Γερμανική Γραμματική και Συντακτικό

Σπύρος Κουκίδης
Γερμανική Γραμματική & Συντακτικό
§ 106 Παρατηρήσεις σχετικά με την κλίση των επιθέτων
Ü
135-136
α. Ορισμένα επίθετα παρουσιάζουν ανωμαλίες κατά την κλίση τους. Συγκεκριμένα:
n
n
Τα επίθετα που λήγουν σε „-er, -el“ χάνουν κατά την κλίση τους το „-e-“ της τελευταίας συλλαβής
του θέματος:
Der Wagen ist teuer.
Der teure Wagen gehört meinem Freund Peter.
Das Zimmer ist dunkel.
In einem dunklen Zimmer sitzt man nicht gern.
Το επίθετο „hoch“ όταν κλίνεται χάνει το „-c-“ του θέματος:
Wolkenkratzer sind hoch.
Die hohen Wolkenkratzer von New York gefallen mir nicht.
β. Ορισμένα επίθετα δεν παίρνουν κατάληξη κατά την κλίση τους. Πρόκειται για:
n
n
επίθετα ξένης προέλευσης:
Die rosa Bluse und das lila Hemd finde ich nicht passend.
In diesem sexy Kleid kannst du doch nicht auf die Straße gehen!
επίθετα που σχηματίζονται με την προσθήκη του „-er“ στο όνομα μιας πόλης:
Athen Athener = αθηναϊκός Berlin Berliner = βερολινέζικος
In der Athener Altstadt wohnen heute weniger Menschen als früher.
Wiener Schnitzel ist die bekannteste österreichische Spezialität.
2 Η χρήση των επιθέτων
§ 107 Οι διάφοροι ρόλοι του επιθέτου
Ü
139
α. Η πιο συνηθισμένη χρήση του επιθέτου είναι ως επιθετικός προσδιορισμός μπροστά από κάποιο
ουσιαστικό. Στην περίπτωση αυτή το επίθετο κλίνεται, παίρνει δηλαδή κατάληξη (βλ. §§ 103-105):
der gute Schüler ein guter Schüler
die guten Schüler viele gute Schüler
© Praxis Verlag
β. Συχνά το επίθετο ουσιαστικοποιείται, δηλαδή το ίδιο γίνεται ουσιαστικό, οπότε γράφεται μεν
με κεφαλαίο, αλλά κλίνεται σαν επίθετο:
der Kranke das Gute die Reichen
ein Kranker das Besondere Reiche
154