Elementy teorii obwodów - Lesław Turkiewicz

Dyskusja
1) W metodzie prądów strunowych (10): Rk < ∞, więc nie dopuszcza się rozwarcia. Tym
samym, źródła prądu jk nie można uznać za gałąź. Nie istniałaby wówczas zależność
napięciowo-prądowa uk(ik), czyli uk(−jk).
Dopuszczalny jest element Rk jako gałąź (ek = 0, jk = 0, uk = Rkik), a w szczególności —
zwarcie (Rk = 0, ek = 0, jk = 0), a także element ek (Rk = 0, jk = 0).
2) W metodzie napięć konarowych (13): Gk < ∞, a więc nie dopuszcza się zwarcia. Tym
samym, źródła napięcia ek nie można uznać za gałąź. Nie istniałaby wówczas zależność
prądowo-napięciowa ik(uk), czyli ik(−ek).
Dopuszczalny jest element Gk (gdy ek = 0 i jk = 0), a w szczególności — rozwarcie
(Gk = 0), jak również element jk (gdy Gk = 0, ek = 0).
3) Macierze Rp i Gp są symetryczne:
Rp t = (BRB t ) t = (B t ) t R t B t = BRB t = Rp
(R i G jako macierze diagonalne są oczywiście symetryczne).
4) Wyrażenia Rk jk oraz Gkek oznaczają równoważne źródła napięcia i prądu:
ik
ik
ik(uk) — jednakowe,
uk(ik) — jednakowe.
Gk
Rk
uk
uk
jk
ek
5) Składowe wektorów Be oraz Aj stanowią sumy algebraiczne napięć źródłowych
w odpowiednich konturach podstawowych oraz prądów źródłowych w odpowiednich
pękach podstawowych. Można się przekonać, że ze znakami plus wystąpią te napięcia
źródłowe (prądy źródłowe), których orientacje są zgodne z orientacją konturu (pęku).
Orientacje konturu (pęku) identyfikujemy z orientacją odpowiedniego prądu strunowego
(napięcia konarowego).
36
ik
ik
Rk
uk
Gk
uk
jk
ek