Gemeindebrief 3-2013 - Cadenberge

“Allens hett sien Tied”
Wi kennt all den Snack „Und wenn du
glöövst, dat geiht nich meehr, kummt
von irgendwo een Lichtschien her“.
Dorbi is dat doch klor: Allens hett sien
Tied. So heet dat all in de Bibel bi’n Prediger,
Kepittel 3.
„Allens hett sien Tied,
allens wat du di vörneemen deist ünner
den Hewen,
allens hett sien Stünn:
To Welt kamen – dat hett sien Tied,
und starven - dat hett sien Tied.
Dat Planten hett sien Tied,
und dat Utrieten hett sien Tied.
Dat Tweimaken hett sien Tied,
und dat Heelmaken hett sien Tied.
Dat Dalrieten hett sien Tied,
und dat Upboon hett sien Tied.
Dat Weenen hett sien Tied,
und dat Lachen hett sien Tied.
Dat Klagen hett sien Tied,
und dat Danzen hett sien Tied.
Dat Steensmieten hett sien Tied,
und dat Steensammeln hett sien Tied.
Dat Sööken hett sien Tied,
und dat Verleern hett sien Tied.
Dat Opbewoorn hett sien Tied,
und dat Wegsmieten hett sien Tied.
Dat Tweirieten hett sien Tied,
und dat Tohoopneien hett sien Tied.
Dat Swiegen hett sien Tied,
und dat Snacken hett sien Tied.
Dat Leevhebben hett sien Tied,
und dat Hassen hett sien Tied.
De Krieg hett sien Tied,
Und de Freeden hett sien Tied.
Wenn een wat deit – wat hett he von
sien Maakwark?
Ik heff de Noot woll seen, de Gott de
Menschenkinner upleggt hett,
dat se sik dor mit afrackern mööt.
Ok Gott deit allens schier to sien Tied.
He hett de Minschen ok de Ewigkeet in
dat Hart leggt -
man de Minsch kummt dor gornich
achter,
wat Gott von Anfang an bit to dat Enn’
hen maakt.
Dat wöör mi kloor:
De Minsch kann nix Beteres doon,
as vergnöögt wesen und een goodn
Dag levn.
Aver dat Eene vergitt nich:
wo jümmer de Minsch to eeten und to
drinken hett,
dor hett Gott em dat schenkt!
Und dat weet ik ok:
allen, wat Gott deit, dor is nix an to
rütteln.
Een kann dor nix todoon und nix afdoon.
Plattdeutsche Gedanken
Dat hett Gott so inricht’t und hett dat
ok gründlich bedacht.
Wi schüllt uns vor em bögen.
Wat dor is, dat is all jümmer so wesen;
und wat dor kummt, dat hett’t dat all
geven,
man dat, wat all vergeeten ward,
dat bringt Gott wedder an den Dag.“
„Allens hett sien Tied. Dat is so! Een
kann dor nix todoon un nix afdoon“,
seggt de Prediger ut’n Oolen Testament
‘n beten twievelmöödig. Avers – wat he
domools noch nich weten könn:
Dat Gott sik noch mool ganz anners
künnig maakt hett. He hett sien wunnerbore
Leev dör dat Leben, Starven und
Operstahn von Jesus Christus uns tookamen
laaten.
Dor kannst di op velaaten, dat Gott in
de gooden aver ok in de düüstern Tieden
von uns’ Leben uns fast in sien Vaderhannen
hoolen deiht. Dorüm bruukst
nich bang weesen, ok denn noch nich,
wenn uns’ Tied hier mool avloopen is.
Gott sien Leev hett denn noch wat Nee’s
mit uns vör. Ik denk dorbi an uns*’
Woord für 2013 (Jahreslosung):
„Wi könnt hier nich blieven. Man wat
op uns noch tööven deiht, dor lengt wi
nah.“ (Hebr. 13, 14)
Gerd Lafrenz
7