ธรรมะใกล้ตัว
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
Free Online Magazine<br />
่ ๐๙๗<br />
๒๔ มิ.ย. ๕๓<br />
dharma at hand ฉบับที<br />
ธรรมะสำหรับคนยุคใหม่ ที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม<br />
http://dungtrin.com/dharmaathand/
ธรรมะจากพระผู้รู้<br />
๙<br />
ไดอารี่หมอดู<br />
๑๕<br />
ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ ๑๙<br />
ยารักษาใจ ๒๑<br />
ธนาคารความสุข ๓๓<br />
• เครื่องบินหลากสี<br />
สัพเพเหระธรรม ๓๙<br />
• แผนสอง ตอนที่<br />
๔<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
dharma at hand<br />
ที่ปรึกษาและผู<br />
้จุดประกาย: ศรันย์ ไมตรีเวช<br />
หัวหน้าบรรณาธิการ<br />
จากใจบ.ก.ใกล้ตัว: เยำวลักษณ์ เกิดปรำโมทย์<br />
ธรรมะจากพระผู ้รู ้: ชนินทร์ อำรีหนู<br />
ไดอารี่หมอดู:<br />
จรินทร์ธร ธนชัยหิรัญศิริ<br />
โหรา (ไม่) คาใจ: จรินทร์ธร ธนชัยหิรัญศิริ<br />
กวีธรรม: ศิรำภรณ์ อภิรัฐ<br />
คาคมชวนคิด: ศิรำภรณ์ อภิรัฐ<br />
สัพเพเหระธรรม: ชนินทร์ อำรีหนู<br />
ธรรมะจากคนสู ้กิเลส: ณัฐธีรำ ปนิทำนเต<br />
ของฝากจากหมอ: พริม ทัพวงศ์<br />
แง่คิดจากหนัง: เกสรำ เติมสินวำณิช<br />
นิยาย/เรื่องสั้นอิงธรรมะ:<br />
จรินทร์ธร<br />
ธนชัยหิรัญศิริ<br />
พาเที่ยว<br />
เอี่ยวธรรม:<br />
เกสรำ เติมสินวำณิช<br />
ธรรมะกับไลฟ์สไตล์: สิทธินันท์ ชนะรัตน์<br />
รูปชวนคิด: รวิษฎำ ดวงมณี<br />
กองบรรณาธิการ: กนกเรขำ กฤษฎำรักษ์<br />
กำนต์พัทธ์ รัชพันธ • กิษรำ รัตนำภิรัต<br />
จรินทร์ธร ธนชัยหิรัญศิริ • ชนินทร์ อำรีหนู<br />
ณัฐชญำ บุญมำนันท์ • ณัฐธีรำ ปนิทำนเต<br />
ณัฐพร สกุลอุทัยศักดิ์<br />
• ปรียำภรณ์ เจริญบุตร<br />
ปิยมงคล โชติกเสถียร • พรำวพรรณรำย<br />
มัลลิกะมำลย์ ทองเลี่ยมนำค<br />
พรหมเนตร สมรักษ์ • พิจิตรำ โตวิวิชญ์<br />
พิทำ จำรุพูนผล • พีรยสถ์ อุบลวัตร<br />
มยุรฉัตร พงษ์ผำตินันท์ • เมธี ตั้งตรงจิตร<br />
เยำวลักษณ์ เกิดปรำโมทย์ • วรำงคณำ บุตรดี<br />
วิบูรณ์ศักดิ์<br />
ใจภักดี • วิมล ถำวรวิภำส<br />
วิมุตติยำ นิวำดังบงกช • ศดำนัน จำรุพูนผล<br />
ศศิธร ศิวะนันทำกรณ์ • ศิรำภรณ์ อภิรัฐ สม<br />
เจตน์ ศฤงคำรรัตนะ • สำริณี สำณะเสน สิทธิ<br />
นันท์ ชนะรัตน์ • สุปรำณี วอง<br />
อนัญญ์อร ยิ่งชล<br />
• อนัญญำ เรืองมำ<br />
อมรำ ตั้งบริบูรณ์รัตน์<br />
• อัจจนำ ผลำนุวัตร<br />
ฝ่ายรวบรวมบทความ: สิทธินันท์ ชนะรัตน์<br />
ฝ่ายสื่อเสียงอ่านนิตยสาร:<br />
อนุสรณ์ ตรีโสภำ<br />
ฝ่ายสื่อเว็บไซต์:<br />
สมเจตน์ ศฤงคำรรัตนะ<br />
ไพลิน ลำยสนิทเสรีกุล • กฤษฎ์ อักษรวงศ์<br />
ฝ่ายสื่อ<br />
Word: พีรยสถ์ อุบลวัตร<br />
ฝ่ายสื่อ<br />
PDF: บุณยศักดิ์<br />
ธีรวงศ์กิจ<br />
เกียรติภูมิ จำรุเสน<br />
ฝ่ายระบบ Send mail: สมเจตน์ ศฤงคำรรัตนะ<br />
ภาพปก: กวิน ฉัตรำนนท์<br />
และทีมงำนอำสำท่ำนอื่นๆ<br />
อีกจำนวนมำก<br />
ท่านสามารถรับนิตยสารฉบับนี<br />
้ได้ ใน<br />
รูปแบบ เสียงอ่าน · Word
จากใจบ.ก.ใกล้ตัว<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
ทำยังไงดี - อยำกซื้อหนังโป๊แต่กลัวบำป<br />
ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่ชอบดูหนังโป๊<br />
แล้ววันหนึ่งจับพลัดจับผลูหันมาเอาดีทางธรรม<br />
อยากตื่นเช้าขึ้นมาใส่บาตร<br />
สวดมนต์ แผ่เมตตา คุณอาจสงสัยว่าคนที่เริ่มเอาดี<br />
ทางธรรมยังอยากดูหนังโป๊ต่อได้ไหม มันถูกเรื่องไหม<br />
ถูกฝาถูกตัวไหม?<br />
หรือถ้ายังไม่ถึงขั้นอยากเอาดีทางธรรม<br />
แต่พอดูหนังโป๊จบ สบายตัวสบายใจดีแล้ว<br />
หันมาท่องเว็บไปเรื่อยๆ<br />
คุณเกิดสะดุดตากับกระทู้คาถามที่มักผุดให้เห็นบ่อยๆว่า<br />
ซื้อหนังโป๊ผิดศีลข้อ<br />
๓ ไหม? ดูหนังโป๊เป็นบาปติดตัวหรือเปล่า? ยิ่งถ้าติดใจ<br />
หนังโป๊จะต้องตกนรกอย่างเขาว่าหรือยังไงแน่? พระชื่อดังบางรูปประกาศชัดเลย<br />
ทีเดียวว่าการดูหนังโป๊เป็นเรื่องชั่วช้า<br />
พ่อแม่ดูแล้วจะสืบสายความชั่วร้ายไปถึง<br />
รุ่นลูกรุ่นหลาน<br />
เคยมีการพูดคุยกันในแวดวงจิตวิทยาว่าหนังโป๊เป็นทางออกหนึ่งสาหรับคนกาลัง<br />
อัดอั้น<br />
หรือเป็นสิ่งเติมเต็มความฝันสาหรับคน<br />
“อยากแบบสิ้นหวัง”<br />
เช่น<br />
หนุ่มบางคนมองรูปร่างหน้าตาตัวเองในกระจกแล้วลงความเห็นว่าชาตินี้ไม่มีทาง<br />
ได้แอ้มสาวสวยแน่ วาสนาไม่ถึง น้อยใจไปน้อยใจมา เลยกลายเป็นอาชญากรทาง<br />
เพศเพราะความเก็บกดอดน้อยใจวาสนาไม่ได้นั่นเอง<br />
ต่อเมื่อได้ดูหนังโป๊ที่ถ่ายทาราวกับคนดูได้มีสัมพันธ์สวาทกับนางเอกสาวสุดสวย<br />
เสียเอง จึงค่อยผ่อนคลายระบายความเก็บกดไปได้ เหมือนอย่างช่วงหนึ่งมีการ<br />
พูดถึงบ่อยที่สุดคือสถิติอาชญากรรมทางเพศในญี่ปุ่น<br />
ซึ่งมีน้อยมากเมื่อเทียบกับ<br />
ประเทศอื่น<br />
ทั้งที่หนังโป๊หาง่าย<br />
ภาพโฆษณาเชิญชวนซื้อบริการทางเพศดาษดื่น<br />
แม้ตู้โทรศัพท์สาธารณะยังแปะภาพพร้อมเบอร์โทร.เรียกนางบริการได้อย่างโจ๋งครึ่ม<br />
บางประเทศเสียอีกอุตส่าห์ห้ามแหลก ผิดกฎหมายไปหมด เห็นนิดเห็นหน่อยไม่ได้<br />
ต้องเซ็นเซอร์ อาชญากรรมทางเพศกลับสูงลิ่ว<br />
ราวกับบ้านเมืองไร้ขื่อแป<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
3
4<br />
ตกลงความจริงเป็นอย่างไรกันแน่ อะไรดีหรือไม่ดี อะไรชั่วหรือไม่ชั่ว?<br />
มาตรฐานดีชั่วนี่เถียงให้ตายก็ไม่จบหรอกครับ<br />
เพราะแต่ละคนจะไปจบที่ความเชื่อ<br />
ของตัวเอง แต่ผมอยากให้วัยรุ่นซึ่งยังไม่ทราบจะปลงใจเลือกข้างไหน<br />
ได้แยกแยะ<br />
อย่างนี้ดีกว่า<br />
เอาเรื่องของ<br />
“ศีล” มาเป็นตัวตั้งก่อน<br />
การผิดศีลข้อ ๓ ว่าด้วยกาเมสุมิจฉาจารนั้น<br />
นับกันที่การร่วมเพศกับหญิงที่ยัง<br />
มีญาติผู้ใหญ่เลี้ยงดู<br />
หรือกับหญิงที่มีเจ้าของแม้ด้วยการจองตัวกันด้วยแหวนหมั้น<br />
หรือพวงมาลัย การร่วมเพศในที่นี้หมายถึงการมีอวัยวะเพศเข้าถึงกัน<br />
หรือเข้าถึง<br />
ปากอีกฝ่าย พูดให้รวบรัดคือแม้คุณจะดูหนังโป๊แสนรอบ ก็ยังประเสริฐกว่าการ<br />
เอาลูกเขาเมียใครมาทามิดีมิร้ายหนเดียวเป็นไหนๆ<br />
แต่ช้าก่อนนะครับ ไม่ผิดศีล ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นความดีงามเสมอไป<br />
ก่อนอื่นต้องมองอย่างพุทธว่าราคะคือกิเลส<br />
ราคะคือเหตุให้เพลิดเพลินขาดสติ<br />
ราคะคือธรรมชาติที่ยังให้จิตยึดมั่นลุ่มหลง<br />
เมื่อใดจิตถูกราคะครอบงา<br />
จึงคิดเรื่อง<br />
ที่เป็นบุญเป็นกุศลไม่ออก<br />
ขืนปล่อยใจหมกมุ่นกับเรื่องที่ไม่เป็นกุศลมากๆ<br />
จิตเป็น<br />
ต้องไหลลงต่าไปเรื่อยๆ<br />
แบบเชิดหัวขึ้นสูงยากแน่นอน<br />
แบบที่เรียกหน้ามืดตามัวจน<br />
ตัวตายนั่นเอง<br />
เข้าห้องมืดสลัวบ่อยๆ ตามักชินกับความมืดสลัว และรู้สึกแปลกปลอมกับ<br />
แสงสว่างฉันใด ปล่อยจิตปล่อยใจให้อยู่กับภาพเสียงที่เข้ากับธรรมชาติฝ่ายต่า<br />
บ่อยๆ ก็ย่อมคุ้นกับธรรมชาติฝ่ายต่า<br />
และรู้สึกห่างเหินกับธรรมชาติฝ่ายสูงเป็น<br />
ธรรมดา<br />
ถามตัวเองให้ชัดๆ เสียใหม่ ใจจะได้คาตอบกระจ่าง ระหว่าง “บาปไหม”<br />
กับ “อยากไหม” คนเรายินดีให้การต้อนรับความอยาก มากกว่าสนใจเรื่องบุญ<br />
เรื่องบาปอยู่แล้ว<br />
แต่ด้วยความอยากนั่นเอง<br />
คุณเข้าข่ายผู้ชมหนังโป๊ประเภทใด<br />
ระหว่างเติมเต็มให้สมอยาก กับกระตุ้นอารมณ์ให้กระสันอยาก<br />
ถ้าไม่เข้าข้าง<br />
ตัวเอง คุณตอบตัวเองถูกไหมว่าพอสมอยากแล้วหยุด หรือพอกระสันอยากแล้ว<br />
อยากต่อยอดด้วยการลองของจริง?<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
ถ้าหนังโป๊ครอบงาคุณได้ ฉุดกระชากลากถูให้คุณเข้าหามันบ่อยๆได้ กระตุ้นให้<br />
คุณเห็นดีเห็นงาม อยากเอาตามหนังที่ยั่วยุให้ผิดศีลข้อ<br />
๓ ได้ จนถึงขั้นเผลอเป็น<br />
อาชญากรด้วยอารมณ์ชั่ววูบ<br />
นั่นแหละครับ<br />
ดูหนังโป๊เป็นบาปสาหรับคุณแน่แล้ว<br />
ครั้งต่อไปเห็นปกหนังโป๊ที่ไหน<br />
ให้ทาไว้ในใจว่านั่นเป็นปากทางสู่หุบเหวแห่งความ<br />
วิบัติ นั่นคือบานประตูนรกสาหรับคุณ<br />
อย่าแตะลูกบิดประตูเลยจะดีที่สุด!<br />
ที่สังคมโลกส่วนใหญ่ไม่ให้เกียรติดาราหนังโป๊<br />
ก็เพราะไม่เคยมีใครดูหนังโป๊แล้ว<br />
อยากเป็นคนดี อยากรักษาศีล อยากช่วยให้โลกนี้มีแต่สันติสุข<br />
ไม่ค่อยมองกันว่า<br />
หนังโป๊มีส่วนช่วยให้สมอยากแบบดิบๆ แล้วยุติพฤติกรรมเบียดเบียนกัน<br />
สรุปลงเอยคือขอให้อยู่ในการวินิจฉัยด้วยความซื่อสัตย์เฉพาะตนของคุณเอง<br />
หนังโป๊อาจเป็น “ของสลัว” ที่มีส่วนช่วยให้คุณมีแก่ใจรักษาเนื้อรักษาตัว<br />
ไม่ต้อง<br />
เสี่ยงเที่ยวให้เป็นโรค<br />
ไม่ต้องประพฤติผิดศีลผิดธรรม หรือไม่หนังโป๊ก็อาจเป็น<br />
“ของมืด” ที่ส่งแรงกระตุ้นให้คุณตามัว<br />
เห็นดอกบัวเป็นกงจักร เห็นกงจักรเป็น<br />
ดอกบัวก็ได้ คุณเท่านั้นรู้แก่ใจและตอบตนเองถูก!<br />
ดังตฤณ<br />
จากบทความ “ทายังไงดี”?<br />
นิตยสาร Miracle of Life ฉบับเดือนมิถุนายน ๕๓<br />
<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
5
6<br />
หมายเหตุอันเนื่องจากนวนิยายใหม่<br />
“จิตจักรพรรดิ”<br />
ซึ่งผมแนะนาไปใน<br />
dLiteMag สัปดาห์ก่อน<br />
- ขอบพระคุณสาหรับฟีดแบ็กที่มีเข้ามาทุกทาง<br />
ทั้งอีเมล<br />
ทวิตเตอร์ และเฟซบุ๊ค<br />
ผมอ่านทุกคาของทุกท่าน<br />
เพื่อความเข้าใจในการพัฒนางานให้ดียิ่งๆขึ้น<br />
- ตัวละครและเหตุการณ์ทั้งหมด<br />
เกิดขึ้นจากจินตนาการล้วนๆ<br />
ไม่มีความเกี่ยวข้องกับใครหรือเรื่องอะไรทั้งสิ้นนะครับ<br />
- กว่าหนังสือจะวางใน 7Eleven ครบทั่วประเทศจริง<br />
ก็เป็นวันที่<br />
๒๒ มิถุนายน<br />
กราบขออภัยสาหรับท่านที่ต้องลาบากตามหาหลายสาขา<br />
ครั้งต่อไป<br />
ผมคงต้องคิดให้ดีว่าจะไม่ให้ท่านลาบากได้อย่างไร<br />
ร้านของ 7Eleven ทุกร้าน ถึงแม้ไม่มีก็สั่งได้ในไม่กี่วันครับ<br />
และแม้หนังสือราคาถูกอยู่แล้ว<br />
ถ้าสั่งจานวนมากก็จะได้ถูกลงไปอีก<br />
โดยสั่งได้ที่เบอร์<br />
๐-๒๖๗๗-๑๙๓๓, ๐-๒๖๗๗-๑๑๓๒ หรือ ๐๘-๓๖๘๘-๕๐๔๖<br />
เท่าที่ทราบถ้าไปซื้อจากสาขาใหญ่อย่างที่โรงหนังลิโด้ชั้น<br />
๒<br />
ก็จะได้ลด ๑๐% ด้วยครับ<br />
เรื่องน่ำสนใจประจำฉบับ<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
<br />
เมื่อโลกไม่เที่ยง<br />
และไม่อาจบังคับให้เป็นดั่งใจเราได้<br />
จะมีวิธีรับมืออย่างไรกับความเปลี่ยนแปลง?<br />
และสาหรับคนเมืองที่กังวลว่าจะหาที่สงบสาหรับการปฏิบัติไม่ได้
“หลวงพ่อ ปำโมชฺโช” มีข้อแนะนาดีๆ<br />
ที่คอลัมน์<br />
“ธรรมะจำกพระผู้รู้”<br />
ค่ะ (^/\^)<br />
คอลัมน์ “ไดอำรี่หมอดู”<br />
ฉบับนี้<br />
อ่านเรื่องผลของการรักษาศีล<br />
และการทาผิดศีลข้อที่<br />
๑ (ปาณาติปาตา เวรมณีฯ)<br />
ซึ่ง<br />
“หมอพีร์” เอง ก็มีประสบการณ์ตรงมาแบ่งปันคุณผู้อ่านด้วยค่ะ<br />
^_^<br />
ใครที่สนใจเรื่องภพภูมิ<br />
ต้องไม่พลาดคอลัมน์ “ดังตฤณวิสัชนำ ฉบับเปิดกรุ” นะคะ<br />
เพราะฉบับนี้<br />
เราจะมาเปิดกรุคาถามเรื่องนี้กัน<br />
ในตอน “ระยะเวลำที่แตกต่ำงของภพภูมิ”<br />
ค่ะ<br />
คอลัมน์ “ยำรักษำใจ”<br />
ฉบับนี้<br />
มาในรูปแบบนิทานร้อยกรองประกอบภาพ<br />
ฝีมือการวาดภาพโดยแขกรับเชิญกิตติมศักดิ์ของ<br />
“คุณวิลำศินี” ^_^<br />
นิทาน “หมึกซ่ำ” จะสนุกขนาดไหน ต้องติดตามนะคะ<br />
<br />
ข่ำวสำรและกิจกรรมที่น่ำสนใจ<br />
• ขอเชิญร่วมเป็นเจ้าภาพทอดผ้าป่าสามัคคี<br />
เพื่อสมทบทุนสร้างพระเจดีย์หลวงตาผนึก<br />
สิริมงฺคโล<br />
วัดป่าเขวาสินรินทร์ จ.สุรินทร์<br />
ในวันที่<br />
๑๑ ก.ค. ๒๕๕๓ เวลา ๙.๐๐ น.<br />
การทอดผ้าป่านี้เป็นดาริของหลวงพ่อปราโมทย์<br />
ปาโมชฺโช<br />
ท่านที่มีจิตศรัทธาที่จะร่วมเป็นเจ้าภาพ<br />
สามารถโอนเงินเข้าบัญชีด้านล่างนี้<br />
ภายในวันที่<br />
๘ ก.ค. ๒๕๕๓ ค่ะ (-/\-)<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
7
8<br />
ธนำคำรกรุงไทย สำขำสุรินทร์<br />
ประเภท ออมทรัพย์<br />
ชื่อบัญชี<br />
พระพลศรี มหำปัญโญ<br />
เลขที่บัญชี<br />
๓๑๐ – ๐ – ๓๘๑๘๐ – ๗<br />
• ขอเชิญร่วมทาบุญออนไลน์กับโครงการ Pay It Forward<br />
เพื่อส่งต่อน้าใจมอบคอมพิวเตอร์ให้กับน้องๆ<br />
ที่ยังขาดแคลน<br />
ในโครงการ “คอมเก่าของคุณ คอมใหม่ของน้อง” ของมูลนิธิกระจกเงา<br />
โดยทุกคลิกของคุณจะรวมพลังกันแปรเปลี่ยนเป็นคอมพิวเตอร์<br />
ให้กับน้องๆ ที่ยังขาดแคลน<br />
สนใจร่วมทาบุญง่ายๆ แค่คลิก<br />
หรือจะร่วมบริจาคคอมพิวเตอร์เก่าของคุณ ได้ที่นี่ค่ะ<br />
^_^<br />
http://ads.momypedia.com/payitforward/<br />
<br />
พบกันใหม่พฤหัสหน้า<br />
ที่<br />
www.dlitemag.com นะคะ<br />
สวัสดีค่ะ (^_^)<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
สารบัญ
ธรรมะจากพระผู้รู้<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
พระอำจำรย์ปรำโมทย์ ปำโมชฺโช<br />
ถำม - เมื่อต้องพบกับควำมไม่เที่ยงของโลก<br />
ธรรมะจะช่วยได้อย่ำงไรคะ<br />
พวกเราเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์<br />
เกิดในแผ่นดินที่ดี<br />
พวกเรามีสติปัญญาสนใจธรรมะ พวกเราได้ฟังธรรมะ มีบุญนะพวกเรา<br />
เหลืออยู่อย่างเดียวเท่านั้นแหละ<br />
ปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม<br />
ถ้าปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม คือมีสติ รู ้กายรู ้ใจเรื่อยๆไป<br />
เรียกว่าปฏิบัติธรรม<br />
ถึงวันหนึ่งเราได้มรรคได้ผลขึ้นมา<br />
เราจะรู้คุณค่าที่แท้จริงของพระศาสนา<br />
รู้เลยว่าไม่มีอะไรยิ่งใหญ่เท่ากับคาสอนของพระพุทธเจ้าเลย<br />
ทุกสิ่งทุกอย่างในโลก<br />
ถึงจะดีถึงจะวิเศษแค่ไหน<br />
เป็นเพียงเครื่องช่วยให้อยู่ในโลกอย่างสบาย<br />
มีแต่ธรรมะของพระพุทธเจ้าช่วยให้เราอยู่เหนือโลกได้<br />
อยู่เหนือโลกมันดีตรงไหน<br />
มันดีตรงที่มันพ้นจากความแปรปรวน<br />
โลกนี้เต็มไปด้วยความแปรปรวนนะ<br />
มีสุขแล้วก็ทุกข์นะ<br />
มีสรรเสริญแล้วก็นินทา มีลาภแล้วก็เสื่อมลาภ<br />
มียศแล้วก็เสื่อมยศ<br />
โลกมันเป็นอย่างนั้น<br />
โลกกระเพื่อมขึ้นกระเพื่อมลงตลอดเวลา<br />
โลกไม่เคยสงบสันติที่แท้จริง<br />
ยุคใดเรียกร้องสันติภาพมาก แสดงว่ายุคนั้นไม่มีสันติภาพ<br />
ยุคใดเรียกร้องเสรีภาพ แสดงว่ายุคนั้นไม่มีเสรีภาพ<br />
ยุคใดเรียกร้องความรักความสามัคคี แสดงว่าไม่มีความรักความสามัคคี<br />
เห็นไหม โลกมันเป็นอย่างนี้<br />
โลกมันมีแต่ความทุกข์ มีแต่ความแปรปรวน<br />
จะเก่งจะวิเศษยังไงนะ สมมุติว่าเราเรียนเก่งมากเลย แล้วรวยมากเลย<br />
ถามว่าเราจะพ้นจากความกระทบกระทั่งของโลกได้ไหม<br />
พ้นไม่ได้ เรายังอยู่ในโลก<br />
แต่ถ้าเราฝึกจิตฝึกใจของเรา เราปฏิบัติธรรม เรารู้กาย<br />
เรารู้ใจ<br />
มากเข้าๆ เนี่ย<br />
ไม่ว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นในโลกเนี่ย<br />
ใจมันสงบ ใจมันมีสันติสุขอยู่ได้<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
9
10<br />
ทีนี้เมื่อความแก่ความเจ็บความตาย<br />
ความพลัดพรากจากสิ่งที่รัก<br />
การเจอสิ่งที่ไม่รัก<br />
ความผิดหวังทั้งหลายเกิดขึ้น<br />
ไม่ทุกข์หรอก ทุกข์ก็ทุกข์น้อยกว่าคนอื่น<br />
มีบางคนนะมาเล่าให้หลวงพ่อฟัง ทาธุรกิจระดับร้อยล้าน<br />
อยู่ๆ<br />
ไม่นาน ไม่นานมานี้<br />
ไม่กี่เดือนนี้เอง<br />
อยู่ๆ<br />
แบงค์ไม่ปล่อยเงินให้แล้ว<br />
ปล่อยมาตลอดนะ ก็หมุนเวียนทางาน ทาธุรกิจมาได้เรื่อยๆ<br />
อยู่ๆ<br />
ก็ไม่ปล่อยแล้ว เพราะแบงค์ฐานะไม่ค่อยจะดี กลัว เกิดกลัวหนี้สูญขึ้นมา<br />
ธุรกิจร้อยล้านล้มไปเฉยๆ เลย ไม่มีทุนหมุนเวียน<br />
กลับไปอยู่ที่ศูนย์ใหม่<br />
คือไม่มีอะไรเหลือใหม่<br />
แต่คนนี้ยังดีนะ<br />
สมัยที่ยังร่ารวยนี่ศึกษาธรรมะ<br />
หัดดูกายดูใจของตัวเองอยู่เรื่อยๆ<br />
วันที่ธุรกิจล้มลงไปเนี่ย<br />
คิดอย่างหนึ่งนะว่าอยากฆ่าตัวตาย<br />
อยากฆ่าตัวตายนะ<br />
เสร็จแล้วใจที่มันมีธรรมะมันก็เตือนขึ้นมา<br />
ก่อนหน้านี้เราก็ไม่มีอะไร<br />
พากเพียรสร้างมันขึ้นมาได้<br />
มันได้มาแล้วมันก็เสียไป<br />
โลกมันเป็นอย่างนี้<br />
ไม่ฆ่าตัวตายนะ<br />
แล้วอย่างหนึ่งก็มาคิดดูเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อปราโมทย์<br />
ทาธุรกิจเจ๊งแล้วฆ่าตัวตาย เดี๋ยวเสียชื่อหลวงพ่อ<br />
จริงๆ หลวงพ่อไม่ห่วงเรื่องเสียชื่อหรอกนะ<br />
แต่ว่าคุยกับมันก็ เอ้อ อย่าไปฆ่านะ เสียชื่อหลวงพ่อ<br />
รีบคล้อยตามมันไป เดี๋ยวมันฆ่าตัวตาย<br />
ตอนนี้ก็เริ่มตั้งหลักขึ้นมาใหม่ได้แล้ว<br />
ล้มแล้วมันก็ลุกได้นะคนเรา<br />
ล้มแล้วอย่าให้ใจเราล้มไปด้วย เรามีหลักยึด มีธรรมะไว้<br />
เห็นเลย โลกมันแปรปรวนอย่างนี้แหละ<br />
มันสู้ได้<br />
เตรียมตัว เตรียมตัวต่อสู้กับชีวิต<br />
ด้วยการมีธรรมะอยู่ในใจเรา<br />
อะไรล้มได้นะ สูญเสียได้ ไม่เสียกาลังใจของเรา<br />
มีสติมีปัญญารักษาใจไว้ ทาธุรกิจล้มไปก็สู้ตาย<br />
สู้ด้วยสติปัญญา<br />
เกิดความล้มพลั้งพลาดไป<br />
ล้มเหลวไปในชีวิต ทาความผิดพลาดไป ก็ตั้งต้นใหม่<br />
ทาผิดศีล ผิดธรรม มีชู้<br />
มีกิ๊กอะไร<br />
ตั้งต้นใหม่<br />
ทาธุรกิจไม่ดี ตั้งต้นใหม่<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
ขอให้ใจเราดีก่อนก็แล้วกัน ค่อยฝึกไปเรื่อย<br />
เสียอะไรก็เสียได้ อย่าให้ใจเราเสีย ให้ใจเรามีธรรมะหล่อเลี้ยงไว้<br />
ธรรมะที่ดีนะ<br />
มีศีลไว้ มีใจที่สงบ<br />
มีใจที่ตั้งมั่นไว้<br />
อย่าหลงระเริงกับโลกมาก<br />
มีสติรู้กายรู้ใจ<br />
เจริญปัญญาไป แล้วไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น<br />
เราก็ไม่ล้มละลายทางธรรมะ ไม่ล้มละลายทางจิตวิญญาณ<br />
๒๐ มิถุนำยน ๒๕๕๒<br />
สวนสันติธรรม<br />
ถำม - คนที่อยู่ในเมืองใหญ่หำควำมสงบได้ยำก<br />
ควรจะภำวนำในชีวิตประจำ<br />
วันอย่ำงไรดีคะ<br />
เมื่อก่อนหลวงพ่อก็อยู่ในเมืองเหมือนพวกเรานี่แหละ<br />
อยู่กับแสงสี<br />
ภาวนาไปได้ทุกวันๆ<br />
ไปอยู่ตามวัดป่า<br />
มืดตื๊ดตื๋อเลย<br />
ภาวนาไม่ถูกนะ ดูจิตไม่เจอแล้ว มันมืดเกินไป<br />
คล้ายๆ ยังกับเราเอาลูกกะตาไปดู จริงๆ เป็นความเคยชิน<br />
ตอนภาวนาก็ภาวนาแบบที่พวกเราทาอย่างนี้แหละ<br />
มีชีวิตอยู่ที่ไหน<br />
เราก็ภาวนาอยู่ที่นั่น<br />
หลวงพ่อเกิดในกรุงเทพฯ โตอยู ่ในกรุงเทพฯ เรียนอยู ่ในกรุงเทพฯ ทางานในกรุงเทพฯ<br />
อยู่ในเมืองมาตลอด<br />
เราก็ภาวนาแบบคนในเมือง<br />
คนในเมืองเราเช้าขึ้นมาเราก็ตะเกียกตะกายไปทางาน<br />
แย่งกันเดินทาง ทางานแล้วก็ซมซานกลับบ้าน<br />
ใช้คาว่าซมซาน หมดเรี่ยวหมดแรงแล้ววันๆ<br />
หนึ่ง<br />
ในภาวะแบบนี้เราจะภาวนาได้ยังไง<br />
บุญเหลือเกินนะได้ไปเจอหลวงปู่ดูลย์เข้า<br />
ท่านสอนให้ดูจิต<br />
การดูจิตมันไม่มีรูปแบบ พิธีรีตองอะไรมากหรอก อยู่ตรงไหนเราก็ดูของเราได้<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
11
12<br />
หลวงพ่อก็ดูตั้งแต่ตื่นนอนเลย<br />
ตื่นนอนขึ้นมานะ<br />
ความรู้สึกเป็นยังไง<br />
ร่างกายเป็นยังไง<br />
พวกเราสังเกตไหมเวลาตื่นนอนจิตจะตื่นก่อนร่างกาย<br />
ดูออกไหม<br />
ใครยังดูไม่ออกนะ แสดงว่าสติยังช้าอยู่<br />
จิตมันตื่นก่อน<br />
มันรู้สึกตัวขึ้นมาก่อน<br />
แล้วมันค่อยรู้สึกถึงความมีอยู่ของร่างกาย<br />
บางทีจิตคิดไปตั้งหลายเรื่องแล้ว<br />
ร่างกายค่อยปรากฏขึ้นมา<br />
นี่ถ้าเราดูจิตชานิชานาญนะ<br />
ตั้งแต่ตื่นนอนปุ<br />
๊บ เราเห็นจิตมันเคลื่อนขึ้นมาจากภวังค์<br />
มันเคลื่อนขึ้นมารับอารมณ์ทางใจ<br />
ใจมันเริ่มคิด<br />
เรามีสติรู้ทันไป<br />
เห็นมันทางาน มันคิดขึ้นมาเอง<br />
อยู่ๆ<br />
มันก็คิดขึ้นมา<br />
อยู่ๆ<br />
มันก็ผุดขึ้นมา<br />
ขึ้นมาคิด<br />
เสร็จแล้วความรู้สึกมันก็ขยายตัวออกไป<br />
กระทบร่างกาย<br />
กระทบร่างกายทีแรกมันยังไม่รู้สึกว่าเป็นร่างกายเรา<br />
รู้สึกว่าเป็นท่อนอะไรท่อนนึง<br />
มานอนกลิ้งๆ<br />
อยู่นี่<br />
เหมือนท่อนไม้ท่อนฟืนอะไรอย่างนี้<br />
ยังไม่รู้สึกเป็นตัวเป็นตนอะไร<br />
ต่อไปความคิดเกิดอีก ความคิดเกี่ยวกับกายเกิด<br />
รู้สึกนี่ร่างกายของเรา<br />
นอนอยู่ท่านี้ๆ<br />
เนี่ยหัดรู้สึกไว้ตั้งแต่ตื่นนอนนะ<br />
เสร็จแล้วมันก็คิดต่อไป วันนี้วันอะไร<br />
เราคนในเมืองต้องรู้นี่วันนี้วันอะไร<br />
จะได้ไปทางานหรือไม่ต้องทางาน<br />
วันทางานแต่ละวันเนี่ยความรู้สึกก็ไม่เท่ากัน<br />
รู้สึกไหม<br />
พวกนักทางานกินเงินเดือน ลูกศิษย์หลวงพ่อส่วนใหญ่เป็นมนุษย์เงินเดือนนะ<br />
ต้นเดือน ท้ายเดือน ชนกันบ้างไม่ชนกันบ้างนะ เรื่องธรรมดา<br />
ประหยัดหน่อยก็<br />
แล้วกัน<br />
มนุษย์เงินเดือนนะ มันก็ต้องคอยนับวันแล้วว่าวันนี้วันอะไร<br />
จะต้องไปทางานไหม<br />
ตื่นนอนมาวันจันทร์<br />
สังเกตไหม<br />
ความรู้สึกของเช้าวันจันทร์กับความรู้สึกของเช้าวันพฤหัสน่ะไม่เหมือนกัน<br />
ยิ่งเช้าวันจันทร์กับเช้าวันศุกร์นะความรู้สึกไม่เหมือนกัน<br />
วันจันทร์กับวันพุธต่างกันยังไง รู้สึกไหม<br />
วันพุธนี่สุดเซ็งเลย<br />
วันจันทร์น่ะสุดขี้เกียจนะ<br />
ไม่อยากไปทางาน วันพุธน่ะสุดจะเซ็ง<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
วันอังคารก็เบื่อ<br />
วันพฤหัสนะเริ่มกระดี๊กระด๊าขึ้นมาหน่อยๆนะ<br />
วันศุกร์<br />
กระดี๊กระด๊าเยอะ<br />
ทั้งๆ<br />
ที่วันแต่ละวันนะเราก็ทางานเหมือนกันน่ะ<br />
แต่ความรู้สึกเราไม่เท่ากัน<br />
เราให้ค่าไม่เท่ากัน<br />
นี่เราคอยรู้ทันนะ<br />
ตื่นนอนมาเราก็รู้ทันใจของเราไป<br />
จะขึ้นรถไปทางาน<br />
เราก็รู้ทันใจของเรานะ<br />
จะอาบน้า<br />
จะกินข้าว จะขับถ่าย ก็รู้ทันใจของตัวเอง<br />
บางคนก็คิดผิดๆนะ ว่าอยู่ในห้องน้า<br />
ห้ามภาวนา<br />
เอาเยี่ยงเอาอย่างที่ไหน<br />
พระพุทธเจ้าไม่เคยสอน<br />
ว่าอยู่ในห้องน้าภาวนาไม่ได้<br />
บาปกรรม<br />
การภาวนาเป็นการทาความดี ภาวนาที่ไหนก็ดีทั้งนั้นแหละ<br />
ส่วนการทาความชั่วนะ<br />
ถึงไปทาอยู่ในโบสถ์มันก็ชั่วแหละ<br />
มันไม่เกี่ยวกับสถานที่หรอก<br />
อย่างเวลาเราขับถ่าย สังเกตไหม เวลาท้องผูกรู ้สึกยังไง ท้องผูกแล้วถ่ายได้ รู ้สึกยังไง<br />
เห็นไหม ความรู้สึกมันไม่เหมือนหรอก<br />
เปลี่ยนตลอดเลย<br />
เนี่ยให้เราคอยรู้ความรู้สึกของเรานะ<br />
ที่มันเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา<br />
มีการกระทบอารมณ์ทางตา ความรู้สึกก็เปลี่ยน<br />
กระทบอารมณ์ทางหู ทางลิ้น<br />
ทางจมูก ทางกาย ทางใจ ความรู้สึกก็เปลี่ยน<br />
ตลอดเวลา<br />
ทางใจเช่นมันคิด คิดเรื่องนี้ความรู้สึกอย่างนี้<br />
คิดเรื่องนี้ความรู้สึกอย่างนี้<br />
การหัดดูจิตดูใจในเบื้องต้นเรายังดูไม่ถึงจิตหรอก<br />
เบื้องต้นให้คอยรู้ความรู้สึกไปก่อน<br />
ในการเดินปัญญานะ จะต้องหัดแยกธาตุแยกขันธ์ไปเรื่อย<br />
ความรู้สึกไม่ใช่จิต<br />
เป็นอีกขันธ์หนึ่ง<br />
ถ้าความรู้สึกสุขรู้สึกทุกข์นี่เขาเรียกว่า<br />
“เวทนาขันธ์”<br />
ถ้าความรู้สึกที่เป็นกุศลที่เป็นอกุศลทั้งหลาย<br />
อะไรพวกนี้<br />
เขาเรียก “สังขารขันธ์” คนละขันธ์กัน<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
13
14<br />
เพราะฉะนั้นความรู้สึกอะไรเกิดขึ้นในจิตในใจนะ<br />
เราคอยรู้ไป<br />
ถ้าเกิดขึ้นในกาย<br />
รู้ที่กายได้ชัดก็รู้ที่กาย<br />
ความรู้สึก<br />
เช่น ยุงกัดแล้วเจ็บ รู้ว่าเจ็บ<br />
เห็นร่างกายมันเจ็บ<br />
เห็นความเจ็บเป็นส่วนหนึ่งจากร่างกาย<br />
กายกับความเจ็บเป็นคนละอันกัน<br />
จิตที่เป็นคนรู้ว่ามันมีความเจ็บเกิดขึ้น<br />
ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่ง<br />
ต้องหัดอย่างนี้นะ<br />
การเดินปัญญานั้นจะต้องแยกธาตุแยกขันธ์เรื่อยไป<br />
ลาพังภาวนาให้จิตสงบนะมันตื้นเกินไป<br />
ไม่มีพระพุทธเจ้าเขาก็สอนกันได้ สอนสมาธิ<br />
แต่สมาธิเป็นสิ่งที่ควรทานะ<br />
มีประโยชน์ พระพุทธเจ้าไม่ได้ห้าม<br />
ถึงท่านไม่ใช่เป็นต้นบัญญัติการทาสมาธิ แต่ท่านก็เห็นว่ามีประโยชน์ ท่านก็ให้ทา<br />
สวนสันติธรรม<br />
๒๐ กุมภำพันธ์ ๒๕๕๓<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
สารบัญ
ไดอารี่หมอดู<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
สวัสดีทุกคนที่อ่านไดอารี่หมอดูค่ะ<br />
ไดอำรี่หมอดูประจำฉบับที่<br />
๙๗<br />
โดย หมอพีร์<br />
มิถุนายน ๒๕๕๓<br />
ช่วงนี้ฤดูฝนแล้วดูแลสุขภาพร่างกายด้วยนะคะ<br />
คนไหนรู้สึกร่างกายเหมือนจะ<br />
อ่อนแอลงนิดหน่อย ก็ลองไปทาบุญประเภทปล่อยสัตว์กับทาบุญด้วยยาบ่อย ๆ<br />
ไว้ก่อน จะเป็นสิ่งที่ดีค่ะ<br />
อย่างน้อยก็เป็นเหตุให้เจอหมอดี เจอยาดีในอนาคต<br />
หรือแม้กระทั่งร่วมบริจาคสร้างโรงพยาบาล<br />
หรือเครื่องมือแพทย์ก็ได้นะคะ<br />
ได้ยินรุ่นพี่หลายคนทาบุญกันค่ะ<br />
ตอนนี้หลวงตามหาบัวท่านกาลังสร้างโรงพยาบาล<br />
อยู่<br />
นอกจากตัวโรงพยาบาลเองแล้วยังมีในส่วนของเครื่องแพทย์ด้วยค่ะ<br />
(http://www.luangta.com/info/news_text.php?cginews_id=282&type=)<br />
มีลูกค้าคนหนึ่งอายุประมาณห้าสิบต้น<br />
ๆ เธอมีวิบากเป็นเศษกรรมเรื่องฆ่าสัตว์<br />
และยังมีวิบากกรรมของการลงโทษคนอื่นมาด้วย<br />
วันหนึ่งเธอปวดท้องแบบไม่ทราบ<br />
สาเหตุขึ้นมา<br />
รักษายังไงก็ไม่หาย หมอบอกเลยว่าเธอต้องผ่าตัด ด้วยความที่ก็<br />
เป็นคนธรรมดาที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการแพทย์<br />
เลยจาเป็นต้องเชื่อหมอ<br />
ยอมผ่าตัด<br />
ตามที่คุณหมอบอก<br />
ไม่ได้เกิดความระแวงในตัวหมอคนนี้เลย<br />
ทาให้ไม่ได้ไปเช็ค<br />
ร่างกายเพิ่มเติมที่โรงพยาบาลอื่นอีก<br />
เตรียมตัวผ่าตัดเหมือนที่คุณหมอบอก<br />
หลังจากผ่าตัดเสร็จเธอเล่าว่า เชื่อไหมคะว่า<br />
คุณหมอเดินมาบอกว่าไม่พบอาการ<br />
ผิดปรกติอะไรในช่องท้อง เธอเลยประมาณว่าอ้าปากค้างแบบงง ๆ และไม่รู้จะทา<br />
อย่างไรต่อไปดี โรงพยาบาลเอกชนค่าใช้จ่ายก็แพง แถมยังเจ็บตัวฟรี ๆ ไม่ได้มี<br />
อะไรดีขึ้นเลย<br />
เธอก็เลยถือเป็นการฟาดเคราะห์ครั้งใหญ่<br />
ตัดสินใจไม่ฟ้องกลับ<br />
มันเป็นบทเรียนสาคัญของเธอเลย เหมือนกับว่าคราวหน้าถ้าจะต้องเจ็บตัวขนาดนี้<br />
จะยอมเช็คที่โรงพยาบาลอื่นเพิ่มเติมสักนิดดีกว่า<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
15
16<br />
ดวงเธอตกในปีนั้นพอดีและยังมีดวงสังคมมรณะด้วย<br />
ดวงสังคมมรณะจะทาให้เจอ<br />
คนไม่ดี ไม่เก่งได้ง่าย ๆ มันเป็นจังหวะที่ต้องใช้กรรมของเธอพอดี<br />
จึงเป็นเหตุที่<br />
เธอเจอหมอที่ไม่เก่ง<br />
การที่เราทาบุญด้วยยา<br />
ปล่อยสัตว์ ช่วยคนเจ็บป่วย<br />
สร้างโรงพยาบาล สร้างอาคารผู้ป่วย<br />
บริจาคซื้อเครื่องมือแพทย์<br />
ช่วยออก<br />
ค่าใช้จ่ายให้คนเจ็บป่วย บริจาคเลือด ช่วยคนที่เจออุบัติเหตุ<br />
เวลาที่เราประสบ<br />
เคราะห์กรรม ก็จะมีคนช่วยให้รอดชีวิต หรือได้รับเครื่องอานวยความสะดวกใน<br />
การรับความช่วยเหลือ ทาให้พ้นจากทุกข์ทางร่างกายต่าง ๆ ไปได้<br />
อานิสงส์ในการช่วยคนเจ็บป่วย ช่วยชีวิต หรือช่วยต่ออายุขัยไม่ว่าจะเป็นคนหรือ<br />
สัตว์ ยังมีผลอีกมากมายกว่านี้<br />
เช่น ถ้าเราโชคร้ายเป็นโรคร้าย ต้องเจ็บป่วย<br />
ไม่สบายหรือต้องเจออุบัติเหตุ ย่อมส่งผลให้เป็นไม่หนักมาก รู้ตัวตั้งแต่ต้นทาง<br />
โรคไม่ลุกลามมากขึ้น<br />
ได้พบหมอที่เก่งวินิจฉัยโรคไม่ผิด<br />
ไม่แพ้ยา รักษาหายง่าย<br />
หายไว ไม่มีโรคแทรกซ้อน ไม่ต้องพบทุกข์ทางร่างกายมาก<br />
เคยเจอลูกค้าอยู่สองรายที่ทาบุญแบบนี้ไว้ดีมาก<br />
ส่งผลให้ไม่ได้รับความทรมาน<br />
คนที่หนึ่งเป็นผู้ชาย<br />
ประสบอุบัติเหตุรถที่ขับพลิกคว่าตัวเองกระเด็นออกนอกรถ<br />
ส่งผลให้ได้รับบาดเจ็บหนัก พี่สาวมาช่วยหลังจากนั้นสลบจาอะไรไม่ได้<br />
ทราบอีกที<br />
ตอนฟื้นแล้ว<br />
เขาบอกว่าไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย<br />
วันที่สองนั่งเล่นเกมส์กดได้แล้ว<br />
ไม่อักเสบไม่บวมเพิ่ม<br />
หลังจากนั้นไม่มีรอยแผลหลงเหลือไว้ให้เห็นเลย<br />
เขาบอก<br />
ว่าหมอเก่งมากเย็บโดยไม่เหลือแผลไว้ให้ผมเห็นเลย ลองมองตัวเขาก็ไม่เห็นมีแผล<br />
ใหญ่ มีเพียงร่องรอยขีดข่วนนิดหน่อย ซึ่งไม่บอกก็ไม่รู้<br />
ส่วนคนที่สองเป็นผู้หญิง<br />
เธอเดินข้ามถนนไม่เห็นรถวิ่งมา<br />
รถชนแรงมาก เธอจา<br />
ได้แค่ ว่าเลือดไหลออกหูแล้วก็สลบไป สองสามวันฟื้นขึ้นมาอีกที<br />
มีอาการแค่เจ็บ<br />
หูนิดหน่อย เหมือนหูอื้อ<br />
ๆ ไปเท่านั้นเอง<br />
ไม่รู้สึกทรมานอะไรเลย<br />
พีร์มีประสบการณ์ตรงครั้งหนึ่ง<br />
เคยเหมือนกันค่ะเมื่อก่อนเรียนอยู่ที่อาชีวะลาปาง<br />
ทางกลับบ้านคือหน้าศาลจังหวัดต้องข้ามถนน รถแถวนั้นเขาจะขับไม่เร็วเท่าไหร่<br />
จึงตัดสินใจเดินข้าม แค่จะก้าวขาลงถนนเท่านั้น<br />
มอเตอร์ไซด์ชนโครมตัวลอยตก<br />
อยู่กับพื้น<br />
ชีวิตเหมือนฝัน หันไปมองทางขวาตลอดก็ไม่เห็นมีรถแม้แต่คันเดียว<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
ในตอนนั้น<br />
รู้ซึ้งถึงคาว่า<br />
กรรมบังตาจริง ๆ ยังไงก็ไม่เห็นว่ามีมอเตอร์ไซด์ตอนนั้น<br />
เหมือนนอนนิ่งสักพักหนึ่ง<br />
เห็นคนเริ่มเดินมามุงเลยลุกขึ้น<br />
และกรรมจริง ๆ ค่ะ<br />
พี่ผู้หญิงคนที่ชนโวยวายเพื่อปัดความรับผิดชอบทันที<br />
ตอนนั้นเจ็บแค่ขานิดหน่อย<br />
ไม่เป็นไรหายาทาเองได้ เลยไม่อยากมีเรื่องอะไรเลยปล่อยให้เลยตามเลย<br />
เชื่อได้ว่าประสบการณ์ของหลายคนที่ต้องใช้กรรมจะเป็นเหมือนพีร์แน่เลย<br />
ว่ามอง<br />
ไม่เห็นรถที่จะชน<br />
เล่าให้ใครต่อใครฟังเขาก็ไม่เชื่อถามว่าไม่เห็นจริง<br />
ๆ เหรอ<br />
อีกครั้งหนึ่งเกือบเป็นอุบัติเหตุใหญ่เลยเหมือนกัน<br />
คือรถข้าง ๆ เราไม่อยู่ในกระจก<br />
หลัง มองไม่เห็นเลย คนที่ขับรถจะรู้ค่ะ<br />
จะมีบ้างครั้งที่มุมของกระจก<br />
จะมี<br />
จุดบอดทาให้ไม่สามารถเห็นรถคันอื่นได้ในบางจังหวะ<br />
หลายคนคิดว่าการทาบุญแบบนี้จะทาให้ไม่เป็นโรคเลย<br />
ซึ่งไม่ใช่นะคะ<br />
มันเป็นเหตุ<br />
ให้ได้พบหมอที่ดี<br />
ได้ยาดีไม่แพ้ยา โรคไม่กาเริบหนักต่างหาก ไม่ใช่ว่าจะไม่เป็น<br />
โรคเลย กรรมปัจจุบันก็สาคัญนะคะ ต้องดูแลอาหารการกิน ออกกาลังกาย<br />
เป็นสิ่งสาคัญที่สุดสิ่งหนึ่งที่ทาให้เราห่างไกลโรคเหมือนกัน<br />
ในด้านสุขภาพ การออกกาลังกาย ดูแลอาหารการกิน ทาบุญด้วยยา ปล่อยสัตว์<br />
จะเป็นตัวแปรของชีวิตเรามากที<br />
่สุดค่ะ<br />
<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
17
18<br />
รายการวิทยุออนไลน์ “คุ้ยแคะแกะกรรมกับหมอพีร์”<br />
ขอเชิญชวนคุณผู้อ่าน<br />
แวะไปร่วมฟังหมอพีร์พูดคุยและคุ้ยแคะแกะกรรม<br />
ในบรรยากาศสบาย ๆ ที่<br />
www.goodfamilychannel.com นะคะ<br />
ท่านที่สนใจพูดคุยกับหมอพีร์ในรายการ<br />
ส่งคาถามมาได้ที่<br />
diarymordo@hotmail.com นะคะ<br />
หรือติดต่อดูดวงกับหมอพีร์ได้ที่<br />
mor-phee@hotmail.com<br />
๐๘๗-๙๓๔-๗๘๗๑ และ ๐๘๖-๓๐๔-๑๙๒๔<br />
๓๗๙๘/๘๓ หมู่บ้านสรานนท์<br />
ซอยลาดพร้าว ๑๐๑<br />
ถ.ลาดพร้าว แขวงคลองจั่น<br />
เขตบางกะปิ<br />
กรุงเทพมหานคร<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
สารบัญ
ดังตฤณวิสัชนา ฉบับเปิดกรุ<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
ถำม - ที่ว่ำพอทำบำปและตกนรกเป็นหมื่น<br />
ๆ ปีนรก ซึ่งเมื่อเทียบกันแล้วเป็น<br />
ล้ำน ๆ ปีของโลกมนุษย์นั้น<br />
คุณดังตฤณมีควำมเห็นอย่ำงไรครับ<br />
เรื่องระยะเวลาต่างภพภูมิ<br />
เป็นสิ่งที่ผมไม่ค่อยแน่ใจครับ<br />
เฉพาะอย่างยิ่งการเปรียบเทียบความยาวนาน<br />
โดยเอาหน่วยเวลาเป็นปีบนโลกเป็นแกนอ้างอิง<br />
คล้ายจะก้ากึ่งอยู่ระหว่างความไม่แน่ใจ<br />
แต่เคยได้ยินหลวงปู่เส็งท่านเล่าให้ฟัง<br />
ว่าท่านเคยเจอเปรตซึ่งเป็นโพธิสัตว์<br />
พลาดท่าไปเป็นหมอทาแท้งอยู่ชาติหนึ่ง<br />
ปรากฏว่าต้องใช้กรรมในร่างเปรตอยู่อย่างนั้น<br />
นับเป็นเวลาประมาณไม่ได้<br />
ที่ท่านเล่าคือเป็นมาจะนับกัปป์แล้ว<br />
ซึ่งก็ไม่ทราบว่าจะกาหนดอายุกัปป์ด้วยจานวนปีเท่าใดของมนุษย์แน่<br />
บางทีการกาหนดเวลาความเป็นอัตภาพหนึ่งๆ<br />
อาจไม่ได้หมายถึงร่างใดร่างเดียวด้วย<br />
เช่นที่หลวงปู่องค์หนึ่ง<br />
เล่าให้ฟังว่าท่านเป็นสุนัขมานับหมื่นชาติติดต่อกัน<br />
หากประมาณเป็นเวลา ก็คงได้หลายหมื่นปี<br />
หรืออาจเป็นแสนปี<br />
ซึ่งก็เหมือนกับที่ท่านว่าไว้<br />
คือถ้าพลาดท่าถอยหลังลงคลองแล้ว ก็ต้องลอยคอในคลอง<br />
หรือเลียบๆคลองไปนานแสนนาน<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
19
20<br />
เพราะอัตภาพต่าๆย่อมจูงจิตให้อยู่ในความมืดบอด<br />
มืดหลงอย่างนั้น<br />
จะให้โงหัวขึ้นมาเจอกับกุศลกรรม<br />
คงเป็นไปได้ยาก<br />
มีพระองค์หนึ่งท่านว่าบางทีติดอยู่ในภูมิของลิงอยู่นาน<br />
เหตุผลก็ไม่ใช่อะไร เพราะติดใจรสชาติในกามแบบลิง<br />
ตอนนั้นจาได้ว่าอ่านแล้วสะท้อนใจมาก<br />
เรามองกามของลิงเป็นของต่า<br />
น่าสังเวช<br />
ก็คงไม่ต่างจากที่พระพรหมท่านมองกามของมนุษย์และเทวดาน่าสังเวชอย่างนั้น<br />
แต่เพราะสิ่งน่าสังเวชนั้นเอง<br />
ที่ทาให้ติดหลงอยู่ในชั้นภูมิเดิมของตน<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
สารบัญ
ยารักษาใจ<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
ปลำหมึกซำซ่ำ<br />
โดย วิลำศินี<br />
ช่วงนี้ต้องลุยงานเขียนบทการ์ตูนเมจิกมิ้งค์ที่ฉายทาง<br />
TPBS ค่ะ<br />
งานหลัก ก็ยุ่งหัวหมุนจนต้องเบรคคนที่เดินมาหาให้ถอยกลับไปก็หลายที<br />
ยารักษาใจ ฉบับนี้เลยชวนน้องของขวัญ<br />
* พากันเปิดกรุ<br />
เอานิทานร้อยกรองที่แต่งกันไว้<br />
เมื่อปีที่แล้ว<br />
แต่ยังไม่เคยเผยแพร่ที่ไหน<br />
หยิบมาให้อ่านคั่นเวลาไปพลางๆ<br />
นะคะ :)<br />
ถัดจากนี้จะไม่พูดพล่ามทา<br />
เพลง<br />
ขออนุญาตบรรเลงเลยนะคะ :)<br />
* หมายเหตุ น้องของขวัญคือดีไซน์เนอร์กิติมศักดิ์<br />
ตั้งแต่งานทาภาพประกอบหนังสือธรรมตามกาล<br />
ช่วยทาสไลด์งาน ignitebkk วาดเมจิกมิ้งค์<br />
น้องซัน และหนูนา และการ์ตูนปลาหมึกซาซ่าเรื่องนี้<br />
ต้องยกเครดิตให้เจ้าตัวทั้งหมด<br />
ที่ทาให้ร้อยกรองของวิลาศินีไม่กี่บรรทัด<br />
เป็นนิทานที่น่าอ่านและ<br />
สว่างไสวขึ้นมาได้ค่ะ<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
21
22<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
23
24<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
25
26<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
*ทาโกะสึโบะ หมายถึง<br />
เครื่องมือดักจับปลาหมึกของ<br />
ชาวญี่ปุ่น<br />
มีลักษณะเป็นไห<br />
ปากกลม ให้หัวปลาหมึก<br />
สามารถลอดเข้าไปได้ แต่<br />
เมื่อ<br />
ปลาหมึกไปพองตัวอยู่<br />
ข้างใน จะไม่สามารถออก<br />
มาได้เพราะติดหัวและหนวด
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
27
28<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
29
30<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
31
32<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
สารบัญ
ธนาคารความสุข<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
เครื่องบินหลำกสี<br />
โดย aston27<br />
ผมได้รับโอกาสให้ไปพูดในงาน Ignite Thailand เมื่อไม่นานมานี้เองครับ<br />
แนวคิดของงานครั้งนี้<br />
เขาเน้นเรื่องความคิดบวก<br />
ผมนั่งนึกอยู่นานหลายวัน<br />
ว่าจะพูดอะไร นึกวนไปเรื่องโน้น<br />
กระโดดมาเรื่องนี้<br />
ก็ยังไม่ลงตัวสักที<br />
แต่จู่ๆ<br />
ก็ได้รับ Fwd mail จากพี่สาวผมฉบับหนึ่ง<br />
เป็น Fwd mail ที่เคย<br />
ได้รับครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว<br />
เป็นภาพของเครื่องบินของสายการบินต่างๆ<br />
ที่ผม<br />
รู้จักบ้าง<br />
ไม่รู้จักบ้าง<br />
เคยขึ้นบ้าง<br />
ไม่เคยบ้าง<br />
ครั้งนี้ผมมองดูรูปเครื่องบินหลากสี<br />
หลายลวดลายเหล่านี้<br />
ด้วยมุมมองที่ต่าง<br />
ออกไป และมีความคิดบางอย่างถูกจุดประกายขึ้น<br />
ถ้าลองสังเกตให้ดี ก็อาจเห็น<br />
บางสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้สีสันลวดลายที่สวยงามของเครื่องบินเหล่านี้<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
33
34<br />
ความจริงอย่างแรกที่ผมเห็นคือ<br />
เครื่องบินนั้นแรกเริ่มเดิมที<br />
มันไม่ได้มีสีสันอะไร<br />
หรอกครับ มันก็เป็นเหล็กเปลือยๆ เหมือนๆ กัน สีสันที่มันมี<br />
ล้วนแต่ถูกปรุงแต่ง<br />
ขึ้นตามจินตนาการและความต้องการของมนุษย์<br />
ว่าโดยย่อ มนุษย์คือผู ้สร้างอัตตาตัวตนของเครื่องบิน<br />
เหมือนที่มนุษย์ทากับตัวเอง<br />
ความจริงต่อมาที่ผมเห็นคือ<br />
ตอนเกิดมา เครื่องบินเขาไม่ได้เลือกหรอกนะครับ<br />
ว่าเขาจะเกิดมาเพื่อทาอะไร<br />
ไม่ได้บอกว่าจะมาเพื่อทาลาย<br />
เป็นเครื่องบินโจมตี<br />
ทิ้งระเบิด<br />
หรือเพื่อสรรค์สร้างสิ่งที่ดีให้กับโลก<br />
เช่น บินผาดโผน สร้างความบันเทิง<br />
ให้ผู้คน<br />
หรือขนส่งสิ่งของบรรเทาทุกข์ให้กับผู้คนที่ประสบเหตุเภทภัยต่างๆ<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
ทั้งหมด<br />
ล้วนแต่เป็นภารกิจ ที่ถูกกาหนดโดยมนุษย์<br />
ผมเปรียบว่า มนุษย์เป็น<br />
คนสร้างตัวตนให้เครื่องบินแต่ละลา<br />
และใช้เครื่องบินสร้างกรรมใหม่ขึ้นมา<br />
เหมือน<br />
ที่มนุษย์สร้างตัวตนหรือเปลือกของตัวเองขึ้นมาและสร้างกรรมให้ชีวิตตัวเอง<br />
ผมนึกสนุกต่อไปว่า สมมติเครื่องบินลาหนึ่งเป็นเสมือนชีวิตของบุคคลหนึ่ง<br />
หรือ<br />
กลุ่มหนึ่งในสังคม<br />
มันก็น่าสนใจนะครับว่า เครื่องบินลาหนึ่งจะสามารถบินไปสู่จุด<br />
สูงสุดได้ที่ตรงไหน<br />
ภายใต้อัตภาพของความเป็นมนุษย์ Abraham Maslow เคยนาเสนอแนวคิด<br />
ทฤษฎีว่าด้วยลาดับขั้นความต้องการของมนุษย์<br />
ไว้ในรูปของพีระมิด ตั้งแต่ขั้น<br />
พื้นฐานไปจนถึงขั้นสูงสุด<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
35
36<br />
มาสโลว์เรียกยอดสุดของพีระมิดว่า Self Actualization หรือการตระหนักรู ้ถึง<br />
ความจริง ว่าด้วยตัวตนของเราเอง ผมสรุปซื่อๆ<br />
ว่า มาสโลว์กาลังบอกว่า คนเรา<br />
จะมีความสุขอย่างแท้จริง ก็ต่อเมื่อเราได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเรานั่นแหละ<br />
สิ่งที่มาสโลว์นาเสนอไม่ใช่ของใหม่แต่อย่างใด<br />
เพราะ ๒,๕๐๐ กว่าปีก่อน<br />
พระพุทธเจ้าเคยสอนวิธีการเรียนรู้ความจริงว่าด้วยตัวตนของมนุษย์ไว้ใน<br />
มหาสติปัฏฐานสูตร บอกขั้นตอน<br />
วิธีการและผลลัพธ์ไว้เสร็จสรรพ ที่เรารู้จักกันใน<br />
ชื่อว่า<br />
“วิปัสสนา”<br />
นิยามที่แท้จริงของวิปัสสนา<br />
ซึ่งยังเป็นที่เข้าใจคลาดเคลื่อนอยู่มาก<br />
ว่าโดยย่อก็<br />
คือ การพัฒนาสติให้เจริญขึ้น<br />
จนสามารถเห็นความจริงของกายและใจ เห็นว่าความ<br />
เป็นตัวตนที่แท้จริงไม่มี<br />
ที่มีอยู่เป็นแค่เปลือก<br />
เป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาด้วยความคิด<br />
อีกทั้งยังไม่เที่ยง<br />
ไม่ทนอีกต่างหาก<br />
วิธีที่เราจาแนก<br />
แยกแยะ แจกแจง ตัวตนของมนุษย์ออกเป็นส่วนๆ เพื่อ<br />
ทาลายความหลงผิดว่ามีตัวตน เรียกว่า วิภัชชวิธี เพื่อให้เห็นภาพผมจะใช้วิธีจาแนก<br />
แยกแยะ แจกแจง สิ่งที่เราเชื่อว่านี่คือเครื่องบิน<br />
เราจะเริ่มด้วยการสมมติว่า<br />
ถ้าเราถอดเครื่องบินออกเป็นส่วนๆ<br />
อย่างที่เห็นใน<br />
ภาพต่อไปนี้<br />
เราจะเห็นอะไรครับ<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
เราเห็นแต่เครื่องยนต์<br />
หน้าปัด มาตรวัดต่างๆ แต่เราไม่เห็นเครื่องบิน<br />
ใช่ไหม<br />
หรือพิจารณาเห็นล้อเครื่องบิน<br />
ล้อก็เป็นล้อ ไม่ใช่เครื่องบิน<br />
เก้าอี้ที่นั่ง<br />
ก็ไม่ใช่<br />
เครื่องบิน<br />
ถ้าเห็นเป็นส่วนๆ อย่างนี้<br />
ก็พอเห็นได้ว่าเครื่องบินไม่ได้มีตัวตนจริงๆ<br />
มันเป็น<br />
ผลจากส่วนประกอบหลายๆ ส่วนที่ถูกยึดเชื่อมเข้าไว้ด้วยกันต่างหาก<br />
คล้ายกับตัวตนของมนุษย์ ที่ในทางพุทธ<br />
เราพูดกันบ่อยๆ ว่าไม่ได้มีจริงนะครับ<br />
มันเป็นแค่องค์ประชุมของส่วนต่างๆ อันได้แก่ กาย ส่วนหนึ่ง<br />
กับจิตใจอีกสี่ส่วน<br />
ซึ่งการจะเห็นว่าส่วนต่างๆ<br />
มันแยกเป็นคนละส่วนกันจริงๆ เราอาศัยสติ รู้กาย<br />
รู้ใจ<br />
ลงไปตามที่มันเป็นจริง<br />
ณ ปัจจุบัน ด้วยจิตที่ตั้งมั่น<br />
และเป็นกลาง<br />
อันนี้ตรงกับสิ่งที่มาสโลว์บอกครับ<br />
ว่า Self Actualization เป็นเรื่องของปัญญา<br />
(Creativity) เป็นการมีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน<br />
(Spontaneity) การรู้หรือยอมรับตาม<br />
ความจริง (Acceptance of Facts) ด้วยความเป็นกลาง (Lack of Prejudice)<br />
การมีสีสัน อัตตาตัวตนที่แตกต่างกัน<br />
เป็นสิ่งธรรมดาของโลกนะครับ<br />
ตราบใด<br />
ที่เรายังมีอัตตา<br />
ก็ยังมีตัวตน เพียงแต่ถ้ารู้ทันว่าอะไรเป็นเปลือกเป็นสีสัน<br />
อะไรเป็น<br />
แก่นเป็นเนื้อแท้<br />
อะไรคือสาระ อะไรคือของชั่วคราวที่ลวงตา<br />
เราจะมองโลกใบเดิม<br />
และผู้คนเดิมๆ<br />
กระทั่งชีวิตตัวเอง<br />
ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
37
38<br />
อย่างน้อยผมก็หวังว่า วันนี้ผมคงได้ช่วยจุดประกายให้เรามองข้ามเส้นแบ่งแยก<br />
ของอัตตาของมนุษย์ เห็นคนที่มีเปลือกหรือสีสันที่ต่างจากเรา<br />
ด้วยใจที่เป็นมิตร<br />
และเมตตามากขึ้น<br />
และขอให้พบความพอดีในการอยู่ร่วมกันบนโลกของความ<br />
แตกต่างกันต่อไปนะครับ<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
สารบัญ
สัพเพเหระธรรม<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
ตอนที่<br />
4<br />
เป้ำหมำยแผนสอง<br />
แผนสอง (inochi no poka-yoke)<br />
โดย malimali<br />
ลองทบทวนเรื่องราวทั้งหลายในชีวิตเราดู<br />
เราจะพบว่า มันเป็นธรรมดา<br />
ที่เราจะรู้สึกว่า<br />
อยากได้บางอย่าง ไม่อยากได้บางอย่าง<br />
บางเรื่องไม่ควรเอา<br />
ก็ยังจะเอาอยู่นั่นแหละ<br />
หรือบางเรื่องไม่อยากเอา<br />
มันก็สะบัดไม่หลุดสักที<br />
เราจะเอาไปทาไม?<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
39
40<br />
คาตอบก็คือ<br />
ก็เอามาเป็นของเราไงล่ะ!<br />
โอ้โห ทำไมฟังดูกำปั้นทุบดินยิ่งกว่ำเดิมอีกล่ะ?<br />
จะเอำ ก็ต้องเอำเป็นของเรำอยู่แล้ว<br />
จะบอกทำไม?<br />
ความรู้สึกที่เป็น<br />
“ของเรา” หรือ “ไม่ใช่ของเรา” นี่<br />
มันเป็นยังไง<br />
ไม่ต้องมานั่งอธิบายกันให้ยืดยาว<br />
เพราะความรู้สึกนี้<br />
มันฝังลึกราวกับสลักลงในดีเอ็นเอกันเลยทีเดียว<br />
สาหรับใครที่อยากจะแน่ใจว่า<br />
ความเป็น “ของเรา” ในที่นี้เป็นอย่างไร<br />
ก็ลองดูอย่างนี้ก็แล้วกัน...<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
ลองนึกสถานการณ์ง่ายๆขึ้นมาหนึ่งเรื่อง<br />
สมมติว่า เป็นเรื่องอกหักเรื่องหนึ่ง...<br />
ถ้าเกิดกับคนไม่รู้จัก<br />
เราจะรู้สึกว่า<br />
เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้น<br />
ในโลกนี้<br />
ถ้าเกิดกับเพื่อนหรือคนใกล้ชิด<br />
เราจะรู้สึกอิน<br />
เห็นใจเขา ในระดับหนึ่ง<br />
ตามความสนิท<br />
แต่ถ้ำเกิดกับตัวเอง<br />
เรำจะอิน มำกที่สุด<br />
สิ่งที่แตกต่างในเรื่องเดียวกัน<br />
ไม่ใช่เป็นเพราะเรารู้เรื่องของเรำละเอียดที่สุด<br />
แต่เป็นเพราะเราให้ความสาคัญกับเรื่องของเรำ<br />
มากกว่าเรื่องของคนอื่น<br />
ที่เรามองว่า<br />
ไม่ใช่เรื่องของเรำ<br />
ทีนี้เริ่มเห็นความเป็น<br />
“ของเรำ” บ้างแล้วใช่<br />
ไหมล่ะ?<br />
เรื่อง<br />
“ของเรา” มันก็คือเรื่องนี้แหละ<br />
และเรากาเรากาทุกข์เสมอๆ ถ้าเราไม่ได้สังเกต<br />
มันให้ดี<br />
เหมือนกับเราทางานเสียภาษีให้กับประเทศ<br />
โดยที่เราไม่เคยตั้งคาถามว่าประเทศคืออะไร<br />
ใครควบคุมดูแลอยู่<br />
เอาเงินภาษีเราไปทาอะไร<br />
บ้าง<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
41
42<br />
ความเชื่อมั่นในประเทศนี้<br />
ทาให้เรามีความสุข หรือมีความเดือดร้อนอะไรบ้าง<br />
อย่าปล่อยให้มันตรวจสอบเรา<br />
ว่าเรายังทาตามคาสั่ง<br />
ทาตามกฎที่มันตั้งไว้อยู่หรือเปล่า<br />
เราต้องตรวจสอบมันกลับไป<br />
ตั้งแต่เกิดมา<br />
เราก็ได้รับการสั่งสอนว่า<br />
นี่คือของเรา<br />
นี่เป็นของเรา<br />
ตั้งแต่ยังจาความไม่ได้<br />
ร่างกายของเรา พ่อแม่ของเรา ครอบครัวของเรา<br />
แฟนของเรา สามีภรรยาของเรา ลูกของเรา<br />
เงินของเรา ทรัพย์สินของเรา บ้านของเรา รถของเรา<br />
รวมไปถึง ใจของเรำ ด้วย<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
โดยธรรมชาติ เรามักแปลคาว่า “ของเรา”<br />
ในเรื่องของการครอบครอง<br />
การควบคุม<br />
มีสิทธิที่จะทาให้เป็นไปตามที่ใจต้องการ<br />
แฟนของเรา ลูกของเรา พ่อแม่ของเรา<br />
โรงเรียนของเรา บ้านของเรา ร้านของเรา<br />
งานของเรา ความฝันของเรา โครงการของเรา<br />
ความคิดของเรา อารมณ์ของเรา เรื่องราวต่างๆของเรา<br />
การเป็น “ของเรา” จึงเต็มไปด้วยความคาดหวัง<br />
การยึดแน่นทางอารมณ์<br />
เมื่อเราพบว่า<br />
สิ่งที่เป็น”ของเรา”<br />
เกิดมีอะไรไม่ถูกใจ”ของเรา”ขึ้นมา<br />
เมื่อสิ่งที่เราต้องการมาเป็นของเรา<br />
มันยังไม่เป็น “ของเรา” แบบนั้น<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
43
44<br />
เมื่อเราพบว่าสิ่งที่เป็น<br />
“ของเรา” มันจะไม่กลายเป็น “ของเรา” แล้ว<br />
เราจึงต้องทาอะไรสักอย่างเพื่อให้เป็นไปตามที่เราว่าควรจะเป็น<br />
แต่ ถ้าจะให้พูดว่า มันไม่ใช่ของเราๆอยู่ท่าเดียว<br />
เป็นนกแก้วนกขุนทอง<br />
เราก็ไม่เก็ตหรอก นกแก้วนกขุนทองก็คงจะบอกว่าไม่เก็ตเหมือนกัน<br />
ก็แน่นอน<br />
ที่ใจมันยังปฏิเสธ<br />
ก็เพรำะเห็นๆอยู่ทนโท่<br />
รู้สึกอยู่ชัดๆ<br />
ว่ำเป็น “ของเรำ”<br />
ทาไม “ของเรา” จึงสาคัญนักล่ะ?<br />
คาตอบที่ทุบดินรอบที่สามก็คือ<br />
“การมีของเรา” ทาให้ “การมีเรา” ชัดเจน มีตัวมีตน!<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
เราอาจจะคิดแย้งว่า เราก็มีเรา<br />
อยู่ของเรามาตั้งแต่เกิดอย่างนี้อยู่แล้ว<br />
แล้วจะทาไมล่ะ<br />
มันไม่ใช่เรื่องปรกติที่ใครๆเขำก็มีตัวตนของตัวเองเหรอ?<br />
ให้ละคาว่า ใครๆก็มีตัวตนเป็นของตัวเอง เป็นเรื่องปรกติไว้ก่อน<br />
แล้วมาคิดดูว่า เคยไหมที่รู้สึกว่า<br />
ลุกลน ต้องทาอะไรสักอย่าง เพื่อตอบสนองอะไรสักอย่าง<br />
ลุกลน เมื่อมีคนมองเราไม่ดี<br />
เคว้งคว้าง ไม่รู้ว่าต้องการอะไรต่อไป<br />
เคว้งคว้าง เหมือนขาดอะไรไปก็ไม่รู้<br />
ไร้คุณค่า เมื่อชีวิตไม่ได้สิ่งนั้นสิ่งนี้อย่างที่ต้องการ<br />
ไร้คุณค่า เมื่อไม่มีอะไรต่อมิอะไรให้ใครเห็น<br />
ไร้คุณค่า ไม่มีใครเข้าใจ<br />
ไร้คุณค่า ไม่มีใครเห็นสิ่งที่เราทา<br />
ไร้คุณค่า ไม่มีใครเห็นสิ่งที่เรามี<br />
ไร้ตัวตน เมื่อไม่มีใครมาสนใจ<br />
ไร้ตัวตน ไม่มีคนคุยด้วย ไม่มีใครเหลียวแล<br />
ไร้ตัวตน ไม่มีที่ยืนในสังคม<br />
เหล่านี้แหละ<br />
เรากลัวว่า ความเป็นเรา มันจะหายไป<br />
แล้วมันทุกข์ไหมล่ะ?<br />
มันทาให้เราต้องหาหลักฐาน หาทรัพย์สิน สิ่งของ<br />
หาคนที่จะอยู่กับเรา<br />
หาคนที่สนใจเรา<br />
หาความรัก ความเข้าใจ ความปรารถนาดี การชื่นชมสรรเสริญ<br />
ซึ่งเป็นเครื่องยืนยันว่า<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
45
46<br />
“เรา” มีที่ยืนอยู่บนโลกนี้จริงๆ<br />
แล้วมันทุกข์ไหมล่ะ?<br />
และการหาที่ยืนบนโลกนี้แหละ<br />
ที่เป็นเครื่องยืนยันกลับอีกชั้นหนึ่งว่า<br />
มี “การมีเรา” อยู่<br />
เพราะถ้าไม่มี “เรา”<br />
เราก็ไม่ต้องหาที่ยืนอะไรให้เมื่อยกายเมื่อยใจ<br />
แต่มันมี “เรา” ไปแล้วนี่สิ<br />
ก็เลยต้องเมื่อยกันอยู่อย่างนี้<br />
แล้วมันทุกข์ไหมล่ะ?<br />
การมี “เรา” จึงเป็นตาน้าต้นสาย<br />
ในการที่ทาให้การเอา<br />
– ไม่เอา มาเป็นของเรา<br />
เป็นเรื่องสลักสาคัญระดับชีวิต<br />
เราอยากยืนยันกับโลกนี้<br />
และคนอื่นๆว่า<br />
เรามีตัวตน<br />
และเป็นตัวตนที่ชัดเจน<br />
สวยงาม<br />
เราเลือกตัวตนในแบบที่ชอบได้<br />
มีแต่สิ่งที่เราพึงพอใจมาครอบครองได้<br />
เรำก็จึงดึงเอำแต่สิ่งที่พึงพอใจเข้ำตัว<br />
นี่แหละ<br />
ฉันเอง ตัวตนของฉัน<br />
และคงไม่มีใครอยากจะเป็นคนโง่ คนอัปลักษณ์<br />
อับโชคด้านการเงินการงาน อับเฉาเรื่องสุขภาพ<br />
เพราะนั่นคือสิ่งที่เราไม่พึงพอใจ<br />
ไม่อยากได้<br />
เราไม่อยากยอมรับกับโลกว่า<br />
เรามีสิ่งยี้ๆเหล่านี้อยู่เป็นส่วนหนึ่งของเรา<br />
เรำก็จึงผลักไสไล่ส่งสิ่งที่ไม่พึงพอใจออกจำกตัว<br />
ไม่น่ะ นี่ไม่ใช่ชั้น<br />
ไม่ใช่ของช้ำนนน<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
เมื่อมี<br />
“เรา” เช่นนี้<br />
จึงมีศูนย์กลางในการผลักออก หรือดึงเข้า<br />
ตามความความต้องการ – ไม่ต้องการ ที่เกิดขึ้น<br />
แล้วถ้ำในโลกนี้มี<br />
สอง “เรำ” ล่ะ?<br />
แล้วถ้ำ สำม “เรำ” ล่ะ?<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
47
48<br />
เอาเข้าจริง ในโลกจริงๆมีไม่รู้ตั้งกี่ล้าน<br />
“เรา”<br />
โอ้โฮ ยุ่งจนจินตนาการไม่ถูกเลยล่ะ<br />
แต่...<br />
ถ้าให้สมมติว่า ในโลกนี้มี<br />
“เรา” อยู่คนเดียว<br />
ก็ใช่ว่า จะสุขสมปรารถนา<br />
เอาทุกอย่างมาครอบครองได้สมใจอยากซะที่ไหนกัน?<br />
แค่ดินฟ้าอากาศ ก็ควบคุมให้เป็นอย่างใจไมได้แล้ว<br />
แถมยังจะเหงาเงก ผลักเหงาขนาดไหนมันก็ไม่ไป<br />
ไม่มีคนอื่นมารับรู้ว่าเรามีตัวตนอยู่ในโลกนี้ด้วยอีกต่างหาก<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
เห็นหรือยัง?<br />
มันเป็นเพราะ “เรา” จริงๆเลยน้อออ<br />
กาปั้นทุบดินแรก<br />
เราชอบความรู้สึกสุข<br />
ไม่ชอบความรู้สึกทุกข์<br />
กาปั้นทุบดินสอง<br />
เราเอานู่น<br />
เอามี เพื่อเอามาเป็นของเรา<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
49
50<br />
กาปั้นทุบดินสาม<br />
การเอามาเป็นของเรา ทาเพื่อยืนยันการมีตัวตน<br />
คาตอบกาปั้นทุบดินทั้งสาม<br />
ช่วยให้เราค้นพบเป้าหมายตัวจริง สาหรับแผนสอง อย่างนี้แหละ<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
อ่านย้อนหลังได้ที่นี่<br />
ตอนที่<br />
๑<br />
ตอนที่<br />
๒ – ๓<br />
ตอนที่<br />
๔<br />
สารบัญ <br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
51
ร่วมส่งบทความ<br />
นิตยสาร เล่ม นี จะ ้ เป็น นิตยสาร คุณภาพ ได้ ก็ ด้วย เนื้อหา<br />
ดี ๆ ภายใน ฉบับ ที่<br />
จัดสรร ลง อย่าง ต่อ เนื่อง<br />
นะ คะ<br />
หาก คุณ ผู้<br />
อ่าน ท่าน ใด มีค วาม สามารถ ใน การ เขียน มี<br />
ศรัทธา และ ความ เข้าใจ ใน คำา สอน ของ พุทธ ศาสนา ไม่<br />
ว่า จะ ใน ระดับ เบื้องต้น<br />
เบื้อง<br />
กลาง หรือ เบื้อง<br />
ปลาย<br />
และ มี ใจ รัก ที อยาก ่ จะ สื่อสาร<br />
ถ่ายทอด สิ่ง<br />
นั้น<br />
ให้ กับ ผู อื ้ ่น<br />
ได้ ทราบ และ ได้ ประโยชน์ จาก สิ่ง<br />
เหล่า นั้น<br />
เช่น เดียว กับ<br />
ที่<br />
เรา อาจ เคย ได้ รับ จาก ผู้<br />
อื่น<br />
มา แล้ว ก็ ขอ เชิญ ทุก ท่าน<br />
ส่ง บทความ มา ร่วม เป็น ส่วน หนึ่ง<br />
ของ <strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
ด้วย กัน นะ คะ<br />
คุณ อาจ ไม่ จำาเป็น ต้อง เป็น นัก เขียน ฝีมือ เลิศ แต่ หาก มี<br />
ใจ ที่<br />
คิด อยาก จะ ถ่ายทอด มี สิ่ง<br />
ที่<br />
คิด ว่า อยาก แบ่งปัน<br />
ความ รู้ความ<br />
เข้าใจ นั้น<br />
ให้ กับ คน อื่น<br />
ๆ ก็ ลอง เขียน ส่ง<br />
เข้า มา ได้ เลย ค่ะ<br />
<br />
๑. คอ ลัมน์ที่<br />
เปิด รับ บทความ<br />
คอลัมน์: ธรรมะ จากคนสู้กิเลส<br />
เนื้อหา:<br />
เปิด โอกาส ให้ คุณๆ ได้ เล่า ประสบการณ์ จริง<br />
ของ ตน เอง ว่า ผ่าน อะไร มา บ้าง มี อะไร เป็น ข้อคิด ที เป็น ่<br />
ประโยชน์ บ้าง อะไร ทำาให้ คน ธรรมดา คน หนึ่ง<br />
กลาย<br />
เป็น คน ดี ขึ้น<br />
มา และ ทำาให้ คน มี กิเลส เยอะ กลาย เป็น<br />
คน กิเลส บาง ลง ได้ มี แต่ คน ที่<br />
เปลี่ยนแปลง<br />
ตัว เอง แล้ว<br />
เท่านั้น<br />
จึง จะ เขียน ธรรมะใกล้ ตัว ได้ สำาเร็จ<br />
คอลัมน์: นิยาย/เรื่องสั้นอิง<br />
ธรรมะ<br />
เนื้อหา:<br />
เปิด โอกาส กว้าง สำาหรับ คน ที่<br />
ชอบ คิด ชอบ<br />
เขียน โดย เฉพาะ อดีต นัก ฝัน ที่<br />
เพิ่ง<br />
ผัน ตัว มา อยู่<br />
ใน<br />
โลก ธรรมะ เพื่อ<br />
สร้างสรรค์ เรื่องราว<br />
ให้ คน ได้ ข้อคิด ข้อ<br />
ธรรม ผ่าน ความ สนุก ของ รูป แบบ นิยาย หรือ เรื่องสั้น<br />
ได้ อย่าง เพลิดเพลิน<br />
คอลัมน์: คำาคมชวน คิด<br />
เนื้อหา:<br />
รวบรวม ข้อคิด หรือ คำาคม ของ บุคคล ต่าง ๆ<br />
ที่<br />
เคย ได้ยิน มา แล้ว สะดุดใจ มาบ อก ต่อ ยิ่ง<br />
ถ้า ใคร<br />
สามารถ สร้างสรรค์ วรรค ทอง ได้ เอง ยิ่ง<br />
ดี เพราะ จะ<br />
ได้ ฝึก ริเริ่ม<br />
วลี สะดุดใจ ซึ่ง<br />
เป็น แม่บท ของ กรรม ที ทำาให้ ่<br />
มีค วาม คิด สร้างสรรค์ ได้ อย่าง สุด ยอด เนื่องจาก<br />
แง่ คิดดีี<br />
ๆ จะ ช่วย ให้ คน อ่าน คิด ดี หรือ ได้คิด เพื่อ<br />
เปลี่ยนแปลง<br />
ชีวิต วิบาก ที ย้อน ่ กลับ มาส นอง ตอบแทน<br />
คุณ ก็ คือ การ ผุด ไอ เดียเหมือน น้ำาพุ<br />
ไม่ รู้<br />
จบ รู้<br />
สิ้น<br />
กับ ทั้ง<br />
เป็น ที่<br />
ยอม รับ ใน วง กว้าง ด้วย<br />
กติกา: หาก เป็นการ คัด มา จาก ที่<br />
อื่น<br />
หรือ แปล มา จาก<br />
ภาษา อังกฤษ กรุณา ระบุ แหล่ง ที่มา<br />
หรือ ชื่อ<br />
ของ บุคคล<br />
ผู้<br />
เป็น เจ้าของ คำาคม ด้วย นะ คะ<br />
คอลัมน์: สัพเพเหระธรรม<br />
เนื้อหา:<br />
เรื่องราว<br />
เรื่อง<br />
เล่า อาจ มา จาก ฉาก หนึ่ง<br />
ใน<br />
ชีวิต ของ คุณ ที่<br />
มี เกร็ด ข้อคิด ทาง ธรรม หรือ ข้อคิด ดี ๆ<br />
อันเป็น ประโยชน์ อาจ เป็น เรื่อง<br />
เล่า สั้น<br />
ๆ ใน รูป แบบ ที่<br />
เสมือน อ่านเล่น ๆ แต่ อ่าน จบ แล้ว ผู อ่าน ้ ได้ เกร็ด ธรรม<br />
หรือ ข้อคิด ดี ๆ ติด กลับ ไป ด้วย<br />
คอลัมน์: กวีธรรมะ<br />
เนื้อหา:<br />
พื้นที่<br />
ที่<br />
เปิด กว้าง สำาหรับ กวี ธรรมะ ทั้งหลาย<br />
โดย ไม่ จำากัด รูป แบบ และ ความ ยาว ของ บท กวี หรือ<br />
หาก จะ คัด เอา บท กวี ที่<br />
น่า ประทับใจ ให้ แง่ คิด อะไร<br />
ใน เชิง บวก ก็ สามารถ นำา มา ลง ได้ เช่น กัน แต่ ถ้า ให้ ดี<br />
กลั่นกรอง<br />
ออก มา ด้วย ตน เอง ได้ ก็ ยิ่ง<br />
ดี ค่ะ<br />
กติกา: หาก เป็นการ คัด มา จาก ที่<br />
อื่น<br />
ต้อง ระบุ ที่มา<br />
ที่<br />
ไป อย่าง ชัดเจน ด้วย นะ คะ<br />
คอลัมน์: เที่ยววัด<br />
เนื้อหา:<br />
รับ หมด ไม่ ว่า จะ เป็น วัด สวย หรือ สถาน ที่<br />
ปฏิบัติธรรม ข้อมูล ข่าวสาร จาก ทั่ว<br />
ประเทศ นั้น<br />
ไม่ มี<br />
วัน ที่<br />
ใคร คน เดียว จะ รู้<br />
ได้ หมด ถ้า ช่วย เป็น หู เป็น ตา ให้<br />
แก่ กัน ก็ คง จะ มี ประโยชน์ อย่าง มหาศาล<br />
กติกา: นอกจาก ข้อมูล เกี่ยว<br />
กับ สถาน ที่<br />
บรรยากาศ<br />
ปฏิปทา ฯลฯ ของวัด แล้ว ต้อง ขอ รบกวน ส่ง ภาพ<br />
สวย ๆ มา ประกอบ บทความ อีกทั้ง<br />
ไม่ พา ชม หรือ<br />
แทรก ธรรมะ ด้าน การปฏิบัติ ที่<br />
ขัดแย้ง กับ แนวทาง ของ<br />
นิตยสาร นะ คะ<br />
คอลัมน์: ธรรมะปฏิบัติ<br />
เนื้อหา:<br />
ร่วม บอก เล่า ประสบการณ์ จริง ประสบการณ์<br />
ตรง จาก การ ปฏิบัติธรรม เพื่อ<br />
เป็น ทั้ง<br />
ธรรม ทาน และ
เป็น ทั้ง<br />
กำาลังใจ สำาหรับ ผู้<br />
ที่<br />
กำาลัง ร่วม เดินทาง อยู่<br />
บน<br />
เส้น อริยมรรค เส้น เดียวกัน นี้<br />
คอลัมน์: ของ ฝากจากหมอ<br />
เนื้อหา:<br />
นำา เสนอ ข่าวสาร ใน วงการ แพทย์ หรือ<br />
สาระ น่า รู้<br />
อันเป็น ประโยชน์ เกี่ยว<br />
กับ สุขภาพ ที่<br />
คน<br />
ทั่วไป<br />
สนใจ หรือ นำา ไป ใช้ได้ เพื่อ<br />
เป็น วิทยาทาน ให้ กับ<br />
ผู้อ่าน<br />
จาก แง่มุม ต่าง ๆ ทีแพทย์<br />
่ แต่ละ แขนง มีค วาม รู้<br />
ความเชี่ยวชาญ<br />
ต่าง ๆ กัน<br />
กติกา:<br />
• หาก เป็น บทความ ที่<br />
แนะนำา ให้ มี การ ทดลอง กิน<br />
ยา หรือ แนะนำา ให้ ผู้<br />
อ่าน ปฏิบัติ ตาม ด้วย ขอ<br />
จำากัด เฉพาะ ผู้<br />
เขียน ที่<br />
เป็น ผู้<br />
เรียน หรือ ทำา งาน<br />
ใน สาขา วิชาชีพ ที่<br />
เกี่ยวข้อง<br />
เท่านั้น<br />
เพื่อ<br />
ป้องกัน<br />
การ นำาเสนอ ข้อมูล ที คลาดเคลื ่ ่อน และ อาจ ส่งผล<br />
ต่อ ผู้<br />
อ่าน ได้ ค่ะ<br />
• หาก นำา เสนอ ประเด็น ที่<br />
ยัง เป็น ที่<br />
ถกเถียง อยู่<br />
ใน<br />
วงการ แพทย์ ขอ ให้ มี การ อ้างอิง ด้วย เช่น มา<br />
จาก งาน วิจัย ชิ้น<br />
ไหน หรือ หาก เป็น เพียง ความเห็น<br />
ส่วนตัว ของ หมอ ก็ กรุณา ระบุ ให้ ชัดเจน ด้วย ค่ะ<br />
<br />
๒. อ่าน สัก นิด ก่อน คิด เขียน<br />
เนื่องจาก<br />
ใน แต่ละ สัปดาห์ มี งาน เขียน ส่ง เข้า มา เป็น<br />
จำานวน มาก ชิ้น<br />
ขึ้น<br />
เรื่อย<br />
ๆ ดังนั้น<br />
เพื่อ<br />
เป็นการ ช่วย ลด<br />
เวลา และ ลด ภาระ ให้ กับ อาสา สมัคร ใน การ เข้า มา<br />
ช่วยกัน คัดเลือก และ พิสูจน์ อักษร ของ ทุก บทความ<br />
ต้อง ขอ รบกวน ผู ส่ง ้ บทความ เรียบเรียง งาน เขียน ตาม<br />
แนวทาง ดังนี้<br />
ด้วย นะ คะ<br />
๒.๑ ตรวจ ทาน คา ถูก ผิด ให้ เรียบร้อย<br />
ก่อน ส่ง บทความ รบกวน ผู เขียน ้ ทุก ท่าน ช่วย ตรวจ ทาน<br />
ให้ แน่ใจ ก่อน นะ คะ ว่า ไม่ มี จุด ไหน พิมพ์ ตกหล่น พิมพ์<br />
เกิน พิมพ์ ผิด พลาด หรือ เขียน ตัวสะกด ไม่ ถูก ต้อง ผ่าน<br />
สายตา ของ ผู้<br />
เขียน แล้ว<br />
หาก ไม่ แน่ใจ ตัวสะกด ของ คำา ไหน สามารถ ตรวจ สอบ<br />
ได้ จาก ที่<br />
นี่<br />
เลย ค่ะ<br />
เว็บ เครือ ข่าย พจนานุกรม ราชบัณฑิต ยสถาน<br />
http://rirs3.royin.go.th/ridictionary/lookup.html<br />
๒.๒ จัด รูป แบบ ตาม หลัก งาน เขียน ภาษา ไทย<br />
เพื่อให้<br />
ทุก บทความ มี ลักษณะ ของ การ จัด พิมพ์ ที่<br />
สอดคล้อง กัน ขอ ให้ ใช้ การ จัด รูป แบบ ใน ลักษณะ ดังนี้<br />
นะ คะ<br />
• เครื่องหมาย<br />
คา ถาม (?) และ เครื่องหมาย<br />
ตกใจ (!)<br />
เขียน ติดตัว หนังสือ ด้านหน้า และ วรรค ด้าน หลัง<br />
เช่น “อ้าว! เธอ ไม่ ได้ ไป กับ เขา หรอก หรือ? ฉัน<br />
นึก ว่า เธอ ไป ด้วย เสีย อีก ”<br />
• การ ตัด คา เมื่อ<br />
ขึ้น<br />
บรรทัด ใหม่<br />
สำาหรับ คน ที่<br />
นิยม เขียน แบบ เคาะ [Enter] เพื่อ<br />
ตัด ขึ้น<br />
บรรทัด ใหม่ แทน การ รวบ คำา อัตโนมัติ ของ<br />
โปรแกรม คอมพิวเตอร์ อยาก ให้ ช่วย ดู การ ตัด<br />
คำา ด้วย นะ คะ ว่า ตัด ได้ อย่าง เหมาะสม คือ อ่าน<br />
ได้ ลื่น<br />
ไม่ สะดุด ไม่ แยก คำา หรือ ไม่ ขึ้น<br />
บรรทัด<br />
ใหม่ ผ่า กลาง วลี ที่<br />
ควร อ่าน ต่อ เนื่อง<br />
กัน โดย ไม่<br />
จำาเป็น เช่น<br />
“ฉัน ไม่ อยาก ให้ เธอ ทำา แบบ นั้น<br />
ก็ เลย บอก เธอ ไป ว่า ผลก รรม<br />
ข้อ กา เม นั้น<br />
หนัก ไม่ ใช่ เล่น ”<br />
“ฉัน ไม่ อยาก ให้ เธอ ทำา แบบ นั้น<br />
ก็ เลย บอก เธอ ไป ว่า<br />
ผลก รรม ข้อ กา เม นั้น<br />
หนัก ไม่ ใช่ เล่น ” (อ่าน ง่าย กว่า ค่ะ)<br />
หรือ ดู หลักเกณฑ์ อื่น<br />
ๆ ได้ จาก ที่<br />
นี่<br />
เพิ่มเติม<br />
ด้วย ก็ได้ ค่ะ<br />
ราชบัณฑิต ยสถาน > หลักเกณฑ์ ต่าง ๆ<br />
http://www.royin.go.th/th/profile/index.php<br />
๒.๓ ความ ถูก ต้อง ของ ฉันทลักษณ์ สาหรับ ชิ้น<br />
งาน ร้อยกรอง<br />
สำาหรับ ท่าน ที่<br />
แต่ง ร้อยกรอง เข้า มา ร่วม ใน คอลัมน์<br />
กวีธรรม ขอ ให้ ตรวจ ทาน ให้ แน่ใจ สัก นิด นะ คะ ว่า<br />
บทกลอน นั้น<br />
ถูก ต้อง ตาม ฉันทลักษณ์ แล้ว หรือ ยัง จะ<br />
ได้ ช่วย กัน ใส่ใจ และ เผยแพร่ แต่ ใน สิ่ง<br />
ที่<br />
ถูก ต้อง ให้ ผู้<br />
อื่น<br />
กัน ค่ะ<br />
คุณ ผู้<br />
อ่าน สามารถ ตรวจ สอบ หรือ หาความ รู้<br />
เพิ่มเติม<br />
เกี่ยว<br />
กับ ฉันทลักษณ์ ของ กวี ไทย ได้ จาก ที่<br />
นี่<br />
ด้วย นะ คะ
ร้อยกรอง ของ ไทย<br />
(โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ร่าย)<br />
http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/index.html<br />
๒.๔ ความ ยาว ของ บทความ และ การ จัด ย่อหน้า<br />
ปกติ แล้ว เรา ไม่ จำากัดความ ยาว ของ ชิ้น<br />
งาน ใน ทุก คอ<br />
ลัมน์ค่ะ แต่ ก็ อยาก ให้ ผู้<br />
เขียน ใช้ ดุลยพินิจ ดู ด้วย ค่ะ ว่า<br />
ความ ยาว ประมาณ ใด น่า จะ เหมาะสม โดย ลอง ดู จาก<br />
บทความ ที ลง ่ ใน เล่ม และ ลอง เทียบเคียง ความ รู้สึก<br />
ใน<br />
ฐานะ ผู้<br />
อ่าน ดู นะ คะ<br />
สำาหรับ เรื่องสั้น<br />
หรือ นวนิยาย ทีอาจ<br />
่ มีค วาม ยาว มาก<br />
กว่า บทความ อื่น<br />
ๆ และ มี การ เปลี่ยน<br />
ฉาก อยู บ้าง ่ อย่า<br />
ลืม เบรก สายตา ผู้<br />
อ่าน โดย การ ขึ้น<br />
ย่อหน้า ใหม่ เมื่อ<br />
ถึง<br />
จุด หนึ่ง<br />
ๆ ของ เรื่อง<br />
ที่<br />
เหมาะสม ด้วย นะ คะ เพราะ<br />
การ เขียน เป็น พรืด เห็น แต่ ตัวหนังสือ ติด ๆ กันลง มา<br />
ยาว ๆ จะ ลด ทอน ความ น่า อ่าน ของ บทความ ไป อย่าง<br />
น่า เสียดาย ค่ะ<br />
หาก บทความ ใด อ่าน ยาก ๆ หรือ มี จุด บกพร่อง ที ต้อง ่<br />
แก้ไข เยอะ มาก ๆ ทาง ทีม งาน อาจ จะ ต้อง ขอ อนุญาต<br />
เก็บ ไว้ เป็นอัน ดับ หลัง ๆ ก่อน นะ คะ<br />
<br />
๓. ส่ง บทความ ได้ที่<br />
ไหน อย่างไร<br />
๓.๑ กระดาน ส่ง บทความ<br />
เมื่อ<br />
เขียน อ่าน ทาน และ ตรวจ ทาน บทความ พร้อม ส่ง<br />
เรียบร้อย แล้ว งาน เขียน ทุก ชิ้น<br />
สามารถ โพ สท์ส่ง ได้ที่<br />
กระดาน “ส่ง บทความ ” ได้ เลย ค่ะ ที่:<br />
http://dungtrin.com/forum/viewforum.php?f=2<br />
โดย หัวข้อ กระทู้<br />
ขอ ให้ ใช้ ฟอร์แมท ลักษณะ นี้<br />
นะ คะ<br />
(ชื่อ<br />
คอลัมน์) ชื่อ<br />
เรื่อง<br />
โดย ชื่อ<br />
ผู้<br />
แต่ง<br />
เช่น<br />
(สัพเพเหระ ธรรม) เทพธิดา โรง ทาน โดย คน ไกล วัด<br />
(ธรรมะ ปฏิบัติ) เส้นทาง การ ปฏิบัติ 1 โดย satima<br />
(ของ ฝาก จาก หมอ) เครียด ได้...แต่ อย่า นาน โดย หมอ อติ<br />
เพื่อ<br />
ช่วย ให้ ทีม งาน สามารถ จัด หมวด หมู่<br />
ของ ชิ้น<br />
งาน<br />
ได้ เร็ว ขึ้น<br />
ค่ะ<br />
๓.๒ แนบไฟล์ Word มา ด้วย ทุก ครั้ง<br />
หาก แปะ เนื้อความ<br />
ลง ใน กระทู้<br />
เลย ฟอร์แมท ต่าง ๆ<br />
เช่น ตัว หนา ตัว บาง ตัว เอียง จะ หาย ไป ค่ะ เพื่อ<br />
ความ<br />
สะดวก รบกวน ทุก ท่าน แนบไฟล์ Word ทีพิมพ์<br />
่ ไว้ มา<br />
ด้วย นะ คะ (ใน หน้า โพสต์ จะ มี ปุ่ม<br />
Browse ให้ เลือก<br />
Attach File ได้ เลย ค่ะ)<br />
ใคร มี รูป ประกอบ ก็ Attach มา ด้วย วิธี เดียวกัน นี้<br />
เลย<br />
นะ คะ<br />
และ หาก ไฟล์มี ขนาด ใหญ่ ทำาเป็น zip เสีย ก่อน ก็ จะ<br />
ช่วย ประหยัด พื้นที่<br />
ได้ ไม่ น้อย ค่ะ<br />
<br />
๔. ส่ง แล้ว จะ ได้ ลง หรือ ไม่<br />
ปกติ แล้ว เวที แห่ง นี เป็น ้ เวที ที เปิด ่ กว้าง หาก บทความ<br />
นั้น<br />
ให้ เนื้อหา<br />
สาระ ที เป็น ่ ไป เพื่อ<br />
เกื้อกูล<br />
กัน ใน ทาง สว่าง<br />
และ เป็น แนวทาง ที่<br />
ตรง ตาม แนวทาง คำา สอน ของ<br />
พระพุทธเจ้า หรือ เป็น ประโยชน์ ต่อ ผู้<br />
อ่าน จาก ผู้<br />
รู้<br />
จริง<br />
ใน ด้าน ที่<br />
เชี่ยวชาญ<br />
ก็ จะ ได้ รับ การ ลง แน่นอน ค่ะ<br />
ทั้งนี้<br />
รวม ถึง ความ ยาก ง่าย ใน การ อ่าน พิจารณา<br />
บทความ การ แก้ไข จุด บกพร่อง ต่าง ๆ ใน งาน พิสูจน์<br />
อักษร หาก เป็น ไป อย่าง คล่องตัว ก็ จะ ช่วย ให้ พิจารณา<br />
ชิ้น<br />
งาน ได้ ง่าย ขึ้น<br />
ด้วย ค่ะ<br />
แต่ หาก บทความ ใด ยัง ไม่ ได้ รับ คัดเลือก ให้ ลง ก็ อย่า<br />
เพิ่ง<br />
หมด กำาลังใจ นะ คะ วัน หนึ่ง<br />
คุณ อาจ รู้<br />
อะไร ดี ๆ<br />
และ เขียน อะไร ดี ๆ ใน มุม ที่<br />
ใคร ยัง ไม่ เห็น เหมือน คุณ<br />
อีก ก็ได้ ค่ะ : )<br />
และ ถ้า อยาก เริ่ม<br />
ต้น การ เป็น นัก เขียน ธรรมะ ที ดี ่ ก็ ลอง<br />
ติดตาม อ่าน คอลัมน์ เขียน ให้ คนเป็น เทวดา ที คุณ ่ ‘ดัง<br />
ตฤณ ’ มา ช่วย เขียน เป็น นัก เขียน ประจำา ให้ ทุก สัปดาห์<br />
ดู นะ คะ<br />
ขอ อนุโมทนา ใน จิต อัน มี ธรรม เป็น ทาน ของ ทุก ท่าน ค่ะ
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
dharma at hand<br />
มาร่วมเป็นอีกหนึ่งกำาลัง<br />
ที่ช่วยสร้างภาพใหม่ให้กับพระพุทธศาสนา<br />
ด้วยการร่วมส่งบทความ ดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ท้ายเล่ม<br />
หรือที่<br />
http://dungtrin.com/dharmaathand/
Change language