Master

— Pozwolisz, Katarzyno, że napomykaniem nauczycielom
o ich obowiązkach służbowych zajmą się osoby do tego
uprawnione — pouczył Haskal z miną świadczącą o urażonej
godności. — I zjedz coś normalnego, a nie opychaj się słodkim,
jak nastolatka z depresją… — Zabrał truflę i podsunął
jej pod nos jajo na twardo. — Sprawdziłem Wanię w internecie
— kontynuował, ignorując wściekłe prychnięcia Katarzyny.
— Niestety, nie figuruje w rejestrze osób poszukiwanych.
Będziemy musieli zadzwonić na policję.
— Chyba oszalałeś! — zapiał doktor, plując. — I co?! Przyjadą,
odwiążą Wanię od beczki… Pomijam fakt, że zrobi się
sensacja na całe Niziny, a Zenek odtąd zyska opinię tajemniczego
młodzieńca… Jak ty to sobie wyobrażasz? Wania powita
gliniarzy ze łzami w oczach, powie, że nazywa się Adam
Minc. Chyba taki dokument Zenek znalazł w jego terenówce?
Co więcej, powie, że legalnie pracuje w hotelu Ambasador!
— I legalnie handluje prochami!— zdenerwował się Haskal.
— Myślisz, że nie znają jego przeszłości?
Doktor chciał się zaśmiać, ale zapchany krokietem, wydał
z siebie tylko sarkastyczny kaszelek.
— Gdyby znali, znalazłbyś go w rejestrze. Pamiętaj, że
nie tylko on ma ciekawą przeszłość. Ty też. Może opowiesz
policji, jak na studiach poznałeś naszego Iwana Ihorowycza,
który znakomitej jakości amfetaminą poprawiał ci jakość życia?
Jak ćpałeś z rozpaczy po pewnej interesującej… — Zapędził
się, ale jedno spojrzenie Haskala wystarczyło, by zmienił
wątek. — W dodatku jesteś nauczycielem Zenona Kobiałki.
Przypominam ci, że to właściciel posesji, na której przetrzymywana
jest ofiara. Alicja Pawlacz to także twoja uczennica,
a zarazem dziewczyna Kobiałki, o którą był cholernie zazdrosny,
kiedy z własnej, nieprzymuszonej woli pojechała z Wanią
do Ambasadora. Przyjaciółka Pawlacz i Kobiałki to Katarzyna
Materlak, córka handlarzy prochami, przepraszam cię
Rybko, ale tak gliny mają w papierach… A facet, u którego
20