WIELOPOKOLENIOWOŚĆ

etycka
Bożena Kraczkowska
Jan Leszek Rogalski
Mów do mnie
Moje miejsce – czas
Mów do mnie
Cichym dzwonem serca,
Świecą z płomiennymi ustami
I okiem złączonym źrenicami.
Człowiek zajmuje wyłącznie swoje miejsce.
A ile jest tego miejsca?
Tyle, ile potrzeba... na stanie, leżenie, siedzenie. Jakieś 80 Mów do mnie
cm na 200, tyle co łóżko, co trumna, krzesło. Tyle ma miejsca Słowem z miękką czułością,
w ławce, obok drugiego człowieka, w kawiarni, na scenie, Jak wdziękiem niezapominajki
w piwnicy, w kosmosie.
Zroszonej barwą wieczoru,
A kiedy człowiek umiera, jego miejsce nadal jest zajęte.
Jak uśmiechem księżyca
Zajęte nadal przez niego samego.
Uśpionego nieboskłonu,
Nikt w to miejsce nie wejdzie, nikt tego miejsca nie zajmie. Brzaskiem ciszą zaspanym,
50
Nigdy.
Zefirkiem falującym
Dlatego Ty masz swoje miejsce, a ja mam swoje miejsce. I pąkiem herbacianej,
Od urodzenia do zawsze.
Zapachem z wysokiego tronu.
Tym miejscem jest nasz czas.
A czasu zająć nie można.
Przejście
Wschody i zachody, mroki i świty.
Ludzie przychodzą i odchodzą.
Mów do mnie
I tylko twarze są coraz starsze, zwiotczałe.
Słowem bez słowa,
Aż staną się uśpione na koniec.
duszy.
Wolność
Przeklinasz mnie, czy kochasz?
W jakim języku to robisz?
Bo we mnie rośnie, jak góra,
rozkosz
i mnie zdobi...
60Zwierciadłem
70
Mów do mnie
Puszkiem ust napuszonych,
Czerwienią zmoczonych,
By spulchnione wargi
Orbitę języka czytały.
04/2012 VariArt
13