 یادداشتی درباره مصوبه جدید معاونت هنرهای نمایشی وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی

More documents

Recommendations

Info

این روزها که کشمکش میان موافقان و ‏مجممجخالفان مصوبه جدید معاونت هبرنبررهای ‏بمنبممایشی مببىنبىی بر صلاحیت هبرنبرری کارگردانان تئاتر بالا گرفته،‏ لازم می دابمنبمم که به نکته ای کوچک اشاره کرده و اتفاقا نرخ تازه ای در این مناقشه تعیبنیبنن کنم.‏ دوستان دانشجو ‏ممممممکن است به یاد نداشته باشند اما قدبمیبممی ترها می دانند که تئاتر ما ‏همھهممیشه اینقدرها هم بدبجببجخت و روسیاه نبوده و زمانه ای هم داشته ابمیبمم که هبرنبررمندان و برخی منتقدان از مصوبات معاونت هبرنبررهای ‏بمنبممایشی بشکن ها می زدند و سلام و صلوات ها بر مقام شامخ وزیر وقت ارشاد می فرستادند.‏ از آن دوران سال های زیادی هم نگذشته که فکر کنیم ‏فىففىی الحللححال آن مصوبات در بایگابىنبىی مرکز لای پوشه ها و پرونده های دیگر خفته و انبوهی از گرد و خا ک و تارعنکبوت هم نشینش شده است.‏ دوران،‏ دوران مدیریت جناب شاه آبادی و آقای آشنا بود که شعار زیبا و پرطمطراق ‏«تئاتر برای ‏همھهممه»‏ مدام در رسانه های ‏مجممجختلف نقل زبان ها شده بود.‏ ‏بمببمماند که ما هیچ وقت نفهمیدبمیبمم که منظور دوستان از این تئاتر دقیقا کدام است و این ‏همھهممه کدام.‏ اما ‏بجببجحث اصلی بر سر خصوصی سازی فرهنگ و شاخه مهم آن یعبىنبىی تئاتر است که در آن دوران،‏ نقاط اوج خود را سبرپبرری می کرد و ‏مجممججوزهای سالن های خصوصی فرت و فرت داده می شد و این روند حبىتبىی یک معبرتبررض هم نداشت.‏ چرا آن موقع کسی متعرض به این سیاست ها نبود یا ا گر بود صدایش به جابىیبىی ‏بمنبممی رسید چرا که اساسا گوش شنوابىیبىی برای نقد آن وضعیت وجود نداشت.‏ برخی دوستان چنبنیبنن می پنداشتند که با این سیاست ها می توان با یک تبریبرر چند نشان را هدف قرار داد.‏ اول این که فکر می کردند با این سیاست ها رفته رفته از توان دخالت های نسنجیده دولت ها در عرصه فرهنگ و هبرنبرر کاسته شده و عملا مدیریت اجرابىیبىی سالن ها،‏ ‏بمنبممایش ها و...‏ به دست خواهران و برادران مؤمن به این هبرنبرر والا خواهد افتاد.‏ در زبان ساده تر یعبىنبىی با خصوصی سازی تئاتر،‏ دست های پنهان سانسور عملا قطع گردیده و از حضور ‏بهنبههادهای غبریبررفرهنگی در این میدان هبرنبرر جلوگبریبرری می شود.‏ دوم این که می پنداشتند با ازدیاد سالن ها به صورت خصوصی،‏ ‏مجممججالىللىی برای حضور هر چه بیشبرتبرر دانشجویان و فارغ التحصیلان تئاتر پیش می آید که مشق تئاتر کرده و کم کم پا به عرصه حرفه ای این هبرنبرر ارزسمشسممند گذارند.‏ سوم این که می پنداشتند با این سیاست ها،‏ هبرنبررمندان از نظر اقتصادی خودکفا شده و دیگر دست گدابىیبىی مقابل هر مدیر و صاحب منصبىببىی دراز ‏بمنبممی کنند.‏
این افکار نه مبالغه،‏ بلکه عبنیبنن واقعیت آن زمان بوده است.‏ برخی آن دوران را ‏بجتبجحولىللىی تازه و بنیادی در عرصه تئاتر قلمداد کرده و برخی دیگر ‏بهتبههران را با پاریس و لندن مقایسه می کردند!‏ حال از دانشجویان و نوبهنبههالان تئاتر می پرسم که کدام یک از تلقینابىتبىی که ذکر شد را ‏فىففىی الحللححال در تئاتر ما می بینید و اینک ‏سمشسمما وارث آن هستید؟!‏ آیا دست سانسوری کوتاه شده،‏ فضابىیبىی برای اجراهای دانشجو ‏بىیبىی بنا شده و یا اقتصاد تئاتر و هبرنبررمندانش سروسامان گرفته که ‏بجیبجحتمل ما ازآن ‏بىببىی خبرببرر ‏بمیبمم!‏ چرا و چگونه ‏بجتبجحلیل دوستان از وضعیت آن روز و آن مصوبات تا این حد عقیم و عقب افتاده بوده است؟ چه کسی اینک پاسخگوست؟ وعده های دروغبنیبنن و دم انتخابابىتبىی دولت ها درباره اداره فرهنگ و هبرنبرر لافىففىی بیش نبوده و نیست.‏ چون برای این مدیریت به تامبنیبنن بودجه نیاز است که ‏فىففىی الحللححال دولت مردان الزامی ‏بمنبممی بینند که پول ‏بىببىی زبان را در این وادی خرج کرده و اساسا چرا باید چنبنیبنن کنند.‏ هر ساله سهم تئاتر از بودجه کشور کاسته شده و به مراتب ذلیل تر از قبل شده است.‏ به رنگ ولعاب خصوصی پرستان که ظاهر تر و ‏بمتبممبریبرز و شیک بر خود می گبریبررند نگاه نکنید،‏ اینان چون طبل تو خالىللىی ‏بهتبههی هستند و به زودی صدای ترکیدنش هم به گوش ها خواهد رسید.‏ آیا دولت دست از نظارت های سلبىببىی خود برداشته است؟!‏ دولت با تاسیس سالن های خصوصی نه تنها خود را از دادن بودجه کافىففىی کنار کشیده،‏ بلکه نظارت ها و دخالت های خود در اجراها را چندبرابر کرده است.‏ به طوری که ‏بجنبجحوه اداره سالن ها و ‏بمنبممایش ها را به عهده داشته و سالن دار را موظف کرده تا ‏همھهممچون یک مامور نظاربىتبىی حکم چشم و گوش حضرات را بازی کند.‏ ‏بجببجحث ابجیبججاد فضا برای دانشجویان نبریبرز که اینک کمدی روز است.‏ هر که پول بدهد می تواند از نعمت سالن برخوردار بوده و آن که ندارد باید سر بر بالبنیبنن گذاشته و ‏بمببممبریبررد.‏ تازه آن که سالن گبریبررش می آید باید با چند اجرابىیبىی در یک روز موافقت کند و این گونه است که عناصری چون طراحی صحنه و علم آن به باد فراموشی سبرپبررده شده است.‏ کارگردان برای تامبنیبنن هزینه ها باید از قید بسیاری از مسائل بگذرد تا اجرایش در صحنه اجرابىیبىی شده و در روزمه اش ثبت و ضبط گردد.‏ این روزها رزومه هبرنبرری حکم نان و روغن را دارد.‏ ‏بجببجحث خودکفا شدن هبرنبررمندان هم چون داغ می ماند بر دل ما.‏ از این یکی بگذر ‏بمیبمم ‏بهببههبرتبرر است.‏ اما مصوبه جدید نوعی ماله کشی است بر اشتباهات سیاست های خصوصی سازی.‏ این سیاست نه تنها دوای درد نیست بلکه استخوان لای زخم است و سرابجنبججامش به فساد و رانت خواری
Page 1: یادداشبىتبىی دربار

یادداشتی درباره مصوبه جدید معاونت هنرهای نمایشی وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

 یادداشتی درباره مصوبه جدید معاونت هنرهای نمایشی وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی