Junkersy Ju-86 w służbie SAAF

nocą z 14 na 15 lipca, pozostawiając niezniszczone
zapasy, aby eksplozje nie zaalarmowały
włoskich wojsk. W tej sytuacji
nalot był jedynym rozwiązaniem. Z powodu
braku rozpoznania załogom rozkazano
skoncentrować atak na wyróżniającym się
budynku szpitala. Załogi Lt. Daviesa (641),
2/Lt. Rose- Martina (654) i 2/Lt. Maxwella
(656) wykonały zadanie.
18 lipca 1940 r. cztery Junkersy przeprowadziły
ponowne bombardowanie Neghelle,
głównego włoskiego lotniska w południowej
Abisynii. Mimo że żaden samolot
wroga nie został zniszczony na ziemi, kilka
bomb uszkodziło zbiornik paliwa i hangar.
W trakcie powrotu Cpt. du Toit (650)
musiał lądować awaryjnie około 30 km od
kenijskiego Nanyuki z powodu problemu
z silnikiem. Następnego dnia naprawiony
samolot powrócił do bazy.
W drugiej połowie czerwca Brytyjczycy
rozpoczęli prowadzenie rozpoznania
fotograficznego, które po kilku miesiącach
pozwoliło na wykonanie map i ułatwiło załogom
prowadzenie nawigacji nad wrogim
terytorium. Niejednokrotnie złe warunki
pogodowe, czyli charakterystyczna dla
tamtych obszarów pora deszczowa, przyczyniały
się do utraty orientacji, a nawet
przymusowych lądowań. Czasem błędne
dane nawigacyjne dotyczące celu były
przyczyną przerwania zadania (np. nalot 28
sierpnia na lotnisko Jimma) i powrotu do
bazy z bombami na pokładzie.
Okres pomiędzy 19 sierpniem a 30 listopada
1940 r. określany jest jako Bomber
Offensive. W tym czasie dowództwo SAAF
skoncentrowało ataki dywizjonów bombowych
na włoskich lotniskach w Abisynii
i Somalii, aby wyeliminować z walki Reggia
Aeronautica. Ogółem SAAF przeprowadził
ponad 200 lotów na bombardowanie
i 800 lotów rozpoznawczych. Junkersy
z 12th Sqn co kilka dni atakowały lotniska
w Yabelo, Neghele, Jimma, Mega oraz Fort
Moyale. Jednocześnie w tym samym czasie
A Flight i B Flight stacjonujące w Dar-
-es-Salaam i Mombasie prowadziły loty
patrolowe i eskortowe brytyjskich konwojów
wzdłuż wybrzeży wschodniej Afryki.
W sierpniu 1940 r. część załóg walczącej
od 11 czerwca C Flight została skierowana
do Mombasy i Dar-es-Salaam, zamieniając
się zadaniami z lotnikami z A i B Flight.
To właśnie podczas stosunkowo łatwego
lotu patrolowego 12th Sqn utracił pierwszego
Junkersa Ju 86 (653). Załoga pod
dowództwem 2/Lt. Rosslee wystartowała
31 sierpnia z Dar-es-Salaam. Sześciogodzinny
patrol mający na celu poszukiwanie
okrętów podwodnych odbywał się na małej
wysokości. Awaria zaworów i zapowietrzenie
instalacji paliwowej podczas przełączania
zbiorników spowodowały zatrzymanie
lewego silnika. Lot na jednym silniku stanowił
dla Ju 86 poważne wyzwanie, nieuchronny
spadek prędkości i wysokości zakończył
się przymusowym lądowaniem na
brzegu Zanzibaru. Samolot został całkowicie
zniszczony, ale załoga wyszła z kraksy
ze stosunkowo drobnymi obrażeniami.
Trzy dni później, 3 września, lotnicy
C Flight zostali ponownie skierowany do
walki. Trzy Junkersy – z Lt. Rosem Martinem
(652), Lt. Donaldsonem (654) i Lt. Batemanem
(647) – wystartowały z bazy
w Nanyuki do nalotu na lotnisko Yabelo.
Włosi nie dali się zaskoczyć, a Południowoafrykańczycy
napotkali zaciekłą obronę
przeciwlotniczą. W trakcie bombardowania
z wysokości 1500 stóp Ju 86 pilotowany
przez Lt. Donaldsona został wielokrotnie
trafiony. Samolot rozbił się, grzebiąc w swoich
szczątkach całą załogę. Była to pierwsza
strata osobowa 12th Sqn. Wynikiem tej
tragedii był rozkaz zmieniający minimalną
wysokość ataku na 3000 stóp.
Następne tygodnie upłynęły 12th Sqn na
licznych lotach bombowych i rozpoznawczych,
najczęściej w trój- lub czterosamolotowych
formacjach. Zdarzały się także
niecodzienne zdarzenia. 30 października
Lotnictwo
na pokładzie samolotu Lockeed Lodestar
przybył do Nairobi (Kenia) premier rządu
Związku Afryki Południowej Gen. Jan
Ch. Smuts w towarzystwie Szefa Sztabu
Generalnego Gen. Sir Pierre van Rynevelda,
dowódcy sił brytyjskich w Kenii
Gen. Alana G. Cunninghama i Gen. Alfreda
Godwin-Austena. Przed południem
dostojnicy dokonali przeglądu 2nd S.A.
Infantry Brigade Group w Gilgil, skąd
udali się na lotnisko w Nairobi, gdzie wizytowali
1st Bomber Brigade oraz przybyły
w sierpniu 1940 r. 40th Sqn. Nazajutrz
o wschodzie słońca na pokładzie dwóch
Ju 86 wystartowali na kolejne wizytacje.
W pierwszym z nich pilotowanym przez
Cpt. Raubenhaimera znajdował się premier
Smuts z dowódcami wojskowymi, a do
drugiego pilotowanego przez Lt. Glyna
Daviesa trafili korespondenci wojenni. Formację
uzupełniał transportowy DH Dragon
Rapide i dwa Hawkery Hurricane eskorty
myśliwskiej. Zgodnie z planem samoloty
skierowały się na lotnisko Garba Tula,
ale życzeniem Smutsa okazało się spotkanie
z lotnikami zasłużonego w walkach
11th Sqn w Post Archer. Specyfiką zagrożonego
włoskami nalotami Post Archer było
wprowadzenie systemu identyfikacji polegającego
na wysunięciu podwozia i machaniu
skrzydłami przez nadlatujące własne
samoloty. Niestety piloci Junkersów nie
przeprowadzili wspomnianej procedury.
Zbliżająca się około godziny 7.15 formacja
została zauważona przez obserwatorów
na wysokości około 3000 stóp. Dowódca
lotniska zdecydował o poderwaniu do alarmowego
startu trzech myśliwców Hawker
Fury z 2nd Sqn. Piloci dwupłatowców, widząc
zbliżające się „wrogie” bombowce,
atakowane, jak sądzili, przez dwa Hurricane’y,
rozpoczęli swój manewr podejścia
z tylnej półsfery. Jednocześnie Cpt. Raubenhaimer
uznał zbliżające się samoloty
za eskortę powitalną dla dostojników, był
bowiem przekonany, że wiadomość o wi-
Junkers Ju 86 nr 655 na lotnisku polowym w Kenii [Fot. SAAF Museum, za Tinus le Roux]
51