Organik dinimi geri istiyorum

Organik dinimi geri istiyorum!
olduğunu hatırlatıyor. Gerçekte zevkin peşinde koşmak bir seçenek değildir, seçeneklere teslim
olmaktır. Estet’in hedonistik bir yaşantıyı “seçmesi” bir seçim değildir, aslında seçimsiz kalmaktır. Bu
İslam’daki özgür irade doktrini ile tutarlıdır. “Seçmek” Arapça’da “akhtaara,” ve “seçim” “ihtiyar“dır.
Bu sözcüğün kökü “hayr,” dır ve anlamı “iyi.”dir. Fiil formu “ikhtaara” nın literal anlamı “kendisi için
iyiyi seçmek”tir. Dolayısıyla, bu bakış açısına göre, seçmek, iyi olanı seçmektir.
Seyyid Nakuib el-Attas, modern Malay felsefecisi, seçme nosyonunu özgürlük düşüncesine bağlıyor:
İhtiyar olarak bahsedilen seçim, iki alternatiften iyi, daha iyi ve en iyi olanı arasında
seçim yapmaktır. Bu nokta en çok felsefi özgürlük problemiyle de doğrudan ilgili
olduğu için önemlidir. Dolayısıyla, iki alternatiften kötü olanını seçmek “ihtiyar” ile
adlandırılan bir seçim değildir, aslına bakılırsa bu bir seçim de değildir, daha çok
insanın kendi kendine yaptığı bir haksızlıktır. Özgürlük kişinin gerçek ve asıl
tabiatının isteklerine uygun olarak hareket etmesidir-yani haqq’a*gerçekliğe+ ve
“fıtrat”a [asli tabiata]-ve ancak iyinin ne olduğuna dair bu seçim “özgür seçim”
olarak adlandırılabilir. Daha iyisini seçmek, işte bu yüzden bir özgürlük eylemidir, ve
kişinin kendine uyguladığı adalettir. Bu iyinin ve kötünün; erdemin ve ahlaksızlığın
bilgisini gerektirir; bunun yanında daha kötüyü seçmek, bir seçim değildir çünkü
ruhun hayvani isteklere eğiliminden kaynaklanan bilgisizliğe dayanır; bu bir
özgürlük de değildir çünkü özgürlük, ruhun kötüye kışkırtan güçlerinin baskınlığına
esir olmamasıdır.. 6
Bu kışkırtıcı ruhun esareti (nefs-ül emmare) özgürlükle ilgili tartışamalarda genellikle ihmal edilir.
Ahlaki özgürlük, mantıklı ve erdemli davranma özgürlüğü, modern bağlamda politik ve durumsal
özgürlük tartışmalarında göz ardı edilir. Yıkıcı ahlaki bozulma, şimdilerde bir özgürlük çeşidi olarak
düşünülmektedir. Kur’an’a göre bu yıkıcı meyiller emreden benliğin baskınlığının (nefs-ül emmare) bir
sonucudur.
İnsanın arzularına koşulsuz itaatini 20.yy. Amerikan felsefecisi Mortimer Adler, “çocuksu davranışa
dönüş” olarak nitelendirir:
İnsanın; toplumun veya gerçeğin isteklerini önemsemeyip arzusunun telkinlerini
açığa vurması çocukluğa dönüşmektir; Freud’un tabiriyle “isteklerin gerçeklikle
17