HELENDE HANDEN EINDWERK

HELENDE HANDEN
EINDWERK
opleiding Cranio-Sacraal therapie
Rita Van Rysselberghe
Februari 2012
1

INHOUDSOPGAVE
Inleiding bladzijde 3
De vervolmaking bladzijde 4
Iets over mezelf bladzijde 5
Het begin van mijn pad naar spiritualiteit bladzijde 6
De verschillende gevolgde modules bladzijde 7
Uit het zwarte licht Harry Mulisch bladzijde 8
Mijn allereerste ervaring met geven van cranio bladzijde 9
Enkele ervaringen met sessies mond werk bladzijde 12
Oefenpersoon Kathleen aan het woord bladzijde 13
Paulette en onze samenwerking bladzijde 17
Wat brengt het bij mezelf teweeg bladzijde 22
Explosieve en agressieve terugval van de ziekte bladzijde 28
May I go. By Susan A. Jackson bladzijde 32
Besluit bladzijde 33
2

INLEIDING
Een weg van vier jaar tussen de basiscursus in juni 2007 en de Advanced
classes in juli 2011.
Jaren van vernieuwing, twijfel, angst, groeiend naar een onderliggend dieper
vertrouwen.
In het begin dacht ik maar tot aan Talking To The Heart te gaan, maar steeds
weer kon ik niet weerstaan aan de roep van het leren. Leren omgaan met
anderen, mijn handen laten helen, schakel zijn in het grote geheel, in het
samenspel met anderen.
Nu ben ik zover gekomen:
Mijn eindwerk.
Toch wel een hele opgave. Terug het vertrouwen oppikken om van daaruit
vertrekkend aan te belanden bij het einde van een mooie opleiding die nooit
ophoudt. Want het begint toch weeral te kittelen om de hersenklas, de
lymfenklas en andere te volgen……………,maar eerst……….……,mijn
eindwerk.
Rita
3

DE VERVOLMAKING
Je hebt je bezieling gevonden en nieuw leven geschonken.
Treed in je nieuwe richting naar buiten.
Je bent volwassen, oude emotionele pijnen zijn geheeld,
waardoor je steeds meer in je eigen kracht wordt geplaatst.
Laat los wat je niet meer kan gebruiken en heb mededogen
en begrip voor anderen hun tekorten.
Voed je met heelheid, met je eigen innerlijke bron
En laat je drijven met de stroom.
Voel je één zijn, hoor de stem van je ziel
en treedt in gratie naar buiten,
naar anderen toe, vastberaden en zorgzaam.
Je hebt je persoonlijke groei en verlichting bereikt.
Geniet met volle teugen.
Innerlijke krachtkaarten Lisette Batseleer & Mireille Cornells
4

IETS OVER MEZELF
Ik ben 64 jaar waardoor ik al even achterom kan kijken naar het pad dat ik,
met vallen en opstaan, bewandeld heb. Ik ben gehuwd en heb vier kinderen,
drie zonen en een dochtertje dat overleden is bij de geboorte. Ondertussen
heb ik reeds zeven kleinkinderen: de oudste is 21 jaar en de jongste 3 jaar.
Toen onze oudste zoon achttien werd ben ik aan beide voeten geopereerd
waardoor ik helemaal niet kon stappen. Dus er kwam een tijd van ruimte om
te lezen.
Het boek dat een stuk mijn levensvisie veranderde was “Lessen in levenskunst”
van Wayne Dyer. Van daaruit ben ik de dingen anders gaan beleven. Zo ben
ik tot yoga, zweethut, reiki, wikka, herboriste, sjamanisme, sacraal en
Afrikaans dansen gekomen en toen kwam Cranio-Sacraal mijn pad
opgewandeld. Ik zie Cranio-Sacraal echt als de vervolmaking, zeker geen
eindpunt maar toch wel de kers op de taart. Het heeft mij zoveel bijgebracht,
zoals zelfvertrouwen en een gevoel van eigenwaarde.
Het begin van mijn pad naar spiritualiteit
Zoals ik hierboven al vermeld heb is alles begonnen met yoga.
Door een totale blokkade in mijn heupgewricht was vlot bewegen een
moeilijkheid geworden, in bijzonder alle vooroverbuigende houdingen en de
hurkzit kon helemaal niet meer. Mijn bekken was stilaan aan het dichtgroeien.
Via een kinesiste kreeg ik de raad om yogales te volgen. Bij mijn eerste
ontmoeting met de yoga was er iets in me dat er zeker van was dat ik ooit de
opleiding tot yogadocente zou gaan volgen. Na een drietal jaar yogales te
hebben gevolgd, heb ik dan de stap gezet en me ingeschreven voor de
opleiding tot yogadocente. In 2000 behaalde ik mijn diploma.
Daaruit ontstond het lesgeven. Een hele overwinning voor mezelf om zo
vooraan te gaan staan en les te geven aan anderen, maar het lukte. Tot op
heden geef ik iedere dag van de week les en heb ik ondertussen een vaste
kern van mensen die wekelijks de yogales komen volgen.
5

Door het contact met al die mensen leerde ik de zweethut kennen. Terug een
overwinning om me helemaal bloot te geven, zowel fysiek als mentaal. Een
weg die mij veel kanten van mezelf toonde, kanten die ik helemaal niet
kende en van waaruit terug iets anders volgde.
Reiki kwam mijn leven binnen gewandeld. Terug iets nieuws. Vreemd, maar ik
zette de stap en liet mij inwijden, zo was het zaadje geplant dat nu nog
steeds vruchten voortbrengt. Reiki bracht mij ook bij Ann Van Canegem die
me de weg tot meditatie leerde en me zeer dierbaar geworden is.
Reiki leerde mij de helende kracht van mijn handen ontdekken, leerde mij de
schakel te zijn tussen de persoon die op tafel ligt en het grote geheel. Dat
was een wonder voor mij. Meer en meer mensen leerde ik kennen, meer en
meer durfde ik mij uiten over de kracht van het mooie helingwerk en het
aanbieden ervan, vanuit een diep vertrouwen dat het werkt.
Ondertussen is ook dat uitgegroeid tot een groep mensen en twee keer per
maand komen we samen om elkaar een heling te geven.
En het zaadje groeide en bloeide verder. Er kwam iemand op mijn weg,
Paulette, die ondertussen een heel goede vriendin is geworden. Ze nodigde
mij uit om samen sacrale dans te volgen. Terug een ontmoeting met mezelf.
Later kwam ook het Afrikaans dansen dat nog een stukje dieper ging.
Er kwam nog iemand op mijn pad, Rita. Van haar leerde ik de wereld van het
sjamanisme kennen. Ook Rita is ondertussen een heel goede vriendin
geworden. We delen heel veel met elkaar, waaronder ook het Cranio-
Sacrale.
Dan diende het herborisme zich aan. Ik behaalde ook hier mijn diploma in
2005.
De wicca kwam op mijn pad. Wij vormden een groep met gelijkgestemde
zielen. Samen vieren we de acht jaarfeesten.
Transformational breathing bracht me de bevrijding van het trauma van mijn
overleden dochtertje.
Dan is er nog het antroposofisch schilderen, het tekenen van mandala’s en
graancirkels. Dit heeft een betekenis in mijn leven want zo kom ik helemaal
dicht bij mezelf.
Op aanraden van Rita liet ik me inschrijven voor de opleiding Cranio-Sacraal.
Daar stapte ik met een bang hart in. Toch wel terug een uitdaging om in
contact te komen met een groep mensen en om terug les volgen.
6

De verschillende gevolgde modules
20 – 24 juni 2007 Basiscursus Marijke Baken
24 – 28 october 2007 Follow – Up Tina Vervacke
9 – 13 april 2008 Sfenoïd Tineke Cieraad
16 – 20 april 2008 Talking To The Heart Tina Vervacke
29 oktober –1 november 2009 Viserale Cranium Etienne Peirsman
5 – 8 november 2009 Familieopstellingen Tinek Cieraad-
Franca Brullemans
22 – 25 april 2010 Pasgeborenen Etienne Peirsman
20 – 23 mei 2010 Alarmklok Etienne Peirsman
26 – 29 mei 2011 Oogwerk Etienne Peirsman
16 – 19 juni 2011 Werken met de immuunrespons
Etienne Peirsman
19 – 23 Juli 2011 Advanced Classes Ingeborg Teeken
10 – 13 november 2011 Diep Spierwerk Bhaven Heeremans
7

Ieder atoom in de aardkorst, de zee, de lucht en de wolken
is beladen met leven en dood.
Alle materie is zwaar en murw van herinnering.
Alles is al eens een nier geweest, een lip, een bloem, een nagel.
Wat eergisteren deel uitmaakte van een regenwolk,
Wat gisteren in de angel van een mug en
Vandaag in de neus van een kardinaal en
Morgen is het in de worm die hem opvreet,
Overmorgen in het gras boven zijn graf, en
Dan in de uier van een geit die er op graast, en
Even later in de vuist van een communist die er van drinkt.
Alle doden zijn overal om ons heen en in ons eigen lichaam.
De hersenen waarmee we aan de doden denken,
Ons hart waarmee we om de doden treuren,
De tranen die we om de doden vergieten.
Dat alles bestaat uit dezelfde doden.
Alles waaruit wij bestaan en wat wij zien,
is ontelbare keren door het leven en de dood heengegaan.
Alles is doodmoe daarvan………
Harry Mulisch – Het Zwarte Licht.
8

CRANIO-SACRAAL IN DE PRAKTIJK
Het begin
Vanuit de Reiki behandelingen was ik al gewoon om heling te geven. Zo kon
ik ook cranio-Sacraal behandelingen aanreiken.
In het begin was het oefenen, het leren ontdekken van de ritmes in het
lichaam, het leren onthouden van hoe mijn handen te plaatsen zonder angst
om het niet juist te doen.
Rita De Pauw, mijn vriendin, is hierbij een heel goede steun geweest, niet
alleen in het oefenen maar ook tijdens de modules. Het was voor mij niet
haalbaar om gelijktijdig een volledige les te volgen en nota’s te nemen,
Rita bood mij aan om haar nota’s te kopiëren waarvoor ik haar nog altijd
dankbaar ben.
Tijdens het oefenen kreeg ik steeds meer en meer vertrouwen, leerde ik
verschillende ritmes ontdekken, leerde ik voelen op een heel zachte manier.
Meer en meer kwamen er mensen op mijn pad die ik mocht helen en
waarvan ik leerde.
Mijn allereerste ervaringen met het geven van een Cranio-Sacrale
sessies.
Ik mocht een periode werken met een jonge vrouw die het heel moeilijk had
met haar seksualiteit. Ze kon zich niet volledig losmaken van haar angsten die
boven kwamen drijven tijdens het vrijen. Na een paar sessies is het haar
duidelijk geworden dat er een trauma aan de basis lag.
Een heel slechte relatie met haar vader was de reden van haar angst.
Langzaam is het trauma weggeëbd, met heel veel geduld, luisteren, voelen,
wachten tot wanneer er een opening kwam in plaats van het krampachtig
toetrekken van de vagina.
De problemen waren van de baan, ze is ondertussen gelukkig gehuwd.
En ze verwacht haar eerste kindje.
__________
9

Er kwam een man met een ernstig probleem. Telkens wanneer hij zich in een
groep mensen bevond, kwam er een braakreflex. Ook dit was een trauma.
De man zijn vader was zeer dominant waardoor er zich een heen hoop angst
had opgestapeld ter hoogte van zijn keel.
De eerste sessie was verschrikkelijk. Hoe hij telkens opnieuw die braakneiging
kreeg bij het minste contact van mijn handen op zijn lichaam. Hij kromp als
het ware in elkaar. Heel zachtjes heb ik de behandeling opgebouwd.
Met zachte aanrakingen en praten, gewoon geruststellen. Laat maar los, heel
zachtjes. Na een tiental behandelingen waren zijn problemen opgelost. Ik kan
niet zeggen dat ik iets specifiek gedaan heb, gewoon aanwezig geweest in
een zachte aanraking, het voelen van het ritme dat vanuit een chaos
overvloeide in een diep vertrouwen en zo belandde hij in de long tide wat
hem een innerlijke rust schonk.
Laatst ontmoette ik de man en was ik aanganaam verrast. Hij was een aantal
kilo aangekomen en het sierde hem. Hij zag er bijzonder goed uit en vertelde
dat zijn probleem opgelost was.
__________
Een vrouw van dertig jaar had een maagverkleining laten uitvoeren met een
depressie als gevolg. Zij had ondermeer een zelfmoordpoging achter de rug.
De echtgenoot kwam ten einde raad vragen of ik haar niet kon helpen.
Opnieuw een heuse opdracht. Ook hier was het nodig om gewoon aanwezig
te zijn, heel zacht de handen te leggen en te luisteren naar haar lichaam,
haar ritmes, de chaos ontdekken en wachten tot het overging in een rust. Ik
voelde niets toen ik haar middenrif behandelde, het was net of er geen
enkele doorstroming was.
Ik gaf haar de raad om naar de arts te gaan. Na een tweetal weken van
aandringen heeft ze een arts geraadpleegd. Het poortje dat aangebracht
was aan het begin van de maag was volledig ontstoken. Toen dat genezen
was, zijn we verder gegaan met de cranio-Sacrale behandelingen die haar
uiteindelijk heel goed geholpen hebben.
Momenteel heeft ze geen problemen meer.
__________
Toen kwam er een jongen met nog een zwaarder trauma.
Op driejarige leeftijd was het gezin naar Engeland gaan wonen. De jongen
kon daar niet aarden, werd gepest op school, speelde niet, had geen
10

vriendjes en was veel ziek. Van zodra hij de taal beter begreep en sprak
kwam er verbetering.
Toen de jongen in zijn puberteit was, kwamen de ouders terug in België
wonen waardoor hij in een heel andere omgeving terechtkwam, andere
klasgenoten kreeg en het pesten herbegon. Het begon allemaal van voor af
aan. Hij ondernam een zelfmoordpoging, begon met het experimenteren
van drugs, had zijn studies stopgezet en bracht ganse dagen in bed door.
Bij de eerste behandeling begon hij te hyperventileren en rilde hij over zijn
hele lichaam. Het duurde bijna tot aan het einde van de behandeling tot er
een rust kwam, een diep wegzinken. Er zijn nog heel veel behandelingen
gevolgd. Veel heb ik geluisterd naar zijn verhalen, gevoeld waar de chaos in
zijn lichaam sterk aanwezig was en gewacht, in zachtheid tot de overgave
er was.
Toen hij de laatste keer voor een helingsessie kwam, bedankte hij me met de
woorden: “Door die behandelingen heb ik leren vertrouwen op mijn
lichaam.”
__________
Een jonge vrouw komt op yogales, alles verloopt vlot. Ze is jong en lenig en
heeft geen enkel probleem op lichamelijk gebied. De tweede les vraag ik
naar gewoonte “Heb je goed geslapen vorige week na de yoga?” Haar
antwoord was “Neen, geen oog dicht gedaan.” Ik kon veronderstellen dat
het iemand was waarbij de emoties geraakt zijn en dan ga ik voorzichtig om
met de berghouding.
Al van in het begin van de les merk ik dat er iets is, angst of verdriet. Na een
drietal houdingen begint ze enorm te hyperventileren. Nadat ze rustig is
beëindig ik de les en stel voor om een cranio-Sacrale behandeling te geven.
Het is haar onbekend maar ik mag haar behandelen. Ze begint terug te rillen
en te huilen, ik mag haar bijna niet aanraken. Bij het minste contact huilt ze,
maar ik heb volgehouden, rustig, ook wel een beetje angstig, maar op het
einde was er rust.
Toen kwam haar verhaal.
Reeds een drietal jaar was ze in behandeling bij een gynaecoloog, haar
kinderwens was zo groot maar het lukte niet. Er waren al een paar sessies
geweest met in vitro behandeling die telkens mislukt waren.
De vrouw van haar broer was die dag bevallen van hun eerste kindje. Alle
hoop, alle verwachtingen die bij haar niet ingelost werden, telkens weer dat
bang afwachten. De geboorte van het kindje van haar broer was de druppel
die de emmer van verdriet en pijn liet overlopen. Tot op heden heeft ze geen
kindje, maar door de sessies heen heeft ze leren aanvaarden, heeft ze leren
11

luisteren naar haar lichaam. Beetje bij beetje verzachtte de pijn door
aanvaarding. Tijdens elke sessie die volgde heb ik geduldig gewacht,
geluisterd, gevoeld, veel gepraat met haar baarmoeder en eierstokken.
Nu kijkt ze met heel andere ogen naar haar lichaam. De behandelingen zijn
gestopt. Ze heeft rust gevonden en vult haar leven met andere dingen. Er is
geen bang afwachten meer.
Enkele ervaringen met sessies waarop ik heb leren omgaan met
het mondwerk.
Voor mondwerk had ik een drietal mensen waarop ik mocht oefenen.
Mondwerk was voor mij toen heel moeilijk omdat ik niet volledig durfde te
vertrouwen op mezelf. Steeds kwam weer die twijfel de kop opsteken. Heel
blij en dankbaar ben ik die mensen die me toelieten op hen te oefenen.
Bij de eerste persoon, een vrouw, merkte ik dat de vomer volledig vast zat.
Er was geen beweging in te krijgen. Na de eerste sessie was er weinig
gebeurd. Bij de tweede sessie kwam er langzaam beweging in de vomer, die
gaf het door naar de palatines. ok de pterigoide, die eerst aan de linkerkant
vastzat, kwam langzaamaan los. Bij de derde sessie herbeleefde die vrouw
plots de bevalling van haar eerste kind, nu 12 jaar geleden. Ze voelde dat
haar mond helemaal bevrijd was, ook in haar bekken waren er dingen
vrijgekomen.
Een hele mooie ervaring die ik mocht beleven.
__________
De tweede vrouw waarop ik mocht oefenen zat helemaal vast in de nek. Ik
heb toen eerst de nek vrijgemaakt met het ontwinden van hoofd en armen,
daarna de mio faciale band vrij gemaakt en pas dan mondwerk toegepast.
De linkerkant zat muurvast, er was een geweldige hitte opgeslagen in de
pterigoide die vervolgens een ruimte liet ontstaan. De rechterkant was zo
zacht, alles stroomde. Na de behandeling kreeg de vrouw een geweldige
bloedneus waardoor alle spanning verdwenen was.
Geregeld komt de vrouw nog op behandeling.
Die bevrijding in haar mond heeft haar heel goed gedaan.
__________
12

Bij de derde vrouw gebeurde het volgende :
Een kapster met pijn in de onderrug. Tijdens de behandeling
heeft ze steun nodig onder de dijen en dan nog kan ze moeilijk van de tafel
komen en heeft ze last van de rug.
Reeds verschillende keren een osteopaat bezocht zonder enige verbetering.
Na een 8 tal sessies start ik met mondwerk al staat de vrouw er niet helemaal
voor open, het voelt voor haar te intiem.
Na zacht aandringen krijg ik toestemming om in de mond te werken, ik start
heel zachtjes met de vomer waarbij ik een spanning voel. Ook het hartritme is
hier sterk voelbaar. Voor mij de eerste keer dat ik het waarneem. Bij de
zygoma merk ik dat de linker heel zacht aanvoelt maar de rechter zit
behoorlijk vast. Er is een enorme hitte opgeslagen die met geduld en
wachten vrij komt.
Bij de pterygoid mag ik links diep wegzakken, maar rechts is onbereikbaar. Er
is zoveel spanning waardoor er een braakreflex komt, de paletines komen zo
niet aan de orde.
Er is toch een tevredenheid. De mond voelt lichter aan, ook haar kaakbeen
is niet meer zo stroef.
---------------------------
Oefenpersoon Kathleen maakte een verslagje van haar ervaringen met
cranio :
Nekstijfheid – schouders zitten vast.
Hoofdpijn, maar nooit aanhoudend, vooral wanneer de maandcyclus moet
beginnen. De hoofdpijn komt vanuit de nek en trekt naar de kruin toe. Ook
een koude in de buikstreek.
Volgens de osteopaat is er zeer weinig schedelbeweging, wat soms resulteert
in lage rugpijn, en stijfheid in de onderrug.
Tot nu toe heb ik met de yogaoefeningen al een gunstig resultaat voor de
lage rug.
Woensdag 17 maart : vaststellingen tijdens en na behandeling 1
Regelmatig tintelingen in het hoofd en langs de wervelkolom, vooral als het
heiligbeen lichtjes opgetild werd.
Aangenaam warmtegevoel op de plaats waar er werd behandeld.
Positieve indruk na de behandeling.
Mijn hoofd voelt licht aan en kan soepel bewegen.
13

In de namiddag krijg ik last in de lage rug. Er komt een onprettig trekkerig
gevoel opzetten, ik heb steeds de neiging om over de nierstreek te wrijven
omdat die vermoeid aanvoelt. Het is net alsof de nier energie uitgeput is.
Tegen de avond is dit gevoel volledig verdwenen en het is ook niet meer
teruggekomen de volgende dagen.
Zaterdagmorgen: buikkrampen, verdwijnen onmiddellijk met warmwaterkruik,
geen diarree, geen maandstonden.
Zondagvoormiddag opnieuw zeer hevige buikkrampen gedurende 5 min,
geen diarree, geen maandstonden, geen last meer gehad nadien
gedurende de dag.
(Verslag opgemaakt op zondag 21/03/2010 om 21u52)
Woensdag 24 maart : vaststellingen tijdens en na behandeling 2
In het begin van de behandeling heb ik mij er vooral op gefocust dat ik je
toegang gaf om in contact te kunnen komen met de organen die je wou
behandelen.
De gewaarwordingen waren gelijklopend tijdens de behandeling, maar in de
namiddag viel het mij op dat ik ontzettend moe was, ook in de
daaropvolgende dagen.
Ik heb echter geen krampen en pijn gehad zoals vorige week
Toen je je handen ter hoogte van de keelchakra bracht kreeg ik het
ontzettend benauwd en een heel drukkend gevoel, ondanks dat je handen
maar heel lichtjes contact hadden. Dit gevoel van benauwdheid is nog
gedurende gans de dag blijven hangen. Het was hetzelfde gevoel dat ik
dikwijls had in mijn jeugd als het zwijgen mij werd opgelegd en ik mij verbaal
niet mocht verweren.
Toen je je handen onder mijn schouderbladen bracht heb ik een schokje
gevoeld in mijn onderlichaam.
Verslag opgemaakt op zondag 28/03/2010 om 22u51
Vrijdag 2 april : vaststellingen tijdens en na behandeling 3
Opnieuw de keelchakra behandeld met een familieopstelling als aanvulling.
De familieopstelling op zich vond ik minder geslaagd.
Ik kreeg het minder benauwd dan de vorige keer.
Bij het ontladen van het diepliggend punt achteraan de tanden heb ik voor
het eerst duidelijk een visualisatie gehad dat er iets openging. Aanvankelijk
zag ik een donkere vlek en opeens werd het uitgeklaard vanuit de kern en
alles was opgelost. Heel verrassend!
14

Wat mij opvalt na de behandeling is dat het een heel positief en weldoend
gevoel met zich meebrengt. Ik voelde mij bevrijd van ongekende
opgestapelde spanningen.
Ik ben benieuwd naar de volgende behandeling vrijdag 16/04 om 8u30.
Vrijdag 16 april vaststellingen tijdens en na behandeling 4
Ik heb genoten van een fantastische behandeling! Er hebben zich blokkades
opgelost. Het was zo direct voelbaar en ook zichtbaar met gesloten ogen.
En het leuke was, als ik jouw verhaal hoorde, dat het klopte met hetgeen ik
voelde. Werkelijk ongelooflijk!
Ik voelde mij als herboren! Alsof ik bevrijd ben van dingen waarvan ik niet wist
dat ze er waren. Het voelde goed, echt waar!
Ik vond dat de ochtendsessies een betere inpakt hadden op mij dan de
namiddagsessies.
Ik merkte dat je beter op mij kon werken als ik je toestemming gaf om mij te
helen, als ik mij volledig overgaf aan je heling, dan kon je echt diepgaand
werken.
Voor mij was het een heel positieve ervaring om met deze methode kennis te
maken.
Rita, je bent een fantastische vrouw met een ongelooflijke rijkdom aan kennis
en inzichten! En je bezit het talent om het op een prettige en diepgaande
manier te doen!
Heel veel dank voor uw geduld, tijd en interessante babbels!
Dikke knuffel
Kathleen
________
Ontsteking van het evenwichtsorgaan in het rechteroor.
Een 36 jarige vrouw krijgt last van evenwichtsstoornissen na een zware
verkoudheid.
Er volgen een reeks onderzoeken.
De uitslag toont aan dat er een ontsteking zit op het evenwichtsorgaan,
waardoor ze problemen heeft met autorijden. TV kijken wordt bemoeilijkt
door de vele prikkels en wanneer ze haar hoofd draait is ze duizelig.
Uiteindelijk neemt de linkerkant een gedeelte van het evenwicht over zodat
de problemen sterk verminderd zijn. De vrouw kan terug aan het werk maar
moet echter nog voorzichtig zijn tijdens het rijden. Ook tijdens de
15

yogahoudingen merk ik dat ze het vooroverbuigen niet meedoet, ook het
draaien van het hoofd kan niet.
Ik stel voor een cranio sacrale sessie te doen waar ze op ingaat met de
woorden, “ Helpen zal het niet want de arts beweert dat ik er nooit meer
vanaf geraak”.
Van bij het begin voel ik dat rechts niet stroomt, bij de facia glyde kom ik
maar tot aan de knie en daar stopt het. Zelf voelt zo ook duidelijk het verschil
tussen links en rechts. De eerste sessies hou ik bij de gewone behandeling,
rustig wachten tot ik voel dat de stroming op gang komt.
Vanaf de derde sessie vraag ik toestemming om in de mond te mogen
werken. De vomer , de zygoma en de pterigoide zitten totaal vast. Na een
eerste sessie in de mond heeft ze last van zware hoofdpijn en kan ze niet
slapen maar dat gaat de volgende dag over.
Er volgen nog twee sessies waarbij ik mondwerk toepas, alles komt los en
stroomt vrij, maar de problemen met het evenwicht blijven bestaan.
Uiteindelijk heeft haar linkerkant het volledig overgenomen en laat het nu niet
meer los. We gaan wel verder met de heling en zien wat het brengt.
16

Kanker begint en eindigt met mensen.
Door alle wetenschappelijke abstractie kun je
dat basale idee wel eens uit het oog verliezen.
Artsen behandelen ziekten,
maar ze behandelen ook mensen en
daardoor worden ze in hun professionele bestaan
soms in twee richtingen tegelijk getrokken.
Jane Goodfiel
Paulette en onze samenwerking
Een beetje achtergrond informatie over Paulette. Ik leerde haar 15 jaar
geleden kennen als een gezonde vrouw. Zij is iemand die heel positief in het
leven staat.
Ze is weinig ziek, behalve de sinussen die soms last bezorgden. Vooral links
met meestal een druk op de ogen, opgezwollen ogen en verstopte neus. Er
was vroeger een lichte allergie die verbeterd was met ouder worden.
Verder gezonde levensgewoonten. De natuur ligt haar heel na aan het hart.
Samen werken met haar is aangenaam omdat ze dicht bij haar lichaam
staat. Haar aanvoelen is heel scherp. Wel is haar leven getekend met zware
stressperiodes.
Telkens wanneer ze een heling kreeg, was het alsof haar lichaam helemaal
over kantelde naar rechts. Het voelde voor haar alsof ze op haar zij draaide.
Ook ik voelde de stroom van energie volledig ingenomen worden door de
rechterkant van haar lichaam. Telkens was er na de behandeling een zekere
harmonie bereikt, ze was terug opgeladen,.
Dat ging zo een paar maanden door tot er een soort blokkade ontstond
onder de linkse oksel. Vanaf dan zijn we beginnen notities maken.
Vrijdag 20 maart 2010 behandeling Paulette
Voor de behandeling was er veel druk op de ogen en voelde zij zich moe.
De linkse oksel, schouder, arm en vinger zaten muurvast.
Tijdens de behandeling heb ik enorm veel spanning gevoeld inwendig, één
bol zenuwen. Aan de linkse schouder en oksel heb ik gevoeld dat er een
zwarte massa zat.
17

Soms zelfs stekende pijn in de linkerschoudertop tijdens de behandeling.
Wanneer er een opening ontstond ging de pijn weg, in de buik was er een
gevoel alsof er iets wou “uitbarsten” zoals een vulkaan.
Bij het mondwerk waren pijnlijke drukpunten, de vomer mocht ik bijna niet
aanraken omdat het heel gevoelig was. Na de behandeling voelde ze zich
rustiger maar ze voelde wel nog een verhoogde druk in het hoofd en de
ogen.
Ikzelf voelde een enorme weerstand in haar systeem, het voelde aan alsof er
vanbinnen een tegendruk ontstond, er kwam hitte en koude vrij maar ook
een enorme weerstand.
Vrijdag 26 maart 2010 behandeling Paulette
Bij het heiligbeen en het schaambeen is er een gevoel van verticale stroming
naar beneden. Het is de eerste keer dat ze een verticale beweging voelt, er
ontstaat een stroming in de buik.
Bij het hart is er een donkere massa links.
Hier gebruik ik SER. En ik vraag haar om contact te maken met het hart en de
hartbeschermer.
Paulette zegt “Ik zie rond het hart een “kippendraad” die aanvoelt als oude
pijn die mijn hart omringt. Er komt ruimte en veel licht alsook pijn aan het
hart.”
Ik vraag “Kan je eens kijken vanwaar die pijn komt?”
Haar antwoord is “Ik voel mijn hoofd omhoog gaan maar het wordt daarna
weer terug naar beneden gedrukt”.
Bij het mondwerk links boven en onder is het drukpunt heel pijnlijk en
muurvast. Rechts is alles open en pijnloos.
De kin gaat vlot naar voor en zorgt voor heel veel licht en bevrijding van de
spanning rond de mond.
Na de behandeling is er een gevoel van bevrijding van veel spanning.
‘s Avonds blijft er een lichte pijn boven de mond en onder het linker oog.
Ook is er een goede zuivering (stoelgang).
Paulette heeft het gevoel of er iets veranderd is.
De volgende dagen is er heel veel energiestroom waarneembaar, de ogen
zijn minder geïrriteerd en er is ook meer ruimte rond de ogen. Ook het hart
voelt lichter aan en de linker oksel en schouder voelen vrijer.
Vrijdag 2 april 2010 behandeling Paulette
Het is opmerkelijk hoeveel meer stroming er is, overal.
Paulette zegt : “Als ik het vergelijk met de eerste keer is er een enorm verschil
voelbaar. Ik voel werkelijk de beweging in mijn “eigen vocht”. Alsof er een
18

stofzuiger door mijn aderen gaat. De spanning in de linker oksel is enorm
verbeterd, ik kan mijn arm al volledig strekken in de hoogte. Er blijft wel nog
pijn onder de borst naar de 4 de wervel toe. In de mond was het ook minder
pijnlijk. Het deed enorm veel deugd en ik voel mij heel licht en energievol.
‘s Avonds is er een zuivering via stoelgang en verlies ik heel veel slijmen.
Ik merk dat na iedere behandeling die ik geef er een zuivering op volgt, soms
slijmen via stoelgang, niezen, soms komen er ook pijnen vrij die lang vast
gezeten hebben, zoals diep in de keel (een heel oude brok diep in de keel).”
En zo gaan we verder met toch een tweetal helingen per maand.
Er komt een operatie in de maand augustus 2010 : een duimprothese
waarvan het herstel vrij vlot verloopt. Ze blijft echter pijn hebben in de
leverstreek. Na het doktersbezoek is ze gerustgesteld. Door het meer
gebruiken van haar rechterhand blijkt de aanhechtingsspier ontstoken
waarvoor ze ontstekingsremmers en pijnstillers krijgt.
Een nieuwe heling volgt. Ik zie dat haar rechterzijde een stuk hoger komt dan
haar linkerzijde, echt uitgesproken zichtbaar. De plek ter hoogte van de lever
mag ik niet aanraken door de hevige pijn. Ook praten kan niet tijdens de
sessie omdat ze zich niet kan concentreren. Ik geef haar de raad om terug
een arts te raadplegen omdat er geen enkele stroming waarneembaar is in
haar systeem.
Raadpleging arts
De arts stelt vast dat de pijn veroorzaakt wordt door een ontstoken
aanhechtingsspier.
De arts schrijft pijnstillers en ontstekingsremmers voor.
Het helpt niets, de pijn verergert nog en ze kan nog met moeite recht komen
wanneer ze een heling gekregen heeft.
Er wordt een afspraak gemaakt voor verder onderzoek waarbij de arts een
echografie aanraadt.
Donderdag 2 september 2010 : de uitslag
“Mevrouw je hebt longkanker met vele uitzaaiingen over je ganse lichaam.
Je bent een palliatieve patiënt ! Overlevingskansen 6 maanden tot max.
1jaar.”
Een longtumor met uitzaaiingen in lever, lymfe, borst, bot en pancreas.
Een enorme angst overvalt haar, de grond zakt weg onder haar voeten,
de wereld staat even stil.
Er ontstaat een enorme paniek, het alarmsysteem gaat even over zijn toeren.
Maar ze herpakt zich en grijpt naar de middelen die ze bezit.
19

Het eerste is de ademhaling, ze richt haar aandacht naar elke in - en
uitademing en voelt een zekere rust ontstaan in de golfstroom van onrust.
Van 6 tot 10 september komt ze in de kliniek in Zottegem terecht.
Alles gaat nu extreem vlug.
Op 1 week krijgt ze longpunctie – borstpunctie – botpunctie.
Alle mogelijke onderzoeken volgen waaronder CT scans, RX en MRI scans.
Haar lichaam incasseert !!
Ze krijgt een overvloed aan gevaarlijke vloeistoffen (CT –scan, MRI – scan) en
heel veel stralingen.
Door de snelle opvolgingen van de onderzoeken, zijn de resultaten op 1 week
gekend.
Ik stel haar voor om zoveel mogelijk cranio en Reiki te geven ter
ondersteuning. Ze gaat akkoord.
En zo lopen onze wegen samen, wegen van cranio en Reiki die ons samen
verbinden.
Haar motto :
Ik geloof
Ik vertrouw
Ik laat los
Ik wil genezen !!
Op 26 september geef ik een heling ter voorbereiding op chemo.
Wanneer ze op tafel gaat liggen is ze een wrak, er is niet een beetje stroming
waar te nemen in haar lichaam wanneer ik contact maak. Wachten en
geduld tot de stroom langzaam op gang komt door haar systeem telkens
weer uit te uitnodigen tot stromen.
Tijdens de sessies komen vele emoties naar boven die worden losgelaten.
Er komt licht in de blokkades, ze voelt de dingen veranderen, harde plekken
gaan terug stromen.
Steeds gaat ze naar huis met een verhoogde energie.
We gaan zo verder, tot driemaal per week geef ik een heling.
Zaterdag 3 december 2010
Paulette krijgt te horen dat de tumor gestabiliseerd is waardoor een enorme
dankbaarheid haar overspoelt.
20

Nu lukt het haar om tijdens de meditatie contact te maken met de
hoofdtumor.
Vroeger voelde die heel agressief aan, zelfs ik voelde zijn weerstand tijdens
de behandeling. Zowel Paulette als ikzelf mochten hem niet aanraken.
Er komt een verandering in de tumor die nu “vriendelijker” aanvoelt, het is
alsof hij bereid is tot herstel.
Aangezien er een stabilisatie is wordt er beslist om toch nog twee chemo
kuren bij te geven.
In die donkere tunnel ontstaat er een klein lichtpuntje !!!
Ze blijft geloven in “wonderen” met de hulp en de liefde van allen die haar
omringen.
We blijven verder gaan met cranio en Reiki.
Ze laat zich ook homeopathisch begeleiden ter ondersteuning bij die chemo
behandelingen.
En we gaan verder met helen. Telkens weer praten we met de tumor, met de
uitzaaiingen en sturen we stamcellen, T- cellen en macrofagen. Het lukt en
we voelen de verandering op gang komen, telkens na een heling is ze
anders, levendiger, een stukje hersteld.
We zijn reeds 9juni 2011en alles blijft stabiel.
Bij de RX – thorax merkt men meerdere osteoblastische botletsels op het
niveau van de dorsale wervelzuil en ribben = herstellend bot.
De tumor is niet meer zichtbaar op de RX (wat niet wil zeggen dat hij weg is).
Enkel op de CT scan kan je zien of de tumor effectief helemaal verdwenen is
maar men wacht liever om nogmaals giftige vloeistoffen toe te dienen.
Het is wel een feit dat haar lichaam een manier gevonden heeft om zich te
herstellen, met de medewerking van cranio en homeopathie.
Ook haar eigen ingesteldheid, haar moed en vertrouwen is van onschatbare
waarde bij het herstellen van haar lichaam.
De behandeling door Paulette verwoord.
Ik ga nu in volle vertrouwen liggen en stel me volledig open voor wat komt.
Ik kan ook volledig mijn gedachtestroom stil leggen en ben me volledig
bewust van de plaatsen in mijn lichaam die Rita behandelt.
Ik voel dat het stroomt, waar er blokkades zaten.
We gaan soms in gesprek met een deel van mijn lichaam. Dan zitten we al in
het etherische lichaam.
21

Soms komt er een verschuiving of heb ik het gevoel dat er nieuwe
verbindingen ontstaan of dat er andere oplossen.
Soms zien we beelden, of helpende gidsen, engelen, totems.
Soms wordt er iets duidelijker !
De behandeling is meer dan een lichamelijke heling voor mij.
Het is een communicatie met mijn DNA, een spirituele reis en een oplossen
van spanningen en blokkades. Zelfs tot in vorige levens.
Ik ben ervan overtuigd dat cranio en Reiki me de inzichten, de kracht en
energie hebben aangereikt om mezelf lichamelijk te helen!
Een ongelooflijk geschenk!
“Dank je wel lieve Rita, schat van mij, mijn zielenzus. Ik zie je graag.”
Nu komt het er op aan om ook de gedachte van ziek zijn te leren loslaten.
Dit is een moeilijk proces want het blijft hangen in het gedachtensysteem.
Ik moet leren leven met beperkingen.
Dingen die ik graag deed, lijken nu soms niet meer te lukken.
Ik moet leren mijn leven anders te leven.
Nieuwe uitdagingen zoeken die ik kan realiseren.
Het blijft een moeilijk pad met vallen en opstaan. Waarschijnlijk lukt het pas als
ik kan loslaten wat vroeger was en kan beleven met wat nu is.
Soms, als de vermoeidheid of pijn groot is, is het zo moeilijk om het patroon te
doorbreken door iets te doen, dan blijkt de spiritualiteit waarin ik steeds
terecht kon zo ver weg !
Ik blijf zoeken naar een antwoord en hoop dat cranio mij kan verder helpen
op de weg van herstel.
Wat brengt het bij mezelf teweeg.
Het gebeuren heeft ook een invloed op mezelf telkens wanneer ik zie hoe de
behandeling haar helpt. Dikwijls kwam ze hier aan als een wrak. Omdat het in
het begin niet lukte om de trap op te gaan, gaf ik de behandeling in de
leefruimte nadat ze eerst een tiental minuten moest bekomen van de
geleverde inspanning om tot hier te komen.
Stilaan kreeg ze meer kracht. Na elke chemobehandeling ging ze eerst de
dieperik in om er daarna weer langzaam uit te kruipen.
Het geloof in herstel werd langzaam aan sterker. Allebei gingen we ervoor.
Ze komt terug naar de yoga les. Ze kan wel niet alles meedoen, maar ze
heeft de moed om te proberen, al is het maar om haar onder te dompelen in
de energie van de groep en de ruimte.
In het ziekenhuis durven ze stilletjes uitspreken dat ze een
“medisch wonder” is.
Maar we blijven met onze beide voeten op de grond .
We gaan verder met soms twee behandelingen per week en
22

praten met de thymus. Soms lukt het, soms niet. Telkens komt ze opgeladen
van de behandeling, is haar ademhaling beter en staat ze weer met meer
kracht in het leven.
Ik heb enorm veel bewondering voor Paulette, voor haar geloof en
vertrouwen. Ik voel mij enorm rijk met zo een vriendin.
Een nieuwe gebeurtenis - Paulette aan het woord.
Er ontstaat een periode van “stress” : mijn schoonmoeder die 95 jaar is, is het
leven aan het loslaten na een val. Ze weigert voedsel en drinken en vraagt
om te sterven.
Het wordt een “onmogelijke periode”, zowel voor haar als voor de familie.
De emoties lopen hoog op door conflicten met de dokters, het rusthuis en het
verplegend personeel.
Hierdoor komt ook, zonder dat ik het merk en begrijp, de ganse stresssituatie
over mij. Ik probeer afstand te nemen, ga niet meer op bezoek maar wordt er
toch bij betrokken door mijn echtgenoot.
Kortom, het gaat terug bergaf met mij en ik voel mijn kwetsbaarheid duidelijk
de kop op steken.
Nu kom ik tot de vaststelling dat de vele stressmomenten in mijn leven mij
steeds verzwakt hebben.
Ik had de kracht in mijn persoonlijkheid niet om me daar tegen te wapenen.
Zo kreeg “kanker” de kans om bij mij binnen te komen.
Het kan enkel door stress zijn dat ik ziek ben geworden, ik leefde zo gezond
mogelijk.
Longkanker maar nooit gerookt.
Veel beweging waaronder yoga, dans, wandelen.
Een gezonde spirituele ingesteldheid.
Geen overgewicht.
Gezonde voeding.
De situatie veranderde terug, er kwam opnieuw botpijn de kop opsteken in
de metastasen.
Na het overlijden van mijn schoonmoeder op 20 juni kwam er terug rust in
huis. Alles werd weer normaal, de spanning en de stresstoestanden losten op
waardoor er bevrijding en rust kwam in mijn systeem.
20 juni 2011 behandeling cranio.
Niet te geloven wat ik vaststel, gans haar lichaam is terug bij af.
Alles begint weer van voor af aan, haar rechterkant is helemaal uit evenwicht
23

Ik wist meteen dat de stress van de voorbije weken de oorzaak was, alles was
terug uit evenwicht.
Ik voelde van bij de eerste aanraking dat er geen stroom op gang kwam,
geduldig gewacht, haar systeem uitgenodigd, niets lukte. Ik voelde dat er
terug iets was dat alles opeiste, alles was donker, een dikke donkere massa
had de macht overgenomen.
Ik was zo geschrokken. Ik zag al ons werk, waar we toch al maanden mee
bezig waren, teniet gedaan worden door die stresssituatie.
Ik was zo kwaad op haar. Misschien niet zo mooi van mij, maar sterker dan
mezelf.
Paulette heeft nooit de kracht gehad om voor zichzelf op te komen en ik zag
daardoor alles in rook opgaan.
Het minste gebeuren maakt haar zo kwetsbaar.
En, ja hoor , de tumor nam het terug over waardoor de angst enorm
aangewakkerd werd. En dat maakte het heel moeilijk om voor de tweede
keer die angst te overstijgen.
De vraag blijft knagen waarom er een terugval is.
Er komt een tijd van rust nu, zowel over haarzelf als over haar relatie.
We gaan verder met helen, contact maken met de thymus en met de
pijnplaatsen in haar lichaam, op zoek naar herstel.
Ze voelde op de pijnplaatsen na de aanraking van de heling effectief pijn,
Na een tijdje kreeg ze ook pijn en druk op de plaats van de thymus , ik
voelde het aan als wou de thymus geen tussenkomst.
Nochtans voelt ze zich sterk energetisch geladen na elke behandeling
waardoor ze mentaal ook terug sterker komt te staan.
Op 15 juli 2011 krijgt ze terug een zometa – baxter.
De uitslag van het bloed en de RX zijn zeer goed.
De AF waarden (tumor marker) in het bloed zijn normaal.
De RT is ook normaal en de tumor in de longen is niet meer zichtbaar.
14 juli 2011 behandeling cranio.
Bij het contact aan de voeten was er direct opening en stroming te voelen.
Bij het bekken bleef het lange tijd zonder beweging, erna verliep alles vlot.
Het contact met de thymus was veel rustiger, er was geen weerstand. Hier
heb ik op het mentale lichaam gewerkt.
24

Ook aan het hoofd was er een enorme bevrijding alsof de schedel opgetild
werd om zo alle ballast los te laten.
De dagen erna veel pijn in de lever, ze voelt zich moe en ze heeft geen
eetlust.
Het gaat van kwaad naar erger, braakneigingen en nog hevige pijn in de
leverstreek. Neemt geregeld Dafalgan.
De pijn wordt uiteindelijk veroorzaakt door de pijnstiller Dafalgan
Na het stopzetten gaat de pijn snel over, nu proberen de lever terug gezond
te krijgen.
Nadat ik een tien tal dagen vakantie genomen heb, start ik terug met de
heling.
Van bij de eerste aanraking voel ik een enorme chaos in haar systeem.
Lang blijf ik wachten tot er een klein beetje stroming ontstaat.
Van zodra de stroming goed op gang is gaan we praten met de thumus.
De lever voelt klein, ziek en overbelast aan, maar de goede cellen doen hun
werk.
Paulette verwoord :
“Het is alsof mijn zieke cellen omarmd en gekoesterd worden door mijn
gezonde cellen.”
Bij de milt is er een goede stroming waarneembaar, we kuisen de poort naar
de lever. Ook dat werkt goed.
Ik eindig met mondwerk :
Bij de vomer is er pijn ondanks de zachtheid van mijn vinger, er is een enorme
spanning.
Bij de zygoma rechts is er hitte en spanning. Links voelt zachter aan en er is
geen hitte.
Hier stop ik want het is genoeg geweest. Er is zoveel chaos opgelost. Nog
even het hoofd losmaken door het te ontwinden.
Het heeft haar goed gedaan en ze voelt dat de energie terug verhoogd is.
Paulette verwoord :
“Ik weet zeker dat ik de cranio behandeling steeds blijf nodig hebben en
dat het me helpt de tumor in bedwang te houden en zelfs te genezen”.
“Dit is misschien een straffe uitspraak maar het is een feit dat ik zonder cranio
niet zover zou staan. Mijn lichaam zou het alleen niet klaargespeeld hebben.”
25

De dag na de behandeling is het alsof haar lichaam zich langs alle mogelijke
openingen zuivert.
Ze neemt een enorme sterke lichaamsgeur waar, transpireert en haar urine
heeft een vuile grijsachtige kleur.
Ze heeft opnieuw geen eetlust.
De pijn in de leverstreek is minder.
Donderdag 4 augustus 2011.
Onderzoek en zometa baxter (botversterker).
De RX van de longen en de bloeduitslagen zijn goed.
De specialiste spreekt van een “stilstand”.
Dokter Van Schoote die haar behandelt spreekt van een medisch wonder.
Paulette krijgt terug een beetje hoop, ze beseft en weet waaraan ze dat te
danken heeft.
1. Haar positieve, spirituele instelling, geloof en vertrouwen.
2. De hulp rondom haar : cranio behandelingen en medeleven.
3. De homeopathische ondersteuning.
Zondag 7 augustus 2011 behandeling cranio .
Ze voelt zich moe door de behandeling met zometa. Er is nogal wat spierpijn.
Ze voelt alsof alles zich teruggetrokken heeft tot haar keel, strottenhoofd en
hoofd. De longen voelen zuiver en vrij, nu zit het hoger. Ik richt mij nu tot de
bovenste luchtwegen en sinussen, langzaam komt de stroom op gang.
Bij de vomer voelde ze een sterke pijn, alsof ik te hard duwde.
Bij de tweede poging kwam er een emotie en behoorlijk wat hitte vrij.
Bij het contact met het derde oog was het alsof het deksel omhoog kwam
zodat de hitte kon ontsnappen.
De dag nadien voelt ze zich lichter, vrijer in haar hoofd.
De slijmen op het strottenhoofd en luchtpijp zijn ook minder.
Dinsdag 9augustus 2011 behandeling cranio.
Alles stroomt terug vlotjes, ik werk terug rond haar hoofd, mond en ogen.
In de mond bij de vomer blijft het pijnlijk aan de linkerkant.
Nu mag ik de pterigoide behandelen en links voel ik geen enkele stroming.
Het is alsof daar een pak wrevel opgeslagen zit dat niet van plan is los te
laten. Na een tijdje ontstaat er ruimte.
26

Ik rond de behandeling af met het hart en de schouders, wat haar een rustig
gevoel geeft. Weer voelt het aan alsof het beter gaat met haar.
Ergens is er nog altijd de angst voor een terugval als grote boosdoener.
De dagen erna gaan vlot. Paulette doet al wat licht huishoudelijk werk en
voelt geen ongemakken.
Zaterdag 13 augustus behandeling cranio.
Terug druk rond het linkeroog en angst voor uitzaaiingen in de hersenen.
Haar doel nu is “door haar angst gaan.”
Het is een moeilijke opgave ook al is ze nog zo positief en gaat ze er 100%
Voor. De angst gaat telkens weer door haar heen en loopt met haar energie
weg.
Paulette verwoord :
“Door mezelf niet te ervaren als ziek, maar als iemand die een louteringsweg
bewandelt, is de situatie positiever en dat geeft ook de richting aan hoe ik
met de situatie om kan gaan. Door de angst heen terug geloven in het
“goede” is de basis voor heling.”
Dinsdag 16 augustus
Kortademigheid steekt de kop op, bij inspanning kan ze niet op haar
rechterzijde liggen.
Ik geef aandacht aan de longen, we praten met de thymus.
Terug mondwerk waarbij toch wel opvalt hoe gevoelig de vomer is. Ik mag
die streek bijna niet aanraken. Links boven is de meeste pijn. Ook de sinussen
geef ik bevrijding. Na de behandeling voelt ze zich ruimer en vrijer ter hoogte
van de luchtwegen.
Maandag 29 augustus
“Vertrouwen daagt de Ziel uit verder te gaan dan men kan zien.”
-William Blake-
De kortademigheid is sterk toegenomen. Zij heeft nu ook last van een
lumbago.
27

Van zodra ik haar aanraakte voelde ik een onderhuidse spanning. Ze was
terug volledig door de angst ingenomen.
De thymus was volledig uit evenwicht. Na verloop van enkele minuten was er
contact en medewerking van de thymus, er werden stamcellen naar hart en
strottenhoofd gestuurd.
De angst werd omringd door een opgestelde muur van vertrouwen.
De longspecialist had haar bij het vorige onderzoek gezegd dat de
kortademigheid kon voortkomen van de longen of van het hart.
Terug volgde het ene onderzoek na het andere.
Longfunctie – RX Thorax – Bloed prikken en CT scan.
Alles zag er vrij goed uit, enkel in het bloed zagen ze een tekort aan calium.
De angst bleef bestaan want het probleem “kortademigheid” had nog geen
oorzaak.
Na al die onderzoeken terug een heling op donderdag 1 september.
Er was terug enorme onderhuidse spanning, de stroom kwam niet echt op
gang.
Het wordt een heling waarbij de spanning moeilijk onder controle te krijgen is
Zelfs bij de schouders bereik ik niet veel.
EXPLOSIEVE EN AGRESSIEVE TERUGVAL VAN DE ZIEKTE.
Opgemaakt op 28 februari 2012
Juli en augustus 2011 gingen voorbij met soms goede en soms slechtere
dagen. Ik bleef echter zelfstandig, deed de dingen die ik graag deed, reed
zelf auto en maakte zelfs plannen om terug wat meer spirituele dingen te
doen.
Ik kreeg ondertussen geregeld behandelingen van cranio en voelde mij, na
zo een behandeling, altijd vol nieuwe energie.
Begin september 2011 was de uitslag van de CT scan niet goed. Ik had
ondertussen ademnood gekregen en men merkte een gezwel in de luchtpijp
die het ademen moeilijk maakte.
Op 7 september hadden we dan een afspraak met de oncologe van het UZ
in Gent, Dr. Braems. Zij stelde voor om zo vlug mogelijk 13 plaatselijke
bestralingen te doen om deze uitzaaiing te verkleinen en me zo meer
ademruimte te geven.
Men wou dit eerst verhelpen en dan starten met chemo want men was er
van overtuigd dat er een heropflakkering van de ziekte was.
28

In september brachten we 10 dagen aan zee door in De Panne. Ik kreeg er
bezoek van vriendinnen en begon te merken dat ik niet meer de energie en
de adem had van de maanden ervoor.
De wandelingen werden korter omdat na een inspanning de adem korter
werd. Maar ik wou er nog niet direct aandacht aan geven omdat ik wist, dat
wanneer er een terugval was, ik weer een zwaar proces moest doormaken.
Na ons verblijf aan zee begonnen de voorbereidingen voor de bestraling en
er was ook elders een explosie te merken van nieuwe uitzaaiingen. Botmeta’s
achter mijn oor, op mijn rug en borst.
Ik kreeg problemen met de galwegen en de afvoering van de lymfedrainage
in het linkerbeen.
Het was niet meer te ontkennen, de tumor was terug agressief bezig, de
ziekte stak opnieuw de kop op.
Ik werd te zwak en kreeg zo ook geen behandelingen van cranio of Reiki in
september.
Ik herinner mij wel dat Rita bij mij thuis, in de zetel, contact wou maken met
de tumor, maar ze moest direct stoppen. Contact werd agressief geweigerd.
Het is dus een feit dat een lichaam en blijkbaar ook een kankertumor het
gewoon onmogelijk kan maken om Reiki of cranio te ontvangen.
Ondertussen werd het voor mijn moeder ook allemaal teveel. Op zondag 25
september, de bestralingen zouden op maandag beginnen, had ze een
uitgebreid herseninfarct. Ze raakte verlamd en niet echt meer bij bewustzijn.
Op 7 oktober is ze overleden. Het was in de eerste plaats een bevrijding voor
haar, maar ook voor mij : we hadden beiden rust gevonden.
Ik krijg 13 bestralingen. Ondertussen vindt de oncologe dat we toch dringend
moeten beginnen met chemo, er moeten keuzes worden gemaakt.
In oktober lukt het wel om enkele cranio behandelingen te krijgen.
Op 3, 6, en 10 oktober krijg ik cranio en telkens voel ik hoe goed het doet,
soms komt er stroming, soms niet, maar er gebeurt altijd wel iets. De tumor is
niet meer agressief en aanvaardt nu hulp.
Op 10 oktober is het wel de laatste cranio-behandeling van het jaar, want
dan gaat het snel achteruit met mij. We starten op 25 oktober met chemo 1,
maar het is een achternalopen van gebeurtenissen, alles zit als het ware in
een stroomversnelling.
Op 3 november krijg ik een CT scan en het resultaat is niet goed.
Bij de ingang van de galwegen zit een nieuw gezwel, ik krijg ook een dik
been als gevolg van een gezwel in de linker lies zodat het vocht niet meer
terug uit mijn been weg kan stromen.
Een ziekenhuisopname is onvermijdelijk want er moet dringend iets worden
gedaan aan mijn galwegen. Op 9 november wordt er een stent gestoken
aan de ingang van de gal. Gelukkig is de operatie gelukt. Het was erop of
eronder.
Chemo 2 volgt op 15 november en het is opnieuw kritiek.
Ik reageer slecht op één van de chemoproducten en krijg een reactie met
vocht op de longen als gevolg. Het is alsof ik aan het verdrinken ben,
iedereen in paniek maar ik word gereanimeerd en kom er door.
29

De nacht erna kan ik, via een sonde, 6 liter vocht laten wegstromen uit mijn
lichaam.
Op 30 november ga ik terug naar huis, maar met hoge koorts en een
ziekenhuisbacterie in de longen.
Chemo 3 op 6 december geeft me terug dezelfde reactie op de producten
van de chemo maar gelukkig met mindere gevolgen. Er wordt direct gestopt
met het tweede product. En vanaf chemo 4 krijg ik maar een halve chemo
met enkel één product.
Het jaareinde is heel moeilijk. Ik heb gewoon geen kracht meer om nog iets te
doen. Ik geef niet op, maar het is soms heel moeilijk.
Januari wordt ook vechten want ik krijg te kampen met een longontsteking.
Gelukkig krijg ik toch op 9 januari een cranio behandeling.
Op 9 februari eindelijk de laatste chemo van de reeks.
Ik krijg toch nog op 1 en 20 februari een behandeling en de agressie van de
tumor is volledig verdwenen.
De CT scan op 23 februari toont ook aan dat de opstoot is gestabiliseerd en
de tumoren verkleind, dus de chemo heeft uiteindelijk toch zijn werk gedaan.
Nu zit ik, door mijn uiteindelijke eigen beslissing, in een maand zonder ook
maar één behandeling of onderzoek.
Ik voel dat ik stilletjes uit een diep gat aan het kruipen ben. Ik krijg meer ruimte
om te recupereren, luister volop naar mijn lichaam, naar mijn Innerlijke weten
en vertrouw op het feit dat ik bijkomende tijd krijg.
En ik hoop dat de Reiki en Cranio terug hun werk gaan kunnen doen, want
stiekem ben ik daar van overtuigd.
13 juni 2012
Ondertussen is er terug veel gebeurd. In maart krijg ik hevige pijnen in de
organen (lever, gal, alvleesklier). De stent in de gal zit ondertussen terug
verstopt en in april word ik opgenomen in de kliniek voor een bijkomende
ingreep in de gal. In de stent wordt een nieuwe bijkomende stent geplaatst.
Ik mag terug naar huis, maar vijf dagen later word ik terug in spoed
opgenomen voor een zware infectie in de organen.
Het wordt steeds moeilijker en moeilijker, het gevecht wordt alsmaar
zwaarder en ik besluit, in samenspraak met de oncologe en huisdokter, om
enkel nog voor de pijnbestrijding te gaan. Bijkomende chemo zou me nog
meer verzwakken.
Begin juni krijg ik nog een bijkomende CT scan en daarop wordt nogmaals
bevestigd wat ik al wist. De metastasen in de lever zijn enorm toegenomen
zodat de leverwand strak gespannen staat en ook de alvleesklier en gal
geven nieuwe uitzaaiingen.
Ik krijg nog een cranio behandeling begin juni. Het geeft niet meer zo het
gewenste of gehoopte resultaat. De zwarte vloeiende massa in de organen is
wel te voelen door Rita maar de pijn is lichtjes beter daarna.
30

Nu is de pijnbestrijding bijna verdubbeld omdat ik toch geen kankerpijnen zou
hebben, maar dan krijg ik last aan mijn maag en braakneigingen hetgeen
opnieuw veel energie vraagt.
Het is een hele opdracht om tot het einde te gaan.
De dood is onze eeuwige metgezel
Hij staat altijd links van je, op een armlengte afstand
Hij houdt je altijd in de gaten.
Altijd, tot op de dag dat hij je op je schouder tikt.
Wanneer je ongeduldig wordt
Draai je dan naar links en vraag de dood om advies.
Er valt een enorme last onbenulligheden van je af als jouw
dood een gebaar naar je maakt
of als je een glimp van hem ontvangt
of als je heel even het gevoel krijgt
dat je metgezel naar je kijkt.
Carlos Castenada.
Woensdag 13 juni 2012
Als we nu samen zijn is er soms stilte, huilen of lachen we. We geven elkaar
de ruimte om gedachten te ordenen en houden elkaars hand vast.
Iets lekker klaarmaken, gewoon er zijn.
Vorige week hebben we samen nog een ritueeltje gedaan, een chakra
massage. Het voelde aan als een zalving, als had ze terug een boost
gekregen om dat stukje weg sterker te gaan.
Samen hebben we stilletjes gehoopt op herstel met in ons achterhoofd de
wetenschap dat het bijna niet mogelijk was om die zware ziekte te
overwinnen.
Toch hebben we heel veel bereikt, inzichten tijdens de heling, vertrouwen
winnen en vertrouwen verliezen.
Het heeft ons heel dicht bij elkaar gebracht.
We zijn echt wel elkaars tegenpolen, maar we zijn zielenzussen.
We zijn hechte vriendinnen die elkaar echt graag zien.
Ik ben zo blij dat we al zo lang samen eenzelfde evenwijdig pad lopen, dat
we elkaar al zoveel gestimuleerd hebben en samen zijn blijven evolueren.
Dank je wel lieve schat !!
Ik wens je een zachte overgang. Ik weet dat je in die andere dimensie zal
geliefd worden net zoals je hier bij ons geliefd bent.
31

May I go ?
By Susan A. Jackson.
May I go now?
Do you think the time is right?
May I say good-bye to pain-filled days
and endless lonely nights?
I’ve lived my life and done my best,
an example tried to be.
So can I take that step beyond
and set my spirit free.
I didn’t want to go at first,
I fought with all my might.
But something seems to draw me now
to a warm and loving light.
I want to go. I really do.
It’s difficult to stay.
But I will try as best I can
to live just one more day.
To give you time to care for me
and share your love and tears.
I know you’re sad and afraid,
because I see your tears.
I’Il not be far, I promise that,
and hope you’ll always know
that my spirit will by close to you
wherever you may go.
Thank you so for loving me.
You know I love you too.
That’s why it’s hard to say good-bye
and end this with you.
So hold me now just one more time
and let me hear you say,
because you care so much for me,
you’ll let me go today.
32

Besluit
Cranio leert mij met beide voeten op de grond staan. Er komen verschillende
mensen op mijn pad. Bij sommige komt er verbetering in hun situatie, bij
anderen lukt het gewoon niet. Ik leer vrede te nemen met ieder mens die op
mijn pad komt en merk dat ik ook van hen kan leren.
Verder wil ik nog alle medewerkers van de opleiding danken in het bijzonder
Etienne.
33

34