Anneme Beyaz Elbiseler Giydireceğim - Türkiye İş Kurumu

Anneme Beyaz Elbiseler Giydirece¤im
“Reflit olanlara, “bir an önce ç›k›n” diyorlar. Ben de ilk sene s›n›fta kalm›flt›m … Bana diyorlard›,
“Git, bir an önce git, hadi. Burada niye duruyorsun? Burada durman›n ne amac› var? Sen burada s›n›fta
kalm›fls›n.” … Ben, okulum bitti¤i gibi, bana dediler, eflyalar›n› topla, toplad›¤›n gibi yurttan ç›k. Ben
de, art›k kayd›m› da sildiler, kalamazd›m.”
“… her yurt ayn› de¤il. Örne¤in, … K›z Yurdu’nda benim iki k›z kardeflim kal›yor. Onlar istedi¤i
yafla kadar kalabiliyorlar, aile durumuna göre. Bizim yurtta ise öyle de¤il; reflit olduktan, yafl›n›
doldurduktan sonra ç›kar›yorlar. … Bak›yorum, ….’deki arkadafllar›m›z bu kurstalar. Onlar reflit
olmalar›na ra¤men hala yurtta kal›yorlar. Ama biz... “
- ‹‹yyii yyaa ddaa kkööttüü iizz bb››rraakkaannllaarr:: YYuurrtt ççaall››flflaannllaarr››
Yurt personelinin tutum ve davran›fllar› genç k›zlar üzerinde olumlu ya da olumsuz, ama mutlaka
etki yap›yor. Görüflmelerde yurtlarda görevli personelle ilgili çeflitli fleyler anlatt›lar. Biz de biliyoruz ki,
SHÇEK’te iflini çok iyi, özveriyle yapan insanlar var; çocuklar›n geliflimlerinde katk›s› olan, zor
dönemleri geçirmelerinde onlara destek veren bu personel, ayn› zamanda genç k›zlara “örnek” oluyor.
Ne yaz›k ki, k›zlar›n sevgi sözcükleriyle anlatt›¤› bu insanlar›n yan› s›ra, çeflitli biçimlerde ve boyutlarda
fliddet uygulayan, çocuk ve gençlerin hayatlar›n› kabusa çeviren yurt çal›flanlar›yla karfl›laflanlar da
olmufl.
“Önceleri sosyal hizmet uzman›m›z vard›. Onu çok idealize etmifltim. Çocuklarla iliflkisi ve
çözümleri beni etkilemiflti. Onun o hali hiçbir zaman beynimden ç›kmaz ve de¤iflmez. Sizi de bu
nedenle önemsiyorum. Demek ki sosyal hizmet uzmanlar› çok insanc›l diye düflünüyorum.”
“‹flte, “Bu k›z yurttan” falan diyorlard›. Onlar bizi üzüyordu aç›kças› ama, ben yurtta kald›¤›m için
çok mutluyum. Her fleyiyle çok güzeldi. Yani disiplin aç›s›ndan da... Müdürümüz çok kaliteli bir
insand›. Karakter olarak olsun, bizimle ilgilenmesi olsun... Her türlü yönüyle onu kendime örnek
ald›m.”
“Yurtta bir hemfliremiz vard›; özgürdü, çal›fl›yordu, evi, ifli, arabas›, paras› vard›. Kimseye bakmak
zorunda de¤ildi. Yurdun yar›s› O’na özenirdik. Tam bir ifl kad›n›yd›. Sert bir yap›s› vard›.”
“… yuvada kal›rken … çocuk geliflimcimiz … fley yapm›flt›, f›r›n› iyi silmemifltim diye f›r›n›
yalatt›rm›flt› bana. Ama kendisi çok iyi görünen bir insand›, bilmiyorum,… demek ki insanlar da
de¤iflebiliyor. fiey olmufltu art›k bende, insanlara güvenmemeyi örne¤in ben kimseye güvenmem, hiç
kimseye güvenmem.”
KK››zz ÇÇooccuukkllaarr››
Onlar gencecik k›z ve kad›nlar, birkaç› hariç hepsi bekard›. ‹ki hamile, bir-ikisi çocuklu evlimiz,
bir-iki de çocuksuz evlimiz vard›. Kat›l›mc›lar›m›z, u¤rad›klar› haks›zl›k ve ayr›mc›l›klar› k›z do¤mufl
olmalar›yla çok az, yurt çocuklu¤u ve kimsesizlikle çok çok iliflkilendirdiler. Ama, k›z olman›n
“s›n›rland›r›lmak” oldu¤unu, ayn› yurttakilerin birbirleri, yurttan ayr›lanlar›n aileleri ya da baflka
23