Şimdi değilse ne zaman?

Güncel
B
Bilanco .
bursa
uğraş didiş bir de beğenilmesin.
Komik kılıklarda kulislerde
sürün dur” diye düşündüğümüz
zamanlar çok oldu.
Ezber sorunumuz yüzünden,
uzun aylara yaygın (!) oyun çalışmamız
görev haline gelmeye
başlamıştı ki hocamız bir gün
yine korkunç bir haberle çıkageldi:
“Artık hazır sayılırsınız, oyunu
oynayacağız.”
Sanki aramıza bomba düşmüştü.
Alışmıştık gelip gitmeye, fırça yemeye.
Biz böyle mutluyduk(!)
Hadi oyunu çalıştık, oynamanın
ne gereği vardı ki?
O saatten sonra sızlanmanın bir
anlamı kalmamıştı. İlk defa sahnedeki
perdenin gerisinde bekleşiyorduk.
Tembihli olduğumuz için
de, perdeleri aralayıp acaba salon
dolu mu diye bakmıyorduk(!)
İtiraf ediyorum, hem de hepimiz
tek tek baktık(!)
Oyun başlamak üzereydi. Bütün
arkadaşlar karışık duygular içindeydik.
Salondakilerin hemen hemen
hepsi arkadaşlarımızdı. Bu
ciddi bir sıkıntı yaratıyordu. Kendini
ispat hastalığı ruhumuzu sarmıştı.
Sonunda “Perdeeeee(!)”
dendi ve oyun başladı. Yaklaşık
1.5 saat geçip gitmişti. Birer birer
selamlamaya çıktığımızda işin
büyüsüne vâkıf olmuştuk artık.
Adına alkış denen iki “çat çata”
bütün çekilen eziyetler unutulabilir,
insan ruhunu satabilirdi. “Hadi
canım, abartma(!)” demeyin.
Cesaretiniz varsa, kendinizle karşılaşmaktan
ve hesaplaşmaktan
korkmayacaksanız eğer, tiyatro
kursu devam ediyor. Hayatta,
kendi adıma yaptığım en hayırlı
iş olduğunu düşündüğüm tiyatro
kursuna katılın.
Maskenizi düşürün ve alkışlarla
kulaklarınız çınlarken hayatın
büyüsünü ve anlamını keşfedin.
KASIM-ARALIK / 2011
51