Anneme Beyaz Elbiseler Giydireceğim - Türkiye İş Kurumu

Anneme Beyaz Elbiseler Giydirece¤im
“Annemle babam ayr›ld› iflte. Babam gitti, baflkas›yla evlendi, b›rakt› bizi. Annemle kald›k. O da
bakamay›nca yedi çocu¤a birden, bizi yurda verdi. ... Ben 4. s›n›fa gidiyordum; 10 yafl›nda m›, 11 yafl›nda
m› neydim. … Annem, ifli yok yani, köy kad›n›, cahil. Komflular falan yard›m ediyorlard›.”
“Bana söylenilen kadar›yla, iflte annem, fley, flizofreni. Baba, yani nas›l diyeyim, fley, gayr› meflru
oluyor. Yani öyle yaz›yor fleyde de, zaten defterde de. Sonra baba terk ediyor. Anne de mecburiyetten
b›rak›yor. Zaten kendi sorunlar› var onun. ‹flte üç ayl›kken b›rak›yor beni, … Beni hep hastaneden
görüyormufl, ama bu çok az, k›sa fleylerle, nas›l diyeyim... Ve onun kald›¤› bir ev de yokmufl;
hastaneden geliyormufl. Sonra, b›rakm›fl, birkaç ay daha sonra. Ondan sonra da hiç gelmemifl zaten. Ben
hiç hat›rlam›yorum. Öyle yani. Öyle diyorlar.”
• YYöönnlleennddiirreennlleerr:: ÖÖ¤¤rreettmmeenn,, mmüüddüürr,, iimmaamm,, mmuuhhttaarr……
“Dokuz kardefliz. Yetifltirme yurduna girmemizin nedeni, … okulda iyi ö¤rencilerdik diyebilirim.
Girmemizin nedeni, tabi üvey annemin etkisi de var, köyde kalmak istemiyorduk ve baflar›l› bir ö¤renci
oldu¤umuz için de bu fikir okul müdürümüzden kaynakland›. Okul müdürümüz bayand› ve annemin
ölümünde, ölümünden sonraki yaflad›klar›m›z›... Köy de küçük bir köy oldu¤u için her fley, okul
müdürümüz bizden biri gibi olmufltu, her fleyin fark›ndayd› ve babama bu fikri o söyledi ve birlikte
Sosyal Hizmetler ‹l Müdürlü¤ü’ne gitmifllerdi. Onun sayesinde böyle yurda geldik, diyebiliriz. (Gülerek)
Tabi bunda üvey annemin de etkisi var. Her zaman flükrediyorum tabi.”
“Befl k›z kardefliz. ‹mam›n deste¤iyle yurda gittim. Babam o¤lu yok diye, ben 3 yafl›ndayken komflu
köyden bir kad›nla kaçm›fl. Annemle zorla evlendirmifller. Annem muhtar›n beslemesi diye istememifl.
…”
“…1992 depremi Erzincan’da olmufltu. Oradan bir de bizim köyler boflalt›ld›. … Bizim köyde,
muhtar da tan›d›¤›ndan dolay›, yazm›flt›. Sonra vefat etti¤inden (babas›ndan söz ediyor) demiflti,
bunlar›n kimsesi yok diye yazm›flt›.”
• NNaass››ll ggeellddii¤¤iinnii bbiilleenn ddee vvaarr,, bbiillmmeeyyeenn ddee……
“1,5 senedir yurttay›m. Yat›l› okulda pansiyonda kal›yordum. fiöyle anlatay›m. ‹lk zamanlar
anneannemlerin evinde kal›yorduk, çok küçükken. Sonra annem b›rak›p gitmifl bizi. Sonra ben s›navlara
girdim, … kazand›m, yat›l› okula gittim. Yat›l› okulda kald›m ama sürekli benden küçük iki kardeflimle
irtibattayd›m. 4-5 sene göremedim onlar›, ama ikisiyle de görüfltüm. Sonra ortaokul bitti, liseye geçtim.
… O iki sene içinde babam›n yan›ndayd›m, ama babam›n yan›nda da kalmad›m. Kaymakama bildirdim
durumu; “Ben orda kalmak istemiyorum. okumak istiyorum, ama ailem beni okutmak istemiyor” diye
falan. Babam okutmak istemiyordu bizi. … Sürekli kavga ediyorduk zaten. Babaannemler bizi
istemiyorlard›. Babam çal›flm›yordu.”
“… Annemin hastaneye gitmesi laz›md›, babam da cezaevine girdi, ikisi de yoktu yani yan›m›zda.
Biz evde tek bafl›m›zayd›k. Kardeflimi köydeki yengem ald›, onlar bakt›. Bize de komflular›m›z falan
yard›m ediyordu. Sonra, babam söylemiflti, o bizi yuvaya koymak istemifl, yaz› yazd›rm›fl hapisten
dolay›, biz iflte okula geldiler, a¤abeyimle beni ald›lar iflte, yuvaya getirdiler.”
15