Bliżej Źródła nr 52, październik d2020
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
M S Z A Ś W I Ę T A K R O K P O K R O K U
Od czego zacząć?
Wielu teologów i znawców liturgii spierało się o to,
kiedy rozpoczyna się Msza św. Który moment jest
tym, od którego możemy powiedzieć, że liturgia
się zaczęła? Trudno jest odpowiedzieć na to pytanie
jednym słowem. Na pewno, aby Msza św. była
sprawowana, powinny być spełnione przynajmniej
dwa warunki:
1) obecność wiernych
i 2) obecność kapłana.
O tym też mówi pierwsze zdanie, jakie znajdziemy
w Obrzędach Mszy św.: „Gdy lud się zgromadzi,
kapłan z usługującymi (…), udają się do ołtarza…”.
Śpiew na wejście
Kiedy kapłan z usługującymi udaje się do ołtarza
w mniejszej lub większej procesji – jak mówi Mszał
– „wykonuje się antyfonę albo śpiewa się
odpowiednią pieśń”. W naszej polskiej rzeczywistości
rzadko wykonuje się antyfonę, która jest
najczęściej zdaniem z Pisma Świętego. Przeważnie
śpiewamy jakąś pieśń na wejście. Czy może to być
jakakolwiek piosenka? Nie! Powinna to być odpowiednia
pieśń, czyli taka, która zastąpi antyfonę
podaną w Mszale, lub taka, która wypełni podane
wyżej cele. Wspólny śpiew sprawia, że się jednoczymy
tworząc wspólnotę. Z drugiej jednak strony
śpiew ten powinien nawiązywać do tematu Mszy
św., który wynika przeważnie z czytań lub tematu
danego święta. Śpiewając, na przykład pieśń maryjną,
możemy domyślić się, że będzie to Msza św.
poświęcona Matce Bożej, natomiast śpiewając
kolędę wiemy, że będzie to Msza św. związana
z narodzeniem Pana Jezusa.
Znak krzyża i pozdrowienie
F I N A N S E K O ŚKolejnym C I O Ł A
elementem Obrzędów wstępnych jest
znak krzyża, który wszyscy razem czynimy. Gest
Można więc powiedzieć, że Msza św., a nawet
ten ma nam uświadomić, że jesteśmy ludem Bożym,
zgromadzonym w imię Trójcy Świętej: Ojca,
każda liturgia, rozpoczyna się od przybycia wiernych
do kościoła (lub w inne miejsce) i wejścia
Syna i Ducha Świętego. Każdy znak krzyża ma nas
„Kto ma księdza.
w rodzie, tego bieda nie ubodzie” – to stare porzekadło odzwierciedla przekonanie, że
ponadto zjednoczyć jako wyznawców Jezusa
Kościół Po jako co Mszał instytucja tak podkreśla jest bogaty, fakt a księża zgromadzenia zamożni i najczęściej się żyją ponad stan.
Chrystusa, który przez krzyż nas zbawił.
(...) ludu Bożego? Jest to oczywiście odpowiedź na
To już zapewnienie trzeci artykuł Pana z serii Jezusa czterech z Ewangelii: tekstów „gdzie (pisze p. dwaj Maria Wanke-Jerie w nr 5/2019 „Nowego Życia”),
w których czy trzej omawia są zgromadzeni kolejno fałszywe, w imię a Moje jednocześnie tam Ja jestem szeroko rozpowszechnione przekonania związane
z finansami pośród Kościoła. nich”. Wierni są potrzebni, aby uczestniczyć
we je Mszy mitami. św. i W ją, poprzednich we właściwy sobie dwóch sposób, artykułach rozprawiłam się z mitem pierwszym
Nazwałam
dotyczącym sprawować. Funduszu Natomiast Kościelnego wejście i drugim, kapłana jakoby pomiędzy Kościół nie płacił podatków.
zgromadzonych sprawa, że ta grupa ludzi staje się
(...) prawdziwym i żywym Kościołem jako wspólnotą, łalność gospodarczą.
Mit drugi ponieważ - Kościół zaczyna nie płaci jej podatków przewodzić, ważnie wyświęcony
to prawda, i ustanowiony księża płacili kapłan. i nadal płacą po-
poinformować o pełnionej przez siebie funkcji
Z ustawy tej wynika, że osoba duchowna powinna
Nie jest
datki. Na podstawie kolejnych dekretów i ustaw urząd skarbowy i on ustala kwotę kwartalnego
o podatku Po co obrzędy dochodowym wstępne? od osób fizycznych duchowni
To, w co przeszłości dzieje się od byli wejścia zobowiązani kapłana do odmówie-
pro-
W przypadku które kapłan wikariuszy kieruje przy do ludu. ustalaniu Te proste wysokości słowa: „Pan
podatku. Zaraz po znaku krzyża następuje pozdrowienie,
wadzenia przez ksiąg niego podatkowych, modlitwy, tzw. które Kolekty, uznawane określa ryczałtu się
z wami” uwzględnia niosą ze sobą się dodatkowo bardzo mocną wielkość treść. Oto kapłan
ponownie w której podkreśla znajduje się prawdę parafia. ewangeliczną
Trzeba
były za jako dowód „Obrzędy w procesie wstępne”. ustalania Po co one podstawy są? Głównym miejscowości,
opodatkowania. ich celem jest Po stworzenie październiku wspólnoty 1956 r. wprowadzono
wspólnoty, ryczałtowy która sposób jest ustalania grzeszna wysokości i zawsze do-
potrze-
obejmuje Ludzie wszystkich odpowiadając wierzących „I i z niewierzących
duchem Twoim”
ludu Bożego, tu wyraźnie o obecności podkreślić, Chrystusa że liczba pośród mieszkańców
swoich wiernych.
chodów buje w nawrócenia, zależności od która liczby tworzy mieszkańców jedną rodzinę, zamieszkałych wyznają, na że terenie w osobie danej kapłana parafii. A działającego przecież in
parafii Kościół i jej położenia. lokalny. Drugim 20 grudnia celem 1991 tych r. obrzędów na mocy jest nie wszyscy persona wierzący Christi, to jest osoby obecny praktykujące. Chrystus (por. SC, 7).
rozporządzeń uświadomienie wyznaczano sobie, po osobie co się tutaj duchownej gromadzimy Nie wszyscy Pozdrowienie praktykujący ludu jest finansują elementem, swoją który parafię, potwierdza,
że to płaci zgromadzenie urzędowi ludzi skarbowemu pod przewodnict-
po-
kwotową, i co będzie kwartalną tematem wysokość głównym podatku, Mszy św. zależną Wszystko, ale proboszcz
od funkcji, co będziemy liczby mieszkańców omawiać w tej parafii części, i jej będzie położenia.
Dopiero wypełnieniu na mocy jednego ustawy albo z 20 obu listopada tych celów, 1998 czyli: r. terenie. wego.
służyło datek wem od wszystkich księdz,a jest osób wspólnotą zamieszkujących Kościoła na Chrystuso-
jej
o zryczałtowanym 1) stworzenia podatku wspólnoty dochodowym Kościoła opodatkowanie
i 2) wprowadzenia duchownych uzyskało w temat swoją Eucharystii konkretną lub temat składki Po zdrowotnej znaku krzyża liczonej i wzajemnym na podstawie pozdrowieniu aktual-
– jak
Osoby Wprowadzenie duchowne mają do liturgii też obowiązek opłaty
podstawę dnia. ustawową. Reguluje ona „opodatkowanie
4 zryczałtowanym podatkiem dochodowym niek-
duchowni byli jedyną grupą społeczną, która
nej płacy podają minimalnej. Obrzędy Nie Mszy zawsze św. tak – „kapłan, było, w diakon PRL-u albo
nie