Anneme Beyaz Elbiseler Giydireceğim - Türkiye İş Kurumu

Anneme Beyaz Elbiseler Giydirece¤im
“Bu benim tek tesellimdi. Olmasayd›, art›k dönüyordum. Ankara’dan de¤ildim ama seçildim. Büyük
flanst›. Kursu sertifika için istedim en çok”
“…sonuçta bir de bir sertifika. Yani ba¤l›yorsunuz, ifl güvencesi veriyorsunuz, bilmedi¤imiz
konularda bilgilendiriyorsunuz.”
“… toplant›da, elime iyi bir f›rsat geçti, bunu de¤erlendireyim, diye düflündüm.”
“Buraya gelmekteki tek amac›m, iflyerimdeki muhasebeci kad›n›n her fleyi bilmesi, ama bana,
bilgisayara dokunmama hiç izin vermemesi. ‹flyerine döndü¤ümde, “Bilgisayar biliyorum”, diyecektim.
Bana karfl› üstünlük göstermesinin alt›nda ezilmeyecektim. “Bu benim için bir flans”, dedim.”
“Kendimi gelifltirmek, haklar›m› bilip ezilmemek için buraday›m.”
“Burada iyi bir e¤itim al›p, özgüven kazanmak için bulunuyorum.”
NNaass››ll ggeellddiilleerr??
Ak›llar›nda birçok soru, yüreklerinde binbir kayg› ve kuflkuyla ç›km›fllar yola. Yol paras›n› borç al›p
gelen var. Proje’de masraflar› karfl›lanmasa gelmeleri mümkün olmayacakm›fl aç›kças›. Tedirgin
gelmifller, ne bulacaklar›na dair düflüncelerle geçmifl yolculuk. ‹lk kez tek bafl›na flehirleraras› yolculuk
yapanlar, bafllar›na birfley gelmesinden, kaybolmaktan korkup molalarda otobüsten inmeyenler…
Karfl›lay›c›lar taraf›ndan al›nana kadar Ankara’da otobüsten indi¤i noktadan k›m›ldamam›fl olan var.
“… Yurdu’ndan 2003 y›l›nda ayr›lm›flt›m. Piknikteydim. Eve gelince komflumun ald›¤› mektubu
açt›m, çok sevindim. Ama tedirgin de oldum, nas›l Ankara’ya giderim diye. Otogarda üç arkadafl
oldu¤umuzu ö¤renince sevindim.”
“…biraz para sorunu yaflad›m. Zaten aniden gönderdiler beni, paras›z falan. Didindim geldim. ….
“Zaten her fleyi karfl›l›yorlarm›fl”, dedim.”
“Namus meselesine korktum. Kap›lar, gece güvencemiz önemli, bilirsiniz. Dedemgil tedirgin oldu.
“Yapabilir misin?” dediler. Ben, “fiimdi evin erke¤i benim, her yere giderim” dedim. Annem bize
güvenir, zaten onlar› konuflturmaz. Bize önceden sahip ç›ksalard›, flimdi konuflurlard›.”
“Çal›flt›¤›m ve annemle kald›¤›m için, para s›k›nt›m›z› düflünmem gerekti. Biletlerin Projeden
karfl›lanaca¤›n› bilmiyordum. Annem borç buldu, öyle gelebildim.”
“Otobüse binince korktuk, heyecanland›k (beraber geldi¤i arkadafl›n›n ismini söylüyor) ….’le
beraber. Hocay› görünce çok mutlu olduk. (Otobüs terminalinde onlar› karfl›layan Ayflen KARAKULAK’›
görmekten söz ediyor.)”
“Arabaya bindi¤imde, buraya gelirken, insanlar› böyle düflünmemifltim. ‹nsanlar çok s›cak, çok iyi.
Yaflam›m sonsuza dek böyle sürsün istiyorum.”
“Otelde güvende hissettim kendimi, yurttaki gibi. … Ankara’da endifleliydim. Ama paran olursa
sorun olmad›¤›n› ö¤rendim. Ankara’da yurttan birisi olmadan bir bafl›ma olmak beni ürkütebilirdi.”
43