Je hele leven voelen - Cranio Sacraal eindwerken

je hele leven
voelen
eindwerk voor de opleiding
Cranio-Sacraal therapeut
door Corné Beerens
Waspik, juni 2010
1

INHOUDSOPGAVE
Inleiding 3
Kinderverhaal “De reis van Kees” (2 pagina’s) 4 t/m 6
Verhaal aanvragen 7
Totstandkoming 8
de Magische Kubus 9
de Vuurtoren 11
het Kompas 13
het Verhaal 13
Voelen tijdens de Advanced Class 14
Moeder, waar ben je? 15
Al wat er binnenkomt … 16
Mijn stem een stem geven … 17
Groeien maar … 19
De stroom in het bekken 21
In de verlenging 22
Buiten de sessies om … 23
Bronnen van inspiratie 24
2

INLEIDING
Ons hele leven zijn we onderhevig aan de invloeden van onze zintuigen.
We komen ter wereld met indrukken en emoties die van invloed zijn voor ons
verdere leven. Zonder het te beseffen is voor mij een groot deel van mijn
leven het voelen een onbegrepen kant van mezelf geweest. Wat weet ik
eigenlijk nog van mijn gevoelens als kind of als tiener? De opleiding is voor mij
een reis geweest op een onbekend pad van voelen, aanraken en liefde.
Mijn eerste ervaringen met cranio heb ik te danken aan Koen Sweelssen die
in zijn praktijk een kennismaking organiseerde met de titel “Aanraken, hoe
voelt dat?” De voor mij onduidelijke aankondiging sprak mij aan en ik voelde
me geroepen om daarheen te gaan. Al in het begin van deze kennismaking
met aanraken had ik voor de eerste keer een still-point mogen ervaren en
vanaf dat magische moment wilde ik alleen maar meer.
In de jaren daarna leerde ik meerdere technieken van de CS-opleiding, maar
vooral heel veel voelen op allerlei plaatsen en steeds weer andere manieren.
Voelen van mijn eigen lichaam en emoties, maar ook van anderen, energie
van voorwerpen en voelen op afstand. Mijn hooggevoeligheid werd
omgevormd van een last tot een bruikbaar instrument voor het in de praktijk
brengen van cranio.
De titel van dit eindwerk is ontstaan na de Advanced Class in Venwoude
waar ik als rode draad de gevoelens heb kunnen herbeleven van mijn
jeugdjaren. Een belangrijk deel van ieders leven waarin wordt bepaald wie je
uiteindelijk geworden bent. Tijdens de gehele opleiding heb ik bij elke module
nieuwe inzichten mogen ontvangen voor mijn eigen leven en ben overspoeld
met symbolen en ingevingen.
Het eindwerk dat nu voor u ligt bestaat uit een voorleesverhaal met de
daarbij horende totstandkoming en een verslag van de Advanced Class.
Uiteindelijk heb ik nu het gevoel dat ik de opleiding afrond op een moment
dat ik een nieuw volwassen leven kan gaan inleiden met meer gevoel, liefde
en een stem waarmee ik me kan uiten. Om te kunnen zijn wie ik werkelijk ben.
Dank en liefde aan iedereen die me op deze reis heeft begeleid.
3

Tegen de duinen van de zee, aan de uiterste rand van ons land, ligt een
klein dorpje met een plein, een kerk en een rode vuurtoren.
Aan de noordzijde van het dorp is de haven met zeeschepen en aan de
andere kant zijn het strand en de duinen. In dit kleine, gezellige dorpje
woont Kees. Als kleine jongen mocht hij bijna elke dag met zijn vrienden
spelen op het strand.
Ze gingen dan schelpen en kokkels zoeken of krabben vangen met een net.
Vaak waren ze zomaar met elkaar aan het ravotten of bouwden ze een
groot zandkasteel. Soms zaten ze dan helemaal onder het zand en gingen
ze terug naar huis in hun natte kleren.
Van zijn moeder moest hij altijd dicht bij de vuurtoren blijven en steeds
via hetzelfde pad door de duinen terug naar huis lopen.
5

Kees voelde zich helemaal thuis op het strand en in de duinen. Wanneer hij
’s avonds in bed lag hoorde hij de zee ruisen in zijn hoofd. Ook kon hij de
deining van de zee voelen in zijn lijf. Het leek soms of eb en vloed in zijn
eigen lichaam elkaar afwisselden.
In de nachten met volle maan was de kracht van de zee op z’n sterkst en
voelde Kees de energie door zijn lijf stromen.
Overdag was er soms een oude man op het strand die Kees en zijn vrienden
prachtige verhalen vertelde. Dit was schipper Ep die met zijn schip over
de hele wereld had gevaren.
Soms vertelde hij verhalen over de stormen met onweer en bliksem op zee
en over metershoge golven op de oceanen.
6

Beste lezer,
Om een indruk van de tekst en afbeeldingen te geven bevat deze
versie slechts 2 pagina’s van mijn kinderboek.
Het is mijn bedoeling om het verhaal in de toekomst te laten drukken en
als boek uit te geven. Misschien vind ik daarvoor een geschikte
uitgever, maar anders laat ik het drukken in eigen beheer.
Om het volledige verhaal te ontvangen wil ik graag per e-mail een
bericht ontvangen.
Je kunt dan het verhaal in de meest actuele versie krijgen tegen
betaling van € 2,50. Onder voorwaarde dat het alleen voor eigen
gebruik dient.
Stuur je verzoek naar mijn e-mail: cornebeerens@hotmail.com
Je mag me natuurlijk ook mailen voor andere vragen of opmerkingen
over mijn eindwerk.
7

Totstandkoming
Dit kinderverhaal zou er nooit zijn gekomen zonder het groeiende contact
met mijn intuïtie. Door me al meerdere jaren bewust te zijn van de dingen die
ik voel tijdens behandel- en oefensessies heb ik steeds meer leren luisteren
naar mijn eigen gevoel. De ingevingen die me als gedachten worden
ingefluisterd zijn een soort weten geworden waar ik steeds meer op heb leren
bouwen en vertrouwen. Het zal een altijd voortdurend proces zijn om dit ten
volle overtuiging in mijn dagelijkse leven toe te passen. Daarvoor zal ik nog
meer en beter moeten inzien dat vaste patronen vaak een belemmering
kunnen vormen op mijn pad. Het verhaal van Kees heeft een lange
voorgeschiedenis en was pas compleet nadat ik de verschillende
puzzelstukjes van de voorbije jaren in elkaar kon passen. De tijd die hiervoor
nodig was loopt parallel aan de verschillende modules die ik in de opleiding
tot Cranio Sacraal therapeut heb gevolgd.
Ik ben ervan overtuigd dat de lange periode die ik over deze opleiding heb
gedaan nodig was om mezelf aan te passen aan de vele veranderingen die
door de opleiding teweeg zijn gebracht. De mogelijkheid om een bepaalde
module wel of niet te volgen heb ik niet alleen af laten hangen van mijn
eigen wil om per se het einddoel te bereiken. Het belangrijkste doel van deze
opleiding zag ik in het volgen van het pad om te veranderen in een persoon
die bij de kracht van zijn eigen bron kan komen. Het ontdekken en leren
omgaan van deze helende bron was voor mij een doel op zich geworden.
Het verhaal van Kees heeft symbolen in zich die alle drie aan mij getoond zijn
tijdens talking-sessies in verschillende modules van de opleiding. De gedachte
om mijn eindwerk in de vorm van een kinderverhaal aan te bieden was een
zeer stellige boodschap die ik op tafel had meegekregen.
Dit heeft mij dan ook overtuigd van de kracht van talking-sessies waarbij
diverse malen de stem vanuit mijn eigen onderbewuste bron tot mij sprak. Dit
soort boodschappen kan ik gewoonweg niet negeren, het is alsof ik mezelf
zou moeten bedriegen om dit naast me neer te leggen. Als ik geen opvolging
zou geven aan deze ingevingen dan zou de bron kunnen vervagen omdat
deze niet meer gehoord wordt. Het tegenovergestelde is namelijk wel het
geval: hoe meer ik naar mijn intuïtie luister, des te vaker kan ik er op
vertrouwen.
8

Symbool 1 – de Magische Kubus
Het begin van de opleiding was voor mij deels een herhaling van wat ik
eerder had geleerd over voelen van het ritme en het ervaren van still-points.
Alleen door deze herhaling was er nu ruimte om te ontdekken wat het met
mijn eigen systeem deed omdat ik meer in de diepte van de stilte leerde
werken. Tot de module “talking to the heart” waren de behandelsessies in
stilte verlopen waarin ik me vooral richtte op het contact met de cliënt, de
processen in mijn eigen systeem en het samenvloeien van energieën. De
wijze van communiceren vond plaats op een totaal ander niveau. De stilte
moest nu worden losgelaten en op enig moment tijdens de behandeling
werd verbale communicatie noodzakelijk. Ik merkte dat het stellen van
vragen tijdens een sessie mij ging afleiden van mijn gevoel en dat ik steeds
bezig was met het zoeken naar de juiste vragen om ingang te vinden. Het
loslaten van de bekende magische stiltes en communiceren vanuit een
gemeenschappelijke energie kostte me dan ook veel moeite.
Op zaterdag van deze module lag ik op tafel en werd behandeld volgens de
instructies van Tina. Mijn behandelaar en ik hadden contact gemaakt met
mijn hartbeschermer op een zodanige manier dat er voor mij een vaag beeld
ontstond. Het beeld dat ik voor ogen kreeg bestond uit een enorme bal van
fel, goudgeel licht. Dit was zo fel dat het haast pijn deed aan mijn ogen. Het
had totaal geen vorm en er was niets van herkenning in te ontdekken.
Uiteindelijk vloeide het beeld een beetje over in een wit vlak. Dit was ook zo
fel en helder dat er totaal geen vorm in te ontdekken viel. Uiteindelijk kwam
er een afbakening aan dit witte vlak waardoor zich een kubus had gevormd.
Mijn eigen voorstellingsvermogen liet mij in de steek en samen met mijn
behandelaar was er niet veel verder te komen. Om dit beeld vast te houden
lag er tekenmateriaal klaar om dit meteen op papier te zetten. Als vanzelf
gestuurd ging ik aan de slag en het verbaasde me dat ik er geen idee van
had wat dit moest voorstellen. Ik nam het waar met een bepaalde
gelatenheid zonder gevoel of nieuwsgierigheid wat dit beeld mij te vertellen
had.
Bij de bespreking van mijn tekening was er nog steeds geen enkel clou en
was het wachten wat er in de vervolgsessie naar boven zou komen. Door met
een andere behandelaar te gaan werken werden de vragen nu vanuit een
andere optiek aan mij gesteld. Deze behandelaar was nieuwsgierig naar mijn
kubus en wilde van alles weten wat ik zag. Op deze manier werd ik
gedwongen om me nog beter te concentreren op mijn waarnemingen.
Cruciaal was de vraag of ik wilde weten wat er in de kubus opgeborgen zat.
Uiteindelijk bleef ik niet vanaf een afstand ernaar kijken, maar werd ik
uitgenodigd om de kubus van dichtbij te gaan onderzoeken. Om in de kubus
te kijken moest ik natuurlijk wel een opening zien te vinden en die leek er niet
9

te zijn. Er was geen klep, deksel of scharnierend deel te zien en ik bleef om de
kubus heen draaien om de opening te zoeken. Op een gegeven moment
maakte mijn behandelaar de opmerking dat de opening misschien wel aan
de onderkant zat en dat ik de kubus dus moest optillen om erin te kijken. En ja
hoor de onderkant was open en er hing een gouden sleutel aan een ketting.
Dat dit allemaal zo lang had moeten duren, terwijl de oplossing zo makkelijk
was!
Op de vraag waar deze sleutel voor diende kwam het antwoord van
binnenuit zeer snel en duidelijk: “Dit is jouw sleutel tot geluk”.
10

Symbool 2 – de Vuurtoren
Tijdens de module “Talking to the Alarmclock” in oktober 2008 kon ik voor de
eerste keer kennis maken met Etienne. Eindelijk was er de langverwachte
ontmoeting. Direct bij onze kennismakingsronde meldde hij me dat ik op de
een of ander manier iets met kinderen moest gaan doen. Voor mij niet totaal
onverwacht, maar wel om dit te horen van iemand die ik voor het eerst
ontmoet. Op dat moment wilde ik weten hoe het kwam dat ik pas op zondag
van iedere module steeds mijn meeste heldere momenten beleefde. Het
antwoord was heel geraakt: “Waarom wacht je dan ook met jezelf open te
stellen tot de laatste dag? Dan hoef je niet zoveel kostbare tijd te laten
liggen.” Inderdaad het toelaten om het diepere uit mezelf te halen was een
kwestie van mezelf openstellen.
De zaterdagsessie verliep aan de hand van de instructies van Etienne en er
werd mij op een gegeven moment een driehoek getoond. Dit keer was ik in
gedachte vragen aan het stellen en wilde nieuwsgierig zijn om te
achterhalen waartoe dit beeld zou leiden. Ondertussen ontdekte het steeds
terugkerend patroon: een beeld begint met een eenvoudige vorm die kon
uitgroeien tot een concreet object met een boodschap. Door dit aan mijn
behandelaar te vertellen ging zij gerichte vragen stellen zoals het voorstel om
de driehoek te gaan uitvergroten door erop in te zoomen. Toen dit niet bleek
te werken vroeg ze om weer uit te zoomen waardoor we verder van de
driehoek kwamen te staan en gingen we kijken of we aan de omgeving
konden ontdekken wat voor functie deze driehoek had. Er kwamen
lichtflitsen uit de punt van de driehoek waardoor deze duidelijk
transformeerde in een vuurtoren.
Voor mij heeft de vuurtoren in de loop der tijd meerdere betekenissen
gekregen. Het is natuurlijk al eeuwenlang een baken op zee dat aangeeft
waar zich land bevindt. Daarnaast heeft elke vuurtoren zijn eigen
lichtkarakter waardoor je vanaf zee weet of je bij de juiste plek bent.
Een vuurtoren staat symbool voor veiligheid en in dit verhaal komt dat tot
uiting in de vorm van het afgebakende gebied voor de kleine Kees.
Zolang hij de vuurtoren kan blijven zien weet hij de weg terug naar huis.
Hij heeft dit zo van zijn ouders opgedragen gekregen en ook door zijn
omgeving is dit als norm opgelegd. Deze beperking van bewegingsvrijheid
geeft voor een kind duidelijkheid en dient als grens van een veilig gebied,
maar is tevens bedoeld om een stuk angst van volwassenen weg te nemen.
Het licht van een vuurtoren zie ik ook in de vorm van richting geven aan
inzicht. Het geeft je helderheid bij het zoeken naar nieuwe wegen. Wie weet,
misschien is het schijnsel van een vuurtoren op het volgende stuk strand wel
mooier en valt daar ook weer veel nieuws te ontdekken. Het kan daarom ook
een reden zijn om verder te kijken dan alleen deze ene plek.
11

Met deze gedachten over de symboliek van de vuurtoren reed ik die dag
huiswaarts naar mijn vrouw Ellen. Het zal niet voor niets zijn dat haar praktijk
toen al “Lichtpunt” heette, want we voelen ons samen sterk verbonden met
zee, eilanden en vuurtorens.
12

Symbool 3 – het Kompas
De volgende dag van dit weekend was wederom een prachtige najaarsdag
en ik voelde dat de sessie van de vorige dag nog een vervolg zou krijgen.
Tijdens de afsluitende sessie op zondagmiddag kreeg ik weer een abstracte
vorm te zien. Ditmaal was het een kruis dat draaide en als een “X” voor me
bleef staan. Ondertussen begon ik eraan te wennen dat er eerst een strakke
wiskundige vorm getoond werd waarvan de details later zouden komen.
Door aan te geven dat ik even wilde in- en uitzoomen veranderde de X in de
wijzers van een kompas met de windrichtingen erbij. Om het kompas heen
was de vorm van een houten hart zichtbaar. Mijn behandelaar vroeg me
welke betekenis ik aan dit beeld kon geven. Meteen was er weer die
duidelijke en directe stem die zei: “Dit kompas zal je helpen om de weg van
je hart te volgen.”
Direct daarna gingen mijn armen naar buiten met de binnenkant van mijn
handen omhoog. Ik lag op de tafel met mijn armen gestrekt en droeg in mijn
linkerhand het kompas en in de rechter de vuurtoren. Deze bewogen
beurtelings omhoog en omlaag met daartussenin mijn romp die fungeerde
als het middelpunt van een weegschaal. Op dat moment voelde het alsof ik
moest ontdekken hoe ik de balans tussen deze twee kon vinden. Letterlijk dus
de balans tussen de weg van het hart links en de vuurtoren op de
rechterhand voor licht en veiligheid.
Er ontstond eigenlijk een status quo en een lange tijd lag ik op tafel waarbij ik
steeds maar op en neer lag te balanceren met mijn armen. Op een gegeven
moment moest de sessie beëindigd worden en bleef ik liggen met de vraag:
“Wat moet ik hier nu verder mee?” Het eerste wat mij meteen werd
ingefluisterd was om te zorgen dat ik dit ging opschrijven en wel in de vorm
van een verhaal voor kinderen. Meteen wist ik ook dat dit verhaal zou gaan
dienen als onderdeel van mijn eindwerk voor de opleiding.
Het verhaal
De volgende ochtend werd ik al vroeg wakker en had nog veel tijd voordat ik
weer naar mijn dagelijkse job moest. Ik lag nog wat te doezelen in mijn bed
terwijl er allerlei gedachten met mij op de loop gingen. Er kwamen beelden
bij en het verhaal over “De reis van Kees” stond als snel in mijn geheugen
gegrift. Die dag heb ik het voor mezelf nog drie maal op een rijtje gezet en
de eerste versie stond diezelfde avond nog op papier.
13

Voelen tijdens mijn sessies in de Advanced Class
De eerste week van juni stond al ruim een jaar gepland in mijn agenda.
Hier had ik al zo lang naar uitgekeken, maar ik wist eigenlijk niet goed wat
me te wachten stond. Wat zou deze week met mij doen?
Zou ik me een hele week volledig kunnen overgeven aan de handen van
anderen? Een gezonde spanning noemde ik deze onzekerheden voor een
week die ik zo onbevangen mogelijk wilde gaan beleven. Het weerzien met
enkele oude bekenden zorgde al bij de ontvangst voor blijdschap.
Meteen na de indeling van de werkgroepen had ik al het vertrouwen in een
geweldige week. Vanaf de eerste sessie zat ik een flow die ik niet meer zou
gaan loslaten. Het eerste moment dat je elkaar ontmoet en weer aanraakt
was weer zo vertrouwd. De plek en de mensen om me gaven meteen een
gevoel van thuiskomen, een plek waar je jezelf kunt zijn.
Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo mezelf heb kunnen
zijn.
14

Dag 1 – Moeder, waar ben je ?
De handen van de vier vrouwen uit mijn groep lagen geheel in balans op en
onder mijn lichaam. Al aan het begin van deze sessie had ik het gevoel te
zweven op hun handen alsof ik door hun energie werd gedragen. Gevoelens
van geborgenheid, liefde en vertrouwen overspoelden mijn hele lichaam.
Door met mijn hoofd tegen de borst aan te liggen voelde ik warmte en
zachtheid. Steeds weer wilde ik naar die plek terugkeren waar ik die zachte
aanraking kon voelen en de hartslag van die ander kon horen. Ineens had ik
het gevoel dat ik alleen was en de warmte van die ander was plots
verdwenen. Het was de moederlijke warmte die ik zojuist voelde maar die nu
zo ver van me verwijderd was. De blikken die ik tijdens de sessie met mijn
behandelaar wisselde, tezamen met elke streling over mijn wang waren
overladen met gevoelens van liefde tussen moeder en kind.
Zou het niet beter zijn als elk nieuw leven de kans kreeg om zo liefdevol in de
nieuwe wereld terecht te komen?
De oorsprong van deze gevoelens kon ik plaatsen in het feit dat ik als baby
vrij snel bij mijn moeder vandaan ben gehaald. Bij mijn geboorte woog ik net
iets meer dan 5 pond en dat was reden om naar het ziekenhuis te moeten.
Door het strenge winterweer van kerst 1966 mocht ik niet vervoerd worden en
ben ik snel in een warm kamertje apart gelegd. Ik vergelijk dit maar met een
couveuse ter grootte van een slaapkamer. In die tijd mochten vrouwen na
de bevalling enkele dagen het kraambed niet verlaten waardoor ik deze
eerste dagen van mijn leven (te) weinig bij mijn moeder was.
Heden ten dage worden baby’s direct na de bevalling onderworpen aan
allerlei metingen en tests om goed bevonden te worden. Het lijkt wel of het
beoordelen en presteren dan al op een baby wordt geprojecteerd. Door
weggehaald te worden bij de moeder om meteen in de handen van een
vreemde terecht te komen loop je als pasgeborene al een van je eerste
trauma’s op.
Om maar niet te spreken over de vele keizersneden die tegenwoordig met
het grootste gemak worden uitgevoerd. Er is in de huidige maatschappij
weinig tijd om de baby bij zijn moeder te laten liggen zodat ze beiden kunnen
genieten van elkaar. Het onwenselijke van deze handelswijze heb ik door
deze sessie zelf kunnen voelen. Hierdoor kan ik nu het belang inzien van het
nemen van voldoende tijd voor de liefde tussen moeder en kind tijdens de
eerste momenten van het leven.
15

Dag 2 – Al wat er binnenkomt ...
Deze sessie voelde ik me weer gedragen, gewiegd en gezoogd. De plekken
die zich aandienden waren keel, mond, kaken en tanden.
Tijdens de ochtendmeditatie waren deze plekken ook voelbaar en begonnen
met hun unwinding. Door de signalen besloot V. om met mondwerk verder te
gaan waarop verdere ontspanning van mijn lichaam volgde. Wederom
kreeg ik de behoefte om tegen een borst aan te kruipen, terug naar die
hartslag.
Zittend en hangend tegen een van de vrouwen begon ik last te krijgen van
mijn maag. Door met mijn maag te praten ontdekte ik dat alles wat ik via de
mond binnenkreeg niet op de juiste manier gebeurde. Met het nuttigen van
voedsel en drank gingen ook emoties naar binnen van oa. onrust en
gejaagdheid uit mijn omgeving. De kwaliteit van het voedsel, maar vooral de
manier van consumeren moest voortaan beter gedoseerd worden om
klachten in de toekomst te kunnen voorkomen.
Verderop in deze sessie gaf de maag ook aan dat niet alleen het voedsel
verkeerd binnenkwam via de slokdarm, maar ook mijn gevoelige plek was
voor het binnenlaten van emoties van buitenaf. Deze plek tussen mijn navel
en maag moest ik voortaan bewuster afschermen voor gevoelens van
buitenaf. De sessie hebben we beëindigd met de afspraak om deze plekken
voortaan te beschermen door vaker mijn hand er (visueel) voor te houden.
Voortaan ga ik ’s avonds met mijn hand op mijn buik bekijken welke
gevoelens van frustratie of boosheid op deze plek zijn binnengekomen.
Sinds de Advanced heb ik het gevoel dat ik boosheid tijdig weet om te
vormen naar een positieve energie.
16

Dag 3 – Mijn stem een stem geven ...
Bij deze behandeling had de groep het gevoel dat het haast onmogelijk
was om met mij tot een dieper level van communicatie te komen.
Achteraf misschien wel een afweermechanisme van mijn stem om niet te
praten omdat deze nu zelf aan de beurt was om aangepakt te worden.
Wederom voelde ik me weer net als die baby van de vorige dagen die nu
meteen alleen was in die andere kamer. Het was de keel die zich aandiende.
Deze zag er voor mij uit als een tunnel bekleed met grof schuurpapier aan de
binnenwand. Maar het waren vooral mijn stembanden die pijnlijk aanvoelden
en als het ware in brand leken te staan.
Bij dit gevoel kreeg ik het beeld van mezelf als baby die lag te schreeuwen
om aandacht, het enige wat je als baby kunt doen. Samen met W. ben ik
gaan voelen wat deze situatie deed met mijn moeder in de ruimte ernaast.
Gevoelens van gelatenheid en onmacht met de situatie waren de eersten
die zich voordeden. Verder voelde ik haar onzekerheid over wat ze met zo’n
eerste kind aanmoest. Terwijl ik zo lag te schreeuwen in die warme kamer
brak het zweet me uit. Ik moet me op dat moment wel heel erg druk hebben
gemaakt om gehoord te worden. Ook het zweten is deel van mijn leven,
want bij een matige inspanning kan ik al snel gaan zweten. Voor mij is ook dit
ongemak na deze sessie terug te herleiden naar die beginfase van mijn
leven.
Op enig moment vroeg W. of ik mijn stem wilde uitlenen aan mijn
stembanden. Terwijl ik hier over schrijf lijkt het een erg wonderlijk voorstel,
maar de move van W. had wel het juiste effect. Mijn stembanden gingen als
vanzelf aangeven wat er aan schortte. Ondertussen was Etienne
aangeschoven en vroeg waarom mijn stem zo overgevoelig was voor
overbelasting.
Mijn emoties slaan altijd meteen op mijn stem en dan raken mijn stembanden
en keel al snel hun zachtheid kwijt. De behoefte om mezelf te laten horen, net
als die baby, heeft er steeds voor gezorgd dat boosheid en frustratie meestal
leidden tot het verheffen van mijn stem. Terwijl ik net de behoefte heb om dit
niet te doen, maar gehoord wil worden ook als ik met zachte stem spreek.
Maar als baby wist ik niet beter dan hard te schreeuwen en dit heb ik dus erg
lang volgehouden.
Communiceren met een zachte stem door te zeggen wat ik voel is anders
dan de stem te gebruiken om mijn gevoelens met een groot volume naar
buiten te gooien.
Na deze inzichten betreffende mijn stem is deze veranderd, mijn keel voelt
zachter en mijn stem kan ook op een lager level zijn werk doen.
17

Tijdens deze sessie hadden de behandelaars moeite om mijn gesprekken te
volgen. Antwoorden en stemmen sloten niet op elkaar aan en kwamen voor
hen soms vanaf een heel andere plek. Achteraf kon ik dit voor mezelf op een
rijtje zetten en aan hen verklaren, maar op dat moment was het erg
verwarrend. Door hun opmerkingen over de verschillende klanken in mijn
stem ben ik er achter gekomen dat er op een vraag meerdere stemmen in
mij antwoord kunnen geven.
Ten eerste mijn eigen stem, daarnaast is er de stem die we uitlenen aan het
orgaan waarmee gecommuniceerd wordt. Maar ook een stem in mijn hoofd
geeft mij antwoorden en die klinkt inderdaad anders dan die van het orgaan.
De behandelaar krijgt dan het idee dat het hoofd spreekt. Doordat ik vaak
met de stem van mijn intuïtie communiceer komt deze te pas en te onpas
voorbij en beïnvloedt dus de antwoorden. Voor mij blijft het dan allemaal wel
logisch om daar naar te luisteren omdat ik de stem van mijn intuïtie niet wil
negeren en vooral niet wil kwijtraken.
18

Dag 4 – Groeien maar ...
Deze dag begon met de dagelijkse gespreksronde en ik kon mijn
gebeurtenissen vertellen met een andere stem zonder de belasting van de
beleefde emoties. Tijdens het luisteren naar de verhalen van anderen liep bij
mij de spanning op en voelde ik een erg hoge hartslag. De rust van de
ochtendmeditatie was nu ver te zoeken. Vandaag was ik als eerste aan de
beurt om behandeld te worden en vertelde S. over mijn spanning en hartslag
voordat zij met de groep in overleg ging. Mijn zintuigen stonden op scherp en
ik kon werkelijk alles horen en kon voelen wie er zijn handen op mijn lichaam
legde. De handen van V. lagen zeer licht op me, maar smolten het diepste in
me. Zelfs toen ze uit de ruimte was weggegaan kon ik haar handen nog op
mijn benen voelen.
Alleen achtergebleven in de ruimte voelde ik ook nog een hand op mijn
rechterarm en ontdekte dat mannelijke energie de ruimte vulde. Na een blik
op de andere twee tafels kwam ik erachter dat inderdaad daar de andere
twee mannen van de groep lagen. Waarom was ik zo hypergevoelig op dit
moment? Tijdens de sessie kon ik nog steeds gesprekken volgen aan de
andere kant van de ruimte en S. stelde me wat gerust. Niet alles wat mijn oren
opvingen hoefde ik als informatie te verwerken als ik dat niet wilde. Op dat
moment zag ik mezelf als een kleine jongen van ongeveer 10 jaar die in de
klas weer eens niet op zat te letten. Op die dag was ik namelijk mijn oren aan
het trainen om te ontdekken tot hoe ver ze geluiden konden traceren. Steeds
als ik een afstand kon koppelen aan het geluid ging ik weer op zoek naar een
volgend geluid dat nog verder weg was.
Terwijl ik zo aan het kijken was wat ik als kind aan het doen was kreeg ik
steeds meer pijn in mijn maag en verkrampte mijn middenrif. Ik lag op een
gegeven moment dubbelgevouwen op tafel van de kramp en had
braakreflexen. Op het moment dat in deze situatie wat rust kwam verscheen
er een goudgele slurf die er uit zag als een lange rij met gebitten achter
elkaar. Als vanzelf gingen mijn kaken open en veranderde de slurf in een
gladde straal. Dit goudgele licht voelde ik naar binnen stromen tot deze bij
mijn keel bleef wachten om verder te gaan via de slokdarm. Ter hoogte van
de hartstreek was er weer een moment van rust en voelde ik de healende
energie zijn werk doen om daarna weer verder af te reizen naar de maag.
Deze plek was even daarvoor nog verkrampt en pijnlijk, maar nu veranderde
dit goudgele licht mijn middenrif tot een gladde waterspiegel.
19

Van mijn behandelaars hoorde ik dat de stroom ook voor hen langs de
buitenzijde te voelen en te volgen was. Ineens voelde ik de stroming
aankomen in mijn bekken en schoot snel door mijn benen tot aan de knieën
en hield daar weer stil. Dit voelde anders dan bij keel en hart, dus waarom
stopte het nu? Mijn innerlijke stem gaf aan dat de kussenrol de doorstroming
blokkeerde. Eenmaal verlost van dit kussen volgde de stroom zijn weg naar
mijn voeten.
Wat was dit een geweldige ervaring!
Tijdens een volgende behandeling van die dag zag ik het gezicht van V. op
een leeftijd als tiener. Stomverbaasd keek ik haar nogmaals aan en was ze
weer zoals de afgelopen dagen. Terwijl ik me zat af te vragen of ik dit wel
goed gezien had zei mijn innerlijke stem dat ik haar zo zag omdat ik zelf ook
een tiener was op dat moment. Tijdens de lunch had ik totaal geen honger
terwijl ik voelde dat ik groeide en steeds groter werd. Zou het komen door die
goudgele energie van die ochtend dat ik nu voelde dat deze vanuit mijn
voeten omhoog begon te kruipen? ’s Middags voelde ik me hoog boven
iedereen uit steken en voelde me zo groot als een boom. S. die me al jaren
kent zei spontaan dat het haar nu ineens opviel dat ik erg groot was.
Buiten op het rek van de veranda kwam S. naast me zitten en voor mijn
gevoel zat ze niet als volwassen vrouw, maar als tiener naast me.
Ik begon over mijn gedrag van de laatste uren na te denken en ontdekte dat
ik me anders gedroeg in de groep dan daarvoor. Sommige vrouwen zagen
er jonger uit en ik meed bepaalde personen, onbewust sloot ik ze buiten en ik
was meer in mezelf gekeerd dan de voorgaande dagen.
Bij het assisteren van de voorlaatste behandeling van die dag voelde ik me
moe, opstandig en gefrustreerd raken door wat er op tafel gebeurde. Dit zag
er vredig en liefdevol uit terwijl ik zowat uit elkaar plofte van boosheid omdat
ik me buitengesloten voelde. Door geen deel meer uit te maken van de
sessie kon ik voelen dat er frustraties in mijn lijf borrelden en ontdekte dat ik
een opstandige puber was en vermoeid van al dat groeien.
Die dag was ik begonnen als baby en van kleine jongen gegroeid naar bijna
2 meter met een jaar of 17. Daarbij beleefde ik in mijn lijf ook de emoties van
een puber, onder andere onzekerheid en verliefdheid, in slechts enkele uren.
Dit waren gevoelens die ik in mijn pubertijd niet bewust heb beleefd en die ik
vooral niet heb kunnen of durven uiten. Vandaag was voor mij de dag
aangebroken dat ik deze gevoelens wel ten volle wilde beleven en deze
wilde uiten met mijn nieuwe stem.
20

Dag 5 – De stroom in het bekken
Deze behandeling begon met een heftige unwinding van de nek om daarna
wat rust in mijn vermoeide lijf te krijgen. Vandaag waren mijn darmen the
place to be. Ze voelden aan alsof ze veel te zwaar waren en drukten enorm
tegen de binnenkant van mijn bekken. Door het plaatsen van meerdere
handen werd deze regio warm en zacht zodat voor V. communicatie
mogelijk werd.
Na een hartig woordje met mijn innerlijke stem om even op de achtergrond
te blijven was het mogelijk om mijn stem volledig aan de darmen uit te lenen.
Deze vertelden dat ze vooral meer ruimte en een betere doorstroming nodig
hadden. In de toekomst was het drinken van (nog meer) water noodzakelijk.
Voor het creëren van meer ruimte is het gebied tussen middenrif en bekken
gaan unwinden en vooral gaan rekken. Om meer ruimte in het bekken te
krijgen zijn de benen ook gaan bewegen waardoor het bekken zo plat
mogelijk in de matras kwam te liggen. Op deze manier werd deze regio
totaal ontspannen en stond mijn bekken helemaal open.
Achteraf ontdekte ik dat op donderdag het goudgele licht meteen na het
middenrif was doorgeschoten naar mijn bekken. Daarbij is het hele gebied
van mijn darmstelsel overgeslagen voor zo ver ik me dat kan herinneren. Dat
dit gebied vandaag alsnog aan de beurt kwam is in dat opzicht dus echt
geweldig.
21

In de verlenging
De allerlaatste sessie van deze Advanced zat ik aan het voeteneind bij de
sessie van V. nog na te genieten van mijn eigen “bekkensessie”. De hele tijd
had ik via de kuiten contact met haar bekkenregio en kon als het ware het
hele bekken vanaf die plek aanraken. Natuurlijk werd het contact versterkt
doordat in mijn sessie hetzelfde gebied was “gereset”.
Op het allerlaatste moment van de sessie, zeg maar in blessuretijd van de
Advanced, kon ik plots een cirkel in haar bekken waarnemen. Deze was een
ronddraaiende beweging aan het maken met een energie die in het midden
naar beneden werd getrokken. Dit beeld was voor mij zo herkenbaar dat ik
ervan schrok, maar tegelijkertijd werd ik door deze waarnememing
zielsgelukkig.
Dit beeld betekende voor mij dat ik de maalstroom-energie in het bekken
van V. zag. Deze vorm van energie heb ik in mijn eigen lichaam ervaren door
te experimenteren met de houten maalstromen die Koen Sweelssen in zijn
beginperiode maakte.
Hier zat ik dan aan het eind van de Advanced met het beeld van de
maalstroom-energie waarmee cranio voor mij allemaal is begonnen.
22

Buiten de sessies om ...
In de voorgaande hoofdstukken staan mijn ervaringen en gevoelens
verwoord die ik tijdens mijn behandelingen als cliënt op tafel heb mogen
beleven. Er is in deze week ook veel gebeurd met me tijdens de meditaties,
het assisteren en behandelen van anderen, onder de maaltijden en ’s
avonds op de veranda of in de slaapzaal. Zoals reeds beschreven ben ik de
week begonnen als baby, heb gezien wat ik als kind deed en vooral kunnen
voelen wat ik als puber niet bewust heb beleefd of toegelaten.
Tijdens deze Advanced heb ik het verschil gevoeld tussen de mannelijke en
vrouwelijke energie in mijn lichaam. Indien nodig kan ik deze energie in
mezelf aanspreken en in een andere rol de behandeling voortzetten.
Op de woensdag voelde ik me mannelijker dan de dagen ervoor en zag ik
mezelf als een leeuw, terwijl ik me ’s vrijdags voelde als een verlicht hert.
Die ochtend kon ik een stuk door het bos rennen zonder te kijken waar ik mijn
voeten plaatste en was ik in een paar passen aan het eind van een pad.
Ondertussen leek het alsof ik vooruit kon komen terwijl mijn voeten amper de
grond aanraakten.
Het gevoel om in het begin klein en hulpeloos te zijn als baby maar in die
zelfde week je ook te voelen als reus is een immense ervaring. Door je te
begeven in een liefdevolle omgeving krijg je de gelegenheid te kunnen zijn
wie je werkelijk bent.
Mediteren was voor mij een onbekende bezigheid waar ik deze week ook
eens mee wilde kennismaken. De eerste dagen was het even zoeken en
wennen, maar op donderdag werd mij de ene goudgele zonsopkomst na de
andere getoond. Op vrijdagochtend was het helemaal prachtig; ik zag een
goudgele Boedha zwevend over het water. Vanuit mijn rechter ooghoek
zweefde deze over een vlakke zee naar links richting een vuurtoren.
De goddelijke energie die ik heb mogen ontvangen ben ik bij me blijven
dragen en voel me sinds de Advanced oprecht gelukkig. De sleutel die ik heb
mogen ontvangen tijdens de module “talking to the heart” heb ik nu niet
alleen om mijn nek hangen, maar ik kan deze nu echt voelen en gebruiken.
Dat ik hiermee nu mijn hart kan openstellen en laten spreken zorgt ervoor dat
ik als een ander mens uit deze week ben teruggekomen. Als mens die vanuit
zijn hart de universele liefde kan delen met anderen.
Dit alles heeft deze Advanced Class mij gebracht en ben velen dankbaar
voor deze week waarin ik in staat kon zijn om mijn eigen leven te kunnen
voelen.
23

Bronnen van inspiratie
“The Heart of Listening, part II” door Hugh Milne
Een persoon is één met zichzelf en zijn omgeving als hij kan leven in
overeenstemming met zijn craniale getij, verlost van innerlijke disbalans.
Hij voelt zich diep gezoogd, niet door externe bronnen, maar volledig door
zijn eigen innerlijk. Door het bereiken van deze staat van zichzelf zijn kan hij
beginnen te leven in overeenstemming met eb en vloed volgens het aloude
innerlijke getij.
Om deze staat van bewustzijn te beschrijven verwijst Hugh Milne naar de tekst
van de 15 e eeuwse dichter Kabir: “The God whom I love is inside.”
Sting (1996) let your soul be your pilot laat je ziel (je hart) jouw piloot zijn
Let your soul be your pilot laat je ziel jouw piloot zijn
Let your soul guide you laat je leiden door jouw ziel
He'll guide you well hij zal je de juiste weg wijzen
When you're down and they're counting als je down bent terwijl ze op je rekenen
When your secrets all found out als al je geheimen bekend zijn
When your troubles take to mounting als de problemen zich opstapelen
When the map you have leads you to doubt als je plannen je laten twijfelen
When there's no information als er geen informatie is
And the compass turns to nowhere that you know well terwijl het kompas draait naar een onbekende richting
Let your soul be your pilot laat je ziel jouw piloot zijn
Let your soul guide you laat je leiden door jouw ziel
He'll guide you well hij zal je de juiste weg wijzen
When the doctors failed to heal you als artsen falen om jou te genezen
When no medicine chest can make you well als geen medicijn meer helpt
When no counsel leads to comfort als geen advies meer goed aanvoelt
When there are no more lies they can tell als er geen leugens meer te vertellen zijn
No more useless information geen onnodige informatie meer
And the compass spins en het kompas blijft maar draaien
The compass spins between heaven and hell het kompas draait tussen hemel en hel
Let your soul be your pilot laat je ziel jouw piloot zijn
Let your soul guide you laat je leiden door jouw ziel
He'll guide you well hij zal je de juiste weg wijzen
And your eyes turn towards the window pane je ogen draaien richting het raam
To the lights upon the hill naar het licht op de heuvel
The distance seems so strange to you now de afstand voelt nu zo vreemd voor je
And the dark room seems so still en de donkere kamer lijkt zo verstilt
Let your pain be my sorrow laat jouw pijn mijn verdriet zijn
Let your tears be my tears too laat jouw tranen de mijne zijn
Let your courage be my model laat jouw moed voor mij een voorbeeld zijn
That the north you find will be true zodat het gevonden noorden ook waarheid is
When there's no information als er geen informatie is
And the compass turns to nowhere that you know well terwijl het kompas draait naar een onbekende richting
Let your soul be your pilot laat je ziel jouw piloot zijn
Let your soul guide you laat je leiden door jouw ziel
Let your soul guide you laat je leiden door jouw ziel
Let your soul guide you upon your way... laat jouw ziel je leiden op jouw pad
24