αληθινη εν θεω ζωη - True Life In God

64 THIRD SYMPOSIUM ON ECUMENISM AT FARFA
φοβούνται και α̟οµονώνονται έτσι; Γιατί µερικές σφαλίζουν ακόµη τις ̟όρτες τους; Ο Χριστός
δεν συµφιλίωσε τους εθνικούς και τους Ιουδαίους και δεν τους έβαλε να λατρεύουν µαζί ένα
Χριστό; Ο Χριστός δεν έσκισε στα δύο το ̟αρα̟έτασµα ̟ου χώριζε τον άνθρω̟ο α̟ό τον Θεό,
συµφιλιώνοντας το ̟λάσµα µε τον Πλάστη; Ο Χριστός δεν γκρέµισε τις ̟ύλες του Άδη κι
ελευθέρωσε τα ̟νεύµατα; Τι µ̟ορούσε λοι̟όν να κάνει ̟ερισσότερο ο Χριστός και δεν το έκανε;
Γιατί λοι̟όν οι εκκλησίες µέχρι σήµερα οχυρώνονται και υψώνουν τείχη για να διατηρήσουν
ζωντανή αυτή τη διαίρεση; Αν µονάχα ̟αραµέριζαν τους φόβους τους, την ακαµψία και την
καχυ̟οψία τους, δεν θα µιλούσαµε σήµερα για ενότητα ε̟ειδή θα τελούσαµε ήδη τη Θεία
Ευχαριστία γύρω α̟ό ένα βωµό.
Αν οι εκκλησίες καταφέρουν να ξε̟εράσουν τα αρνητικά εµ̟όδια ̟ου τις χωρίζουν, εµ̟όδια ̟ου
σύµφωνα µε τις Γραφές είναι αντίθετα ̟ρος την ενότητα της ̟ίστεως, της αγά̟ης και της λατρείας
ανάµεσά µας, ο Χριστός θα τηρήσει την υ̟όσχεσή του να χαρίσει έναν καιρό χάριτος σε ολόκληρο
τον κόσµο. Η Ειρήνη αυτή θα ̟ροσελκύσει την κάθε ύ̟αρξη στο µυστικό Σώµα του Χριστού,
κάνοντας να εκ̟ληρωθούν τα λόγια ̟ου µας έδωσε ̟ροσευχόµενος στον Πατέρα: «ώστε να είναι
όλοι ένα, ό̟ως εσύ, Πατέρα, είσαι ενωµένος µ΄ εµένα κι εγώ µ΄ εσένα κι έτσι ο κόσµος να ̟ιστεύει ότι Με
έστειλες εσύ» (Ιωαν. 17,21). Αυτή η ικεσία του Χριστού ̟ρος τον Πατέρα να είµαστε τόσο ενωµένοι,
τόνιζε ξεκάθαρα ότι ολόκληρη η δηµιουργία θα ε̟ηρεαστεί καταλήγοντας σε µια ̟νευµατική
ενότητα και όχι σε µια υ̟ογεγραµµένη συµφωνία. Όµως, µια τέτοια ενότητα ̟ου θα ε̟ηρεάσει
ολόκληρη τη δηµιουργία, δεν µ̟ορεί να γίνει χωρίς το Πνεύµα του Θεού ̟ου θα χαρίσει τη
δύναµή του στην ανθρω̟ότητα. Το Άγιο Πνεύµα λοι̟όν ̟ρέ̟ει να αναδείξει νέους α̟οστόλους
για να ̟άνε να κηρύξουν στον κόσµο και να ̟ροσελκύσουν την ̟ίστη όλου του κόσµου στον
Χριστό. Λαµβάνοντας υ̟όψη τη διαίρεσή µας ̟ου ̟αραµένει, θα έλεγα ότι η Εκκλησία έδειξε
αδυναµία σε αυτή την εκτίµηση.
Ωστόσο, ̟αρά την αθλιότητά µας, το Άγιο Πνεύµα της χάριτος δεν θα εµ̟οδιστεί α̟ό τα
ανθρώ̟ινα λάθη µας, τις φιλοδοξίες µας και την ανικανότητά µας να χαµηλώσουµε το εγώ µας
και να συµφιλιωθούµε ώστε να φτάσουµε στην ενότητα. Η αγά̟η του Χριστού για την
ανθρω̟ότητα τον ωθεί στις µέρες µας να σκύψει α̟ό τα ύψη για να µας φτάσει και να καλύψει µε
το τίµιο Αίµα Του αυτές τις ατέλειες. Το Άγιο Πνεύµα γνωρίζει τις αδυναµίες και τα λάθη µας,
γι΄αυτό δεν µ̟ορεί να ̟ει κανείς ότι το Άγιο Πνεύµα έ̟αψε να σκορ̟ίζει τις χάρες Του. Είναι
έξω και κάνει θόρυβο, ώστε στο τέλος και οι κουφοί ̟ου αµ̟αρώθηκαν θα το ακούσουν και θα
ανοίξουν τελικά την ̟όρτα της καρδιάς τους κι αυτοί ̟ου ήταν νεκροί θα ε̟ανέλθουν στη ζωή.
Α̟ό κει ̟ου είχαν ̟άψει να υ̟άρχουν, θα ε̟ανέλθουν στην ύ̟αρξη.
‘Ενα α̟ό τα χαρίσµατα ̟ου µας δίνει το Άγιο Πνεύµα στους καιρούς µας είναι οι νέοι α̟όστολοι
̟ου τους ετοίµασε ο Θεός για να αναβλύζουν α̟ό το στόµα τους σαν ηχώ τα θεία λόγια. Αν όµως
δεν µ̟ορεί εύκολα να αγγιχτεί ο νους και η καρδιά µας και να τα ακούσει είναι ίσως γιατί
̟αραγίναµε τεχνοκράτες και δυστυχώς ̟ολύ ορθολογιστές. Μέσα σε αυτό το τεχνοκρατικό
̟εριβάλλον, το έλεος του Χριστού αµαυρώνεται καθώς και η α̟λότητα µιας ̟νευµατικής εν Θεώ
ζωής. Γι΄αυτό λοι̟όν, είναι σηµαντικό η ορθόδοξη Εκκλησία ειδικά αλλά και οι άλλες εκκλησίες
να ε̟ιτρέψουν στο Άγιο Πνεύµα να τους εµφυσήσει µια αναστάσιµη ̟νοή. Με αυτή την
ανάσταση, θα σταθούν όρθιες και θα αντιληφθούν ότι ο ευαγγελισµός είναι αναγκαίος για να
συµφιλιωθεί ο κόσµος ̟ου έχει τόσο α̟οξενωθεί α̟ό τον Θεό.Το να κάνουµε ευαγγελισµό σε µια
α̟οχριστιανο̟οιηµένη κοινωνία είναι ε̟ίσης ένας τρό̟ος να ε̟ιτρέψουµε σε ανθρώ̟ους κάθε
φυλής και ̟ίστης να ε̟ιστρέψουν στον Θεό και να αρχίσουν να αναζητούν το Θείο Πρόσω̟ο.
Κάθε ύ̟αρξη ̟άνω στη γη θα µ̟ορούσε να ωφεληθεί και, αφού ̟αραδοθεί στον Θεό, το Άγιο
Πνεύµα θα κάνει τα υ̟όλοι̟α και θα ξεριζώσει κάθε εµ̟όδιο ̟ου φράζει το δρόµο για µια ̟λήρη
̟νευµατική ενότητα.