Ψηφιακό Τεκμήριο

Διάκριση χώρων
Ο ήχος όταν διαδίδεται σε κλειστούς χώρους παρουσιάζει διαφορετικά χαρακτηριστικά
από ότι όταν διαδίδεται σε ανοικτούς χώρους. Η «ακουστική ταυτότητα» που
χαρακτηρίζει κάθε χώρο διαµορφώνεται από τις διαστάσεις του, τη γεωµετρία του, τα
δοµικά υλικά του και από τα διάφορα φυσικά φαινόµενα που εµφανίζονται µέσα σε
αυτόν κατά την µετάδοση ηχητικού σήµατος. Οι χώροι διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:
οι ανοιχτοί, οι µεγάλοι κλειστοί και οι µικροί κλειστοί χώροι. Στην περίπτωση της
ακουστικής µελέτης ενός χώρου λαµβάνονται υπόψιν τα γενικά χαρακτηριστικά του
χώρου, αλλά και τυχόν ιδιαιτερότητες του, έτσι ώστε να προσδιοριστεί η «ακουστική του
ταυτότητα».
Στη µελέτη ανοικτών χώρων, όπου δεν υπάρχουν εµπόδια- ανακλαστικές επιφάνειες
θεωρούµε προσεγγιστικά ότι το πεδίο είναι ελεύθερο. Θεωρώντας ότι η πηγή είναι
σηµειακή, η πίεση µεταβάλλεται αντιστρόφως ανάλογα ως προς την απόσταση από την
πηγή ισχύει δηλαδή ο νόµος του αντίστροφου τετραγώνου (inverse square law), όπου
έχουµε µείωση της στάθµης κατά 6 dB σε κάθε διπλασιασµό της απόστασης.
Στην περίπτωση που µελετούµε τη διάδοση του ήχου σε κλειστό χώρο, θα πρέπει να
λαβουµε υπόψη µας την αλληλεπίδρασή του µε αυτόν. Οι κλειστοί χώροι διακρίνονται σε
µεγάλους και µικρούς. Η µελέτη των µεγάλων κλειστών χώρων γίνεται µε βάση τις αρχές
της γεωµετρικής ακουστικής και της στατιστικής επιστήµης, όπου ο ήχος θεωρείται σαν
µια ακτίνα που διαδίδεται και όταν προσπίπτει σε µια επιφάνεια ανακλάται ή
απορροφάται. Στους µικρούς κλειστούς χώρους όπου τα κυµατικά φαινόµενα είναι πολύ
έντονα, προσεγγίζουµε τη συµπεριφορά του ήχου µε τις αρχές της κυµατικής
ακουστικής, όπου ο ήχος µελετάται σαν κύµα.
Η διάκριση των κλειστών χώρων σε µεγάλους και µικρούς γίνεται µε κριτήριο τη
συχότητα αποκοπής (cut-off frequency), η οποία ορίστηκε από τον Schroeder. Πρόκειται
για τη συχνότητα πάνω από την οποία δηµιουργείται τόσο µεγάλος αριθµός στάσιµων
κυµάτων ώστε το δωµάτιο συµπεριφέρεται πρακτικά οµοιόµορφα σε όλες τις
συχνότητες. Υπολογίζεται από τον τύπο :
(1-13)