P

REVISTA VASCONGADA 155langille ta morroitzat zirudin bat artu zuna, beti nai izan-t-zuna egitenoitua zegon: lenbiziko aldiz senarra gogor jarri zitzayonean, berenabarbenkeri guztiya adirazi ta bere aitaren izen ona gordetzeko aitzekitan,bere senarra erotzat artu erazi arte, etzan ustez atseden gelditu.Naigaben bat gertatzen danean, neketan dagonari lagunak errukituriketa atzegin opa juaten-t-zaizkiyo; bañan Mirenen etxera etzaninortxo eldu: ¿zergatik? etzun iñork esaten, bañan Pelloren erokeriyagezurtzat zeukaten lagun asko ziran.Ezin da emakume bat luzaro bakarrik eta iñorkin itzegin gabeegon: da Miren, erdi asarretua, bere lagunengana maiz ta malkotsuerruki billa juaten asi zan: ¡alperrik! emakume denak, biyotzeko samurtasunagaldu bazuten bezela, etzuten naigabe eta eriyotz gañeanitzegin nai, alai bizi ta beren berriak beti irakurriyaz, Mirenen nekezajolik gabe, bakarrik eta samiñ uzten-t-zuten.Su ta gar egiña, ainbeste etsipen da ondamu eziñ eramanaz, gizonetarabiurtzea obe zitzayolako asmoan, ayenganatu zan: etzekin gaisoak,gizonak txurikatu ta edertzat gogoz artzen-t-zuten bakoitzean,bere ontasuna kutsutu ta beste emakumeen gaitznai eta berriketakaunditzen-t-zitula; bañan kaskarin bati etzayo olako gauzik gogoratzen,da Mireni gutxigo.Beltzez jantzita bere soñeko pollita erakutsiyaz, ollo bat beziñ arrota txori bat beziñ arin, batzar batera zijuan gure Miren, arratsaldeeder bat igarotzeko asmoan.Gizon aberats da itzontzi batek lagun da ezagun asko bildu naizitula adirazi zun, eta arrengana gizon da emakume asko eldu ziran,batzuek jostatzeko asmoetan, besteak beren apaingai ta edertasunaerakusteko.Lenbizi abeslari, gerogo dantzari, atzegin da alai denak jostatuziran; otordu arin bat, oi zanez eta aurretik eskeñiya, zuten; da jategirajuanez, guztik pozik alkartu ziran.Jan da edan ezkero, bakoitza al-t-zun bezela itzegiten asi ta berriketazabaldu zan; lenbizi, aldamenekoakin bakoitzak itzegiñaz, gerourrutikoai sendo oju egiñaz, ta azkenean guztiak etxekoak balirakebezela, begirapenik gabe.Istillu artan, ondo edan da zegon batek, bere edan ontziya eskuanarturik, ango emakume guztiyai bejondeyak eman nayez, itzegitenasi nai izan-t-zun; da besteak, beren eskuetan edariz betetako ontziyazeukatela ere, isildu ziran.