Mania 319

DANCEGALACTICInto The Deep CD LP(Mascot-Provogue/Bertus)Het elfde album van Galactic klinkt inmiddels vertrouwd. De band uitNew Orleans mixt jazz met funk met hiphop en soul en is volstrektorigineel. Sinds het vertrek van de zanger in 2004, is het eeninstrumentale band en zijn er op ieder album gastoptredens. Ze bestaan meer dan twintigjaar en slagen erin nog steeds fris te klinken. Op dit album ook weer de nodige gasten, zoalsMacy Gray en Mavis Staples. Het zorgt voor een gevarieerd en uiterst dansbaar geheel door deswingende nummers, die volgestopt worden met productionele vondsten. Lekker vrolijk albumvoor op de dansvloer. (Erik Mundt)GEORGIAGeorgia(Domino/V2)De appel valt niet ver van de boom. Vader Neil Barnes maakte in dejaren negentig furore als de helft van Leftfield, en keerde dit jaar terugzonder zijn vroegere partner. Je zou dus kunnen zeggen dat hij zijnsolodebuut maakte, en dat geldt ook voor zijn dochter Georgia. Ze werkte als live-drummervoor artiesten als Kwes en Kate Tempest, en die invloed is terug te horen in haar muziek:het album zit namelijk vol met stevige ritmes en knallende synthdrums. Georgia maaktelektronische muziek in de lijn van Kate Boy en The Knife, en het doet soms ook aan als eendonkere, stoere versie van CHVRCHES. De zangeres weet te overtuigen met krachtige songs,waarin ze het ene moment vol passie haar hart uitstort, terwijl ze het andere moment feluithaalt (‘systems always lie about who we are’). Georgia is nog jong, maar klinkt op haardebuut al opvallend volwassen. (Arnout de Vries)door de verslavende spacy soundscapes die je, vooralmet de basknop ver open, aangenaam licht in je hoofdmaken. En dit alles, zoals gezegd, zonder dat echtduidelijk wordt waar je nu eigenlijk naar zit te luisteren.(Wim Koevoet)VARIOUS20 Years Of Being Skint 3CD 4LPMet dank aan Damian Harris a.k.a.Midfield General ontsproot Skint in 1995aan het typisch Britse (house)label Loaded van JC Reiden Tim Jeffrey, om kneiters van toevalstreffers te scoren(Fatboy Slim, Bentley Rhythm Ace, X-Press 2, Tiga, LoTSAPELPLAATJESFidelity Allstars) en ondanks dat toch een sfeervolleonafhankelijke ondergrondse status te behouden.Nadat het revolutionaire karakter van die zogehetenbigbeat wel af was, handhaafden Reid, Jeffrey enHarris en hun artistiek evoluerende artiestenstal diebenijdenswaardige positie in de noughties (op disc 2)met weliswaar minder baanbrekend maar nog steedsuiterst dansbaar materiaal (Noisia, Sonny Wharton,Hervé) en als sponsor voor Brighton & Hove AlbionF.C. (!) totdat het gewiekste drietal ziel en zaligheidaan BMG verkocht in 2014, aan wie wij dan weerwel hoogstwaarschijnlijk deze prachtige driedubbelejubileumuitgave te danken hebben. (Albert Jonker)CHEMICAL BROTHERSBorn In The Echoes(Universal)CD 2LPDANCENa een redelijk stille vijf jaar zijn Tom en Ed Rowland weer terug met eennieuw album. In die afgelopen vijf jaar hebben ze nog wel gewerkt aan desoundtrack van de film Hanna en is er een livealbum uitgekomen. Ook maaktenze een nummer voor het eerste deel van de film The Hunger Games. Twintigjaar geleden kwam het eerste album van de Chemical Brothers, Exit PlanetDust, uit. Dat album deed toen heel stof opwaaien, want wat ze deden waserg vernieuwend. In de wereld van housemuziek kwamen zij ineens metvette en knallende hiphop on steroids. Rollende bassen, hiphopbeats en snerpende acidgeluiden deed een heelnieuw genre ontstaan met de naam bigbeat. Het vernieuwende is er na twintig jaar af en ook de bigbeatrageis overgevlogen. Op Born In The Echoes klinken nieuwe geluiden en gebruiken ze veel nieuwe manieren om denummers op te bouwen waardoor het album toch nieuw klinkt, maar ook met de echo’s van uit het verleden vande Chemical Brothers. Op het nieuwe album werken ook weer een aantal bekende artiesten mee. Op nummerszoals Go met Q-Tip die onmiskenbaar met zijn stemgeluid rapt zoals hij dat al eerder deed op“Galvanise, in UnderNeon Lights met Annie Clark (van St. Vincent), Alela Diane zingt mee op Radiate en niemand minder dan Beck ophet laatste nummer van het album, Wide Open. De nummers met gastvocalisten zijn zeker niet mis, maar het zijnde rest van de nummers die het een echt Chemical Brothers-album maken. (Jeroen van Heukelom)54 55