Wojsko i Technika Historia numer specjalny 2/2023

Marek J. Murawski
2
Focke-Wulf Fw 190 A:
Tunezja, basen Morza Śródziemnego
i zachodnia Europa
48
W godzinach popołudniowych 22 listopada 1942 r. na lotnisko
San Pietro na Sycylii przebazowano z północnej Francji
pierwsze samoloty Fw 190 A, należące do dywizjonu II./JG 2,
dowodzonego przez Kawalera Liści Dębowych do Krzyża Rycerskiego,
Oblt. Adolfa Dickfelda (137 zwycięstw powietrznych).
Dowódcą eskadry 4./JG 2 był Kawaler Krzyża Rycerskiego,
Oblt. Kurt Bühligen (25 zestrzeleń), 5./JG 2 dowodził Oblt. Wolf
von Bülow (2 zwycięstwa powietrzne), natomiast 6./JG 2 dowodził
Lt. Erich Rudorffer (Krzyż Rycerski, 45 zestrzeleń). Trudne
warunki atmosferyczny spowolniły przebazowanie i całość
dywizjonu trafiła na Sycylię dopiero dwa dni później.
Tunezja: listopad 1942 – maj 1943
25 listopada 14 samolotów Fw 190 A należących
do II./JG 2 stacjonujących w Comiso
na Sycylii wystartowało z zadaniem przechwycenia
patrolu czterech Spitfire z 1435 dywizjonu.
Po krótkiej walce po jednym Spitfire zestrzelili
Lt. Fritz Karch i Ofw. Kurt Goltzsch.
Następnego dnia wszystkie maszyny
II./JG 2 przeleciały na lotnisko Sidi Ahmed
w Tunezji, które 28 listopada 1942 r. stało
się celem nalotu 36 amerykańskich samolotów
B-17. Podczas bombardowania lotniska
jedna z bomb wybuchła w pobliżu przygotowanego
do startu samolotu Fw 190 A z 4./
JG 2, kilka odłamków trafiło w kabinę zabijając
Lt. Theobalda Eichera. Była to pierwsza
strata osobowa II./JG 2 podczas walk
w Afryce. Na ziemi zniszczonych zostało
łącznie 5 myśliwców Fw 190 A.
30 listopada lotnisko Sidi Ahmed ponownie
zostało zbombardowane, tym razem napastnikami
okazały się trzy samoloty Bristol
Bisley z 13 dywizjonu RAF. Tym razem jednak
obyło się bez strat, alarmowa para Fw 190 A
przepędziła brytyjskie bombowce uszkadzając
dwa z nich. Następnego dnia Niemcy
rozpoczęli kontrofensywę w Tunezji wspieraną
aktywnie z powietrza przez II./JG 2,
którego piloci wykonali 19 lotów bojowych.
Dowódca dywizjonu, Oblt. Adolf Dickfeld
zgłosił uzyskanie swojego 130 zwycięstwa
powietrznego w pobliżu Tebourba. Ostrzelany
przez niego Spitfire z 72 dywizjonu zdołał
jednak wrócić z uszkodzeniami do bazy.
Podczas zaciętych walk 3 grudnia piloci II./
JG 2 zgłosili cztery zestrzelenia przy stracie
dwóch rannych pilotów. Jak wspominał dowódca
dywizjonu, Oblt. Adolf Dickfeld:
Alarm! Czterolufowe armaty przeciwlotnicze
szczekają jak oszalałe, pokrywając niebo
pajęczyną smugowych pocisków. Wskakujemy
do naszych maszyn. Jeden za drugim wzbijamy
się w afrykańskie niebo. Po chwili pojawiają
się już bombowce, a nad nimi Spitfire – jest
ich cała banda, dobrze ponad sto samolotów.
W dole, po lewej, zaczynają eksplodować już
pierwsze bomby, kładąc się dobrze rozplanowanym
wachlarzem po całym lotnisku. Jeszcze
nie zdążyliśmy zając pozycji do ataku, a już
Brytyjczycy siedzieli nam na karkach.
Zaczyna się wściekła kotłowanina, bo każdy
z nas ma na ogonie jednego lub dwóch
z tych przeklętych Anglików. Odnotowałem już
na koncie pierwsze trafienie. Dobrze, że mam
silnik chłodzony powietrzem, bo inaczej dawno
już leżałbym na nosie. Jest nas dwunastu,
a naprzeciwko sobie mamy osiemnaście Spitfire,
pomału jednak zdobywamy nad nimi
przewagę. Von Bülow i Baensch też meldują już
pierwsze zestrzelenia, a bombowce od dawna
są poza zasięgiem wzroku.
Mamy nad Brytyjczykami przewagę na małej
wysokości, stąd próbujemy trzymać je nad
ziemią. Został trafiony Lt. Baensch i udaje
mu się, choć rannemu, wylądować na brzuchu.
Koniec zabawy: zniszczono cztery Spitfire,
z naszego stanu zostają skreślone dwa Focke-
-Wulfy. Gorzej natomiast wygląda na lotnisku,
na którym ciągle palą się samoloty i eksploduje
amunicja. Nasz jedyny pas startowy i zarazem
do lądowania pełen jest kraterów po bombach,