program Wrzesień - Październik 2013 - Austriackie Forum Kultury

OPIS/BESCHREIBUNG:
INFO:
Raj: nadzieja to trzecia część trylogii Ulricha Seidla zatytułowanej Raj, zainspirowanej sztuką teatralną
Ödöna von Horvatha Wiara, nadzieja, miłość napisaną w 1932 roku. Tak jak w poprzednich dwóch częściach
Raju, Seidl pokazuje w tym filmie głębokie pragnienie miłości i poczucia bezpieczeństwa, tym razem na przykładzie
wchodzącej w życie samotnej nastolatki (córki bohaterki pierwszej części trylogii Raj: miłość). W tym
przypadku jednak Seidl zachowuje się nieco bardziej subtelnie, dając nadzieję, że miłość - nawet ta niespełniona
- nie jest tylko czystą iluzją, lecz może okazać się również szczerym i silnym uczuciem.
Raj: nadzieja jest ciekawym połączeniem klaustrofobicznej stylistyki skandynawskiego filmu noir z ironią
i humorem, jakie cechują klasyczne komedie z krajów wschodniej Europy. Film zachwyca jakością i poziomem
zdjęć. Seidl po raz kolejny zastosował tu charakterystyczną dla siebie metodę pracy: ograniczony do
minimum scenariusz, współpracę z nieprofesjonalnymi aktorami, improwizację.
Data/Datum:
Od/ab 20.09.2012 (pt./Fr.)
Miejsce/Ort:
w kinach studyjnych
in den Studiokinos
Wstęp: bilety
Eintritt: Eintrittskarten
Z napisami po polsku
Original mit polnischen Untertiteln
Paradies: Hoffnung ist der dritte Teil der Paradies-Trilogie Ulrich Seidls, zu der er von Ödön von Horvaths
Theaterstück Glaube, Liebe, Hoffnung von 1932 inspiriert wurde. Auch in diesem Teil zeigt Seidl ein tiefes
Verlangen nach Liebe und Sicherheit, diesmal am Beispiel einer einsamen Jugendlichen (der Tochter der Hauptfigur
des ersten Teils Paradies: Liebe). Diesmal ist Seidl jedoch subtiler und gibt uns die Hoffnung, dass Liebe -
auch die unerfüllte - nicht nur eine Illusion ist, sondern auch ein echtes starkes Gefühl sein kann.
Paradies: Hoffnung ist eine interessante Mischung aus der klaustrophobischen Stilistik des skandinavischen
schwarzen Films und einem ironischen Humor, der für die klassische Komödie Osteuropas typisch ist. Die
Qualität der Bilder begeistert. Seidl hat neuerlich die für ihn charakteristische Arbeitsweise eingesetzt: ein auf
das Minimum reduziertes Drehbuch, Zusammenarbeit mit Amateurschauspielern und Improvisation.
13