download PDF version: 1.15MB - Global Grey

372
POEMATA.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Heu quis me ignotas traxit vagus error in oras
Ire per aereas rapes, Alpemque nivofam !
Ecquid erat tanti Romam vidifle fepultam,
(Quamvis ilia foret, qualem dum viferet olim,
Tityrus ipfe fuas et oves et rura reliquit;)
Ut te tam dulci poflem caruiffe fodale,
Poffem tot maria alta, tot interponere montes,
Tot fylvas, tot faxa tibi, fluviofque fonantes !
Ah certe extremum lieuifiet tangere dextram,
Et bene compofitos placide morientis ocellos,
Et dixiffe, " vale,
noftri memor ibis ad aftra."
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Quamquam etiam veftri nunquam meminifle pigebit,
Paftores Thufci, Mufis operata juventus,
Hie Charis, atque Leposj et Thufcus tu quoque Da-
mon,
Antiqua genus unde petis Lucumonis ab urbe.
O ego quantus eram, gelidi cum ftratus ad Arni
Murmura, populeumque nemus, qui mollior herba,
Carpere nunc violas, nunc fummas carpere myrtos,
Et potui Lycidae certantem audire Menalcam.
Ipfe etiam tentare aufus fum, nee puto multum
Difplicui, nam funt et apud me munera veftra
et cerea vincla cicutae :
Fifcellae, calathique,
Quin et noftra fuas docuerunt nomina fagos
Et Datis, et Francinus, erant et vocibus ambo
Et ftudiis noti, Lydorum fanguinis ambo.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Haec mihi turn laeto didabat rofcida luna,
Dum folus teneros claudebam cratibus hoedos.