promocje NIerUcHomoŚcI - Poznanskie-nieruchomosci

platforma deweloperska
Stary Browar jest połączeniem obiektu handlowego oraz galerii artystycznej; na pierwszym planie rzeźba Igora Mitoraja
czeniu architektury o historycznym kontekście sięgającym XIX–
wiecznego browaru Huggera.
Dacie wiarę, że ma on również do zaoferowania – uwaga –
zwiedzanie obiektu z przewodnikiem? Potencjalni konsumenci
proszeni są o ustalenie terminu takiej pieszej wycieczki z wyprzedzeniem.
Dwutygodniowym. Swego czasu zaniedbana ulica
Półwiejska, wyłączona dla ruchu samochodowego, zamieniła się
nie tyle w reprezentacyjny deptak miasta, ile w istny pasaż. To
wszystko dobitnie wskazuje, że centrum miasta Poznania sytuuje
się nie na Starym Rynku, ale między nim a Wildą – przy ulicy
Półwiejskiej. Życie, ruch i energię w mieście zdaje się tu tworzyć
galeria handlowa, czyli Stary Browar, który poznaniacy od początku
wprost pokochali.
W Poznaniu, jak i innych większych i mniejszych polskich miastach,
życie nie toczy się w przestrzeni publicznej. Czy stereotypem
jest stwierdzenie, że polskie miasta o przestrzenie publiczne
nie dbają? Światowej sławy duński architekt i urbanista Jan Gehl,
który – na zaproszenie prezydenta Poznania Ryszarda Grobelnego
– 23 sierpnia uczestniczył w posiedzeniu Rady Strategii Rozwoju
Miasta Poznania, tak wypowiedział się o naszym mieście:
– Gdy ostatnim razem byłem w Poznaniu, widziałem tylko mój
hotel i okolice targów. Tym razem spaceruję po mieście i mam
wrażenie, że władze miasta pracują bardzo ciężko, by poprawić
jakość życia w mieście.
Sam Gehl zapytany z kolei o to, co zmieniłby w Poznaniu, w kontekście
Starego Rynku odpowiedział:
– Bruk. Jeśli chcecie, by na Stary Rynek przychodziły wszystkie
pokolenia, zmieńcie nawierzchnię na bardziej przyjazną.
Strategia opracowana przez Gehla polega na ograniczaniu ruchu
samochodowego, tworzeniu kolejnych placów, parków, deptaków,
tras rowerowych i pieszych, jednym słowem — czynieniu
miasta bardziej przyjaznym użytkownikom. Kopenhaga, w której
ją wdrożono, już została okrzyknięta miastem idealnym do życia.
Pisanie, że władza samorządowa winna potrafić zarządzać własnymi
zasobami i nie doprowadzać do sytuacji, w której zamiast
24
promocje NIerUcHomoŚcI 2012
w otoczeniu prawdziwych zabytków spędzamy czas w komercyjnej
scenografii, która udaje coś, czym nigdy nie była, to wypisywanie
truizmów. Kończąc ten akapit, pozostaje mi pozostawić
nas z pełnym nadziei pytaniem: czy – w związku z wizytą samego
Gehla w Poznaniu – nadszedł również czas na jego zmiany?
Na pejzaż polskich miast w istotny sposób wpływają – jeszcze do
niedawna lokowane przy obwodnicach czy na peryferiach – galerie
handlowe. Ostatnio – nie dziwiąc już chyba nikogo, a nawet
ciesząc – pojawiają się w ścisłych centrach miast, zmieniając często
oblicze i charakter jego historycznego centrum. Można nawet
zaryzykować tezę, że centrów współczesnych miast nie tworzą
już rynki, ale galerie handlowe. To fakt i trudno z nim polemizować.
Wystarczy zastanowić się, jaką rolę w kształtowaniu tożsamości
miasta wywarły takie obiekty jak figurujący wyżej Stary
Browar w Poznaniu, Manufaktura w Łodzi, niedawno otwarta
Kaskada w Szczecinie, Złote Tarasy w Warszawie, Galeria Krakowska
w Krakowie, Silesia City Center w Katowicach i cały szereg
innych centrów rozrywkowo–handlowych. Jesteśmy świadkami
przemiany, w której historyczne centrum miasta traci na
znaczeniu na rzecz konsumpcyjno–kulturowej hybrydy.
Sam Gehl mówi: My kształtujemy miasta, a one kształtują nas.
O tym decydują mieszkańcy i władze lokalne, które legitymizują
ten proces. Co robić? Stworzyć ramy prawne, w których jasno
byłoby napisane, w których konkretnych miejscach można budować
przestrzenie komercyjne w postaci galerii handlowych,
by spełniły one swoje miastotwórcze funkcje i nie konkurowały
z żywą historyczną tkanką miasta? A może – w nawiązaniu do
jednego ze wspomnianych w poprzednim akapicie cytatów Jana
Gehla – problemem tkwi w tym, że mamy Stary Rynek wyłożony
kostką brukową, innymi słowy mówiąc mamy serce z kamienia?
Katarzyna Formela
studentka
architektury i urbanistyki
na Politechnice Poznańskiej