نقد و بررسی نمایش «پارتی» به نویسندگی و کارگردانی آرش عباسی

نا گهابىنبىی دوستان است که معلوم نیست برای چه و به چه منظور رنگ می بازند و گونه ای دیگر
از خود را به ‏بمنبممایش می گذارند.‏ مرد باشند تندی نقد را به جان می خرند تا چرت شان را پاره
کرده و از این باتلافىقفىی که برای خود ساخته اند ‏بجنبججات یابند.‏ ‏بمنبممی دابمنبمم عباسی ‏بمنبممایش نامه نویسی هم
درس می دهد یا نه ‏(که خدا کند ‏همھهممان نه درست باشد).‏ ا گر چنبنیبنن باشد خدا کند که مبنتبنن
‏«پاربىتبىی»‏ را به منظور تشرتحیتحح مسائلی چون شخصیت پردازی،‏ ابجیبججاد روابط ببنیبنن شخصیت ها،‏
دیالوگ نویسی،‏ تعلیق و گره گشابىیبىی به شا گردان مطرح نکند.‏ چون یقینا در آینده ای نه چندان
دور ‏همھهممبنیبنن شا گردان می شوند ‏همھهممان آیندگان ‏بمنبممایش ‏«پاربىتبىی»‏ که بعدها قرار است برای مان
بنویسند و کارگردابىنبىی کنند.‏ کاش عباسی بداند که دارد چه می کند و کاش بتواند آن خودِ‏
خلاقش را از زیر این دست آفت ها ‏بجنبججات دهد.‏ آمبنیبنن.‏
٢۴ آبان ١٣٩٨