-ukraińskich po 1991 r.” 

Patronat nad spotkaniem objęli m.in. Stalowi Patrioci. 

Prelegent wskazał, iż obserwujemy dziś 

liczne niepokojące wydarzenia, odnoszące 

się do stosunków z naszym wschodnim 

sąsiadem – Ukrainą, które powinny 

skłonić nas do głębszych refleksji, dyskusji, 

a następnie działań, aby nie dopuścić 

do powtórki tej tragicznej w dziejach Polski 

historii. 

W trakcie swojego wykładu ks. Tadeusz 

przytoczył interesujący morał, 

pewien schemat myślowy: 

„KTO NIE ROZLICZA HISTORII, 

POZWALA NA JEJ POWTARZANIE”. 

Jego zdaniem, brak jakiejkolwiek 

reakcji zarówno ze strony rządowej, jak 

i ze strony kościelnej jest popieraniem 

istniejącego zła. Milczenie jest wyrażeniem 

zgody na to, co się dzieje. Jeszcze 

bardziej karygodne jest dopuszczanie się 

takich działań, które windują zdrajców 

na honorowy piedestał. W tym przypadku 

wspomniał o wręczeniu nagrody 

szefowi ukraińskiej Swobody, przez laureata 

Pokojowej Nagrody Nobla, Lecha 

Wałęsę. 

Pewne środowiska przez długie lata 

próbowały zakłamać historię i wyróżniały 

ludzi, którzy zasługują jedynie na 

potępienie i zapomnienie. Prawda jednak 

zawsze się obroni, często dzięki świadectwom 

ludzi, którzy żyli w owych zakłamanych 

czasach. 

W tym kontekście ks. Isakowicz 

wspomniał również o wizycie Prezydenta 

Komorowskiego na Ukrainie w dniu 

9 kwietnia 2015 r. Przyjęcie odbyło się 

w atmosferze przyjaźni – przedstawiciel 

państwa ukraińskiego, Prezydent Poroszenko, 

z otwartymi ramionami wita 

ówczesnego Prezydenta Polski. Dwie godziny 

po spotkaniu na forum rządowym 

u naszych sąsiadów dokonuje się uznania 

UPA za bohaterów narodowych. 

Mówca zaznaczył, iż niejednokrotnie 

polska strona rządowa okazywała gest 

pomocy w kierunku wschodniego sąsiada, 

czy to wsparcia na forum międzynarodowym 

w różnych sprawach, czy w formie 

finansowej, a mimo tego ciągle nasze 

relacje nie są takie, jak powinny. Brakuje 

w nich przejrzystości, uczciwości. 

Na wstępie ks. Isakowicz pokrótce 

nakreślił nam jakie w kolejnych latach 

łączyły nas stosunki z Ukraińcami, 

począwszy od 1340 r. – od epoki króla 

Kazimierza Wielkiego, kiedy to po 

raz pierwszy tereny na wschód od Sanu 

zamieszkane wtedy przez Rusinów 

(w owym czasie nie było jeszcze wyodrębnionej 

nacji Ukraińcy) zostały do 

nas przyłączone, przez XVII w. kiedy na 

zachodzie Europy miały miejsce wojny 

religijne, a w naszej Koronie życie płynęło 

spokojnie bez żadnych zamieszek – 

zapewne wielu z Was nasuwa się pewien 

obraz z obecnych niespokojnych czasów 

– aż do czasów obecnych. 

Sytuacja krajów europejskich w XVII 

wieku była bardzo zbliżona do tej teraźniejszej. 

Ostatnimi czasy w Europie 

Zachodniej miały miejsce liczne ataki 

terrorystyczne islamskich „bojowników 

o wiarę”, a tymczasem w naszym kraju 

możemy normalnie egzystować, bowiem 

przeciwstawiliśmy się nieodpowiedzialnej 

polityce imigracyjnej, m.in. z Syrii, 

krajów afrykańskich. 

Wracając do Naszego wchodniego sąsiada, 

już w roku 1931, kiedy to Ukraina 

była wewnętrznie skonfliktowana, zachodnia 

jej część uznała Polaków za głównych 

przeciwników. Ukraińcy zaczęli 

dążyć do utworzenia własnego państwa. 

Ostatecznie dokonało się to w 1991 r., 

kiedy nastąpił rozpad Związku Radzieckiego. 

Jak wiadomo, było to jedno z ważniejszych 

wydarzeń XX wieku. 

Prelegent zaprezentował sylwetki 

kilku tragicznych postaci, jak Symona 

Petlury – atamana kozackiego, który 

chciał zawrzeć sojusz z Piłsudskim, Tadeusza 

Hołówko – popierającego w pełni 

powstanie niepodległej Ukrainy, dążącego 

do zgody z Ukraińcami, ostatecznie 

przez nich zamordowanego. 

Powstanie w późniejszym czasie ruchu 

banderowskiego – wyrażającego się 

w nastroju antypolskim, antysemickim, 

a proniemieckim, przyczyniło się do 

powstania rozłamu w relacjach polsko- 

-ukraińskich i pogorszenia w jeszcze 

większym stopniu stosunków między 

naszymi nacjami. Członkowie tej organizacji 

w czasie II Wojny Światowej kolaborowali 

z Niemcami, wyróżniając się 

przy tym niespotykanym bestialstwem, 

względem ludności zamieszkującej tereny 

polskie. Natomiast dla samego Hitlera 

byli oni jedynie „mięsem armatnim”. 

Według informacji podanej przez przedmówcę, 

Ludobójstwo Wołyńskie, które 

w latach 1943-47 objęło 6 województw 

(m.in. wołyńskie, lwowskie, tarnopolskie, 

stanisławowskie, poleskie i lubelskie) 

pochłonęło życie ok. 150 tys. Polaków. 

Dopiero „Operacja Wisła” w 1947 r. 

zakończyła tę szaleńczą rzeź na naszych 

rodakach. 

Ks. Tadeusz wskazał, w jaki sposób 

została opisana historia tego okresu na 

łamach książkowych publikacji czy adaptacji 

filmowych przez twórców różnych 

narodowości. 

Przytoczył książkę Wołodymyra 

Wjatrowycza, ukraińskiego historyka 

zajmującego się badaniami dotyczącymi 

ukraińskiego ruchu niepodległościowego 

– w 2014 r. mianowanego na przewodniczącego 

Ukraińskiego Instytutu 

Pamięci Narodowej, uznanego za jednego 

z głównych realizatorów ukraińskiej 

polityki historycznej i popierającego ideę 

OUN i UPA. W „Drugiej wojnie polsko- 

-ukraińskiej 1942-1947” przedstawił on 

mord banderowski jako typowe potyczki 

wojenne, wojnę na barykadach. A prawda 

przecież jest inna, ginęli wtedy przypadkowi 

ludzie, całe wioski płonęły tak 

Fot. Arkadiusz Bielecki 

po prostu. Mieszkańcy tych osad często 

bezbronni, skazani byli na okrutną 

śmierć – ginęły dzieci, kobiety i starcy. 

Dodał, iż po stronie ukraińskiej nie było 

etosu rycerskiego (niedobijanie rannych, 

niezabijanie jeńców) – był za to etos kozacki, 

gdzie wyrżnięcie wszystkich Polaków 

było celem samym w sobie. Bandyci 

OUN i UPA dokonywali czystki etnicznej 

narodu polskiego, często gnębiąc 

ofiarę do ostatniego tchu jej życia. Tak 

ma się właśnie propaganda banderowska 

po stronie ukraińskiej starająca się przekłamać 

historię, przykryć zbrodnię ludobójstwa. 

Jak to wygląda w Polsce? 

Prelegent nadmienił kilka słów na 

temat produkcji „Wołyń”. Stwierdził 

jednoznacznie, iż 

„FILM POKAZAŁ ZAKŁAMANIE 

III RP, ZAMIATANE POD DYWAN 

SPRAWY LUDOBÓJSTWA”. 

Zostały przytoczone słowa reżysera 

Wojciecha Smarzowskiego: „Tak, jak 

opowiadamy o Katyniu, jak opowiadamy 

o Powstaniu Warszawskim, trzeba 

również opowiedzieć o ludobójstwie na 

Kresach.” 

Symbolem tegorocznych obchodów 

Narodowego Dnia Pamięci Ofiar Ludobójstwa 

był Pomnik Rodziny Ulmów, 

który ostatecznie został odebrany 10 lipca 

z zakładu odlewniczego w Gliwicach. 

Jego twórca – Andrzej Pityński, rzeźbiarz 

z Nowego Jorku, również przybył 

na wykład. Gość wspomniał, iż praca 

nad pomnikiem zajęła mu aż 3 lata. 

Ks. Zaleski dokonując podsumowania, 

wskazał jako plusy polsko-ukraińskich 

relacji potrzebę ich utrzymania 

między narodami i zmianę świadomości 

obywateli. Natomiast w minusach przyjął 

ideologię banderowską, która nadal 

wyrządza krzywdę w stosunkach polsko- 

-ukraińskich. 

Na koniec wykładu słuchacze mieli 

możliwość zadania prelegentowi kilku 

pytań. Zainteresowanie tematem było 

ogromne. Polacy chcą poznać prawdę 

i dzięki właśnie takim 

ludziom jak ks. Tadeusz 

Isakowicz-Zaleski 

to się udaje. 


str. 4 


LUDZIE NIEPODLEGŁOŚCI... 

Dmowski niedoceniany 

W kontekście zbliżającego się 

Narodowego Święta Niepodległości 

należałoby przypomnieć 

sylwetkę jednego z najwybitniejszych 

Polaków, męża stanu, 

polityka, dyplomaty, a przede 

wszystkim oddanego z całego 

serca sprawie polskiej katolika 

– Romana Dmowskiego. Ministra Spraw 

Zagranicznych, posła na Sejm Ustawodawczy 

RP oraz II i III Dumy. Założyciela 

Narodowej Demokracji. 

Ojciec Niepodległej Polski – zasługuje 

jak najbardziej na takie miano, urodził 

się 9 sierpnia 1864 r., we wsi Kamionek 

pod Warszawą. Tytuł wielkiego człowieka 

zawdzięcza działalności na rzecz 

Niepodległej Polski, odrodzonej po 123 

latach niewoli, kiedy to u boku Ignacego 

Paderewskiego, Józefa Piłsudskiego, jak 

i Wincentego Witosa, tworzył podwaliny 

pod Drugą Rzeczpospolitą. 

Dmowski uważał, iż katolicyzm jest 

nierozłączną częścią polskości: „Katolicyzm 

nie jest dodatkiem do polskości, 

zabarwieniem jej na pewien sposób, ale 

tkwi w jej istocie, w znacznej mierze stanowi 

jej istotę. Usiłowanie oddzielenia 

u nas katolicyzmu od polskości, oderwania 

narodu od religii i od Kościoła, jest 

niszczeniem samej istoty narodu”. 

Trwanie bez Boga to nicość, która 

ostatecznie przyniesie zgubę pokoleniom, 

które się Go wyprą. Naród jest silny 

tylko w Bogu, a religia i Kościół jest 

jego nierozłączną częścią. 

W 1893 roku wraz z J.L. Popławskim 

i Z. Balickim założył 

Ligę Narodową, która zapoczątkowała 

nowy etap w walce 

o niepodległość Polski. Dwa 

lata później wyjechał do Lwowa. 

Tam objął redakcję „Przeglądu 

Wszechpolskiego”. 

W lutym 1907 roku został posłem 

w rosyjskiej II Dumie. Przez okres 

I wojny światowej Dmowski przebywał 

w Londynie, Paryżu i Rzymie. W 1916 r. 

otrzymał doktorat honoris causa na Uniwersytecie 

w Cambridge. Został również 

wyróżniony na Uniwersytecie Poznańskim. 

W sierpniu 1917 r. powołał w Paryżu 

Komitet Narodowy Polski, który 

został uznany przez państwa zachodnie 

za oficjalnego reprezentanta Polski na 

arenie międzynarodowej. W 1918 r. zorganizował 

Armię Polską we Francji, nad 

którą dowództwo objął generał Haller. 

Był Delegatem Pełnomocnym Polski 

na konferencji pokojowej w Paryżu, na 

której toczyła się m.in. walka o granice 

odrodzonej Polski. 

28 czerwca 1919 r. podpisał Traktat 

Wersalski, który przywrócił Polskę na 

mapy Europy. Po I wojnie światowej zaangażował 

się w działalność 

publicystyczną. 

Zmarł 2 stycznia 

1939 r. w Drozdowie 

pod Łomżą. 


Kalendarium historyczne – LISTOPAD 

1 Listopada 1918 r. – Powstał Związek Harcerstwa 

Polskiego. 

5 Listopada 1370 r. – Zmarł Kazimierz III 

Wielki, ostatni król Polski z dynastii 

Piastów. 

6 Listopada 1918 r. – Na 30-tysięcznym 

wiecu chłopskim została powołana Republika 

Tarnobrzeska. Na jej czele stanęli 

Tomasz Dąbal i ksiądz Eugeniusz 

Okoń. Republika Tarnobrzeska została 

zlikwidowana przez Wojsko Polskie na 

początku 1919. 

10 Listopada 1918 r. – Józef Piłsudski i Kazimierz 

Sosnkowski powrócili do Warszawy 

z więzienia w Magdeburgu. 

11 Listopada 1918 r. – Rada Regencyjna 

przekazała władzę nad podległym jej 

wojskiem Józefowi Piłsudskiemu, co 

uznano później za datę odzyskania 

pełnej niepodległości. 

12 Listopada 1669 r. – Po raz pierwszy został 

zerwany Sejm koronacyjny. 

16 Listopada 1918 r. – Naczelnik Państwa 

Józef Piłsudski powołał rząd Jędrzeja 

Moraczewskiego. 

Źródło: wikipedia.pl 

18 Listopada 1632 r. – Wydano Biblię Gdańską 

/ 1655 r. – Rozpoczęło się oblężenie 

Jasnej Góry podczas potopu szwedzkiego. 

22 listopada 1938 r. – Prezydent RP Ignacy 

Mościcki wydał dekret o rozwiązaniu 

zrzeszeń wolnomularskich. 

23 listopada 1793 r. – Zakończyły się obrady 

Sejmu grodzieńskiego, ostatniego sejmu 

I Rzeczypospolitej. 

25 listopada 1764 r. – W Warszawie został 

koronowany ostatni król Polski Stanisław 

August Poniatowski. / 1795 – Stanisław 

August Poniatowski abdykował 

na rzecz Rosji. 

28 Listopada 1627 r. – Zwycięstwo floty polskiej 

nad okrętami szwedzkimi w bitwie 

pod Oliwą. 

29 Listopada 1830 r. – W nocy młodzi słuchacze 

Szkoły Podchorążych Piechoty 

w Warszawie pod wodzą porucznika 

Piotra Wysockiego wraz z cywilnymi 

spiskowcami rozpoczęli powstanie 

listopadowe. 

Najwybitniejszy polityk 

wśród muzyków… 

Ignacy Jan Paderewski (1860–1941) należy do grona czołowych 

polskich postaci historycznych. Był wybitnym artystą, 

filantropem, mężem stanu, człowiekiem szlachetnym i ofiarnym 

w służbie dla Ojczyzny. Całą swoją działalnością promował 

interes Polski na świecie. 

Wychowany został w etosie miłości do 

ojczyzny i poczucia obowiązku wobec rodaków. 

W swoim dorosłym życiu mocno 

angażował się w odbudowę niepodległej 

Polski oraz umiejętnie motywował przeciwników 

politycznych do działania we 

wspólnym celu. Całe życie był bezpartyjny. 

Ubolewał, że energia Polaków jest pożytkowana 

na walkę ze sobą. Kiedy dostrzegł 

brak tolerancji i gotowości do kompromisu, 

postanowił budować mosty pomiędzy 

zwalczającymi się głównymi politycznymi 

orientacjami. Popierał Romana Dmowskiego, 

a przez Józefa Piłsudskiego został 

mianowany premierem i jednocześnie Ministrem 

Spraw Zagranicznych. 

Rząd pod przywództwem Paderewskiego 

w 10 miesięcy miał na koncie: 

demokratyczne wybory do Sejmu, ratyfikację 

Traktatu Wersalskiego, zapis 

traktatu na temat ochrony mniejszości 

narodowych, czy ustanowienie publicznego 

szkolnictwa. Ponadto rozstrzygnął 

spory graniczne, rozwiązał problem bezrobocia, 

załagodził etniczne i społeczne 

konflikty, opanował wybuch epidemii 

i oddalił groźbę głodu wywołaną zniszczeniami 

wojennymi. 

W świecie przyjmowany był z atencją 

przez prezydentów i premierów, a dzięki 

jego dyplomatycznym zdolnościom, Polska 

mogła skutecznie negocjować trudne 

kwestie z sąsiadami: Ukrainą i Niemcami 

oraz zyskać uznanie na arenie międzynarodowej. 

Potrafił porwać ludzkie serca i umysły, 

nie tylko swoją muzyką, ale i sztuką 

oratorską, a jego koncerty były manifestacją 

polskości, gdzie można było 

spotkać również koronowane głowy. 

Po koncercie na zamku w Windsorze, 

w swoim diariuszu, królowa Wiktoria 

nie szczędziła Paderewskiemu komplementów: 

„Słuchałam Paderewskiego. 

Gra tak przecudnie, z taką siłą wyrazu 

i głębokim uczuciem”. 

Na przełomie XIX i XX wieku, Ignacy 

Jan Paderewski był światową supergwiazdą. 

Kobiety szalały na jego widok. 

Po sukcesie, jakim było jego pierwsze 

tournée po Ameryce, pojawiły się wina 

Paderewskiego, perfumy Paderewskiego, 

oraz różne inne gadżety jego imienia. 

Trzeba przyznać, że Paderewski umiał 

Polki zaangażowane w działalność charytatywną 

wykorzystać do pracy dla 

kraju. To właśnie z młodymi kobietami, 

które za nim szalały, słynna aktorka Helena 

Modrzejewska zorganizowała Polski 

Biały Krzyż. 

Nie byłoby Paderewskiego, jakiego 

znamy, gdyby nie kobiety, którym to 

w głównej mierze zawdzięczał swoją karierę. 

W życiu codziennym żona Helena 

dbała o niego jak nikt inny. Kiedy przedłużały 

się posiedzenia Rady Ministrów, 

potrafiła wejść na posiedzenie do sali 

Zamku Królewskiego, siadała na fotelu, 

głaskała Paderewskiego po głowie, zwracając 

się do członków gabinetu – „dajcie 

już spokój mojemu mężowi”. 

I.J. Paderewski wiódł nadzwyczajne 

życie. Był rzutkim self-made-manem, 

bez wytchnienia w pogoni za sławą, pieniędzmi, 

uznaniem i znaczącymi w świecie 

sprzymierzeńcami, aby następnie wykorzystać 

to dla sprawy 

niepodległości Ojczyzny, 

muzyki i filantropii. 

Można powiedzieć, że 

i dziś przydałby się nam 

taki Paderewski... 

Marzena Kardasińska 

Źródło: malydziennik.pl 


LUDZIE NIEPODLEGŁOŚCI... 

Józef Piłsudski i jego wkład 

w odzyskanie niepodległości 

przez Polskę 

Spośród polityków i wojskowych, którzy wnieśli wkład w dzieło odzyskania przez Polskę 

niepodległości w roku 1918 zaszczytne miejsce zajmuje Józef Piłsudski. 

Józef urodził się w rodzinie szlacheckiej 

z tradycjami patriotycznymi, jego ojciec 

był uczestnikiem Powstania Styczniowego, 

jednak wychowanie w duchu głębokiego 

patriotyzmu zawdzięcza matce 

– Marii z Billewiczów. Już w czasie nauki 

w Gimnazjum w Wilnie zaangażował 

się w działalność samokształceniową. 

Studia podjął na wydziale medycznym 

Uniwersytetu w Charkowie, w trakcie 

których zaangażował się w działalność 

niepodległościową w kołach studenckich. 

Został aresztowany pod zarzutem 

udziału w zamachu na Cara, mimo że 

w nim nie uczestniczył został zesłany 

na 5 letni pobyt na Syberii. Po powrocie 

zaangażował się w działalność ruchu 

socjalistycznego, przez wiele lat był 

redaktorem organu prasowego Polskiej 

Partii Socjalistycznej „Robotnika”. Wybuch 

wojny rosyjsko- japońskiej uznał za 

sprzyjającą sytuację do rozwoju konspiracji 

wojskowej. W tym celu udał się do 

Japonii, aby pozyskać wsparcie dla swego 

projektu, tam doszło do spotkania z Romanem 

Dmowskim, który przybył do 

Japonii, aby ta nie wspierała socjalistów. 

Politycy odbyli rozmowę, która trwała 

kilka godzin. Brak z niej pełnej relacji. 

Akcja Piłsudskiego w Japonii zakończyła 

się fiaskiem. Po powrocie do Królestwa 

Polskiego, rozpoczyna tworzenie bojówek 

militarnych. 13 listopada 1904 roku 

dochodzi do otwartej walki z zaborcą po 

raz pierwszy od upadku Powstania Styczniowego. 

Po wybuchu rewolucji w roku 

1905 realizuje swoją koncepcję walki 

zbrojnej organizując Organizacje Bojowo 

Spiskową, a następnie Organizacje Bojową 

PPS. Bojówki PPS organizowały zamachy 

na rosyjskich urzędników i wojskowych, 

napadały na banki i konwoje 

z pieniędzmi. Działalność ta przyczyniła 

się do głębokiego kryzysu w stosunkach 

z Narodową Demokracją. 

Źródło: wolnedzwieki.pl 

Działalność Piłsudskiego 

i kierowanych przez niego 

bojówek była jedną z przyczyn 

rozłamu w PPS. 

W 1906 roku PPS podzieliło się na dwie: 

PPS Frakcja Rewolucyjna kierowaną 

przez Józefa Piłsudskiego i PPS Lewica. 

Wydarzenia rewolucji 1905–1907 

przekonały Piłsudskiego, że Rosja nie 

poczyni żadnych ustępstw wobec Polaków 

i dlatego wraz z grupą współpracowników 

przeniósł się do Galicji, gdzie 

w 1908 roku założył Związek Walki 

Czynnej, którego celem miało być szkolenie 

kadr dla przyszłego Wojska Polskiego. 

Po zmianie ustawodawstwa w Galicji 

dotyczącego tworzenia organizacji paramilitarnych, 

Piłsudski zaangażował się 

w organizowanie „Strzelca” w Krakowie 

i „Związku Strzeleckiego” we Lwowie 

oraz Polskich Drużyn Strzeleckich. 

Organizacje te działające legalnie miały 

przygotowywać kadry dla wojska polskiego. 

Wzrost napięcia międzynarodowego 

spowodował, że w roku 1912 był 

inicjatorem utworzenia Polskiego Skarbu 

Wojskowego. W Tymczasowej Komisji 

Stronnictw Niepodległościowych stał na 

czele resortu wojskowego. 

Wybuch I Wojny Światowej spowodował, 

że Józef Piłsudski zmobilizował 

siły skupione w organizacjach paramilitarnych 

i na ich bazie utworzył Kompanię 

Kadrową, która stała się bazą do 

powstania Legionów Polskich. które 

w szczytowym okresie liczyły ponad 20 

tysięcy żołnierzy. Piłsudski utworzył 

również Polską Organizację Wojskową, 

która była organizacją konspiracyjną 

działającą we wszystkich zaborach 

i w szczytowym okresie zrzeszała około 

30 tysięcy żołnierzy. 

Instrumentalne traktowanie Legionów, 

brak gwarancji ze strony państw 

centralnych dotyczących powstania niepodległego 

Państwa Polskiego spowodowały 

jego dymisję. Miało to wpływ na 

wydanie przez Cesarzy Niemiec i Austro– 

Węgier Aktu 5 Listopada. W utworzonej 

na jego podstawie Tymczasowej Radzie 

Stanu otrzymał stanowiska referenta Komisji 

Wojskowej. Wydarzenia pierwszej 

połowy 1917 roku, rewolucja w Rosji 

i przystąpienie do wojny po stronie Ententy 

Stanów Zjednoczonych wpłynęły 

na zmianę jego stanowiska. W obliczu 

nieuchronnej przegranej Państw Centralnych, 

jako przyczynę zerwania wykorzystał 

rotę przysięgi, w której żołnierze Polscy 

przysięgali dotrzymanie […] „wiernie 

braterstwa broni z wojskami Niemiec, Austro-Węgier 

i sprzymierzonych państw”. 

Odmowa złożenia przysięgi spowodowała 

kryzys, w którego następstwie internowano 

około 3,3 tys. żołnierzy, a 3,5 tys. 

wcielono do Armii Austro-Wegierskiej 

i wysłano na front włoski. Z legionistów, 

którzy złożyli przysięgę utworzono Polski 

Korpus Posiłkowy. Józef Piłsudski i Kazimierz 

Sosnkowski zostali aresztowani 

i przewiezieni do twierdzy w Magdeburgu, 

w której przebywali do listopada 

1918 roku. 

Wydarzenia drugiej połowy 1918 

roku jednoznacznie wskazywały na klęskę 

państw centralnych, wycofanie się 

w październiku z wojny Turcji i Bułgarii, 

rozpad Cesarstwa Austro Węgierskiego, 

rewolucja w Niemczech spowodowały, 

że Józef Piłsudski i Kazimierz Sosnkowski 

powracają do Warszawy 10 listopada 

1918 roku. W dniu następnym zostaje 

podpisane zawieszenie broni kończące 

I wojnę światową, a Rada Regencyjna 

przekazuje Józefowi Piłsudskiemu dowództwo 

nad Wojskiem Polskim. Jest 

to początek tworzenia niezależnych 

struktur władzy niepodległego państwa 

Polskiego na czele którego stanął Józef 

Piłsudski. Był to początek budowy suwerennego 

państwa, w kolejnych etapach 

14 listopad Rada Regencyjna przekazała 

mu całą posiadaną władzę. 

16 listopada 1918 roku 

Józef Piłsudski dokonał 

notyfikacji państwa polskiego, 

czyli ogłosił na arenie międzynarodowej 

odrodzenie wolnej, niepodległej Rzeczypospolitej. 

22 listopada został Tymczasowym 

Naczelnikiem Państwa, a po 

uchwaleniu Małej Konstytucji z roku 1919 

Naczelnikiem państwa, którym był do wyborów 

prezydenta w grudniu 1922 roku. 

Józef Piłsudski odegrał bardzo ważną 

rolę w procesie budowy II Rzeczypospolitej, 

w chwili gdy naród potrzebował 

przywódcy w walce o niepodległość. 

Można go krytykować za pewne decyzje 

lub ich brak, jednak w trwającym do 1922 

roku procesie budowy państwa okazał 

się przywódcą skutecznym. Wychowany 

na tradycji Powstania Styczniowego był 

zwolennikiem koncepcji federalistycznej, 

aby Polskę oddzielić od Rosji buforem sojuszniczych 

państw, nie udało się jednak 

zrealizować idei niepodległej Ukrainy. 

Można mu zarzucać, że popełniał błędy 

które zrodziły niechęć do niego np. 

Wielkopolan, których niedostatecznie 

wsparł w chwili, gdy toczyło się Powstanie 

w Wielkopolsce. Można go krytykować, 

że długo zwlekał z udzieleniem 

pomocy obrońcom Lwowa. Można mu 

zarzucić ugodowość wobec bolszewików 

podczas negocjacji w Rydze. Jego postawa 

była bardzo mocno krytykowana szczególnie 

przez środowiska endeckie. Jedna 

nikt nie może mu zarzucić, że robił to dla 

korzyści materialnych. Przez cały okres 

służby publicznej nie pobierała należnego 

mu wynagrodzenia, środki należne mu 

przekazywał na cele społeczne. 

Mimo że nie był zawodowym wojskowym 

stanął na czele armii i poprowadził 

ją do zwycięstwa w wojnie z bolszewikami, 

znalazł się w gronie najwybitniejszych 

polskich wodzów. W okresie pokoju 

jego działalność polityczna odbierana 

jest niejednoznacznie, „zamach majowy 

” i rządy autorytarne miały zwolenników 

i przeciwników. Jako Generalny Inspektor 

Sił Zbrojnych nie dokonał modernizacji 

armii, dlatego Państwo Polskie 

miało zbyt mało czasu by te zaniedbania 

nadrobić w drugiej połowie lat trzydziestych. 

Był wizjonerem w początkach 1909 

roku, Piłsudski przebywał w Zakopanem. 

Spotkał się wówczas z Żeromskim, który 

podaje taką anegdotę. „To była proletariacka 

mizeria... Zastałem go siedzącego 

przy stole, stawiającego pasjansa. Siedział 

w kalesonach, bo jedyną parę spodni, jaką 

posiadał, oddał właśnie krawcowi do zacerowania 

dziur (...) założyłem sobie [powiedział 

Piłsudski], że jeśli mi ten pasjans 

wyjdzie, to będę dyktatorem Polski”. • 

str. 6 


FELIETONY... 

O patriotyzmie ekonomicznym słów kilka… 

„Trzymaj pieniądze w polskim banku – najlepiej spółdzielczym”, „Kupuj produkty lokalnych producentów”. 

„Uważnie studiuj skład produktów. Lokalne firmy z reguły używają mniejszej ilości konserwantów spożywczych”, 

„Korzystaj z miejscowych targowisk. Dzięki temu pozwalasz polskiemu rolnikowi uniezależnić się od wielkich sieci handlowych, 

narzucających nieraz drakońskie warunki współpracy” – takie i podobne hasła już od dłuższego czasu 

obiegają globalną wioskę, jaką jest Internet. 

Właśnie szczególnie w dobie globalizmu 

i w czasach napływu wielu zagranicznych 

marek, powinniśmy zastanowić się 

nad ich autentycznością. Warto zastanowić 

się zatem jak kupować mądrze, rozważnie 

i czy patriotyzm może rozumieć 

jedynie w kontekście godnych uczczenia 

wydarzeń historycznych? 

Jak już wspomniano na wstępie, patriotyzm 

kojarzy nam się głównie z ważnymi 

wydarzeniami historycznymi, które 

nierzadko mają charakter państwowy. 

Organizowanych jest wówczas wiele 

wydarzeń, podczas których powiewają 

biało-czerwone flagi. Zastanówmy 

się jednak, czy można wartości patriotyczne 

manifestować w zwyczajnym, 

codziennym życiu? Oczywiście, że tak! 

Patriotyzm przybiera inne postacie, których 

niewątpliwie jedną z ważniejszych 

jest patriotyzm konsumencki. 

Czym właściwie jest patriotyzm 

konsumencki? Według definicji jest to 

element patriotyzmu ekonomicznego. 

Termin ten dotyczy konsumentów świadomie 

preferujących te towary i usługi, 

których produkcja, promocja i związany 

z nimi obieg pieniądza dotyczy kraju, 

wspólnoty, czy kultury, z którymi utożsamia 

się konsument. Mówiąc prościej, 

My jako Polacy, utożsamiający się z narodem 

i kulturą Polski, powinniśmy wybierać 

produkty wyprodukowane w naszym 

kraju – czyli „dobre, bo Polskie”. 

Wymieńmy zatem jeszcze kilka przykładów 

tego, dlaczego tak ważna jest 

świadomość konsumencka i idący z nią 

w parze patriotyzm. Niestety, Polska jest 

krajem ubogim w kapitał. Oszczędne gospodarowanie 

i patriotyzm gospodarczy 

ułatwia jego gromadzenie. Brak kapitału 

to także brak nowych zakładów pracy. 

Kupując obce produkty, wspieramy dobrobyt 

ekonomiczny, ale poza granicami 

naszego państwa. Ponadto, polskie 

produkty cechują się bardzo dobrą jakością, 

niestety, ze względu na krótką 

historię gospodarki rynkowej, nie miały 

szansy na wyrobienie sobie odpowiedniej 

renomy. Zwróćmy również uwagę na 

fakt, iż wiele państw ma w swojej kulturze 

zakodowane kupowanie krajowych produktów. 

Najlepszymi tego przykładami są 

zamożne kraje takie jak Japonia, czy choćby 

Niemcy. Reasumując, jeśli wybieramy 

produkty narodowe, to przyczyniamy się 

do wzrostu naszego bogactwa. 

Polski produkt to taki, który został 

wytworzony na terytorium naszego 

Fot. Katarzyna Puzio 

kraju przez firmę, która jest w Polsce 

zarejestrowana. Utrzymanie produkcji 

wiąże się także z zatrudnianiem lokalnej 

społeczności oraz odprowadzaniem 

podatków do centralnej i lokalnej kasy. 

Tylko skąd konsument ma wiedzieć, czy 

produkt, który chce kupić, został wyprodukowany 

w Polsce? Pomocna może 

okazać się aplikacja na smartfony – Pola. 

Za pomocą kamery skanujemy kod kreskowy 

produktu, a następnie pojawiają 

się informacje z nazwą firmy i krajem 

pochodzenia produktu. „Pola” może 

więc służyć, jako asystent podczas robienia 

zakupów. 

Nazywając się patriotami, powinniśmy 

służyć ojczyźnie w każdym aspekcie 

– także i ekonomicznym. Zanim udamy 

się na zakupy, warto się zastanowić jakie 

produkty wybierzemy. Czy chcemy 

budować mocną gospodarkę narodową, 

czy wolimy swój kapitał oddać do innych 

państw. Pamiętajmy o krajowych 

produktach, a także 

wprowadźmy patriotyzm 

ekonomiczny 

do naszych nawyków 

konsumenckich. 

Anna Zbrożyna-Tutak 

Czy szczepionki są niebezpieczne? 

Dyskusja tocząca się wokół szczepień odnosi się do obiektywnej ich wartości, skuteczności i bezpieczeństwa oraz zarzutów 

dotyczących zbyt wczesnego podawania szczepionek dzieciom, zbyt dużej ich liczby, szkodliwości zawartych w szczepionkach 

składników i tym samym wywoływania przez szczepionk i poważnych i często nieodwracalnych neurologicznych 

i fizjologicznych zagrożeń. 

Komu więc przeciętny człowiek może zaufać 

w kwestii szczepień, w odniesieniu 

do własnego zdrowia i bezpieczeństwa 

swoich dzieci? 

Tu pojawia się poważny problem, bo 

opinie różnych lekarzy są skrajnie odmienne, 

oraz padają wzajemne oskarżenia 

o niekompetencje i wspieranie lobby 

koncernów farmaceutycznych. Pani 

prof. dr hab. Maria Dorota Czajkowska- 

-Majewska – od lat zajmująca się sprawą 

szczepień, ich skutecznością versus 

szkodliwością, w czerwcu 2017r. w Rzeszowie, 

na zaproszenie Ogólnopolskiego 

Stowarzyszenia Wiedzy o Szczepieniach 

STOP NOP Oddział w Rzeszowie, prowadziła 

wykład pt. „Szczepienia XXI w. 

– czy bezpieczne i skuteczne?”. 

Jak wykazała, istnieje wiele naukowych 

publikacji dotyczących szczepień, 

które dowodzą, że np. rtęć będąca składnikiem 

szczepionek, należąca do najbardziej 

toksycznych związków znanych 

człowiekowi, jest nadal używana w Polsce 

jako ich konserwant. Innym groźnym 

elementem programu szczepień jest 

używanie archaicznych, niebezpiecznych 

szczepionek zawierających żywe wirusy 

i aktywne bakterie. Podobnie sprawa wygląda 

z adiuwantami (wzmacniaczami) 

np. aluminium w szczepionkach. 

Prof. Majewska podkreślała, że nie 

jest przeciwniczką szczepień jako takich. 

Proponuje natomiast „racjonalizację 

programu szczepień w Polsce i dostosowanie 

go do bezpieczniejszych norm europejskich”. 

W wielu aspektach Polska przyjęła 

unijne prawa, a w kwestii szczepień nadal 

stosuje się u nas obowiązek lub przymus. 

I tak na Zachodzie, jedni rodzice całkiem 

rezygnują ze szczepień, inni szczepią 

selektywnie jedną lub kilkoma szczepionkami 

w wybranym okresie życia 

dziecka. Natomiast w żadnym kraju 

zachodnim nie szczepi się noworodków! 

W Europie Zachodniej, a także na 

Litwie i w Estonii szczepienia są tylko 

dobrowolne i to moim 

zdaniem powinno być 

wzorcem dla Polski. 

Marzena Kardasińska 


FELIETONY... 

Patrząc okrakiem... z zagranicy 

Polska się wyludnia – słyszymy to już od dawna. I chyba nadal będzie się wyludniać, 

skoro rządowe pomysły na odwrócenie trendu to tylko programy socjalne +. 

Choć o emigracji decydują różne względy 

i uwarunkowania danej osoby lub rodziny, 

to zawsze w tle przewija się aspekt 

ekonomiczny. I oczywiście nie mam tu 

na myśli jedynie kwoty zarobionej w obcej 

walucie i skrzętnie przeliczonej po 

kursie skupu w kantorze, ale bardziej 

o stopie i jakości życia na obczyźnie oraz 

perspektyw, które znacznie odbiegają od 

realiów naszego kraju. 

Wątek pierwszy 

Kasa musi się zgadzać! 

Tutaj nasi rodacy są bezbłędni i potrafią 

oszczędzać na wszystkim, często nawet 

na tym, na czym się nie powinno. 

Na szczęście przechodzi im to, jak wraz 

z upływającym czasem zdają sobie sprawę 

z wartości siły nabywczej pieniądza 

w którym aktualnie zarabiają. Na początku 

oczywiście każda cena, każdy 

zarobek dokładnie zostaje przeliczony 

na ukochane złotówki, co pewnie stoi za 

wspomnianym już skrajnym skąpstwem. 

Jednak z czasem dostrzegają realny związek 

między czasem który poświęcili na 

pracę, a ilością dóbr które mogą za to 

nabyć. 

I tak usłyszałem kiedyś, o bardzo 

prostej metodzie pomagającej to sobie 

uzmysłowić w relatywnie krótkim czasie. 

Źródło: Fotorzepa, Zbigniew Osiowy 

Mianowicie kluczem jest to, by przestać 

przeliczać i używać nazwy waluty. 

Tak powstaje nam prosty kalkulator siły 

nabywczej w danym państwie. Na przykład, 

w kraju A za godzinę pracy otrzymuję 

10 i jest to wartość za którą mogę 

nabyć 2kg dobrej jakości sera, a w kraju 

B, w którym zarobię 20 za godzinę, stać 

mnie będzie na 1kg dobrego sera. Jak widać 

na przykładzie, ilość jednostek ma 

małe znaczenie, a bardziej istotne jest ile 

możemy kupić za godzinę naszej ciężkiej 

pracy w danym kraju. 

Wątek drugi 

Perspektywy 

na przyszłość 

To ostatnio chyba coraz bardziej istotny 

argument emigranta, który nie samym 

chlebem żyje i równie istotny dla niego 

jest rozwój zawodowy, praca w międzynarodowym 

zespole, czy podnoszenie 

kwalifikacji. Wiele osób jednak zderza 

się z rzeczywistością krajów przybycia, 

kiedy dowiadują się, że ich wymuskany 

dyplom licencjata czy magistra, jest 

traktowany jak zwykły kawałek papieru 

i tak naprawdę muszą jeszcze raz poddać 

się weryfikacji posiadanej wiedzy, 

co nie jest takie straszne, jednak dodatkową 

trudność stanowi język, w którym 

ta weryfikacja ma nastąpić. A jeżeli to 

nie korpo transferowało Cię do swojego 

zagranicznego oddziału, to musisz się liczyć 

z pracą poniżej kwalifikacji lub wolontariatem, 

który to potwierdzi Twoje 

wiadomości praktyczne. 

Dla większości firm, bardziej pożądany 

jest pracownik mniej wykształcony, 

ale z elementami kilkuletniej praktyki, 

niż prymus uniwersytetu. Dobrym przykładem 

współpracy ośrodków edukacyjnych 

z pracodawcami posiada Wielka 

Brytania, gdzie przekwalifikować można 

się w ramach kursów trwających od kilku 

do kilkudziesięciu tygodni. Zależnie od 

zawodu posiadanego i pożądanego. Jedną 

z form jest nauka u pracodawcy, gdzie 

osoba poznaje tajniki zawodu pod okiem 

doświadczonego pracownika przez cztery 

dni tygodnia, a jeden dzień spędza 

w klasie szkolnej, poznając teoretyczne 

aspekty nowego zawodu. 

Rozwiązanie to, jest o tyle genialne, 

że pracownik w trakcie nauki również 

pracuje i otrzymuje wynagrodzenie. 

Może nie są to kwoty które pozwalają 

opływać w luksusach, ale na pewno wystarczą 

żeby przetrwać okres nauki, by 

potem uzyskać podwyżkę, awans czy co 

tam miało na celu jego przekwalifikowanie, 

np. uzyskanie kwalifikacji, certyfikatu 

etc. 

Wątek trzeci 

Opresyjne urzędy? 

Nazwa wątku celowo przewrotna, bo 

urzędnicy na obczyźnie „jacyś tacyś” 

bardziej ludzie. Choć osobiście doświadczenia 

mam tylko z urzędami brytyjskimi, 

to trudno je nazwać osobistymi, ponieważ 

90% spraw załatwianych jest via 

internet, lub jeśli ktoś woli, można tradycyjnie, 

listownie. I dotyczy to wszystkich 

szczebli samorządu. Warto nadmienić, 

że brytyjskie odpowiedniki takich urzędów 

jak np. wydział komunikacji nie 

istnieją w formie delegatury w każdym 

mieście/powiecie, a jedynie jako urząd 

centralny, w którym załatwić coś możesz 

jedynie przez infolinie lub portal urzędu. 

Dodatkowo takie centralne urzędy znajdują 

się w różnych częściach/miastach 

kraju, co jest przeciwieństwem polskiego 

modelu, wszystko w Warszawce. 

Kolejną bardzo ciekawą grupą są 

urzędy pracy, które jako takie nie zajmują 

się pozyskiwaniem pracowników 

dla pracodawców, lub robią to w bardzo 

ograniczonej formie. Ich rola polega na 

aktywizacji zawodowej, pomocy w uzyskaniu 

bezpłatnych szkoleń i wypłat zasiłków 

chorobowych oraz dla bezrobotnych. 

Myślę że nie mijam się z prawdą, 

jeśli napiszę, że 75% rynku pracy 

w Wielkiej Brytanii obsługują prywatne 

agencje pracy. Często wyspecjalizowane 

w wąskich sektorach jak np. edukacja, 

inżynieria, medycyna, czy urzędy – tak, 

państwowe sektory też korzystają z usług 

agencji. 

Reasumując, większość usług jest 

przekierowywana do prywatnego biznesu, 

bo tylko to gwarantuje wydolność, 

jakość i przyzwoitą cenę usługi. Cała 

reszta, która została w państwowych rękach, 

zwyczajnie nie działa, lub działa 

w stopniu powiedzmy, niezadowalającym. 

Gdzie doskonałym przykładem jest 

brytyjskie NHS, będącym odpowiednikiem 

naszej służby zdrowia. 

To oczywiście bardzo wstępne 

i pobieżne potraktowanie wymienionych 

wątków, które nie wyczerpują tematu, 

a jedynie rzucają światło na diametralne 

różnice w tych kilku 

aspektach życia każdego 

z nas. 

CDN. 

Jarosław Donchor 

str. 8 


EDUKACJA, KULTURA, RELIGIA... 

Dzieła Leonarda da Vinci 

w Stalowej Woli 

W dniach od 1 października 2017 r. do 11 lutego 2018 r. w Centrum Edukacji Dziecięcej 

przy ul. Staszica 14 w Stalowej Woli ma miejsce interaktywna wystawa edukacyjna. 

Leonarda da Vinci zna każdy z nas, ale 

czy zdajemy sobie sprawę z tego, ile genialnych 

rozwiązań, z których korzystamy 

do dzisiaj, zostało stworzone przez 

tego wizjonera? Da Vinci wyprzedził 

swoją epokę o całe stulecia, wnikliwie 

obserwował świat i wykorzystywał swoje 

obserwacje do tworzenia niezwykłych 

wynalazków. 

Najbardziej znane koncepcje Leonarda 

to spadochron, łożysko kulkowe, 

samochód czy czołg. Na ekspozycji prezentowane 

są wybrane realizacje, będące 

wiernymi modelami, wykonanymi 

przez wykwalifikowanych włoskich rzemieślników 

na podstawie oryginalnych 

szkiców i projektów włoskiego artysty. 

Fot.: muzeum.stalowawola.pl 

Oprócz konstrukcji Leonarda, można 

zapoznać się również z reprodukcjami 

jego wielkich dzieł malarskich, takimi 

jak Mona Lisa czy Dama Gronostajem. 

Na ekspozycji znajduje się 24 zrekonstruowanych 

wynalazków da Vinci oraz 

reprodukcje jego 19 obrazów. Prezentacja 

ma charakter dynamiczny, nowoczesny 

oraz edukacyjny. Jest przeznaczona 

dla wszystkich typów 

szkół i przedszkoli. 

Producentem wystawy 

jest Araneus. Serdecznie 

zapraszamy. 

Magdalena Pieróg 

Wspomnienie o śp. biskupie Świerzawskim 

W katedrze sandomierskiej, 16 października br. odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. biskupa Wacława Świerzawskiego, 

który zmarł 7 października, przeżywszy 90 lat. Byłem uczestnikiem tych uroczystości. 

O biskupie Wacławie Świerzawskim, z racji jego ogromnego dorobku, można by napisać całą, niemałej grubości książkę. 

Źródło: flickr.com/episkopatnews 

Bp Wacław Świerzawski był autorem 79 

książek i ok. 1300 artykułów naukowych 

i popularnonaukowych z dziedziny teologii 

liturgii i duchowości. W 1981 r. 

uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, 

a w 1989 profesora zwyczajnego. W 1988 

i 1991 r. został rektorem Papieskiej Akademii 

Teologicznej w Krakowie. Założył 

Zgromadzenie Sióstr Świętej Jadwigi 

Królowej Służebnic Chrystusa Obecnego 

(1990). Od 1996 r. był członkiem Komisji 

Episkopatu ds. Duszpasterstwa Ogólnego 

i Rady Naukowej Episkopatu Polski. Od 

1992 r. przez 10 lat był biskupem diecezji 

sandomierskiej. Podjął w diecezji wiele 

inicjatyw, m.in.: powołał ośrodek „Caritas” 

(1992), Dom Samotnej Matki (1994), 

reaktywował Katolickie Stowarzyszenie 

Młodzieży (1993), Stowarzyszenie Rodzin 

Katolickich (1993), Akcję Katolicką 

(1995), otworzył Liceum Katolickie im. 

św. Jadwigi Królowej w Sandomierzu. 

Erygował w Sandomierzu Instytut Teologiczny 

im. bł. Wincentego Kadłubka 

(1992), dla kształcenia świeckich katechetów 

i organistów. Zorganizował i czuwał 

nad przebiegiem pielgrzymki, można 

powiedzieć jego przyjaciela, papieża Jana 

Pawła II do Sandomierza, która miała 

miejsce w dniu 12 czerwca 1999 r. 

W połowie lat dziewięćdziesiątych 

prof. Maciej Giertych poprosił mnie, bym 

umówił go na rozmowę z ks. biskupem 

Świerzawskim. Profesor i ja należeliśmy 

do Stronnictwa Narodowego reaktywowanego 

na początku lat dziewięćdziesiątych. 

Profesor Giertych jako genetyk 

jeździł wówczas po Polsce z wykładami 

podważającymi teorię ewolucji Darwina. 

Połączyłem się telefonicznie z biskupem, 

krótko się przedstawiłem i zapytałem, 

czy może przyjąć na rozmowę prof. Giertycha, 

tłumacząc, czym się zajmuje. Bp 

natychmiast odpowiedział, w którym 

dniu i o której godzinie może się z nami 

spotkać. Nie musiałem trudzić się jazdą 

do Sandomierza, czekać na przyjęcie, 

ale telefonicznie szybko załatwiłem 

sprawę. 

Do spotkania doszło i z relacji profesora 

wynikało, że biskup z pełnym zrozumieniem 

i uznaniem wyrażał się na 

temat tego, czym zajmuje się profesor. 

Bp i prof. mieli jednakowe stanowisko 

co do teorii Darwina, która głosiła, że 

człowiek na drodze ewolucji wyewoluował 

od małpy, negując stworzenie człowieka 

przez Boga, co było podstawą tzw. 

naukowego i ateistycznego poglądu na 

świat dla materialistów. Właściwie spór 

pomiędzy ewolucjonistami a kreacjonistami 

trwa do dzisiaj, a w podręcznikach 

szkolnych do tej pory obowiązuje teoria 

Darwina. Na Zachodzie, a szczególnie 

w USA, wielu uczonych już dawno tę 

teorię podważyło. Jest taki film J.W.G. 

Johnsona „Na bezdrożach teorii ewolucji”, 

który ukazuje istotę sporów. 

Można powiedzieć, że pogrzeb 

był piękny i optymistyczny. Ukazał dorobek 

życia biskupa i jego prawdziwe, 

głębokie myśli. Żywym świadectwem 

tego były licznie przybyłe młode piękne 

siostry zakonu, który powołał zmarły, 

mianowicie „Jadwiżanki”. 

Kazanie wygłosił bp Grzegorz Ryś. 

Przypominając życiorys zmarłego, zwrócił 

szczególną uwagę na zagadnienia, 

którymi zajmował się zmarły, a były to 

zagadnienia egzystencjonalne, ważne dla 

naszego życia. Powiedział m.in. że trumna 

nie jest progiem, progiem jest chrzest. 

Bóg w Jezusie Chrystusie jest teraz obecny, 

możemy go spotkać codziennie, jest 

na wyciągnięcie ręki. Warto byłoby to, co 

powiedział bp Ryś i to, co głosił bp Świerzawski 

rozwinąć. 

Zmarły biskup pochowany został 

w podziemiach Bazyliki Katedralnej 

w Sandomierzu, obok biskupa Mariana 

Zimałka. Wieczny 

Odpoczynek racz mu 

dać Panie, a światłość 

wiekuista niechaj mu 

świeci. 

Marian Kolasa 


STALOWE ZDROWIE... 

Zioła i ziołka 

Zaletą ziół jest naturalny wpływ i bezpieczne, nietoksyczne działanie na organizm człowieka, pod warunkiem 

odpowiedniego komponowania mieszanek leczniczych. 

Dobre rezultaty leczenia ziołami uzyskuje 

się w przewlekłych stanach chorobowych, 

co umożliwia czasami uniknięcie 

środków chemioterapeutycznych. Preparaty 

ziołowe można stosować profilaktycznie, 

podnosząc odporność organizmu, 

stwarzając naturalną barierę dla 

chorób. 

Na początku trochę historii ziołolecznictwa. 

Praktyka leczenia ziołami była 

już stosowana w czasach starożytnych. 

Najlepiej rozwinęła się w starożytnym 

Egipcie, gdzie ziołolecznictwem zajmowali 

się kapłani. Przełom w tej dziedzinie 

dokonał się w średniowieczu, za sprawą 

ówczesnego lekarza zielarza Paracelsusa, 

który podróżował po Europie i spotykał 

się z różnymi znachorkami i lokalnymi 

uzdrowicielami. Zbierał od nich wiedzę 

i starał się ją usystematyzować. Swoje obserwacje 

zapisywał, dzięki czemu następne 

pokolenia mogły z nich korzystać. 

Należy również pamiętać o wpływie 

zakonu braci Bonifratrów na rozwój 

ziołolecznictwa, gdyż specjalizuje się on 

w omawianej dziedzinie. Poprzez kolejne 

pokolenia braci zakonnych szkolonych 

przez starszych doświadczonych braci, 

wiedza ziołolecznictwa Bonifratrów stała 

się bardzo rozległa. Najbliższym klasztorem, 

gdzie można skorzystać z opieki Bonifratrów 

jest Kraków. Dostępne są tam 

porady zielarza, w Łodzi natomiast, zakon 

dysponuje własną apteką zielarską. 

Najsłynniejszymi polskimi zielarzami 

byli dwaj franciszkanie - ojciec Czesław 

Klimuszko i ojciec Grzegorz Sroka. Wiedza 

zgromadzona w ich podręcznikach 

jest powszechnie wykorzystywana przez 

wielu zielarzy. 

Zioła leczą, są skuteczne i pomagają, 

jednak nie wystarczy tylko odpowiednio 

je dobrać i zalać wrzątkiem. Sposób, 

w jaki je przygotujemy, ma wpływ 

nie tylko na ich smak, ale również na 

skuteczność działania zawartych w nich 

składników i w efekcie na samo leczenie. 

Miejsce na Twoją reklamę 

napisz: 


Źródło: homebook.pl 

Są cztery sposoby zaparzenia ziół: 

napar, wywar, macerat i nalewka. Napar 

przygotowujemy poprzez zalanie ziół 

wrzątkiem i przykrycie naczynia z ziołami 

na 10-15 minut. Najlepiej wypić go, 

gdy jest jeszcze ciepły, świeżo sporządzony. 

Nie należy go pić następnego dnia od 

zaparzenia. 

Wywar stosujemy w przypadku: 

nasion, korzeni, kłączy, kory, łodyg surowców 

roślinnych. Surowiec roślinny 

zalewamy gorącą wodą i gotujemy pod 

przykryciem od 20 do 40 minut, aż do 

zmięknięcia surowca roślinnego. Podobnie 

jak w przypadku naparu, pijemy ciepły 

wywar. 

Maceraty stosujemy wobec surowców 

zawierających substancje śluzowe, takich 

jak np. len, zaślaz. Surowiec roślinny zalewamy 

ciepłą wodą, przykrywamy go i czekamy 

kilka godzin, aż uwolnią się śluzy. 

Nalewki przygotowujemy poprzez 

zalanie surowca wodą z alkoholem. Zioła 

możemy zakupić od handlowca, jak 

i sami hodować na działce. Zioła zakupione 

w punktach handlowych pochodzą 

bardzo często z plantacji, gdzie celem 

produkującego je rolnika jest osiągnięcie 

jak największej ich masy, celem otrzymania 

większego profitu. Jakość tak produkowanych 

ziół często nie jest najlepsza, 

dlatego warto uprawiać je samemu. 

16-20% produkcji światowej ziół należy 

do Polski, z czego ok. 80% to zioła 

pochodzące z upraw (ok. 60 gatunków), 

a 20% - ze stanowisk naturalnych. Zioła 

uprawiane na plantacjach to bazylia pospolita, 

fenkuł włoski, kminek zwyczajny, 

konwalia majowa, kozłek lekarski, 

mięta pieprzowa, naparstnica wełnista, 

majeranek ogrodowy, prawoślaz lekarski, 

rumianek pospolity, szałwia lekarska 

oraz tymianek właściwy. 

Oddzielną częścią wiedzy zielarskiej 

jest wiedza związana z pozyskiwaniem 

ziół. Okres zbioru jest różny dla poszczególnych 

grup surowców, ale nawet w obrębie 

grupy mogą występować dość duże 

różnice w czasie. Przystępując do zbioru 

każdego z gatunków roślin zielarskich, 

warto wiedzieć, kiedy jest najlepszy termin 

zbioru ze względu na korzystne 

działanie dla naszego zdrowia. Zbiór 

należy wykonać w momencie największej 

koncentracji w roślinach związków 

czynnych wykorzystywanych w medycynie. 

Związki tworzą się w różnych 

fazach wegetacji roślin, a poziom ich 

wzrasta lub maleje. W ciągu dnia może 

on ulec wahaniom, i to nieraz bardzo 

znacznym. 

Pora dnia, jak i pogoda panująca 

w czasie zbioru mają duży wpływ na 

wartość ziół poprzez zawartość w nich 

substancji czynnych. Zebrane zioła łatwo 

zagrzewają się, wówczas zachodzą w nich 

niekorzystne przemiany biochemiczne. 

Ponadto wiadomo, że w różnych porach 

dnia zmienia się zawartość czynnych 

składników w poszczególnych częściach 

rośliny. Większość gatunków ziół zbiera 

się w godzinach południowych i wczesnych 

popołudniowych. 

Części nadziemne większości roślin 

– zbiera się w dni pogodne, w porze największego 

nasłonecznienia w godzinach 

południowych. Nie powinno się ich zbierać 

z ranną lub z wieczorową rosą. Zbiór 

mokrych ziół może spowodować łatwe 

zagrzewanie się ich, co prowadzi do 

gnicia. 

Części podziemne roślin takie jak korzenie 

i kłącza – zbiera się nawet w dni 

deszczowe, ale tylko wtedy, gdy mają być 

suszone w suszarniach. Korę najlepiej 

i najwygodniej zbiera się wczesną wiosną, 

wówczas można ją łatwo zdjąć z gałązek. 

Rośliny olejkowe, takie jak: mięta, 

rumianek czy szałwia, zbiera się na początku 

kwietnia, w godzinach od 10 do 

15, ponieważ w tym czasie rośliny zawierają 

najwięcej olejków. 

Korzenie i kłącza zbiera się przeważnie 

w okresie spoczynku jesienią i wczesną 

zimą, po utracie części nadziemnych, 

kiedy w organach podziemnych rośliny 

zgromadziły największą ilość związków 

czynnych. Kwiaty, koszyczki i kwiatostany 

zbiera się w początkach zakwitania. 

Owoce i nasiona pozyskuje się kiedy 

już dojrzewają. Liście zbiera się w pełni 

rozwoju, w czasie, lub po przekwitnięciu 

rośliny, a wyjątkowo na początku 

rozwoju. 

Zioła możemy przechowywać 

w szklanych słoikach, na których 

umieszczamy informacje o nazwie zioła, 

jak i dacie zebrania. Termin przydatności 

ziół do spożycia wynosi od 1 roku do 3 lat. 

Przechowywanie ziół w woreczkach 

foliowych nie jest najlepszym rozwiązaniem. 

Związki aktywne z ziół mogą 

wchodzić w reakcje z folią. Przechowywanie 

ziół w woreczkach papierowych 

lub bawełnianych wiąże się zwykle z wizytą 

moli, a w przypadku przechowywania 

ich w kuchni z zawilgacaniem i pleśnieniem. 

Przechowywane ziół w formie 

pęczków wiszących na sznurku wygląda 

bardzo malowniczo, ale niestety nie jest 

dobrym pomysłem, ponieważ na ziołach 

tych osiada kurz, a ponadto mogą stać się 

pożywieniem dla owadów. 

Artykuł ten otwiera cykl poświęcony 

ziołolecznictwu. W dalszych numerach 

gazety postaram się 

omówić zioła najczęściej 

stosowane, jak 

i te mniej znane. Zapraszam 

do lektury. 

Artur Burak 

str. 10 


NASZA STALOWA WOLA 

Marsz Niepodleglości 

Anno Domini 2017 

Hasło przewodnie tegorocznego Marszu Niepodległości „My chcemy Boga” 

jednoznacznie wskazuje, jakie są oczekiwana polskich patriotów, jakie nastroje 

społeczne wśród ludzi utożsamiających się z katolicką Polską – potrzebujemy 

narodowej mobilizacji w czasach, gdy kultura antykatolicka zaczęła przenikać 

do mediów, ogólnie do naszego życia. 

Stowarzyszenie 

„Stalowi Patrioci” 

Stowarzyszenie „Stalowi Patrioci” powstało w celu promowania 

wartości narodowych. Krzewić w Polakach patriotyzm, 

pogłębiać wiedzę historyczną i ekonomiczną. 

Celem jest także zachęcenie mieszkańców, aby aktywnie uczestniczyli w życiu 

miasta, a przy okazji mogli wykorzystać swoje umiejętności w ramach 

inicjatyw Stowarzyszenia. 

Źródło: stalowipatrioci.pl 

„Bóg Honor Ojczyzna” – kierunkowskazem 

w życiu patrioty. 

Damian Kita, rzecznik prasowy stowarzyszenia 

Marszu Niepodległości 

wskazuje, iż „Mieliśmy na przestrzeni 

lat hasła, które w bezpośredni sposób odnosiły 

się do aktualnych wydarzeń. Taki 

jest też cel tego hasła: aby odpowiadać 

na aktualne potrzeby Polaków, naszego 

społeczeństwa, naszego kraju; tam gdzie 

faktycznie potrzebujemy mobilizacji. Była 

w naszym gronie mocna dyskusja, ale 

uznaliśmy że o Bogu mówi się w mediach, 

w kulturze za mało. A jeżeli się mówi, 

to szyderczo i cynicznie, drwi się z Boga. 

Tymczasem, dla nas polskich patriotów 

Bóg, religia katolicka jest podstawą”. 

Kontynuując dyskusję, zwraca uwagę 

na niebezpieczny trend, w kierunku którego 

zaczęły podążać głównie kraje Europy 

Zachodniej. Złudny konsumpcjonizm 

zawrócił w głowach przede wszystkim 

zachodnich społeczeństw. Ludzie zaczęli 

oddalać się od Boga i podążać w kierunku 

wielkiej pustki: 

„My, jako Polacy, mamy wygodną 

pozycję. Możemy z pozycji obserwatora 

patrzeć w zachodnim kierunku. W kwestiach 

gospodarczych to często ma pejoratywny 

wydźwięk, bo faktycznie jesteśmy 

wiele lat do tyłu za krajami Zachodu. Ale 

w aspekcie społeczno-moralnym widzimy, 

że społeczeństwa zachodnie odchodziły 

od Kościoła, od Boga. Porzucały, to co 

stanowiło trzon naszej cywilizacji. Pojawiły 

się konsumpcjonizm i dewiacje. Jeśli 

człowiek nie ma autorytetu, wiary, to tę 

pustkę czymś trzeba zapełnić. Na Zachodzie 

czyni się to hedonizmem, konsumpcjonizmem. 

Ale to jest działanie na krótką 

metę, bo to jest puste. Pojawia się potem 

refleksja, że to nie daje spełnienia. Pewnego 

dnia orientujemy się, że Bóg jest tym 

czego potrzebujemy”. 

Dlatego też zainicjowanie tak ważnego 

wydarzenia w duchu katolickim, 

głośne wykrzyczenie naszej wiary, jest 

bardzo potrzebne, a wręcz niezbędne... 

Musimy swoim przykładem dać przekaz 

innym narodom europejskim oraz całemu 

światu, w jakim kierunku powinna 

podążyć nasza cywilizacja. Wiara naszym 

drogowskazem. Bóg naszym przewodnikiem. 

EUROPO OBUDŹ SIĘ!!! 

NIE PODĄŻAJ DROGĄ DONIKĄD 

– ZAMANIFESTUJMY 

UCZESTNICZĄC W MARSZU. 

Dnia 11 listopada ulicami Warszawy 

odbędzie się przemarsz polskich patriotów. 

Pokażemy światu naszą narodową 

dumę, nasze przywiązanie do Ojczyzny. 

W tym roku trasa będzie prowadzić 

z Ronda Dmowskiego, gdzie start zaplanowany 

jest na godzinę 15:00, a następnie 

mostem Świętokrzyskim, w kierunku 

błoni Stadionu Narodowego. 

Stowarzyszenie „Stalowi Patrioci” 

zaprasza do uczestnictwa w tym wielkim 

wydarzeniu. Już po raz siódmy mieszkańcy 

Stalowej Woli, jak i wszystkich 

okolicznych miejscowości będą mogli 

wspólnie świętować rocznicę odzyskania 

przez Polskę Niepodległości, biorąc 

udział w największej patriotycznej manifestacji 

w Europie. 

Zapisy na wyjazd na Marsz organizowany 

przez stalowowolskie stowarzyszenie 

należy dokonywać, 

dzwoniąc pod 

numer 500 615 787. 

http://www.dzienniknarodowy.pl/8926/ 

rzecznik/ 


„Stalowi Patrioci” to organizacja pozarządowa. 

Nie jest ani partią polityczną, 

ani żadną jej częścią. Działalność opiera 

się na prawach stowarzyszenia. To, co zaś 

łączy wszystkich członków, to wspólna 

historia, język ojczysty i kultura. 

Każdy Polak powinien aktywnie brać 

udział w życiu społecznym. W krajach 

rozwiniętych jak USA czy Niemcy, przynależenie 

do jakiejś grupy jest czymś 

oczywistym. Dołączenie do Stowarzyszenia 

umożliwia udział w ciekawych projektach, 

a także poznanie interesujących 

ludzi. W planach są również wycieczki 

integracyjne oraz spotkania poznawcze, 

organizowane wspólnie z innymi organizacjami 

pozarządowymi. 

Pomysłów na działalność nie brakuje. 

Jednym z wielu zadań jest informowanie 

Stalowowolan o wydarzeniach w mieście, 

zwłaszcza o tych, które dotyczą polityki 

gospodarczej miasta, problemów 

społecznych itp. Ponadto w planach jest 

organizowanie spotkań z ciekawymi gośćmi, 

a także uczestnictwo w ciekawych 

inicjatywach. 

Cele statutowe 

stowarzyszenia: 

– obrona i umocnienie tożsamości narodowej; 

– krzewienie patriotyzmu; 

– wspomaganie lokalnego patriotyzmu 

gospodarczego i przedsiębiorczości; 

– upowszechniania kultury fizycznej, turystyki 

i sportu; 

– wspomaganie rozwoju wspólnot i społeczności 

lokalnych; 

– inicjowanie, prowadzenie i wspieranie 

działań na rzecz krzewienia edukacji 

finansowej i obywatelskiej; 

– działalność kulturalno-oświatowa. 

„Stalowi Patrioci” 

– gdzie szukać? 

www.facebook.com/stalowi.patrioci 

www.stalowipatrioci.pl 

Siedziba – al. Jana Pawła II 46/118 (IX 

piętro) 37-450 Stalowa Wola/ ul. Popiełuszki 

4 

Kontakt – 600 403 037 lub 692 350 658. 

Biuro Pawła Kukiza 

w Stalowej Woli 

Z przyjemnością informujemy, że zostało otwarte nowe buro poselskie w Stalowej 

Woli. Jest to filia biura poselskiego lidera formacji Kukiz’15, Pana Pawła Kukiza. 

Mamy nadzieję, że w najbliższym czasie pojawi się on osobiście w naszym mieście, 

na oficjalnym otwarciu swojego biura. 

Tymczasem, zapraszamy wszystkich na dyżury w siedzibie Biura w lokalu 123 

(I piętro) w budynku Domu Młodego Metalowca (wieżowca z tęczą), przy ul. 1-go Sierpnia 

12, 2 razy w tygodniu: we wtorki w godzinach od 16 do 18 i czwartki w godzinach 

od 17 do 19. Istnieje też możliwość umówienia się na spotkanie w innych terminach. 

Dane kontaktowe biura to e-mail: biuro.kukiz.stw@wp.pl oraz telefony 797 780 733 

i 660 015 630. 


STALOWA WOLA W OBIEKTYWIE... 

fot. Kamil „Żurek” 

Żurawski 

moduł 5,8 cm x 5,8 cm 

STALOWA OBIEKTYWNIE 

– cennik reklam 

Cena jednego modułu: 

Pierwsza strona – 45zł 

Kolejne strony – 30zł 

Strony ogłoszeniowe – 15zł 

Ostatnia strona – 45zł 

Artykuły promocyjne: 

Cała strona – 500zł 

½ strony – 250zł 

¼ strony – 150zł 

*Rabat za artykuł w całości 

przygotowany przez 

zleceniodawcę 

Ogłoszenia 

okolicznościowe: 

nekrologi, kondolencje, 

życzenia, podziękowania 

– 10 zł 

(oprócz pierwszej strony) 

UWAGA! 

• Projekt ogłoszenia wykonywany jest nieodpłatnie wyłącznie do emisji w miesięczniku 

„Stalowa Obiektywnie” 

• Przy zleceniach długoterminowych i dużych powierzchniach reklamowych – WYSOKIE 

RABATY!!! 

• Umieszczenie reklamy w miejscu niestandardowym – dopłata 50% 

• Wycena ogłoszenia nic nie kosztuje! 

STALOWA WOLA OCZAMI MIESZKAŃCÓW 

Masz coś ciekawego do przekazania 

mieszkańcom miasta, napisz do redakcji. 

Opublikujemy najciekawsze treści (myśli). 

Fot. Katarzyna Puzio 

GAZETA BEZPŁATNA 

Wydawca: IWOG sp. z o.o. 

03-315 Warszawa, ul. Budowlana 7/2 

REGON: 365259873; 

NIP: 5242807387 


Skład Redakcyjny: Grzegorz Kida – redaktor naczelny 

Anna Surowaniec, Marzena Kardasińska, Anna Zbrożyna-Tutak, Magdalena Pieróg, 

Arkadiusz Bielecki, Jarosław Donchor, Artur Burak, Marian Kolasa 

Skład i łamanie: Izabella Dolińska 

Korekta: A.K. 

Nakład: 5000 egz. 

str. 12

Stalowa Obiektywnie nr 1 Listopad 2017

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?