ธรรมะใกล้ตัว
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ก่อนเกิดเป็นดังตฤณ<br />
คนในสมัยพุทธกาลมีโอกาส<br />
ได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า<br />
แล้วคนในสมัยเราจะเข้าเฝ้า<br />
พระพุทธเจ้าได้อย่างไร<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
Free Online Magazine<br />
่ ๐๖๙<br />
๒๘ พ.ค. ๕๒<br />
dharma at hand ฉบับที<br />
ธรรมะสำหรับคนยุคใหม่ ที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม<br />
http://dungtrin.com/dharmaathand/<br />
รูปชวนคิด<br />
ใครจะคาดคิดว่าสิ่งที่เราเห็น<br />
สิ่งที่เราพบเจอกันอยู่ทุกวัน<br />
มันจะเป็นสิ่งที่ช่วยเตือนสติเราได้<br />
ธรรมะนั้นอยู่ไม่ไกลจริงๆ<br />
ของฝากจากหมอ<br />
ไข้หวัดใหญ่ ๒๐๐๙ ใครๆ ก็กลัว<br />
หนังสือพิมพ์ประโคมข่าว<br />
ชาวโลกแตกตื่น<br />
เรามาหาทางรับมือกันดีกว่า<br />
หน้า ๑๔ หน้า ๓๒ หน้า ๒๙
ธรรมะจากพระผู้รู้<br />
๑๐<br />
ก่อนเกิดเป็นดังตฤณ ๑๔<br />
• เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า<br />
โหรา (ไม่) คาใจ ๑๘<br />
• ขอเพียงล้มแล้วลุกได้ทุกครั้้ง<br />
คำคมชวนคิด ๒๑<br />
สัพเพเหระธรรม ๒๓<br />
• ดีใจ ได้ทำทาน<br />
ของฝากจากหมอ ๒๙<br />
• ไข้หวัดใหญ่ ๒๐๐๙ ความเข้าใจ ความรู้สึก<br />
รูปชวนคิด ๓๒<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
dharma at hand<br />
ที่ปรึกษาและผู้จุดประกาย: ศรันย์ ไมตรีเวช<br />
หัวหน้าบรรณาธิการ<br />
จากใจบ.ก.ใกล้ตัว: อลิสา ฉัตรานนท์<br />
ธรรมะจากพระผู้รู้: อนัญญา เรืองมา<br />
เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว: อนัญญา เรืองมา<br />
เขียนคนให้เป็นเทวดา: อนัญญา เรืองมา<br />
ไดอารี่หมอดู: จรินทร์ธร ธนชัยหิรัญศิริ<br />
กวีธรรม: ศิราภรณ์ อภิรัฐ<br />
คำคมชวนคิด: ศิราภรณ์ อภิรัฐ<br />
สัพเพเหระธรรม: ชนินทร์ อารีหนู<br />
ธรรมะจากคนสู้กิเลส: พราวพรรณราย<br />
มัลลิกะมาลย์ ทองเลี่ยมนาค<br />
ของฝากจากหมอ: พริม ทัพวงศ์<br />
แง่คิดจากหนัง: เกสรา เติมสินวาณิช<br />
นิยาย/เรื่องสั้นอิงธรรมะ: สุปราณี วอง<br />
เที่ยววัด: เกสรา เติมสินวาณิช<br />
ธรรมะปฏิบัติ: ชนินทร์ อารีหนู<br />
ธรรมะกับไลฟ์สไตล์: ศดานันท์ จารุพูนผล<br />
กองบรรณาธิการ: กนกเรขา กฤษฎารักษ์<br />
กานต์พัทธ์ รัชพันธ • กิษรา รัตนาภิรัต<br />
จรินทร์ธร ธนชัยหิรัญศิริ • ชนินทร์ อารีหนู<br />
ณัฐชญา บุญมานันท์ • ณัฐธีรา ปนิทานเต<br />
ณัฐพร สกุลอุทัยศักดิ ์ • ปรียาภรณ์ เจริญบุตร<br />
ปิยมงคล โชติกเสถียร • พราวพรรณราย<br />
มัลลิกะมาลย์ ทองเลี่ยมนาค<br />
พรหมเนตร สมรักษ์ • พิจิตรา โตวิวิชญ์<br />
พิทา จารุพูนผล • พีรยสถ์ อุบลวัตร<br />
มยุรฉัตร พงษ์ผาตินันท์ • เมธี ตั ้งตรงจิตร<br />
เยาวลักษณ์ เกิดปราโมทย์ • วรางคณา บุตรดี<br />
วิบูรณ์ศักดิ์ ใจภักดี • วิมล ถาวรวิภาส<br />
วิมุตติยา นิวาดังบงกช • ศดานัน จารุพูนผล<br />
ศศิธร ศิวะนันทากรณ์ • ศิราภรณ์ อภิรัฐ<br />
สมเจตน์ ศฤงคารรัตนะ • สาริณี สาณะเสน<br />
สิทธินันท์ ชนะรัตน์ • สุปราณี วอง<br />
อนัญญ์อร ยิ่งชล • อนัญญา เรืองมา<br />
อมรา ตั้งบริบูรณ์รัตน์ • อัจจนา ผลานุวัตร<br />
ฝ่ายรวบรวมบทความ: สิทธินันท์ ชนะรัตน์<br />
ฝ่ายสื่อเสียงอ่านนิตยสาร: อนุสรณ์ ตรีโสภา<br />
ฝ่ายสื่อเว็บไซต์: สมเจตน์ ศฤงคารรัตนะ<br />
ไพลิน ลายสนิทเสรีกุล • กฤษฎ์ อักษรวงศ์<br />
ฝ่ายสื่อ Word: พีรยสถ์ อุบลวัตร<br />
ฝ่ายสื่อ PDF: บุณยศักดิ์ ธีรวงศ์กิจ<br />
เกียรติภูมิ จารุเสน • จรรยาณี วิสุทธิกุลพาณิชย์<br />
โยธิน มรกตอัมพร • วรรณรักษ์ ปัญจชวพร<br />
ฝ่ายระบบ Send mail: สมเจตน์ ศฤงคารรัตนะ<br />
และทีมงานอาสาท่านอื่นๆ อีกจำนวนมาก<br />
ท่านสามารถรับนิตยสารฉบับนี<br />
้ได้<br />
ในรูปแบบ เสียงอ่าน · Word
3<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
จากใจบ.ก.ใกล้ตัว<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
ตอนซื<br />
้อของแพงกว่าราคาจริง<br />
ประเภทซื<br />
้อของชิ<br />
้นหนึ<br />
่งเสร็จ<br />
เดินไปอีกไม่กี<br />
่ก้าวแล้วเจอของชิ<br />
้นเดียวกัน<br />
ที<br />
่แปะราคาไว้ถูกกว่าเป็นร้อยเป็นพัน<br />
คุณคงโมโหกระฟัดกระเฟียด<br />
และจดจำเงินส่วนต่างที<br />
่ต้องจ่ายด้วยความไม่รู<br />
้นั<br />
้น<br />
ไว้ในใจไปอีกนาน<br />
อาจหลายชั<br />
่วโมง อาจหลายวัน<br />
หรือบางทีอาจเป็นเดือนๆ<br />
ส่วนต่างที<br />
่ต้องจ่ายด้วยความไม่รู<br />
้นั<br />
้น<br />
ชาวบ้านเรียกกันแบบสั<br />
้นๆเข้าใจง่ายๆว่า “ค่าโง่”<br />
อันที<br />
่จริงค่าโง่มีอยู<br />
่หลายแบบ<br />
แบบที<br />
่ถูกหลอกเอาซึ<br />
่งๆหน้า<br />
แบบที<br />
่เราคำนวณพลาดเอง<br />
ตลอดจนแบบที<br />
่เกิดจากข้อมูลไม่พอ เดินไม่ทั<br />
่ว เห็นไม่ครบ<br />
ถ้าใครทำบัญชีค่าโง่เก็บไว้ดูเป็นรายปี<br />
บางทีสิ<br />
้นปีอาจตาเหลือกรู<br />
้สึกคล้ายจะเป็นลม<br />
คนที<br />
่ขัดสนหน่อยอาจเสียค่าโง่ปีละเป็นพันๆ<br />
คนที<br />
่ฐานะปานกลางอาจเสียค่าโง่ปีละเป็นแสนๆ<br />
และคนที<br />
่ฐานะมั<br />
่งคั<br />
่งอาจเสียค่าโง่ปีละเป็นสิบๆล้าน!<br />
ไม่มีใครตั<br />
้งงบล่วงหน้าไว้จ่ายค่าโง่โดยเฉพาะ<br />
เพราะถ้ารู<br />
้ดีขนาดตั<br />
้งงบได้<br />
ก็แปลว่ามีสิทธิ<br />
์ตัดงบนี<br />
้ทิ<br />
้งเสียก่อนแล้ว<br />
ความจริงก็คือคุณแทบไม่มีทางรู<br />
้ตัวเลย<br />
ว่าแต่ละปีต้องจ่ายค่าโง่เป็นจำนวนเท่าไร
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
4<br />
ถ้าเอาค่าโง่ของทุกปีมารวมกัน<br />
เชื<br />
่อเถอะครับว่าสุดท้ายคุณจะตายตาไม่หลับ<br />
เพราะเอาแต่เสียดายว่าชีวิตที<br />
่ผ่านมานี<br />
้<br />
แทนที<br />
่จะเอาเงินจำนวนหนึ<br />
่ง<br />
ไปแลกบ้าน แลกรถ แลกตั<br />
๋วเครื<br />
่องบิน<br />
กลับต้องเอามาจ่ายค่าโง่ไปเปล่าๆปลี<br />
้ๆ<br />
พอตายไป<br />
สมมุติว่าคุณระลึกได้ว่าตะกี<br />
้เป็นอะไร<br />
ตอนนี<br />
้เปลี<br />
่ยนมาเป็นอะไรแล้ว<br />
ตลอดจนสามารถล่วงรู<br />
้ได้อีกว่า<br />
นอกจากภพตะกี<br />
้ที<br />
่จากมา<br />
กับภพนี<br />
้ที<br />
่เพิ<br />
่งมาอยู<br />
่ใหม่<br />
ยังมีภพชาติอื<br />
่นในอดีตเรียงรายมากมายเกินจะนับ<br />
แถมยังมีภพชาติอื<br />
่นในอนาคตรออยู<br />
่ไม่สิ<br />
้นสุด<br />
คุณคงเปลี<br />
่ยนใจ<br />
รู<br />
้สึกว่าค่าโง่ที<br />
่นับเป็นจำนวนเงินในแต่ละชาติ<br />
มันแค่เรื<br />
่องจิ<br />
๊บๆ<br />
ทุกครั<br />
้งที<br />
่เกิดมา<br />
ยังมีค่าโง่อย่างอื<br />
่นที<br />
่เราจ่ายหนักกว่านั<br />
้นมากนัก<br />
ค่าโง่ที<br />
่สาหัสที<br />
่สุด<br />
คือการต้องจ่ายหนี<br />
้บาป<br />
อันเกิดจากการทำบาปด้วยความไม่รู<br />
้ว่าบาปมีผล<br />
เหมือนเด็กที<br />
่ทำผิดโดยไม่รู<br />
้ว่าจะถูกครูตี<br />
เมื<br />
่อจะต้องถูกตีจึงรู<br />
้สึกถึงบรรยากาศอึมครึมน่ากลัว<br />
และถึงเวลานั<br />
้นก็สายเกินกว่าจะแก้ตัวเสียแล้ว<br />
ส่วนค่าโง่ที<br />
่น่าเสียดายที<br />
่สุด<br />
คือการพบพระพุทธศาสนา<br />
แต่ไม่รู<br />
้ว่าพุทธศาสนา
5<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
คือประตูไปสู<br />
่บรมสุขอันเป็นอมตะ<br />
มัวหลงเข้าใจว่าพุทธศาสนา<br />
เป็นแค่อีกศาสนาหนึ<br />
่งที<br />
่มีไว้<br />
เพื<br />
่อให้เลือกเชื<br />
่อหรือไม่เชื<br />
่อกันตามอัธยาศัย<br />
การพบพุทธศาสนาแบบไม่เข้าใจ ไม่เข้าถึง<br />
ก็เท่ากับหมดโอกาสรู<br />
้ตัว<br />
ว่ากำลังจ่ายค่าโง่กันเป็นภพเป็นชาติ<br />
ซึ<br />
่งก็นับไม่ถูกว่ากี<br />
่แสน กี<br />
่ล้าน กี<br />
่โกฏิชาติแล้ว<br />
มูลค่าในการทำให้คนๆหนึ<br />
่งเข้าใจศาสนาพุทธ<br />
จึงตีเป็นจำนวนเงินเท่านั<br />
้นเท่านี<br />
้ไม่ได้<br />
ถ้าจะคิดเป็นมูลค่ากันจริงๆ<br />
ต้องคำนวณกันเป็นอัตราความสว่าง<br />
เช่น ถ้าช่วยให้ใครสักคน<br />
เข้าใจพุทธศาสนาระดับทานและศีล<br />
ก็ได้เป็นอัตราความสว่าง<br />
ระดับเปลี<br />
่ยนมนุษย์ให้เป็นเทวดา<br />
ซึ<br />
่งก็นับว่ามีความจัดจ้ากว่าแสงอาทิตย์ได้<br />
เพราะแสงอาทิตย์ไม่เคยช่วยให้คนๆหนึ<br />
่งเห็นสวรรค์<br />
มีก็แต่บุญเท่านั<br />
้นที<br />
่เข็นไหว<br />
แต่ถ้าช่วยให้ใครเข้าใจพุทธศาสนา<br />
ในระดับของการภาวนา<br />
ก็ได้มูลค่าเป็นอัตราความสว่าง<br />
ระดับเปลี<br />
่ยนมนุษย์ให้เป็นองค์อรหันต์<br />
พ้นทุกข์พ้นภัยจากการเวียนว่ายตายเกิดถาวร<br />
ซึ<br />
่งแสงระดับนี<br />
้มีความจัดจ้าสูงสุด<br />
เทียบแล้วความสว่างระดับทานและศีลที<br />
่ยิ<br />
่งใหญ่กว่าดวงอาทิตย์<br />
กลับกลายเป็นของจ้อยไปเลย
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
6<br />
เขียนมาทั<br />
้งหมดนั<br />
้น<br />
เกิดจากแรงบันดาลใจ<br />
ที<br />
่ช่วงหลังๆนี<br />
้เห็นคนรอบตัวหลายๆคน<br />
อิ<br />
่มเอมเปรมใจ ได้ดิบได้ดีจากการค้นพบทางธรรม<br />
แล้วมีแก่ใจให้ธรรมะกับผู<br />
้อื<br />
่นด้วยจิตคิดอนุเคราะห์<br />
พระพุทธเจ้าตรัสว่าธรรมทาน<br />
ชนะการให้ทานอื<br />
่นใดทุกชนิด<br />
ความหมายคือผลของธรรมทานนั<br />
้น<br />
เจิดจรัสจัดจ้าเหนือความสว่างทั<br />
้งปวง<br />
คุณอย่าไปคิดว่าธรรมทาน<br />
จะแปรตัวเป็นกองทุนเลี<br />
้ยงชีพทันตา<br />
เพราะไม่แน่นอน ยังต้องบวกลบคูณหารกับกรรมเก่าอีก<br />
แต่ขอให้คิดว่าธรรมทานอันเกิดจากใจจริงคิดช่วย<br />
ได้แปรรูปเป็นความสว่างแห่งจิตทันใจเดี<br />
๋ยวนี<br />
้แหละ<br />
ไม่ต้องไปบวกลบคูณหารกับอะไรไกลตัว<br />
ถ้าใครรู<br />
้สึกว่าตัวเองฉลาดกว่าเดิม<br />
หรือเฮงผิดปกติ<br />
ทั<br />
้งทำมาค้าขึ<br />
้น ทั<br />
้งได้ลาภ<br />
ทั<br />
้งได้รับความช่วยเหลืออย่างท่วมท้น<br />
ก็อย่าไปสรุปว่าผลของธรรมทานคือประมาณนี<br />
้<br />
ผลดีของธรรมทานที<br />
่ได้รับในปัจจุบัน<br />
มันเป็นแค่เศษๆเสี<br />
้ยวๆของตัวอย่างเท่านั<br />
้น<br />
ของจริงที<br />
่จะให้ผลถึงที<br />
่สุดแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย<br />
มันต้องว่ากันเป็นภพเป็นชาติที<br />
่เจริญรุ<br />
่งเรืองกว่านี<br />
้<br />
อย่างไม่อาจเอามาเทียบกัน<br />
และเวลาที<br />
่ธรรมทานเปล่งอานุภาพขั<br />
้นสุดท้าย<br />
ก็จะไปกระทำกับจิตใจเจ้าของทานโดยตรง
นั่นคือปรุงให้จิตเห็นตามจริงว่า<br />
ภพชาติทั้งหลายเป็นทุกข์<br />
เป็นของควรรู้ว่าน่าทิ้ง<br />
ไม่ใช่ของควรคิดว่าน่าเอา<br />
กระทั่งมีกำลังที่จะทิ้งอย่างไม่เหลือเยื่อเหลือใย<br />
ถ้าคุณทำให้คนแม้แต่คนเดียวรู้จัก<br />
เข้าใจ<br />
ตลอดจนเข้าถึงพระพุทธศาสนาได้<br />
ตามแบบที่พระพุทธเจ้าทรงประสงค์จะให้พบจริงๆ<br />
ก็ให้ชื่นใจเถอะครับ<br />
บอกตัวเองเถอะครับว่า<br />
ได้สร้างขุมทรัพย์บันลือโลกไว้ให้ตัวเองแล้ว<br />
ดังตฤณ<br />
พฤษภาคม ๕๒<br />
เรื่องน่าสนใจประจำฉบับ<br />
<br />
“ดูจิต” มีหลักการปฏิบัติที่เข้าใจง่าย<br />
และลัดสั้นอย่างไร<br />
ติดตามได้ในคอลัมน์ “ธรรมะจากพระผู้รู้”<br />
ฉบับนี้เลยค่ะ<br />
ใครนับตามได้ครบห้าข้อแล้ว ลงมือปฏิบัติด่วน !<br />
ส่วนคนที่คิดว่าตนเองด้อยวาสนา<br />
เกิดไม่ทันสมัยองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า<br />
“ก่อนเกิดเป็นดังตฤณ” ฉบับนี้<br />
“คุณดังตฤณ” จะพาเราไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้ากันค่ะ<br />
_/|\_ _/|\_ _/|\_<br />
พบกับการอ่านกรรมผ่านดวงดาว ในคอลัมน์ “โหรา(ไม่)คาใจ”<br />
ในตอน “ขอเพียงล้มแล้วลุกได้ทุกครั้ง”<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
7
8<br />
มรสุมชีวิต เมื่อเข้ามา<br />
ก็ผ่านไป<br />
ไม่มีดาวดวงไหน หยุดอยู่ที่เดิมตลอดไปได้<br />
ขึ้นอยู่กับเราว่า<br />
จะเดินผ่านมันไป ด้วยใจดีๆ หรือใจดำๆ ค่ะ<br />
“สัพเพเหระธรรม” ฉบับนี้<br />
พบกับเรื่อง<br />
“ดีใจ ได้ทำทาน” โดย “คุณ<br />
Gipopo”<br />
เชื่อไหมคะว่า<br />
โอกาสในการทำทาน มีอยู่ทุกที่<br />
ทุกเวลา<br />
โดยไม่จำเป็นต้องไปวัด หรือใช้ทรัพย์สินเงินทองแม้แต่สตางค์แดงเดียว :O<br />
คอลัมน์ “ของฝากจากหมอ” ขอปรบมือต้อนรับ “คุณหมอชีระวิทย์”<br />
คุณหมอหนุ่มใจดี<br />
นักเขียนหน้ามนคนใหม่<br />
ที่จะมาไขปัญหาอินเทรนด์<br />
ในตอน “ไข้หวัดใหญ่ ๒๐๐๙ ความเข้าใจ<br />
ความรู้สึก”<br />
สิ่งละอัน<br />
พันละน้อย ที่เราเห็นจนชินตาอยู่ทุกๆ<br />
วัน<br />
อาจจะมีบางภาพ ที่เมื่อเราเปลี่ยนมุมมอง<br />
จะพบว่า “ธรรมะ” อยู่ใกล้ตัวกว่าที่เราคิด<br />
พบกับคอลัมน์ใหม่ “รูปชวนคิด”<br />
ฉบับนี้<br />
ประเดิมด้วยภาพและข้อคิดของ “คุณดังตฤณ” ค่ะ<br />
<br />
ข่าวสารและกิจกรรมที่น่าสนใจ<br />
ขอเริ่มต้นด้วยข่าวดีสำหรับผู้อยู่ต่างจังหวัด<br />
ที่ต้องการรับ<br />
CD <strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>แผ่นที่<br />
๑ และ ๒ นะคะ<br />
ผู้สนใจ<br />
สามารถอ่านรายละเอียด และลงชื่อขอรับได้ที่กระทู้นี้ค่ะ<br />
http://www.howfarbooks.com/dharmamag/viewtopic.php?f=3&t=433<br />
เว็บไซต์การ์ตูนธรรมะ เผยแพร่ธรรมะด้วยการ์ตูน<br />
เปิดให้เข้าชมผลงานแล้วตั้งแต่วันที่<br />
๒๕ พ.ค. ๒๕๕๒ เป็นต้นไป<br />
เชิญชมภาพการ์ตูนธรรมะจากนักวาดอาชีพและสมัครเล่น<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
อัพเดททุกวันจันทร์ และเชิญส่งผลงานร่วมแสดงเพื่อเผยแพร่ธรรมะได้ที่<br />
http://www.cartoondhamma.com/ ค่ะ<br />
ตอนนี้เว็บแสงดาวส่องทาง<br />
www.star4life.com กลับมาแล้วนะคะ<br />
แม้จะไม่สมบูรณ์ดังเดิม เนื่องจากเนื้อหาตั้งแต่เดือนตุลาคม<br />
๒๕๕๑ หายไป<br />
แต่ทีมงานก็พยายามซ่อมแซมให้ใกล้เคียงเว็บเดิมมากที่สุด<br />
ขอเชิญสมาชิกแสงดาวและท่านที่สนใจ<br />
ไปเยี่ยมเยียนกันได้ค่ะ<br />
: )<br />
และขอปิดท้ายด้วยข่าวดีสำหรับผู้อ่านนิตยสาร<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
ที่แอบบ่นว่านิตยสารเดือนละ<br />
๒ ฉบับ นั้นน้อยเกินไป<br />
ตั้งแต่เดือนมิถุนายน<br />
จะได้พบกับนิตยสารน้องใหม่<br />
“<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong> ฉบับ Lite” ธรรมะใสๆ สไตล์เบาๆ<br />
ที่จะมาช่วยเพิ่มสีสัน<br />
สลับกับ<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>ฉบับเดิม ทุกสองสัปดาห์<br />
ประเดิมฉบับแรก วันที่<br />
๔ มิถุนายนนี้ค่ะ<br />
เป็นอันว่า ต่อไปนี้เราจะได้พบกันทุกสัปดาห์แล้วนะคะ<br />
พบกันใหม่ฉบับหน้า<br />
สวัสดีค่ะ : )<br />
ทีมงานนิตยสาร<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
<br />
สารบัญ <br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
9
10<br />
สวนสันติธรรม วันที่<br />
๓ เดือนพฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๕๒<br />
ช่วงที่<br />
๑ นาทีที่<br />
๒๔.๔๕ – ๓๑.๐๔<br />
คำถาม รบกวนหลวงพ่อช่วยสอนวิธีการดูจิตด้วยค่ะ<br />
นี่กฎของการดูจิตนะ<br />
ข้อที่<br />
๑ อย่าอยากดูนะ<br />
ให้ความรู้สึกเกิดขึ้นก่อนแล้วก็ค่อยรู้<br />
เช่นโกรธขึ้นก่อนแล้วรู้ว่าโกรธ<br />
โลภขึ้นก่อนแล้วรู้ว่าโลภ<br />
กฎข้อที่สองระหว่างดูให้ดูห่าง<br />
ๆ อย่ากระโจนลงไปดู<br />
ไม่เหมือนดูโทรทัศน์นะ ใจไหลเข้าไปอยู่ในโทรทัศน์<br />
นั่นใช้ไม่ได้<br />
ดูห่าง ๆ<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
ธรรมะจากพระผู้รู้<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
กฎข้อที่สามของการดูจิตก็คือ<br />
เมื่อดูแล้วนะไม่เข้าไปแทรกแซง<br />
ไม่ว่าเราจะเห็นสภาวะอะไรเกิดขึ้นเราจะไม่เข้าไปแทรกแซง<br />
เช่นเราเห็นความโกรธเกิดขึ้น<br />
เราไม่ต้องพยายามทำให้หายโกรธ<br />
หน้าที่ของเราคือก็แค่<br />
รู้ไปว่าจิตมันโกรธนะ<br />
ทำตัวเป็นแค่คนดูไม่เข้าไปแทรกแซง<br />
จิตโลภขึ้นมาก็แค่รู้ว่าจิตมันโลภนะ<br />
ไม่ต้องไปหาทางทำให้หายโลภ<br />
มันมีความทุกข์ขึ้นมาเราก็รู้ว่าจิตมันมีความทุกข์<br />
ไม่ต้องพยายามทำให้จิตหายทุกข์นะ<br />
มันมีความสุขขึ้นมาก็ไม่ต้องพยายามรักษาความสุขเอาไว้<br />
มันมีจิตที่เป็นกุศลขึ้นมาก็ไม่ต้องพยายามรักษาไว้<br />
ไม่ว่าอะไรเกิดขึ้นนะ<br />
เราแค่รู้ลูกเดียว<br />
ไม่รักษาไว้ แล้วก็ไม่ปฏิเสธ ไม่ต่อต้านมัน<br />
รู้ด้วยความเป็นกลาง<br />
รู้ด้วยความเป็นกลาง<br />
เพราะฉะนั้นกฎข้อที่สามก็คือ<br />
ให้รู้สภาวะทุกสิ่งทุกอย่างด้วยจิตใจที่เป็นกลาง<br />
จิตใจที่เป็นกลางเนี่ยเกิดจากการรู้ทัน<br />
ว่าจิตมันไปหลงยินดี จิตมันไปหลงยินร้าย<br />
อย่าให้มันเป็นกลางเพราะไปบังคับไว้ ไม่ใช่บังคับว่าชั้นจะต้องเป็นกลาง
ถ้าบังคับเมื่อไหร่<br />
เครียด<br />
หลวงพ่อถึงบอกว่าวิปัสสนาไม่มีคำว่าบังคับ ไม่มีคำว่าห้าม ไม่มีคำว่าต้อง<br />
มีแต่ว่ามันเป็นยังไง รู้ว่าเป็นอย่างนั้น<br />
ใจเราเห็น สมมติเราเห็นสาวสวยขึ้นมา<br />
ใจเรามีราคะ<br />
ไม่ต้องหาทางทำให้ราคะดับไป<br />
โดยเฉพาะไม่ต้องหาทางทำให้สาวดับไปด้วย<br />
ไม่ต้องหาทางให้ราคะดับไป รู้ลูกเดียวว่าใจมีราคะ<br />
ถ้าใจไม่ชอบราคะ เห็นมั้ยไม่เป็นกลาง<br />
ใจเกลียดราคะ อยากให้ราคะหายไป<br />
รู้ทันว่าใจเราเกลียดราคะ<br />
ใจเราไม่เป็นกลาง<br />
ถ้ามีความสุขเกิดขึ้น<br />
ใจเราชอบให้รู้ทันว่าใจเราชอบ<br />
เพราะฉะนั้นเวลาที่เราไปรู้สภาวะรู้อารมณ์ทั้งหลายแล้วเนี่ย<br />
ใจเรายินดีขึ้นมา<br />
คือเราชอบขึ้นมาก็ให้รู้<br />
ใจเรายินร้าย<br />
คือเกิดความเกลียดชังสภาวะนั้นขึ้นมาก็ให้รู้<br />
ถ้ารู้ทันนะ<br />
ต่อไปใจจะค่อย ๆ เป็นกลาง<br />
เราจะรู้สภาวะทั้งหลายอย่างเป็นกลาง<br />
นี่คือกฎข้อที่สาม<br />
กฎข้อที่สี่<br />
ทำบ่อย ๆ ถ้าทำบ่อย ๆ แล้ว กฎข้อที่ห้า<br />
วันนึงเราจะบรรลุมรรคผลนิพพาน<br />
เพราะเราทำเหตุที่พอสมควรแล้ว<br />
เวลาที่เราบรรลุมรรคผลนิพพานนะ<br />
จิตใจเราจะค่อย ๆ เปลี่ยนไปนะ<br />
ถึงจุดหนึ่งมันเปลี่ยนปั๊ปเลย<br />
ตอนที่เกิดมรรคผล<br />
ความทุกข์ที่มีอยู่เนี่ยตกหายไปเยอะเลย<br />
เป็นลำดับ ๆ ไป แต่ละขั้นแต่ละภูมิ<br />
เพราะฉะนั้นเวลาเราหัดรู้สภาวะ<br />
สรุปแล้วสรุป<br />
การเรียนธรรมะเนี่ยเราเรียนแล้วเพื่อวันหนึ่งเราจะไม่มีทุกข์ทางใจเกิดขึ้น<br />
วิธีปฏิบัติที่จะทำให้เราพ้นจากทุกข์ทางใจนั้น<br />
คือหัดรู้ใจของเรา<br />
ความทุกข์มันแอบมาอยู่ในใจของเรา<br />
เรารู้ทันนะ<br />
ต่อไปความทุกข์มันจะไปเอง เราไม่ต้องไปไล่มันหรอก<br />
ถ้าเราหัดรู้ใจของเรา<br />
ใจของเรามีความรู้สึกอะไรเกิดขึ้น<br />
รู้ไปเรื่อย<br />
ๆ นะ<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
11
12<br />
มีกฎสามข้อของการรู้<br />
คือก่อนที่จะรู้เนี่ยอย่าไปเที่ยวแสวงหา<br />
อย่าไปดักดูไว้ก่อน ให้ความรู้สึกเกิดขึ้นแล้วค่อยรู้เอา<br />
กฎข้อที่สองระหว่างที่รู้เนี่ยนะ<br />
อย่ากระโจนลงไปจ้องมัน<br />
ดูห่าง ๆ ดูแบบคนวงนอกนะ<br />
ไม่ถลำลงไปจ้องมัน ถ้าไปจ้องเมื่อไหร่กลายเป็นสมถะเมื่อนั้น<br />
กฎข้อที่สามคือรู้ด้วยความเป็นกลาง<br />
ถ้าหากเรารู้สภาวะแล้วเกิดความยินดีขึ้นมาเราก็รู้ทัน<br />
เกิดความยินร้ายขึ้นมาเราก็รู้ทัน<br />
รู้ทันความยินดียินร้ายในใจของเราบ่อย<br />
ๆ<br />
ต่อไปใจเราจะเป็นกลาง เป็นกลางของมันเอง<br />
ถ้าเมื่อไรเรารู้สภาวะทั้งหลายด้วยจิตใจที่เป็นกลางไปเรื่อย<br />
ๆ<br />
เราจะเห็นสภาวะทั้งหลายตรงตามความเป็นจริง<br />
มันเป็นยังไงเรารู้ว่าเป็นอย่างนั้นโดยที่เราไม่เข้าไปแทรกแซง<br />
พระพุทธเจ้าสอนไว้ว่า เพราะรู้ตามความเป็นจริงนะ<br />
เพราะเห็นตามความเป็นจริงจึงเบื่อหน่าย<br />
เพราะเบื่อหน่ายจึงคลายความยึดถือ<br />
เพราะคลายความยึดถือจึงหลุดพ้น เพราะหลุดพ้นจึงรู้ว่าหลุดพ้นแล้ว<br />
หลุดพ้นจากอะไร หลุดพ้นจากความยึดถือในกายในใจนี้<br />
ก็จะหลุดพ้นจากความทุกข์ไปด้วย เพราะความทุกข์นี้อาศัยอยู่ในกายในใจ<br />
พวกเรารู้สึกมั้ย<br />
ความทุกข์ถ้าไม่อยู่ที่กายก็อยู่ที่ใจ<br />
ถ้าจิตของเราหลุดพ้นจากกายจากใจแล้วนะ<br />
ความทุกข์จะเข้ามาไม่ถึงจิตใจของเราอีกต่อไปแล้ว<br />
มีแต่จะร่วงหายไปเลย หลังจากนั้นเราจะมีชีวิตที่<br />
รู้<br />
ตื่น<br />
เบิกบาน ตลอดเวลา<br />
โดยที่ไม่ต้องประคอง<br />
ไม่ต้องรักษา<br />
เคยได้ยินใช่มั้ยว่า<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
การศึกษานี่ต้องทำตลอดชีวิตใช่มั้ย<br />
การศึกษาต้องทำตลอดชีวิตเพราะวิทยาการทางโลกเนี่ยไม่มีที่สิ้นสุด<br />
แต่การศึกษาทางธรรมะนะ<br />
เมื่อไรที่เราพ้นจากความยึดถือกายยึดถือใจแล้วเนี่ย<br />
งานศึกษาของเราสำเร็จแล้ว<br />
ผู้ที่เรียนสำเร็จแล้วเนี่ยคือพระอรหันต์<br />
พระอรหันต์ถึงชื่อว่าพระอเสขะ<br />
อเสขะแปลว่าผู้ไม่ต้องศึกษาอีกต่อไปแล้ว<br />
เพราะฉะนั้นงานในทางศาสนาพุทธนะ<br />
ถ้าเราเรียนรู้จนแจ่มแจ้งว่ากายนี้ใจนี้เป็นตัวทุกข์<br />
ใจมันจะปล่อยวางความยึดถือกายยึดถือใจ แล้วไม่ต้องเรียนอีกแล้ว<br />
ความทุกข์จะเข้ามาสู่ใจไม่ได้อีกแล้ว<br />
ไม่เหมือนการศึกษาทางโลกนะต้องศึกษาตลอดชีวิต<br />
นี่เป็นปรัชญาการศึกษาทางโลก<br />
ซึ่งมันก็จำเป็นสำหรับชาวโลกนะ<br />
เพราะโลกนี้ปรุงแต่งไปเรื่อย<br />
ๆ เราก็ต้องตามเรียนรู้ให้ทันความปรุงแต่งไปเรื่อย<br />
ๆ<br />
ส่วนธรรมะเนี่ยเราเรียนจนเราพ้นจากความปรุงแต่ง<br />
เพราะฉะนั้นเนี่ย<br />
ไม่ต้องไปเรียนอีกแล้ว เห็นมั้ยมันคนละชั้นกันนะ<br />
อย่าไปบอกอาจารย์นะเดี๋ยวอาจารย์จะเสียใจ<br />
การศึกษาทางโลกไม่มีที่สิ้นสุด<br />
การศึกษาทางธรรมะมีจุดที่สิ้นสุดนะ<br />
สิ้นสุดตรงที่ใจเราพ้นจากความทุกข์โดยสิ้นเชิง<br />
สารบัญ <br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
13
14<br />
เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
ก่อนเกิดเป็นดังตฤณ<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
หลายคนชอบคิดว่าผมเป็นคนมีบุญ จึงเข้าทางสว่างตั้งแต่อายุยังน้อย<br />
แต่ผมว่า<br />
ตัวเองบุญน้อย ค่าที่มาเกิดและโตในบ้านของสามีภรรยาผู้มีความเลื่อมใสพระพุทธศาสนา<br />
มีโอกาสได้ใส่บาตรครั้งแรกตั้งแต่<br />
๑ ขวบ อยู่ในโรงเรียนที่ช่วยจัดพิธีประกาศตนเป็น<br />
ชาวพุทธตั้งแต่ก่อน<br />
๑๐ ขวบ เรียกว่าเกิดมาเพื่อเป็นชาวพุทธเต็มขั้น<br />
เปรียบเหมือน<br />
พระพุทธเจ้าประทับยืนอยู่ตรงหน้าทั้งในบ้านและที่โรงเรียน<br />
แต่กลับอาศัยเวลา<br />
ตั้ง<br />
๑๗ ปี กว่าจะรู้ว่าพระองค์เป็นใคร<br />
และจะเข้าเฝ้าพระองค์ได้อย่างไร<br />
ผมเป็นชาวพุทธประเภทอยากพบพระพุทธเจ้าใจแทบขาด จำได้ดีถึงความ<br />
ทุรนทุราย เฝ้าคิดคำนึงว่าทำไมเราบุญน้อย ทำไมเราเกิดไม่ทันพระพุทธเจ้า ต้อง<br />
แลกด้วยอะไรถึงจะมีสิทธิ์เข้าเฝ้าฟังธรรมต่อเบื้องพระพักตร์ให้ได้สักครั้งหนึ่งในชีวิต<br />
ว่างๆผมก็นั่งเศร้าซึมไปกับการตระหนักว่าอย่างไรชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีโอกาสพบ<br />
องค์จริงแห่งพระศาสดาแม้แต่ครั้งเดียว...<br />
ผมอิจฉาคนสมัยพุทธกาล ที่มีโอกาสเข้าเฝ้าพระพุทธองค์<br />
แต่ผมก็เป็นพวก<br />
ปลอบตัวเองเป็นครับ พยายามคิดว่าตนโชคดีกว่าคนในสมัยพุทธกาลข้อหนึ่ง<br />
คือ<br />
ไม่ต้องเดินทางข้ามบ้านข้ามเมือง ข้ามห้วยข้ามเขา แค่นั่งอยู่ในห้องแอร์ที่บ้าน<br />
หรือสถานศึกษา เดินไปเลือกหยิบคัมภีร์พระไตรปิฎกจากชั้นวาง<br />
ก็รับรู้ธรรมะ<br />
เดียวกับเหล่าท่านผู้มีวาสนาในยุคโน้นได้แล้ว<br />
พระไตรปิฎกฉบับคัดสรรของท่านอาจารย์ธรรมรักษา ตลอดจนพระไตรปิฎกฉบับ<br />
ย่อความทั้งหมดของท่านอาจารย์สุชีพ<br />
ปุญญานุภาพ จึงกลายเป็นประตูแห่งกาลเวลา<br />
พาผมกลับไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าได้ทุกวัน ทุกเวลาตามปรารถนา ตั้งแต่ช่วงมัธยม<br />
๕<br />
ที่เซนต์จอห์น<br />
จนกระทั่งขึ้นปีหนึ่งที่เอแบค<br />
ห้องสมุดคือที่ที่ผมเข้าไปกอบโกยธรรมะ<br />
เข้าสู่หัวใจด้วยความชุ่มชื่นทุกวัน<br />
ไม่ช่วงเที่ยงก็ช่วงเย็น<br />
(ใช่ครับ! ทั้งสองสถาบันศึกษา<br />
เป็นคริสต์ที่ใจกว้างพอจะมีหนังสือของพุทธอยู่ในเขตรั้ว<br />
และผมก็ซาบซึ้งจนถึงทุกวันนี้
ในบุญคุณที่ทั้งสองสถาบันเอื้อเฟื้อสถานที่ให้จิตวิญญาณของผมเจริญเติบโตขึ้นมา<br />
เป็นพุทธเต็มตัว)<br />
แต่ละครั้งที่อ่านพระไตรปิฎก<br />
จิตของผมจะอ่อนโยนลง คล้ายถูกราดกระหม่อม<br />
ด้วยน้ำอมฤต ฉ่ำชื่นในแบบที่รู้สึกแปลกแยกจากภาวะรอบด้านอย่างประหลาด<br />
เหมือนเห็นตนเองกลายเป็นใครอีกคนหนึ่ง<br />
กำลังได้เอกสิทธิ์พิเศษ<br />
รับไอเย็นจาก<br />
ใต้ร่มไม้ใหญ่ภายในอาณาเขตเดียวกับที่พระพุทธเจ้าประทับนั่ง<br />
จินตภาพเต็มไป<br />
ด้วยความสดกระจ่าง ตลอดทั่วกายใจตื่นตัวพร้อมรับรู้ทุกถ้อยกระทงความ<br />
ตาม<br />
พระผู้อยู่เหนือเศียรเกล้าตรัสสอนทุกคำไม่ตกหล่น<br />
ผมเลือกอ่านหัวข้อที่สนใจก่อน<br />
จึงศึกษาพระไตรปิฎกแบบพลิกไปพลิกมาไม่<br />
เรียงลำดับ ถ้าใครถามว่ามีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นระหว่างการอ่านพระไตรปิฎกได้ไหม<br />
ผมตอบทันทีเลยว่ามีได้! เพราะเมื่อเกิดคำถามใดขึ้นในใจ<br />
ผมมักพลิกไปเจอคำตอบ<br />
ชนิดทำให้ตะลึงจังงังครั้งแล้วครั้งเล่า<br />
จากที่นึกว่าบังเอิญ<br />
กลายเป็นความเคยชิน<br />
และปักใจเชื่อว่าพระไตรปิฎกเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์<br />
มีอานุภาพในการให้คำตอบแก่ผู้ตั้งใจ<br />
ศึกษาจริงๆ<br />
ในแง่ของการเจริญสติ สิ่งที่ผมจำได้ติดใจและเอาไปใช้ปฏิบัติจริงในช่วงแรกมีอยู่<br />
เพียง ๓ ข้อ คือ<br />
๑) ลมหายใจเข้าออกกำลังเป็นอย่างไรให้รู้ตามนั้น<br />
๒) อิริยาบถกำลังเป็นอย่างไรให้รู้ตามนั้น<br />
๓) ความรู้สึกทางกายกำลังสบายหรืออึดอัดให้รู้ตามนั้น<br />
รู้ตามนั้น<br />
เพื่อให้ได้ข้อสรุปอันเป็นที่สุดว่ากายใจไม่เที่ยง<br />
ไม่อาจทนตั้งอยู่<br />
เพราะไม่ได้มีตัวตนอยู่จริง<br />
เหมือนพยับแดดที่ดูหลอกตาว่ามี<br />
แต่ไม่เคยมีอยู่<br />
อย่างแท้จริงเลย<br />
การเริ่มต้นเจริญสติของผม<br />
เป็นไปอย่างไม่แน่ใจนักว่าดูอย่างไรแล้วถูก เห็นอย่างไร<br />
เรียกว่าเกิดญาณหยั่งรู้<br />
และด้วยความลังเลสงสัยนั้นเอง<br />
จึงทำให้ไม่พากเพียรเต็มกำลัง<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
15
16<br />
บางครั้งหายใจเข้าออกแล้วบอกตัวเองว่านี่เรากำลังเจริญสติอยู่<br />
เราจะรู้ลมหายใจครั้ง<br />
นี้และครั้งต่อๆไป<br />
แต่บางครั้งก็ถามตัวเองว่านี่เรากำลังทำอะไรกันแน่<br />
ช่างไม่เฉียดกับ<br />
ความรู้สึกว่ามีสิทธิ์ถึงมรรคถึงผลกับเขาเลย<br />
ผมปลอบใจตัวเองว่าอย่างน้อยก็พอรู้เกณฑ์การตัดสินอยู่บ้าง<br />
นั่นคือถ้าเห็นถูก<br />
เห็นตรง ต้องยิ่งเห็นยิ่งหายโง่<br />
แต่อย่าไปด่วนคิดว่าหายโง่แล้วหายโง่เลย เพราะถ้า<br />
ลืมดูเมื่อไรก็กลับมาโง่ใหม่เมื่อนั้น!<br />
และความจริงบนเส้นทางเจริญสติช่วงแรกก็คือ คุณจะรู้สึกโง่อยู่เกือบตลอด<br />
๒๔<br />
ชั่วโมงต่อวัน<br />
จะฉลาดขึ้นบ้างก็เพียงไม่กี่นาที<br />
นี่แหละช่วงของการหัดคลานออกจากท่าแบเบาะ<br />
ผมรู้สึกอบอุ่นมั่นคงยามทอด<br />
ตาอ่านพระไตรปิฎก เพราะเหมือนมีพ่อบังเกิดเกล้าเป็นหลักประกันอยู่ทั้งคน<br />
แต่กลับ<br />
ปวกเปียกป้อแป้ยามห่างพระไตรปิฎก เพราะเหมือนขาดพี่เลี้ยงคอยช่วยพยุงแบบ<br />
ตัวต่อตัว การไม่มีครูผู้ยืนยันว่าเรากำลังเจริญสติอยู่อย่างถูกต้องหรือผิดพลาด<br />
คงเปรียบได้กับการฝึกเหวี่ยงหมัดแบบมวยวัดนั่นเอง<br />
คุณเหวี่ยงอย่างไรก็ได้<br />
นึกว่าถูกอย่างไรก็ได้ แต่ลึกๆจะคอยคิดว่าถ้าให้ผู้เป็นปรมาจารย์ตัดสิน<br />
คุณจะสอบ<br />
ผ่านหรือสอบตกกันแน่<br />
อะไรบางอย่างในส่วนลึก ปลุกปลอบให้เชื่อมั่นว่าวันหนึ่งผมจะทำได้<br />
วันหนึ่งผม<br />
จะต้องประสบความสำเร็จ ก็พระพุทธเจ้าผู้รู้แจ้งท่านบอกอยู่ว่า<br />
ถ้าใครเจริญ<br />
สติตามที่ท่านชี้ทาง<br />
อย่างช้า ๗ ปีก็สำเร็จเป็นพระอรหันต์แน่ๆ แล้วทำไมจะต้อง<br />
กลัวความไม่สำเร็จเพียงเพราะคิดเองเออเองแบบคนไม่รู้จริงด้วยเล่า?<br />
มองย้อนกลับไปแล้ว ผมก็เห็นความสำคัญของศรัทธา คุณไม่มีทางใจแข็งหยอด<br />
กระปุกวันละเหรียญถ้าไม่เชื่อว่าวันหนึ่งมันจะเต็ม<br />
นั่นก็เป็นทำนองเดียวกับที่ผมคง<br />
ไม่มีแก่ใจเจริญสติวันละนิดวันละหน่อยมาอย่างต่อเนื่อง<br />
ถ้าไม่เชื่อว่าวันหนึ่งจะมี<br />
สิทธิ์บรรลุมรรคผล!<br />
คุณค่าของการมีโอกาสเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าอยู่ที่ตรงนี้แหละครับ<br />
จะเข้าเฝ้าองค์จริง<br />
หรือตัวแทนพระองค์เช่นพระไตรปิฎกก็ตาม ให้ถามตัวเองเถอะว่าคุณได้ศรัทธา<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
ติดมือกลับมาแค่ไหน คุณได้ความเชื่อมั่นหรือยังว่าตัวเองมีสิทธิ์บรรลุธรรมด้วย<br />
กายนี้ใจนี้?<br />
ถ้าได้ความเชื่อมั่นมาแล้วก็บอกตัวเองเถอะครับว่า<br />
คุณไม่ได้ต่ำต้อยด้อยวาสนา<br />
กว่าผู้คนในยุคพุทธกาลที่มีโอกาสพบพระพักตร์จริงแห่งองค์ศาสดาเลย<br />
เพราะแม้<br />
พระองค์จริงของท่านก็ทำหน้าที่เพียงชี้ทางนิพพาน<br />
หรืออย่างมากก็ก่อแรงบันดาลใจ<br />
ให้คุณอยากเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆบนทางสู่นิพพานเท่านั้น<br />
บนทุกเส้นทาง การเดินเรื่อยๆนั่นแหละคือความก้าวหน้า<br />
ความก้าวหน้า<br />
นั่นแหละที่พาความสำเร็จให้ขยับเข้ามาใกล้คุณมากขึ้นทุกที!<br />
สารบัญ <br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
17
18<br />
ขอเพียงล้มแล้วลุกได้ทุกครั้ง<br />
โดย Aims Astro<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
โหรา (ไม่) คาใจ<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
ถาม – ช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้<br />
ดิฉันรู้สึกท้อแท้มาก<br />
เหมือนกับว่าชีวิตไม่มี<br />
อะไรดีเลย อายุก็สามสิบกว่าแล้ว ยังไม่มีเงินเก็บ ตอนนี้ตกงาน<br />
แถมถูกคนรัก<br />
ทิ้งไปมีคนใหม่อีกด้วย<br />
ช่วงนี้คงเป็นช่วงดวงตก<br />
เพราะดูเหมือนว่าอะไรก็แย่ไป<br />
ซะทุกอย่าง เลยอยากได้วิธีทำใจและแก้ดวงตกให้เป็นดวงขึ้นกับเขาบ้างค่ะ<br />
เชื่อไหมคะว่าคนส่วนมากที่อายุเข้าเลขสาม<br />
ก็ล้วนเคยผ่านช่วงดวงตกกันมาแล้ว<br />
ทั้งนั้น<br />
เพียงแต่ว่าอาจจะไม่ได้บอกออกมาให้ใครๆ ได้รับรู้<br />
คนที่เราเห็นว่าดูดีมีสุข<br />
บางทีเขาอาจจะกำลังเผชิญปัญหาใหญ่อยู่ก็ได้<br />
สำหรับในทางโหราศาสตร์นั้น<br />
ช่วงดวงตกจะพิจารณาจากปัจจัยหลายๆ ประการ เช่น พื้นดวงเดิมไม่ดีอยู่แล้ว<br />
เพราะทำกรรมดำมาเยอะ เกิดมาจึงมีพื้นฐานชีวิตและจิตใจที่ไม่ค่อยดี<br />
มีเรื่องร้ายๆ<br />
ในชีวิตง่าย สำหรับดวงที่พื้นฐานชีวิตปานกลางหรือค่อนข้างดี<br />
เหตุการณ์ที่ทำให้<br />
ดวงตกจะเกิดขึ้นมีดาวร้ายๆ<br />
มาสัมพันธ์ จะกินเวลาแค่ไหนก็อยู่ที่ดาวที่ทำเรื่องค่ะ<br />
ถ้าเป็นดาวเสาร์หรือราหู บางทีก็ให้ผลยาวนานเกินปี ในทางโหราศาสตร์จะ<br />
สามารถใช้ตรีวัยและทักษาอายุ เพื่อตรวจดูว่ามีดาวอะไรที่เป็นเจ้าวัยอยู่ในขณะนั้น<br />
ซึ่งจะบอกช่วงชีวิตกว้างๆ<br />
ว่าดีหรือไม่ แล้วจึงลงรายละเอียดต่อไปว่าดาวอะไร<br />
มาทำเรื่องดีหรือร้าย<br />
ถ้าดวงไม่ดีแต่กรรมปัจจุบันดีก็จะช่วยอุ้มชูให้ไม่แย่มากนัก<br />
อย่างน้อยถึงทุกข์กายแต่สบายใจ แต่ถ้ากรรมปัจจุบันไม่ดีด้วย ชีวิตก็จะมืดมนมาก<br />
หาทางออกไม่เจอ ถึงขนาดอยากตายให้พ้นๆ ไปก็มีค่ะ<br />
พูดถึงเรื่องดวงตกแล้ว<br />
ก็อยากให้กำลังใจท่านที่อยู่ในช่วงเวลานี้ว่าไม่มีใครที่จะสุข<br />
หรือทุกข์ตลอดไป เวลาที่ยากลำบากของชีวิตก็เช่นเดียวกัน<br />
ในที่สุดก็จะผ่านพ้นค่ะ<br />
โหรา (ไม่) คาใจ ฉบับนี้<br />
ขอบอกเล่าเรื่องราวของบางท่านที่เคยมีเวลาแย่ๆ<br />
ในชีวิต<br />
มาเช่นกัน เคยท้อแท้ถึงขนาดไม่อยากมีลมหายใจอยู่<br />
แต่ก็สามารถผ่านเวลาต่างๆ<br />
เหล่านั้นมาได้<br />
: )
คุณผู้หญิงท่านแรกมีชีวิตที่พลิกผันเพราะสนใจทำธุรกิจที่ตัวเองยังศึกษาไม่ถ่องแท้<br />
นัก ช่วงเวลานั้นดาวเสาร์และราหูทำมุมร้ายอยู่ในดวง<br />
เรียกได้ว่าเป็นช่วงดวงตก<br />
วิบากไม่ดีกำลังให้ผล จากคนอนาคตไกล เป็นที่คาดหมายว่าจะจบการศึกษาจาก<br />
คณะที่มีชื่อเสียง<br />
ของมหาวิทยาลัยเก่าแก่ของประเทศ กลายมาเป็นคนที่ล้มเหลว<br />
ในธุรกิจ เดิมที่เคยคาดหวังว่าจะร่ำรวยเป็นเศรษฐีนี<br />
ก็กลับกลายเป็นคนอายุยี่สิบ<br />
ต้นๆ ที่มีหนี้หลายแสนบาท<br />
แถมยังเข้าใจว่าตัวเองติดโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษา<br />
ทิ้งการเรียนจนเกรดแย่ลง<br />
จนต้องพักไว้ก่อนชั่วคราว<br />
เกียรตินิยมที่ว่าจะได้อย่าง<br />
แน่นอนก็ไม่ได้ หนำซ้ำยังไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่อีกด้วย<br />
เมื่อปัญหาต่างๆ<br />
รุมเร้ามากและไม่มีที่พึ่งทางใจ<br />
เธอก็ตัดสินใจกินยาตายแต่ไม่ตาย<br />
ค่ะ แค่หลับไปหลายวัน ต่อมาเธอหันเข้าหาพระธรรม จนในที่สุดก็รวบรวมความ<br />
กล้าไปตรวจเลือด พบว่าไม่ได้เป็นโรคร้ายดังที่เข้าใจ<br />
ทำให้จิตใจค่อยๆ เข้มแข็งขึ้น<br />
ภายหลังได้เริ่มต้นธุรกิจสุจริต<br />
พร้อมๆ กับไปเรียนหนังสือจนจบ ถึงวันนี้นับได้ว่า<br />
เธอประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน<br />
มีชื่อเสียงและรายได้ที่งดงาม<br />
เมื่อตัวเอง<br />
สบายแล้วก็ดูแลคนในครอบครัวเป็นอย่างดี ปลูกบ้านหลังใหญ่ให้คุณแม่ ส่งเสีย<br />
ญาติพี่น้อง<br />
เธอเป็นคนมีความเมตตากรุณาและกตัญญูกตเวทีค่ะ<br />
คุณผู้หญิงอีกท่านเผชิญหน้ากับปัญหาครอบครัว<br />
ในช่วงทำวิทยานิพนธ์ปริญญาเอก<br />
ปีสุดท้าย ก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องประมาณ<br />
๑ ปีครึ่ง<br />
ดิฉันตรวจดวงแล้วเตือนเรื่อง<br />
ความสัมพันธ์กับสามี ในช่วงหลังจากนั้นเมื่อมีโอกาสได้พบกัน<br />
ก็จะถามถึงชีวิตคู่<br />
ของเธอว่ายังอยู่ดีมีสุขไหม<br />
ซึ่งคำตอบคือไม่มีปัญหาอะไร<br />
จนกระทั่งเมื่อประมาณ<br />
๔ ปีก่อนก็ได้สนทนากันอีกครั้ง<br />
คราวนี้เธอเล่าว่าสามีไปมีผู้หญิงอื่น<br />
พอเธอทราบ<br />
เรื่องก็มีปากเสียงกันมาตลอด<br />
และเขาออกจากบ้านไปแล้ว เธอทุกข์ใจมากจน<br />
น้ำหนักลดไปร่วมสิบกิโลกรัม หน้าตาที่เคยสดใสกลายเป็นหม่นหมอง<br />
จะบอกเล่า<br />
ปัญหาให้ใครฟังก็ไม่ได้ เป็นช่วงเวลาที่ทรมานมาก<br />
การที่ต้องรับมือกับปัญหาชีวิตและจัดการกับเรื่องเรียนของตัวเองด้วยเป็นเรื่องยาก<br />
ค่ะ โชคดีที่ระหว่างนั้นเธอก็เริ่มสนใจการปฏิบัติธรรม<br />
ใช้ชีวิตโดยมีธรรมะเป็นที่พึ่ง<br />
เรื่อยมา<br />
จนสามารถเรียนจบได้ ส่วนเรื่องชีวิตคู่นั้น<br />
ต่อมาเมื่อได้รู้ว่าภรรยาน้อยของ<br />
สามีตั้งท้อง<br />
ในขณะที่ตัวเองไม่มีลูก<br />
ก็ยอมหย่าให้เขา ต่อมาเธอได้พบกับผู้ชาย<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
19
20<br />
แสนดีคนหนึ่ง<br />
ที่เข้ามาในวันที่เธอเข้มแข็งไม่คิดเรื่องการมีคู่อีกแล้ว<br />
แต่ด้วยความดี<br />
ของเขาทำให้ทั้งคู่ตกลงแต่งงานกัน<br />
เธอมีชีวิตที่มีความสุขทิ้งอดีตที่เลวร้ายไว้เป็น<br />
เครื่องเตือนใจค่ะ<br />
ชีวิตคนเรา มีทั้งที่ดีและไม่ดี<br />
มีวันที่มืดมน<br />
มีวันที่สดใส<br />
เหมือนที่พระพุทธเจ้าท่าน<br />
ตรัสไว้ในโลกธรรม ๘ ซึ่งประกอบด้วย<br />
มีลาภ ไม่มีลาภ มียศ ไม่มียศ นินทา<br />
สรรเสริญ สุข ทุกข์ เป็นของธรรมดาโลกที่ต้องยอมรับกันให้ได้<br />
ที่สำคัญก็คือ<br />
ในขณะที่บาปกำลังให้ผล<br />
หรือเรียกง่ายๆ ว่าช่วงดวงตก ยิ่งไม่ควรหันเข้าหาสิ่งที่<br />
ไม่ดี ที่ทำให้ชีวิตมืดลง<br />
เช่น ไปดื่มเหล้า<br />
เสพอบายมุข ประชดชีวิตด้วยวิธีต่างๆ<br />
หรือแม้แต่การฆ่าตัวตาย ซึ่งล้วนทำให้ชีวิตยิ่งแย่ลงกว่าเดิม<br />
พอจิตใจเรามืดลง<br />
ดวงก็มืดตามค่ะ<br />
สิ่งที่ควรทำเมื่อเจอมรสุมชีวิตก็คือหมั่นทำทาน<br />
รักษาศีลห้าให้ครบ และที่สำคัญ<br />
ที่สุดคือการวิปัสสนา<br />
ตามรู้กายใจไปตามจริง<br />
ถ้าอยู่กับปัจจุบันได้<br />
ไม่หลงไปในโลก<br />
ของความคิด จะไม่มีทุกข์ทางใจได้เลย สำหรับบางคนที่ยังไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตใน<br />
เขตบุญ เวลาดวงตกก็ดูเหมือนชีวิตจะแย่ยิ่งกว่าดวงอีกค่ะ<br />
สำหรับผู้ที่ทำบุญอย่าง<br />
สม่ำเสมอ บางครั้งดาวร้ายๆ<br />
กำลังให้ผล แต่เรื่องราวในชีวิตไม่ค่อยแย่อะไรมากนัก<br />
คนที่ปฏิบัติธรรมดีๆ<br />
ขนาดดวงไม่ดีเท่าไหร่ ยังอยู่ได้สบายมากเลยค่ะ<br />
: D<br />
เคยฟังครูบาอาจารย์ท่านสอนไว้ ใจความว่า ชีวิตของมนุษย์กับปัญหาเป็นของคู่กัน<br />
แต่ทุกข์เป็นของแปลกปลอมค่ะ ญาติธรรมท่านหนึ่งเคยเขียนข้อความดีๆ<br />
ไว้ว่า<br />
ปัญหาไหนที่แก้ไม่ได้ก็ไม่ควรไปทุกข์<br />
เพราะทุกข์ไปก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น<br />
ปัญหา<br />
ไหนที่แก้ไขได้ก็จัดการไป<br />
ไม่ต้องไปเดือดร้อนใจเช่นกัน และเชื่อเถิดนะคะว่าชีวิต<br />
ของเราไม่มีวันที่แย่เสมอไป<br />
อดทนไม่กี่เดือน<br />
ไม่กี่ปี<br />
ทำกรรมดีใหม่ๆ ไม่ขาด สักวัน<br />
ก็ต้องผ่านพ้นพายุฝน พบกับท้องฟ้าที่สดใส<br />
ใครที่กำลังเผชิญกับช่วงเวลาที่ยาก<br />
ลำบากในชีวิต ขอให้อดทนและให้กำลังใจตัวเองมากๆ นะคะ ต้องมีสักวันที่เราจะ<br />
ลุกขึ้นมาได้<br />
ขอเพียงไม่ยอมแพ้ค่ะ<br />
: )<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
สารบัญ
คำคมชวนคิด<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
ม้าอัสดร ม้าอาชาไนย ม้าสินธพ และช้างกุญชรผู้มหานาค<br />
ชนิดที่นายควานฝึกแล้ว<br />
จึงเป็นสัตว์ประเสริฐ<br />
บุคคลผู้มีตนอันฝึกแล้ว<br />
ประเสริฐกว่าพาหนะเหล่านั้น<br />
คาถาธรรมบท นาควรรคที่<br />
๒๓<br />
จากธรรมบท ในพระสุตตันตปิฎก<br />
จากพระไตรปิฎก ฉบับสยามรัฐ เล่มที่<br />
๒๕<br />
สืบค้นข้อมูล จาก http://84000.org<br />
<br />
If you learn from defeat, you haven’t really lost.<br />
หากท่านเรียนรู้ได้จากความพ่ายแพ้<br />
ท่านหาได้พ่ายแพ้อย่างแท้จริง<br />
โดย zig ziglar<br />
ถอดความโดย สกาว<br />
<br />
Facts are facts and will not disappear on account of your<br />
likes.<br />
ความจริงย่อมเป็นความจริง และจะไม่หายไปตามใจของท่าน<br />
โดย Jawaharlal Nehru<br />
ถอดความโดย ภริมา<br />
<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
21
22<br />
When you lose, don’t lose the lesson.<br />
ยามเมื่อท่านสูญเสีย<br />
จงอย่าสูญเสียการเรียนรู้ไปด้วย<br />
โดย นิรนาม<br />
ถอดความโดย ภริมา<br />
<br />
It’s always helpful to learn from your mistakes because<br />
then your mistakes seem worthwhile.<br />
การเรียนรู้จากความผิดพลาดมีประโยชน์เสมอ<br />
เพราะว่าหลังจากนั้นความผิด<br />
พลาดของท่านจะมีค่ามหาศาล<br />
โดย Garry Marshall<br />
ถอดความโดย ศิราภรณ์ อภิรัฐ<br />
<br />
สารบัญ <br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
สัพเพเหระธรรม<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
เพื่อนยืมหนังสือไป<br />
ไม่ยอมคืน<br />
ดีใจ ได้ทำทาน<br />
โดย วิทวัชร์<br />
หนังสือเราซื้อมาอ่านถนอมอย่างดี<br />
แต่เพื่อนนี่ยืมไปเป็นปีไม่ยอมเอามาคืน<br />
คอยดูนะ เจอกันอีกทีเมื่อไหร่จะทวงไม่ไว้หน้าเลย<br />
แต่เอ ได้หนังสือคืนมาแล้ว<br />
จะทำอะไร? ก็เอาไปเก็บไว้บนหิ้งรวมกับเล่มอื่นๆนะสิ<br />
ถ้าอย่างนั้นเราจะทวงคืนมา<br />
ทำไมหรอ? อันที่จริงหนังสือเล่มนั้นเราก็อ่านจบแล้ว<br />
เล่มอื่นดีๆก็ยังมีอีกเยอะแยะ<br />
ได้คืนมาก็ไม่เป็นประโยชน์กับใคร วางแปะไว้บนหิ้งเราก็ต้องลำบากปัดฝุ่น<br />
อยู่กับ<br />
เพื่อน<br />
เพื่อนได้อ่าน<br />
ก็ดีแล้ว อาจจะมีเพื่อนของเพื่อนได้อ่านต่อ<br />
อาจจะได้ไปอยู่ใน<br />
ห้องสมุด ได้เป็นประโยชน์เป็นความรู้ให้กับคนหมู่มาก<br />
โห คิดแล้วดีกว่าต้องมาวาง<br />
อยู่เฉยๆบนชั้นหนังสือของเราตั้งเยอะ<br />
คิดได้อย่างนี้แล้วก็ดีใจจัง<br />
ประหลาดดีเนาะ<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
23
24<br />
เราไม่ต้องทำอะไร แค่นั่งเฉยๆเราก็เปลี่ยนจาก<br />
ทุกข์ใจเพราะหวงหนังสือ เป็น<br />
อิ่มใจจากธรรมทาน<br />
ได้<br />
ไปถึงงานสินค้าลดราคา ปรากฏว่าของหมดเฉยเลย<br />
ว้า แย่จัง มาไม่ทัน อดได้ของถูกเลย ว่าแต่ของนี่มันสำคัญกับเราจริงๆหรอ?<br />
ถ้ามันสำคัญกับเราขนาดนั้น<br />
ทำไมเราถึงไม่มาต่อคิวรอตั้งแต่ก่อนห้างเปิดล่ะ?<br />
อันที่จริง<br />
ของหมด ก็แปลว่าของทุกชิ้นที่เคยอยู่ตรงนี้<br />
ได้กระจัดกระจายไปเป็น<br />
ประโยชน์กับผู้อื่นไปแล้ว<br />
หนึ่งในหลายคนนั้นก็คงเดือดร้อนมากกว่าเรา<br />
ลำบาก<br />
มากกว่าเรา คิดแล้วก็ดีเนอะ ของนี่ไม่ได้จำเป็นสำหรับเรามาก<br />
แต่อาจจำเป็น<br />
สำหรับเขาก็ได้ ถ้าเรามาเร็วกว่านี้อีกนึดนิง<br />
เขาก็อาจอดได้ใช้ประโยชน์จากของถูก<br />
ของดีตรงนี้ไปแล้ว<br />
ถึงเราไม่ได้ของก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่าจะยังมีคนอื่นอีก<br />
มากมายที่สมปรารถนา<br />
ได้ของราคาย่อมเยาติดมือกลับบ้าน ว่าแล้วก็ต้องขออมยิ้ม<br />
ร่วมยินดีด้วยคนนะ<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
มดมาขึ้นถังขยะ<br />
อ๋อหรอ สิ่งที่เราไม่ใช้แล้วนี่เป็นประโยชน์กับมดตัวน้อยได้ด้วยหรอ<br />
งั้นก็ตามสบาย<br />
เถอะ เราไม่ต้องไปเสียเงินซื้อขนมปังเลี้ยงปลาที่วัด<br />
แต่เราก็เอาขยะเลี้ยงมดที่บ้าน<br />
ได้ ดีใจจัง ต่อไปนี้เราจะอมยิ้มทุกครั้งเวลาที่มองไปทางถังขยะแล้วเห็นมดเดินมา<br />
เป็นทาง ต่อไปนี้เวลาเราทิ้งเศษอาหาร<br />
เราร่วมยินดีกับเพื่อนร่วมโลกตัวน้อยที่ได้<br />
เห็นของเหลือใช้ของเราเป็นแหล่งอาหารอันอุดมสมบูรณ์ ทำไมเราถึงไม่เคยรู้เลยนะ<br />
ว่าทานอันอิ่มใจนั้นทำได้โดยไม่ต้องเสียเงิน<br />
ไม่ต้องใช้ทรัพย์ และไม่ต้องลงทุน<br />
อะไรเลย<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
25
26<br />
ยุงกัด<br />
(*) ภาพโดย Andy Zapata Jr.<br />
จาก http://www.baguiocity.com/fotooftheday/asearch.php?cfoto=<br />
ตอนที่เราไปบริจาคเลือด<br />
เค้าเอาเลือดเราไปหนึ่งถุงแล้วบอกว่าเลือดเรานี่เอาไปช่วย<br />
ต่อชีวิตคนได้สามคน เราฟังแล้วก็ปลื้มนะ<br />
แต่พอถึงตอนนี้<br />
ยุงหนึ่งตัวจะมาขอเลือด<br />
เราสองหยดไปต่อชีวิตตัวเองนี่มีความผิดถึงขั้นตายเลยหรอ<br />
หากจะมียาจกเข็ญใจ<br />
หิวเสียดท้องเดินผ่านมา ขอน้ำลายสองแหมะ ผมสองเส้นของเราไปประทังชีวิต<br />
เราปฏิเสธเค้ายังไม่พอ ยังจะต้องทำร้ายเค้าอีกหรอ?<br />
ผีจะมาหักคอเรา<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
เรารึอุตส่าห์ตั้งใจว่าจะปิดไฟเข้านอน<br />
ที่ไหนได้ดันไปนึกถึงหนังผีที่พึ่งดูไปตอน<br />
กลางวัน เฮ้อ ถ้าเราหลับตาไปมันจะโผล่มาหักคอเรามั้ยนะ<br />
ภาษาผีเราก็ฟังไม่ออก<br />
ภาษาคนมันก็คงฟังไม่รู้เรื่อง<br />
สวดมนตร์เราก็ได้แค่กระท่อนกระแท่น วิชาอาคมเรา<br />
ก็ไม่มี แถมอยู่คนเดียวจะเอาอะไรมาสู้กับผีได้<br />
ดูอย่างในหนังนะ หนีไปไหนก็หนีผี<br />
ไม่พ้น สู้ยังไงก็สู้ผีไม่ได้<br />
เฮ้อ ถอนหายใจ ไหนๆก็ไม่รอดแล้ว เอางี้แล้วกัน<br />
วางแผนใหม่ ต่อให้คืนนี้จะมีผีโผล่มาหักคอเราจริง<br />
ผีจะมาหักคอเราไปทำไม<br />
ก็ตามแต่ หักคอเราแล้วมันจะได้ประโยชน์อะไรก็ตามแต่ เราก็จะไม่ว่าอะไร<br />
เราจะไม่สู้<br />
จะไม่หนี จะยิ้มรับ<br />
ตายไปก็จะไม่โกรธ จะให้อภัย และจะอโหสิกรรม<br />
ให้ทุกอย่าง ขอให้เขาตาสว่างได้เหมือนเรา ว่าไม่มีประโยชน์อันใดพึงสมควรแก่การ<br />
ต้องเบียดเบียนผู้อื่น<br />
ขอให้เขาได้เกิดเป็นมนุษย์ ได้มีโอกาสทำบุญ ได้มีโอกาส<br />
ฟังธรรม และหลุดพ้นจากเครื่องทรมานทั้งปวงด้วยเถอะ<br />
ดีใจ ได้ทำทาน<br />
เค้าบอกว่า ถ้าเราทำบุญทำทานเยอะๆ ชาติหน้าเราก็จะเกิดมารวยได้เป็นเศรษฐี<br />
เกิดมาหน้าตาดีได้เป็นดารา เกิดมาสบายได้ไปอยู่บนสวรรค์<br />
แต่เอ แล้วมันดี<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
27
28<br />
จริงหรอ? ทำไมเราถึงรู้สึกว่าคนมีเงินแต่ไม่มีความสุขก็มีเยอะแยะ<br />
ดารามี<br />
ความทุกข์ต้องมาร้องไห้ระบายออกทีวีก็มีบ่อยอยู่<br />
คนมีบารมียิ่งใหญ่โด่งดัง<br />
ซะขนาดไหน แต่ลึกๆก็ยังไม่มีความพอใจ อ้างว้างสับสนในตัวเองได้อยู่ดี<br />
ไม่เห็นอยากจะเป็นเลย เบื่อแล้ว<br />
ไม่รู้จะเอาบุญไปทำไมเยอะแยะ<br />
ให้ทานเสร็จ<br />
แม้แต่บุญของทานเราก็ไม่ปรารถนา ทานอันให้ดีแล้วจะไปเป็นประโยชน์กับใคร<br />
ก็ช่าง กุศลอันพึงมีแก่ทานนี้จะไปอยู่ที่ไหน<br />
ตกกับใครก็ช่าง แต่เราไม่อยากได้แล้ว<br />
จะให้อย่างเดียว จะวางอย่างเดียว ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น<br />
ยังมีทานอันเป็นเหตุแห่งการไม่ต้องกลับมาทุกข์อีก ยังมีทานอันประเสริฐดังที่ท่าน<br />
พุทธทาสบัญญัติชื่อเรียกให้ว่า<br />
“สุญญตาทาน”<br />
ทานที่ว่านั้นคือทานอันเป็นอัศจรรย์<br />
เป็นทานที่ไม่ต้องมีผู้ให้<br />
ไม่ต้องมีผู้รับ<br />
เป็นทานที่ไม่ใช่ทานของใคร<br />
และไม่ได้เป็นไปเพื่อใครเลย<br />
ทานที่ว่านั้นคือการสละ<br />
ความเห็นผิด สละความยึดมั่นถือมั่น<br />
สละความทุกข์ออกจากใจ สิ่งใดได้ชื่อว่าเป็น<br />
“ตัวกู ของกู” ก็ขอบริจาคสละคืนให้รอบด้าน สิ่งใดได้ชื่อว่าเป็น<br />
“ตัวกู ของกู”<br />
ก็ขอให้เป็นทานไปเสีย ทานที่เราพึงสรรเสริญนี้<br />
คือทานเพื่อการไม่หลงเก็บ<br />
ไม่หลง<br />
หวง ไม่หลงรักษา คือทานเพื่อความว่างจากความมีความเป็นทั้งปวงอย่างแท้จริง<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
สารบัญ
ของฝากจากหมอ<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
ไข้หวัดใหญ่ ๒๐๐๙ ความเข้าใจ ความรู้สึก…<br />
โดย ชีระวิทย์<br />
Image : Waldemar Osmala Junior<br />
Web : http://www.luxology.com<br />
ปัจจุบันนี้<br />
โลกเราเปลี่ยนแปลงไปเร็วนัก<br />
แม้แต่เชื้อไวรัส<br />
ก็เปลี่ยนสายพันธุ์ได้เร็วเช่นกัน<br />
ไข้หวัดสายพันธุ์ใหม่เกิดจากการผสมกันของ<br />
๓ สายพันธุ์<br />
ทั้งหวัดหมูเดิม<br />
หวัดนก และหวัดใหญ่ ได้ถือกำเนิดขึ้น<br />
ถูกค้นพบตั้งแต่<br />
พฤศจิกายน ๒๐๐๘ รู้จักกันในชื่อไข้หวัดหมู<br />
(Swine Flu)<br />
แต่ผู้ติดเชื้อหายได้เองโดยไม่มีใครเสียชีวิต<br />
จึงไม่เป็นข่าวครึกโครมแบบทุกวันนี้<br />
โรคไข้หวัดใหญ่ ๒๐๐๙ เริ่มจากหมู<br />
แต่ติดต่อสู่มนุษย์ที่สัมผัสโรคได้<br />
ผู้ป่วยโรคนี้มีอัตราการเสียชีวิตอยู่ที่ร้อยละ<br />
๕-๗<br />
ขณะที่โรคไข้หวัดนก<br />
มีอัตราการเสียชีวิตสูงถึงร้อยละ ๖๐<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
29
30<br />
การติดเชื้อโรคไข้หวัดใหญ่<br />
๒๐๐๙ จากหมูนั้นไม่ง่ายเลย<br />
ต้องไปสัมผัสโดยตรงเท่านั้น<br />
ถ้าไม่ใช่คนที่เลื้ยงหรือฆ่าหมูเองก็ติดเชื้อยากมาก<br />
แม้ว่าบางครั้งอาจจะมีการปนเปื้อนไวรัสไข้หวัดใหญ่<br />
๒๐๐๙ จากเนื้อหมู<br />
แต่การปรุงให้สุกจะทำให้ไวรัสซึ่งมีส่วนประกอบของโปรตีนเสียไป<br />
ดังนั้นถ้าได้รับความร้อนสูงพอ<br />
จะไม่เสี่ยงต่อการติดเชื้อไวรัสชนิดนี้<br />
เราจึงยังสามารถรับประทานเนื้อหมูได้ตามปกติ<br />
อย่างไรก็ดี ควรจะหลีกเลี่ยงการคลุกคลีกับผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่<br />
ไม่ใช้เครื่องใช้ส่วนตัว<br />
เช่น แก้วน้ำ ช้อนอาหาร ผ้าเช็ดมือ ผ้าเช็ดหน้าร่วมกัน<br />
ใช้ช้อนกลางทุกครั้งเมื่อรับประทานอาหารร่วมกับผู้อื่น<br />
หมั่นล้างมือบ่อยๆ<br />
ด้วยน้ำและสบู่<br />
รับประทานอาหารที่มีประโยชน์<br />
ดื่มน้ำสะอาด<br />
และนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ<br />
ออกกำลังกายสม่ำเสมอ เพื่อป้องกันการติดเชื้อที่อาจจะเกิดขึ้น<br />
ถึงแม้จะโชคร้ายติดเชื้อก็ตาม<br />
การรักษาและยาที่ใช้อยู่ก็ได้ผลดี<br />
ทำให้เรายังอุ่นใจได้มาก<br />
แต่เมื่อมีการออกข่าวว่ามีการระบาดของ<br />
“เชื้อโรค”<br />
นี้<br />
มีผู้คนล้มเจ็บเป็นหลักพัน<br />
เสียชีวิตถึง ๖๘ ราย จากไข้หวัดหมูสายพันธุ์ใหม่<br />
ในประเทศเม็กซิโก เมื่อปลายเมษายน<br />
ปี ๒๐๐๙ นี้<br />
ข่าวดังกล่าวได้สร้าง “ความหวาดกลัว” ให้แพร่กระจายไปทั่วโลกอย่างรวดเร็ว<br />
ความกลัวเข้าสู่ใจของผู้คน<br />
รวดเร็วยิ่งว่าการระบาดของเชื้อโรคจริงๆเสียอีก<br />
ยังไม่ทันจะมีการระบาดจริง เราก็รับความกลัวเข้าไปเสียแล้ว<br />
อาจมีคำถามว่าเราตอบสนองต่อความกลัว หรือตอบสนองต่อเชื้อโรคกันแน่<br />
มีข่าวว่าประเทศอียิปต์สั่งฆ่าหมูทั้งหมดที่มีอยู่ในประเทศ<br />
ซึ่งเป็นมาตรการป้องกันการระบาดของไข้หวัดใหญ่<br />
๒๐๐๙<br />
หรือการกักบริเวณนักท่องเที่ยวและพนักงานของโรงแรมเมโทรปาร์ก<br />
ที่เกาะฮ่องกง<br />
ไม่ให้ออกไปไหนเป็นเวลา ๗ วัน<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
หลังพบชายชาวเม็กซิกันวัย ๒๕ ปีที่มาพักโรงแรมนี้<br />
ติดเชื้อไข้หวัดใหญ่<br />
๒๐๐๙ เป็นต้น<br />
การกระทำเหล่านี้เป็นเรื่องถูกต้องหรือไม่<br />
ใช้อะไรตัดสิน<br />
ถ้ามองกันแบบโลกๆ ใช้ปัญญาทางโลก<br />
ก็มีมาตรการจัดการแบบหนึ่ง<br />
จึงได้ผลไปแบบหนึ่ง<br />
แต่ถ้ามองทางธรรม ผู้ที่มุ่งหวังการหลุดพ้นจากโลกสมมุติเข้าสู่โลกวิมุตติ<br />
ก็คงมีวิธีคิด และมาตรการต่างกันไป<br />
มองแบบนักปฏิบัติธรรม ผู้ที่เห็นความเป็นจริงที่ปรากฏในจิตใจ<br />
ก็เห็นถึงความกลัว ความมีตัวมีตน ความกลัวตาย ก็แค่นั้นเอง<br />
เมื่อรู้ถึง<br />
“ความกลัว” อย่างถูกต้อง รู้ด้วยใจที่ตั้งมั่น<br />
มีสติพอ<br />
แค่สักว่ารู้<br />
ความกลัวก็จะดับไป มีความเป็นกลาง<br />
สามารถประเมินเหตุและผลต่างๆ ได้<br />
และมีชีวิตอยู่กับโลก<br />
ด้วยความเป็นสุข<br />
แม้ไข้หวัดใหญ่ ๒๐๐๙ เป็นโรคที่ให้ความรู้สึกที่น่ากลัว<br />
แต่เราอย่าลืมว่า จำนวนผู้เสียชีวิตด้วยเชื้อโรคอื่นๆ<br />
เช่นโรคเอดส์ หรือโรคมะเร็ง<br />
มากกว่าการเสียชีวิตจากโรคไข้หวัดใหญ่ ๒๐๐๙ เสียอีก<br />
เพราะเหตุใดเล่าเราจึงไม่รู้สึกกลัวมากเท่าไร<br />
เป็นเรื่องธรรมดาเมื่อวันหนึ่งเรารู้จักและคุ้นเคยกับไข้หวัดใหญ่<br />
๒๐๐๙<br />
จนเกิดความเคยชินแล้ว<br />
ความสนใจลดลง ความกลัวก็จะหายไปเอง<br />
แถมเชื้อโรคไข้หวัดใหญ่ก็กลายพันธุ์ได้เสียด้วย<br />
อีกไม่นานเชื้อไข้หวัดใหญ่<br />
๒๐๐๙ นี้<br />
จะกลายเป็นเพียงประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งเท่านั้นเอง<br />
สารบัญ <br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
31
32<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
สิ่งละอัน<br />
พันละน้อย ที่เราพบเห็นผ่านตากันจนเคยชินในทุกวันของชีวิต<br />
แท้จริง อาจจะมีบางมุม... ที่ชวนสะกิดใจ<br />
ให้เราได้ย้อนหันมาเห็นเหมือนกันว่า<br />
ธรรมะนั้น<br />
สอนเราอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน<br />
รอบ ๆ ตัว และใกล้ ๆ ตัวเรานี่เอง<br />
ธงชัยพระอรหันต์<br />
ความโบกสะบัดพลิ้วประดุจธง<br />
ทำให้เราเข้าใจได้ว่าทำไมท่านถึงเรียก ธงชัยพระอรหันต์<br />
ภาพ และคำ โดย ดังตฤณ<br />
<br />
รูปชวนคิด
หน้าตารู้คิดแบบเหม่อๆ<br />
วิธีที่ลิงเหม่อ<br />
ใกล้เคียงกับคนที่ชอบเหม่ออยู่ไม่น้อยเหมือนกัน<br />
ภาพ และคำ โดย ดังตฤณ<br />
<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
33
34<br />
สุดท้ายของชีวิต<br />
ไม่ว่าจะพระหรือฆารวาส<br />
วันหนึ่ง<br />
ก็ได้มาอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่กันอย่างนี้<br />
ภาพ และคำ โดย ดังตฤณ<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
<br />
หากคุณเป็นคนหนึ่ง<br />
ที่เห็นภาพของผู้คนและสิ่งแวดล้อมต่าง<br />
ๆ รอบตัว<br />
ที่แม้จะดูแสนธรรมดา<br />
แต่สะท้อนธรรมะให้ปรากฏเด่นชัดขึ้นในใจคุณ<br />
อย่าเก็บภาพ และข้อความนั้นไว้เพียงลำพัง<br />
ทีมงานขอเชิญชวนให้คุณส่งภาพและข้อคิดนั้น<br />
มาร่วมเป็นกำลังใจให้กับเพื่อร่วมทางไปพร้อม<br />
ๆ กับนิตยสารของเรา
กติกามีดังนี้<br />
๑. ผูสงตองใสขอความประกอบภาพ<br />
ที่เรียบเรียงขึ้นดวยตนเอง<br />
๒. ลักษณะของขอความควรกระชับ และใหขอคิดที่เปนประโยชนตอผูอาน<br />
โดยเฉพาะความเจริญทางดานจิตใจ<br />
๓. ไมมีขอความที่ขัดแยงกับพุทธพจน<br />
หรือพระไตรปฎก<br />
๔. ถานำภาพมาจากที่อื่น<br />
ตองเปนภาพที่ไมมีลิขสิทธิ์<br />
และไดรับอนุญาตจาก<br />
เจาของภาพแลว และตองใหเครดิตที่มาของภาพดวย<br />
๕. ไมมีขอความที่จาบจวง<br />
ดูหมิ่น<br />
สถาบันพระหมากษัตริย สถาบันพระมหากษัตริย์<br />
สถาบันสงฆ<br />
หรือศาสนาอื่น<br />
๖. งดรับภาพและขอความที่เกี่ยวของกับการเมือง<br />
หรือขอความที่นำไปสูความ<br />
ขัดแยงทะเลาะวิวาท<br />
สารบัญ <br />
ธรรมะใกลตัว<br />
35
ร่วม ส่ง บทความ<br />
นิตยสาร เล่ม นี จะ ้ เป็น นิตยสาร คุณภาพ ได้ ก็ ด้วย เนื้อหา<br />
ดี ๆ ภายใน ฉบับ ที่<br />
จัดสรร ลง อย่าง ต่อ เนื่อง<br />
นะ คะ<br />
หาก คุณ ผู้<br />
อ่าน ท่าน ใด มีค วาม สามารถ ใน การ เขียน มี<br />
ศรัทธา และ ความ เข้าใจ ใน คำ สอน ของ พุทธ ศาสนา ไม่<br />
ว่า จะ ใน ระดับ เบื้องต้น<br />
เบื้อง<br />
กลาง หรือ เบื้อง<br />
ปลาย<br />
และ มี ใจ รัก ที อยาก ่ จะ สื่อสาร<br />
ถ่ายทอด สิ่ง<br />
นั้น<br />
ให้ กับ ผู อื ้ ่น<br />
ได้ ทราบ และ ได้ ประโยชน์ จาก สิ่ง<br />
เหล่า นั้น<br />
เช่น เดียว กับ<br />
ที่<br />
เรา อาจ เคย ได้ รับ จาก ผู้<br />
อื่น<br />
มา แล้ว ก็ ขอ เชิญ ทุก ท่าน<br />
ส่ง บทความ มา ร่วม เป็น ส่วน หนึ่ง<br />
ของ <strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
ด้วย กัน นะ คะ<br />
คุณ อาจ ไม่ จำเป็น ต้อง เป็น นัก เขียน ฝีมือ เลิศ แต่ หาก มี<br />
ใจ ที่<br />
คิด อยาก จะ ถ่ายทอด มี สิ่ง<br />
ที่<br />
คิด ว่า อยาก แบ่งปัน<br />
ความ รู้ความ<br />
เข้าใจ นั้น<br />
ให้ กับ คน อื่น<br />
ๆ ก็ ลอง เขียน ส่ง<br />
เข้า มา ได้ เลย ค่ะ<br />
<br />
๑. คอ ลัมน์ที่<br />
เปิด รับ บทความ<br />
คอลัมน์: ธรรมะ จากคน สู้<br />
กิเลส<br />
เนื้อหา:<br />
เปิด โอกาส ให้ คุณๆ ได้ เล่า ประสบการณ์ จริง<br />
ของ ตน เอง ว่า ผ่าน อะไร มา บ้าง มี อะไร เป็น ข้อคิด ที เป็น ่<br />
ประโยชน์ บ้าง อะไร ทำให้ คน ธรรมดา คน หนึ่ง<br />
กลาย<br />
เป็น คน ดี ขึ้น<br />
มา และ ทำให้ คน มี กิเลส เยอะ กลาย เป็น<br />
คน กิเลส บาง ลง ได้ มี แต่ คน ที่<br />
เปลี่ยนแปลง<br />
ตัว เอง แล้ว<br />
เท่านั้น<br />
จึง จะ เขียน ธรรมะใกล้ ตัว ได้ สำเร็จ<br />
คอลัมน์: นิยาย/เรื่องสั้นอิง<br />
ธรรมะ<br />
เนื้อหา:<br />
เปิด โอกาส กว้าง สำหรับ คน ที่<br />
ชอบ คิด ชอบ<br />
เขียน โดย เฉพาะ อดีต นัก ฝัน ที่<br />
เพิ่ง<br />
ผัน ตัว มา อยู่<br />
ใน<br />
โลก ธรรมะ เพื่อ<br />
สร้างสรรค์ เรื่องราว<br />
ให้ คน ได้ ข้อคิด ข้อ<br />
ธรรม ผ่าน ความ สนุก ของ รูป แบบ นิยาย หรือ เรื่องสั้น<br />
ได้ อย่าง เพลิดเพลิน<br />
คอลัมน์: คำคมชวน คิด<br />
เนื้อหา:<br />
รวบรวม ข้อคิด หรือ คำคม ของ บุคคล ต่าง ๆ<br />
ที่<br />
เคย ได้ยิน มา แล้ว สะดุดใจ มาบ อก ต่อ ยิ่ง<br />
ถ้า ใคร<br />
สามารถ สร้างสรรค์ วรรค ทอง ได้ เอง ยิ่ง<br />
ดี เพราะ จะ<br />
ได้ ฝึก ริเริ่ม<br />
วลี สะดุดใจ ซึ่ง<br />
เป็น แม่บท ของ กรรม ที ทำให้ ่<br />
มีค วาม คิด สร้างสรรค์ ได้ อย่าง สุด ยอด เนื่องจาก<br />
แง่ คิดดีี<br />
ๆ จะ ช่วย ให้ คน อ่าน คิด ดี หรือ ได้คิด เพื่อ<br />
เปลี่ยนแปลง<br />
ชีวิต วิบาก ที ย้อน ่ กลับ มาส นอง ตอบแทน<br />
คุณ ก็ คือ การ ผุด ไอ เดียเหมือน น้ำพุ ไม่ รู้<br />
จบ รู้<br />
สิ้น<br />
กับ ทั้ง<br />
เป็น ที่<br />
ยอม รับ ใน วง กว้าง ด้วย<br />
กติกา: หาก เป็นการ คัด มา จาก ที่<br />
อื่น<br />
หรือ แปล มา จาก<br />
ภาษา อังกฤษ กรุณา ระบุ แหล่ง ที่มา<br />
หรือ ชื่อ<br />
ของ บุคคล<br />
ผู้<br />
เป็น เจ้าของ คำคม ด้วย นะ คะ<br />
คอลัมน์: สัพเพเหระธรรม<br />
เนื้อหา:<br />
เรื่องราว<br />
เรื่อง<br />
เล่า อาจ มา จาก ฉาก หนึ่ง<br />
ใน<br />
ชีวิต ของ คุณ ที่<br />
มี เกร็ด ข้อคิด ทาง ธรรม หรือ ข้อคิด ดี ๆ<br />
อันเป็น ประโยชน์ อาจ เป็น เรื่อง<br />
เล่า สั้น<br />
ๆ ใน รูป แบบ ที่<br />
เสมือน อ่านเล่น ๆ แต่ อ่าน จบ แล้ว ผู อ่าน ้ ได้ เกร็ด ธรรม<br />
หรือ ข้อคิด ดี ๆ ติด กลับ ไป ด้วย<br />
คอลัมน์: กวีธรรมะ<br />
เนื้อหา:<br />
พื้นที่<br />
ที่<br />
เปิด กว้าง สำหรับ กวี ธรรมะ ทั้งหลาย<br />
โดย ไม่ จำกัด รูป แบบ และ ความ ยาว ของ บท กวี หรือ<br />
หาก จะ คัด เอา บท กวี ที่<br />
น่า ประทับใจ ให้ แง่ คิด อะไร<br />
ใน เชิง บวก ก็ สามารถ นำ มา ลง ได้ เช่น กัน แต่ ถ้า ให้ ดี<br />
กลั่นกรอง<br />
ออก มา ด้วย ตน เอง ได้ ก็ ยิ่ง<br />
ดี ค่ะ<br />
กติกา: หาก เป็นการ คัด มา จาก ที่<br />
อื่น<br />
ต้อง ระบุ ที่มา<br />
ที่<br />
ไป อย่าง ชัดเจน ด้วย นะ คะ<br />
คอลัมน์: เที่ยววัด<br />
เนื้อหา:<br />
รับ หมด ไม่ ว่า จะ เป็น วัด สวย หรือ สถาน ที่<br />
ปฏิบัติธรรม ข้อมูล ข่าวสาร จาก ทั่ว<br />
ประเทศ นั้น<br />
ไม่ มี<br />
วัน ที่<br />
ใคร คน เดียว จะ รู้<br />
ได้ หมด ถ้า ช่วย เป็น หู เป็น ตา ให้<br />
แก่ กัน ก็ คง จะ มี ประโยชน์ อย่าง มหาศาล<br />
กติกา: นอกจาก ข้อมูล เกี่ยว<br />
กับ สถาน ที่<br />
บรรยากาศ<br />
ปฏิปทา ฯลฯ ของวัด แล้ว ต้อง ขอ รบกวน ส่ง ภาพ<br />
สวย ๆ มา ประกอบ บทความ อีกทั้ง<br />
ไม่ พา ชม หรือ<br />
แทรก ธรรมะ ด้าน การปฏิบัติ ที่<br />
ขัดแย้ง กับ แนวทาง ของ<br />
นิตยสาร นะ คะ<br />
คอลัมน์: ธรรมะปฏิบัติ<br />
เนื้อหา:<br />
ร่วม บอก เล่า ประสบการณ์ จริง ประสบการณ์<br />
ตรง จาก การ ปฏิบัติธรรม เพื่อ<br />
เป็น ทั้ง<br />
ธรรม ทาน และ
เป็น ทั้ง<br />
กำลังใจ สำหรับ ผู้<br />
ที่<br />
กำลัง ร่วม เดินทาง อยู่<br />
บน<br />
เส้น อริยมรรค เส้น เดียวกัน นี้<br />
คอลัมน์: ของ ฝากจาก หมอ<br />
เนื้อหา:<br />
นำ เสนอ ข่าวสาร ใน วงการ แพทย์ หรือ<br />
สาระ น่า รู้<br />
อันเป็น ประโยชน์ เกี่ยว<br />
กับ สุขภาพ ที่<br />
คน<br />
ทั่วไป<br />
สนใจ หรือ นำ ไป ใช้ได้ เพื่อ<br />
เป็น วิทยาทาน ให้ กับ<br />
ผู้อ่าน<br />
จาก แง่มุม ต่าง ๆ ทีแพทย์<br />
่ แต่ละ แขนง มีค วาม รู้<br />
ความเชี่ยวชาญ<br />
ต่าง ๆ กัน<br />
กติกา:<br />
• หาก เป็น บทความ ที่<br />
แนะนำ ให้ มี การ ทดลอง กิน<br />
ยา หรือ แนะนำ ให้ ผู้<br />
อ่าน ปฏิบัติ ตาม ด้วย ขอ<br />
จำกัด เฉพาะ ผู้<br />
เขียน ที่<br />
เป็น ผู้<br />
เรียน หรือ ทำ งาน<br />
ใน สาขา วิชาชีพ ที่<br />
เกี่ยวข้อง<br />
เท่านั้น<br />
เพื่อ<br />
ป้องกัน<br />
การ นำเสนอ ข้อมูล ที คลาดเคลื ่ ่อน และ อาจ ส่งผล<br />
ต่อ ผู้<br />
อ่าน ได้ ค่ะ<br />
• หาก นำ เสนอ ประเด็น ที่<br />
ยัง เป็น ที่<br />
ถกเถียง อยู่<br />
ใน<br />
วงการ แพทย์ ขอ ให้ มี การ อ้างอิง ด้วย เช่น มา<br />
จาก งาน วิจัย ชิ้น<br />
ไหน หรือ หาก เป็น เพียง ความเห็น<br />
ส่วนตัว ของ หมอ ก็ กรุณา ระบุ ให้ ชัดเจน ด้วย ค่ะ<br />
<br />
๒. อ่าน สัก นิด ก่อน คิด เขียน<br />
เนื่องจาก<br />
ใน แต่ละ สัปดาห์ มี งาน เขียน ส่ง เข้า มา เป็น<br />
จำนวน มาก ชิ้น<br />
ขึ้น<br />
เรื่อย<br />
ๆ ดังนั้น<br />
เพื่อ<br />
เป็นการ ช่วย ลด<br />
เวลา และ ลด ภาระ ให้ กับ อาสา สมัคร ใน การ เข้า มา<br />
ช่วยกัน คัดเลือก และ พิสูจน์ อักษร ของ ทุก บทความ<br />
ต้อง ขอ รบกวน ผู ส่ง ้ บทความ เรียบเรียง งาน เขียน ตาม<br />
แนวทาง ดังนี้<br />
ด้วย นะ คะ<br />
๒.๑ ตรวจ ทาน คำ ถูก ผิด ให้ เรียบร้อย<br />
ก่อน ส่ง บทความ รบกวน ผู เขียน ้ ทุก ท่าน ช่วย ตรวจ ทาน<br />
ให้ แน่ใจ ก่อน นะ คะ ว่า ไม่ มี จุด ไหน พิมพ์ ตกหล่น พิมพ์<br />
เกิน พิมพ์ ผิด พลาด หรือ เขียน ตัวสะกด ไม่ ถูก ต้อง ผ่าน<br />
สายตา ของ ผู้<br />
เขียน แล้ว<br />
หาก ไม่ แน่ใจ ตัวสะกด ของ คำ ไหน สามารถ ตรวจ สอบ<br />
ได้ จาก ที่<br />
นี่<br />
เลย ค่ะ<br />
เว็บ เครือ ข่าย พจนานุกรม ราชบัณฑิต ยสถาน<br />
http://rirs3.royin.go.th/ridictionary/lookup.html<br />
๒.๒ จัด รูป แบบ ตาม หลัก งาน เขียน ภาษา ไทย<br />
เพื่อให้<br />
ทุก บทความ มี ลักษณะ ของ การ จัด พิมพ์ ที่<br />
สอดคล้อง กัน ขอ ให้ ใช้ การ จัด รูป แบบ ใน ลักษณะ ดังนี้<br />
นะ คะ<br />
• เครื่องหมาย<br />
คำ ถาม (?) และ เครื่องหมาย<br />
ตกใจ (!)<br />
เขียน ติดตัว หนังสือ ด้านหน้า และ วรรค ด้าน หลัง<br />
เช่น “อ้าว! เธอ ไม่ ได้ ไป กับ เขา หรอก หรือ? ฉัน<br />
นึก ว่า เธอ ไป ด้วย เสีย อีก ”<br />
• การ ตัด คำ เมื่อ<br />
ขึ้น<br />
บรรทัด ใหม่<br />
สำหรับ คน ที่<br />
นิยม เขียน แบบ เคาะ [Enter] เพื่อ<br />
ตัด ขึ้น<br />
บรรทัด ใหม่ แทน การ รวบ คำ อัตโนมัติ ของ<br />
โปรแกรม คอมพิวเตอร์ อยาก ให้ ช่วย ดู การ ตัด<br />
คำ ด้วย นะ คะ ว่า ตัด ได้ อย่าง เหมาะสม คือ อ่าน<br />
ได้ ลื่น<br />
ไม่ สะดุด ไม่ แยก คำ หรือ ไม่ ขึ้น<br />
บรรทัด<br />
ใหม่ ผ่า กลาง วลี ที่<br />
ควร อ่าน ต่อ เนื่อง<br />
กัน โดย ไม่<br />
จำเป็น เช่น<br />
“ฉัน ไม่ อยาก ให้ เธอ ทำ แบบ นั้น<br />
ก็ เลย บอก เธอ ไป ว่า ผลก รรม<br />
ข้อ กา เม นั้น<br />
หนัก ไม่ ใช่ เล่น ”<br />
“ฉัน ไม่ อยาก ให้ เธอ ทำ แบบ นั้น<br />
ก็ เลย บอก เธอ ไป ว่า<br />
ผลก รรม ข้อ กา เม นั้น<br />
หนัก ไม่ ใช่ เล่น ” (อ่าน ง่าย กว่า ค่ะ)<br />
หรือ ดู หลักเกณฑ์ อื่น<br />
ๆ ได้ จาก ที่<br />
นี่<br />
เพิ่มเติม<br />
ด้วย ก็ได้ ค่ะ<br />
ราชบัณฑิต ยสถาน > หลักเกณฑ์ ต่าง ๆ<br />
http://www.royin.go.th/th/profile/index.php<br />
๒.๓ ความ ถูก ต้อง ของ ฉันทลักษณ์ สำหรับ ชิ้น<br />
งาน ร้อยกรอง<br />
สำหรับ ท่าน ที่<br />
แต่ง ร้อยกรอง เข้า มา ร่วม ใน คอลัมน์<br />
กวีธรรม ขอ ให้ ตรวจ ทาน ให้ แน่ใจ สัก นิด นะ คะ ว่า<br />
บทกลอน นั้น<br />
ถูก ต้อง ตาม ฉันทลักษณ์ แล้ว หรือ ยัง จะ<br />
ได้ ช่วย กัน ใส่ใจ และ เผยแพร่ แต่ ใน สิ่ง<br />
ที่<br />
ถูก ต้อง ให้ ผู้<br />
อื่น<br />
กัน ค่ะ<br />
คุณ ผู้<br />
อ่าน สามารถ ตรวจ สอบ หรือ หาความ รู้<br />
เพิ่มเติม<br />
เกี่ยว<br />
กับ ฉันทลักษณ์ ของ กวี ไทย ได้ จาก ที่<br />
นี่<br />
ด้วย นะ คะ
ร้อยกรอง ของ ไทย<br />
(โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ร่าย)<br />
http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/index.html<br />
๒.๔ ความ ยาว ของ บทความ และ การ จัด ย่อหน้า<br />
ปกติ แล้ว เรา ไม่ จำกัดความ ยาว ของ ชิ้น<br />
งาน ใน ทุก คอ<br />
ลัมน์ค่ะ แต่ ก็ อยาก ให้ ผู้<br />
เขียน ใช้ ดุลยพินิจ ดู ด้วย ค่ะ ว่า<br />
ความ ยาว ประมาณ ใด น่า จะ เหมาะสม โดย ลอง ดู จาก<br />
บทความ ที ลง ่ ใน เล่ม และ ลอง เทียบเคียง ความ รู้สึก<br />
ใน<br />
ฐานะ ผู้<br />
อ่าน ดู นะ คะ<br />
สำหรับ เรื่องสั้น<br />
หรือ นวนิยาย ทีอาจ<br />
่ มีค วาม ยาว มาก<br />
กว่า บทความ อื่น<br />
ๆ และ มี การ เปลี่ยน<br />
ฉาก อยู บ้าง ่ อย่า<br />
ลืม เบรก สายตา ผู้<br />
อ่าน โดย การ ขึ้น<br />
ย่อหน้า ใหม่ เมื่อ<br />
ถึง<br />
จุด หนึ่ง<br />
ๆ ของ เรื่อง<br />
ที่<br />
เหมาะสม ด้วย นะ คะ เพราะ<br />
การ เขียน เป็น พรืด เห็น แต่ ตัวหนังสือ ติด ๆ กันลง มา<br />
ยาว ๆ จะ ลด ทอน ความ น่า อ่าน ของ บทความ ไป อย่าง<br />
น่า เสียดาย ค่ะ<br />
หาก บทความ ใด อ่าน ยาก ๆ หรือ มี จุด บกพร่อง ที ต้อง ่<br />
แก้ไข เยอะ มาก ๆ ทาง ทีม งาน อาจ จะ ต้อง ขอ อนุญาต<br />
เก็บ ไว้ เป็นอัน ดับ หลัง ๆ ก่อน นะ คะ<br />
<br />
๓. ส่ง บทความ ได้ที่<br />
ไหน อย่างไร<br />
๓.๑ กระดาน ส่ง บทความ<br />
เมื่อ<br />
เขียน อ่าน ทาน และ ตรวจ ทาน บทความ พร้อม ส่ง<br />
เรียบร้อย แล้ว งาน เขียน ทุก ชิ้น<br />
สามารถ โพ สท์ส่ง ได้ที่<br />
กระดาน “ส่ง บทความ ” ได้ เลย ค่ะ ที่:<br />
http://dungtrin.com/forum/viewforum.php?f=2<br />
โดย หัวข้อ กระทู้<br />
ขอ ให้ ใช้ ฟอร์แมท ลักษณะ นี้<br />
นะ คะ<br />
(ชื่อ<br />
คอลัมน์) ชื่อ<br />
เรื่อง<br />
โดย ชื่อ<br />
ผู้<br />
แต่ง<br />
เช่น<br />
(สัพเพเหระ ธรรม) เทพธิดา โรง ทาน โดย คน ไกล วัด<br />
(ธรรมะ ปฏิบัติ) เส้นทาง การ ปฏิบัติ 1 โดย satima<br />
(ของ ฝาก จาก หมอ) เครียด ได้...แต่ อย่า นาน โดย หมอ อติ<br />
เพื่อ<br />
ช่วย ให้ ทีม งาน สามารถ จัด หมวด หมู่<br />
ของ ชิ้น<br />
งาน<br />
ได้ เร็ว ขึ้น<br />
ค่ะ<br />
๓.๒ แนบไฟล์ Word มา ด้วย ทุก ครั้ง<br />
หาก แปะ เนื้อความ<br />
ลง ใน กระทู้<br />
เลย ฟอร์แมท ต่าง ๆ<br />
เช่น ตัว หนา ตัว บาง ตัว เอียง จะ หาย ไป ค่ะ เพื่อ<br />
ความ<br />
สะดวก รบกวน ทุก ท่าน แนบไฟล์ Word ทีพิมพ์<br />
่ ไว้ มา<br />
ด้วย นะ คะ (ใน หน้า โพสต์ จะ มี ปุ่ม<br />
Browse ให้ เลือก<br />
Attach File ได้ เลย ค่ะ)<br />
ใคร มี รูป ประกอบ ก็ Attach มา ด้วย วิธี เดียวกัน นี้<br />
เลย<br />
นะ คะ<br />
และ หาก ไฟล์มี ขนาด ใหญ่ ทำเป็น zip เสีย ก่อน ก็ จะ<br />
ช่วย ประหยัด พื้นที่<br />
ได้ ไม่ น้อย ค่ะ<br />
<br />
๔. ส่ง แล้ว จะ ได้ ลง หรือ ไม่<br />
ปกติ แล้ว เวที แห่ง นี เป็น ้ เวที ที เปิด ่ กว้าง หาก บทความ<br />
นั้น<br />
ให้ เนื้อหา<br />
สาระ ที เป็น ่ ไป เพื่อ<br />
เกื้อกูล<br />
กัน ใน ทาง สว่าง<br />
และ เป็น แนวทาง ที่<br />
ตรง ตาม แนวทาง คำ สอน ของ<br />
พระพุทธเจ้า หรือ เป็น ประโยชน์ ต่อ ผู้<br />
อ่าน จาก ผู้<br />
รู้<br />
จริง<br />
ใน ด้าน ที่<br />
เชี่ยวชาญ<br />
ก็ จะ ได้ รับ การ ลง แน่นอน ค่ะ<br />
ทั้งนี้<br />
รวม ถึง ความ ยาก ง่าย ใน การ อ่าน พิจารณา<br />
บทความ การ แก้ไข จุด บกพร่อง ต่าง ๆ ใน งาน พิสูจน์<br />
อักษร หาก เป็น ไป อย่าง คล่องตัว ก็ จะ ช่วย ให้ พิจารณา<br />
ชิ้น<br />
งาน ได้ ง่าย ขึ้น<br />
ด้วย ค่ะ<br />
แต่ หาก บทความ ใด ยัง ไม่ ได้ รับ คัดเลือก ให้ ลง ก็ อย่า<br />
เพิ่ง<br />
หมด กำลังใจ นะ คะ วัน หนึ่ง<br />
คุณ อาจ รู้<br />
อะไร ดี ๆ<br />
และ เขียน อะไร ดี ๆ ใน มุม ที่<br />
ใคร ยัง ไม่ เห็น เหมือน คุณ<br />
อีก ก็ได้ ค่ะ : )<br />
และ ถ้า อยาก เริ่ม<br />
ต้น การ เป็น นัก เขียน ธรรมะ ที ดี ่ ก็ ลอง<br />
ติดตาม อ่าน คอลัมน์ เขียน ให้ คนเป็น เทวดา ที คุณ ่ ‘ดัง<br />
ตฤณ ’ มา ช่วย เขียน เป็น นัก เขียน ประจำ ให้ ทุก สัปดาห์<br />
ดู นะ คะ<br />
ขอ อนุโมทนา ใน จิต อัน มี ธรรม เป็น ทาน ของ ทุก ท่าน ค่ะ
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
dharma at hand<br />
มาร่วมเป็นอีกหนึ่งกำลัง<br />
ที่ช่วยสร้างภาพใหม่ให้กับพระพุทธศาสนา<br />
ด้วยการร่วมส่งบทความ ดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ท้ายเล่ม<br />
หรือที่<br />
http://dungtrin.com/dharmaathand/
Change language